Przewodniczący – Kolejnym punktem obrad jest oświadczenie Komisji w imieniu wiceprzewodniczącej Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa na temat Ukrainy. Chciałbym najpierw udzielić głosu komisarzowi De Guchtowi występującemu w imieniu wiceprzewodniczącej Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, baronessy Ashton.

  Karel De Gucht, komisarz, w imieniu wiceprzewodniczącej Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, baronessy Ashton – (FR) Panie Przewodniczący! Cieszę się, że mogę dziś wieczór brać udział w debacie na temat Ukrainy, występując w imieniu baronessy Ashton, wysokiej przedstawiciel i wiceprzewodniczącej Komisji, która żałuje, że nie może być obecna na dzisiejszych obradach.

Dzisiejszy dzień jest dla Ukrainy niezwykle znaczący, gdyż to właśnie dziś rano ogłoszone zostało jej przewodnictwo w OBWE w 2013 roku. Jest to przywilej, ale także odpowiedzialność, która da Ukrainie szansę spełnienia stawianych wobec niej – z pewnością wysokich – oczekiwań.

Chcę szerzej omówić teraz nasze stosunki dwustronne, w tym szczyt, który odbył się w zeszły poniedziałek w zamku Val Duchesse pod Brukselą i w którym uczestniczyli prezydent Janukowicz oraz przewodniczący Herman Van Rompuy i José Manuel Barroso. Cathy Ashton wzięła udział w dyskusji w sprawach międzynarodowych. Ja również uczestniczyłem w szczycie, żeby zorientować się, jakie są perspektywy utworzenia w niedalekiej przyszłości ambitnej, rozbudowanej i kompleksowej strefy wolnego handlu. Nasze dyskusje były szczere i jestem przekonany, że dzięki szczytowi nasze stosunki, które powinny być bliższe i bardziej konkretne, znalazły się na dobrej drodze.

Dwa najważniejsze rezultaty szczytu to przyjęcie planu działania w zakresie swobodnego przepływu osób oraz podpisanie Protokołu do Umowy o partnerstwie i współpracy, umożliwiającego Ukrainie uczestnictwo w programach unijnych.

W programie szczytu znalazły się też sytuacja wewnętrzna Ukrainy, toczące się negocjacje w sprawie przyszłego układu o stowarzyszeniu oraz przebieg reform. Ukraina jest częścią naszego sąsiedztwa. Staramy się więc zacieśniać sąsiedzkie stosunki, a i sama Ukraina też nie stoi w miejscu, co pokazał zeszłotygodniowy szczyt NATO i dzisiejsze rezultaty negocjacji dwustronnych w Brukseli - gdzie byłem jeszcze kilka godzin temu - które pozwalają Unii na udzielenie poparcia dla przystąpienia Rosji do Światowej Organizacji Handlu.

Wróćmy jednak do szczytu. Obecny rząd przedsięwziął kilka ważnych reform gospodarczych, które przyjęliśmy z zadowoleniem. Chodzi po pierwsze o ustawę w sprawie zamówień publicznych, która powinna odegrać ważną rolę w walce z korupcją. Podpisano też umowy z Międzynarodowym Funduszem Walutowym i wprowadzono znaczące reformy w kluczowym sektorze energetycznym. Rządowi ukraińskiemu udało się względnie ustabilizować sytuację w kraju. Jest to oczywiście niezwykle istotne.

Niemniej jednak niepokoją nas nieustanne doniesienia o podupadaniu podstawowych swobód i zasad demokracji na Ukrainie. Szczególnie niepokojące są skargi dotyczące wolności mediów oraz wolności zrzeszania się i zgromadzeń. Co więcej, jak wiemy, ukraiński Sąd Konstytucyjny unieważnił ostatnio konstytucję z 2004 roku, uchwaloną w czasie pomarańczowej rewolucji. W rezultacie obecnie znów obowiązuje konstytucja z 1996 roku, rozszerzająca prerogatywy prezydenta. Ta niezwykle kontrowersyjna decyzja jest dowodem na to, że Ukraina potrzebuje jawnego i partycypacyjnego procesu reform konstytucyjnych.

Proces ten powinien mieć na celu ustanowienie trwałego mechanizmu wzajemnej kontroli i równowagi władz, zgodnego ze standardami europejskimi. Kwestia ta była już poruszana w lutowej rezolucji Parlamentu.

Kolejna decyzja podjęta niedawno przez Sąd Konstytucyjny, która może być różnie interpretowana, dotyczy długości kadencji parlamentu. Podczas gdy konstytucja z 1996 roku, która teraz obowiązuje, zakłada czteroletnią kadencję, Sąd orzekł, że kadencja obecnego parlamentu wygaśnie dopiero po pięciu latach, ponieważ został on wybrany, kiedy obowiązywała jeszcze konstytucja z 2004 roku. Postanowienie to pokazuje podejście á la carte, coraz częściej stosowane przez obecny rząd. Trzeba raz jeszcze podkreślić, że Ukraina pilnie potrzebuje jawnego i partycypacyjnego procesu reform politycznych, a nie decyzji podejmowanych pod wpływem bieżącej sytuacji.

W ostatnich latach poziom wolności politycznej na Ukrainie był bardzo wysoki – kolejne wybory uznawane były przez wiarygodne organizacje za spełniające międzynarodowe standardy. Niestety ostatnie wybory samorządowe przeprowadzone 31 października zostały skrytykowane przez większość obserwatorów. Chociaż krytyka dotyczyła tylko kwestii technicznych i proceduralnych, mimo wszystko jest to krok wstecz.

Demokratyczne wartości i zasady razem z prawami człowieka stanowią podstawę funkcjonowania państw członkowskich Unii. Są to zasady, co do których nie możemy iść na żadne ustępstwa, zwłaszcza że chodzi tu o jednego z naszych kluczowych partnerów.

Wspólne zasady dla wspólnej przyszłości: to wyzwanie stojące przed przyszłymi stosunkami między Ukrainą a Unią. Jasne przesłanie dotyczące respektowania podstawowych wartości, które skierowaliśmy do Ukrainy na szczycie w zeszły poniedziałek, musi być powtarzane dotąd, aż problemy nie ustaną.

  Elmar Brok, w imieniu grupy PPE – (DE) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu, Panie i Panowie! Chciałbym szczerze podziękować za oświadczenie złożone tu w imieniu wysokiej przedstawiciel, do którego właściwie nie mam wiele do dodania. Moim zdaniem możemy bezpiecznie stwierdzić, że zapadły decyzje dotyczące reform i zwiększenia stabilności, także parlamentarnej, z czego należy się cieszyć, nie zapominając jednak, że choć ostatnie wybory parlamentarne były wolne i uczciwe, wybory samorządowe takie nie były, ponieważ wprowadzono zmiany w systemie wyborczym i opozycja nie wszędzie miała równe szanse na sporządzenie list wyborczych. Należy też odnotować, że jedną z najważniejszych ról w nadzorze nad Sądem Konstytucyjnym pełni szef służb specjalnych, a sędziowie są wymieniani po to, by uchylić konstytucję uchwaloną w czasie pomarańczowej rewolucji. To są fakty. Dlatego chciałbym podziękować za stwierdzenie, że kwestia wspólnych wartości i podstawowych praw jest kluczowa. Ważna jest też oczywiście europejska perspektywa dla Ukrainy.

Z drugiej strony cieszą mnie zdecydowane postępy w ważnych kwestiach, jakie poczyniono na poniedziałkowym szczycie. Wyrażone właśnie przeze mnie słowa krytyki nie zależą od przebiegu negocjacji w sprawie udogodnień wizowych i nie powinny na niego wpływać. Postęp w tej dziedzinie jest dla nas ważny i pożądany.

Istotne jest też, żebyśmy posuwali się naprzód w kwestii bardziej rozbudowanej strefy wolnego handlu, która zbliży Ukrainę do europejskiego rynku wewnętrznego, dając dowód, że z Europą związane są nie tylko polityczne, lecz także gospodarcze perspektywy Ukrainy. Wprowadzanie rosyjskiego modelu gospodarki bez rosyjskich surowców nie ma sensu. Rynek europejski będzie zatem dużo korzystniejszy dla Ukrainy, a korzyści gospodarcze powinny wzrosnąć po wprowadzeniu układu o stowarzyszeniu.

Moim zdaniem należy jednak mieć pełną świadomość, że korzyści nie przypadną w udziale tylko Ukrainie, że my też zyskamy i że powinniśmy przywiązywać dużą wagę do tego, by Turcja rozwijała się zarówno wewnętrznie, jak i w polityce zagranicznej w sposób zgodny z naszymi wspólnymi interesami.

  Adrian Severin, w imieniu grupy S&D – Panie Przewodniczący! Filozofię mojej grupy dotyczącą obecnych relacji Ukrainy z Unią Europejską można wyrazić, parafrazując słynne przemówienie: nie pytaj, co Ukraina może zrobić dla Unii Europejskiej, zapytaj, co Unia Europejska może zrobić dla Ukrainy, tak by Ukraina była solidnym filarem projektu, jakim jest Unii Europejskiej.

W tym celu podejście Unii Europejskiej do Ukrainy powinno być zrównoważone, sprawiedliwe, oparte na faktach i strategiczne. Sądzę, że wyniki niedawnego szczytu spełniają te kryteria i chciałbym podziękować panu komisarzowi za sposób, w jaki przedstawił nasze podejście.

„Zrównoważone”, czyli takie, w którym wymaga się postępów, oferując jednocześnie pomoc. „Sprawiedliwe” oznacza unikanie zajmowania stanowiska w wewnętrznych sporach politycznych oraz kierowanie się jednakowymi standardami przy ocenianiu działań partii, którym sprzyjamy i tych, które są nam mniej miłe. „Oparte na faktach”, czyli bazujące na dowodach, a nie tylko na samych oskarżeniach, pogłoskach czy uprzedzeniach. „Strategiczne” oznacza promowanie takiej polityki, która umożliwi Ukrainie organiczne zintegrowanie z Unią Europejską, a nie takiej, w ramach której Ukraina będzie wykorzystywana w naszej konfrontacji z jej sąsiadami.

Kompromisowa rezolucja, którą mamy przyjąć na dzisiejszych obradach, nie jest idealnym, lecz przyzwoitym przykładem tego typu podejścia. Niestety muszę wytknąć kilka błędów w tym tekście. Musimy zaapelować do wszystkich frakcji politycznych Ukrainy, by unikali przedstawiania tej rezolucji jako zwycięstwa jednej nad drugą. W rzeczywistości rezolucja ta miała stanowić przesłaniem do wszystkich sił politycznych Ukrainy, że najwyższy czas, aby zjednoczyły się na rzecz realizacji minimalnego programu prac w kraju i aby ogłosiły długo oczekiwane reformy, politykę i konkluzje polityczne, które zapewnią mieszkańcom lepsze życie, a państwu lepsze szanse i których celem będzie integracja europejska. Umiędzynarodowienie wewnętrznych sporów politycznych w Ukrainie nie jest konieczne.

Róbmy, co do nas należy, zarówno tu, jak i tam, a przyszłość wynagrodzi nas wszystkich.

  Adina-Ioana Vălean, w imieniu grupy ALDE – Panie Przewodniczący! To ciekawe, że Ukraina tak często występuje w porządku naszych obrad. Mam nadzieję, że oznacza to postęp w naszych relacjach.

Skłaniam się ku twierdzeniu, że dzięki obustronnemu pragmatyzmowi i szacunkowi, rozumieniu różnic, ale i poszukiwaniu wspólnych interesów, możemy realizować wspólne projekty i budować szczere partnerstwo.

Doceniam niedawne oświadczenia przywódców Ukrainy, którzy – mam nadzieję – rozwiewają obawy, jakoby Ukraina oddalała się od europejskiej przyszłości. Z drugiej strony, każdy spór dotyczący Ukrainy staje się przeważnie wojną pomiędzy europejskimi rodzinami politycznymi opozycji a rządowymi partiami politycznymi Ukrainy. Myślę, że to nie pomaga, bo nie chodzi tu o to, kto jest lepszy – rząd czy opozycja – albo o to, kogo bardziej popierają Europejczycy, ale o demokratyczną przyszłość ukraińskich obywateli i o to, żeby Ukraińcy mieli silny, demokratyczny i zamożny kraj.

Na szczycie, który miał miejsce w tym tygodniu, osiągnięto dobre wyniki w zakresie promowania dostępu do programów UE i negocjacji dotyczących układu o stowarzyszeniu. Szczególnie cieszy mnie długo oczekiwany postęp w sprawie strefy wolnego handlu.

Oczywiście wiele pozostaje jeszcze do zrobienia, jeśli chodzi zarówno o gospodarcze, jak i instytucjonalne reformy, i należy skonsolidować działania. Nie wolno zezwolić na ustanowienie żadnych zwolnień na mocy ustawy o zamówieniach publicznych – nawet wobec Mistrzostw Europy w piłce nożnej.

Chociaż nowy kodeks podatkowy jest dobrym krokiem w kierunku ulepszenia otoczenia podatkowego, nie powinien on stać się ciężarem, zwłaszcza dla sektora MŚP, który odgrywa tak istotną rolę w każdej zdrowej gospodarce.

Ale niech się wyrażę jasno. Nie chodzi o to, byśmy mówili Ukrainie, co ma robić, ani o to, co ma zrobić dla nas. Chodzi głównie o to, co Ukraina może zrobić dla siebie, ponieważ zarówno instytucjonalne, jak i gospodarcze reformy są warunkiem wstępnym pomyślnej demokratycznej przyszłości, która leży w najlepszym interesie obywateli Ukrainy.

  Rebecca Harms , w imieniu grupy Verts/ALE – (DE) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! W ostatnich dniach miały miejsce ogromne protesty w Kijowie, Ługańsku, Charkowie oraz innych dużych i małych miastach Ukrainy. Dziesiątki czy setki tysięcy obywateli Ukrainy wychodzą na ulice. Protestują przeciwko przepisom podatkowym, które uważają za niesprawiedliwe. Jeśli mamy kierować naszą rezolucję do konkretnego adresata, to moim zdaniem, w tym przypadku powinni nim być obywatele Ukrainy, którzy poprzez swoje protesty zapewniają dalszy rozwój Ukrainy jako demokratycznego kraju. Nasza rezolucja, w której wyrażamy niepokój w związku z ograniczaniem demokracji w jednym z europejskich krajów, skierowana jest, oczywiście, do rządu i władz – szczególnie w związku z obecnymi protestami – głównie do wewnętrznych władz Ukrainy. Ma ona na celu skłonienie tych władz do zezwolenia na kontynuację protestów. Jutro Kijów spodziewa się setek tysięcy, a może nawet milionów ludzi. Muszę przyznać, że z wielkim niepokojem śledzę przebieg wydarzeń i mam obawy co do tego, co może nastąpić. Jak dotąd – odpukać – wszystko w porządku. W ostatnich kilku dniach rząd pokazał, że wolność zgromadzeń jest respektowana. Mam wielką nadzieję, że będzie tak nadal.

Moim zdaniem, to ważne, że rezolucja ta jest wynikiem prac wielu grup Parlamentu. Byłby to fatalny błąd z punktu widzenia rozwoju Ukrainy, gdyby w przyszłości jedna strona tego Parlamentu trzymała z Partią Regionów, a druga z partią Julii Tymoszenko. Nie pomogłoby to demokratycznemu rozwojowi Ukrainy. Mam nadzieję, że ta rezolucja zostanie potraktowana poważnie – nawet jeśli przyjmiemy ją po szczycie – zwłaszcza w obliczu masowych protestów i obaw mieszkańców dotyczących reform MFW, jak również, że będziemy bardzo uważnie śledzić bieżące wydarzenia w Kijowie i w całej Ukrainie. Dziękuję za uwagę i liczę, że w ramach naszej współpracy będziemy nadal – wspólnie z Komisją – okazywać solidarność z tym bliskim nam, Europejczykom, krajem.

  Paweł Robert Kowal, w imieniu grupy ECR – Panie Przewodniczący! Minęło kilka długich tygodni fascynującej debaty o sprawach ukraińskich w Parlamencie Europejskim. Myślę, że to bardzo dobrze. Na Ukrainie wyniki naszych obrad są śledzone z wielkim zaciekawieniem, większym niż w niejednym kraju Unii Europejskiej. Potraktujmy więc naszą rezolucję jak list, nie do jednej czy drugiej partii, ale jak list do Ukraińców, w którym szczerze im powiemy, że z zainteresowaniem patrzymy na to, co się dzieje, tak jak sąsiedzi, którzy są gotowi otworzyć drzwi dla Ukrainy, którzy są gotowi na spotkanie z obywatelami Ukrainy. Bardzo dziękuję za te wspaniałe słowa Rebecce Harms, która zawsze świetnie czuje, co trzeba w takim momencie powiedzieć.

Powiedzmy szczerze o wyborach, które nie zadowoliły nas. Ich standard w wielu elementach pozostawiał wiele do życzenia. Nie udało się podtrzymać tego dobrego trendu z poprzednich wyborów, ale powiedzmy też, że jest jeszcze szansa dla Ukrainy i że my chcemy jej w tym pomagać. Dlatego powiedzmy, co się tam dobrego dzieje i że nie tylko w sferze gospodarczej, w sferze ekonomii, ale także w sferze politycznej i przede wszystkim w odniesieniu do każdego Ukraińca, drzwi do Europy są otwarte i dobrze, że taki sygnał popłynął w tym tygodniu ze szczytu Unia Europejska-Ukraina. Jest to dobra koincydencja, że my dzisiaj mówimy o tym, że ta rezolucja nie jest dla jednej czy drugiej partii na Ukrainie. Jest dla Ukraińców i my ją solidarnie przyjmujemy.

  Jaromír Kohlíček, w imieniu grupy GUE/NGL – (CS) Panie Przewodniczący! Za każdym razem, kiedy ktoś wspomina o Ukrainie, przeciętnemu obywatelowi UE przychodzi na myśl pięściarz Kłyczko, który z łatwością pokonuje rywali. Jeśli jednak chodzi o gospodarkę, Ukraina ma równie istotne znaczenie, a wiele krajów UE i Bałkanów jest uzależnionych od przebiegających przez terytorium Ukrainy tras zaopatrzenia w ropę naftową i gaz ziemny z Azji Środkowej i Syberii. Ukraina jest z pewnością najważniejszym członkiem spośród krajów Partnerstwa Wschodniego. Dlatego też cieszą mnie ulepszone stosunki z Rosją i wyniki szczytu UE-Ukraina. W wielu krajach UE Ukraińcy są znaczącą grupą zagranicznych pracowników, a wzajemny handel Ukrainy z UE dynamicznie się rozwija. Główne problemy tego kraju to te same problemy, jakie stoją przed wieloma krajami UE: korupcja, niekorzystny reżim wizowy i niezgodność przepisów. Należy również wspomnieć, że według obserwatorów wybory lokalne odbyły się bez większych problemów technicznych. Rezolucja proponowana w całym spektrum politycznym jest zrównoważonym kompromisem i chociaż można mieć pewne zastrzeżenia co do niektórych jej szczegółów, grupa GUE/NGL ją popiera.

  Bastiaan Belder, w imieniu grupy EFD – (NL) Panie Przewodniczący! Te liczne, czasem niewiarygodne, nieprawidłowości w wyborach lokalnych i regionalnych na Ukrainie z 31 października muszą stać się sygnałem ostrzegawczym dla Unii Europejskiej. Przytoczę tylko kilka przykładów: niekontrolowane masowe drukowanie dodatkowych kart do głosowania w wielu regionach oraz fotografowanie kart do głosowania; albo też zbiorowe naciskanie na urzędników, nauczycieli, lekarzy i profesorów, by nie popierali partii opozycyjnych? Unia Europejska – a jest ona przecież w stanie to uczynić – powinna przyjąć twarde stanowisko wobec tej złej i niedemokratycznej „uwertury” do wyborów parlamentarnych w Ukrainie w roku 2012; przeciwstawiając tym samym autorytarnym tendencjom w Ukrainie nasze polityczne wartości. W przeciwnym razie ryzykujemy naszą wiarygodność wśród najważniejszych grup w tym kraju, a w szczególności wśród sił nastawionych na reformy i demokratycznych. Na szczęście, pańskie oświadczenie wyraźnie nie daje powodów do obaw w tej kwestii.

  Andreas Mölzer (NI) – (DE) Panie Przewodniczący! Wszyscy wiemy, że Ukraina jest jednym z największych krajów sąsiadujących z UE i że ma także znaczny potencjał do wykorzystania w przyszłości. Dlatego jest też bez wątpienia niezwykle ważnym partnerem UE. Jednak z politycznego punktu widzenia widać, że zauważalnie oddala się od UE. Frakcja prorosyjska odniosła sukces w ostatnich wyborach lokalnych nie bez przyczyny. Prawdopodobnie oznaczało to również porażkę Unii Europejskiej. Dlatego też UE wyraźnie traci na atrakcyjności w oczach Ukraińców. Zwykli obywatele Ukrainy zapewne chcieliby być europejscy, ale niekoniecznie chcieliby być częścią Unii Europejskiej. Zachowując się jak aroganckie supermocarstwo, UE stopniowo pozbywa się swoich atutów. Z kolei Ukraina bez wątpienia wolałaby być traktowana jako równorzędny partner, zarówno przez UE, jak i przez Rosję.

Dlatego też nie patrzmy z wyższością na Ukraińców, tak jakby ich najważniejszym celem miało być przystąpienie do UE. Pozwólmy im budować własną tożsamość w nadciągających latach, aby potem zadecydowali, czy chcą zbliżyć się do UE, czy może wolą pozostać niezależni.

  Michael Gahler (PPE) – (DE) Panie Przewodniczący! Współpraca UE i Ukrainy ma ogromny potencjał. Było to jasne podczas szczytu. Plan działania na rzecz liberalizacji reżimu wizowego oraz układ o stowarzyszeniu to zaledwie dwa przykłady, które o tym świadczą.

W tej kompromisowej rezolucji podkreślamy również potencjalnie pozytywne aspekty – wyraźnie wynika to z treści rezolucji. Chciałbym jednak zacytować angielskie przysłowie: the proof of the pudding is in the eating. Dopiero się okaże, czy pakiet reform oraz przepisy dotyczące reform rzeczywiście zostaną wdrożone.

Komisarz wspomniał o ustawie o zamówieniach publicznych. Właśnie wprowadzono do tej ustawy istotny wyjątek. Z jej zakresu wyłączono wszystkie zamówienia związane z Mistrzostwami Europy w piłce nożnej. Już teraz można sobie łatwo wyobrazić, kto w rezultacie stanie się bajecznie bogaty. To przykład pokazujący, że choć wysoko ceni się zasady, inaczej wygląda ich wcielanie w życie.

Chciałbym szczególnie podziękować komisarzowi za wyrażenie troski o wolność prasy, wolność zrzeszania się i wolność wypowiedzi, a także za stanowcze stwierdzenie, że wybory lokalne oznaczają krok wstecz. Przynajmniej tak to przedstawiono w niemieckim tłumaczeniu. Jest to również pogląd Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańskich Demokratów) i wyrażamy ten pogląd bardzo jasno.

Jeśli pan Severin twierdzi, że nie ma potrzeby czynić z lokalnych konfliktów kwestii międzynarodowych, to według mnie łagodniej nazywa to, co wcześniej nazywano zasadą „nieingerowania w wewnętrzne sprawy kraju”. Zbyt często powoływano się na tę zasadę, dlatego nie powinniśmy kierować się nią w kontaktach z Ukrainą. Właśnie dlatego, że chcemy przybliżyć ten kraj do Europy, on sam też musi pozwolić oceniać się według europejskich standardów. Dlatego pani poseł Harms ma rację mówiąc, że musimy teraz pozostać w bardzo bliskim kontakcie z Ukrainą i upewnić się, że osiągnięcia tego kraju pod względem demokracji i praw człowieka nie będą ponownie niweczone wsteczną politykę.

  Hannes Swoboda (S&D) – (DE) Panie Przewodniczący! Panie i Panowie! Bądźmy szczerzy. Pomarańczowa rewolucja niestety – i chciałbym podkreślić to słowo – nie osiągnęła tego, co powinna była. Stało się tak m.in. z powodu sporów pana Juszczenki i pani Tymoszenko. Pan Juszczenko mówi teraz, że pani Tymoszenko jest dokładnie taka sama jak pan Janukowycz. To ciekawe. Wybory lokalne niestety nie spełniły naszych oczekiwań. Nie były zgodne z europejskimi standardami i stało się to teraz jasne również dla mieszkańców Ukrainy.

Bądźmy szczerzy, Panie Pośle Gahler – panu Severinowi chodziło o coś zupełnie innego. Powinien Pan rozmawiać z panią Tymoszenko, tak samo, jak rozmawiamy z przyjaciółmi z ukraińskiej Partii Regionów. Innymi słowy, powinien Pan ją przekonać, aby obrała europejską drogę. Zostawmy w tyle oligarchów i ruszajmy w stronę demokratycznego państwa. Proszę nie próbować zakłócać pracy Parlamentu, a z pewnością wywrzemy nacisk, aby zapewnić przestrzeganie europejskich standardów prawnych. Pani poseł Harms jest gdzieś pośrodku. Chociaż Zieloni/Wolny Sojusz Europejski nie zawsze podzielają ten pogląd, zgadzamy się z tym, co powiedziała pani Harms. Pomóżmy Ukrainie za pomocą europejskich standardów i europejskiego systemu prawnego. To ważne dla wszystkich stron. Oto nasza polityka i będziemy ją kontynuować, aż gdzieś zajdziemy. Właśnie dlatego podkreślaliśmy fakt, że wybory nie poszły zbyt dobrze. Proszę upewnić się, że pani Tymoszenko pomoże stworzyć konstruktywną opozycję. Proszę doradzać pani Tymoszenko tak samo jak doradzaliśmy panu Janukowyczowi.

  Marek Henryk Migalski (ECR) – (PL) Panie Przewodniczący! Panie Komisarzu! Rozpocznę od słów pana Severina, który powiedział bardzo ważną rzecz, tzn. byśmy spróbowali pomyśleć, co my możemy zrobić dla Ukrainy, a nie co Ukraińcy mogą zrobić dla nas. Za te słowa panu Severinowi dziękuję, bo rzeczywiście jest to nasze zadanie.

Tak, te wybory nie przebiegały w takiej formule, w jakiej byśmy chcieli. Wydarzyły się tam rzeczy, które nie powinny były mieć miejsca. Ale ma rację pani Harms, która mówi o tym, że naszym zadaniem nie jest oglądanie się na jedną i drugą partię, ale zobaczenie tego, czego chcą Ukraińcy i czego chcemy my. Dlatego że integracja Ukrainy ze strukturami europejskimi, powiedzmy to jasno – członkostwo w Unii Europejskiej – jest w interesie Unii Europejskiej, a także samych Ukraińców. W moim przekonaniu to wyśrubowywanie standardów dla Ukraińców jest trochę nieuczciwe. Dlatego, że na tej sali są ci, którzy dla swoich strategicznych partnerów są bardzo łaskawi w kwestiach praw człowieka, wolności słowa czy prasy. Natomiast bardzo mocno śrubują i podwyższają poziom wobec naszych przyjaciół z Ukrainy. Trzeba tutaj zachować miarę. Ukraińcom należy się nasza współpraca, nasze słowa i to – jak powiedział pan Swoboda – bez względu na to, czy jest to jeden czy drugi obóz. Tak samo jak tutaj czasami bywa tak, że pewne podziały znikają, ponieważ chodzi o sprawę. Sprawą tą jest jak najbliższa współpraca między Unią Europejską a Ukrainą.

  David Campbell Bannerman (EFD). – Panie Przewodniczący! Znam Ukrainę z wizyt w Kijowie i na Krymie, kolekcjonuję dzieła ukraińskich artystów takich jak Tietienko i Sziszko. Ukraińcy to dobrzy, wielkoduszni, ciepli ludzie, jednak politycznie doradzałbym wielką ostrożność. Ukraina to kraj podzielony na prozachodni zachód i wychodzący na Rosję wschód. To również duży gracz mający 45 milionów obywateli, a Rosja postrzega ten kraj jako część swojego podwórka.

Wizytowałem flotę rosyjską w Sewastopolu na Półwyspie Krymskim. Rosjanie będą zazdrośnie strzegli stamtąd dostępu do Morza Czarnego. Jakiekolwiek rozmowy na temat członkostwa Ukrainy w NATO byłyby ostrym ciosem wymierzonym w rosyjskiego niedźwiedzia.

Niezręczna dyplomacja baronessy Ashton mogłaby zwiększyć napięcie w tym trudnym momencie, podczas gdy koszt zmuszania Ukrainy do współpracy z UE w kwestii dopłat rolnych, pomocy regionalnej i masowej migracji byłby zaporowy. Lepiej pomóc Ukrainie inaczej i pozwolić jej pozostać dumnym, niezależnym, nienależącym do UE narodem.

  Csanád Szegedi (NI) – (HU) Panie Przewodniczący! Panie i Panowie! Sądzę, że jesteśmy zgodni co do tego, że dzięki swojej wielkości i liczbie mieszkańców Ukraina ma strategiczne, a może nawet kluczowe znaczenie dla Unii Europejskiej.

Wydaje mi się jednak, że w sprawozdaniu brakuje dwóch kwestii. Jedna z nich to informacje o mniejszościach na Ukrainie. Jak dobrze wiemy, tylko około 65-70 % mieszkańców Ukrainy to Ukraińcy, nawet jeśli wliczymy Rusinów. Mieszka tam dosyć duża mniejszość rosyjska, a także wielu Węgrów, Tatarów i Rumunów. Nalegam, aby umieścić tę informację w sprawozdaniu oraz aby ująć w naszych żądaniach wyraz zaniepokojenia związanego z mniejszościami. Warto również wspomnieć o potrzebie wspierania lokalnej edukacji, tzn. edukacji mniejszości i używania języków mniejszościowych oraz o tym, że zdemolowano lokalne pomniki zakarpackiej mniejszości węgierskiej.

Żałuję również, że nie wyraziliśmy się bardziej stanowczo o kolejnej kwestii – o sfałszowaniu wyborów lokalnych. Wzywam zatem UE, aby poprosiła Ukrainę o wyjaśnienie w tych dwóch kwestiach.

  Paweł Zalewski (PPE) – (PL) Panie Przewodniczący! Ten tydzień jest dobrym tygodniem dla relacji unijno-ukraińskich. Najpierw, w poniedziałek, podczas szczytu stworzyliśmy wspólnie mapę drogową mającą na celu liberalizację ruchu wizowego. Następnie, jutro, przegłosujemy dobrą, jak myślę, rezolucję Parlamentu Europejskiego, która otwiera możliwości dalszej współpracy, pogłębienia współpracy Unii Europejskiej z Ukrainą. Otwiera taką możliwość, a zarazem zamyka ważną bardzo dyskusję, która na ten temat toczyła się w Parlamencie Europejskim.

I dobrze, że wypracowaliśmy kompromis, że mówimy jednym głosem. Jednym głosem mówimy nie do poszczególnych grup politycznych na Ukrainie, nie do grupy rządzącej pana prezydenta Janukowycza czy do opozycji pani Tymoszenko, ale mówimy przede wszystkim do samych Ukraińców. Chcemy, aby Ukraina reformowała się w taki sposób, aby w przyszłości mogła stać się częścią Unii Europejskiej. To jest niezwykle istotne. Ważne jest, aby oceniać działalność rządu ukraińskiego według zasług, według tego, co zrobi.

Otóż, trzeba powiedzieć, że to jest, po pierwsze, pierwszy rząd, który od wielu lat zaczął prowadzić reformy, współpracuje z Międzynarodowym Funduszem Walutowym. I widać dzisiaj, że te reformy mają korzystne działanie dla gospodarki, widać wyraźnie, że ten okres marazmu na Ukrainie, który był w ostatnich latach, ma szansę się zakończyć. Z drugiej strony, sama Ukraina twierdzi, że chce stać się częścią Unii Europejskiej, dlatego daje nam prawo, abyśmy oceniali ją zgodnie z europejskimi standardami. Stąd oczywiście musimy podjąć te kwestie nieprawidłowości, które miały miejsce podczas ostatnich wyborów.

  Marek Siwiec (S&D) – (PL) Panie Przewodniczący! Rozmawiamy dzisiaj w innej atmosferze niż miesiąc temu. Opadły emocje. Słowa, które zapisaliśmy w projekcie uchwały, bardziej odpowiadają rzeczywistości. Dobrze, że Parlament stara się mówić wspólnie, choć te słowa są momentami nieporadne, a czasami wynika z nich dużo niekompetencji.

O czym jest ta rezolucja? Jest ona tak naprawdę o jakości demokracji, o tym, jak bardzo Parlamentowi Europejskiemu zależy na jakości demokracji na Ukrainie. Rezolucja ta jest kierowana do „niebieskich” i do „pomarańczowych”. Na Ukrainie przez ostatnich 5 lat było tak: wygrali „pomarańczowi”, później „niebiescy”, później znowu wygrali „pomarańczowi”, a teraz rządzą „niebiescy”. Chciałbym, żeby ekipa „niebieskich” – prezydent Janukowycz, premier Azarow, Partia Regionów – usłyszeli z tego Parlamentu, że są odpowiedzialni za przestrzeganie wielkiego dziedzictwa Majdanu, wielkiego dziedzictwa tego, czego kilka milionów ludzi żądało na Majdanie kilka lat temu. Oni odpowiadają, bo to oni sprawują władzę.

Chcę też, żeby te słowa usłyszała Julia Tymoszenko, która odpowiada za wizerunek opozycji. Chcę, aby wielki przywódca opozycji – Julia Tymoszenko – zrozumiała, że będąc w opozycji, nie wystarczy tylko żądać władzy. Trzeba mieć alternatywę dla kraju, pokazać ją ludziom i porwać ludzi, aby ją zrozumieli. Jeśli „niebiescy” i „pomarańczowi” zrozumieją, że raz są tutaj, raz tam, a tak naprawdę Ukraina wymaga tej samej troski, tej samej wyobraźni i tej samej odwagi, to będzie nasz wielki sukces, bo pomogliśmy im w tym dziele.

Do posła czeskiego – Panie Pośle, to nie Wiktor Kłyczko, tylko Witalij Kłyczko tłucze Amerykanów na ringach niemieckich. Jest dwóch Kłyczków. Świadczy to o tym, jak wielki jest kraj, który wydał z siebie takich dwóch bokserów.

  Tunne Kelam (PPE) – Panie Przewodniczący! Jednym z najważniejszych skutków upadku Związku Radzieckiego było powstanie niezależnej Ukrainy. Możemy postrzegać ten kraj jako przyszłego członka Wspólnoty Europejskiej.

Przyjmuję z zadowoleniem fakt, że prezydent Janukowycz i nowy parlament potwierdzili chęć dołączenia do Europy, ponieważ prawdziwie niepodległa i demokratyczna Ukraina, wolna od korupcji i strachu przed strukturami władzy i oligarchami, Ukraina, która opiera się pewnie na rządach prawa, jest i będzie niezastąpionym czynnikiem gwarantującym stabilność całego kontynentu. Bez prawdziwie demokratycznej Ukrainy trudno wyobrazić sobie prawdziwie demokratyczną Rosję.

Wczoraj minęło sześć lat od wybuchu pomarańczowej rewolucji. Zaprzepaszczono niestety ogromy potencjał tej zmiany. Jednak dzięki wygranej demokratycznych manifestantów w grudniu 2004 roku zapewniono wiarygodne wielopartyjne wybory oraz wolność prasy. We wstępnym projekcie rezolucji Parlament Europejski wyraża niepokój związany ze wzrastającą liczbą doniesień o zagrożeniu demokratycznych wolności i praw, w tym wolności mediów, oraz o ponownym ingerowaniu służb bezpieczeństwa w działalność demokratyczną obywateli.

Chciałbym zwrócić się do nowego rządu z ważnym przesłaniem: Europa jest otwarta na współpracę na wszystkich polach, ale ceną tej współpracy nigdy nie będzie ignorowanie ograniczania podstawowych wolności. Jako prawdziwi przyjaciele Ukrainy, musimy bardziej niż kiedykolwiek być szczerzy, przyjacielscy i konsekwentni w propagowaniu naszych wartości. Można ubolewać, że sześć lat później nowe elity nadal nie mogą zaakceptować pomarańczowej rewolucji jako szczerego wyrazu woli ludu. Pogodzenie się z przyczynami i skutkami tej rewolucji może wyłącznie polepszyć integrację ukraińskiego społeczeństwa.

  Lena Kolarska-Bobińska (PPE) – (PL) Panie Przewodniczący! Ja nie chcę mówić o tym, co my mamy zrobić dla Ukrainy, co Ukraina dla nas ma zrobić, ja chcę mówić o tym, co Ukraina ma dla siebie zrobić, bo jej los jest tak naprawdę w jej rękach. Ukraina z jednej strony deklaruje chęć integracji z Unią Europejską, ale z drugiej strony wciąż otrzymujemy liczne sygnały o łamaniu swobód obywatelskich w tym kraju. W ostatnich dniach dotarł do Parlamentu Europejskiego apel dziennikarzy ukraińskiej stacji TVi, którzy skarżą się na naciski polityczne i ciągłą inwigilację. Podobnie jest w przypadku komercyjnego Kanału 5. Z drugiej strony niezależne ośrodki analityczne na Ukrainie doniosły ostatnio, że z 69 planowanych reform zostały przeprowadzone 4.

W Parlamencie Europejskim część posłów w czasie ostatnich dyskusji uważała, że piętnując niedemokratyczne zachowania zniechęca się i Komisję Europejską, i władze ukraińskie do większego zbliżenia Ukrainy z Unią Europejską. Lepiej więc nie potępiać władz Ukrainy, tylko zachęcać do podejmowania reform. Ja natomiast uważam, że Parlament Europejski przede wszystkim powinien stać na straży wartości demokratycznych i zwracać uwagę na rządy prawa. Politykę realną, politykę nacisków, zachęt, negocjacji powinny prowadzić rządy, natomiast Parlament Europejski – piętnować łamanie wolności demokratycznych i namawiać Komisję Europejską do wykorzystania w tym celu dostępnych dla Unii narzędzi, a więc programu promocji demokracji.

Cieszę się, że wynikiem poniedziałkowego szczytu Unia Europejska-Ukraina jest podpisany protokół, który da Ukrainie dostęp do niektórych programów unijnych, i że jest podjęcie działań na rzecz zniesienia wiz. Ale postępy w sprawie reform i demokracji są w rękach Ukrainy.

  Jan Kozłowski (PPE) – (PL) Panie Przewodniczący! Podczas październikowej sesji plenarnej komisarz Füle podkreślił, że stosunki z Ukrainą należy postrzegać przez pryzmat 3 wydarzeń, mianowicie spotkania Unia-Ukraina na szczeblu ministerialnym, wyborów samorządowych oraz szczytu Unia-Ukraina.

Mój szczególny niepokój budzą wybory samorządowe, które wspólnie z posłem Kowalem miałem okazję obserwować. Niestety wprowadzenie zmian w ordynacji wyborczej na 3 miesiące przed wyborami czy uchylenie konstytucji z 2004 roku może sugerować, że ukraińscy obywatele nie mają poczucia pewności i stałości prawa. Ponadto uchybienia, które wystąpiły w czasie samych wyborów, mogą budzić wątpliwości co do zachowania demokratycznych standardów. Ważnym elementem reform powinna też być walka z korupcją i zwiększenie przejrzystości działań administracji publicznej. Chciałbym jednak wyrazić nadzieję, że rezolucja stanie się zachętą dla Ukrainy do kontynuacji rozpoczętej już drogi reform gospodarczych i instytucjonalnych.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D) – (LT) Panie Przewodniczący! Wspólna rezolucja Parlamentu w sprawie Ukrainy odgrywa kluczową rolę dla mieszkańców tego kraju, nie zapominajmy jednak, że jest ona także bardzo ważna dla mieszkańców Unii Europejskiej, ponieważ Ukraina jest dla nas znaczącym partnerem, szczególnie w kwestii wdrażania europejskiej polityki sąsiedztwa w Europie Wschodniej. Dlatego też dalsze dążenie do zacieśniania współpracy jest dla nas naprawdę bardzo istotne, zwłaszcza jeśli chodzi o obowiązek wizowy. Zatem zarówno Komisja, jak i Rada muszą jak najszybciej ustalić plan działania na rzecz wprowadzenia systemu bezwizowego. Musimy także porozumieć się wkrótce w sprawie umowy o wolnym handlu. Bez wątpienia dla Ukrainy bardzo ważne jest wprowadzenie reform konstytucyjnych dla zapewnienia długotrwałej stabilności politycznej, zarówno wewnątrz kraju, jak i w stosunku do państw sąsiadujących, jednak my, Unia Europejska i jej instytucje, musimy zrozumieć, że wymaga to czasu i nie wolno nam tylko krytykować, przeciwnie, powinniśmy pomóc Ukrainie zintegrować się z naszą europejską rodziną.

  Siiri Oviir (ALDE) – (ET) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu, Szanowni Państwo! Ukraina jest przewidywalnie nieprzewidywalna. Cieszę się, że ta ocena wystawiona przez Centrum Polityki Europejskiej zaczyna tracić na aktualności. Bardzo się cieszę, że rząd ukraiński potrafi ustabilizować sytuację. Dobrze, że spada również bezrobocie i gospodarka się umacnia. Ukraina zainteresowana jest współpracą z Unią Europejską i to zainteresowanie jest obustronne. Unii Europejskiej zależy na tym, by w państwach ościennych istniały demokratyczne rządy.

Możemy dziś czynić Ukrainie zarzuty co do sytuacji związanej z prawami człowieka i prawami podstawowymi. Przeraża nas korupcja i jej obecność w polityce. Ukraina wie jednak, że pod tym względem Unia Europejska nie pójdzie na ustępstwa. Na tym polu musimy nawiązać prawdziwą współpracę. I wreszcie, nie mogę zakończyć nie dodając, że odłożenie w zeszłym miesiącu przyjęcia sprawozdania było mądrą decyzją tego Parlamentu. Jutro będziemy przyjmować obszerne i wyważone sprawozdanie, na którym Ukraina naprawdę skorzysta.

  Dimitar Stoyanov (NI) – (BG) Panie Przewodniczący! Byłem członkiem delegacji parlamentarnej, która pojechała na Ukrainę. Szczerze mówiąc, wróciłem z mieszanymi uczuciami. Widzieliśmy na miejscu protesty i liczne zamieszki. Jednak dostrzegliśmy też kilka pozytywnych znaków. Popieram decyzję Sądu Konstytucyjnego w sprawie kadencji parlamentu, gdyż dzięki niej znika poważna przeszkoda stojąca na drodze do stabilizacji.

Koleżanki i Koledzy! Na Ukrainie mieszka blisko milion obywateli pochodzenia bułgarskiego. Oznacza to, że mamy na Ukrainie milion potencjalnych ambasadorów idei europejskiej, którzy nie mają nic wspólnego z oligarchicznymi rozgrywkami o władzę i nie są w nie uwikłani. Musimy znaleźć sposób, by ludziom, którzy od pokoleń, przez ponad 300 lat, odcięci są od ojczyzny, zapewnić w ramach polityki wizowej możliwość swobodnego podróżowania do Bułgarii i eksportowania stamtąd do Ukrainy europejskich ideałów.

  Laima Liucija Andrikienė (PPE) – (LT) Panie przewodniczący! Nie tak dawno temu Ukraina była bez wątpienia liderem wśród naszych wschodnich sąsiadów, biorąc pod uwagę wdrażanie standardów europejskich, reformy gospodarcze i prawne oraz wewnętrzny proces polityczny. Niewątpliwie ostatnie wydarzenia w tym kraju są niepokojące i jestem przekonana, że musimy wyrazić naszemu ukraińskiemu partnerowi nasze obawy, które wywołały zaobserwowane przez nas nieprawidłowości, w szczególności nadanie ukraińskim służbom bezpieczeństwa pewnych uprawnień oraz podjęte przez te służby środki w celu zastraszenia organizacji pozarządowych i kontrolowania prasy na Ukrainie. Jednocześnie chciałabym powiedzieć coś innego. Powinniśmy popierać proces integracji europejskiej na Ukrainie. Możemy zastosować politykę kija i marchewki, lecz marchewki powinno być więcej niż kija. Powinniśmy przybliżyć Ukrainę do Unii Europejskiej, a nie oddalać ją od niej. Wierzę, że członkostwo Ukrainy w Unii Europejskiej jest także naszym celem strategicznym, musimy więc znaleźć odpowiedni sposób, by go osiągnąć.

  Alexander Mirsky (S&D) – (LV) Panie Przewodniczący! Mam pytanie do wszystkich posłów. Dlaczego potrzebujemy rezolucji w sprawie Ukrainy akurat teraz? Czy po to, by pomóc nowemu rządowi, czy raczej po to, by wtrącać się w wewnętrzne sprawy tego kraju przed wyborami lokalnymi i by nie dopuścić, żeby Ukraińcy sami poprawiali sytuację we własnym kraju? Wydawałoby się, że po to, by wtrącać się przed samymi wyborami. Po cichu zredagowano tekst, który mówi o tym, że na Ukrainie wszystko idzie w złym kierunku. Jednakże osoby, które chcą oddać rzeczywistą sytuację na Ukrainie w innym świetle są w błędzie. Od dziś powinniśmy odpowiednio i dogłębnie rozważać fakty, a dopiero potem je opisywać. Musimy poważnie podejść do wyciągania wniosków, dzięki czemu na pewno zbierzemy plony naszych działań. Dziękuję.

  Elena Băsescu (PPE) – (RO) Panie przewodniczący! Krytyka wobec przejrzystości i rzetelności wyborów lokalnych z 31 października jest jednym z ważniejszych punktów dzisiejszych obrad. Słusznie krytykuje się wzrastający wpływ rządu na media, polityczną rolę służb bezpieczeństwa oraz przyjęcie nowego prawa wyborczego, niekorzystnego dla partii opozycyjnych.

Ukraina pozostaje kluczowym partnerem UE. Dlatego popieram zaangażowanie UE w proces reform i demokratyzacji, które zostało ponownie potwierdzone podczas poniedziałkowego szczytu. Partnerstwo z Ukrainą jest sprawą oczywistą także dla Rumunii, biorąc pod uwagę ważną rolę, jaką te dwa państwa odgrywają w basenie Morza Czarnego oraz wspólne zadania, które podejmują one w zakresie bezpieczeństwa energetycznego.

Jak stało się to w przypadku Republiki Mołdowy, spodziewamy się podpisania z Ukrainą umowy o handlu przygranicznym, zgodnie z unijnymi przepisami. Mój kraj wyraził także swoje poparcie dla wdrożenia planu działania UE przewidującego liberalizację reżimu wizowego dla obywateli Ukrainy.

  Karel De Gucht, komisarz – Panie Przewodniczący! Proszę na początek pozwolić mi odpowiedzieć na zadane mi przez panią poseł Vălean konkretne pytanie dotyczące ustawy o zamówieniach publicznych.

Przyjęcie tej ustawy ucieszyło nas. Jednak kolejne poprawki pogorszyły jej jakość. Komisja wnikliwie śledzi aktualny rozwój sytuacji, a zmiana na lepsze jest jednym z warunków udzielenia przez nas budżetowego wsparcia dla sektora energetycznego. Oprócz tego gorąco popieram dwustronne porozumienie dotyczące sposobu analizowania obecnej sytuacji na Ukrainie. Rezolucja, która zostanie jutro poddana pod głosowanie, oddaje to w odpowiedni sposób.

Wierzę naprawdę, że jeśli jako Parlament Europejski i Unia Europejska chcemy mieć wpływ w tej konkretnej kwestii, powszechna zgoda co do naszego stanowiska jest bardzo ważna. Zatem popieram to w imieniu Komisji oraz w imieniu wysokiej przedstawiciel.

  Przewodniczący – Na koniec debaty złożono sześć projektów rezolucji⁽¹⁾. Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się jutro o 12.00.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Cristian Dan Preda (PPE), na piśmie – (RO) Chciałbym przypomnieć, że jak przewiduje artykuł 49 Traktatów Unii Europejskiej, każdy kraj ma prawo zostać członkiem UE. To właśnie dlatego, że Ukraina chce zostać w przyszłości członkiem UE, zainteresowałem się dogłębnie przebiegiem ostatnich wyborów w tym kraju. Nie były one ani wolne, ani sprawiedliwe, ani demokratyczne. Przyjęcie poprawki legislacyjnej na krótko przed wyborami, a także wypromowanie Partii Regionów na samym szczycie list wyborczych, w 85 % przypadków przez opóźnienie rejestracji innych partii oraz stworzenie innych przeszkód uniemożliwiających sprawiedliwe uczestnictwo partii opozycyjnych, stawiają pod znakiem zapytania kształt tego systemu politycznego.

Jak zauważyli również przedstawiciele rządu USA, standardy podczas wyborów lokalnych były ewidentnie niższe od tych zaprezentowanych w styczniowych wyborach prezydenckich. Ukraińscy przywódcy muszą przyjąć prawa wyborcze dostosowane do standardów europejskich, jeżeli chcą wykazać swoje przywiązanie do wartości demokratycznych.

  Rafał Trzaskowski (PPE), na piśmie – (PL) Jak skomplikowana jest sytuacja u naszego wschodniego sąsiada, pokazuje bardzo intensywna dyskusja, która miała ostatnio miejsce w tej Izbie. Jest pewne, że nad nieprawidłowościami, których byliśmy świadkami przed ostatnimi wyborami lokalnymi i po nich, nie można przejść do porządku dziennego. Oznacza to bowiem, że Ukraina wciąż odstaje od tego, co uznajemy za europejski standard, jeśli chodzi o kulturę polityczną. Nie można jednak nie dostrzec pozytywnych zmian, które zachodzą w tym kraju, a szczególnie wysiłku poniesionego na rzecz reform gospodarczych, które potwierdził też ostatni szczyt Unia-Ukraina. Właśnie ten kompromis powinien stać się stanowiskiem Parlamentu.