15. Ο νέος ρόλος και αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου ως προς την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας - Ο αντίκτυπος της Συνθήκης της Λισαβόνας στην ανάπτυξη της θεσμικής ισορροπίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας - Οι δημοσιονομικές πτυχές της Συνθήκης της Λισαβόνας - Εφαρμογή της πρωτοβουλίας των πολιτών (συζήτηση)
Πρόεδρος. − Θα συνεχίσουμε τη συνεδρίαση με ένα πολύ σημαντικό θέμα: την κοινή συζήτηση για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία περιλαμβάνει τις ακόλουθες εκθέσεις:
- την έκθεση (A6-0145/2009) του κ. Leinen, εξ ονόματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, σχετικά με τον νέο ρόλο και τις αρμοδιότητες του Κοινοβουλίου ως προς την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας (2008/2063(INI)),
- την έκθεση (A6-0142/2009) του κ. Mr Dehaene, εξ ονόματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, σχετικά με τον αντίκτυπο της Συνθήκης της Λισαβόνας στην ανάπτυξη της θεσμικής ισορροπίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2008/2073(INI)),
- την έκθεση (A6-0133/2009) του κ. Brok, εξ ονόματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, σχετικά με την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας (2008/2120(INI)),
- την έκθεση (A6-0183/2009) της κ. Guy-Quint, εξ ονόματος της Επιτροπής Προϋπολογισμών, σχετικά με τις δημοσιονομικές πτυχές της Συνθήκης της Λισαβόνας (2008/2054(INI)), και
- την έκθεση (A6-0043/2009) της κ. Kaufmann, εξ ονόματος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, με την οποία ζητείται από την Επιτροπή να υποβάλει πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την εφαρμογή της πρωτοβουλίας πολιτών (2008/2169(INI)).
Όπως βλέπετε, αυτές είναι πέντε εξαιρετικά σημαντικές εκθέσεις που ασχολούνται με ένα ζήτημα που είναι εξαιρετικά επίκαιρο και θα πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη το γεγονός ότι, όπως γνωρίζετε, η γερουσία της Τσεχικής Δημοκρατίας έχει εγκρίνει την επικύρωση της συνθήκης με την απαιτούμενη πλειοψηφία.
Jo Leinen, εισηγητής. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Αντιπρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η τελευταία βραδινή συνεδρίαση αυτής της νομοθετικής περιόδου είναι αφιερωμένη στη συζήτηση για τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Γνωρίζουμε ότι πολλές βραδινές συνεδριάσεις έχουν προηγηθεί αυτής στην προσπάθειά μας να επιτύχουμε μια Μεταρρυθμιστική Συνθήκη και την επικύρωσή της στα 26 κοινοβούλια των κρατών μελών.
Θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου και την εκτίμησή μου προς τα μέλη της Τσεχικής Γερουσίας, οι οποίοι υποστήριξαν σήμερα αυτή τη Συνθήκη με σαφή πλειοψηφία. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους όσους βοήθησαν στην άρση αυτού του εμποδίου.
(Χειροκροτήματα)
Ναι, ας χειροκροτήσουμε την Τσεχική Γερουσία από το Στρασβούργο στην Πράγα. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτό το αποτέλεσμα.
Είμαι πολύ αισιόδοξος ότι θα μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε τη διαδικασία επικύρωσης προς το τέλος του έτους. Δεν πρέπει να προτρέχουμε, αλλά τα πάντα φαίνεται να δείχνουν ότι θα έχουμε 27 επικυρώσεις. Η Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων είχε επομένως δίκιο που ήταν αισιόδοξη. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να προετοιμαστούν για την έναρξη ισχύος της Συνθήκης. Χαίρομαι πολύ που αυτό το Σώμα έχει εγκρίνει τέσσερις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και σημαντικές εκθέσεις – ή μάλλον πέντε εκθέσεις, αφού η κ. Guy-Quint, υπέβαλε επίσης μια έκθεση σχετικά με τις δημοσιονομικές πτυχές της Συνθήκης της Λισαβόνας – ως ένα είδος τελικής πράξης της παρούσας κοινοβουλευτικής περιόδου.
Βλέπω ότι αυτό το Σώμα ποτέ δεν εγκατέλειψε τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, ακόμη και σε δύσκολες εποχές. Αυτό δεν αληθεύει όμως για όλους. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει τόσο μεγάλος δισταγμός σε αυτό το Σώμα και γιατί εκφράστηκαν τόσο πολλές αμφιβολίες για το αν πρέπει να συνεχίσουμε να συζητούμε τη Λισαβόνα. Αυτή η συζήτηση κρύφτηκε στη βραδινή συνεδρίαση, ενώ θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει λάβει χώρα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Δεν συνάδει με την αξιοπρέπεια του Σώματος να αναβάλει μια τέτοια συζήτηση για τη βραδινή συνεδρίαση. Γνωρίζουμε γιατί συνέβη. Δεν θέλουν αυτό το Σώμα να επιβεβαιώσει ενώπιον ενός μεγάλου κοινού την πεποίθησή του ότι χρειαζόμαστε αυτή τη Συνθήκη, ότι τη θέλουμε και ότι πιστεύουμε σε αυτή. Υπήρχαν σκεπτικιστές στα ανώτατα επίπεδα αυτού του Κοινοβουλίου, πράγμα που θεωρώ απολύτως ακατανόητο και εντελώς απαράδεκτο.
Ανέλαβα την έκθεση σχετικά με το ρόλο του Κοινοβουλίου ως προς την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας και μπορώ να πω ότι αυτό το Κοινοβούλιο θα είναι ένας από τους νικητές κάτω από τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Κάνουμε ένα ποιοτικό άλμα στο δημοκρατικό έλεγχο, όσον αφορά τη νομοθεσία, ή τον έλεγχο των προϋπολογισμών και τη λήψη αποφάσεων, τον έλεγχο ή ακόμη και την εκλογή της εκτελεστικής εξουσίας, της Επιτροπής, ή την έγκριση διεθνών συμφωνιών, ή νέα δικαιώματα πρωτοβουλίας που μας χορηγούνται. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το δικαίωμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να προτείνει τροποποιήσεις της Συνθήκης – ένα προνόμιο που προηγουμένως ήταν αποκλειστικό για τα κράτη μέλη και τις κυβερνήσεις τους. Η συναπόφαση ως κανόνας μας εξισώνει με το Συμβούλιο των Υπουργών: γεωργική πολιτική, αλιευτική πολιτική, πολιτική έρευνας, διαρθρωτικές ρυθμίσεις – πολλά τώρα θα υπάγονται στην κοινή ευθύνη και εξουσία συναπόφασης αυτού του Σώματος. Έχουμε νέες ελεγκτικές εξουσίες, νέα δικαιώματα ενημέρωσης και νέες εξουσίες πρωτοβουλίας.
Κυρία αντιπρόεδρε, σας ευχαριστώ που είσαστε πάντα στο πλευρό μας. Σήμερα ήταν μια καλή ημέρα, και, με τις τέσσερις εκθέσεις, ως ένα είδος τελικής πράξης, κλείνουμε μια περίοδο γεμάτη από κινητοποιήσεις για τη μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ελπίζω ότι η τελική πράξη θα παιχτεί με το νέο Κοινοβούλιο και ότι μπορούμε να εισέλθουμε στη νέα νομοθετική περίοδο με νέες, ισχυρότερες βάσεις.
(Χειροκροτήματα)
Jean-Luc Dehaene, εισηγητής. − (NL) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Αντιπρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η έγκριση της Συνθήκης της Λισαβόνας από την Τσεχική Γερουσία είναι ένα ακόμη σημαντικό βήμα προς την επικύρωση της Συνθήκης. Γι’ αυτό είναι θετικό που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκρίνει απόψε μερικές εκθέσεις που καθορίζουν τη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσον αφορά την εφαρμογή της Συνθήκης. Στο κάτω κάτω, είναι αναγκαίο το Κοινοβούλιο να είναι εξίσου καλά προετοιμασμένο με τα άλλα θεσμικά όργανα πριν από την έναρξη συνομιλιών και διαπραγματεύσεων με αυτά σχετικά με την υλοποίηση και την εφαρμογή της Συνθήκης.
Αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό για το Κοινοβούλιο, δεδομένου ότι οι εξουσίες του θα επεκταθούν ουσιαστικά στο πλαίσιο αυτής της συνθήκης. Άρα το Κοινοβούλιο έχει κάθε συμφέρον να μεριμνήσει ώστε α) να είναι καλά προετοιμασμένο για να ασκήσει πλήρως τα νέα καθήκοντά του – όπως ορίζεται στις εκθέσεις του κ. Leinen και της κ. Guy-Quint, και β) να υιοθετήσει μια σαφή θέση όσον αφορά την σχέση του με τα άλλα θεσμικά όργανα, που είναι το θέμα της έκθεσής μου.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας ενισχύει και αποσαφηνίζει τη θεσμική ισορροπία εντός της Ένωσης. Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ελπίζουμε να εγκριθεί, σηματοδοτεί το επίσημο τέλος της δομής των πυλώνων. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποκτήσει νομική προσωπικότητα. Τα κοινοτικά θεσμικά όργανα θα γίνουν θεσμικά όργανα της Ένωσης και, κάτω από τη Συνθήκη, θα καθοριστούν σαφώς οι ρόλοι και οι εξουσίες καθενός από τα θεσμικά όργανα. Η συνθήκη θα θέσει επίσης τέλος στη διττή θέση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κάνοντάς το αυτόνομο θεσμικό όργανο της Ένωσης.
Παρόλο που εξακολουθεί να υπόκειται σε πάρα πολλές εξαιρέσεις, η εφαρμογή της διαδικασίας της συναπόφασης, η οποία θα καταστεί η συνήθης νομοθετική διαδικασία και θα περιλαμβάνει επίσης την έγκριση του προϋπολογισμού, θα δώσει στο Κοινοβούλιο ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Πράγματι, οι εξουσίες του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου έχουν διατυπωθεί πανομοιότυπα στη συνθήκη. Με αυτό τον τρόπο η Συνθήκη ενισχύει την κοινοτική μέθοδο και τη μετατρέπει σε ενωσιακή μέθοδο. Επιπλέον η εν λόγω μέθοδος θα επεκταθεί στον πρώην πυλώνα Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων.
Στην έκθεσή μου έχω τονίσει το γεγονός ότι για να λειτουργούν αποτελεσματικά τα θεσμικά όργανα θα απαιτείται ισχυρός συντονισμός των νομοθετικών και δημοσιονομικών εργασιών. Η έκθεση απευθύνει έκκληση για προγραμματισμό των νομοθετικών εργασιών, συμπεριλαμβανομένης της πολυετούς προοπτικής του προϋπολογισμού. Ο ρόλος του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων στο πλαίσιο του Συμβουλίου των Υπουργών θα είναι πολύ σημαντικός, διότι πρέπει να γίνει το εργαλείο της Προεδρίας του Συμβουλίου για διάλογο με το Κοινοβούλιο. Διατηρείται επίσης σαφώς ο ρόλος της Επιτροπής ως οργάνου ανάληψης πρωτοβουλιών. Δυστυχώς, το σχέδιο είναι να μειωθεί ο αριθμός των επιτρόπων, για να καταλήξουμε σε μικρότερο σώμα επιτρόπων. Αυτό θα απαιτήσει να ενισχύσει η Επιτροπή την εσωτερική της οργάνωση ακόμη περισσότερο, για να μπορέσει να λειτουργήσει ως σώμα επιτρόπων.
Ένα σημαντικό νέο στοιχείο είναι ότι ο διττός ρόλος του νέου Ύπατου Εκπροσώπου και Αντιπροέδρου της Επιτροπής θα είναι κρίσιμος όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, τις εξωτερικές υποθέσεις και την ασφάλεια. Στην έκθεσή μου έχω τονίσει ότι θα ήταν πολύ προς το συμφέρον του να συνεργαστεί στενά με την Επιτροπή, για να μπορούν να κινητοποιηθούν όλοι οι πόροι εξωτερικής πολιτικής της Ένωσης.
Θα ήθελα να ολοκληρώσω λέγοντας ότι θα έχουμε μια πολύ δύσκολη μεταβατική περίοδο μετά τις εκλογές, καθώς και μια δύσκολη μετάβαση από τη Συνθήκη της Νίκαιας, η οποία πρέπει να εφαρμοστεί πρώτη, στη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία ελπίζουμε ότι θα εγκριθεί μέχρι το τέλος του έτους. Κάνω έκκληση στο Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο να εξετάσουν μία ακόμη φορά μαζί πώς θα μπορούσαμε να οργανώσουμε αυτή την περίοδο και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό δεν έχει ήδη συμβεί. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σε μια κατάσταση μετά τις εκλογές, όπου δεν θα ξέρουμε τι ακριβώς πρέπει να γίνει. Αφού κανείς δεν θα ωφεληθεί από μια τέτοια κατάσταση, ας συμφωνήσουμε με σαφήνεια πάνω σε αυτό.
Elmar Brok, εισηγητής. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Αντιπρόεδρε, κύριοι αντιπρόσωποι της τσεχικής Προεδρίας, κυρίες και κύριοι, όπως ανέφεραν οι προηγούμενοι ομιλητές, αυτή είναι μια μεγάλη στιγμή, όχι διότι συζητούνται οι εκθέσεις μας, αλλά διότι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί ότι τα κοινοβούλια 26 χωρών έχουν επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας και ότι ένα δημοψήφισμα, το οποίο έχουν υποσχεθεί, πρέπει ακόμη να διεξαχθεί σε μία μόνο χώρα.
Το γεγονός ότι τα κοινοβούλια 26 χωρών έχουν επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβόνας δείχνει ότι είναι μια κοινοβουλευτική συνθήκη. Έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος κατά τη διάρκεια της ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά δεν υπήρξε ποτέ μια συνθήκη όπως η Συνθήκη της Λισαβόνας, στην οποία να ενισχύονται τα κοινοβούλια – τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και τα εθνικά κοινοβούλια, να ενισχύεται η δημοκρατία, να εισάγεται μια πρωτοβουλία των πολιτών και να ενισχύεται πολιτικά και νομικά η αρχή της επικουρικότητας μέσω της ενίσχυσης των εθνικών κοινοβουλίων.
Γι’ αυτό είναι εκπληκτικό ότι εκείνοι που προβάλλονται ως ιδρυτές της δημοκρατίας αντιτάσσονται σε αυτή τη συνθήκη. Αντιτάσσονται στη Συνθήκη της Λισαβόνας διότι δεν επιθυμούν να προσδώσουν οποιαδήποτε δημοκρατική νομιμότητα στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση τους είναι απεχθής και φοβούνται ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να κερδίσει δημοτικότητα μέσω της περισσότερης δημοκρατίας και διαφάνειας, καθώς και μέσω των αυξημένων δυνατοτήτων λήψης αποφάσεων για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του μέλλοντος. Γι’ αυτό το λόγο λένε τα ψέματα που λένε.
Θα ήθελα επίσης να πω σε αυτό το σημείο ότι θα ήθελα να ευχαριστήσω την Τσεχική Προεδρία και, ειδικότερα, τον πρωθυπουργό Topolánek, ο οποίος, σε μια κατάσταση που ήταν προσωπικά δύσκολη για τον ίδιο και για την οποία δεν ήταν υπεύθυνος, κατά την τελευταία ημέρα της θητείας του πάλεψε για να πάρει επαρκή πλειοψηφία στην Τσεχική Γερουσία.
Και δεν ήταν ισχνή πλειοψηφία. Ήταν 54:20. Αυτό είναι τεράστιο προβάδισμα εκείνων που είπαν ναι στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Ελπίζω ότι, αφού και τα 26 εκλεγμένα κοινοβούλια έχουν πάρει την απόφασή τους, οι διοικητικοί δεν θα εμποδίσουν τη δημοκρατική διαδικασία αρνούμενοι να βάλουν την υπογραφή τους. Πιστεύω ότι θα κρατήσουν τις υποσχέσεις που έχουν δώσει και ότι αυτή η Συνθήκη θα υπογραφεί.
Βλέπουμε στις συζητήσεις σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία ότι η χρηματοπιστωτική κρίση έχει δείξει ότι κάθε χώρα που ενεργεί μόνη της σε αυτή την παγκόσμια τάξη χάνεται. Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι αυτό αναγνωρίζεται στην Ιρλανδία και ότι – αν πιστέψω τις δημοσκοπήσεις – ο λαός της Ιρλανδίας επανεξετάζει τη θέση του, για να προστατευτούν τα συμφέροντα της Ιρλανδίας. Είμαι βέβαιος ότι, μέσω της κοινωνικής ρήτρας, μέσω της δέσμευσης για μια κοινωνική οικονομία της αγοράς και όχι για τον αρπακτικό καπιταλισμό, με άλλα λόγια μέσω της δέσμευσης με την κοινωνική έννοια, πρόκειται επίσης για μια Συνθήκη για τους απλούς πολίτες. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να υπερασπιστούμε μαζί τα συμφέροντά μας σε αυτό τον κόσμο.
Για να ασκούμε πραγματικά έλεγχο σε μια διοικητική γραφειοκρατία, στις εθνικές κυβερνήσεις, στην Επιτροπή ή στο μηχανισμό του Συμβουλίου εδώ στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο, πρέπει να καθιερώσουμε στενή συνεργασία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων.
Υπάρχουν πολλά κοινά καθήκοντα στην εξωτερική πολιτική και στην πολιτική ασφάλειας, στη νομική πολιτική και στην πολιτική εσωτερικών υποθέσεων, στον έλεγχο της Europol. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για τα εθνικά κοινοβούλια, μέσω του δικαιώματος του βέτο. Με τις πορτοκαλί και κίτρινες κάρτες και με το δικαίωμα δράσης έχουν δυνατότητες στον τομέα του ελέγχου της επικουρικότητας και, ως μέλη του Συμβουλίου, μπορούν να ασκούν μεγαλύτερο έλεγχο στις δικές τους κυβερνήσεις. Με αυτό τον τρόπο, έχουν διπλή δημοκρατική νομιμοποίηση. Γι’ αυτό το λόγο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα εθνικά κοινοβούλια δεν είναι αντίπαλοι σε αυτή τη διαδικασία αλλά σύμμαχοι, που επιθυμούν να ασκούν από κοινού δημοκρατικό έλεγχο στην Ευρώπη, να την οδηγούν προς τα εμπρός και να μην την αφήσουν να εκφυλιστεί σε μια Ευρώπη που ελέγχεται από απαράτσικ. Γι’ αυτό η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι σωστή και δίκαιη και τα εθνικά κοινοβούλια και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν θα αποφύγουν αυτή την ευθύνη.
Catherine Guy-Quint, εισηγήτρια. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, είναι μεγάλη χαρά για μένα απόψε που παρουσιάζω την έκθεση σχετικά με τις δημοσιονομικές πτυχές της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία ήταν έτοιμη εδώ και αρκετό καιρό στην Επιτροπή Προϋπολογισμών. Αυτή θα είναι η τελευταία δημοσιονομική έκθεση αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου και η τελευταία κοινοβουλευτική έκθεσή μου.
Πάνω από όλα, χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι το Κοινοβούλιο είχε το θάρρος να παρουσιάσει τις εκθέσεις μας στο πακέτο «Λισσαβόνα» για να τιμήσει την υπόσχεσή του προς τους πολίτες να τους ενημερώσει για τις συνέπειες αυτής της συνθήκης. Ένας καλύτερα πληροφορημένος πολίτης είναι ένας πολίτης που ψηφίζει με πλήρη γνώση των πραγμάτων. Το να μιλάμε για τη συνθήκη της Λισαβόνας σε αυτό το Σώμα δεν αποτελεί άρνηση της δημοκρατίας, μάλλον το αντίθετο. Η εφαρμογή της θα έχει σημαντικές συνέπειες για τις δημοσιονομικές εξουσίες των θεσμικών οργάνων και δημοσιονομικές επιπτώσεις.
Η μεταρρύθμιση είναι πράγματι σημαντική για το Κοινοβούλιο. Εκτός από την καθιέρωση πολυετών δημοσιονομικών πλαισίων, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η διαδικασία του προϋπολογισμού έχει παραμείνει ουσιαστικά αμετάβλητη από το 1975. Ήταν λοιπόν σημαντικό η Επιτροπή Προϋπολογισμών να αναλύσει αυτές τις τροποποιήσεις και να επαληθεύσει ότι ήταν οι προϋποθέσεις που χρειάζονται για να διατηρήσει, ακόμη και να ενισχύσει, το θεσμικό μας όργανο το ρόλο του ως αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή. Αυτό είναι όλο το πνεύμα αυτής της έκθεσης: απλούστευση και αποσαφήνιση των δημοσιονομικών προκλήσεων της Συνθήκης.
Κύρια επιθυμία μου ήταν να προασπίσω τα προνόμια του κοινοβουλευτικού θεσμικού οργάνου. Οι μελλοντικοί βουλευτές δεν πρέπει να αποστερηθούν τις εξουσίες τους σε μελλοντικές διαδικασίες προϋπολογισμού και μελλοντικές διαπραγματεύσεις για το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο.
Αυτές οι ουσιαστικές τροποποιήσεις είναι τριών ειδών. Πρώτα απ’ όλα, οι τροποποιήσεις του πρωτογενούς δικαίου. Η νέα διαδικασία του προϋπολογισμού περιλαμβάνει πραγματική πρόοδο και νέες προκλήσεις για το Κοινοβούλιο με πρώτη την κατάργηση της διάκρισης μεταξύ υποχρεωτικών δαπανών και μη υποχρεωτικών δαπάνες. Έπειτα η μία και μοναδική ανάγνωση για τη διαδικασία του προϋπολογισμού με την καθιέρωση ενός μηχανισμού επαναφοράς σε περίπτωση που το Συμβούλιο απορρίψει την κοινή θέση, η εισαγωγή μιας επιτροπής συνδιαλλαγής υπεύθυνης για την προετοιμασία της κοινής θέσης και ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα για την επιτροπή συνδιαλλαγής. Επιπλέον, στο νέο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο γίνονται αλλαγές που ενισχύουν το ρόλο του Κοινοβουλίου. Αυτό το πλαίσιο γίνεται περιοριστικό. Για να εγκριθεί, απαιτεί ομοφωνία στο Συμβούλιο και την έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θα ήθελα να προσθέσω ότι η έγκρισή του είναι το αποτέλεσμα μιας εντελώς νέας και ειδικής διαδικασίας.
Όσον αφορά τις νέες δημοσιονομικές προοπτικές, θέλουμε να έχουν πενταετή διάρκεια ζωής για να συμπίπτει με τις θητείες του Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Με αυτό τον τρόπο οι επίτροποι θα είναι περισσότερο υπόλογοι για τις δημοσιονομικές επιλογές που κάνουν. Η συναπόφαση επεκτείνεται στην έγκριση του Δημοσιονομικού Κανονισμού και στις μεθόδους εφαρμογής του. Δυστυχώς όμως, η απόφαση για τους ίδιους πόρους εξακολουθεί να ανήκει στο Συμβούλιο. Το Κοινοβούλιο απλώς γνωμοδοτεί, με εξαίρεση τις μεθόδους εφαρμογής.
Άρα η δημοσιονομική πειθαρχία επιστρέφει κατά ένα μέρος στο Κοινοβούλιο, το οποίο μπορεί να απορρίψει το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο. Αυτό είναι πραγματική πρόοδος. Η πρόκληση για το μελλοντικό Κοινοβούλιο είναι να γνωρίζει τι θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης στο πλαίσιο της νέας διαδικασίας Δημοσιονομικού Κανονισμού, την ευθύνη του οποίου μοιράζεται το Κοινοβούλιο, και τι θα υπάγεται στη νομοθεσία για το νέο κανονισμό σχετικά με τη Διοργανική Συμφωνία, τον οποίο το Κοινοβούλιο θα έχει απλώς το δικαίωμα αποδεχθεί ή να απορρίψει.
Τέλος, οι νέες αρμοδιότητες της Ένωσης θα δημιουργήσουν νέες ανάγκες χρηματοδότησης. Πρώτα απ’ όλα θα υπάρχει το πακέτο Εξωτερικών Σχέσεων, ιδίως η καθιέρωση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης και του Ύπατου Εκπρόσωπου Αντιπροέδρου της Επιτροπής, κι έπειτα οι νέες πολιτικές: ενέργεια, διάστημα και τουρισμός, έρευνα, πολιτική άμυνα, διοικητική συνεργασία και αθλητισμός.
Κυρίες και κύριοι, όπως θα έχετε καταλάβει, οι αλλαγές που συνεπάγεται η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι σημαντικές.
Sylvia-Yvonne Kaufmann, εισηγήτρια. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αυτή είναι η τελευταία μου ομιλία στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και, ως εισηγήτρια της Πρωτοβουλίας των Ευρωπαίων Πολιτών, χαίρομαι που έχω πάρει το λόγο. Ελπίζω αύριο, κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου, το Κοινοβούλιο να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα, ότι θα χαράξει πορεία προς την προσέγγιση της Ευρώπης με τους πολίτες της και ότι θα προχωρήσει μπροστά με ένα σχέδιο το οποίο έχω στην καρδιά μου εδώ και πολλά χρόνια.
Επιτρέψτε μου να αρχίσω με μια σειρά από παρατηρήσεις. Αντιλαμβάνομαι με λύπη ότι ούτε η ομάδα μου ούτε το κόμμα μου – και εδώ επιλέγω προσεκτικά τα λόγια μου – δεν μπόρεσε να υποστηρίξει την Πρωτοβουλία των Πολιτών. Ενώ από τη μία πλευρά δεν χάνουν καμία ευκαιρία για να διαμαρτυρηθούν για το δημοκρατικό έλλειμμα στην ΕΕ, από την άλλη πλευρά υπάρχει μια γενική άρνηση να κάνουν τα σοβαρά βήματα για να καταστήσουν το ευρωπαϊκό σχέδιο πιο δημοκρατικό. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ούτε αξιόπιστη ούτε προνοητική. Μπλοκάρει την πρόοδο στην Ευρώπη στην οποία έχουν επιμείνει οι πολίτες για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν μπορώ να την αποδεχτώ και δεν θα την αποδεχτώ.
Πριν από το τέλος της θητείας μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών, την Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη και την Ομάδα των Πρασίνων / Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία που με στήριξαν στην έκθεσή μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Jo Leinen, τον Πρόεδρο της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, και, ειδικότερα, όλους τους συντονιστές και σκιώδεις εισηγητές αυτών των τεσσάρων ομάδων. Σας ευχαριστώ που συνεργαστήκαμε τόσο καλά μέσα από σύνορα κομμάτων και χωρών και που μπορέσαμε να προωθήσουμε μαζί το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Κυρία Αντιπρόεδρε, η διάταξη που περιλαμβάνεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας σχετικά με την Πρωτοβουλία των Πολιτών, είναι αναμφίβολα ένα ορόσημο στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η αλήθεια είναι ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλουμε να ενώσουμε τα κράτη, αλλά τους ανθρώπους. Αυτό το θέμα θα εξεταστεί με εντελώς νέο τρόπο, αν, όπως προβλέφθηκε για πρώτη φορά, στο άρθρο 11(4) της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (Συνθήκη ΕΕ, νέα έκδοση ν.ε.), οι πολίτες εμπλακούν άμεσα στην ευρωπαϊκή νομοθετική διαδικασία. Ένα εκατομμύριο πολίτες θα έχουν τότε το δικαίωμα να ζητήσουν από την Επιτροπή να παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο κανονισμού ή οδηγίας, το οποίο είχαν το Συμβούλιο από το 1957 και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από το 1993.
Στην έκθεσή μου, το Κοινοβούλιο παρουσίασε βασικά σημεία και κατευθυντήριες γραμμές για ένα μελλοντικό κανονισμό σχετικά με τους όρους και τις διαδικασίες για μια Πρωτοβουλία των Ευρωπαίων Πολιτών. Κυρία Αντιπρόεδρε, σε περίπτωση που τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας, αναμένω από την Επιτροπή όχι μόνο να υποβάλει πρόταση το συντομότερο δυνατόν, αλλά και να ακολουθήσει τις κατευθυντήριες γραμμές της έκθεσής μου, αν είναι δυνατόν. Ειδικότερα, η Επιτροπή πρέπει να υποστηρίξει την άποψη του Κοινοβουλίου, η οποία αντικατοπτρίζει την άποψη ενός σημαντικού αριθμού κρατών μελών, κατά την έννοια του άρθρου 1 (4) της Συνθήκης ΕΕ (ν.ε.). Στην έκθεσή μου προτείνεται ο αριθμός 7. Είναι σημαντικό να μην καθιερωθεί ένας οποιοσδήποτε αυθαίρετος αριθμός, αφού πρέπει πρώτα να μπορεί να δικαιολογήσει το συσχετισμένο περιορισμό του δικαιώματος των πολιτών της ΕΕ σε ισότιμη συμμετοχή σε μια Πρωτοβουλία των Πολιτών, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους, και, δεύτερον, πρέπει να είναι προσανατολισμένος προς το σχετικό στόχο. Αυτό σημαίνει ότι η καθιέρωση ενός ελάχιστου αριθμού κρατών μελών πρέπει να διασφαλίζει ότι το σημείο εκκίνησης στην ευρωπαϊκή νομοθετική διαδικασία δεν είναι ζήτημα που αντικατοπτρίζει τα ειδικά συμφέροντα ενός μεμονωμένου κράτους μέλους, αλλά μάλλον ζήτημα που είναι συνεπές προς το γενικό ευρωπαϊκό συμφέρον.
Επίσης, ζητώ να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη διάρθρωση της διαδικασίας, ιδίως στο θέμα του παραδεκτού μιας Πρωτοβουλίας των Πολιτών. Πρέπει να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα στα κριτήρια της φιλικότητας προς τους πολίτες και της νομικής ασφάλειας. Αν οι πολίτες της ΕΕ καθορίζουν από κοινού την ευρωπαϊκή νομοθετική διαδικασία και επιθυμούν να εισαγάγουν μια Πρωτοβουλία των Πολιτών, η δικαιοσύνη απαιτεί ουσιαστικά τα αρμόδια όργανα της ΕΕ να δηλώσουν το συντομότερο δυνατόν και με δεσμευτικό τρόπο αν η προγραμματισμένη πρωτοβουλία πληροί τις νομικές απαιτήσεις της Συνθήκης. Είναι απολύτως απαραίτητο αυτό να γίνει πριν συλλεχθούν οι δηλώσεις υποστήριξης, αφού τα κράτη μέλη που παρέχουν τους απαραίτητους πόρους χρειάζονται νομική ασφάλεια.
Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω στο Σώμα ότι οι διατάξεις της Πρωτοβουλίας των Πολιτών δεν έπεσαν από τον ουρανό. Υπήρχαν ήδη στη Συνταγματική Συνθήκη, αφού είχαν αναπτυχθεί στη Συνταγματική Σύμβαση, κατά την υπογραφή της οποίας ορισμένοι βουλευτές ήταν παρόντες, σε στενή συνεργασία με τις ΜΚΟ. Η συμπερίληψή τους στο σχέδιο Συντάγματος της Σύμβασης δεν ήταν ούτε αυτονόητη ούτε το αποτέλεσμα τύχης. Αντιπροσωπεύουν τα αποτελέσματα εντατικών διαβουλεύσεων μεταξύ των μελών της Σύμβασης και των δεσμευμένων στην δημοκρατική πολιτική ΜΚΟ. Τώρα γνωρίζουμε ότι αυτή η ιδέα είχε παγώσει για έξι χρόνια. Είναι καιρός να ζωντανέψει ύστερα από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχει έρθει η ώρα για άμεση δημοκρατία σε μια ενωμένη Ευρώπη.
(Χειροκροτήματα)
Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. − Κύριε Πρόεδρε, κατ’αρχάς, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω ιδιαίτερα όλους τους εισηγητές. Θαυμάζω απεριόριστα την αφοσίωσή σας και, θα έλεγα, την υπομονή σας. Ίσως επειδή αναγνωρίζω το πείσμα, όπως θα το χαρακτήριζε ο σύζυγός μου, στην επιμονή σας να συζητηθούν αυτά τα θέματα στο παρόν Κοινοβούλιο, αισθάνομαι επίσης πολύ άνετα και έχω αναπτύξει άριστη συνεργασία με όλους σας.
Τις ιδιαίτερες ευχαριστίες μου σε εσάς που θα αποχωρήσετε. Υπήρξατε, όχι μόνο πολύ καλοί συνεργάτες και συνέταιροι σε όλ’ αυτά, αλλά και καλοί φίλοι και με πνεύμα ευγενούς άμιλλας. Σας ευχαριστώ θερμά. Πιστεύω, κυρία Kaufmann, ότι μπορείτε να είστε υπερήφανη που βοηθήσατε, στην εγκατάσταση και τροφοδότηση των ηλεκτρικών γραμμών, τρόπος του λέγειν, μεταξύ των πολιτών και των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, νέων ηλεκτρικών γραμμών, που εσείς σχεδιάσατε και θέσατε σε λειτουργία Πιστεύω ότι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Είμαι, φυσικά, ενθουσιασμένη που έχω τη δυνατότητα να συμμετάσχω σε αυτήν τη συζήτηση απόψε, την ημέρα που η Τσεχική Δημοκρατία ολοκλήρωσε την κοινοβουλευτική επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η σημερινή ψηφοφορία ανεβάζει σε 26 τον αριθμό των κρατών μελών που τα κοινοβούλιά τους υποστήριξαν τη Συνθήκη. Αυτή η συζήτηση, πιστεύω, είναι μια καλή ευκαιρία να υπενθυμίσουμε στους ευρωπαίους πολίτες το ρόλο της Συνθήκης της Λισαβόνας στην προώθηση μιας δημοκρατικότερης και συνεκτικότερης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, είναι σημαντικότερο από ποτέ η Ευρώπη να λειτουργεί σωστά, να διαθέτει τα σωστά συστήματα για τη διασφάλιση της δημοκρατίας. Η Συνθήκη θα πρόσφερε στα δημοκρατικά θεσμικά όργανα της ΕΕ, και κυρίως στο παρόν Κοινοβούλιο, τις εξουσίες που χρειάζονται. Θα βοηθούσε την ΕΕ να δράσει με μεγαλύτερη ενότητα και συνοχή στην παγκόσμια σκηνή. Θα επέτρεπε στην Ευρώπη να επιδείξει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα σε τομείς όπως η κλιματική αλλαγή και η ενεργειακή ασφάλεια.
Οι εκθέσεις που συζητάμε απόψε θα βοηθήσουν επιπλέον στη διασφάλιση της αμεσότερης και ομαλότερης εφαρμογής της Συνθήκης, όταν αυτή τεθεί σε ισχύ.
Η καλή συνεργασία μεταξύ των θεσμικών οργάνων θα είναι πολύ σημαντική στη διασφάλιση των μέγιστων ωφελειών από τη Συνθήκη και η Επιτροπή έχει δεσμευτεί να εργαστεί σε συνεργασία με το Κοινοβούλιο και τα άλλα θεσμικά όργανα για την επίτευξη του σκοπού αυτού.
Το ιρλανδικό δημοψήφισμα κατέδειξε εμφανέστατα την ανάγκη συντονισμού της υπόθεσης της Ευρώπης στο πλαίσιο της εθνικής συζήτησης. Οι ουσιαστικές ανησυχίες που διαφαίνονται πίσω από την ψηφοφορία χρήζουν σοβαρής αντιμετώπισης και αυτό ακριβώς συνέβη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον περασμένο Δεκέμβριο. Οι νομικές εγγυήσεις και η απόφαση για το μέγεθος της Επιτροπής φανερώνουν το σεβασμό που επιδεικνύει η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης στο αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος και την επιθυμία τους να κατανοήσουν τους λόγους της αρνητικής ψήφου και να ανταποκριθούν σε αυτές τις ανησυχίες. Ωστόσο, δείχνει επίσης ότι παρέμειναν πεπεισμένοι ότι αυτή η Συνθήκη είναι σωστή για την Ευρώπη.
Αυτός είναι και ο λόγος που, από το δημοψήφισμα μέχρι τώρα, οκτώ ακόμα κράτη μέλη ολοκλήρωσαν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες τους με οκτώ ακόμα θετικές απαντήσεις.
Οι εκθέσεις του Κοινοβουλίου αποτελούν όλες μαζί μια περιεκτική ανάλυση βασικών πτυχών της Συνθήκης. Η υποκείμενη προσέγγιση είναι να είμαστε φιλόδοξοι σχετικά με όσα μπορεί να επιτύχει η Συνθήκη για την ΕΕ, μια προσέγγιση που ασπάζεται πλήρως η Επιτροπή.
Οι εκθέσεις είναι ιδιαίτερα πολύτιμες στην εμβάθυνση της σκέψης μας ως προς τον τρόπο λειτουργίας της Συνθήκης στην πράξη. Με διαφορετικούς τρόπους, και οι πέντε εκθέσεις καταδεικνύουν ένα ισχυρό Κοινοβούλιο με αυτοπεποίθηση, το οποίο ερευνά τρόπους μεγιστοποίησης της δυναμικής της Συνθήκης για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας, της αποδοτικότητας και της πολιτικής ευθύνης της δράσης της ΕΕ προς όφελος των ψηφοφόρων και των πολιτών.
Η έκθεση του κύριου Dehaene παραθέτει πολλές σημαντικές λεπτομέρειες και η επιτροπή συμμερίζεται ευρέως τις ερμηνείες που συμπεραίνει από τη Συνθήκη. Το μεγάλο προσόν της έκθεσης έγκειται στη σαφήνεια με την οποία καταδεικνύει ότι η εφαρμογή της Συνθήκης δεν σημαίνει την ενίσχυση ενός θεσμικού οργάνου εις βάρος κάποιου άλλου – η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών μόνο όταν όλα τα θεσμικά όργανα είναι ισχυρά και συνεργάζονται αποτελεσματικά.
Η έκθεση εφιστά ιδιαιτέρως την προσοχή στο θέμα της μετάβασης και θα υπήρχαν πολλά πλεονεκτήματα, εάν η Συνθήκη είχε τεθεί σε ισχύ πριν από αυτό το έτος της θεσμικής μετάβασης. Δυστυχώς, αυτό δεν κατέστη δυνατό. Συνεπώς, απαιτείται ρεαλιστική και ευέλικτη προσέγγιση, η εύρεση μιας ορθολογικής οδού προόδου, που θα λάβει υπόψη την ανάγκη αποφυγής οποιουδήποτε θεσμικού κενού φέτος, τη σημασία διασφάλισης ότι η επόμενη Επιτροπή θα απολαύσει την πλήρη εξουσία μιας δημοκρατικής εντολής και την ανάγκη σεβασμού του ρόλου του Κοινοβουλίου. Η έκθεση Dehaene θέτει ένα πρότυπο που θα μας βοηθήσει όλους να βρούμε την οδό προόδου.
Η έκθεση του κύριου Dehaene αναφέρεται στην πολιτική ισορροπία και την ισόρροπη εκπροσώπηση ανδρών και γυναικών που πρέπει να ληφθούν υπόψη, μαζί με τη γεωγραφική και δημογραφική ισορροπία, κατά την ανάθεση των ανώτατων αξιωμάτων της ΕΕ. Στην Ευρώπη του σήμερα, παρότι περισσότερο από το 50% είναι γυναίκες, εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στην πολιτική. Αυτή η Επιτροπή, όπως γνωρίζετε, έχει τον υψηλότερο αριθμό γυναικών επιτρόπων από ποτέ. Εντούτοις, πάλι δεν είναι αρκετές. Η βελτίωση της ισόρροπης εκπροσώπησης ανδρών και γυναικών θα πρέπει να αποτελέσει στόχο κατά τη σύσταση της επόμενης Επιτροπής: έναν στόχο που μπορεί να επιτευχθεί εάν υπάρχει ισχυρή πολιτική υποστήριξη από το επόμενο Κοινοβούλιο.
Ελπίζω, επίσης, να έχουμε περισσότερες γυναίκες στο Ευρωκοινοβούλιο και στα ανώτατα αξιώματα της ΕΕ. Χωρίς αυτές, στερούμαστε όλοι τη γνώση τους, την εμπειρία και τις ιδέες τους.
Η έκθεση της κυρίας Guy-Quint πραγματεύεται ένα άλλο σημαντικό ζήτημα: τον τρόπο οργάνωσης του κύκλου οικονομικού σχεδιασμού της Ένωσης για την καλύτερη χρήση του προϋπολογισμού της ΕΕ, ώστε τα χρήματα να τοποθετείται σε πολιτικές προτεραιότητες. Σε περίοδο έντονης πίεσης στη δημόσια οικονομία, πρέπει να διαθέτουμε τις σωστές διαδικασίες για να προσφέρουμε την καλύτερη σχέση κόστους ωφελείας. Η ισορροπία μεταξύ σταθερότητας και ανταπόκρισης στο σχεδιασμό του προϋπολογισμού είναι καίρια για τον αποτελεσματικό σχεδιασμό της ΕΕ και η Επιτροπή θα επιστρέψει σε αυτό το θέμα κατά την αναθεώρηση του προϋπολογισμού.
Η έκθεση του κύριου Leinen παρουσιάζει τον τρόπο που η Συνθήκη θα επηρεάσει τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και η έκθεση καλύπτει διεξοδικότατα τον αντίκτυπο των νέων τομέων πολιτικής, των νέων εξουσιών και των νέων διαδικασιών στο Κοινοβούλιο. Για παράδειγμα, υπογραμμίζει τη σημασία διασφάλισης επαρκούς ελέγχου της εξωτερικής δράσης της Ένωσης και είμαστε βεβαίως ανοικτοί στην αναγνώριση των κατάλληλων μεθόδων για να το πραγματοποιήσουμε. Ωστόσο, αυτές οι μέθοδοι μπορούν να συμφωνηθούν μόνο όταν ο Αντιπρόεδρος και Ύπατος Εκπρόσωπος αναλάβει τα καθήκοντά του.
Πάνω σε αυτό, όπως και σε πολλά άλλα ζητήματα που ανέκυψαν, συμπεριλαμβανομένης της επιτροπολογίας και των ανατιθέμενων πράξεων, προσβλέπουμε σε πιο λεπτομερείς ανταλλαγές με το Κοινοβούλιο όσον αφορά την εφαρμογή όλων των ζητημάτων που προέκυψαν.
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στην έκθεση της κυρίας Kaufmann, η οποία αποσαφηνίζει τον τρόπο με τον οποίο η Πρωτοβουλία των Πολιτών μπορεί να φέρει μια νέα διάσταση στη δημοκρατία στην Ένωση. Οι πολίτες θα είναι σε θέση να ζητήσουν από την Επιτροπή να παρουσιάσει νέες πρωτοβουλίες πολιτικής. Αυτό αποτελεί έναν από τους τομείς όπου η Επιτροπή σκοπεύει να δράσει άμεσα μόλις τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη, μέσω διαβούλευσης επίσης, για να κατανοήσει τις προσδοκίες των ενδιαφερόμενων μερών και των πολιτών. Η σκέψη της Επιτροπής συνάδει σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις συστάσεις της κυρίας Kaufmann.
Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιοι τομείς που θα πρέπει να συζητήσουμε περαιτέρω. Θέλουμε να πετύχουμε τη σωστή ισορροπία μεταξύ μιας διαδικασίας που θα είναι εύκολη για τους πολίτες και μιας άλλης που θα σημαίνει ότι οι πρωτοβουλίες θα έχουν νομιμότητα και βάρος.
Για παράδειγμα, στον ελάχιστο αριθμό των κρατών μελών, πρέπει επίσης να συμπεριλάβουμε τον τύπο της διαδικασίας που προβλέπεται στη Συνθήκη.
Τέλος, η έκθεση του κύριου Brok καλύπτει έναν τομέα στον οποίο το Κοινοβούλιο και η Επιτροπή έχουν κάνει μεγάλα άλματα τα τελευταία χρόνια: τις σχέσεις με τα εθνικά κοινοβούλια. Αυτό το Κοινοβούλιο έχει πρωτοπορήσει στη χρήση διακοινοβουλευτικών διασκέψεων και έχει βρει κάποιους πολύ πρακτικούς τρόπους για τη δημιουργία ενός αληθινού κοινοβουλευτικού δικτύου.
Η Επιτροπή, όπως γνωρίζετε, έχει ετοιμάσει έναν εντελώς νέο μηχανισμό διαλόγου με εθνικά κοινοβούλια και είναι ένας τομέας όπου έχει πραγματοποιηθεί μεγάλη πρόοδος. Από το 2006, η Επιτροπή αποστέλλει στα κοινοβούλια έγγραφα διαβούλευσης και νομοθετικές προτάσεις, προσκαλώντας τα να ανταποκριθούν. Μέχρι στιγμής, έχουμε λάβει και απαντήσει σε περίπου 400 γνώμες και έχουμε αυξήσει μαζικά τον αριθμό των άμεσων επαφών με περισσότερες από 500 συναντήσεις μεταξύ των Επιτρόπων και των φορέων των εθνικών κοινοβουλίων από τότε που τέθηκε σε υπηρεσία. Έτσι, όπως υποδηλώνει η έκθεση, οι νέες διατάξεις της Συνθήκης στα εθνικά κοινοβούλια θα εναρμονίζονται πλήρως με την τάση των τελευταίων ετών και πιστεύω ότι θα ενισχύσουν την ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική οικογένεια περαιτέρω.
Από κοινού, αυτές οι εκθέσεις παρουσιάζουν τον τρόπο με τον οποίο η Συνθήκη της Λισαβόνας θα προωθούσε την ευρωπαϊκή δημοκρατία και θα παρήγαγε αποτελέσματα για τους ευρωπαίους πολίτες. Αυτό αποτελεί άριστο μήνυμα που μπορούμε να δώσουμε στις εκλογές του Ευρωκοινοβουλίου, καθώς και ένα εξαίρετο εφαλτήριο για την προετοιμασία της εφαρμογής της ίδιας της Συνθήκης.
Πρόεδρος. − Πριν δώσω το λόγο στους ομιλητές, θα επιτρέψω στον εαυτό μου μια ελευθερία, που πιστεύω ότι δικαιούται κάποιος που προεδρεύει στη συνεδρία σε αυτήν τη φάση της θητείας μας και αυτήν τη νυκτερινή ώρα, διότι είναι αλήθεια ότι οι νυκτερινές συνεδρίες έχουν τα πλεονέκτηματά τους.
Θα ήθελα να σας πω ότι σκοπεύω να προωθήσω άμεσα στον Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου και στο Προεδρείο πρόταση προετοιμασίας μιας δημοσίευσης που να περιέχει την ίδια τη Συνθήκη της Λισαβόνας, τις πέντε εκθέσεις και τα αντίστοιχα ψηφίσματα, μαζί με τις εισαγωγικές ομιλίες των εισηγητών και του επιτρόπου.
Πιστεύω ότι ένα έγγραφο αυτού του είδους, μεταφρασμένο στις 23 επίσημες γλώσσες της ΕΕ και διανεμημένο στους άντρες και τις γυναίκες των 27 κρατών μελών, θα ήταν ένα πολύ σημαντικό έγγραφο όσον αφορά την κατανόηση της σημασίας της Συνθήκης της Λισαβόνας και επίσης την κατανόηση των προσπαθειών που πραγματοποιούνται και των δράσεων που αναλαμβάνονται από το Κοινοβούλιο. Θα ήταν επίσης ένας δίκαιος φόρος τιμής στους πέντε εισηγητές και ιδιαίτερα στην κυρία Guy-Quint και την κυρία Kaufmann, οι οποίες μας είπαν ότι αποχωρούν από το Κοινοβούλιο, αλλά θα είναι πάντα παρούσες στις αναμνήσεις μας και θα τους οφείλουμε πάντα ευγνωμοσύνη.
Michael Gahler, Εισηγητής της γνωμοδότησης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, για να τιμήσω την περίσταση, όπως βλέπετε, κατέλαβα εν γνώσει μου τη θέση του κύριου Zahradil.
Εκ μέρους της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, θα ήθελα να τονίσω ότι θεωρούμε τον μέλλοντα Αντιπρόεδρο της Επιτροπής και Ύπατο Εκπρόσωπο πλήρως υπόλογο στο Κοινοβούλιο για τον απλό λόγο ότι, όπως και οι άλλοι Επίτροποι, χρειάζεται την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου για την ανάληψη των καθηκόντων του. Η τρέχουσα πρακτική του τακτικού πολιτικού διαλόγου στην ολομέλεια και στην Επιτροπή των Εξωτερικών Υποθέσεων πρέπει να διατηρείται στα διπλά καθήκοντα που ασκούνται από το ίδιο άτομο.
Καθώς η συντριπτική πλειονότητα επιθυμούμε μια πιο ομοιόμορφη και ενεργή προσέγγιση από την Ευρωπαϊκή Ένωση προς την εξωτερική πολιτική, ο μελλοντικός υπεύθυνος αυτής της θέσης θα έχει προσωπικό συμφέρον στη διασφάλιση της υποστήριξης του Ευρωκοινοβουλίου για τις πράξεις του. Τα πολιτικά σχέδια και οι θέσεις του στελέχους μας μπορούν επίσης να συζητούνται τακτικά στην Επιτροπή των Εξωτερικών Υποθέσεων σε συναντήσεις όπου ο μελλοντικός Πρόεδρος της Επιτροπής Μόνιμων Εκπροσώπων προσφέρει πληροφορίες σε ζητήματα που συζητούνται στην Κίνα. Εάν ζητηθεί, αυτή η πρακτική πρέπει επίσης να εφαρμοστεί και στους ειδικούς εκπροσώπους.
Στο μέλλον, οι αποφάσεις για αποσπάσεις στον τομέα της ασφάλειας και η αμυντική πολιτική θα πρέπει επίσης να συζητούνται στο Κοινοβούλιο για να δοθεί μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμότητα στις επιχειρήσεις σε τρίτες χώρες.
Σχετικά με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, πιστεύουμε ότι το Ευρωκοινοβούλιο πρέπει να συμμετέχει πλήρως στις προπαρασκευαστικές επιχειρήσεις. Φρονούμε ότι αυτή η υπηρεσία πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή για διοικητικούς λόγους.
Επιθυμούμε επίσης να επιτύχουμε τη διασφάλιση ότι, στο μέλλον, ο επικεφαλής μιας αντιπροσωπείας της ΕΕ σε μια τρίτη χώρα θα εξετάζεται από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, πριν οριστικοποιηθεί η απόσπαση. Πιστεύω ότι, εάν ένα άτομο δεν κάνει καλή εντύπωση στα δικά του/της μέλη, το εν λόγω άτομο δεν θα πρέπει να διορίζεται στο εξωτερικό.
Ζητούμε, επίσης, όλη η εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, να χρηματοδοτείται στο μέλλον από τον προϋπολογισμό της Κοινότητας. Ωστόσο, για την επόμενη συνθήκη μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, θα ήθελα να δω να περιλαμβάνονται και οι κοινές στρατιωτικές δαπάνες στον προϋπολογισμό.
Andrew Duff, εισηγητής της γνωμοδότησης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων. − Κύριε Πρόεδρε, όπως ανέφεραν και οι προηγούμενοι ομιλητές, η ανάπτυξη κοινών εξωτερικών πολιτικών ασφάλειας και άμυνας αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία που θα αποκτήσουμε μελλοντικά ως αποτέλεσμα της Συνθήκης. Επομένως, τα εθνικά κοινοβούλια επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις αλλαγές σε εξέλιξη.
Φυσικά, διατηρούν τις εθνικές ευθύνες για εθνική ασφάλεια, αλλά θα πρέπει επίσης να απαιτείται να παίξουν ηγετικό ρόλο, σε στενή και τακτική συνεργασία με το Ευρωκοινοβούλιο, στην εξέταση και τη διατύπωση μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής, στην κριτική και την εξέταση των υπουργών τους σχετικά με την απόδοσή τους στο Συμβούλιο και στο να μεταδώσουν στον τύπο και το κοινό κάτι από τη νέα πραγματικότητα, που είναι ότι η εξωτερική πολιτική ασκείται καλύτερα αναζητώντας, εντοπίζοντας και προβάλλοντας το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον.
Thijs Berman, συντάκτης της γνωμοδότησης της Επιτροπής Ανάπτυξης. − (NL) Κύριε Πρόεδρε, η Γερουσία της Τσεχικής Δημοκρατίας αποδέχτηκε σήμερα τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Τώρα μένει μόνο να νικήσουμε την Ιρλανδία, ούτως ειπείν, και θα έχουμε μια συνθήκη που θα προσφέρει επίσης περισσότερες ευκαιρίες στην Επιτροπή Ανάπτυξης για την άσκηση καλύτερης πολιτικής.
Εντούτοις, η άσκηση πίεσης στην Ιρλανδία τώρα θα ήταν τρομερό σφάλμα. Έχουμε μια ένωση ανεξάρτητων κρατών κα οι Ιρλανδοί είναι ελεύθεροι να λάβουν τις δικές τους αποφάσεις. Οποιαδήποτε εξωτερική πίεση θα αυξήσει τον κίνδυνο έκρηξης σε ολόκληρη την ΕΕ, διότι, παρά τα ωραία και καθησυχαστικά λόγια που ακούστηκαν σήμερα στην παρούσα Βουλή, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια βαθειά κρίση εμπιστοσύνης. Αυτό το είδος της κρίσης μπορεί να επιλυθεί μόνο με αποτελέσματα, κοινωνική πολιτική, επενδύσεις και οικονομική ανάκαμψη, παροχή καθαρής ενέργειας για το κλίμα μας, προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, εδώ και σε άλλα μέρη του κόσμου, αλλά, κατά την επίτευξη όλων αυτών, πρέπει να σεβαστούμε το δικαίωμα του κάθε κράτους μέλους να διατυπώνει αποτελεσματικές λύσεις για τον εαυτό του.
Η συνεργασία είναι απαραίτητη και αυτό ισχύει βεβαίως και στην παρούσα κρίση, αλλά πρέπει επίσης να μένουμε πιστοί στις ιδέες μας. Επομένως, η άσκηση πίεσης στην Ιρλανδία δεν θα ήταν η κατάλληλη λύση, ούτε για τους Ιρλανδούς ούτε για την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν η ΕΕ συμπεριφερθεί με μετριοπάθεια, ίσως να εκπληρωθούν οι μεγάλες της φιλοδοξίες.
Danutė Budreikaitė, συντάκτης της γνωμοδότησης της Επιτροπής Ανάπτυξης. – (LT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να τονίσω ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας θα δώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερες ευκαιρίες ανάληψης πρωτοβουλίας στη χάραξη πολιτικής συντονισμού ανάπτυξης, στη βελτίωση του συντονισμού χορηγών, στον καταμερισμό εργασιών και στην αποτελεσματικότερη παροχή βοήθειας. Όμως, σημαίνει επίσης ότι τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του Κοινοβουλίου, θα πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη.
Για την επιτυχή εφαρμογή της πολιτικής συνεργασίας για την ανάπτυξη, είναι απαραίτητο να διαθέτουμε την κατάλληλη διοικητική δομή για την απομάκρυνση των υπαρχουσών ασυνεπειών των δομών και αρμοδιοτήτων της γενικής διεύθυνσης εντός της Επιτροπής σε θέματα πολιτικής και προϋπολογισμού και για την προσφορά αποκλειστικής αρμοδιότητας στη Γενική Διεύθυνση συνεργασίας για την ανάπτυξη.
Καθώς η πολιτική συνεργασίας για την ανάπτυξη θα εφαρμοστεί σύμφωνα με τη συνήθη διαδικασία, είναι απαραίτητο να οριστεί με μεγάλη ακρίβεια το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με τη συνεργασία για την ανάπτυξη. Η Συνθήκη της Λισαβόνας θα επιτρέψει καλύτερη εφαρμογή των στόχων της πολιτικής συνεργασίας για την ανάπτυξη με σκοπό τη μείωση και τελικά την εξάλειψη της παγκόσμιας ένδειας.
Γεώργιος Παπαστάμκος, συντάκτης της γνωμοδότησης της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου. − (EL) Κύριε Πρόεδρε, ως συντάκτης της γνωμοδότησης της Επιτροπής Διεθνούς Εμπορίου θα ήθελα να επισημάνω ότι οι αλλαγές τις οποίες εισάγει η Συνθήκη της Λισαβόνας στον τομέα της κοινής εμπορικής πολιτικής συμβάλλουν συνολικά στην ενίσχυση της δημοκρατικής νομιμοποίησης, της διαφάνειας και της αποτελεσματικότητας της εξωτερικής δράσης της Ένωσης. Υπογραμμίζω, όλως ιδιαιτέρως, τον επανακαθορισμό της θεσμικής ισορροπίας εντός της Ένωσης μέσω της αναβάθμισης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε συν-νομοθέτη ως προς τον καθορισμό του πλαισίου εφαρμογής της κοινής εμπορικής πολιτικής. Επίσης, η έγκριση του Κοινοβουλίου θα απαιτείται για τη σύναψη όλων των εμπορικών συμφωνιών.
Θα ήθελα ωστόσο να επισημάνω την ανισορροπία μεταξύ των εσωτερικών και των εξωτερικών αρμοδιοτήτων του Κοινοβουλίου - αν θέλετε in foro interno / in foro externo - στην κοινή εμπορική πολιτική δεδομένου ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν αναγνωρίζει στο Κοινοβούλιο το δικαίωμα έγκρισης της εντολής της Επιτροπής (mandate) για διαπραγμάτευση εμπορικών συμφωνιών. Θεωρώ ότι παρόλα αυτά ότι το Κοινοβούλιο δικαιούται να ορίζει προϋποθέσεις προκειμένου να δώσει την έγκρισή του για τη σύναψη εμπορικών συμφωνιών της Ένωσης. Κρίνω εν προκειμένω αναγκαία μια ενισχυμένη συμφωνία πλαίσιο για τις σχέσεις μεταξύ Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Θα ήθελα τέλος να επισημάνω την ανάγκη ενισχυμένου διαλόγου μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων δεδομένου ότι όλα τα ζητήματα που εμπίπτουν στην κοινή εμπορική πολιτική θα ενταχθούν στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Ένωσης. Όλες οι εμπορικές συμφωνίες θα είναι συμφωνίες της Ένωσης και δεν θα υφίστανται πλέον μικτές συμφωνίες που συνάπτονται τόσο από την Ένωση όσο και από τα κράτη μέλη.
Evelyne Gebhardt, συντάκτρια της γνωμοδότησης της Επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας Καταναλωτών. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, στην Επιτροπή της Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας Καταναλωτών, βλέπουμε επίσης τα τεράστια πλεονεκτήματα της Συνθήκης της Λισαβόνας, τα οποία δεν θα θέλαμε να αφήσουμε ανεκμετάλλευτα, ειδικά στον τομέα της προστασίας των καταναλωτών. Είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί ότι στη Συνθήκη της Λισαβόνας η προστασία των καταναλωτών έχει γίνει διατομεακή εργασία, κάτι που προσδίδει, φυσικά, πολύ μεγαλύτερη ισχύ σε αυτόν τον τομέα. Αυτός ο τομέας είναι ιδιαίτερα σημαντικός για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς μπορούμε να τους δείχνουμε σε καθημερινή βάση αυτά που τους προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι πολίτες ζητούν συνεχώς να μαθαίνουν τι τους προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ότι αυτό συνδέεται τώρα με το άρθρο 12 και όχι με το άρθρο εκατόν κάτι είναι επίσης σημαντικό, καθώς δείχνει ότι δίδεται πολύ μεγαλύτερη αξία στην προστασία των καταναλωτών.
Πιστεύω ότι είναι καλό που έχουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Χαίρομαι πολύ που η Γερουσία της Πράγας έχει επίσης επικυρώσει τη Συνθήκη. Αυτό είναι σαφές μήνυμα ότι είμαστε γι’ αυτή την Ευρώπη, μια κοινωνική Ευρώπη, μια Ευρώπη των πολιτών, την οποία επιθυμούμε να εξοπλίσουμε για το μέλλον. Σας ευχαριστώ που μας επιτρέψατε να το αποδείξουμε ακόμα μια φορά σήμερα. Θέλω να ευχαριστήσω ειδικά εσάς, κυρία Kaufmann, για το πολύ καλό έργο σας στη Σύμβαση. Είναι πολύ σπουδαίο αυτό που καταφέρατε.
Oldřich Vlasák, συντάκτης της γνωμοδότησης της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης. – (CS) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εκ μέρους της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, θα ήθελα να εισαγάγω μια εδαφική διάσταση στις συζητήσεις για τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Είναι γεγονός ότι οι ανεξάρτητες τοπικές αρχές, δήμοι και περιφέρειες πρέπει να αντιμετωπίσουν, σε αυξανόμενη κλίμακα, τον αντίκτυπο του ευρωπαϊκού νόμου και των ευρωπαϊκών πολιτικών. Σε συνδυασμό με αυτό, μια έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης κατέδειξε ότι οι φορείς της Επιτροπής εγκρίνουν παραπάνω από 100 κανονισμούς με άμεσο αντίκτυπο στις τοπικές αρχές. Εβδομήντα τοις εκατό της νομοθεσίας και των μέτρων που παράγουμε πρέπει να εφαρμόζονται ουσιαστικά σε περιφέρειες, πόλεις και τοπικές κοινότητες.
Γι’ αυτόν το λόγο, η αμφιλεγόμενη Συνθήκη της Λισαβόνας μπορεί να έχει θετικές αντιδράσεις από την πλευρά των τοπικών αρχών. Στην πραγματικότητα, η Συνθήκη της Λισαβόνας περιέχει ένα πρωτόκολλο επικουρικότητας, με άλλα λόγια, ένα πρωτόκολλο υπό το οποίο, η έγκριση ενός κανόνα σε υψηλότερο επίπεδο, επί του παρόντος σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο όταν ένα μέτρο είναι αποδεδειγμένα αποτελεσματικότερο και πιο απαραίτητο. Σύμφωνα με τη Συνθήκη, απαιτούνται αποτελεσματικότερες διαβουλεύσεις με τοπικές και περιφερειακές αρχές και τις οργανώσεις τους. Άλλη μια διάταξη που πρέπει να εισαχθεί είναι η υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ελαχιστοποιεί το οικονομικό και διοικητικό βάρος κάθε νέου νομικού κανονισμού. Αυτά τα μέτρα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι Βρυξέλλες θα επιδεικνύουν περισσότερη προσοχή στα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δήμαρχοι και θα είναι καλύτερα προετοιμασμένες για την επίλυσή τους. Θα ήθελα επίσης να τονίσω ότι σίγουρα δεν είναι η τελευταία φορά που συζητάμε για μια μεταβολή στον πρωτεύοντα νόμου. Επομένως, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε προσεκτικά όσον αφορά στις μεταβολές που πρέπει να γίνουν προκειμένου οι νομικές βάσεις της ΕΕ να είναι κατανοητές, σταθερές και ωφέλιμες για όλους τους πολίτες.
Κυρίες και κύριοι, δεν θα ήθελα να κρίνω τις θετικές και αρνητικές πλευρές της Συνθήκης της Λισαβόνας. Όλοι γνωρίζετε ότι η άποψη της Τσεχικής Δημοκρατίας είναι κριτική αλλά ρεαλιστική. Αυτό επιβεβαιώνεται από τη σημερινή συζήτηση της Γερουσίας του Κοινοβουλίου της Τσεχικής Δημοκρατίας, η οποία ενέκρινε τη συνθήκη αργότερα.
Johannes Voggenhuber, συντάκτης της γνωμοδότησης της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, μιλώ εκ μέρους της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων. Είμαι λίγο ενοχλημένος, καθώς θα ήθελα να γνωρίζω τη γνώμη της Επιτροπής Ανάπτυξης αλλά ο κύριος Berman χρησιμοποίησε το χρόνο ομιλίας του για να μας προειδοποιήσει έναντι της άσκησης εξουσίας στο λαό της Ιρλανδίας.
Αυτή η νοοτροπία είναι σαφώς ένας από τους λόγους που συζητάμε απόψε. Αναρωτιέμαι εάν αυτό το Κοινοβούλιο έχει ακόμα το δικαίωμα να μιλά με τους πολίτες του, να ανταλλάσσει επιχειρήματα, να υπερασπίζεται τα αποτελέσματα της δεκαετούς εργασίας στη συνταγματική διαδικασία ή εάν με αυτόν το διάλογο θα κατηγορηθούμε για άσκηση πίεσης και εκβιασμό. Ο κόσμος είναι παράξενος.
Θα ήθελα το Κοινοβούλιο να έχει υπερασπιστεί τη συνθήκη πολύ πιο θορυβοδώς, πολύ πιο επιθετικά και πολύ πιο ανοικτά προς τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να μην είχε εναποθέσει τα πάντα στις κυβερνήσεις, οι οποίες πολύ συχνά έχουν μάλλον αμφίσημη σχέση με την πρόοδο που εκφράζεται με την παρούσα συνθήκη.
Κύριε Πρόεδρε, πολλοί Ευρωσκεπτικιστές διατείνονται ότι η δημοκρατική πρόοδος που εκφράζεται με την παρούσα συνθήκη είναι μικρή και, μάλιστα, αποτελεί προκάλυμμα για τη σκοτεινή και δυσοίωνη Ευρώπη που κρύβεται από πίσω. Πιστεύω ότι μια γρήγορη ματιά στον τομέα της εσωτερικής ασφάλειας, της δικαιοσύνης και της αστυνομίας, στην κοινοτικοποίησή του, στο δικαίωμα συναπόφασης του Κοινοβουλίου, στην εφαρμογή του Χάρτη, ανατρέπει αυτούς τους ισχυρισμούς και τους ξεσκεπάζει ως παραπλάνηση, προπαγάνδα και άγνοια.
Κατά τη γνώμη μου, αυτός ο τομέας παραμένει η πιο ενοχλητική έκφραση του δημοκρατικού ελλείμματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν θεώρησα ποτέ μου το διαχωρισμό των εξουσιών ως μια ιστορικο-φιλοσοφική αρχή, αλλά μάλλον ως βασική αρχή της δημοκρατίας. Σε αυτό τον τομέα, η Συνθήκη της Λισαβόνας προσέφερε μια πολύ αποφασιστική, μελλοντοστραφή ανταπόκριση. Αποτελεί έναν από τους πιο ευαίσθητους τομείς στο καταστατικό. Στην πραγματικότητα, σε αυτό τον τομέα, οι υπουργοί της αστυνομίας έχουν λάβει κάποιες αποφάσεις σχετικά με τους αστυνομικούς νόμους, κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς τον έλεγχο των δικαστηρίων ή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και χωρίς την εφαρμογή ενός περιεκτικού κώδικα βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτό αλλάζει, εντούτοις, και αποτελεί ένα τεράστιο βήμα προς την κατεύθυνση μιας ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Επιπλέον, κύριε Berman, η συζήτηση αυτού του θέματος με τους πολίτες, η υπεράσπισή του, αποτελεί καθήκον μας και όχι άσκηση πίεσης.
(Χειροκρότημα)
Πρόεδρος. − Έχω τη χαρά να δώσω το λόγο στο συμπατριώτη μου, κύριο Carnero González. Είναι ακόμα ένα μέλος που δεν θα είναι μαζί μας στην επόμενη θητεία και θα ήθελα να τον ευχαριστήσω δημόσια για τις τεράστιες προσπάθειες και το μεγάλο και αξιέπαινο έργο που έχει επιτύχει στον συγκεκριμένο τομέα και στο θέμα που συζητάμε εδώ.
Carlos Carnero González, συντάκτης της γνωμοδότησης της Επιτροπής Αναφορών. − (ES) Σας ευχαριστώ, Κύριε Πρόεδρε, και φίλε μου, για αυτά τα καλά λόγια που, βέβαια, με αγγίζουν στην καρδιά αυτήν τη στιγμή που βρίσκομαι στη Βουλή για τελευταία φορά σε αυτήν τη θητεία, για να ευχαριστήσω για τη συνεργασία τους όλους εκείνους με τους οποίους είχα την τιμή να εργαστώ και να ζητήσω συγγνώμη για τυχόν λάθη που μπορεί να έκανα. Προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα για τους πολίτες της χώρας μου και για όλους τους Ευρωπαίους και έχουν υπάρξει περίοδοι κατά τη διάρκεια αυτού του έργου που ήταν πραγματικά εξαιρετικές, όπως η Σύμβαση.
Πράγματι, συζητάμε σήμερα σχετικά με την ιδιότητα του πολίτη και μιλώ εκ μέρους της Επιτροπής Αναφορών. Ποια επιτροπή στο παρόν Κοινοβούλιο είναι πιο κοντά στους πολίτες από την Επιτροπή Αναφορών; Διασφαλίζει ένα από τα σημαντικότερα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι ευρωπαίοι πολίτες, δηλαδή, το δικαίωμα αναφοράς.
Το θέμα είναι το εξής: το Ευρωκοινοβούλιο είναι γνωστό σε πολλές χώρες μέσω του δικαιώματος αναφοράς. Εμείς, ως μέλη της Επιτροπής Αναφορών, γνωρίζουμε το εξής που μάλιστα το γνωρίζει ολόκληρη η Βουλή. Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία κάνει πιο δημοκρατική και αποτελεσματική την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιφέρει νέα στοιχεία, όπως ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και νέα εργαλεία, όπως η πρωτοβουλία των πολιτών.
Το ζήτημα είναι η αποφυγή σύγχυσης, για παράδειγμα, μεταξύ του δικαιώματος αναφοράς και του δικαιώματος πρωτοβουλίας των πολιτών. Θα ήθελα να τονίσω ότι, για παράδειγμα, οι πολίτες μπορούν να απαιτήσουν, μέσω μιας αναφοράς, από το Κοινοβούλιο να ζητήσει από την Επιτροπή να λάβει μια νομοθετική πρωτοβουλία, ώστε να μπορούμε να έχουμε στο μέλλον μια πρωτοβουλία ευρωπαίων πολιτών που να ζητά από την Επιτροπή τη σύσταση μιας νομοθετικής διαδικασίας και μιας αναφοράς, με βάση το δικαίωμα αναφοράς, που να απευθύνονται στη σχετική επιτροπή της παρούσας Βουλής, ζητώντας από τη Βουλή να προσεγγίσει την Επιτροπή για το σκοπό αυτό. Πρέπει να αποφύγουμε αυτήν την αντίφαση και να αναζητήσουμε συνέργεια που να ενισχύει και τις δύο οδούς, οι οποίες είναι οδοί που κάνουν την ιδιότητα του πολίτη πιο συγκεκριμένη εντός της ΕΕ.
Φυσικά, η Επιτροπή Αναφορών θα ήθελε να εμπλακεί στη διοίκηση αυτού του δικαιώματος της πρωτοβουλίας των πολιτών. Φυσικά, όλες οι επιτροπές θα ήθελαν να εμπλακούν, αλλά θα σας ζητούσα αυτό το δικαίωμα να τεθεί σε ισχύ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πιστεύω ότι αυτό θα ήταν επίσης ένας φόρος τιμής σε μια ημέρα σαν τη σημερινή, η οποία είναι τόσο σημαντική: Η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει επικυρωθεί από τη γερουσία της Τσεχικής Δημοκρατίας, ώστε να υπάρχει μόνο ένα βήμα πριν γίνει πραγματικότητα αυτή η Συνθήκη και, μάλιστα, πριν αυτή η Συνθήκη, η οποία προκύπτει από το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το καλύτερο κείμενο που έχει συνταχθεί από την ΕΕ έως σήμερα, τεθεί σε ισχύ.
Εάν επιτύχουμε σε αυτό, όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ, ξεκινώντας με όλα τα μέλη της Σύμβασης που βρίσκονται εδώ απόψε, θα έχουμε συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στη χρησιμότητα του μέλους του παρόντος Κοινοβούλιο.
Maria da Assunção Esteves, εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Ευρωπαίων Δημοκρατών (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, αυτή είναι η τελευταία μου ομιλία στην ολομέλεια, επομένως είναι λίγο διαφορετική.
Θα έρθει μια ημέρα που τα ομοσπονδιακά και κοσμοπολιτικά κοινοβούλια θα ενωθούν για να κυβερνήσουν τον κόσμο. Το όνειρο μιας κοινής ανθρωπότητας χωρίς σύνορα γεννιέται εδώ και τώρα, σε αυτόν το χώρο εκπροσώπησης, όπου η ελευθερία δυναμώνει όλο και περισσότερο και η δημοκρατία εξαπλώνεται. Το όραμα του διαφωτισμού για μια ένωση λαών κάνει τα πρώτα βήματα στη μαγεία των αιθουσών μας και των συζητήσεών μας. Σε αυτήν την Ένωση, ο Μακιαβέλι αποδυναμώνεται, γιατί μπορέσαμε να αντικαταστήσουμε την κυριαρχία των εξουσιών με την κυριαρχία των ανθρώπων. Το πρότυπο του κοσμοπολιτισμού εισχωρεί στα θεσμικά μας όργανα μας και στις αποφάσεις μας και λαμβάνει τώρα μέρος στη δράση.
Ένα νέο ανθρωποκεντρικό όραμα νόμου και πολιτικής αναδύεται και η μεταεθνική ταυτότητα παίρνει μορφή στους δρόμους της Ευρώπης. Η ανώτατη ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι τώρα η αρχή που γεφυρώνει τον εθνικό με τον διεθνή νόμο. Είναι ο απόλυτος κανόνας για τον αρχικό συντονισμό μας. Αυτό που εκπροσωπεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Κοινοβούλιο είναι μια ηθική άποψη χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, μια συνολική ηθική θεώρηση που εισχώρησε στη στρατηγική των ευρωπαϊκών κρατών και εδραίωσε την ενοποίησή τους.
Η αμοιβαία δέσμευση των Ευρωπαίων είναι πραγματικά το συμπέρασμα της κοινής ανθρωπότητάς τους. Μάλιστα, η απομόνωση και ο εγωισμός κατέρρευσαν εκείνη την ημέρα της Συνθήκης της Ρώμης. Τώρα, η δικαιοσύνη πηγάζει ακριβώς από την αρετή της πολιτικής, όπως μια γέφυρα μεταξύ του Καντ και του Αριστοτέλη, μεταξύ της ελευθερίας και της ευτυχίας. Οι λαοί της Ευρώπης γνωρίζουν ότι η μοναδική νομιμότητα προέρχεται από τα ανθρώπινα δικαιώματα και ότι η μόνη αρχή ανήκει στις εξουσίες που τα σέβονται. Γνωρίζουν ότι η χειραφέτηση της ιστορίας είναι δυνατή μόνο μέσω ενός έργου πολιτικής συμμετοχής και παγκόσμιας δικαιοσύνης.
Θα έρθει μια ημέρα όπου οι λαοί της Ασίας, της Αμερικής και της Αφρικής θα ενωθούν. Η αξιοπρέπεια των ανθρώπων θα ενώσει τους πολιτισμούς, από τον Γκαίτε στον Πεσσόα, από τον Μπαχ στον Τσαϊκόφσκι, από τον Μωάμεθ στο Βούδα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα ως παγκόσμιος νόμος, ως κοινός κανόνας πέρα από όλες τις διαφορές, και η Ευρώπη, για να αποτελέσει παράδειγμα, χρειάζεται περισσότερο καταστατικό, περισσότερη αποκέντρωση, περισσότερη πολιτική και περισσότερη επέκταση.
Αυτήν τη στιγμή του αποχαιρετισμού, θα ήθελα να σας πω πόσο υπερήφανη είμαι που μοιράστηκα μια τέτοια περιπέτεια μαζί σας.
(Χειροκρότημα)
Πρόεδρος. − Σας ευχαριστώ, κυρία Esteves, για το λόγο σας, σας ευχαριστώ για το έργο σας τα τελευταία χρόνια και καλή τύχη και ευτυχία για το μέλλον.
Jo Leinen, εκ μέρους της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο (PSE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, είπατε πως θα προτείνατε στη Διάσκεψη των Προέδρων και στο Προεδρείο να συνοψίσουμε τις πέντε εκθέσεις και τις βασικές επεξηγήσεις σε ένα βιβλιαράκι. Είναι θαυμάσια ιδέα και μπορώ μόνο να την ασπαστώ. Θα πρότεινα να συμπεριλάβουμε επίσης την έκθεση Corbett/Méndez de Vigo, που ήταν η βάση για το έργο μας στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Εκείνη την περίοδο, είχαμε 500 ψήφους υπέρ, που ήταν αποτέλεσμα ρεκόρ. Είναι μέρος της διαδικασίας. Ήταν το σημείο εκκίνησης για αυτή την απόπειρα, μετά την Συνταγματική Συνθήκη, για την εφαρμογή της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης. Βρίσκω πολύ καλή την ιδέα. Έχετε την πλήρη υποστήριξή μας.
Έχετε ευχαριστήσει ήδη κάποιους που δυστυχώς δεν είναι πλέον μαζί μας. Μπορώ να πω με ασφάλεια ότι όλα τα μέλη της Επιτροπής Συνταγματικών Θεμάτων έχουν συνεργαστεί καλά. Υπήρξαμε πάντα μια επιτροπή με ισχυρή συμμετοχή. Σε αυτό το στάδιο, ευχαριστώ ακόμα μια φορά όσους είναι παρόντες στην αίθουσα. Πρώτον, ευχαριστώ τον Johannes Voggenhuber, έναν πραγματικό στύλο του έργου μας για τη δημοκρατία και τα πολιτικά δικαιώματα. Η Sylvia Kaufmann, που έχει ήδη αναφερθεί ορισμένες φορές, υπήρξε ιδιαιτέρως αποτελεσματική στην έκφραση της γνώμης της εν όψει της μεγάλης αντίστασης στο πολιτικό περιβάλλον της. Ο Carlos Carnero González ήταν πάντα μαζί μας. Πολέμησε για το Σύνταγμα και για το δημοψήφισμα στην Ισπανία. Η κυρία Assunção Esteves ήταν πάντα πολύ δραστήρια. Ο Alain Lamassoure πέτυχε πάρα πολλά, όπως και για το Σύνταγμα. Και, τέλος, παρότι δεν είναι μέλος της Επιτροπής, ευχαριστώ την Catherine Guy-Quint. Έχει πραγματοποιήσει ουσιαστικό έργο στην Επιτροπή Προϋπολογισμών και πάντα στήριζε την ιδέα ότι πρέπει να δοθούν περισσότερες ευθύνες και δικαιώματα στο Κοινοβούλιο. Σας ευχαριστώ όλους. Ανέφερα τους παρόντες που δεν θα είναι μαζί μας την επόμενη φορά. Υποσχόμαστε να συνεχίζουμε το έργο τους.
Ως εκπρόσωπος της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, θα ήθελα να κάνω δύο ακόμα παρατηρήσεις για τις εκθέσεις. Σχετικά με την έκθεση Kaufmann, πάντα θεωρούσαμε ότι η Πρωτοβουλία Πολιτών δεν είναι εικονική ούτε ένα άλλοθι αλλά ένα σοβαρό συνταγματικό όργανο, με το οποίο οι πολίτες μπορούν να θέσουν ζητήματα στην ημερήσια διάταξη στις Βρυξέλλες. Πιστεύω ότι, όταν η Πρωτοβουλία Πολιτών εφαρμοστεί, θα διασφαλίσουμε ότι θα παραμείνει έτσι. Η Επιτροπή πρέπει να ασκήσει το δικαίωμα της πρωτοβουλίας της και να συντάξει ένα νομοσχέδιο πολύ σύντομα μετά την αναδιοργάνωση.
Σχετικά με την έκθεση Dehaene, θα ήθελα ακόμα μια φορά να αναφέρω τη μεταβατική περίοδο. Επιθυμούμε το πνεύμα της Λισαβόνας να είναι παρόν κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων για την πρόταση του Συμβουλίου για τον νέο Πρόεδρο της Επιτροπής. Όμως η Επιτροπή εν σώματι, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου, δεν θα επιβεβαιωθεί μέχρι η συνθήκη να τεθεί σε ισχύ. Πράγματι, θα ψηφίσουμε δύο φορές για τον Πρόεδρο της Επιτροπής. Είναι σημαντικό να το θυμόμαστε. Αυτό προκύπτει απλώς από τη μεταβατική περίοδο. Πιστεύω ότι το πρόγραμμα που δημιούργησε ο κύριος Dehaene για τη νομοθετική περίοδο είναι πολύ καλό. Το σημείο εκκίνησης είναι η ψήφος των πολιτών στις Ευρωεκλογές, ακολουθούμενη από αποφάσεις προσωπικού, πολιτικά προγράμματα και τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Η θέση εκκίνησης είναι η ψήφος των κυρίαρχων κρατών, των πολιτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το βρίσκω πολύ καλό. Σας ευχαριστώ, κύριε Dehaene.
Andrew Duff, εκ μέρους της Ομάδας της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE). – Κύριε Πρόεδρε, ο κύριος Τσόρτσιλ είπε: «ποτέ μην αφήνετε μια κρίση να πηγαίνει χαμένη».
Λοιπόν, σήμερα έχουμε μια κρίση στην οικονομία, στο κλίμα, στη διεθνή αστάθεια και είναι σαφές, τουλάχιστον στην ομάδα μας, ότι αυτές οι κρίσεις ενισχύουν σημαντικά το επιχείρημα για χορήγηση στην ΕΕ μιας βελτιωμένης δυνατότητας παγκόσμιας δράσης.
Η Συνθήκη είναι η λογική αντίδραση σε αυτές τις προκλήσεις. Είναι η καλύτερη συνθήκη που μπορεί να συμφωνηθεί επί του παρόντος. Είναι καλή συνθήκη. Ιστορικά, βεβαίως, συνάδει με τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Ενισχύει τη δημοκρατία και κάνει τη διακυβέρνηση της ΕΕ πιο αντιπροσωπευτική, αποτελεσματική και αποδοτική.
Αποτελεί επίσης μεταρρυθμιστική συνθήκη. Διορθώνει τα περισσότερα προβλήματα από τα οποία πλήττεται η παρούσα Συνθήκη της Νίκαιας. Δεν χρειάζεται να είστε στρατευμένος φεντεραλιστής, όπως εγώ, για να το καταλάβετε, αλλά πρέπει να είστε ένας καλός δημοκράτης για να το αντιληφθείτε: πρώτον, ότι χρειαζόμαστε μια ενωμένη Ευρώπη για να λάβουμε θέση απέναντι στη διεθνοποίηση και δεύτερον, ότι η μετα-εθνική δημοκρατία δεν αποτελεί υποκατάστατο, αλλά συμπλήρωμα στις ιστορικές εθνικές δημοκρατίες.
Οι συντηρητικοί και εθνικιστές αντίπαλοι της Συνθήκης θα πρέπει να μας πουν γιατί προτιμούν να παραμείνουν προσκολλημένοι στην παρούσα αναποτελεσματική και αδέξια Ένωση και γιατί προτιμούν να διατηρούν για το έθνος-κράτος τις παράλογες αξιώσεις για εθνική κυριαρχία, όταν αυτό που έχει σημασία είναι να λειτουργεί η αλληλεξάρτηση μεταξύ κρατών και πολιτών, μια αλληλεξάρτηση η οποία διασαφηνίζεται και κατοχυρώνεται σε αυτήν τη Συνθήκη.
Αυτή η Συνθήκη αποτελεί μεγάλο συνταγματικό βήμα για την Ευρώπη και είμαι υπερήφανος που έχω λάβει μέρος στη συντακτική ομάδα. Θα πολεμήσω έως το τέλος για να τη δω να εφαρμόζεται και να τίθεται σε ισχύ με επιτυχία και γρήγορα.
Johannes Voggenhuber, εκ μέρους της Ομάδας των Πρασίνων/ Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας (Verts/ALE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, Αντιπρόεδρε, κοιτώντας τη Βουλή, έχω για κάποιο λόγο την αίσθηση ότι οι κάτοικοι του συνταγματικού «γυάλινου πύργου» κλήθηκαν να συνεχίσουν τις συζητήσεις στην ολομέλεια που παρευρίσκεται σε αυτήν τη Βουλή. Δεν ήταν αυτή η συμφωνία. Αυτό που συμφωνήθηκε ήταν να γίνει μια σημαντική συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο σχετικά με τον αντίκτυπο της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Δεν θα ήταν καλό εάν αυτό το Κοινοβούλιο είχε συζητήσει τη συνθήκη σήμερα το πρωί, την ίδια στιγμή με την Τσεχική Γερουσία, και εάν είχε ξεκαθαρίσει στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι η συνθήκη ήταν έργο του Ευρωκοινοβουλίου, ξεκινώντας με τη Σύμβαση και συνεχίζοντας έως σήμερα, ότι αυτή η μεταρρύθμιση δεν επιβλήθηκε από μια ελίτ της ΕΕ, αλλά αποτέλεσε βασικό τμήμα του έργου που προέκυψε από μια προσπάθεια συνεργασίας;
Όταν κάτι δεν επιτυγχάνεται, από τα 15 έτη εμπειρίας μου, θεωρώ ότι η αποτυχία έγκειται στις κυβερνήσεις και όχι στα κοινοβούλια. Τώρα, είμαστε γεμάτοι ουλές και παράσημα. Εκφωνώ την τελευταία ομιλία μου έπειτα από 15 χρόνια. Έχουμε κάνει πολύ δρόμο. Ήταν μεγάλη τιμή. Κλήθηκα, μαζί με τον κύριο Duff, να είμαι εισηγητής για τη Βουλή στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και στο Σύνταγμα.
Είμαι υποχρεωμένος να πω, και πιστεύω ότι μιλώ εκ μέρους και όλων των άλλων μελών της Σύμβασης, ότι πάντα νιώθαμε να μας στηρίζει η έγκριση του Ευρωκοινοβουλίου. Πήραμε ρίσκα, τολμήσαμε να έχουμε οράματα που προκάλεσαν αρνητικά σχόλια,, αντίσταση από την πλευρά των κυβερνήσεων, αρνησικυρία, σχεδόν την κατάρρευση της Σύμβασης. Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητο ότι, στην πραγματικότητα, η κινητήριος δύναμη, οι οραματιστές σε αυτήν τη διαδικασία ήταν τα κοινοβούλια. Από αυτή την άποψη, ήταν μια πρώτη νίκη για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επιτρέψτε μου, ίσως, να κάνω μια πρόβλεψη για το μέλλον. Γνωρίζουμε τι πιστεύουμε όλοι για την πρόοδο που επέφερε αυτή η συνθήκη. Όταν η Διακυβερνητική Διάσκεψη πρόσβαλε τα αποτελέσματα της Σύμβασης, εξάλειψε το Νομοθετικό Συμβούλιο, επανεισήγαγε νόμους του Συμβουλίου και πρόσθεσε στο τρίτο μέρος, και όλα όσα σήμερα μας στενοχωρούν, είχα την ιδέα της Πρώτης Τροπολογίας του Συντάγματος στο μακρινό μέλλον.
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία αυτής της συνθήκης είναι το δικαίωμα πρωτοβουλίας του Ευρωκοινοβουλίου, το δικαίωμα πρότασης διαδικασιών για το σχηματισμό μιας Σύμβασης για την τροπολογία του Συντάγματος. Και ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο τέλος. Όταν πολεμούσαμε για το όραμά μας, μας έλεγαν συχνά στη Σύμβαση: «Με τη σύγκρισή σας με τη Σύμβαση της Φιλαδέλφειας, η Ευρώπη χρειάζεται μια μεγάλη κρίση. Χωρίς μια μεγάλη κρίση, δεν θα καταφέρετε ποτέ να δημιουργήσετε μια πραγματική ευρωπαϊκή δημοκρατία, μια πραγματική πολιτική κοινότητα. Χρειαζόμαστε όντως μια μεγάλη κρίση.» Σκέφτονταν ολοφάνερα κάτι στα επόμενα εκατό χρόνια. Όμως την έχουμε. Έχουμε την κρίση. Και τώρα, οι πολίτες ρωτούν γιατί δεν διαθέτουμε οικονομική διακυβέρνηση. Ρωτούν γιατί δεν έχουμε καθόλου κοινή ευρωπαϊκή οικονομική νομοθεσία, τουλάχιστον σε σχέση με τις βασικές πτυχές της δημοσιονομικής πολιτικής, τους φόρους εισοδήματος επιχειρήσεων και τους φόρους επί των συναλλαγών. Οι άνθρωποι ζητούν επίσης μια κοινωνική Ευρώπη. Ναι, δεν κατεβήκαμε από τα οδοφράγματα, οι κυβερνήσεις είπαν απλώς «Νιετ». Σήμερα, ολόκληρη η Ευρώπη ρωτά πού είναι οι εξουσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να προστατεύσουν την οικονομία της κοινωνικής αγοράς, τη δίκαιη κατανομή; Εν τω μεταξύ, δισεκατομμύρια ευρώ θα δαπανηθούν μέχρι την επόμενη γενιά. Και δεν έχουμε δημοκρατική δύναμη, δεν έχουμε νομική βάση για την ανάπτυξη μιας κοινωνικής Ευρώπης.
Κάθε μέρα, με ρωτούν ποια είναι η κατάσταση σχετικά με τη στρατιωτική δράση στην Ευρώπη. Δυο έθνη-κράτη αναλαμβάνουν στρατιωτική δράση στο πλαίσιο μιας κυβερνητικής-υπουργικής πολιτικής, όπως γινόταν το 19ο αιώνα. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι αυτή η Βουλή πρέπει να συμφωνήσει πριν ληφθεί στρατιωτική δράση στο όνομα της Ευρώπης; Και οι πρωτοβουλίες των πολιτών; Και σε αυτό το σημείο αποκλείστηκαν επίσης οι συνταγματικές αλλαγές. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει μια Πρωτοβουλία Πολιτών που να ζητά την τροπολογία της συνθήκης και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού Συντάγματος;
Πιστεύω ότι είναι ακόμα μακρύς ο δρόμος. Η ατολμία και η δειλία αυτού του Κοινοβουλίου απέναντι στο Συμβούλιο είναι μεγάλο εμπόδιο.
(Φωνές από το ακροατήριο)
Πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε περισσότερο αγωνιστικοί. Ελπίζω αυτή η Βουλή να διεκδικήσει τα δικαιώματα τα οποία δικαιούται σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας με τρομερή αυτοπεποίθηση και μεγάλη πίστη στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να τα διασφαλίσει και στη συνέχεια να σκεφτεί πώς μπορεί να εξελιχθεί το πράγμα πολύ καλύτερα προς μια ευρωπαϊκή δημοκρατία και κοινωνική τάξη. Κύριε Πρόεδρε, δεν παραιτούμαι από το όνειρό μου.
(Φωνές από το ακροατήριο)
Δεν παραιτούμαι από το όνειρό μου να μπορέσουν τουλάχιστον τα παιδιά μου και τα παιδιά των παιδιών μου να πουν: «Vive la République d'Europe!» (Ζήτω η Δημοκρατία της Ευρώπης)
(Χειροκρότημα)
Tobias Pflüger, εκ μέρους της Συνομοσπονδιακής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/ Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (GUE/NGL). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, οι ομιλίες δείχνουν πως η Συνθήκη της Λισαβόνας αντιμετωπίζεται συναισθηματικά και όχι ορθολογικά. Γιατί δεν περιμένουμε το επόμενο Κοινοβούλιο και να αφήσουμε το νέο Κοινοβούλιο να συζητήσει το θέμα και απλώς να περιμένουμε να δούμε εάν η Συνθήκη της Λισαβόνας θα εφαρμοστεί όντως; Όχι, υπάρχουν άνθρωποι εδώ που είναι πλήρως προσκολλημένοι σε αυτήν τη Συνθήκη και που θέλουν να εξηγήσουν τα υποτιθέμενα πλεονεκτήματά της ξανά και ξανά.
Ο Burkhard Hirsch, ο υπερηθικολόγος, το έθεσε πολύ ωραία, λέγοντας ότι οι Ιρλανδοί δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ανεμοδαρμένοι χωρικοί και ως οι μόνοι Ευρωπαίοι που δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν τις ευλογίες της Συνθήκης της Λισαβόνας. Τα δημοψηφίσματα θα είχαν λάβει αρνητικό αποτέλεσμα οπουδήποτε αλλού, επειδή δεν μπορούμε να αναμένουμε, ούτε και πρέπει, την επιδοκιμασία των ψηφοφόρων για μια Συνθήκη που ούτε ένας καλοπροαίρετος αναγνώστης δεν θα μπορέσει ποτέ να κατανοήσει.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας, όχι μόνο ρυθμίζει τη σχέση μεταξύ των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, αλλά και χαράσσει πολιτικές. Και αυτό είναι σημαντικό. Για παράδειγμα, το άρθρο 43(1) της Συνθήκης της Λισαβόνας διατυπώνει εργασίες των στρατιωτικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρόταση Αλληλεγγύης στο άρθρο 222(1α) δηλώνει ότι όλοι οι διαθέσιμοι πόροι θα κινητοποιηθούν για να αποτρέψουν την τρομοκρατική απειλή στο έδαφος των κρατών μελών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, επομένως, θα γίνει στρατιωτική συμμαχία και υπάρχει ακόμα και η πιθανότητα πραγματοποίησης στρατιωτικών επιχειρήσεων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το άρθρο 43(1) κάνει λόγο για βοήθεια που παραχωρείται σε τρίτες χώρες για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας στην περιοχή τους.
Υπάρχουν κάποιες ρυθμίσεις σε αυτόν τον τομέα. Υπάρχει "μόνιμη συνεργασία διάρθρωσης» που κινητοποιεί μια στρατιωτική βασική Ευρώπη. Υπάρχει ένας ρόλος για το ΝΑΤΟ σε αυτήν τη Συνθήκη και «τα κράτη μέλη πρέπει να αναλάβουν σταδιακά τη βελτίωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων τους». Στο μέλλον, εάν αυτή η Συνθήκη επικυρωθεί, που δεν το ελπίζω, θα υπάρχει ένα ταμείο εκκίνησης (Άρθρο 41): ο προϋπολογισμός της ΕΕ μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς λόγους σε αυτόν τον τομέα εξωτερικής και στρατιωτικής πολιτικής.
Όσον αφορά στην οικονομική πολιτική, η οικονομική λογική της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι ακριβώς η οικονομική λογική που οδήγησε στην οικονομική κρίση: «μια οικονομία ανοικτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό». Μόνο που κάποιος δεν θα το αποκαλούσε έτσι σήμερα.
Έχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι που επιθυμούν αυτήν τη συνθήκη, ειδικά όσοι ανήκουν στην ελίτ της ΕΕ, ζούνε στην πραγματικότητα στο παρελθόν. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει θεμελιωδώς. Χρειαζόμαστε μια νέα συνθήκη για μια νέα εποχή. Η Ιρλανδία έχει αποφασίσει. Η απόφαση στο δημοψήφισμα ήταν ξεκάθαρη. Η συνθήκη καταψηφίστηκε και επομένως χάθηκε η προοπτική της. Ξαφνικά, πρόκειται να υπάρξει και δεύτερη ψήφος. Ποιος στη Γαλλία θα έλεγε, μετά την εκλογή του Προέδρου Sarkozy, ότι θα έπρεπε να ψηφίσουν πάλι, επειδή κάποιος δεν τον συμπαθούσε; Θέλω να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα: υπάρχουν καλοί, πραγματικά ορθολογικοί λόγοι που δεν πρέπει να επικυρώσουμε αυτή τη Συνθήκη. Αυτό που ειπώθηκε στην Ιρλανδία, πρέπει να ισχύσει. Δηλαδή, το «όχι» σημαίνει «όχι». Αυτό σημαίνει ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν υπάρχει και δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο το συζητάμε σήμερα σε αυτό το πλαίσιο.
Παρατηρείται μια μεταβολή ισχύος εντός της συνθήκης στην κατεύθυνση των μεγάλων κρατών μελών. Δεν θα αφήσω περιθώρια αμφιβολίας: ως διεθνιστές, προστατεύουμε την ευρωπαϊκή ιδέα έναντι όσων θέλουν να κάνουν την ΕΕ στρατιωτική δύναμη και μια αμιγώς οικονομική συμμαχία. Χρειαζόμαστε μια εναλλακτική θεωρία στη Συνθήκη της Λισαβόνας κα αυτό σημαίνει μια συνθήκη που προσανατολίζεται προς την ειρήνη και όχι μια συνθήκη που είναι, στην πραγματικότητα, στρατιωτική. Σας ευχαριστώ.
Nils Lundgren, εκ μέρους της ομάδας Ανεξαρτησίας/Δημοκρατίας (IND/DEM). – Κύριε Πρόεδρε, θεωρώ δεδομένο ότι όλοι μπορούμε να μιλήσουμε όσο χρόνο επιθυμούμε. Ίσως να χρειαστώ ένα-δύο παραπάνω λεπτά και θα χαρώ να τα εξαντλήσω.
εκ μέρους της ομάδας Ανεξαρτησίας/Δημοκρατίας (IND/DEM). – (SV) Τώρα θα μιλήσω στη δική μου γλώσσα. Ο χειρισμός της Συνθήκης της Λισαβόνας από το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο θα μείνει στην ιστορία ως αίσχος από δύο απόψεις: πρώτον, σε σχέση με την πολιτική διαδικασία για ώθησή της και δεύτερον, σε σχέση με τον πραγματικό λόγο της συνθήκης και του περιεχομένου της. Εάν ρίξουμε μια ματιά πίσω στο Λάκεν 2000, είχε ειπωθεί ότι πρέπει να κάνουμε μια πρόταση για συνταγματική λύση. Αυτό θα οδηγούσε σε μια πιο ενωμένη Ευρώπη και σε πολίτες που θα ήταν δεσμευμένοι, καθώς είχαμε ανησυχίες ότι, στην πράξη, οι πολίτες δεν έχουν την καλύτερη γνώμη για την ΕΕ. Η Σύμβαση, υπό την ηγεσία του Valéry Giscard d’Estaing, παρουσίασε κάτι αρκετά διαφορετικό. Οι άνθρωποι της Ευρώπης δεν το θέλουν αυτό και οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας είπαν «όχι». Όλοι γνωρίζουν ότι οι λαοί στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Δανία και άλλες χώρες θα είχαν ψηφίσει "όχι" εάν είχαν την ευκαιρία. Έγιναν προσπάθειες να βρεθεί άλλος τρόπος. Εμφανίστηκε μια νέα συνθήκη, που είναι ίδια, αλλά ανάλογα με την περίσταση, διατείνεται ότι αυτό δεν ισχύει και αυτό συνεχίζει να υποστηρίζεται. Τώρα ισχύει αυτή η περίπτωση που, όταν ο λαός της Ιρλανδίας είπε «όχι» σε αυτό που αποκαλούν Συνθήκη της Λισαβόνας, έχουμε το θράσος να διεξάγουμε μια έρευνα σχετικά με το λόγο που οι άνθρωποι της Ιρλανδίας ψήφισαν λανθασμένα. Αυτό είναι απίστευτο και δεν τίθεται καν διάλογος επ’ αυτού. Συγχαίρετε ο ένας τον άλλον και λέτε πόσο καλό είναι, παρά το γεγονός ότι γνωρίζετε ότι αποτελεί ένα αίσχος.
Η δεύτερη ένστασή μου είναι η εξής: δεν υπάρχει μια συνταγματική συνθήκη, ένα σύνταγμα για την επιτάχυνση της λήψης πολιτικών αποφάσεων. Μάλιστα ακριβώς το αντίθετο. Υπάρχει για να δυσχεραίνει τη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Οι θεσμοί υπάρχουν για τη διασφάλιση ότι αυτοί που απλώς έτυχε να εκλεγούν δεν μπορούν να λάβουν τις αποφάσεις που επιθυμούν. Πρέπει να είναι πολύπλοκο. Έτσι είναι το Αμερικανικό Σύνταγμα. Αποτελεί γαλλική γραφειοκρατική παράδοση η διασφάλιση ότι η αρχή μπορεί να λάβει γρήγορα αποφάσεις για οτιδήποτε παγκοσμίως χωρίς να υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με την πολιτική επιρροή. Αυτό είναι αποκρουστικό και αποτελεί ντροπή για την ΕΕ.
Πρόεδρος. − Κύριε Lundgren, είμαι βέβαιος ότι έχετε σημειώσει ότι οι συνάδελφοί σας σας άκουσαν με σεβασμό, με σιωπή και χωρίς ομιλίες όπως κάνατε εσείς κατά τη διάρκεια της ομιλίας άλλων μελών, αλλά κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη δημοκρατία.
Roger Helmer (NI). - Κύριε Πρόεδρε, ήλπιζα ότι ο κύριος Pöttering θα μπορούσε ίσως να προεδρεύσει απόψε, καθώς θα ήθελα να τον ευχαριστήσω δημόσια για την ευκαιρία που μου έδωσε αφήνοντας κάποια χρόνια πριν την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (EPP). Είμαι ευτυχής που οι Συντηρητικοί συνάδελφοί μου θα αποχωρήσουν όλοι σύντομα από την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (EPP), σκοπός για τον οποίο είχα εργαστεί επί 10 χρόνια.
Είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, έτσι θα υπενθύμιζα στον κύριο Pöttering ότι στη δική του χώρα, τη Γερμανία, δεν έχει ακόμα επικυρωθεί. Εμείς, στην ΕΕ, θεωρούμε ότι αποτελούμε μια Ένωση αξιών για τη δημοκρατία και κράτος δικαίου, όμως αγνοούμε τη δημοκρατία. Επιβαλλόμαστε στις επιθυμίες των ψηφοφόρων. Απορρίψαμε τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων της Δανίας στο Μάαστριχτ, της Ιρλανδίας στη Νίκαια, της Γαλλίας και της Ολλανδίας για το Σύνταγμα και τώρα στη Λισαβόνα, της Ιρλανδίας πάλι. Αντιμετωπίζουμε τις αξιώσεις των εκλογικών σωμάτων μας με απροκάλυπτη περιφρόνηση. Αυτά λοιπόν σχετικά με τη δημοκρατία.
Δεν είμαστε καλύτεροι στο κράτος δικαίου. Εφαρμόζουμε σχέδια και δαπάνες βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας πριν την επικύρωση. Είναι κάτι λιγότερο από ένα αναίμακτο πραξικόπημα. Ο κύριος Pöttering θεωρεί ότι ένα εκατομμύριο ιρλανδοί ψηφοφόροι δεν μπορούν να αντιταχθούν σε 450 εκατομμύρια Ευρωπαίους. Έχει δίκιο. Ας αφήσουμε τα 450 εκατομμύρια να ψηφίσουν για τη Συνθήκη. Η Βρετανία θα ψηφίσει «όχι». Κατά πάσα πιθανότητα, η Γαλλία και η Γερμανία θα ψηφίσουν «όχι», αλλά μην τολμήσετε να αφήσετε αυτούς τους ανθρώπους να ψηφίσουν για τη Συνθήκη επειδή γνωρίζετε ήδη την απάντησή τους. Στη Βρετανία, όλοι εκτός από οκτώ από τους 646 βουλευτές μας εκλέχθηκαν βάσει δημοψηφίσματος, όμως η Εργατική Κυβέρνηση, χωρίς πλέον κύρος, δεν τήρησε την υπόσχεσή της με σκανδαλώδη τρόπο.
Ας δώσω μια προθεσμία στους συναδέλφους μου. Εμείς, στο Βρετανικό Συντηρητικό Κόμμα, θα μετατρέψουμε το δημοψήφισμα της Λισαβόνας σε βασική προεκλογική επαγγελία για την Ευρωπαϊκή πλατφόρμα εκλογών μας. Θα διεξαγάγουμε δημοψήφισμα και θα εξαλείψουμε αυτή την άθλια και επαίσχυντη Συνθήκη δια παντός.
Alain Lamassoure (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η ευρωπαϊκή ένταξη μας προσφέρει περιστασιακά σύμβολα που κινούν ανώνυμους παράγοντες όπως εμείς. Η τελευταία ψήφος της κοινοβουλευτικής θητείας θα είναι επομένως στην τελευταία τροπολογία που προτάθηκε από κοινού από τα ΜΕΚ και τους εθνικούς βουλευτές πριν την Ευρωπαϊκή Συνθήκη: τη δημιουργία μιας πρωτοβουλίας των πολιτών σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ας μην υποτιμούμε τη σημασία της. Η Συνθήκη της Λισαβόνας παραχωρεί στους ίδιους τους πολίτες, τους κανονικούς πολίτες, την ίδια εξουσία της πολιτικής πρωτοβουλίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το δικό μας Κοινοβούλιο. Οι εκθέσεις μας πρωτοβουλίας μάς επιτρέπουν να προσκαλέσουμε την Επιτροπή να δράσει, να προτείνει μια νομική βάση σε εμάς προκειμένου να θέσουμε σε ισχύ μια νέα πολιτική ή να υιοθετήσουμε την υπάρχουσα. Λοιπόν, οι πολίτες θα είναι σε θέση να κάνουν το ίδιο, εάν υπάρχουν αρκετοί και εάν προέρχονται από σημαντικό αριθμό κρατών μελών.
Συγχαίρω την κυρία Kaufmann για τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε για να βρει την ομοφωνία που προφανώς απαιτήθηκε σε ένα ζήτημα σαν κι αυτό. Οι αποσαφηνίσεις που πραγματοποίησε για τη συνθήκη και οι διαδικαστικές εγγυήσεις είναι λογικές. Η τοποθέτηση σημαντικού αριθμού σε ένα τέταρτο των κρατών μελών είναι συνεπής με τη λύση που υιοθετήθηκε από τις ίδιες τις κυβερνήσεις στο πλαίσιο της ελευθερίας, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης.
Αυτό το νέο δικαίωμα, λοιπόν, που δόθηκε στους Ευρωπαίους πολίτες δεν υπάρχει σε καμιά από τις χώρες μας σε αυτή τη μορφή. Η Ένωση επομένως, θα διασφαλίσει τα βήματα που πρέπει να ληφθούν προς την απευθείας δημοκρατία. Ούτε ακόμα στη Γαλλία, για παράδειγμα, δεν τολμούμε να φτάσουμε τόσο μακριά. Μεταρρυθμίσαμε το εθνικό Σύνταγμά μας πέρυσι, αλλά περιορίσαμε το ίδιο αυτό δικαίωμα συλλογικής αναφοράς σε τοπικό μόνο επίπεδο.
Ας ελπίσουμε ότι τα πολιτικά κόμματά μας ανταγωνίζονται με φαντασία για την καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση αυτού του νέου δικαιώματος και κυρίως, πέρα των κομμάτων, ας ελπίσουμε ότι η πολιτική κοινωνία θα το συγκρατήσει: ενώσεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις, μαθητές, ειδικά εκείνοι με την υποτροφία Erasmus, διασυνοριακοί εργάτες, όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες που ζουν σε μια χώρα εκτός από τη δική τους και θεωρούν ότι οι νόμοι που υιοθετούμε εδώ, δυστυχώς βρίσκουν κακή εφαρμογή στον εν λόγω τόπο.
Σε αυτήν την Ένωση ελεύθερης κίνησης, τα μοναδικά φράγματα που παραμένουν είναι τα φράγματα των πολιτικών διαλόγων. Μια ακόμα φορά, δυστυχώς, δεν ξεκινά κάποια Ευρωπαϊκή εκλογική εκστρατεία αλλά 27 εθνικές εκστρατείες με βάση το Ευρωπαϊκό πρόσχημα.
Η οικονομική περιοχή υπάρχει, το ενιαίο νόμισμα υπάρχει, ο μοναδικός ευρωπαϊκός ουρανός υπάρχει αλλά δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί ένας ενιαίος πολιτικός χώρος. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση για τη Συνθήκη της Λισαβόνας και αποτελεί σίγουρα μία από τις διατάξεις που έχουν τη μεγαλύτερη συνεισφορά για την επίτευξη αυτής της πρόκλησης.
Adrian Severin (PSE). - Κύριε Πρόεδρε, απόψε η ελπίδα που δημιουργήθηκε από την τσεχική επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας επισκιάζεται από την ημι-συνωμοτική ατμόσφαιρα αυτής της συνάντησης.
Μερικοί φοβούνται ότι με την προετοιμασία της κατάλληλης εφαρμογής μιας συνθήκης που απαιτείται κακώς και επειγόντως, μπορεί να προσβάλουμε μερικούς πολίτες της Ένωσης. Πιστέυω πως, αντιθέτως, προσβάλλουμε τους πολίτες με την απόκρυψη της αλήθειας σχετικά με το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης και ίσως, με την άρνηση μιας ενός ειλικρινούς και λογικού διαλόγου μαζί τους.
Ομοίως προσβλητικός είναι ο σεβασμός σε μια γνώμη μειοψηφίας αγνοώντας την απόφαση της πλειοψηφίας τόσο για τη δεδομένη πλειοψηφία αλλά και για τις γενικές αρχές της δημοκρατίας που διατεινόμαστε ότι σεβόμαστε.
Το γραπτό κείμενο μιας συνθήκης δεν είναι αρκετό. Πρέπει κάποιος να ερμηνεύσει με σαφήνεια το κείμενο, αποκαλύπτοντας τη φιλοσοφία του και διευκολύνοντας την καλύτερη εφαρμογή. Αυτός είναι ο σκοπός των σημερινών αναφορών. Αναφέρονται σε: Πρώτον, την κοινοβουλευτικοποίηση της Ένωσης, δεύτερον, την κοινοτικοποίηση των Ευρωπαϊκών θεσμών, τρίτον, την εδραίωση μιας υπερθεσμικής ισορροπίας ως εγγύησης για ένα διακρατικό σύστημα ελέγχων και ισορροπιών, τέταρτον, τη διασφάλιση συνοχής και συνέπειας σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της Ευρωποίησης των εθνικών κοινοβουλίων και όχι της διεθνοποίησης του Ευρωκοινοβουλίου, πέμπτον, συγκεντρώσεις οργάνων και πολιτικών για την ορθή θεσμική αποτελεσματικότητα και έκτον, τη βελτίωση της εκπροσώπησης, διαφάνειας και συμμετοχής σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μαζί με αυτές τις γραμμές, θα είμαστε σε θέση να δούμε την εμφάνιση ενός δήμου, ο οποίος θα συμπληρώσει με ουσία το παρόν πλαίσιο των Ευρωπαϊκών διαδικασιών, κάνοντάς τους σχετικούς με τους πολίτες.
Το μόνο πράγμα που παραμένει να ολοκληρωθεί είναι η εύρεση λύσης για τη γεφύρωση των εκλογών στο νέο Κοινοβούλιο και την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας. Ελπίζω αυτή η αίσθηση ευθύνης και αλληλεγγύης για τους Ιρλανδούς συναδέλφους μας να μας βοηθήσει να το επιτύχουμε και να διατηρήσουμε το ιστορικό χρονοδιάγραμμά μας.
ΠΡΟΕΔΡΙΑ: ΚΥΡΙΟΣ ONESTA Αντιπρόεδρος
Andrzej Wielowieyski (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε, πιστεύω ότι η έκθεση του κύριου Dehaene, η οποία είναι πολύ σημαντική και πολύτιμη, πρέπει να συμπληρωθεί σχετικά με τη λειτουργία και, κυρίως, όλες τις ευθύνες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αυτός ο σημαντικός φορέας θα ανέβει σε θεσμικό αξίωμα και, στην πολιτική σφαίρα, αποτελεί κινητήρια ισχύ.
Πρέπει λοιπόν, να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή. Οι πράξεις του θα υπόκεινται στη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου με τον ίδιο τρόπο που ισχύει και για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Επίσης προτείνω, εκ μέρους της ομάδας μου, μια τροπολογία που να αντιπροσωπεύει αυτήν την πρόσθετη ευθύνη. Καθώς οι νομοθετικές λειτουργίες του είναι περιορισμένες, αυτή η ευθύνη εμπίπτει ουσιαστικά στο Άρθρο 265 για παράλειψη. Πιστεύω ότι, λόγω έλλειψης λεπτομερειών στη συνθήκη, οι υποχρεώσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου πιθανόν να πρέπει να διατυπωθούν σε διοργανικής συμφωνίας.
Η έκθεση της κυρίας Kaufmann είναι επομένως πολύ σημαντική επειδή αποτελεί ένα πραγματικό άνοιγμα προς τους πολίτες. Η μεγαλύτερη αδυναμία που μπορούμε να δείξουμε, όταν αντιμετωπίσουμε μια πρόκληση για το μέλλον της Ένωσης, είναι η δημιουργία ενός κενού, μιας απόστασης μεταξύ της Ένωσης και των πολιτών. Για αυτούς, η Ένωση είναι απόμακρη και άγνωστη, ακόμα και εάν αισθάνονται ότι τη χρειάζονται. Η ομάδα μου, η Ομάδα Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη πιστεύει ότι αυτό το κενό μπορεί να πληρωθεί αποτελεσματικά μόνο μέσω κανονικής, ευρείας διαβούλευσης των πολιτών.
Δεν είχαμε το χρόνο να ολοκληρώσουμε το έργο μας ή να λήξουμε τη συζήτησή μας πάνω σε αυτό το θέμα. Εντούτοις, όπως έχει ήδη παρατηρήσει ο κύριος Lamassoure, η πρωτοβουλία των πολιτών μπορεί, σύμφωνα με τη συνθήκη, να αποτελέσει μείζον όργανο για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δημόσιου χώρου που χρειαζόμαστε πάρα πολύ. Μάλιστα, θα ενθαρρύνει το δημόσιο διάλογο μεταξύ πολιτών και Ένωσης και αυτό με τη σειρά του θα αφυπνίσει την κοινωνική ευαισθησία που είναι πολύ σημαντική για εμάς.
Ακόμα κι έτσι, ωστόσο, η διαχείρισή της είναι μεγάλη πρόκληση για τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, ειδικά για την Επιτροπή, με την αξιοπιστία αυτού του νέου θεσμού σε κίνδυνο, για τα κράτη μέλη, που πρέπει να δεχτεί τη νέα πρακτική και να προσφέρει υποδομές και, προφανώς, για τους πολίτες, που πρέπει να αναλάβουν αυτό το νέο όργανο για το καλό της άμεσης δημοκρατίας.
Milan Horáček (Verts/ALE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, Αντιπρόεδρε, ο Πρόεδρος Klaus αντέδρασε στη σημερινή απόφαση στη Τσεχική Γερουσία, την οποία καλωσορίζουμε ειλικρινά και στην οποία προσφέρω τα θερμά συγχαρητήριά μου, ισχυριζόμενος, μεταξύ άλλων, ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας ήταν ανύπαρκτη επειδή απορρίφθηκε στο ιρλανδικό δημοψήφισμα.
Αποτελεί πολιτικό φάντασμα που επιτίθεται ενάντια στις αποφάσεις της πλειοψηφίας του ίδιου του Κοινοβουλίου του και επιβεβαιώνοντας την ατυχή και σεκταριστική στάση του και σε άλλους τομείς πολιτικής. Ευτυχώς, μετά τις θετικές ψήφους, απλώς χάνει την αξιοπιστία του. Εμείς, οι Πράσινοι, έχουμε θετική και εποικοδομητική προσέγγιση προς τη διαδικασία της Ευρωπαϊκής ένταξης με επικριτικά σχόλια, φυσικά, όταν απαιτείται.
Άλλη μια φορά, τις θερμές ευχαριστίες μου στη Τσεχική Γερουσία, στο Τσεχικό Κοινοβούλιο και την Τσεχική Κυβέρνηση.
Bastiaan Belder (IND/DEM). - (NL) Κύριε Πρόεδρε, η έκθεση του κύριου Dehaene με γεμίζει μικτά συναισθήματα. Από τη μία, καλωσορίζω το γεγονός ότι αισθάνεται περιστασιακά την ανάγκη να αναλύσει τα πράγματα με ειλικρίνεια και εδώ, αναφέρομαι στις παραγράφους 14 και 26, όπου αναφέρεται στην κυριαρχία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τα προβλήματα που έχουν σχέση με το νέο σύστημα προεδρίας εντός του Συμβουλίου.
Από την άλλη, είμαι απογοητευμένος με αυτήν την έκθεση γιατί η ανάλυση του εισηγητή δεν είναι συγκεντρωμένη καθ’όλη τη διάρκεια. Συγκεκριμένα, στις τελευταίες 12 παραγράφους, όπου αναλύει την εξωτερική πολιτική, όλες οι θεσμικές αβεβαιότητες έχουν εξαλειφθεί, παρά το ότι οι θεσμικές συνέπειες του διπλού αυτού ρόλου δεν είναι εντελώς γνωστές. Επομένως, δεν μπορώ να καταλάβω πώς ο εισηγητής κατέληξε στη γενική εκτίμηση ότι το νέο σύστημα θα επιφέρει ισχυρότερη θεσμική ισορροπία στην Ένωση.
Αναγνωρίζω ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί βελτίωση σε μερικούς τομείς. Ωστόσο, αυτό δεν αφαιρεί από το γεγονός ότι ακριβώς οι αβέβαιες συνέπειες αυτής της Συνθήκης θα αποδείξουν την αχίλλειο πτέρνα της Λισαβόνας για τη θεσμική ισορροπία της Ένωσης, κάτι που ο εισηγητής δεν κατάφερε να εντοπίσει.
Jana Bobošíková (NI). – (CS) Κυρίες και κύριοι, σε αυτή τη συνεδρία, κάνουμε κάτι που περιγράφεται στη χώρα μας ως κατάρτιση του νομοσχεδίου με την απουσία των ενδιαφερόμενων. Θα ψηφίζουμε για σχέσεις μεταξύ των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη μέλη του και τα κοινοβούλιά τους, σαν να ήταν σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας. Θα ήθελα να επαναλάβω ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας απέχει πολύ ακόμα από την επικύρωση. Μέλη αυτού του Κοινοβουλίου πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και ότι δεν πρέπει να αποκρύψουν αυτές τις πληροφορίες από τους πολίτες. Κάθε άτομο δημοκρατικών αντιλήψεων πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ούτε οι πιο βίαιες επιθέσεις ενάντια σε πολιτικούς που δεν υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λισαβόνας δεν θα αλλάξει κάτι.
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να πω στον κύριο Cohn-Bendit ότι οι ανάρμοστοι ισχυρισμοί του ότι ο Πρόεδρος Klaus της Τσεχικής Δημοκρατίας σκοπεύει να δωροδοκήσει τους γερουσιαστές του κοινοβουλίου στη χώρα μου, αποτελούν προσβολές όχι μόνο για τον Πρόεδρο Klaus αλλά και σε πολίτες της Τσεχικής Δημοκρατίας. Τέτοιες κατηγορίες είναι λοιδορίες για τις αρχές των φιλικών διεθνών σχέσεων, καθώς και η απλή ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Για αυτό το λόγο ζητώ από τον κύριο Cohn-Bendit είτε να αποδείξει τους ισχυρισμούς του για διαφθορά ή να απολογηθεί δημοσίως στον Πρόεδρο Klaus.
Richard Corbett (PSE). - Κύριε Πρόεδρε, αυτό το πακέτο εκθέσεων αποδεικνύει ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας τίθεται σε ισχύ και χωρίς προκατάληψη, φυσικά, στην απόφαση των Ιρλανδών, τότε, θα έχουμε μια Ένωση που θα προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες για συμμετοχή, λογοδοσία, δημοκρατία και περισσότερους ελέγχους και ισορροπίες. Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα που μπορούμε να δώσουμε απόψε, μέσω της έκθεσης Leinen που παρουσιάζει τον αυξημένο ρόλο για αυτό το εκλεγμένο Κοινοβούλιο εντός του θεσμικού συστήματος, την έκθεση Brok που παρουσιάζει νέες ευκαιρίες συμμετοχής για εθνικά κοινοβούλια, την έκθεση Dehaene που ερευνά επιπλέον λογοδοσία των εκτελεστικών τμημάτων των θεσμικών οργάνων και πώς θα διεξάγουμε μια πιθανή μεταβατική περίοδο, την έκθεση Guy-Quint που παρουσιάζει ότι δεν υπάρχουν πλέον τμήματα του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού που υποβάλλονται σε χωριστή διαχείριση από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και φυσικά, η έκθεση Kaufmann για την πρωτοβουλία των πολιτών.
Η ομάδα μου θα υποστηρίξει όλα αυτά τα ψηφίσματα και είμαστε υπερήφανοι για αυτό, θα έλεγα, με μια συγκεκριμένη επιφύλαξη, και αυτό είναι στην έκθεση Kaufmann, που βλέπουμε ως πρώτο βήμα: θέτοντας επί τάπητος, μια πρώτη σκέψη του τρόπου με τον οποίο θα μπορούσε αυτό να λειτουργήσει στο μέλλον. Αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, και συμφωνώ με αυτό που είπε προηγουμένως ο Επίτροπος, να μην στήσουμε ένα σύστημα που είναι δύσκολο για τους πολίτες ή έχει πολλά γραφειοκρατικά προβλήματα για την άσκηση αυτού του δικαιώματος. Αλλά έχουμε πολύ χρόνο να επιστρέψουμε σε αυτό εάν τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη.
Μιλάμε για την ημέρα όπου επιτύχαμε την 26η κοινοβουλευτική επικύρωση. Γνωρίζω ότι οι Βρετανοί Συντηρητικοί εκεί δεν ενδιαφέρονται για αυτό. Συζητούν για κάποιο άλλο θέμα χωρίς αμφιβολία αλλά είναι σημαντικό γεγονός.
Είκοσι-έξι επικυρώσεις μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών: 26 «ναι» στη Συνθήκη, ένα «όχι». Θα έλεγα, σχετικά με την κατάσταση των 26 «ναι» και του ενός «όχι», ότι δεν είναι, όπως λένε πολλοί, μη δημοκρατικό να δει κανείς το αποτέλεσμα και να ζητήσει από τη μία χώρα που είπε το «όχι» εάν είναι ή δεν είναι πρόθυμη να επανεξετάσει σε σχέση με την επικύρωση των άλλων. Παραμένει επιλογή της εάν θα το κάνει ή όχι. Αλλά θεωρώ ότι είναι σχετικά λογικό να έχουν συμπεράνει οι Ιρλανδοί ότι είναι πρόθυμοι να επανεξετάσουν εάν τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις. Και είναι βάρος για εμάς να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να απευθύνουμε τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από την αρνητική ψήφο. Αυτό πρέπει να αποτελεί τμήμα και κομμάτι της απάντησης και, τελικά, αυτό συμφώνησε η Ένωση.
Όλα τα άλλα κράτη μέλη, επειδή είναι κράτη μέλη, όχι μόνο οι Ευρωπαϊκοί θεσμικοί οργανισμοί που ενεπλάκησαν, συμφώνησαν να προσπαθήσουν να εξετάσουν αυτές τις ανησυχίες, για να καταστεί δυνατή η επίτευξη της 27ης επικύρωσης.
Αυτό είναι ένα μεγαλύτερο μάθημα που πρέπει να μάθει κανείς από αυτό. Το βασικό καταστατικό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι συνθήκες που υπογράφονται και επικυρώνονται από τα κράτη μέλη μπορούν να τροπολογηθούν με ομόφωνη συμφωνία καθενός ξεχωριστά από αυτά τα κράτη μέλη. Αυτό είναι πολύ υψηλό εμπόδιο να υπερνικήσει κανείς. Δείχνει ότι αυτοί που ισχυρίζονται ότι επιβαλλόμαστε στη δημοκρατική λογοδοσία και αγνοούμε τις απόψεις των ατόμων που το έχουν αντιληφθεί εντελώς λανθασμένα. Είναι πολύ εύκολο να παρεμποδιστεί κάθε βήμα μπροστά, οποιαδήποτε μεταρρύθμιση των Ευρωπαϊκών θεσμών. Αυτοί οι Ευρωσκεπτικιστές εκεί χρειάζονται μια νίκη από τις 27. Το ζάρι είναι υπέρ τους και όχι υπέρ εκείνων που, όπως ο κύριος Duff, θα ήθελε μια πολύ περισσότερο γρήγορη ένταξη. Έτσι έχουν τα πράγματα.
Αναφέρουν επίσης δημοψηφίσματα με δεδομένο αρνητικό αποτέλεσμα. Παρατηρώ ότι αναφέρουν μόνο δημοψηφίσματα με δεδομένο αρνητικό αποτέλεσμα. Δεν αναφέρουν ποτέ το ισπανικό δημοψήφισμα, το δημοψήφισμα του Λουξεμβούργου. Νομίζω ότι εάν ρίξετε μια ματιά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής ένταξης, έχουν υπάρξει 32 (εάν θυμάμαι σωστά) δημοψηφίσματα στα κράτη μέλη ανά τα έτη, με 26 ή 27 με θετικό αποτέλεσμα και μόνο λίγα με αρνητικό αποτέλεσμα. Αλλά όποτε έχει υπάρξει ένα αρνητικό αποτέλεσμα, είναι αδύνατο να προσπεραστεί χωρίς επιστροφή και αναφορά των ανησυχιών που εκφράστηκαν και αίτηση από την εν λόγω χώρα, άσχετα με το εάν επιθυμούσε ή όχι να επανεξετάσει, εάν επιθυμούσε όντως ή όχι να επανεξετάσει.
Δεν βρίσκω τίποτα κακό, μιλώντας με δημοκρατικούς όρους, με τη σταδιακή δημιουργία, βήμα προς βήμα, αργά, μέσω ομοφωνίας όλων των κρατών μελών, αυτής της Ένωσης για την οποία εργαστήκαμε πάνω από μισό αιώνα, αυτής της Ένωσης για την οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι, με το γεγονός ότι έχουμε 27 χώρες να συνεργάζονται σε μια ήπειρο που η ιστορία μάς δείχνει ότι τακτικά δοκιμαζόνταν από την τέφρα που μερικοί προσπαθούν να αναβιώσουν.
Anne E. Jensen (ALDE). - (DA) Κύριε Πρόεδρε, η συμμετοχή σε αυτήν τη συζήτηση αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία. Για πέντε χρόνια, εργαζόμουν στενά με την Catherine Guy-Quint. Οι δυο μας υπήρξαμε συντονιστές προϋπολογισμού για αντίστοιχες πολιτικές ομάδες. Είχαμε και τις διαφωνίες μας αλλά τον περισσότερο καιρό πολεμούσαμε μαζί με το πνεύμα συνεργασίας που διέπει το έργο στην Επιτροπή Προϋπολογισμών.
Τελειώνετε, Catherine, και δράττομαι της ευκαιρίας να σας ευχαριστήσω επισήμως για το χρόνο που περάσαμε μαζί. Έμαθα πολλά. Βελτιώθηκαν τα γαλλικά μου και με δίδαξε το στυλ σας, το οποίο και σέβομαι απόλυτα. Είστε πολύ περισσότερο πρακτική από εμένα αλλά μερικές φορές αυτό είναι απαραίτητο.
Απόψε, το απερχόμενο Κοινοβούλιο εκχωρεί τα καθήκοντα στο νέο Κοινοβούλιο, που θα εκλεγεί από τις 4 έως τις 7 Ιουνίου. Εάν οι ψηφοφόροι της Ιρλανδίας ψηφίσουν θετικά τον Οκτώβρη και η Συνθήκη της Λισαβόνας τεθεί σε ισχύ στο τέλος του έτους, θα πρέπει να δράσουμε άμεσα επειδή υπάρχουν μεγάλες επιπτώσεις στο έργο του Κοινοβουλίου και όχι λιγότερες στον τομέα των προϋπολογισμών. Αυτό περιγράφεται καλά και σαφώς στην έκθεση της κυρίας Guy-Quint. Ολοκληρώσατε ένα έργο πρώτης τάξεως για να παραδώσετε στα νέα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου.
Το Κοινοβούλιο θα εμπλέκεται επίσημα στην καθιέρωση των πολυετών οικονομικών πλαισίων αλλά ακόμα δεν έχουμε σημειώσει επιτυχία στη διασφάλιση αλλαγής σε αυτή την περίοδο πλαισίου από επτά έως πέντε έτη για αντιστοιχία στην περίοδο θητείας της Επιτροπής και του Κοινοβουλίου. Αυτό θα μας δίνει πάντα τη δυνατότητα να βοηθούμε στο σχηματισμό αυτών των πλαισίων. Το Κοινοβούλιο θα έχει την πλήρη επιρροή σε ολόκληρο τον προϋπολογισμό, συμπεριλαμβανομένου και του προϋπολογισμού γεωργίας. Πιστεύω ότι θα είναι καλό για τους αγρότες και τους πολίτες της ΕΕ εάν οι συζητήσεις που αφορούν στη γεωργική πολιτική, εκ του γεγονότος αυτού ανοίγουν εκτενώς και εάν οι συναλλαγές κεκλεισμένων των θυρών αντικατασταθούν από ανοικτό, δημοκρατικό διάλογο. Κανείς δεν μπορεί να πει εκ των προτέρων ποιο θα είναι το αποτέλεσμα για το επίπεδο γεωργικής δαπάνης αλλά χωρίς αμφιβολία θα απέτρεπε τη συντήρηση και δημιουργία συστημάτων εάν δεν μπορούσαν να εξηγηθούν σαφώς και λογικά στους πολίτες.
Ο ετήσιος προϋπολογισμός αλλάζει και το τελευταίο έτος δοκιμάσαμε τις νέες απαιτήσεις που πραγματοποιήθηκαν από το έργο στην Επιτροπή Προϋπολογισμών του Κοινοβουλίου. Η μια μόνο ανάγνωση μετά τις διαπραγματεύσεις για την επίτευξη συμφωνίας, μας αναγκάζει να προετοιμαστούμε νωρίτερα και με μεγαλύτερη προσοχή. Αυτό είναι ανόητη ιδέα, επί της ουσίας. Πιστεύω ότι η γενική δοκιμή του περασμένου έτους μιας νέας μεθόδου είχε καλά αποτελέσματα.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας δίνει στο Κοινοβούλιο νέες εξουσίες προϋπολογισμού και νέους τρόπους εργασίας και η έκθεση της κυρίας Guy-Quint προσφέρει στο επερχόμενο Κοινοβούλιο μια εξαιρετική βάση για αυτό το έργο. Ελπίζω και πιστεύω ότι θα επιτύχουμε στην έγκριση της Συνθήκης της Λισαβόνας και επομένως στη διασφάλιση ότι το έργο της ΕΕ θα γίνει ανοικτό και αποτελεσματικό.
Michael Henry Nattrass (IND/DEM). - Κύριε Πρόεδρε, από τη δεκαετία 1970, οι Βρετανοί πολιτικοί δεσμεύτηκαν ότι η ΕΕ δεν αφορά σε πολιτική εξουσία ή απώλεια κυριαρχίας, αλλά οι πρόεδροι της ΕΕ δηλώνουν ότι συγκεντρώσαμε την κυριαρχία μας και έχουμε μια ευρωπαϊκή αυτοκρατορία, που αποτελεί το 75% του νόμου μας.
Αυτή η Συνθήκη σηματοδοτεί την απώλεια της ικανότητάς μας να πειθαρχήσουμε τους εαυτούς μας, όμως μια δημοσκόπηση του BBC δηλώνει ότι το 84% των Βρετανών δεν επιθυμούν περαιτέρω εκχώρηση εξουσιών. Σαν τα μανιτάρια, οι Βρετανοί παραμένουν στο σκοτάδι και τρέφονται με ψεύδη. Οι Συντηρητικοί, μέσω της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (EPP ), παραχώρησαν τα επιδόματά τους στην εκστρατεία για τη θετική ψήφο στην Ιρλανδία και στη συνέχεια υποσχέθηκαν ύπουλα ένα δημοψήφισμα αλλά μόνο εάν η Ιρλανδία ψηφίζει πάλι «όχι». Πίσω από τις πλάτες των Βρετανών και χωρίς εντολή, τα κόμματα του Westminster πούλησαν τη χώρα τους, ενώ οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το 55% επιθυμούσε την αποχώρηση από την ΕΕ. Ποτέ πριν στο χώρο της ανθρώπινης πολιτικής δεν υπήρξε τόσο μαζική εξαπάτηση από τόσο λίγους.
Roberto Fiore (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, χιλιάδες Ευρωπαίοι, Βρετανοί, Ιταλοί και Γάλλοι δεν επιθυμούν μια Ευρώπη βασισμένη σε πολιτικά ορθές στάσεις, σε τοποθετήσεις laissez-faire και αντικοινωνικές, όπως είδαμε με το σχέδιο Bolkestein, στον ολοκληρωτικό και ιακωβινικό συγκεντρωτισμό ή σε κοινή, μασονική και ψευτομαρξιστική στάση.
Πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται πολύ για τις πραγματικές κοινωνικές ελευθερίες, σε αυτές που προσφέρουν οι οικογένειες, οι κοινότητες και οι κοινωνικοί φορείς την ευκαιρία να επιτύχουν πραγματική πρόοδο και σε μια Ευρώπη βασισμένη σε επικουρικότητα και συγκεκριμένα, σε κοινωνικούς φορείς και βαθιά ριζωμένη χριστιανική και ρωμαϊκή ιστορική άποψη. Αυτή είναι μια Ευρώπη με άμεση αντίθεση στην Ευρώπη της Συνθήκης της Λισαβόνας, που κινείται από ισχυρές δυνάμεις, από λόμπι που επιθυμούν αποτελεσματικά να συγκεντρώσουν την κατάσταση.
Πιστεύουμε ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να ψηφίσουν τελικά και να απορρίψουν αυτή τη συνθήκη.
Paul Rübig (PPE-DE). - (DE) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Wallström, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση είναι πολύ σημαντική επειδή ακούσαμε από διάφορες πλευρές της Βουλής ότι οι δυνάμεις πρόκειται να δοθούν στην Ευρώπη. Από την πλευρά των κρατών μελών αυτό ισχύει, αλλά γεγονός είναι ότι τα κράτη μέλη έχουν επίσης την ευκαιρία να διασφαλίσουν την εφαρμογή των ίδιων νόμων και κανονισμών στα εναπομείναντα κράτη μέλη. Αυτό το ευρωπαϊκό έργο εξορθολογισμού, που έχει αναληφθεί για τη διασφάλιση του γεγονότος ότι δεν έχουμε διαφορετικά νομικά συστήματα σε 27 κράτη μέλη και ότι πολεμάμε να δημιουργήσουμε ένα μόνο ρυθμιστικό πλαίσιο αποτελεί μείζον βήμα προόδου και δίνει όχι μόνο στους Υπουργούς μας αλλά και στα μέλη του Κοινοβουλίου πολλά περισσότερα δικαιώματα και ευκαιρίες προώθησης των συμφερόντων των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παρότι εκφράζω συχνά την αποδοκιμασία μου για τα διαζώματα εδώ στο Κοινοβούλιο και τώρα με μια ματιά προς τα πίσω βλέπω ότι τα διαζώματα των αντιπάλων είναι άδεια και ότι η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν συμμετέχει σε αυτήν τη συζήτηση, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι επικρίνουμε τους θεσμικούς φορείς και επιθυμούμε βελτιώσεις. Αυτές ακριβώς οι βελτιώσεις υπήρξαν το αντικείμενο έντονου διαλόγου τα περασμένα οκτώ χρόνια. Θέλουμε απλώς να διασφαλίσουμε ότι οι σχέσεις μεταξύ των θεσμών και των πολιτών βελτιώνονται. Σήμερα δεν μπορούμε απλώς να στεκόμαστε εδώ και να λέμε ότι η διαδικασία μεταρρύθμισης που ξεκίνησε πριν οκτώ χρόνια πρόκειται να σταματήσει χωρίς την πρόταση άλλων εναλλακτικών λύσεων, γιατί αυτό αποτελεί σκάνδαλο για αυτήν τη συζήτηση.
Απαιτείται επειγόντως να συγκεντρωθούμε στο αντικείμενο της συνθήκης. Αυτή η συνθήκη μάς δίνει νέους σκοπούς. Έχουμε τουλάχιστον έναν εκπρόσωπο και συμμετοχική δημοκρατία με την αντίστοιχη Πρωτοβουλία των Πολιτών. Αποκτούμε νέες εξουσίες στην περιβαλλοντική προστασία και την κλιματική αλλαγή. Μακάρι να μπορούσε ένα έθνος κράτος να λύσει από μόνο του αυτά τα προβλήματα! Συγκεκριμένα για την ατμόσφαιρα και τα ύδατα και σε άλλους τομείς επίσης, αυτό είναι αδύνατο. Μαζί, πρέπει να προσέξουμε την ελευθερία, την ασφάλεια και την πλήρη απασχόληση. Εν όψει αυτής της κρίσης, είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να εκχωρηθούν αυτές οι εξουσίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ωστόσο, σημαντικές είναι επίσης νέες νομικές βάσεις. Μπροστά από αυτήν την κρίσιμη κατάσταση της ενέργειας, χρειαζόμαστε μια νομική βάση για την ενεργειακή πολιτική. Επίσης, στον τομέα της εμπορικής πολιτικής, όταν εξετάζουμε διεθνή θέματα εμπορίου, βλέπουμε πόσο επειγόντως χρειαζόμαστε μια καλή λύση για τους Ευρωπαίους πολίτες, ανεξάρτητα από το διαστημικό ταξίδι και την πνευματική ιδιοκτησία. Και για τους αντιπάλους μας, η πρόταση εξόδου μπορεί να είναι πολύ σημαντική. Πιστεύω πως οι νέες εποπτικές αρχές θα ενισχύσουν αυτό το Κοινοβούλιο. Είναι υπέρ της μεγαλύτερης έντασης αυτού του διαλόγου, επειδή πολλοί από εμάς δεν έχουν ακόμα δει τις ευκαιρίες που προσφέρει αυτή η νέα Ευρώπη.
Libor Rouček (PSE). – (CS) Κυρίες και κύριοι, ως Μέλος από τη Τσεχική Δηημοκρατία, είμαι πολύ ευχαριστημένος που σήμερα, καθώς συζητάμε για τον αντίκτυπο της Συνθήκης της Λισαβόνας, η Τσεχική Γερουσία ενέκρινε τη Συνθήκη της Λισαβόνας με συντριπτική πλειοψηφία 54 έναντι 20 ψήφων. Εκφράστηκε έτσι η επιθυμία των τσέχων πολιτών να υιοθετηθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτή η συγκεκριμένη επιθυμία έχει ήδη εκφραστεί από τον κάτω θάλαμο του τσεχικού Κοινοβουλίου, τη Βουλή Αντιπροσώπων. Παράλληλα, ωστόσο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αμφισβητεί την επιθυμία των ανθρώπων, την άποψη που εκφράζεται σαφώς από τη Βουλή και τη Γερουσία.
Ο Václav Klaus, ο Πρόεδρος της Τσεχικής Δημοκρατίας έχει δηλώσει: Πρέπει να εκφράσω την απογοήτευσή μου που κάποιοι γερουσιαστές, ακολουθώντας πρωτοφανή επίπεδα πολιτικής και μιντιακής πίεσης, τόσο τοπικά όσο και στο εξωτερικό, εγκατέλειψαν τις εδραιωμένες απόψεις τους και ευτέλισαν την πολιτική και πολιτειακή ακεραιότητά τους, συναινώντας στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αδιαφόρησαν για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Τσεχικής Δημοκρατίας, τα οποία παραμέρισαν για τα δικά τους συμφέροντα και τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα των ενεργών πολιτικών. Αυτό αποτελεί θλιβερή απόδειξη ακόμα μιας αποτυχίας εκ μέρους ενός βασικού τμήματος της πολιτικής ελίτ μας. Τώρα θα περιμένω να διαπιστώσω εάν μια ομάδα γερουσιαστών, κάποιοι εκ των οποίων έχουν ήδη ανακοινώσει την πρόθεσή τους να το κάνουν, ζητήσει από το Συνταγματικό Δικαστήριο ακόμα μια αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας σε σχέση με το σύνταγμά μας. Εάν συμβεί αυτό, δεν θα εξετάσω τη δική μου απόφαση σχετικά με την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας μέχρι το Συνταγματικό Δικαστήριο να εκδώσει την ετυμηγορία του.
Βρισκόμαστε εδώ για να συζητήσουμε τον αντίκτυπο της Συνθήκης της Λισαβόνας σχετικά με την ανάπτυξη της θεσμικής ισορροπίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντούτοις, πιστεύω ότι πρέπει επίσης να συζητήσουμε, και πρέπει να κάνουν το ίδιο και οι τσέχοι αντιπρόσωποι και γερουσιαστές, τη θεσμική ισορροπία στη Τσεχική Δημοκρατία. Η Τσεχική Δημοκρατία είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία. Παρά το γεγονός αυτό, η Τσεχική Δημοκρατία έχει ένα Πρόεδρο που δεν σέβεται την επιθυμία της Βουλής, που δεν σέβεται την επιθυμία της Γερουσίας και δρα ως απολυταρχικός μονάρχης ή δικτάτορας από τη χώρα στην οποία ασκεί τόσο δριμεία κριτική και αναφέρει τόσο συχνά, δηλαδή την πρώην Σοβιετική Ένωση. Υπάρχουν πολλά να πούμε για τους Ευρωσκεπτικιστές σχετικά με την κατάσταση της δημοκρατίας στην Ευρώπη και για τη συμπεριφορά του Προέδρου που θαυμάζετε τόσο.
Kyösti Virrankoski (ALDE). - (FI) Κύριε Πρόεδρε, η συνθήκη της Λισαβόνας θα επιφέρει ριζικές μεταρρυθμίσεις στη διαδικασία προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο θα γίνει υποχρεωτικό, η κατηγοριοποίηση των δαπανών σε υποχρεωτικές και προαιρετικές θα καταργηθεί και η διαδικασία κατάρτισης του προϋπολογισμού θα γίνει πιο σύντομη.
Υποστηρίζω το πενταετές δημοσιονομικό πλαίσιο, το οποίο θα συμπίπτει με τη διάρκεια της θητείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Θα οδηγήσει σε πιο αποτελεσματική δουλειά και θα επιτρέψει στα θεσμικά όργανα να θεσπίσουν τις δικές τους στρατηγικές πολιτικής.
Η διαδικασία κατάρτισης του προϋπολογισμού γίνεται αρκετά δύσκολη. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί ποιος μπορεί να δημιούργησε ένα τόσο περίπλοκο σύστημα. Μέχρι τώρα είναι σαφές ποιο θεσμικό όργανο αποφασίζει τα τελικά ποσά του προϋπολογισμού. Τώρα πρέπει να υπάρξει συναίνεση για κάθε λεπτομέρεια, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ιδιαίτερα εντατικές διαπραγματεύσεις στην Επιτροπή Συνδιαλλαγής.
Για το Κοινοβούλιο, η νέα διαδικασία θα απαιτήσει ενίσχυση των διαθέσιμων ανθρώπινων πόρων. Διαφορετικά, δεν θα είναι δυνατό να ασκήσει τις εξουσίες του κατά την κατάρτιση του προϋπολογισμού γενικά ή κατά την διοίκηση της ΕΕ, ειδικά.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους εισηγητές και ειδικά την κυρία Catherine Guy-Quint, για τις εξαιρετικές εκθέσεις τους και, γενικότερα, για τα άριστα επίπεδα συνεργασίας τους εδώ και τόσα χρόνια.
Elmar Brok, εισηγητής. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ που μου δίνετε αυτή την ευκαιρία να κάνω κάποια σχόλια αρκετά νωρίτερα από το αναμενόμενο.
Η παρούσα συζήτηση έδειξε ότι υπάρχει υψηλός βαθμός πίστης σε όλο το πολιτικό και το εθνικό πεδίο. Απέδειξε επίσης τη δύναμη της δέσμευσής μας να δώσουμε ώθηση στην Ευρώπη. Όταν ακούω κάποιους πολύ επικριτικούς ομιλητές από τις αγγλοσαξονικές χώρες, θυμάμαι ότι ακριβώς από αυτές τις χώρες προήλθε ένας ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός εκκλήσεων για να ξεπεράσουμε μαζί την οικονομική κρίση. Είμαι βέβαιος ότι οι εν λόγω κύριοι θα συνειδητοποιήσουν επίσης ότι εκπροσωπούν θέσεις που βασίζονται στην εξηκονταετή κληρονομιά του Winston Churchill.
Τώρα εισερχόμαστε σε μια πολύ αποφασιστική φάση. Μετά από τις αποφάσεις μας, στις οποίες καταλήξαμε με τόσο ευρεία συναίνεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και τις οποίες βρήκαμε τόσο πειστικές στην Πράγα, δεν πρέπει να πέσουμε στην θριαμβολογία. Θα είναι σημαντική εργασία για εμάς να δώσουμε στο λαό της Ιρλανδίας, με κάθε σεμνότητα, μια ευκαιρία να πάρει την απόφασή του, ανεξάρτητα και ελεύθερα – μια απόφαση που η Ιρλανδία πρέπει να λάβει ανεξάρτητα και ελεύθερα αναλαμβάνοντας ευθύνη για ολόκληρη την Ευρώπη. Πιστεύω ότι πρέπει επίσης να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βεβαιωθούμε ότι αυτό είναι δυνατό. Ελπίζω ότι, στα τέλη του Ιουνίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα δημιουργήσει τις απαραίτητες συνθήκες για την ολοκλήρωση αυτού του τελικού σταδίου και ότι θα παρασχεθούν στους Ιρλανδούς οι συνθήκες που χρειάζονται προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτό το θέμα.
Proinsias De Rossa (PSE). - Κύριε Πρόεδρε, χαιρετίζω την παρούσα συζήτηση. Για ένα διάστημα φαινόταν ότι ίσως να μην συνέβαινε. Χαίρομαι που κάνουμε αυτή τη συζήτηση και αυτό συμβαίνει χάρη στην επιμονή των συναδέλφων μου. Αρμόζει απολύτως σε αυτό το Σώμα να αντιμετωπίσει με υπευθυνότητα και ευαισθησία τη μετάβαση για την πιθανή επικύρωση – επί τέλους – της συνθήκης της Λισαβόνας. Θα ήταν χαζό από μέρους μας να μην πράξουμε έτσι. Θα δουλέψω σκληρά σε αυτό το τελευταίο μέρος του τρέχοντος έτους, προκειμένου να βεβαιωθώ ότι φέτος θα ψηφιστεί το «ναι» - ανεξάρτητα από το αν θα επανεκλεγώ ευρωβουλευτής ή όχι – και λυπάμαι που ορισμένοι από τους φίλους μας δεν θα είναι εδώ και θα μου λείψουν.
Θα ήθελα όμως, ειδικά, απόψε να συγχαρώ την τσεχική προεδρία που ψήφισε «ναι», επειδή σήμερα έδωσε την ψήφο της στο μέλλον. Κατά τη γνώμη μου, είναι εξαιρετικά σημαντικό να περάσουμε αυτό το μήνυμα: ότι η ενοποίηση της Ευρώπης και η δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης αφορά το μέλλον του λαού της Ευρώπης.
Σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, πλην της Ευρώπης, δεν υπάρχουν 27 κυρίαρχα κράτη μέλη, τα οποία μοιράζονται από κοινού την εξουσία λήψεως αποφάσεων σε διασυνοριακή βάση, εξυπηρετώντας τα κοινά συμφέροντα των λαών τους. Σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου ανεξάρτητα κράτη δεν υποβάλλουν τις συλλογικές αποφάσεις τους προς έγκριση και τροποποίηση σε ένα άμεσα εκλεγόμενο πολυεθνικό κοινοβούλιο. Αυτή η Ένωσή μας είναι μοναδική. Πρόκειται για ένα μοναδικό δημοκρατικό πείραμα. Ασφαλώς έχει σφάλματα. Χρειάζεται μεταρρύθμιση και μάλιστα οι μεταρρυθμίσεις της συνθήκης της Λισαβόνας είναι μεταρρυθμίσεις επί των οποίων μπορούμε να συμφωνήσουμε αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα μελλοντικά Κοινοβούλια – ακόμη και τα μελλοντικά Συμβούλια – θα αναγνωρίσουν και θα συμφωνήσουν για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις.
Όμως η Ευρώπη έχει επίσης ανάγκη από μια νέα διεύθυνση. Πρέπει να δηλώσει ξανά τη δέσμευσή της για την κοινωνική ευημερία των λαών μας και να βρει μια νέα ισορροπία με την εμμονή με την απελευθέρωση της αγοράς που μας έχει καταλάβει την τελευταία δεκαετία. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ο πολιτικός, κοινωνικός και οικονομικός προσανατολισμός αυτής της Ένωσης εξαρτάται από τις επιλογές του εκλογικού σώματος: στις γενικές εκλογές, στις ευρωεκλογές και στις επιτροπές που επιλέγουμε και θέτουμε σε λειτουργία συλλογικά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι χώρος επίλυσης διαφορών, όπου οι νέοι κατά το παρελθόν τις επέλυαν σκοτώνοντας ο ένας τον άλλο στα χαρακώματα. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα να είμαι μέλος αυτού του Κοινοβουλίου, όπου αντικαταστήσαμε την ισχύ των όπλων με την ισχύ των επιχειρημάτων.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους ευρωσκεπτικιστές να γυρίσουν πίσω το ρολόι. Το ότι η απόφαση ενός κράτους μέλους, το οποίο αντιστοιχεί σε λιγότερο από 1% του πληθυσμού της Ένωσης, μπορεί να σταματήσει την πορεία της, δείχνει πόσο ευάλωτο είναι το οικοδόμημά μας. Όμως αποτελεί και ένδειξη της δύναμης της Ένωσης να επιβιώνει και να επιτρέπει στους λαούς της Ευρώπης να λαμβάνουν ανεξάρτητα τις αποφάσεις τους. Πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να ενσταλάξουμε ξανά στο λαό μας το όνειρο της Ευρώπης. Πρέπει να αποφύγουμε να μας σύρουν στον πάτο οι θυμωμένοι γέροι που στέκονται όρθιοι στα έδρανά τους στα άκρα δεξιά και που μας φωνάζουν στα μούτρα και μας λένε πόσο μη δημοκρατικοί είμαστε όταν στην πραγματικότητα το Κοινοβούλιο αυτό το εκλέγει ο λαός της Ευρώπης για να λαμβάνει αποφάσεις για λογαριασμό του.
Costas Botopoulos (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, πρόκειται πραγματικά για μια αρκετά επίσημη μέρα: το πακέτο της Λισαβόνας - όπως αποκαλείται – έρχεται επιτέλους ενώπιον του Κοινοβουλίου· η γερουσία της Δημοκρατίας της Τσεχίας έδωσε μια αχτίδα ελπίδας· πολλοί παίρνουν το λόγο για τελευταία φορά, η αίθουσα είναι διάχυτη από συγκίνηση· βρισκόμαστε στη διαδικασία της λήξης της παρούσας κοινοβουλευτικής θητείας και αρκετοί είμαστε αρκετά συγκινημένοι. Μια πραγματικά ιστορική ατμόσφαιρα επικρατεί αργά απόψε στο Κοινοβούλιο.
Ως μέλος Janus – μισό συνταγματικό και μισό δημοσιονομικό – θα ήθελα σήμερα να μιλήσω λίγο ειδικότερα για την έκθεση της κυρίας Guy-Quint σχετικά με το νέο σύστημα κατάρτισης προϋπολογισμού και σχετικά με τον αντίκτυπο που θα έχει η συνθήκη της Λισαβόνας σε αυτό το νέο σύστημα. Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, είναι πάνω απ’ όλα ένα δημοκρατικό σύστημα. Από εδώ και πέρα, όλες οι δαπάνες – ολόκληρος ο προϋπολογισμός – θα συμφωνείται βάσει της διαδικασίας συναπόφασης Συμβουλίου και Κοινοβουλίου.
Επίσης, πράγμα που είναι ακόμη σημαντικότερο, πρόκειται για έναν περισσότερο πολιτικό προϋπολογισμό, καθώς διαθέτουμε – όπως το αποκαλεί η κυρία Guy-Quint – διοργανικό στρατηγικό προγραμματισμό, με άλλα λόγια, όλα τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφωνούν να υλοποιήσουν τον Προϋπολογισμό. Εντούτοις, πρόκειται για ένα σύστημα που εξακολουθεί να περιέχει αβεβαιότητες.
Θα καταφέρει το Κοινοβούλιο, για παράδειγμα, να παίξει αυτό που στην θεωρία είναι ενισχυμένος ρόλος; Θα θέσει σε εφαρμογή τη νέα του δύναμη, δεδομένου ότι υπάρχουν και προβλήματα; Έχουμε λιγότερο χρόνο, υπάρχει μόνο μια ανάγνωση. Επομένως, το Κοινοβούλιο πρέπει να αδράξει – και αυτό από μόνο του αποτελεί πρόκληση - αυτή την ευκαιρία να παίξει το ρόλο του. Ο πενταετής προϋπολογισμός θα συμπίπτει ή θα τονίζεται από την πενταετή κοινοβουλευτική θητεία; Αυτό δεν είναι σίγουρο. Πρέπει να καταβάλουμε προσπάθειες και για αυτό το θέμα.
Υπάρχουν και χαμένες ευκαιρίες. Χάσαμε την ευκαιρία να δώσουμε στον εαυτό μας περισσότερους ίδιους πόρους, χάσαμε την ευκαιρία – παρακαλώ, δώστε μου 10 ακόμη δευτερόλεπτα, μια και βρισκόμαστε σε μια επίσημη συνεδρίαση αργά τη νύχτα – για να θέσουμε σε εφαρμογή μια νέα δημοσιονομική φιλοσοφία.
Τέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι αντιμετωπίζουμε προκλήσεις: η πρόκληση της μετάβασης – δεν είναι εύκολο να περάσουμε απευθείας σε ένα νέο σύστημα – και η πρόκληση της ευελιξίας – χρειαζόμαστε περισσότερη ευελιξία προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις κρίσεις.
Θα ολοκληρώσω με την ευχή όλο αυτό να προχωρήσει με την εφαρμογή της συνθήκης της Λισαβόνας.
Πρόεδρος. - Καθώς και ο ίδιος είμαι μέλος του Janus όπως και εσείς, κύριε Μποτόπουλε, δεν είχα άλλη επιλογή παρά να σας δώσω αυτά τα 40 δευτερόλεπτα.
Justas Vincas Paleckis (PSE). – (LT) Θεωρώ ότι όλοι όσοι λαμβάνουμε μέρος στην αποψινή συνεδρίαση θα τη θυμούνται για πολύ καιρό και θα έχουν κάτι να διηγούνται στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Ακόμη και απόψε μπορούμε όλοι να νιώσουμε ότι το ευρωπαϊκό μας πλοίο ταράσσεται από τις καταιγίδες της οικονομικής κρίσης. Είναι σαφές ότι η μηχανή αυτού του πλοίου, ο μηχανισμός της συνθήκης, είναι υπερβολικά αδύναμος και πρέπει να αντικατασταθεί άμεσα.
Η συνθήκη της Λισαβόνας είναι η ισχυρότερη μηχανή την οποία χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Επομένως, συμφωνώ με τις εκθέσεις της συζήτησης και συμφωνώ με τους αξιότιμους συναδέλφους, οι οποίοι τονίζουν ότι δεν είναι πολύ δημοκρατικό η απόρριψη της συνθήκης σε ένα δημοψήφισμα να βυθίσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό πλοίο, ο ηγέτης ενός κράτους να μπορεί να φανταστεί ότι είναι ο μοναδικός που έχει δίκιο και ότι η γνώμη των υπολοίπων 26 κρατών δεν έχει αξία. Θεωρώ ότι οι ψηφοφόροι της Ιρλανδίας θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
Avril Doyle (PPE-DE). - Κύριε Πρόεδρε, είμαι η τελευταία από τον κατάλογο των ομιλητών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος/ Ευρωπαίων Δημοκρατών απόψε, και ως ιρλανδή ευρωβουλευτής υποθέτω ότι υπάρχει κάποια λογική πίσω από όλα αυτά.
Θα ήθελα πρώτα-πρώτα να ευχαριστήσω τους εισηγητές και των πέντε εκθέσεων. Χαίρομαι που έχουμε την ευκαιρία να τις συζητήσουμε και, όπως και άλλοι ιρλανδοί συνάδελφοι, ζητούσα, μέσω της πολιτικής ομάδας μου, να φτάσουμε στην κατάσταση όπου βρισκόμαστε σήμερα, όπου μπορούμε να συζητήσουμε πέντε εκθέσεις υψίστης σημασίας.
Πρώτα-πρώτα, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως ό,τι θα πω στην αποψινή συζήτηση βασίζεται πλήρως στην επόμενη πρότασή μου. Δεν θα ήταν πρέπον, ούτε και είναι δυνατό να αναμένεται κατά οποιονδήποτε τρόπο ή να θεωρηθεί ως δεδομένη η απόφαση του ιρλανδικού λαού στο επερχόμενο δεύτερο δημοψήφισμα για τη συνθήκη της Λισαβόνας, το οποίο ανακοινώθηκε μόλις στις αρχές της τρέχουσας εβδομάδας από τον πρωθυπουργό της Ιρλανδίας κύριο Brian Cowan TD.
Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του περασμένου Δεκεμβρίου περιλαμβάνουν ένα πακέτο μέτρων, το οποίο προέκυψε από έρευνα που πραγματοποιήθηκε μετά το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουνίου: μέτρα για την αντιμετώπιση των ανησυχιών των ιρλανδών ψηφοφόρων που καταψήφισαν τη συνθήκη, όπως τα περιέγραψε ο Ιρλανδός πρωθυπουργός στη σύνοδο του Συμβουλίου τον περασμένο Δεκέμβριο, παράλληλα με έναν οδικό χάρτη, προκειμένου να μπορέσει η συνθήκη να τεθεί σε ισχύ ως το τέλος του 2009.
Αυτό το πακέτο συμπεριλαμβάνει την διατήρηση της αρχής του ενός Επιτρόπου ανά κράτος μέλος, την επιβεβαίωση της σημασίας που δίνει η Ένωση στα δικαιώματα των εργαζομένων και σε άλλα κοινωνικά θέματα και μια σειρά νομικών διασφαλίσεων σχετικά με την ουδετερότητα της φορολόγησης και τις διατάξεις του ιρλανδικού συντάγματος όσον αφορά το δικαίωμα στη ζωή, την εκπαίδευση και την οικογένεια.
Στο εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ο πρωθυπουργός μας ενημέρωσε τους εταίρους του ότι, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που συμφωνήθηκε το Δεκέμβριο, βρίσκεται τώρα υπό εξέλιξη σημαντική εργασία προκειμένου να τεθούν σε ισχύ οι εν λόγω δεσμεύσεις, η οποία πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ως τα μέσα του 2009.
Αν η κυβέρνησή μας είναι πλήρως ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα, ο πρωθυπουργός μας συμφώνησε να επιδιώξει την επικύρωση της συνθήκης ως το τέλος της τρέχουσας θητείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ετοιμάζεται να παραδώσει στην επόμενη, απ’ ό,τι καταλαβαίνω στα τέλη Οκτωβρίου. Ειλικρινά ελπίζω ότι η υπόσχεση ενός δημοψηφίσματος στις αρχές του φθινοπώρου σημαίνει ως τις αρχές Οκτωβρίου το αργότερο.
Επίσης, δεδομένης της ενίσχυσης των αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι οποίες προβλέπονται στη συνθήκη της Λισαβόνας, γίνεται κατανοητό ότι τα μέλη του πρέπει να λάβουν υπόψη τις θεσμικές και διαδικαστικές επιπτώσεις της συνθήκης, και σε αυτό οφείλεται η αποψινή συζήτηση για τις πέντε εκθέσεις.
Η αποψινή ενασχόληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με αυτά τα θέματα σημειώνεται τώρα που το κείμενο της αποψινής ομιλίας μου έλεγε ότι τέσσερα κράτη μέλη – η Ιρλανδία, η Δημοκρατία της Τσεχίας, η Γερμανία και η Πολωνία – έπρεπε να ολοκληρώσουν τη διαδικασία επικύρωσής τους. Τεχνικά, αυτό αληθεύει, αλλά θα ήθελα απόψε να συγχαρώ τη Δημοκρατία της Τσεχίας – και ειδικότερα την γερουσία της Τσεχίας – για την πλήρη έγκριση του Κοινοβουλίου τους προς τον Πρόεδρό τους, ο οποίος θα μπορέσει, όπως ευελπιστούμε, να επικυρώσει τη συνθήκη εκ μέρους του λαού της Τσεχίας. Πιστεύω ότι θα αποδεχθεί τη βούληση του Κοινοβουλίου της χώρας του. Νομίζω ότι το θέμα έχει παραπεμφθεί σε δικαστική επανεξέταση. Ελπίζω ότι πρόκειται μόνο για μια καθυστέρηση για τεχνικούς λόγους.
Βέβαια, για να τεθεί σε ισχύ η συνθήκη, πρέπει όλες οι χώρες να την επικυρώσουν και, ναι, είναι σωστό να πούμε ότι 26 ευρωπαϊκά κοινοβούλια – τα κοινοβούλια 26 κρατών μελών – είπαν «ναι» και ως τώρα μόνο οι Ιρλανδοί λένε «όχι».
Αποδέχομαι πλήρως ότι το Κοινοβούλιο επιθυμεί να εξετάσει τα ζητήματα που εγείρονται με τα εν λόγω έγγραφα και τις εν λόγω εκθέσεις με κάθε λεπτομέρεια, χωρίς καμία παρεμβολή ή παρεμπόδιση της διαδικασίας επικύρωσης που εκκρεμεί.
Μπορώ να πω ότι αντιτίθεμαι στις ευκαιριακές κραυγές κάποιων ευρωσκεπτικιστικών απολιθωμάτων στα πίσω έδρανα αυτής της αίθουσας και ό,τι κι αν πουν πρέπει να αναγνωριστεί ως τέτοιο και ως τίποτε περισσότερο. Το μήνυμα που τους απευθύνω είναι σαφές: αφήστε ήσυχη την κυρίαρχη απόφαση των Ιρλανδών, γιατί οι ιρλανδοί ψηφοφόροι δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τους πει τι να κάνουν.
Επιτρέψτε μου να σας ευχαριστήσω, καθώς αυτή είναι η τελευταία μου παρέμβαση στο Κοινοβούλιο, καθώς και όλους, την Προεδρία του Κοινοβουλίου, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Τσεχική Προεδρία και όλους τους συναδέλφους για αυτά τα ιδιαίτερα δημιουργικά χρόνια για εμένα ως ευρωβουλευτή. Περιμένω ο λαός της Ιρλανδίας να ψηφίσει «ναι» στο δεύτερο δημοψήφισμά μας τον Οκτώβριο.
Mairead McGuinness (PPE-DE). - Κύριε Πρόεδρε, στις μέρες μας είναι ωραίο να βρίσκεται κανείς πρώτος στη λίστα των άλλων. Επιτρέψτε μου, καθώς η κυρία Doyle ολοκλήρωσε, να της ευχηθώ να είναι καλά, τώρα που αποσύρεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για να είμαι δίκαιη μαζί της, πραγματικά έδωσε ένα πραγματικά δυνατό ράπισμα στα απολιθώματα μετά από την ψηφοφορία για τη συνθήκη της Λισαβόνας στην Ιρλανδία και θα τη θυμόμαστε για την εξαιρετική φρασεολογία της. Σου εύχομαι και δημοσίως, Avril, να είσαι καλά και ελπίζω να συμμετάσχεις στην εκστρατεία υπέρ του «ναι» στην Ιρλανδία μετά την αποχώρησή σου από εδώ.
Η συζήτηση απέκτησε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Το σώμα και το μυαλό μου ήθελε να πάω στο σπίτι και να κοιμηθώ, αλλά δεν μπορούσα να χάσω αυτή την τόσο ωραία και ενδιαφέρουσα – καθώς είμαι Ιρλανδέζα – συζήτηση. Επιτρέψτε μου να πω – και απευθύνομαι στους ψηφοφόρους: βρίσκεστε στη θέση του οδηγού. Έχετε μια επιλογή. Μπορείτε να υπερψηφίσετε τις απόψεις μερικών θυμωμένων γέρων – ανδρών και γυναικών, αλλά κυρίως ανδρών – των άκρων αυτού του Κοινοβουλίου και των άκρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς, και θα λάβετε σε αντάλλαγμα πολύ θόρυβο και πολλές ευκαιρίες για έγχρωμες φωτογραφίες και πρωτοσέλιδα, αλλά δεν θα γίνει καθόλου δουλειά σε αυτή την αίθουσα.. Εναλλακτικά, μπορείτε να υπερψηφίσετε, στις εκλογές τόσο για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και για τη συνθήκη της Λισαβόνας, θετικούς ανθρώπους που εργάζονται σκληρά, οι οποίοι δεν απασχολούν τα πρωτοσέλιδα, αλλά που είναι εδώ για καλό σκοπό.
Πιστεύω ότι οι Ιρλανδοί γνωρίζουν τώρα πια ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Στην τελευταία συζήτηση πιάστηκαν κορόιδα. Από την υπερψήφιση του «όχι» ως τώρα κάναμε μια καλύτερη συζήτηση και τους παρακινώ να ψηφίσουν «ναι» για το μέλλον τους, για το μέλλον των παιδιών τους και για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Siiri Oviir (ALDE). - (ET) Καθόμαστε εδώ απόψε – μάλιστα, έχει ήδη πέσει η νύχτα – και συζητούμε την έναρξη της ισχύος της συνθήκης της Λισαβόνας. Οι προετοιμασίες για την έναρξη της ισχύος της συνθήκης καθώς και το ότι αυτό γίνεται εγκαίρως αποτελεί ένδειξη υπευθυνότητας. Η καλή προετοιμασία για την έναρξη της ισχύος μιας συνθήκης τόσο σημαντικής παρέχει εμπιστοσύνη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί καλά και αυτό θα της επιτρέψει να εκπληρώσει πιο αποτελεσματικά το ρόλο που περιμένουν οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι θα διαδραματίζουν οι αιρετοί αντιπρόσωποί τους.
Ίσως τα βήματα που γίνονται να μην αρκούν. Κάποιοι πολίτες πιστεύουν ότι η Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων είναι υπερβολικά ρητορική, αλλά η συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί όπως κι αν έχει ένα σοβαρό βήμα προόδου. Πρόκειται για μια απάντηση στις νέες ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υποστηρίζοντας τη συνθήκη, τα κοινοβούλια που εκλέχθηκαν από τους λαούς των 26 κρατών μελών έδωσαν την απάντησή τους.
Οι σημερινές εκθέσεις δείχνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δημιουργικά σίγουρη, έχοντας εν τοις πράγμασι αναλάβει το σχεδιασμό του μεταβατικού σταδίου. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο μέσα από τακτικές απαισιοδοξίας και καθυστερήσεων. Ευχαριστώ τους εισηγητές για το θάρρος και την ικανότητά τους να δημιουργούν τόσο απαραίτητα έγγραφα.
Zita Pleštinská (PPE-DE). – (SK) Κυρίες και κύριοι, δεν μπορούμε να πούμε ότι η συνθήκη της Λισαβόνας είναι το καλύτερο που μπορούν να ευχηθούν τα κράτη μέλη της ΕΕ των 27, αλλά είναι το καλύτερο που μπορεί να συμφωνήσει η ΕΕ των 27. Ως τώρα, όλες οι συνθήκες ήταν συνθήκες της ΕΕ των 15 και έτσι θα ήθελα να υπογραμμίσω το πολιτικό μήνυμα της συνθήκης της Λισαβόνας, το οποίο θέτει την ΕΕ των 27 στη γραμμή της αφετηρίας, προκειμένου στο μέλλον να σταματήσει επιτέλους η διάκριση της ΕΕ σε παλιά και νέα κράτη μέλη.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αποδείξει ότι μπορεί να λαμβάνει επιχειρησιακές αποφάσεις και ότι επομένως είναι σωστό να δώσει η συνθήκη της Λισαβόνας περισσότερη εξουσία στο Κοινοβούλιο ή, με άλλα λόγια, στους αιρετούς αντιπροσώπους των ευρωπαίων πολιτών. Αν τεθεί σε ισχύ η συνθήκη της Λισαβόνας σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, θα επιφέρει αλλαγές, οι οποίες θα συμπεριλαμβάνουν την κατάργηση του σημερινού συστήματος των εναλλασσόμενων προεδριών του Συμβουλίου. Ακόμα σημαντικότερο είναι το ότι η ΕΕ θα έχει μια κοινή ενεργειακή πολιτική, η οποία αποδεδειγμένα είναι απαραίτητα, όπως φάνηκε ιδιαίτερα μέσα από την κρίση του φυσικού αερίου.
Χαιρετίζω τη σημερινή απόφαση της τσεχικής γερουσίας, με την οποία εγκρίθηκε η συνθήκη της Λισαβόνας. Είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα από το τσεχικό κοινοβούλιο προς την ΕΕ κατά τη διάρκεια της τσεχικής προεδρίας.
Daniel Hannan (NI). - Κύριε Πρόεδρε, τους τελευταίους 16 μήνες μίλησα 77 φορές σε αυτή την αίθουσα και ολοκλήρωσα κάθε ομιλία μου με την έκκληση να τεθεί η συνθήκη της Λισαβόνας στην κρίση του λαού: Pactio Olisipio censenda est (Η συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει να τεθεί σε ψηφοφορία).
Προέβην σε αυτή τη διατύπωση προς τιμήν του Κάτωνα του Πρεσβύτερου, ο οποίος στο τέλος κάθε ομιλίας του έβαζε την περίφημη έκκλησή του για την καταστροφή της Καρχηδόνας. Κάποιες φορές μου ήταν λιγάκι δύσκολο να διατυπώσω αυτή την κατάληξη για ένα διαφορετικό θέμα, όχι όμως κι απόψε.
Κάποιες από τις παρεμβάσεις που ακούσαμε απόψε μας ξένισαν. Όχι όλες. Σε αυτή την αίθουσα μίλησαν κάποιοι αξιότιμοι και δημοκρατικοί υπέρμαχοι της ενωμένης Ευρώπης, αλλά κάποιες από τις ομιλίες ήταν γεμάτες με τέτοια περιφρόνηση, αλαζονεία και απαξίωση της κοινής γνώμης ώστε, τώρα που η ΕΕ και τα κράτη μέλη αρχίζουν να μαθαίνουν την πολιτική αξία του YouTube, το καλύτερο που πρέπει να γίνει είναι να ανέβει ολόκληρη η αποψινή συζήτηση στο YouTube ως προεκλογική μετάδοση για τις διάφορες καμπάνιες υπέρ του "όχι".
Μου υπενθύμισαν τα μυστηριώδη λόγια του Bertolt Brecht: «δε θα ‘ταν τότε πιο απλό, η κυβέρνηση να διαλύσει το λαό και να εκλέξει έναν άλλον;» Και όλοι οι ομιλητές λένε ξανά και ξανά ότι τα κοινοβούλια επικύρωσαν τη συνθήκη. Δεν κάνουν άλλο από το να τονίζουν το χάσμα μεταξύ των πολιτικών και του λαού σε κάθε κράτος μέλος.
Τον Κάτωνα τον Πρεσβύτερο τον κορόιδευαν και του φώναζαν να μη μιλάει και οι άλλοι γερουσιαστές μιμούντο τη φωνή του. Το γνωρίζατε αυτό; Στο τέλος έκαναν αυτό που τους έλεγε.
Paul Rübig (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ο προηγούμενος ομιλητής απέδειξε μόλις πόσο δύσκολη είναι η πρόοδος της δημοκρατίας στην Ευρώπη, όταν βλέπουμε ότι στην Ιρλανδία ο μισός πληθυσμός δεν κατάφερε να ψηφίσει λόγω του περίπλοκου χαρακτήρα των θεμάτων και λόγω του ότι δεν επιθυμούν όλοι να είναι υπέρμαχοι της συνταγματικής διακυβέρνησης. Από εκείνους που ψήφισαν, οι μισοί καταψήφισαν τη συνθήκη, επειδή δεν την είχαν διαβάσει. Με ποιο τρόπο θα μεταρρυθμίσουμε την Ευρώπη αν δεν μπορούμε να πείσουμε τους αρμόδιους να αναλάβουν τις ευθύνες τους;
Η Επίτροπος, η κυρία Wallström, και η ομάδα της, έχει επωμιστεί μια πολύ ειδική ευθύνη, να ενημερώσει το λαό της Ευρώπης, όσους ενδιαφέρονται, και να θέσουν στη διάθεσή τους όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται, ώστε να συζητηθούν επαρκώς τα προβληματικά σημεία. Πρέπει να επιδιώξουμε πιο εντατικά να κάνουμε διάλογο με το λαό της Ευρώπης, να τον ενημερώσουμε και να του πούμε πόσο σημαντική είναι η μεταρρύθμιση για την εξέλιξη της Ευρώπης. Με αυτή την προσέγγιση θα λάβουμε αποτελέσματα.
Richard Corbett (PSE). - Κύριε Πρόεδρε, απλά μου κάνει εντύπωση το επιχείρημα ότι με κάποιο τρόπο η επικύρωση από τα εθνικά κοινοβούλια δεν είναι νόμιμη, επειδή αν αυτό ισχύει, επιτρέψτε μου να αναφέρω το παράδειγμα της χώρας μου, η οποία ποτέ, σε όλη την πορεία της ιστορίας της, δεν επικύρωσε καμία διεθνή συνθήκη μέσω δημοψηφίσματος.
Σε αυτή την περίπτωση, αν είναι παράνομο τα εθνικά κοινοβούλια να επικυρώνουν μια συνθήκη, τότε η συνθήκη προσχώρησης στο ΝΑΤΟ, στα Ηνωμένα Έθνη, στον Διεθνή Οργανισμό Εμπορίου, οποιαδήποτε δέσμευση που ανέλαβε ποτέ η Βρετανία μέσω διεθνούς συνθήκης είναι εξίσου παράνομη. Έτσι, δεν μπορώ να καταλάβω αυτό το επιχείρημα, ότι η επικύρωση μέσω των εθνικών κοινοβουλίων είναι κατά κάποιον τρόπο μη δημοκρατική.
Bernard Wojciechowski (IND/DEM). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, στην Πολωνία είναι πιθανό μόνο το 13% του εκλογικού σώματος να ψηφίσει στις ευρωεκλογές. Αυτό το ποσοστό θα είναι μάλλον το χαμηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί; Παρακαλώ, ρίξτε μια ματιά γύρω σας στην αίθουσα. Δεν υπάρχουν εδώ αντιπρόσωποι των δυο μεγάλων πολιτικών κομμάτων της Πολωνίας, σε μια τόσο σημαντική συζήτηση. Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά υιοθετούν τα κόμματα αυτά και απέναντι στις εκλογές και στα ευρωπαϊκά θέματα – την παντελή απουσία ανάμιξης.
Η τόσο σοβαρή συζήτηση για την Ευρώπη δεν υπάρχει στην Πολωνία. Πώς μπορεί να υπάρχει από τη στιγμή που, και το τονίζω ξανά, κατά τη συζήτηση αυτή δεν υπάρχει ούτε ένας αντιπρόσωπος ούτε του κυβερνώντος κόμματος ούτε του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Κάποιος μπορεί να σχηματίσει την άποψη ότι η ηγεσία της πολωνικής πολιτικής τάξης δεν ενδιαφέρεται για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Αυτό πιστεύουν οι ψηφοφόροι και αυτό πιστεύουν πολλοί νέοι στην Πολωνία, άνθρωποι με τους οποίους μίλησα και οι οποίοι ενδιαφέρονται, για παράδειγμα, για τη συνθήκη της Λισαβόνας. Δεν υπάρχει σχετική απάντηση από την πολιτική τάξη.
Ewa Tomaszewska (UEN). – (PL) Με συγχωρείτε! Πρέπει να διαμαρτυρηθώ! Είμαι μέλος του κόμματος «Νόμος και Δικαιοσύνη», του μεγαλύτερου αντιπολιτευόμενου κόμματος. Η δήλωση ότι δεν υπάρχει κανείς εδώ από αυτό το κόμμα είναι ψευδής.
Syed Kamall (PPE-DE). - Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε αυτή την ευκαιρία. Πιστεύω ότι ήταν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, ό,τι κι αν πιστεύει κανείς για το έργο ενοποίησης της Ευρώπης και για τη συνθήκη της Λισαβόνας.
Έγιναν πολλές αναφορές σε γέρους και απολιθώματα, αλλά επιτρέψτε μου να μιλήσω από τη δική μου άποψη. Εγώ βλέπω εδώ μια μεγαλύτερη γενιά πολιτικών, οι οποίοι είναι κολλημένοι στη νοοτροπία του ’50 – και σε λύσεις στα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος από την εποχή του ’50. Αν ρίξετε μια ματιά στην αίθουσα, θα δείτε πολύ μεγαλύτερους ανθρώπους να μιλούν υπέρ της συνθήκης της Λισαβόνας, καταδικάζοντας όλοι αυτοί εκείνους που καταψήφισαν το αρχικό Σύνταγμα και τη συνθήκη της Λισαβόνας στην Ιρλανδία και αλλού. Βλέπουμε τώρα ακόμη και παλιούς πολεμιστές να λένε ότι θέλουν να αφήσουν τα όπλα τους και να μιλήσουν για την ειρήνη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τη δεκαετία 1950 αυτό ήταν μια μεταπολεμική λύση σε ό,τι είχε γίνει πριν, αλλά ο κόσμος δεν μπορεί να μείνει στάσιμος. Όταν μιλάμε για δημοκρατική ευθύνη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα. Όταν αρχίσαμε να συζητάμε για τη συνταγματική συνθήκη, οι κανόνες ήταν ότι κάθε χώρα έπρεπε να την επικυρώσει, αλλιώς θα καταργείτο. Όταν αρχίσαμε να ασχολούμαστε με τη συνθήκη της Λισαβόνας, οι κανόνες ήταν οι ίδιοι: έπρεπε κάθε χώρα να την επικυρώσει, διαφορετικά θα καταργείτο. Ας μην προχωρήσουμε λοιπόν με τη συνθήκη της Λισαβόνας, μέχρι να την επικυρώσουν όλα τα κράτη μέλη. Αν αυτό που επιθυμείτε είναι μια πραγματικά δημοκρατική συζήτηση, δώστε στο λαό της Βρετανίας τη δυνατότητα να επιλέξει. Υποστηρίζει το όραμα που προτείνει ο κύριος Corbett για τις ομοσπονδιακές Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, προτιμά ένα πιο χαλαρό όραμα για μια Ευρώπη του ελεύθερου εμπορίου, όπως προτείνει το κόμμα μου;
Margot Wallström, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. − Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αξιότιμους Ευρωβουλευτές για αυτή την ενδιαφέρουσα συζήτηση, η οποία ήταν εν μέρει συναινετική για πολλά θέματα, εν μέρει μια επανάληψη γνωστών επιχειρημάτων υπέρ και κατά της συνθήκης και εν μέρει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με το τι συνιστά τη δημοκρατία. Για πρώτη φορά άκουσα να γίνεται λόγος για απολυταρχικά συστήματα, τα οποία επιτρέπουν να γίνεται το ένα δημοψήφισμα μετά το άλλο σε ορισμένα κράτη μέλη, και τους λόγους για τους οποίους τα αποτελέσματα κάποιων δημοψηφισμάτων είτε λησμονούνται είτε δεν μετράνε – ιδίως τα αποτελέσματα υπέρ του «ναι».
Έγινε επίσης μια συζήτηση για τη νομιμότητα. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι με παραξενεύει – πράγμα που έχω ξαναπεί - ότι ένα Κοινοβούλιο όπως αυτό μπορεί να λέει ότι η απόφαση ενός εθνικού κοινοβουλίου είναι αντιδημοκρατική ή ότι δεν μετράει ή ότι δεν είναι νόμιμη. Όσο για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ήταν πάντοτε της άποψης ότι όποιο σύστημα κι αν επιλέξει ένα κράτος - ψήφος μέσω δημοψηφίσματος ή μέσω απόφασης του εθνικού κοινοβουλίου – είναι δημοκρατικά νόμιμο. Δεν βλέπω ποια άλλη θέση θα μπορούσε να είναι δυνατή.
Οι ευρωπαίοι πολίτες που ακούνε την αποψινή συζήτηση θα θέλουν να ανατρέξουμε στις εν λόγω εκθέσεις, οι οποίες ουσιαστικά αντικατοπτρίζουν κάποιες σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τον τρόπο λήψης των αποφάσεων, το καταστατικό μας, το πώς μπορούμε να ενισχύσουμε τη δημοκρατική λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σωστά τον προϋπολογισμό, προκειμένου να θέσουμε τους πόρους στη διάθεση των πολιτικών μας προτεραιοτήτων. Οι εν λόγω σημαντικές εκθέσεις ασχολούνται με όλα αυτά τα πράγματα.
Αφορούν επίσης το πώς μπορούμε να λαμβάνουμε αποφάσεις πιο αποτελεσματικά και ενδεχομένως πιο γρήγορα. Βρήκα εκπληκτική την παρέμβαση του κυρίου Lundgren. Πιστεύουμε πραγματικά ότι η όλη ιδέα αφορά την επιβράδυνση των πραγμάτων και της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια οικονομική κρίση όπως η σημερινή; Οι πολίτες περιμένουν από εμάς να αναλάβουμε δράση προκειμένου να διασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας και την ανάπτυξη, να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή και την ενεργειακή κρίση και να αντικρούσουμε τα προβλήματα που τίθενται από τη μετανάστευση και την ασφάλεια – όλα αυτά. Αυτή είναι επίσης η βάση για αυτές τις εκθέσεις. Γι’ αυτό βρισκόμαστε εδώ και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αποκτούμε δημοκρατική νομιμότητα – αποδεικνύοντας ότι μπορούμε να ενεργήσουμε και μάλιστα ότι μπορούμε να ενεργήσουμε γρήγορα. Πιστεύω ότι οι αλαζονικές και περιφρονητικές παρεμβάσεις, που μας κάνουν μάθημα για το ένα ή το άλλο θέμα, δεν βοηθούν καμία πλευρά. Το μόνο που πρέπει να γίνει είναι να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα, τα οποία τώρα πια δεν είναι κρατικά. Είναι πανευρωπαϊκά και παγκόσμια και πρέπει να φτιάξουμε ένα σύγχρονο καταστατικό.
Πρέπει να φτιάξουμε μια πιο δημοκρατική Ένωση, η οποία να παρέχει στους πολίτες τη δυνατότητα να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Όσοι είναι αντίθετοι δεν λένε ποτέ τίποτα για αυτό το θέμα. Δεν τους έχουμε ακούσει ποτέ να μιλάνε για τη δημοκρατική δύναμη των όσων περιλαμβάνει η συνθήκη της Λισαβόνας· αυτό σαφώς λείπει από το λόγο τους. Οι εν λόγω εκθέσεις μας προσφέρουν μια καλή βάση και αποτελούν τα θεμέλια για τη μεταρρύθμιση του τρόπου με τον οποίο εργαζόμαστε. Από την άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ασφαλώς επιθυμούμε να εξακολουθήσουμε και να επεξεργαστούμε όλες τις λεπτομέρειες, προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι αυτά μπορούμε να τα εφαρμόσουμε γρήγορα.
Μια τελευταία παρατήρηση για την Ιρλανδία είναι ότι μετά το πρόσφατο «ναι» της τσεχικής γερουσίας, όλα τα μάτια θα στραφούν ασφαλώς για μια ακόμα φορά στην Ιρλανδία, και στην πιθανότητα επικύρωσης της συνθήκης ως τα τέλη του έτους. Το ζήτημα των νομικών εγγυήσεων είναι ασφαλώς ουσιαστικό σε αυτό το σημείο και είναι πολύ σημαντικά στοιχεία τόσο το περιεχόμενο όσο και ο συγχρονισμός. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την πλευρά της είναι βέβαιη ότι το Συμβούλιο της ΕΕ θα μπορέσει να διευθετήσει αυτό το θέμα και γνωρίζω επίσης ότι αυτή τη στιγμή πραγματοποιούνται προσεκτικές προετοιμασίες και ότι, αν της δοθεί η δυνατότητα, θα συμμετάσχει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε αυτή τη διαδικασία.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και σας ευχαριστώ επίσης που η αποψινή συζήτηση εξελίχθηκε εν μέρει σε κοινωνικό γεγονός, όπου ο ένας ευχαριστεί τον άλλο για την καλή συνεργασία και εύχεται καλή τύχη σε όσους αποχωρούν. Υποθέτω ότι θα τα ξαναπούμε όλοι κατά την προεκλογική εκστρατεία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
(Χειροκροτήματα)
Πρόεδρος. – Κυρία Επίτροπε, εκ μέρους του Κοινοβουλίου, καθώς η αποψινή είναι η τελευταία βραδινή συνεδρίαση, παρακαλώ πιστέψτε με όταν λέω ότι είχαμε επίγνωση της άριστης φύσης των εκθέσεών μας καθόλη τη διάρκεια της τρέχουσας κοινοβουλευτικής θητείας. Σας ευχαριστώ και πάλι.
Jo Leinen, εισηγητής. − (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρία Αντιπρόεδρε, ευχαριστώ την κυρία Doyle για την προσφορά της, από την ιρλανδική σκοπιά, την οποία υποστηρίζω πλήρως. Ο λαός της Ιρλανδίας πρέπει να αποφασίσει ανεξάρτητα και χωρίς εξωτερική πίεση, πιθανότατα τον Οκτώβριο, αν οι εγγυήσεις που θα τεθούν υπό διαπραγμάτευση στη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου θα κατευνάσουν τις ανησυχίες του, οι σημαντικότερες από τις οποίες αφορούν τη συνθήκη, καθώς και αν, δεδομένων των συνθηκών, θα μπορέσει να ακολουθήσει τους λαούς των 26 υπόλοιπων κρατών και να κάνει μαζί τους το βήμα προς τη μεταρρύθμιση της Ευρώπης.
Ελπίζω η ανεξαρτησία της διαμόρφωσης απόψεων στην Ιρλανδία να γίνει σεβαστή και από τη γειτονική της Μεγάλη Βρετανία. Στο πρώτο δημοψήφισμα, πολλοί υποστηρικτές του «όχι» από τη Μεγάλη Βρετανία έκαναν το γύρο της Ιρλανδίας και κυρίως ο ευρωφοβικός βρετανικός λαϊκός τύπος συνέβαλε στον αποπροσανατολισμό του ιρλανδικού λαού. Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε είναι ότι πρέπει να δείξουμε σεβασμό προς την ανεξαρτησία του λαού της Ιρλανδίας να διαμορφώσει την άποψή του στο δεύτερο δημοψήφισμα.
Η σημερινή συζήτηση ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Ως σήμερα, τα κοινοβούλια 26 χωρών έχουν πει «ναι». Περισσότεροι από 7 800 εκπρόσωποι του λαού βρήκαν ότι η συνθήκη είναι καλή και ότι αντιπροσωπεύει πρόοδο. Τριακόσιοι πενήντα εκπρόσωποι του λαού σε 26 χώρες είπαν «όχι». Δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι τους χαζοί και ανεγκέφαλοι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η συνθήκη δεν είναι δυνατό να είναι τόσο κακή όσο την παρουσιάζουν. Φέρει στερεότυπα, μερικές φορές και στην αίθουσα αυτή. Όποιος λέει ότι η ΕΕ θα γίνει μια στρατιωτική ένωση παρανοεί τον πρωταρχικό στόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος είναι η υποστήριξη της ειρήνης, τόσο στην ευρωπαϊκή ήπειρο όσο και σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, οποιοσδήποτε λέει ότι τίθεται σε ισχύ ένα σύνταγμα της φιλελεύθερης οικονομίας, δεν έχει διαβάσει τη συνθήκη. Πρόκειται για την κοινωνικότερη ευρωπαϊκή συνθήκη που υπήρξε ποτέ.
Κυρία Αντιπρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ. Ελπίζω ότι το νέο Κοινοβούλιο θα πράξει αυτό που δηλώνεται στις εκθέσεις, δηλαδή θα θέσει σε ισχύ και θα εφαρμόσει τη συνθήκη. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Jean-Luc Dehaene, εισηγητής. − (NL) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πιστεύω ότι η αποψινή συζήτηση ήταν πραγματικά καλή. Αποδεικνύει ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι έτοιμο για την εφαρμογή της συνθήκης της Λισαβόνας και ότι δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να καθυστερήσουμε την απόφαση του ιρλανδικού λαού. Εντούτοις, πιστεύω επίσης ότι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που προέκυψε είναι ότι, την παραμονή των εκλογών, το Κοινοβούλιο υιοθέτησε μια σαφή θέση, χάρη στην οποία ενισχύθηκε η θέση του σε περαιτέρω διαπραγματεύσεις σχετικά με την εν λόγω συνθήκη.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους μου για την υποστήριξή τους. Τονίζω επίσης την συμπληρωματική φύση των πέντε εκθέσεων και επισημαίνω ότι στην πραγματικότητα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, το οποίο παρουσιάζει τη θέση του Κοινοβουλίου. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω την αρχική μου παρατήρηση: Με ανησυχεί η κατάσταση μετά τις εκλογές και η μετάβαση από τη συνθήκη της Νίκαιας στη συνθήκη της Λισαβόνας.
Υποστηρίζω επίσης ότι πρέπει να μεσολαβήσουμε για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Κοινοβουλίου και Συμβουλίου πριν από τις εκλογές. Διαφορετικά, φοβάμαι ότι θα βρεθούμε σε μάλλον άσχημη θέση, πράγμα που δεν εξυπηρετεί κανέναν. Η συμφωνία αυτή πρέπει να είναι αρκετά σαφής, ώστε το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο να γνωρίζουν ακριβώς πού βρίσκονται στη δύσκολη μεταβατική περίοδο που έρχεται.
Catherine Guy-Quint, εισηγήτρια – (FR) Κύριε Πρόεδρε, αυτή η συζήτηση έχει πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον και πολύ πάθος. Ωστόσο, επιτρέψτε μου να κάνω λίγο χιούμορ με τα όσα είπε πριν από λίγο ο κύριος Kamall, επειδή το να μας αποκαλεί γέρους – και μάλιστα απολιθώματα – την ώρα που αποχωρούμε για να κάνουμε χώρο για τους νέους, είναι πράγματι ευχάριστο.
Εντούτοις, αυτό που ήθελα να πω σε όσους κακολόγησαν αυτό το σχέδιο συνθήκης είναι το εξής: μην συγχέετε τη δημοκρατία με τη δημαγωγία! Βλέπετε, για εφτά χρόνια σε αυτό το Κοινοβούλιο σε όλη την Ευρώπη δεν βιώνουμε απλώς ένα ψυχολογικό δράμα, αλλά μια πολιτική τραγωδία, η οποία σπαράσσει την Ευρώπη, και βλέπουμε καθαρά ότι κλείνουμε τα μάτια μπροστά στα προβλήματα της σημερινής πραγματικότητας.
Αυτή η συζήτηση ενισχύει την πεποίθησή μου ότι η συνθήκη αυτή πρέπει να εφαρμοστεί, παρόλες τις δυσκολίες που αναφέρθηκαν, επειδή, μέσω των περιεχομένων της, θα οδηγήσει στη διαφάνεια. Θα οδηγήσει στη δημοκρατία και όλοι χρειαζόμαστε αυτό το δημοκρατικό σοκ για να επανεστιάσουμε το έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης στην πολιτική, και μάλιστα στην πολιτική του 21ου αιώνα που εφαρμόζεται στο σημερινό κόσμο.
Από αυτή την άποψη, ο προϋπολογισμός δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εργαλείο, αλλά θα μας επιτρέψει να εξασφαλίσουμε ότι τα θεσμικά όργανα μπορούν να ξαναβρούν την ισορροπία τους και, μέσω αυτής της διαφάνειας, θα καταφέρουμε να γνωρίσουμε τη στάση του Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, κυρίως, του Συμβουλίου. Αυτή η πολιτική θα είναι άκρως απαραίτητη. Αυτή η διαφάνεια είναι απαραίτητη για την καταπολέμηση του καρκίνου του εθνικού εγωισμού, ο οποίος κατατρώει το έργο της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης εδώ και τόσα πολλά χρόνια.
Ελπίζω ότι αυτή η διαφάνεια θα ανανεώσει την πίστη των ευρωπαίων πολιτών και θα μας επιτρέψει να αναπτύξουμε καλύτερα την πληροφόρηση, επειδή αυτό δεν είναι εύκολο. Κυρία Wallström, εργάζεστε για αυτό το θέμα εδώ και χρόνια και αρχίζετε να δίνετε αποτελέσματα, και θα πρέπει να αντέξετε.
Για όλα αυτά χρειάζεται πίστη, χρόνος και, πάνω απ’ όλα, πολιτικό θάρρος, τα οποία μας λείπουν. Πρέπει να αποκαταστήσουμε αυτό το πολιτικό θάρρος και τα όνειρα που είχαν οι πατέρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλοι όσοι πίστευαν ότι από τις στάχτες του πολέμου μπορεί να γεννηθεί η ειρήνη. Σήμερα, στον 21ο αιώνα πρέπει, με το δικό μας τρόπο, να αναλάβουμε αυτή την πρόκληση, και ένα από τα εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να αντεπεξέλθουμε είναι η συνθήκη της Λισαβόνας. Ας απαιτήσουμε ξανά την ουτοπία, την ουτοπία για την ειρήνη!
Πρόεδρος. – Η κοινή συζήτηση έληξε.
Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο στις 12 το μεσημέρι.
Γραπτές ανακοινώσεις (Κανόνας 142)
Sebastian Valentin Bodu (PPE-DE), γραπτώς. – (RO) Απομένει να γίνει μόνο ένα πολύ μικρό βήμα προς την έγκριση της συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία, άπαξ και τεθεί σε ισχύ, θα φέρει την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα 5000 εκατομμύρια κατοίκους της πιο κοντά. Η Ρουμανία, η χώρα την οποία εκπροσωπώ εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μια από τις πρώτες χώρες που επικύρωσαν τη συνθήκη, επειδή όλοι οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων της χώρας αυτής πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν θα οργανωθούν σύμφωνα με τη συνθήκη της Λισαβόνας, αλλά ακόμα και αυτό το γεγονός υπογραμμίζει πόσο δημοκρατικό και συμμετοχικό είναι αυτό το θεσμικό όργανο της ευρωπαϊκής κοινότητας και πόσο σημαντικό είναι καθένα από τα κράτη μέλη της.
Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του Κοινοβουλίου, είναι αυτή τη στιγμή έννοιες υπερβολικά αφηρημένες για τους πολίτες της Κοινότητας. Η σπουδαιότητα του Κοινοβουλίου για τη διαδικασία λήψης αποφάσεων της ΕΕ ενισχύθηκε με κάθε ευρωπαϊκή συνθήκη. Ούτε και η συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί εξαίρεση, δημιουργώντας ένα κοινοβούλιο με μεγαλύτερη συμμετοχή στην νομοθετική διαδικασία.
Η συνθήκη θα φέρει την ΕΕ πιο κοντά στους πολίτες της. Γνωρίζουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι να κάνουμε γνωστά τα προβλήματα της Κοινότητας στους πολίτες των χωρών από τις οποίες προερχόμαστε. Το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές που εκλέγει άμεσα κάθε κράτος μέλος θα έχουν μεγαλύτερες εξουσίες αποτελεί αυτή τη στιγμή την ιδανική λύση για την καλύτερη προσέγγιση ενός θεσμικού οργάνου με παγκοσμίως μοναδικό χαρακτήρα με το λαό του.
Cristian Silviu Buşoi (ALDE), γραπτώς. – (RO) Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να χαιρετίσω την ψήφο που δόθηκε υπέρ της συνθήκης της Λισαβόνας από την τσεχική γερουσία, η οποία φέρνει την όλη διαδικασία επικύρωσης ένα βήμα πιο πέρα. Πιστεύω ότι είναι επιθυμητό να εφαρμοστεί αυτή η συνθήκη όσο το δυνατόν συντομότερα, καθώς θα διασφαλίσει την αποτελεσματικότερη, πιο διαφανή και, κυρίως, πιο δημοκρατική λειτουργία της ΕΕ.
Υποστηρίζω τα συμπεράσματα του εισηγητή όσον αφορά την αναδιοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευελπιστώ ότι τα ευρήματα της ομάδας εργασίας για την κοινοβουλευτική μεταρρύθμιση θα αντικατοπτρίζουν τον διευρυμένο ρόλο του Κοινοβουλίου, όπως προβλέπεται από τη συνθήκη.
Θα ήθελα να κάνω μερικά σχόλια σχετικά με τη διαδικασία διορισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Βασικά υποστηρίζω το προτεινόμενο χρονοδιάγραμμα για το διορισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θεωρώ όμως ότι ορισμένα στάδια θα μπορούσαν ενδεχομένως να μειωθούν, ούτως ώστε να μην παραλύουν επί μήνες τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης κάθε που έχουμε ευρωεκλογές. Λόγω της μη έγκαιρης επικύρωσης της συνθήκης της Λισαβόνας, επιθυμούμε, μετά από τις εκλογές του 2009, οι διορισμοί να γίνουν μέσω μιας διαδικασίας η οποία να είναι πολύ πιο κοντά σε εκείνη που προβλέπεται από τη συνθήκη της Λισαβόνας. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα είναι περίπλοκο, επειδή μέχρι να μάθουμε το αποτέλεσμα της ιρλανδικής ψηφοφορίας πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι οφείλουμε να συμμορφωνόμαστε με τη συνθήκη της Νίκαιας, η οποία ισχύει αυτή τη στιγμή.
Dushana Zdravkova (PPE-DE), γραπτώς. – (BG) Κυρίες και κύριοι, σύμφωνα με τον συνάδελφο, κύριο Elmar Brok, η έκθεση σχετικά με τις σχέσεις με τα εθνικά κοινοβούλια παρέχει μια εξαίρετη επισκόπηση των καθηκόντων που θα επωμιστεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά από την τελική επικύρωση της συνθήκης της Λισαβόνας από όλα τα κράτη μέλη. Η ενίσχυση του ρόλου των εθνικών κοινοβουλίων στην νομοθετική διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα επιταχύνει απλά τη μεταφορά της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας στην εθνική, αλλά επιπλέον θα παράσχει στους πολίτες της ΕΕ ένα ακόμη τρόπο συμμετοχής στη διακυβέρνηση.
Τα θετικά αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί ως τώρα βάσει της συνεργασίας στην COSAC πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την αύξηση της συμμετοχής των βουλευτών από όλα τα κράτη μέλη. Πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να συμπεριλάβουμε σε αυτή την προσπάθεια και εκπροσώπους των κοινοβουλίων των υποψηφίων προς ένταξη χωρών. Έτσι θα μπορέσουμε να κάνουμε τη διαδικασία ένταξής τους στην ΕΕ απλούστερη και ομαλότερη. Με το θέμα αυτό δεν ασχολείται ούτε η έκθεση ούτε η συνθήκη της Λισαβόνας, θεωρώ όμως ότι το Κοινοβούλιο θα βρει μηχανισμούς για να το επιτύχει αυτό.
Τέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι τα εθνικά κοινοβούλια θα πρέπει να ενισχύσουν την διαχειριστική τους ικανότητα και να διασφαλίσουν ότι υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση, προκειμένου να μπορούν να ασκούν πλήρως τις νέες εξουσίες τους.