Michl Ebner (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ο ρόλος του Κοινοβουλίου μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας θα είναι πολύ σημαντικός και ελπίζω ότι το Κοινοβούλιο θα είναι σε θέση να αδράξει τις ευκαιρίες που θα του δοθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ως μέλος μιας εθνικής μειονότητας, παραδοσιακά παρούσας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χαίρομαι ιδιαιτέρως που τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων αναφέρονται για πρώτη φορά στο άρθρο 2 ως ατομικά δικαιώματα. Ελπίζω ότι τα ομαδικά δικαιώματα θα ακολουθήσουν σύντομα.
Αποσύρομαι οικειοθελώς, χωρίς να μπορώ να αποφύγω, ωστόσο, ένα αίσθημα νοσταλγίας για τα πέντε χρόνια που πέρασα ως ευρωβουλευτής και τα δεκαπέντε χρόνια που πέρασα ως βουλευτής του Ιταλικού Κοινοβουλίου στη Ρώμη. Ως Ιταλός υπήκοος με μητρική γλώσσα τα Γερμανικά, αυστρο-σλοβενική καταγωγή και τυρολέζικη φύση, ένας αληθινός Ευρωπαίος δηλαδή, είμαι ευτυχής που συνενωνόμαστε εντός της αίθουσας αυτής ως μειονότητες και που, πλέον δίνονται ευκαιρίες στις μειονότητες. Πολλοί ίσως δεν έχουν πραγματικά αντιληφθεί ότι ανήκουν σε μια μειοψηφία, αλλά ελπίζω ότι θα αρχίσουν να το αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο όλοι, περιλαμβανομένων των Κρατών. Ευγνωμονώ το Σώμα για την κατανόηση που δείχνει προς τις μειονότητες.
Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). – (LT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης και του ψηφίσματος του κ. Leinen για τους εξής λόγους: Έχουμε συνηθίσει να επαναλαμβάνουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι το μόνο θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο εκλέγεται άμεσα από το λαό. Παρόλα αυτά, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα όργανο το όποιο εκλέγεται από το λαό, οι αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου παραμένουν περιορισμένες.
Επομένως, θεωρώ πολύ σημαντικά το όσα εγκρίναμε σήμερα και, συγκεκριμένα, τις νέες εξουσίες του Κοινοβουλίου κατά την εφαρμογή της συναπόφασης, τις νέες αρμοδιότητες επί του προϋπολογισμού, τη νέα διαδικασία έγκρισης και τις νέες εποπτικές αρμοδιότητες. Επιπλέον, θεωρώ ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας θα ενισχύσει τη δημοκρατική νομιμοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως με την αύξηση των εξουσιών του Κοινοβουλίου κατά την εφαρμογή της διαδικασίας της συναπόφασης.
Daniel Hannan (NI). – Κύριε Πρόεδρε, πλέον κατανοώ την τακτική: απλώς αγνοούμε τη λαϊκή ψήφο και εφαρμόζουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας ως εάν τα εκλογικά σώματα της Γαλλίας, των Κάτω Χωρών και της Ιρλανδίας είχαν ψηφίσει «ναι».
Ένα προς ένα, τα επίμαχα άρθρα και διατάξεις επανέρχονται: ο υπουργός εξωτερικών και η εξωτερική πολιτική, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και η εναρμόνιση της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων. Έπειτα, συνάδελφοι θα στραφούν προς το ιρλανδικό εκλογικό σώμα και θα πουν: «είναι πολύ αργά να ψηφίσετε "όχι" πλέον διότι ήδη εφαρμόζουμε τα πάντα, άρα το μόνο που κάνετε είναι να ενοχλείτε τους πάντες και να απομονώνεστε, τη στιγμή που το κύριο μέρος της Συνθήκης της Λισαβόνας ήδη ισχύει de facto, αν όχι de jure».
Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό θα έχει αποτέλεσμα. Αυτό εξαρτάται από το ιρλανδικό εκλογικό σώμα. Ωστόσο, μάλλον θα απογοητευόμουν εάν ενέδιδε στην πίεση. Φυσικά, η απόφαση εξαρτάται από τους ίδιους και εν πάση περιπτώσει μιλάμε για τους ανθρώπους οι γονείς των οποίων υπήρξαν μάρτυρες της δύσης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Εάν ενδώσουν τώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θεωρώ ότι θα δείξουν αδυναμία ως λαός.
Syed Kamall (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα με τη σειρά μου να σας αποτίσω φόρο τιμής. Σας ευχαριστούμε για την προεδρία σας και την υπομονή σας κάθε φορά που λαμβάναμε το λόγο.
Όταν μιλούμε για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ότι δεν έχει επικυρωθεί ακόμη και να μην συμπεριφερόμαστε σαν να έχει ήδη επικυρωθεί. Δεν πρέπει να αγνοούμε τη βούληση των ψηφοφόρων και των χωρών που δεν την έχουν ακόμα επικυρώσει.
Ας θυμηθούμε επίσης τους κανόνες στην αρχή του παιχνιδιού και ας μην προσπαθούμε να αλλάξουμε τους κανόνες στην πορεία. Στην αρχή της συνταγματικής διαδικασίας, ο κανόνας ήταν ότι το Σύνταγμα, είτε θα επικυρωνόταν από όλες τις χώρες είτε θα απορριπτόταν. Η Γαλλία και οι Κάτω Χώρες δεν το επικύρωσαν και επομένως το Σύνταγμα απορρίφθηκε. Το ίδιο και με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, ο κανόνας στην αρχή ήταν ότι έπρεπε να επικυρωθεί από όλες τις χώρες διαφορετικά θα απορριπτόταν. Εντούτοις, μόλις οι Ιρλανδοί πολίτες ψήφισαν «όχι», αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και να τους αναγκάσουμε να ξαναψηφίσουν.
Εάν πραγματικά επιθυμείτε τη συμπαράταξη του λαού, προτείνω στη Βρετανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τη δέσμευση του εκλογικού της προγράμματος και να διεξάγει δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισαβόνας.
Gay Mitchell (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, οι Ιρλανδοί πολίτες θα δράσουν ανόητα εάν ακολουθήσουν τη σκεπτικιστική πτέρυγα του Βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος. Μπορώ να διαβεβαιώσω τον κ. Hannan ότι οι Ιρλανδοί πολίτες δεν ακολούθησαν και δεν θα ακολουθήσουν ποτέ τη σκεπτικιστική πτέρυγα του Βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος.
Το πρόγραμμά της δεν εξυπηρετεί καν το συμφέρον της Βρετανίας. Εξυπηρετεί αποκλειστικά το συμφέρον του Συντηρητικού Κόμματος. Είναι όνειδος η χώρα του Winston Churchill να στέλνει στο Κοινοβούλιο άτομα που προτάσσουν τα δικά τους μικροσυμφέροντα έναντι των συμφερόντων του Βρετανικού λαού και των συμφερόντων της Ευρώπης.
Είναι παράξενο να βλέπει κανείς τους Βρετανούς Συντηρητικούς να συμπορεύονται με το απέχον Sinn Fein και να μην παρίστανται στις συνεδριάσεις του Σώματος ούτε σήμερα ούτε εχθές. Δεν εμφανίζονται στο Κοινοβούλιο. Δεν συμμετέχουν στις επιτροπές του Κοινοβουλίου. Δεν γνωρίζω πως καταφέρνουν να λαμβάνουν μισθό και να αμείβονται για τα έξοδά τους. Εντούτοις, ενώ δήλωσαν στο Κοινοβούλιο ότι η έγκριση της παρούσας και άλλων εκθέσεων ήταν ό,τι χειρότερο συνέβη κατά τη διάρκεια αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου δεν παρουσιάστηκαν καν να ψηφίσουν. Αυτό είναι ντροπή.
Robert Evans (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, ύστερα από 15 χρόνια αυτός θα είναι ο τελευταίος μου λόγος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θεωρώ ότι λίγα ζητήματα είναι σημαντικότερα από το ζήτημα του ασύλου και ο τρόπος αντιμετώπισής του από τα ευρωπαϊκά κράτη.
Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Εάν υπήρχε, κάποια χώρα θα την είχε ήδη ανακαλύψει. Στην πραγματικότητα, θα έλεγα, ότι ο μόνος τρόπος μείωσης των απεγνωσμένων ανθρώπων που αναζητούν καταφύγιο ή άσυλο σε μια άλλη χώρα, είναι να αντιμετωπίσουμε τις κύριες αιτίες που αναγκάζουν τους ανθρώπους αυτούς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις χώρες καταγωγής τους. Γι αυτό το λόγο, είναι πολύ σημαντικό εμείς, η ΕΕ, μαζί με όλες τις αναπτυγμένες, δημοκρατικές χώρες, να προσφέρουμε συμβουλευτικές υπηρεσίες, βοήθεια και στήριξη -περιλαμβανομένης της οικονομικής- στις χώρες που πλήττονται από τον πόλεμο, την εσωτερική βία, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις διακρίσεις.
Ομοίως, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την παγκόσμια φτώχεια η οποία προκαλεί μεταναστευτικές πιέσεις. Δεν πρέπει να καταδικάζουμε τους ανθρώπους που αναγκάζονται να ζητήσουν άσυλο ή καθεστώς πρόσφυγα. Αντιθέτως, πρέπει να αποδεικνύουμε τη συμπόνια μας και να προσφέρουμε τη στήριξή μας. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση σήμερα.
Daniel Hannan (NI). – Κύριε Πρόεδρε, το δικαίωμα ελέγχου των συνόρων αποτελεί ουσιαστικό χαρακτηριστικό της εθνικής κυριαρχίας και το δικαίωμα διαμονής και η υπηκοότητα αποτελούν χαρακτηριστικά της εθνικότητας. Όταν μεταφέρουμε τα δικαιώματα αυτά από το εθνικό στο ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι σαν να θεωρούμε την ΕΕ ως μια ενιαία δικαιοδοσία, με δικά της εξωτερικά σύνορα και διακριτικά εθνικότητας. Δεν υπάρχει τέτοια εντολή: κανείς δεν έχει ψηφίσει για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασύλου. Αντιθέτως, δημιουργούμε μια νέα γραφειοκρατία, η οποία πλέον θα έχει έννομο συμφέρον για τη συνεχή εναρμόνιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ανεξαρτήτως της λαϊκής βούλησης.
Οφείλω να απαντήσω -στο πλαίσιο ενός διαφορετικού ζητήματος- σε όσα είπε πριν από λίγο ο Gay Mitchell, ο βουλευτής από το Δουβλίνο. Ανέφερε το όνομα του Winston Churchill και είπε ότι είναι όνειδος για το κόμμα του Churchill να στέλνει στο Στρασβούργο άτομα σαν εμένα.
Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω το λόγο μου παραπέμποντας στα λόγια του ίδιου του Churchill πάνω στο θέμα. ο οποίος είπε: «Έχουμε τα δικά μας όνειρα και τις δικές μας υποχρεώσεις. Είμαστε με την Ευρώπη αλλά όχι κτήμα της. Συνδεόμαστε αλλά δεν συνδυαζόμαστε μαζί της. Ενδιαφερόμαστε και συνεργαζόμαστε αλλά δεν απορροφόμαστε». Και όταν Ευρωπαίοι πολιτικοί μας απευθύνονται με τα λόγια των παλαιών, «Πρέπει να μιλήσω δια σε εις τον Βασιλέα ή εις τον ηγούμενο της στρατιάς;», θα πρέπει να απαντήσουμε όπως η Σωμανίτις «Όχι, κύριε, διότι κατοικούμε με το δικό μας λαό».
Hannu Takkula (ALDE). – (FI) Κύριε Πρόεδρε, πολύ σύντομα θα ήθελα να αναφέρω γιατί ψήφισα υπέρ της έκθεσης της κ. Hieronymi. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Hieronymi για το εξαιρετικό έργο που απετέλεσε στην Επιτροπή Πολιτισμού και Εκπαίδευσης όσον αφορά τα ζητήματα του οπτικοακουστικού τομέα. Γνωρίζω ότι πρόκειται να αφήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ότι αυτή ήταν η τελευταία της έκθεση για το Σώμα, τουλάχιστον για κάμποσο καιρό.
Είναι σημαντικό να επεκτείνουμε το οπτικοακουστικό στοιχείο του προγράμματος MEDIA Mundus προκειμένου να διευκολύνουμε την πρόσβαση σε τρίτες χώρες, περιλαμβανομένων και των αφρικανικών. Είναι ένας τρόπος διεύρυνσης της συνεργασίας. Επίσης πρόκειται για μια μορφή ανάπτυξης της συνεργασίας και ενθάρρυνσης των κρατών αυτών να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης και ανάπτυξής τους. Συνεπώς, σημαίνει ότι αναλαμβάνουμε μια ηθική υποχρέωση έναντι των αφρικανικών εθνών. Πάνω από όλα όμως, ο λόγος μου αποτελεί ένα ευχαριστώ προς την κ. Hieronymi για το θαυμάσιο έργο της.
Neena Gill (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, εκφράζω την υποστήριξή μου στην έκθεση Costa. Ωστόσο, εκφράζω επίσης την ανησυχία μου για το ότι τέτοιου είδους διατάξεις χρησιμοποιούνται για την παράκαμψη των κανόνων ανταγωνισμού παρά για την προστασία των αερογραμμών, η οποία αποτελεί το αντικείμενο αυτής της νομοθετικής πράξης.
Η αποταμίευση χρόνου χρήσης στα αεροδρόμια από τις αεροπορικές εταιρίες δεν είναι περίεργο φαινόμενο. Επιτρέψτε μου να παραθέσω ένα παράδειγμα: το αεροδρόμιο του Birmingham στην περιφέρειά μου. Γίναμε μάρτυρες της κατάργησης των απευθείας πτήσεων προς το Amritsar από την Air India. Η εξαιρετικά δημοφιλής και κερδοφόρα υπηρεσία ακυρώθηκε τον προηγούμενο Οκτώβριο, αναγκάζοντας τους πελάτες να ταξιδεύουν χωρίς λόγο και να υπόκεινται στην ταλαιπωρία να πηγαίνουν σε άλλα αεροδρόμια λόγω του ότι η Air India δεν ήθελε να χάσει την ιδιαίτερα επωφελή κατανομή του διαθέσιμου χρόνου χρήσης του αεροδρομίου Heathrow. Είναι πραγματικά απίστευτο ότι, ενώ υπάρχουν άλλες αεροπορικές εταιρίες οι οποίες επιθυμούν να αναλάβουν το διαθέσιμο χρόνο χρήσης, δεν μπορούν να το κάνουν διότι αυτός παρακρατείται από την Air India.
Ελπίζω ότι με την παρούσα νομοθεσία θα εξασφαλίσουμε ότι οι αεροπορικές εταιρίες δεν παρακρατούν αναίτια μέρος της κατανομής του διαθέσιμου χρόνου χρήσης. Η Επιτροπή πρέπει να επαγρυπνεί για τη σωστή εφαρμογή της νομοθεσίας. Ίσως γίνομαι καχύποπτη, ωστόσο θεωρώ ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες ο καταναλωτής να καταλήξει με λίγες και ακριβές επιλογές.
Daniel Petru Funeriu (PPE-DE) . – (RO) Η κατάσταση στη Δημοκρατία της Μολδαβίας είναι πλέον ξεκάθαρη. Έχουμε να κάνουμε με ένα κομμουνιστικό κόμμα το οποίο συμπεριφέρεται ακριβώς όπως τα σοβιετικού τύπου κομμουνιστικά κόμματα τα οποία είχαν σκλαβώσει την Ευρώπη τον 20ο αιώνα. Έχουμε μια δημοκρατική αντιπολίτευση η οποία μάχεται για μια Δημοκρατία της Μολδαβίας που θα ασπάζεται τις ευρωπαϊκές αξίες.
Το σημερινό ψήφισμα στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα στο Chişinău, ωστόσο, το μήνυμα αυτό πρέπει να έχει τη στήριξη και συνοδευτεί από συγκεκριμένες δράσεις της Επιτροπής και του Συμβουλίου.
Επομένως, καλώ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συνεργαστεί ενεργά με τη δημοκρατική αντιπολίτευση του Chişinău προκειμένου να βρει αποτελεσματικούς τρόπους ενίσχυσης της δημοκρατικής κοινής γνώμης στη Δημοκρατία της Μολδαβίας. Κατά τη γνώμη μου, ο αποτελεσματικότερος τρόπος είναι η απαλλαγή από την υποχρέωση έκδοσης θεώρησης των υπηκόων της Δημοκρατίας της Μολδαβίας ενός της Κοινότητας.
Απευθυνόμενος στο Συμβούλιο, θα ήθελα να πω ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Το κλειδί του εκδημοκρατισμού της Δημοκρατίας της Μολδαβίας βρίσκεται ακόμη στη Μόσχα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να λάβει μέτρα για τον μετριασμό της επιρροής αυτής. Μάλιστα, η ιστορία μας δείχνει ότι τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι ισχυρά. Οι πολίτες της Μολδαβίας περιμένουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση ακριβώς ό,τι περίμεναν οι πολίτες της Ανατολικής Ευρώπης από τη Δύση πριν από το 1989.
Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). – (LT) Ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος σχετικά με την κατάσταση στη Μολδαβία, διότι ήμουν μία εκ των διεθνών παρατηρητών που παρακολούθησαν τις κοινοβουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στη χώρα στις 5 Απριλίου. Όλοι γίναμε μάρτυρες της αναταραχής που ξέσπασε μετά τις εκλογές. Ωστόσο, θεωρώ ότι έναν μήνα μετά τις εκλογές, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονίσουμε για ακόμη μία φορά ότι οι σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Δημοκρατίας της Μολδαβίας πρέπει να συνεχίσουν να αναπτύσσονται και αυτό διότι επιθυμούμε την ενίσχυση της ευρωπαϊκής σταθερότητας, της ασφάλειας, της ευημερίας καθώς και κατάργηση νέων διαχωριστικών γραμμών.
Παρόλα αυτά, η συνεργασία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Μολδαβίας πρέπει να είναι συνάρτηση της πραγματικής και σαφούς δέσμευσης των μολδαβικών αρχών υπέρ της δημοκρατίας και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). – (LT) Είμαι πραγματικά ευτυχής με το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την ετήσια έκθεση 2008 σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο. Είμαι ιδιαιτέρως ικανοποιημένη από τη στάση του Κοινοβουλίου κατά τη ψηφοφορία της δεύτερης τροπολογίας, η οποία αφορούσε τον Πάπα Βενέδικτο XVI.
Έχω την αίσθηση ότι η γλώσσα, οι προτάσεις και το λεξιλόγιο της παραπάνω τροπολογίας είναι εντελώς απαράδεκτα και θα μου φαινόταν περίεργο το Κοινοβούλιο να ολοκληρώσει τη θητεία του με την υιοθέτηση μιας δήλωσης η οποία καταδικάζει τον Πάπα Βενέδικτο XVI για τις δηλώσεις του και τις διδαχές της εκκλησίας.
Επομένως, συγχαίρω το Κοινοβούλιο για την έγκριση του κειμένου, ένα σημαντικό κείμενο που αφορά την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων την προηγούμενη χρονιά και το οποίο επισημαίνει τα σημαντικότερα προβλήματα: τη θανατική ποινή, τα βασανιστήρια, τη σκληρή, απάνθρωπη συμπεριφορά, την κατάσταση των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την κατάσταση των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών και πολλά άλλα ζητήματα.
Bernd Posselt (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, είμαι ευγνώμον στο Κοινοβούλιο για την απόρριψη της σκανδαλώδους επίθεσης των Φιλελευθέρων προς τον Πάπα. Ακόμη και υπό την προσεκτικότερη διατύπωση του κ. Graf Lambsdorff, επρόκειτο για μια σκανδαλώδη δήλωση. Δηλώνω ξεκάθαρα ότι εντός του Κοινοβουλίου αυτού επιχειρείται ο συσχετισμός της υψηλότερης ηθικής αρχής του 21ου αιώνα - η οποία εκτείνεται πέραν των δισεκατομμυρίων Καθολικών και παρέχει στήριξη στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο- με βασανιστές, καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δικτάτορες. Τα ανήκουστα αυτά ζητήματα θα επιστρέψουν να στοιχειώσουν τόσο την Ομάδα των Φιλελευθέρων όσο και το γερμανικό κόμμα FDP.
Daniel Hannan (NI). – Κύριε Πρόεδρε, κάθε φορά που συζητούμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, φαίνεται σαν να μιλούμε για μια εικονική ΕΕ: μια Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία υπάρχει μόνο στα ψηφίσματα του Κοινοβουλίου, στα ανακοινωθέντα της Επιτροπής και στα δελτία τύπου του Συμβουλίου. Είναι μια ιδανική, ειρηνική ΕΕ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαδίδει τις αξίες της όχι με βόμβες «Daisy Cutter» αλλά μέσω εμπορικών συμφωνιών και συμφωνιών οικονομικής εταιρικής σχέσης.
Ωστόσο, θεωρώ ότι κάποιος πρέπει να σταθεί και να αναλογιστεί πού βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή στον πραγματικό κόσμο; Στον πραγματικό κόσμο, οι Βρυξέλλες προσπαθούν να πουλήσουν όπλα στο κομμουνιστικό καθεστώς του Πεκίνου απομονώνοντας την Ταϊβάν, διατίθεται φιλικά προς τους Αγιοταλάχ της Τεχεράνης, αρνείται να συνεργαστεί με τους αντιφρονούντες του Κάστρο στην Κούβα και προσπαθεί να διοχετεύσει μετρητά στη Χαμάς. Διοικεί προτεκτοράτα -ή σατραπείες, όπως την Οθωμανική εποχή- στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο καθώς και εντός των ίδιων της των συνόρων, αγνοώντας τη βούληση των λαών, όπως εκφράστηκε στα δημοψηφίσματα.
Ίσως, όταν αρχίσουμε να σεβόμαστε το βασικό δικαίωμα να μπορεί κάποιος να αλλάζει την κυβέρνησή του μέσω της κάλπης και να αλλάζουμε τη δημόσια πολιτική μέσω της ψήφου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε, θα έχουμε κερδίσει το ηθικό δικαίωμα να νουθετούμε άλλους.
Syed Kamall (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, ένα από τα ζητήματα που απασχολεί μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων μου στο Λονδίνο είναι η μαζική διάβρωση των πολιτικών ελευθεριών που παρατηρείται στη Βρετανία από 1997, καθ' όλη την περίοδο διακυβέρνησης των Εργατικών. Αυτό που τους ανησυχεί περισσότερο είναι όταν τους λέω ότι η μαζική διάβρωση των πολιτικών ελευθεριών πηγάζει από το επίπεδο της ΕΕ. Πολλές Συνθήκες, όπως η Συνθήκη Prüm, για παράδειγμα, έχουν δώσει αφορμές για τέτοιου είδους ανησυχίες. Ευτυχώς, μια πρόσφατη απόφαση του ΔΕΚ υποχρέωσε τη Βρετανική κυβέρνηση να επιστρέψει τα προσωπικά δεδομένα όσων προσώπων κρίθηκαν αθώοι, παρά την αντίθεση της κυβέρνησης.
Εντούτοις, η απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να αποσύρει τα προσωπικά δεδομένα αθώων ανθρώπων μετά την πάροδο τουλάχιστον έξι ετών, αποδεικνύει την περιορισμένη εκτίμηση που έχει για τις ελευθερίες μας. Η απόφαση καταδεικνύει το γεγονός ότι στη Βρετανία, η αρχή «αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου», θεωρείται κενό γράμμα παρά θεμελιώδης αρχή της κοινωνίας μας. Η πρόσβαση της βρετανικής αστυνομίας σε ευρύ φάσμα δεδομένων και προσωπικών πληροφοριών θεωρείται αρνητική εξέλιξη. Περισσότερο αρνητική όμως θα είναι η πρόσβαση σε αυτά άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Η Συνθήκη Prüm εντάχθηκε βεβιασμένα στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, χωρίς να περάσει από τον απαραίτητο δημοκρατικό έλεγχο. Υπολογίζεται ότι πάνω από 3,5 εκατ. άνθρωποι θα δουν τις προσωπικές τους πληροφορίες να ανταλλάσσονται εντός της ΕΕ. Λίγοι θα είναι αυτοί που θα νιώσουν εμπιστοσύνη.
Christopher Heaton-Harris (PPE-DE). – Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζω ότι το μέρος αυτό ελάχιστα σχετίζεται με όσα πραγματικά επιθυμούν οι λαοί της Ευρώπης. Αντιθέτως, προτιμά να τους υποδεικνύει πώς να αισθάνονται και τί να επιθυμούν. Γίνομαι άδικος. Πιστεύω ότι υπάρχουν βουλευτές σε αυτήν εδώ την αίθουσα οι οποίοι κατανοούν το τι επιθυμούν οι ψηφοφόροι τους και το πώς νιώθουν για την Ευρώπη. Ωστόσο, πολλοί από εμάς, απλώς δεν νοιάζονται.
Δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν τις μειονότητες που θεωρούν ότι η ΕΕ βαδίζει προς τη λάθος κατεύθυνση και, κυρίως, δεν ενδιαφέρονται να λάβουν υπόψη τους τις ψήφους των λαών της ΕΕ που τους αντιτίθενται μέσω των δημοψηφισμάτων. Δεν ενδιαφέρονται για το ότι κυβερνήσεις -όπως αυτή του ΗΒ- ψεύδονται στους ψηφοφόρους τους, εκλέγονται υποσχόμενοι δημοψήφισμα και έπειτα αρνούνται την υπόσχεσή τους. Αυτό για το οποίο ενδιαφέρονται είναι ο χρόνος. Γιατί; Γιατί τόση βιασύνη να επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας στα 27 κράτη μέλη; Η απάντηση είναι απλή. Για να αρνηθούν στο βρετανικό λαό να εκφέρει τη γνώμη του πάνω στο ζήτημα.
Αφήνω σήμερα το μέρος τούτο, για να επιστρέψω στο εθνικό μου Κοινοβούλιο, τη Βουλή των Κοινοτήτων, προκειμένου να εκπροσωπήσω το λαό του Woodford Halse, του Daventry, του Long Buckby, του Guilsborough, του Brixworth, του Earls Barton και άλλων πόλεων της εκλογικής περιφέρειας του Daventry. Είναι άνθρωποι οι οποίοι βαρέθηκαν να αγνοούνται τόσο από τη βρετανική κυβέρνηση, όσο από αυτό το Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Θα επιστρέψω στη Βουλή των Κοινοτήτων και δεν θα ησυχάσω έως ότου οι εκλογείς μου εκφράσουν την άποψή τους σχετικά με τη Συνθήκη. Ευτυχώς, δύναμαι να πιστεύω ότι η ώρα της ψηφοφορίας στο Η.Β θα έρθει αρκετά σύντομα. Συνεπώς, βιαστείτε όσο θέλετε εδώ. Ο λαός της Βρετανίας θα εκφράσει την άποψη του.
Glyn Ford (PSE). – Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να αιτιολογήσω τη ψήφο μου στην έκθεση Brok. Πρώτον, θα ήθελα να συγχαρώ τον κύριο Brok για το έργο του στο Κοινοβούλιο. Δεύτερον, θα ήθελα να εκφράσω τη στήριξή μου στην επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας και κυρίως να προτείνω στην Κυβέρνησή μου, εφόσον επικυρωθεί η Συνθήκης της Λισαβόνας και το Ηνωμένο Βασίλειο λάβει μια επιπλέον έδρα στο Κοινοβούλιο, η έδρα αυτή να δοθεί στο λαό του Γιβραλτάρ.
Είμαι ευτυχής που είχα την ευκαιρία να εκπροσωπήσω το Γιβραλτάρ σε αυτό το Κοινοβούλιο τα τελευταία πέντε χρόνια και θα είμαι ευτυχής να συνεχίσω να το κάνω. Ωστόσο, πραγματικά, είναι πολύ δύσκολο για τα επτά μέλη του Κοινοβουλίου που εκπροσωπούν το Γιβραλτάρ να επιλύσουν το ευρύ φάσμα των ζητημάτων που τίθονται ενώπιόν μας: ανθρώπινα δικαιώματα, καταγγελίες, συντάξεις, διασυνοριακή μόλυνση και, φυσικά, διμερείς σχέσεις με την Ισπανία.
Κάποιοι θεωρούν ότι αυτό είναι περιττό. Ότι θα θυσιάσουμε πολλά με το να δώσουμε μια επιπλέον έδρα στο Γιβραλτάρ. Υπενθυμίζω, λοιπόν, ότι για πολλά χρόνια η Δανία έδινε έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη Γροιλανδία. Η Γροιλανδία έχει το διπλάσιο πληθυσμό από το Γιβραλτάρ. Η Δανία έδινε το 8% των εδρών της σε 50.000 ανθρώπους. Ζητώ από τη βρετανική κυβέρνηση να δώσει λιγότερο από 1,5% των εδρών της στους 26.000 κατοίκους του Γιβραλτάρ.
Daniel Hannan (NI). – Κύριε Πρόεδρε, 10 χρόνια σε αυτή την αίθουσα έχω ακούσει απίστευτες ανοησίες αλλά δεν πιστεύω ότι είχα ποτέ ακούσει τόσες σαχλαμάρες όσες άκουσα εχθές, κατά τη συζήτηση της παρούσας έκθεσης από παλαιο-φεντεραλιστές όπως ο κ. Brok και ο κ. Corbett, οι οποίοι φλυαρούσαν για την κυριαρχία των εθνικών Κοινοβουλίων λες και ενδιαφέρονταν καθόλου για αυτή.
Κυριαρχία του Κοινοβουλίου σημαίνει, εν ολίγοις, λαϊκή κυριαρχία. Ρόλος της δεν είναι η εγγύηση των προνομιών των εθνικών Κοινοβουλίων. Όταν εκλέγουμε ένα Κοινοβούλιο, του αναθέτουμε τη διασφάλιση των ελευθεριών μας για μια ορισμένη περίοδο. Τα εθνικά Κοινοβούλια δεν έχουν δικαίωμα να προβαίνουν σε μόνιμες παρεκκλίσεις των ελευθεριών αυτών χωρίς τη ρητή εντολή του λαού.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουμε 646 βουλευτές. 638 εξ αυτών εκλέχτηκαν υποσχόμενοι ότι θα υπέβαλαν την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη σε δημοψήφισμα ως προϋπόθεση για την επικύρωσή της. Τα επιχειρήματα περί νομιμότητας του Ευρωπαϊκού Συντάγματος λόγω της έγκρισής του από τους βουλευτές, δεν αποδυναμώνει το αίτημα για δημοψήφισμα. Αντιθέτως, αποδυναμώνει το είδος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μας.
Εάν επιθυμείτε να αποκαταστήσετε την αξιοπιστία και το νόημα των υφιστάμενων συστημάτων αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, πρέπει να εμπιστευθείτε το λαό και να του δώσετε το δημοψήφισμα του, όπως του το υποσχεθήκαμε. Pactio Olisipiensis censenda est!
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης για την ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου στις εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ. Η μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική και ιδιαίτερα στις εξωτερικές σχέσεις και τη διπλωματία, είναι σημαντικός παράγοντας για την υλοποίηση των εξωτερικών πολιτικών της ΕΕ, περιλαμβανομένων των πολιτικών ανθρωπιστικής βοήθειας, διεύρυνσης, πολιτικής γειτονίας, επίλυσης συγκρούσεων, ασφάλειας, οικοδόμησης της ειρήνης και διεθνούς εμπορίου.
Παρά τον αριθμό εγγράφων ακολουθητέας πολιτικής σχετικά με την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών που έχουν υιοθετηθεί σε επίπεδο ΕΕ, η πρακτική δέσμευση στα ζητήματα αυτά εξακολουθεί να είναι μειωμένη και οι πόροι του προϋπολογισμού που διατίθενται ειδικά για ζητήματα φύλου είναι ανεπαρκείς. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου, πέρα από δηλώσεις πολιτικής υψηλού επιπέδου, απαιτεί και την πολιτική βούληση της ηγεσίας της ΕΕ και των κρατών μελών.
Charles Tannock (PPE-DE), γραπτώς. − Οι Βρετανοί συντηρητικοί βουλευτές στηρίζουν πλήρως την πολιτική ίσων δικαιωμάτων και την πολιτική μη διακρίσεων εις βάρος των γυναικών σε κάθε τομέα της δημόσιας και οικονομικής ζωής. Ωστόσο, το κείμενο αυτό ακολουθεί μια υπερβολικά περιοριστική προσέγγιση και προσπαθεί να διαχειριστεί σε μίκρο επίπεδο όλους τους τομείς εξωτερικής δράσης, περιλαμβανομένης της ίδρυσης ενός Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ισότητας των Φύλων, χωρίς να αναγνωρίζει την πρόοδο όλων των θεσμικών οργάνων της ΕΕ για την παραχώρηση κάθε δυνατής ευκαιρίας στο γυναικείο προσωπικό τους. Η έκθεση μιλά για κριτήρια αξιολόγησης και στόχους που υπαινίσσονται την εισαγωγή ποσοστώσεων και συνηγορεί στη συμμετοχή γυναικών στις αποστολές της ΚΕΠΑΑ χωρίς να αποσαφηνίζει το επιχειρησιακό τους καθεστώς. Κατά συνέπεια, οι Βρετανοί συντηρητικοί απείχαν από τη ψηφοφορία της παρούσας έκθεσης.
Jan Andersson, Göran Färm, Inger Segelström και Åsa Westlund (PSE), γραπτώς. − (SV) Σήμερα το Κοινοβούλιο ψήφισε μια έκθεση σχετικά με το νέο ρόλο και αρμοδιότητές του ως προς την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η έκθεση συγκεντρώνει γνωμοδοτήσεις διάφορων επιτροπών σχετικά με τις μεταβολές που θα επιφέρει η Συνθήκη της Λισαβόνας. Η έκθεση χαιρετίζει το γεγονός ότι το Κοινοβούλιο θα έχει μεγαλύτερη επιρροή κατά το νομοθετικό έργο της ΕΕ.
Αποφασίσαμε να ψηφίσουμε υπέρ της έκθεσης αυτής διότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να προετοιμαστεί προκειμένου να εφαρμόσει τις αλλαγές που θα επέλθουν στη λειτουργία του σε περίπτωση που η Συνθήκη της Λισαβόνας τεθεί σε ισχύ. Ωστόσο, η ψήφος μας δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να θεωρηθεί ότι προκαταβάλει το αποτέλεσμα της διαδικασίας επικύρωσης που βρίσκεται σε εξέλιξη στα διάφορα κράτη μέλη. Σεβόμαστε πλήρως το δικαίωμα κάθε κράτους μέλους να αποφασίσει μόνο του την επικύρωση ή μη της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Martin Callanan (PPE-DE), γραπτώς. − Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει ρόλο ή αρμοδιότητα στην εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας. Γιατί; Διότι η συνθήκη δεν έχει τεθεί σε ισχύ. Πράγματι, απορρίφθηκε κατά κράτος από τους Ιρλανδούς πολίτες πέρυσι. Επομένως, το να μιλούμε για το νέο ρόλο και τις αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας είναι απίστευτα αλαζονικό και συμπτωματικό της θεσμικής αναλγησίας της ΕΕ μπροστά στη δημοκρατική έκφραση γνώμης.
Ελπίζω ότι όταν οι Ιρλανδοί πολίτες κληθούν στις κάλπες εντός του τρέχοντος έτους, να απορρίψουν τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Ο ηγέτης του κόμματός μου, του συντηρητικού κόμματος, David Cameron, έχει δεσμευτεί στη διεξαγωγή εθνικού δημοψηφίσματος για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, εφόσον δεν έχει ήδη τεθεί σε ισχύ. Επομένως, ελπίζω ότι ο λαός της Βρετανίας θα έχει τη δυνατότητα να καρφώσει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο αυτής της άθλιας συνθήκης. Οι Βρετανοί συντηρητικοί έχουν ένα πολύ διαφορετικό όραμα για την ΕΕ από αυτό που περιγράφεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας και έχουμε ήδη αρχίσει τις εργασίες για τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής ομάδας εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την προώθηση του οράματός μας.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης του κ. Leinen. Η έκθεση αυτή αποτελεί μια λεπτομερή ανάλυση των νέων αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπό το φως της Συνθήκης της Λισαβόνας, ιδίως όσον αφορά τη διαδικασία συναπόφασης, τις νέες αρμοδιότητες επί του προϋπολογισμού, τη νέα διαδικασία συναίνεσης, τις νέες αρμοδιότητες ελέγχου, τα νέα δικαιώματα προς ενημέρωση και τα νέα δικαιώματα των πολιτών.
Τελικό αποτέλεσμα είναι η ενδυνάμωση των αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρίως κατά τη διαδικασία της συναπόφασης, και η επέκταση της επιρροής του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, με συνέπεια την ενίσχυση της δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Το ψήφισμα αυτό αποτελεί μέρος ενός πακέτου πέντε ψηφισμάτων, τα οποία υιοθετήθηκαν σήμερα από το Κοινοβούλιο και αποδεικνύει με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο την περιφρόνηση της δημοκρατικά και ρητά εκπεφρασμένης βούλησης του γαλλικού, ολλανδικού και ιρλανδικού λαού, οι οποίοι απέρριψαν την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και την αποκαλούμενη Συνθήκη της Λισαβόνας. Επίσης, αποτελεί μέρος μιας αντιδημοκρατικής διαδικασίας και εκστρατείας για την επιβολή αυτού του απαράδεκτου σχεδίου συνθήκης.
Αγνοώντας πλήρως τη δημοκρατική βούληση των λαών αυτών καθώς και τις διατάξεις των ίδιων των Συνθηκών -τις οποίες υιοθέτησαν οι συνδυασμένες δυνάμεις της δεξιάς και των σοσιαλδημοκρατών- πιέζουν τον ιρλανδικό λαό να διεξάγει νέο δημοψήφισμα (εμποδίζοντας συγχρόνως άλλους λαούς να εκφράσουν τη γνώμη τους με τον ίδιο τρόπο). Επιπλέον, αυξάνουν τις πιέσεις και τις παρεμβάσεις προκειμένου να πετύχουν την αναγκαστική αποδοχή της συνθήκης, η οποία θα ενισχύσει την ομοσπονδιοποίηση, το νεοφιλελευθερισμό και τον μιλιταρισμό της ΕΕ.
Αυτή είναι η υποκριτική και κυνική ευρωπαϊκή δημοκρατία. Τα ίδια άτομα, τα οποία, αγνοώντας τα παραπάνω (όπως το πορτογαλικό σοσιαλιστικό κόμμα και το πορτογαλικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα), αρνήθηκαν στο λαό τους το διάλογο και την έκφραση της γνώμης του μέσω δημοψηφίσματος επί της προτεινόμενης Συνθήκης της Λισαβόνας και τα οποία σέβονται τη λαϊκή βούληση μόνον όταν συμβαδίζει με τη δική τους, ζητούν τώρα από τους λαούς των κρατών μελών να τους εμπιστευθούν και να τους ψηφίσουν στις επερχόμενες εκλογές ανάδειξης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Πρόκειται για κατάφωρο θράσος
Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία είναι κατά 96% πανομοιότυπη με το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης, απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας. Πριν από αυτό, το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης είχε απορριφθεί από τα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών.
Η πλειοψηφία εντός αυτού του Κοινοβουλίου αρνείται να αναγνωρίσει την πολιτική της ήττα. Πρόκειται για ένα εξοργιστικό έγκλημα κατά των δημοκρατικών αξιών και ένα επίσης εξοργιστικό παράδειγμα αλαζονείας που χαρακτηρίζει τη συνεργασία στην ΕΕ.
Η έκθεση του κ. Leinen σχετικά με τους νέους ρόλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περιλαμβάνει μέτρα προς τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης -για την οποία γίνεται υπαινιγμός στη Συνθήκη της Λισαβόνας- και προτείνει την επέκταση των αρμοδιοτήτων της ΕΕ στον τομέα της εκπαίδευσης, περιλαμβανομένου και του αθλητισμού κτλ.
Θα προτιμούσα, η έκθεση αυτή να ασχολούταν με το πρόβλημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης του Κοινοβουλίου. Για ακόμα μια φορά οδεύουμε προς μια εκλογική αναμέτρηση όπου το ποσοστό συμμετοχής των εκλογέων αναμένεται να είναι πολύ χαμηλό. Το εκλογικό σώμα των κρατών μελών εξακολουθεί να μην νιώθει καμία ταύτιση με το υπερ-συγκεντρωτικό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όσο οι πολιτικές συζητήσεις της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας επικεντρώνονται στις εθνικές βουλευτικές εκλογές, είναι τα εθνικά Κοινοβούλια, και όχι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτά που πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο στη λήψη των αποφάσεων εντός της Ένωσης.
Martin Callanan (PPE-DE), γραπτώς. − Γιατί συζητούμε για τη Συνθήκη της Λισαβόνας σαν να έχει ήδη τεθεί σε ισχύ; Γιατί αγνοούμε ουσιαστικά τη δημοκρατική βούληση του ιρλανδικού λαού, ο οποίος απέρριψε σε δημοψήφισμα τη συνθήκη πριν από ένα χρόνο; Ο λόγος, ασφαλώς, είναι ότι η ΕΕ ενδιαφέρεται ελάχιστα για τη δημοκρατική γνώμη και είναι αποφασισμένη να προχωρήσει ταχέως προς μια όλο και στενότερη ένωση, παρά το έλλειμμα λαϊκής νομιμοποίησης. Το ιρλανδικό εκλογικό σώμα καλείται να ψηφίσει και πάλι για τη συνθήκη, απλώς και μόνον διότι η ΕΕ δεν αναγνωρίζει ως απάντηση το όχι.
Το χάσμα ανάμεσα στην ΕΕ και τους πολίτες της γίνεται όλο και βαθύτερο με την πάροδο του χρόνου. Όταν αναφερόμαστε στη Συνθήκη της Λισαβόνας σαν να ήταν κάτι ζωτικής σημασίας, απλώς διευρύνουμε το δημοκρατικό έλλειμμα. Για το λόγο αυτό, είμαι ευτυχής, όπως και πολλοί άλλοι, για την απόφαση των Βρετανών Συντηρητικών να συμμετάσχουν σε μια νέα πολιτική ομάδα τη νέα κοινοβουλευτική περίοδο, σκοπός της οποίας θα είναι η μεταρρύθμιση της ΕΕ και η αντίσταση στο επικρατούν δόγμα της όλο και στενότερης ένωσης, το οποίο απεδείχθη ιδιαίτερα αντιδημοτικό και προκάλεσε τόση ζημιά στην περιφέρειά μου της Βόρειο Ανατολικής Αγγλίας.
Charlotte Cederschiöld, Christofer Fjellner, Gunnar Hökmark και Anna Ibrisagic (PPE-DE), γραπτώς. – (SV) Ψηφίσαμε υπέρ της έκθεσης σχετικά με τις οικονομικές πτυχές της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία ασχολείται με τη μορφή που θα πάρει η διαδικασία προϋπολογισμού, εφόσον τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας.
Δεν στηρίζουμε τα τμήματα της έκθεσης που αφορούν την απόκτηση ίδιων πόρων της ΕΕ μέσω φορολογικών αρμοδιοτήτων. Επίσης αντιτιθόμαστε στη σύσταση μηχανισμών ευελιξίας
Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία είναι κατά 96% πανομοιότυπη με το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης, απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας. Πριν από αυτό, το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης είχε απορριφθεί από τα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών.
Η πλειοψηφία εντός αυτού του Κοινοβουλίου αρνείται να αναγνωρίσει την πολιτική της ήττα. Πρόκειται για ένα εξοργιστικό έγκλημα κατά των δημοκρατικών αξιών και ένα επίσης εξοργιστικό παράδειγμα αλαζονείας που χαρακτηρίζει τη συνεργασία στην ΕΕ.
Δεν θεωρώ ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να έχει μεγαλύτερη επιρροή επί του προϋπολογισμού. Κατά τη θητεία μου στο Κοινοβούλιο διαπίστωσα την επιθυμία της φεντεραλιστικής πλειοψηφίας να διαμοιράζει πόρους για τα πάντα, από πολιτιστικά προγράμματα έως διαρθρωτική στήριξη και αυξημένη ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Σύμφωνα με την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κάθε ομάδα συμφερόντων εντός της περιφερειακής πολιτικής, καθώς και οι τομείς της αλιείας και της γεωργίας, πρέπει να λαμβάνουν ένα κομμάτι από την πίτα της ΕΕ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δαπάνες δεν αποτελούν παρά εργαλείο δημοσίων σχέσεων. Η φιλελεύθερη αυτή πολιτική δαπανών διεξάγεται από την ΕΕ σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, όταν τα κράτη μέλη υποχρεούνται να περιορίσουν τις δαπάνες τους για υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση και κοινωνική πρόνοια.
Ακόμα πιο σημαντικό, είναι ευτύχημα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είχε έως σήμερα ιδιαιτέρως μεγάλη επιρροή επί της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Εάν είχε, η ΕΕ θα κατέληγε να καθηλωθεί στον προστατευτισμό και τις μεγάλες επιδοτήσεις προς τις διάφορες ομάδες του αγροτικού τομέα.
Philip Bradbourn (PPE-DE), γραπτώς. − Οι Βρετανοί συντηρητικοί ψήφισαν κατά του πακέτου για το άσυλο καθώς, παρότι θεωρούμε σημαντική τη συνεργασία σε αυτό τον τομέα, δεν συμφωνούμε με μια κοινοτικοποιημένη προσέγγιση της πολιτικής ασύλου και μετανάστευσης. Θεωρούμε ότι η προστασία των εθνικών συνόρων παραμένει σημαντικό στοιχείο δημόσιας πολιτικής σε εθνικό επίπεδο.
Carl Lang και Fernand Le Rachinel (NI), γραπτώς. – (FR) Προ δεκαπενθημέρου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε μια έκθεση σχετικά με μια κοινή μεταναστευτική πολιτική για την Ευρώπη, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για αυτό που ήδη έχει σχεδιάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή: τη μαζική μετανάστευση. Σήμερα είναι η σειρά των αιτούντων άσυλο. Η ιδέα είναι η σύσταση μιας «Ευρώπης του ασύλου».
Πράγματι, ως στόχος αναφέρεται η διασφάλιση βελτιωμένων προτύπων μεταχείρισης των αιτούντων άσυλων, όσον αφορά τις συνθήκες υποδοχής τους. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο θα τυποποιηθούν οι ελάχιστες συνθήκες υποδοχής σε όλα τα κράτη μέλη αλλά και ότι θα δοθεί υποστήριξη στην εισροή μεγάλου αριθμού αιτούντων άσυλο.
Προς το σκοπό αυτό, το εύρος της επικείμενης οδηγίας θα εκτείνεται σε κάθε άτομο που εισέρχεται νόμιμα ή παράνομα στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι διοικητικοί περιορισμοί που υφίστανται στα κράτη μέλη όσον αφορά την πρόσβαση στην αγορά εργασίας θα καταργηθούν πλήρως. Το κράτος μέλος υποδοχής θα υποχρεούται να παρέχει στέγαση και κοινωνική, ιατρική, ψυχολογική καθώς και νομική βοήθεια. Άρνηση παροχής της παραπάνω βοήθειας θα υπόκειται σε προσφυγές και έρευνα, δυνατότητες που πολλές φορές δεν δίνονται ακόμη και σε περιπτώσεις υπηκόων.
Εγκρίνοντας τη δεύτερη φάση του «πακέτου ασύλου», οι Βρυξέλλες διευκολύνουν και ενθαρρύνουν την παγκόσμια μετανάστευση προς την Ευρώπη.
Αντιτιθόμαστε πάντα σε αυτό το διεθνιστικό όραμα, μόνο μέλημα του οποίου είναι απλώς και μόνον να καταστρέψει τους λαούς και τα έθνη της Ευρώπης.
Martine Roure (PSE), γραπτώς. – (FR) Ως τελευταία ψηφοφορία της τρέχουσας κοινοβουλευτικής θητείας, καλούμαστε να δώσουμε την ετυμηγορία μας επί του πακέτου του ασύλου. Αυτό σημειοδοτεί το τέλος μιας διαδικασίας που κράτησε ολόκληρη τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής θητείας. Αν και σημειώθηκε κάποια πρόοδος, οι διαφορές μεταξύ των κρατών μελών δυστυχώς παραμένουν, όσον αφορά την αναγνώριση του καθεστώτος των προσφύγων. Απόδειξη αυτού είναι τα όρια που θέτει η οδηγία σχετικά με τις συνθήκες υποδοχής των αιτούντων άσυλο. Για ακόμη μια φορά είναι τα κράτη μέλη που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, εις βάρος της ευρωπαϊκής ενότητας που απαιτείται σε αυτόν τον τομέα. Ελπίζω ότι κατά την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο, σε δεύτερη ανάγνωση, θα μπορέσουμε να αναστρέψουμε την κατάσταση προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό ευρωπαϊκό δίκαιο του ασύλου, το οποίο θα εγγυάται πραγματική προστασία για αυτή την εξαιρετικά ευάλωτη ομάδα ανθρώπων.
Charlotte Cederschiöld, Christofer Fjellner, Gunnar Hökmark και Anna Ibrisagic (PPE-DE), γραπτώς. – (SV) Οι συντηρητικοί ψηφίσαμε σήμερα υπέρ της έκθεσης της κ. Hennis-Plasschaert A6-0284/2009 σχετικά με τα κριτήρια και τους μηχανισμούς για τον καθορισμό του κράτους μέλους που είναι αρμόδιο για τις αιτήσεις διεθνούς προστασίας που υποβάλλονται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα.
Γνωρίζουμε και κατανοούμε ότι η μεγάλη εισροή ανθρώπων δια θαλάσσης από τη Μεσόγειο θέτει σοβαρά προβλήματα σε ορισμένες μικρές χώρες των νοτίων θαλάσσιων συνόρων της ΕΕ και συμφωνούμε ως προς τη λήψη μέτρων για την επίλυση της κατάστασης.
Είναι σημαντικό, ο καλούμενος ανασταλτικός μηχανισμός να μην διαμορφωθεί με τρόπο τέτοιο που να μειώνει τα κίνητρα των κρατών μελών για βελτίωση των προτύπων ασύλου και υποδοχής, κάτι που θα απέβαινε εις βάρος της κεντρικής ιδέας πίσω από τον κοινό κανονισμό.
Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh, Inger Segelström και Åsa Westlund (PSE), γραπτώς. – (SV) Οι σοσιαλδημοκράτες χαιρετίζουμε κάθε πρωτοβουλία η οποία βελτιώνει την κατάσταση των αιτούντων άσυλων και των ανθρώπων που δεν διαθέτουν έγγραφα. Συνηγορούμε υπέρ μιας γενναιόδωρης κοινής μεταναστευτικής πολιτικής και πολιτικής ασύλου με επίκεντρο τις ανάγκες των ανθρώπων, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν τα κράτη μέλη στη Συνθήκης της Γενεύης. Παρόλο που το «πακέτο ασύλου» περιλαμβάνει τη λήψη ορισμένων θετικών μέτρων, αποφασίσαμε να καταψηφίσουμε τις εκθέσεις της κ. Hennis-Plasschaert και του κ. Masip Hidalgo.
Οι σοσιαλδημοκράτες αντιτιθόμαστε στη μεταναστευτική πολιτική και πολιτική ασύλου που προωθείται από τη δεξιά προσκείμενη πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ειδικότερα, κρατούμε αποστάσεις από το ζήτημα που αφορά τη μη υποχρέωση παροχής προφορικών πληροφοριών σε γλώσσα που καταλαβαίνουν οι αιτούντες άσυλο, από τη μη υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις συνθήκες κράτησης που ορίζονται στη Συνθήκη της Γενεύης, των ιατρικών εξετάσεων για τον καθορισμό της ηλικίας και το ζήτημα της δωρεάν νομικής βοήθειας. Επιπλέον, θεωρούμε λυπηρό ότι η δεξιά δεν επιθυμεί να δώσει στους αιτούντες άσυλο το δικαίωμα να εισέλθουν στην αγορά εργασίας εντός έξι μηνών.
Martin Callanan (PPE-DE), γραπτώς. − Η σύσταση της υπηρεσίας αυτής είναι ένα ακόμα βήμα προς μια κοινή ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική και πολιτική ασύλου, την οποία απορρίπτω πλήρως. Θεωρώ ότι το ζήτημα του σε ποιόν θα επιτραπεί η είσοδος στο Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να έγκειται στην αρμοδιότητα των εκλεγμένων βουλευτών και των υπόλογων υπουργών του Ηνωμένου Βασιλείου και όχι στην αρμοδιότητα της ΕΕ.
Η παραχώρηση της μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής ασύλου στην ΕΕ μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια για το εθνικό μας συμφέρον και ενδέχεται να μας εκθέσει περαιτέρω στον κίνδυνο της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος.
Η πορεία προς μια κοινή μεταναστευτική πολιτική και πολιτική ασύλου είναι ένα ακόμα δείγμα της αποφασιστικότητας της ΕΕ να διαμορφώσει μια ενιαία πολιτική οντότητα με ομοιόμορφους κανόνες για τους πάντες. Οι Βρετανοί συντηρητικοί έχουν ένα πολύ διαφορετικό όραμα για την ΕΕ το οποίο θα προωθήσουν μέσω της νέας πολιτικής ομάδας την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο.
Bruno Gollnisch (NI), γραπτώς. – (FR) Όλες οι σχετικές με το άσυλο εκθέσεις που ψηφίστηκαν σήμερα, προσφέρουν μια ασαφή και διασταλτική ερμηνεία του δικαιώματος χορήγησης ασύλου, η οποία σε τελική ανάλυση αποβαίνει εις βάρος όσων έχουν πραγματική ανάγκη διεθνούς προστασίας προκειμένου να σώσουν τις ζωές τους, τη σωματική τους ακεραιότητα και την ελευθερία τους.
Τα νέα κοινωνικά, οικονομικά, οικογενειακά και άλλα δικαιώματα που επιθυμείτε να υποχρεώσετε τα κράτη μέλη να χορηγούν στους αιτούντες άσυλο, θα λειτουργήσουν ως μαγνήτης για κάθε επίδοξο οικονομικό μετανάστη, θα δυσχεράνουν το έργο των αρμόδιων υπηρεσιών και θα επιβραδύνουν περαιτέρω την εξέταση των φακέλων. Όλα αυτά διότι επανειλημμένως αρνείστε να λάβετε υπόψη τις καταχρήσεις και παραβάσεις των διαδικασιών και διότι επιμένετε να συγχέετε τα δικαιώματα και το καθεστώς των αναγνωρισμένων προσφύγων με αυτό που επιθυμείτε να χορηγήσετε στους κοινούς αιτούντες άσυλο.
Η πιο απαράδεκτη, ωστόσο, είναι η έκθεση Lambert η οποία δημιουργεί μια ευρωπαϊκή υπηρεσία «υποστήριξης», με αρμοδιότητα να κατανέμει κατά το δοκούν τους αιτούντες άσυλο μεταξύ των κρατών μελών.
Δεν είμαστε κατά της διακυβερνητικής συνεργασίας σε αυτούς τους τομείς, όπου λαμβάνεται υπόψη το κυριαρχικό δικαίωμα του κράτους μέλους να αποφασίζει για το ποιός και υπό ποιές προϋποθέσεις μπορεί εισέρχεται στην επικράτειά του. Αντιτιθόμαστε όμως στις πολιτικές σας.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης Zwiefka διότι θεωρώ πολύ σημαντική τη θέσπιση μιας διαδικασίας που θα επιτρέπει στα κράτη μέλη να διαπραγματεύονται διεθνείς συμφωνίες επί ζητημάτων της αποκλειστικής κοινοτικής αρμοδιότητας, στις περιπτώσεις που η Κοινότητα έχει λάβει απόφαση να μην ασκήσει την αρμοδιότητά της.
Με άλλα λόγια, προς το παρόν, η Πορτογαλία δεν έχει το δικαίωμα να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες για την επιτάχυνση της δικαστικής συνεργασίας, περιλαμβανομένων υποθέσεων διαζυγίων ή ακύρωσης γάμου, καθώς η Κοινότητα θεωρεί ότι έχει μερικώς αποκλειστική αρμοδιότητα σε αυτούς τους τομείς. Η πρόταση αυτή επιτρέπει στην Επιτροπή να εγκρίνει τη σύναψη τέτοιων συμφωνιών, υπό την προϋπόθεση ότι η Κοινότητα δεν επιχειρεί ή δεν έχει ήδη συνάψει συμφωνία για το ίδιο ζήτημα με τρίτη χώρα. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό οι διαπραγματεύσεις επί του κανονισμού αυτού να αρχίσουν το συντομότερο δυνατό, καθώς είναι προς το συμφέρον όχι μόνο των Πορτογάλων αλλά και των πολιτών ολόκληρης της Ευρώπης.
Marie-Hélène Descamps (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Οι σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των οπτικοακουστικών βιομηχανιών των κρατών μελών της ΕΕ και αυτών τρίτων χωρών, πρέπει να συνεχιστούν και να ενισχυθούν προς όφελος όχι μόνο των επαγγελματιών αλλά και των καταναλωτών. Το πρόγραμμα οπτικοακουστικής συνεργασίας MEDIA Mundus, όπως εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το οποίο, προσωπικά, στηρίζω, θέτει ακριβώς αυτόν το σκοπό.
Πράγματι, προσφέρει ένα κατάλληλο πλαίσιο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παγκόσμιας διανομής οπτικοακουστικών έργων. Με την πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το πρόγραμμα αυτό θα βοηθήσει επίσης στην προώθηση της πολιτισμικής πολυμορφίας και ταυτόχρονα θα δώσει πραγματική προστιθέμενη αξία στις δράσεις που έχουν ήδη αναλάβει η Ένωση και τα κράτη μέλη.
Ευχαριστώ την εισηγήτριά μας για τις προσπάθειες που κατέλαβε προκειμένου να πετύχει συμφωνία σε πρώτη ανάγνωση. Σύντομα, θα διαφανούν νέες εμπορικές ευκαιρίες και οι επαγγελματίες του οπτικοακουστικού τομέα θα έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν μακροχρόνιες επαγγελματικές συνεργασίες με συναδέλφους τους από τρίτες χώρες.
Jim Higgins (PPE-DE), γραπτώς. − Ψήφισα κατά της έκθεσης Costa σχετικά με τους κανόνες κατανομής του διαθέσιμου χρόνου χρήσης (slots) στους κοινοτικούς αερολιμένες προκειμένου να τονίσω την παντελή έλλειψη διαβούλευσης με τις αρχές των αερολιμένων, την έλλειψη διαλόγου με τους ευρωβουλευτές και τον επείγοντα χαρακτήρα της νομοθεσίας. Το μόνο που θα πετύχει το μέτρο αυτό είναι να επιδεινώσει τα προβλήματα του τομέα των αερομεταφορών.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης Deprez. Ο κανονισμός αυτός θεσπίζει μια διαδικασία διαπραγμάτευσης και σύναψης διμερών συμφωνιών μεταξύ των κρατών μελών και τρίτων χωρών. θεωρώ πολύ σημαντική τη θέσπιση μιας διαδικασίας που θα επιτρέπει στα κράτη μέλη να διαπραγματεύονται διεθνείς συμφωνίες, στις περιπτώσεις που η Κοινότητα έχει λάβει απόφαση να μην ασκήσει την αρμοδιότητά της.
Για παράδειγμα, προς το παρόν, η Πορτογαλία δεν έχει το δικαίωμα να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες για την επιτάχυνση της δικαστικής συνεργασίας, περιλαμβανομένων υποθέσεων γονικής ευθύνης, υποχρεώσεων διατροφής και διαζυγίων, καθώς η Κοινότητα θεωρεί ότι έχει μερικώς αποκλειστική αρμοδιότητα σε αυτούς τους τομείς. Η πρόταση αυτή επιτρέπει στην Επιτροπή να εξουσιοδοτεί τη σύναψη τέτοιων συμφωνιών.
Δεδομένων των στενών δεσμών της Πορτογαλίας με ορισμένες χώρες, ιδίως με την Κοινότητα των Χωρών Πορτογαλικής Γλώσσας, και του μεγάλου αριθμού Πορτογάλων μεταναστών σε διάφορες χώρες, είναι πολύ σημαντικό, όσον αφορά το οικογενειακό δίκαιο, η Πορτογαλία να είναι σε θέση να επιταχύνει την αναγνώριση των δικαιωμάτων των Πορτογάλων πολιτών στις χώρες αυτές, συνάπτοντας ή αναθεωρώντας διμερείς συμφωνίες. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό οι διαπραγματεύσεις επί του κανονισμού αυτού να αρχίσουν το συντομότερο δυνατό, διότι παρόλο που αναφέρθηκα στο παράδειγμα της Πορτογαλίας, θεωρώ ότι είναι το ίδιο σημαντικό για όλους τους πολίτες της ΕΕ.
Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει αποφανθεί ότι η Κοινότητα έχει αποκλειστική αρμοδιότητα για τη σύναψη διεθνών συμφωνιών με τρίτες χώρες σε ορισμένους τομείς. Υπό τις ίδιες διατάξεις, όσα κράτη μέλη έχουν ήδη συνάψει διμερείς συμφωνίες με τρίτες χώρες ή επιθυμούν να το πράξουν στο μέλλον, δεν δύνανται να το κάνουν διότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν συμβατό με την Συνθήκη ΕΚ. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ωστόσο, η ΕΕ μπορεί να εξουσιοδοτήσει ένα κράτος μέλος να συνάψει διμερείς συμφωνίες: εφόσον η Κοινότητα δεν έχει συμφέρον όσον αφορά τη συγκεκριμένη συμφωνία, εφόσον το συγκεκριμένο κράτος μέλος έχει ειδικό συμφέρον για τη σύναψη της συμφωνίας και αυτή δεν επιδρά αρνητικά στο κοινοτικό δίκαιο.
Το June List είναι υπέρ της υλοποίησης της εσωτερικής αγοράς και στηρίζει το έργο για την εξεύρεση λύσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τις περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Στους τομείς αυτούς αποδεχόμαστε έναν ορισμένο βαθμό υπερεθνικότητας. Ωστόσο, αντιτιθόμαστε σε υπερεθνικά νομοθετικά μέτρα όπως τα παραπάνω. Ασφαλώς, κάθε κράτος μέλος πρέπει να είναι σε θέση να συνάπτει διμερείς συμφωνίες με τρίτες χώρες εφόσον θεωρεί ότι οι συμφωνίες αυτές θα το ωφελήσουν περισσότερο από αυτές που υφίστανται σε επίπεδο ΕΕ. Αναμφισβήτητα, η πρόταση για μια μικρή δυνατότητα αυτοκαθορισμού, μέσω της εισαγωγής της διαπραγματευτικής διαδικασίας είναι θετική. Δεν μας απαλλάσσει ωστόσο από τις ανησυχίες μας και δεν αλλάζει το προφανές -αν και συγκεκαλυμμένο- στόχο της ίδρυσης ενός ευρωπαϊκού υπερκράτους.
Erik Meijer (GUE/NGL), γραπτώς. − (NL) Όσον αφορά τις πρόσφατες διαμαρτυρίες κατά των αποτελεσμάτων των εκλογών στη Μολδαβία, η ομάδα μου υπέβαλε ξεχωριστό ψήφισμα, το οποίο διαφοροποιείται από το συμβιβασμό στον οποίο συμφώνησαν οι τέσσερις ομάδες. Δεν υπάρχει διαφορά όσον αφορά την έκκληση που γίνεται και στα δύο ψηφίσματα για ελεύθερες και δίκαιες εκλογές. Ωστόσο, διαφέρουν ως προς την αξιολόγηση της κυβέρνησης και του πλειοψηφούντος κόμματος της Μολδαβίας.
Η συλλογιστική της ομάδας μου είναι ότι οι διαμαρτυρίες οργανώθηκαν από μη δημοκρατικές ομάδες, οι οποίες προσπαθούν να επαναλάβουν τη ψηφοφορία για το κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο ψήφισε το μισό εκλογικό σώμα. Επιπλέον, θεωρήθηκε ότι οι διαμαρτυρίες οργανώθηκαν από τη γειτονική Ρουμανία, η οποία επιθυμεί να προσαρτήσει τη Μολδαβία. Υπό το φως των παραπάνω, η πλειοψηφία της ομάδας μου θα ψηφίσει κατά του κοινού ψηφίσματος. Εντούτοις, εγώ, προσωπικά, θα ψηφίσω υπέρ.
Υπάρχουν πολλοί Μολδαβοί οι οποίοι έχουν κάνει αίτηση για την απόκτηση της ρουμανικής υπηκοότητας. Οι πολιτικές επαφές μας με το κυβερνών κόμμα της Μολδαβίας, δεν πρέπει να μας κάνει να παραβλέπουμε τη βούληση ενός μεγάλου τμήματος του μολδαβικού πληθυσμού, το οποίο επιθυμεί τη συνένωση με τη Ρουμανία. Η βούληση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι η κοινή γνώμη πολλών κρατών μελών αντιτίθεται σε περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ. Επομένως, η προσάρτηση στη Ρουμανία αποτελεί τον μόνο τρόπο εισχώρησης των Μολδαβών στην ΕΕ.
Czesław Adam Siekierski (PPE-DE), γραπτώς. – (PL) Η Μολδαβία βιώνει σοβαρές πολιτικές και οικονομικές δυσκολίες. Τα δραματικά γεγονότα της 5ης, 7ης και 8ης Απριλίου στους δρόμους του Chişinău αμέσως μετά τις εκλογές, δείχνουν ότι η κοινωνία και ιδίως η νέα γενιά, επιθυμεί αλλαγές και γρήγορη ενοποίηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι κομμουνιστές εμποδίζουν την υλοποίηση ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων και διαπραγματεύονται με τη Ρωσία, παρότι επισήμως στηρίζουν την προσέγγιση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Πρέπει να βοηθήσουμε τη Μολδαβία στην πορεία της αυτή. Μεγαλύτερη προσέγγιση με την ΕΕ θα πείσει στην κυβέρνηση και το λαό της Μολδαβίας για τη ρεαλιστικότητα της δυνατότητας ένταξης στην ΕΕ.
Η κυβέρνηση πρέπει να εισάγει θεμελιώδης μεταρρυθμίσεις προκειμένου να επιτρέψει την ομαλή πολιτική και οικονομική ανάπτυξη, μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε μια οικονομία της αγοράς, σε δημοκρατικοποίηση της πολιτικής ζωής και προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών.
Silvia-Adriana Ţicău (PSE), γραπτώς. – (RO) Ψήφισα υπέρ του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την κατάσταση στη Δημοκρατία της Μολδαβίας. Θεωρώ πολύ σημαντικό ότι όλες οι πολιτικές ομάδες έδωσαν την κατάλληλη προσοχή και υποστήριξη στο ζήτημα.
Ως μέλος της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στηρίζω το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να στηρίζει πλήρως τη Δημοκρατία της Μολδαβίας προκειμένου η τελευταία να υλοποιήσει το ευρωπαϊκό της πεπρωμένο, όπως επιθυμεί ο λαός της. Είναι σημαντικό η Δημοκρατία της Μολδαβίας να αναπτυχθεί οικονομικά και να καταστεί ικανή να παρέχει στους πολίτες της τις βέλτιστες δυνατές συνθήκες διαβίωσης και την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. Πιστεύω ότι η Ρουμανία, ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γειτονική χώρα της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, πρέπει να συμβάλει στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας αυτής, υπό τους όρους και στη βάση μιας συμφωνίας για την προώθηση της συνεργασίας, των καλών γειτονικών σχέσεων και του αμοιβαίου σεβασμού.
Martin Callanan (PPE-DE), γραπτώς. − Μία από τις θετικές όψεις της ΕΕ είναι ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να διαδώσει τις αξίες της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της χρηστής διακυβέρνησης σε όλο τον κόσμο, μέσω των σχέσεων που αναπτύσσει με τρίτες χώρες. Παρόλα αυτά, είναι ιδιαιτέρως ειρωνικό ότι ενώ η ΕΕ δίνει τόσο μεγάλη έμφαση στη δημοκρατία αλλού, αγνοεί τη δημοκρατία εντός των ίδιων των συνόρων της, όπως αποδεικνύει η αντίδρασή της στην απόρριψη της Συνθήκης της Λισαβόνας από την Ιρλανδία.
Θα ήθελα να σας καταστήσω την προσοχή σε δύο μέρη του κόσμου: κατ' αρχάς στην Κεντρική Ασία. Παρότι αναγνωρίζω τη στρατηγική σημασία της περιοχής αυτής για την ΕΕ, θεωρώ ότι η συνεχής δέσμευση της ΕΕ πρέπει να συνοδεύεται από προόδους στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας στην Κεντρική Ασία.
Δεύτερον, θα ήθελα να αντιπαραβάλω την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην απολυταρχική δικτατορία της Κίνας με την κραταιή και ελεύθερη δημοκρατία της Ταϊβάν. Η Ταϊβάν κατέχει ένα εξαιρετικά υψηλό δείκτη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ανατολική Ασία και μπορεί να καταστεί παράδειγμα για την Κίνα όσον αφορά την ανάπτυξη που μπορεί να επιτύχει μια κοινωνία εφόσον λάβει την τολμηρή απόφαση να καταστεί πραγματικά ελεύθερη.
Avril Doyle (PPE-DE), γραπτώς. − Η έκθεση για την ετήσια έκθεση 2008 σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο αξιολογεί τις δράσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν ληφθεί σε όλο τον κόσμο και καλεί για την πραγματοποίηση ορισμένων βελτιώσεων σε κάποιους σημαντικούς τομείς.
Όσον αφορά την τροπολογία 2, παρότι διαφωνώ έντονα με την αναφερόμενη στάση του Πάπα Βενέδικτου όσον αφορά τη χρήση προφυλακτικών για τη διάδοση του HIV/AIDS, δεν θα μπορούσα να στηρίξω την τροπολογία λόγω της άστοχης και ανακριβούς διατύπωσής της.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της ετήσιας έκθεσης 2008 σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο Δύο είναι ουσιαστικά οι στόχοι αυτής της έκθεσης. Πρώτον, επιχειρεί να εισάγει μια εμπεριστατωμένη βάση αναφοράς για την κατανόηση, συζήτηση και αξιολόγηση των δράσεων που αναλήφθηκαν τη χρονιά αυτή, με στόχο τη βελτίωση, διόρθωση και επέκταση των μελλοντικών δράσεων. Δεύτερον, αποσκοπεί στην ενημέρωση του ευρύτερου δυνατού κοινού σχετικά με τις δράσεις της ΕΕ για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως.
Θεωρώ πολύ σημαντική την έναρξη διαλόγου για τη θέση προτεραιοτήτων, τον καθορισμό των ζητημάτων που απαιτούν δράση σε επίπεδο ΕΕ και την τήρηση, με περιοδική αξιολόγηση, ενός καταλόγου καταστάσεων που απαιτούν αυξημένη επαγρύπνηση.
Η έκθεση επίσης εξετάζει το ζήτημα των δικαιωμάτων των γυναικών και δείχνει ότι υπάρχει ένα κενό το οποίο πρέπει να καλυφθεί όσον αφορά την ανάπτυξη συγκεκριμένων δράσεων και πολιτικών της ΕΕ για τα δικαιώματα των γυναικών.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Αρκεί να δει κανείς τα περιεχόμενα του ψηφίσματος σχετικά με την κατάσταση στην Παλαιστίνη, προκειμένου να διαπιστώσει το βαθμό της απαράδεκτης υποκρισίας και κυνισμού της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα (στον κόσμο).
Το ψήφισμα δεν αναφέρει ούτε μια λέξη σε καταδίκη της σκληρής επίθεσης του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων που τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει. Το ψήφισμα συγκαλύπτει τις αγριότητες εις βάρος του παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας -τις οποίες το ψήφισμα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ κατήγγειλε και καταδίκασε- και δεν περιέχει ούτε μια λέξη αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό, ο οποίος γίνεται θύμα των πιο κατάφωρων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον ισραηλινό στρατό και την τρομοκρατία του ισραηλινού κράτους.
Τα σημεία του ψηφίσματος με τα οποία συμφωνούμε δεν μπορούν να επισκιάσουν το γεγονός ότι η ετήσια πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν αποτελεί ουσιαστικά τίποτα παραπάνω από μια παράσπονδη άσκηση στην διαβουκόληση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ανεπίτρεπτη χρήση τους ως όπλο παρέμβασης των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ (και των μεγάλων οικονομικών και χρηματοπιστωτικών ομίλων τους) εις βάρος λαών που διεκδικούν την αυτονομία και τα δικαιώματά τους.
Για μια ακόμη φορά επαναλαμβάνουμε: μπορείτε να βασίζεστε σε εμάς για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά δεν μπορείτε να βασίζεστε σε εμάς για να εξασκηθείτε στην υποκρισία.
Filip Kaczmarek (PPE-DE), γραπτώς. – (PL) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης Obiols i Germà για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο το 2008 και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα αυτό. Ψήφισα υπέρ λόγω της απόρριψης της σκανδαλώδους τροπολογίας που επιτιθόταν στον Πάπα Βενέδικτο XVI. Εάν ο Πάπας θεωρούταν απειλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα σήμαινε ότι ο κόσμος εξαρτάται από αυτόν. Δεν κατανοώ τους συντάκτες αυτής της τροπολογίας.
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παράβασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. Αυτές απαιτούν τη δέσμευση, την καταδίκη και τη δράση μας. Η καθολική εκκλησία και πολλές άλλες θρησκείες είναι σύμμαχοί μας στη μάχη για την προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η επίθεση κατά του Πάπα δεν αποτελεί παρά τεκμήριο προεκλογικού κυνισμού και επικίνδυνης ριζοσπαστικοποίησης. Είναι κρίμα που στο τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου ορισμένοι βουλευτές αναμείχθηκαν σε ένα τόσο δυσάρεστο θέμα.
Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η άσκηση μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής είναι ουσιαστική για τη διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας. Οι εξωτερικές σχέσεις κάθε κράτους μέλους πρέπει να υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο. Η ΕΕ δεν πρέπει να διεξάγει κοινή εξωτερική πολιτική διότι κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο τη δυνατότητα των λαών να κρατούν υπόλογους τους εκλεγμένους πολιτικούς τους για τις πράξεις τους όσον αφορά τις σχέσεις με άλλες χώρες.
Η παρούσα έκθεση περιέχει αρκετές σημαντικές δηλώσεις οι οποίες στηρίζουν συγκεκριμένες πλευρές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ασφαλώς ψήφισα υπέρ αυτών. Ωστόσο, η έκθεση ως σύνολο αποτελεί εργαλείο προώθησης των θέσεων της ΕΕ στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.
Επομένως, καταψήφισα την έκθεση στην τελική ψηφοφορία.
Søren Bo Søndergaard (GUE/NGL), γραπτώς. − (DA) Αναγνωρίζω τη σημασία του στόχου του ψηφίσματος για τη βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αρκετές ευάλωτες χώρες. Συμμερίζομαι τη φιλοδοξία για την κατάργηση της θανατικής ποινής και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ΜΚΟ. Ταυτόχρονα, συμφωνώ ότι η συνεργασία της ΕΕ με τρίτες χώρες πρέπει να βασίζεται στην προϋπόθεση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εντούτοις, δεν μπορώ να ψηφίσω υπέρ του ψηφίσματος διότι αντιτίθεμαι σθεναρά στην αναφορά στην καθυστερημένη επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία αποτελεί προσβολή στην απόρριψη της Συνθήκης από τον ιρλανδικό λαό. Επιπλέον, αντιτίθεμαι στο στόχο θέσπισης κοινών δομών και προσωπικού για τη δημιουργία πραγματικών πρεσβειών της ΕΕ. Θεωρώ ότι η ΕΕ δεν έχει, ούτε πρέπει να έχει, αρμοδιότητα στον τομέα αυτό.
Charles Tannock (PPE-DE), γραπτώς. − Διαφωνώ με την τροπολογία 2, η οποία ασκεί κριτική στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία και τον ηγέτη της τον Πάπα Βενέδικτο για τις απόψεις του σχετικά με τη χρήση των προφυλακτικών. Ωστόσο, το Σώμα ορθώς απέρριψε την τροπολογία αυτή. Δεν υπάρχουν σαφή τεκμήρια ότι η προώθηση της χρήσης προφυλακτικών αποτρέπει πραγματικά την μετάδοση του AIDS.
Ο Πάπας Βενέδικτος δικαιούται να έχει τις δικές του απόψεις, ως φορέας των δικών του ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε συμφωνούμε μαζί του είτε όχι. Αναρωτιέμαι εάν η έκθεση αυτή θα τολμούσε να ασκήσει το ίδιο σκληρή κριτική σε άλλο ηγέτη μεγάλης θρησκείας. Ρόλος της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας είναι να οδηγεί τους πιστούς, όχι να χειραγωγείται. Πρέπει να αποδίδουμε μεγαλύτερο σεβασμό στην εκκλησία και τη θρησκεία πάνω στις οποίες θεμελιώθηκαν οι αξίες της Ένωσής μας.
Οι Βρετανοί Συντηρητικοί βουλευτές στηρίζουν τα υψηλά επίπεδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. Ωστόσο γενικώς απείχαν κατά την τελευταία ψηφοφορία της έκθεσης καθώς περιλαμβάνονταν ζητήματα όπως τα «Δικαιώματα Αναπαραγωγής» -το οποίο, ουσιαστικά, σημαίνει έκτρωση- και η θανατική ποινή, τα οποία είναι ζητήματα προσωπικής συνείδησης. Επίσης συνηγορούσε επί ζητημάτων πολιτικής όπως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και η Συνθήκη της Λισαβόνας, στα οποία αντιτιθόμαστε ως κόμμα.
Geoffrey Van Orden (PPE-DE), γραπτώς. − Είμαι από τους πιο ένθερμους υπερασπιστές των γνήσιων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ως εκ τούτου δεν είχα πρόβλημα με αρκετά από τα σημεία της έκθεσης. Ευθύνομαι προσωπικά για την εισαγωγή της παραγράφου που ζητά από το Συμβούλιο και τα κράτη μέλη να αναλάβουν αποτελεσματικότερη δράση απέναντι στην καταστροφή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελείται από το καθεστώς Mugabe στη Ζιμπάμπουε.
Ωστόσο, η έκθεση αναφέρεται επίμονα και ανεύθυνα στην ΕΕ σαν να επρόκειτο για ένα κυρίαρχο κράτος -αναφορές τις οποίες εγώ και άλλοι βουλευτές προσπαθήσαμε, ανεπιτυχώς, να καταργήσουμε σε επίπεδο επιτροπής. Η ιδέα ότι τα κράτη μέλη πρέπει να μεταβιβάσουν την εθνική τους αρμοδιότητα σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων προς όφελος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε στο φόρουμ των Ηνωμένων Εθνών είτε αλλού, είναι απολύτως απαράδεκτη. Επίσης διαφωνώ με τις άστοχες και περιττές αναφορές στη Συνθήκη της Λισαβόνας, στις οποίες οι Συντηρητικοί, όπως και πολλοί άλλοι, αντιτίθενται επιμόνως. Επομένως, απείχα από την τελική ψηφοφορία της έκθεσης.
Anna Záborská (PPE-DE), γραπτώς. – (SK) Τα άρθρα 84 και 96 της έκθεσης αναφέρονται στη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα. Πρέπει να πούμε ότι παρά τις διεθνείς πιέσεις, ο συστηματικός εκφοβισμός, οι ανακρίσεις και οι εξελιγμένες μορφές άσκησης βίας εις βάρος των Γυναικών με τα Λευκά συνεχίστηκαν και το 2008. Πριν από εφτά εβδομάδες το καθεστώς τις εμπόδισε να προχωρήσουν σε σιωπηλή διαμαρτυρία επ' ευκαιρία της έκτης επετείου φυλάκισης των συζύγων τους. Στις 28 Απριλίου 2009, πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης για τις Γυναίκες με τα Λευκά και τους συζύγους τους στην Μπρατισλάβα. Από τους 75 ακτιβιστές που φυλακίστηκαν πριν από έξι χρόνια και υπέρ των οποίων έχουν εκφραστεί πολλοί οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ, 54 παραμένουν υπό κράτηση. Μόνον εάν παρακολουθήσουμε τα δεινά τους θα καταφέρουμε να τους απελευθερώσουμε προτού καταλήξουν ανθρώπινα ράκη. Ας μην ξεχνούμε ότι σύντομα θα γιορτάσουμε την 2ή επέτειο της πτώσης του κομμουνισμού στις χώρες τις Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για τους Κουβανούς κρατούμενους και τις συζύγους τους είναι να διατηρήσουμε στο κείμενο της έκθεσης τις παραγράφους για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα.
Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ στην τροπολογία 2, η οποία ασκεί δριμεία κριτική στον Πάπα Βενέδικτο XVI. Η τροπολογία αυτή διαβάλλει τον ηγέτη της Καθολικής εκκλησίας. Πέραν τούτου, τοποθετεί τις δηλώσεις του στο ίδιο επίπεδο με τα εγκλήματα που διαπράττονται σε χώρες όπου γίνεται κατάχρηση της θανατικής ποινής, όπου άνθρωποι βασανίζονται και δολοφονούνται για την έκφραση της γνώμης τους και όπου καταπατούνται ακόμη και τα πιο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ας απορρίψουμε λοιπόν την τροπολογία αυτή.
Philip Bradbourn (PPE-DE), γραπτώς. − Οι Βρετανοί Συντηρητικοί θεωρούν ότι παρά το γεγονός ότι η διασυνοριακή συνεργασία σε θέματα ποινικής δικαιοσύνης είναι σημαντική, η έκθεση επιχειρεί να δημιουργήσει έναν κοινό χώρο δικαιοσύνης σε επίπεδο ΕΕ, κάτι που θα αντέβαινε τις παραδόσεις των κρατών που βασίζουν το νομικό σύστημά τους στο εθιμικό δίκαιο. Επομένως, δεν μπορούμε να στηρίξουμε την πρόταση.
Martin Callanan (PPE-DE), γραπτώς. − Η ποινική δικαιοσύνη είναι δικαίως αρμοδιότητα των κρατών μελών της ΕΕ. Μπορώ να δεχτώ ότι τα κράτη μέλη χρειάζεται να συνεργάζονται για διασυνοριακά ζητήματα σχετικά με την ποινική δικαιοσύνη. Ωστόσο, δεν δέχομαι την ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού χώρου ποινικής δικαιοσύνης. Η επέκταση της καλούμενης "αρμοδιότητας" της ΕΕ στην ποινική δικαιοσύνη θα αποτελούσε αυθαίρετη και ανεπίτρεπτη παρέμβαση στην Βρετανική εθνική κυριαρχία. Οι πολίτες της περιφέρειάς μου, της Βόρειο-Ανατολικής Αγγλίας, επιθυμούν το ποινικό δίκαιο να θεσπίζεται από τους υπόλογους Βρετανούς βουλευτές και να εφαρμόζεται από Βρετανούς δικαστές.
Το γεγονός ότι η ΕΕ επιχειρεί να επεκτείνει τις αρμοδιότητές της σε τομείς που έως τώρα επιφυλάσσονταν αποκλειστικά υπέρ των κρατών μελών δείχνει τον πραγματικό στόχο της ΕΕ: τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού υπερκράτους. Οι πολίτες της περιφέρειάς μου δεν επιθυμούν να δουν να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Απορρίπτουν τη συμβατική λογική μιας όλο και στενότερης ένωσης και επιθυμούν να δουν ένα χαλαρότερο, πιο ευέλικτο σύστημα διακυβερνητικής συνεργασίας. Ελπίζω, η νέα ομάδα με την οποία θα συνενωθούν οι Βρετανοί Συντηρητικοί την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο να μπορέσει να πετύχει αυτό που η πλειονότητα των Βρετανών επιθυμεί από την Ευρώπη.
Carl Lang (NI), γραπτώς. – (FR) Υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος γενικότερα, οι ευρωκράτες των Βρυξελλών επιθυμούν να επιβάλλουν περαιτέρω τις ομοσπονδιακές απόψεις τους, η οποίες καταστρέφουν τα έθνη, τους λαούς και τις ταυτότητες.
Πράγματι, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι κάθε κράτος μέλος της ΕΕ έχει δικούς του νόμους, νομικές παραδόσεις και κώδικες, σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας επίθεσης των φανατικών ευρω-φεντεραλιστών, η οποία λαμβάνει την μορφή της επιθυμίας δημιουργίας μιας «ευρωπαϊκής δικαστικής κουλτούρας».
Προκειμένου να θεμελιωθεί αυτή η κουλτούρα πρέπει να δημιουργηθούν τα ακόλουθα: μια Ευρωπαϊκή Δικαστική Σχολή, μια ακαδημία ευρωπαϊκού δικαίου για δικαστές, εισαγγελείς, συνηγόρους και όσους άλλους εμπλέκονται στη διοίκηση της δικαιοσύνης.
Και τί θα γίνει με τις εθνικές δικαστικές σχολές; Τί θα γίνει με τις αξεπέραστες νομοθετικές διαφορές ανάμεσα σε όσους εφαρμόζουν το εθιμικό και το γραπτό δίκαιο;
Προφανώς δεν δίνεται καμία απάντηση.
Στην πραγματικότητα ολόκληρα τα δικαστικά και ποινικά συστήματα των κρατών μελών θα αφανιστούν προς όφελος αυτής της επιβαλλόμενης εναρμόνισης, της εναρμόνισης προς τα κάτω δηλαδή.
Αυτοί οι εκπαιδευόμενοι μάγοι της Ευρώπης δεν έχουν κατανοήσει ένα πράγμα: μόνο τα εθνικά κράτη, τα κύρια συστατικά μέρη της Ευρώπης, είναι ικανά να την εμπλουτίσουν και να την επαναφέρουν στη θέση που τις αξίζει στον κόσμο.
Η Ευρώπη δεν πρέπει να οικοδομηθεί εις βάρος των εθνών και των λαών της.
Jan Andersson, Göran Färm, Inger Segelström και Åsa Westlund (PSE), γραπτώς. − (SV) Το Κοινοβούλιο ψήφισε σήμερα μια έκθεση σχετικά με τις επιπτώσεις της Συνθήκης της Λισαβόνας στη θεσμική ισορροπία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η έκθεση προτείνει οι επιπλέον βουλευτικές έδρες που θα δοθούν στη Σουηδία και σε άλλα κράτη μέλη εφόσον τεθεί σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας, να εκλεγούν ήδη από τις προσεχείς εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να τους χορηγηθεί η ιδιότητα του παρατηρητή. Η έκθεση επίσης προτείνει ο διορισμός του νέου Προέδρου της Επιτροπής να διεξαχθεί σύμφωνα με τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λισαβόνας. Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή τους Προέδρου πρέπει να αντανακλά την πολιτική πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ότι της επιλογής του υποψηφίου πρέπει να προηγηθούν διαβουλεύσεις μεταξύ του Συμβουλίου και των πολιτικών ομάδων του Κοινοβουλίου.
Αποφασίσαμε να ψηφίσουμε υπέρ της έκθεσης αυτής διότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να προετοιμαστεί προκειμένου να εφαρμόσει τις αλλαγές που θα επέλθουν στη λειτουργία του σε περίπτωση που η Συνθήκη της Λισαβόνας τεθεί σε ισχύ. Ωστόσο, η ψήφος μας δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να θεωρηθεί ότι προκαταβάλει το αποτέλεσμα της διαδικασίας επικύρωσης που βρίσκεται σε εξέλιξη στα διάφορα κράτη μέλη. Σεβόμαστε πλήρως το δικαίωμα κάθε κράτους μέλους να αποφασίσει μόνο του την επικύρωση ή μη της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης σχετικά με τις επιπτώσεις της Συνθήκης της Λισαβόνας στη θεσμική ισορροπία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η έκθεση μελετά τις επιπτώσεις της Συνθήκης της Λισαβόνας στην ανάπτυξη της θεσμικής ισορροπίας της ΕΕ. Επισημαίνει τη σημασία εφαρμογής των νέων διατάξεων και τις πραγματοποίησης των πρώτων διορισμών.
Η πιθανή θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισαβόνας στο τέλος του 2009 αναδεικνύει την ανάγκη πολιτικής συμφωνίας μεταξύ του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η διαδικασία για την επιλογή του επόμενου Προέδρου της Επιτροπής και του διορισμού της επόμενης Επιτροπής θα σέβεται σε κάθε περίπτωση τον πυρήνα των νέων σχετικών αρμοδιοτήτων που του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως προβλέπονται στη Συνθήκης της Λισαβόνας.
Συνεπώς, η έκθεση θέτει μια σειρά προτάσεων για την ανάπτυξη μιας θεσμικής συνεργασίας και τονίζει ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας ενισχύει όλα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα στον τομέα της αρμοδιότητάς τους.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Το ψήφισμα αυτό αποτελεί μέρος ενός πακέτου πέντε ψηφισμάτων, τα οποία υιοθετήθηκαν σήμερα από το Κοινοβούλιο και αποδεικνύει με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο την περιφρόνηση της δημοκρατικά και ρητά εκπεφρασμένης βούλησης του γαλλικού, ολλανδικού και ιρλανδικού λαού, οι οποίοι απέρριψαν στα δημοψηφίσματά τους την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και την αποκαλούμενη Συνθήκη της Λισαβόνας. Επίσης, αποτελεί μέρος μιας σειράς πρωτοβουλιών για την επιβολή αυτού του απαράδεκτου σχεδίου συνθήκης.
Αντί να θάψει τη Συνθήκη της Λισαβόνας μια και καλή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθετεί ένα ψήφισμα το οποίο δοξάζει την αντιδημοκρατική θεσμική ισορροπία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προτείνεται στο ψήφισμα, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι μεταξύ άλλων:
- μεταβιβάζει τις κυριαρχικές εξουσίες του πορτογαλικού λαού στους υπερεθνικούς θεσμούς της ΕΕ, οι οποίοι κυριαρχούνται από τις μεγάλες δυνάμεις. Παράδειγμα αυτού είναι η διαχείριση των θαλάσσιων βιολογικών πόρων της ζώνης αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης μας,
- επεκτείνει την εφαρμογή του κανόνα της πλειοψηφίας κατά τη λήψη των αποφάσεων. Αυτό ενισχύει την κυριαρχία των μεγάλων δυνάμεων και αποτρέπει την Πορτογαλία από το να θέτει βέτο σε αποφάσεις που αντιβαίνουν το εθνικό της συμφέρον.
- προωθεί την μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τους εθνικούς δημοκρατικούς θεσμούς (τους μόνους που αποτελούν άμεσο αποτέλεσμα της δημοκρατικής βούλησης του λαού). Παράδειγμα αυτού είναι η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τα εθνικά κοινοβούλια, τα οποία χάνουν την αρμοδιότητα λήψης αποφάσεων σε θεμελιώδεις τομείς και γίνονται ένα είδος συμβουλευτικού οργάνου χωρίς δικαίωμα βέτο κατά των κοινοτικών αποφάσεων που αντιβαίνουν τα εθνικά συμφέροντα.
Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία είναι κατά 96% πανομοιότυπη με το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης, απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας. Πριν από αυτό, το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης είχε απορριφθεί από τα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών.
Η πλειοψηφία εντός αυτού του Κοινοβουλίου αρνείται να αναγνωρίσει την πολιτική της ήττα. Πρόκειται για ένα εξοργιστικό έγκλημα κατά των δημοκρατικών αξιών και ένα επίσης εξοργιστικό παράδειγμα αλαζονείας που χαρακτηρίζει τη συνεργασία στην ΕΕ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η παράγραφος 4 της έκθεσης του κ. Dehaene αναφέρει (παραθέτω): «Χαιρετίζει το γεγονός ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δύναται με ομοφωνία και κατόπιν συναίνεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπό την προϋπόθεση ότι κανένα εθνικό Κοινοβούλιο δεν προβάλει αντίρρηση, να επεκτείνει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων με ενισχυμένη πλειοψηφία και τη συνήθη νομοθετική διαδικασία σε τομείς όπου οι διαδικασίες αυτές δεν εφαρμόζονται ακόμα.
Παρά το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι πολλών κρατών μελών αντιμετωπίζουν με σαφή σκεπτικισμό την όλο και πιο υπερεθνική Ένωση, η φεντεραλιστική πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επισημαίνει τη δυνατότητα μιας πιο υπερεθνικής Ένωσης υπό τη Συνθήκη της Λισαβόνας και τη μεταβίβαση ακόμη περισσότερων αρμοδιοτήτων στην ΕΕ χωρίς την ανάγκη σύναψης μιας νέας συνθήκης.
Jan Andersson, Göran Färm, Inger Segelström και Åsa Westlund (PSE), γραπτώς. − (SV) Σήμερα, το Κοινοβούλιο ψήφισε μια έκθεση σχετικά με την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών Κοινοβουλίων υπό τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Η έκθεση χαιρετίζει τις νέες αρμοδιότητες που θα δοθούν στα εθνικά Κοινοβούλια από τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Επιπλέον, μελετά τις δυνατότητες μελλοντικής ανάπτυξης των σχέσεων μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών Κοινοβουλίων.
Αποφασίσαμε να ψηφίσουμε υπέρ της έκθεσης αυτής διότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να προετοιμαστεί προκειμένου να εφαρμόσει τις αλλαγές που θα επέλθουν στη λειτουργία του σε περίπτωση που η Συνθήκη της Λισαβόνας τεθεί σε ισχύ. Ωστόσο, η ψήφος μας δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να θεωρηθεί ότι προκαταβάλει το αποτέλεσμα της διαδικασίας επικύρωσης που βρίσκεται σε εξέλιξη στα διάφορα κράτη μέλη. Σεβόμαστε πλήρως το δικαίωμα κάθε κράτους μέλους να αποφασίσει μόνο του την επικύρωση ή μη της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης του κ. Brok. Η έκθεση χαιρετίζει τις νέες αρμοδιότητες που θα δοθούν στα εθνικά Κοινοβούλια από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και μελετά τις δυνατότητες μελλοντικής συνεργασίας μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών Κοινοβουλίων.
Η υιοθέτηση της Συνθήκης της Λισαβόνας από την Τσεχική Δημοκρατία αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τη ταχεία θέση της σε ισχύ. Η έκθεση αυτή καταδεικνύει τη σημασία της νέας Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Bruno Gollnisch (NI), γραπτώς. – (FR) Ψηφίσαμε κατά της έκθεσης αυτής, κατ' αρχάς διότι στερείται ερείσματος: η Συνθήκης της Λισαβόνας δεν υπάρχει. Απορρίφθηκε σε τρία δημοψηφίσματα.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο την καταψηφίσαμε είναι διότι προβλέπει την υποτέλεια των εθνικών Κοινοβουλίων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το τελευταίο, ασφαλές από την ενίσχυση της ανωτερότητάς του και, αναμφιβόλως, την αφόρητη αλαζονεία του, θα προσφέρει την υποστήριξή του στα εθνικά Κοινοβούλια -τα οποία σίγουρα στα μάτια του δεν αποτελούνται παρά από αμαθείς και ηλιθίους- κατά την μελέτη των ευρωπαϊκών κειμένων. Άραγε πρόκειται για υποστήριξη ή πίεση; Θα μπορεί να αυτοπροσκαλείται στις συνόδους της ολομέλειας των εθνικών Κοινοβουλίων, θα παίζει ρόλο συμβούλου, θα επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο τα Κοινοβούλια θα μεταφέρουν τα κείμενα στο εθνικό δίκαιο , προωθώντας έτσι την ομοιογένεια, θα εμμένει στη συζήτηση αμυντικών προϋπολογισμών και θα τους υπαγορεύει πως θα ασκούν έλεγχο στις κυβερνήσεις και τις δράσεις τους εντός του Συμβουλίου.
Τέλος, καταψηφίσαμε την έκθεση διότι βασίζεται σε μια διπλή υποκρισία: τα εθνικά Κοινοβούλια δεν κερδίζουν τίποτα εκτός από το δυσεφάρμοστο και συνεπώς αναποτελεσματικό δικαίωμα ελέγχου της τήρησης της αρχής της επικουρικότητας. Η αρχή αυτή δεν αποτελεί παρά αυταπάτη καθώς πολλές από τις καλούμενες αποκλειστικές αρμοδιότητες της ΕΕ διαφεύγουν από τον έλεγχο και ο ορισμός της επικουρικότητας, όπως προβλέπεται από τις Συνθήκες, στην πραγματικότητα ενισχύει τις εξουσίες των Βρυξελλών.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Το ψήφισμα αυτό αποτελεί μέρος ενός πακέτου πέντε ψηφισμάτων, τα οποία υιοθετήθηκαν σήμερα από το Κοινοβούλιο και αποδεικνύει με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο την περιφρόνηση της δημοκρατικά και ρητά εκπεφρασμένης βούλησης του γαλλικού, ολλανδικού και ιρλανδικού λαού, οι οποίοι απέρριψαν στα δημοψηφίσματά τους την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και την αποκαλούμενη Συνθήκη της Λισαβόνας. Επίσης, αποτελεί μέρος μιας σειράς πρωτοβουλιών για την επιβολή αυτού του απαράδεκτου σχεδίου συνθήκης.
Το ψήφισμα για την «ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών Κοινοβουλίων βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας» αποτελεί ενδεικτικό παράδειγμα απάτης.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χαιρετίζει τις «υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των εθνικών Κοινοβουλίων βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία ενισχύει το ρόλο τους στις πολιτικές διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Το ζήτημα θα ήταν για γέλια εάν δεν ήταν τόσο σοβαρό. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποκρίπτει το γεγονός ότι, όσον αφορά την υποτιθέμενη ενίσχυση του ρόλου των εθνικών Κοινοβουλίων στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας είναι ότι τα Κοινοβούλιο χάνουν πολύ περισσότερα από ό,τι (υποτιθέμενα) κερδίζουν, εφόσον λάβουμε υπόψη την εκτεταμένη μεταφορά αρμοδιοτήτων στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμη και ο (ψευτο-) έλεγχος του σεβασμού της αρχής της επικουρικότητας (από πλευράς εθνικών Κοινοβουλίων της άσκησης των αρμοδιοτήτων που έχουν εν τω μεταξύ μεταφερθεί στην ΕΕ) δεν του παρέχει το δικαίωμα αρνησυγκυρίας.
Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία είναι κατά 96% πανομοιότυπη με το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης, απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας. Πριν από αυτό, το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης είχε απορριφθεί από τα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών.
Η πλειοψηφία εντός αυτού του Κοινοβουλίου αρνείται να αναγνωρίσει την πολιτική της ήττα. Πρόκειται για ένα εξοργιστικό έγκλημα κατά των δημοκρατικών αξιών και ένα επίσης εξοργιστικό παράδειγμα αλαζονείας που χαρακτηρίζει τη συνεργασία στην ΕΕ.
Η έκθεση του κ. Brok πλέκει το εγκώμιο της Συνέλευσης που συνέταξε το σχέδιο Συνταγματικής Συνθήκης. Η Συνέλευση αυτή έχει επικριθεί έντονα για τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της και τον εκ των άνω έλεγχο του Προέδρου της Giscard d’Estaing.
Κατά τη γνώμη μου, η έκθεση του κ. Brok έπρεπε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όσο οι πολιτικές συζητήσεις της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας επικεντρώνονται στις εθνικές βουλευτικές εκλογές, είναι τα εθνικά Κοινοβούλια, και όχι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτά που πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο στη λήψη των αποφάσεων εντός της Ένωσης.
Jan Andersson, Göran Färm, Inger Segelström και Åsa Westlund (PSE), γραπτώς. − (SV) Σήμερα, το Κοινοβούλιο ψήφισε μια έκθεση που ζητά από την Επιτροπή να υποβάλει πρόταση κανονισμού για εφαρμογή της πρωτοβουλίας των πολιτών μόλις επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας. Η πρωτοβουλία των πολιτών σημαίνει ότι ένα εκατομμύριο πολίτες προερχόμενοι από σημαντικό αριθμό κρατών μελών, θα είναι σε θέση να αναλάβουν την πρωτοβουλία να ζητήσουν από την Επιτροπή την υποβολή μιας νομοθετικής πρότασης. Αυτό θα δώσει στους πολίτες τα ίδια δικαιώματα με το Συμβούλιο, όσον αφορά την πρόσκληση της Επιτροπής για υποβολή νομοθετικών προτάσεων.
Αποφασίσαμε να ψηφίσουμε υπέρ της έκθεσης αυτής διότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να προετοιμαστεί προκειμένου να εφαρμόσει τις αλλαγές που θα επέλθουν στη λειτουργία του σε περίπτωση που η Συνθήκη της Λισαβόνας τεθεί σε ισχύ. Ωστόσο, η ψήφος μας δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να θεωρηθεί ότι προκαταβάλει το αποτέλεσμα της διαδικασίας επικύρωσης που βρίσκεται σε εξέλιξη στα διάφορα κράτη μέλη. Σεβόμαστε πλήρως το δικαίωμα κάθε κράτους μέλους να αποφασίσει μόνο του την επικύρωση ή μη της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Richard Corbett (PSE), γραπτώς. − Εγώ και οι συνάδελφοί μου της αντιπροσωπίας του Εργατικού κόμματος στηρίζουμε την εισαγωγή της Πρωτοβουλίας των Πολιτών στην περίπτωση επιτυχούς επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας, αφού θα ενίσχυε το δικαιώμα συμμετοχής των πολιτών στην ευρωπαϊκή πολιτική διαδικασία και θα συμπλήρωνε το υφιστάμενο πολύτιμο δικαίωμα αναφοράς προς το Κοινοβούλιο.
Ωστόσο, ανησυχώ για το γεγονός ότι οι προτάσεις της κ. Kaufman μπορούν να τελματώσουν ή να παρακωλύσουν την πρωτοβουλία των πολιτών εξαιτίας επαχθών γραφειοκρατικών απαιτήσεων (όπως τον έλεγχο από τα κράτη μέλη κάθε υπογραφής και προ-πιστωποίησης της νομιμότητάς της από την Επιτροπή). Για την προώθηση της συμμετοχής, πρέπει να ακολουθήσουμε το πνεύμα της πρωτοβουλίας των πολιτών, μιας διαδικασίας η οποία πρέπει να είναι ευπρόσιτη και εύχρηστη. Επομένως δεν μπορούσα παρά να απέχω από την ψηφοφορία αυτής της έκθεσης.
Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης για την εφαρμογή της πρωτοβουλίας των πολιτών. Η Συνθήκη της Λισαβόνας εισάγει την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία των Πολιτών ή, με άλλα λόγια, το δικαίωμα των πολιτών να συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή νομοθετική διαδικασία. Πρόκειται για ένα εντελώς νέο μέτρο το οποίο ενισχύει τη δημοκρατία και τα δικαιώματα των πολιτών.
Πρόκειται αναμφίβολα για έναν τρόπο να φέρουμε του Ευρωπαίους πολίτες πιο κοντά στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, να τους ευαισθητοποιήσουμε και να αυξήσουμε τη συμμετοχή τους στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Bruno Gollnisch (NI), γραπτώς. – (FR) Στόχος της έκθεσης Kaufmann είναι να υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να εφαρμόσουμε την «πρωτοβουλία» των «πολιτών», όπως προβλέπεται στο άρθρο 11 της αποτυχημένης Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση: «ένα εκατομμύριο πολίτες προερχόμενοι από σημαντικό αριθμό Κρατών Μελών, μπορεί να αναλάβει την πρωτοβουλία να καλέσει την Επιτροπή όπως υποβάλει οποιαδήποτε κατάλληλη πρόταση για θέματα, όπου οι πολίτες κρίνουν ότι χρειάζεται νομική πράξη από την Ένωση για τον σκοπό της εφαρμογής των Συνθηκών».
Η έκθεση επομένως θέτει συγκεκριμένες προϋποθέσεις και διαδικασίες για την παραδεκτότητα της πρωτοβουλίας των πολιτών, κάτι που καθιστά τη διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη.
Θα ήθελα να θέσω σε επιφυλακή τους πολίτες ως προς αυτό. Το νέο αυτό δικαίωμα δεν είναι παρά μια «αυταπάτη». Αντιθέτως, επιτυγχάνει μόνο ένα πράγμα: τη δυνατότητα να προσκαλείται η Επιτροπή να θέσει νέους ευρωπαϊκούς νόμους, όχι όμως και να καταργεί ή να τροποποεί τους ήδη υπάρχοντες. Οι πολιτικές της επομένως δεν μπορούν να αλλάξουν. Ταυτόχρονα, η Επιτροπή σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένη να τις λαμβάνει υπόψη.
Εάν οι ευρωκράτες επιθυμούσαν τόσο πολύ να εκχωρήσουν δικαιώματα στους Ευρωπαίους πολίτες, θα μπορούσαν να αρχίσουν από το να σέβονται την ψήφο τους και να συνειδητοποιήσουν ότι «Όχι» σημαίνει «Όχι» στα γαλλικά, στα ολλανδικά, στα αγγλικά, στα γαελικά και σε κάθε άλλη γλώσσα.
Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Το ψήφισμα αυτό αποτελεί μέρος ενός πακέτου πέντε ψηφισμάτων, τα οποία υιοθετήθηκαν σήμερα από την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου και αποδεικνύει με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο την περιφρόνηση της δημοκρατικά και ρητά εκπεφρασμένης βούλησης του γαλλικού, ολλανδικού και ιρλανδικού λαού. Επίσης, αποτελεί μέρος μιας σειράς πρωτοβουλιών για την επιβολή αυτού του απαράδεκτου σχεδίου συνθήκης.
Το ψήφισμα αποτελεί παραλογισμό και υποκρισία.
Σε ρητορικό επίπεδο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξυμνεί την «ομαλή, διάφανη και αποτελεσματική άσκηση του δικαιώματος συμμετοχής των πολιτών» και την καλούμενη «Πρωτοβουλία των Πολιτών» που εισήχθη στο σχέδιο συνθήκης, γνωστό πλέον ως Συνθήκη της Λισαβόνας. Η αλήθεια είναι ότι οι δυνάμεις που καθοδηγούν και προωθούν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τη Συνθήκη της Λισαβόνας κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να αποτρέψουν τους πολίτες από τη συζήτηση και κατανόηση αυτού του σχεδίου συνθήκης και να εμποδίσουν τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων.
Επιπλέον, μετά την ιρλανδική απόρριψη αυτής της φεντεραλιστικής, νεοφιλελεύθερης και μιλιταριστικής συνθήκης, κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβάλουν τη διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία (όσες φορές πρέπει μέχρι οι Ιρλανδοί πολίτες να ψηφίσουν «ναι»).
Με άλλα λόγια, αποτρέπουν τους πολίτες από το να εκφράσουν τη δημοκρατική και κυρίαρχη βούλησή τους μέσω δημοψηφίσματος και έπειτα με μελιστάλακτους λόγους ρίχνουν στάχτη στα μάτια εξυμνώντας την καλούμενη «πρωτοβουλία των πολιτών», η οποία, από την αρχή της εφαρμογής της, υπόκειται σε πολλές προϋποθέσεις.
Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία είναι κατά 96% πανομοιότυπη με το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης, απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας. Πριν από αυτό, το σχέδιο της Συνταγματικής Συνθήκης είχε απορριφθεί από τα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών.
Η πλειοψηφία εντός αυτού του Κοινοβουλίου αρνείται να αναγνωρίσει την πολιτική της ήττα. Πρόκειται για ένα εξοργιστικό έγκλημα κατά των δημοκρατικών αξιών και ένα επίσης εξοργιστικό παράδειγμα αλαζονείας που χαρακτηρίζει τη συνεργασία στην ΕΕ.
Η έκθεση της κ. Kaufmann προκαταλαμβάνει γεγονότα. Επιδεικνύει μια εξαιρετική αλαζονεία προς τη δημοκρατία και πάνω από όλα προς τον ιρλανδικό λαό, ο οποίος για μια ακόμη φορά καλείται σε δημοψήφισμα επειδή -κατά την άποψη του πολιτικού κατεστημένου- την προηγούμενη φορά έδωσε την «λάθος απάντηση». Υπό αυτές τις συνθήκες δεν έχει νόημα η συζήτηση της έκθεσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η προτεινόμενη «πρωτοβουλία των πολιτών» αποτελεί μια ιδιαίτερα ασαφή πρόταση σχετικά με την επιρροή των πολιτών έναντι των εκλεγμένων πολιτικών. Οι τελευταίοι μπορούν να επιλέξουν να αγνοήσουν τις πρωτοβουλίες σύμφωνα με τη βούλησή τους.
Kartika Tamara Liotard (GUE/NGL), γραπτώς. − (NL) Παρότι πρόκειται για μια καλή πρόταση ψηφίσματος, ψήφισα κατά διότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμφώνησε, στα πλαίσια του ψηφίσματος, η Επιτροπή να μπορεί να χορηγεί εξαιρέσεις σε ορισμένες εγκαταστάσεις ηλεκτρόλυσης από την απαγόρευση χρήσης αμίαντου. Θεωρώ ότι όταν μιλάτε για πλήρη απαγόρευση του αμίαντου στην Ευρώπη, πρέπει να δείχνετε συνέπεια και να μην επιτρέπετε εξαιρέσεις. Υπάρχουν περιπτώσεις σοβαρά ασθενών εξαιτίας έκθεσης σε αμίαντο και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Επιτροπή δεν έλαβε αυτό υπόψη της. Επομένως, καταψήφισα το ψήφισμα ως ένδειξη αλληλεγύης προς τα θύματα του αμίαντου.