Przewodnicząca. – Kolejnym punktem porządku obrad jest debata na temat sześciu projektów rezolucji dotyczących Tajlandii⁽¹⁾.

  Marietje Schaake, autorka. – Pani przewodnicząca! Tajlandia przeżywa gwałtowny kryzys – z jednej strony występują demonstranci z ruchu „Czerwonych Koszul”, a z drugiej armia i „Żółte Koszule”. Zginęło już około 80 osób, a niemal 2 000 osób jest rannych. Demokracja jest zagrożona, a rząd ogłosił stan wyjątkowy.

Skutkiem stanu wyjątkowego jest wprowadzenie cenzury. Zablokowano dostęp do mediów, takich jak TV, radio i Internet. Bardzo istotne jest, by powstrzymać przemoc, wzywamy więc wszystkie strony do zachowania powściągliwości w trakcie tego procesu, ale starając się przywrócić spokój, nie należy nadużywać stanu wyjątkowego w celu ograniczenia podstawowych praw i wolności osobistych. Należy skończyć z cenzurą i przywrócić wolność mediów i swobodę wyrażania opinii. Wartości te są istotne dla Parlamentu Europejskiego w ramach ważnych stosunków tej instytucji z Tajlandią.

  Cristian Dan Preda, autor. – (RO) Jak wszyscy widzimy, ponieważ jest to główny temat w wiadomościach, od początku kwietnia w Tajlandii panuje atmosfera politycznej przemocy, jakiej nie doświadczano w tym kraju w ciągu ostatniego dziesięciolecia. Przede wszystkich chciałbym wyrazić solidarność w rodzinami ofiar przemocy na ulicach. Myślę, że mamy tu do czynienia z czymś, co opisałbym jako typową konfrontację pomiędzy dążeniami do wolności wyrażania opinii i swobody stowarzyszeń z jednej strony, a z drugiej potrzebą rządu utrzymania porządku publicznego. W ostatnich dniach i godzinach wydarzenia przybierają bardzo szybki obrót. Wydaje się, że do Bangkoku powrócił względny spokój, chociaż ubiegłej nocy stolica kraju znów stanęła w ogniu na skutek interwencji sił rządowych.

Miejmy nadzieję, że uda się uniknąć rozkręcania się na nowo spirali przemocy. Jednakże, aby tak się stało, potrzebnie jest umiarkowanie, ponieważ demokracja nie może zwyciężyć poprzez przemoc. Sądzę, że rząd będzie musiał wdrożyć mapę drogową, którą przedstawił 3 maja. Uważam również, że śledztwo w sprawie ostatnich wydarzeń i ukaranie winnych to środki niezbędne, by zapewnić pojednanie.

  Véronique De Keyser, autorka. – (FR) Pani przewodnicząca! Podczas stłumienia demonstracji „Czerwonych Koszul” polała się krew. Nie chcąc dolewać oliwy do ognia, jako że procedura Parlamentu Europejskiego w trybie pilnym wymaga, abyśmy starali się raczej łagodzić kryzys i poszukiwać rozwiązań, a nie dalej rozpalać ludzki gniew, pragnę tylko powiedzieć, co następuje: Po pierwsze, każdy obywatel ma dobre prawo domagać się wolnych i uczciwych wyborów. Jest to niezaprzeczalne prawo, które powinno przysługiwać wszystkich mieszkańcom Tajlandii. Taką możliwość zaproponował w pewnym momencie premier Vejjajiva, ale została ona następnie odrzucona przez „Czerwone Koszule”. Musimy teraz do tego powrócić.

Po drugie, potępiam użycie przeciwko protestującym otwartego ognia i stosowanie brutalnych represji, do czego doszło w ostatnich dniach. Na skutek tego, jak podają oficjalne źródła, śmierć poniosło co najmniej 12 ofiar, w tym włoski dziennikarz, a wiele osób odniosło rany. Czas powstrzymać przemoc szerzącą się w całym kraju.

Mówiąc to nie opowiadam się za jedna czy drugą stroną, ale wzywam rząd Tajlandii do ustalenia priorytetów negocjowanego rozwiązania, do zapewnienia, by ogłoszony stan wyjątkowy nie ograniczał swobód osobistych czy wolności wyrażania opinii, co mogłoby jedynie powodować nasilenie się przemocy, a w szczególności wzywam rząd, by rozważył powrót do urn wyborczych.

Obecne rozruchy niosą za sobą ryzyko podziału kraju. Na północnym wschodzie, który jest obszarem wiejskim o kulturze laotańskiej, opozycja przeciw obszarowi centralnemu, Bangkokowi i południu, będącymi twierdzą demokratów, może przybrać niemal formę powstania. Mogłoby to doprowadzić do wyłonienia się quasi-terrorystycznych ruchów, przypuszczających atak na tzw. biurokrację i elitę stanowiące bastion władzy.

Musi bezwzględnie nastąpić powrót do procesu wyborczego i negocjacji, należy również położyć kres przemocy przy jednoczesnym zachowaniu swobód obywatelskich. Oczywiście są to bardzo proste słowa i być może dość naiwne w sytuacji obecnie panującej przemocy. Przedmiotowa rezolucja Parlamentu została przyjęta w celu uniknięcia wybuchu przemocy w Tajlandii i pozostawienia miejsca na dialog, nie oznacza to jednak, że możemy zaniechać wszelkich wezwań do zachowania demokracji.

  Barbara Lochbihler, autorka. – (DE) Pani przewodnicząca! Obrazy gniewu, przemocy i zniszczenia w Bangkoku są wciąż żywe w naszej pamięci. Chociaż w pewnym stopniu odwrócono uwagę od niezwykle napiętej sytuacji w stolicy Tajlandii, z całą pewnością nie wygasło ryzyko dalszych gwałtownych starć. Gwałtowny konflikt pomiędzy tzw. „Czerwonymi Koszulami” a rządem wspieranym przez armię już spowodował śmierć ponad 70 osób, a niemal 2 tysiące odniosło rany. Rząd ogłosił, że przeprowadzi śledztwo w sprawie tych ofiar śmiertelnych, ale te, które nastąpiły w ciągu ostatnich kilku dni muszą także zostać objęte dochodzeniem.

W celu znalezienia realnego rozwiązania politycznego należy zastanowić się nad zasadniczymi przyczynami powtarzających się protestów i starć. Część mieszkańców Tajlandii znajduje się w bardzo niekorzystnej sytuacji, cierpiąc z powodu wykluczenia społecznego. Osoby te są bardzo krytycznie nastawione ze względu na ich niesprawiedliwego traktowania i brak należnych im praw. Walczą o poprawę ich względnie niskiego standardu życia. Inne czynniki obejmują szerzącą się w widoczny sposób korupcję, nie tylko wśród przywódców politycznych, ale także pośród osób zajmujących odpowiedzialne stanowiska w społeczeństwie obywatelskim. Aby znaleźć trwałe rozwiązanie należy ujawniać i rozwiązywać te problemy strukturalne, a nie tylko położyć kres działaniom zbrojnym.

Wzywamy wszystkie strony konfliktu, by odegrały poważną i konstruktywną rolę w poszukiwaniu rozwiązanie tego poważnego kryzysu. By tak się stało, obie strony muszą jednak korzystać tylko z pokojowych i demokratycznych środków, a do tego potrzebują wsparcia ze strony UE.

  Marie-Christine Vergiat, autorka. – (FR) Pani przewodnicząca! Od kilku tygodni ludowy ruch „Czerwonych Koszul” demonstruje na ulicach Bangkoku żądając poszanowania dla demokracji. Pamiętajmy, że chociaż prezydent jest u władzy dopiero od grudnia 2008 roku, obecny rząd powstał jednakowoż w wyniku przewrotu wojskowego, który nastąpił we wrześniu 2006 roku.

Czego żądały „Czerwone Koszule”? Ustąpienia premiera, rozwiązania parlamentu, przedterminowych wyborów – krotko mówiąc: demokracji. W dniu 4 maja 2010 roku premier ogłosił plan pojednania w oparciu o osławione hasło przedterminowych wyborów, ale zamordowanie 13 maja generała Khattiyi, komendanta „Czerwonych Koszul”, położyło kres negocjacjom.

Taki jest kontekst przygotowanej przez nas rezolucji, którą mamy dziś przed sobą. Wczoraj interweniowała armia, zabijając wiele osób, a wśród nich włoskiego dziennikarza. Zasadniczą sprawą jest dla nas, by rezolucja, nad którą będziemy głosować, uwzględniała te wydarzenia, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę to, że główni przywódcy ruchu „Czerwonych Koszul” natychmiast się poddali i wezwali ludność do zachowania spokoju.

W istocie rzeczy kwestionowana jest sprawa sukcesji tronu. Król nadal dziwnie milczy. Musimy przekazać przesłanie, że demokracji nie można narzucać siłą i że nie można tłumić demonstracji wysyłając armię z rozkazem strzelania bez ostrzeżenia. W rezolucji nawet nie potępiono aktów przemocy. Nie będziemy głosować za jej przyjęciem. Mieszkańcy Tajlandii maja prawo do demokracji i trzeba uczynić wszystko, aby uniknąć nowego wojskowego zamachu stanu.

  Adam Bielan, autor. − – (PL) Ostatnie wydarzenia w Tajlandii – kraju, który jeszcze niedawno był uważany za ostoję demokracji i stabilizacji w regionie Azji Południowo-Wschodniej – są najbardziej dramatyczne od prawie pół wieku.

W trwających walkach w ramach konfliktu między zwolennikami byłego premiera Thaksina Shinawatry, zwanymi „czerwonymi koszulami”, a rządem i armią z drugiej strony, zginęło ponad 60 osób, w tym obcokrajowcy, między innymi obywatele krajów Unii Europejskiej, prawie 2 000 osób zostało rannych, a stolica kraju – Bangkok, w znacznym stopniu została zdemolowana.

Należą się oczywiście rodzinom ofiar od nas słowa współczucia, kondolencji i solidarności, ale musimy również zdawać sobie sprawę, że naród tajski jest dziś bardzo podzielony. Prawa człowieka takie jak wolność zgromadzeń czy wolność słowa są w znacznym stopniu ograniczone i ten konflikt będzie bardzo trudno rozwiązać na drodze pokojowej, na drodze politycznej.

Dlatego potrzebna jest presja, presja międzynarodowa, również ze strony Unii Europejskiej na obie strony konfliktu tak, aby wróciły do rozmów i do rozwiązywania tego sporu na drodze politycznej, a nie za pomocą przemocy.

  Thomas Mann, w imieniu grupy PPE. – (DE) Pani przewodnicząca! Podczas walk ulicznych, które zaczęły już przypominać wojnę domową, zginęło 75 osób, a ponad 1 800 odniosło rany w samym tylko ubiegłym tygodniu. Na skutek brutalnej interwencji militarnej przywódcy demonstrantów poddali się. Jednakże trudna sytuacja w Bangkoku nadal się zaognia. Zarówno wczoraj, jak i dziś odebrałem telefony w tej sprawie. Do niedawna niektóre rejony stolicy nie były objęte konfliktem, ale sytuacja uległa zmianie. W północno-wschodnich regionach również panuje chaos. Dramatyczne obrazy niosą wyraźne przesłanie. Niezależnie od tego, czy ludzie noszą czerwoną, czarną, żółtą czy zieloną koszulę, muszą powstrzymać przemoc i nie pozwolić, by następowała dalsza eskalacja działań.

Stanowisko Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) jest jasne. Nie ma alternatywy dla obiektywych dyskusji. Wszystkie incydenty winny podlegać dochodzeniom prowadzonym przez niezależną komisję. Z dużym zadowoleniem przyjmujemy plan przeprowadzenia wyborów parlamentarnych. Panie komisarzu Tajani! Unia Europejska musi podjąć aktywną rolę i wystąpić w charakterze mediatora. Dysponujemy środkami dyplomatycznymi pozwalającymi przerwać spiralę przemocy i rozpocząć proces konstruktywnego dialogu. Panie Tajani! Musimy działać, ponieważ Tajlandia drży w posadach.

  Corina Creţu, w imieniu grupy S&D. – (RO) Ja również pragnę wyrazić solidarność z rodzinami tajskimi opłakujących ofiary gwałtownych starć w Bangkoku. Sytuacja jest tym bardziej alarmująca, że nie ma realnych perspektyw rozwiązania tego konfliktu wewnętrznego. Środki odwetowe, skutkiem których na ulicach stolicy Tajlandii poniosły śmierć dziesiątki osób, a setki odniosło rany, nie są w żaden sposób do przyjęcia jako sposób rozwiązania istniejących problemów.

Użycie brutalnej siły i wprowadzenie cenzury, w tym zakaz odbioru kanałów innych niż programy zatwierdzone przez rząd, stanowią pogwałcenie podstawowych praw człowieka. Obowiązkiem Unii Europejskiej i całego cywilizowanego świata jest istotnie potępienie użycia sił zbrojnych przeciwko cywilom i żądanie uwolnienia bezprawnie aresztowanych, a także przeprowadzenia jak najbardziej bezstronnego dochodzenia w sprawie zaistniałych ofiar śmiertelnych. Utrata życia ludzi posłużyć może jedynie utwardzeniu nieprzejednanego stanowiska opozycji i podsyca akty przemocy, które szerzą się również w północno-wschodniej części kraju.

Istnieje niebezpieczeństwo, że te starcia uliczne przerodzą się w wojnę domową. Uważam, że organizacje międzynarodowe, a przede wszystkim ONZ, muszą jak najszybciej interweniować w celu zapobieżenia jeszcze poważniejszemu pogarszaniu się sytuacji i mediować w sprawie nawiązania niezbędnego dialogu pomiędzy władzami i opozycją jako jedynej możliwości demokratycznego, pokojowego rozwiązania obecnego kryzysu.

  Joe Higgins, w imieniu grupy GUE/NGL. – Pani przewodnicząca! Potępiam brutalne represje ze strony tajskiego rządu i władz państwa, wymierzone przeciwko protestującym w Bangkoku i na innych obszarach Tajlandii. Pomimo propagandy, że są to terroryści, byli to głównie zubożali rolnicy z północy i z okolic Bangkoku i część miejskiej klasy robotniczej wraz z rodzinami. Ludzie ci widzieli swój protest jako walkę przeciwko ogromnemu ubóstwu i cierpieniom.

Niestety, ci uciśnieni ludzie liczą, że rozwiązanie przyniesie miliarder, były premier Thaksin Shinawatra. Pomimo pewnych populistycznych środków przeciwdziałania ubóstwu podjętych, kiedy był u władzy, pan Thaksin reprezentuje kapitalistyczną elitę i oszukuje masy ludowe. Z drugiej strony zaś jest obecny premier Abhisit i jego partia, reprezentujący inne grupy elity.

Sądzę, że masy ubogiej ludności wiejskiej i miejska klasa robotnicza w Tajlandii pilnie potrzebują własnej, niezależnej organizacji gotowej do walki o ich prawa i mam nadzieję, że następnym razem Tajlandia być może połączy się w zjednoczonej walce robotników, ubogich rolników, studentów i młodzieży w celu obalenia władzy skorumpowanych elit i oddania głównych bogactw Tajlandii w publiczną władanie i pod demokratyczną kontrolę w socjalistycznej Tajlandii, zmieniając życie jej obywateli i walcząc o prawa wszystkich mniejszości.

  Monica Luisa Macovei (PPE). – Pani przewodnicząca! Potępiam użycie broni palnej przeciwko protestującym w Tajlandii: zginęły tysiące ludzi, kilkuset odniosło rany. Jak donosi Amnesty International, relacje naocznych świadków i nagrania wideo wyraźnie pokazują żołnierzy strzelających do nieuzbrojonych ludzi, niestanowiących żadnego zagrożenia dla żołnierzy ani dla innych osób. Wśród zabitych są także lekarze i dzieci.

Żołnierze tajscy muszą przestać strzelać; przemoc przeciwko demonstrantom nie może prowadzić i nie doprowadzi do demokratycznego rozwiązania. Rząd musi mieć świadomość, że zdławienie protestów może na razie oczyścić ulice, ale nie rozwiąże problemów, które wyprowadziły ludzi na te ulice, a najważniejsze jest ludzkie życie. A więc trzeba zaprzestać strzelaniny.

  Miroslav Mikolášik (PPE). – (SK) Demonstracje w Tajlandii trwają już, niestety, od wielu tygodni. Ludność cywilna cierpi na skutek przemocy, padając bezpośrednią ofiarą krwawych starć między uzbrojonymi demonstrantami występującymi przeciwko rządowi a siłami państwa. Chciałbym więc wrazić współczucie dla tych, którzy stracili członków swoich rodzin.

Uważam za bezwzględny priorytet, by w tej napiętej sytuacji obie strony wyrzekły się przemocy fizycznej i zapobiegły dalszym ofiarom śmiertelnym. Ja również popieram wezwanie do bezzwłocznego położenia kresu trwającej przemocy i do rozpoczęcia konstruktywnego dialogu w celu rozwiązania konfliktu pokojowymi i demokratycznymi środkami. Jednocześnie wzywam rząd Tajlandii, by nie uciekał się nieusprawiedliwionego i nieznajdującego żadnego uzasadnienia naruszania praw człowieka podczas ogłoszonego stanu wyjątkowego.

  Jaroslav Paška (EFD). – (SK) Konflikt polityczny w Tajlandii bardzo szybko przerodził się w poważne niepokoje społeczne, w których wielu protestujących poniosło śmierć na skutek interwencji sił represyjnych. Jeżeli władze państwa stosują brutalną siłę i niekontrolowane represje w stosunku do obywateli swojego kraju, to taka sytuacja zasługuje na potępienie.

Pani przewodnicząca, panie komisarzu! Unia Europejska musi zatem użyć wszelkich wpływów politycznych na strony zaangażowane w konflikt i wezwać do pokojowego rozwiązania, do rozwiązania politycznego, aby obywatele Tajlandii nie musieli płacić ceny za spory polityczne pomiędzy przywódcami poszczególnych grup. Zwłaszcza rząd Tajlandii musi przyjąć odpowiedzialność za znalezienie spokojnego i pokojowego rozwiązania tego konfliktu.

  Sergio Paolo Francesco Silvestris (PPE). – (IT) Pani przewodnicząca, panie komisarzu, panie i panowie! Konieczne jest zawieszenie broni i zniesienie cenzury. Uważam, że to mają być dwutorowe działania, które musi podjąć Komisja, z jak największa determinacją, a jednocześnie z jak największa konsekwencją, mając na uwadze wartości, które ten Parlament uważa za niezbywalne.

W sytuacji wojny domowej, jaka teraz panuje w większej części Tajlandii, powrót do demokracji na drodze wolnych wyborów – który był początkowo dyskutowany, na który istniała nadzieja, ale obecnie jest nieco wątpliwy – wymaga zasadniczego kroku, a mianowicie świadomości poparcia społeczności międzynarodowej dla obywateli Tajlandii oraz dla powrotu tego kraju na drogę pełnej demokracji.

Aby społeczność międzynarodowa mogła się zaangażować na tym etapie, zasadnicze znaczenie ma informacja, dlatego też stan wyjątkowy nie może funkcjonować pod osłoną cenzury. Internet, gazety i media muszą być w stanie informować społeczność międzynarodową o dynamice rozwoju sytuacji w Tajlandii, tak, aby społeczność międzynarodowa posiadała jak najwięcej informacji o zaistniałych wydarzeniach i mogła służyć pomocą w tym okresie przywracania demokracji.

  Antonio Tajani, wiceprzewodniczący Komisji. – (FR) Pani przewodnicząca, szanowni państwo posłowie! Tajlandia przeżywa tragiczny etap w swej historii politycznej. Kraj słynący z dynamicznego rozwoju gospodarczego i społecznego cierpi obecnie na skutek głębokiego kryzysu, który może zagrażać jego stabilności, jeśli nie zostanie znalezione rozwiązanie obecnego konfliktu.

Ten kryzys istotnie uderzył w samo serce kraju: większość ludzi utraciło zaufanie do instytucji rządzących w tym państwie. Ze swej strony rząd usiłuje wdrażać rozwiązania, których wymagają zaistniałe okoliczności. Skutkiem tego jest destabilizacja polityczna prowadząca do gwałtownych starć i aktów przemocy naruszających bezpośrednio prawa człowieka i prawa podstawowe. Utrzymuje się ciągła niepewność co do przyszłych losów kraju. W takich okolicznościach Unia Europejska ubolewa nad faktem, że doszło do ofiar śmiertelnych, takich jak włoski dziennikarz Fabio Polenghi, który został wczoraj zabity podczas starć pomiędzy demonstrantami a żołnierzami. Żaden kryzys polityczny ani ideologiczny nie może usprawiedliwiać tego faktu, ani też zbrojnej konfrontacji.

Już dwukrotnie wysoka przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zwracała uwagę walczących stron, że powinny okazać powściągliwość. Nawet podczas stanu wyjątkowego nie można pozwolić na nadmierne środki, gdy w grę wchodzą podstawowe prawa i prawo do wolności wypowiadania opinii. Prawa te są zagrożone przez nieproporcjonalne użycie siły.

Aby zapobiec dalszemu pogarszaniu się sytuacji, zasadniczą sprawą jest wznowienie negocjacji. Komisja odnotowała przedstawienie mapy drogowej przez premiera Abhisita Vejjajivę. Tajlandia nie wydobędzie się z obecnego kryzysu dopóki nie upora się podstawowymi problemami strukturalnymi. Zasadnicze znaczenie ma uznanie przez wszystkie partie rządzące krajem uprawnionych roszczeń grup społecznych znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. Jest to niezbędny krok w kierunku narodowego pojednania. Niezbędne jest zatem, by Tajlandia znalazła konsensus pomiędzy wszystkimi stronami w kwestii tego, jak należy zmierzać do bardziej zintegrowanego społeczeństwa.

Jako partner Tajlandii Unia Europejska jest gotowa wspierać ten kraj jak tylko to możliwe w trakcie tego złożonego procesu.

  Przewodnicząca. – Zamykam debatę.

Wkrótce odbędzie się głosowania.

Oświadczenia pisemne (art. 149)

  Bruno Gollnisch (NI), na piśmie. – (FR) Tajlandia przeżywa okres bardzo poważnych trudności w swojej historii. „Kraina uśmiechów” stała się krainą łez, krwi, a być może jutro stanie w obliczu wojny domowej pomiędzy silami rządowymi a tzw. „Czerwonymi Koszulami”. W jaki sposób doszło do punktu, w którym demonstracje, w których wzywa się do demokratycznych wyborów, zakończyły się dziesiątkami ofiar śmiertelnych tysiącami rannych, morderstwem politycznym popełnionym na osobie przywódcy opozycji, scenami walk partyzanckich, wybuchem powstania w wielu prowincjach i wprowadzeniem stanu wyjątkowego i godziny policyjnej? Król jest wielce szanowana osobistością, ale wydaje się niezdolny złagodzić napięcia. Ciągła niepewność co do sukcesji tronu wskazuje na to, że niestabilna sytuacja będzie się utrzymywać. Należy położyć kres przemocy. Obecny rząd wyłoniony został, oczywiście, w drodze wyborów, ale wyborów, które odbyły się po zamachu stanu i rozwiązaniu partii opozycyjnych. Ta niesprawiedliwa sytuacja musi się skończyć. Rozwiązanie polegać może jedynie na szybkim zorganizowaniu wyborów powszechnych i uprzednim przywróceniu swobody politycznej działalności wszystkich działających partii w celu zapewniania demokratycznych wyborów. Unia Europejska powinna wykorzystać swoje dobre stosunki gospodarcze i społeczne z Tajlandią, by doprowadzić do przyjęcia tego rozwiązania.