Przewodniczący − Kolejnym punktem porządku dziennego jest wspólna debata nad:

- sprawozdaniem sporządzonym przez Jorgo Chatzimarkakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze (SEC(2010)0963 - C7-0211/2010 - 2010/2142(DEC)) (A7-0134/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Jorgo Chatzimarkakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie specjalnych sprawozdań Trybunału Obrachunkowego w kontekście absolutorium dla Komisji za rok budżetowy 2009 (2010/2204(DEC)) (A7-0135/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Ville Itälä w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja I - Parlament Europejski (SEC(2010)0963 - C7-0212/2010 - 2010/2143(DEC)) (A7-0094/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Crescenzio Rivelliniego w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja II - Rada (SEC(2010)0963 - C7-0213/2010 - 2010/2144(DEC)) (A7-0088/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Crescenzio Rivelliniego w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja IV - Trybunał Sprawiedliwości (SEC(2010)0963 - C7-0214/2010 - 2010/2145(DEC)) (A7-0137/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Crescenzio Rivelliniego w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja V - Trybunał Obrachunkowy (SEC(2010)0963 - C7-0215/2010 - 2010/2146(DEC)) (A7-0138/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Crescenzio Rivelliniego w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja VI - Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (SEC(2010)0963 - C7-0216/2010 - 2010/2147(DEC)) (A7-0136/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Crescenzio Rivelliniego w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja VII - Komitet Regionów (SEC(2010)0963 - C7-0217/2010 - 2010/2148(DEC)) (A7-0139/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Crescenzio Rivelliniego w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja VIII - Rzecznik Praw Obywatelskich (SEC(2010)0963 - C7-0218/2010 - 2010/2149(DEC)) (A7-0116/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Crescenzio Rivelliniego w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, Sekcja IX - Europejski Inspektor Ochrony Danych (SEC(2010)0963 - C7-0219/2010 - 2010/2150(DEC)) (A7-0117/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Barta Staesa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego 8., 9. i 10.

Europejskiego Funduszu Rozwoju za rok budżetowy 2009 (COM(2010)0402 - C7-0220/2010 - 2010/2151(DEC)) (A7-0140/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium za rok 2009: wyniki, zarządzanie finansami i kontrola agencji UE (2010/2271(DEC)) (A7-0149/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia Europejskiemu Kolegium Policyjnemu absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0241/2010 - 2010/2181(DEC)) (A7-0150/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Leków za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0233/2010 - 2010/2173(DEC)) (A7-0153/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009

(SEC(2010)0963 - C7-0232/2010 - 2010/2172(DEC)) (A7-0119/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0226/2010 - 2010/2166(DEC)) (A7-0106/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0244/2010 - 2010/2184(DEC)) (A7-0118/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0237/2010 - 2010/2177(DEC)) (A7-0123/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0239/2010 - 2010/2179(DEC)) (A7-0107/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Chemikaliów za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0245/2010 - 2010/2185(DEC)) (A7-0127/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0230/2010 - 2010/2170(DEC)) (A7-0122/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0238/2010 - 2010/2178(DEC)) (A7-0146/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0229/2010 - 2010/2169(DEC)) (A7-0120/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0236/2010 - 2010/2176(DEC)) (A7-0132/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0252/2010 - 2010/2192(DEC)) (A7-0105/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Kolejowej za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0240/2010 - 2010/2180(DEC)) (A7-0125/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji Kształcenia za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0235/2010 - 2010/2175(DEC)) (A7-0109/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0231/2010 - 2010/2171(DEC)) (A7-0104/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Agencji Dostaw Euratomu na rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0246/2010 - 2010/2186(DEC)) (A7-0144/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0227/2010 - 2010/2167(DEC)) (A7-0108/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Eurojust za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0234/2010 - 2010/2174(DEC)) (A7-0133/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0228/2010 - 2010/2168(DEC)) (A7-0130/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX) za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0242/2010 - 2010/2182(DEC)) (A7-0145/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Organu Nadzoru GNSS za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0243/2010 - 2010/2183(DEC)) (A7-0103/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0250/2010 - 2010/2190(DEC)) (A7-0126/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0249/2010 - 2010/2189(DEC)) (A7-0128/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0251/2010 - 2010/2191(DEC)) (A7-0129/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0247/2010 - 2010/2187(DEC)) (A7-0131/2011) oraz

- sprawozdaniem sporządzonym przez Georgiosa Stavrakakisa w imieniu Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsięwzięcia SESAR za rok budżetowy 2009 (SEC(2010)0963 - C7-0248/2010 - 2010/2188(DEC)) (A7-0124/2011).

  Jorgo Chatzimarkakis, sprawozdawca – (DE) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu Šemeta, Panie i Panowie! Procedura, którą dziś się zajmujemy, czyli absolutorium dla Komisji Europejskiej w związku z dokonanymi wydatkami, jest niezwykle ważna. W ostatnich latach traktowano ją może nieco lekceważąco, ale w istocie udzielenie absolutorium dla Komisji Europejskiej za rok 2009 w związku ze wszystkimi wydatkami jest jednym z podstawowych zadań Parlamentu Europejskiego.

Mamy świadomość, że za wydatkowanie 80 % środków odpowiadają wspólnie Komisja i państwa członkowskie, ale ogólna odpowiedzialność za ten proces spoczywa na Komisji. W związku z tym, Panie Komisarzu Šemeta, zwracam się do Pana bezpośrednio. Po pierwsze, pragnę Panu podziękować. Chciałbym od początku, aby było to jasne, i chcę też podziękować posłom oraz posłankom, którzy bardzo sprawnie współpracowali i zdecydowanie poparli stanowisko Parlamentu. Dyskusje, jakie prowadziliśmy, Panie Komisarzu, były wszakże bardzo ożywione. Za rok 2009 Komisja ponosi tylko część odpowiedzialności, jednak głęboko się w nie zaangażowała. W niektórych przypadkach atmosfera była gorąca i zajmowaliśmy się kwestiami bardzo szczegółowymi; pragnę jednak podkreślić, że uczynił Pan absolutorium priorytetem kolegium, całej Komisji. Przewodniczący Barroso spędził ponad godzinę, negocjując z nami szczegóły. Pan osobiście odegrał ważną rolę w zmianie nastawienia Komisji do absolutorium oraz podejścia jej urzędników do całego procesu. Jestem Panu wdzięczny za szczere stwierdzenie, że presja wywarta przez Parlament w tym roku przyczyni się w ostatecznym rozrachunku do poprawy przejrzystości. Zyskał Pan środek wywierania presji nie tylko na państwa członkowskie, ale również na własną administrację, która dotychczas traktowała te kwestie dość swobodnie.

Sądzę jednak też, że musimy wykorzystać impuls, który wygenerowaliśmy wspólnie, Panie Komisarzu – proszę tu przekazać nasze podziękowania przewodniczącemu Barroso – oraz uzyskany rozmach w związku z pozostałymi sprawozdaniami dotyczącymi absolutoriów. Musimy bowiem jasno stwierdzić jedną rzecz – Europejski Trybunał Obrachunkowy po raz szesnasty z rzędu nie wydał pozytywnego poświadczenia. Nie jest to bez znaczenia, oznacza bowiem, że w istocie nie spełnili Państwo kryteriów przez szesnaście kolejnych lat. Ustanowiliśmy jednak fundamentalne kryteria, o których pragnę krótko wspomnieć, i które zostały spełnione. Cieszę się, że mam obok siebie pana posła Fjellnera – przyszłego sprawozdawcę w odniesieniu do absolutorium budżetowego. Mam nadzieję, że będzie on kontynuował pracę z takim samym zapałem.

W sprawozdaniu finansowym Unii Europejskiej za 2009 rok Komisja zaczęła – i to jest bardzo ważne, gdyż ostatecznie mówimy tu o wspólnej odpowiedzialności w 80 % – jasno podawać błędnie dokonane wydatki. Pozycje te wyraźnie wskazano. W związku z tym, korzystając z tej nowej zasady przejrzystości, wprowadziliśmy pięć podstawowych wymagań. Pierwsze dotyczy kwestii omawianej od dawna w Parlamencie – naszej ulubionej – a mianowicie krajowych deklaracji w sprawie zarządzania. Jako przedstawiciel Grupy Porozumienia Liberałów i Demokratów na Rzecz Europy mogę z radością wskazać, że sprawę tę poruszyli w szczególności holenderscy członkowie grupy ALDE. Chodzi nam tutaj o potwierdzenie ze strony ministrów finansów, że środki UE zostały prawidłowo wydatkowane w ich krajach.

Tych krajowych deklaracji w sprawie zarządzania jeszcze nie mamy, ale chcemy je uzyskać. W tej kwestii będę w przyszłości polegać na mojej współpracy z panem posłem Fjellnerem. Panie Komisarzu! Obiecał Pan, że sprawdzimy, czy wraz z nadejściem kolejnej perspektywy finansowej w roku 2014 da się ustanowić ostrzejsze warunki. Ważne jest, że określił Pan wytyczne – jesteśmy za to wdzięczni – oraz wskazał, które kraje rzeczywiście przedstawiły krajowe deklaracje w sprawie zarządzania, a nie jest ich wiele: w pełni wymogi spełnia właściwie tylko Holandia; polecił Pan również dyrekcjom generalnym wskazanie po raz pierwszy w sprawozdaniu z działalności za 2010 rok, jakie elementy zostaną uwzględnione w przyszłych krajowych deklaracjach w sprawie zarządzania, nawet jeżeli będzie to miało miejsce tylko na szczeblu roboczym.

Drugim podstawowym wymaganiem jest przyjęcie większej odpowiedzialności również przez komisarzy. Zaproponował Pan, aby dyrekcje generalne były zobowiązane informować właściwych komisarzy o uchybieniach, i pragnę za to Panu podziękować.

Trzecim i niezwykle ważnym wymaganiem jest powszechniejsze stosowanie narzędzia pozwalającego przerwać lub wstrzymać płatności. Podał Pan jasne kryteria, kiedy to nastąpi. Pokazał Pan nam też jasno, w jaki sposób dokonywano tego już w ostatnich kilku latach. Dziękuję Panu za tę otwartość i przejrzystość, która pomaga nam wywierać presję na państwa członkowskie. Dziękuję także za wytyczne, które pomogą państwom członkowskim. Ponadto obiecał Pan, że ustanowi jasne standardy przy ocenie kontroli wykonania zadań; do tego zobowiązuje Pana zresztą traktat lizboński. Dziękuję również za zaangażowanie nas w znaczącym stopniu w kontrolę wykonania zadań. Obiecał Pan też uproszczenia, gdyż dziedzina bywa często tak skomplikowana, że łatwo jest dokonywać nadużyć, kryjąc się za regulacjami. Dziękuję Panu ponadto za ustanowienie bardzo konkretnych wymagań w związku z następną perspektywą finansową.

Zalecam dalsze podążanie tą ścieżką. Uważam, że Parlament może wnieść ogromny wkład w poprawę jakości działania Komisji. Życzę wszystkiego najlepszego panu posłowi Fjellnerowi i wyrażam wdzięczność moim asystentom w Parlamencie; zasługują na nią w szczególności Bent Adamsen i Dominykas Mordas.

  Ville Itälä, sprawozdawca − (FI) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu, Panie i Panowie! Po pierwsze, pragnę podziękować wszystkim, z którymi miałem przyjemność pracować, a w szczególności kontrsprawozdawcom, współpraca z którymi układała się doskonale. Pragnę też podziękować członkom Komisji Kontroli Budżetowej, gdyż w komisji tej zdecydowana większość poparła sprawozdanie, a atmosfera była bardzo przychylna. Dziękuję także wszystkim urzędnikom, którzy nam pomagali. Praca była wymagająca i czasochłonna, a poruszane kwestie bywają dość delikatne i drażliwe, lecz mimo to trzeba się nimi zająć oraz je omówić.

Najważniejsza konkluzja sprawozdania brzmi, że UE przechodzi obecnie kryzys gospodarczy. Państwa członkowskie, przedsiębiorstwa i społeczeństwa muszą nieustannie zastanawiać się, jak dokonywać oszczędności oraz radzić sobie z dnia na dzień. Parlament musi uczynić to samo; Rada zaproponowała nawet, aby Parlament też rozważył w związku z tym oszczędności, których należy dokonać. Jest to oczywiście problematyczne, gdyż wszyscy mamy swoje ulubione projekty i własne pomysły na temat tego, czym powinien zajmować się Parlament. Znalezienie obszarów, w których można dokonać oszczędności, jest w takich okolicznościach oczywiście bardzo trudne.

Wiele wnioskowanych tu rozwiązań dotyczących świadczeń posłów oraz sposobu wykonywania przez nich pracy nie ma wielkich konsekwencji finansowych. Gospodarka UE nie podźwignie się ani nie upadnie z tego powodu, ale utrata reputacji, na jaką narazimy się, nie funkcjonując w sposób rozsądny i możliwy do przyjęcia w oczach opinii publicznej, może być poważna, i dlatego musimy naprawdę starannie rozważyć dalsze działania.

Moim zdaniem powinniśmy się skupić na najważniejszych powodach, dla których tu jesteśmy. Jesteśmy ciałem ustawodawczym; uchwalamy budżet. To nasza praca i musimy mieć środki, by ją wykonywać. Musimy dysponować technologiami informacyjnymi i całą resztą, ale musimy też bardzo krytycznie patrzeć na wszystko, co wychodzi poza ten zakres, aby zadbać o realny związek tego z pracą, którą mamy tu wykonywać.

Czasu jest niewiele, więc pragnę poruszyć dwie ważne, być może równie niepokojące kwestie związane ze sprawozdaniem. Pierwszą jest bezpieczeństwo. Panie Przewodniczący! Mam nadzieję, że sekretarz generalny przedstawi wkrótce wniosek w sprawie poprawy bezpieczeństwa. W ciągu mniej więcej roku doszło do trzech napadów: w banku, stołówce i urzędzie pocztowym. Tak nie może dalej być. Wiemy, że na całym świecie nieustannie utrzymuje się zagrożenie terroryzmem. Jeżeli poziom bezpieczeństwa Parlamentu jest tak niski, że można tu wejść i obrabować pocztę czy bank, a sprawcy nie zostają nawet ujęci, należy go poprawić – i to szybko. Wiąże się z tym wiele szczegółowych kwestii omówionych w sprawozdaniu, które powinny posłużyć za podstawę do poprawy bezpieczeństwa.

Kolejnym ważnym zagadnieniem jest to, że nie da się usprawiedliwić przed społeczeństwem zmiany miejsca pracy co trzy tygodnie. Wiąże się to ze znacznie większymi wydatkami. Jest to nie do usprawiedliwienia i dlatego powinniśmy mieć odwagę, by otwarcie tu przedyskutować, czy jest to rozsądny sposób wydawania pieniędzy podatników. Wiemy, jak trudna to kwestia – chodzi o naszą historię i prywatne pasje, ale w warunkach obecnego kryzysu gospodarczego musimy o tym rozmawiać. Nie możemy wznosić takiego muru między decydentami a ludźmi, oddalając jednych od drugich w ten sposób. Dlatego musimy poruszyć tę kwestię i o niej rozmawiać.

Wczoraj widziałem dokument, w którym mowa była o wniosku francuskiego Senatu, aby Parlament Europejski zbierał się wyłącznie w Strasburgu. Odpowiadałoby mi to, gdyż najważniejszą kwestią jest, abyśmy mieli jedno miejsce pracy i nie wydawali pieniędzy na nieustanne wojaże.

  Przewodniczący − Chciałem od razu odpowiedzieć, że jeśli chodzi o działania na rzecz naszego bezpieczeństwa w Parlamencie to sekretarz generalny i pani zastępca sekretarza generalnego podejmują liczne wysiłki w tym kierunku. Wczoraj było spotkanie Prezydium i poświęciliśmy tej sprawie bardzo wiele czasu. Musimy to usprawnić. Ale mam też przy okazji apel do koleżanek i kolegów, do wszystkich posłów do Parlamentu Europejskiego. Trzeba się jednak poddać pewnym rygorom. Wiem, że one są czasami uciążliwe, ale jeśli chcemy mieć bezpieczny Parlament, a równocześnie otwarty dla ludzi, to musimy prowadzić kontrole, choć wiem, że koleżanki i koledzy i ja sam czasami jesteście nimi poirytowani. Ale proszę mi wierzyć – są dwie możliwości: albo te kontrole będą i wtedy będziemy mogli czuć się bezpieczniej, albo z nich zrezygnujemy i wtedy nie ma co mówić o bezpieczeństwie. Także chciałem jeszcze raz zwrócić się z prośbą do koleżanek i kolegów posłów, żeby pozytywnie podejść do spraw tej wzmożonej kontroli, od której nie chciałbym odstępować. Będzie ona obowiązywała również na przyszłość.

Mamy także inne plany, żeby Parlament pozostał otwarty, bo to bardzo ważne. Chcemy być Parlamentem otwartym dla ludzi, ale równocześnie wymogi bezpieczeństwa mówią, że musimy przyjąć pewne działania, których dotąd nie było. To dotyczy także naszych asystentów i dochodzą mnie informacje, że nasi panie i panowie asystenci oburzają się nawet znacznie bardziej niż posłowie. Prosiłbym zatem bardzo, żeby paniom i panom asystentom, którzy bardzo ciężko pracują w Parlamencie, także zwrócić uwagę na konieczność prowadzenia kontroli. Nie tylko posłowie są kontrolowani, ale także asystenci. Ja jestem przekonany, że przyjmiemy te zasady po to, żeby się czuć bezpieczniej.

  Tamás Deutsch, sprawozdawca − – (HU) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Jak powiedział pan przewodniczący, sprawozdawcą w odniesieniu do siedmiu sprawozdań, które mamy przed sobą, jest pan poseł Rivellini. Pracował on niezwykle ciężko i sprawnie przez ostatnich sześć miesięcy, ale niestety nie był w stanie wziąć udziału w dzisiejszym posiedzeniu i mam zaszczyt zastępować go podczas tej debaty.

Jak wspomniałem, pan poseł Rivellini sporządził siedem sprawozdań. Pragnę tutaj przypomnieć Państwu nazwy ważnych instytucji UE, autorem sprawozdań w sprawie absolutorium dla których jest pan poseł Rivellini. Pan poseł Rivellini sporządził sprawozdania w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Rady Europejskiej, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, Komitetu Regionów, Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, Rzecznika Praw Obywatelskich oraz Europejskiego Inspektora Ochrony Danych i ich urzędów.

Pragnę podziękować tutaj panu posłowi Rivelliniemu, jak również Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu, którego praca była warunkiem niezbędnym sporządzenia omawianych tu sprawozdań.

Pragnę także podziękować członkom Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego i innym posłom za pracę, która pozwoliła osiągnąć dzisiejsze wyniki.

Panie i Panowie! Chciałbym zwrócić uwagę na dwa sprawozdania. Jedno dotyczy absolutorium dla Rady Europejskiej, drugie natomiast dla Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego.

Sprawa absolutorium Rady Europejskiej jest zawsze złożona, gdyż co roku dochodzi do debaty między dwiema instytucjami – Parlamentem Europejskim i Radą Europejską – w sprawie procedury udzielenia absolutorium.

Pragnę postawić tę sprawę jasno i jednoznacznie – Parlament Europejski stoi zdecydowanie na stanowisku, że w odniesieniu do udzielenia lub odmowy absolutorium dla Rady Europejskiej ma on takie same uprawnienia i władzę, jak w przypadku każdej innej instytucji. Pan poseł Rivellini wnioskuje, aby odroczyć absolutorium dla Rady Europejskiej, co umożliwi dalsze konsultacje między Radą a Parlamentem Europejskim w sprawie procedury udzielenia absolutorium. Podobną procedurę wdrożyliśmy rok i dwa lata temu. Właściwa komisja Parlamentu zaleciła wówczas odroczenie absolutorium dla Rady, które zostało udzielone później.

W tym roku, choć wniosek jest podobny, jak w latach poprzednich – dotyczy on odroczenia absolutorium – osiągnęliśmy niewątpliwie postęp, jeżeli chodzi o procedurę udzielenia absolutorium Radzie, w związku z czym pragnę podziękować i pogratulować prezydencji węgierskiej Rady Europejskiej.

Jak wspomniano w punkcie 8 sprawozdania w sprawie absolutorium dla Rady Europejskiej, postęp ten jest wynikiem dobrej woli i wysiłków prezydencji węgierskiej. Gratuluję zatem osobom uczestniczącym w pracach prezydencji węgierskiej.

Rok po roku dokonujemy postępów, ale ich tempo jest dalekie od pożądanego. Uważamy za wynik pozytywny uznanie przez Radę procedury udzielenia absolutorium i procedury budżetowej za dwa odrębne procesy, które muszą toczyć się oddzielnie. Cieszy nas też fakt, że członkowie Rady są obecni i biorą udział w obecnej debacie na temat wniosku w sprawie absolutorium. Niestety przedstawiciele Rady zignorowali również w tym roku zaproszenie ze strony komisji technicznej. Nie uczestniczyli oni w debacie w komisji na temat procedury udzielenia absolutorium, ani też nie udostępnili ważnych dokumentów, które byłyby niezbędne w celu udzielenia absolutorium; Rada Europejska nie odpowiedziała także na pytania komisji parlamentarnej. Te problemy należy wreszcie przezwyciężyć.

Mam nadzieję, że po odroczeniu absolutorium uda się osiągnąć ostateczne i otwierające nowe perspektywy porozumienie między właściwą komisją parlamentarną, Parlamentem Europejskim i Radą Europejską w sprawie kwestii związanych z absolutorium Rady.

Wreszcie, pragnę poruszyć sprawę wniosku dotyczącego wyłączenia dla Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Problemy związane z zarządzaniem budżetem Komitetu nie są tak poważne, by uzasadnić odroczenie absolutorium, dlatego też opowiadamy się za jego udzieleniem. Ponadto problemy wykryte podczas pracy komisji nie mają związku z rokiem następującym po roku, za który udzielane jest absolutorium.

Panie i Panowie! Jako zastępca pana posła Rivelliniego mogę stwierdzić, że w odniesieniu do tych siedmiu wniosków powinniśmy poprzeć zaproponowane w nich rezolucje Parlamentu.

  Bart Staes, sprawozdawca − (NL) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie, Panie Komisarzu, Panie Urzędujący Przewodniczący Rady! Zasłużyli Państwo na pochwałę. Po raz pierwszy od lat Rada jest obecna podczas debaty na temat absolutorium z wykonania budżetu. Gratulujemy i naprawdę doceniamy ten fakt.

Panie i Panowie! W latach 2008–2013 dziesiąty Europejski Fundusz Rozwoju wyda 22,6 miliarda euro. Czyni to EFR najważniejszym instrumentem finansowym UE służącym współpracy rozwojowej z krajami AKP. Dziesiąty Europejski Fundusz Rozwoju jest też niezwykle ważny z punktu widzenia zobowiązań finansowych; jeżeli chodzi o skalę działań, przewyższa on o 64 % poprzedzający go dziewiąty Europejski Fundusz Rozwoju.

Chciałbym tutaj przedstawić pięć spostrzeżeń.

Po pierwsze, jak do tej pory Europejski Fundusz Rozwoju nie wchodzi w skład zwykłego budżetu UE. Jest to tak naprawdę nie do przyjęcia, gdyż jest sprzeczne z zasadą demokratycznego nadzoru, skutkuje brakiem odpowiedzialności i z pewnością nie poprawia przejrzystości finansowania. W swoim sprawozdaniu przypominam Komisji, że podczas rozmów na temat przyszłych ram finansowych zobowiązała się zadbać, aby Europejski Fundusz Rozwoju wszedł naprawdę w skład budżetu europejskiego. Mam nadzieję, że teraz tak się stanie i mam też nadzieję, Panie Urzędujący Przewodniczący Rady, iż przekaże Pan Radzie oraz państwom członkowskim przesłanie mówiące, że od 2014 roku Europejski Fundusz Rozwoju naprawdę musi stać się nieodłączną częścią budżetu Unii. Nie należy oczywiście interpretować tego jako przyzwolenia na redukcję zasobów udostępnianych ogólnie na cele współpracy rozwojowej.

Po drugie, ilość to nie wszystko, liczy się też jakość. Jeżeli chodzi o zwykłą współpracę rozwojową, Komisja Europejska zobowiązała się przeznaczyć 20 % pomocy na kształcenie na poziomie podstawowym i średnim oraz podstawowe usługi zdrowotne. W sprawozdaniu wnoszę, aby Komisja uczyniła to samo w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Rozwoju – skupiając się przede wszystkim na kształceniu na poziomie podstawowym i średnim oraz opiece zdrowotnej, a wręcz zwiększając tę kwotę do 25 % środków ogółem. W tym zakresie niezwykle ważna jest współpraca z lokalnymi i europejskimi organizacjami pozarządowymi.

Po trzecie, pragnę skomentować kwestie zarządzania finansowego. Europejski Trybunał Obrachunkowy niezwykle wnikliwie zbadał zarządzanie finansowe ósmym, dziewiątym i dziesiątym Europejskim Funduszem Rozwoju nie tylko w swoim sprawozdaniu rocznym, ale i w licznych sprawozdaniach specjalnych, czyniąc bardzo trafne i cenne spostrzeżenia. Istnieją jednak pewne powody do niepokoju, takie jak braki zidentyfikowane przez Trybunał w odniesieniu do zamówień publicznych i kontroli ex ante w delegaturach Komisji Europejskiej oraz niewydolne systemy kontroli wewnętrznej w krajach partnerskich. Trybunał Obrachunkowy wyraźnie stwierdza, że nie chodzi o nadużycia, lecz o braki. Myślę, że musimy wziąć to pod uwagę. Jest w istocie zdecydowanie zbyt wiele błędów niekwantyfikowalnych.

Panie Komisarzu, mam nadzieję, że poruszy Pan tę kwestię w rozmowie ze swoim kolegą – naprawdę trzeba coś uczynić w tym względzie.

Moja czwarta uwaga dotyczy wsparcia budżetowego i tak naprawdę byłaby bardziej na miejscu podczas ogólniejszej debaty. Jest tutaj pan poseł Charles Goerens, który pełni funkcję sprawozdawcy Komisji Rozwoju w odniesieniu do zielonej księgi w sprawie wsparcia budżetowego. Wszyscy wiemy, że wsparcie budżetowe może stanowić ważny element usprawnienia współpracy rozwojowej. Nie należy jednak uważać go za panaceum, gdyż ma ono również liczne wady. Do pozytywnych aspektów należy zaliczyć niskie koszty transakcji, zwiększenie poczucia odpowiedzialności krajów partnerskich oraz rozwój dialogu między partnerami i darczyńcami. Jednocześnie występuje oczywiście ryzyko defraudacji, sprzeniewierzenia środków. Sądzę, że do tej debaty będziemy w Parlamencie wracać wielokrotnie.

Moja piąta i ostatnia uwaga dotyczy instrumentu inwestycyjnego. Instrument inwestycyjny jest narzędziem wykorzystywanym przez Europejski Bank Inwestycyjny w celu kierowania pożyczek do krajów partnerskich. Obecnie mechanizm ten nie jest objęty ani absolutorium ani poświadczeniem wiarygodności Trybunału Obrachunkowego. To sytuacja nie do przyjęcia i musimy podjąć działania naprawcze. Pozytywnym aspektem jest fakt, że przedstawiciele Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz członkowie Komisji Kontroli Budżetowej odbyli niezwykle konstruktywną debatę. W istocie po raz pierwszy udało im się sporządzić sprawozdanie. Myślę, że możemy wyciągnąć z tego wiele wniosków. Moje sprawozdanie zawiera liczne ważne uwagi na ten temat. Powierzamy też pewne zadania Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Komisji Europejskiej. Wzywamy do lepszej koordynacji funduszy. Przedstawicielom Europejskiego Banku Inwestycyjnego i Komisji pragnę zwrócić uwagę, że wnioskujemy o zbadanie do końca września działalności Europejskiego Banku Inwestycyjnego, aby następną procedurę udzielenia absolutorium rozpocząć, posiadając niezbędną dokumentację. Wnosimy o większe zaangażowanie partnerów lokalnych w projekty współfinansowane przez EBI, oczekujemy bardziej bezpośrednich i mniej teoretycznych sprawozdań, jak też wnioskujemy o ogólny audyt dotyczący wszystkich środków Europejskiego Banku Inwestycyjnego.

Panie i Panowie! Moja ocena funkcjonowania Europejskiego Funduszu Rozwoju jest być może surowa, ale moim zdaniem sprawiedliwa. W swoim sprawozdaniu, jak sądzę, przedstawiłem wiele dróg poprawy zarządzania zasobami finansowymi służącymi współpracy rozwojowej, w związku z czym wzywam do jego przyjęcia znaczną większością.

  Georgios Stavrakakis , sprawozdawca − Panie Przewodniczący! Pragnę Pana poinformować, że wykorzystam cały przydzielony mi czas.

Byłem odpowiedzialny za udzielenie absolutorium agencjom; Komisja Kontroli Budżetowej wykonywała zadanie sprawowania nadzoru nad zarządzaniem licznymi zdecentralizowanymi agencjami i wspólnymi przedsiębiorstwami. To ważne zadanie nie powiodłoby się bez pomocy i współpracy kontrsprawozdawców oraz członków komisji, mojego biura i sekretariatu. Pragnę podziękować im wszystkim. Chcę też podziękować panu O’Shea z Trybunału Obrachunkowego za jego wkład i współpracę.

Jestem przekonany, że europejskie agencje i wspólne przedsiębiorstwa wnoszą wartość dodaną w działanie UE i pomagają wzmocnić tożsamość europejską dzięki swojej obecności w państwach członkowskich. Naszą rolą jako Parlamentu jest jednocześnie zapewnienie rozliczalności wobec obywateli, a więc zadbanie, aby pieniądze podatników były wykorzystywane właściwie, przejrzyście i skutecznie.

W ramach konstruktywnego dialogu wdrożono wielomiesięczny proces monitorowania prowadzonego przez Parlament, agencje, Komisję, Służbę Audytu Wewnętrznego i Trybunał Obrachunkowy. Długotrwała wspólna praca analityczna i przygotowawcza zaowocowała moim zdaniem zwiększeniem przejrzystości oraz poprawą dyscypliny zarządzania.

Pragnę teraz poruszyć kwestię agencji, w przypadku których nasza komisja wnioskuje o odroczenie absolutorium: CEPOL i Europejskiej Agencji Leków. W przypadku CEPOL spodziewaliśmy się znaleźć problemy, o których mowa była już w zeszłorocznym sprawozdaniu. Po zmianie dyrektora Kolegium wdrożono plan działań, którego żądał Parlament, i wyniki tego zaczynają być widoczne. Myślę, że w powszechnej opinii od chwili objęcia stanowisk przez nowy zarząd w działaniu CEPOL nastąpiła wyraźna poprawa, ale Kolegium musi dołożyć większych wysiłków w tym kierunku.

W przypadku Europejskiej Agencji Leków stwierdzono problemy z zarządzaniem procedurami udzielania zamówień. Podniesiono obawy dotyczące zagrożenia niezależności ekspertów, jak też potencjalnych problemów z rekrutacją personelu. Ogólnie rzecz biorąc, Europejska Agencja Leków jest uważana za sprawnie zorganizowaną i funkcjonującą instytucję, jednak w przypadku tak ważnej agencji powinniśmy moim zdaniem mieć bezwzględną pewność, że istnieją i są skuteczne stosowane właściwe procedury. Z tego powodu zażądaliśmy, aby agencja przeprowadziła audyt we współpracy ze Służbą Audytu Wewnętrznego i przedstawiła nam jego wyniki do końca czerwca.

Na koniec pragnę poruszyć kwestię sprawozdania horyzontalnego. Sądzę, że sprawozdanie to zawiera wyczerpujący przegląd kompletu kwestii związanych ze wszystkimi agencjami i wspólnymi przedsiębiorstwami. W sprawozdaniu wskazano wiele przykładów dobrych praktyk i zaproponowano udoskonalenia na przyszłość. Wezwano w nim Komisję do przeglądu wszystkich agencji ze zwróceniem szczególnej uwagi na te najmniejsze i możliwość usprawnienia ich działania. Wezwano też Trybunał Obrachunkowy do dokonania kompleksowej analizy podejścia agencji do zarządzania sytuacjami, w których może wystąpić konflikt interesów. Jestem bardzo zadowolony z gotowości Trybunału do przeprowadzenia tej analizy.

W warunkach obecnego poważnego kryzysu gospodarczego i społecznego monitorowanie stało się ważniejsze niż kiedykolwiek. Wspólnie – Parlament, agencje, Komisja i Trybunał Obrachunkowy – jesteśmy zdecydowani zająć się istniejącymi problemami oraz rozwiązać je, dzięki czemu osiągniemy jeszcze lepsze wyniki. Bardzo trudno jest uniknąć nieprawidłowości, ale niezwykle ważną sprawą jest je wykryć i im zapobiec. Moim zdaniem to zadanie związane z monitorowaniem wykonaliśmy pomyślnie.

  Przewodniczący − Teraz wystąpi pan minister Zsolt László Becsey w imieniu Rady.

Panie Ministrze, bardzo dziękuję Panu za przybycie tu dziś rano. Prezydencja węgierska daje bardzo dobry przykład – również kolejnym prezydencjom – biorąc udział w tej niezwykle ważnej dyskusji. Powtarzam to, co kilka minut temu powiedział pan poseł Staes: bardzo się cieszę, że Pan tu jest.

  Zsolt László Becsey, urzędujący przewodniczący Rady − (HU) Panie Przewodniczący, Panie i Panowie! Po pierwsze, we wprowadzeniu będę mówić jedynie po węgiersku, po czym będę kontynuować w języku angielskim, przemawiając jako członek Rady; ponieważ jednak w roli posła do PE zawsze przemawiam na tej sali w języku węgierskim, uczynię tak też tym razem. Po drugie, pragnę poprosić przewodniczącego, by dał mi dwie minuty na koniec debaty niezależnie od tego, kiedy zostanie wyłączony mój mikrofon. Mam nadzieję, że tak jak w przypadku poprzednich debat, Rada otrzyma wystarczającą ilość czasu.

Dzisiejszą debatę prowadzimy w warunkach kryzysu gospodarczego i finansowego, gdy wiele państw członkowskich musi ciąć swoje budżety i ściśle kontrolować wydatki. Europejscy obywatele i podatnicy słusznie coraz uważniej przyglądają się temu, czy środki UE są prawidłowo wydatkowane. Z zadowoleniem przyjmuję więc możliwość przedstawienia podczas dzisiejszej debaty stanowiska Rady i prezydencji węgierskiej.

Oczywiście budżety wszystkich instytucji powinny stanowić element ogólniejszego systemu kontroli i nadzoru. Zbyt długo działaliśmy na podstawie „dżentelmeńskiej umowy” z 1970 roku, na mocy której zarówno Parlament, jak i Rada powstrzymywały się przed wzajemnym badaniem swoich wydatków administracyjnych.

Sądzę, że obydwie strony zdają sobie sprawę, iż taka umowa nie jest już właściwa w obecnym klimacie po przyjęciu Traktatu z Lizbony. Dlatego też Rada zaproponowała i jest gotowa omówić nowe ustalenia dotyczące zarządzania długoterminową współpracą między obydwiema naszymi instytucjami zaangażowanymi w procedurę udzielania absolutorium. Przedstawiliśmy naszą propozycję i jesteśmy gotowi ją z Państwem przedyskutować. Jestem przekonany, że współpraca w tej dziedzinie jest w interesie obydwu stron; równie ważne jest pokazanie obywatelom Europy, iż współpracujemy. Zachęcam zatem Parlament do podjęcia rozmów na ten temat.

Pragnę osobiście poprosić Pana, Panie przewodniczący, aby uczynił Pan wszystko, co możliwe, by wyznaczyć delegację do negocjacji z nami na płaszczyźnie politycznej. Jesteśmy gotowi podzielić się naszymi pomysłami. Ogólniej, podzielamy Państwa troskę o właściwe wykonanie budżetu UE. Szczegółowo zbadaliśmy sprawozdanie roczne Komisji, jak też spostrzeżenia poczynione przez Europejski Trybunał Obrachunkowy w jego sprawozdaniu rocznym.

Pod koniec lutego osobiście przedstawiłem Komisji Kontroli Budżetowej zalecenia Rady dotyczące udzielenia Komisji absolutorium z wykonania budżetu. Z zadowoleniem przyjmuję fakt, że Państwa instytucja również podjęła wiele kwestii wskazanych przez Radę. Rada zaleciła udzielenie Komisji absolutorium, wskazując przy tym dostrzeżoną przez Trybunał ogólną poprawę. Są to elementy pozytywnej tendencji, wynikające w znacznej mierze z wysiłków podjętych w ostatnich latach zarówno przez Komisję, jak i przez państwa członkowskie. Jednak pomimo tych pozytywnych oznak ogólny rezultat nie jest jeszcze zadowalający, a Trybunał musiał opatrzyć swoją opinię za rok 2009 zastrzeżeniem.

Pragnę krótko wspomnieć o następujących kwestiach: potrzebujemy poważnej dyskusji, potrzebujemy długoterminowej współpracy i długoterminowego porozumienia z Państwem; to właśnie pragniemy osiągnąć, wychodząc od dżentelmeńskiej umowy. Obstajemy przy procedurze udzielania absolutorium na podstawie ustaleń Trybunału Obrachunkowego, gdyż taka jest zasada i jest to zapisane w traktacie; oczekujemy też, że obie strony – Parlament oraz my – wezmą pod uwagę złożoność problemu upraszczania istniejących regulacji i poprawy ich przejrzystości.

Mam nadzieję, że taki problem – odroczenie absolutorium dla Rady przez Parlament – nigdy już nie powróci w przyszłości, zachęcam zatem do dyskusji politycznej i osiągnięcia porozumienia, nawet jeszcze za kadencji prezydencji węgierskiej.

To moja osobista prośba do Państwa w Parlamencie i do Pana, Panie Przewodniczący.

  Algirdas Šemeta, komisarz − Panie Przewodniczący! Najpierw pragnę podziękować Komisji Kontroli Budżetowej, a w szczególności sprawozdawcy – panu posłowi Chatzimarkakisowi – za doskonałą współpracę i opracowane przez niego sprawozdanie włącznie z zaleceniem udzielenia absolutorium z wykonania budżetu na 2009 rok. Chciałbym też podziękować panu posłowi Staesowi za jego sprawozdanie na temat wdrożenia Europejskiego Funduszu Rozwoju i panu posłowi Stavrakakisowi za sprawozdanie o agencjach.

Procedura udzielania absolutorium za 2009 rok dobiega końca. Był to okres intensywnych prac, podczas którego Parlament i Komisja nadały kształt szczególnemu partnerstwu między naszymi instytucjami. Da się dostrzec, że obydwie instytucje mają wiele wspólnego, jeżeli chodzi o należyte zarządzanie finansami oraz europejską wartość dodaną.

Wysłuchali Państwo stanowiska Trybunału Obrachunkowego i zapoznali się z jego sprawozdaniami. Kilku komisarzy przeprowadziło owocny dialog z Komisją Kontroli Budżetowej, dzieląc się z Państwem mnóstwem informacji. Pragnę skupić się tutaj na trzech szczególnie interesujących tematach.

Po pierwsze, zarówno Komisja, jak i Parlament muszą wraz z Radą uważnie się zastanowić, jak można lepiej określić i zapisać w ramach prawnych odpowiedzialność poszczególnych podmiotów finansowych. Fakt, że większość błędów Trybunał Obrachunkowy i Komisja wykrywają w projektach oraz płatnościach, którymi zarządzają państwa członkowskie, jasno wskazuje, gdzie należy pilnie podjąć dodatkowe wysiłki, gdyż zarządzanie dzielone obejmuje niemal 80 % funduszy europejskich.

W art. 317 traktatu lizbońskiego wyraźnie wskazano wymóg współpracy państw członkowskich w wykonywaniu budżetu. W związku z tym Komisja przedstawiła wnioski idące w tym kierunku w kontekście obecnej rewizji rozporządzenia finansowego. Ponieważ Parlament ma teraz takie same uprawnienia jak Rada, jeżeli chodzi o przekształcenie tego rozporządzenia, istnieje realna i wyjątkowa szansa zwiększenia rozliczalności państw członkowskich – nie należy jej zaprzepaścić.

Po drugie, niewątpliwie zgodzą się Państwo, że złożoność zasad zniechęca potencjalnych beneficjentów do ubiegania się o wsparcie finansowe UE. Ponadto złożoność ta stanowi znaczące źródło błędów, co w kilku spośród swoich sprawozdań z audytów podkreślił Trybunał Obrachunkowy.

Uproszczenie zasad kwalifikowalności i procesów finansowych jest priorytetem Komisji w perspektywie następnych wieloletnich ram finansowych. Dlatego też Komisja również przedstawiła wnioski dotyczące rewizji rozporządzenia finansowego, których celem jest jaśniejsze sformułowanie zasad, zagwarantowanie ich spójności z prawodawstwem sektorowym i uproszczenie procesów finansowych.

Po trzecie, we wnioskach tych opowiedziano się też za zróżnicowaniem strategii kontroli zależnie od szacowanego poziomu ryzyka w przypadku danego programu, działania i rodzaju beneficjenta. Celem takiego podejścia jest poprawa jakości mechanizmów kontrolnych poprzez zapewnienie proporcjonalności ich kosztów do generowanych przez nie korzyści, a zarazem uzyskanie wystarczającej pewności, że budżet UE jest zarządzany zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami.

Z zadowoleniem dostrzegam, że to podejście jest często reprezentowane w toczących się dyskusjach, a przedstawiane wnioski naprawdę dorównują ambicjom Komisji.

Procedura absolutorium pozwoliła Komisji wykorzystać wnioski i zalecenia Europejskiego Trybunału Obrachunkowego oraz rezolucję organu udzielającego absolutorium w chwili, gdy rozważamy przyszły kształt polityki UE i jej odzwierciedlenie w budżecie Unii.

Obecnie wraz z Radą jesteśmy odpowiedzialni za przełożenie wyciągniętych wniosków na konkretny nowy zestaw nowoczesnych i efektywnych zasad oraz procesów, które pozwolą Unii lepiej – w należyty i opłacalny sposób – spełnić oczekiwania naszych 500 milionów obywateli.

Pragnę zakończyć, wyrażając szczególne podziękowania dla Parlamentu Europejskiego za jego nieustanne, wieloletnie wsparcie dla wysiłków Komisji na rzecz usprawnienia zarządzania finansowego budżetem Unii Europejskiej.

PRZEWODNICZY: SILVANA KOCH-MEHRIN
wiceprzewodnicząca

  Thijs Berman, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Rozwoju − (NL) Pani Przewodnicząca! W krytycznych uwagach kierowanych w przeszłości pod adresem Europejskiego Funduszu Rozwoju Trybunał Obrachunkowy stwierdzał, że konieczne są większe wysiłki na rzecz kontroli wydatków. Kontrola ta musi być sprawowana przede wszystkim przez delegatury UE w państwach rozwijających się, gdyż to one są najbliżej omawianych tutaj projektów.

Komisja Europejska podjęła, zwłaszcza w ostatnich latach, ważne kroki na rzecz usprawnienia kontroli, szczególnie jeżeli chodzi o wsparcie budżetowe i wydatki w państwach niestabilnych. Ponadto lepsza współpraca i koordynacja polityki rozwojowej między państwami członkowskimi mogłaby pozwolić nam zaoszczędzić 6 miliardów euro. Aby jednak to osiągnąć, potrzebujemy sprawnych delegatur UE, które będą mogły przejąć te role i zadania, zapewniając wysoką jakość wydatków.

O ironio, te partie, które krzyczą wniebogłosy o nadużyciach, i te, które odmawiają wydawania pieniędzy na usprawnienie zarządzania delegaturami, to często te same podmioty. Jeżeli naprawdę chcemy, aby delegatury te zapobiegały wpadaniu środków na rozwój w niewłaściwe ręce lub topieniu ich w nieudanych projektach, musimy zwiększyć ich obsadę. Tego wyboru trzeba dokonać w naszym budżecie polityki zewnętrznej na nadchodzące lata. Z ciekawością oczekuję na odpowiedź Komisji na niektóre uwagi poczynione przez pana posła Staesa w jego doskonałym sprawozdaniu, którego wnioski moja grupa w pełni popiera.

Co jednak trzeba zrobić przed poprawieniem mechanizmów kontroli ex ante? Jak możemy zapewnić lepsze zarządzanie wdrażającymi organizacjami? Co Komisja uczyni, aby dodatkowo zwiększyć zdolności krajów-beneficjentów i organizacji regionalnych, oraz co trzeba zrobić, aby te zdolności uległy zwiększeniu? W przyszłości polityka rozwojowa UE powinna kierować większe środki do funduszy oferujących dostęp do usług finansowych, czyli funduszy mikrofinansowania. W ubogich krajach są ludzie, którzy mają niezbędną wizję i umiejętności. Powinni oni zyskać szansę poprawy losu dzięki niewielkim pożyczkom. EFR powinien również wnosić w to wkład.

Wreszcie, Europejski Fundusz Rozwoju musi oczywiście podlegać demokratycznej kontroli jako element budżetu europejskiego, ale nie może to prowadzić do zmniejszenia ogólnego budżetu współpracy rozwojowej.

  Charles Goerens, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Rozwoju − (FR) Pani Przewodnicząca! Mam kilka uwag w związku z absolutorium z wykonania budżetu ósmego, dziewiątego i dziesiątego Europejskiego Funduszu Rozwoju.

Po pierwsze, ambicją Komisji – i jest to w pełni zrozumiałe – jest działanie na rzecz rozwoju regionalnego w Afryce. Dysponuje ona w tym celu dwoma instrumentami, w istocie dwoma mandatami. Ma ona mandat od państw członkowskich, by realizować Europejski Fundusz Rozwoju, który jest w istocie finansowany z budżetów krajowych. Te same państwa członkowskie dały jej również mandat do negocjowania umów o partnerstwie gospodarczym. W związku z tym kwestia, którą tutaj poruszamy, dotyczy spójności polityki. Na Komisji spoczywa w tym zakresie wielka odpowiedzialność. Jeżeli chodzi o udostępnienie niezbędnych zasobów delegaturom, może ona jednak liczyć na członków Komisji Rozwoju Parlamentu Europejskiego.

Po drugie, realizacja Europejskiego Funduszu Rozwoju należy do mieszkańców Afryki, którzy są wraz z Unią Europejską współwłaścicielami Europejskiego Funduszu Rozwoju. Jego optymalne wykorzystanie leży w interesie obydwu partnerów. Mam nadzieję, że włączenie Europejskiego Funduszu Rozwoju do budżetu, czego również się domagam – ten nieosiągalny cel, który od zawsze nam się obiecuje, ale który nigdy się nie zmaterializował – pozwoli zachować pierwotny charakter funduszu. Trzeba będzie zadbać o ochronę tego dorobku.

  Csaba Őry, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych − (HU) Pani Przewodnicząca! Jako sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych pragnę zwrócić uwagę Komisji Kontroli Budżetowej na kilka wniosków i poprosić o uwzględnienie ich w jej sprawozdaniu.

Po pierwsze, doceniamy wysiłki Komisji na rzecz usprawnienia zarządzania finansowego, ale jednocześnie ubolewamy nad faktem, że mimo kryzysu finansowego państwa członkowskie nie w pełni wykorzystują zasoby finansowe Europejskiego Funduszu Społecznego.

Stopień ich wykorzystania spadł z 54 % w 2007 roku do 36 %. Uważam, że na tę kwestię trzeba położyć większy nacisk. Wzywamy też do dodatkowych wysiłków na rzecz ograniczenia zjawiska refundowania wydatków niekwalifikowalnych i pragniemy zwrócić uwagę Komisji na potrzebę przyśpieszenia procesów decyzyjnych związanych z korektami finansowymi.

Cieszy fakt, że Europejski Fundusz Społeczny skupił się na strategii zatrudnienia, ale, jak wspomniałem, nie wykorzystano wszystkich dostępnych środków, więc konieczne są dodatkowe działania w tym zakresie.

W przypadku agencji pojawiły się drobne problemy, nie mam tu czasu, by szerzej o nich wspomnieć, ale ogólnie należy powiedzieć, że jakość ich zarządzania finansowego jest możliwa do przyjęcia i należy wspierać działania na rzecz jego usprawnienia.

  Jutta Haug, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności – (DE) Pani Przewodnicząca, Panie Urzędujący Przewodniczący Rady, Panie Komisarzu, Panie i Panowie! Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności przekazała Komisji Kontroli Budżetowej opinię bardzo pozytywną. Byliśmy bardzo zadowoleni ze sposobu wykorzystania środków przez służby Komisji. Nie mamy uwag krytycznych ani co do sposobu wydawania środków ani co do poziomu wydatków; wręcz przeciwnie – możemy jedynie pochwalić sprawne i właściwe wykorzystanie środków w ramach programu LIFE. Komisji udało się wydać dodatkowe przyznane przez nas środki i uczynić to w pożyteczny sposób. Agencje w naszym obszarze – Europejska Agencja Środowiska, Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, Europejska Agencja Chemikaliów, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz Europejska Agencja Leków – również odpowiedzialnie zarządzały swoimi środkami.

W przeciwieństwie do właściwej komisji, Komisja Kontroli Budżetowej krytykuje w swoim sprawozdaniu Europejską Agencję Leków, wnioskując wręcz, by odmówić jej absolutorium. Uważam, że – łagodnie mówiąc – posuwa się za daleko. Gdybym chciała być mniej uprzejma, mogłabym powiedzieć, że Komisja Kontroli Budżetowej ingeruje w sprawy nieleżące w zakresie jej kompetencji. Nie powinna tego więcej czynić. Mogę jedynie poprosić Parlament na sesji plenarnej, by poprawił ten stan rzeczy.

  Mathieu Grosch, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Transportu i Turystyki – (DE) Pani Przewodnicząca! W przeciwieństwie do poprzedniej komisji, Komisja Transportu i Turystyki nie była w stanie wyrazić opinii w pełni pozytywnej. Z zadowoleniem przyjęliśmy niemniej fakt, że na transeuropejskie sieci transportowe przeznaczono pokaźne środki, a rok 2009 okazał się wreszcie bardzo dobry dla programu Galileo, czego nie da się niestety powiedzieć o latach poprzednich. Mogliśmy też powiedzieć, że w przypadku transeuropejskich sieci na pochwałę zasługują koordynatorzy, ponieważ wnoszą oni wielki wkład w ogólne finansowanie tych wielkich projektów.

Naszym zdaniem w innych obszarach uważanych przez Parlament za ważne, jak na przykład bezpieczeństwo ruchu drogowego, istnieją możliwości wprowadzenia usprawnień. W tym konkretnym obszarze zaangażowano jedynie 73 % środków. Naszym zdaniem w szczególności ten program mógłby spełniać ważniejszą rolę i spełniać ją lepiej przy niższym finansowaniu.

Wreszcie, pragnę wspomnieć, że domagamy się lepszej koordynacji między polityką transportową a polityką spójności. Nie może być tak, że jedna komisja określa priorytety, które są następnie ignorowane przez pozostałe komisje. Taka koordynacja ma jednak miejsce w ramach przeglądów, które obecnie prowadzimy. Mamy nadzieję, że w sprawozdaniu za 2010 rok będziemy w stanie przedstawić pomyślniejsze wieści w tej sprawie.

  Giommaria Uggias, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Transportu i Turystyki – (IT) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Komisja Transportu i Turystyki przyjęła moje zalecenie udzielenia absolutorium europejskim agencjom transportowym, które wspierają działania Komisji Europejskiej.

Absolutorium zostało udzielone, gdyż Trybunał Obrachunkowy uznał, że sprawozdania roczne agencji są zasadniczo wiarygodne, choć trzeba wziąć pod uwagę i podkreślić pewne uwagi krytyczne. Niektóre z tych uwag dotyczą części lub wszystkich agencji, jak na przykład przypadki anulowania procedur zamówień publicznych i ich opóźnienia, nieprzestrzeganie regulaminu pracowniczego czy naruszenie zasady jednoroczności w odniesieniu do budżetu. Należy wszakże podkreślić zaangażowanie tych agencji w przezwyciężenie wspomnianych problemów.

Ogólnie rzecz biorąc, pragnę uczynić dwa krótkie spostrzeżenia natury politycznej – chodzi mi o brak jakiegokolwiek programowania wieloletniego, co świadczy o deficycie przywództwa, oraz niedostatecznie wnikliwą pracę niektórych agencji takich jak Europejska Agencja Kolejowa. Chciałbym ponadto wskazać opóźnienia w ustanawianiu procedur służących określeniu odpowiedzialności za katastrofę w Viareggio, do której doszło już dwa lata temu.

  Jens Geier, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Rozwoju Regionalnego – (DE) Pani Przewodnicząca! Chciałbym teraz wykorzystać minutę jako sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Rozwoju Regionalnego, a następnie przemawiać przez dwie minuty podczas debaty w imieniu swojej grupy.

Pani Przewodnicząca, Panie Urzędujący Przewodniczący Becsey, Panie Komisarzu Šemeta, Panie Przewodniczący Caldeira, Panie i Panowie! Budżet polityki regionalnej pozostaje piętą achillesową budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Pięć procent płatności z Europejskiego Funduszu Regionalnego jest nadal obarczone błędami i trzeba je w związku z tym określić jako płatności nieprawidłowe. Nawet część płatności, które wydają się prawidłowe, służy w istocie wsparciu groteskowych projektów. Pragnę tu przypomnieć, że Europejski Fundusz Regionalny udzielił dotacji na koncert Eltona Johna w Neapolu; twierdzono wówczas, że ma to na celu wsparcie turystyki. Być może, ale moim zdaniem realna pomoc regionalna dla Neapolu powinna wyglądać inaczej.

Powodem tego wszystkiego jest fakt, że państwa członkowskie zbyt często wciąż uważają finansowanie z Europejskiego Funduszu Regionalnego za nieuregulowane. Widać to w oczywisty sposób po tym, że występują zaległości w zwrocie nieprawidłowych płatności, po tym, że Komisja musi bardzo często wstrzymywać płatności – co jako kontrolerzy budżetu przyjmujemy z zadowoleniem – oraz po tym, że sprawozdawczość bywa nieterminowa. Dyrektor generalny ds. polityki regionalnej nie jest w stanie dostarczyć nam jakiegokolwiek zapewnienia co do zgodności z prawem i wiarygodności ponad połowy programów operacyjnych, gdyż sprawozdawczość państw członkowskich jest niewystarczająca.

Panie i Panowie, w tej dziedzinie nadal pozostaje bardzo wiele do zrobienia.

  Pat the Cope Gallagher, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Rybołówstwa − Pani Przewodnicząca! Wspólnotową Agencję Kontroli Rybołówstwa ustanowiono w 2005 roku, aby poprawić przestrzeganie zasad wspólnej polityki rybołówstwa przez państwa członkowskie UE. Agencja ta, której siedziba znajduje się w Vigo w Hiszpanii, odgrywa ważną rolę w usprawnieniu kontroli nad rybołówstwem i zapewnieniu koordynacji między państwami członkowskimi.

Cieszy mnie niedawne przyjęcie przez agencję zgodnie ze strategią „Europa 2020” wieloletniego programu prac na lata 2011–2015. Moim zdaniem wieloletni program prac zwiększy opłacalność działań agencji dzięki usprawnieniu współpracy regionalnej oraz łączeniu środków w ramach wspólnych planów rozmieszczenia. Z radością przyjmuję aprobatę Trybunału Obrachunkowego dla udzielenia absolutorium. Przedstawiłem też zgodną z tym stanowiskiem opinię, którą przyjęła Komisja Rybołówstwa.

Komisja Europejska opublikuje wkrótce swoje wnioski ustawodawcze dotyczące reformy wspólnej polityki rybołówstwa. Reforma ta musi ustandaryzować zasady przestrzegania i egzekwowania przepisów w państwach członkowskich, gdyż sytuacja w UE nie jest jednolita. W związku z tym zdecydowanie wzywam Komisję do wprowadzenia systemu sankcji administracyjnych. Nie należy ich przy tym pozostawiać poszczególnym krajom – jeżeli mamy wspólną politykę, sankcje powinny obowiązywać na całym terytorium UE. W istocie w przypadku drobnych wykroczeń powinniśmy stosować sankcje administracyjne w miejsce prawa karnego, które jest obecnie wykorzystywane w moim kraju.

  Iratxe García Pérez, sprawozdawczyni komisji opiniodawczej Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia − (ES) Pani Przewodnicząca! Członkowie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia rok po roku powtarzają, że na wszystkich etapach procedury budżetowej trzeba uwzględniać perspektywę płci ze względu na potrzebę dokonania postępu w zakresie polityki równości, a tym samym doprowadzenia do większego równouprawnienia w Unii Europejskiej.

W związku z tym z zadowoleniem przyjmujemy zarówno specjalne sprawozdanie sporządzone przez Trybunał Obrachunkowy na temat działań w zakresie szkoleń zawodowych finansowanych przez Europejski Fundusz Społeczny, jak i badanie oceniające możliwości oraz opcje uwzględnienia pewnych elementów w perspektywie płci. Mimo to niezbędny jest dalszy postęp.

Niepokoją nas kwestie związane z płatnościami w ramach programu Daphne służącego zwalczaniu przemocy ze względu na płeć; mamy nadzieję, że wrażliwość na omawiane kwestie wzrośnie z czasem i perspektywa płci będzie brana pod uwagę w każdym programie operacyjnym wdrażanym w UE.

  Christofer Fjellner, w imieniu grupy PPE – (SV) Pani Przewodnicząca, Panie Komisarzu! Pragnę podziękować zarówno panu komisarzowi Šemecie, jak i sprawozdawcy panu posłowi Chatzimarkakisowi za doprawdy doskonałą współpracę. To solidne sprawozdanie i mogę jedynie powiedzieć, że zasadniczo zgadzamy się z Komisją Kontroli Budżetowej w sprawie przedstawionych zaleceń. To niemniej szesnasty rok z rzędu, w którym Trybunał Obrachunkowy nie wydał jasnego poświadczenia wiarygodności. Błędy nie wzrastają – wręcz przeciwnie, maleją – ale wciąż nie są możliwe do przyjęcia. Uważamy, że obraz, jaki uzyskujemy rok po roku na podstawie liczb, jest nie do zaakceptowania.

Na Komisji spoczywa znaczna część odpowiedzialności za to, ale powiedziałbym, że jeszcze większą odpowiedzialność ponoszą prawdopodobnie państwa członkowskie. Jak wskazał komisarz, w przypadku 80 % wykorzystywanych środków i funduszy odpowiedzialność jest wspólna, a państwa członkowskie nie chcą dźwigać swojej części. Tu również borykamy się z największymi problemami. Komisja musi w związku z tym wywrzeć presję na państwa członkowskie, by przekonać je do wzięcia odpowiedzialności za środki, którymi pozwala im zarządzać UE.

W sprawozdaniu zawarto trzy wymagania, które pragnę w szczególności podkreślić. Pierwszym jest dołożenie większych wysiłków, by skłonić państwa członkowskie do składania krajowych deklaracji. Obecnie czynią to cztery kraje – Holandia, Szwecja, Dania i Wielka Brytania – co dowodzi, iż jest to możliwe. Komisja musi udzielić wsparcia tym czterem krajom, ale powinna je też stawiać za przykład, aby zmusić pozostałe państwa do tego samego.

Po drugie, Komisja musi lepiej wykorzystywać możliwość wstrzymywania płatności. Powinny one zostać wstrzymane w przypadku krajów, które mają powtarzające się problemy z zarządzaniem środkami. Nie jest możliwe, aby nadal niepostrzeżenie niewłaściwie zarządzać środkami.

Po trzecie, musimy stworzyć lepsze systemy odzyskiwania błędnie wypłaconych środków. Potrzebujemy jasnych zasad. Dziwne jest, że kraje z pokaźnym długiem wobec UE mogą nadal otrzymywać pieniądze, a odzyskanie środków trwa tak nieprawdopodobnie długo. To kolejny obszar, w którym Komisja musi wprowadzić usprawnienia.

Cieszę się, że komisarz zawarł kompromis z Parlamentem w tych trzech kwestiach i czekam na możliwość ścisłej współpracy w roli sprawozdawcy z komisarzem Šemetą w przyszłym roku. Pragnę podziękować panu posłowi Chatzimarkakisowi. Będę starał się dobrze kontynuować Pańską pracę w przyszłym roku. Teraz osiągamy postęp.

  Cătălin Sorin Ivan, w imieniu grupy S&D – (RO) Pani Przewodnicząca! Również pragnę podziękować sprawozdawcy za to doskonałe sprawozdanie oraz za bardzo owocną współpracę podczas jego opracowywania. Chcę też podziękować Komisji za dialog, który udało nam się nawiązać, gdyż przedmiotowe sprawozdanie w sprawie absolutorium z wykonania budżetu jest nie tylko rocznym sprawozdaniem w sprawie absolutorium, ale też ustanawia się w nim nowe wytyczne co do współpracy w następnym okresie.

Pragnę podnieść tu trzy kwestie, które uważam za bardzo istotne. Po pierwsze, chciałbym omówić krajowe deklaracje w sprawie zarządzania, które powinny wskazywać sposób wykorzystania środków UE. Ponad 80 % budżetu Unii Europejskiej jest zarządzane na szczeblu krajowym, ale niemal cała odpowiedzialność za zarządzanie tymi środkami spoczywa na szczeblu UE. Krajowe deklaracje w sprawie zarządzania powinny nam wydatnie pomóc w zorientowaniu się, jak władze krajowe wykorzystują środki UE i kto jest odpowiedzialny za ich przeznaczenie. Niezwykle ważne jest, aby odpowiedzialność taką przyjmował jeden z ministrów, a krajowe deklaracje w sprawie zarządzania nosiły podpis decydenta politycznego.

Po drugie, pragnę poruszyć sprawę automatycznego blokowania wypłat z funduszy europejskich, gdy środki UE są niewłaściwie zarządzane lub występują sygnały, że będą one niewłaściwie zarządzane. Jest bardzo ważne, abyśmy interweniowali szybko, kiedy mechanizmy zarządzania i wdrażania w odniesieniu do środków UE nie działają poprawnie.

Po trzecie, mówimy tutaj o pieniądzach podatników, obywateli europejskich. Bardzo ważne jest zatem, aby w przypadku nadużyć dotyczących środków UE działania mające na celu ich odzyskanie były znacznie efektywniejsze, a ich kosztów nie ponosili obywatele europejscy. To pieniądze, które Europejczycy powierzyli Unii Europejskiej. Jeżeli zostaną one sprzeniewierzone, straty pokrywają obywatele Europy, co nie jest sprawiedliwe. Europejczycy tracą w tym przypadku dwukrotnie i tej sytuacji trzeba szybko zaradzić.

  Gerben-Jan Gerbrandy, w imieniu grupy ALDE – (NL) Pani Przewodnicząca! Ja również pragnę szczerze podziękować panu posłowi Chatzimarkakisowi i wszystkim pozostałym sprawozdawcom za doskonale wykonaną pracę. Pragnę też podziękować za obecność tutaj Radzie i w szczególności przewodniczącemu Trybunału Obrachunkowego, choć dziwi mnie nieco, że jest to rzecz, o której trzeba wspominać. Niemniej dziękuję za przybycie tutaj.

Pani Przewodnicząca! Absolutorium udzielamy w tym roku w ważnym momencie – z dwóch powodów. Pierwszym jest to, że wszystkie państwa członkowskie muszą dokonywać niezwykle ostrych cięć, drugim natomiast fakt, iż stoimy w przededniu przyjęcia nowego wieloletniego budżetu. Uważam, że z obydwu tych powodów musimy szczególnie uważnie przyjrzeć się temu absolutorium i wydatkom europejskim. Moim zdaniem chodzi tu zarówno o prawomocność, jak i o skuteczność wydatków europejskich, gdyż obywatele Europy mają prawo oczekiwać, że inwestycje UE rzeczywiście przyczyniają się do osiągania czegoś.

Pani Przewodnicząca! Z mojego punktu widzenia sprawa odpowiedzialności politycznej za wydatki jest zupełnie prosta. Proszę wskazać choćby jeden reprezentatywny demokratyczny organ lokalny, prowincjonalny, regionalny czy krajowy, który nie ponosi odpowiedzialności politycznej za wydatki. Dlaczego więc nie jest tak samo na szczeblu europejskim? Dlaczego państwa członkowskie nadal nie ponoszą odpowiedzialności za 80 % wydatków UE? Ponownie wzywam Radę, by wreszcie zabrała się pracy nad krajowymi deklaracjami państw członkowskich. Moim zdaniem wieloletnich budżetów nie doczekamy się po 2014 roku – dopóki nie będą przedkładane takie deklaracje państw członkowskich.

Pani Przewodnicząca! Obecna sytuacja zmusza nas do dodatkowego przyjrzenia się budżetowi samego Parlamentu. Naprawdę cieszą mnie oszczędności, jakie udało nam się poczynić, choć są one wynikiem naszych wysiłków na rzecz oszczędzania zasobów. Teraz będziemy również wykorzystywać nasze mile lotnicze w podróżach służbowych i zajmiemy się kwestią zużycia papieru. To doskonałe wnioski. Pragnę wskazać jeszcze jedną kwestię: od września będziemy mogli korzystać nie tylko z samochodów, ale też i z rowerów, i pragnę za Pani pośrednictwem, Pani Przewodnicząca, zaprosić przewodniczącego Buzka, by oficjalnie uruchomił we wrześniu program rowerowy.

  Andrea Češková, w imieniu grupy ECR – (CS) Pani Przewodnicząca! Dzisiejsza debata dotyczy bardzo rozległego tematu, gdyż chodzi o udzielenie absolutorium wielu instytucjom europejskim, z których każda posiada własne specyficzne cechy. Bardzo trudno jest zatem podsumować tę kwestię w jednej wypowiedzi.

Współpraca między Trybunałem Obrachunkowym a Komisją Kontroli Budżetowej, w której zasiadam, jest doskonała, i jej wynikiem są pewne zalecenia co do sposobu głosowania Parlamentu Europejskiego nad absolutorium. Jeżeli chodzi o ocenę poszczególnych instytucji, zwłaszcza agencji europejskich, pojawiają się niemniej stale niedociągnięcia, na przykład w dziedzinie procesu rekrutacji i zamówień publicznych, problemy z przejrzystością czy mechanizmami kontroli wewnętrznej. Z tych powodów bardzo trudno jest zgodzić się na udzielenie absolutorium. Przeciwnie – powinniśmy głosować za tymi sprawozdaniami, w których wnioskuje się o odroczenie absolutorium.

  Bart Staes, w imieniu grupy Verts/ALE – (NL) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Pragnę skomentować tutaj pięć sprawozdań. Po pierwsze, dotyczące Komisji.

Bardzo podoba mi się podejście pana posła Chatzimarkakisa i moim zdaniem doskonale poradził on sobie z kwestią tego absolutorium. W bardzo ukierunkowany sposób skupił się z góry na pewnych kwestiach, zadał Komisji sześć pytań i muszę powiedzieć, że osiągnęliśmy to, o co nam chodziło. Muszę też podziękować Komisji. To moje dwunaste absolutorium i wydaje mi się, że po raz pierwszy współpracowaliśmy w tak konstruktywny sposób; nie tylko komisarz Šemeta, ale i komisarze odpowiedzialni za poszczególne obszary rzeczywiście poświęcili wiele czasu kwestii absolutorium. Spotkali się oni kilkakrotnie z kontrsprawozdawcami i głównym sprawozdawcą; sądzę, że dzięki konstruktywnemu dialogowi z nimi osiągnęliśmy bardzo wiele.

Zgadzam się w znacznej mierze z wypowiedzią pana posła Gerbrandy’ego. Nadeszły czasy oszczędności i dlatego musimy wydawać pieniądze w rozsądny sposób. Osiemdziesiąt procent budżetu europejskiego jest w istocie wydatkowane w państwach członkowskich i zarządzane przez nie. Panie Urzędujący Przewodniczący Rady – musimy wreszcie wprowadzić odpowiedzialność polityczną za zarządzanie dzielone środkami UE. Z tego powodu nadal domagamy się, aby państwa członkowskie przedstawiały krajowe poświadczenia wiarygodności. Z mojego punktu widzenia jest to postulat ogromnie istotny.

Potrzeba także lepszej kontroli. Moim zdaniem państwa członkowskie powinny intensywniej niż do tej pory przeprowadzać audyty dotyczące środków otrzymywanych od UE. Główny sprawozdawca położył też znaczny nacisk na ustalenie, gdzie środki zostały wykorzystane niewłaściwie, i odzyskanie ich, jak też wprowadzenie mechanizmów kontrolnych. Moim zdaniem obszar ten zasługuje w istocie na wiele uwagi, a wnioski przedstawione w sprawozdaniu powinny posłużyć za podstawę dla następnej procedury absolutorium, której sprawozdawcą będzie pan poseł Fjellner.

Jeżeli chodzi o Parlament Europejski, widzę, że nasz sekretarz generalny siedzi obok pani wiceprzewodniczącej. Muszę tu podziękować panu Wellemu. Pełniłem funkcję sprawozdawcy przy poprzednim absolutorium i doszło wówczas do pewnych napięć między mną a Sekretariatem Generalnym. Choć sprawozdanie, które sporządziłem, było dość surowe, muszę podziękować panu Wellemu, gdyż on i jego administracja dołożyli znacznego wysiłku, odpowiadając sumiennie i starannie na wszystkie postawione przeze mnie pytania. Moim zdaniem napięcia, które wówczas się ujawniły, przyniosły ostatecznie lepszy wynik, a zapewne też i lepszy budżet Parlamentu Europejskiego.

Gdy mówimy o budżecie Parlamentu Europejskiego, chciałbym również wpoić posłom i posłankom zasadę, że musimy skończyć z myśleniem, iż należy nam się coraz więcej środków i nigdy ich nie starcza. Jako instytucja powinniśmy dawać przykład, co oznacza też, że powinniśmy mieć odwagę oszczędzać. Pragnę jednak uczynić tutaj dygresję. Mam dość poważne zastrzeżenia w szczególności co do Muzeum Historii Europejskiej – nie chodzi mi tutaj o istotę projektu, ale o związane z nim koszty. To oczywiście doskonale, że powstanie takie muzeum, ale bardzo niepokoi mnie kwestia, że na tej sali plenarnej nie odbyliśmy w istocie żadnej poważnej debaty na ten temat. Gdy jednak wszystko podsumujemy, okaże się, że na muzeum historii europejskiej wydamy mniej więcej 136 milionów euro. Panie i Panowie! To bardzo duża kwota, a mimo to nigdy poważnie jej nie przedyskutowaliśmy. Nie omówiliśmy tego, gdzie powinno znaleźć się to muzeum, i jak powinno wyglądać. Wszystko to odbywa się za zamkniętymi drzwiami, często w zamkniętej świątyni Prezydium. Jako demokrata nie mogę tego zaakceptować.

Kolejnym zagadnieniem jest nagroda filmowa Lux; pan poseł Itälä zawarł kilka uwag jej dotyczących w swoim sprawozdaniu – przy okazji pragnę pogratulować mu wykonanej pracy. Muszę powiedzieć, że moja grupa przywiązuje wielką uwagę do nagrody Lux i chociaż z pewnością jesteśmy gotowi przyjąć do wiadomości krytyczne uwagi dotyczące jej funkcjonowania, uważamy niemniej za rzecz wartościową fakt, iż Parlament Europejski wspomaga ten projekt, gdyż oznacza to wsparcie dla wartościowych filmów.

Pragnę też wspomnieć jedno ze sprawozdań na temat Rady autorstwa pana posła Stavrakakisa. Zwracam się teraz bezpośrednio do urzędującego przewodniczącego Rady – do prezydencji węgierskiej. Nie do wiary wręcz jest, że Rada, która zawsze domaga się od innych przejrzystego działania, wykazuje znacznie większą powściągliwość, jeżeli chodzi o nią samą. Panie Urzędujący Przewodniczący, żądamy rzeczy bardzo prostej: jako Parlament, a więc ciało zatwierdzające absolutorium, chcemy dostępu do wszystkich dokumentów. Pragniemy otwartej debaty na temat budżetu Rady. Nie chcemy rozmawiać o zawartości budżetu Rady, mówiąc: mogą Państwo robić to, ale nie mogą Państwo robić tego; pragniemy natomiast przejrzystości w odniesieniu do wydatków Rady, gdyż obecny budżet Rady różni się od tego sprzed 30 lat i zawiera o wiele więcej niż tylko wydatki administracyjne.

Na koniec chciałbym wygłosić kilka uwag na temat Europejskiej Agencji Leków. Występują tam problemy. Odroczyliśmy absolutorium, gdyż agencja ta ma najwyraźniej trudności z procedurami udzielania zamówień. W odniesieniu do kilku projektów procedury te okazały się obarczone błędami dotyczącymi znacznej kwoty – 30 milionów euro. Pojawiły się też kwestie konfliktów interesów w przypadku ekspertów i personelu Europejskiej Agencji Leków. Moim zdaniem teraz, gdy absolutorium zostało odroczone, jeszcze przed jesienią czeka nas debata na ten temat. Mam nadzieję, że pozwoli ona położyć kres konfliktom interesów w Europejskiej Agencji Leków.

  Søren Bo Søndergaard, w imieniu grupy GUE/NGL – (DA) Dziękuję bardzo, Pani Przewodnicząca! Pragnę zacząć od podziękowania wszystkim, którzy wzięli udział w opracowywaniu tych doskonałych, krytycznych sprawozdań dotyczących sprawozdań rocznych instytucji UE za rok 2009. Niektórzy zastanawiali się, czy nie wykazujemy zbyt wiele krytycyzmu, na przykład zadając pytania dotyczące naszych własnych metod wydawania pieniędzy w Parlamencie Europejskim – chodzi o opóźnione otwarcie Wszechnicy, stworzenie tajnego kanału telewizyjnego czy ciągłe przemieszczanie się między Brukselą a Strasburgiem na kształt cyrku objazdowego. Nie, nie jesteśmy nadmiernie krytyczni. W istocie naszym zadaniem – w imieniu podatników europejskich – jest właśnie określenie drażliwych obszarów i wyraźna presja na nie. Tego oczekują od nas obywatele, a w rzeczywistości mogliśmy być jeszcze bardziej krytyczni.

Jako że naszym zadaniem jest zbadanie pewnych spraw i ich krytyka, zachowanie Rady jest nie do przyjęcia. W bieżącym roku Rada ponownie uczyniła wszystko, co w jej mocy, by utrudnić naszą pracę jako audytorów. Odmówiła przesłania stosownych materiałów, odmówiła odpowiedzi na nasze pytania i nie zgodziła się przeprowadzić otwartej debaty z Komisją Kontroli Budżetowej, jak czynią to wszystkie inne instytucje.

Cieszę się oczywiście, że prezydencja węgierska jest dziś tutaj. Należy ją za to pochwalić. Gdy jednak mówimy o „dżentelmeńskiej umowie” między Radą a Parlamentem, muszę powiedzieć, że jeżeli taka umowa istnieje, chciałbym ją zobaczyć. Rada ma szansę odczytać nam ją tutaj, jeżeli taka umowa istnieje. Pragniemy ją zobaczyć. Wielokrotnie prosiliśmy Radę, by ją udostępniła, ale nigdy jej nie otrzymaliśmy – ponieważ nie istnieje. Dlatego też moja grupa może w pełni poprzeć wniosek o nieudzielanie dziś absolutorium Radzie. W miejsce tego wzywamy Radę do zaprzestania bojkotu Parlamentu i udzielenia odpowiedzi na pytania, które zadajemy na temat jej sprawozdań.

Dziś dyskutujemy o sprawozdaniach UE za rok 2009. Z punktu widzenia gospodarki Unii równie ważne, jak to, co one nam mówią, jest jednak to, czego nam nie mówią. Kilka dni temu Europol opublikował sprawozdanie na temat przestępczości zorganizowanej w UE. To szokujący dokument. Zgodnie z relacją w gazecie Le Monde same nadużycia dotyczące VAT kosztują wiele miliardów euro rocznie. Dochodzi też do oszustw związanych z kwotami CO2, jak też innych przestępstw. Z pewnością powinniśmy zatem kontynuować i zintensyfikować dyskusję nad tym, jak gospodarkę UE można zorganizować w interesie podatników.

  Marta Andreasen, w imieniu grupy EFD – Pani Przewodnicząca! Moim zdaniem szaleństwem jest zatwierdzanie przez Parlament Europejski budżetu UE za rok 2009, gdy nieprawidłowości finansowe lub potencjalne nadużycia dotyczą od 2 % do ponad 5 % całej sumy. To nie liczby wymyślone przeze mnie w ramach propagandy politycznej, ale szacunki Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. Poziom nieprawidłowości w roku 2009 jest nietypowo wysoki i równa się połowie brytyjskiej składki do UE za ten rok – mniej więcej 6,3 miliarda euro. Taka sytuacja nie byłaby po prostu tolerowana w żadnym przedsiębiorstwie ani organizacji: potoczyłyby się głowy.

Parlament zamierza udzielić absolutorium 27 agencjom UE – kosztownym i niepotrzebnym organizacjom quasi-pozarządowym – podczas gdy Europejski Trybunał Obrachunkowy wdrożył pełne dochodzenie dotyczące ich sprawozdań za 2009 rok. Powinno to zapalić przed głosowaniem czerwoną lampkę. Powtarzam z największym naciskiem, że w istocie szaleństwem jest skwitowanie wydatkowania 523 milionów euro, które są – pamiętajmy o tym – pieniędzmi podatników, podczas gdy oficjalna instytucja UE zajmująca się audytem bada możliwe nadużycia i niewłaściwe zarządzanie finansami w tych agencjach. Odroczenie w przypadku Europejskiej Agencji Leków i CEPOL to działania wyrywkowe.

Rok po roku słyszymy, że Komisja Europejska obarcza państwa członkowskie odpowiedzialnością za nieprawidłowości, jednak nie czyni ona absolutnie nic, gdy ma możliwość zablokowania środków. Zamiast tego proponuje zastąpienie strategii zerowej tolerancji w stosunku do nadużyć przy dokonywaniu wydatków w UE strategią dopuszczalnego ryzyka. Co gorsza, Komisja i Parlament domagają się zwiększenia budżetu na nadchodzące lata. Większość obszarów, w których postuluje się zwiększenie, pokrywa się z obszarami największych nieprawidłowości. Byłoby zupełną hańbą i policzkiem dla podatników, gdyby Parlament udzielił absolutorium w odniesieniu do sprawozdań za 2009 rok. Jedynym możliwym wnioskiem z głosowania za absolutorium byłoby, że Parlament Europejski oraz posłowie i posłanki w nim zasiadający otwarcie popierają niewłaściwe zarządzanie finansowe lub coś jeszcze gorszego.

Wzywam premiera brytyjskiego, by zredukował składkę Wielkiej Brytanii do UE zgodnie z rozmiarem nieprawidłowości, jeżeli Parlament Europejski nie zadziała w interesie podatników brytyjskich.

  Martin Ehrenhauser (NI) – (DE) Pani Przewodnicząca! Proszę pozwolić mi zwrócić się z krótkim i bardzo ogólnym apelem do posłów oraz posłanek w odniesieniu do procedury absolutorium. Kontrola budżetowa – a tym samym również procedura absolutorium – jest bez wątpienia bardzo ważnym elementem pracy Parlamentu, ale moim zdaniem przyjęta procedura absolutorium jest kompletnie bezzębna. Nawet jeżeli odmówimy absolutorium, nie istnieje realna możliwość nałożenia wiążących sankcji; przewodniczący Parlamentu Europejskiego może jedynie wszcząć postępowanie w sprawie naruszenia traktatu w Europejskim Trybunale Sprawiedliwości. W razie odmowy udzielenia absolutorium Parlamentowi Europejskiemu znaleźlibyśmy się w absurdalnej sytuacji, w której Prezydium Parlamentu wszczynałoby takie postępowanie przeciwko samemu sobie. Nie ma wątpliwości, że konieczna jest tu reforma.

Ponadto fakt, że podstawy prawne procesu udzielania absolutorium stworzono głównie z myślą o Komisji, a jednak udzielamy sobie wzajemnie absolutorium z innymi instytucjami, prowadzi do niepewności prawnej, której powinniśmy zapobiec. W praktyce pozostają inne dźwignie polityczne, z których możemy korzystać. To nie wystarczy z punktu widzenia procedury udzielania absolutorium. Tak więc zarówno ja, jak i inni posłowie pragniemy działań na rzecz reformy procedury udzielania absolutorium.