Przewodniczący. – Kolejnym punktem porządku jest wspólna debata na temat czterech sprawozdań dotyczących opodatkowania.

Są to następujące dokumenty:

– sprawozdanie sporządzone przez panią poseł Magdalenę Alvarez w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (A7-0006/2010);

– sprawozdanie sporządzone przez pana posła Dumitru Stolojana w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (A7-0002/2010);

– sprawozdanie sporządzone przez pana posła Davida Casę w sprawie fakultatywnego i tymczasowego stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z dostawami niektórych towarów i usług (A7-0008/2010);

– sprawozdanie sporządzone przez pana posła Leonarda Domeniciego w sprawie dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania (A7-0007/2010).

Oddam głos pani poseł Alvarez, sprawozdawczyni, by wygłosiła czterominutową wypowiedź.

  Magdalena Álvarez, sprawozdawczyni. – (ES) Panie przewodniczący, panie i panowie! Unia Europejska opiera się na relacji solidarności między państwami członkowskimi. Rzeczywiście, dobrym przykładem tej solidarności jest współpraca administracyjna w dziedzinie opodatkowania, co stanowi kluczowy element funkcjonowania Unii. Cała rzecz polega na lojalności między państwami członkowskimi i ich administracjami podatkowymi. Lojalność taka przekłada się na zaufanie, dzięki któremu partnerzy mogą na sobie polegać, przy czym z czasem postrzegają siebie jako sojuszników, którzy na swoim terytorium nie pozwolą oszustom znaleźć schronienia i kontynuować tam oszukańczej działalności.

Oszustwa podatkowe powodują uszczerbek w całej gospodarce i mają poważne konsekwencje dla budżetów krajowych, ponieważ zmniejszają zdolność do dokonywania wydatków i realizacji inwestycji. Ponadto łamana jest wówczas zasada sprawiedliwości podatkowej wobec tych obywateli, którzy przestrzegają przepisów. Występuje zjawisko nieuczciwej konkurencji, co prowadzi do nieprawidłowego funkcjonowania rynku. Wszystkie wymienione konsekwencje budzą szczególny niepokój, ponieważ z aktualnych szacunków wynika, że oszustwa podatkowe w Unii Europejskiej osiągają poziom 200 miliardów euro rocznie. Jeżeli się zważy, że wielkość ta odpowiada dwukrotnej wielkości kosztów planu naprawy gospodarczej wnioskowanego przez Komisję, można zdać sobie sprawę ze skali tej kwoty.

Dlatego stoimy wobec poważnego wyzwania i należy wystąpić ze zdecydowaną odpowiedzią. Niewątpliwie pierwszym krokiem w tym kierunku była obowiązująca obecnie dyrektywa. Niestety, pomimo wszystkich dobrych intencji w niej zawartych, jej praktyczne wdrożenie nie przyniosło oczekiwanych rezultatów.

Nadeszła pora, aby pójść krok dalej i zaopatrzyć się w nowe instrumenty tak, aby problemami w dziedzinie opodatkowania zajmować się równolegle z kwestiami integracji i liberalizacji rynku. Dlatego z zadowoleniem przyjmuję wniosek złożony przez pana komisarza Kovácsa i chciałabym mu pogratulować pracy w całym okresie sprawowania mandatu, a dzisiaj w szczególności – tej zaproponowanej nowej dyrektywy.

Wniosek zapewni nam coraz skuteczniejsze środki, które posłużą do zwalczania oszustw podatkowych i walki z uchylaniem się od zobowiązań podatkowych w Europie. Nowa dyrektywa oznacza w tym zakresie postęp jakościowy i ilościowy. Jest to krok do przodu pod względem ilościowym, ponieważ dyrektywa wprowadza nowe zobowiązania, a jakościowy – ponieważ rozszerza i precyzuje zobowiązania istniejące. Rozszerzony zostaje zakres stosowania dyrektywy dzięki przejściu od wymiany informacji dokonywanej na życzenie – do wymiany automatycznej.

Trzecim nowym elementem jest zniesienie tajemnicy bankowej. W mojej ocenie jest to najbardziej godny uwagi środek przewidziany we wniosku, ponieważ praktyka przestrzegania tajemnicy bankowej jest główną przeszkodą dla administracji podatkowych. Od dawna OECD wzywała do zniesienia tajemnicy bankowej, a obecnie grupa G-20 tę kwestię podjęła. Wprowadzenie tego w życie zapewni bardzo skuteczne narzędzie, które położy kres nieuzasadnionemu istnieniu rajów podatkowych w UE.

Cel ten ujęty jest również w sprawozdaniu, które dzisiaj mamy przed sobą. W omawianym sprawozdaniu tak naprawdę zmierzamy do wzmocnienia efektów wniosków Komisji. Chodzi o to, aby poprawić skuteczność i zwiększyć zakres stosowania nowej dyrektywy.

Nie zamierzam prezentować pełnego komentarza i skupię się na najważniejszych zmianach. Po pierwsze, zakres stosowania dyrektywy jest rozszerzony, wzmocnione jest wdrożenie automatycznej wymiany informacji, natomiast jeżeli chodzi o tajemnicę bankową proponuje się rozszerzenie kryterium stosowalności, aby doprowadzić je do zgodności z resztą dyrektywy. Istnieją również poprawki kompromisowe, a mianowicie odnoszące się do automatycznej wymiany informacji, odnoszące się do ochrony danych i do poufności oraz do wymiany informacji z państwami trzecimi.

Kończąc pragnę podziękować moim kolegom posłom z komisji za ich pracę i gotowość do współpracy. Należą się im gratulacje za postawę. Udało się nam osiągnąć wysoki stopień porozumienia. Izba wysyła jasny komunikat. Parlament ma zdecydowaną wolę walki z oszustwami podatkowymi i z uchylaniem się od zobowiązań podatkowych oraz dąży do wzmocnienia wspaniałych zasad lojalności, przejrzystości i uczciwej konkurencji obowiązujących w UE.

  Theodor Dumitru Stolojan, sprawozdawca. – (RO) Obecny kryzys finansowy i gospodarczy w pełni ukazał istotne znaczenie zdrowych, zrównoważonych finansów publicznych w poszczególnych państwach członkowskich. Państwa członkowskie, w których istnieje prawidłowa kontrola finansów publicznych i antycykliczna polityka fiskalna, są w stanie zapewnić zachęty finansowe, które pomagają ich gospodarkom wyjść z kryzysu.

W tym kontekście, jako sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Komisji Europejskiej i projekt dyrektywy Rady dotyczący usprawnienia wzajemnej pomocy państw członkowskich przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków i ceł. Omawiana dyrektywa nie tylko będzie pomocna przy zwiększaniu skuteczności w zakresie odzyskiwania wierzytelności, lecz również pomoże w lepszym funkcjonowaniu jednolitego rynku. Chciałbym zauważyć, że projekt dyrektywy obejmuje istotne ulepszenia w wielu ważnych elementach odnoszących się do odzyskiwania wierzytelności: wymiana informacji między organami, sposoby dochodzenia roszczeń oraz opinie wymagane przez Komisję Europejską w celu monitorowania stale rozwijającej się działalności, co w wielu przypadkach znalazło odzwierciedlenie w relacjach między państwami członkowskimi.

Opracowano poprawki. Chciałbym podziękować wszystkim kolegom posłom, którzy poprawki te przedłożyli. W poprawkach w sposób bardziej klarowny określone zostały warunki stosowania dyrektyw.

  David Casa, sprawozdawca. – (MT) Uważam, że przedstawione sprawozdanie w jasny sposób zobrazuje sprawność funkcjonowania Unii Europejskiej poprzez jej instytucje w sytuacji, gdy staje ona wobec problemu wymagającego pilnej i specjalnej uwagi.

Uważam, że gdy mówimy o wewnątrzwspólnotowym oszustwie typu „znikający podatnik” należy zwrócić uwagę na środki, jakie w omawianym tymczasowym systemie należy przyjąć w celu powstrzymania tych podmiotów, które dopuszczają się nadużyć w systemach podatku VAT stosowanych w Europie. Ten rodzaj oszustwa, jak już wspomniałem, jest znany jako wewnątrzwspólnotowe oszustwo typu „znikający podatnik”. Jego najpoważniejsza odmiana jest znana jako tzw. „oszustwo karuzelowe”, które jest działaniem przestępczym prowadzonym przez wytrawnych i zawodowych oszustów.

Najnowsze badania wykazały, że tego typu oszustwa wynoszą około 24 % wszystkich rodzajów oszustw w zakresie podatku VAT. Występują one w przypadku, gdy osoba oferująca usługi lub sprzedaż towaru otrzymuje podatek VAT od nabywcy wewnątrzwspólnotowego i gdy kwota ta dosłownie „znika” bez dokonania przez tych oszustów i przestępców wymaganej zapłaty na rzecz fiskusa.

Dlatego też zostało to nazwane „oszustwem karuzelowym”, ponieważ podatek VAT stale znika z każdego kraju, w którym tego typu działalność jest prowadzona. Wniosek Komisji przewiduje zatem możliwość wyeliminowania ryzyka w handlu wewnątrzspólnotowym. Musimy mieć pewność, że nie zwiększamy obciążenia biurokratycznego i że nie powodujemy negatywnych konsekwencji dla uczciwego przedsiębiorcy. Staraliśmy się również, aby nie stosować omawianego środka tymczasowego w odniesieniu do szerokiej gamy produktów, lecz by go zastosować jedynie wobec tych produktów, które mogą być kontrolowane i oszacowane.

Należy wspomnieć o systemie handlu uprawnieniami do emisji, ponieważ został on zmieniony wskutek omawianego wniosku Komisji. Oświadczamy, że ze względu na słabości systemu handlu uprawnieniami do emisji, kolejna zmiana, do której doszło, stanowi, co następuje: jeżeli państwo członkowskie stwierdzi, że jest gotowe na przyjęcie tego systemu, wówczas metoda odwrotnego obciążenia musi stać się obligatoryjna dla wszystkich płatności związanych z emisjami gazów cieplarnianych, ponieważ niezbędne jest koordynowanie i podejmowanie natychmiastowych działań przez wszystkie państwa członkowskie.

Obecnie, do roku 2012 około 90-95 % uprawnień przyznawanych jest tym, którzy powodują większość emisji. Są one przyznawane przez rządy krajowe, a 5-10% uprawnień sprzedaje się w drodze licytacji. Od roku 2013 większość uprawnień będzie sprzedawana w drodze licytacji, a zanim system ten zostanie wprowadzony i zacznie działać, musimy zapewnić ochronę rynku przed tymi, którzy próbują niewłaściwie ten system wykorzystywać.

Uważam, że gdy weźmie się pod uwagę konsensus uzyskany w Komisji Gospodarczej i Monetarnej, a nawet kompromisy, jakie udało mi się osiągnąć – z socjalistami, liberałami i wszystkimi grupami politycznymi – uważam, że wszystko to powinno utorować drogę do bardziej wiarygodnego systemu. Tak więc po zatwierdzeniu mojego sprawozdania, zwalczalibyśmy oszustwa w sposób zdecydowany i dlatego będzie to skuteczniejsze w przypadku spraw związanych z systemem podatku VAT w Unii Europejskiej.

  Leonardo Domenici, sprawozdawca. – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Chociaż temat dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania zawsze miał duże znaczenie, stał się jeszcze istotniejszy i bardziej znaczący w warunkach poważnego kryzysu gospodarczego i finansowego, jaki wystąpił przed dwoma laty. Omawiano to podczas szczytu europejskiego i międzynarodowego – G-20 – i nadal się o tym dyskutuje, zwłaszcza wówczas, gdy chodzi o zwalczanie uchylania się od zobowiązań podatkowych oraz o raje podatkowe.

Wszystko to jest ważne. Jest to znak zaangażowania i silnej woli, lecz nie należy się łudzić i myśleć, że wystarczy samo obwieszczenie. Potrzeba skutecznej i stałej polityki. Nadal istnieje wiele problemów, którymi należy się zająć. Naprawdę jest wciąż zbyt łatwo nabyć lub utworzyć fasadową firmę w celu uniknięcia opodatkowania. Wystarczy rozejrzeć się w Internecie: istnieje tysiące stron internetowych oferujących firmy na sprzedaż, nawet w krajach Unii Europejskiej. Często wszystko, co należy zrobić w celu utworzenia firmy, sprowadza się do wysłania wiadomości elektronicznej i dołączenia skanu paszportu. Musimy położyć kres praktyce tworzenia fikcyjnych podmiotów prawnych, których celem jest uchylanie się od zobowiązań podatkowych.

Prezentuję sprawozdanie sporządzone w oparciu o komunikat Komisji Europejskiej z dnia 28 kwietnia 2009 r. w sprawie wspierania dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania. W sprawozdaniu zrobiono krok w kierunku przedstawiania konkretnych propozycji i wzywa się do silnego zaangażowania ze strony Komisji Europejskiej i Rady, tak aby propozycje te mogły być realizowane. Walkę z rajami podatkowymi, uchylaniem się od zobowiązań podatkowych i z nielegalną ucieczką kapitału należy uznać za priorytety Unii Europejskiej.

Stąd zasada dobrych rządów, opartych na przejrzystości, wymianie informacji, współpracy transgranicznej i uczciwej konkurencji podatkowej. Chodzi o to, że konieczne jest zwiększenie współpracy i współdziałania w dziedzinie opodatkowania w Unii Europejskiej.

Ogólny cel, jaki musimy sobie postawić, to automatyczna wymiana informacji w skali globalnej i w układzie wielostronnym, natomiast musi to oczywiście rozpocząć się w Unii Europejskiej. Jak pani poseł Alvarez już powiedziała, musimy definitywnie skończyć z tajemnicą bankową w krajach Unii Europejskiej i przyspieszyć rezygnację z tymczasowego odstępstwa, która dopuszcza stosowanie tzw. podatku u źródła – którego się często unika lub zbyt nisko oszacowuje - zamiast wymiany informacji.

Nie chcę się rozwodzić nad konkretnymi propozycjami zawartymi w sprawozdaniu. Podkreślę jednak, że nadal potrzebne są zwłaszcza następujące rzeczy: rozszerzenie zakresu dyrektywy z 2003 roku w sprawie oszczędności, zwalczanie nadużyć w zakresie podatku VAT, stworzenie unijnego rejestru publicznego zawierającego nazwiska osób i przedsiębiorstw, które zakładają firmy lub otwierają konta w rajach podatkowych oraz nadanie nowego rozmachu projektom harmonizacji podatkowej, poczynając od wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania przedsiębiorstw.

Unia Europejska musi też wysyłać tylko jeden sygnał do społeczności międzynarodowej i walczyć o poprawę standardów OECD w celu osiągnięcia automatycznej wymiany informacji, zamiast dzielić się nimi na wyraźne życzenie.

Panie komisarzu Kovács! Po wysłuchaniu także pozostałych sprawozdań, potrzebujemy ze strony Komisji zdecydowanego zaangażowania, a teraz w momencie przekazania urzędu nowej Komisji potrzebujemy również podkreślenia znaczenia tych priorytetów. Jako Parlament Europejski mamy prawo wystąpić do Rady i Komisji, aby zdały sprawę ze swojej pracy.

Dziękuję kolegom i kolegom posłom, a zwłaszcza kontrsprawozdawcom, za wniesiony przez nich wkład w tę pracę, która mam nadzieję zostanie przyjęta przez Parlament.

  László Kovács, członek Komisji. – Panie przewodniczący, szanowni państwo! Z zadowoleniem omawiam dzisiaj z państwem sprawy podatkowe, w ostatnim dniu mojego mandatu jako komisarza odpowiedzialnego za podatki i cła.

Chciałbym skierować podziękowania przede wszystkim do Parlamentu Europejskiego, a w szczególności do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, za wsparcie, jakie Komisja i ja otrzymaliśmy w ciągu ostatnich pięciu lat w przypadku większości, jeśli nie wszystkich, prezentowanych wniosków w sprawach podatkowych.

Zagadnienia polityki podatkowej, które teraz państwo omawiacie, mają ogromne znaczenie z punktu widzenia realizacji celu Komisji, jakim jest skuteczniejsze radzenie sobie z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od zobowiązań podatkowych, skutkującymi na szczeblu UE stratą w wysokości 200-250 miliardów euro rocznie. Dążymy również do zwiększenia przejrzystości i współpracy.

Chciałbym wyrazić moje szczególne podziękowania panu posłowi Domeniciemu, pani poseł Alvarez, panom posłom Stolojanowi i Casie za konstruktywne zajęcie się tymi inicjatywami podatkowymi. Bardzo się cieszę, że zasadnicze przesłanie płynące z tych sprawozdań stanowi jeden z elementów poparcia dla inicjatywy Komisji. Rozumiem, że autorzy sprawozdań zachęcają do zwiększania wysiłków na rzecz po pierwsze - dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania zarówno w Unii Europejskiej, jak i poza nią, po drugie - współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, po trzecie – wzajemnej pomocy w odzyskiwaniu wierzytelności podatkowych i po czwarte – walki z oszustwami dotyczącymi podatku VAT, w szczególności oszustwami karuzelowymi.

W zakresie dobrych rządów w sprawach podatkowych polityka Komisji ma na celu wspieranie zasad przejrzystości, wymianę informacji oraz uczciwą konkurencję podatkową w skali globalnej. W kwietniu 2009 roku Komisja przyjęła komunikat dotyczący wspierania wymienionych zasad celem zwalczania transgranicznych oszustw podatkowych i uchylania się od zobowiązań podatkowych, zarówno w ramach UE, jak i poza nią oraz osiągnięcia równych warunków konkurencji.

Komisja przedstawiła szereg wniosków mających na celu dalsze usprawnienia w sprawowaniu dobrych rządów w UE. Trwają debaty w sprawie tych wniosków - mam nadzieję, że zostaną one przyjęte i że wkrótce wzmocni to nasze argumenty wobec innych jurysdykcji, skłaniając je do podjęcia podobnych kroków.

Komisja zdecydowanie stoi na stanowisku, że pogłębieniu stosunków gospodarczych między UE i jej partnerskimi jurysdykcjami powinno zawsze towarzyszyć zobowiązanie do stosowania zasad dobrych rządów. W oparciu o konkluzje Rady w 2008 roku należy do odpowiednich umów z krajami trzecimi wprowadzić zapis, na podstawie którego partnerzy UE uznaliby zasady dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania i zobowiązaliby się do wdrożenia tych zasad.

Szczególną uwagę należy zwrócić na kraje rozwijające się. Służby Komisji przygotowują właśnie komunikat, który byłby poświęcony dobrym rządom w dziedzinie opodatkowania w szczególnym kontekście współpracy na rzecz rozwoju. W komunikacie tym zostanie omówiona rola, jaką dobre rządy w dziedzinie opodatkowania mogą odgrywać w pozyskiwaniu środków w krajach rozwijających się, przede wszystkim poprzez budowanie potencjału.

Z zadowoleniem przyjmuję państwa poparcie dla pełnego włączenia się Komisji w prace OECD związane z wzajemną oceną w ramach forum globalnego, zwłaszcza jeżeli chodzi o wskazanie jurysdykcji niechętnych do współpracy, rozwój procesu oceny zgodności i wdrożenie środków na rzecz przestrzegania określonych standardów. Komisja Europejska powinna nadal być aktywnym podmiotem, aby zapewnić wywiązywanie się przez wszystkich partnerów ze swoich zobowiązań.

Jeżeli chodzi o liczbę umów – a jest ich 12 – o wymianie informacji podatkowych, jaką dany kraj powinien zawrzeć w celu osiągnięcia statusu jurysdykcji współpracującej, Komisja opowiada się za koniecznością ich przeglądu oraz za uwzględnieniem takich ich aspektów jakościowych, jak po pierwsze, jurysdykcje z którymi umowy zostały podpisane. Jasno stawiając sprawę stwierdzić należy, że raj podatkowy, który posiada 12 umów z innymi rajami podatkowymi z pewnością nie pokonałby tego progu. Po drugie, gotowość danej jurysdykcji do zawierania dalszych umów, nawet po osiągnięciu tego progu i po trzecie, skuteczność realizacji.

Co do postawionego żądania dotyczącego zbadania szeregu wariantów możliwych sankcji i zachęt służących wspieraniu dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania, Komisja już bada szereg zachęt mających wspierać dobre rządy na szczeblu UE, na przykład zwiększone wykorzystanie pomocy na rzecz rozwoju, co ma zachęcić niektóre państwa trzecie do odejścia od nieuczciwej konkurencji podatkowej. Praca nad ewentualnymi sankcjami jest mniej zaawansowana, a we wszelkich działaniach UE oczywiście musi być brana pod uwagę polityka podatkowa poszczególnych państw członkowskich.

Istnieją jednak dwa konkretne obszary, w których nie w pełni się z państwem zgadzam. Jeden odnosi się do rejestrów publicznych i ujawniania informacji dotyczących inwestorów w rajach podatkowych. Sądzę, że należy doprowadzić do równowagi pomiędzy prywatnością a potrzebami egzekwowania przepisów podatkowych w poszczególnych jurysdykcjach.

Jakkolwiek w zakresie wymiany informacji nie powinno być żadnych ograniczeń wynikających z tajemnicy bankowej lub z krajowych wymogów dotyczących opodatkowania odsetek, prawa podatników muszą być przestrzegane, a pełna poufność informacji - zachowana. Granice te muszą być przestrzegane, tak więc rejestr publiczny może nie być najlepszym rozwiązaniem.

Inny problem to ceny transferowe. W celu lepszej identyfikacji nieprawidłowych cen transakcyjnych i najczęściej stosowanych sposobów uchylania się od zobowiązań podatkowych proponujecie państwo przejście do porównawczej metody kalkulacji zysku. Moim zdaniem, o ile prawdą jest, iż porównanie zysków w danym sektorze przemysłu może wskazywać, że coś nie jest w porządku, o tyle ten jeden wskaźnik nie jest wystarczający, aby ponad wszelką wątpliwość zidentyfikować niewłaściwe ceny transferowe i może być on tylko jednym z czynników w znacznie szerszej ocenie ryzyka dokładności cen ustalanych w transakcjach między jednostkami zależnymi w spółce międzynarodowej.

Porównawcza metoda kalkulacji zysku jest dopuszczalna, ale tylko wówczas, gdy doprowadza do takiego samego wyniku, jak metody transakcyjne. Bezpośrednie przejście do porównawczej metody kalkulacji zysku – jak zdaje się wynika to z poprawki – niekoniecznie dałoby nam „prawidłową”, obiektywną odpowiedź.

Proponowana nowa dyrektywa w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania ma na celu wzmocnienie i usprawnienie wszystkich mechanizmów wymiany informacji i innych form współpracy między państwami członkowskimi w celu lepszego zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od zobowiązań podatkowych. W szczególności, w dyrektywie tej proponuje się rezygnację z tajemnicy bankowej w stosunkach między państwami członkowskimi do celów współpracy administracyjnej. Z ogromnym zadowoleniem przyjmuję konstruktywne podejście i poparcie dla tego wniosku wykazane w sprawozdaniu pani poseł Alvarez.

Zdaję sobie sprawę, że najbardziej kontrowersyjnym punktem dyskusji w komisji były poprawki dotyczące automatycznej wymiany informacji mającej na celu wyłącznie fakultatywne stosowanie automatycznej wymiany na podstawie decyzji podejmowanej przez państwa członkowskie.

Pozwolę sobie przypomnieć, że celem tego projektu jest zwiększenie w UE wszystkich rodzajów wymiany informacji i innych form współpracy administracyjnej, a w szczególności wymiany automatycznej, która jest głównym filarem zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od zobowiązań podatkowych.

Wspieranie wymiany informacji dokonywanej na życzenie, jako postępowanie odpowiadające standardowi OECD, z pewnością jest akceptowalnym sposobem podejścia w relacjach z krajami trzecimi, natomiast w ramach w pełni zintegrowanego rynku wewnętrznego jakim jest jednolity rynek UE, państwa członkowskie muszą wykazywać więcej ambicji i iść dalej. Muszą mieć możliwość korzystania z najlepszych instrumentów będących w ich dyspozycji, aby osiągać swoje cele polityczne w walce z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od zobowiązań podatkowych.

Widzę, że projekt sprawozdania w sprawie dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania wskazuje na konieczność podjęcia prac nad automatyczną – z reguły – wymianą informacji, postrzeganą jako metoda eliminacji wykorzystywania fikcyjnych osób prawnych w celu uniknięcia opodatkowania. Widzę też, że w sprawozdaniu przyjmuje się życzliwie wniosek dotyczący nowej dyrektywy o współpracy administracyjnej, ponieważ dyrektywa ta rozszerza swój zakres i obejmuje podatki wszelkiego rodzaju oraz znosi tajemnice bankową. Dlatego apeluję do państwa, aby nie głosować za przyjęciem nowej poprawki złożonej przez grupę PPE, która wnosi o usunięcie z omawianego sprawozdania wszelkich odniesień do automatycznej wymiany informacji.

Co do poprawek mających na celu ustanowienie ściślej określonych zasad dotyczących ochrony danych osobowych, chciałbym podkreślić, że w każdym przypadku państwa członkowskie są zobowiązane do przestrzegania obowiązujących przepisów wspólnotowych w tej dziedzinie i dlatego zasady te będą musiały być przestrzegane bez kolejnych zmian w obecnym projekcie dyrektywy. Dla jasności jednak widziałbym uwzględnienie ogólnego przytoczenia odnoszącego się do istniejących przepisów wspólnotowych.

Co do poprawek odnoszących się do systemu oceny i do wymogów, uważam, że przepisy przewidziane we wniosku i wzmocnione w kompromisowym tekście prezydencji powinny zapewnić odpowiednie ramy, uwzględniając charakter proponowanych zmian.

Co do zasady Komisja może zaakceptować niektóre poprawki, np. wprowadzające możliwość przyjmowania przez Komisję delegowanych aktów dotyczących usprawnień technicznych w zakresie kategorii dochodu i kapitału, które są objęte automatyczną wymianą informacji, podczas gdy odnośne kategorie należy określić w samej dyrektywie, a nie w ramach procedury komitologii. Jest to również zgodne z ukierunkowaniem toczących się dyskusji Rady.

Komisja może również w zasadzie przyjąć poprawki dotyczące tajemnicy bankowej, w których nie przewiduje się rozróżnienia podatników w zależności od ich rezydencji podatkowej. Ponadto Komisja w zasadzie akceptuje również poprawki dotyczące obecności urzędników w postępowaniach administracyjnych i ich udział w tych postępowaniach.

Komisja będzie bronić charakteru tych poprawek podczas obrad Rady, bez formalnego zmieniania swojego wniosku, ponieważ przepisy te wydają się być już uwzględnione w tekście kompromisowym.

Chciałbym teraz wrócić się do wniosku Komisji w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu podatków. Przepisy krajowe w zakresie odzyskiwania podatków są ograniczone do danego terytorium krajowego i oszuści wykorzystują to do powodowania niewypłacalności w państwach członkowskich, w których mają zadłużenie. Dlatego państwa członkowskie powinny w coraz większym stopniu występować o pomoc innych państw członkowskich w celu odzyskania podatków, ale istniejące przepisy pozwalają jedynie na odzyskanie zaledwie 5 % wierzytelności.

Wniosek Komisji ma na celu zapewnienie lepszego systemu pomocy, z uwzględnieniem przepisów, które są łatwiejsze do stosowania i zapewniają bardziej elastyczne warunki ubiegania się o pomoc. Jak państwo wiecie, w dniu 19 stycznia 2010 r. ECOFIN osiągnęła porozumienie w sprawie ogólnego podejścia do projektu dyrektywy. Z wielkim zadowoleniem przyjmuję życzliwe nastawienie do tego wniosku wykazane w sprawozdaniu pana posła Stolojana.

Komisja w zasadzie może przyjąć poprawkę dotyczącą wykonywania uprawnień kontrolnych w państwie członkowskim, do którego się zwrócono, przez urzędników wnioskującego państwa członkowskiego zgodnie z umową zawartą między zainteresowanymi państwami członkowskimi. Znajduje to również odzwierciedlenie w tekście kompromisowym Rady. Komisja nie może jednak zaakceptować innych poprawek, np. wprowadzających systematyczną i automatyczną wymianę informacji dotyczącej procesu odzyskiwania, ponieważ mogłoby to doprowadzić do nieproporcjonalnego obciążenia administracyjnego z uwagi na uwzględnienie również bezproblemowych przypadków windykacji. Niemniej jednak Komisja – we współpracy z państwami członkowskimi – oceni możliwości dalszego usprawniania pomocy przy odzyskiwaniu podatków oraz zajmie się rozwiązaniem końcowych problemów.

Na koniec chciałbym powiedzieć kilka słów na temat wniosku Komisji w sprawie fakultatywnego i tymczasowego stosowania odwrotnego obciążenia. W zakresie szybkiego reagowania na nowe i niepokojące mechanizmy nadużyć zgłaszane przez kilka państw członkowskich, celem niniejszego wniosku jest zapewnienie zainteresowanym państwom członkowskim - w ramach systemu fakultatywnego i tymczasowego – możliwości wykorzystywania tzw. mechanizmu odwrotnego obciążenia, w którym to klient musi rozliczyć się z podatku VAT w ograniczonej liczbie sektorów wysoce podatnych na oszustwa. Na podstawie wnioskowanej dyrektywy, państwa członkowskie będą mogły wybrać maksymalnie dwie kategorie towarów szczególnie podatnych na oszustwa, takich jak telefony komórkowe, oraz jedną kategorię usług, takich jak uprawnienia do emisji gazów cieplarnianych, czyli sektory, w których latem ubiegłego roku wykryto główne obszary oszustw z listy pięciu kategorii.

Konieczna byłaby ocena skuteczności tego środka, a także jego wpływu na ewentualne przeniesienie oszustw do innych państw członkowskich, do innych rodzajów dostaw i inne mechanizmów nadużyć.

Ucieszyłem się, że Rada tak szybko zajęła się omawianym wnioskiem i że osiągnęła porozumienie w tej sprawie podczas posiedzenia ECOFIN w dniu 2 grudnia. Oczywiście należy ubolewać, że porozumienie może być osiągnięte tylko w zakresie jednej części wniosku – w sprawie uprawnień do emisji gazów cieplarnianych – ale w pełni zdaję sobie sprawę, że ta część była jedną z najpilniejszych odpowiedzi, jakie były potrzebne.

Komisja będzie w dalszym ciągu mieć swój udział w negocjacjach Rady w sprawie pozostałych części wniosku w sposób na tyle konstruktywny, na ile jest to możliwe.

Na koniec chciałbym po raz kolejny podziękować Parlamentowi Europejskiemu za szybką reakcję, jak również za jego wyraźne poparcie. Mimo że obecnie Komisja nie jest w stanie formalnie przyjąć wszystkich proponowanych poprawek, staną się one przydatnym materiałem wejściowym do przyszłych debat Rady. Tak naprawdę gra toczy się o naszą zdolność do szybkiego reagowania na działanie ogromnego mechanizmu nadużyć, ale również o wiarygodność unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji.

  Przewodniczący. – Panie komisarzu Kovács! Dziękuję. Jak pan zauważył, jest to ostatni moment, w którym pojawia się pan w tej Izbie, a zatem niech mi wolno będzie panu również podziękować za doskonałą współpracę, jaka miała miejsce podczas całej pana kadencji.

  Astrid Lulling, w imieniu grupy PPE. – (FR) Panie przewodniczący! Często wiele rzeczy dzieje się przez przypadek. W czasie, gdy dyskutujemy o ochronie prywatności oraz osób i gdy debaty przynoszą nowe reperkusje, posłowie w tej Izbie mają wspaniałą okazję, aby głosić pewne niezłomne zasady. Gdy chodzi o wprowadzenie skanerów ciała na lotniskach czy szybkiego porozumienie SWIFT ze Stanami Zjednoczonymi, osoby, które usilnie bronią wolności jednostki, w bieżącym tygodniu nie zawahają się zabrać głosu, nawet jeśli oznacza to generowanie znacznego napięcia dyplomatycznego.

Żałuję jednak, że ich walka o wolność obywateli jest zmienna i niespójna. Gdy pojawia się problem ochrony danych finansowych i bankowych, dobro nagle przeradza się w zło. To, co w innych dziedzinach zasługuje na ochronę, ma być lekceważone w imię nowej konieczności: generalnie obowiązkowej kolonoskopii fiskalnej. Masowa automatyczna wymiana informacji, która stanowi podstawę sprawozdania pani poseł Alvarez i pana posła Domeniciego, to skaner, który kontroluje każdego na każdym kroku; to umowa SWIFT do potęgi, z której nie ma odwrotu. Ten Parlament nie powstrzyma jednak tej sprzeczności. Może podjąć decyzję na korzyść automatycznej wymiany wszystkich możliwych typów danych między organami podatkowymi w Europie, a w tym samym czasie, w imię wolności jednostki odrzucić umowę SWIFT ze Stanami Zjednoczonymi.

Czy ten rozdźwięk, tę niespójność można rozumieć, a nawet czasami i usprawiedliwiać w imię skuteczności? Nie. Złota reguła, wasza złota reguła - innymi słowy automatyczna wymiana wszelkich danych podatkowych, bankowych i finansowych dotyczących wszystkich nierezydentów, nieuchronnie doprowadzi do zalewu niemożliwych do opanowania danych. Precedens opodatkowania oszczędności powinien jednak być dla państwa ostrzeżeniem; wszelako tak nie jest. Po raz kolejny, trzeba pójść złą drogą i orędować za systemem, który nie działa. Nikt nie jest tak głuchy, jak ci, którzy nie chcą słuchać.

Tym moim przyjaciołom, którzy wydają się być zaniepokojeni biurokratycznymi ekscesami, jakie może pociągnąć za sobą wdrożenie tej struktury, chciałabym powiedzieć, że jedynym wyjściem jest sprzeciw wobec niej, a nie jej wprowadzenie i następnie wyrażanie zdumienia wobec jej katastrofalnych konsekwencji.

Panie przewodniczący! Proszę mi pozwolić skierować ostatnie parę słów do pana komisarza Kovácsa, który dzisiejszego wieczoru toczy swoją ostatnią batalię. Życzę mu spokojnej emerytury. Panie komisarzu! W pana życiu zawodowym częstokroć podejmował pan niewłaściwą walkę, lecz mając takie usposobienie, jakie posiadam, ostatecznie nie będę zbytnio tych kwestii przeciwko panu wysuwała. Panie komisarzu! Życzę spokojnej emerytury.

(Mówczyni zgodziła się odpowiedzieć na pytania zadane zgodnie z procedurą niebieskiej kartki (art. 149 ust. 8 Regulaminu))

  Miguel Portas (GUE/NGL). – (PT) Pani Lulling! Chciałbym zadać pani tylko jedno pytanie dotyczące pani wystąpienia: Co automatyczna wymiana informacji podatkowych ma wspólnego z wyeliminowaniem tajemnicy, gdy są to dwie całkowicie odrębne kwestie? W większości krajów w Europie nie ma tajemnicy bankowej. Funkcjonują automatyczne mechanizmy zapewniające przepływ informacji między organami podatkowymi, a zasoby każdego z nich nie są umieszczone w Internecie. Czy nie ma sposobu, aby oddzielić omawiane dwie kwestie?

  Astrid Lulling, w imieniu grupy PPE. – (FR) Panie przewodniczący! Mój kolega poseł niestety niczego nie pojął, ale ponieważ wykorzystałam swój czas, wytłumaczę mu to na osobności. Wierzę, że przed głosowaniem zrozumie.

  Liem Hoang Ngoc, w imieniu grupy S&D. – (FR) Panie przewodniczący! Panie i panowie! W obecnym okresie kryzysu finanse publiczne są intensywnie wykorzystywane, początkowo w celu ratowania systemu finansowego, a następnie – zamortyzowania skutków społeczno-ekonomicznych.

W tym kontekście mówi się dużo o deficycie finansów publicznych, atakuje się wydatki państw członkowskich, ale dopuszcza się, aby spadek wpływów podatkowych, „wtopił się” w tło. Zapomina się, że każdego roku w Unii Europejskiej 200 miliardów euro wymyka się opodatkowaniu, a są to zasoby, które można byłoby wykorzystać do celów realizacji niezbędnej polityki windykacyjnej, zasoby, które pozwoliłyby nam spokojnie stawić czoła temu, co niektórzy w cudzysłowie określają mianem „demograficznej bomby zegarowej”.

Dlatego też teksty, które dzisiaj omawiamy są tak ważne. Wprowadzenie wspólnych narzędzi i bezwzględna przejrzystość między państwami członkowskimi w dziedzinie odzyskiwania wierzytelności to niezbędne kroki, jeśli chcemy spowodować, by żaden obywatel, żadna firma, nie mogła uchylić się od odpowiedzialności fiskalnej i że każdy ma swój wkład w wysiłku zbiorowym.

Musimy dać organom podatkowym poszczególnych państw w Unii środki na realizację ich misji. Należy również podkreślić, w jakim zakresie zdrowa polityka fiskalnej jest niezbędna.

Obecnie wszyscy są zaniepokojeni sytuacją w Grecji. Widzimy dzisiaj skrajności, do których prowadzi brak skutecznego aparatu fiskalnego. Nie jest to tylko kryzys, który szkodzi rządowi Karamanlisa; przede wszystkim jest to brak odwagi politycznej jego poprzednika i niepodjęcie przez niego reform administracji podatkowej w Grecji, a tym samym stworzenia skutecznego narzędzia odzyskiwania podatku.

W tej kwestii mamy nadzieję, że Unia wykorzysta wszystkie środki, jakimi dysponuje, aby potwierdzić swoją solidarność z Grecją. Mam nadzieję, że głosowanie, jakie podejmiemy w środę, potwierdzi głosowanie w komisji i przyniesie teksty stymulujące odzyskiwanie podatku.

  Sharon Bowles, w imieniu grupy ALDE. – Panie przewodniczący! Cieszę się, że omawiamy te sprawozdania w czasie kadencji komisarza, nawet jeśli dzieje się to dopiero teraz. Komisja parlamentarna bardzo się starała do tego doprowadzić. Panie komisarzu! A więc w wielu kwestiach - w rzeczywistości, chciałabym powiedzieć, w zdecydowanej ich większości – toczył się wzajemnie wspomagany dialog, chociaż oczywiście nie we wszystkich byliśmy zgodni. Na przykład zgodziliśmy się co do podatku VAT w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych, natomiast nie osiągnęliśmy porozumienia w kwestii wspólnej i solidarnej odpowiedzialności w ramach transakcji transgranicznych, a w kilku przypadkach obie strony odczuły zawód wynikający z niespiesznego poparcia ze strony państw członkowskich lub z jego braku. CCCTB to jedna z tych propozycji.

Lecz wobec tych rozczarowań, zaproponował pan intensywniejsze, bardziej tradycyjne systemy kontroli oparte na współpracy, wymianie informacji oraz dostępie do danych. Więc zarówno osobiście oraz jako przewodnicząca Komisji Gospodarczej i Monetarnej, korzystam z okazji, by podziękować panu za pracę i entuzjazm w czasie kadencji. Jak koledzy mówili, w chwili obecnych napięć fiskalnych, jeszcze ważniejsza staje się kwestia umożliwienia państwom członkowskim uzyskania w pełni należnych płatności podatkowych. Mając taką siłę napędową, w przyszłości Rada musi być bardziej postępowa. Osoby, które świadomie intrygują w celu uchylenia się od zobowiązań podatkowych i ich unikają, wyrządzają szkodę społeczeństwu i nie powinny oczekiwać złagodzenia kary w momencie wykrycia; musimy mieć też narzędzia, które pozwolą ich wykryć.

Jeśli chodzi konkretnie o sprawę współpracy administracyjnej, uważam, że automatyczna wymiana informacji jest korzystna. Jest to zgodne z dyrektywą dotyczącą opodatkowania oszczędności, która – mam nadzieję – wkrótce zostanie przyjęta przez Radę. Natomiast pana aktywność w tym względzie już przyczyniła się do korzystnych zmian, zarówno wewnątrz UE, jak i poza nią. Polecam również dyrektywę dotyczącą wzajemnej pomocy przy dochodzeniu wierzytelności, natomiast uważam niższy próg wdrożenia za bardziej odpowiedni. I wreszcie, przepraszam pana i kolegów posłów za to, że nie zostanę do końca debaty, ale, jak zawsze, w tej Izbie są podwójne terminy.

  Philippe Lamberts, w imieniu grupy Verts/ALE. – (FR) Panie przewodniczący, panie i panowie! Przez kilka ostatnich tygodni modne jest zamartwianie się deficytami budżetowymi w niektórych państwach członkowskich. Oczywiście można krytykować pewne przykłady wydatków publicznych – i nie będziemy się od tego odżegnywać – można byłoby mówić tutaj o miliardach euro wydawanych na dotacje do paliw kopalnych, lecz nie zapominajmy, że jak stwierdził poseł socjalista, wzrost deficytów publicznych jest przede wszystkim wynikiem kryzysu finansowego i gospodarczego.

Nie uważam, aby rządy musiały pobierać nauki w dziedzinie zdrowego zarządzania od tych, którzy z uwagi na swoją skłonność do działań ryzykownych – finansowanych, można wierzyć lub nie, z zadłużenia – byli przyczyną tego kryzysu.

Skoro tak to wygląda, jesteśmy zgodni co do tego, że nie da się utrzymać deficytów publicznych na obecnych poziomach, ponieważ ograniczają one Europie możliwość przewodzenia ogólnoświatowemu Zielonemu Nowemu Ładowi, który jest tak bardzo potrzebny. Dlatego musimy zmierzyć się nie tylko z problemem na froncie „wydatki”, ale także na froncie „dochody” i właśnie w tym duchu czytamy sprawozdania przedstawione w dniu dzisiejszym, w szczególności przez panią Alvarez i pana Domeniciego.

Dzięki temu, że automatyczna wymiana informacji stanie się normą, państwa członkowskie dostaną środki umożliwiające zajęcie się na serio oszustwami podatkowymi. Chciałbym państwu przypomnieć, że szacowana roczna kwota oszustw podatkowych wynosi 200-250 miliardów euro, czyli 2 % PKB. Zanim jeszcze rozpoczniemy rozmowy na temat restrukturyzacji europejskiego systemu podatkowego, spowodujmy ściągnięcie podatków należnych.

Ponadto w projekcie popiera się wprowadzenie wspólnej podstawy opodatkowania w przypadku podatku od osób prawnych, co da jasny obraz zarówno podatnikom, jak i państwom członkowskim. Dzięki takiemu działaniu zostanie zrobiony krok naprzód, natomiast powinno to utorować drogę nie do większej konkurencji, lecz do większej współpracy. Nadszedł czas, aby skończyć z dumpingiem podatkowym, który prowadzi do upadku, ponieważ powoduje uszczerbek we wpływach z podatków w państwach członkowskich, ze szkodą dla kogo? Dla podatnika oraz małych i średnich przedsiębiorstw, które nie mają takich zasobów, jak duże firmy międzynarodowe, by rozgrywać państwa członkowskie przeciwko sobie.

Dlatego naszym zdaniem skonsolidowana podstawa opodatkowania jest warunkiem wprowadzenia – zgodnie z tym, co robimy w dziedzinie podatku VAT – stopniowej harmonizacji stawek podatkowych dla przedsiębiorstw, począwszy od ustalania progów minimalnych.

Wreszcie, ustanowienie trwałej podstawy systemów podatkowych państw członkowskich wymagać będzie znacznie głębszych zmian: zmniejszenie obciążeń dochodów z pracy i wyrównania tego zmniejszenia poprzez wprowadzenie progresywnego podatku od energii – pochodzącej z nieodnawialnych źródeł energii – oraz podatku od transakcji i zysków finansowych. Lecz jak mawiała moja babcia, to już inna historia.

Tymczasem Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie gratuluje pani Alvarez i panu Domeniciemu wspaniałej pracy, która nie ograniczyła się tylko do powtórzenia dawnych stanowisk Parlamentu Europejskiego, ale uczyniła je bardziej ambitnymi i bardziej praktycznymi.

Zakończę słowami pożegnania skierowanymi również do pana komisarza Kovácsa. Nie było mnie tutaj w czasie, gdy pan przybył. Koledzy posłowie powiedzieli mi, że wrażenie, jakie pan na nich wywarł w trakcie podejmowanych przez siebie działań, jest znacznie lepsze niż w momencie pierwszej nominacji. Dlatego byliśmy mile zaskoczeni. Życzę panu wszystkiego najlepszego.

  Ashley Fox, w imieniu grupy ECR. – Panie przewodniczący! Chciałbym podziękować sprawozdawcom oraz kontrsprawozdawcom za ciężką pracę, jaką włożyli w sporządzenie omawianych sprawozdań.

Opodatkowanie, w szczególności wszelkiego rodzaju harmonizacja, jest zawsze kwestią delikatną. Musimy zachować równowagę pomiędzy potrzebą prowadzenia skutecznego jednolitego rynku a potrzebą ochrony kompetencji państw członkowskich w sprawie opodatkowania. Sugerowałbym panu posłowi Lambertsowi, że najlepszym sposobem, aby zminimalizować uchylanie się od zobowiązań podatkowych jest posiadanie prostszych podatków i niższych stawek podatku. Konkurencja podatkowa to świetna sprawa. Chroni podatnika przed pazernymi rządami.

Państwa członkowskie muszą mieć możliwość podpisywania umów dwustronnych z krajami trzecimi. Wielka Brytania i USA chętnie dzielą się informacjami ze względu na historię swojej współpracy w walce z terroryzmem. Jeśli te informacje miałyby być wykorzystane w całej UE, w przyszłości wiele krajów trzecich mogłoby odmówić podpisania podobnych porozumień. Ustałaby współpraca i bezpieczeństwo narodowe byłoby zagrożone.

Wzywam posłów, aby do tych sprawozdań podeszli w sposób pragmatyczny. Należy zyskać pewność, że nie pozwalamy sobie na niepotrzebną harmonizację, ponieważ stanowi to zagrożenie dla bezpieczeństwa krajowego.

  Nikolaos Chountis, w imieniu grupy GUE/NGL. – (EL) Panie przewodniczący! Bez wątpienia, sporządzenie sprawozdań, o których mowa, to konkretne działanie na rzecz stworzenia ram prawnych w zakresie współpracy administracyjnej na poziomie Unii Europejskiej w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich z wyjątkiem podatku VAT i akcyzy.

Muszę jednak powiedzieć, że sprawozdania, wnioski dotyczące dyrektyw itp. dotykają problemu uchylania się od zobowiązań podatkowych oraz kwestii oszustw podatkowych.

Są jednak dwa aspekty uchylania się od zobowiązań podatkowych, które w czasie kryzysu się wyróżniają. Pierwszy dotyczy konkurencji podatkowej w Europie; ostatnią rzeczą, jaką to wspiera jest solidarność oraz spójność gospodarczą i społeczną państw członkowskich. Musimy się tym problemem zająć i go rozwiązać.

Drugi odnosi się do przedsiębiorstw w rajach podatkowych. Jak wszyscy wiemy, przedsiębiorstwa te są nośnikami oszustw podatkowych i ośrodkami prania pieniędzy. Na przykład zamiar rządu greckiego, aby po prostu pobierać od tych transakcji podatek w wysokości 10%, to skandal.

W tej sytuacji i - jak podkreślało wielu posłów - w czasach obecnego kryzysu gospodarczego, gdy wszystkie państwa członkowskie doświadczają problemów finansowych nie mówiąc już o tym, że Europejski Bank Centralny oraz Pakt Stabilizacji funkcjonują w sposób nieodpowiedni i raczej zaostrzają ten problem niż go rozwiązują, konieczne są wspólne rozwiązania wspólnych problemów, z których jednym jest uchylanie się od zobowiązań podatkowych.

Musimy ograniczyć uchylanie się od zobowiązań podatkowych oraz zmniejszyć zakres oszustw podatkowych, tak aby rządy miały dochody w okresie, w którym istnieje pilna potrzeba prowadzenia polityki redystrybucji i rozwoju.

  Godfrey Bloom, w imieniu grupy EFD. – Panie przewodniczący! Opodatkowanie jest pojęciem, które w ciągu minionych 3 tysięcy lat bardzo istocie niewiele się zmieniło, czyż nie? By uczynić swoje życie przyjemniejszym, bogaci i wpływowi kradną pieniądze zwykłym ludziom.

Jedyna zmiana w czasach współczesnych polega na tym, że teraz podatki są pobierane „z myślą o podatnikach”: że jakoś obciąża się nas podatkami pro bono.

W celu utrwalenia tego mitu, wymyślamy okresowe powody do paniki, aby zmusić ludzi do posłuszeństwa. Najnowszy z nich oczywiście jest taki, że jeśli nie wydusimy z siebie podatków ekologicznych, wszyscy się ugotujemy – czyż nie przypomina to religii średniowiecznych, w których było podobnie: płać albo smaż się w piekle.

Harmonizacja podatków to koncepcja wykombinowana przez współczesną klasę polityczną po to, aby mieć pewność, że żaden rząd nie ukradnie swoim obywatelom zbyt mało: coś w rodzaju złodziejskiego kartelu złodziei, mówiąc inaczej.

Jeżeli naprawdę państwo chcecie harmonizacji podatków, sugeruję, aby Komisja i biurokracja płaciła takie same podatki, jak wyborcy, by ponosiła takie same obciążenia podatkowe, jak reszta z nas, zanim wyborcy przypuszczą szturm do tego budynku i powieszą nas na krokwiach budynku, do czego mają do tego pełne prawo.

  Hans-Peter Martin (NI). – (DE) Panie przewodniczący! Musimy dokonać zasadniczych zmian procesu demokratycznego. Jako młody pisarz i dziennikarz, kiedyś z przekonania płaciłem podatek w wysokości 62 %, ponieważ byłem pewien – i odnosiłem takie wrażenie – że rządzą nami dobrzy ludzie. Od czasu jednak, gdy zostałem posłem do Parlamentu Europejskiego, widzę to, co faktycznie dzieje się z wpływami z podatków. Wracając do przeszłości – kiedyś płaciliśmy miliony szylingów rocznie. W obecnej debacie poświęconej wspieraniu dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania niepokoi mnie fakt, iż nie przyglądamy się naszym wydatkom, ale po prostu mówimy o złych oszustach podatkowych.

W przeszłości, gdy stawka podatku wynosiła 62 %, moim doradcą podatkowym był Christoph Matznetter, który później został austriackim sekretarzem stanu ds. finansów. Powiedział mi: „Pochodzisz z Vorarlbergu, przekrocz granicę Lichtensteinu lub Szwajcarii!”. Nie uczyniłem tego, ale inni to zrobili. Jeżeli jednak, w świetle tych doświadczeń, podejdzie się do tego na trzeźwo i racjonalnie, tak jak ktoś, kto nie był pracownikiem służby cywilnej, kto nie obciążał systemu zabezpieczenia społecznego, kto nie działał w żadnej sferze publicznej – jak większość posłów w tej Izbie – wówczas należy sobie postawić pytanie, jak u licha mogę uchronić moje ciężko zarobione pieniądze przed podobnym marnotrawstwem?

Dlatego moja propozycja jest następująca: zacznijmy w momencie, w którym możemy udowodnić, że rozsądna administracja będzie rozsądnie wykorzystywać pieniądze, czyli zacznijmy od siebie. Po co nam 200 kolejnych nowo zatrudnionych osób? Dlaczego w tym tygodniu musimy finansować lekcje jazdy na nartach? Po co to wszystko? Jeśli naprawdę chcemy podjąć walkę z rajami podatkowymi, odzyskiwać wierzytelności podatkowe i na serio zainteresować ludzi projektem Unii Europejskiej, musimy zacząć od siebie i pokazać ludziom, że instytucje, za którymi stoimy, wydają pieniądze podatników w sposób odpowiedzialny. W przeciwnym razie będziemy nadal tracić wpływy z podatków, nie mając podstaw, aby oszustów pociągać do odpowiedzialności.

  Enikõ Gyõri (PPE). – (HU) Panie i panowie! Spadek PKB o 4 %, 21 milionów bezrobotnych obywateli UE, postępowanie związane z nadmiernym deficytem wszczęte przeciwko 20 państwom członkowskim, zadłużenie państwa rzędu 80 %. W sytuacji, gdy Unia Europejska jest w takim stanie, pytam: czy stać nas na taki luksus, by miliardom euro pochodzącym z podatków pozwolić tak po prostu odpłynąć? To nie do przyjęcia, że podczas gdy przeznaczamy ogromne kwoty na bodźce ekonomiczne i na utrzymanie miejsc pracy, na szczeblu UE nie nastąpił żaden postęp w kwestii znalezienia sposobów, aby na przykład ruszyć z miejsca haniebny 5% próg odzyskiwania transgranicznych zobowiązań podatkowych. Albo czy należy w sposób jednakowy rozszerzać automatyczną wymianę informacji i objąć nią wszystkie dochody, a tym samym wyeliminować konieczność pozyskiwania przez rządy informacji z kradzionych nośników danych na temat nieopodatkowanych dochodów swoich obywateli, które zostały zainwestowane tu i tam.

W chwili obecnej oszustwa podatkowe w Unii Europejskiej stanowią równowartość dwóch i pół budżetu całej UE. Zdecydowanie uważam, że organy podatkowe państw członkowskich muszą współpracować w celu tropienia oszustw podatkowych. Nikt nie powinien mieć możliwości, aby ukryć się za tajemnicą bankową i zlikwidujmy quasi-raje podatkowe na obszarze Unii Europejskiej, nawet wówczas – moi koledzy posłowie - gdy to sprawia przykrość państwom członkowskim, w których raje podatkowe znajdują się. Dobro Europy jako całości musi mieć pierwszeństwo przed partykularnymi poglądami. Uczciwi obywatele płacący podatki w UE oczekują od nas przynajmniej reguł, które są wiążące dla wszystkich, bez żadnych furtek.

W swoim sprawozdaniu pan poseł Domenici pokazuje, jak te furtki zamknąć. Przedmiotem naszych rozważań nie jest teraz harmonizacja podatków, lecz sposób odzyskiwania – w razie potrzeby przy pomocy innych instytucji – podatków pobieranych według zasad obowiązujących w każdym państwie członkowskim. Wszystkie pozostałe elementy pakietu podatkowego, jaki mamy przed sobą, służą temu samemu celowi. W imieniu grupy PPE uzupełniłem o pewne kwestie sprawozdanie pana posła Domeniciego, co uzyskało także poparcie innych grup politycznych. Przede wszystkim zaproponowałem ustanowienie systemu zachęt, który gwarantowałby otrzymanie części odzyskanych sum przez państwo członkowskie działające w imieniu innego państwa dążącego do odzyskania podatków transgranicznych. W ten sposób moglibyśmy zachęcić niezdecydowane organy podatkowe do współpracy. Po drugie, stosując system porównawczej kalkulacji zysków, moglibyśmy podejmować skuteczne działania, zwłaszcza przeciwko przedsiębiorstwom wielonarodowym, które dopuszczają się manipulacji cenami transferowymi, by uchylić się od zobowiązań podatkowych. Wiem, że pan komisarz Kovács ma w tym względzie wątpliwości, lecz sądzę, że można byłoby rozpocząć prace w tym kierunku.

I na koniec wyrażam zadowolenie, że Komisja wspiera konieczność zaostrzenia wymagań dotyczących wymiany informacji podatkowej, zgodnie z modelową umową OECD obejmującą 12 państw. Sądzę, że podążając dalej tym tropem możemy zmierzać w kierunku uczciwszej polityki podatkowej.

  Olle Ludvigsson (S&D). – (SV) Panie przewodniczący! Dzisiaj wieczorem omawiamy szereg środków związanych ze zwalczaniem różnego rodzaju oszustw podatkowych i uchylania się od zobowiązań podatkowych. To bardzo ważne kwestie. Byłoby bardzo dobrze, gdybyśmy w proponowany sposób zdołali w UE wzmocnić nasze instrumenty i naszą współpracę w celu zwalczania uchylania się od zobowiązań podatkowych.

Kryzys gospodarczy i finansowy przyśpieszył konieczność doprowadzenia do tego, aby nasze systemy podatkowe były możliwie skuteczne, wiarygodne i sprawiedliwe. Pozytywnie zapatruję się na propozycję rozszerzenia zakresu stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Poza wszystkim jest to ważny krok w naszych pracach dotyczących zmian klimatu. Wówczas, gdy w roku 2013 uprawnienia do emisji zaczną być sprzedawane w drodze licytacji, musimy dysponować funkcjonującym wiarygodnym systemem handlu, nietarganym oszustwami w zakresie podatku VAT czy innymi podobnymi problemami. Prawdopodobnie mechanizm odwrotnego obciążenia będzie doskonałym sposobem zapobiegania tego rodzaju oszustwom w dziedzinie podatku VAT. Zapewni zarówno wiarygodność, jak i skuteczność całego systemu.

Prace nad sprawozdaniem w sprawie mechanizmu odwrotnego obciążenia były bardzo konstruktywne. Cieszę się widząc, że Komisja, Rada i zainteresowani koledzy posłowie postanowili szybko przedstawić dobre rozwiązanie. Główny element omawianego sprawozdania dotyczy stworzenia kompleksowego systemu oceny – systemu, który oparty jest na jednolitych kryteriach. Bardzo ważne jest, aby starannie monitorować, na ile ten mechanizm odwrotnego obciążenia dobrze działa w praktyce w danej dziedzinie. Zaproponowane obecnie środki, które mają służyć do walki z uchylaniem się od zobowiązań podatkowych, to ważny krok na tej drodze, ale należy je uznać za niewielką część szerszego, długotrwałego procesu.

Pozostaje jeszcze wiele do zrobienia w tej dziedzinie. Należy rozwijać współpracę w ramach UE, a sama UE powinna wieść prym w tworzeniu skutecznych umów międzynarodowych mających na celu zwalczanie uchylania się od zobowiązań podatkowych.

  Sylvie Goulard (ALDE). – (FR) Panie przewodniczący! Ten z pozoru raczej techniczny pakiet w rzeczywistości odnosi się do niektórych kwestii o charakterze bardzo politycznym. Po pierwsze, współpraca administracyjna między państwami w dziedzinie opodatkowania to kwestia kluczowa dla rynku wewnętrznego. Uważam, że należy to podkreślić, ponieważ swobodny przepływ osób i kapitału stanowi jeden z najcenniejszych elementów dorobku Unii Europejskiej, do którego jesteśmy tak przywiązani. Nie może to jednak prowadzić do niesprawiedliwej sytuacji podatkowej, w której niektórzy dobrze poinformowani i mobilni obywatele uchylają się od zobowiązań podatkowych, podczas gdy obywatele prowadzący bardziej osiadły tryb życia pozostają im podporządkowani.

Nie powinno to też zachęcać do konkurencji między państwami, przez co rozumiem zachęcanie do oszustw czy uchylania się. Wyjaśnia to nasze opowiedzenie się za ujednoliconą podstawą wymiaru podatku dla przedsiębiorstw i automatyczną wymianą danych pomiędzy państwami członkowskimi, co zostało już omówione.

Gdyby pani poseł Lulling uczyniła nam ten zaszczyt i z nami pozostała, mogłabym jej powiedzieć, że kwestie wolności obywatelskich rzeczywiście pojawiają się wówczas, kiedy mówimy o wymianie danych szczególnie chronionych, natomiast moim zdaniem istnieje zasadnicza różnica między danymi, które możemy wymieniać między państwami członkowskimi Unii Europejskiej – innymi słowy, w ramach rynku wewnętrznego i w służbie rynku wewnętrznego – a danymi, które wymieniamy z innymi krajami, nawet tak zaprzyjaźnionymi krajami, jak Stany Zjednoczone.

Druga kwestia wysoce polityczna, zwłaszcza po kryzysie, to walka z rajami podatkowymi, ale także z szarymi strefami – z praktykami pobłażania – które niestety istnieją w Unii Europejskiej lub na terytoriach powiązanych. W ślad za deklaracjami grupy G-20 obywatele oczekują wyników i wiarygodnej Unii. Była to główna myśl przewodnia wielu poprawek i uważam, że ten Parlament musi na nowo do tej kwestii przywiązywać odpowiednią wagę.

Wreszcie, kończąc chciałabym powiedzieć kilka słów do pana komisarza Kovácsa – rzadko się zdarza, by móc z się z kimś pożegnać tego właśnie wieczoru, gdy jego mandat się kończy; przede wszystkim jednak chciałabym udzielić kilka rad desygnowanemu komisarzowi, panu Šemecie, którego pierwsze kroki w tej dziedzinie przyjęliśmy z zadowoleniem, tak samo jak przyjęliśmy z zadowoleniem pierwsze działania drugiej Komisji kierowanej przez pana Barroso. Wygląda na to, że Komisja ta jest zdecydowana rozwiązać omawiany problem, w szczególności powierzając panu Montiemu zadanie opracowania sprawozdania na temat rynku wewnętrznego, z uwzględnieniem wszystkich tych aspektów.

Uważam, że niezależnie od tego, jak przeciwne i niechętne może być stanowisko państw członkowskich, sprawą Komisji jest takie działanie, jakie pan, panie komisarzu Kovács potrafił podejmować, oraz wykorzystywanie jej prawa do inicjatywy, lecz być może w szerszym zakresie. Szkatuły państw członkowskich są puste. Podatki to jeden ze sposobów ich napełniania i za tym się opowiadamy pod warunkiem, że czyni się to w sposób rozumny,

  Eva Joly (Verts/ALE). – (FR) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Dzięki staraniom pana posła Domeniciego sprawozdanie, nad którym będziemy glosować w bieżącym tygodniu, jest dokumentem wysokiej jakości. Mam szczerą nadzieję, ze zostanie ono przyjęte podczas środowego posiedzenia plenarnego. Zawarto w nim po prostu nowe bezprecedensowe rozwiązania, które dotyczą przejrzystości finansowej, polityki fiskalnej oraz walki z rajami podatkowymi, czyli zjawisk mających poważne konsekwencje, słusznie już tutaj akcentowane.

Po pierwsze, z zadowoleniem należy przyjąć fakt, iż w tekście tym potwierdza się znaczące ograniczenia walki z rajami podatkowymi, jaka była dotychczas prowadzona. Umowy podatkowe oraz opracowane przez OECD zestawienia jurysdykcji niechętnych do współpracy – by posłużyć się oficjalnie stosowaną terminologią – są niewystarczające, a nawet stanowią część problemu, który miały rozwiązywać.

Dlatego też ogromnie ważne są te propozycje zawarte w omawianym sprawozdaniu, które próbują wyjść poza ten sposób podejścia, dotyczące przyjęcia nowej definicji rajów podatkowych oraz wprowadzenia nowych narzędzi – łącznie z sankcjami − aby pomóc w tej walce. Dotyczy to oczywiście propozycji wprowadzenia automatycznej wymiany informacji podatkowej, zarówno w Unii Europejskiej, jak i na poziomie międzynarodowym.

Jest tak również w przypadku księgowości specyficznej dla poszczególnych krajów, której domagają się autorzy sprawozdania i która umożliwi zmierzenie rzeczywistej działalności przedsiębiorstw w krajach, gdzie mają one swoją siedzibę oraz sprawdzenie, czy te podmioty rzeczywiście płacą tam należne podatki. Są to dwa zasadnicze żądania, które wielu ekspertów stawiało już od dłuższego czasu. Można jedynie cieszyć fakt, iż Parlament Europejski je przyjmuje, a czyniąc to stanie się jedną z instytucji, która wykazuje największe zaangażowanie w omawianą walkę.

Panie i panowie! Problem rajów podatkowych nie jest jedynie problemem technicznym. Odnosi się do kwestii wyborów podstawowych. Czy chcemy przekazywać krajom rozwijającym się środki, aby mogły korzystać z własnych zasobów zamiast miałyby narażać się na ich konfiskatę? Czy chcemy sprawić, że wszystkie nasze przedsiębiorstwa i wszyscy nasi obywatele w ramach własnych możliwości będą przyczyniali się do finansowania życia obywatelskiego? Głosując za przyjęciem sprawozdania pana Domeniciego, udzielimy odpowiedzi twierdzącej na obydwa te pytania. Odpowiedzi, z których, jak sądzę, możemy tylko być dumni.

Na płaszczyźnie osobistej chciałabym podziękować panu Kovácsowi za seminarium, które zorganizowaliśmy wspólnie w Brukseli w dniu 9 grudnia w celu wprowadzenia tego tematu do porządku dziennego. Dziękuję panu i życzę powodzenia.

  Ivo Strejček (ECR). – (CS) Panie przewodniczący! Panie komisarzu! Dzisiaj podczas debaty omawiamy pakiet wniosków spornych pod względem gospodarczym i politycznym, które mają doprowadzić do znacznej poprawy współpracy w dziedzinie opodatkowania. Oszustwa podatkowe to niewątpliwie poważny problem, który obniża wpływy do budżetów państw. Jakie są jednak przyczyny uchylania się od zobowiązań podatkowych i jakie są motywy działania podmiotów, które uciekają się do oszustw podatkowych?

Po pierwsze, wysokie stawki podatkowe. Im wyższe są podatki, tym więcej podatników będzie rozglądało się za możliwościami obchodzenia zobowiązań podatkowych. O tej dobrze znanej prawdzie ekonomicznej należy pamiętać zwłaszcza dzisiaj, gdy większość polityków zakłada, że kwestia deficytów finansów publicznych zostanie rozwiązana dzięki wyższym podatkom, innymi słowy, po stronie wpływów do budżetu, aniżeli poprzez poważne cięcia w wydatkach. Chciałbym przedstawić jeszcze jedną uwagę i stwierdzić, że to jest właśnie powód istnienia rajów podatkowych, ponieważ ludzie przenoszą kapitał do miejsc o niższych podatkach. Jeżeli chce się zlikwidować lub ograniczyć funkcjonowanie rajów podatkowych, należy obniżać podatki.

Drugim ważnym powodem uchylania się od zobowiązań podatkowych jest nieprzejrzystość i złożoność systemów podatkowych. Im więcej wyłączeń, tym więcej oszustw. Dane statystyczne i różne badania potwierdzają, że przykładowo problemy w ściąganiu podatku VAT, są spowodowane przede wszystkim przez skomplikowane wyjaśnienia i tysiące bardzo zróżnicowanych wyłączeń. Niestety, ani Komisja, ani posłowie do PE nie proponują, aby państwa członkowskie zaczęły obniżać podatki lub aby rozpoczęły wprowadzanie podstawowych korekt, które mogłyby doprowadzić do przejrzystości w jurysdykcjach podatkowych.

Sporne wnioski są następujące: wprowadzenie zasady, że istnieje obowiązek udostępniania informacji dotyczących podatników, po drugie, obowiązkowe informacje dotyczące podatników są dokładnie określone i wyraźnie szczególnie chronione, po trzecie, obowiązek wymiany informacji na temat wszystkich rodzajów podatków jest stosowany po raz pierwszy i po czwarte – nowość legislacyjna – złamana zostaje tajemnica bankowa.

  Miguel Portas (GUE/NGL). – (PT) Panie przewodniczący! Obecna debata jest bardzo ważna, ponieważ rządy oznajmiły i sama Komisja też to uczyniła, że w najbliższych latach strategia wyjścia z kryzysu zależy od planów radykalnych cięć w nakładach publicznych i wydatkach na cele społeczne. Z ciągłych informacji płynących z różnych sprawozdań, które dzisiaj omawiamy wynika natomiast, że ostatecznie jest inna droga ku przyszłości, lepsza droga ku przyszłości, taka droga ku przyszłości, która będzie sprzyjać uczciwości i zadowoleniu podatników!

I ta droga ku przyszłości jest także drogą umożliwiającą przezwyciężanie kryzysu w sferze dochodów - głównie pod względem dochodów – ponieważ położy kres koszmarowi powodowanemu przez raje podatkowe i koszmarowi powodowanemu przez oszustwa podatkowe oraz przez powszechne uchylanie się od zobowiązań podatkowych przez duże firmy i system bankowy.

I to właśnie dlatego zgadzam się z panem posłem Domenicim, kiedy mówi w swoim sprawozdaniu, że zbyt mało się robi, aby skończyć z tajemnicą bankową. I dlatego też tak właśnie mamy postępować, ponieważ prawdą jest, że odrobina sprawiedliwości w gospodarce nigdy nie zrobiła nikomu nic złego.

  Arturs Krišjānis Kariņš (PPE). – (LV) Panie przewodniczący! Panie komisarzu! Rzecz nie w tym, czy opowiadamy się za zwalczaniem oszustw podatkowych, czy jesteśmy przeciw. Oczywiście, że jesteśmy za tym. Rzecz raczej w tym, jakimi środkami chcemy się posłużyć, by ten cel osiągnąć. Sytuacja jest taka, że wśród państw członkowskich mamy państwa, które z innymi państwami członkowskimi nie wymieniają chętnie informacji na temat podatników, nawet gdy się do nich o to wystąpi. Propozycja, która jest przedmiotem dyskusji, dotyczy wprowadzenia systemu automatycznego, w którym wszystkie informacje na temat obywateli mających miejsce zamieszkania oraz przedsiębiorstw rezydujących za granicą będą podlegały wymianie między organami podatkowymi. Moim zdaniem, ważne jest, aby nie zwiększać biurokracji, niezależnie od sposobu, w jaki te informacje wymieniamy. Akurat teraz Unia Europejska przeżywa kryzys – w Hiszpanii bezrobocie wynosi blisko 20%, na Łotwie - powyżej 20%, w wielu innych krajach – znacznie powyżej 10%. Niestety ma to tendencję zwyżkową. W efekcie państwa członkowskie są zmuszane do ograniczania wydatków publicznych, czyli do działania, które tak naprawdę jest całkowicie przeciwstawne wobec zwiększaniu rozmiarów machiny biurokratycznej. Nie możemy sobie pozwolić na powiększanie machiny biurokratycznej. Wprowadzenie omawianego systemu automatycznej wymiany informacji nieuchronnie wiązałoby się jednak z powiększaniem wielkości machiny biurokratycznej. W mojej ocenie, w obecnych czasach podatników europejskich zwyczajnie na to nie stać. Moim zdaniem jest inna propozycja, którą mianowicie powinniśmy omówić, aby nie popadać w skrajności, czyli dokonywać wymiany wszystkich informacji w sposób automatyczny, a zamiast tego przynajmniej spowodować, aby wszystkie państwa członkowskie wymieniały wszystkie informacje na życzenie. Reasumując zatem – automatyczna wymiana informacji dokonywana na życzenie. Dziękuję.

  Arlene McCarthy (S&D). – Panie przewodniczący! Wobec strat rocznych, przekraczających 200 miliardów euro, walka z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od zobowiązań podatkowych w UE musi nadal stanowić priorytet dla tego Parlamentu, Komisji Europejskiej i rządów państw członkowskich. Nie mogę uwierzyć, by ktokolwiek w tej Izbie uważał, że prawo do prywatności jest prawem do uchylania się od zobowiązań podatkowych.

Istnieje oczywiście ogólne zgoda co do tego, że brak dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania zachęca do oszustw podatkowych oraz do uchylania się od zobowiązań podatkowych. Oszustwa podatkowe mają poważny wpływ na budżety krajowe. Ogałacają z niezbędnych środków usługi publiczne, ochronę zdrowia, edukację i badania naukowe. Ponadto według poważnej organizacji dobroczynnej uchylanie się od zobowiązań podatkowych przez niezmiernie bogatych ludzi i przez korporacje światowe ma poważny wpływ na życie ponad pięciu milionów dzieci w krajach rozwijających się.

Od rządów w najbiedniejszych krajach rozwijających się wyłudza się 92 miliardy euro rocznie w postaci wpływów z podatków, podczas gdy Bank Światowy szacuje, że zaledwie trzecia tego część – 30-34 miliardów euro – wystarczyłaby na sfinansowanie Milenijnych Celów Rozwoju ONZ. Jeszcze bardziej bulwersujące jest stwierdzenie brytyjskiej organizacji dobroczynnej, według której 7 bilionów euro jest ukryte w rajach podatkowych.

Dlatego działania i zalecenia rekomendowane w omawianych sprawozdaniach mają zasadnicze znaczenie dla wspomagania równych szans i dla zwalczania wypaczeń i nadużyć leżących u podstaw systemów uchylania się od zobowiązań podatkowych oraz u podłoża oszustw. Aktywa znajdujące się w rajach podatkowych stanowią obecnie jedną trzecią aktywów globalnych…

(Przewodniczący poprosił mówczynię, aby mówiła wolniej z uwagi na pracę tłumaczy)

…połowa handlu światowego przechodzi przez raje podatkowe, a działania na rzecz rozwiązania problemu już zintensyfikowano. Raje podatkowe są przedmiotem śledztw, przy czym wnioski przyjmowane są w UE i OECD.

Jedyną drogą wyjścia jest bardziej zdecydowana współpraca w dziedzinie opodatkowania. Nie osłabia ona suwerenności danego państwa, lecz przeciwnie wzmacnia i rozszerza krajowe systemy podatkowe, powstrzymując działania tych, którzy dążą do podważania integralności i funkcjonowania omawianych systemów.

Jeżeli globalny kryzys finansowy nas czegoś nauczył, to tego, że potrzeba nam większej otwartości i przejrzystości w transakcjach finansowych. Właśnie dlatego popieram propozycje idące w kierunku globalnego porozumienia i standardu w kwestii automatycznej wymiany informacji, przedstawione przez naszych sprawozdawców.

Chciałabym zakończyć stwierdzeniem że ci, którzy starają się rozmyć te propozycje, chowając się za sianiem paniki w sprawie prywatności danych, nie są ani poważni ani ambitni w kwestii wspierania globalnych działań w zakresie zwalczania plagi, jaką jest uchylanie się od zobowiązań podatkowych i oraz w sprawie propagowania dobrych rządów, prawidłowych postaw obywatelskich i odpowiedzialności społecznej.

  Wolf Klinz (ALDE). – (DE) Panie przewodniczący, panie i panowie! Oszustwa w dziedzinie podatku VAT nie są tylko drobnym przewinieniem. Jest to działanie przestępcze i problem, który z czasem nasila się albo zmniejsza. Według najnowszych danych szacunkowych obywatele, a tym samym – podatnicy, rokrocznie tracą aż 100 miliardów euro, być może nawet więcej.

W okresie narastającego stale długu publicznego i nasilającego się kryzysu, obywatele nie mają zrozumienia dla faktu, iż jak dotąd Unia Europejska nie była w stanie pomyślnie rozwiązać tego problemu. Dlatego też z zadowoleniem przyjmuję nową próbę wprowadzenia procedury odwrotnego obciążenia, w sprawie której będziemy pojutrze głosować. Przy pomocy procedury odwrotnego obciążenia usiłujemy skutecznie wyeliminować problem uchylania się od płacenia podatku VAT lub przynajmniej ten problem zmniejszyć. Musimy jednak poczekać i zobaczyć, czy procedura ta przyniesie pożądany wzrost wpływów z podatku VAT i powstrzyma nowe przypadki nadużyć finansowych. Z pewnością jednak warto podjąć tę próbę. Będziemy uważnie śledzić efekty procedury, której stosowanie jest obecnie ograniczone do roku 2014 oraz dokonamy krytycznej oceny.

Chciałem jednak wprowadzić poprawkę do jednego określonego punktu: opowiadam się za wyłączeniem jakiejkolwiek odpowiedzialności przedsiębiorstw, które pod względem przeglądu ich numerów rejestracyjnych VAT dokładają należytej staranności, nawet jeśli odbiorca popełnia nadużycia. Szczerze żałuję, że moja poprawka w tym zakresie nie uzyskała większości w Komisji Gospodarczej i Monetarnej.

  Vicky Ford (ECR). – Panie przewodniczący! Oszustwa podatkowe są przestępstwami, które nie tylko oznaczają okradanie rządów, lecz także powodują ograbianie każdego jednego podatnika – każdego obywatela, który podatki płaci w terminie. OECD i G-20 zrobiły w tym zakresie wiele dobrego, wykonano wiele dobrej pracy, a różni sprawozdawcy w Parlamencie pracują nad kwestią zwalczania oszustw podatkowych. Chciałabym się wypowiedzieć konkretnie na temat sprawozdania pana posła Domeniciego i podziękować mu za wielką klarowność, jaką zaprezentował w prowadzonych w całym Parlamencie pracach nad doskonaleniem tego dokumentu. Niepokoją mnie jednak trzy sprawy.

Pierwsza obawa polega na tym, że zwalczanie oszustw podatkowych nie powinno być wykorzystywane jako furtka stanowiąca usprawiedliwienie dla tych którzy chcą wszcząć debatę nad harmonizacją podatków w całej UE. W dokumencie tym występuje sformułowanie dotyczące wspólnej skonsolidowanej podstawy podatku od osób prawnych i sądzę, że powinniśmy zaczekać do czasu przedstawienia oceny wpływu przez Komisję w późniejszym okresie tego roku, zamiast przeskakiwać do formułowania wniosków „za” i „przeciw” w odniesieniu do wspomnianej debaty.

Punkt drugi dotyczy kontrowersyjnej kwestii wymiany informacji. Jest bardzo jasne, że w niektórych sytuacjach istnieje konieczność lepszej wymiany i rzeczywiście, podobnie jak podatek od oszczędności, wymiana automatyczna ma swoje dobre strony. Autorzy tego dokumentu idą jednak znacznie dalej i żądają wymiany automatycznej we wszystkich obszarach. Wolałabym raczej, aby przyjrzeć się każdej konkretnej sytuacji i stwierdzić, gdzie to jest potrzebne.

Po trzecie, w sprawozdaniu pana posła Domeniciego proponuje się ogólnounijną opłatę od operacji finansowych wykonywanych do i z niektórych jurysdykcji. Przewidziano różne sankcje i różne zachęty, jak podkreślił pan komisarz, które można stosować w celu wspierania prawidłowych zachowań w tym obszarze. Bardzo się obawiam, że możemy zrobić krok wstecz w wyniku zaledwie jednej sugestii, która – zawierając słowa o opłacie ogólnounijnej – mogłaby się okazać wysoce kontrowersyjna.

  Diogo Feio (PPE). – (PT) Panie przewodniczący! Zajmując się omawianymi czterema sprawozdaniami, które jak się zdaje mają bardzo dobrą konstrukcję techniczną, rozważamy doniosłe kwestie polityczne. Po pierwsze – i żeby było jasne: walka z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od zobowiązań podatkowych powinna trwać nieustannie. Musi tak być ze względu na szacunek dla tych, którzy płacą podatki i przestrzegają przepisów.

Pragnę również, aby było jasne, że nie jest to sprawa szczególnie związana z jakimkolwiek kryzysem. Jest to zagadnienie z zakresu etyki życia publicznego. I dokładnie tak, jak ta kwestia powinna być przedmiotem dyskusji, to inna sprawa, która odnosi się do konkurencyjności podatkowej, powinna być również omawiana przez Unię Europejską i państwa członkowskie, z myślą o wspieraniu wzrostu gospodarczego poprzez politykę w zakresie opodatkowania.

Niezbędne jest również rozpatrywanie walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od zobowiązań podatkowych, w świetle prawa. Prawo musi być proste. Prawo musi być przejrzyste, a organy administracyjne muszą również działać we właściwy sposób. Z tego właśnie względu tak istotna jest kwestia związana z wymianą informacji, gdzie musimy brać pod uwagę decyzje podjęte przez organizacje międzynarodowe, które naprawdę badały tę sprawę, takie jak – przede wszystkim – OECD. Istotna jest wymiana doświadczeń w tym względzie, tak aby środki, które w teorii są prawidłowe, w praktyce nie przynosiły efektu przeciwnego do zamierzonego.

Zwłaszcza w materii rajów podatkowych musimy poprzeć decyzje podjęte podczas posiedzenia grupy G-20 oraz postęp tam osiągnięty, a nade wszystko musimy pamiętać, że środki w tym obszarze powinny być odpowiednie, proporcjonalne i skuteczne.

  Elisa Ferreira (S&D). – (PT) Panie przewodniczący! Panie komisarzu! Oto kilka faktów, które warto pamiętać: według OECD w 2008 roku w rajach podatkowych ukryto aktywa o wartości rzędu 5-7 bilionów euro. W Unii Europejskiej uchylanie się od zobowiązań podatkowych, o którym już dzisiaj była mowa, dotyczy od 2 % do 2,5 % zasobów UE, to znaczy równowartość dwóch budżetów UE.

Obecnie nie ma również żadnych wątpliwości, że raje podatkowe, niejasność nowych produktów finansowych, brak współpracy administracyjnej, brak regulacji i nadzoru rynków oraz wygórowane ambicje podmiotów gospodarczych – wszystko to przyczyniło się do straszliwego kryzysu, jakiego doświadczamy.

Na poziomie globalnym, dokonuje się postęp, a my wyciągamy z tego wnioski - wnioski, które zostały zawarte w inicjatywach Międzynarodowego Funduszu Walutowego, OECD, G-20 i Forum Stabilności Finansowej. Unia Europejska, w szczególności pod kierunkiem pana komisarza Kovácsa, któremu chciałabym tutaj złożyć gratulacje, uczestniczyła w szeregu inicjatyw. Dotyczą one współpracy administracyjnej, dyrektywy w sprawie opodatkowania oszczędności, pomocy w odzyskiwaniu wierzytelności, kodeksu postępowania, jak również wzmocnienia współpracy w Belgii, Austrii, Luksemburgu, na wyspie Man, a nawet w krajach sąsiednich: w Szwajcarii, Monako i Lichtensteinie.

Istotne jest jednak, że ten zbiorowy wysiłek nie prowadzi do zjawiska, które tak celnie opisał rodak pana posła Domeniciego, mówiąc w Lamparcie, że wiele rzeczy musi ulec zmianie, jeżeli wszystko ma pozostać po staremu. Jest to przykład czegoś, do czego dojść nie może!

Obywatele europejscy mają teraz do czynienia z bezrobociem, groźbą podwyżek podatków oraz utraty podstawowych praw emerytalnych. Małe i średnie przedsiębiorstwa nie otrzymują kredytu, a wyrzeczenia są bardzo powszechnym zjawiskiem. Właśnie ci obywatele oczekują od nas – jako swoich przedstawicieli tutaj w Parlamencie – wyciągnięcia wniosków i rzeczywistego zagwarantowania konkurencji, sprawiedliwości, przejrzystości i uczciwości w Unii Europejskiej.

Omawiane cztery sprawozdania, w szczególności sprawozdanie pana posła Domenici i pani poseł M. Alvarez, wpisują się w te oczekiwania. Mam nadzieję, że sprawozdania te otrzymają szerokie poparcie ze strony posłów tej Izby i że rzeczywiście zapewnią Unii Europejskiej siłę polityczną, jakiej potrzebuje, aby wyciągnąć właściwe wnioski, a także że pomogą, by te wnioski zostały uznane w skali międzynarodowej.

  Olle Schmidt (ALDE). – (SV) Panie przewodniczący! Wszyscy mamy świadomość, że podatki należą - jak słyszeliśmy - do kwestii drażliwych. Państwa członkowskie całkiem słusznie patrzą na podatki głównie jako na sprawę o charakterze krajowym; w następstwie kryzysu finansowego coraz więcej krajów zdaje sobie jednak sprawę, że musi nastąpić poprawa współpracy wewnątrz UE.

Konkurencja podatkowa to dobra rzecz. Przepisy jednak muszą być uczciwe i żadne państwo członkowskie nie może odnosić korzyści ze stosowania jego przepisów w celu unikania zobowiązań podatkowych. Oszustwa podatkowe są niezgodne z prawem, niemoralne i zakłócają sytuację w poszczególnych państwach członkowskich UE.

Możemy krytykować obciążenia podatkowe we własnych krajach. Sam byłem z tego znany. Jednakże musimy pracować nad zmianą polityki w naszym kraju, a nie wykręcać się od naszych obowiązków. Najefektywniejszy sposób wymiany informacji to wymiana automatyczna. UE często krytykuje raje podatkowe różnego rodzaju. Dlatego istotne jest, by pokazać, że wewnętrz Unii Europejskiej też pracujemy nad poprawą przejrzystości, otwartości i współpracy w dziedzinie opodatkowania, przy jednoczesnym poszanowaniu nienaruszalności życia prywatnego.

W celu uniknięcia niepotrzebnych kosztów administracyjnych i stworzenia bardziej przejrzystej podstawy prawnej, Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy przedstawiła poprawkę, zgodnie z którą państwa członkowskie nie mogą być zmuszone do pomocy innym państwom członkowskim, jeżeli sprawa dotyczy mniej niż 1 500 euro w skali roku. Uważam, że to wyznacza wyraźne granice uprawnień władz i – jak rozumiem – pan komisarz Kovács tę poprawkę przyjmuje.

Na koniec chciałbym podziękować panu komisarzowi Kovácsowi za dodatkowe 18 godzin, czy coś koło tego. Praca z panem była zaszczytem. Nie wszystko udało się panu osiągnąć, lecz zrobił pan to, co było w pana mocy. Dziękuję i życzę powodzenia.

  Jacek Włosowicz (ECR). - Panie przewodniczący! W szóstej kadencji Komisja Europejska przyjęła szereg wniosków legislacyjnych w ramach zwalczania oszustw podatkowych i uchylania się od płacenia podatków w Unii Europejskiej. Kluczowy jest tutaj wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania. Dzięki przyjęciu przez praktycznie wszystkie państwa członkowskie obecnie obowiązująca dyrektywa była bez wątpienia pierwszym krokiem w kierunku współpracy administracyjnej w tej dziedzinie, choć ewidentnie zabrakło konkretnych wyników w zakresie jej wdrożenia. W tym wniosku mamy natomiast wzmocnienie wewnętrznej suwerenności poszczególnych państw w zakresie opodatkowania poprzez zastosowanie bardziej konkretnego i skutecznego zarządzania własnymi środkami pochodzącymi z podatków, jak i pogłębienia procesu integracji europejskiej, która w dziedzinie opodatkowania staje się coraz bardziej konieczna, zarówno z punktu widzenia politycznego, gospodarczego, jak i administracyjnego.

  Thomas Mann (PPE). – (DE) Panie przewodniczący! Panie komisarzu Kovács! Dziękuję za pańską wspaniałą pracę. Współpraca administracyjna pomiędzy państwami członkowskimi w dziedzinie opodatkowania, która leży w mojej gestii, to ambitne zamierzenie. Jest ona konieczna, ponieważ uchylanie się od zobowiązań podatkowych nie stanowi po prostu drobnego przewinienia. Ma wpływ na wszystkie kraje bez względu na granice.

Musimy pracować razem na rzecz walki z oszustwami podatkowymi i z podejrzanymi rajami podatkowymi. Pogląd reprezentowany przez państwa członkowskie, że nie wszystko da się rozwiązać na szczeblu europejskim, jest jawnym błędem. Zbadanie możliwości zakupu nielegalnie zdobytych danych na temat oszustów, który to zakup jest wątpliwy z prawnego punktu widzenia i stanowi problem, z którym zmagamy się w Niemczech, nie powinno być naszym jedynym sposobem działania. Może się jednak okazać, że taki zakup jest konieczny.

Z zadowoleniem przyjmuję w tej dyrektywie: po pierwsze, zaplanowaną automatyczną wymianę informacji między organami podatkowymi, po drugie, zaawansowaną procedurę wzajemnej wymiany pracowników między administracjami, i po trzecie, pilnie konieczny środek umożliwiający rozluźnienie przepisów dotyczących tajemnicy bankowej daleko poza granicami UE.

Prawdą jest, że musimy usunąć pewne przeszkody, zwłaszcza kwestie sprzeczne między wymianą danych, z jednej strony, a ochroną danych – z drugiej. Musimy znaleźć równowagę między tymi dwoma obszarami i nie powinniśmy dopuścić do tego, aby jeden interes przeważał nad drugim.

Ponadto przedmiotem większej uwagi powinno być transgraniczne podwójne opodatkowanie. Rozmawiałem z licznymi małymi i średnimi przedsiębiorstwami działającymi jednocześnie w różnych państwach członkowskich. Mówią, że sytuacja jest zbyt skomplikowana i że nie ma wystarczającej przejrzystości i doświadczenia, dlatego też nie są one w stanie podejmować właściwych decyzji inwestycyjnych. Musimy to uwzględnić. Należy także zmniejszyć biurokrację i zwracać większą uwagę na rzeczy naprawdę konieczne, tak aby administracje podatkowe były w stanie pomóc nam w zacieśnieniu współpracy i uproszczeniu procedur. Jeżeli uda się nam to osiągnąć, jeżeli zdołamy zakorzenić tego rodzaju uproszczone procedury w codziennym życiu przedsiębiorców, osiągniemy znaczący postęp. Omawiana dyrektywa stanowi ważną deklarację świadczącą o tym, że taka jest nasza intencja działania.

  George Sabin Cutaş (S&D). – (RO) Nasza debata na temat proponowanych reform podatkowych ma miejsce w sytuacji, która nieuchronnie wywiera wpływ na politykę fiskalną. Kryzys gospodarczy i finansowy jest przyczyną wzrostu deficytu na całym świecie, co z kolei zwiększa znaczenie zasobów zapisanych w budżecie publicznym.

Jak już powiedziano, najnowsze sprawozdania na ten temat uwypuklają niepokojące rozmiary oszustw podatkowych w Unii Europejskiej, wynoszą bowiem one ponad 200 miliardów euro rocznie, co stanowi równowartość 2-2,5 % PKB.

Inni posłowie, którzy pracowali nad tymi sprawozdaniami i którym chciałbym wyrazić uznanie za ich wysiłki, przedstawili nam jaskrawy obraz skali nadużyć. Plan naprawy gospodarczej zaproponowany przez Komisję Europejską mający na celu ograniczenie wpływu kryzysu wymaga pokrycia kosztów w łącznej wysokości do 1 % PKB. Uważam, że sytuacja wymaga zdecydowanych środków zwalczania nadużyć finansowych i ściślejszej współpracy z państwami członkowskimi w dziedzinie opodatkowania, tym bardziej, że kryzys w większym stopniu niż kiedykolwiek pokazał negatywny aspekt współzależności między gospodarkami krajowymi.

Na tym tle wniosek w sprawie dyrektywy oznacza krok naprzód, ponieważ doprowadzi do zgodności europejskiego prawodawstwa podatkowego zarówno z rozwojem sytuacji gospodarczej, jak i z wzmocnieniem procesu integracji europejskiej. W tym sensie, automatyczna wymiana informacji, zniesienie tajemnicy bankowej i środki mające na celu poprawę wzajemnej pomocy w odzyskiwaniu wierzytelności mogą znacząco przyczynić się do większej efektywności współpracy administracyjnej między 27 państwami członkowskimi.

Na koniec chciałbym życzyć panu komisarzowi Kovácsowi wszelkiej pomyślności w jego przyszłych przedsięwzięciach.

  Carl Haglund (ALDE). – (SV) (początkowo bez mikrofonu) …omawiana dyrektywa jest bardzo oczekiwana w okresie, jaki mamy teraz, gdy na całym świecie spadają wpływy z podatków. Na wspólnym rynku w żaden sposób nie możemy akceptować obecnej sytuacji, w której dochód podlegający opodatkowaniu może być ukryty i pozostawać nieopodatkowany w innym państwie członkowskim. Jak już wspomniano, każdego roku państwa członkowskie UE tracą miliardy euro wpływów z podatków z powodu niewydolności w wymianie informacji między państwami członkowskimi. Chciałbym też przypomnieć państwu, że tak długo, jak niektórzy ludzie ukrywają swoje dochody i w ten sposób unikają płacenia podatków, pozostali z nas muszą płacić wyższe podatki, aby to wyrównać. Trudno przypuszczać, było to celowe zamierzenie - przynajmniej w mojej ocenie.

Zdumiewające jest, że niektórzy ludzie bronią obecnego systemu, który w rzeczywistości pozwala ludziom unikać płacenia podatków. Zdaję sobie sprawę, że niektóre państwa członkowskie mają wiele do stracenia, ale czy naprawdę przedstawiają wiarygodne argumenty? Otóż nie przedstawiają.

Powinniśmy propagować współpracę międzynarodową w kwestiach podatkowych i opracować wspólne standardy w celu zapobiegania oszustwom podatkowym, zarówno na szczeblu UE, jak i globalnym. Równocześnie chciałbym państwu przypomnieć, że są tacy, którzy uważają, iż ochrona prywatności jest sprawą ważną i że musi być zapewniona w sposób należyty. Należy o tym pamiętać, ponieważ w przeciwnym razie system, który właśnie tworzymy, w oczach naszych obywateli będzie pozbawiony wiarygodności, a ma to pierwszorzędne znaczenie, jeżeli mamy odnieść sukces.

  Sirpa Pietikäinen (PPE). – Panie przewodniczący! Sądzę, iż w okresie obecnego kryzysu gospodarczego stało się aż nazbyt jasne, że albo każdy w UE poniesie klęskę osobno albo razem odniesiemy sukces. Bardzo długo trwało, zanim doszliśmy do takiego punktu, w którym moglibyśmy naprawdę posiadać odpowiednią automatyczną wymianę informacji w kwestiach podatkowych w UE i pełną przejrzystość, przy efektywnej współpracy administracyjnej między urzędnikami i państw narodowymi.

Chociaż żądamy od sektora prywatnego - banków – aby po kryzysie finansowym stał się bardziej przejrzysty i bardziej wiarygodny, naprawdę sądzę, że musimy tego domagać się również od naszych państw narodowych i od siebie. Dlatego z zadowoleniem przyjmuję poczynione w tej mierze, ale nadal jest wiele do zrobienia. Apeluję do Komisji, aby była bardzo ambitna i bardzo zdecydowana w kwestii współpracy międzynarodowej, by osiągnąć międzynarodowe porozumienie w sprawie rajów podatkowych i automatycznej wymiany informacji.

  Seán Kelly (PPE). – Panie przewodniczący! Opodatkowanie jest absolutnie niezbędne dla funkcjonowania państwa – sądzę, że większość obywateli zgodziłaby się z tym. Niemniej jednak wielu obywateli nie przyjmuje zobowiązań podatkowych z otwartymi ramionami i z uśmiechem. Bierze to swój początek w czasach Pana naszego, gdy wskazał on, że jednym z najbardziej pogardzanych rodzajów ludzkich w owym czasie byli poborcy podatkowi, których postrzegano jako czarne charaktery.

Nie jestem pewien, czy w międzyczasie ich status poprawił się chociażby o jotę. Teraz uważa się ich za urzędników skarbowych, ale przypuszczalnie nie zwyciężyliby w żadnym konkursie popularności.

Niemniej jednak faktem jest też, że w przeszłości tych, którzy uchylali się od zobowiązań podatkowych podatkowe niekiedy postrzegano nieomal jako bohaterów, gdyż przechytrzali rząd. Na szczęście teraz to się również zmienia, ale jednocześnie uchylanie się od zobowiązań podatkowych szerzy się w całym kraju i na całym świecie. Nawet w moim kraju, w latach 80. i 90. XX wieku, same banki udostępniały ludziom adresy w rajach podatkowych, w celu uniknięcia podatku. Kiedy to wychodziło na jaw, wówczas oczywiście dana osoba musiała płacić.

A więc w przyszłości musimy spowodować wyeliminowanie uchylania się od zobowiązań podatkowych. OECD szacuje, że 2,5 % globalnego PKB przepada w wyniku oszustw podatkowych. Występuje to w przypadku przemytu papierosów wówczas, gdy papierosy z gospodarki o niskich podatkach trafiają do gospodarki o wysokich podatkach, powodując potworne szkody zdrowotne oraz oczywiście finansowe.

Jednocześnie UE ma ograniczone możliwości podjęcia działań, ponieważ traktat lizboński nie daje jej poważnych uprawnień w zakresie podatków. Problem pojawił się w związku z gwarancjami udzielonymi Irlandii w kontekście traktatu lizbońskiego.

Z tego powodu nie może być wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania przedsiębiorstw i musi pozostać zasada uczciwej konkurencji podatkowej. Musimy więc próbować i osiągać postęp poprzez współdziałanie, współpracę, przekonywanie i perswazję - ale nie możemy tego robić pod przymusem.

  Sari Essayah (PPE). – (FI) Panie przewodniczący! Przedstawione wnioski stanowią doskonały przykład wysiłków zmierzających do ułatwienia walki z oszustwami podatkowymi i do osiągnięcia lepszej współpracy między organami administracyjnymi.

Słusznie postąpilibyśmy, gdybyśmy pamiętali, że opodatkowanie nie jest celem samym w sobie, ale posiadanym przez społeczeństwo narzędziem realizacji uzgodnionych politycznie celów, łącznie z wyrównywaniem podziału dochodów, opodatkowaniem szkodliwych praktyk oraz stworzeniem podstaw ekonomicznych dla powszechnych usług opieki społecznej. Dobry system podatkowy opiera się na rzetelnej i szerokiej bazie podatkowej i rozsądnym poziomie opodatkowania.

Uchylanie się od zobowiązań podatkowych i oszustwa podatkowe osłabiają bazę podatkową i uczciwych obywateli, a przedsiębiorstwom przychodzi płacić podatki, od uiszczenia których uchylają się oszuści. Jak już tutaj słyszeliśmy, w różnych częściach Europy produkt krajowy brutto znajduje się w punkcie krytycznym. Oszustwa podatkowe oraz uchylanie się od zobowiązań podatkowych skutkuje słabszymi wynikami w zakresie PKB o około 200 miliardów euro rocznie. Naprawdę nie możemy sobie na to pozwolić.

Chciałabym poczynić kilka uwag na temat samych sprawozdań. Kiedy rozważa się sposoby zwalczania nadużyć w dziedzinie podatku VAT należy pamiętać o takich pojęciach, jak koszty i korzyści, pewność prawa i zasada proporcjonalności. Są one bardzo wyraźnie uwypuklone w sprawozdaniu pana posła Casy. Zasadne jest, aby w walce z oszustwami w dziedzinie podatku VAT koncentrować się przede wszystkim na towarach i usługach, które są podatne na nadużycia, a mechanizm odwrotnego obciążenia daje tym państwom członkowskim możliwość zastosowania rozwiązania odwrotnej kolejności, w drodze odstępstwa od głównej zasady dyrektywy dotyczącej podatku VAT.

Współpraca administracyjna jest sposobem na uzupełnienie przepisów krajowych, ale musimy pamiętać, że nigdy ich nie zastąpi ani też nie doprowadzi do ich zbliżenia.

Najbardziej kontrowersyjną ze wszystkich kwestii odnoszących się do tych dyrektyw jest sprawa wymiany informacji. Efektywna wymiana informacji między organami celnymi i podatkowymi w państwach członkowskich przyczyni się do przeciwdziałania nadużyciom i dlatego uważam, że powinniśmy wspierać wymianę dokumentacji podatkowej i jej nie blokować. W Finlandii dokumenty podatkowe są znane opinii publicznej, a kraj ten jest jednym z najmniej skorumpowanych na świecie. Skoro tak jest, nie widzę, w jaki sposób automatyczna wymiana dokumentacji podatkowej może grozić naruszeniem praw obywatelskich, według scenariusza przewidywanego przez niektórych moich kolegów posłów.

  Paul Rübig (PPE). – (DE) Panie komisarzu Kovács! Panie przewodniczący! Prawodawstwo w dziedzinie finansów jest, oczywiście, domeną odpowiedzialności na szczeblu krajowym i stymuluje zainteresowanie państw członkowskich. W Unii Europejskiej powinniśmy jednak myśleć, w jaki sposób w przyszłości mamy zamiar podtrzymywać rynek wewnętrzny, zwłaszcza w zakresie czterech swobód.

Jednym z głównych problemów, które musimy rozwiązać, to oczywiście podwójne opodatkowanie. Małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), które nie mogą śledzić całego prawodawstwa w tej dziedzinie, mają szczególne trudności w oferowaniu swoich usług w innych krajach. Dlatego Komisja powinna wystąpić z propozycją, w jaki sposób należy postępować w przypadku podwójnego opodatkowania i musi to być jeden sposób, który stworzy prosty i przejrzysty system opodatkowania dla tych przedsiębiorstw, ponieważ w końcu to zdolność kredytowa przedsiębiorstwa określa, czy może ono przetrwać na rynku i czy będzie wypłacalne. Przyjęłabym również z ogromnym zadowoleniem punkt obsługi kompleksowej dla MŚP, aby mogły one mieć konkretny punkt kontaktowy i aby zwrot podatku mógł następować szybko, w sposób sprawny i przejrzysty.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D). – (RO) Chciałabym wspomnieć o systemach e-administracji, które już zostały opracowane w różnych państwach członkowskich w celu realizacji takich wniosków, jak uiszczanie podatku VAT za pomocą środków elektronicznych lub takie inicjatywy jak e-fakturowanie. Rozmawiamy o nowym cyfrowym programie działania na najbliższe pięć lat, co oznacza, że państwa członkowskie muszą korzystać z technologii informacyjnej w celu doskonalenia współpracy administracyjnej również w kwestiach fiskalnych.

Uważam, że przynajmniej jeżeli chodzi o e-fakturowanie w 2008 roku powstała grupa wysokiego szczebla, która w listopadzie roku ubiegłego ukończyła sprawozdanie i sporządziła zalecenia dla Komisji Europejskiej. Komisarz Tajani zobowiązał się również, że w następnym okresie wystąpi z inicjatywą mającą na celu wspieranie e-fakturowania tak, aby zostało powszechnie przyjęte we wszystkich państwach członkowskich. Chciałabym zapytać Komisję, czy i kiedy Komisja wystąpi z takim wnioskiem.

  Nick Griffin (NI). – Panie przewodniczący! Dyskutowanie w czasie aktualnego kryzysu euro nad współpracą w dziedzinie opodatkowania to przestawianie leżaków na pokładzie Titanica.

W języku angielskim kraje południowe (Portugalia, Włochy, Grecja i Hiszpania) znane są pod przykrym skrótowcem PIGS [świnie]. Na krzyżu euro nie ma jednak świń, lecz są ludzie wychłostani przez utopijny jednowymiarowy dogmat. Ich gospodarki albo zginą od tysięcy ran lub zostaną wyciągnięte z kłopotów, co spowoduje ruinę finansową podatników w Wielkiej Brytanii i gdzie indziej. Pozostanie niewiele podatku, aby w tej dziedzinie prowadzić współpracę.

Są dwa wyjścia: albo skasować euro i przywrócić zniewolonym krajom tego sowieckiego pola truskawkowego ich własne waluty, albo wykluczyć „problemowe kraje” ze strefy euro. Na tym mógłby polegać PIGS. Sprawiedliwiej byłoby, aby były to Niemcy i ich francuski współpracownik, ponieważ u podłoża tego bałaganu leży kierowanie strefą euro pod dyktando Niemiec.

Ten niekończący się kryzys zniszczy projekt federacji – współpracę w dziedzinie opodatkowania i w ogóle wszystko. Tragedia polega na tym, że zanim do tego dojdzie, tak wiele niewinnych ofiar pogrąży on w nędzy.

  Elena Băsescu (PPE). – (RO) Chciałabym pogratulować panu posłowi Stolojanowi wszystkich jego starań związanych z przygotowaniem sprawozdania w sprawie odzyskiwania wierzytelności. UE potrzebuje wspólnego prawodawstwa stosowanego jednolicie we wszystkich państwach członkowskich do walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od zobowiązań podatkowych. Nieuregulowanie podatków lub ceł każdego rodzaju może mieć wpływ na rynek wewnętrzny i budżet państwa członkowskiego. Swobodny przepływ kapitału i osób spowodował konieczność rozszerzenia zakresu stosowania prawa. Od początku bieżącego roku uwzględnione będą także obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne.

Szybka wymiana informacji jest jednym z ważnych kroków w procesie odzyskiwania wierzytelności w ramach UE. Istnienie wspólnych ujednoliconych instrumentów i formularzy, które zostaną przetłumaczone na wszystkie języki urzędowe UE, ułatwi codzienną pracę odpowiednich organów. Dzięki wspólnemu zautomatyzowanemu systemowi możliwe będzie rozstrzyganie problemów szybciej i mniejszym kosztem.

  Udo Bullmann (S&D). – (DE) Panie przewodniczący! Właśnie dzisiaj, gdy gratulujemy pani poseł Alvarez, panu posłowi Domeniciemu i innym naszym kolegom ich doskonałych sprawozdań, właśnie wówczas, gdy gratulujemy panu komisarzowi Kovácsowi jego zaangażowania i życzymy mu wszystkiego najlepszego w jego przyszłej pracy, i właśnie wówczas, gdy wyrażamy nadzieję, że przekaże on swojemu następcy tę pasję, z którą walczył o wspólną politykę podatkową, musimy również wspomnieć o państwach członkowskich, tych państwach członkowskich, które nadal nie są zdecydowane, aby podjąć działania więcej niż konieczne w obecnej sytuacji kryzysowej - działania, które wreszcie zapoczątkują lepszą współpracę.

Jest to dość bulwersujące, że wciąż nie ma żadnego przełomu w kwestii podstawy opodatkowania. Każdy, kto sądzi, że będzie w stanie bronić swojej suwerenności w ten sposób, straci ją, tak jak straci wpływy z podatków. Dlatego też główne przesłanie tych sprawozdań polega na tym, że musimy wypracować lepszy sposób współdziałania w Europie. Tylko to prowadzić będzie do postępu!

  Michael Theurer (ALDE). – (DE) Panie przewodniczący, panie i panowie! Walka z oszustwami podatkowymi jest koniecznością. Oczywiście uchylanie się od zobowiązań podatkowych i oszustwa podatkowe nie są przyczyną kryzysu gospodarczego i finansowego. Wydaje mi się ważne, aby po raz kolejny w tej Izbie powiedzieć wyraźnie, że musimy odzyskać zaufanie podatnika poprzez proste systemy podatkowe i przez niskie i sprawiedliwe podatki. Jednak nie oznacza to, że nie należy aktywnie walczyć z uchylaniem się od zobowiązań podatkowych i z oszustwami podatkowymi, ponieważ każde uchylanie się od zobowiązań podatkowych narusza nasze poczucie sprawiedliwości.

To także doprowadza nas do tematu rajów podatkowych. Kraj sąsiedzki Niemiec – Szwajcaria – wyraziła zaniepokojenie, że jest stawiana pod presją. W tym punkcie chciałbym konkretnie zapytać Komisję: czy są składane propozycje, lub czy raczej są podejmowane środki w celu postawienia Szwajcarii pod szczególną presją? Uważam, że Szwajcaria nie może sobie pozwolić na traktowanie UE ani trochę gorzej niż Stanów Zjednoczonych. Dlatego oznacza to, że Szwajcaria musi rzeczywiście wziąć udział w naszych wspólnych wysiłkach na rzecz zwalczania uchylania się od zobowiązań podatkowych.

  László Kovács, członek Komisji. – Panie przewodniczący! Szanowni państwo! Uważam, że debata jest ciekawa i inspirująca. Jak większość z was, jestem przekonany, że nasze wysiłki na rzecz walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od zobowiązań podatkowych, jak też na rzecz rozszerzenia współpracy, są warte zachodu. Jestem wdzięczny za wsparcie i za pracę czterech sprawozdawców oraz jestem bardzo wdzięczny za wsparcie tych ważnych inicjatyw Komisji.

Wspieranie dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania to skomplikowany temat obejmujący kilku różnych kwestii. W sprawozdaniach ujęto praktycznie wszystkie z nich, od formalnego wniosku legislacyjnego w sprawie wspierania współpracy administracyjnej do naszej współpracy z krajami trzecimi. Miło mi słyszeć, że wielu z was zachęca Komisję, by była bardziej ambitna. W pełni zgadzam się z państwem i jestem pewien, że przy państwa wsparciu i wsparciu ze strony rządów państw członkowskich, nowa Komisja będzie w stanie stawić czoła nadchodzącym wyzwaniom. Wiem, że te akta pozostaną priorytetowe dla mojego następcy. Komisja, Parlament i Rada powinny kontynuować wysiłki na rzecz zatwierdzania projektów legislacyjnych, które są przedłożone lub w systemie i w toku prac Grupy ds. Kodeksu Postępowania dotyczących opodatkowania przedsiębiorstw.

Jeżeli chodzi o zewnętrzne aspekty zasad dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania, wszystkie działania wymienione w komunikacie należy wspierać, ze szczególnym uwzględnieniem działań dotyczących krajów rozwijających się.

W odniesieniu do konkretnych propozycji w sprawie współpracy administracyjnej, wzajemnej pomocy w dochodzeniu roszczeń podatkowych oraz fakultatywnego i czasowego ponownego zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, chciałbym również podziękować za państwa uwagi i opinie. Cieszę się widząc, że Parlament Europejski i Komisja podzielają poglądy na temat udziału w działaniach, które należy podjąć, aby lepiej zwalczać oszustwa podatkowe i uchylanie się od zobowiązań podatkowych w Unii Europejskiej i poza nią. Widzę także ogólne poparcie dla tych trzech wniosków.

Osiągnięcie szybkiego postępu i jednomyślnego porozumienia w sprawie wniosku dotyczącego współpracy administracyjnej jest jednym z priorytetów prezydencji hiszpańskiej. Jest to teraz również priorytetem dla większości państw członkowskich. UE pilnie musi osiągnąć wewnętrzne jednomyślne porozumienie, aby na scenie międzynarodowej była w stanie pokazać swoją determinację w podążaniu w ślad za zaleceniami OECD i rekomendacjami G-20 oraz w torowaniu drogi przyszłemu rozwojowi na poziomie międzynarodowym, udowadniając tym samym, że potrafi w pełni przygotować warunki współpracy administracyjnej.

Jest oczywiste, że nie ma jednego i globalnego rozwiązania, które wyeliminowałoby oszustwa podatkowe i uchylanie się od zobowiązań podatkowych, ale propozycje dzisiaj omówione stanowią ważny krok w ramach strategii Unii Europejskiej w dziedzinie zwalczania oszustw podatkowych.

I na koniec – dzień przed końcem kadencji, chciałbym ponowić moje podziękowania za wsparcie dla inicjatyw Komisji dotyczących podatków i ceł, w szczególności za współpracę komisji ECON i IMCO.

  Magdalena Álvarez, sprawozdawczyni. – (ES) Panie przewodniczący! Pragnę przywołać powody, dla których wyszliśmy poza ustalone standardy OECD dotyczące automatycznej wymiany informacji.

W tym kontekście można byłoby przytoczyć wiele argumentów, ale model OECD w oczywisty sposób odnosi się do szerszego zakresu stosunków międzynarodowych, w których zasady gry bardzo się różnią od reguł obowiązujących w Unii Europejskiej.

Jak stwierdził pan komisarz Kovács, w Unii Europejskiej występuje jednolity obszar gospodarczy, w którym informacje podatkowe powinny mieć taką samą swobodę przepływu jak osoby, tak aby każde państwo członkowskie mogło stosować swój system podatkowy. W Unii mamy jednolity rynek, na którym nie ma barier dla towarów czy osób. Dlatego nie ma żadnego powodu, aby istniały bariery tam, gdzie chodzi o informacje podatkowe.

Państwa członkowskie uczestniczą w projekcie politycznym i relacje pomiędzy ich administracjami podatkowymi muszą być zgodne z tym projektem politycznym. W grę wchodzą tutaj zasady polityczne, obok kwestii dotyczących zalet praktycznych.

Pragnę też podkreślić, że walka z oszustwami podatkowymi raczej wzmacnia, a nie osłabia krajową suwerenność podatkową. Innymi słowy, suwerenność podatkowa państw członkowskich, zostanie wzmocniona, ponieważ stają się dla nich dostępne bardziej skuteczne instrumenty służące do wdrożenia ich własnego systemu podatkowego. Tak więc powinniśmy o tym wszystkim pamiętać i dlatego mamy obowiązek poprzeć tę dyrektywę.

Ponadto, jak słusznie powiedział pan poseł Klinz, oszustwo jest przestępstwem. Nie można go usprawiedliwiać odwołując się do takich słabych argumentów, jak np. wysokie podatki w niektórych systemach fiskalnych. Wręcz przeciwnie, w swojej argumentacji poszłabym nawet tak daleko i powiedziałabym, że gdyby oszustwa podatkowe były mniejsze, podatki mogłyby być obniżone. Musimy na pewno wytrwać w naszych staraniach o uproszczenie różnych systemów podatkowych.

Podsumowując pragnę podkreślić, że cztery sprawozdania i cztery dyrektywy, które popieramy, mają skutek zdecydowanie odstraszający, ponieważ wówczas, gdy podatnicy zdają sobie sprawę, że dzięki tym przepisom, oszuści będą mieli węższe pole manewru, a bezpieczne schronienie stanie się dla nich trudniej dostępne, pokusa wejścia w taką działalność będzie znacznie mniejsza. Nawet jeśli niektóre osoby spróbują prowadzić taką działalność, będziemy dysponowali skuteczniejszymi instrumentami, by sobie z nimi poradzić.

Wreszcie należy wspomnieć, że środki te pojawiają się w najdogodniejszym momencie, ponieważ kryzys uwydatnił zagrożenia w postaci braku przejrzystości, przenoszenia się z pewnych krajów do innych oraz wykazał konieczność bodźców publicznych. W związku z tym chciałabym się odnieść do poparcia udzielonego przez pana posła Lambertsa. Przedstawił jasno, że w czasach takich jak obecne, w celu złagodzenia skutków kryzysu sektor finansów publicznych musi dołożyć specjalnych starań, aby przyjąć środki mające na celu ożywienie gospodarcze i ochronę socjalną.

Z tych wszystkich względów dzisiejsi obywatele są bardziej niż kiedykolwiek świadomi wagi oszustw podatkowych i ich konsekwencji dla gospodarki w ogóle. Pragną oni również, by ich przedstawiciele podjęli odpowiednie działania w celu uporania się z problemem.

  Theodor Dumitru Stolojan, sprawozdawca. – (RO) Uważnie przysłuchiwałem się poglądom wyrażanym przez kolegów posłów. Zauważyłem też pewną wstrzemięźliwość w kwestii automatycznej wymiany informacji. Zdecydowanie jednak uważam, że my w tej Izbie, na poziomie instytucji europejskich, musimy pokazać wszystkim obywatelom Unii, którzy uczciwie płacą cła i podatki, że jesteśmy zdeterminowani, aby przyjąć wszelkie środki w celu ograniczenia zjawiska uchylania od zobowiązań podatkowych do minimum, tak aby decyzje w sprawie odzyskiwania wierzytelności z tytułu ceł i podatków mogły być należycie egzekwowane, bez względu na państwo członkowskie, w którym dłużnik rezyduje.

PRZEWODNICZY: DIANAWALLIS
Wiceprzewodnicząca

  David Casa, sprawozdawca. – (MT) Ja też słuchałem uważnie tego, co zostało powiedziane i gdybym musiał sformułować wniosek z tej ważnej debaty, stwierdziłbym, że wszyscy zgadzają się co do konieczności użycia przez nas wszystkich dostępnych środków w celu zwalczania uchylania się od zobowiązań podatkowych oraz w celu wyeliminowania różnego rodzaju nadużyć finansowych, które mają miejsce w różnych krajach. Musimy tego dokonać za pomocą środków takich jak te, które zostały zaproponowane dziś, bez szkody dla sektora handlu – w szczególności MŚP – i bez zwiększania biurokracji. Wręcz przeciwnie, jestem zdecydowanie za dalszym ograniczaniem biurokracji w obszarach, które często utrudniają działalność handlową.

Musimy zagwarantować, że nie będziemy karać uczciwych obywateli, którzy płacą podatki i ich nie unikają. Dotyczy to również tych podmiotów w sektorze przedsiębiorstw, które zajmują się handlem transgranicznym i które nie uchylają się od zobowiązań podatkowych, a zatem tych osób, które nie są przestępcami.

Dlatego uważam, że dzięki tym propozycjom zwiększymy wiarygodność systemu handlu uprawnieniami do emisji i powiązanych z nim płatności. Jednocześnie, jak już wcześniej wspomniałem, musimy zmniejszyć obciążenia administracyjne dla uczciwych przedsiębiorców, a ponadto gwarantujemy, że Parlament będzie na bieżąco informowany w całym okresie przyjmowania mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Podobnie jak moi koledzy posłowie, uważam, że powinienem podziękować panu komisarzowi za całą pracę, jaką wykonał w ciągu tych minionych lat. Panie komisarzu! Oczywiście nie zawsze spotykaliśmy się twarzą w twarz, ale gdy spojrzymy wstecz na sektor opodatkowania uważam, że dzisiaj istnieje bardziej sprawiedliwy i wydajny system dla naszych obywateli, mianowicie dla obywateli Unii Europejskiej.

  Leonardo Domenici, sprawozdawca. – (IT) Pani przewodnicząca! Panie i panowie! Chciałbym podziękować za uwagi na temat naszych sprawozdań, będących dziełem zbiorowego wysiłku. Mam nadzieję, że te uwagi są dobrą wróżbą zapowiadająca pozytywny wynik głosowania w Parlamencie Europejskim.

Uważam, że – podobnie jak powiedział również pan poseł Stolojan i pan poseł Casa – nasze sprawozdania zasługują na poparcie, chociażby tylko w imieniu wszystkich naszych współobywateli: uczciwych podatników, którzy są pierwszymi ofiarami nadużyć finansowych i uchylania się od zobowiązań podatkowych. Celem jest, aby płacili wszyscy po to, by każdy musiał płacić mniej.

Chciałbym zgłosić tylko dwie uwagi. Na początku debaty pani poseł Lulling mówiła na temat kolonoskopii podatkowej. Wiem z doświadczenia, że kolonoskopia nie należy do badań przyjemnych, nawet jeśli może być bardzo korzystna dla zdrowia człowieka. W sferze podatkowej, istnieje bardzo prosty sposób na jej uniknięcie: po prostu niczego nie ukrywać, nie ukrywać dochodów i nie uchylać się od zobowiązań prawnych.

Uwaga druga jest taka, że słuszne jest zastanawianie się nad wykorzystaniem pieniędzy publicznych, ale słuszną rzeczą jest też to czynić w przypadku, gdy rządy zmuszone są do korzystania z publicznych pieniędzy, by wyciągać z kłopotów banki i instytucje finansowe, które spekulowały swoimi pieniędzmi.

  Przewodnicząca. – Zamykam łączną debatę.

Głosowanie odbędzie się w środę, dnia 10 lutego 2010 r.

Oświadczenia pisemne (art. 149 Regulaminu)

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), na piśmie. – (RO) Oszustwa w dziedzinie podatku VAT to działalność przestępcza, która ma ogromny wpływ na budżet, przy czym we wszystkich państwach funkcjonują schematy nielegalnych zwrotów tego podatku (przykładowo „oszustwa karuzelowe”), a Rumunia nie stanowi w tym względzie wyjątku.

System odwrotnego obciążenia wprowadzony przez niektóre państwa członkowskie, w tym przez Rumunię, działa bardzo dobrze. Konieczne było jednak również dostosowanie dyrektywy 2006/112/WE do obecnej sytuacji w celu utrzymania ryzyka nielegalnego schematu zwrotu podatku VAT (rodzaj oszustwa oparty na podstawie fikcyjnego wywozu) na poziomie absolutnego minimum. Dlatego właśnie zastosowanie odwrotnego obciążenia w odniesieniu do produktów charakteryzujących się wysokim ryzykiem wystąpienia oszustw podatkowych jest procedurą niezawodną, która ma pozytywny ogólny wpływ na budżet, mimo że występuje zwłoka w dokonaniu wpłaty do budżetu państwa podatku VAT naliczonego z tytułu transakcji podlegających takiemu opodatkowaniu.

Podsumowując, w obliczu wyboru między otrzymywaniem podatku VAT dopiero pod koniec cyklu gospodarczego, kiedy gotowy produkt lub wykonana usługa dociera do użytkownika końcowego, a uniknięciem oszustw związanych z nielegalnymi zwrotami podatku VAT, pierwsza opcja stanowi właściwy wybór. Idealny scenariusz miałby miejsce wówczas, gdyby stosowanie odwrotnego obciążenia było raczej regułą niż wyjątkiem. Jednak krok ten należy podjąć po dogłębnej analizie wpływu na budżet.

  Alan Kelly (S&D), na piśmie. – Chcę tylko podnieść jedną konkretną kwestię dotyczącą współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie opodatkowania. To był poważny i delikatny problem podczas kampanii poprzedzającej referendum irlandzkie w sprawie traktatu lizbońskiego. Jest tylko jedno ostrzeżenie, które chcę skierować do moich kolegów w Parlamencie. Współpraca między państwami członkowskimi jest podstawą tej Unii, jednakże współpraca ta opierała się zawsze na wzajemnym porozumieniu. Sprawa, co do której musimy zachować ostrożność w dziedzinie opodatkowania, dotyczy nieuwzględniania potrzeb niektórych państw członkowskich. Niektóre kraje muszą stosować zasady w różny sposób: jeśli, na przykład, kraj jest wyspą, lub nie ma wystarczającej ludności, która wspiera duży funkcjonujący rynek, musi wykorzystywać wszystkie atuty, jakimi dysponuje, aby przyciągnąć inwestycje. Apeluję do kolegów, aby pamiętać o tym przy formułowaniu propozycji w tej sprawie. Wnioski nie powinny kolidować z zasadą pomocniczości. Wszelkie wnioski będą musiały uzyskać zgodę państw członkowskich. W obecnej debacie nie jest to element bez znaczenia.

  Ramona Nicole Mănescu (ALDE), na piśmie. – (RO) Omawiane dzisiaj inicjatywy podatkowe odgrywają szczególnie istotną rolę w walce z transgranicznymi oszustwami podatkowymi i z uchylaniem się od zobowiązań podatkowych, kwestii, które mają istotny wymiar polityczny i poważne konsekwencje dla budżetów państw członkowskich. Wspieranie dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania wymaga działania na szczeblu UE oraz poza UE, jak również we wszystkich państwach członkowskich. Potrzebujemy silnych środków, prostego, przejrzystego prawa, a co za tym idzie, mniejszej biurokracji. I na koniec, lecz niemniej ważne - musimy zapewnić obywatelom dostęp do pomocy.

Podstawowym celem są takie środki, jak zagwarantowanie przejrzystości, wymiana informacji na każdym szczeblu, zwiększenie wsparcia na rzecz państw członkowskich, ustanowienie efektywnej współpracy transgranicznej oraz uczciwa konkurencja podatkowa, zwłaszcza teraz – w czasie obecnego kryzysu finansowego, kiedy wszyscy zobaczyliśmy, jak ważna jest stabilność systemów podatkowych. Państwa członkowskie kierujące się zasadami dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania były w stanie reagować znacznie szybciej i skuteczniej na kryzys gospodarczy.

Z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Komisji i pracę wykonaną przez sprawozdawców. Uważam, że istnieje wola polityczna, by wspierać dobre rządy w dziedzinie opodatkowania. Musimy jednak sprawić, aby wnioski te były czymś więcej niż tylko wypowiedziami politycznymi i podjąć działania w celu ich jak najszybszego wdrożenia.

  Marianne Thyssen (PPE), na piśmie. – (NL) Pani przewodnicząca! W dobie globalizacji, w całkowicie cyfrowym świecie, organy podatkowe stoją przed wymagającym zadaniem. Wykrywanie oszustw podatkowych i socjalnych jest skomplikowane nawet na rynku wewnętrznym. Ponadto problemy stwarza brak aktualnych przepisów unijnych w sprawie transgranicznej współpracy administracyjnej między organami podatkowymi. W związku z tym na nasze poparcie zasługuje sprawa utworzenia biura łącznikowego ds. opodatkowania dla każdego państwa członkowskiego w celu przyspieszenia i uproszczenia współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi. Obecnie wnioski dotyczące wymiany informacji podatkowej pochłaniają tak dużo czasu, że administracje podatkowe często po prostu nie decydują się czekać na informacje. Możliwość automatycznej wymiany informacji proponowana przez Komisję otrzyma moje pełne poparcie, z dwóch powodów. Po pierwsze, umożliwi państwom członkowskim bardziej efektywne ściąganie podatków, co w czasie kryzysu jest wręcz sprawiedliwe i wcale nie jest luksusem. Po drugie, oznaczać to będzie jednakowe traktowanie podmiotów na rynku wewnętrznym. Zasada wzajemności w zakresie wymiany informacji podatkowych jest również zgodna z porozumieniami w ramach OECD i G-20. Jest to jednoznaczne przesłanie, o którego nie tak dawno temu apelował również w trybie pilnym - i słusznie - belgijski Trybunał Obrachunkowy. Dlatego z przekonaniem poprę sprawozdanie pani poseł Alvarez.