Indeks 
 Poprzedni 
 Następny 
 Pełny tekst 
Procedura : 2010/0390(COD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Wybrany dokument :

Teksty złożone :

A7-0053/2011

Debaty :

Głosowanie :

PV 10/05/2011 - 11.14
Wyjaśnienia do głosowania
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P7_TA(2011)0207

Pełne sprawozdanie z obrad
Wtorek, 10 maja 2011 r. - Strasburg Wydanie Dz.U.

12. Wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania
zapis wideo wystąpień
Protokół
  

Ustne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania

 
  
  

Sprawozdanie: Crescenzio Rivellini (A7/0137/2011).

 
  
MPphoto
 

  Daniel Hannan (ECR) – Pani Przewodnicząca! Miliard tu, miliard tam, i szybko robią się z tego całkiem spore pieniądze. Wydatki krajowe naszych rządów bledną przy kwotach poświęconych przez Unię Europejską na te działania ratunkowe. Sama tylko Wielka Brytania udostępniła jak do tej pory w Irlandii 7 miliardów funtów, a teraz mówi się, że potrzebne będzie kolejne 4,2 miliarda funtów w Portugalii.

Siedem miliardów funtów to więcej niż wszystkie dotychczasowe cięcia poczynione w wydatkach na zabezpieczenie społeczne – i wydajemy tę kwotę na politykę, która ponosi teraz oczywistą klęskę. Gdy po raz pierwszy uzgadnialiśmy ratunek dla Grecji, powiedziano nam, że to wystarczy, by odstraszyć spekulantów, że Grecja będzie teraz pożyczać na rynkach na konkurencyjnych warunkach, i nie będzie już potrzebne więcej. Teraz jednak widzimy, że Grecja otwarcie negocjuje kwestię niewykonania zobowiązań i dalsze kredyty.

Jest oczywiste, że nie zobaczymy już więcej tych pieniędzy. Oczywiste jest też, że łamiemy prawo. Traktaty nie tylko nie przewidują takich działań ratunkowych, lecz wręcz otwarcie ich zabraniają; co gorsza, szkodzą one krajom, do których trafiają środki. To oszustwo – piramida finansowa, w ramach której rządy oraz banki zmawiają się, by przekazać pieniądze europejskim bankierom i obligatariuszom, a spłacić wszystko mają zwykli podatnicy europejscy. Irlandia i Grecja muszą teraz pożyczać więcej pieniędzy, by wysłać je do Portugalii, a jednocześnie Irlandia i Portugalia muszą pożyczać więcej pieniędzy, by wysłać je do Grecji.

Zakończę, cytując mojego rodaka Rudyarda Kiplinga:

„Lepszą polityką rzec będzie:

»Nigdy nie płacimy nikomu haraczu,

choćby drobnostką się zdawał;

Gdyż gra ta kończy się wśród wstydu i płaczu,

A narodowi, który gra w nią, biada!«”

 
  
MPphoto
 

  Ashley Fox (ECR) – Pani Przewodnicząca! Głosowaliśmy dzisiaj nad sprawozdaniami za rok 2009, podczas gdy rządy w całej Europie muszą podejmować działania oszczędnościowe: dochodzi do cięć wydatków i podwyżek podatków. Mimo to w Unii Europejskiej Komisja co roku domaga się więcej pieniędzy, a Trybunał Obrachunkowy co roku odpowiada, że nie są one dobrze wydawane.

Zdaniem Trybunału Obrachunkowego sprawozdania za 2009 rok, nad którymi właśnie głosowaliśmy, są obarczone istotnymi błędami; dlatego właśnie bardzo się cieszę, że brytyjscy konserwatyści i nasi dobrzy przyjaciele z frakcji europejskich konserwatystów zagłosowali przeciwko absolutorium w odniesieniu do tych sprawozdań. UE powinna znacznie lepiej dbać o pieniądze podatników.

 
  
MPphoto
 
 

  Syed Kamall (ECR) – Pani Przewodnicząca! Gdy moi wyborcy pytają mnie o budżet UE, jedną z rzeczy, których nie rozumieją, zwłaszcza w trudnych czasach, w jakich teraz żyjemy, jest to, dlaczego wydajemy wszystkie te pieniądze. W chwili, gdy nasz rząd musi dokonywać cięć i redukować poziom wydatków publicznych, a rządy całej Unii muszą robić dokładnie to samo, dlaczego UE, po pierwsze, żąda więcej pieniędzy na swoje budżety i perspektywę finansową, a po drugie, nie potrafi efektywnie wydawać tych środków, którymi dysponuje?

Jak powiedział już pan poseł Fox, sprawozdania UE za 2009 rok są obarczone licznymi błędami. Nie uzyskały one skwitowania od 15 lat, a przez cały ten czas wyborcy zadają nam pytanie, dlaczego nie wydajemy ich pieniędzy lepiej. Najwyższa pora zrobić tu porządki. Niezależnie od naszej opinii o Unii Europejskiej pieniądze podatników na pewno należy wydawać mądrze.

 
  
  

Sprawozdanie: Ville Itälä (A7-0094/2011)

 
  
MPphoto
 

  Bruno Gollnisch (NI)(FR) Pani Przewodnicząca! Głosowałem przeciwko udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Parlamentu, nie tyle z powodów finansowych, ile z politycznych, gdyż to w ogóle nie jest Parlament. Nie przemawia się w nim i brakuje sposobności do debaty, nawet gdy chodzi o podstawowe prawa jednego z posłów.

Nie chodzi mi tylko o siebie – wstyd mi za naszą instytucję. Jest ona pogrążona w poprawności politycznej. Nie ma konfrontacji idei. Nie ma realnej wolności słowa. Panuje konformizm. Spędzamy godziny, pracując nad rzeczami, z którymi znacznie lepiej poradziłaby sobie techniczna agencja odpowiedzialna za harmonizację norm lub zasad, a w pozostałym czasie udajemy Organizację Narodów Zjednoczonych. Bronicie praw człowieka w Gwatemali i Indonezji – wszędzie na świecie, gdzie nie sięga wasza władza, ale nie potraficie bronić praw jednego z posłów. Wstydzę się za ten Parlament – to bezużyteczna instytucja, w której zasiadają bezużyteczni posłowie.

 
  
MPphoto
 
 

  Hannu Takkula (ALDE) (FI) Pani Przewodnicząca! Pragnę powiedzieć kilka słów o budżecie UE. Po pierwsze, uważam, że zapewnienie przejrzystości i otwartości wydatków Parlamentu Europejskiego jest bardzo ważną kwestią. Teraz, gdy wszystkie państwa członkowskie w Europie muszą dokonywać cięć budżetowych i liczyć każdy grosz, musimy wdrożyć taką samą politykę. Otwartość i przejrzystość muszą odgrywać istotną rolę we wszystkich naszych działaniach.

Jest jednak kilka niewielkich obszarów o małym na oko znaczeniu, gdzie niektórzy domagali się cięć. Moim zdaniem usługi i nagrody związane z kulturą, takie jak nagroda LUX, w przypadku których można poczynić oszczędności sięgające kilkudziesięciu tysięcy euro, nie są właściwymi miejscami na dokonywanie cięć, gdyż widać, że kultura i przemysł kreatywny są ostatnio źródłem wzrostu. Ważne jest, abyśmy przy dokonywaniu cięć dbali o to, żeby nie dotykały one obszarów będących źródłem wzrostu w Unii Europejskiej, ale biurokracji, która nie przyczynia się do wzrostu.

Wreszcie mam nadzieję, że reformy wynagrodzeń, które dotyczą posłów do PE, i które uchwalono, zostaną jednocześnie wdrożone wszędzie – we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej. Rozumiem bowiem, że reformę tę oparto na założeniu, iż wszyscy posłowie do Parlamentu Europejskiego będą otrzymywać takie samo wynagrodzenie, co poszczególne państwa powinny również wziąć pod uwagę w swoich praktykach dotyczących opodatkowania.

 
  
  

Sprawozdanie: Vital Moreira (A7-0069/2011)

 
  
MPphoto
 

  Jens Rohde (ALDE)(DA) Pani Przewodnicząca! Nie mogliśmy dzisiaj zagłosować w Parlamencie nad ostateczną rezolucją w sprawie Pakistanu, ale pragnę tutaj wskazać, iż moim zdaniem bardzo rozsądne i na czasie byłoby udzielenie Pakistanowi pomocy w wyjściu z bardzo trudnej sytuacji, w jakiej się znajduje. UE przeznaczyła na pomoc nadzwyczajną dla Pakistanu 415 milionów euro, z czego należy się cieszyć. Pozytywnym objawem jest też nasza inicjatywa na rzecz zniesienia opłat celnych na niektóre ważne produkty wywożone z tego kraju, a mianowicie tekstylia i wyroby skórzane. Czynimy to, gdyż nasze doświadczenie wskazuje zasadniczo, że wolny handel jest korzystny. Muszę jednak również powiedzieć, że rzeczą godną pożałowania i pewnym objawem hipokryzji jest składanie zarazem nieokreślonych obietnic i stwierdzenie, iż jeżeli inicjatywy podejmowane w odniesieniu do Pakistanu zadziałają, wycofamy się z nich, ponownie wznosząc bariery celne. Sądzę, że Parlament powinien zrewidować swój pogląd na to, jak należy rozwiązać tę kwestię. Odroczenie głosowania nad rezolucją było więc być może posunięciem bardzo sensownym.

 
  
MPphoto
 

  Claudio Morganti (EFD)(IT) Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie! Chociaż głosowanie odroczono, nadal zdecydowanie sprzeciwiam się przyjęciu przedmiotowego sprawozdania, gdyż nie chcę być świadkiem upadku branży tekstylnej, która stanowi prawdziwą siłę napędową i kręgosłup gospodarczy mojej rodzinnej Toskanii.

Dziś pozwalamy na zniesienie ceł na produkty tekstylne z Pakistanu; potem może nadejść kolej Indii i kto wie, jakiego jeszcze innego państwa. To rezultat nieszczęsnej polityki handlowej Unii Europejskiej. Po powodziach Europa wspomogła Pakistan kwotą niemal pół miliarda euro. Wydaje się, że pomoc tę przyznaje się między innymi po to, by uniknąć niebezpiecznych tendencji antydemokratycznych. Jeżeli jednak się nie mylę, w Pakistanie ukrywał się najbardziej poszukiwany i najniebezpieczniejszy terrorysta w dziejach. Czy władze Pakistanu naprawdę o tym nie wiedziały? W zeszłym roku region Veneto również dotknęły bardzo poważne powodzie, które rzuciły na kolana wiele lokalnych przedsiębiorstw z branży tekstylnej.

Podpisując tę umowę, możemy uczynić wszystkie wysiłki poczynione na rzecz przywrócenia produkcji zupełnie bezcelowymi. Wydaje się, że Europa pozostawiła producentów tekstyliów, zwłaszcza tych najmniejszych, samym sobie – rządzą wielcy wytwórcy, którzy przenieśli produkcję. Członkowie Ligi Północnej będą jednak walczyć do końca, aby ochronić i rozwijać te wartościowe dla naszych terytoriów zasoby.

 
  
MPphoto
 
 

  Paul Murphy (GUE/NGL) – Pani Przewodnicząca! Sześć miesięcy po powodziach w Pakistanie ONZ mówiła o kryzysie humanitarnym na masową skalę. Po kolejnych trzech miesiącach nadal brakuje jakiejkolwiek adekwatnej reakcji ze strony UE i WTO.

Głosowałem za przyznaniem Pakistanowi w UE nadzwyczajnych preferencji handlowych w odniesieniu do tekstyliów i innych produktów z myślą, by nie stały się one po prostu symbolicznym gestem, który napełni jedynie kieszenie skorumpowanych pakistańskich elit. Wzywam do skutecznej kontroli nad zwiększonymi dochodami ze strony demokratycznych związków zawodowych w celu zagwarantowania, że pieniądze te zostaną przeznaczone na odbudowę szkół i szpitali w obszarach dotkniętych powodziami.

Postępowa Federacja Robotnicza Pakistanu zwróciła moją uwagę na poważne zagrożenie dla interesów zbiorowych wszystkich robotników w Pakistanie. Sprzeciwiam się haniebnym usiłowaniom rządu i jego groźbom, że nie pozwoli już na organizowanie się związków zawodowych na szczeblu krajowym.

 
  
  

Sprawozdanie: Carl Schlyter (A7-0148/2011)

 
  
MPphoto
 

  Alfredo Antoniozzi (PPE)(IT) Pani Przewodnicząca! W traktacie lizbońskim wymienia się bezpośrednie inwestycje zagraniczne wśród zagadnień wchodzących w zakres wspólnej polityki handlowej. W istocie, zgodnie z art. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Unia ma w tej dziedzinie wyłączne kompetencje.

Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego państwa członkowskie utrzymały znaczną liczbę umów o bezpośrednich inwestycjach zagranicznych z państwami trzecimi. Jeżeli nie chcemy, aby umowy te były sprzeczne z zasadami określonymi w traktacie, musimy przyjąć politykę i działania, które zalecono w sprawozdaniu pana posła Schlytera.

Podjęcie działań na rzecz zastąpienia istniejących umów jest jedynym sposobem zapewnienia wysokiego poziomu ochrony inwestorom oraz zadbania o to, aby ich prawa były uznawane i gwarantowane pewnością prawną zawartych umów. Projekt niewątpliwie zmierza w tym kierunku, w związku z czym głosowałem za jego przyjęciem.

 
  
MPphoto
 
 

  Antonello Antinoro (PPE)(IT) Pani Przewodnicząca! Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, gdyż jestem całkowicie przekonany, że w warunkach wielkiego kryzysu i niepewności gospodarczej musimy kontrolować inwestycje europejskie za granicą. W istocie wraz z wejściem w życie nowego traktatu Unia przejmuje od państw członkowskich odpowiedzialność za ochronę inwestycji.

Mam jednak nadzieję, że we wrześniu Komisja przedłoży sprawozdanie przedstawiające strategie związane z tą kwestią. Musimy uregulować fazę przejściową, przy czym konieczne jest poszanowanie zawartych przez państwa członkowskie dwustronnych umów inwestycyjnych w ramach procesu wydawania upoważnień, a państwa członkowskie powinny pod pewnymi warunkami mieć możliwość renegocjacji istniejących dwustronnych umów inwestycyjnych, ich finalizacji oraz rozpoczynania negocjacji dotyczących nowych umów.

Pewność prawa pozostanie jednak pojęciem względnym, dopóki proces przejścia do systemu ochrony inwestycyjnej nie zostanie zakończony, a terminy wygaśnięcia istniejących dwustronnych umów inwestycyjnych państw członkowskich nie zostaną określone. W związku z tym konieczny jest okres przejściowy, by zarządzać tymi zmianami. Aby uniknąć próżni prawnej, w omawianym rozporządzeniu zarządzanie umowami pozostawiono państwom członkowskim.

W świetle tego, co powiedziałem, ponownie wyrażam nadzieję, że Komisja wkrótce określi właściwe strategie.

 
  
  

Sprawozdanie: Vital Moreira (A7-0053/2011)

 
  
MPphoto
 

  Jens Rohde (ALDE)(DA) Pani Przewodnicząca! Głosowaliśmy dzisiaj nad udzieleniem Gruzji pomocy makrofinansowej w kwocie 46 milionów euro. Środki te nie zostaną oczywiście przekazane bez nałożenia warunków dotyczących odpowiedzialnego zarządzania gospodarczego i przejrzystości. Jest to, rzecz jasna, ważne, ale należy też pamiętać, że dostarczenie tej pomocy leży w naszym własnym interesie, gdyż Gruzja jest bardzo istotna z geopolitycznego punktu widzenia. Kraj ten został podwójnie dotknięty nieszczęściami: najpierw wojną z Rosją w sierpniu 2008 roku, a później światowym kryzysem finansowym. Nadal odczuwa on skutki nałożonego przez Rosję embarga handlowego. Dlatego też w interesie Unii Europejskiej jest wspieranie zorientowanego na Zachód rządu, który jest skłonny podjąć reformy; to też uczyniliśmy w dzisiejszym głosowaniu.

 
  
MPphoto
 

  Adam Bielan (ECR) (PL) Gruzja jest jednym z państw o strategicznym znaczeniu, szczególnie dla krajów położonych we wschodniej części Unii Europejskiej. Dodatkowo objęta jest programem Partnerstwa Wschodniego, które ma na celu zacieśnianie współpracy z krajami Wspólnoty. Jest krajem podkreślającym zdecydowanie pro-euro-atlantycki kierunek polityki.

Niedawny konflikt gruzińsko-rosyjski z sierpnia 2008 roku pokazał jak ważne jest utrzymanie tego państwa w obszarze polityki europejskiej. Realizowany od roku 2009 program pomocy makrofinansowej wzmacniający gospodarkę Gruzji pozostaje więc kluczowy dla dalszego rozwoju pozytywnych relacji polityczno-gospodarczych, a także w kontekście bezpieczeństwa narodowego. W pełni zgadzam się zatem z propozycją Komisji Europejskiej dotyczącą przeznaczenia dodatkowej puli środków na dotacje i kredyty celem poprawy kondycji finansowej Gruzji.

 
  
  

Pisemne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania

 
  
  

Sprawozdanie: Crescenzio Rivellini (A7-0137/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Głosuję za przyjęciem przedmiotowego wniosku. Procedury absolutorium uważam za właściwe, gdyż zaproponowano w nich stosowne środki w odniesieniu do poszczególnych działów.

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją Parlamentu Europejskiego, by udzielić Trybunałowi Sprawiedliwości absolutorium z wykonania jego budżetu na rok budżetowy 2009. Podczas przygotowywania sprawozdania rocznego dotyczącego roku budżetowego 2009 Trybunał Obrachunkowy dokonał dogłębnej analizy systemów nadzoru i kontroli Trybunału Sprawiedliwości, w ramach której zbadano płatności związane z zasobami ludzkimi i innymi wydatkami administracyjnymi. Ocena przyniosła ogólnie pozytywny rezultat, z wyjątkiem uwag dotyczących zawartej umowy o świadczenie usług. Popieram sugestię Trybunału Obrachunkowego, że procedury zamówień Trybunału Sprawiedliwości powinny być lepiej przygotowywane i koordynowane. Trybunał Sprawiedliwości przechodził trudności, jeśli chodzi o rekrutację wykwalifikowanych tłumaczy konferencyjnych i związane z tym ograniczenia, a także konieczność stosowania szeregu technik tłumaczeniowych w celu jakościowego i ilościowego zaspokojenia wszystkich próśb o tłumaczenia ustne. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że biorąc pod uwagę znaczenie tłumaczenia ustnego dla właściwego przebiegu pracy sądu, Trybunał Sprawiedliwości powinien poruszyć tę kwestię w następnych sprawozdaniach rocznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Trybunału Sprawiedliwości na 2009 rok, gdyż jestem zdania, iż jego poprawność formalna i merytoryczna są wynikiem niezwykle kompetentnej pracy całego personelu tej instytucji.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję wyczerpującą analizę dokonaną w omawianym sprawozdaniu przez Trybunał Obrachunkowy i wzywam do dalszej wymiany najlepszych praktyk między instytucjami, jak też do skutecznej współpracy międzyinstytucjonalnej w zakresie rozwoju i wdrożenia zintegrowanego systemu zarządzania. W sprawozdaniu wskazano pewne kwestie, które należy poddać dalszemu przeglądowi, i mam nadzieję, że zostanie im poświęcona należyta uwaga. Popieram więc i z zadowoleniem przyjmuję wnioski sprawozdawcy.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie Europejskim. W dzisiejszym głosowaniu udzielono absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości za rok budżetowy 2009. Głosowałem za udzieleniem absolutorium, gdyż kontrole przeprowadzone przez Trybunał Obrachunkowy i Komisję Kontroli Budżetowej dowiodły, że wszystkie transakcje przeprowadzono w sposób w pełni zgodny z prawem i poprawny.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Trybunałowi Sprawiedliwości, odnotowując zarazem niejednoznaczne wyniki, jeżeli chodzi o przyśpieszenie procedur. Z zadowoleniem przyjmuję wzrost liczby spraw zamkniętych przez Trybunał Sprawiedliwości (377 wyroków i 165 decyzji w porównaniu do, odpowiednio, 333 i 161 w 2008 roku), odnotowuję najwyższą jak dotąd liczbę orzeczeń w trybie prejudycjalnym (302) oraz z zadowoleniem przyjmuję spadek liczby spraw będących w toku pod koniec 2009 roku (741 spraw w porównaniu do 768 spraw pod koniec 2008 roku). Zauważam jednak z zaniepokojeniem, że w Sądzie w 2009 roku spadła liczba rozstrzygniętych spraw i wydłużył się czas trwania postępowania, a zatem choć liczba nowych spraw w 2009 roku była niższa (568 nowych spraw w porównaniu do 629 w 2008 roku), zaległości w postaci nierozstrzygniętych spraw nadal rosły (z 1178 w 2008 roku do 1191 w 2009 roku). Z zadowoleniem przyjmuję również fakt, że Sąd do spraw Służby Publicznej rozstrzygnął więcej spraw niż kiedykolwiek przedtem (155) oraz że średnia długość postępowania wyniosła 15,1 miesiąca w porównaniu do 17 miesięcy w 2008 roku.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając poświadczenie wiarygodności rozliczeń, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedkładane przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, głosowałem za przyjęciem omawianej decyzji o udzieleniu sekretarzowi Trybunału Sprawiedliwości absolutorium z wykonania budżetu Trybunału Sprawiedliwości za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Udziela się sekretarzowi Trybunału Sprawiedliwości absolutorium z wykonania budżetu Trybunału Sprawiedliwości za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela sekretarzowi Trybunału Sprawiedliwości absolutorium z wykonania budżetu Trybunału Sprawiedliwości za rok budżetowy 2009. Parlament odnotowuje, że podczas przygotowywania sprawozdania rocznego dotyczącego roku budżetowego 2009 Trybunał Obrachunkowy dokonał dogłębnej analizy systemów nadzoru i kontroli Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich i Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, w ramach której zbadano dodatkową próbę transakcji obejmujących płatności związane z zasobami ludzkimi i innymi wydatkami administracyjnymi.

 
  
  

Sprawozdanie: Crescenzio Rivellini (A7-0116/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją, by udzielić Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2009. Podczas przygotowywania sprawozdania rocznego dotyczącego roku budżetowego 2009 Trybunał Obrachunkowy dokonał dogłębnej analizy systemów nadzoru i kontroli Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich i Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, w ramach której zbadano dodatkową próbę transakcji obejmujących płatności związane z zasobami ludzkimi i innymi wydatkami administracyjnymi. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich nie przyjął ogólnych warunków dotyczących procedur naboru pracowników tymczasowych, chociaż stosowny artykuł warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej nakłada na każdą instytucję taki wymóg. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że to zaniedbanie może dotyczyć znacznej części personelu zatrudnionego przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, gdyż większość stanowisk to stanowiska tymczasowe. Rzecznik powinien poinformować o postępach w tej dziedzinie w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności. Trybunał Obrachunkowy zaznaczył w swym sprawozdaniu rocznym, że kontrola nie dała podstaw do żadnych dalszych istotnych uwag w odniesieniu do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich za 2009 rok, gdyż pamiętając jego sprawozdanie z działalności i spostrzeżenia, jakie byłam w stanie poczynić w związku z nim, uważam, że procedury rachunkowości były przestrzegane, ogólny poziom zarządzania można uznać za dobry, a w przyszłych latach uda się poprawić aspekty uznawane obecnie za kontrowersyjne.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję wnioski z audytu zawarte w sprawozdaniu rocznym Trybunału Obrachunkowego. Z zadowoleniem przyjmuję też wprowadzenie do rocznego planu zarządzania kluczowych wskaźników wydajności i osiągnięcie celów na 2009 rok, jak też decyzję Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie publikowania jego rocznej deklaracji interesów oraz fakt, że jest ona publikowana na stronie internetowej Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich. Wreszcie, popieram wnioski sprawozdawcy i wyrażam zadowolenie z jakości rocznego sprawozdania z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz z umieszczenia w nim informacji na temat stosowania zaleceń Parlamentu zawartych we wcześniejszych decyzjach o udzieleniu absolutorium.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Po pierwsze, chciałbym podziękować sprawozdawcy, panu posłowi Rivelliniemu, za doskonale wykonaną pracę związaną z procedurą udzielenia absolutorium. W dzisiejszym głosowaniu udzieliłem poparcia wnioskowi o udzielenie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, sekcja 8 – Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich. Odpowiedzialny za zewnętrzną kontrolę finansową Trybunał Obrachunkowy stwierdził, że po starannym zbadaniu budżetu uzyskał wystarczającą pewność co do wiarygodności sprawozdania rocznego za rok budżetowy 2009, jak również zgodności z prawem i prawidłowości operacji leżących u jego podstaw. Z zadowoleniem przyjmuję też decyzję Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie publikowania rocznej deklaracji interesów oraz fakt, że jest ona publikowana na stronie internetowej Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, i przyłączam się do pochwał Trybunału Sprawiedliwości dotyczących jakości rocznego sprawozdania z działalności przedłożonego przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich i stwierdzam z zadowoleniem, że w 2009 roku Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich był w stanie udzielić pomocy w przypadku 77 % wszystkich skarg oraz że 70 % przeprowadzonych dochodzeń trwało krócej niż rok, a także z zadowoleniem przyjmuję fakt, że średni okres trwania dochodzenia uległ skróceniu do 9 miesięcy (13 miesięcy w 2008 roku).

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając poświadczenie wiarygodności rozliczeń, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedkładane przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, głosowałem za przyjęciem omawianej decyzji o udzieleniu Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udzielił Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2009. Pragnę podkreślić fakt, że Parlament z zadowoleniem stwierdza, iż w 2009 roku Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich był w stanie udzielić pomocy w przypadku 77 % wszystkich skarg oraz że 70 % przeprowadzonych dochodzeń trwało krócej niż rok. Z zadowoleniem przyjmujemy też fakt, że średni okres trwania dochodzenia uległ skróceniu do 9 miesięcy (13 miesięcy w 2008 roku).

 
  
  

Sprawozdanie: Crescenzio Rivellini (A7-0117/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją, by udzielić Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy wskazał w swym sprawozdaniu rocznym, że audyt nie nasunął żadnych znaczących uwag odnośnie do EIOD. Podczas przygotowywania sprawozdania rocznego dotyczącego roku budżetowego 2009 Trybunał Obrachunkowy dokonał dogłębnej analizy systemów nadzoru i kontroli EIOD, która obejmowała przegląd dodatkowej próby transakcji wymagających płatności związanych z zasobami ludzkimi oraz innymi wydatkami administracyjnymi. Trybunał Obrachunkowy ustalił, że w pewnych sytuacjach EIOD może grozić dokonanie nieprawidłowych płatności na rzecz personelu. Popieram sugestię Trybunału Obrachunkowego, by wymagać od pracowników EIOD dostarczania w odpowiednich terminach dokumentów potwierdzających ich sytuację osobistą, oraz zgadzam się, że EIOD powinien poprawić system monitorowania terminowości składania i kontroli tych dokumentów.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych absolutorium z wykonania budżetu za 2009 rok, gdyż pomimo tego, że część danych budziła kontrowersje i była niewystarczająco przejrzysta, EIOD wykazał zamiar wdrożenia dodatkowych mechanizmów kontroli ex post począwszy od 2011 roku.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję wnioski z audytu Trybunału Obrachunkowego, w którego sprawozdaniu rocznym stwierdzono, że audyt nie poskutkował żadnymi istotnymi uwagami. Z zadowoleniem przyjmuję też coroczną publikację oświadczeń o korzyściach finansowych wybieranych członków instytucji, zawierających odpowiednie informacje na temat piastowanych stanowisk lub działalności zawodowej, za którą pobierają wynagrodzenie i która podlega zgłoszeniu. Wreszcie, popieram wniosek sprawozdawcy, który wzywa Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, aby w następnym rocznym sprawozdaniu z działalności (za rok budżetowy 2010) zamieścił rozdział zawierający szczegółowe informacje na temat wykonywania w ciągu roku decyzji Parlamentu dotyczących absolutorium.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych, odnotowuję jednak ustalenia poczynione przez Trybunał Obrachunkowy, że EIOD nie wdrożył w stosownych przypadkach wymaganego przez rozporządzenie finansowe systemu kontroli ex post, i że standardy kontroli wewnętrznej przyjęte przez EIOD nie przewidują należytego dokumentowania wyjątków od standardowych procedur finansowych w centralnym rejestrze.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając poświadczenie wiarygodności rozliczeń, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedkładane przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, głosowałem za przyjęciem omawianej decyzji o udzieleniu Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udzielił Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2009. Pragnę podkreślić, że Parlament z zadowoleniem przyjmuje fakt, iż podczas przygotowywania sprawozdania rocznego dotyczącego roku budżetowego 2009 Trybunał Obrachunkowy dokonał dogłębnej analizy systemów nadzoru i kontroli Trybunału Sprawiedliwości.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0149/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania. Trybunał Obrachunkowy ponownie zwrócił uwagę Parlamentu Europejskiego na wysoki poziom przenoszenia niewykorzystanych środków w niektórych agencjach w roku budżetowym 2009. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że stosowne agencje powinny wzmóc wysiłki, by poprawić finansowe i budżetowe planowanie i programowanie. Moim zdaniem wydatki agencji powinno się dać przewidzieć i należy znaleźć rozwiązanie, które pozwoli przestrzegać zasady jednoroczności budżetu Unii. Agencje powinny wzmocnić środki kontroli wewnętrznej, aby zapewnić właściwe wykonanie kontraktów i procedur udzielania zamówień publicznych. Ponadto ważne jest zapewnienie pełnej niezależności personelu i ekspertów agencji. Komisja powinna przedstawić Parlamentowi szczegółowy przegląd kryteriów stosowanych w celu zapewnienia niezależności zatrudnianego personelu. Zgadzam się, że każda z agencji powinna stworzyć wieloletni program prac, zgodnie z wieloletnią strategią Unii w sektorze, którym dana agencja się zajmuje. Wieloletni program jest ważny z punktu widzenia umożliwienia agencji lepszej organizacji jej działań, sprawniejszej oceny ryzyka związanego z tymi działaniami i dokonywania skutecznych ustaleń organizacyjnych w celu realizacji jej strategii.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu na rok budżetowy 2009 w zakresie wyników, zarządzania finansami i kontroli agencji UE, gdyż uważam sprawozdanie za obiektywne, kompetentne i niezależne. Należycie podkreślono w nim uwagi krytyczne, jak też i aspekty pozytywne.

Dzięki sprawozdaniom na takim poziomie – o ile tylko ich zalecenia będą wdrażane w nadchodzących latach – jakość administracji UE może się jedynie poprawić, odbierając powody do narzekań krytykom Unii Europejskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) W ostatnich kilku latach liczba agencji wzrosła w sposób wcześniej niespotykany, więc międzyinstytucjonalna grupa robocza ds. agencji odgrywa fundamentalną rolę, podobnie jak oczekiwane specjalne sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego, w którym zbadane zostaną wyniki tych agencji oraz przeprowadzona zostanie analiza porównawcza ich kosztów. Należy tu wspomnieć o niezliczonych niedociągnięciach wskazanych przez Trybunał Obrachunkowy, których skalę trzeba pilnie zmniejszyć.

Zgadzam się zatem ze sprawozdawcą co do potrzeby zwiększenia przejrzystości szacunków i odpowiedzialności za projekty, usprawnienia procedury udzielania zamówień na szczeblu decyzji w sprawie finansowania i programu działań, usunięcia niedociągnięć w rekrutacji personelu oraz zwiększenia obiektywności i przejrzystości tego procesu, jak też wdrożenia rozporządzenia finansowego, któremu podlegają agencje, i przestrzegania jego przepisów.

Wreszcie, pragnę pogratulować sprawozdawcy jego pracy i wzywam wszystkie agencje do uwzględnienia przyjętych wniosków.

 
  
MPphoto
 
 

  Bruno Gollnisch (NI), na piśmie(FR) Parlament Europejski co roku przyjmuje sprawozdanie w sprawie agencji europejskich, które towarzyszy debacie na temat absolutorium budżetowego. Ustalenia są co roku takie same: marnotrawstwo, uchybienia w zakresie rekrutacji i procedur zamówień publicznych, przeniesienia i anulowanie zbyt wielu środków… Nie trzeba wykryć nadużyć, jak w Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym, by dojść do wniosku, że zarządzanie działa niewłaściwie.

Za każdym razem Parlament udaje jednak, że dostrzega postępy, i udziela absolutorium. Co gorsza, nigdy nie kwestionuje on polityki Komisji polegającej na zlecaniu zadań tym agencjom, co wydaje się mieć na celu nie tyle skuteczne wdrażanie polityki Unii Europejskiej, co zapewnienie, aby każde większe miasto Unii dysponowało własnymi instytucjami europejskimi. Dręczące pytanie, czy te agencje są skuteczne i użyteczne, pozostaje niestety rok po roku bez odpowiedzi.

Nieliczne agencje, które analizują swoje wyniki, czynią to zgodnie z narzuconymi im procedurami i procesami, nie zaś w odniesieniu do konkretnych rezultatów. Agencje są przydatne przede wszystkim …agencjom. Dlatego też odmówiliśmy udzielenia absolutorium wielu spośród nich i wstrzymaliśmy się od głosu w sprawie rezolucji towarzyszących tej procedurze.

 
  
MPphoto
 
 

  Cătălin Sorin Ivan (S&D), na piśmie Popieram sprawozdanie pana posła Stavrakakisa w sprawie wyników, zarządzania finansami i kontroli agencji UE, gdyż przede wszystkim podkreśla się w nim potrzebę zachęcenia agencji do stworzenia, a następnie regularnej aktualizacji kompleksowego opisu ich obiegów finansowych oraz obowiązków podmiotów finansowych i operacyjnych. Ponadto przypomina się agencjom o znaczeniu zapewnienia pełnej niezależności ich personelu i ekspertów. Ogólnie wzywa się do stworzenia bardziej konstruktywnych i przejrzystych procesów.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Wyrażam pochwałę dla pracy wykonanej przez sprawozdawcę pana posła Stavrakakisa oraz wszystkich, którzy uczestniczyli w opracowywaniu dokumentów związanych z udzieleniem absolutoriów za rok budżetowy 2009. Możemy ogólnie powiedzieć, że wyniki osiągnięte w 2009 roku są lepsze od poprzednich. Jest niemniej prawdą, że nawet w odniesieniu do obecnego roku budżetowego Trybunał Obrachunkowy zwrócił uwagę w licznych agencjach na wysoki poziom przenoszenia i anulowania środków operacyjnych oraz wysoką liczbę przesunięć. W niektórych agencjach wykryto też uchybienia w procedurach udzielania zamówień publicznych. Przy przeglądach i ocenach trzeba niewątpliwie wziąć w pełni pod uwagę obecny kontekst ostrego kryzysu gospodarczego, ale trzeba też podkreślić potrzebę ogólnego usprawnienia zarządzania dotacjami.

 
  
MPphoto
 
 

  Monica Luisa Macovei (PPE), na piśmie Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie absolutorium za rok 2009: wyniki, zarządzanie finansami i kontrola agencji UE w celu wskazania, że funkcjonowanie wszystkich agencji UE trzeba nadal doskonalić. Procedura udzielenia absolutorium za rok 2009 ujawniła, że niezbędne są niezwłoczne działania, jeżeli chodzi o przejrzystość i efektywność. Aby poprawić przejrzystość w agencjach UE, wszystkie 21 agencji oraz Komisja muszą opublikować wykaz wszystkich zamówień udzielonych w ostatnich trzech latach oraz sprawozdania dotyczące pracowników, którzy przenieśli się z jednej agencji do innej; muszą też jak najszybciej wdrożyć ostrzejsze zasady dotyczące konfliktów interesów.

Ponadto w odniesieniu do przyszłych procedur udzielania absolutorium dyrektorzy poszczególnych agencji UE powinni udostępniać Parlamentowi sprawozdania Służby Audytu Zewnętrznego. Aby zwiększyć efektywność funkcjonowania agencji UE i ograniczyć ich wydatki, należy poważnie rozważyć możliwość połączenia zarządów agencji działających w powiązanych dziedzinach. Ponadto Komisja powinna zbadać możliwość połączenia agencji UE o pokrywających się zakresach odpowiedzialności.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za przyjęciem sprawozdania, niepokoją mnie jednak ustalenia Trybunału Obrachunkowego, zgodnie z którymi kilka agencji wykazuje uchybienia w zakresie procedur udzielania zamówień. Wzywam agencje do wzmocnienia środków kontroli wewnętrznej, aby zapewnić właściwe wykonanie kontraktów i procedur udzielania zamówień publicznych. Parlament nie jest gotów zaakceptować permanentnej niezdolności do wprowadzenia systemu kontroli pozwalającego odpowiednio wcześnie uniknąć lub wykryć powtarzające się błędy podważające legalność i prawidłowość transakcji agencji.

W związku z tym wzywam agencje do:

- zwiększenia przejrzystości szacunków i odpowiedzialności za projekty;

- usprawnienia procedury udzielania zamówień na szczeblu decyzji w sprawie finansowania i programu działań;

- zapewnienia, by ujawnienie wyjątków w rocznych sprawozdaniach z działalności odbywało się w sposób kompleksowy;

- zapewnienia odpowiednich działań następczych w przypadku potencjalnych nieprawidłowości;

- rozwoju kontroli ex post i składania z nich sprawozdań.

 
  
MPphoto
 
 

  Véronique Mathieu (PPE), na piśmie – (FR) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie absolutorium za rok 2009: wyniki, zarządzanie finansami i kontrola agencji UE. Jeżeli Parlament ma rzeczywiście odgrywać swoją rolę organu udzielającego absolutorium, posłowie do PE muszą uzyskać dostęp do bardziej wyczerpujących i szczegółowych informacji na temat zarządzania budżetowego i finansowego agencji. Dostrzegamy, że odpowiedzialność jest wspólna, ale wydaje się ona też rozwodniona. Tak więc mimo faktu, że jest ona reprezentowana w zarządach, Komisja Europejska przypomina nam, jeżeli chodzi o błędy w rachunkowości popełnione w Europejskim Kolegium Policyjnym (CEPOL), iż agencja jest „odrębną osobą prawną cieszącą się pełną autonomią administracyjną, w tym finansową”. Zarząd deleguje jednak czasem pełną odpowiedzialność za zarządzanie dyrektorowi wykonawczemu. Wreszcie, Parlament Europejski decyduje, czy udzielić agencji absolutorium, czy też nie, na podstawie dość krótkich sprawozdań audytora zewnętrznego, i polega na dobrej woli dyrektora wykonawczego, który może udostępnić dodatkowe informacje. Uważam, że trzeba wypełnić tę lukę dzięki prawodawstwu dotyczącemu sprawozdań Służby Audytu Wewnętrznego (IAS) na temat agencji, oraz zaproponować rozwiązanie, dzięki któremu Parlament zyska realne uprawnienia.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Zauważam, że Trybunał Obrachunkowy ponownie zwrócił uwagę na wysoki poziom przenoszenia i niewykorzystanych środków operacyjnych w niektórych agencjach w roku budżetowym 2009. Dostrzegam też w niektórych agencjach istnienie niewykorzystanych pozycji budżetowych oraz wysoką liczbę przesunięć; wzywam zatem te agencje do wzmożenia wysiłków, by poprawić finansowe i budżetowe planowanie i programowanie.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0150/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się, że Parlament Europejski powinien odroczyć decyzję o udzieleniu Europejskiemu Kolegium Policyjnemu absolutorium z wykonania jego budżetu na rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy w swoim sprawozdaniu zgłosił ponownie zastrzeżenia co do legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rocznego sprawozdania Kolegium. W Kolegium utrzymuje się brak zgodności z rozporządzeniem finansowym odnośnie do przepisów dotyczących zamówień publicznych. Znaczna część całkowitego budżetu Kolegium zawiera nieprawidłowości. Trybunał Obrachunkowy stwierdził poważne braki w przepisach administracyjnych i finansowych mających zastosowanie do wydatków na organizację kursów i seminariów, które stanowią znaczącą część wydatków operacyjnych Kolegium. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że niedopuszczalne jest, iż zmieniony regulamin finansowy Kolegium w ogóle nie wszedł w życie, w związku z czym wszystkie podpisane umowy o zatrudnieniu były nieważne. W celu poprawy przejrzystości Kolegium powinno zapewnić bezpośredni dostęp do informacji dotyczących jego budżetu, które powinny obejmować wykaz umów i decyzji dotyczących zamówień i które powinny zostać opublikowane na stronie internetowej Kolegium.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Zgodnie z zaleceniem sprawozdawcy głosowałam przeciwko udzieleniu absolutorium Europejskiemu Kolegium Policyjnemu za rok budżetowy 2009, gdyż uznaję procedury stosowane w okresie podlegającym badaniu za nieprawidłowe i niemożliwe do przyjęcia. Uważam, że potrzebujemy więcej szczegółów, by uzyskać wnikliwsze i dokładniejsze wyjaśnienia co do prawidłowości sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie(FR) Drugi rok z rzędu nie jesteśmy w stanie udzielić Europejskiemu Kolegium Policyjnemu (CEPOL) absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009. Wieloletniemu planowi opracowanemu po wykryciu problemów z zarządzaniem agencją brakuje jasności, a sprawozdanie z monitorowania nie pozwala w pełni zrozumieć wdrożonych działań. Kolegium rzeczywiście działało sprawniej w 2010 roku po odejściu poprzedniego dyrektora Ulfa Göranssona, któremu Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz Trybunał Obrachunkowy zarzucały nieprawidłowe wydatki, a wręcz nadużycia. Nie do przyjęcia jest jednak, aby stworzona w 2006 roku Agencja nadal nie spełniała kryteriów sprawnego zarządzania. Musimy przemyśleć samą strukturę CEPOL, które jest najwyraźniej zbyt małe, by działać autonomicznie z racji złożoności zasad, jakich musi przestrzegać jako agencja. Musimy też zapytać, dlaczego ta agencja, której rolą jest organizowanie seminariów szkoleniowych dla wysokich rangą oficerów policji z państw członkowskich, potrzebuje własnej siedziby, nie może zaś zostać przyłączona do mającej siedzibę w Hadze europejskiej służby policyjnej – Europolu, który wszyscy chwalą za efektywne działanie.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) W dzisiejszym głosowaniu Parlament Europejski postanowił nie udzielić Europejskiemu Kolegium Policyjnemu absolutorium z wykonania jego budżetu na rok budżetowy 2009, odraczając decyzję. Nasza decyzja wynikała z ustaleń Trybunału Obrachunkowego, który zgłosił zastrzeżenia co do legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw budżetu Europejskiego Kolegium Policyjnego, stwierdzając, że procedury udzielania zamówień nie były zgodne z przepisami rozporządzenia finansowego. W związku z tym popieram skierowane do Kolegium i jego zarządu wezwanie do poinformowania organu udzielającego absolutorium do dnia 30 czerwca 2011 r. o dokonanych usprawnieniach i przeprowadzonych działaniach w odniesieniu do wszystkich nieprawidłowości lub braków wskazanych w trakcie przeprowadzonej procedury.

 
  
MPphoto
 
 

  Monica Luisa Macovei (PPE), na piśmie W sprawozdaniu w sprawie udzielenia Europejskiemu Kolegium Policyjnemu absolutorium za rok 2009 zalecono odroczenie absolutorium. Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, by wskazać problemy strukturalne, z którymi Kolegium boryka się już od wielu lat.

W roku budżetowym 2009 nie wydano niemal połowy pieniędzy przeniesionych na ten rok, a 43 % budżetu na rok 2009 przeniesiono na rok 2010. Europejski Trybunał Obrachunkowy stwierdził, że w wykonaniu budżetu Kolegium przeszkadzają poważne i stałe uchybienia w programowaniu i monitorowaniu. Ponadto wskazano poważne i powtarzające się naruszenia zasad udzielania zamówień publicznych: nie było z nimi zgodnych pięć procedur udzielania zamówień opiewających łącznie na 455 111 euro. Przejrzystość nadal stanowi też powód do niepokoju, gdyż utrzymują się nieprawidłowości związane z doborem personelu.

Za niemożliwy do przyjęcia uważam też brak dochodzenia wobec byłego dyrektora w odniesieniu do jego obowiązków związanych ze środkami Kolegium, które wykorzystywano na wydatki prywatne. W związku z tym opowiadam się za połączeniem Kolegium z Europolem, gdyż jest to najlepszy sposób zwiększenia efektywności wydatków oraz uporania się z chronicznymi problemami strukturalnymi Kolegium.

 
  
MPphoto
 
 

  Véronique Mathieu (PPE), na piśmie – (FR) Głosowałam za odroczeniem decyzji w sprawie absolutorium za rok budżetowy 2009: Trybunał Obrachunkowy w swoim sprawozdaniu dotyczącym sprawozdania rocznego za rok budżetowy 2009 zgłosił ponownie zastrzeżenia co do zgodności z prawem i prawidłowości transakcji leżących u jego podstaw. W szczególności Trybunał Obrachunkowy stwierdził poważne braki w przepisach finansowych mających zastosowanie do zamówień publicznych oraz zasadach dotyczących wydatków na organizację kursów. W sprawozdaniu stwierdza się, że środki na płatności odpowiadające 43 % budżetu ogólnego przeniesiono na 2010 rok, co stanowi naruszenie zasady jednoroczności. Wzywamy agencję do poinformowania Parlamentu o dokonanych usprawnieniach i przeprowadzonych działaniach, jak też Trybunał Obrachunkowy do przeprowadzenia specjalnego audytu badającego wdrożenie planu działania Europejskiego Kolegium Policyjnego. Wraz z innymi posłami i posłankami wnioskuję o przyłączenie Kolegium do mającego siedzibę w Hadze Europolu. Mam wątpliwości dotyczące zdolności Kolegium do przezwyciężenia problemów strukturalnych związanych z jego niewielkim rozmiarem, przeniesienia sekretariatu Kolegium do Bramshill (70 km od Londynu) oraz wysokich kosztów zarządzania.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące sprawozdania finansowego Europejskiego Kolegium Policyjnego za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Kolegium, głosowałem za przedmiotową decyzją, która odracza decyzję dotyczącą udzielenia dyrektorowi Europejskiego Kolegium Policyjnego absolutorium z wykonania budżetu Kolegium za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym odracza się zamknięcie ksiąg Europejskiego Kolegium Policyjnego za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament odroczył decyzję dotyczącą udzielenia dyrektorowi Europejskiego Kolegium Policyjnego absolutorium z wykonania budżetu. Trybunał Obrachunkowy w swoich sprawozdaniach dotyczących absolutorium za 2006 i 2007 zgłosił zastrzeżenia co do legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw budżetu Europejskiego Kolegium Policyjnego, stwierdzając, że procedury udzielania zamówień nie były zgodne z przepisami rozporządzenia finansowego. W szczególności niepokój Parlamentu budzi fakt, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził poważne braki w przepisach administracyjnych i finansowych mających zastosowanie do wydatków na organizację kursów i seminariów, które stanowią znaczącą część wydatków operacyjnych Kolegium.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie – (DE) Głosowałam za odroczeniem absolutorium. W obliczu niesławnej historii zarządzania finansowego w Europejskim Kolegium Policyjnym konieczne jest przeprowadzenie wnikliwego przeglądu. W związku z tym za godny ubolewania uznaję też fakt, że debata nad – sensownym moim zdaniem – przyłączeniem Kolegium do Europolu ponownie przycichła.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0119/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją Parlamentu Europejskiego, by udzielić Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Z zadowoleniem przyjmuję fakt, że Centrum planuje dokonać śródokresowego przeglądu swojej strategii na lata 2008–2012. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Centrum powinno dodatkowo usprawnić swój system oceny wyników poprzez udoskonalenie powiązań między jego działaniami strategicznymi a działaniami przewidzianymi w jego programie prac oraz poprzez dokonanie przeglądu wskaźników służących do monitorowania jego wyników w celu spełnienia kryteriów SMART. Centrum powinno też podjąć skuteczniejsze działania związane ze stałym wzrostem wydatków w jego budżecie.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009, gdyż przedmiotowe sprawozdanie wskazuje na dokładność w działaniu, przejrzystość oraz godne uwagi ukierunkowanie na rezultaty.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję spostrzeżenia sprawozdawcy i zgadzam się z nimi, gratulując zarazem Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej wykonywanej pracy. Z zadowoleniem przyjmuję też fakt, że Centrum planuje dokonać śródokresowego przeglądu swojej strategii na lata 2008–2012, jak też gratuluję mu doskonałych wyników – zwiększenia ilości usług tłumaczeniowych o 41 % w stosunku do roku 2008.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Po pierwsze pragnę podziękować sprawozdawcy za doskonałą jakość wykonanej pracy. Jak wiadomo, kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie Europejskim. Dzisiejszym głosowaniem zakończyliśmy procedurę kontroli finansowej, udzielając Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009, gdyż jego sprawozdanie jest zgodne z prawem i prawidłowe. Wreszcie, pragnę pogratulować Centrum przedstawienia Trybunałowi Obrachunkowemu zestawienia porównawczego działań przeprowadzonych w latach 2008 i 2009, aby umożliwić organowi udzielającemu absolutorium dokonanie skuteczniejszej oceny działalności Centrum na przestrzeni dwóch kolejnych lat.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Centrum Tłumaczeń. Zwracam się jednak do Centrum o przyjęcie skuteczniejszych środków celem zaradzenia jego ciągłym wzrostom nadwyżki; odnotowuję, że istotnie od wielu lat Centrum gromadzi nadwyżkę budżetową, co jest sprzeczne z rozporządzeniem (WE) nr 2965/94, oraz że nadwyżka ta w 2009 roku wyniosła 24 000 000 euro, podczas gdy w 2008 roku wyniosła 26 700 000 euro, w 2006 roku – 16 900 000 euro, w 2005 roku – 10 500 000 euro, a w 2004 roku – 3 500 000 euro); odnotowuję, że nadwyżka ta wynika w głównej mierze z braku precyzji w szacunkowych ocenach dotyczących ilości nadsyłanych przez klientów wniosków o tłumaczenia. Z zadowoleniem przyjmuję jednak fakt, że w 2009 roku Centrum zamierzało zwrócić swoim klientom 11 000 000 euro; podkreślam również, że już w 2007 roku Centrum zwróciło im 9 300 000 euro.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Centrum, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament Europejski udzielił dyrektorowi Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009. Parlament Europejski z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Centrum planuje dokonać śródokresowego przeglądu swojej strategii na lata 2008–2012; wzywa jednak Centrum do dalszego usprawnienia swojego systemu oceny wyników poprzez udoskonalenie powiązań między jego działaniami strategicznymi a działaniami przewidzianymi w jego programie prac oraz poprzez dokonanie przeglądu wskaźników służących do monitorowania jego wyników w celu spełnienia kryteriów SMART.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za udzieleniem absolutorium. Centrum Tłumaczeń ustanowiono w 1994 roku, by uporać się z wyzwaniami wynikającymi z wielojęzycznego charakteru UE, który jest jedną z jej podstawowych cech i dowodem różnorodności kulturowej. Agencja samofinansuje się z płatności dokonywanych przez instytucje/organy za świadczone usługi. Europejski Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok finansowy 2009 jest zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0106/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Centrum za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Centrum ma zamiar udostępnić w roku 2011 wykresy Gantta dla wszystkich najważniejszych działań operacyjnych. Wykresy te przedstawiają w zwięzły sposób ilość czasu spędzonego przez każdego pracownika nad projektem oraz sprzyjają podejściu ukierunkowanemu na osiąganie wyników. W 2009 roku Centrum wprowadziło system pomiaru wyników w dniesieniu do priorytetów średnioterminowych na lata 2009–2011 oraz rocznego programu działalności. Wprowadzenie systemu pomiaru wyników pomoże Centrum zarządzać skutkami, skutecznością, wydajnością i adekwatnością działań. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że instytucja powinna wprowadzać dodatkowe ulepszenia w programowaniu i monitorowaniu oraz szanować zasadę jednoroczności. Ponadto Centrum musi skuteczniej stosować budżetowe zasady specyfikacji i przejrzystości.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego za rok 2009, gdyż Centrum zarządzało swoimi środkami w sposób właściwy i zgodny z wcześniejszymi prognozami.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego za rok budżetowy 2009, gdyż wnosi ono wkład w kontrolę wykorzystania środków przez instytucje europejskie. W celu usprawnienia w przyszłości zarządzania finansowego Centrum powinno przedstawiać porównanie działań zrealizowanych podczas bieżącego roku, oraz tych zrealizowanych w poprzednim roku, tak aby umożliwić organowi udzielającemu absolutorium lepszą ocenę wyników Centrum na przestrzeni dwóch lat.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem stwierdzam, że Trybunał Obrachunkowy uznał transakcje leżące u podstaw sprawozdania rocznego Centrum za rok finansowy 2009 za zgodne z prawem i prawidłowe. Gratuluję Centrum wprowadzenia w 2009 roku systemu pomiaru wyników oraz wprowadzenia zmian do procedur naboru w następstwie uwag Trybunału Obrachunkowego zawartych w sprawozdaniu z 2009 roku; przyczyniło się to do poprawy przejrzystości. Z zadowoleniem przyjmuję spostrzeżenia sprawozdawcy i zgadzam się z nimi, gratulując zarazem Europejskiemu Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego wykonywanej pracy.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) W dzisiejszym głosowaniu poparłem wniosek o udzielenie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego za rok budżetowy 2009. Odpowiedzialny za zewnętrzną kontrolę finansową Trybunał Obrachunkowy po wnikliwej ocenie sprawozdania finansowego Centrum stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie za rok 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Pragnę też pochwalić pracę Europejskiego Centrum, które jako pierwsze poddało się z własnej woli w 2009 roku pilotażowemu audytowi dotyczącemu ram etycznych.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiemu Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego. Gratuluję Centrum wprowadzenia w 2009 roku systemu pomiaru wyników w odniesieniu do priorytetów średnioterminowych na lata 2009–2011 oraz rocznego programu działalności, a także stworzenia wskaźników wyników umożliwiających monitorowanie postępów oraz ocenę realizacji, wyników i skutków; uważam w szczególności, że wprowadzenie systemu pomiaru wyników pomoże Centrum zarządzać skutkami, skutecznością, wydajnością i adekwatnością działań oraz oceniać je; uważam ponadto, że ten system mógłby obejmować dalszą poprawę budżetu zadaniowego oraz dokładniejsze monitorowanie środków na płatności, aby uniknąć przenoszenia środków.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Centrum, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament Europejski udziela dyrektorowi Europejskiego Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009. Parlament Europejski wyraża swoje zadowolenie z faktu, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż transakcje leżące u podstaw sprawozdania rocznego Centrum za rok budżetowy 2009 są zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za udzieleniem absolutorium. Europejski Trybunał Obrachunkowy był w stanie ustalić, iż sprawozdanie roczne Centrum za rok 2009 jest zgodne z prawem i prawidłowe. Centrum, które powstało w 1975 roku i przeprowadza analizy systemów kształcenia zawodowego oraz dostarcza informacji na użytek polityki, badań i praktyki w tej dziedzinie, jest szczególnie potrzebne w czasie, gdy pojawiają się obawy o poziom szkolenia oraz groźbę niedoborów wykwalifikowanej siły roboczej. Należy jedynie rozważyć jego odległą lokalizację w Grecji, która czyni koniecznym utrzymywanie biura kontaktowego w Brukseli.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0118/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją Parlamentu Europejskiego, by udzielić Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa absolutorium z wykonania jej budżetu za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. W 2010 roku Agencja przyjęła wieloletni program prac na lata 2011–2015. Dokument ten jest ważny, gdyż umożliwia Agencji poczynienie skutecznych ustaleń administracyjnych służących wdrożeniu jej strategii i realizacji celów. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna przedstawiać porównanie działań przeprowadzonych w roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu skuteczniejszą ocenę wyników Agencji na przestrzeni dwóch lat. Agencja powinna poprawić roczny program prac, tak by uwzględniał on konkretne i wymierne cele na poziomie zarówno polityki, jak i działalności operacyjnej. Powinna też usunąć uchybienia w planowaniu zatrudnienia.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa za rok budżetowy 2009 po zapoznaniu się z dokonaną przez Trybunał Obrachunkowy analizą, w której stwierdza się, że jej działania są zgodne z prawem i prawidłowe. Jeżeli chodzi o działania Agencji, podkreślam przyjęcie wieloletniego programu prac.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa za rok 2009, gdyż doceniam poprawność, jasność i przejrzystość jej sprawozdania finansowego, jak też efektywność działania wynikającą ze zrozumiałych i możliwych do wdrożenia planów.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję informacje zawarte w sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego świadczące o zgodności z prawem i prawidłowości transakcji leżących u podstaw sprawozdań. Gratuluję Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa przyjęcia wieloletniego programu prac na lata 2011–2015, który umożliwi lepszą organizację i wdrażanie zaproponowanych celów, jak też utworzenia działu audytu wewnętrznego, który zajmuje się udzielaniem wsparcia i doradztwa dyrektorowi wykonawczemu Agencji oraz jej zarządowi.

Z radością przyjmuję spostrzeżenia sprawozdawcy i zgadzam się z nimi, gratulując zarazem Agencji wykonywanej pracy.

 
  
MPphoto
 
 

  João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie (PT) Wdrożenie środków służących kontroli i inspekcjom w zakresie zastosowania wspólnej polityki rybołówstwa we własnych wyłącznych strefach ekonomicznych powinno należeć do kompetencji państw członkowskich; potrzebują one adekwatnego i wystarczającego wsparcia, wkład w które powinna wnieść Unia Europejska.

Nie przeczymy potrzebie współpracy między poszczególnymi państwami członkowskimi oraz nawiązywania kontaktów i koordynacji działań w celu kontroli i zwalczania nielegalnych połowów, ale sceptycznie odnosiliśmy się do korzyści z utworzenia Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa, gdyż naszym zdaniem część jej kompetencji koliduje z kompetencjami państw członkowskich. Taka centralizacja, pomijając już inne aspekty, nie jest korzystna z punktu widzenia niezbędnej skuteczności działań kontrolnych.

Wyraziliśmy również odmienne zdanie w kwestii reprezentatywności Rady Administracyjnej Agencji, jej modelu działania oraz nadmiernego wpływu wywieranego na nią przez Komisję Europejską w związku z przyjętym systemem głosowania. Ponadto uważamy, że jeżeli Agencji przyznany został budżet w wysokości 10 100 000 euro (na rok budżetowy 2009), państwa członkowskie tracą tym samym możliwość zwiększenia wkładu UE w finansowanie działań kontrolnych zgodnie z wnioskiem, który złożyliśmy niedawno w Parlamencie i który został niestety odrzucony przez większość.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie (PT) Wdrożenie środków służących kontroli i inspekcjom w zakresie zastosowania wspólnej polityki rybołówstwa we własnych wyłącznych strefach ekonomicznych powinno należeć do kompetencji państw członkowskich. Potrzebują one adekwatnego i wystarczającego wsparcia, wkład w które powinna wnieść Unia Europejska.

Nie przeczymy potrzebie współpracy między poszczególnymi państwami członkowskimi oraz nawiązywania kontaktów i koordynacji działań w celu kontroli i zwalczania nielegalnych połowów, ale sceptycznie odnosiliśmy się do korzyści z utworzenia Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa, gdyż naszym zdaniem część jej kompetencji koliduje z kompetencjami państw członkowskich. Taka centralizacja, pomijając już inne aspekty, nie jest korzystna z punktu widzenia niezbędnej skuteczności działań kontrolnych.

Wyraziliśmy również odmienne zdanie w kwestii reprezentatywności Rady Administracyjnej Agencji, jej modelu działania oraz nadmiernego wpływu wywieranego na nią przez Komisję Europejską w związku z przyjętym systemem głosowania.

Ponadto uważamy, że jeżeli Agencji przyznany został budżet w wysokości 10 100 000 euro (na rok budżetowy 2009), państwa członkowskie tracą tym samym możliwość zwiększenia wkładu UE w finansowanie działań kontrolnych zgodnie z wnioskiem, który złożyliśmy niedawno w Parlamencie i który został niestety odrzucony przez większość.

 
  
MPphoto
 
 

  Pat the Cope Gallagher (ALDE), na piśmie (GA) Wspólnotową Agencję Kontroli Rybołówstwa ustanowiono w 2005 roku w celu zapewnienia, aby państwa członkowskie przestrzegały zasad wspólnej polityki rybołówstwa. Agencja ta, której siedziba mieści się w Vigo w Hiszpanii, ma wielkie znaczenie z punktu widzenia kontroli i koordynacji zadań w zakresie rybołówstwa między państwami członkowskimi. Moim zdaniem należy się cieszyć z faktu przyjęcia przez Agencję wieloletniego programu prac na lata 2011–2015 zgodnie z zaleceniem strategii „Europa 2020”.

Wieloletni program prac przyczyni się do współpracy regionalnej i dzielenia się zasobami w ramach planów rozmieszczenia, co poprawi opłacalność działań Agencji. Z zadowoleniem przyjmuję decyzję Trybunału Obrachunkowego o udzieleniu absolutorium; jest oczywiste, że Komisja Rybołówstwa, która przyjęła moją opinię w tej sprawie, podziela to zdanie.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Agencja powinna jednak zaradzić uchybieniom w programowaniu działań, tak aby w przyszłości procedury sporządzania budżetu były wystarczająco rygorystyczne, co pozwoli uniknąć wzrostów i spadków w tych samych pozycjach budżetowych. Ponadto Agencja nie sporządziła jeszcze wieloletniego programu prac. Uważam zatem, iż należy wziąć pod uwagę poczynione spostrzeżenia.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Zarówno Trybunał Obrachunkowy, jak i Komisja Kontroli Budżetowej wydały pozytywną opinię na temat wykonania budżetu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa. Tak więc Parlament zagłosował dzisiaj za udzieleniem jej absolutorium budżetowego za rok 2009. Przeprowadzona kontrola wykazała, że budżet Agencji jest wiarygodny, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Pragnę jednak wskazać obecność pewnych uchybień dotyczących przede wszystkim planowania zatrudnienia, które – jak mam nadzieję – zostaną wkrótce naprawione w procedurach odnoszących się do kolejnych lat budżetowych.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa. Apeluję niemniej do dyrektora wykonawczego Agencji o całkowite wywiązanie się z obowiązku uwzględnienia w swoim sprawozdaniu przedkładanym organowi udzielającemu absolutorium i zawierającym podsumowanie sprawozdania Służby Audytu Wewnętrznego (IAS), wszystkich zaleceń (łącznie z tymi, które Agencja mogłaby ewentualnie odrzucić) i wszystkich działań podjętych odnośnie do tych zaleceń; wzywam zatem dyrektora wykonawczego Agencji do przedstawienia informacji o treści czterech zaleceń służby audytu wewnętrznego określonych mianem „bardzo ważne” oraz o działaniach podjętych przez Agencję.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) W niniejszym sprawozdaniu udziela się absolutorium z wykonania budżetu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa w odniesieniu do jej działalności w roku 2009, przedłużając tym samym absolutorium przyznane przez Parlament Europejski w dniu 5 maja 2010 r. w odniesieniu do wykonania jej budżetu za rok budżetowy 2008.

Ponieważ Trybunał Obrachunkowy uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok finansowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, a delegacja Komisji Rybołówstwa odwiedziła Agencję w czerwcu 2010 roku i była bardzo usatysfakcjonowana ogólnym stanem jej działalności, zwłaszcza w odniesieniu do realizacji wspólnych planów rozmieszczenia, uważam, iż Parlament powinien przyjąć omawiane sprawozdanie.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi wykonawczemu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament Europejski udziela dyrektorowi wykonawczemu Wspólnotowej Agencji Kontroli Rybołówstwa absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament Europejski gratuluje Agencji przyjęcia wieloletniego programu prac na lata 2011–2015; podkreśla też znaczenie takiego dokumentu, który pozwoli Agencji poczynić skuteczne ustalenia administracyjne służące wdrożeniu jej strategii i realizacji celów.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za udzieleniem absolutorium. Europejski Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok finansowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe; przeprowadzona w 2010 roku rewizja wieloletniego programu prac, jak również uruchomienie przeglądu procedur budżetowych przekonują mnie, że Wspólnotowa Agencja Kontroli Rybołówstwa wdraża otrzymane zalecenia. Agencja, którą utworzono w 2005 roku, wykonuje pracę ważną, a wręcz konieczną w obliczu wcześniejszego całkowitego niepowodzenia w realizacji celów uzgodnionych w 2002 roku oraz faktu, że wspólna polityka rybołówstwa jest jak dotąd uważana za nieskuteczną. Agencja będzie w najbliższej przyszłości niezbędna z racji tego, że 88 % zasobów rybnych w UE jest przeławianych, nad czym należy ubolewać.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0123/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), na piśmie (LT) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją Parlamentu Europejskiego, by udzielić Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego absolutorium z wykonania jej budżetu za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna rozważyć wprowadzenie wykresu Gantta do programowania wszystkich działań operacyjnych, aby w zwięzły sposób określić czas, jaki każdy pracownik poświęca danemu projektowi, oraz aby wzmocnić ukierunkowanie na osiąganie rezultatów. Ponadto Agencja musi wprowadzić zadaniową strukturę budżetu operacyjnego, aby wyraźnie powiązać program prac z prognozami finansowymi i poprawić monitorowanie wyników oraz związaną z tym sprawozdawczość. Agencja powinna przedstawiać porównanie działań przeprowadzonych podczas roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu skuteczniejszą ocenę wyników Agencji na przestrzeni dwóch lat. Ponadto do budżetu na każdy rok należy dołączać specjalne sprawozdanie w sprawie nadwyżki budżetowej przeniesionej z poprzednich lat wyjaśniające, dlaczego środki te nie zostały wykorzystane, oraz w jaki sposób i kiedy zostaną wykorzystane. Agencja nadal wykazuje niedociągnięcia w procedurach rekrutacji personelu, które zagrażają przejrzystości tych procedur. Zgadzam się, że Agencja powinna informować Parlament Europejski o działaniach podjętych w celu naprawienia tej sytuacji oraz zwiększenia przejrzystości procedur naboru.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego za rok 2009, gdyż pomimo budzącego najwyraźniej wątpliwości sposobu zarządzania dostępnymi środkami Trybunał Obrachunkowy uznał sprawozdanie za wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw za zgodne z prawem i prawidłowe. Ponadto zgadzam się z potrzebą wdrożenia przez Agencję precyzyjniejszych mechanizmów określania celów i oceny rezultatów.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję stwierdzenia zawarte w sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego świadczące o zgodności z prawem i prawidłowości transakcji leżących u podstaw sprawozdania Agencji. Z radością przyjmuję spostrzeżenia sprawozdawcy i zgadzam się z nimi, gratulując zarazem Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego wykonywanej pracy.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wyraził on jednak zaniepokojenie z powodu braku koordynacji między potrzebami, personelem i regulaminem finansowym Agencji, zwłaszcza z powodu faktu, że procedury naboru pracowników utrudniają rekrutację odpowiednio wykwalifikowanego personelu. Uważam zatem, iż należy wziąć pod uwagę poczynione spostrzeżenia.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) W dzisiejszym głosowaniu Parlament Europejski udzielił Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego absolutorium z wykonania budżetu za rok 2009. Kontrola finansowa wykonania budżetu Wspólnoty następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie Europejskim. Jest oczywiste, że każda debata na temat absolutorium ma konkretny kontekst, a dzisiaj udzielamy absolutorium w warunkach kryzysu gospodarczego i finansowego, który stwarza w niektórych państwach członkowskich problemy natury finansowej i budżetowej. Pomimo tych warunków pragnę niemniej wyrazić zadowolenie z rezultatów osiągniętych przez Agencję, dlatego też głosowałem w sposób wnioskowany przez sprawozdawcę.

 
  
MPphoto
 
 

  Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz (PPE), na piśmie (PL) Panie Przewodniczący! Jestem zaniepokojony programem prac Agencji na rok 2010 i jednocześnie uważam, że powinien zostać poprawiony tak, aby zostały wprowadzone cele i istotne wskaźniki dotyczące wyników, jednocześnie ulepszając system planowania zasobów. Zwracam również uwagę na potrzebę udoskonalenia systemu monitorowania projektów certyfikacyjnych, aby uzyskać pewność, że opłaty pobierane przez cały okres trwania projektu nie odbiegają znacząco od rzeczywistych kosztów. Ostatecznie podjąłem decyzję udzielenia poparcia dla absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego, wzywam jednak Agencję do wprowadzenia zadaniowej struktury budżetu operacyjnego, aby wyraźnie powiązać program prac z prognozami finansowymi i poprawić monitorowanie wyników oraz związaną z tym sprawozdawczość; zauważam, że Agencja co roku sporządza plan wieloletni – po omówieniu go z wszystkimi zainteresowanymi stronami i zatwierdzeniu przez zarząd – w którym ujęty jest budżet w podziale na rodzaj działalności; przyjmuję też do wiadomości uwagę Trybunału Obrachunkowego, że struktura budżetu operacyjnego Agencji (tytuł III) pozostała częściowo powiązana z nakładami oraz że wprowadzono korekty budżetowe bez aktualizacji programu prac, nawet w sytuacjach, gdy miały one znaczny wpływ na przydział zasobów ludzkich i finansowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące sprawozdania finansowego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są we wszystkich istotnych aspektach zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za udzieleniem absolutorium. Europejski Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne za rok 2009 jest prawidłowe i pozytywnie ocenił jego wiarygodność. Jednocześnie pragnę skorzystać z tej sposobności, by podkreślić zawarte w sprawozdaniu wezwanie do wprowadzenia przejrzystszej procedury rekrutacji. W obliczu odpowiedzialnych zadań wykonywanych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego oraz wspomnianych trudności ze znalezieniem wykwalifikowanego personelu postulat ten należy w pełni uwzględnić.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0107/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób za rok budżetowy 2009. Centrum jest instytucją, która może odegrać ważną rolę we wzmacnianiu i rozwijaniu wspólnotowego nadzoru nad chorobami, jak również w szacowaniu dotychczasowych i nowo pojawiających się zagrożeń dla zdrowia ludzkiego, jakie niosą ze sobą choroby zakaźne, oraz informowaniu o nich. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Centrum za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Centrum powinno przedstawiać porównanie działań przeprowadzonych w roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu skuteczniejszą ocenę wyników Centrum na przestrzeni dwóch lat. Zgadzam się też, że należy zwiększyć uprawnienia Centrum, aby Unia dysponowała możliwością dokonania samodzielnej oceny powagi zagrożenia infekcją w razie wystąpienia pandemii i mogła usprawnić koordynację między państwami członkowskimi.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Budżet Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób na rok budżetowy 2009 wynosił o 25,3 % więcej w porównaniu z rokiem 2008. Jeżeli podobny wzrost odnotujemy w nadchodzących latach, w jaki sposób uporamy się z kryzysem finansowym, biorąc pod uwagę ciągle rosnące wydatki? Uważam, że te 51 milionów euro można było wydać efektywniej, inwestując je w regionalne systemy monitorowania chorób w poszczególnych państwach członkowskich. Nie tylko pomoże to w walce z chorobami zakaźnymi, ale wzmocni też systemy opieki zdrowotnej w państwach członkowskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium Europejskiemu Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób za rok 2009, gdyż sprawozdawcy udało się zidentyfikować najważniejsze problemy, jeżeli chodzi o przejrzystość i dokładność sprawozdań Centrum, oraz ponieważ mam pewność, że ta ważna i przydatna agencja dołoży wysiłków w celu usprawnienia wskazanych obszarów administracji, nie niwecząc zarazem wykonanej już przez siebie pożytecznej pracy.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób za rok budżetowy 2009, gdyż wnosi ono wkład w kontrolę wykorzystania środków przez instytucje europejskie. Centrum jest instytucją, która może odegrać ważną rolę we wzmacnianiu i rozwijaniu wspólnotowego nadzoru nad chorobami, jak również w szacowaniu dotychczasowych i nowo pojawiających się zagrożeń dla zdrowia ludzkiego, jakie niosą ze sobą choroby zakaźne, oraz informowaniu o nich. Ubolewam jednak, że Centrum nie zastosowało się do zasady jednoroczności, i doszło do wielu przeniesień.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję stwierdzenia zawarte w sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego świadczące o zgodności z prawem i prawidłowości transakcji leżących u podstaw sprawozdania. Wskazuję też na znaczny wkład Centrum w działania na rzecz zwalczania pandemii grypy H1N1 w 2009 roku, m.in. poprzez wytyczne zawarte w tymczasowym dokumencie w sprawie stosowania szczególnych szczepionek przeciwko grypie podczas pandemii wirusa H1N1 w 2009 roku. Z zadowoleniem przyjmuję spostrzeżenia sprawozdawcy i zgadzam się z nimi, gratulując zarazem Europejskiemu Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób wykonywanej pracy.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Wobec stwierdzenia Trybunału Obrachunkowego, iż uzyskał on wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób na rok budżetowy 2009. Jest oczywiste, że każda debata na temat absolutorium ma konkretny kontekst, a kontekstem dzisiejszej debaty jest kryzys gospodarczy i finansowy, który stwarza w niektórych państwach członkowskich problemy natury finansowej i budżetowej. Uważam jednak, że Centrum odegrało bardzo wartościową rolę we wzmacnianiu wspólnotowego nadzoru nad chorobami, jak również w szacowaniu dotychczasowych i nowo pojawiających się zagrożeń dla zdrowia ludzkiego, jakie niosą ze sobą choroby zakaźne, oraz informowaniu o nich. Wreszcie pragnę pogratulować Centrum jego wkładu w działania na rzecz zwalczania pandemii grypy H1N1 w 2009 roku.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiemu Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób i jestem zdania, że należy zwiększyć uprawnienia Centrum, aby Unia dysponowała możliwością dokonania samodzielnej oceny powagi zagrożenia infekcją w razie wystąpienia pandemii i mogła usprawnić koordynację między państwami członkowskimi.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Europejskiego Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Centrum, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób absolutorium z wykonania budżetu Centrum na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009. Parlament zwraca się ponownie do Centrum o przedstawienie, w tabeli załączonej do przyszłego sprawozdania Trybunału Obrachunkowego, porównania działań zrealizowanych podczas roku, którego dotyczy udzielenie absolutorium, oraz tych zrealizowanych w roku poprzednim, tak aby pozwolić organowi udzielającemu absolutorium na lepszą ocenę wyników Centrum z roku na rok.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Wstrzymałam się od głosu. Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób wykonuje bardzo ważne zadanie i uzasadniło swoje powstanie działaniami na rzecz zwalczania pandemii H1N1; oczekiwałabym wszakże odroczenia absolutorium do chwili udostępnienia treści zaleceń poczynionych przez Służbę Audytu Wewnętrznego (IAS), do czego wezwano w przedmiotowym sprawozdaniu – Służba sformułowała jedno zalecenie „bardzo ważne” i siedem „ważnych” – oraz do chwili, gdy Centrum przedstawi plan wdrożenia tych zaleceń.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0127/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją Parlamentu Europejskiego, by udzielić Europejskiej Agencji Chemikaliów absolutorium z wykonania jej budżetu za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja musi zmniejszyć odsetek przeniesień (przeniosła ona 29 % ogółu środków) w celu przestrzegania zasady jednoroczności. Wyrażam zadowolenie z inicjatyw Agencji służących poprawie ukierunkowania na klienta oraz procedur uzyskiwania informacji zwrotnych; w szczególności wyrażam uznanie dla Agencji za przeprowadzenie w 2009 roku badania zainteresowanych podmiotów oraz zwiększenia wsparcia dla przemysłu. Agencja musi w dalszym ciągu usprawniać planowanie oraz monitorowanie procedur przetargowych i wykonywania budżetu, aby zmniejszyć odsetek przenoszonych środków. Odnotowuję zobowiązanie Agencji do ograniczenia przeniesienia niewykorzystanych środków na następny rok oraz do znacznego zmniejszenia kwoty środków przenoszonych w porównaniu z rokiem 2008.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Za co płacimy nieco ponad 70 milionów euro? Za agencję, w której według Trybunału Obrachunkowego opóźnienia w działaniach operacyjnych są spowodowane trudnościami we wprowadzaniu systemu informatycznego oraz brakiem wykwalifikowanego personelu? To dwa aspekty w oczywisty sposób niezbędne dla skutecznego działania agencji, ale dają one do myślenia, czy potrafi sobie ona w ogóle poradzić z postawionymi jej celami. Głosowałem przeciwko udzieleniu absolutorium, gdyż moim zdaniem środki te można wydać efektywniej, nie zaś na działającą w niedoskonały sposób agencję.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Europejskiej Agencji Chemikaliów za rok 2009, gdyż wskazano, że pomimo pewnych luk i niedoskonałości w jej sprawozdaniu, wynikających po części z niedawnego ustanowienia Agencji, jej wyniki w zakresie kontroli i zarządzania budżetem stale się poprawiają.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Europejska Agencja Chemikaliów przyczynia się do poprawy jakości życia społeczeństwa europejskiego, gwarantując bezpieczne stosowanie substancji chemicznych i wspierając innowacje. W obliczu rosnącej złożoności i powszechności zastosowania tych substancji oraz badań nad nimi, moim zdaniem Agencja będzie odgrywać coraz ważniejszą rolę, co uzasadnia jeszcze ściślejszą kontrolę tego, w jaki sposób generuje ona środki.

Trybunał Obrachunkowy potwierdził wiarygodność jej sprawozdania za rok budżetowy 2009 i wydaje się, że Agencja jest na dobrej drodze do przezwyciężenia wszystkich początkowych problemów, które są niemal nieuniknione w przypadku tego rodzaju instytucji. Mam nadzieję, że Agencja będzie realizować cele, dla których ją powołano, jak też poprawi dyscyplinę budżetową i swoje zdolności planowania.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Agencji Chemikaliów za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Trybunału wskazał jednak opóźnienia w działaniach operacyjnych spowodowane trudnościami we wprowadzaniu systemu informatycznego oraz brakiem wykwalifikowanego personelu. Uważam zatem, iż należy wziąć pod uwagę poczynione spostrzeżenia.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie Europejskim. W dzisiejszym głosowaniu udzielono dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Chemikaliów absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009. Głosowałem za udzieleniem absolutorium, gdyż audyty przeprowadzone przez Trybunał Obrachunkowy i Komisję Kontroli Budżetowej dowiodły, że wszystkie transakcje Agencji przeprowadzono w sposób w pełni zgodny z prawem i poprawny. Wreszcie, gratuluję Agencji stworzenia jednostki audytu wewnętrznego, której zadaniem jest prowadzenie audytu wewnętrznego i doradzanie dyrektorowi wykonawczemu na temat zarządzania ryzykiem i systemów kontroli w drodze wydawania niezależnych opinii i zaleceń.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiej Agencji Chemikaliów, ale wzywam Agencję do informowania organu udzielającego absolutorium o krokach podjętych w celu poprawy systemu kontroli poprzez usprawnienie obiegu środków finansowych, przepływu pracy, audytów, planów działania oraz ocen ryzyka.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące końcowego rocznego sprawozdania finansowego Europejskiej Agencji Chemikaliów za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Chemikaliów absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Chemikaliów absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Chemikaliów absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament wyraża zadowolenie z inicjatyw Agencji służących poprawie ukierunkowania na klienta oraz procedur uzyskiwania informacji zwrotnych. W szczególności wyraża uznanie dla Agencji za przeprowadzenie w 2009 roku badania zainteresowanych podmiotów oraz zwiększenia wsparcia dla przemysłu.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania pana posła Stavrakakisa, w którym wzywa on Europejski Trybunał Obrachunkowy do przeprowadzania kontroli wyników działającej od niedawna Europejskiej Agencji Chemikaliów. W oparciu o dostępne dane zalecono udzielenie absolutorium Agencji, która przedstawiła już informacje, jakie będą w przyszłości wymagane w odniesieniu do pozostałych agencji (jak na przykład załączoną tabelę z porównaniem liczb za dwa kolejne lata budżetowe).

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0122/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Środowiska na rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Agencja jest wiarygodnym źródłem niezależnych informacji w zakresie środowiska dla wszystkich instytucji unijnych, państw członkowskich i organów decyzyjnych. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna przedstawiać porównanie działań przeprowadzonych w roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym. Agencja powinna rozwinąć swoje metody komunikacji, aby zwrócić większą uwagę mediów na wyniki swoich badań, a w ten sposób dać podstawy do publicznej debaty na temat istotnych zagadnień dotyczących środowiska naturalnego. Tego rodzaju działania mogą poprawić przejrzystość zasad działania i zwiększyć zainteresowanie opinii publicznej pracą Agencji.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Dlaczego mamy finansować agencje, które nie wdrażają zaleceń przedstawionych przez Służbę Audytu Wewnętrznego? W 2006 roku przedstawiono 27 zaleceń, z czego do tej pory wdrożono zaledwie dziewięć. Sądzę zatem, że Europejska Agencja Środowiska nie funkcjonuje poprawnie i należy zakończyć jej finansowanie.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium Europejskiej Agencji Środowiska na rok 2009, gdyż uważam, że wykonywana przez nią praca ma obecnie wielkie znaczenie. Dlatego też sądzę, że skrytykowane aspekty jej działalności należy usprawnić, nie tracąc jednak z pola widzenia długookresowych celów strategicznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Środowiska na rok budżetowy 2009, gdyż wnosi ono wkład w kontrolę wykorzystania środków przez instytucje europejskie. Uważam Agencję za bardzo ważną instytucję, zwłaszcza w odniesieniu do przystosowania się do zmiany klimatu, oceny ekosystemów, zrównoważonego spożycia i produkcji oraz zapobiegania katastrofom i radzenia sobie z nimi.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Celem Europejskiej Agencji Środowiska jest udostępnianie niezależnych i wiarygodnych informacji w zakresie środowiska. Mandat Agencji obejmuje dwa aspekty: po pierwsze, wspieranie państw członkowskich Unii Europejskiej w formułowaniu polityki gospodarczej uwzględniającej zagadnienia środowiskowe i zrównoważonego rozwoju, a po drugie koordynację informacji o środowisku za pośrednictwem Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska (Eionet).

Wśród zagadnień, do monitorowania których powołano Agencję, znajdują się ocena stanu środowiska, określanie tendencji środowiskowych, w tym czynników społecznych i gospodarczych decydujących o presji środowiskowej, monitorowanie polityki ochrony środowiska i jej skuteczności oraz prognozowanie przyszłych tendencji i problemów.

 
  
MPphoto
 
 

  João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie (PT) Sprawozdawca przedstawia pewne spostrzeżenia i zalecenia, które uważamy za istotne z punktu widzenia procesów budżetowych, i które powinna wziąć pod uwagę Europejska Agencja Środowiska. Jednocześnie wskazuje on istotne niedociągnięcia w procedurach rekrutacyjnych Agencji, które stawiają pod znakiem zapytania przejrzystość tych procedur, w szczególności: w ogłoszeniach o wolnych stanowiskach nie określono maksymalnej liczby kandydatów do wpisania na listy rezerwowe, pytań wykorzystywanych podczas testów pisemnych i rozmów kwalifikacyjnych nie określano przed zbadaniem kandydatur, decyzje komisji rekrutacyjnych były niewystarczająco udokumentowane, nie zostały określone z wyprzedzeniem progi punktowe wymagane do zaproszenia kandydatów na rozmowę kwalifikacyjną lub do wpisania ich na listę rezerwową, a także brakowało protokołów. To poważne niedociągnięcia, które należy pilnie skorygować.

Europejska Agencja Środowiska może i powinna odgrywać ważną rolę w gromadzeniu obiektywnych, wiarygodnych i porównywalnych informacji na temat środowiska w Europie oraz udostępnianiu ich w dostępny i wyczerpujący sposób. Ważne jest niemniej dołożenie wysiłków, aby zagwarantować lepszą współpracę, kontakty i koordynację z właściwymi instytucjami w państwach członkowskich poprzez działanie na rzecz synergii i usprawnienia obiegu informacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Agencji Środowiska za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy odnotował, iż procedury sporządzania budżetu nie były dostatecznie rygorystyczne, co doprowadziło do znacznej liczby przesunięć budżetowych dotyczących większości pozycji budżetowych (co odpowiada 8 % budżetu Agencji). Stwierdził w szczególności, że niektóre z tych przesunięć spowodowały następujące po sobie wzrosty i spadki w tych samych działach budżetu, podczas gdy niektóre środki nie zostały wykorzystane i zostały przesunięte do innych pozycji w trakcie roku. Uważam zatem, że procedury opracowywania budżetu powinny być bardziej rygorystyczne, gdyż znacząca część zasobów finansowych pochodzi z dotacji wspólnotowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie. W dzisiejszym głosowaniu udzielono Europejskiej Agencji Środowiska absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009. Głosowałem za udzieleniem absolutorium, gdyż audyty przeprowadzone przez Trybunał Obrachunkowy i Komisję Kontroli Budżetowej dowiodły, że wszystkie transakcje Agencji przeprowadzono w sposób w pełni zgodny z prawem i poprawny. Uważam ponadto, że Agencja wykonuje bardzo ważną pracę i popieram niedawne wysiłki na rzecz większego zaangażowania społeczeństwa w debatę na temat istotnych zagadnień dotyczących środowiska naturalnego, takich jak zmiana klimatu, różnorodność biologiczna oraz gospodarka zasobami naturalnymi.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium budżetowego Europejskiej Agencji Środowiska. Wzywam jednak Agencję do poprawy, do końca roku, dokładności informacji przedkładanych przez departamenty operacyjne dotyczących oszacowania rozliczeń międzyokresowych biernych środków operacyjnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Europejskiej Agencji Środowiska za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Środowiska absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Środowiska absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Środowiska absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament w szczególności wyraża zadowolenie z faktu, że Agencja jest wiarygodnym źródłem niezależnych i pewnych informacji w zakresie środowiska dla wszystkich instytucji unijnych, państw członkowskich i organów decyzyjnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za udzieleniem absolutorium, gdyż Europejski Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok 2009 jest zgodne z prawem i prawidłowe. Europejska Agencja Środowiska wykonuje w ostatnich latach ważne zadanie w zakresie dostarczania niezależnych i wiarygodnych informacji oraz danych na temat środowiska, a dziedzina ta zaprząta uwagę znacznej części obywateli Europy, czego dowodzą sprawozdania roczne Komisji Petycji. Z zadowoleniem stwierdzam też, że w sprawozdaniu wzywa się Europejski Trybunał Obrachunkowy do przeprowadzania kontroli wyników Agencji.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0146/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją Parlamentu Europejskiego, by udzielić Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Urzędu za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Urząd powinien usprawniać planowanie i monitorowanie procesów budżetowych związanych ze środkami zróżnicowanymi. Urząd powinien lepiej zarządzać budżetem w celu ograniczenia przenoszenia wysokich kwot na kolejne lata. Urząd powinien też zapewniać wysoką jakość i niezależność swoich opinii celem zagwarantowania zgodności z normami bezpieczeństwa Unii oraz wysokiego poziomu naukowego i niezależności we wszelkich kwestiach mających bezpośredni lub pośredni wpływ na bezpieczeństwo żywności i pasz oraz ochronę roślin.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, gdyż Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności za rok 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, w dniu zaś 5 maja 2010 r. Parlament Europejski udzielił dyrektorowi wykonawczemu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności absolutorium z wykonania budżetu Urzędu za rok budżetowy 2008.

Głosowałam za jego przyjęciem również dlatego, że chociaż Urząd powinien usprawnić planowanie i monitorowanie procesów budżetowych, zgadzam się, iż musi też zapewnić wysoką jakość i niezależność swoich opinii celem zagwarantowania zgodności z normami bezpieczeństwa Unii oraz wysokiego poziomu naukowego i niezależności we wszelkich kwestiach mających bezpośredni lub pośredni wpływ na bezpieczeństwo żywności i pasz oraz ochronę roślin.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Nie można zignorować faktu, że w trzech kolejnych latach (2006, 2007 i 2008) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności przenosił na kolejny rok znaczną część zobowiązań przeznaczonych na działania operacyjne. Jeszcze bardziej kontrowersyjny jest fakt, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził trudności w wykonaniu programu prac na 2009 rok. Z tych względów uważam, że tej agencji nie należy udzielić absolutorium z wykonania budżetu, gdyż podatnicy europejscy nie zasługują na to, aby ich pieniądze wydawać na agencję, która nie radzi sobie z powierzonymi jej obowiązkami.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności na rok 2009 nie tylko dlatego, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, ale również dlatego, że Agencja przeznaczyła część środków ze swojej rezerwy na realizację ważnych projektów na przykład w dziedzinie infrastruktury, rozwoju systemów informatycznych i współpracy naukowej. Uważam jednak, że należy przeprowadzić dodatkowe audyty dotyczące wykorzystania części środków, a zarządzanie budżetem należy usprawnić, aby ograniczyć wysoką liczbę przeniesień.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności za rok budżetowy 2009, gdyż wnosi ono wkład w kontrolę wykorzystania środków przez instytucje europejskie. Uważam, że Urząd powinien nadal gwarantować doskonałość i niezależność naukową, co oznacza potrzebę podjęcia środków odnoszących się do oświadczeń o korzyściach ze strony personelu Urzędu i pracujących dla niego ekspertów.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Zadania Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności obejmują wszystkie etapy produkcji i dostaw żywności od produkcji pierwotnej po dostarczenie żywności konsumentom, w tym również bezpieczeństwo pasz zwierzęcych. Urząd gromadzi informacje i analizuje nowe osiągnięcia naukowe, by zidentyfikować oraz ocenić wszelkie potencjalne zagrożenia dla łańcucha pokarmowego. Może on dokonywać oceny naukowej każdej kwestii, która może mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na bezpieczeństwo dostaw żywności, w tym zagadnień dotyczących zdrowia lub dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin. Jeżeli bezpieczeństwo żywności jest jednym z głównych wymogów i największych problemów rynku liczącego ponad 500 milionów konsumentów, jego ocena i badanie wymaga niezwykle wysokiego profesjonalizmu, wydajności oraz bezstronności. Unia pragnie uzyskać możliwość monitorowania żywności od miejsca produkcji aż po miejsce jej spożycia, ale trzeba pamiętać, że do zrobienia pozostało jeszcze bardzo wiele.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Po pierwsze, pragnę podziękować wszystkim, którzy pracowali nad sprawozdaniem, i pogratulować Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności, gdyż zapewnia on wysoką jakość i niezależność swoich opinii celem zagwarantowania zgodności z normami bezpieczeństwa Unii, wysokiego poziomu naukowego i niezależności we wszelkich kwestiach mających bezpośredni lub pośredni wpływ na bezpieczeństwo żywności. Muszę niestety wskazać kilka problemów zidentyfikowanych przez Trybunał Obrachunkowy w wyniku audytów przeprowadzonych w ramach programu prac na rok 2009. W związku z tym dołączam się do wezwań, aby Urząd podjął niezbędne działania w celu zaradzenia tym uchybieniom, które nie wpłynęły w każdym razie na ogólną prawidłowość i wiarygodność budżetu za rok finansowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności, ale z ubolewaniem stwierdzam, że Trybunał Obrachunkowy trzeci rok z rzędu podkreślił, iż przeniesione z poprzedniego roku zobowiązania przeznaczone na działania operacyjne musiały zostać anulowane (19 % zobowiązań na działania operacyjne przeniesionych z roku 2008, 37 % zobowiązań na działania operacyjne przeniesionych z roku 2007 oraz 26 % zobowiązań na działania operacyjne przeniesionych z roku 2006). Parlament wzywa Urząd do zmiany tej sytuacji i poinformowania Trybunału Obrachunkowego o podjętych środkach.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Urzędu, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności absolutorium z wykonania budżetu Urzędu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności absolutorium z wykonania budżetu Urzędu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności absolutorium z wykonania budżetu Urzędu za rok budżetowy 2009. Parlament pochwala Urząd za przedstawienie w tabeli załączonej do sprawozdania Trybunału Obrachunkowego za rok 2009 zestawienia porównawczego działań, które zostały przeprowadzone w latach 2008 i 2009, aby umożliwić organowi udzielającemu absolutorium dokonanie skuteczniejszej oceny działalności Urzędu na przestrzeni dwóch kolejnych lat. Parlament wyraża też zadowolenie z faktu, że Urząd zwiększył liczbę dokumentów tematycznych i publikacji informacyjnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) W przypadku Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności nie zastosowałam się do zalecenia sprawozdawcy, aby udzielić absolutorium „na podstawie dostępnych danych”; oczywiste uchybienia w zarządzaniu budżetem są po prostu zbyt poważne. Służba Audytu Wewnętrznego (IAS) przedstawiła 48 zaleceń dotyczących zarządzania dotacjami, z czego 27 zaliczono wręcz do kategorii „kluczowych”. Ponadto występują obawy dotyczące możliwych konfliktów interesów i braku przejrzystości.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0120/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Centrum za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Centrum dotyczącą prowadzenia skomputeryzowanej sieci służącej do gromadzenia i wymiany informacji, zwanej Europejską Siecią Informacji o Narkotykach i Narkomanii. Sieć ta jest powiązana z krajowymi sieciami informacji o narkotykach, z wyspecjalizowanymi ośrodkami w państwach członkowskich oraz z systemami informacyjnymi organizacji międzynarodowych współpracujących z Centrum. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna rozważyć wprowadzenie wykresu Gantta do programowania każdego ze swych działań operacyjnych, aby szybko określić czas, jaki każdy pracownik poświęcił danemu projektowi, oraz by wzmocnić ukierunkowanie na osiąganie wyników. Uważam też, że Centrum powinno usprawnić programowanie i monitorowanie swych działań w celu zmniejszenia liczby przeniesień na kolejny rok. Z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Centrum dotyczącą przedstawiania Parlamentowi Europejskiemu sprawozdania z audytu wewnętrznego dotyczącego Centrum, przygotowanego przez Służbę Audytu Wewnętrznego (IAS), gdyż jest to dowód przejrzystości i najlepszych praktyk.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu obserwatorium za rok budżetowy 2009. Podobnie jak w poprzednich przypadkach, Trybunał Obrachunkowy uznał jego działania za zgodne z prawem i prawidłowe. Należy też wziąć pod uwagę, że Parlament udzielił mu w maju absolutorium. Bardzo ważną kwestią wydaje mi się zarządzanie centrum, bardzo więc cieszy mnie utworzenie Europejskiej Sieci Informacji o Narkotykach i Narkomanii, która ułatwi kontakty między krajowymi sieciami informacji o narkotykach i wyspecjalizowanymi ośrodkami w państwach członkowskich w celu dzielenia się najlepszymi praktykami. Za pozytywny aspekt uważam przedłożenie zestawienia porównawczego działań przeprowadzonych w latach 2009 i 2008, gdyż ułatwia to analizę rozszerzenia działalności Centrum.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii za rok 2009, gdyż Centrum zarządzało swoimi środkami w sposób rozsądny i zgodny z oczekiwaniami. Jak pokazano w sprawozdaniu, zarządzanie to można jeszcze usprawnić, przede wszystkim jeżeli chodzi o zarządzanie gotówką i analizę przeniesień środków na kolejne lata.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Omawiane centrum monitorowania odgrywa niezwykle ważną rolę w kontekście europejskim. Jego zadaniem jest dostarczenie obiektywnych, wiarygodnych i porównywalnych informacji umożliwiających Unii Europejskiej i jej państwom członkowskim szerokie spojrzenie na zjawisko uzależnienia od narkotyków oraz jego konsekwencje.

Rygoryzm w odniesieniu do przedstawianych informacji skutkuje potrzebą równego rygoryzmu w rachunkowości. Mam nadzieję, że centrum monitorowania nie ustanie w rzetelnym i dokładnym wykonywaniu powierzonej mu misji, a zarazem dołoży wszelkich wysiłków, by jak najlepiej zarządzać budżetem. Mam też nadzieję, że gromadzone przez nie informacje pomogą państwom członkowskim uważnie śledzić przyczyny i skutki tej plagi oraz wskazać drogi i rozwiązania umożliwiające dotkniętym nią Europejczykom uwolnienie się od uzależnienia, które niszczy ich samych oraz ich rodziny.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii za rok budżetowy 2009. Jednocześnie budżet Centrum był o 2,25 % niższy od jego budżetu na rok 2008.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie. W dzisiejszym głosowaniu udzielono absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii za rok budżetowy 2009. Głosowałem za udzieleniem absolutorium, gdyż Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wreszcie, z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Centrum dotyczącą prowadzenia skomputeryzowanej sieci służącej do gromadzenia i wymiany informacji, zwanej Europejską Siecią Informacji o Narkotykach i Narkomanii. Sieć ta będzie powiązana z krajowymi sieciami informacji o narkotykach, z wyspecjalizowanymi ośrodkami w państwach członkowskich oraz z systemami informacyjnymi organizacji międzynarodowych współpracujących z Centrum.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiemu Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii; ponadto z zadowoleniem przyjmuję fakt, że Centrum dodatkowo poprawiło swą roczną prognozę dotyczącą potrzeb finansowych; zauważam, że prognoza ta jest stale aktualizowana i przedstawiana jako dodatkowy dokument właściwym służbom Komisji, aby uzasadnić kwartalne wnioski Centrum o wypłatę następnej raty rocznej dotacji przyznanej mu przez Unię.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Centrum, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii absolutorium z wykonania budżetu Centrum za rok budżetowy 2009. Parlament z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Centrum dotyczącą prowadzenia skomputeryzowanej sieci służącej do gromadzenia i wymiany informacji, zwanej Europejską Siecią Informacji o Narkotykach i Narkomanii. Parlament zauważa, że sieć ta jest powiązana z krajowymi sieciami informacji o narkotykach, z wyspecjalizowanymi ośrodkami w państwach członkowskich oraz z systemami informacyjnymi organizacji międzynarodowych współpracujących z Centrum.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za udzieleniem absolutorium. Sprawozdanie roczne za 2009 rok uznano za prawidłowe. Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii gospodarowało swoim budżetem we wzorcowy sposób. Centrum Monitorowania przedstawiło już tabelę z porównaniem lat budżetowych 2008 i 2009, prezentującą nie tylko liczby (które pokazują, że wielkość środków zmalała o 2,25 % w porównaniu z 2008 roku), ale też wdrożone środki. Aby zapewnić pełną przejrzystość, Centrum pragnie przedstawić kompletne sprawozdanie Służby Audytu Wewnętrznego.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0132/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją Parlamentu Europejskiego, by udzielić Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna rozważyć wprowadzenie wykresu Gantta do programowania wszystkich działań operacyjnych, aby w zwięzły sposób określić czas, jaki każdy pracownik poświęca danemu projektowi, oraz aby wzmocnić ukierunkowanie na osiąganie rezultatów. Agencja powinna przedstawiać porównanie działań przeprowadzonych podczas roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu skuteczniejszą ocenę wyników Agencji na przestrzeni dwóch lat. W 2009 roku Trybunał Obrachunkowy ponownie stwierdził dużą liczbę przesunięć budżetowych; w związku z tym Agencja powinna dodatkowo poprawić planowanie i monitorowanie w celu zmniejszenia liczby przesunięć budżetowych. Agencja musi też podjąć kroki w celu zaradzenia niedociągnięciom w procedurach rekrutacji personelu, które zagrażają przejrzystości tych procedur.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie Agencji jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Do mojego stanowiska przyczynił się fakt, że pozytywnie oceniam przyjęcie przez nią pięcioletniego programu prac, choć zgodnie ze stwierdzeniem Trybunału Obrachunkowego powinna ona usprawnić planowanie i zarządzanie budżetowe. Ogólna ocena jej działalności jest jednak korzystna.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok 2009, gdyż pomimo tego, że wcześniej nie posiadała ona wieloletniego programu, a wysoka liczba przesunięć budżetowych w 2008 roku budziła poważne obawy, Agencja poczyniła postępy, a Trybunał Obrachunkowy wyraził ogólnie pozytywną opinię o jej sprawozdaniu rocznym i transakcjach leżących u jego podstaw.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Katastrofy ekologiczne wywołane przez statki „Erika” i „Prestige” jasno wykazały potrzebę większych wysiłków na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa na morzu na szczeblu europejskim. Agencja, której siedziba słusznie znajduje się w Lizbonie, dysponuje znaczącymi kompetencjami w tym zakresie i jej trudną pracę należy wspierać. Powinna ona jednak dołożyć starań na rzecz usprawnienia swojej polityki planowania i monitorowania.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Po pierwsze, chciałbym podziękować sprawozdawcy – panu posłowi Stavrakakisowi – za świetnie wykonaną pracę. Głosowałem dzisiaj za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok budżetowy 2009. Pragnę jednak wskazać, że w 2009 roku Trybunał Obrachunkowy stwierdził dużą liczbę przesunięć budżetowych, i przyłączyć się do przedłożonego Agencji postulatu, zgodnie z którym powinna ona poprawić w przyszłości planowanie i monitorowanie w celu zmniejszenia liczby przesunięć budżetowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz (PPE), na piśmie (PL) Panie Przewodniczący! Z zadowoleniem przyjmuję pracę Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu. Uważam również, że postępowym w przypadku jej działań oraz poprawy dalszej pracy będzie przyjęcie w marcu 2010 roku pięcioletniej strategii. Dlatego też postanowiłem zagłosować za absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok budżetowy 2009, wzywam jednak Agencję do dalszego zmniejszania liczby zobowiązań a posteriori (np. zobowiązań prawnych zaciągniętych przed poczynieniem odpowiadających im zobowiązań budżetowych); przypominam Agencji, że od 2006 roku Trybunał Obrachunkowy zgłaszał naruszenia art. 62 ust. 1 rozporządzenia finansowego; niemniej jednak z zadowoleniem przyjmuję działania Agencji zmierzające do poprawy tej sytuacji poprzez zapewnienie szkoleń ad hoc w celu uniknięcia zobowiązań a posteriori.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) W przedmiotowym sprawozdaniu udziela się absolutorium w związku ze sprawozdaniem rocznym Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok budżetowy 2009.

Ponieważ Trybunał Obrachunkowy uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, moim zdaniem Parlament powinien przyjąć omawiane sprawozdanie.

Należy jednak podkreślić, że w 2009 roku Trybunał Obrachunkowy ponownie stwierdził dużą liczbę przesunięć budżetowych (49 w 2009 roku, 52 w 2008 roku i 32 w 2007 roku); w związku z tym Agencja powinna poprawić planowanie i monitorowanie w celu zmniejszenia liczby przesunięć.

Agencja powinna też przedstawić, w tabeli załączonej do przyszłego sprawozdania Trybunału Obrachunkowego, porównanie działań zrealizowanych podczas roku, którego dotyczy udzielenie absolutorium, oraz tych zrealizowanych w roku poprzednim, tak aby pozwolić organowi udzielającemu absolutorium na lepszą ocenę wyników Agencji z roku na rok.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące rocznego sprawozdania Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, w której udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009. Parlament z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są ogólnie zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Dominique Vlasto (PPE), na piśmie(FR) Głosując za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu za rok 2009, Parlament był w stanie potwierdzić wysoką jakość zarządzania Agencją i wykorzystywanie jej środków w zamierzonym celu. Przyjmuję to głosowanie z zadowoleniem, gdyż potwierdza ono zaangażowanie Parlamentu w działanie Agencji, która odgrywa bardzo ważną rolę w monitorowaniu mórz Europy i nadzorze nad nimi. Jako że presja na nasz obszar morski rośnie, mamy obowiązek zachować najwyższą czujność co do jego wykorzystania. Szczególnie cieszy mnie więc fakt, że wnioski zawarte w moim sprawozdaniu z 2008 roku w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu legły u podstaw prac Agencji. Dotyczą one na przykład inspekcji statków oraz koordynowania przez Agencję poszczególnych krajowych systemów kontroli. Morze jest obszarem należącym do wszystkich Europejczyków i częścią naszej spuścizny. Promując wymianę dobrych praktyk, nieustannie walcząc z zanieczyszczeniem i nielegalnymi działaniami oraz zapobiegając wypadkom, będziemy w stanie korzystać z potencjału wzrostu oferowanego przez morze jeszcze przez długi czas.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Poziom finansowania Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu został również obniżony w 2009 roku o 3,8 %. Zadania Agencji, do których należy też radzenie sobie z katastrofami ekologicznymi na morzu, są szczególnie ważne w obliczu stanu wód w UE. Głosowałam za udzieleniem absolutorium, gdyż wymienione niedociągnięcia dotyczyły głównie procedur udzielania zamówień i doboru personelu, a Europejski Trybunał Obrachunkowy pozytywnie ocenił sprawozdanie roczne za rok 2009. Niedociągnięcia te muszą jednak zostać usunięte w 2010 roku, a określone jako „bardzo ważne” zalecenia Służby Audytu Wewnętrznego (IAS) muszą bez wyjątku zostać wdrożone, by absolutorium mogło zostać udzielone w roku 2010.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0105/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna wzmocnić środki kontroli wewnętrznej w celu zagwarantowania prawidłowego stosowania umów i postępowań o udzielenie zamówienia publicznego. Agencja powinna też dostarczać regularnie informacji na temat obiegu finansowego i zakresu odpowiedzialności odpowiednich podmiotów finansowych i operacyjnych. Agencja nadal wykazuje niedociągnięcia w procedurach rekrutacji personelu, które zagrażają przejrzystości tych procedur. Agencja powinna naprawić tę sytuację i powiadomić Parlament Europejski o podjętych działaniach. Zgadzam się też, że Agencja powinna przeprowadzić kontrolę ex post z pomocą wyspecjalizowanego podmiotu.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania. Uczyniłam tak, gdyż Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji za rok 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, w dniu zaś 5 maja 2010 r. Parlament Europejski udzielił dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok 2008. Zgadzam się jednak, że Agencja powinna zwiększyć przejrzystość w kwestii prognozowania i wyznaczania osób odpowiedzialnych za projekty, usprawnić procedury udzielania zamówień oraz zadbać o monitorowanie potencjalnych nieprawidłowości.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium za 2009 rok Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji, ustaliwszy na podstawie szczegółowego sprawozdania, że procedury przyjęte przez nią są prawidłowe, choć w pewnych obszarach wydaje się brakować przejrzystości.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) W związku z dematerializacją kontaktów międzyludzkich i coraz szerszym wykorzystaniem platform internetowych Unia Europejska powinna zaliczyć bezpieczeństwo cybernetyczne do kategorii najważniejszych zagadnień. W istocie w Internecie gromadzonych jest coraz więcej informacji, a ludzie w coraz większym stopniu wykorzystują na co dzień sieć do różnorodnych celów. Pociąga to za sobą wykładniczy wzrost zagrożeń związanych z naruszeniem prywatności i nielegalnym wykorzystaniem danych, informacji, dźwięków lub obrazów przez osoby trzecie. Trybunał Obrachunkowy zaświadczył, że sprawozdanie Agencji jest wiarygodne, wskazując jednak pewną liczbę niezbędnych korekt.

 
  
MPphoto
 
 

  Pat the Cope Gallagher (ALDE), na piśmie (GA) Od chwili ustanowienia Europejska Agencja ds. Bezpieczeństwa na Morzu udziela niezwykle ważnego wsparcia Komisji Europejskiej i państwom członkowskim, zwłaszcza jeżeli chodzi o bezpieczeństwo na morzu oraz zapobieganie zanieczyszczaniu go przez statki.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy zidentyfikował jednak niedociągnięcia związane z procedurami udzielania zamówień, zwłaszcza w odniesieniu do zbyt niskiego oszacowania budżetu umowy ramowej. Budżet Agencji na rok 2009 wyniósł o 3,5 % mniej niż jej budżet na rok 2008. Uważam, że występujące niedociągnięcia trzeba naprawić.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie Europejskim. Dzisiejszym głosowaniem udzielono absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji za rok budżetowy 2009, zamykając tym samym procedurę za rok 2009. Głosowałem za udzieleniem absolutorium na podstawie oświadczenia Trybunału Obrachunkowego, który potwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji; zauważam jednak z rozczarowaniem brak postępów od ubiegłego roku odnośnie do zwrotu 45 000 euro, która to kwota została zaliczkowo wypłacona przez Agencję z tytułu podatku VAT władzom skarbowym przyjmującego państwa członkowskiego; wzywam w związku z tym Agencję do poinformowania organu udzielającego absolutorium o wypłaceniu zwrotu podatku przez przyjmujące państwo członkowskie.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące sprawozdania rocznego Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, którą udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament podkreśla, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Nie głosowałam za udzieleniem absolutorium. Niedociągnięcia wskazane przez Służbę Audytu Wewnętrznego (IAS) są zbyt liczne i poważne. Aby wskazać tu jedno: po ponownym zbadaniu udzielania zamówień przez Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji w obszarze tym znaleziono więcej uchybień. Osiemnaście zaleceń IAS należy wdrożyć kompleksowo i bez opóźnień. Ponieważ jednak Agencja odrzuciła aż pięć z osiemnastu zaleceń, wydaje się, że brakuje jej nawet woli niezbędnej do ich wdrożenia.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0125/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją Parlamentu Europejskiego, by udzielić Europejskiej Agencji Kolejowej absolutorium z wykonania jej budżetu za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy poinformował Parlament Europejski, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że korzystanie przez Agencję z dwóch siedzib (w Lille i Valenciennes) naraża ją na dodatkowe koszty. Uważam w związku z tym, że Rada musi podjąć działania, by zmienić decyzję zobowiązującą Agencję do posiadania dwóch siedzib. Moim zdaniem Agencja powinna przedstawiać porównanie działań przeprowadzonych podczas roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu skuteczniejszą ocenę wyników Agencji na przestrzeni dwóch lat. W ślad za uwagami Trybunału Obrachunkowego gratuluję agencji wdrożenia scentralizowanego systemu rejestracji przychodzących faktur. Środek ten jest niezbędny do zapewnienia terminowego katalogowania wszystkich faktur i przyczynia się do unikania opóźnień w realizacji płatności. Pochwalam inicjatywę agencji dotyczącą utworzenia działu audytu wewnętrznego, który zajmuje się udzielaniem wsparcia i doradztwa dyrektorowi i zarządowi agencji w kwestiach kontroli wewnętrznej, zarządzania ryzykiem i audytu wewnętrznego.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Kolejowej za rok budżetowy 2009, gdyż Parlament udzielił jej dyrektorowi absolutorium w maju. Zgadzam się jednak – jak stwierdza się w sprawozdaniu – że konieczne jest usprawnienie zarządzania przenoszeniem środków, gdyż naruszana jest zasada jednoroczności budżetowej. Zgadzam się też ze spostrzeżeniami Trybunału Obrachunkowego dotyczącymi opóźnień w procedurach udzielania zamówień. Pozytywnie oceniam wysiłki na rzecz wdrożenia scentralizowanego systemu rejestracji przychodzących faktur, gdyż jest to niezbędne dla usprawnienia zarządzania nimi.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Europejskiej Agencji Kolejowej za rok 2009, gdyż w sprawozdaniu wskazano, iż Agencja ogólnie dobrze zarządzała swoimi zasobami. Zgadzam się również z potrzebą wprowadzenia pewnych usprawnień w dziedzinie audytu rachunków i zarządzania budżetem w celu zmniejszenia poziomu przenoszenia i anulowania środków, który pozostaje zbyt wysoki.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Bolączką europejskiego sektora kolejowego jest wzajemna niezgodność krajowych rozwiązań technicznych i zasad bezpieczeństwa, co znacząco utrudnia jego rozwój. Zadaniem Agencji jest zmniejszenie tej przepaści i ustanowienie wspólnych celów w dziedzinie bezpieczeństwa. Posiadanie dwóch siedzib pociąga za sobą większe koszty i być może należy to zmienić. Opóźnienie w realizacji pewnych czynności stawia pod znakiem zapytania zasadę jednoroczności budżetowej, co powoduje przenoszenie środków budżetowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Wstrzymałem się od głosu w sprawie omawianego dokumentu, chociaż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Agencji Kolejowej za rok budżetowy 2009. Budżet Agencji na rok 2009 wyniósł o 16,6 % mniej niż jej budżet na rok 2008. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Niepokoi fakt, że w audycie Trybunału Obrachunkowego ujawniono niedociągnięcia związane z udzielaniem zamówień – przypadki anulowania i opóźnień w procedurach przetargowych, powtarzające się przypadki opóźnień w realizacji płatności oraz znaczące zmiany wprowadzone do programu prac w ciągu roku. Trybunał Obrachunkowy wykrył nieprawidłowości w zarządzaniu wykazem aktywów trwałych, odnotowuje jednak zapewnienie ze strony Agencji, że nieprawidłowości te nie pojawią się w sprawozdaniu finansowym za rok 2010. Uważam, że niepewność co do lokalizacji aktywów trwałych ilustruje kolejne problemy i dodatkowe koszty związane z korzystaniem z dwóch siedzib. Dlatego też wstrzymuję się od głosu.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi Europejskiej Agencji Kolejowej absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009. Niestety w procesie audytu wykazano przypadki anulowania i opóźnień w procedurach przetargowych, powtarzające się przypadki opóźnień w realizacji płatności oraz znaczące zmiany wprowadzone do programu prac w ciągu roku. Uważam, że problemów takich należy uniknąć w przyszłych latach. W związku z tym cieszy mnie utworzenie przez Agencję działu audytu wewnętrznego, który ma udzielać wsparcia i doradztwa w kwestiach kontroli wewnętrznej.

 
  
MPphoto
 
 

  Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz (PPE), na piśmie (PL) Panie Przewodniczący! Głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Kolejowej za rok budżetowy 2009. Niemniej jednak uważam, że Rada powinna podjąć pewne kroki w zakresie likwidacji jednej z siedzib agencji, ponieważ generowane są w ten sposób niepotrzebne dodatkowe koszty. Natomiast do swojego sprawnego działania nie potrzebuje aż dwóch siedzib. Ponadto zaniepokojony jestem faktem złamania regulaminu pracowniczego i jego przepisów wykonawczych.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem Europejskiej Agencji Kolejowej absolutorium z wykonania budżetu za rok 2009. Ubolewam jednak nad pojawieniem się wykrytych przez Trybunał Obrachunkowy nieprawidłowości w zarządzaniu wykazem aktywów trwałych, odnotowuję jednak zapewnienie ze strony agencji, że nieprawidłowości te nie pojawią się w sprawozdaniu finansowym za rok 2010; uważam, że niepewność co do lokalizacji aktywów trwałych ilustruje kolejne problemy i dodatkowe koszty związane z korzystaniem z dwóch siedzib.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące sprawozdania finansowego Europejskiej Agencji Kolejowej za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, którą udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Kolejowej absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi Europejskiej Agencji Kolejowej absolutorium z wykonania budżetu agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi Europejskiej Agencji Kolejowej absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament z niepokojem stwierdza, że Trybunał Obrachunkowy ponownie wskazał przypadki anulowania i opóźnień w procedurach przetargowych, powtarzające się przypadki opóźnień w realizacji płatności oraz znaczące zmiany wprowadzone do programu prac w ciągu roku.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) W tym przypadku wstrzymałam się od głosu, gdyż wolałabym, aby absolutorium odroczono. W sprawozdaniu wskazano, że sprawozdanie z działalności rocznej agencji zawiera niewystarczające informacje na temat planowania, przydziału i wykorzystania zasobów ludzkich. Ponadto jeżeli sprawozdanie na temat zasobów niewykorzystanych i ich planowanego wykorzystania ma zostać sporządzone dopiero w przyszłym roku, uwzględnia to jedynie w ograniczonym stopniu obawy wyrażone przez Europejski Trybunał Obrachunkowy dotyczące powtarzających się przypadków anulowania i opóźnień w procedurach przetargowych.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0109/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji Kształcenia za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy poinformował Parlament Europejski, iż sprawozdanie roczne Fundacji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wyrażam zadowolenie, że Fundacja ma zamiar poprawić wyniki osiągane w ramach systemów kształcenia i szkolenia zawodowego w krajach partnerskich Fundacji oraz opracować wraz z organizacjami międzynarodowymi i bilateralnymi darczyńcami wspólną metodologię dla umocnienia swojej roli. Moim zdaniem Fundacja powinna przedstawiać porównanie działań przeprowadzonych podczas roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu skuteczniejszą ocenę wyników Fundacji na przestrzeni dwóch lat. Zgadzam się, że Fundacja powinna sprecyzować dokładniej procedury budżetowe. Pomoże to uniknąć dużej liczby przesunięć budżetowych. Przyjmuję też z zadowoleniem inicjatywę Fundacji w zakresie przedstawienia Parlamentowi Europejskiemu rocznego sprawozdania Służby Audytu Wewnętrznego z audytu wewnętrznego dotyczącego Fundacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania. Uczyniłam tak, gdyż Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne Europejskiej Fundacji Kształcenia za rok 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, w dniu zaś 5 maja 2010 r. Parlament Europejski udzielił dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Fundacji Kształcenia absolutorium z wykonania budżetu Fundacji za rok 2008. Zgadzam się z całością sprawozdania, przy czym pragnę podkreślić inicjatywę Fundacji w zakresie przedstawienia organowi udzielającemu absolutorium rocznego sprawozdania Służby Audytu Wewnętrznego (IAS), gdyż jest to oznaka przejrzystości godnej naśladowania przez wszystkie pozostałe agencje.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Europejskiej Fundacji Kształcenia za rok 2009, gdyż w sprawozdaniu wskazano, iż zarządzanie jej rachunkami oraz transakcje były ogólnie zgodne z prawem i prawidłowe. Niepokoi mnie jednak brak przejrzystości w doborze personelu oraz dochodzenie wszczęte przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF). Mam nadzieję, że Fundacja podejmie stosowne działania w tym zakresie, by poprawić swoje wyniki.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Celem Europejskiej Fundacji Kształcenia jest wniesienie wkładu w rozwój systemów kształcenia zawodowego poprzez doskonalenie współpracy w dziedzinie kształcenia zawodowego i zapewnienie koordynacji pomocy. Fundacja prowadzi działalność w krajach kandydujących do Unii Europejskiej, w krajach Bałkanów Zachodnich, Europy Wschodniej i Azji Środkowej, jak też w krajach partnerskich z regionu Morza Śródziemnego. Przy wydatkowaniu dostępnych środków na zagadnienia związane ze szkoleniem zawodowym w krajach rozwijających się potrzebna jest zarówno ostrożność, jak i dyscyplina.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie − (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Fundacji Kształcenia za rok budżetowy 2009. Wyrażono jednak, co niepokoi, obawy w związku z ustaleniami Trybunału Obrachunkowego dotyczącymi braku przejrzystości w doborze personelu oraz interwencją Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), który wszczął dochodzenie (OF/2009/0370). Wszystkie niedociągnięcia muszą zostać usunięte w celu osiągnięcia większej przejrzystości i eliminacji wszelkich wątpliwości dotyczących działania Europejskiej Fundacji Kształcenia.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Wobec stwierdzenia Trybunału Obrachunkowego, iż uzyskał on wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji Kształcenia na rok budżetowy 2009. Jest oczywiste, że każda debata na temat absolutorium ma konkretny kontekst, a kontekstem dzisiejszej debaty jest kryzys gospodarczy i finansowy, który stwarza w niektórych państwach członkowskich problemy natury finansowej i budżetowej. Mimo tych trudności gwarantuję Fundacji zamiaru poprawienia wyników osiąganych w ramach systemów kształcenia i szkolenia zawodowego w krajach partnerskich Fundacji (proces z Turynu), a zarazem dokonania wnikliwego przeglądu stosowanych przez nią procedur naboru.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Głosowałem za udzieleniem Europejskiej Fundacji Kształcenia absolutorium z wykonania budżetu za rok 2009 i przyjmuję z zadowoleniem inicjatywę Fundacji w zakresie przedstawienia organowi udzielającemu absolutorium rocznego sprawozdania Służby Audytu Wewnętrznego z audytu wewnętrznego dotyczącego Fundacji. Parlament uznaje ją za oznakę przejrzystości i najlepszą praktykę godną naśladowania przez pozostałe agencje.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego na temat rocznego sprawozdania finansowego Europejskiej Fundacji Kształcenia za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Fundacji, głosowałem za przedmiotową decyzją, którą udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Fundacji Kształcenia absolutorium z wykonania budżetu Fundacji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − Niniejszym udziela się dyrektorowi Europejskiej Fundacji Kształcenia absolutorium z wykonania budżetu Fundacji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Udzielono absolutorium. W sprawozdaniu pozytywnie skomentowano fakt, że budżet za rok 2009 ukazuje prawdziwy obraz sytuacji finansowej Fundacji. W porównaniu z rokiem 2008 budżet był niższy o 0,5 %. Dalszych potencjalnych oszczędności można dokonać dzięki ściślejszej współpracy z Europejskim Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (CEDEFOP). Fundacja ma nadzieję rozwiązać kwestię krytykowanego braku przejrzystości w zakresie naboru pracowników poprzez wyczerpujący przegląd tego procesu.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0104/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie − (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i zgadzam się z decyzją o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy na rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy poinformował Parlament Europejski, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna przedstawiać porównanie działań przeprowadzonych w roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu skuteczniejszą ocenę wyników Agencji na przestrzeni dwóch lat. Z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Agencji dotyczącą zapoczątkowania prognoz na temat wpływu na bezpieczeństwo i zdrowie innowacji technologicznych w „ekologicznych miejscach pracy” do 2020 roku. Agencja powinna moim zdaniem ograniczyć wysoki wskaźnik anulowania środków i powiadomić Parlament Europejski o podjętych działaniach. Agencja powinna też zwrócić szczególną uwagę na wciąż niezakończone na koniec roku zobowiązania w celu użycia niewykorzystanych kwot do pokrycia późniejszych zobowiązań finansowych i prawnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy na rok budżetowy 2009, gdyż moim zdaniem pomimo pewnych niespójności wskazanych przez Trybunał Obrachunkowy w zarządzaniu częścią środków oraz uchybień dotyczących procedury udzielania zamówień można stwierdzić, że ogólnie była ona dobrze zarządzana. Ponadto popieram uwagi Trybunału Obrachunkowego dotyczące potrzeby usprawnienia programowania i monitorowania działań z myślą o jak najbardziej efektywnym wykorzystaniu dostępnych środków.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy na rok budżetowy 2009, gdyż wnosi ono wkład w kontrolę wykorzystania środków przez instytucje europejskie. Należy podkreślić efekty finansowania ze strony tej agencji na działania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy kobiet.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Omawiana agencja jest odpowiedzialna za przedstawianie przydatnych informacji technicznych, naukowych i gospodarczych związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy władzom Unii, państwom członkowskim oraz zainteresowanym podmiotom. Informacje te są niezbędne, aby umożliwić ocenę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy w Unii oraz określić obecne najlepsze praktyki europejskie w tej dziedzinie.

Mimo stwierdzenia Trybunału Obrachunkowego, że sprawozdanie Agencji jest wiarygodne, oraz faktu, iż Agencja skutecznie pełniła rolę koordynatora sieci agencji podczas procedury udzielania absolutorium na rok budżetowy 2009, sprawozdawca wskazał, że nie udostępniła ona wystarczających informacji pozwalających porównać prowadzoną przez nią działalność w kolejnych latach. Uznaję takie informacje za istotne; zgodnie z sugestią do przyszłego sprawozdania Trybunału Obrachunkowego należy załączyć stosowną tabelę.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził nieprawidłowość w odniesieniu do procedury udzielania zamówień publicznych (wykorzystanie umowy ramowej powyżej jej maksymalnej wartości). Budżet Agencji na rok 2009 wyniósł 15 100 000 euro, co oznacza wzrost o 0,6 % w porównaniu z budżetem na rok 2008. Uważam, że Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy powinna usunąć niedociągnięcia związane z procedurami zamówień publicznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Wobec stwierdzenia Trybunału Obrachunkowego, iż uzyskał on wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy na rok budżetowy 2009. Jest oczywiste, że każda debata na temat absolutorium ma konkretny kontekst, a kontekstem dzisiejszej debaty jest kryzys gospodarczy i finansowy, który stwarza w niektórych państwach członkowskich problemy natury finansowej i budżetowej. Pomimo tych trudności Agencji należy się pochwała za poczynione postępy, choć nie ustrzegła się ona kilku błędów, oraz za skuteczne pełnienie roli koordynatora sieci agencji podczas procedury udzielania absolutorium na rok 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D) , na piśmie − Głosowałem za udzieleniem Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy. Z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Agencji dotyczącą przedstawiania organowi udzielającemu absolutorium rocznego sprawozdania Służby Audytu Wewnętrznego (IAS) z audytu wewnętrznego. Gratuluję Agencji znacznego postępu w tym względzie. Parlament przyznaje, że wszystkie „bardzo ważne” zalecenia wydane przez IAS w odniesieniu do Agencji zostały odpowiednio wdrożone, za wyjątkiem zalecenia dotyczącego zatwierdzenia systemów rachunkowości, które zostało włączone do zaleceń „ważnych” ze względu na jego częściowe zrealizowanie; w związku z tym wzywa księgowego Agencji do opisania metodologii stosowanej do zatwierdzania systemu rachunkowości Agencji; popiera pomysł zacieśniania współpracy w ramach istniejącej międzyagencyjnej sieci księgowych, aby opracować wspólne wymogi i wspólną metodologię zatwierdzania systemów rachunkowości w agencjach.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące sprawozdania finansowego Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy za rok budżetowy 2009, wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, którą udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − Niniejszym udziela się dyrektorowi Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Agencji dotyczącą zapoczątkowania prognoz na temat wpływu na bezpieczeństwo i zdrowie innowacji technologicznych w „ekologicznych miejscach pracy” do 2020 roku. Zauważa również, że gromadzono dane na temat bezpieczeństwa i higieny pracy kobiet.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Udzielono absolutorium. Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy, w której reprezentowani są zarówno pracodawcy, jak i pracownicy, oraz która udziela przedsiębiorstwom porad dotyczących prostych i skutecznych sposobów poprawy warunków pracy, boryka się z nieprawidłowościami w dziedzinie udzielania zamówień publicznych i przestrzegania budżetowej zasady jednoroczności. Z drugiej strony Agencja zapewniła już, że zwróci szczególną uwagę na te problemy; zagwarantowała ponadto maksymalną przejrzystość, przedstawiając roczne sprawozdanie z audytu wewnętrznego.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0144/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie − (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania oraz zgadzam się z decyzją o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Agencji Dostaw Euratomu na rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy poinformował Parlament Europejski, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Ze względu na brak niezależności finansowej Agencja jest w rzeczywistości włączona do struktury Komisji. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że sytuacja ta jest sprzeczna ze statutem Agencji i że powstaje pytanie o celowość dalszego utrzymania obecnej formy i struktury organizacyjnej Agencji.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium Agencji Dostaw Euratomu na rok 2009, gdyż zarządzała ona swoimi finansami poprawnie i starannie. Uważam jednak za konieczną, zgodnie z zaleceniem w sprawozdaniu, rewizję sytuacji prawnej Agencji, gdyż jest ona nadal włączona do struktury Komisji.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Europejska Wspólnota Energii Atomowej (Euratom) zajmuje się kwestiami związanymi z energią atomową, w szczególności badaniami oraz opracowywaniem wytycznych dotyczących bezpiecznego i pokojowego wykorzystania energii jądrowej. Celem utworzenia Agencji przez Euratom było zapewnienie regularnych i sprawiedliwych dostaw rud, surowców oraz specjalnych paliw na terytorium Unii Europejskiej. Mimo niedawnych obaw wynikających z wypadku w elektrowni w Fukushimie energia jądrowa stanowi element europejskiego koszyka energetycznego. W związku z tym dostawy materiałów umożliwiających realizację celów Agencji są niezbędne dla dalszego działania Euratomu.

Sprawozdawca potwierdził, że Agencja jest w istocie częścią Euratomu i nie ma własnego budżetu, co nakazuje zastanowienie nad celowością utrzymywania takiego stanu rzeczy. Nie mam wystarczających informacji, by zająć stanowisko w tej sprawie, sądzę jednak, że należy wybrać rozwiązanie pociągające za sobą najniższe koszty dla UE i oferujące największą efektywność oraz przejrzystość.

 
  
MPphoto
 
 

  Catherine Grèze (Verts/ALE), na piśmie(FR) W sytuacji, gdy budżet Euratomu wynosi 5,5 miliarda euro w porównaniu z 1,2 miliarda euro na odnawialne źródła energii, odmawiam dla zasady udzielenia absolutorium zarządowi Euratomu. Najwyższa pora, by odwrócić tę tendencję, zatem wstrzymałam się od głosu w sprawie omawianego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Po pierwsze, chciałbym podziękować sprawozdawcy za świetnie wykonaną pracę. Jak wiemy, kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie Europejskim. Dzisiejszym głosowaniem zakończono procedurę kontroli finansowej, udzielając absolutorium z wykonania budżetu za rok 2009 Agencji Dostaw Euratomu, której sprawozdanie uznano za zgodne z prawem i wiarygodne.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Agencji Dostaw Euratomu. Zauważam jednocześnie, że w 2009 roku Agencja nie otrzymała żadnych dotacji na działalność operacyjną. Komisja pokryła wszystkie wydatki poniesione przez Agencję w związku z wykonaniem budżetu na rok budżetowy 2009. Sytuacja ta utrzymuje się od czasu utworzenia Agencji w 2008 roku. Ze względu na brak niezależności finansowej Agencja jest w rzeczywistości włączona do struktury Komisji. Moim zdaniem powstaje pytanie o celowość dalszego utrzymania obecnej formy i struktury organizacyjnej Agencji.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Uwzględniając sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego dotyczące sprawozdania finansowego Agencji Dostaw Euratomu za rok budżetowy 2009 wraz z odpowiedziami Agencji, głosowałem za przedmiotową decyzją, którą udziela się dyrektorowi wykonawczemu Agencji Dostaw Euratomu absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi generalnemu Agencji Dostaw Euratomu absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi generalnemu Agencji Dostaw Euratomu absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament podkreśla, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Wstrzymałam się od głosu w sprawie absolutorium dla Agencji Dostaw Euratomu, której zadaniem jest zapewnienie Unii Europejskiej materiałów rozszczepialnych (wraz z ewentualnymi zapasami). Zgodnie ze sprawozdaniem występują niespójności dotyczące obecnej struktury organizacyjnej i formy prawnej Agencji. Powstaje w związku z tym pytanie o celowość dalszego utrzymania obecnej formy i struktury organizacyjnej Agencji. Uważam, że kwestię tę należy wyjaśnić, zwłaszcza w obliczu tego, iż cała Europa ponownie przemyśliwuje zagadnienie energetyki jądrowej.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0108/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie − (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy poinformował Parlament Europejski, iż sprawozdanie roczne Fundacji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Z zadowoleniem przyjmuję zamiar Fundacji dotyczący przedstawienia porównania działań przeprowadzonych w roku, którego dotyczy absolutorium, oraz tych przeprowadzonych w poprzednim roku budżetowym. Umożliwi to Parlamentowi Europejskiemu dokonanie lepszej oceny jej działalności na przestrzeni dwóch kolejnych lat. Uważam ocenę ex post programu prac na lata 2005–2008 za bardzo przydatną dla Fundacji. Dzięki niej Fundacja zdobyła pomocne doświadczenia i zalecenia w zakresie wyzwań pojawiających się w związku z jej przyszłym okresem programowania. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Fundacja powinna dalej rozwijać system monitorowania swojej działalności, aby wyniki tego monitorowania były wykorzystywane w dotyczącym zarządzania procesie podejmowania decyzji i planowania. Uważam też, że Fundacja powinna podjąć działania na rzecz usprawnienia procedury oceny i przeglądu w dziedzinie udzielania zamówień w celu uniknięcia powtórzenia się w przyszłości błędów i nieprawidłowości w ocenie ujawnionych przez Trybunał Obrachunkowy. Ponadto Fundacja powinna dopilnować, aby środki udostępniano dopiero po zatwierdzeniu ich przeznaczenia.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy na rok 2009, gdyż audyt sprawozdania i transakcji leżących u jego podstaw przeprowadzony przez Trybunał Obrachunkowy wykazał, że Fundacja prowadziła działania w prawidłowy, terminowy i przejrzysty sposób. Mimo pewnych niedociągnięć w procedurach rekrutacji i udzielania zamówień jestem przekonana, że perspektywy przyszłej poprawy w tych obszarach są dobre, a Fundacja jest zdecydowana wdrożyć działania naprawcze.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy na rok budżetowy 2009, gdyż wnosi ono wkład w kontrolę wykorzystania środków przez instytucje europejskie. Chociaż Trybunał Obrachunkowy uznał działalność związaną ze sprawozdaniem rocznym za zgodną z prawem i prawidłową, należy wskazać, że w pierwszym sprawozdaniu przedstawionym przez Fundację występowały poważne luki. W przyszłości Fundacja powinna należycie stosować procedury na koniec roku i dotrzymywać terminów przedstawiania swojego sprawozdania, korzystając z dodatkowych szkoleń i zasobów.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Europejska Fundacja na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound) jest trójdzielną instytucją Unii powołaną w 1975 roku, by wnosić wkład w planowanie oraz projektowanie działań zmierzających do poprawy warunków życia i pracy w Europie. Fundacja ocenia i analizuje warunki życia oraz pracy, wydaje autoryzowane opinie i zalecenia dla najważniejszych podmiotów w dziedzinie polityki społecznej UE, przyczynia się do podwyższania jakości życia oraz dostarcza informacji o wydarzeniach i tendencjach, zwłaszcza prowadzących do zmian.

Niepokój sprawozdawcy wzbudziła kwestia przejrzystości zarządzania zasobami ludzkimi Fundacji; obawy te zgłaszali też pozostali członkowie Komisji Budżetowej. Sądzę, że korzystne byłoby rozwianie takich obaw.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie − (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy za rok budżetowy 2009. Budżet Fundacji na rok 2009 wyniósł 20 200 000 euro, a więc był o 3,8 % niższy od budżetu na rok 2008. Trybunał Obrachunkowy ujawnił jednak błędy i nieprawidłowości w ocenie jednej otwartej procedury udzielania zamówień, które to uchybienia wpłynęły na jej jakość. Fundacja powinna zatem podjąć działania na rzecz usprawnienia procedury oceny i przeglądu w celu uniknięcia powtórzenia się takich błędów w przyszłości. Ubolewam, że Trybunał Obrachunkowy był zmuszony do zgłoszenia uwag do sprawozdania budżetowego i finansowego Fundacji, w szczególności dotyczących faktu, że początkowa wstępna wersja sprawozdania przedstawiona przez Fundację zawierała poważne braki, które wskazywały na istotną niewydolność finansowej organizacji Fundacji. Moim zdaniem należy wziąć pod uwagę poczynione spostrzeżenia i wyrażone obawy, a następnie podjąć właściwe działania.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie – (IT) Zarówno Trybunał Obrachunkowy, jak i Komisja Kontroli Budżetowej wydały pozytywną opinię na temat wykonania budżetu Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy za rok budżetowy 2009. Tak więc Parlament zagłosował dzisiaj za udzieleniem jej absolutorium za rok 2009. Uważam jednak, że należy podkreślić obecność ujawnionych przez Trybunał Obrachunkowy błędów i nieprawidłowości w ocenie jednej otwartej procedury udzielania zamówień, które to uchybienia wpłynęły na jej jakość. W związku z tym przyłączam się do wezwania, aby Europejska Fundacja na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy podjęła działania na rzecz usprawnienia procedury oceny i przeglądu.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy, wzywam jednak Fundację do dopilnowania, aby środki udostępniano dopiero po otrzymaniu dochodów przeznaczonych na określony cel; stwierdzam, że według Trybunału Obrachunkowego budżet Fundacji nie zawierał specjalnych tytułów dla poszczególnych programów finansowanych z dochodów przeznaczonych na określony cel, co jest sprzeczne z regulaminem finansowym Fundacji (art. 19); odnotowuję ponadto, że w ramach programu finansowanego ze środków przeznaczonych na określony cel zobowiązania Fundacji wyniosły 184 000 euro, mimo iż faktycznie otrzymane dochody przeznaczone na określony cel wyniosły tylko 29 000 euro. Ubolewam, że Trybunał Obrachunkowy był zmuszony do zgłoszenia uwag do sprawozdania budżetowego i finansowego Fundacji, w szczególności dotyczących faktu, że początkowa wstępna wersja sprawozdania przedstawiona przez Fundację zawierała poważne braki, które wskazywały na istotną niewydolność finansowej organizacji Fundacji; z zadowoleniem przyjmuję potwierdzenie Fundacji, że za pomocą dodatkowych szkoleń i zasobów zapewni należyte stosowanie procedur na koniec roku oraz dotrzymywanie terminów przedstawiania swojego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy absolutorium z wykonania budżetu Fundacji za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy absolutorium z wykonania budżetu Fundacji za rok budżetowy 2009. Parlament zauważa, że Trybunał Obrachunkowy ujawnił błędy i nieprawidłowości w ocenie jednej otwartej procedury udzielania zamówień, które to uchybienia wpłynęły na jej jakość. Parlament wzywa zatem Fundację do podjęcia działań na rzecz usprawnienia procedury oceny i przeglądu w celu uniknięcia powtórzenia się takich błędów w przyszłości.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Wstrzymałam się od głosu w sprawie absolutorium. W sprawozdaniu wymieniono liczne niedociągnięcia, wspominając jednocześnie o zapewnieniach Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy, że zostaną one usunięte. Choć należy się z tego cieszyć, w obliczu charakteru tych niedociągnięć (uchybienia w procedurach rekrutacji znaleziono jeszcze w 2006 roku, a wstępna wersja sprawozdania przedstawiona przez Fundację zawierała poważne braki, które wynikały z niewydolności finansowej organizacji) nie można jednak głosować za udzieleniem absolutorium. W siedzibie Fundacji w Dublinie należy przeprowadzić szczegółowy audyt z udziałem wykwalifikowanego personelu, a nad absolutorium powinniśmy głosować dopiero po wprowadzeniu wynikających z niego niezbędnych zmian.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0133/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania oraz zgadzam się z decyzją o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Eurojustu na rok budżetowy 2009. Zgodnie z informacjami przedstawionymi przez Trybunał Obrachunkowy sprawozdanie roczne Eurojustu za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę Agencji dotyczącą włączenia kluczowych wskaźników wykonania do planów jej jednostek na rok 2010. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna informować Parlament Europejski o tych kluczowych wskaźnikach oraz o ich powiązaniach z celami, budżetem i planem pracy Eurojustu. Powiązanie wskaźników z celami, budżetem i planem pracy agencji pozwoli zainteresowanym stronom na lepszą ocenę wykonywania przez Eurojust powierzonych zadań. Odnotowuje się, że Trybunał Obrachunkowy nie zgłosił uwag do poziomu środków przeniesionych i umorzonych w 2009 roku. Gratuluję Agencji wprowadzenia środków służących szacowaniu wartości rynkowej odpowiednich produktów i usług przed rozpoczęciem procedury udzielania zamówień.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium Eurojustowi na rok 2009, gdyż, jak dowodzi sprawozdanie, Agencja zarządzała swoimi zasobami bardzo dobrze, a dzięki wykorzystaniu do opisu swojej sytuacji finansowej licznych wskaźników czyniła to też wyjątkowo przejrzyście. Z ubolewaniem stwierdzam jednak, że Trybunał Obrachunkowy musiał wielokrotnie zgłaszać uwagi dotyczące problemów z procedurami zamówień publicznych i rekrutacji, które nadal nie doczekały się stosownej odpowiedzi ani rozwiązania.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Eurojust jest organem Unii Europejskiej pomagającym badaczom i przedstawicielom prokuratur z całej UE współpracować w walce z przestępczością transgraniczną. Agencja ta odgrywa kluczową rolę w procesach wymiany informacji i ekstradycji. Ze względu na szczególne znaczenie i wrażliwość tych kwestii Eurojust musi dysponować środkami pozwalającymi na skuteczne działanie, choć środków nigdy nie starcza, jak zawsze w przypadku wymiaru sprawiedliwości i zwalczania przestępczości.

Najważniejszym problemem wydaje się być skuteczne zarządzanie zasobami ludzkimi. Fakt, że 24 % stanowisk w Agencji pozostaje wolnych, a różne stanowiska kierownicze są zajmowane przez niekompetentne osoby, budzi obawy co do ciągłości i skuteczności działań Eurojustu.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Wstrzymałem się od głosu w sprawie omawianego dokumentu, chociaż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Eurojustu za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wstrzymałem się od głosu, gdyż Trybunał Obrachunkowy ponownie zidentyfikował, podobnie jak w poprzednich trzech latach, niedociągnięcia w procedurach udzielania zamówień publicznych. Trybunał Obrachunkowy ponownie odnotował też uchybienia w zakresie planowania i wdrażania procedur naboru, chociaż dotacje dla Agencji w 2009 roku były o 6,4 % wyższe niż w roku 2008.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie. W dzisiejszym głosowaniu udzielono Eurojustowi absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009. Głosowałem za udzieleniem absolutorium, gdyż po audytach przeprowadzonych przez Trybunał Obrachunkowy i Komisję Kontroli Budżetowej Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Eurojustowi i gratuluję Agencji wprowadzenia środków służących szacowaniu wartości rynkowej odpowiednich produktów i usług przed rozpoczęciem procedury udzielania zamówień. Uznaję tę inicjatywę za ważną praktykę, którą powinny stosować inne agencje. Z zadowoleniem przyjmuję ponadto roczny plan Agencji dotyczący zamówień na 2009 rok, który w znacznym stopniu pomógł jednostkom i służbom Eurojustu w zarządzaniu ofertami. Uważam, że te inicjatywy przyczyniają się do udzielania przez urzędnika zatwierdzającego lepszych wskazówek i sprawowania przezeń skuteczniejszej kontroli.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi administracyjnemu Eurojustu absolutorium z wykonania budżetu Eurojustu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi administracyjnemu Eurojustu absolutorium z wykonania budżetu Eurojustu za rok budżetowy 2009. Parlament z zadowoleniem odnotowuje, że Trybunał Obrachunkowy nie zgłasza uwag do poziomu środków przeniesionych i umorzonych w 2009 roku, a absolutorium z wykonania budżetu Agencji powinno w jeszcze większym stopniu opierać się na wynikach jej pracy w ciągu całego roku.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Nie głosowałam za udzieleniem absolutorium. Wynika to przede wszystkim z faktu, że zgodnie ze sprawozdaniem wdrożono zaledwie cztery z 26 zaleceń przedstawionych przez Służbę Audytu Wewnętrznego w 2008 roku, a wdrożenie 15 spośród pozostałych zaleceń jest już spóźnione o ponad rok. Problemom tym należy niezwłocznie zaradzić i dopiero wówczas będzie można udzielić absolutorium.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0145/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego dokumentu oraz zgadzam się z decyzją o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX) za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. W czerwcu 2009 roku zarząd Agencji przyjął wieloletni plan na lata 2010–2013, co umożliwi agencji lepsze planowanie działalności i ocenę związanego z nią ryzyka. Z zadowoleniem przyjmuję inicjatywę agencji dotyczącą uruchomienia w 2009 roku systemu zarządzania działalnością Agencji („Frontex Performance Management System”), który służy lepszemu informowaniu zarządu Agencji poprzez dostarczanie mu danych na temat skutków działań Agencji. Zgadzam się też ze sprawozdawcą, że Agencja powinna usprawnić zarządzanie finansami w zakresie zwrotu kosztów poniesionych przez państwa członkowskie, poprzez wspólne wskazanie wraz z państwami członkowskimi przyczyn wystąpienia problemu, co pozwoli na wspólne zastosowanie odpowiednich rozwiązań.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX) za rok 2009, gdyż w sprawozdaniu stwierdza się, że jej sprawozdanie i transakcje są jako całość właściwe, prawidłowe i zgodne z prawem. Muszę jednak zgodzić się ze stwierdzeniem zawartym w sprawozdaniu, że w związku z pewnymi niespójnościami, niewystarczająco przejrzystymi procedurami i przeniesieniami ujawnionymi w budżecie Agencja powinna usprawnić zarządzanie finansowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Wśród obowiązków Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX) należy wymienić wspieranie państw członkowskich w szkoleniu strażników granicznych, w tym ustanowienie wspólnych wytycznych co do szkolenia; przeprowadzanie analizy ryzyka; monitorowanie stosownych badań dotyczących kontroli i obserwacji zewnętrznych granic; wspieranie państw członkowskich we wszelkich sytuacjach wymagających zwiększonej pomocy operacyjnej i technicznej na zewnętrznych granicach; oraz zapewnienie państwom członkowskim niezbędnego wsparcia w obszarach, gdzie prowadzone są operacje związane z masowymi powrotami.

Rosnąca presja migracyjna na granice Unii oraz potrzeba koordynacji między państwami członkowskimi w pełni uzasadniają wyposażenie Agencji w środki niezbędne do wykonywania powierzonych jej zadań. Podzielam jednak niepokój sprawozdawcy związany z faktem zawyżenia o 27 % kosztów zaliczek dla organów granicznych, co wskazał Trybunał Obrachunkowy, oraz wypłaconymi w nadmiarze zaliczkami.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Wstrzymałem się od głosu w sprawie omawianego dokumentu, chociaż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (FRONTEX) za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wstrzymałem się od głosu, gdyż Parlament Europejski z zaniepokojeniem zauważa, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził przypadki przenoszenia środków, które zostały już wskazane w jego sprawozdaniach rocznych za lata 2006, 2007 i 2008; w szczególności wyraża ubolewanie z powodu wysokiego poziomu przenoszenia i anulowania środków począwszy od 2006 roku. Trybunał Obrachunkowy zgłosił też drugi rok z rzędu, iż agencja dokonywała wypłat na podstawie jednostronnych decyzji w sprawie przyznania dotacji, podpisanych przez agencję, chociaż obowiązujące przepisy nie przewidują instrumentu tego typu. Trybunał Obrachunkowy stwierdził we wszystkich ośmiu skontrolowanych przypadkach zawyżenie o 27 % kosztów zaliczek dla organów granicznych. W odniesieniu do działań zakończonych w 2009 roku musiano wydać ponad 40 nakazów odzyskania środków, aby odzyskać wypłacone w nadmiarze zaliczki. Budżet Agencji na rok 2009 był o niemal 28 % wyższy niż w roku poprzednim. Moim zdaniem należy wziąć pod uwagę poczynione spostrzeżenia i wyrażone obawy, a następnie podjąć właściwe działania.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Kontrola finansowa wykonania budżetu Unii Europejskiej następuje na trzech szczeblach: kontroli wewnętrznej w ramach każdej instytucji; kontroli zewnętrznej dokonywanej przez Europejski Trybunał Obrachunkowy; oraz procedury udzielenia absolutorium w Parlamencie. Głosowałem za udzieleniem absolutorium w odniesieniu do wykonania budżetu FRONTEX, gdyż audyty przeprowadzone przez Trybunał Obrachunkowy i Komisję Kontroli Budżetowej dowiodły, że wszystkie transakcje Agencji przeprowadzono w sposób w pełni zgodny z prawem i poprawny.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium FRONTEX, stwierdzam jednak, że Trybunał Obrachunkowy zgłosił drugi rok z rzędu, iż agencja dokonywała wypłat na podstawie jednostronnych decyzji w sprawie przyznania dotacji, podpisanych przez agencję, chociaż obowiązujące przepisy nie przewidują instrumentu tego typu. Zauważam, że kwota wypłacona w 2009 roku wynosiła ponad 28 000 000 euro, a w 2008 roku było to 17 000 000 euro. Z zadowoleniem przyjmuję jednak podjętą w reakcji na uwagi Trybunału inicjatywę Agencji dotyczącą podpisania umowy ramowej o partnerstwie z organami granicznymi państw członkowskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009. Parlament podkreśla, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Parlament wzywa Agencję do usprawnienia zarządzania finansami w zakresie zwrotu kosztów poniesionych przez państwa członkowskie, poprzez wspólne wskazanie wraz z państwami członkowskimi przyczyn wystąpienia problemu, co pozwoli na wspólne zastosowanie rozwiązań.

 
  
MPphoto
 
 

  Nikolaos Salavrakos (EFD), na piśmie (EL) W związku z rosnącą imigracją FRONTEX musi odgrywać aktywną rolę w ochronie granic europejskich. Zgodnie z danymi Agencji 95 % nielegalnych imigrantów przybywających do Europy przekracza granicę w Grecji. Deportacja nielegalnego imigranta kosztuje 6 500 euro, a na mocy rozporządzenia Dublin II odpowiedzialny jest za nią kraj wjazdu. Państwa członkowskie na zewnętrznych granicach UE znajdują się bez wyjątku pod presją imigracji i stały się europejskimi „obozami imigrantów”. Musimy wspierać FRONTEX zarówno finansowo, jak i operacyjnie, czyniąc zewnętrzne granice UE bezpieczniejszymi. Potrzebujemy też mechanizmu rozdysponowywania imigrantów między państwa członkowskie.

 
  
MPphoto
 
 

  Dominique Vlasto (PPE), na piśmie(FR) W głosowaniu nad absolutorium budżetowym definitywnie zatwierdzono wzrost nakładów europejskiej agencji FRONTEX na kontrolę zewnętrznych granic UE. Znaczny wzrost budżetu w latach 2006–2009 był niezbędny i usprawiedliwiony. To odpowiedź na potrzebę usprawnienia koordynacji działań państw członkowskich służących zwalczaniu nielegalnej imigracji. Jako symbol polityki migracyjnej Unii FRONTEX musi zapewnić wydatkowanie swojego budżetu na konkretne środki służące kontroli przepływów migrantów. W związku z tym przyjmuję z zadowoleniem uruchomienie systemu zarządzania działalnością, który dostarczy większej ilości informacji na temat działań Agencji. Zorientowany na wyniki system pomaga porównywać działania w czasie, a więc oceniać je. Głosowanie za absolutorium stanowi też moim zdaniem ważne przesłanie polityczne ze strony Parlamentu Europejskiego świadczące o poparciu dla europejskiej polityki imigracyjnej wypracowanej za kadencji francuskiej prezydencji UE. Bezpieczeństwo granic, za które poprzednio suwerennie odpowiadały państwa członkowskie, jest obecnie zapewniane na szczeblu europejskim. Wspólne zarządzanie granicami stanowi bardzo ważne zabezpieczenie umożliwiające pełne korzystanie z jednej z wolności podstawowych UE: swobodnego przepływu osób w ramach strefy Schengen.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Wstrzymałam się od głosu. Sprawozdanie roczne za 2009 rok zostało określone jako wiarygodne we wszystkich istotnych aspektach. Agencja wdrożyła też nowe inicjatywy służące analizie jej działalności, w tym jej skutków, oraz poprawie przejrzystości i obiektywności doboru personelu. Europejski Trybunał Obrachunkowy ponownie zidentyfikował jednak w 2009 roku niedociągnięcia, które wskazywano corocznie od 2006 roku. Fakt, iż jeszcze nie zaradzono tym uchybieniom i nie wdrożono skutecznych działań naprawczych, jest nie do przyjęcia.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0103/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Organu Nadzoru Europejskiego GNSS za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie roczne Organu za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Z zadowoleniem przyjmuję fakt, że większość działań i aktywów związanych z programami EGNOS i Galileo została przekazana w grudniu 2009 roku do Komisji. Zauważam, że ostateczny budżet na 2009 rok nie zawiera informacji o dochodach Organu. Wykryto również niedociągnięcia w procedurach naboru personelu. Agencja powinna naprawić te uchybienia i powiadomić Parlament Europejski o podjętych działaniach.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Organu Nadzoru Europejskiego GNSS za rok 2009, gdyż Organ był zarządzany sprawnie z punktu widzenia rachunkowości, a podane liczby uznano za wiarygodne. Pozostają jednak pewne niedociągnięcia w dziedzinie zasobów ludzkich, zwłaszcza w odniesieniu do procedur naboru personelu, które uznaje się za niewystarczająco przejrzyste. Mam w związku z tym nadzieję, że Organ podejmie wysiłki na rzecz dokonania usprawnień w tym zakresie.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Zadania Organu Nadzoru GNSS polegają na nadzorze nad zarządzaniem interesem publicznym w odniesieniu do powiązanych programów europejskich oraz wykonywaniu w stosunku do nich funkcji organu regulacyjnego. W dniu 1 stycznia 2007 r. Organowi przekazano kompetencje wspólnego przedsiębiorstwa Galileo, które zakończyło działalność 31 grudnia 2006 r. Organ ma tymczasową siedzibę w Brukseli; zgodnie z rozporządzeniem wykonuje on między innymi następujące obowiązki (podlegające obecnie rewizji): zarządzanie kontraktem z operatorem, któremu powierzono zarządzanie europejskim systemem wspomagania satelitarnego (EGNOS) odziedziczonym po wspólnym przedsiębiorstwie Galileo; koordynację działań państw członkowskich związanych z częstotliwościami niezbędnymi do działania systemu; współpracę z Komisją w zakresie opracowywania wniosków związanych z programem; modernizację systemu; zarządzanie wszystkimi aspektami związanymi z ochroną i bezpieczeństwem systemu; spełnianie roli europejskiego organu zatwierdzającego bezpieczeństwo GNSS; oraz zarządzanie działalnością badawczą niezbędną w celu rozwoju i promowania europejskich programów GNSS.

Ta lista kompetencji odzwierciedla znaczenie Organu Nadzoru GNSS i nadaje szczególne znaczenie stawianym mu wymaganiom, aby utrzymywał swoje działania i wydatki w ramach przydzielonego budżetu, jak też przestrzegał zasad wykonywania budżetu.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Wstrzymałem się od głosu w sprawie omawianego dokumentu, chociaż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Organu Nadzoru Europejskiego GNSS za rok budżetowy 2009. Budżet Organu na rok 2009 wyniósł 44 400 000 euro, a więc był o 64 % niższy od budżetu na rok 2008. Wstrzymałem się od głosu, gdyż Parlament z ubolewaniem wskazuje niedociągnięcia w procedurach naboru personelu, które zagrażają przejrzystości tych procedur. Procedury trzeba uczynić bardziej przejrzystymi, aby w przyszłości wyeliminować niepewność co do działań Organu.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) W dzisiejszym głosowaniu Parlament udzielił dyrektorowi wykonawczemu Organu Nadzoru Europejskiego GNSS absolutorium z wykonania budżetu Organu za rok budżetowy 2009. Głosowałem za udzieleniem absolutorium na podstawie ocen i sprawozdań sporządzonych przez Trybunał Obrachunkowy oraz Komisję Kontroli Budżetowej, które stwierdziły, iż uzyskały wystarczającą pewność, że sprawozdanie za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Głosowałem za udzieleniem absolutorium Organowi Nadzoru Europejskiego GNSS, gdyż Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Organu Nadzoru Europejskiego GNSS absolutorium z wykonania budżetu Organu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Organu Nadzoru Europejskiego GNSS absolutorium z wykonania budżetu Organu za rok budżetowy 2009. Parlament podkreśla niedociągnięcia w procedurach naboru personelu, które często zagrażają przejrzystości tych procedur. Parlament zauważa, że ostateczny budżet opublikowany przez Organ w dniu 31 marca 2010 r. nie pokrywał się z ostatecznym budżetem na rok 2009 zatwierdzonym przez zarząd i nie zawierał dochodów. Parlament wzywa w związku z tym Organ do naprawienia sytuacji i do poinformowania organu udzielającego absolutorium o zmianach.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0126/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego dokumentu oraz poparłem decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS na rok budżetowy 2009. Zgodnie z informacjami przedstawionymi przez Trybunał Obrachunkowy sprawozdanie roczne wspólnego przedsiębiorstwa za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wspólne przedsiębiorstwo znajduje się w początkowej fazie i do końca 2009 roku nie stworzyło w pełni systemu kontroli wewnętrznej oraz systemu informacji finansowej. Systemy te należy pomyślnie wdrożyć i jest to sprawa pilna. W 2009 roku stopień wykorzystania środków na zobowiązania i płatności przez wspólne przedsiębiorstwo wynosił odpowiednio 81 % i 20 %. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że wspólne przedsiębiorstwo znajduje się wciąż w początkowej fazie i dlatego zrozumiały jest stosunkowo niski stopień wykorzystania środków na płatności. Uważam też, że w świetle rozmiaru budżetu i złożoności swych zadań, wspólne przedsiębiorstwo powinno rozważyć ustanowienie komitetu ds. audytu podlegającego bezpośrednio Radzie Zarządzającej.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium wspólnemu przedsiębiorstwu ARTEMIS na rok 2009, gdyż zarządzało ono swoimi finansami wyjątkowo dobrze jak na agencję będącą nadal w początkowej fazie działania. W związku z tym uważam, że w przyszłości można wprowadzić udoskonalenia, a niespójności wykryte w sprawozdaniu za omawiany rok budżetowy można skorygować.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Wspólne przedsiębiorstwo Artemis będzie realizować wspólną inicjatywę technologiczną w zakresie wbudowanych systemów informatycznych. Celem tego partnerstwa publiczno-prywatnego jest zasadniczo wsparcie współfinansowania inicjatyw badawczych na szczeblu europejskim oraz usprawnienie współpracy między poszczególnymi podmiotami w sektorze. Jak słusznie wskazuje sprawozdawca, zostało ono ustanowione w celu definiowania i realizowania programu badań na rzecz rozwoju kluczowych technologii w zakresie systemów wbudowanych w różnych obszarach zastosowań w celu wzmocnienia konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju w Europie oraz umożliwienia powstawania nowych rynków i zastosowań społecznych. Przedsiębiorstwo jest wciąż w powijakach, co pozwala żywić wielkie oczekiwania co do jego przyszłych osiągnięć oraz liczyć na spełnienie nadziei dotyczących jego wpływu na inwestycje.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS na rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Ostateczny budżet na 2009 rok wspólnego przedsiębiorstwa obejmował środki na zobowiązania w wysokości 46 000 000 euro i środki na płatności w wysokości 8 000 000 euro, a stopień wykorzystania środków na zobowiązania i płatności wynosił odpowiednio 81 % i 20 %. Uważam, że wspólne przedsiębiorstwo znajduje się wciąż w początkowej fazie, i dlatego zrozumiały jest stosunkowo niski stopień wykorzystania środków na płatności.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie – (IT) Zarówno Trybunał Obrachunkowy, jak i Komisja Kontroli Budżetowej wydały pozytywną opinię na temat wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS na rok budżetowy 2009. Tak więc Parlament zagłosował dzisiaj za udzieleniem mu absolutorium za rok 2009. Przeprowadzone audyty wykazały, że sprawozdanie wspólnego przedsiębiorstwa jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Uważam jednak, że byłoby przydatne, gdyby wspólne przedsiębiorstwo zastosowało się do wezwania do poprawy dokumentacji dotyczącej procesów i działań IT oraz identyfikacji zagrożeń informatycznych, opracowania planu ciągłości działania i opracowania polityki ochrony danych.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium wspólnemu przedsiębiorstwu ARTEMIS, uważam jednak, że w świetle rozmiaru budżetu i złożoności swych zadań, wspólne przedsiębiorstwo powinno rozważyć ustanowienie komitetu ds. audytu podlegającego bezpośrednio Radzie Zarządzającej.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa na rok budżetowy 2009. Parlament podkreśla, że wspólne przedsiębiorstwo zostało ustanowione w grudniu 2007 roku w celu definiowania i realizowania programu badań na rzecz rozwoju kluczowych technologii w zakresie systemów wbudowanych w różnych obszarach zastosowań w celu wzmocnienia konkurencyjności i zrównoważonego rozwoju w Europie oraz umożliwienia powstawania nowych rynków i zastosowań społecznych.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0128/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oraz decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” za rok budżetowy 2009. Zgodnie z informacjami przedstawionymi przez Trybunał Obrachunkowy sprawozdanie roczne wspólnego przedsiębiorstwa za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wspólne przedsiębiorstwo znajduje się w początkowej fazie i do końca 2009 roku nie stworzyło w pełni systemu kontroli wewnętrznej oraz systemu informacji finansowej. Systemy te należy wdrożyć. Zgadzam się z opinią sprawozdawcy, że w świetle rozmiaru budżetu i złożoności swych zadań, wspólne przedsiębiorstwo powinno rozważyć ustanowienie komitetu ds. audytu podlegającego bezpośrednio Radzie Zarządzającej. Uważam też, że wspólne przedsiębiorstwo powinno dopracować postanowienia dotyczące członkostwa i współfinansowania. Mam nadzieję, że wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” przyśpieszy rozwój, zatwierdzenie i demonstrację w UE czystych technologii transportu lotniczego w celu ich jak najszybszego zastosowania.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie – (BG) Mam kilka uwag dotyczących funkcjonowania wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo”, dlatego też nie głosuję za udzieleniem mu absolutorium z wykonania budżetu za rok budżetowy 2009. Po pierwsze, od czasu ustanowienia wspólnego przedsiębiorstwa w 2007 roku nie podpisano umowy z Belgią dotyczącej lokalizacji biura, przywilejów i immunitetów oraz innego wsparcia. Jak przedsiębiorstwo może prawidłowo funkcjonować bez zaspokojenia tych podstawowych potrzeb? Nie dziwi fakt, że działalność badawcza prefinansowana w 2008 roku nie została w pełni wdrożona w ciągu 2009 roku oraz wykorzystano jedynie 65 % środków wstępnych. Najbardziej niepokoi mnie jednak fakt, że wspólne przedsiębiorstwo nie wdrożyło jeszcze w pełni swoich systemów kontroli wewnętrznej i sprawozdawczości finansowej, co zagraża przejrzystości w wydatkowaniu pieniędzy pochodzących od podatników europejskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” za rok 2009, gdyż pomimo pewnych uchybień w budżecie przedsiębiorstwa uważam, że możemy być pewni, iż wyniki kontroli w przyszłości poprawią się, jako że przedsiębiorstwo znajduje się nadal w początkowej fazie działalności.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powstało ze względu na potrzebę działania na rzecz przyspieszenia rozwoju, zatwierdzenia i demonstracji w UE czystych technologii transportu lotniczego w celu ich jak najszybszego zastosowania. Podobnie jak w przypadku wspólnego przedsiębiorstwa ARTEMIS, znajduje się ono na początkowym etapie działalności. Nie oznacza to jednak, że pewnych procedur i praktyk nie należy już skorygować, zwłaszcza w dziedzinach związanych ze strukturą budżetową, jak słusznie wskazał sprawozdawca.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” za rok budżetowy 2009. Wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” powstało w grudniu 2007 roku, aby przyspieszyć rozwój, zatwierdzenie i demonstrację w UE czystych technologii transportu lotniczego w celu ich jak najszybszego zastosowania. Wspólne przedsiębiorstwo znajduje się w początkowej fazie i do końca 2009 roku nie stworzyło w pełni systemu kontroli wewnętrznej oraz systemu informacji finansowej. Ostateczny budżet na 2009 rok wspólnego przedsiębiorstwa obejmował środki na zobowiązania w wysokości 91 000 000 euro i środki na płatności w wysokości 60 000 000 euro, a stopień wykorzystania środków na zobowiązania i płatności wynosił odpowiednio 98 % i 1 %. Uważam, że wspólne przedsiębiorstwo znajduje się wciąż w początkowej fazie, i dlatego zrozumiały jest stosunkowo niski stopień wykorzystania środków na płatności.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie – (IT) Zarówno Trybunał Obrachunkowy, jak i Komisja Kontroli Budżetowej wydały pozytywną opinię na temat wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” na rok budżetowy 2009. Tak więc Parlament zagłosował dzisiaj za udzieleniem mu absolutorium za rok 2009. Przeprowadzone audyty wykazały, że budżet wspólnego przedsiębiorstwa jest wiarygodny, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Uważam jednak, że byłoby przydatne, gdyby wspólne przedsiębiorstwo zastosowało się do wezwania do zakończenia wdrożenia systemu kontroli wewnętrznej i informacji finansowej, przed wszystkim ze względu na rozmiar swojego budżetu i złożoność stojących przed nim zadań.

 
  
MPphoto
 
 

  Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz (PPE), na piśmie (PL) Panie Przewodniczący! Głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” za rok budżetowy 2009. Zdaję sobie sprawę z faktu, że wspólne przedsiębiorstwo w dalszym ciągu znajduje się na etapie rozruchu. Niestety na tym etapie powstały liczne opóźnienia w projektach, przy wykorzystaniu 65 % środków wstępnych. Dodatkowo nie została do tej pory ustalona siedziba w Belgii, co zdecydowanie utrudnia sprawne funkcjonowanie przedsiębiorstwa „Czyste niebo”.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium wspólnemu przedsiębiorstwu „Czyste niebo”. Zdaję sobie sprawę, że wspólne przedsiębiorstwo jest nadal na etapie rozruchu. Niepokoi mnie niemniej fakt, że działalność badawcza prefinansowana przez Komisję w 2008 roku na rzecz wspólnego przedsiębiorstwa nie została w pełni wdrożona w ciągu 2009 roku oraz że ze względu na opóźnienia w projektach wykorzystano jedynie 8 700 000 euro, czyli 65 % środków wstępnych w wysokości 13 600 000 euro. Jestem szczególnie zaniepokojony faktem, że przyjęcie, struktura i prezentacja zatwierdzonego budżetu wspólnego przedsiębiorstwa na 2009 rok były niezgodne z rozporządzeniem (WE) nr 71/2008 ustanawiającym wspólne przedsiębiorstwo „Czyste niebo” i z regulaminem finansowym wspólnego przedsiębiorstwa. Wzywam zatem wspólne przedsiębiorstwo do szybkiego rozwiązania tego poważnego problemu.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsiębiorstwa „Czyste niebo” absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsiębiorstwa za rok budżetowy 2009. Parlament jest zdania, że w świetle rozmiaru budżetu i złożoności swych zadań, wspólne przedsiębiorstwo powinno rozważyć ustanowienie komitetu ds. audytu podlegającego bezpośrednio Radzie Zarządzającej.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0129/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania oraz poparłem decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu Wspólnego przedsiębiorstwa na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych za rok budżetowy 2009. Zgodnie z informacjami przedstawionymi przez Trybunał Obrachunkowy sprawozdanie roczne Wspólnego przedsiębiorstwa za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wspólne przedsiębiorstwo znajduje się w początkowej fazie i do końca 2009 roku nie stworzyło w pełni systemu kontroli wewnętrznej oraz systemu informacji finansowej. Systemy te należy wdrożyć. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Wspólne przedsiębiorstwo powinno dopracować przepisy dotyczące członkostwa i współfinansowania oraz dokończyć wdrożenie systemu kontroli wewnętrznej i systemu informacji finansowej. Mam nadzieję, że w przyszłości Wspólne przedsiębiorstwo na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych poprawi skuteczność i wydajność procesu opracowywania leków, pomagając sektorowi farmaceutycznemu produkować skuteczniejsze i bezpieczniejsze leki innowacyjne.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Moim zdaniem Wspólne przedsiębiorstwo na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych powinno być w pełni finansowane przez firmy farmaceutyczne lub przez jego pozostałych członków, którzy są najbardziej zainteresowani działaniem tego podmiotu. Z tego powodu nie popieram udzielenia absolutorium z wykonania budżetu tego podmiotu za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie – (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium za 2009 rok Wspólnemu przedsiębiorstwu na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych, gdyż zgodnie ze sprawozdaniem Trybunał Obrachunkowy uznał sprawozdanie przedsiębiorstwa i transakcje leżące u jego podstaw za wiarygodne. Uważam jednak, że choć jest to w pewnym stopniu usprawiedliwione, gdyż znajduje się ono nadal w fazie rozruchu, przedsiębiorstwo powinno dokończyć wdrożenie systemów kontroli oraz działać w nadchodzących latach w staranniejszy i przejrzystszy sposób.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Wspólne przedsiębiorstwo powstało w celu opracowywania skuteczniejszych i efektywniejszych leków, aby sektor farmaceutyczny mógł produkować bezpieczniejsze i skuteczniejsze leki innowacyjne. W związku z tym celem Wspólnego przedsiębiorstwa jest przyczynienie się do realizacji siódmego programu ramowego oraz wspieranie badań i rozwoju w sektorze farmaceutycznym w państwach członkowskich oraz krajach uczestniczących w siódmym programie ramowym. Zachęca ono do udziału w swoich działaniach małe i średnie przedsiębiorstwa, ułatwiając współpracę między sektorem prywatnym a uczelniami. Jest ono nadal w stadium embrionalnym, trudno więc przewidzieć przyszły sposób tworzenia jego budżetu, powinno jednak w szczególności dążyć do pełnego wdrożenia swoich systemów kontroli wewnętrznej i informacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg Wspólnego przedsiębiorstwa na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wspólne przedsiębiorstwo na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych zostało ustanowione w lutym 2007 roku w celu znaczącej poprawy skuteczności i wydajności procesu opracowywania leków, co w perspektywie długoterminowej miałoby doprowadzić do tego, aby sektor farmaceutyczny produkował skuteczniejsze i bezpieczniejsze leki innowacyjne. Wspólne przedsiębiorstwo znajduje się w początkowej fazie i do końca 2009 roku nie stworzyło w pełni systemu kontroli wewnętrznej oraz systemu informacji finansowej. Ostateczny budżet na 2009 rok Wspólnego przedsiębiorstwa obejmował środki na zobowiązania w wysokości 82 000 000 euro i środki na płatności w wysokości 82 000 000 euro, a stopień wykorzystania środków na zobowiązania i płatności wynosił odpowiednio 97 % i 1 %.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Wobec stwierdzenia Trybunału Obrachunkowego, iż uzyskał on wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe, głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Wspólnego przedsiębiorstwa na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych za rok budżetowy 2009. Jak wiemy, każda debata na temat absolutorium ma konkretny kontekst, a kontekstem dzisiejszej debaty jest kryzys gospodarczy i finansowy, który stwarza w niektórych państwach członkowskich problemy natury finansowej i budżetowej. Dlatego też, również ze względu na to, że wiąże się to ze skuteczniejszą kontrolą, przyłączam się do wezwania, aby Wspólne przedsiębiorstwo włączyło do swoich przepisów finansowych szczególne odniesienie do uprawnień Służby Audytu Wewnętrznego Komisji jako audytora wewnętrznego.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Wspólnego przedsiębiorstwa na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych za rok budżetowy 2009. Wzywam Wspólne przedsiębiorstwo do pilnego dokończenia wdrożenia jego systemów kontroli wewnętrznej i informacji finansowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu Wspólnego przedsiębiorstwa na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych absolutorium z wykonania budżetu Wspólnego przedsiębiorstwa za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu Wspólnego przedsiębiorstwa na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych absolutorium z wykonania budżetu Wspólnego przedsiębiorstwa za rok budżetowy 2009. Parlament wzywa do włączenia do przepisów finansowych wspólnej inicjatywy technologicznej szczególnego odniesienia do uprawnień Służby Audytu Wewnętrznego Komisji jako audytora wewnętrznego na podstawie przepisu znajdującego się w ramowym rozporządzeniu finansowym dotyczącym organów Wspólnoty.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0124/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania oraz poparłem decyzję o udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsięwzięcia SESAR. Zgodnie z informacjami przedstawionymi przez Trybunał Obrachunkowy sprawozdanie roczne wspólnego przedsięwzięcia SESAR za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Wspólne przedsięwzięcie znajduje się w początkowej fazie i do końca 2009 roku nie stworzyło w pełni systemu kontroli wewnętrznej oraz systemu informacji finansowej. Systemy te należy wdrożyć. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że wspólne przedsięwzięcie powinno zacząć wdrażanie zintegrowanego systemu zarządzania pozwalającego na przydzielanie kosztów do poszczególnych pakietów prac i źródeł finansowania kosztów operacyjnych, które mają zostać wskazane. Ponadto ważne jest określenie warunków, pod którymi niewykorzystane środki są przenoszone na kolejny rok.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Wspólne przedsięwzięcie w celu opracowania europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym nowej generacji (SESAR) jest ważną inicjatywą. W czasach kryzysu finansowego i trudności w wielu państwach członkowskich nie sądzę jednak, aby stosowne było wydawanie milionów euro w ten sposób.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium wspólnemu przedsięwzięciu SESAR na rok 2009, gdyż to niedawno utworzone przedsięwzięcie przekonało Trybunał Obrachunkowy o swojej wiarygodności. Działania omawianej instytucji na rzecz zakończenia wdrożenia systemów kontroli wewnętrznej są dobrze znane, sądzę jednak, że należy dołożyć dodatkowych wysiłków w tej dziedzinie, aby zagwarantować przejrzystość i wiarygodność jej sprawozdań.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Celem wspólnego przedsięwzięcia jest modernizacja europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym; powinno ono połączyć wysiłki państw Unii w zakresie badań i rozwoju w ramach programu badawczego w dziedzinie zarządzania ruchem lotniczym w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej (Single European Sky Air Traffic Management Research – SESAR).

Zapewnienie bezpieczeństwa Europejczykom, którzy coraz częściej korzystają z usług linii lotniczych, jak też pracownikom tych linii, wymaga pewnego poziomu wyników w poszukiwaniu najlepszych rozwiązań w dziedzinie zarządzania takim ruchem, jak też w monitorowaniu i porównywaniu metodyki stosowanej już w poszczególnych krajach członkowskich tak, aby wszyscy stosowali najlepsze praktyki oraz bezpieczne, oszczędne i innowacyjne rozwiązania.

Podobnie jak w przypadku innych przedsiębiorstw na wczesnym etapie funkcjonowania, SESAR nie wdrożył jeszcze w pełni systemu kontroli wewnętrznej ani informacji finansowej. Należy to jak najszybciej uczynić.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie − (LT) Poparłem omawiany dokument, gdyż stosowna komisja zatwierdziła zamknięcie ksiąg wspólnego przedsięwzięcia SESAR za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są zgodne z prawem i prawidłowe. Ostateczny budżet na 2009 rok wspólnego przedsięwzięcia obejmował środki na zobowiązania w wysokości 325 000 000 euro i środki na płatności w wysokości 157 000 000 euro, a stopień wykorzystania środków na zobowiązania i płatności wynosił odpowiednio 97,1 % i 43,2 %. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, że w 2009 roku zostały podjęte istotne kroki w celu ustanowienia systemów kontroli, ale wyraża zaniepokojenie faktem, że zintegrowane narzędzie służące do zarządzania informacjami finansowymi, budżetowymi i operacyjnymi nie zostało wprowadzone przed końcem roku. W odpowiedzi wspólne przedsięwzięcie podało jednak, że systemy finansowe zostały wdrożone do maja 2010 roku. Trzeba wyeliminować przypadki, w których systemy kontroli wewnętrznej nie działają poprawnie.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Mimo pewnych luk oraz uchybień ujawnionych przez Trybunał Obrachunkowy podczas analizy i oceny budżetu wspólnego przedsięwzięcia SESAR głosowałem za udzieleniem mu absolutorium za rok budżetowy 2009. Sądzę jednak, że aby uniknąć popełnienia tych samych błędów przy wdrażaniu procedur w przyszłości, SESAR powinien opracować i wdrożyć systemy kontroli wewnętrznej oraz system informacji finansowej, który umożliwi jak najbardziej wiarygodną i najdokładniejszą ocenę transakcji budżetowych za każdy rok budżetowy.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsięwzięcia SESAR za rok budżetowy 2009. Jestem niemniej zaniepokojony, że zintegrowany system zarządzania, pozwalający na przydzielanie kosztów do poszczególnych pakietów prac i źródeł finansowania kosztów operacyjnych, które mają zostać wskazane, nie został wprowadzony do grudnia 2009 roku.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − Niniejszym udziela się dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsięwzięcia SESAR absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsięwzięcia za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Dzisiejszą rezolucją Parlament udziela dyrektorowi wykonawczemu wspólnego przedsięwzięcia SESAR absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsięwzięcia za rok budżetowy 2009. Parlament z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż sprawozdanie wspólnego przedsięwzięcia za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są we wszystkich istotnych aspektach zgodne z prawem i prawidłowe.

 
  
  

Sprawozdanie: Bernhard Rapkay (A7-0152/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), na piśmie (RO) Odpowiedzialność za oświadczenia publiczne wygłaszane przez posłów do PE spoczywa przede wszystkim na osobach je wygłaszających. Parlament interweniuje jedynie w wyjątkowych przypadkach, analizując kontekst, okoliczności lub to, czy osoba, która wygłosiła oświadczenie publiczne, była do tego uprawniona czy też nie. Działanie takie jest jednak konieczne, gdy osobę, która wygłosiła oświadczenie, pociąga się do odpowiedzialności za treść wyrażanych idei. Taki właśnie wyjątkowy przypadek, który Parlament Europejski miał obowiązek zbadać, zachodzi w przypadku posła do PE Luigiego de Magistrisa, który został pozwany przed sądem we własnym kraju w związku z wywiadem udzielonym włoskiej gazecie w roli członka partii politycznej reprezentowanej w strukturach europejskich. Pomijając kwestię samego wystąpienia lub jego implikacji w polityce wewnętrznej, prawo posła do PE do wyrażania opinii musi być uznane za przejaw wolności, a tym samym zasługuje na obronę.

Podobnie jak Luigi de Magistris, każdy poseł do PE cieszy się immunitetem chroniącym go przed dochodzeniem lub zatrzymaniem w związku z wygłoszonymi opiniami lub stanowiskiem zajętym w głosowaniu. Jakakolwiek próba powstrzymania posłów do PE od wyrażania opinii na temat kwestii dotyczących interesu publicznego jest nie do przyjęcia w społeczeństwie demokratycznym.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Omawiane sprawozdanie dotyczy wniosku pana posła Luigiego de Magistrisa o skorzystanie z immunitetu i przywilejów na mocy art. 8 i 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz art. 68 Konstytucji Republiki Włoskiej zmienionej ustawą konstytucyjną nr 3 z dnia 29 października 1993 r., gdyż Luigi de Magistris został pozwany przed sądem w Benevento przez Clemente Mario Mastellę, posła do Parlamentu Europejskiego, w związku z wywiadem, jakiego udzielił jednej z włoskich gazet. Biorąc pod uwagę ustaloną praktykę w Parlamencie i uwzględniając fakt, że postępowanie prawne ma charakter cywilny lub administracyjny, jak też mając świadomość opinii Komisji Prawnej, opowiadam się za uchyleniem immunitetu parlamentarnego pana posła de Magistrisa.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie − (LT) Poparłem omawiane sprawozdanie, gdyż zdaniem Komisji Prawnej, udzielając rzeczonego wywiadu, Luigi de Magistris wykonywał swoje obowiązki jako poseł do Parlamentu Europejskiego i prowadził działalność polityczną, przedstawiając wyborcom swoją opinię na temat sprawy o znaczeniu publicznym. Dążenie do uniemożliwienia posłom do Parlamentu wyrażania swoich opinii w kwestiach leżących w uzasadnionym interesie publicznym i stanowiących przedmiot zaniepokojenia opinii publicznej oraz do uniemożliwienia krytykowania swoich przeciwników politycznych poprzez wszczynanie postępowań prawnych jest nie do zaakceptowania w demokratycznym społeczeństwie i sprzeczne z art. 8 wymienionego wyżej protokołu, którego celem jest ochrona wolności wyrażania opinii przez posłów w trakcie wykonywania swoich obowiązków w interesie Parlamentu jako instytucji Unii Europejskiej. Wobec powyższego i zgodnie z art. 6 ust. 3 Regulaminu PE, po rozpatrzeniu argumentów za i przeciw w odniesieniu do skorzystania przez posła z immunitetu, Komisja Prawna zaleca, aby Parlament Europejski wydał zgodę na skorzystanie z immunitetu poselskiego przez Luigiego de Magistrisa.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, gdyż zdaniem odpowiedniej komisji, udzielając rzeczonego wywiadu, Luigi de Magistris wykonywał swoje obowiązki jako poseł do Parlamentu Europejskiego i prowadził działalność polityczną, przedstawiając wyborcom swoją opinię na temat sprawy o znaczeniu publicznym. Dążenie do uniemożliwienia posłom do Parlamentu wyrażania swoich opinii w kwestiach leżących w uzasadnionym interesie publicznym i stanowiących przedmiot zaniepokojenia opinii publicznej oraz do uniemożliwienia krytykowania swoich przeciwników politycznych poprzez wszczynanie postępowań prawnych jest nie do zaakceptowania w demokratycznym społeczeństwie i sprzeczne z art. 8 wymienionego wyżej protokołu, którego celem jest ochrona wolności wyrażania opinii przez posłów w trakcie wykonywania swoich obowiązków w interesie Parlamentu jako instytucji Unii Europejskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Alexander Mirsky (S&D), na piśmie − Pana posła de Magistrisa pozwano przed sądem, zarzucając mu pomówienie. W związku z tym zwrócił się on do Parlamentu Europejskiego o ochronę jego immunitetu i przywilejów parlamentarnych. Zgodnie z wymową sprawozdania Komisja Prawna zaleca, aby Parlament Europejski wydał zgodę na skorzystanie z immunitetu poselskiego przez Luigiego de Magistrisa. Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) Parlament otrzymał wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego posła Luigiego de Magistrisa, który został pozwany przed sądem w Benevento przez Clemente Mario Mastellę, posła do Parlamentu Europejskiego, w związku z wywiadem, jakiego pan poseł de Magistris udzielił jednej z włoskich gazet w dniu 31 października 2009 r.

Komisja Prawna wydała w tej sprawie opinię, przyjmując sprawozdanie, w którym opowiedziała się za odmową uchylenia jego immunitetu parlamentarnego. Uznano, że w chwili wygłoszenia swoich uwag pan poseł de Magistris wykonywał swoje obowiązki posła do Parlamentu Europejskiego. Zgodnie ze sprawozdaniem wykonywał on swoje obowiązki jako poseł do Parlamentu Europejskiego i prowadził działalność polityczną, przedstawiając wyborcom swoją opinię na temat sprawy o znaczeniu publicznym.

Głosowałam za przyjęciem sprawozdania, gdyż jestem przekonana o konieczności zapewnienia wolności wypowiedzi posłów podczas wykonywania ich obowiązków, jak też w celu obrony interesów Parlamentu Europejskiego jako instytucji. Pragnę jednak dodać, że uważam, iż osoby pełniące funkcje polityczne – w tym posłowie do Parlamentu – powinny nieodmiennie przestrzegać w swoich wypowiedziach zasad prawdomówności i szacunku wobec innych, co nie zawsze ma miejsce.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Głosowałem za zgodą na skorzystanie z immunitetu poselskiego przez pana posła de Magistrisa, gdyż udzielając rzeczonego wywiadu, wykonywał on swoje obowiązki jako poseł do Parlamentu Europejskiego i prowadził działalność polityczną, przedstawiając wyborcom swoją opinię na temat sprawy o znaczeniu publicznym.

 
  
  

Sprawozdanie: Bernhard Rapkay (A7-0154/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Bronię prawa posła Gollnischa do skorzystania z przywilejów i immunitetu oraz uważam, że prześladowania, jakie go spotykają, mają naturę wyłącznie polityczną. Jego immunitet należy utrzymać, by mógł nadal wykonywać swoje obowiązki jako pełnoprawny poseł do Parlamentu Europejskiego. W takich przypadkach głosowanie nad zgodą na skorzystanie przez posła lub posłankę do PE z immunitetu odbywa się podczas sesji miesięcznej (oczywiście gdy należy on lub ona do dużej grupy politycznej), sądzę więc, że w Parlamencie Europejskim obowiązuje czasem podwójna moralność, co podkopuje zaufanie do całej instytucji.

 
  
MPphoto
 
 

  Anne Delvaux (PPE), na piśmie(FR) Wiedzą Państwo, jak przywiązana jestem do wolności demokratycznych… Bruno Gollnisch, poseł do PE i guru intelektualny Frontu Narodowego, wystąpił z wnioskiem o skorzystanie z immunitetu parlamentarnego w związku ze środkami zastosowanymi przez władze francuskie w ramach postępowania karnego prowadzonego z udziałem pana posła Gollnischa jako przewodniczącego grupy Frontu Narodowego w radzie regionalnej Rodan-Alpy; w sprawie tej roszczenie o odszkodowanie wniosła w styczniu 2009 roku za nawoływanie do nienawiści na tle rasowym Międzynarodowa Liga przeciwko Rasizmowi i Antysemityzmowi.

Zgodnie z art. 8 rozdziału dotyczącego prawa i procedury w odniesieniu do immunitetu posłów do Parlamentu Europejskiego nie można wobec nich prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych. To samo stwierdza się w art. 26 ust. 2 Konstytucji Republiki Francuskiej.

W chwili, gdy Front Narodowy osiąga wysokie wyniki we francuskich sondażach, i gdy można kwestionować przejście tej partii do głównego nurtu (zarówno na płaszczyźnie medialnej, jak i politycznej), cieszę się, że Parlament Europejski nie wyrazi zgody na skorzystanie przez pana posła Gollnischa z immunitetu parlamentarnego, i wzywam do jego uchylenia, by sądy mogły wykonywać swoją pracę.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Omawiane sprawozdanie dotyczy wniosku pana posła Bruno Gollnischa o skorzystanie z immunitetu i przywilejów. Wniosek złożono, gdy francuska policja usiłowała go aresztować, aby stawił się przed francuską władzą sądowniczą w związku ze sprawą dotyczącą wyrażania opinii politycznych. Sprawa dotyczy oskarżenia o nawoływanie do nienawiści na tle rasowym wniesionego przez Międzynarodową Ligę przeciwko Rasizmowi i Antysemityzmowi (LICRA) po publikacji komunikatu prasowego na stronie internetowej grupy Frontu Narodowego, której przewodniczącym był pan poseł Gollnisch, w radzie regionalnej Rodan-Alpy. Biorąc pod uwagę ustaloną praktykę w Parlamencie oraz opinię Komisji Prawnej, zgadzam się ze stanowiskiem sprawozdawcy i głosuję za uchyleniem immunitetu parlamentarnego pana posła Gollnischa.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie, gdyż wniosek pana posła Gollnischa o skorzystanie z immunitetu nie zawiera odniesienia do art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, w związku z czym nie ma on zastosowania. W celu podjęcia decyzji o utrzymaniu lub nieutrzymaniu immunitetu parlamentarnego Parlament stosuje swoje własne spójne zasady. W niniejszej sprawie Komisja nie znalazła dowodów wskazujących na zaistnienie wystarczająco poważnego i precyzyjnego podejrzenia, że sprawę wniesiono z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła.

Po drugie, sprawa nie dotyczy działalności politycznej Bruno Gollnischa jako posła do Parlamentu Europejskiego. Dotyczy ona natomiast działalności Bruno Gollnischa o charakterze wyłącznie regionalnym i lokalnym jako radnego rady regionalnej Rodan-Alpy, a więc mandatu odmiennego od mandatu posła do Parlamentu Europejskiego. Po trzecie, Bruno Gollnisch złożył wyjaśnienia w sprawie opublikowania inkryminowanego komunikatu prasowego przez grupę polityczną rady regionalnej Rodan-Alpy, której jest członkiem, twierdząc, że został on napisany przez zespół Frontu Narodowego z tego regionu, w tym przez osobę odpowiedzialną za komunikację. Skorzystanie z immunitetu parlamentarnego w takiej sytuacji należy uznać za nienależyte rozszerzenie zakresu obowiązywania tych zasad, których celem jest uniknięcie zakłócenia funkcjonowania i niezależności Parlamentu. Ponadto decyzja, w jakim stopniu francuskie prawo dotyczące nawoływania do nienawiści na tle rasowym zostało naruszone i jakie mogą być tego konsekwencje sądowe, nie należy do Parlamentu, lecz do właściwych organów sądowych. Po rozpatrzeniu wszystkich argumentów Komisja Prawna zaleca, aby Parlament Europejski uchylił immunitet parlamentarny posła Bruno Gollnischa.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Po rozważeniu argumentów za uchyleniem i przeciw uchyleniu immunitetu posła, zgadzam się z zaleceniem Komisji Prawnej, aby Parlament Europejski uchylił immunitet parlamentarny posła Bruno Gollnischa.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie (FR) Stygmatyzacja i nawoływanie do nienawiści ze względu na przynależność religijną są uznawane we Francji za przestępstwo, a sytuacja ta jest równoznaczna z flagrante delicto. Pan poseł Gollnisch publicznie poparł oburzający komunikat prasowy, w którym muzułmanów zrównano z bandytami. Mówi się w nim też o „inwazji i niszczeniu naszych wartości kulturowych przez islam”. Pan poseł Gollnisch będzie mógł się bronić; pozwoli na to uchylenie jego immunitetu. Dlatego też głosuję za odrzuceniem jego wniosku o skorzystanie z immunitetu parlamentarnego.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) Pan poseł Gollnisch wystąpił z wnioskiem o skorzystanie z immunitetu parlamentarnego w związku ze środkami, które w ocenie posła ograniczają jego wolność, zastosowanymi przez władze francuskie w ramach postępowania sądowego w sprawie skargi z powództwa cywilnego z roszczeniem odszkodowania (plainte avec constitution de partie civile) wniesionej dnia 26 stycznia 2009 r. przez Międzynarodową Ligę przeciwko Rasizmowi i Antysemityzmowi przeciwko anonimowej osobie za nawoływanie do nienawiści na tle rasowym. Uznano, że sprawa nie dotyczy działalności politycznej Bruno Gollnischa jako posła do Parlamentu Europejskiego, dotyczy ona natomiast jego działalności o charakterze wyłącznie regionalnym i lokalnym jako radnego regionu Rodan-Alpy, w którym mandat – odmienny od mandatu posła do Parlamentu Europejskiego – uzyskał w wyniku bezpośrednich wyborów powszechnych. Nie znaleziono dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli zamiaru zaszkodzenia politycznej działalności posła. Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, w którym podjęto decyzję o nieutrzymaniu immunitetu i przywilejów Bruno Gollnischa, pozostawiając właściwym organom sądowym decyzję, przy poszanowaniu wszelkich gwarancji demokratycznych, w jakim stopniu francuskie prawo dotyczące nawoływania do nienawiści na tle rasowym zostało naruszone i jakie mogą być tego konsekwencje sądowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Sprawa nie dotyczy działalności politycznej Bruno Gollnischa jako posła do PE, lecz dotyczy jego działalności o charakterze wyłącznie regionalnym i lokalnym jako radnego regionu Rodan-Alpy. Dlatego też zdecydowaliśmy się nie utrzymywać immunitetu.

 
  
  

Sprawozdanie: Bernhard Rapkay (A7-0155/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Bronię prawa posła Gollnischa do skorzystania z przywilejów i immunitetu oraz uważam, że prześladowania, jakie go spotykają, mają naturę wyłącznie polityczną. Jego immunitet należy utrzymać, by mógł nadal wykonywać swoje obowiązki jako pełnoprawny poseł do Parlamentu Europejskiego. Dlatego też głosowałem przeciwko uchyleniu jego immunitetu.

 
  
MPphoto
 
 

  Andrew Henry William Brons (NI), na piśmie Głosowałem przeciwko uchyleniu immunitetu parlamentarnego pana posła Gollnischa, ponieważ: 1. Wierzę w wolność słowa, a wypowiedź, której dotyczyła skarga, nie nawoływała do przemocy, ani też nie była obelżywa ani obraźliwa. Uwagi w niej zawarte dotyczyły nietolerancji islamskich reżimów wobec ludzi uznawanych za heretyków. 2. Przed tymi niezwykle ważnymi głosowaniami, które dotyczą podstawowych praw posła do PE, nie dopuszczono do debaty. 3. Wniosek o uchylenie immunitetu Bruno Gollnischa i ostateczna decyzja o jego uchyleniu były niespójne z wnioskiem o utrzymanie immunitetu niemieckiego posła do PE Elmara Broka chroniącego go przed dochodzeniem w sprawie (zarzucanego) przestępstwa finansowego polegającego na uchylaniu się od opodatkowania. Jest oczywiste, że oskarżenie, wniesione przez prywatną organizację, służy nękaniu pana posła Gollnischa oraz pozbawieniu go uzyskanego mandatu i dobrego imienia.

 
  
MPphoto
 
 

  Philip Claeys (NI), na piśmie (NL) Sam fakt, że posłowi, któremu zagraża utrata immunitetu parlamentarnego, nie dano szansy, by mógł bronić się podczas posiedzenia plenarnego, jest powodem, by zagłosować za odrzuceniem przedmiotowego sprawozdania, w którym opowiedziano się za uchyleniem immunitetu. Skandaliczne i niezgodne z zasadami jest też to, że parlamentarzyści mogą stracić immunitet i trafić przed sąd za wyrażanie opinii. Jeżeli Parlament Europejski pragnie być w przyszłości traktowany poważnie przez wyborców, musi jednoznacznie i bezkompromisowo stanąć w obronie prawa posłów i wszystkich obywateli Europy do wolności wypowiedzi.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczy wniosku o uchylenie przywilejów i immunitetu posła Bruno Gollnischa skierowanego do Parlamentu Europejskiego przez prokuratora Sądu Apelacyjnego w Lyonie w związku z postępowaniem karnym prowadzonym przez ten sąd dotyczącym skargi z powództwa cywilnego z roszczeniem odszkodowania wniesionej dnia 26 stycznia 2009 r. przez Międzynarodową Ligę przeciwko Rasizmowi i Antysemityzmowi (LICRA) w związku z publikacją komunikatu prasowego na stronie internetowej grupy Frontu Narodowego, której przewodniczącym był pan poseł Gollnisch, w radzie regionalnej Rodan-Alpy. Biorąc pod uwagę ustaloną praktykę w Parlamencie, z uwzględnieniem faktu, że wniosek o immunitet parlamentarny jest w tym przypadku nadużywany, oraz opinię Komisji Prawnej, zgadzam się ze stanowiskiem sprawozdawcy i głosuję za uchyleniem immunitetu parlamentarnego pana posła Gollnischa.

 
  
MPphoto
 
 

  Nick Griffin (NI), na piśmie Głosowałem przeciwko uchyleniu immunitetu parlamentarnego pana posła Gollnischa, ponieważ: 1. Wolność słowa jest podstawową wartością naszego społeczeństwa i kamieniem węgielnym naszej demokracji. Przeciwnicy polityczni nie powinni jej ograniczać. Wypowiedź przypisana panu posłowi Gollnischowi nie nawoływała do przemocy, ani też nie była obelżywa ani obraźliwa. Dotyczyła nietolerancji islamskich reżimów wobec niewiernych. 2. Przed głosowaniami w tej sprawie, które dotyczą podstawowych praw posła do PE, nie dopuszczono do debaty. 3. Wniosek o uchylenie immunitetu Bruno Gollnischa i motywowana politycznie decyzja o jego uchyleniu były niespójne z wnioskiem o utrzymanie immunitetu niemieckiego posła do PE Elmara Broka chroniącego go przed dochodzeniem w sprawie (zarzucanego) przestępstwa finansowego polegającego na uchylaniu się od opodatkowania.

Jest oczywiste, że oskarżenie, wniesione przez prywatną organizację, służy nękaniu pana posła Gollnischa oraz pozbawieniu go uzyskanego mandatu i dobrego imienia. Równie oczywiste jest, że w cechującej się coraz większą nietolerancją atmosferze poprawności politycznej, którą przesiąknięty jest Parlament, niektórzy posłowie do PE są równiejsi od innych.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD) , na piśmie − (LT) Poparłem przedmiotowy dokument, ponieważ, po pierwsze, w niniejszej sprawie stosowna komisja nie znalazła dowodów wskazujących na zaistnienie wystarczająco poważnego i precyzyjnego podejrzenia, że sprawę wniesiono z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła.

Po drugie, sprawa nie dotyczy działalności politycznej Bruno Gollnischa jako posła do Parlamentu Europejskiego. Dotyczy ona natomiast działalności Bruno Gollnischa o charakterze wyłącznie regionalnym i lokalnym jako radnego rady regionalnej Rodan-Alpy, a więc mandatu odmiennego od mandatu posła do Parlamentu Europejskiego.

Po trzecie, Bruno Gollnisch złożył wyjaśnienia w sprawie opublikowania inkryminowanego komunikatu prasowego przez grupę polityczną rady regionalnej Rodan-Alpy, której jest członkiem. Skorzystanie z immunitetu parlamentarnego w takiej sytuacji należy uznać za nienależyte rozszerzenie zakresu obowiązywania tych zasad, których celem jest uniknięcie zakłócenia funkcjonowania i niezależności Parlamentu.

Ponadto decyzja, w jakim stopniu francuskie prawo dotyczące nawoływania do nienawiści na tle rasowym zostało naruszone i jakie mogą być tego konsekwencje sądowe, nie należy do Parlamentu, lecz do właściwych organów sądowych. Należy zauważyć, że podejmując decyzję o uchyleniu immunitetu posła, Parlament Europejski pozwala jedynie właściwemu organowi krajowemu na wszczęcie postępowania – przy założeniu, że nie stanowi to zagrożenia dla funkcjonowania ani niezawisłości instytucji – przy czym decyzji takiej nie można uznać za jakiekolwiek orzeczenie o winie posła ani o zasadności wszczęcia postępowania w odniesieniu do popełnionych czynów lub wygłoszonych opinii. Po rozpatrzeniu wszystkich argumentów Komisja Prawna zaleca, aby Parlament Europejski uchylił immunitet parlamentarny posła Bruno Gollnischa.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Marie Le Pen (NI), na piśmie(FR) Moje długoletnie, dwudziestosiedmioletnie doświadczenie jako parlamentarzysty zarówno we francuskim Zgromadzeniu Narodowym, jak i w Parlamencie Europejskim pozwala mi stwierdzić, że postawa tego drugiego przejawiająca się uchyleniem immunitetu parlamentarnego pana posła Gollnischa była szczególnie nikczemna. Posłowi do PE nie pozwolono zabrać głosu, by bronić się przed innymi posłami, którzy nie zadali sobie zresztą trudu, aby zapoznać się ze sprawą. Gdyby to uczynili, dowiedzieliby się, że pan poseł Gollnisch był za całą historię odpowiedzialny tylko pośrednio, i że ma ona związek z jego wolnością wyrażania opinii politycznych. Udzielanie lekcji na temat demokracji i poszanowania praw człowieka to jedno; respektowanie ich we własnej instytucji to drugie.

 
  
MPphoto
 
 

  Marine Le Pen (NI), na piśmie (FR) Dążenie do uniemożliwienia posłom do Parlamentu wyrażania swoich opinii w kwestiach leżących w uzasadnionym interesie publicznym i stanowiących przedmiot zaniepokojenia opinii publicznej oraz do uniemożliwienia krytykowania swoich przeciwników politycznych poprzez wszczynanie postępowań prawnych jest nie do zaakceptowania w demokratycznym społeczeństwie i sprzeczne z art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, którego celem jest ochrona wolności wyrażania opinii przez posłów. W pełni zgadzam się z tym stwierdzeniem. Zdaniem pana posła Rapkaya ma ono jednak zastosowanie tylko do pana posła de Magistrisa, który jest ścigany za pomówienie, nie zaś do pana posła Gollnischa, którego ściga się za wyrażanie opinii politycznych. To dowód podwójnej moralności. Dlaczego bardziej w interesie publicznym i bardziej demokratyczne jest, abyśmy wiedzieli, co pan poseł de Magistris sądzi o innym pośle, niż abyśmy wiedzieli, co Front Narodowy sądzi o zamieszkach w Romans lub zagrożeniach związanych z masową imigracją? Pan poseł Gollnisch traci immunitet właśnie dlatego, że jego przeciwnikom nie spodobał się ten komunikat prasowy, choć w większym stopniu leży on w interesie publicznym. Wolność wypowiedzi dla wybranych przedstawicieli Parlamentu nie powinna podlegać zmiennym standardom i zależeć od tego, czy dany poseł podoba nam się, czy też nie. Przyjęcie przedmiotowego sprawozdania jest rzeczą haniebną.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Popieram uchylenie immunitetu Bruno Gollnischowi, aby mógł on stanąć przed sądem za przestępstwo nawoływania do nienawiści rasowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie (FR) Stygmatyzacja i nawoływanie do nienawiści ze względu na przynależność religijną są uznawane we Francji za przestępstwo, a sytuacja ta jest równoznaczna z flagrante delicto. Pan poseł Gollnisch publicznie poparł oburzający komunikat prasowy, w którym muzułmanów zrównano z bandytami. Mówi się w nim też o „inwazji i niszczeniu naszych wartości kulturowych przez islam”. Pan poseł Gollnisch będzie mógł się bronić; pozwoli na to uchylenie jego immunitetu. Dlatego też głosuję za odrzuceniem jego wniosku o skorzystanie z immunitetu parlamentarnego.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI), na piśmie (DE) Głosowałem przeciwko uchyleniu immunitetu pana posła Gollnischa, gdyż zwięzłe uzasadnienie przedstawione przez Komisję Prawną, w którym zalecono uchylenie immunitetu parlamentarnego na posiedzeniu plenarnym, było całkowicie arbitralne. Jeżeli panu posłowi Gollnischowi stawia się zarzuty w związku z komunikatem prasowym zredagowanym przez biuro polityczne Frontu Narodowego, jest to w oczywisty sposób działalność wchodząca w zakres jego mandatu w strukturach UE. Argument, że miało to miejsce w ramach jego działalności jako radnego regionalnego, nie jest rozstrzygający, gdyż mandatu do PE nie można uznać za działalność na część etatu. Gdyby pan poseł Gollnisch wygłosił tę samą opinię podczas sesji miesięcznej Parlamentu Europejskiego lub w jednej z jego komisji, czy posłużono by się takim samym argumentem? W dodatku treść komunikatu prasowego służącego za podstawę ekstradycji w 100 % podlega zasadzie wolności słowa. Jeżeli niepopularne politycznie stwierdzenia stanowią obecnie podstawę do ekstradycji, dowodzi to ponownie, co Parlament Europejski sądzi o prawdziwej demokracji.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczy uchylenia immunitetu parlamentarnego pana posła Gollnischa na wniosek francuskiego prokuratora celem przeprowadzenia dochodzenia w sprawie rzekomego nawoływania do nienawiści na tle rasowym i – w razie potrzeby – umożliwienia sądzenia Bruno Gollnischa przed francuskim sądem pierwszej instancji, sądem apelacyjnym i sądem kasacyjnym. Uchylenie immunitetu Bruno Gollnischa wiąże się z domniemanym przestępstwem nawoływania do nienawiści na tle rasowym wynikającym z opublikowania dnia 3 października 2008 r. przez grupę Frontu Narodowego z regionu Rodan-Alpy, której przewodniczył Bruno Gollnisch, komunikatu prasowego, a więc działalnością o charakterze wyłącznie regionalnym i lokalnym jako radnego regionu Rodan-Alpy, w którym mandat – odmienny od mandatu posła do Parlamentu Europejskiego – Bruno Gollnisch uzyskał w wyniku bezpośrednich wyborów powszechnych. Nie znaleziono dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli zamiaru zaszkodzenia politycznej działalności posła. Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, w którym podjęto decyzję o nieutrzymaniu immunitetu i przywilejów Bruno Gollnischa, pozostawiając właściwym organom sądowym decyzję, przy poszanowaniu wszelkich gwarancji demokratycznych, w jakim stopniu francuskie prawo dotyczące nawoływania do nienawiści na tle rasowym zostało naruszone i jakie mogą być tego konsekwencje sądowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Chodzi o sprawę identyczną jak poprzednia (zob. A7-0154/2011), ale w tym przypadku władze francuskie przedstawiły wniosek o uchylenie immunitetu.

 
  
  

Zalecenie: Kriton Arsenis (A7-0078/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Zlewnia jezior Prespa (obszar parkowy Prespa) leży na terytorium Grecji, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii (FYROM) i Albanii. Pierwszy z tych krajów to państwo członkowskie Unii Europejskiej, drugi to kraj ubiegający się o przystąpienie do UE, a trzeci to potencjalny kraj kandydujący. Albania i FYROM zawarły ponadto z UE układ o stabilizacji i stowarzyszeniu. Rozwój zrównoważonej gospodarki i zielonej infrastruktury, które z definicji przynoszą miejsca pracy na szczeblu lokalnym, da szerokie możliwości zatrudnienia, przyczyniając się do realizacji strategii Europa 2020. Ponadto racjonalne korzystanie z zasobów, trwały rozwój gospodarczy i ochrona przyrody mogą i powinny iść ze sobą w parze; powinny też wzmocnić współpracę z sąsiednimi krajami na rzecz ich integracji europejskiej. Z tych powodów głosuję za przyjęciem przedmiotowego projektu umowy.

 
  
MPphoto
 
 

  Mara Bizzotto (EFD), na piśmie (IT) Opowiadam się za zgodą na udział Unii Europejskiej w projekcie umowy o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa zawartej pomiędzy Grecją, FYROM a Albanią. Pogląd ten wynika z faktu, że obszar parkowy Prespa to strefa przyrodnicza o międzynarodowym znaczeniu ze względu na swoją geomorfologię, czynniki ekologiczne, bioróżnorodność i wagę kulturową. Popieram także cele i zasady opisane we wspomnianej umowie, które propagują zrównoważone korzystanie z zasobów naturalnych, skupienie na zachowaniu ekosystemów i różnorodności biologicznej, oraz zapobieganie zanieczyszczeniu wód na tym obszarze, kontrolowanie go i ograniczanie.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję dążenie państw członkowskich do współpracy z państwami spoza UE na rzecz zrównoważonego korzystania z zasobów. Głosuję zatem za podpisaniem umowy o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa, gdyż wierzę, że jest on ważny dla rozwoju trzech państw-stron: Grecji, FYROM i Albanii. Uważam też, że ten obszar parkowy jest ważny dla środowiska, dla ochrony przyrody i dla całego szeregu pozytywnych efektów domina, jakie mogą wynikać z takiej współpracy, a także dla wzmocnienia dobrych relacji na obszarze Bałkanów.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję zawarcie układu o stabilizacji i stowarzyszeniu pomiędzy Unią Europejską, Albanią i FYROM, którego celem jest współpraca zmierzająca do kompleksowej ochrony ekosystemu oraz do trwałego rozwoju obszaru parkowego Prespa. Umowa przyczyni się do pomyślnego wdrożenia ramowej dyrektywy wodnej UE, ochrony środowiska, podniesienia poziomu życia mieszkańców obszaru oraz współpracy między trzema państwami-stronami: Grecją, Albanią i FYROM, zacieśniając stosunki dobrosąsiedzkie między stronami na szczególnie podatnym na zagrożenia obszarze Bałkanów.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Przedmiotowe zalecenie dotyczy projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej umowy o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa, który uzyskał swój status w roku 1977, a zgodnie z deklaracją z dnia 2 lutego 2000 r. podpisaną przez Grecję, Albanię i Republikę Macedonii stał się także transgranicznym obszarem chronionym. Unia Europejska dostrzega pilną potrzebę ochrony zasobów naturalnych, dlatego od lat 70. XX wieku przyjmuje stosowny pakiet legislacyjny, czego ostatecznym wyrazem jest ramowa dyrektywa wodna (RDW) z 2000 roku. Celem zaś przedmiotowej umowy jest współpraca UE z ww. państwami zmierzająca do kompleksowej ochrony ekosystemu oraz do trwałego rozwoju obszaru parkowego Prespa, co obejmuje opracowanie kompleksowych planów zarządzania zlewnią. W czasach klęsk żywiołowych wynikających ze zmian klimatu gratuluję Radzie tego projektu i liczę na jego jak najszybsze wdrożenie.

 
  
MPphoto
 
 

  João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie − (PT) Zlewnia jezior Prespa (obszar parkowy Prespa) leży na terytorium Grecji, FYROM i Albanii. Koniecznie trzeba tam stworzyć siedlisko ważne z punktu widzenia ochrony licznych rzadkich lub endemicznych gatunków zwierząt i roślin, miejscem gniazdowania ptaków zagrożonych na całym świecie, a ponadto repozytorium ważnego dziedzictwa archeologicznego i tradycji.

Celem omawianej umowy jest współpraca zmierzająca do kompleksowej ochrony ekosystemu oraz do trwałego rozwoju obszaru parkowego Prespa, co obejmuje opracowanie kompleksowych planów zarządzania zlewnią. Dlatego państwa-strony umowy zobowiązują się do przyjmowania niezbędnych środków, indywidualnie lub na zasadzie współpracy w oparciu o suwerenną równość, integralność terytorialną, wzajemne korzyści i zasadę dobrej wiary, by gospodarować wodami obszaru parkowego Prespa, zapobiegać zanieczyszczeniu wód na tym obszarze, kontrolować je i ograniczać, chronić i wspierać różnorodność biologiczną, chronić gleby, rozsądnie korzystać z zasobów naturalnych i zapewniać trwały rozwój.

Głosujemy zatem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie (PT) Zlewnia jezior Prespa (obszar parkowy Prespa) leżąca na terytorium Grecji, FYROM i Albanii jest siedliskiem niezwykle ważnym z punktu widzenia ochrony licznych rzadkich lub endemicznych gatunków zwierząt i roślin, miejscem gniazdowania ptaków zagrożonych na całym świecie, a ponadto repozytorium ważnego dziedzictwa archeologicznego i tradycji.

Celem umowy jest współpraca zmierzająca do kompleksowej ochrony ekosystemu oraz do trwałego rozwoju obszaru parkowego Prespa, co obejmuje opracowanie kompleksowych planów zarządzania zlewnią.

Z myślą o realizacji tego celu strony zobowiązują się stosować konieczne środki i najlepsze dostępne techniki, indywidualnie lub na zasadzie współpracy w oparciu o suwerenną równość, integralność terytorialną, wzajemne korzyści i zasadę dobrej wiary, by gospodarować wodami obszaru parkowego Prespa, zapobiegać zanieczyszczeniu wód na tym obszarze, kontrolować je i ograniczać, chronić i wspierać różnorodność biologiczną, chronić gleby, rozsądnie korzystać z zasobów naturalnych i zapewniać trwały rozwój.

Głosujemy zatem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Monika Flašíková Beňová (S&D), na piśmie W lutym 2010 roku w obecności i przy udziale Unii Europejskiej, Grecja, FYROM i Albania podpisały umową o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa. Celem umowy jest współpraca zmierzająca do kompleksowej ochrony ekosystemu oraz do trwałego rozwoju obszaru parkowego Prespa. Jeziora te bowiem, jak i ich otoczenie, odgrywają ważną rolę ekologiczną. Obszar ten jest jednak wyjątkowy także ze względu na swoją geomorfologię, czynniki ekologiczne, bioróżnorodność i wagę kulturową. Jest siedliskiem ważnym z punktu widzenia ochrony licznych rzadkich lub endemicznych gatunków zwierząt i roślin, miejscem gniazdowania ptaków zagrożonych na całym świecie, a ponadto repozytorium ważnego dziedzictwa archeologicznego i tradycji. Dlatego ważne było uzyskanie zgody Parlamentu na przyjęcie wspomnianej umowy.

 
  
MPphoto
 
 

  Lorenzo Fontana (EFD), na piśmie (IT) Zlewnia jezior Prespa (obszar parkowy Prespa) leżąca na terytorium Grecji, FYROM i Albanii to ważna strefa przyrodnicza. Umowa podpisana przez Unię Europejską przyczyni się do osiągnięcia niektórych ważnych celów ochrony tego obszaru, ochrony ekosystemu i zrównoważonego korzystania z odnawialnych źródeł energii. Dlatego będę głosować za przyjęciem przedmiotowego zalecenia.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie, gdyż celem omawianej umowy jest współpraca zmierzająca do kompleksowej ochrony ekosystemu oraz do trwałego rozwoju obszaru parkowego Prespa, co obejmuje opracowanie kompleksowych planów zarządzania zlewnią, zgodnie ze standardami międzynarodowymi i standardami Unii Europejskiej. Zlewnia jezior Prespa (obszar parkowy Prespa) leży na terytorium Grecji, FYROM i Albanii. Pierwszy z tych krajów to państwo członkowskie Unii Europejskiej, drugi to kraj ubiegający się o przystąpienie do UE, a trzeci to potencjalny kraj kandydujący. Albania i FYROM zawarły ponadto z UE układ o stabilizacji i stowarzyszeniu. Obszar parkowy Prespa to strefa przyrodnicza o międzynarodowym znaczeniu ze względu na swoją geomorfologię, czynniki ekologiczne, bioróżnorodność i wagę kulturową. Jest siedliskiem ważnym z punktu widzenia ochrony licznych rzadkich lub endemicznych gatunków zwierząt i roślin, miejscem gniazdowania ptaków zagrożonych na całym świecie, a ponadto repozytorium ważnego dziedzictwa archeologicznego i tradycji.

Z tego względu wspomniane trzy państwa w dniu 2 lutego 2010 r. podpisały Umowę o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa, której stroną jest również UE, co wymaga uzyskania zgody Parlamentu Europejskiego. Z myślą o realizacji tego celu strony zobowiązują się stosować konieczne środki i najlepsze dostępne techniki, indywidualnie lub na zasadzie współpracy w oparciu o suwerenną równość, integralność terytorialną, wzajemne korzyści i zasadę dobrej wiary.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Z zadowoleniem przyjmuję przedmiotową Umowę o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa. Obszar parkowy Prespa to strefa przyrodnicza o międzynarodowym znaczeniu ze względu na swoją geomorfologię, czynniki ekologiczne, bioróżnorodność i wagę kulturową. Jest siedliskiem ważnym z punktu widzenia ochrony licznych rzadkich lub endemicznych gatunków zwierząt i roślin, miejscem gniazdowania ptaków zagrożonych na całym świecie, a ponadto repozytorium ważnego dziedzictwa archeologicznego i tradycji.

 
  
MPphoto
 
 

  Willy Meyer (GUE/NGL), na piśmie (ES) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczy zlewni jezior Prespa, która jest strefą przyrodniczą o międzynarodowym znaczeniu ze względu na swoją geomorfologię, czynniki ekologiczne, bioróżnorodność i wagę kulturową. Jest siedliskiem ważnym z punktu widzenia ochrony licznych rzadkich lub endemicznych gatunków zwierząt i roślin, miejscem gniazdowania ptaków zagrożonych na całym świecie, a ponadto repozytorium ważnego dziedzictwa archeologicznego i tradycji. W związku z tym Grecja, Albania i FYROM, na których terytorium leży ten obszar, podpisują umowę zmierzającą do współpracy w zakresie gospodarowania wodami obszaru parkowego Prespa, aby zapobiegać zanieczyszczeniu wód na tym obszarze, kontrolować je i ograniczać; chronić i wspierać różnorodność biologiczną; chronić gleby przed erozją; rozsądnie korzystać z zasobów naturalnych i zapewniać trwały rozwój; zapobiegać wprowadzaniu i hodowli obcych gatunków zwierząt i roślin; regulować działalność, która wywołuje lub może wywoływać ujemne skutki dla obszaru parkowego Prespa. Jestem pewien, że potrzeba większej współpracy w oparciu o suwerenną równość, integralność terytorialną, wzajemne korzyści i zasadę dobrej wiary, by chronić ten obszar o unikalnej wartości. Dlatego głosuję za przyjęciem przedmiotowej umowy.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) Podstawą przedmiotowego sprawozdania jest projekt decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa, zlewni Prespa. Prawodawstwo Unii Europejskiej chroniące wody ma długą historię, a jednym z najważniejszych aktów prawnych jest ramowa dyrektywa wodna (RDW) z 2000 roku, ustanawiająca cel, jakim jest ochrona wszystkich wód (rzek, jezior, wód podziemnych i wód przybrzeżnych), oraz zakładająca – z myślą o realizacji tego celu – koordynację wysiłków we wspólnych obszarach dorzeczy przeciętych granicami administracyjnymi i politycznymi. Zlewnia jezior Prespa (obszar parkowy Prespa) leży na terytorium Grecji, FYROM i Albanii. FYROM to kraj ubiegający się o przystąpienie do UE, a Albania to potencjalny kraj kandydujący. Dlatego konieczne jest zawarcie międzynarodowej umowy zmierzającej do wdrożenia ramowej dyrektywy wodnej, tj. do ochrony różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych. Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, które wcześniej zostało przyjęte jednomyślnie w Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Zlewnia jezior Prespa (obszar parkowy Prespa) leży na terytorium Grecji, FYROM i Albanii. Jako źródło różnorodności biologicznej o bezsprzecznym znaczeniu ekologicznym, oraz jako naturalny regulator klimatu, obszar ten zasługuje na działania Unii Europejskiej zgodnie z ramową dyrektywą wodną (2000/60/EC). Zgodnie z tą dyrektywą w przypadku dorzeczy wykraczających poza terytorium Unii państwa członkowskie podejmują starania o koordynację z odpowiednimi krajami trzecimi, na których terytorium leży dorzecze, dlatego w dniu 2 lutego 2010 r. zawarta została umowa o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa, której stroną jest również UE reprezentowana przez Komisję. Jej ostateczne przyjęcie przez Radę wymaga jednak zgody Parlamentu Europejskiego. Z tych powodów glosowałem za przyjęciem przedmiotowej umowy.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Obszar parkowy Prespa to strefa przyrodnicza o międzynarodowym znaczeniu ze względu na swoją geomorfologię, czynniki ekologiczne, bioróżnorodność i wagę kulturową. Jest siedliskiem ważnym z punktu widzenia ochrony licznych rzadkich lub endemicznych gatunków zwierząt i roślin, miejscem gniazdowania ptaków zagrożonych na całym świecie, a ponadto repozytorium ważnego dziedzictwa archeologicznego i tradycji. Z tego względu trzy państwa zawarły umowę o ochronie i zrównoważonym rozwoju obszaru parkowego Prespa w dniu 2 lutego 2010 r., której stroną jest również UE. Celem umowy jest współpraca zmierzająca do kompleksowej ochrony ekosystemu oraz do trwałego rozwoju obszaru parkowego Prespa, co obejmuje opracowanie kompleksowych planów zarządzania zlewnią, zgodnie ze standardami międzynarodowymi i standardami Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 218 ust. 6 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Rada musi uzyskać zgodę Parlamentu Europejskiego na zawarcie umowy.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Prawodawstwo Unii Europejskiej chroniące wody ma długą historię, a jednym z najważniejszych aktów prawnych jest ramowa dyrektywa wodna. Zgodnie z RDW w przypadku dorzeczy wykraczających poza terytorium Unii państwa członkowskie podejmują starania o koordynację z odpowiednimi krajami trzecimi, na których terytorium leży dorzecze. Jeżeli koordynacja przybiera formę umowy międzynarodowej dotyczącej spraw podlegających kompetencjom Unii, Unia Europejska musi występować w charakterze strony.

Obszar parkowy Prespa to strefa przyrodnicza o międzynarodowym znaczeniu ze względu na swoją geomorfologię, czynniki ekologiczne, bioróżnorodność i wagę kulturową. Celem przyjętego dziś tekstu jest współpraca zmierzająca do kompleksowej ochrony ekosystemu oraz do trwałego rozwoju obszaru parkowego Prespa, co obejmuje opracowanie kompleksowych planów zarządzania zlewnią, zgodnie ze standardami międzynarodowymi i standardami Unii Europejskiej. Umowa przyczyni się do pomyślnego wdrożenia ramowej dyrektywy wodnej UE, ochrony środowiska, podniesienia poziomu życia mieszkańców obszaru oraz współpracy między trzema państwami-stronami, zacieśniając stosunki dobrosąsiedzkie między stronami na szczególnie podatnym na zagrożenia obszarze Bałkanów.

 
  
MPphoto
 
 

  Daciana Octavia Sârbu (S&D), na piśmie − W ubiegłym roku Komisja i inne instytucje UE zwróciły uwagę na fakt, że nie osiągnęliśmy naszych celów dotyczących różnorodności biologicznej. Tę wielce niepokojącą sytuację trzeba zmienić szybko i skutecznie, aby chronić różnorodność biologiczną i bezcenne usługi ekosystemowe. Trzeba jak najbardziej zachęcać do współpracy z państwami trzecimi, gdyż jest to także problem globalny. Dlatego należy przyjąć przedmiotową umowę z wielkim zadowoleniem.

 
  
  

Zalecenie: Carmen Fraga Estévez (A7-0142/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Głosuję za przyjęciem zalecenia pani poseł Fragi Estévez, która z zadowoleniem przyjmuje starania Komisji Europejskiej dotyczące przyjęcia przez RFMO rezolucji opartych na porozumieniu FAO o środkach stosowanych przez państwo portu. Podczas posiedzenia plenarnego IOTC (Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim) odbywającego się w marcu 2010 roku w mieście Pusan w Korei Południowej przyjęto rezolucję w sprawie środków stosowanych przez państwo portu złożoną przez UE (rezolucja 2010/11). UE złożyła również podobne propozycje w ramach innych RMFO, aby wzmocnić obowiązujące w tych organizacjach środki stosowane przez państwo portu i dostosować je do wymogów zawartych w przedmiotowym porozumieniu. Niestety w kilku przypadkach propozycje te nie mogły zostać przyjęte z powodu sprzeciwu szeregu krajów, takich jak niektóre państwa południowoamerykańskie i niewielkie kraje położone na wyspach Pacyfiku.

Podobnie jak sprawozdawczyni, zdecydowanie popieram Komisję Europejską i zachęcam ją do dalszych wysiłków na rzecz przyjęcia tych propozycji, gdyż środki przewidziane w przedmiotowym porozumieniu będą faktycznie skutecznie prowadzić do zwalczania połowów NNN, jedynie jeśli będą egzekwowane w skali globalnej oraz w sposób spójny, jednolity i z zachowaniem przejrzystości, tak aby uniknąć luk, które łatwo mogą wykorzystywać podmioty zaangażowane w połowy NNN.

 
  
MPphoto
 
 

  Antonello Antinoro (PPE), na piśmie (IT) Popieram przedmiotowe zalecenie, gdyż Unia Europejska musi wysłać zdecydowany komunikat przeciwko nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom. Unia Europejska odgrywa znaczącą rolę w dziedzinie międzynarodowego rybołówstwa. Zatwierdzenie porozumienia oraz odgrywanie skutecznej roli w procesie jego wdrażania leży zatem w interesie Unii Europejskiej. Pani poseł Fraga Estévez z zadowoleniem przyjmuje starania Komisji Europejskiej dotyczące przyjęcia przez RFMO rezolucji opartych na porozumieniu FAO o środkach stosowanych przez państwo portu. W naszej komisji zdecydowanie popieramy ideę dalszych wysiłków na rzecz przyjęcia tych propozycji. Nielegalne połowy obejmują także legalne statki, dokonujące połowów ryb niewymiarowych oraz połowy dokonywane przez statki nie mające pozwolenia na połowy w obszarach chronionych lub zbyt blisko linii wybrzeża.

Niestety, nielegalne połowy są źródłem około 60 % produktów na naszych rynkach, co powoduje niepewność co do ich jakości i pogarsza ich identyfikowalność. Dlatego uważamy, że UE powinna być przykładem dla innych krajów działających w tym sektorze, które mają przewagę na rynkach międzynarodowych, ponieważ nie muszą przestrzegać żadnego z ograniczeń nakładanych na naszych rybaków.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Głosowałam za przyjęciem zalecenia pani poseł Fragi w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zatwierdzenia, w imieniu Unii Europejskiej, porozumienia o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (połowom NNN). Głosowałam za, gdyż treść przedmiotowej umowy wniesie istotny wkład w toczącą się aktualnie globalną walkę z połowami NNN. Jej treść będzie jednak faktycznie skutecznie prowadzić do zwalczania połowów NNN w skali globalnej, jedynie jeśli będzie egzekwowana w sposób spójny, jednolity i z zachowaniem przejrzystości.

 
  
MPphoto
 
 

  Mara Bizzotto (EFD), na piśmie (IT) Niedobór zasobów rybnych na szczeblu globalnym, a nie tylko w naszych morzach, staje się problemem palącym. Wiemy, że żywe zasoby morza są bardzo potrzebne nie tylko jako istotna część naszej diety, ale także jako czynnik ważny dla zdrowia całego ekosystemu. Dlatego rządy wszystkich szczebli – tak samorządy regionalne, jak i rządy centralne oraz sama Unia Europejska – powinny zrobić wszystko, co w ich mocy, by wprowadzić regulacje i środki legislacyjne służące ochronie zasobów rybnych. To jedyna gwarancja długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza.

Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego zalecenia Parlamentu dla Rady, aby Rada mogła w imieniu UE zatwierdzić porozumienia o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom. Jeżeli organy krajowe będą wdrażały to międzynarodowe porozumienie prawidłowo, stanie się ono ważnym instrumentem długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), na piśmie − (LT) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, gdyż wyraża ono zgodę Parlamentu Europejskiego na zatwierdzenie porozumienia Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, które promuje odpowiedzialną eksploatację żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. Porozumienie to zapewnia szczególne instrumenty służące skuteczniejszej walce nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami (połowami NNN) na wodach terytorialnych UE. Instrumenty te określają minimalne normy, na których powinny opierać się środki przyjmowane przez państwa w celu monitorowania, kontrolowania oraz przeprowadzania inspekcji statków rybackich obcej bandery, które chcą korzystać z portów tych państw. Porozumienie obejmuje nie tylko statki rybackie, lecz także statki wykorzystywane do „działań związanych z połowami”, takie jak statki transportowe, które mogą być wykorzystywane do przewożenia produktów rybołówstwa. Zwalczanie połowów NNN stanowi kluczowy element wspólnej polityki rybołówstwa, a Unia Europejska powinna mieć możliwość wspierania współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie poprzez aktywny i konstruktywny udział w przyjęciu międzynarodowego instrumentu w sprawie środków stosowanych przez państwo portu.

 
  
MPphoto
 
 

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), na piśmie (RO) Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (połowy NNN) są jednym z głównych zagrożeń dla zasobów rynku rybołówstwa, na którym Unia Europejska zajmuje ważną pozycję. W związku z tym przyjęcie wspólnej polityki rybołówstwa mającej na celu zrównoważone wykorzystanie żywych zasobów morza jest całkowicie naturalne i niezbędne. Przedstawione Radzie porozumienie zostało opracowane właśnie w celu sprostania tym międzynarodowym wymogom w sprawie zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (połowom NNN) poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu. Po zatwierdzeniu porozumienia środki te powinny z dobrowolnych i niewiążących instrumentów stać się pakietem określającym minimalne normy, na których powinny opierać się środki przyjmowane przez państwa w celu monitorowania, kontrolowania oraz przeprowadzania inspekcji statków rybackich obcej bandery, które chcą korzystać z portów tych państw.

Korzystny jest fakt, że zestaw środków, których wdrażanie leży w gestii państw portu, określa jednak instrument międzynarodowy. Globalna weryfikacja tej praktyki w zakresie połowów NNN może zapewnić lepszy monitoring połowów ogółem. Jest to bardziej opłacalne narzędzie służące zwalczaniu połowów NNN jeśli chodzi o organizację i wdrażanie.

 
  
MPphoto
 
 

  Vito Bonsignore (PPE), na piśmie (IT) Głosowałem za przyjęciem tekstu przedstawionego przez panią poseł Fragę Estévez, której pragnę podziękować za wykonaną pracę. Uważam, że Unia Europejska powinna wykorzystać wszelkie dostępne instrumenty, by zapobiegać nielegalnemu handlowi i walczyć z nim, a jednocześnie chronić rynek zbytu dla produktów rybołówstwa, który zawsze był ważnym filarem wspólnej polityki rybołówstwa.

Czas najwyższy przyjąć surowe zasady i koniecznie ich przestrzegać. Statkom, które nie przestrzegają europejskich i międzynarodowych zasad dotyczących rybołówstwa należy zakazać połowów. Trzeba też zapewnić dokładniejsze informacje o wszystkich statkach ubiegających się o wstęp do portów. Nie zapominajmy, że Europa, która zajmuje trzecie miejsce na świecie w dziedzinie rybołówstwa, od lat dąży do tego, by państwa członkowskie i kraje trzecie przestrzegały zasad gwarantujących zrównoważony rynek zbytu dla produktów rybołówstwa i chroniących środowisko morskie przed zniszczeniem.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie (PT) Popieram projekt decyzji Rady w sprawie zatwierdzenia w imieniu Unii Europejskiej porozumienia o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom. Uważam, że skuteczność takich środków jest warunkiem ochrony i równowagi ekosystemów morskich, a zatem i eksploatacji mórz i związanych z nimi gałęzi przemysłu. Aby tę skuteczność zapewnić, państwa członkowskie muszą w sposób harmonijny stosować przewidziane środki, kontrolując wyładunki i przeładunki produktów rybołówstwa przez statki krajów trzecich w portach Unii. Dlatego pragnę podkreślić znaczenie wniosku dotyczącego mechanizmu wymiany informacji, który musi być sednem wspomnianego porozumienia.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Nielegalne połowy są zjawiskiem zagrażającym wszelkim działaniom, jakie społeczność międzynarodowa i Unia Europejska podejmuje na rzecz zapewnienia równowagi między prężnymi i dynamicznymi połowami a uzupełnianiem zasobów rybołówstwa.

W 2007 roku na posiedzeniu Komitetu ds. Rybołówstwa FAO postanowiono o stworzeniu międzynarodowego prawnie wiążącego instrumentu dotyczącego środków stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania. Następnie, w roku 2009, przyjęto w Rzymie porozumienie, które ma obecnie zostać zatwierdzone w imieniu UE.

Wobec wielkiego znaczenia tej sprawy, szczególnie dla krajów morskich takich jak Portugalia, głosuję za zatwierdzeniem wspomnianego porozumienia.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) W 2001 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) opracowała międzynarodowy plan działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania. W 2005 roku FAO uchwaliła modelowy program dotyczący środków stosowanych przez państwo portu w celu zwalczania połowów NNN. Ochrona zasobów naturalnych, szczególnie zaś zasobów rybołówstwa, jest stałym celem Unii Europejskiej, która chce zapobiegać nielegalnym połowom przy użyciu wszystkich dostępnych jej środków. Dlatego UE stosuje wszystkie środki przyjęte przez FAO, odgrywając czynną i konstruktywną rolę także w opracowaniu porozumienia przyjętego na trzydziestej szóstej sesji konferencji FAO, która odbyła się w Rzymie w dniach 18-23 listopada 2009 r. Zgadzam się ze sprawozdawczynią co do wezwania Komisji Europejskiej nie tylko do zawarcia wspomnianego porozumienia, ale także do dalszego wywierania presji na agencje międzynarodowe, a zwłaszcza na FAO, celem przyjęcia przewidzianych środków.

 
  
MPphoto
 
 

  João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie (PT) Przedmiotowe porozumienie zostało przyjęte na trzydziestej szóstej sesji konferencji FAO, która odbyła się w Rzymie w dniach 18-23 listopada 2009 r., zakańczającej proces negocjacji poprzedzonych szeregiem innych porozumień i kodeksów przyjętych w ciągu minionych dwóch dekad pod egidą FAO.

Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (NNN) pozostają jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza. Dlatego walka z połowami NNN musi być sednem każdej polityki rybołówstwa, jak również ważnym elementem międzynarodowego zarządzania rybołówstwem na odpowiednich szczeblach.

Celem przedmiotowego porozumienia jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. Doświadczenie pokazuje wartość dobrych relacji, oszczędności oraz środków stosowanych przez państwa portu w połączeniu z innymi instrumentami w walce z połowami NNN. Omawiane porozumienie zawiera również szeroką definicję połowów NNN, obejmującą duży zakres nieuregulowanych czynności połowowychhttp://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+REPORT+A7-2011-0142+0+DOC+XML+V0//PL" \l "_part2_def1#_part2_def1" .

W związku z tym głosowaliśmy za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie (PT) Przedmiotowe porozumienie zostało przyjęte na trzydziestej szóstej sesji konferencji FAO, która odbyła się w Rzymie w dniach 18-23 listopada 2009 r., zakańczającej proces negocjacji poprzedzonych szeregiem innych porozumień i kodeksów przyjętych w ciągu minionych dwóch dekad pod egidą FAO.

Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (NNN) pozostają jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza. Dlatego walka z połowami NNN musi być sednem każdej polityki rybołówstwa, jak również ważnym elementem międzynarodowego zarządzania rybołówstwem na odpowiednich szczeblach.

Celem przedmiotowego porozumienia jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich.

Doświadczenie pokazuje wartość dobrych relacji, oszczędności oraz środków stosowanych przez państwa portu w połączeniu z innymi instrumentami w walce z połowami NNN.

W związku z tym głosowaliśmy za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Monika Flašíková Beňová (S&D), na piśmie Na trzydziestej szóstej sesji konferencji FAO, która odbyła się w Rzymie w dniach 18-23 listopada 2009 r., zatwierdzone zostało porozumienie o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom, które może pomóc ograniczyć takie połowy do minimum i zapewnić długofalową ochronę i zrównoważone wykorzystanie żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. Ponieważ Unia Europejska jest jednym z głównych przedstawicieli międzynarodowego rynku zbytu dla produktów rybołówstwa, słuszną i stosowną rzeczą jest poparcie przyjęcia takich wniosków także przez instytucje UE.

 
  
MPphoto
 
 

  Pat the Cope Gallagher (ALDE), na piśmie (GA) Celem konferencji FAO, z którą związana jest omawiana decyzja, jest zapobieganie nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (NNN) poprzez skuteczne stosowanie środków państwa portu. „Środki państwa portu” oznaczają środki, jakie państwa nadbrzeżne mogą stosować w odniesieniu do statków nieuprawnionych do pływania pod banderą tych państw, które ubiegają się o zezwolenie na wejście do portu tego państwa.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego dokumentu, gdyż celem przedmiotowego porozumienia jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich.

Porozumienie to będzie stosowane przez strony występujące w charakterze państwa portu w odniesieniu do statków nieuprawnionych do pływania pod banderą tych państw, które ubiegają się o zezwolenie na wejście do portu tego państwa lub które przebywają w tym porcie. Porozumienie obejmuje nie tylko statki rybackie, lecz także statki wykorzystywane do „działań związanych z połowami”, takie jak statki transportowe, które mogą być wykorzystywane do przewożenia produktów rybołówstwa. Porozumienie zawiera również szeroką definicję połowów NNN, obejmującą duży zakres nieuregulowanych czynności połowowychhttp://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+REPORT+A7-2011-0142+0+DOC+XML+V0//PL" \l "_part2_def1#_part2_def1" . Załączniki stanowiące integralną część porozumienia określają informacje, które muszą z wyprzedzeniem dostarczyć statki rybackie składające wniosek o zezwolenie na wejście do portu, jak też wskazówki dotyczące procedur inspekcji, postępowania z wynikami inspekcji, systemów informacji i wymogów szkoleniowych. Strony powinny współpracować w celu utworzenia mechanizmu wymiany informacji, najlepiej koordynowanego przez FAO, w połączeniu z innymi właściwymi inicjatywami wielostronnymi i międzyrządowymi, oraz w celu usprawnienia wymiany informacji z udziałem istniejących baz danych istotnych dla porozumienia.

 
  
MPphoto
 
 

  Jarosław Kalinowski (PPE), na piśmie (PL) Prognozy naukowców zakładają, że w połowie XXI wieku morza i oceany na Ziemi staną się zwyczajnie puste. Będzie to rezultat nierozsądnego gospodarowania bogactwami naturalnymi, jakimi są ryby i owoce morza. Mimo wprowadzanych obostrzeń i zakazów dochodzi do wielu nielegalnych, a wręcz grabieżczych połowów. Dlatego też konieczne jest zwiększenie kontroli, aby zapobiec niszczeniu wodnych ekosystemów, a w rezultacie katastrofie ekologicznej. Racjonalna polityka połowów jest szczególnie istotna w perspektywie zagrożenia kryzysem żywnościowym, a przecież takie ryzyko istnieje w obliczu rosnącej populacji ludności. Dlatego, jako największy rynek zbytu, Unia Europejska powinna poprzeć działania zapobiegające łamaniu prawa w kontekście połowów.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Z zadowoleniem przyjmuję przedmiotowe porozumienie, którego celem jest zapobieganie nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom poprzez skuteczne stosowanie środków państwa portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Willy Meyer (GUE/NGL), na piśmie (ES) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania w sprawie porozumienia o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom, gdyż uważam, że takie połowy pozostają jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza. Rynek jest nienasycony i wyczerpuje zasoby naturalne. Musimy ograniczyć przemysłowe, grabieżcze techniki połowów. Wyczerpanie zasobów ryb jest problemem ekologicznym, ale także społecznym. Dlatego z zadowoleniem przyjmuję pozytywne sprawozdanie w sprawie porozumienia przyjętego na trzydziestej szóstej sesji konferencji FAO, które zamyka długi okres debat, które doprowadziły już do przyjęcia szeregu kodeksów postępowania. Uważam, że walka z nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami musi być kluczowym elementem każdej poważnej polityki rybołówstwa. Dlatego głosuję za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania w sprawie porozumienia, którego celem jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Alexander Mirsky (S&D), na piśmie Wiem, że celem omawianego porozumienia jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. Według stanu na dzień 31 stycznia 2011 r. 23 państwa członkowskie FAO podpisały to porozumienie oraz złożono dwa dokumenty przystąpienia. Unia Europejska odgrywa znaczącą rolę w dziedzinie międzynarodowego rybołówstwa i jest jednym z głównych światowych rynków zbytu dla produktów rybołówstwa. Sprawozdawczyni zdecydowanie popiera Komisję Europejską i zachęca ją do dalszych wysiłków na rzecz przyjęcia tych propozycji. Głosowałem „za”.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) Celem omawianego porozumienia jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. Omawiane porozumienie obejmuje nie tylko statki rybackie, lecz także statki wykorzystywane do przewożenia produktów rybołówstwa. Porozumienie zawiera również szeroką definicję połowów NNN, obejmującą duży zakres nieuregulowanych czynności połowowychhttp://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+REPORT+A7-2011-0142+0+DOC+XML+V0//PL" \l "_part2_def1#_part2_def1" .

Przedmiotowe porozumienie jest częścią międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania opracowanego przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa w ramach Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa (FAO).

Ponieważ połowy NNN są największą plagą obecnego rybołówstwa, przedmiotowe porozumienie jest szczególnie ważne, zwłaszcza w czasie, gdy UE pracuje nad nową wspólną polityką rybołówstwa.

Dlatego głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Phil Prendergast (S&D), na piśmie Zatwierdzenie porozumienia o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom należy przyjąć z zadowoleniem. Porozumienie to jest ważnym narzędziem zapewniającym, że UE jest dobrze przygotowana do zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (NNN) na naszych wodach. Irlandia, a zwłaszcza Irlandia Południowa, ma kwitnące rybołówstwo, a przedmiotowe porozumienie pomoże jej w walce z połowami NNN jako jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza. Niezmiernie ważny jest udział UE w tym procesie od samego początku oraz fakt, że UE odgrywa czynną i konstruktywną rolę w opracowywaniu porozumienia, gdyż walka z połowami NNN jest ważnym komponentem wspólnej polityki rybołówstwa.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy pozostają jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza. Pod egidą Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) zawarto porozumienie o środkach stosowanych przez państwo portu w celu zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom, które wymaga zatwierdzenia przez Parlament Europejski, by stać się trwale wiążącym dla UE. Głosowałem zatem za przyjęciem tego porozumienia, gdyż jest ono centralnym punktem wspólnej polityki rybołówstwa.

 
  
MPphoto
 
 

  Frédérique Ries (ALDE), na piśmie (FR) Przyjmując dziś sprawozdanie pani poseł Fragi Estévez, Parlament zatwierdził zawarcie przez Unię Europejską wiążącego międzynarodowego porozumienia o zwalczaniu nielegalnych połowów, pokazując w ten sposób swe zaangażowanie w odpowiedzialne rybołówstwo. Warto tu przypomnieć, że nielegalne połowy pozostają jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza podobnie jak intensywne połowy. Walka z takimi połowami, które wyniszczają biologiczne zasoby morza i ekosystemy morskie, jest ważnym celem Unii Europejskiej. Niedawne ogłoszenie przez panią komisarz Damanaki nowego systemu kontroli rybołówstwa, który oznacza możliwość prześledzenia połowu od miejsca połowu do stołu, jest bardzo zachęcające. Szczególnie ważne jest wprowadzenie nowego systemu punktowego (prowadzącego do zawieszenia licencji) w dniu 1 stycznia 2012 r. System ten ma na celu zapewnienie, że poważne naruszenia będą traktowane tak samo, a grzywny odstraszające będą stanowić minimum pięciokrotność wartości rynkowej nielegalnego połowu. Taki system identyfikowalności w połączeniu z uprawnieniami kontrolnymi i sankcjami inspektorów na całym terytorium UE jest ważnym instrumentem ograniczania nielegalnych połowów.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (NNN) pozostają jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza. Zwalczanie połowów NNN stanowi kluczowy element wspólnej polityki rybołówstwa, a Unia Europejska powinna mieć możliwość wspierania współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie poprzez aktywny i konstruktywny udział w przyjęciu międzynarodowego instrumentu w sprawie środków stosowanych przez państwo portu.

UE jest członkiem FAO, a także trzynastu regionalnych organizacji ds. rybołówstwa (RFMO). Przyjęte w ramach RFMO mechanizmy dotyczące działań państwa portu zostały wprowadzone do prawa UE, które zawiera ponadto kompleksowe przepisy w zakresie dostępu do usług portowych, wyładunków i przeładunków produktów rybołówstwa przez statki krajów trzecich w portach Unii oraz przepisy dotyczące mechanizmów współpracy i pomocy dotyczących UE i krajów trzecich.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Połowy NNN pozostają jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza. Zwalczanie połowów NNN stanowi kluczowy element wspólnej polityki rybołówstwa, a Unia Europejska powinna mieć możliwość wspierania współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie poprzez aktywny i konstruktywny udział w przyjęciu międzynarodowego instrumentu w sprawie środków stosowanych przez państwo portu.

W 2001 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) opracowała międzynarodowy plan działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania. W planie tym przyjęto podejście całościowe, w którym określono działania, jakie powinny podjąć państwa bandery, państwa nadbrzeżne i państwa portu. Celem przyjętego dziś porozumienia jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Daciana Octavia Sârbu (S&D), na piśmie Środki państwa portu są ważnym instrumentem zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (NNN). Połowy NNN są międzynarodową działalnością kryminalną, która niszczy nasze ekosystemy morskie, zagraża naszemu bezpieczeństwu żywnościowemu i rujnuje życie osób zajmujących się legalnym rybołówstwem. Nasza walka z połowami NNN nie może jednak obejmować tylko środków państwa portu. Musimy też prowadzić kampanię, by położyć kres stosowaniu „wygodnych bander”, które często pozwalają statkom bezkarnie prowadzić nielegalne połowy. Ważnym krokiem mógłby też być światowy rejestr statków oraz identyfikowalność produktów rybołówstwa.

 
  
MPphoto
 
 

  Nuno Teixeira (PPE), na piśmie (PT) Zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie jest podstawowym priorytetem skutecznej wspólnej polityki rybołówstwa. Celem omawianego porozumienia jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. Połowy NNN pozostają jednym z najpoważniejszych globalnych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza, a UE bierze aktywny i konstruktywny udział w przygotowaniu przedmiotowego projektu umowy.

Dzięki możliwościom związanym z międzynarodowym instrumentem dotyczącym środków państwa portu strony będą mogły odmówić wejścia do ich portu, jeśli mają wystarczające dowody na to, że dany statek ubiegający się o wejście do portu uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z tymi połowami. W związku z tym uważam omawiane porozumienie za ważny wkład w obecną międzynarodową walkę z połowami NNN i głosuję za zatwierdzeniem.

 
  
MPphoto
 
 

  Viktor Uspaskich (ALDE), na piśmie (LT) Choć Litwa jest mała, rybołówstwo odgrywa w niej ważną rolę gospodarczą i społeczną wśród małych społeczności. Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy stanowią poważne zagrożenie dla zrównoważonego rybołówstwa Litwy. Zasoby ryb są rabunkowo eksploatowane, środowisko morskie ulega zniszczeniu, a uczciwi rybacy znajdują się w niewygodnej sytuacji. W samym obszarze Morza Bałtyckiego z powodu nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów zagrożonych jest 3800 miejsc pracy. Według doniesień Grupy Pew ds. Środowiska Naturalnego, nieraportowane połowy kosztują litewskich rybaków co roku ponad 1,1 miliona euro. To ogromna suma, zważywszy na niewielkie rozmiary mojego kraju oraz na fakt, że problemów tych da się uniknąć. Nieuregulowane połowy są szczególnym zagrożeniem dla połowów dorsza w Morzu Bałtyckim, które już są bardzo skąpe. Dorsz jest najcenniejszą rybą w Morzu Bałtyckim, od której połowów zależy los większości litewskich rybaków. Naszym rybakom zagrażają jednak nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy przekraczające ponad 40 % oficjalnych wyładunków. Gdyby udało się położyć kres nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom, można by było przywrócić równowagę połowów dorsza w Morzu Bałtyckim. Aby jednak uzyskać taki stan, musimy zlikwidować luki umożliwiające nielegalnym podmiotom czerpanie zysków z ich działalności. Musimy nałożyć na nich ostrzejsze kary.

 
  
  

Sprawozdanie: Arlene McCarthy (A7-0147/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Miliony przedsiębiorstw korzystają z prawa do prowadzenia handlu na rynku wewnętrznym UE. Miliony obywateli korzystają z prawa do mieszkania i pracy w UE oraz podróżowania po jej terytorium. W UE obowiązuje ustawodawstwo umożliwiające dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych. Jednak uzyskanie orzeczenia to tylko pierwsza część procesu; obywatele i przedsiębiorstwa muszą mieć prawo do tego, aby orzeczenia wydane w ich sprawach były skutecznie egzekwowane. Jedną z niezbędnych składowych skutecznego egzekwowania jest dopilnowanie, aby sądy były w stanie – w ramach środka przejściowego – działać szybko w celu nakazania ujawnienia informacji o majątku dłużnika oraz zamrożenia jego aktywów. W przeciwnym razie nieuczciwe przedsiębiorstwa handlowe i inni dłużnicy mogą uchylać się od odpowiedzialności po prostu poprzez przeniesienie swojego majątku do innej jurysdykcji, tym samym uniemożliwiając wierzycielowi skuteczne egzekwowanie orzeczenia na rynku wewnętrznym. W związku z tym, aby dochodzić egzekucji orzeczenia sądowego, dany obywatel lub małe przedsiębiorstwo musi wydać pieniądze i poświęcić czas, a następnie i tak jest zmuszony udać się do sądu innego państwa członkowskiego, bez gwarancji powodzenia czy sprawiedliwości. W przedmiotowym sprawozdaniu wskazano na potrzebę stworzenia skutecznego systemu zamrażania i ujawniania aktywów dłużników, dlatego głosuję za jego przyjęciem.

 
  
MPphoto
 
 

  Alfredo Antoniozzi (PPE), na piśmie (IT) Rynek wewnętrzny jest bez wątpienia najważniejszym instrumentem Unii Europejskiej stymulującym jej wzrost w obliczu ostatniego kryzysu finansowego. Miliony przedsiębiorstw i obywateli korzystających z rynku wewnętrznego muszą mieć możliwość korzystania z prawa do mieszkania i pracy w UE oraz do podróżowania po jej terytorium. W związku z tym muszą mieć do dyspozycji skuteczne środki na wypadek wystąpienia z roszczeniem wobec innych obywateli czy przedsiębiorstw.

Dziś w UE obowiązuje ustawodawstwo umożliwiające dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych. Brak jednak rzeczywistego prawa do tego, by orzeczenia te były skutecznie egzekwowane. Jednym z najlepszych sposobów wypełnienia tych luk jest ustanowienie skutecznego systemu ujawniania informacji o majątku dłużnika i zamrażania jego aktywów oraz zacieśnienie współpracy między organami ścigania państw członkowskich. Dlatego głosowałem za przyjęciem sprawozdania pani poseł McCarthy.

 
  
MPphoto
 
 

  Raffaele Baldassarre (PPE), na piśmie (IT) Jedną z niezbędnych składowych skutecznego egzekwowania jest dopilnowanie, aby sądy były w stanie – w ramach środka przejściowego – działać szybko w celu nakazania ujawnienia informacji o majątku dłużnika oraz zamrożenia jego aktywów. W przeciwnym razie nieuczciwe przedsiębiorstwa handlowe i inni dłużnicy mogą uchylać się od odpowiedzialności po prostu poprzez przeniesienie swojego majątku do innej jurysdykcji, tym samym uniemożliwiając wierzycielowi skuteczne egzekwowanie orzeczenia na rynku wewnętrznym.

Dlatego potrzebny nam prawdziwy 28. system prawny, tj. dodatkowy, autonomiczny europejski mechanizm wspomagający te, którymi dysponują sądy krajowe. Taki środek prewencyjny będzie także dalej zniechęcać do opóźnień płatniczych oraz zmusi do ujawnienia informacji o majątku dłużnika w dochodzeniu roszczeń transgranicznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), na piśmie (RO) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczy rozszerzenia rynku wewnętrznego o zaliczki transgraniczne. Obecnie działalność ta jest częściowo zablokowana z powodu niechęci wierzycieli z jednego państwa członkowskiego do udzielania kredytów dłużnikom mieszkającym w innym państwie członkowskim. Przykładem może być sytuacja, w której mieszkaniec jednego państwa członkowskiego chce zaciągnąć kredyt hipoteczny w banku działającym w innym państwie członkowskim. Obecnie transakcja taka nie jest możliwa, tj. konsumenci nie mają w rzeczywistości prawa do zakupu produktów (w tym przypadku bankowych) w innym państwie członkowskim. Powodem odmowy udzielenia kredytu hipotecznego przez bank komuś innemu niż mieszkaniec tego samego państwa członkowskiego (nawet jeśli dany bank jest wielonarodowy i ma swe przedstawicielstwa w szeregu państw członkowskich w postaci jednostek zależnych lub oddziałów), jest to, że w przypadku niespłacenia kredytu bank ten ma obowiązek stosować procedurę przymusowej egzekucji zgodnie z lex rei sitae (prawem państwa, w którym umiejscowiona jest nieruchomość, na którą bank udzielił kredytu hipotecznego), a nie z prawem państwa, w którym ma swą siedzibę wierzyciel. Wprowadzenie procedury zgodnej z 28. systemem prawnym proponowanej w przedmiotowym sprawozdaniu ułatwi transgraniczne transakcje kredytowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Philippe Boulland (PPE), na piśmie (FR) Poziom skuteczności transgranicznego odzyskiwania długów jest obecnie rażąco niski. Dla wielu wierzycieli poważnym problemem jest to, że majątek dłużnika trafia do innego kraju.

Instrument przewidujący niezależne środki pozwalajace na stosowanie środków tymczasowych przed postępowaniem głównym, w trakcie tego postępowania oraz po jego zamknięciu będzie stanowić znaczny postęp w walce obywateli UE z takimi nieuczciwymi dłużnikami.

Większość obywateli UE to pracownicy, którzy w czasie obecnego kryzysu gospodarczego zbyt często uczestniczą w postępowaniach upadłościowych swoich bankrutujących pracodawców.

Jako kontrsprawozdawca projektu opinii pani Girling w sprawie postępowania upadłościowego, uważam, że pracownikom należy się większa ochrona prawna i pewność, która musi być zharmonizowana, a przede wszystkim musi dysponować skutecznymi środkami.

Proponuję, by w czasie wszczynania postępowania upadłościowego przeciwko pracodawcy, który jest zadłużony, syndyk miał sześć miesięcy na zabezpieczenie majątku, ze skutkiem wstecznym, jeżeli firma podjęła kroki, by przenosić swoje aktywa.

 
  
MPphoto
 
 

  Jan Březina (PPE), na piśmie – (CS) Zgadzam się z tym, że europejski nakaz zabezpieczenia majątku (ENZM) oraz europejski nakaz ujawnienia informacji o majątku (ENIM) powinny być niezależnymi środkami uzupełniającymi środki dostępne na mocy prawa krajowego. Powinny one mieć zastosowanie wyłącznie w sprawach transgranicznych. Wydawanie ENZM przez sąd krajowy powinno mieć charakter uznaniowy. Ponadto ciężar dowodu powinien spoczywać na powodzie – powinien on dostatecznie uzasadnić swój wniosek (fumus boni juris) oraz wykazać, że sprawa ma pilny charakter (periculum in mora). Kryteria te powinny być oceniane przez sądy krajowe na podstawie obowiązującego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Skutek ENZM musi ograniczać się do zajęcia rachunków bankowych i tymczasowego zamrożenia depozytów bankowych. ENZM nie powinien natomiast przyznawać wierzycielowi żadnych praw własności do majątku. Należy ponadto odrębnie rozważyć kwestię, czy nakaz mógłby obejmować inne rodzaje majątku, takie jak nieruchomości czy majątek przyszły (wierzytelność, która w najbliższym czasie stanie się wymagalna lub spadek).

 
  
MPphoto
 
 

  Cristian Silviu Buşoi (ALDE), na piśmie (RO) Bardzo wiele firm w UE prowadzi swą działalność na rynku wewnętrznym, natomiast obywatele UE korzystają z prawa do swobodnego mieszkania i pracy w UE oraz do podróżowania po jej terytorium. W naszej dyskusji na temat Aktu o jednolitym rynku mającego pogłębiać rynek wewnętrzny i promować transakcje transgraniczne, w tym także handel elektorniczny, potrzebne nam gwarancje transgranicznego odzyskiwania długów. W pełni popieram wniosek zawarty w przedmiotowym sprawozdaniu, by Komisja zaproponowała bardziej skuteczne środki przejściowe dotyczące wdrażania stosownych przepisów, które uzupełnią dotychczasowe przepisy dotyczące roszczeń transgranicznych takie jak rozporządzenie Bruksela I i postępowanie w sprawie drobnych roszczeń. Sądy muszą być zdolne do sprawnego działania, skutkującego zamrażaniem aktywów dłużników lub domniemanych dłużników, choć nie w każdych okolicznościach. Musimy osiągnąć odpowiednią równowagę pomiędzy ochroną wierzycieli a ochroną dłużników, aby uniknąć sytuacji przypadkowych.

Możliwość uzyskania ENZM bez powiadomienia i przesłuchania odpowiedniej strony jest naruszeniem praw dłużnika i jest niezgodna z obowiązującym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W przedmiotowym sprawozdaniu brak więc niezbędnej równowagi. Potrzebna jest bowiem lepsza ochrona praw dłużników.

 
  
MPphoto
 
 

  Alain Cadec (PPE), na piśmie (FR) Głosowałem za przyjęciem sprawozdania pani poseł McCarthy, która wzywa Komisję do zaproponowania nakazu zabezpieczenia majątku oraz europejskiego nakazu ujawnienia informacji o majątku. Oba instrumenty powinny być niezależnymi środkami uzupełniającymi środki dostępne na mocy prawa krajowego.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie (PT) Potrzebny nam skuteczny system zapobiegania sytuacjom braku zapłaty oraz karania, kiedy sytuacje takie zachodzą między podmiotami, których majątek znajduje się w innym kraju, gdyż w przeciwnym razie swobodny przepływ osób, towarów, usług i kapitału w UE podkopywałby pewność prawną obywateli UE. Dlatego z zadowoleniem przyjmuję zalecenia dla Komisji w sprawie zaproponowanych środków dotyczących zamrażania i ujawniania aktywów dłużników w sprawach transgranicznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie (FR) Opóźnione spłaty i brak spłat długów szkodzi tak firmom, jak i konsumentom. Nawet kiedy sądy wydają orzeczenie, w praktyce często trudno jest wierzycielom odzyskać długi, jeżeli brak informacji o dłużnikach i ich aktywach. Jest to jeszcze trudniejsze, kiedy dłużnik ma siedzibę w innym państwie członkowskim. Obecnie liczba skutecznie odzyskiwanych długów transgranicznych jest szczególnie niska, a koszt transgranicznego odzyskiwania długów jest zaporowy i może powstrzymywać strony od postępowania sądowego. Czas na uproszczenie i przyspieszenie procedury odzyskiwania długów. Aby poprawić ten proces w Unii Europejskiej, skuteczniej chronić konsumentów i stymulować handel pomiędzy państwami członkowskimi, Komisja musi zaproponować nowe środki dotyczące zamrażania i przejrzystości majątku dłużników.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, gdyż zawiera ono szereg środków, które pomogą zapobiegać uchylaniu się nieuczciwych przedsiębiorstw handlowych i innych dłużników od odpowiedzialności poprzez przeniesienie swojego majątku do innej jurysdykcji, tym samym uniemożliwiając wierzycielowi skuteczne egzekwowanie orzeczenia na rynku wewnętrznym.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Kiedy przyjmowano program sztokholmski, poproszono Komisję o konkretne propozycje dotyczące prostego i autonomicznego europejskiego systemu zajmowania kont bankowych i tymczasowego zamrażania depozytów bankowych. Obecne ustawodawstwo UE umożliwia dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych, ale nadal nie zapewnia skutecznego egzekwowania orzeczeń sądów krajowych.

Wobec tego, po przyjęciu przez Parlament różnych rezolucji na poparcie tego wniosku, w swym sprawozdaniu z własnej inicjatywy sprawozdawczyni prosi Komisję o wprowadzenie dwóch instrumentów – europejskiego nakazu zabezpieczenia majątku (ENZM) oraz europejskiego nakazu ujawnienia informacji o majątku (ENIM) – w prawie krajowym w odniesieniu wyłącznie do spraw transgranicznych. Instrumenty te mają umożliwić sądom szybkie wdrażanie środków związanych z zamrażaniem aktywów dłużników i zapobieganie przenoszeniu ich majątku.

Dlatego gratuluję sprawozdawczyni i wierzę, że są to środki niezbędne, zwiększające pewność prawną i bezpieczeństwo oraz zapewniające lepsze funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Oportunizm i zachłanność obywateli i niektórych biznesmenów każe im korzystać ze swobodnego przepływu osób i dóbr w UE, by szkodzić stronom trzecim. Mimo obowiązujących przepisów takich jak rozporządzenie Bruksela I, europejski tytuł egzekucyjny, postępowanie w sprawie drobnych roszczeń oraz postępowanie w sprawie nakazu zapłaty, nie zawsze da się – a na pewno nie szybko – skutecznie egzekwować orzeczenia sądowe na rynku wewnętrznym. Przedmiotowe sprawozdanie zawiera szereg zaleceń dla Komisji Europejskiej dotyczących propozycji w zakresie zamrażania i ujawniania aktywów dłużników w sprawach transgranicznych. W pełni się z tym zgadzam i mam nadzieję, że w czerwcu uzyskamy konkretną propozycję środków, jakie w tym zakresie możemy przyjąć.

 
  
MPphoto
 
 

  João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie (PT) Uznajemy potrzebę obrony praw konsumenta na rynku wewnętrznym UE, szczególnie zaś praw konsumentów najbardziej wrażliwych. W UE obowiązuje ustawodawstwo umożliwiające dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych, obejmujące rozporządzenie Bruksela I, europejski tytuł egzekucyjny, postępowanie w sprawie drobnych roszczeń oraz postępowanie w sprawie nakazu zapłaty. Jednak uzyskanie orzeczenia to tylko pierwsza część procesu; obywatele i przedsiębiorstwa muszą mieć prawo do tego, aby orzeczenia wydane w ich sprawach były skutecznie egzekwowane.

Jedną z niezbędnych składowych skutecznego egzekwowania jest dopilnowanie, aby sądy były w stanie – w ramach środka przejściowego – działać szybko w celu nakazania ujawnienia informacji o majątku dłużnika oraz zamrożenia jego aktywów. Potrzebny nam taki środek chroniący prawa osób prywatnych oraz małych i średnich przedsiębiorstw. Fakt ten nie zaspokaja jednak naszego sprzeciwu i zastrzeżeń wobec podstawowych aspektów jednolitego rynku, jego charakteru, celów i wpływu.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie (PT) Na rynku wewnętrznym UE coraz bardziej trzeba chronić prawa konsumentów, szczególnie tych, którym brak adekwatnych środków.

W UE obowiązuje ustawodawstwo umożliwiające dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych, obejmujące rozporządzenie Bruksela I, europejski tytuł egzekucyjny, postępowanie w sprawie drobnych roszczeń oraz postępowanie w sprawie nakazu zapłaty. Jednak uzyskanie orzeczenia to tylko pierwsza część procesu.

Celem sprawozdawczyni jest to, by obywatele i przedsiębiorcy mieli prawo dopilnowania skutecznego egzekwowania orzeczeń w tych sprawach. Jedną z niezbędnych składowych skutecznego egzekwowania jest dopilnowanie, aby sądy były w stanie – w ramach środka przejściowego – działać szybko w celu nakazania ujawnienia informacji o majątku dłużnika oraz zamrożenia jego aktywów.

W przeciwnym razie nieuczciwe przedsiębiorstwa handlowe i inni dłużnicy mogą uchylać się od odpowiedzialności po prostu poprzez przeniesienie swojego majątku do innej jurysdykcji, tym samym uniemożliwiając wierzycielowi skuteczne egzekwowanie orzeczenia na rynku wewnętrznym.

W związku z tym, aby dochodzić egzekucji orzeczenia sądowego, dany obywatel lub małe przedsiębiorstwo musi wydać pieniądze i poświęcić czas, a następnie i tak jest zmuszony udać się do sądu innego państwa członkowskiego, bez gwarancji powodzenia czy sprawiedliwości.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego dokumentu, gdyż w UE obowiązuje ustawodawstwo umożliwiające dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych, obejmujące rozporządzenie Bruksela I, europejski tytuł egzekucyjny, postępowanie w sprawie drobnych roszczeń oraz postępowanie w sprawie nakazu zapłaty. Jednak uzyskanie orzeczenia to tylko pierwsza część procesu; obywatele i przedsiębiorstwa muszą mieć prawo do tego, aby orzeczenia wydane w ich sprawach były skutecznie egzekwowane. Jedną z niezbędnych składowych skutecznego egzekwowania jest dopilnowanie, aby sądy były w stanie – w ramach środka przejściowego – działać szybko w celu nakazania ujawnienia informacji o majątku dłużnika oraz zamrożenia jego aktywów. W przeciwnym razie nieuczciwe przedsiębiorstwa handlowe i inni dłużnicy mogą uchylać się od odpowiedzialności po prostu poprzez przeniesienie swojego majątku do innej jurysdykcji, tym samym uniemożliwiając wierzycielowi skuteczne egzekwowanie orzeczenia na rynku wewnętrznym. Europejskie instytucje zwróciły uwagę na potrzebę stworzenia skutecznego systemu zamrażania i ujawniania aktywów dłużników.

 
  
MPphoto
 
 

  Edvard Kožušník (ECR), na piśmie – (CS) Osobiście popieram wprowadzenie do ustawodawstwa UE europejskiego nakazu zabezpieczenia majątku oraz europejskiego nakazu ujawnienia informacji o majątku. Szczególnie zaś popieram ich wprowadzenie w związku z ostatnio wprowadzonymi środkami takimi jak europejski tytuł egzekucyjny, postępowanie w sprawie drobnych roszczeń oraz postępowanie w sprawie nakazu zapłaty, gdyż środków tych nie da się w pełni wykorzystać bez wdrożenia europejskiego nakazu zabezpieczenia majątku oraz europejskiego nakazu ujawnienia informacji o majątku.

Choć popieram wezwanie Komisji do przedstawienia wniosku dotyczącego poprawek legislacyjnych do obu środków, to nie oznacza to automatycznego poparcia dla wniosku Komisji. Oceniając ten wniosek, podkreślam bowiem przede wszystkim jego szczególną formę, nacisk na stosowanie wyłącznie w sprawach transgranicznych, jurysdykcję egzekwowania tych środków, oraz ograniczenie stosowania tych środków tylko do spraw, w których jest to absolutnie niezbędne.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Z zadowoleniem przyjmuję przedmiotowe sprawozdanie, które w przypadku przyjęcia jego zaleceń przez Komisję, powinno pomóc ofiarom oszustw. Obecny system prawny chroni oszustów, pozostawiając ofiary w gąszczu biurokracji i kosztownego postępowania procesowego. Przedstawione wnioski mogłyby pomóc w odwróceniu tej sytuacji, dając ofiarom większe szanse odzyskania pieniędzy.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie (FR) W przedmiotowym sprawozdaniu zajęto się problemem gwarancji spłaty długów bankowych. Banki korzystają z preferencyjnych stóp procentowych, aby zapewnić sobie zyski. Wciąż jednak pobierają nieproporcjonalnie wysokie odsetki od długów państw i obywateli. Musimy pilnie ratować obywateli i państwa, które są ofiarami banków, a nie odwrotnie.

Będę głosować przeciwko przyjęciu przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Willy Meyer (GUE/NGL), na piśmie (ES) W kontekście europejskiego rynku wewnętrznego coraz pilniejsza staje się potrzeba obrony praw konsumentów, szczególnie tych mniej zamożnych. Ustawodawstwo UE umożliwia dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych, ale obecna procedura odzyskiwania długów transgranicznych jest trudna i zaporowo droga. Celem przedmiotowego sprawozdania zawierającego zalecenia w sprawie środków przejściowych dotyczących zamrażania i ujawniania aktywów dłużników w sprawach transgranicznych jest zapewnienie obywatelom i przedsiębiorcom UE prawa do rzeczywistego egzekwowania takich orzeczeń. Brak takiego środka jest sygnałem bezkarności dla krnąbrnych dłużników i ułatwia nieuczciwym przedsiębiorstwom uchylanie się od odpowiedzialności po prostu poprzez przeniesienie swojego majątku do innej jurysdykcji, by uniemożliwić wyegzekwowanie orzeczenia sądowego. Fakt ten zmusza obywateli do występowania przed sądami innych państw członkowskich bez gwarancji, że tak kosztowna procedura przyniesie pożądany wynik. Dlatego nie mogę głosować przeciwko przyjęciu przedmiotowego sprawozdania, które określa środki służące ochronie tych praw.

 
  
MPphoto
 
 

  Georgios Papanikolaou (PPE), na piśmie (EL) Wolny handel i płynne funkcjonowanie rynku wewnętrznego w UE wiąże się tak z prawami, jak i z obowiązkami. Jednym z podstawowych praw obywatelskich jest prawo do odwołania w przypadku roszczenia przeciwko osobie fizycznej lub prawnej, która przyczyniła się do poniesienia straty.

Ponadto należy zadbać o szybkie wdrażanie orzeczeń sądowych, by nieuczciwe przedsiębiorstwa handlowe i inni dłużnicy nie mogli uchylać się od odpowiedzialności po prostu poprzez przeniesienie swojego majątku do innej jurysdykcji, tym samym uniemożliwiając wierzycielowi skuteczne egzekwowanie orzeczenia na rynku wewnętrznym. Ta praktyczna, a ważna luka została omówiona w przedmiotowym sprawozdaniu z własnej inicjatywy, za którego przyjęciem głosowałem.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) Najważniejszym instrumentem promowania wzrostu w UE w sytuacji kryzysu finansowego jest rynek wewnętrzny. Obecnie ustawodawstwo UE nie jest natomiast stosowane skutecznie, szczególnie w zakresie wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych. Poziom skuteczności transgranicznego odzyskiwania długów jest obecnie rażąco niski, zarówno w odniesieniu do aktywów osób fizycznych, jak i osób prawnych. Stan ten zniechęca do prowadzenia transgranicznej wymiany handlowej, jest odbierany jako sygnał świadczący o bezkarności nierzetelnych dłużników oraz pogarsza wyniki gospodarcze Unii. Koszt transgranicznego odzyskiwania długów jest obecnie zaporowy dla wierzycieli w przypadkach, gdy dłużnicy posiadają aktywa w kilku państwach członkowskich. Rynek wewnętrzny nie może więc funkcjonować właściwie. Niezbędne są środki UE, które pomogą zaradzić tej sytuacji i które zapewnią obywatelom UE skuteczne środki odwoławcze w przypadku roszczeń przeciwko innym obywatelom lub przedsiębiorstwom, które uproszczą i przyspieszą proces zapłaty. Dlatego głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, w którym Parlament Europejski wzywa Komisję do przedstawienia wniosków legislacyjnych w sprawie środków dotyczących zamrażania i ujawniania aktywów dłużników w sprawach transgranicznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Tworząc wspólny rynek, strony muszą dysponować niezbędnymi mechanizmami, które pozwolą na spłatę długów w UE. Koncepcja ta doprowadziła do przyjęcia np. rozporządzenia Bruksela I, którego celem jest utworzenie jednolitego systemu uznawania orzeczeń sądów w UE. Wciąż jednak bardzo trudno jest wierzycielom wyegzekwować spłatę długu, jeżeli aktywa dłużników pozostają w kilku państwach członkowskich, co – warto powtórzyć – stwarza poważne trudności we wdrażaniu prawdziwie jednolitego rynku. Dobrym instrumentem w tym zakresie może być Europejski nakaz zabezpieczenia majątku (ENZM) oraz europejski nakaz ujawnienia informacji o majątku (ENIM). Dlatego głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Evelyn Regner (S&D), na piśmie (DE) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, gdyż miliony obywateli UE muszą mieć do dyspozycji skuteczne środki na wypadek wystąpienia z roszczeniem wobec innych obywateli czy przedsiębiorstw. Ludzie, którzy korzystają z prawa do mieszkania i pracy w UE oraz do podróżowania po jej terytorium, nie mogą w przyszłości padać ofiarą oszustów nie mających skrupułów ani innych dłużników, którzy unikają odpowiedzialności po prostu poprzez przeniesienie swojego majątku do innej jurysdykcji. W takich przypadkach wierzycielom często odmawia się skutecznego egzekwowania orzeczenia na rynku wewnętrznym, skutkiem czego obywatele i małe przedsiębiorstwa tracą pieniądze i czas, gdyż odsyłane są do sądów innych państw członkowskich już po wszczęciu postępowania sądowego. Co więcej, by gwarantować skuteczne egzekwowanie orzeczeń, sądy muszą mieć możliwość wydania nakazu ujawnienia i zamrożenia aktywów dłużników w kontekście środków zapewniających tymczasową ochronę prawną.

Obecne ustawodawstwo UE umożliwiające dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych nie jest wystarczające. Obywatele i przedsiębiorstwa muszą mieć prawo do tego, aby orzeczenia wydane w ich sprawach były skutecznie egzekwowane. Przedmiotowe sprawozdanie jest ważnym krokiem w walce z oszustami oraz w ochronie obywateli i przedsiębiorców na rynku wewnętrznym UE.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Miliony przedsiębiorstw korzystają z prawa do prowadzenia handlu na rynku wewnętrznym UE. Miliony obywateli korzystają z prawa do mieszkania i pracy w UE oraz podróżowania po jej terytorium. Podstawowe znaczenie ma to, aby na rynku wewnętrznym obywatele dysponowali skutecznymi środkami w przypadku, gdy występują z roszczeniem wobec innego obywatela lub przedsiębiorstwa.

W UE obowiązuje ustawodawstwo umożliwiające dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych, obejmujące rozporządzenie Bruksela I, europejski tytuł egzekucyjny, postępowanie w sprawie drobnych roszczeń oraz postępowanie w sprawie nakazu zapłaty. Jednak uzyskanie orzeczenia to tylko pierwsza część procesu; obywatele i przedsiębiorstwa muszą mieć prawo do tego, aby orzeczenia wydane w ich sprawach były skutecznie egzekwowane. Jedną z niezbędnych składowych skutecznego egzekwowania jest dopilnowanie, aby sądy były w stanie – w ramach środka przejściowego – działać szybko w celu nakazania ujawnienia informacji o majątku dłużnika oraz zamrożenia jego aktywów.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Miliony przedsiębiorstw korzystają z prawa do prowadzenia handlu na rynku wewnętrznym UE. Miliony obywateli korzystają z prawa do mieszkania i pracy w UE oraz podróżowania po jej terytorium. Podstawowe znaczenie ma to, aby na rynku wewnętrznym obywatele dysponowali skutecznymi środkami w przypadku, gdy występują z roszczeniem wobec innego obywatela lub przedsiębiorstwa.

W UE obowiązuje ustawodawstwo umożliwiające dochodzenie roszczeń transgranicznych i wzajemne uznawanie orzeczeń sądów krajowych. Jednak uzyskanie orzeczenia to tylko pierwsza część procesu. Ponad 500 milionów obywateli UE i przedsiębiorstw musi mieć prawo do tego, aby orzeczenia wydane w ich sprawach były skutecznie egzekwowane. Jedną z niezbędnych składowych skutecznego egzekwowania jest dopilnowanie, aby sądy były w stanie – w ramach środka przejściowego – działać szybko w celu nakazania ujawnienia informacji o majątku dłużnika oraz zamrożenia jego aktywów. Celem sprawozdania, nad którego przyjęciem dziś głosujemy, jest wezwanie Komisji do pilnego przedstawienie propozycji środków przejściowych dotyczących zamrażania aktywów i ujawniania informacji o majątku dłużnika w sprawach transgranicznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Catherine Stihler (S&D), na piśmie Popieram przedmiotowe sprawozdanie z własnej inicjatywy, gdyż zaleca się w nim wprowadzenie europejskiego nakazu zabezpieczenia majątku oraz europejskiego nakazu ujawnienia informacji o majątku.

 
  
  

Sprawozdanie: Jorgo Chatzimarkakis (A7-0134/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Głosuję za przyjęciem omawianego wniosku, ponieważ zgadzam się na procedury udzielania absolutorium uwzględniające odpowiednie środki na poszczególne pozycje.

 
  
MPphoto
 
 

  Bastiaan Belder (EFD), na piśmie (NL) Nie mogę poprzeć wniosku w sprawie udzielenia absolutorium Komisji Europejskiej ani innym instytucjom i organom. Najważniejszym powodem jest fakt, iż utrzymuje się nadal zbyt wysoki poziom błędu. W swoim sprawozdaniu dotyczącym Komisji Europejskiej pan poseł sprawozdawca Chatzimarkakis znakomicie przedstawił dziedziny budzące niepokój. Komisja Kontroli Budżetowej nie uznała jednak za konieczne przesunięcia terminu udzielenia absolutorium, pomimo że jest to właśnie ten instrument, którego powinniśmy używać w celu wywierania presji na Komisję Europejską i państwa członkowskie, by czyniły odpowiednie postępy. Na przykład – krajowe poświadczenia wiarygodności rachunków (DAS). Wspomagają one zarządzanie dzielone, a to dotyczy również funduszy strukturalnych.

Kolejną trudną kwestią jest istnienie licznych skomplikowanych przepisów związanych z funduszami strukturalnymi i z dotacjami na badania naukowe. Z tego względu przedłożyłem poprawkę do sprawozdania sporządzonego przez Pana posła Garrigę Polledo ze specjalnej komisji ds. wyzwań politycznych i zasobów budżetowych na rzecz zrównoważonej Unii Europejskiej po 2013 roku. W mojej poprawce domagam się zapewnienia przez Komisję Europejską oceny wpływu w przypadku każdego składanego wniosku. Taka ocena wpływu musi być przygotowana w sposób niezależny, a nie przez samą Komisję Europejską. Reasumując, zmniejszenie obciążenia regulacjami oraz krajowe poświadczenia wiarygodności rachunków powinny doprowadzić do mniejszej liczby błędów w zarządzaniu finansami. Udzielając absolutorium Parlament Europejski nie wykorzystuje najważniejszego narzędzia, jakie kiedykolwiek miał do dyspozycji. Sprawozdanie pana posła Chatzimarkakisa zasługiwało na lepszy los.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem Komisji Europejskiej absolutorium za rok 2009, ponieważ – pomimo trudności w zarządzaniu omawianymi funduszami – wynik uzyskany przez Trybunał Obrachunkowy pokazuje obiektywny postęp. Większa przejrzystość audytu i lepsze wyniki działań wszystkich podmiotów uczestniczących w zarządzaniu funduszami europejskimi to dwa powody, które skłoniły mnie do poparcia tego absolutorium.

 
  
MPphoto
 
 

  Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie (FR) Głosowanie nad udzieleniem Komisji absolutorium za rok budżetowy 2009 przychodzi w bardzo ważnym momencie politycznym, ponieważ zmiana rozporządzenia finansowego będzie miała wpływ na negocjacje w sprawie następnych wieloletnich ram finansowych. Dlatego była to dla Parlamentu sposobność, aby nadać nowy rozmach i nową dynamikę procedurze, która nie zawsze jest traktowana w sposób poważny. Parlament zatwierdził wydatki budżetowe Komisji poniesione w roku 2009, z uwzględnieniem rozwiązań mających na celu przekazanie większej odpowiedzialności państwom członkowskim i usprawnienie kontroli wydatków unijnych przez władze krajowe. Konieczne jest utworzenie efektywniejszych systemów zarządzania i kontroli. W przyszłości krajowe organy polityczne będą miały obowiązek podpisywania krajowych deklaracji w sprawie zarządzania, które uczynią je odpowiedzialnymi za sposób wydatkowania środków unijnych we własnych krajach. Kryzys finansowy, jaki obecnie wstrząsa Europą, ma również konsekwencje dla budżetu UE. Nie możemy tolerować żadnych skandali czy niegospodarności w dziedzinie wydatków.

 
  
MPphoto
 
 

  Göran Färm, Anna Hedh, Olle Ludvigsson, Marita Ulvskog i Åsa Westlund (S&D), na piśmie (SV) My, socjaldemokraci szwedzcy, postanowiliśmy udzielić Komisji absolutorium za rok budżetowy 2009.

Postanowiliśmy jednak nie udzielać poparcia ustępom odnoszącym się do regulaminu pracowniczego UE. Uważamy, że pracownicy Komisji mogą potrzebować dodatkowego urlopu na czas podróży – część z nich może być zmuszona do podróżowania na duże odległości i do przesiadania się z jednego samolotu – lub innego środka transportu – na drugi. Ponadto zmian w regulaminie pracowniczym UE można dokonywać wyłącznie w ramach procedury współdecyzji Parlamentu i Rady. Z tego względu procedura udzielania absolutorium nie jest odpowiednim forum do rozstrzygania omawianych kwestii. Reforma regulaminu pracowniczego zostanie podjęta w terminie późniejszym w Komisji Prawnej Parlamentu Europejskiego.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję stały postęp odnotowywany w ciągu kilku ostatnich lat przez Trybunał Obrachunkowy w zakresie wyników działania wszystkich podmiotów odpowiedzialnych za środki finansowe. Przejrzystość, należyte zarządzanie i odpowiedzialność wszystkich podmiotów musi zawsze stanowić priorytet i wzór w Unii Europejskiej.

Istnieje jednak potrzeba zapewniania rzeczywistej odpowiedzialności państw członkowskich, jeżeli chodzi o ich rolę w zarządzaniu dzielonym w dziedzinie unijnych funduszy spójności, przy czym jednocześnie sprawą zasadniczą pozostaje wprowadzenie systemu analizowania prawidłowości danych przedkładanych przez agencje krajowe oraz systemu obowiązkowych krajowych deklaracji w sprawie zarządzania. Istotne jest, aby państwa członkowskie odpowiadały za właściwe wykorzystanie środków UE oraz aby tworzyły poważne i przejrzyste rozwiązania polityczne w zakresie kontroli, a także upraszczania procedur.

 
  
MPphoto
 
 

  Louis Grech (S&D), na piśmie Głosowałem za przyjęciem sprawozdania w sprawie udzielenia Komisji absolutorium za rok 2009, ponieważ daje to gwarancje lepszego zarządzania płatnościami w przypadkach niewłaściwego wykorzystania środków. Nie mogłem poprzeć niektórych ustępów sprawozdania odnoszących się do zapowiadanego przeglądu regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich. Decyzja moja spowodowana jest tym, że zmiana regulaminu pracowniczego nie wchodzi w zakres kompetencji Komisji Kontroli Budżetowej i nie odnosi się do sprawozdania w sprawie absolutorium za rok 2009, lecz znajduje się w gestii Komisji Prawnej, która zajmie się tymi kwestiami w najbliższej przyszłości. Uważam, że musimy zastosować podejście całościowe i dokonać kompleksowego przeglądu tego regulaminu jako całości, a nie zajmować się tematem wyrywkowo w ramach różnych sprawozdań dotyczących różnych regulacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie(LT) Głosowałem za przyjęciem sprawozdania w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Komisji na rok budżetowy 2009, ponieważ zapewnia to lepszą gwarancję zarządzania płatnościami, w szczególności w przypadku niewłaściwego wykorzystania środków. Przyjmując tę decyzję Parlament Europejski udziela Komisji absolutorium z wykonania ogólnego budżetu Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009 i przedstawia swoje uwagi w dokumentach towarzyszących. W celu zmniejszenia częstotliwości występowania błędów za niezbędne uważam uproszczenie i ograniczenie ilości przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych. Problemów zarządzania występujących na styku rozporządzenia finansowego i regulacji w zakresie spójności można uniknąć poprzez lepsze dostosowanie zasad kwalifikowalności obowiązujących w różnych dziedzinach polityki. Uproszczenie, szczególnie łącznie ze zmianą rozporządzenia finansowego, musi w długim okresie zapewnić stabilność przepisów i systemów zarządzania. Z przykrością stwierdzam, że rozpatrując wykonanie budżetu na rok budżetowy 2009, Trybunał Obrachunkowy ponownie postanowił skoncentrować się na polityce w dziedzinie energii i badań naukowych, a nie na polityce transportowej. Istnieje jednak potrzeba większej przejrzystości poprzez zapewnienie podatnikom i władzom budżetowym właściwych informacji, a w przypadku polityki regionalnej i transportowej – ściślejszej koordynacji, ponieważ obecnie jedynie pobieżnie poświęca się uwagę potencjalnej europejskiej wartości dodanej projektów, a w efekcie nie wykorzystuje się środków w najbardziej efektywny sposób po to, by usuwać wąskie gardła i problemy związane z przejściami granicznymi czy z niewystarczającymi połączeniami.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Zdecydowanie uważam, że to sprawozdanie wskazuje na potrzebę dokonania przez Komisję starannego przeglądu wydatków w celu ustalenia ewentualnych oszczędności, które zmniejszyłyby presję na budżet w obecnym okresie poszukiwania środków oszczędnościowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Paul Murphy (GUE/NGL), na piśmie Głosowałem przeciw przyjęciu wniosków o udzielenie Komisji absolutorium dotyczącego jej obowiązku przedstawienia sprawozdania odnoszącego się do tych wydatków, ponieważ sprawozdanie jest niejasne. Głosowałem za przyjęciem projektu rezolucji, ponieważ wielokrotnie podnoszona jest kwestia efektywności kosztowej w UE. Opowiadam się za zmniejszeniem kosztów związanych z Komisją i jej agencjami. Nie może się to jednak odbywać kosztem szeregowych pracowników Komisji, jak sugeruje się w ustępie 81. Nie zgadzam się, by w wyniku tych cięć pracownicy byli zmuszani do pracy w zwiększonym wymiarze, niezależnie od tego, kto jest ich pracodawcą. Należy gwarantować i chronić prawa pracownicze. Jeżeli wykonywane zadania stały się nieaktualne, pracownicy powinni mieć dostęp do podobnych miejsc pracy na takich samych warunkach. Wymuszając obniżenie poziomu życia pracowników, przedstawiciele pochodzący z wyboru powinni przynajmniej przyjąć, że ich własne przywileje podlegają takim samym zasadom. Nadal będę apelować o to, by przedstawiciele publiczni otrzymywali średnie wynagrodzenie pracowników wykwalifikowanych i będę opowiadał się za wyeliminowaniem zbędnych kosztów, dodatkowych korzyści, świadczeń i innych przywilejów.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Sprawozdanie dotyczy udzielenia Komisji absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009 i zawiera uwagi w rezolucji, która stanowi integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, sekcja 3 – Komisja i agencje wykonawcze, oraz w rezolucji w sprawie wniosków dotyczących sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Na podstawie art. 17 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej Komisja wykonuje budżet, a na podstawie art. 317 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, we współpracy z państwami członkowskimi, czyni to na własną odpowiedzialność, zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansowego. Przyjmując niniejsze sprawozdanie, Parlament aprobuje udzielenie Komisji absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Nie udzieliłam Komisji absolutorium ani też go nie odmówiłam. Z jednej strony powodem mojego stanowiska był fakt, iż Europejski Trybunał Obrachunkowy ponownie nie był w stanie wydać pozytywnego poświadczenia wiarygodności dotyczącego Komisji w roku 2009, z drugiej – ze sprawozdania dostatecznie jasno wynika, że jest to głównie spowodowane nieodpowiednią współpracą państw członkowskich jako beneficjentów otrzymujących środki finansowe. Udzielenie absolutorium niesprawnemu systemowi w żaden sposób nie pomaga w rozwiązaniu tej sytuacji. Odpowiednią kontrolę trzeba zapewnić przed przekazaniem środków.

 
  
MPphoto
 
 

  Anna Záborská (PPE), na piśmie – (SK) Trybunał Obrachunkowy szacuje, iż w roku 2009 nieprawidłowości finansowe lub nawet ewentualna defraudacja środków stanowią 2–5 % wszystkich płatności. To znacznie więcej niż wynosi roczna składka Słowacji do budżetu UE. Oczekuje się od nas zatwierdzenia sprawozdań finansowych 27 agencji europejskich, chociaż podejrzewam, że Europa miałaby się lepiej bez tych agencji. Co więcej, w projekcie budżetu na rok następny mamy zamiar zwiększyć nakłady właśnie na te sektory, w których w wyniku audytu stwierdzono największe rozbieżności. Najsmutniejsze jest to, że bez znaczenia jest udzielenie bądź nieudzielenie przez ten Parlament „błogosławieństwa” dotyczącego zarządzania agencjami i instytucjami europejskimi. Wszystko będzie toczyło się nadal tak jak dotychczas. Bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące redystrybucji i księgowania tych zasobów niczego nie zmienią, ponieważ prowadzić będą do większej biurokracji i spowolnienia płatności, a tym samym ostatecznie osłabią efektywność programów wsparcia. Dlatego chciałabym opowiedzieć się za stopniowym wycofywaniem redystrybucji, która staje się coraz mniej przejrzystym instrumentem dzisiejszej inżynierii społecznej. Powoduje zakłócenia na rynku, zmniejsza konkurencyjność i pozbawia ludzi inicjatywy i odpowiedzialności za to, jak i gdzie żyją. Im mniej pieniędzy rozdzielamy na podstawie priorytetów politycznych, tym mniejsze ryzyko wystąpienia korupcji i silniejsze regiony Europy oraz cała nasza gospodarka.

 
  
  

Sprawozdanie: Jorgo Chatzimarkakis (A7-0135/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Liam Aylward (ALDE), na piśmie (GA) Popieram to sprawozdanie, zwłaszcza zawarte w nim stwierdzenia dotyczące specjalnego sprawozdania Trybunału Obrachunkowego w sprawie reformy sektora cukrowniczego. W sprawozdaniu tym zwrócono uwagę na poważne problemy widoczne w sektorze cukrowniczym od czasu jego reformy w roku 2006 i na problemy, z jakimi zmagają się obecnie dawni producenci cukru. Gdyby nie sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego, trudności te nie zostałyby zgłoszone. Cukrownie odgrywały ważną rolę w sektorze rolnym, zwłaszcza w Irlandii, gdzie istniały zakłady przetwórcze w Cork oraz w Carlow, i można stwierdzić, że reforma ta doprowadziła do likwidacji sektora cukrowniczego w Irlandii.

Jak wynika ze sprawozdania, przedstawiono niewystarczające informacje na temat wpływu na regiony przetwórcze, wpływu, jaki odmawianie kwot miało na gospodarki lokalne, na temat miejsc pracy, które zostałyby utracone oraz na podział kompensat. Brakowało przejrzystości i informacji dotyczących przebiegu reformy, których nie zapewniono osobom zatrudnionym w tym sektorze i podatnikom europejskim, natomiast teraz konieczne są jasność i uczciwość, jeżeli chodzi o wpływ tej reformy na cały europejski sektor rolny.

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego sprawozdania. Co roku Trybunał Obrachunkowy prezentuje sprawozdania specjalne w kontekście absolutorium dla Komisji. Sprawozdania specjalne mają ogromne znaczenie w związku z refleksją nad programami i projektami, ich zmianami i modyfikacjami, gdyż mogą prowadzić do wydajniejszego wykorzystywania zasobów ludzkich i środków budżetowych. Na podstawie tych sprawozdań specjalnych Komisja może podejmować szybkie działania w celu zaradzenia niedociągnięciom wskazanym przez Trybunał Obrachunkowy. Byłem sprawozdawcą odpowiedzialnym za dokument roboczy Komisji Kontroli Budżetowej w sprawie specjalnego sprawozdania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, zatytułowanego „Poprawa funkcjonowania transportu w ramach transeuropejskich osi kolejowych”. Uważam, że Komisja musi podjąć niezbędne działania na rzecz dostosowania infrastruktury kolejowej umożliwiającej zapewnienie usług transeuropejskich, tworząc jednocześnie brakujące połączenia na punktach granicznych, wymieniając lub unowocześniając starą infrastrukturę kolejową i pomagając państwom członkowskim w likwidowaniu rozmaitych komplikacji związanych z różnymi rozstawami torów i zapewniając konieczną pomoc finansową.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok 2009, ponieważ uważam, że zarządzanie środkami było prowadzone w sposób przejrzysty i generalnie w sposób efektywny, zważywszy na szczególne okoliczności, w jakich funkcjonowała gospodarka europejska w badanym okresie.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Mój stosunek do oceny zawartej w sprawozdaniach specjalnych Trybunału Obrachunkowego jest pozytywny, ponieważ właśnie dzięki tym sprawozdaniom jesteśmy w stanie uzyskać dostęp do informacji na temat sposobu wydatkowania środków, a także na temat konieczności dokonania ponownej oceny programów i projektów lub ich dostosowania. Wszystkie informacje dostarczone teraz przez Trybunał Obrachunkowy muszą być przez UE wzięte pod uwagę, szczególnie przez Komisję jako główny organ wykonawczy i zarządzający unijnym budżetem. Musimy dążyć do modelowej optymalizacji sposobu obsługi i wydatkowania środków w oparciu o proste i przejrzyste przepisy utworzone zgodnie z zasadą odpowiedzialności bezpośredniej.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie − (LT) Glosowałem za przyjęciem tego dokumentu, ponieważ Trybunał Obrachunkowy co roku przedstawia więcej sprawozdań specjalnych lepszej jakości. Niestety nie zawsze poświęca się im taką uwagę polityczną, na jaką zasługują, co wynika z przepisów mających zastosowanie w Parlamencie. Sprawozdania specjalne mają ogromne znaczenie w związku z refleksją nad programami i projektami, ich zmianami i modyfikacjami, gdyż mogą prowadzić do wydajniejszego wykorzystywania zasobów ludzkich i środków budżetowych. Doceniam pozytywne podejście Komisji do tych procesów, a także jej gotowość do szybkiego podejmowania działań w celu zaradzenia większości niedociągnięć wskazywanych przez Trybunał Obrachunkowy w tych sprawozdaniach.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Głosowałem za przyjęciem tego sprawozdania, w którym podkreśla się potrzebę bardziej rygorystycznej analizy projektów na etapie składania wniosków w celu uniknięcia nieprawidłowości, i w którym w związku z tym zwrócono się do Komisji z prośbą o kontynuowanie prac nad lepszym stosowaniem wytycznych oraz nad wykazem pytań sprawdzających w drodze zapewnienia bardziej przejrzystych kryteriów oceny wniosków o dotacje w celu zwiększania efektywności i spójności procedur i ich rezultatów, jak również o to, aby zapewnić podejmowanie dalszych działań w przypadkach, gdy nie dostarczono wymaganych informacji lub nie podjęto działań.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − W sprawozdaniu z zadowoleniem przyjmuje się fakt, iż Trybunał Obrachunkowy co roku przedstawia więcej sprawozdań specjalnych lepszej jakości; ubolewa się, że nie zawsze poświęca się im taką uwagę polityczną, na jaką zasługują, co wynika z przepisów mających zastosowanie w Parlamencie; zwraca się uwagę, że sprawozdania specjalne mają ogromne znaczenie w związku z refleksją nad programami i projektami, ich zmianami i modyfikacjami, gdyż mogą prowadzić do wydajniejszego wykorzystywania zasobów ludzkich i środków budżetowych oraz docenia się pozytywne podejście Komisji do tych procesów, a także jej gotowość do szybkiego podejmowania działań w celu zaradzenia większości niedociągnięć wskazywanych przez Trybunał Obrachunkowy w tych sprawozdaniach.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Przyjmując omawiane sprawozdanie Parlament podkreśla fakt, iż Trybunał Obrachunkowy co roku przedstawia więcej sprawozdań specjalnych lepszej jakości. Niestety sprawozdaniom tym nie zawsze poświęca się taką uwagę polityczną, na jaką zasługują, pomimo że mają ogromne znaczenie w związku z refleksją nad programami i projektami, ich zmianami i modyfikacjami, gdyż mogą prowadzić do wydajniejszego wykorzystywania zasobów ludzkich i środków budżetowych.

W dzisiejszym dokumencie podkreśla się raz jeszcze nasze uznanie dla Komisji za jej pozytywne podejście do tych procesów, a także za gotowość do szybkiego podejmowania działań w celu zaradzenia większości niedociągnięć wskazywanych przez Trybunał Obrachunkowy w omawianych sprawozdaniach.

 
  
  

Sprawozdanie: Ville Itälä (A7-0094/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Głosuję za przyjęciem omawianego wniosku, ponieważ zgadzam się z procedurami udzielania absolutorium, uwzględniającymi odpowiednie środki na poszczególne pozycje.

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem to sprawozdanie i wniosek w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, że płatności jako całość były wolne od istotnych błędów. Nie stwierdził poważnych niedociągnięć przy ocenie zgodności systemu kontroli i nadzoru z rozporządzeniem finansowym. Sekretarz Generalny Parlamentu Europejskiego zaświadczył, iż ma wystarczającą pewność, że budżet Parlamentu został wykonany zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansowego oraz że stosowany system kontroli daje konieczne gwarancje legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że zarówno Parlament, jak i wszystkie unijne instytucje, powinny wypracować najbardziej opłacalne sposoby wykorzystania zasobów finansowych i ludzkich, w tym możliwych oszczędności, a także elektronicznych narzędzi i metod świadczenia skutecznych usług. Uważam, że Sekretarz Generalny Parlamentu Europejskiego musi zaproponować porozumienie w celu zagwarantowania przejrzystości we wszystkich przypadkach przyznawania dodatku i zapewnić wykorzystywanie tego dodatku na założone cele. Jestem również zdania, że Parlament powinien mieć tylko jedną siedzibę – w tym samym miejscu, co pozostałe instytucje unijne. Obecnie decyzja w sprawie zmiany tej sytuacji – i zaoszczędzenia około 160 milionów euro rocznie, a także znacznego zmniejszenia ilości CO2 generowanej przez Parlament – leży wyłącznie w gestii Rady Europejskiej. Konieczna jest dalsza racjonalizacja systemu podróży między trzema miejscami pracy oraz lepszego jego uzasadnienia i monitorowania, aby uniknąć zbędnych wyjazdów i kosztów.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Luc Bennahmias (ALDE), na piśmie (FR) Głosowałem za udzieleniem tego absolutorium. Moim zdaniem budżet operacyjny Parlamentu Europejskiego wpisuje się dobrze w kontekst finansowy. Kilka uwag dotyczących przejrzystości jest słusznych. Uważam też za sensowne przyznawanie nagród przez Parlament, zwłaszcza w celu wspierania kina europejskiego. Poza wszystkim - kwoty, o których mowa, są właściwie symboliczne.

 
  
MPphoto
 
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE), na piśmie (ES) Glosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok 2009, w odniesieniu do Parlamentu Europejskiego. Pragnę podkreślić, że co do fragmentu dotyczącego zasadniczych zmian w zarządzaniu budżetem w roku 2009, głosowałam na pozycję 5, ponieważ rozumiem, że we wszystkich przypadkach wypłaty dodatków na pokrycie kosztów ogólnych przekazywane na nasze konta muszą być realizowane w sposób przejrzysty i muszą być wykorzystane na założone cele. Z tego względu i w tym celu uznaję, że w tym zakresie odpowiednie środki powinien przyjąć sekretarz generalny.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem Parlamentowi absolutorium z wykonania budżetu na rok 2009, ponieważ uważam, że generalnie zarządzanie zasobami było prowadzone w sposób rozsądny. Jestem nadal bardzo sceptycznie nastawiona do rozdzielenia trzech miejsc pracy: powoduje to marnotrawstwo i napięcia, a pomijając kwestie symboliczne – sądzę, że istnieje pilna potrzeba podjęcia działań na rzecz likwidacji istniejącego układu trzech miejsc pracy, który powoduje koszty ekonomiczne i środowiskowe.

 
  
MPphoto
 
 

  Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie (FR) W kontekście aktualnej sytuacji gospodarczej Parlament Europejski powinien dawać przykład pod względem cięcia kosztów. Podejmując środki prowadzące do oszczędności, postanowiono między innymi, że podczas posiedzeń grup roboczych zapewniona będzie automatycznie obsługa tłumaczeniowa jedynie w sześciu językach (angielski, francuski, hiszpański, niemiecki, polski i włoski), natomiast obsługa w innych językach dostępna będzie w przypadku, gdy posłowie o nią wystąpią. Inne żądania obejmują ograniczenie kursowania służbowych samochodów Parlamentu na długich dystansach. W rezolucji wzywa się także do długofalowego przeglądu budżetu Parlamentu pod kątem zmniejszenia kosztów. Głosowanie to stało się też okazją do wznowienia debaty nad miejscem, w którym powinna znajdować się siedziba Parlamentu Europejskiego. Sytuacja ta wiąże się jednak z uwarunkowaniami historycznymi i aktami prawnymi, których nie można kwestionować na podstawie często nieuzasadnionych ataków dotyczących kosztów czy problemów kojarzonych z rozdzieleniem obiektów Parlamentu Europejskiego. Nie ma w ogóle kwestii wyboru między Strasburgiem a Brukselą w tym względzie, ponieważ zgodnie z traktatami, na podstawie których na samym początku Unia powstała, siedziba w Strasburgu to zasada, a w Brukseli – to wyjątek.

 
  
MPphoto
 
 

  Anne Delvaux (PPE), na piśmie (FR) Kolejny raz głosowałam za przyjęciem sprawozdania, w którym wykazano, że realne oszczędności można byłoby osiągnąć w przypadku, gdyby tylko Parlament miał jedną siedzibę – w tym samym mieście, w którym znajdują się pozostałe instytucje Unii Europejskiej (innymi słowy – w Brukseli). Sekretarz generalny w swoim sprawozdaniu dotyczącym wstępnego projektu budżetu Parlamentu na rok 2011 sam zwraca uwagę na ogromne koszty w skali roku wynikające z geograficznej lokalizacji Parlamentu, szacowane na około 160 milionów euro, co stanowi 9 % całkowitego budżetu Parlamentu.

To prawda, że obecnie decyzja o zmianie tej sytuacji – i tym samym o zaoszczędzeniu około 160 milionów euro rocznie, a także o znacznym zmniejszeniu ilości CO2 generowanej przez Parlament – leży wyłącznie w gestii Rady. Poprzez obecne głosowanie wzywam jednak przewodniczącego Parlamentu i posłów, którzy negocjują budżet Unii w imieniu Parlamentu, aby zasugerowali Radzie działania umożliwiające Unii uzyskanie tych oszczędności.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Parlamentu Europejskiego na rok 2009, ponieważ przyczynia się ono do dokładnego zbadania sposobu wykorzystania środków przez instytucje europejskie. Uważam, że pożyteczne byłoby dokonanie długofalowego przeglądu budżetu Parlamentu Europejskiego w celu zmniejszenia kosztów i utworzenia zasobów dla sprawnego funkcjonowania Parlamentu w kontekście szerszych kompetencji wynikających z traktatu lizbońskiego.

 
  
MPphoto
 
 

  Göran Färm (S&D), na piśmie (SV) Chciałbym podkreślić, iż Parlament Europejski jako instytucja publiczna musi bardzo się starać i wykazywać możliwie dużą otwartość i przejrzystość.

Uważam również, zwłaszcza w obecnej sytuacji gospodarczej, że Parlament musi dokonać przeglądu swoich wydatków i ustalić możliwość uzyskania oszczędności, jak też sposoby zwiększenia efektywności. Parlament powinien przeprowadzić dogłębną debatę na temat tych kwestii i dlatego chciałbym zapewnić więcej miejsca dla debaty dotyczącej absolutorium. Oceniam również pozytywnie zasadę, w myśl której Parlament Europejski powinien mieć wspólny system mil lotniczych, co pozwoli na korzyści w postaci niższych kosztów podróży lotniczych.

I na koniec – nie uważam, aby rzeczą niewłaściwą było przyznawanie przez Parlament nagród z dziedziny kultury. Jestem jednak bardzo krytyczny wobec Nagrody Dziennikarskiej przyznawanej przez Parlament i nie sądzę, aby przyznawanie przez Parlament nagród dziennikarzom, których zadaniem jest krytyczna analiza poczynań Parlamentu Europejskiego, było właściwe. Dlatego uważam, iż z tej nagrody należy zrezygnować.

 
  
MPphoto
 
 

  Louis Grech (S&D), na piśmie Podczas głosowania nad sprawozdaniem w sprawie udzielenia absolutorium Parlamentowi Europejskiemu za rok 2009 głosowałem – zgodnie ze stanowiskiem mojej grupy politycznej – przeciw przyjęciu ust. 143 dotyczącego mil lotniczych. To samo zagadnienie jest już ujęte w ust. 199, za przyjęciem którego głosowałem. Ustęp 119 jest bardziej kompleksowy i bardziej praktyczny, jeśli chodzi o jego realizację.

 
  
MPphoto
 
 

  Anna Hedh, Olle Ludvigsson, Marita Ulvskog i Åsa Westlund (S&D), na piśmie (SV) My, socjaldemokraci szwedzcy, postanowiliśmy udzielić Parlamentowi Europejskiemu absolutorium za rok budżetowy 2009.

Chcielibyśmy podkreślić, że będąc instytucją publiczną Parlament Europejski musi bardzo się starać i wykazywać możliwie dużą otwartość i przejrzystość. Dlatego postanowiliśmy poprzeć ustęp 5, w którym apeluje się o większą przejrzystość, jeżeli chodzi o dodatek otrzymywany przez posłów na pokrycie kosztów.

Uważamy również, zwłaszcza w obecnej sytuacji gospodarczej, że Parlament musi dokonać przeglądu swoich wydatków oraz ustalić możliwość uzyskania oszczędności, jak też sposoby zwiększenia efektywności. Parlament powinien przeprowadzić dogłębną debatę na temat tych kwestii, i dlatego chcielibyśmy też zapewnić więcej miejsca dla debaty dotyczącej absolutorium. Oceniamy również pozytywnie zasadę, w myśl której Parlament Europejski powinien mieć wspólny system mil lotniczych, co pozwoli na korzyści w postaci niższych kosztów podróży lotniczych, nawet jeżeli stwierdzamy, iż mogłoby to okazać się trudne do wprowadzenia w praktyce.

I na koniec – nie uważamy, aby rzeczą niewłaściwą było przyznawanie przez Parlament nagród z dziedziny kultury. Jesteśmy jednak bardzo krytyczni wobec Nagrody Dziennikarskiej przyznawanej przez Parlament i nie sądzimy, aby przyznawanie przez Parlament nagród dziennikarzom, których zadaniem jest krytyczna analiza poczynań Parlamentu Europejskiego, było właściwe. Dlatego uważamy, iż z tej nagrody należy zrezygnować.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Podczas głosowania nad omawianym dokumentem wstrzymałem się od głosu, chociaż w odniesieniu do wydatków administracyjnych w roku 2009 Trybunał Obrachunkowy w swoim audycie stwierdza, iż wszystkie instytucje wprowadziły satysfakcjonujące systemy nadzoru i kontroli zgodnie z rozporządzeniem finansowym, a kontrolowane transakcje były wolne od istotnych błędów. W dniu 2 lipca 2010 r. Sekretarz Generalny zaświadczył, iż ma wystarczającą pewność, że budżet Parlamentu został wykonany zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansowego oraz że stosowany system kontroli daje konieczne gwarancje legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń. Uważam, że obecna sytuacja finansowa wymaga od Parlamentu i wszystkich instytucji unijnych wypracowania najbardziej opłacalnych sposobów wykorzystania zasobów finansowych i ludzkich, w tym możliwych oszczędności, a także elektronicznych narzędzi i metod świadczenia skutecznych usług. Powinniśmy dokonać długofalowego przeglądu budżetu Parlamentu Europejskiego i określić, ile pieniędzy można zaoszczędzić w przyszłości, w celu zmniejszenia kosztów i znalezienia środków umożliwiających sprawne funkcjonowanie Parlamentowi jako jednemu z organów ustawodawczych. Chciałbym też podkreślić, że obywatele mają prawo znać sposób wydatkowania pieniędzy, które płacą w formie podatków i wiedzieć, w jaki sposób instytucje unijne i organy polityczne wykorzystują powierzoną im władzę.

 
  
MPphoto
 
 

  Anne E. Jensen (ALDE), na piśmie (DA) Duńska Partia Liberalna jest przeciwna ustępowi 112. Konieczne jest zachowanie równości języków europejskich w UE. Poza tym ustępem sprawozdanie zawiera szereg rozsądnych inicjatyw.

 
  
MPphoto
 
 

  Karin Kadenbach (S&D), na piśmie (DE) Co do ust. 129. sprawozdania w sprawie „udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego UE na rok 2009 – Parlament Europejski”, który dotyczy „dobrowolnego funduszu emerytalnego”, chcę stwierdzić, że zdecydowanie głosuję przeciw przyjęciu tego ustępu, ponieważ wiąże się on z wykorzystywaniem pieniędzy podatników na finansowanie funduszy emerytalnych dla posłów do Parlamentu Europejskiego (ust. 129 lit. i)). Nie ma żadnego powodu, by nie podnosić wieku emerytalnego w zakresie systemu z 60 do 63 lat (ust. 129 lit. ii)). Jest rzeczą słuszną, aby zarządzający funduszem byli wezwani do przyjęcia ostrożniejszej i bardziej zrównoważonej strategii inwestycyjnej (ust. 129 lit. iii)). Dla zasady jestem zwolenniczką stopniowej rezygnacji z obecnego systemu emerytalnego.

 
  
MPphoto
 
 

  Jörg Leichtfried, Evelyn Regner i Hannes Swoboda (S&D), na piśmie (DE) Co do ust. 129. sprawozdania w sprawie „udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego UE na rok 2009 – Parlament Europejski”, który dotyczy „dobrowolnego funduszu emerytalnego”, chcę stwierdzić, że zdecydowanie głosuję przeciw przyjęciu tego ustępu, ponieważ wiąże się on z wykorzystywaniem pieniędzy podatników na finansowanie funduszy emerytalnych dla posłów do Parlamentu Europejskiego (ust. 129 lit. i)). Nie ma żadnego powodu, by nie podnosić wieku emerytalnego w zakresie systemu z 60 do 63 lat (ust. 129 lit. ii)). Słuszne jest natomiast wezwanie zarządzających funduszem do przyjęcia ostrożniejszej i bardziej zrównoważonej strategii inwestycyjnej (ust. 129 lit. iii)). Dla zasady jestem zwolennikiem stopniowej rezygnacji z obecnego systemu emerytalnego.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za przyjęciem poprawki, w której apeluje się o większą przejrzystość przy zatwierdzaniu dodatku otrzymywanego przez posłów do PE na pokrycie kosztów ogólnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Iosif Matula (PPE), na piśmie (RO) Głosowałem za przyjęciem tego sprawozdania, ponieważ sądzę, że konieczne są pewne środki, mające zarówno na celu podniesienie efektywności działań posłów do PE, jak i poprawę wyników osiąganych przez urzędników oraz zaplecza tej instytucji, pod względem bezpieczeństwa, technologii informatycznej, dostępu gości i zmniejszenia emisji CO2. Konieczne jest dokonanie przeglądu polityki bezpieczeństwa poprzez wdrożenie w Parlamencie inteligentnego, najnowocześniejszego systemu bezpieczeństwa, z zastosowaniem środków wewnątrz budynków oraz procedur kontroli dostępu, jak również na terenie instytucji UE. Jeżeli chodzi o teleinformatykę (TIK), konieczne są usprawnienia w zakresie dostępu do sieci bezprzewodowej w budynkach tej instytucji. Z drugiej strony, dział teleinformatyki powinien zaproponować konkretne środki mające umożliwić zastąpienie tradycyjnych kopii dokumentów administracyjnych wersjami elektronicznymi, przyjaznymi dla środowiska. Instytucje UE to ważna atrakcja turystyczna Brukseli.

Badania pokazują, że napływ turystów jest większy podczas okresu wakacyjnego i w czasie weekendów. Funkcjonowanie Wszechnicy i programy zwiedzania należy dostosować do tego zapotrzebowania. Realizacja celu obniżenia emisji CO2 o 30 % do roku 2020 to priorytet. Popieram inicjatywę na rzecz zastąpienia obecnego taboru samochodowego pojazdami przyjaznymi dla środowiska, z uwzględnieniem niewielkich odległości, co jest właściwe z uwagi na czas eksploatacji akumulatorów pojazdów elektrycznych.

 
  
MPphoto
 
 

  Paul Murphy (GUE/NGL), na piśmie Głosowałem za przyjęciem projektu rezolucji, ponieważ podniesiono ogólną koncepcję opłacalności w UE. Opowiadam się za cięciem kosztów związanych z funkcjonowaniem Parlamentu Europejskiego. Oszczędności jednak nie można dokonywać kosztem szeregowych pracowników zatrudnionych w Parlamencie Europejskim; ich prawa zawsze powinny być chronione.

Popieram wydatki na promocję szeroko dostępnych wydarzeń artystycznych i kulturalnych, które mogą wzbogacić życie obywateli; z tego względu poparłem nagrodę filmową LUX, pomimo obaw co do pozornie dużego budżetu przeznaczonego na tę konkretną nagrodę. Oszczędności można i trzeba wprowadzać, ograniczając wydatki i wynagrodzenie posłów do PE, na przykład poprzez powiązanie diet dziennych z wydatkami udokumentowanymi.

Poparłem także podniesienie wieku emerytalnego posłów do PE z 60 do 63 lat. Uważam, że wymuszając obniżenie poziomu życia pracowników, przedstawiciele pochodzący z wyboru powinni przynajmniej przyjąć, że ich własne przywileje podlegają takim samym zasadom. Nie zgadzam się jednak, aby podnosić wiek emerytalny pracowników. Nadal popierać będę pracowników i związkowców w ich walce przeciw podniesieniu wieku emerytalnego.

 
  
MPphoto
 
 

  Franz Obermayr (NI), na piśmie (DE) Nie mogę głosować za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Parlamentu Europejskiego z tego powodu, że samo utrzymywanie „cyrku wędrownego” między Brukselą a Strasburgiem jest nie do przyjęcia przez podatników. Parlament Europejski powinien mieć raczej jedną siedzibę, a nie przemieszczać cały ten majdan na okres jednego tygodnia w miesiącu.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie W przyjętym tekście stwierdza się między innymi, że PE przyjmuje do wiadomości ograniczenia budżetowe, z jakimi spotyka się wiele państw członkowskich w wyniku kryzysu finansowego i gospodarczego, oraz potrzebę krytycznego przyjrzenia się potencjalnym oszczędnościom na wszystkich szczeblach, w tym na szczeblu Unii; w świetle tej sytuacji podkreśla się, że gdyby Parlament miał tylko jedną siedzibę, można by osiągnąć rzeczywiste oszczędności.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Z audytu przeprowadzonego przez Trybunał Obrachunkowy wynika, że jeżeli chodzi o wydatki administracyjne w roku 2009, wszystkie instytucje wprowadziły satysfakcjonujące systemy nadzoru i kontroli zgodnie z rozporządzeniem finansowym, a kontrolowane transakcje były wolne od istotnych błędów.

W dniu 2 lipca 2010 r. Sekretarz Generalny zaświadczył, iż ma wystarczającą pewność, że budżet Parlamentu został wykonany zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansowego oraz że stosowany system kontroli daje konieczne gwarancje legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń. Przyjmując dzisiaj omawiane sprawozdanie, udzielamy przewodniczącemu absolutorium z wykonania budżetu Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Catherine Stihler (S&D), na piśmie Popieram większą przejrzystość w Parlamencie, a ze szczególnym zadowoleniem przyjmuję przejrzystość w sprawie dodatku na pokrycie kosztów ogólnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Marianne Thyssen (PPE), na piśmie − (NL) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania, które przygotował pan poseł Itälä, lecz mam zastrzeżenia co do motywu 113. Całkowicie nie zgadzam się z tym motywem, w którym proponuje się nowy system obsługi tłumaczeniowej dla „grup roboczych”. Nie mogę się z tym zgodzić, ponieważ proponowany system: nie odpowiada zasadzie równego traktowania urzędowych języków Unii i ich użytkowników; ostatecznie z pewnością doprowadzi do wykluczenia wszystkich języków poza sześcioma wymienionymi; w praktyce jego realizacja w sposób sprawny nie będzie możliwa z tego prostego powodu, że zainteresowany poseł będzie musiał wystąpić z wnioskiem o tłumaczenie w dodatkowym języku, zanim grupa ujrzy porządek obrad; to zaś grozi przekształceniem polityki dotyczącej języków w walkę o władzę. Jeżeli naprawdę chcemy wprowadzać oszczędności w przypadku języków, powinniśmy domagać się, aby system ten miał w równym stopniu zastosowanie w stosunku do wszystkich.

Jeżeli przestaniemy przywiązywać tak wielką wagę do zasady, że niektórzy posłowie powinni móc wypowiadać się w swoim języku ojczystym, stanie się to również mniej istotne dla innych posłów. Dlatego jeżeli musimy oszczędzać na obsłudze tłumaczeniowej w „grupach roboczych”, istnieje tylko jedno rozwiązanie: stosowanie języka angielskiego i tylko języka angielskiego, zarówno jako środka wypowiedzi, jak i do słuchania. W takim przypadku każdy będzie równy wobec prawa i będziemy mogli uzyskać oszczędności.

 
  
MPphoto
 
 

  Derek Vaughan (S&D), na piśmie Nie mogłem poprzeć udzielenia absolutorium dla Parlamentu Europejskiego, ponieważ niektóre obawy nadal nie zostały rozwiane. Chociaż Parlament podjął działania na rzecz poprawy swojego budżetu i uzyskania oszczędności, pozostają wciąż znaki zapytania dotyczące niektórych kwestii, jak na przykład obecnie finansowanie nagród przez podatnika. Dodatkowo w sprawozdaniu końcowym nie potwierdzono kwoty, jaka jest marnotrawiona w związku z siedzibą w Strasburgu. W sprawozdaniu pokazano jednak, iż osiągnięto pewien postęp. Po dzisiejszym głosowaniu konieczne będzie wprowadzenie nowych przepisów, które zagwarantują, że posłowie do PE ze wszystkich krajów UE podejmą działania na rzecz zapewnienia przejrzystości swoich wydatków na prowadzenie biur. W sprawozdaniu wezwano również do przeglądu wydatków Parlamentu w celu zagwarantowania uzyskania oszczędności w przyszłości.

 
  
  

Sprawozdanie: Crescenzio Rivellini (A7-0088/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Głosuję za przyjęciem omawianego wniosku, ponieważ zgadzam się z procedurami udzielania absolutorium, uwzględniającymi odpowiednie środki na poszczególne pozycje.

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego sprawozdania i wyraziłem zgodę na odroczenie przez Parlament Europejski decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Rady za rok budżetowy 2009. Rada nie przyjęła żadnego z zaproszeń – ani na formalne i oficjalne spotkanie z parlamentarną Komisją Kontroli Budżetowej, odpowiedzialną za procedurę udzielania absolutorium, ani na spotkanie z jej sprawozdawcą, podczas którego można by przedyskutować kwestie dotyczące wykonania budżetu Rady na rok 2009. Rada odmówiła też udzielenia pisemnej odpowiedzi z podaniem Parlamentowi informacji i dokumentów, o jakie do niej wystąpił. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że najpóźniej do dnia 15 czerwca 2011 r. Rada musi dostarczyć parlamentarnej Komisji Kontroli Budżetowej wyczerpujące pisemne odpowiedzi, jak również wszystkie wymagane dokumenty. Rada musi też odpowiadać przed opinią publiczną za powierzone jej środki, a w celu ułatwienia wymiany informacji w procedurze udzielania absolutorium musi stosować takie samo podejście, jak pozostałe instytucje.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam przeciw udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Rady za rok 2009, ponieważ Rada odmówiła udzielenia odpowiedzi na pytania Parlamentu dotyczące tego tematu i nie dostarczyła podstawowych dokumentów, o które Parlament wystąpił. Dlatego opowiadam się za odroczeniem absolutorium za rok 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Podjęta właśnie decyzja – i to po raz kolejny – odzwierciedla stały brak współpracy ze strony Rady w zakresie wykonania i przejrzystości jej budżetu. Mając na względzie przejrzystość, której domaga się opinia publiczna oraz dyscyplinę, nie sądzę, aby Rada zwolniona była od odpowiedzialności za publikowanie sprawozdania finansowego dotyczącego środków jej udostępnionych.

Dlatego zgadzam się ze sprawozdawcą i z jego stanowiskiem dotyczącym odroczenia decyzji w sprawie udzielenia Radzie absolutorium za sprawozdanie finansowe do czasu przedstawienia przez nią informacji i dokumentów wymaganych przez sprawozdawcę, a także pełnej listy przesunięć budżetowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego dokumentu, ponieważ oznacza to odroczenie udzielenia Sekretarzowi Generalnemu Rady absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Rady za rok budżetowy 2009. Przyczyny odroczenia decyzji w sprawie udzielenia absolutorium są następujące: po pierwsze, Rada nie przyjęła żadnego z zaproszeń – ani na formalne i oficjalne spotkanie z komisją parlamentarną odpowiedzialną za procedurę udzielania absolutorium, ani na spotkanie z jej sprawozdawcą, podczas którego można by przedyskutować kwestie dotyczące wykonania budżetu Rady na rok 2009. Po drugie, Rada odmówiła udzielenia pisemnej odpowiedzi z podaniem Parlamentowi informacji i dokumentów, o jakie wystąpiono do Rady w załączniku do podpisanego przez sprawozdawcę pisma z dnia 14 grudnia 2010 r. Po trzecie, Parlament nie otrzymał od Rady podstawowych dokumentów, takich jak pełna lista przesunięć budżetowych. Głosowałem za przyjęciem tej decyzji, ponieważ jestem głęboko przekonany, że obywatele mają prawo znać sposób wydatkowania pieniędzy, które płacą w formie podatków i wiedzieć, w jaki sposób instytucje i organy polityczne wykorzystują powierzoną im władzę.

 
  
MPphoto
 
 

  Agnès Le Brun (PPE), na piśmie (FR) Jak jest to wymagane co roku, Parlament Europejski wydał opinię na temat tego, czy budżet unijny został w sposób właściwy wykonany przez różne agencje i instytucje za to odpowiedzialne, czy też nie. Przydzielone kwoty są przeznaczone na konkretne cele, a zadaniem procedury udzielania absolutorium jest sprawdzenie z perspektywy czasu, czy cele te były przestrzegane. To ważne prawo Parlamentu, czego ilustracją jest na przykład jego wpływ na rezygnację Komisji Santera w roku 1999. W roku bieżącym, wraz z przeważającą większością posłów do Parlamentu Europejskiego, odmówiłam udzielenia Radzie Ministrów absolutorium z jej działalności w roku budżetowym 2009. Instytucje, których działalność podlega kontroli Parlamentu za pośrednictwem Komisji Kontroli Budżetowej – jestem jej członkiem – są zobowiązane współpracować z wymienioną komisją, na przykład poprzez dostarczanie jej wszystkich dokumentów umożliwiających stwierdzenie, iż pieniądze publiczne są prawidłowo wykorzystywane. W tym przypadku jednak współpraca Rady była całkowicie nieodpowiednia. Z tego względu postanowiliśmy odroczyć do jesieni udzielenie absolutorium tak aby można było przeprowadzić kontrole wymagane z punktu widzenia przejrzystości budżetowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie ZA PRZYJĘCIEM następujących postanowień: 1. odracza decyzję dotyczącą udzielenia Sekretarzowi Generalnemu Rady absolutorium z wykonania budżetu Rady za rok budżetowy 2009; 2. przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji, wraz z rezolucją, która stanowi jej część integralną, Radzie, Komisji, Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Trybunałowi Obrachunkowemu, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich i Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych oraz do zarządzenia ich publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) W wyniku dzisiejszego głosowania nad sprawozdaniem Parlament odracza decyzję w sprawie udzielenia Sekretarzowi Generalnemu Rady absolutorium z wykonania budżetu Rady za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Derek Vaughan (S&D), na piśmie Poparłem decyzję Parlamentu w sprawie odroczenia udzielenia Radzie absolutorium, ponieważ uważam, że Rada nie dostarczyła Parlamentowi wystarczających informacji dotyczących swojego sprawozdania finansowego. Rada musi być kontrolowana w taki sam sposób, jak każda inna instytucja europejska, a w celu uzyskania absolutorium należy przekazać dokumenty w formie pisemnej. Sprawozdanie zawiera szereg pytań skierowanych do Rady, z których wiele nie doczekało się odpowiedzi. Bez konkretnych wyjaśnień ze strony Rady w konkretnych kwestiach nie jest możliwe, by dać „zielone światło” jej sprawozdaniu finansowemu. Decyzja w sprawie udzielenia absolutorium zostanie podjęta w terminie późniejszym – po dostarczeniu wystarczających informacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za odroczeniem decyzji w sprawie udzielania absolutorium Radzie za rok 2009. W kontekście nowej sytuacji, powstałej w wyniku wejścia w życie traktatu lizbońskiego, podtrzymywana przez Radę odmowa w kwestii poddania się procedurze uzyskiwania absolutorium – a tym samym uwzględnienia kwestii odpowiedzialności – jest nie do przyjęcia. Wydatki Rady muszą być monitorowane w takim samym stopniu, jak innych organów unijnych, jeżeli mamy poważnie brać pod uwagę europejską inicjatywę na rzecz przejrzystości.

 
  
  

Sprawozdanie: Crescenzio Rivellini (A7-0138/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Głosuję za przyjęciem omawianego wniosku, ponieważ zgadzam się z procedurami udzielania absolutorium, uwzględniającymi odpowiednie środki na poszczególne pozycje.

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem to sprawozdanie i udzielenie absolutorium z wykonania budżetu Trybunału Obrachunkowego na rok budżetowy 2009. Firma zewnętrzna, PricewaterhouseCoopers, wykonała audyt sprawozdania finansowego Trybunału Obrachunkowego za rok budżetowy 2009. W swoich wnioskach firma ta nie zawarła żadnych istotnych uwag dotyczących Trybunału Obrachunkowego. Z zadowoleniem przyjmuję strategię kontrolną Trybunału Obrachunkowego na lata 2009–2012 i popieram jej priorytetowe cele – maksymalne zwiększenie ogólnego oddziaływania kontroli oraz podniesienie wydajności poprzez optymalne wykorzystanie zasobów. Oczekuję, że Trybunał Obrachunkowy poczyni postępy w tym kierunku. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że w przyszłości w prezentowanych sprawozdaniach Trybunał Obrachunkowy musi ujmować pełniejsze informacje na temat agencji, w szczególności w odniesieniu do wniosków zawartych w sprawozdaniach audytorów wewnętrznych. Z zadowoleniem przyjmuję przyjęte przez Trybunał Obrachunkowy – zgodnie z postulatem Parlamentu – środki służące reformowaniu i ciągłemu wzmacniania jego roli, by jego oceny i kontrole miały szersze i głębsze oddziaływanie, a dane stały się bardziej wiarygodne. Zwrócono uwagę na stałą poprawę parytetu mężczyzn i kobiet zatrudnionych w Trybunale Obrachunkowym. Zmniejszyła się dysproporcja na poziomie stanowisk asystentów oraz kierowników działów i dyrektorów.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Trybunału Obrachunkowego na rok 2009, ponieważ osiągnięto większość wcześniej ustalonych celów odnoszących się do budżetu i zostały dostarczone szczegółowe i przejrzyste informacje.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję wyczerpującą analizę przeprowadzoną przez konsultanta zewnętrznego, potwierdzającą, że sprawozdania finansowe Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dają prawdziwy i rzetelny obraz jego sytuacji finansowej, a także fakt, iż środki prawidłowo wykorzystano na założone cele. Z zadowoleniem przyjmuję również strategię kontrolną Trybunału Obrachunkowego na lata 2009–2012, która ma na celu maksymalne zwiększenie ogólnego oddziaływania jego kontroli oraz podniesienie wydajności poprzez optymalne wykorzystanie zasobów.

Dlatego gratuluję Trybunałowi Obrachunkowemu doskonałych wyników w roku 2009, zgadzam się także ze sprawozdawcą w zakresie wszystkich jego wniosków.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego dokumentu, ponieważ Sekretarzowi Generalnemu Trybunału Obrachunkowego udziela się absolutorium z wykonania budżetu Trybunału Obrachunkowego na rok budżetowy 2009. Ważne jest również nakłanianie Trybunału Obrachunkowego do rozważenia reorganizacji, tak aby jedni jego członkowie byli odpowiedzialni za określone obszary polityki, a inni – za grupy państw członkowskich, jeżeli krajowi audytorzy nie są w stanie skutecznie kontrolować wydatków z budżetu unijnego. Odnotowano również, że ostatnio liczba członków Trybunału Obrachunkowego praktycznie się podwoiła, podczas gdy liczba dziedzin polityki nie uległa takiej zmianie, zaś Trybunał Obrachunkowy mógł zrealizować tę opcję. Niezależność, nieskazitelność, bezstronność, najwyższa jakość i profesjonalizm to podstawowe wartości Trybunału Obrachunkowego, i moim zdaniem musimy kłaść na nie nacisk i stać na ich straży.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Głosowałem za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, sekcja 5 – Trybunał Obrachunkowy. Jak wiadomo, audyt zewnętrzny budżetu UE przeprowadza sam Trybunał Obrachunkowy. Dlatego do audytu jego budżetu, podobnie jak w ciągu dwóch poprzednich lat, wyznaczono firmę zewnętrzną, PricewaterhouseCoopers. Trybunał Obrachunkowy uzyskał uznanie za jakość rocznego sprawozdania z działalności, które pokazało, że przeprowadzone transakcje i czynności były legalne i w pełni wiarygodne.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Głosowałem za przyjęciem tego sprawozdania, a równocześnie z zadowoleniem przyjąłem strategię kontrolną Trybunału Obrachunkowego na lata 2009–2012 i popieram jego priorytetowe cele (maksymalne zwiększenie ogólnego oddziaływania jego kontroli oraz podniesienie wydajności poprzez optymalne wykorzystanie zasobów). Oczekuję, że Trybunał Obrachunkowy przedstawi sprawozdanie z działań podjętych w celu wdrożenia tej strategii kontrolnej oraz że wykaże postępy w tym kierunku, wykorzystując kluczowe wskaźniki wydajności, w szczególności dzięki wprowadzeniu wskaźników 1 do 4 w roku 2010. Ze szczególnym zadowoleniem przyjmuję plan opublikowania podsumowania działań podjętych w następstwie sprawozdań specjalnych, w celu zwiększenia ich oddziaływania.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Oznacza to udzielenie Sekretarzowi Generalnemu Trybunału Obrachunkowego absolutorium z wykonania budżetu Trybunału Obrachunkowego na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) W wyniku przyjęcia dzisiejszej rezolucji Parlament udziela Sekretarzowi Generalnemu Trybunału Obrachunkowego absolutorium z wykonania budżetu Trybunału Obrachunkowego na rok budżetowy 2009. Parlament wyraża niepokój w związku z niepełnym udzieleniem szczegółowych informacji w poszczególnych sprawozdaniach rocznych Trybunału Obrachunkowego dotyczących agencji i zachęca Trybunał Obrachunkowy do ujmowania w przyszłości pełniejszych informacji w sprawozdaniach na temat agencji, w szczególności w odniesieniu do wniosków zawartych w sprawozdaniach audytorów wewnętrznych.

 
  
  

Sprawozdanie: Crescenzio Rivellini (A7-0136/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem przeciw przyjęciu decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na rok budżetowy 2009. W dniu 11 marca 2011 r. Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) postanowił wszcząć dochodzenie w sprawie podejrzanych praktyk sekretariatu EKES. Zgadzam się ze sprawozdawcą, iż EKES i OLAF powinny przedstawić Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie na temat postępów i wyników w tej sprawie. Komitet EKES musi ściśle współpracować z OLAF-em i zapewnić wszelką niezbędną pomoc jego agentom w prowadzonym przez nich dochodzeniu. Uważam, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego, odpowiedzialna za procedurę udzielenia absolutorium, musi dokładnie monitorować tę sprawę w celu uzyskania dodatkowych informacji na temat następstw dochodzenia OLAF-u i uwzględnienia wyników w absolutorium za rok 2010. Ponadto uważam, że zarzuty postawione przez OLAF wyraźnie mają wpływ na reputację Unii, ponieważ odnoszą się do funkcjonowania jednej z instytucji Unii Europejskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Nie poparłem udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2009, sekcja 6 – Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny. Każdy wie, że budżet tej instytucji na rok 2009 był przedmiotem dochodzenia OLAF-u. Sądzę, że Parlament Europejski potrzebuje więcej informacji na temat tych wydarzeń, by w konkretnym przypadku podjąć właściwą decyzję w sprawie udzielenia omawianego absolutorium. Jak wynika z dotychczas otrzymanych informacji, w tej instytucji europejskiej doszło do wewnętrznego naruszenia przepisów, określonego jako poważne problemy odnoszące się do funkcjonowania jej sekretariatu.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu absolutorium z wykonania jego budżetu na rok 2009, ponieważ pomimo kwestii podniesionych w toku wszczętego niedawno dochodzenia przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), jestem pewna, że istnieje możliwość wyjaśnienia aspektów, które nie są przejrzyste, i usprawnienia procedur sporządzania sprawozdań w przyszłości.

 
  
MPphoto
 
 

  Göran Färm, Anna Hedh, Olle Ludvigsson, Marita Ulvskog i Åsa Westlund (S&D), na piśmie (SV) My, socjaldemokraci szwedzcy, postanowiliśmy nie udzielać Europejskiemu Komitetowi Społeczno-Ekonomicznemu absolutorium za rok budżetowy 2009. Po upomnieniu wewnętrznym OLAF postanowił wszcząć dochodzenie i dlatego do czasu uzyskania informacji na temat wszystkich faktów chcielibyśmy poczekać na wyniki tego dochodzenia, zanim udzielimy absolutorium.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z wielkim niepokojem odnotowuję informacje o nieprawidłowościach dotyczących przypuszczalnie niewłaściwego zarządzania w Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym (EKES) i fakt, iż obecnie jest to przedmiotem trwającego postępowania Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF). Zgadzam się ze sprawozdawcą, który nalega, aby zarówno EKES, jak i OLAF informowały władzę budżetową o postępach i wynikach tej sprawy.

Postawione właśnie zarzuty mogą mieć szkodliwy wpływ na reputację UE, ponieważ odnoszą się do wewnętrznego funkcjonowania jednej z jej instytucji i musimy wiedzieć, czy wykryta dezorganizacja ogranicza się do pojedynczego przypadku, czy też odzwierciedla stałe nieprawidłowości.

Niemniej jednak chciałbym pogratulować Trybunałowi Obrachunkowemu sprawozdania, które sporządził w odniesieniu do EKES, jak też jego osiągnięć w roku budżetowym 2009; zgadzam się z wnioskami sprawozdawcy.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego dokumentu, ponieważ sekretarzowi generalnemu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego udziela się absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na rok budżetowy 2009. Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny wzywa się do kompleksowego przeglądu wydatków w roku 2011 we wszystkich dziedzinach działalności w celu zapewnienia opłacalności wszystkich wydatków i umożliwienia ustalenia dziedzin, w których ewentualnie można by znaleźć oszczędności, co zmniejszyłoby presję na budżet w przeżywanym obecnie okresie poszukiwania środków oszczędnościowych. Jestem zadowolony, że w swoim sprawozdaniu rocznym Trybunał Obrachunkowy zaznaczył, że kontrola nie dała podstaw do żadnych istotnych uwag w odniesieniu do EKES. W roku 2009 środki na zobowiązania, jakimi EKES dysponował, wynosiły ogółem 122 milionów euro (118 milionów euro w roku 2008), przy stopie wykorzystania wynoszącej 98,02 %, co jest powyżej średniej innych instytucji (97,69 %).

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Głosując nad omawianym sprawozdaniem, apeluję do EKES, w szczególności do jego Sekretarza Generalnego, by ściśle współpracował z OLAF i by zapewnił wszelką niezbędną pomoc jego agentom w prowadzonym przez nich dochodzeniu w sprawie zarzutów związanych ze złym zarządzaniem.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − Oznacza to udzielenie sekretarzowi generalnemu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) W wyniku przyjęcia dzisiejszej rezolucji Parlament udziela Sekretarzowi Generalnemu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (EKES) na rok budżetowy 2009. Parlament uważa, że zarzuty przedłożone Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) wyraźnie mają wpływ na reputację Unii, ponieważ odnoszą się do wewnętrznego funkcjonowania jednej z jej instytucji, EKES, i związane są z poważnymi nieprawidłowościami w działaniu jego sekretariatu. Parlament uważa również, że wykryta dezorganizacja nie ogranicza się do pojedynczego przypadku, lecz może odzwierciedlać stałe nieprawidłowości, które stanowią domniemany przypadek złego zarządzania.

 
  
  

Sprawozdanie: Crescenzio Rivellini (A7-0139/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie − (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego sprawozdania i poparłem decyzję Parlamentu Europejskiego w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Komitetu Regionów (KR) na rok budżetowy 2009. W swoim rocznym sprawozdaniu Trybunał Obrachunkowy zaznaczył, że kontrola nie dała podstaw do żadnych istotnych uwag w odniesieniu do KR. Z zadowoleniem przyjmuję fakt, iż w roku 2009 KR udoskonalił instrument służący do analizowania i monitorowania budżetu (BudgetWatch), który obecnie dostarcza pełniejszych informacji na temat budżetu KR, ułatwia wykorzystanie zasobów budżetowych KR oraz pozwala wskazać obszary wymagające uwagi w zarządzaniu. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że członkowie KR muszą składać oświadczenia majątkowe, ujawniając odpowiednie informacje o podlegającej opodatkowaniu działalności zawodowej. Komitet Regionalny musi tę kwestię przedstawiać w rocznym sprawozdaniu z działalności.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) Nie popieram udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Komitetu Regionów, ponieważ instytucja ta jest wyłącznie organem doradczym. Z uwagi na to, iż jest także organem reprezentującym interesy regionów europejskich, sądzę, że całe jej finansowanie powinno pochodzić z tych regionów.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Komitetu Regionów na rok budżetowy 2009. Uczyniłam to nie tylko ze względu na przygotowanie rocznego sprawozdania z działalności w sposób godny podziwu, lecz także dlatego, iż w dążeniu do uzyskania większej przejrzystości zastosowane zostały nowe techniki edytowania i gromadzenia informacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję wnioski wynikające z audytu przeprowadzonego przez Trybunał Obrachunkowy, który w swoim sprawozdaniu rocznym stwierdza, iż kontrola nie dała podstaw do żadnych istotnych uwag. Z zadowoleniem przyjmuję również znakomite wyniki i wysoką jakość, która nadal pozostaje cechą charakterystyczną sprawozdań rocznych z działalności Komitetu Regionów. I na koniec – zgadzam się z wnioskami sprawozdawcy i wyrażam uznanie dla Komitetu Regionów w związku z uwzględnieniem informacji na temat wykonywania wcześniejszych decyzji Parlamentu dotyczących absolutorium.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego dokumentu, ponieważ Sekretarzowi Generalnemu Komitetu Regionów (KR) udzielono absolutorium z wykonania budżetu KR na rok budżetowy 2009. Komitet Regionalny jest wezwany do dokonania kompleksowego przeglądu wydatków w roku 2011 we wszystkich dziedzinach działalności, w celu zapewnienia, że wszystkie wydatki okażą się korzystne i że możliwe będzie ustalenie ewentualnych oszczędności, ponieważ zmniejszyłoby to presję na budżet w obecnym okresie poszukiwania środków oszczędnościowych. W roku 2009 środki na zobowiązania, jakimi KR dysponował, wynosiły ogółem 88 milionów euro (93 miliony euro w roku 2008), przy stopie wykorzystania wynoszącej 98,37 %, co jest powyżej średniej innych instytucji (97,69 %). Jednocześnie w sprawozdaniu rocznym Trybunał Obrachunkowy zaznaczył, iż kontrola nie dała podstaw do żadnych istotnych uwag w odniesieniu do KR. Wyrażam uznanie dla KR za niezmiennie wysoką jakość rocznych sprawozdań z działalności i z zadowoleniem przyjmuję uwzględnienie informacji na temat wykonywania wcześniejszych decyzji Parlamentu dotyczących absolutorium.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) Najpierw chciałbym podziękować wszystkim osobom, które pracowały nad omawianym dokumentem, jak też pogratulować Komitetowi Regionów, w przypadku którego kontrola nie dała podstaw do żadnych istotnych uwag. Ponadto chciałbym podkreślić, że w roku 2009 środki na zobowiązania, jakimi KR dysponował, wynosiły ogółem 88 milionów euro (2008: 93 miliony euro), przy stopie wykorzystania wynoszącej 98,37 %, co jest powyżej średniej innych instytucji (97,69 %). Wszystkie transakcje i działania Komitetu Regionów wykonano w sposób zgodny z prawem i prawidłowy.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za przyjęciem sprawozdania dotyczącego udzielenia Komitetowi Regionów (KR) absolutorium i cieszę się, że w naszej rezolucji Parlament „potwierdza swoje stanowisko, zgodnie z którym w interesie przejrzystości oświadczenia majątkowe członków wszystkich instytucji Unii powinny być dostępne w Internecie za pośrednictwem publicznego rejestru; przypomina Komitetowi Regionów, że jego członkowie składają oświadczenia majątkowe, ujawniając istotne informacje o podlegającej opodatkowaniu działalności zawodowej oraz piastowaniu stanowisk lub działalności za którą pobierają wynagrodzenie; odnotowuje z zadowoleniem odpowiedź KR w tej kwestii, a w szczególności pismo przewodniczącego KR z dnia 11 lutego 2011r. [i] zwraca się do KR o przedstawienie tej kwestii w rocznym sprawozdaniu z działalności”.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Oznacza to udzielenie Sekretarzowi Generalnemu Komitetu Regionów absolutorium z wykonania budżetu Komitetu Regionów na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) W wyniku dzisiejszej rezolucji Parlament udziela Sekretarzowi Generalnemu Komitetu Regionów absolutorium z wykonania budżetu Komitetu Regionów na rok budżetowy 2009. Parlament wyraża uznanie dla Komitetu Regionów za niezmiennie wysoką jakość rocznych sprawozdań z działalności i z zadowoleniem przyjmuje uwzględnienie informacji na temat wykonywania wcześniejszych decyzji Parlamentu dotyczących absolutorium.

 
  
  

Sprawozdanie: Bart Staes (A7-0140/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego sprawozdania i poparłem decyzję Parlamentu Europejskiego w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu 8., 9. i 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) na rok budżetowy 2009. Fundusz EFR to główny instrument umożliwiający zapewnienie unijnej pomocy rozwojowej na rzecz ludności grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) oraz krajów i terytoriów zamorskich. Trybunał Obrachunkowy ocenia, że ostateczna wersja rocznego sprawozdania finansowego 8., 9. i 10. EFR rzetelnie przedstawia, we wszystkich istotnych aspektach, sytuację finansową EFR na dzień 31 grudnia 2009 r. Zgadzam się również ze sprawozdawcą, że konieczne jest określenie sposobu finansowania EFR, który wzmocni kontrolę demokratyczną, rozliczalność i przejrzystość środków i zapewni większą spójność polityki unijnej wobec państw AKP. Uważam również, że w ramach zmiany wytycznych dotyczących wsparcia budżetowego Komisji ze szczególną uwagą należy potraktować systemy nadzoru i kontroli. Komisja musi wzmocnić monitorowanie i sprawozdawczość roczną w zakresie zgodności.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) W okresie kryzysu finansowego Unia Europejska musi koncentrować własne wydatki na celach związanych ze zwalczaniem kryzysu. Około 15 % obywateli Unii Europejskiej żyje poniżej progu ubóstwa. Jakie znaczenie dla tych ludzi ma 8., 9. i 10. Europejski Fundusz Rozwoju? Nie jestem przeciwnikiem Europejskich Funduszy Rozwoju, lecz sądzę, że chcąc wspierać inne kraje, Unia Europejska powinna w pierwszej kolejności zająć się własnymi problemami. Jestem pewien, że te 15 % obywateli Unii Europejskiej oczekuje tego samego.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania 8., 9. i 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju na rok 2009. Uczyniłam to, ponieważ czytając sprawozdanie, mogłam przekonać się, w jak efektywny sposób gospodarowano zasobami w celu osiągnięcia założonych celów. Ponadto akceptuję priorytety w zakresie rozwoju i uważam, że procedury księgowe są doskonale przystosowane do wykonywania kontroli ex ante, zapobiegającej błędom, nadużyciom i przejmowaniu środków przez podmioty nieposiadające uprawnień.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Europejskie Fundusze Rozwoju (EFR) nadal stanowią główny instrument, jakim dysponuje UE, w celu udzielania pomocy państwom Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) oraz krajom i terytoriom zamorskim, która – pomimo że jest realizowana zgodnie ze specjalnymi przepisami finansowymi – pozostaje nadal poza budżetem UE. Dlatego trzeba to pilnie ująć w budżecie UE, aby umożliwić większą kontrolę demokratyczną, rozliczalność i przejrzystość środków.

Omawiane sprawozdanie zawiera wyczerpującą analizę sytuacji budżetowej w 8., 9. i 10. EFR, przy czym zwraca się w nim uwagę na pewne istotne kwestie, które wymagają pilnego dokonania przeglądu i wdrożenia kontroli ex ante w delegaturach i systemach kontroli wewnętrznej w krajach partnerskich, w szczególności w odniesieniu do procedur zamówień publicznych.

Wreszcie, omawiane sprawozdanie ponownie pokazuje, że pozostaje jeszcze wiele do zrobienia, jeżeli chodzi o zarządzanie EFR i ich właściwe wykorzystywanie, dlatego też zgadzam się ze wszystkimi wnioskami sprawozdawcy i gratuluję mu wykonanej pracy.

 
  
MPphoto
 
 

  João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie (PT) Konieczna jest większa spójność unijnej pomocy rozwojowej i polityki współpracy, zwłaszcza wobec państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP). Obecnie staje się to jeszcze ważniejsze, w sytuacji gdy kraje te poddawane są ogromnej presji – a nawet szantażowi – ze strony UE, by przyjmowały narzucone rozwiązania w postaci „umów o partnerstwie gospodarczym”, które zagrażają ich interesom i podważają efektywność zapewnianego wsparcia, takiego jak Europejskie Fundusze Rozwoju (EFR).

Sprawozdawca utrzymuje, że ujęcie EFR w budżecie UE wzmocni kontrolę demokratyczną, rozliczalność i przejrzystość środków. Chcielibyśmy wyraźnie ostrzec, że włączenie EFR do ogólnego budżetu UE nie może doprowadzić do żadnego ogólnego zmniejszenia środków na rozwój w odniesieniu do dwóch funkcjonujących instrumentów finansowania.

Jak sprawozdawca zaznaczył, chcielibyśmy też podkreślić potrzebę opracowania i oceny najlepszych metod zwiększania zdolności krajów-beneficjentów w zakresie absorpcji pomocy EFR, co od razu oznacza głębokie zaangażowanie zarówno rządów, jak i ludności, w opracowywanie i realizację programów oraz w ustalanie priorytetów. Jak twierdzi sprawozdawca, niezbędna jest pełna wiedza na temat odpowiednich wydatków.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie (PT) Jesteśmy w pełni świadomi, iż potrzebna jest większa spójność unijnej pomocy rozwojowej i polityki współpracy, zwłaszcza wobec państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP). Jest to jeszcze ważniejsze teraz, gdy kraje te poddawane są ogromnej presji – a nawet szantażowi – ze strony UE, by przyjmowały narzucone rozwiązania, które zagrażają ich interesom i podważają efektywność zapewnianego wsparcia, takiego jak Europejskie Fundusze Rozwoju (EFR); dobrym przykładem są tutaj umowy o partnerstwie gospodarczym.

W sprawozdaniu utrzymuje się, że ujęcie EFR w budżecie UE wzmocni kontrolę demokratyczną, rozliczalność i przejrzystość środków. Chcielibyśmy wyraźnie ostrzec, że włączenie EFR do ogólnego budżetu UE nie może wcale doprowadzić do ogólnego zmniejszenia środków na rozwój w odniesieniu do dwóch istniejących instrumentów finansowania.

Jak sprawozdawca zaznaczył, chcielibyśmy też podkreślić potrzebę opracowania i oceny najlepszych metod zwiększania zdolności krajów-beneficjentów w zakresie absorpcji pomocy EFR, co od razu oznacza głębokie zaangażowanie zarówno rządów, jak i ludności, w opracowywanie i realizację programów oraz w ustalanie priorytetów. Jak twierdzi sprawozdawca, niezbędna jest pełna wiedza na temat odpowiednich wydatków.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Europejskim Funduszom Rozwoju. Z zadowoleniem przyjmuję fakt, iż w przedłożonym sprawozdaniu Parlament ponownie akcentuje swoje poparcie dla włączenia EFR do budżetu UE, co wzmocni kontrolę demokratyczną, rozliczalność i przejrzystość środków oraz zapewni większą spójność polityki unijnej wobec państw AKP.

W sprawozdaniu znajduje się odniesienie do oświadczenia Komisji, zgodnie z którym pragnie ona zaproponować włączenie EFR do budżetu Unii podczas debaty nad kolejnymi ramami finansowymi i będzie udzielać parlamentarnej Komisji Kontroli Budżetowej wszelkich informacji o tej inicjatywie. Parlament podkreśla jednak, że włączenie EFR do budżetu Unii nie może doprowadzić do ogólnego zmniejszenia środków przeznaczonych na rozwój w odniesieniu do dwóch istniejących instrumentów finansowania. Parlament ponagla Radę i państwa członkowskie do pozytywnego przyjęcia wniosku Komisji oraz wyrażenia zgody na pełne włączenie EFR do budżetu Unii począwszy od roku 2014, jako części kolejnych ram finansowych. Parlament uważa, że rozwiązanie to powinno być wdrożone już dawno oraz że ujęcie EFR w budżecie powinno nastąpić jak najszybciej.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − Oznacza to udzielenie Komisji absolutorium z wykonania budżetu 8., 9. i 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) W wyniku przyjęcia dzisiejszej rezolucji Parlament udziela Komisji absolutorium z wykonania budżetu 8., 9. i 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) na rok budżetowy 2009. Podkreślam, że Parlament odnotowuje, iż EFR nie zostały włączone do budżetu UE, pomimo że są głównym instrumentem zapewniającym unijną pomoc rozwojową dla ludności państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP), jak również krajów i terytoriów zamorskich.

 
  
MPphoto
 
 

  Angelika Werthmann (NI), na piśmie (DE) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania pana posła Staesa, ponieważ ponownie opowiada się on, między innymi, za włączeniem Europejskich Funduszy Rozwoju (EFR) do budżetu, a tym samym za realizacją zasad kontroli demokratycznej, rozliczalności i przejrzystości środków. Z drugiej strony, krytycznie ustosunkował się on też do pewnych stwierdzonych słabości, takich jak niedociągnięcia stwierdzone przez Europejski Trybunał Obrachunkowy, odnoszące się do procedury zamówień publicznych i szerokiej gamy innych kontroli.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0153/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego sprawozdania i popieram odroczenie przez Parlament Europejski decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Leków na rok budżetowy 2009. W sprawozdaniu dotyczącym finansów Agencji Trybunał Obrachunkowy zgłosił zastrzeżenia co do legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń. Trybunał Obrachunkowy stwierdził błędy w zarządzaniu procedurami udzielania zamówień w odniesieniu do znacznej kwoty ogólnego budżetu Agencji w roku budżetowym 2009. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja musi poprawić jakość procedur udzielania zamówień w celu zlikwidowania niedociągnięć wymienionych przez Trybunał Obrachunkowy. Służba Audytu Wewnętrznego Agencji stwierdziła szczególnie poważne niedociągnięcia w zakresie oceny leków. Uważam za niedopuszczalne nieskuteczne stosowanie przez Agencję odpowiednich przepisów, co w konsekwencji nie daje gwarancji, jeżeli chodzi o dokonywanie oceny (przez niezależnych ekspertów) leków przeznaczonych dla ludzi. Określając zasady i reguły dotyczące niezależności i poufności, mające zastosowanie do członków zarządu i komitetów, ekspertów oraz pracowników Agencji, nie przestrzega ona ściśle kodeksu postępowania. Zgadzam się z tym, że Agencja musi poinformować Parlament Europejski o działaniach, jakie od momentu powstania podejmuje w celu zapewnienia niezależności swoich ekspertów.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam przeciw udzieleniu absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Europejskiej Agencji Leków za rok 2009. Uczyniłam tak dlatego, że – jak przedstawił Trybunał Obrachunkowy – wystąpiły pewne nieprawidłowości w transakcjach leżących u podstaw rozliczeń, co wywołuje obawy co do prawidłowego wykorzystania środków. Dlatego opowiadam się za odroczeniem zamknięcia sprawozdania finansowego za rok budżetowy 2009, aby można było przeprowadzić dalsze kontrole sposobu zarządzania.

 
  
MPphoto
 
 

  Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie (FR) Wobec braku wystarczających gwarancji co do niezależności ekspertów wybieranych w celu wykonywania naukowych ocen leków przeznaczonych dla ludzi, głosowaliśmy za odroczeniem udzielenia dyrektorowi zarządzającemu Europejskiej Agencji Leków absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009. W szczególności kwestia ta dotyczy oceny benfluoreksu, tj. preparatu obniżającego łaknienie, w przypadku którego mogło dojść do konfliktu interesów. Wygląda na to, że preparat ten mógł być przyczyną zgonu, jak się szacuje, 500-2 000 osób i mógł doprowadzić do poważnego uszkodzenia serca u tysięcy innych osób. Przypadek ten pokazuje skalę błędu w ocenach ekspertów; powstaje zatem pytanie o umiejętności i niezależność ekspertów w naszym społeczeństwie ryzyka. Dlatego musimy zachowywać wyjątkową czujność. Z tego względu odmówiliśmy naszego generalnego poparcia.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Leków za rok budżetowy 2009, ponieważ przyczynia się to do dokładnej kontroli sposobu wykorzystania środków przez instytucje europejskie. Uważam jednak za konieczne wprowadzenie ulepszeń w zakresie identyfikacji konfliktów interesów i zarządzania nimi oraz w zakresie procedur udzielania zamówień.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego dokumentu, ponieważ oznacza to odroczenie udzielenia dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Leków absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009 i przesuwa w czasie zamknięcie sprawozdania finansowego Europejskiej Agencji Leków za rok budżetowy 2009. Główne powody są następujące: brak ogłoszenia oficjalnego zaproszenia do przetargu, brak sporządzenia z wyprzedzeniem specyfikacji technicznej, brak wyraźnego określenia w specyfikacji technicznej wszystkich zamawianych produktów przed rozpoczęciem negocjacji, niewyznaczenie komisji oceniającej i brak sprawozdania oceniającego. Niedociągnięcia wskazane w sprawozdaniu muszą być również zlikwidowane, ponieważ Agencja jest źródłem ważnych naukowych porad, rekomendacji opartych na badaniach naukowych i najlepszych praktyk w zakresie oceny leków i nadzoru nad lekami w Unii.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) W wyniku dzisiejszego głosowania Parlament postanowił odroczyć zamknięcie sprawozdania finansowego Europejskiej Agencji Leków za rok budżetowy 2009. Uznaliśmy, iż nie jesteśmy w stanie udzielić absolutorium, ponieważ w wyniku przeprowadzonych kontroli i dokonanych ocen Trybunał Obrachunkowy ujawnił kilka spraw znacznej wagi. Główne obawy dotyczą zarządzania procedurami udzielania zamówień publicznych oraz kryteriów stosowanych przy rekrutacji pracowników. Dlatego przyłączam się do żądania skierowanego do Agencji w sprawie udzielenia informacji, w którym to wystąpieniu wzywa się Agencję do przedstawienia do dnia 30 czerwca 2011 r. organowi udzielającemu absolutorium informacji o podjętych działaniach i osiągniętych pozytywnych efektach w zakresie wszystkich wymienionych kwestii budzących zaniepokojenie.

 
  
MPphoto
 
 

  Agnès Le Brun (PPE), na piśmie (FR) Jak jest to wymagane co roku, Parlament Europejski poproszono o wydanie decyzji, czy budżet unijny został wykonany w sposób właściwy przez różne agencje i instytucje za to odpowiedzialne, czy też nie. Przydzielone kwoty są przeznaczone na konkretne cele, a zadaniem procedury udzielania absolutorium jest sprawdzenie z perspektywy czasu, czy cele te były przestrzegane. To ważne prawo Parlamentu, czego ilustracją jest na przykład jego wpływ na rezygnację Komisji Santera w roku 1999. W roku bieżącym, wraz z przeważającą większością posłów do Parlamentu Europejskiego, odmówiłam udzielenia Europejskiej Agencji Leków absolutorium z jej działalności w roku budżetowym 2009. Stało się tak dlatego, że nie zagwarantowano niezależności ekspertów wybieranych w celu wykonywania naukowych ocen leków przeznaczonych dla ludzi. Nadal są na przykład wątpliwości dotyczące przypuszczalnego konfliktu interesów w przypadku oceny benfluoreksu, tj. preparatu obniżającego łaknienie. Stosowane przez agencję procedury udzielania zamówień i kryteria stosowane przy rekrutacji pracowników również spotkały się z krytyczną oceną. Niezależnie od tego, że skandal związany z preparatem Mediator skłania nas do wzmocnienia środków ostrożności przy wydawaniu zezwoleń na wprowadzenie leków do obrotu, poważne zaniedbania w Europejskiej Agencji Leków muszą spowodować sankcje.

 
  
MPphoto
 
 

  Monica Luisa Macovei (PPE), na piśmie − W sprawozdaniu dotyczącym udzielenia absolutorium Europejskiej Agencji Leków za rok 2009 przewidziano odroczenie tego absolutorium. Głosowałam za przyjęciem omawianego sprawozdania z trzech głównych powodów. Po pierwsze, Europejski Trybunał Obrachunkowy stwierdził poważne nieprawidłowości w kilku procedurach udzielania zamówień, w tym w przypadku jednego zamówienia dotyczącego technologii informatycznej o wartości około 30 milionów euro. Z powodu tych błędów nie zapewniono najlepszego stosunku jakości do ceny. Po drugie, Europejska Agencja Leków naruszyła zasady rekrutacji pracowników, a po trzecie nie zapobiegła konfliktowi interesów: w miesiąc po przejściu na emeryturę dyrektora wykonawczego tej Agencji, został on zatrudniony w sektorze doradztwa, w którym doradza się między innymi firmom farmaceutycznym w sprawie opracowywania nowych leków i skracania okresu wprowadzania ich na rynek. Chociaż zarząd Europejskiej Agencji Leków ostatecznie postanowił określić ograniczenia odnośnie do nowej i przyszłej działalności zawodowej byłego dyrektora wykonawczego, organ udzielający absolutorium musi otrzymać od Agencji dodatkowe wyjaśnienia dotyczące sposobu rozwiązywania konfliktu interesów.

 
  
MPphoto
 
 

  Véronique Mathieu (PPE), na piśmie (FR) Głosowałam za odroczeniem tej decyzji w sprawie udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2009, ponieważ Trybunał Obrachunkowy zgłosił zastrzeżenia co do legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw sprawozdania finansowego za rok budżetowy 2009. Trybunał zwrócił między innymi uwagę na przeniesienie i anulowanie środków na zobowiązania: na przykład 38 % budżetu w tytule „Budynki, sprzęt i inne wydatki operacyjne” przesunięto na rok 2010. Z tej przeniesionej kwoty 14,8 miliona euro odpowiada działaniom niezrealizowanym (lub w niektórych przypadkach – towarom niedostarczonym) do końca roku, co stoi w sprzeczności z budżetową zasadą jednoroczności. Trybunał Obrachunkowy podkreślił nieprawidłowości związane z opłatami za zarządzanie, gdzie wystąpiły znaczne opóźnienia w wystawianiu nakazów odzyskania środków (do 21 miesięcy), jak również dostrzeżono słabe punkty w polityce Agencji w zakresie zarządzania środkami pieniężnymi i zarządzania procedurami udzielania zamówień. W sprawozdaniu odnotowuje się, że na 32 zalecenia opracowane przez Służbę Audytu Wewnętrznego (IAS), jedno zalecenie dotyczące procedur wykonawczych z udziałem ekspertów określono jako „mające zasadnicze znaczenie”, a 12 zaleceń – odnoszących się głównie do zarządzania konfliktami interesów pracowników, które budzą wątpliwości – określono jako „bardzo istotne”.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − Oznacza to odroczenie decyzji Parlamentu w sprawie udzielenia dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Leków absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) W wyniku przyjęcia dzisiejszej rezolucji Parlament odracza decyzję w sprawie udzielenia dyrektorowi wykonawczemu Europejskiej Agencji Leków absolutorium z wykonania budżetu Agencji za rok budżetowy 2009. Decyzja Parlamentu o odroczeniu bierze się stąd, że w przedłożonym sprawozdaniu w sprawie sprawozdania finansowego za rok 2009 Trybunał Obrachunkowy zgłosił zastrzeżenia co do legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń.

 
  
MPphoto
 
 

  Michèle Striffler (PPE), na piśmie (FR) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania pana posła Stavrakakisa, w którym proponuje on odroczenie decyzji w sprawie udzielenia Europejskiej Agencji Leków (EMEA) absolutorium za rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy zgłosił zastrzeżenia co do legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw przedstawionego przez agencję sprawozdania finansowego za rok budżetowy 2009. Uważam, że posłowie do Parlamentu muszą otrzymać dalsze dowody przed ewentualnym zaproponowaniem udzielenia Agencji absolutorium lub jego odmowy. Przesłuchanie w tej sprawie, z udziałem przedstawicieli EMEA, zaplanowano na połowę lipca.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0130/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem to sprawozdanie i wniosek w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Agencji Praw Podstawowych na rok budżetowy 2009. Zgodnie z informacjami Trybunału Obrachunkowego sprawozdanie roczne Agencji za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są legalne i prawidłowe. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że Agencja powinna usprawnić planowanie budżetu i zatrudnienia w celu zaradzenia brakowi spójności między prognozowaniem budżetu i zatrudnienia oraz w celu uzyskania postępu, w miarę możliwości, w zakresie realistycznej oceny ofert. Agencja musi informować Parlament Europejski o działaniach podjętych w zakresie doskonalenia programowania i usprawnienia monitorowania swoich umów w celu uniknięcia w przyszłości niedociągnięć stwierdzonych przez Trybunał Obrachunkowy. Agencja musi podjąć wszelkie działania niezbędne do wdrożenia zaleceń wydanych przez Trybunał Obrachunkowy.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Celem agencji jest zapewnienie instytucjom i organom Unii Europejskiej oraz jej państwom członkowskim pomocy i wiedzy w dziedzinie praw podstawowych, jak również udzielanie tym podmiotom pomocy w zakresie przyjmowania środków i określania właściwych działań w ramach prawa UE. Do głównych zadań agencji należą gromadzenie, analizowanie i publikowanie obiektywnych, wiarygodnych i porównywalnych informacji na temat stanu praw podstawowych w UE, uzyskanie poprawy porównywalności i wiarygodności danych z wykorzystaniem nowych metod i zasad, prowadzenie i/lub propagowanie prac badawczych i badań w dziedzinie praw podstawowych, formułowanie i publikowanie wniosków i opinii na temat konkretnych kwestii w wyniku inicjatywy własnej lub na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji, a także wspieranie dialogu ze społeczeństwem obywatelskim w celu szerzenia wśród ogółu społeczeństwa szerszej wiedzy na temat praw podstawowych.

Z zadowoleniem odnotowuję fakt, iż Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) zakończył rozpoczęte w roku 2008 dochodzenie w sprawie omawianej agencji – bez podejmowania dalszych działań.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie − (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego dokumentu, ponieważ dyrektorowi Europejskiej Agencji Praw Podstawowych udzielono absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał wystarczającą pewność, że sprawozdanie roczne za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są legalne i prawidłowe. Jest oczywiste, że z dziewięciu zaleceń sformułowanych przez Służbę Audytu Wewnętrznego (IAS) w następstwie kontroli zarządzania finansowego, cztery muszą jeszcze być wdrożone przez Agencję. Dotyczą one decyzji finansowych, informacji potrzebnych do sporządzania sprawozdań i do monitorowania programów prac wykazujących wszystkie dostępne zasoby budżetowe oraz procedur finansowych i list kontrolnych. Agencja musi podjąć działania celem wdrożenia tych zaleceń. Trybunał Obrachunkowy zdołał uzyskać racjonalną pewność, że roczne sprawozdanie finansowe Europejskiej Agencji Praw Podstawowych za rok budżetowy 2009 jest we wszystkich istotnych aspektach wiarygodne i że transakcje leżące u podstaw rozliczeń są, jako całość, legalne i prawidłowe. Trybunał Obrachunkowy zauważył, że Agencja może poprawić planowanie budżetu i zatrudnienia, w szczególności w kwestii przesunięć między stanowiskami, wysokiego wskaźnika wakatów (21 %) oraz dużej ilości przenoszonych środków. Agencja musi podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu poprawy tej sytuacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Giovanni La Via (PPE), na piśmie (IT) W dzisiejszym głosowaniu udzieliłem poparcia wnioskowi w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu Europejskiej Agencji Praw Podstawowych na rok 2009. Po dokonaniu starannej oceny budżetu Agencji, Trybunał Obrachunkowy, który odpowiada za zewnętrzną kontrolę finansową, oświadczył, iż uzyskał racjonalną pewność co do legalności i wiarygodności odnośnych transakcji. Uważam jednak, iż całkowicie zasadne jest skierowane pod adresem Agencji żądanie, by dołożyła wszelkich starań na rzecz poprawy planowania budżetu i zatrudnienia. W podobnym duchu wyrażam uznanie dla wykazanej przez Agencję determinacji w kwestii zapobiegania na przyszłość niedociągnięciom wskazanym w sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Głosowałem za przyjęciem rezolucji w sprawie Agencji Praw Podstawowych i popieram apele skierowane do Agencji, by w miarę możliwości uzyskała postęp w zakresie realistycznej oceny ofert. W rezolucji zauważa się, że Trybunał Obrachunkowy odniósł się do tej kwestii w związku z przyznaniem trzech umów ramowych o wartości 2 575 000 euro; podkreśla się w szczególności, że w tych trzech przypadkach oferty finansowe różniły się znacznie zarówno pod względem cen jednostkowych, jak i podanych przez oferentów danych szacunkowych dotyczących osobodni potrzebnych do realizacji tego samego przedsięwzięcia.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie − Oznacza to udzielenie dyrektorowi Europejskiej Agencji Praw Podstawowych absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) W wyniku przyjęcia dzisiejszej rezolucji Parlament udziela dyrektorowi Europejskiej Agencji Praw Podstawowych absolutorium z wykonania budżetu Agencji na rok budżetowy 2009. Parlament z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Agencji do poprawy planowania i monitorowania umów w celu uniknięcia w przyszłości niedociągnięć zgłoszonych przez Trybunał Obrachunkowy. Dlatego Parlament wzywa Agencję do informowania organu udzielającego absolutorium o działaniach podjętych w tym względzie.

 
  
  

Sprawozdanie: Georgios Stavrakakis (A7-0131/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Poparłem to sprawozdanie i wniosek w sprawie absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej za rok budżetowy 2009. Jak wynika z informacji dostarczonych przez Trybunał Obrachunkowy, roczne sprawozdanie finansowe wspólnego przedsięwzięcia za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a leżące u jego podstaw transakcje są legalne i prawidłowe. Wspólne przedsięwzięcie dopiero rozpoczyna działalność i do końca roku 2009 nie w pełni wdrożyło system kontroli wewnętrznej oraz system informacji finansowej. Wprowadzenie tych systemów trzeba zakończyć w trybie natychmiastowym. W przypadku wspólnego przedsięwzięcia stopa wykorzystania środków na płatności wyniosła 65,3 %. Przyznaję, że wspólne przedsięwzięcie znajduje się wciąż na początkowym etapie funkcjonowania i że problem niepełnego wykorzystania środków dotyczy głównie opóźnień w realizacji programu syntezy jądrowej realizowanego przez Euratom, co odnotował również Trybunał Obrachunkowy w roku 2008. Zgadzam się ze sprawozdawcą, że istotne jest określenie warunków, na jakich niewydatkowane środki mają być przesunięte na kolejny rok. Z uwagi na wielkość budżetu, wspólne przedsięwzięcie powinno powołać komisję ds. audytu.

 
  
MPphoto
 
 

  Lara Comi (PPE), na piśmie (IT) Głosowałam za udzieleniem absolutorium z wykonania budżetu Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej za rok 2009, ponieważ w sprawozdaniu pokazano, że sprawozdanie finansowe i odnośne transakcje uznano za wiarygodne. Stwierdzono pewne nieścisłości, które jednak były spowodowane tym, że omawiane wspólne przedsięwzięcie znajduje się wciąż na początkowym etapie funkcjonowania. Dlatego uważam, że zgodnie z rozważnymi wskazówkami Komisji można usprawnić system kontroli i zarządzanie środkami budżetowymi oraz że wspólne przedsięwzięcie może sfinalizować wdrażanie systemów kontroli wewnętrznej i sprawozdawczości finansowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Celem wspólnego przedsięwzięcia jest wnoszenie wkładu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) na rzecz Międzynarodowej Organizacji Energii Atomowej realizującej projekt międzynarodowego eksperymentalnego reaktora termojądrowego (ITER) oraz na rzecz podejmowanych z Japonią „działań w ramach szeroko zakrojonej koncepcji” mających na celu szybkie uzyskanie energii termojądrowej, a także przygotowanie i koordynację programu działań mających na celu przygotowanie do budowy demonstracyjnego reaktora syntezy jądrowej (DEMO) wraz z obiektami towarzyszącymi, w tym międzynarodowej instalacji napromieniowywania materiałów przeznaczonych do syntezy jądrowej (IFMIF). Poza tymi innego rodzaju działaniami do głównych zadań wspólnego przedsięwzięcia należą: nadzorowanie przygotowania terenu dla projektu ITER, dostarczanie organizacji ITER materiałów, środków finansowych i zasobów ludzkich, koordynowanie badań naukowych i technicznych oraz prac rozwojowych w dziedzinie syntezy jądrowej, jak też utrzymywanie kontaktów z Organizacją ITER.

Trybunał Obrachunkowy stwierdził, a sprawozdawca podkreślił, że w budżecie występują różne elementy wymagające poprawy, w szczególności w odniesieniu do wyjątków od zasad budżetowych, roli Służby Audytu Wewnętrznego Komisji, powołania komisji ds. audytu, opóźnień w uiszczaniu składek członkowskich i przepisów dotyczących przyznawania dotacji.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem omawianego dokumentu, ponieważ Trybunał Obrachunkowy stwierdził, iż uzyskał racjonalną pewność, że roczne sprawozdanie finansowe za rok budżetowy 2009 jest wiarygodne, a transakcje leżące u jego podstaw są legalne i prawidłowe. Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej znajduje się na początkowym etapie funkcjonowania i do końca roku 2009 nie w pełni wdrożyło system kontroli wewnętrznej oraz system informacji finansowej. Należy uznać również, że w konsekwencji niepełne wykorzystanie środków dotyczy głównie opóźnień w realizacji programu energii syntezy jądrowej, realizowanego przez Euratom, co odnotował również Trybunał Obrachunkowy w roku 2008. Należy zmienić regulamin finansowy wspólnego przedsięwzięcia w celu uwzględnienia w nim zaleceń sformułowanych przez Trybunał Obrachunkowy w opinii nr 4/2008 w sprawie tego regulaminu. Uważam, że konieczne są dalsze usprawnienia w odniesieniu do wyjątków od zasad budżetowych, roli Służby Audytu Wewnętrznego, powołania komisji ds. audytu, opóźnień w uiszczaniu składek członkowskich, przepisów dotyczących przyznawania dotacji oraz przepisów przejściowych, o których mowa w art. 133 regulaminu finansowego ITER.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za udzieleniem absolutorium Wspólnemu Przedsięwzięciu na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej. Reprezentuję pogląd, że z uwagi na wielkość posiadanego budżetu w ramach wspólnego przedsięwzięcia należy powołać komisję ds. audytu, podlegającą bezpośrednio radzie zarządzającej.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Głosowałem PRZECIW udzieleniu dyrektorowi Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej absolutorium z wykonania budżetu tego wspólnego przedsięwzięcia za rok budżetowy 2009.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) W wyniku przyjęcia dzisiejszej rezolucji Parlament udziela dyrektorowi Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej absolutorium z wykonania budżetu tego wspólnego przedsięwzięcia za rok budżetowy 2009. Parlament wzywa wspólne przedsięwzięcie do wprowadzenia zmian w jego regulaminie finansowym w celu uwzględnienia w nim zaleceń sformułowanych przez Trybunał Obrachunkowy.

 
  
MPphoto
 
 

  Dominique Vlasto (PPE), na piśmie (FR) Parlament zatwierdził wykonanie budżetu przyszłościowego międzynarodowego projektu naukowego na rok 2009. Z zadowoleniem przyjmuję to głosowanie, które przeczy jałowym polemikom na temat wykonalności tego przedsięwzięcia, jedynego w swoim rodzaju na świecie. Parlament zwrócił uwagę na problemy i opóźnienia podczas początkowego etapu funkcjonowania i wezwał do usprawnienia systemu audytu wewnętrznego. Widzę w tym oznakę dążenia do zagwarantowania przyszłości i sukcesu tego przedsięwzięcia – w którym udział biorą główne potęgi światowe – w długim okresie czasu. Chciałam skorzystać z prawa głosu i potwierdzić moje pełne zaufanie do tego wyjątkowo śmiałego przedsięwzięcia naukowego, które ma przynieść znaczne korzyści. Będzie ono stanowić część naszych działań na rzecz zwalczania globalnego ocieplenia i na rzecz naszej niezależności w dziedzinie energii. Musimy na to przeznaczyć zasoby odpowiadające wadze kwestii, które są zagrożone, a w celach informacyjnych chciałabym wyjaśnić, że wielkość budżetu przydzielonego oraz odnotowane opóźnienia wynikają z technicznej i organizacyjnej złożoności tego wyjątkowego projektu. Utrzymanie wizerunku Unii zależy od wzmocnienia jej zaangażowania w projekt ITER i od stawiania analogicznych żądań jej partnerom.

 
  
  

Sprawozdania: Georgios Stavrakakis (A7-0103/2011) (A7-0104/2011), (A7-0105/2011), (A7-0106/2011), (A7-0107/2011), (A7-0108/2011), (A7-0109/2011), (A7-0118/2011), (A7-0119/2011), (A7-0120/2011), (A7-0122/2011), (A7-0123/2011), (A7-0124/2011), (A7-0125/2011), (A7-0126/2011), (A7-0127/2011), (A7-0128/2011), (A7-0129/2011), (A7-0130/2011), (A7-0131/2011), (A7-0132/2011), (A7-0133/2011), (A7-0144/2011), (A7-0145/2011), (A7-0146/2011), (A7-0149/2011), (A7-0150/2011), (A7-0153/2011) - Crescenzio Rivellini (A7-0116/2011, (A7-0117/2011), (A7-0136/2011), (A7-0139/2011) - Bart Staes (A7-0140/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Głosuję za przyjęciem omawianego wniosku, ponieważ zgadzam się na procedury udzielania absolutorium, uwzględniające odpowiednie środki na poszczególne pozycje.

 
  
  

Sprawozdania: Georgios Stavrakakis (A7-0103/2011) (A7-0104/2011), (A7-0105/2011), (A7-0106/2011), (A7-0107/2011), (A7-0108/2011), (A7-0109/2011), (A7-0116/2011), (A7-0117/2011), (A7-0118/2011), (A7-0119/2011), (A7-0120/2011), (A7-0122/2011), (A7-0123/2011), (A7-0124/2011), (A7-0125/2011), (A7-0126/2011), (A7-0128/2011), (A7-0129/2011), (A7-0132/2011), (A7-0133/2011), (A7-0137/2011), (A7-0144/2011), (A7-0145/2011), (A7-0146/2011), (A7-0149/2011), (A7-0150/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Czasy kryzysu, w jakich obecnie żyjemy, wymagają zwrócenia szczególnej uwagi na sposób wydatkowania środków UE. Priorytety określone przez Parlament muszą być w pełni respektowane w celu zwiększenia oszczędności poprzez coraz surowsze zarządzanie finansowe. Poprawę wyników można uzyskać wyłącznie stosując zasadę nieustannej samokrytyki, co umożliwi skorygowanie wszystkich odchyleń od celów ustalonych przez UE. Z uwagi na to, że Komisja Kontroli Budżetowej proponuje przyjęcie tego absolutorium, zgadzam się z zaleceniami sprawozdawcy i głosuję za przyjęciem omawianego sprawozdania.

 
  
  

Sprawozdanie: Vital Moreira (A7-0069/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Kader Arif (S&D), na piśmie (FR) W następstwie powodzi, które spustoszyły Pakistan w 2010 roku Rada wezwała do przyjęcia środków nadzwyczajnych celem wsparcia tego kraju. Złożyłem poprawkę dotyczącą odrzucenia rozporządzenia proponowanego przez Komisję, jako że preferencje handlowe o tym charakterze są dobrym pomysłem w teorii, lecz nie w praktyce. Nasza reakcja na kryzys humanitarny nie może opierać się na handlu, zwłaszcza, że od klęski tej mija rok i potrzeba nie jest tak paląca. Tego rodzaju wsparcie jest nielogiczne i szkodliwe, gdyż ostatecznie za wsparcie dla Pakistanu, za które powinniśmy płacić wszyscy zbiorowo, zapłacą niektóre osoby w Europe, w szczególności te pracujące w sektorze tekstylnym w kilku krajach południa kontynentu. Ponadto, kierując pomoc jedynie do pewnych gałęzi przemysłu, nie pomagamy wszystkim Pakistańczykom.

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem niniejszego sprawozdania. Celem wniosku Komisji, przedłożonego po niespotykanych powodziach, które zeszłego lata zniszczyły ogromną część Pakistanu, jest rozszerzenie autonomicznych preferencji handlowych dla tego kraju na 75 rodzajów produktów, którymi Pakistan jest zainteresowany (przede wszystkim wyroby włókiennicze i odzieżowe) w formie zwolnienia z należności celnych, z wyjątkiem jednego produktu (etanolu), który zostałby objęty kontyngentem taryfowym.

 
  
MPphoto
 
 

  Slavi Binev (NI), na piśmie (BG) W pełni popieram wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady wprowadzającego nadzwyczajne autonomiczne preferencje handlowe dla Pakistanu. Preferencje handlowe mają olbrzymie znaczenie dla Pakistanu, gdyż zapewnią zrównoważony rozwój kraju, który ucierpiał ostatnio wskutek kilku klęsk żywiołowych. Poza zawarciem porozumienia z Pakistanem Unia Europejska będzie musiała odegrać kluczową rolę w przekonaniu Indii do poparcia go na forum Światowej Organizacji Handlu.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję pomoc udzieloną Pakistanowi przez Unię Europejską, będącą największym na świecie dawcą pomocy humanitarnej, po klęskach żywiołowych, w wyniku których ucierpiała gospodarka i ludność tego kraju. Jednak wykorzystywanie polityki handlowej UE jako formy pomocy humanitarnej i rozwojowej to jednak poważny błąd. Moim zdaniem Komisja nie powinna nigdy proponować takich środków bez określenia najpierw ich gospodarczych i społecznych skutków dla różnych regionów UE w ujęciu ilościowym. Jedno z najpoważniejszych następstw tych środków może wystąpić w Portugalii, gdzie sektor tekstylny i odzieżowy ma 11 % udział w eksporcie produktów i tworzy 160 tysięcy miejsc pracy i znacznie ucierpiałby w wyniku dotowanej konkurencji z Pakistanu.

 
  
MPphoto
 
 

  Marielle De Sarnez (ALDE), na piśmie (FR) W następstwie poważnych powodzi, które nawiedziły Pakistan w lecie 2010 roku Unia Europejska chciała zapewnić pomoc w postaci wyjątkowych preferencji handlowych. Chociaż cel tej inicjatywy jest godny pochwały, warto zadać pytanie o jej użyteczność w praktyce oraz zapytać samych siebie, czy taka pomoc gospodarcza rzeczywiście trafi do Pakistańczyków, zwłaszcza drobnych producentów i rolników, których powodzie dotknęły w sposób szczególny. Oparty na handlu plan pomocowy Komisji musi przejść szczególną procedurę: musi uzyskać zgodę Parlamentu, lecz również WTO, gdyż przedmiotowe preferencje handlowe odbiegają od podstawowych zasad handlu międzynarodowego. Parlament dał właśnie Komisji zielone światło w zakresie kontynuowania rozmów z WTO, lecz nalegał na ograniczenie okresu obowiązywania i zakresu przedmiotowych preferencji. Można by kwestionować sens wyboru tej powolnej, rozwlekłej procedury udzielania pomocy zamiast innych szybszych, skuteczniejszych form pomocy, która już dawno dotarłyby do Pakistanu.

 
  
MPphoto
 
 

  Anne Delvaux (PPE), na piśmie (FR) Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania. W szczególności podobał mi się pomysł, byśmy skuteczne monitorowali kształtowanie się przywozu produktów objętych przedmiotowym rozporządzeniem z jak największym wyprzedzeniem oraz ustanowili kontrolę celną ich przywozu. Popieram również ideę składania kwartalnego sprawozdania z wdrażania i prowadzenia tego monitoringu.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Niniejsze sprawozdanie dotyczy wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady wprowadzającego nadzwyczajne autonomiczne preferencje handlowe dla Pakistanu. W zakresie pomocy humanitarnej Unia Europejska jest od zawsze liderem. Tak też było zeszłego lata, gdy powodzie zniszczyły ogromną część Pakistanu, co spowodowało wielkie straty w ludziach i straty materialne. Poza pomocą humanitarną udzieloną w pierwszych godzinach od katastrofy UE poszukiwała również innych sposobów wsparcia naprawy gospodarczej kraju, o których mowa w proponowanym rozporządzeniu. Musimy jednak zapewnić ochronę przed jego skutkami mogącymi zniszczyć niektóre europejskie sektory przemysłu, a mianowicie sektor wyrobów włókienniczych. Dodatkowo uważam, że „preferencje handlowe” nie są właściwym sposobem pomocy krajowi będącemu ofiarą klęski żywiołowej. Przedmiotowe preferencje mogą wręcz stanowić niebezpieczny precedens. Nie możemy zapominać, że obecny kryzys finansowo-gospodarczy sprawił, że przedsiębiorstwa najbardziej narażone na globalizację znalazły się w trudnej sytuacji i nie wolno zezwolić, by „preferencje handlowe” wywarły na nie szkodliwy wpływ.

 
  
MPphoto
 
 

  Göran Färm, Anna Hedh, Olle Ludvigsson i Åsa Westlund (S&D), na piśmie(SV) My szwedzcy socjaldemokraci popieramy wniosek Komisji w sprawie zawieszenia wszelkich należności celnych z tytułu importu pewnych produktów z Pakistanu przez ograniczony okres czasu po powodziach, jakie nawiedziły ten kraj w ubiegłym roku. Jako że celem przedmiotowych preferencji handlowych jest próba wsparcia naprawy i przyszłego rozwoju Pakistanu, uważamy, że powinny być one ofensywne i dalekosiężne bez środków ochronnych dla UE, zwłaszcza dlatego, że mają one obowiązywać jedynie przez ograniczony czas. Popieramy przestrzeganie praw człowieka, w tym praw pracowniczych, oraz standardów społecznych i środowiskowych, jak również zasad demokratycznych i włączenie powyższych jako warunków do wszelkich porozumień handlowych. Głosowaliśmy przeciwko szerokim wymogom dotyczącym praw człowieka zaproponowanym w przedmiotowym sprawozdaniu, gdyż jest zupełnie nierozsądne, by od Pakistanu oczekiwać możliwości ich spełnienia przed zamierzonym początkiem obowiązywania preferencji handlowych. Sądzimy natomiast, iż UE powinna była wymagać poprawy w obszarach, w których możliwe jest jej szybkie zapewnienie, zwłaszcza że żądania te i tak się pojawią, jeśli UE i Pakistanem będą zawierały umowę handlową w późniejszym terminie.

 
  
MPphoto
 
 

  João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie (PT) Jak już niejednokrotnie mówiliśmy, tragedia, której doświadczył Pakistan, wymaga europejskiej solidarności. Nie może to jednak stanowić pretekstu do narażania sektora tekstylnego kilku państw członkowskich, takich jak Portugalia. Istnieją inne sposoby okazywania solidarności: skuteczniejsze formy pomocy na rzecz odbudowy dotkniętych powodziami terenów i polepszenie warunków życia ludności, która w ich skutek ucierpiała; w oparciu o politykę skutecznej i trwałej współpracy na rzecz rozwoju i pomocy rozwojowej, która wspierała będzie zintegrowany i zrównoważony rozwój społeczności lokalnych. Istnieją jednak również sprawiedliwsze formy pomocy. Przedmiotowe ustępstwa handlowe przynoszą korzyści przede wszystkim głównym europejskim importerom, których od dawna przejawiane aspiracje są w ten sposób zaspokojone. Z drugiej strony, szkodzą one sektorowi tekstylnemu oraz krajom i regionom najbardziej od niego zależnym. Wszystko to dzieje się na tle poważnego kryzysu gospodarczego i wysokiego bezrobocia.

Mimo że prawdą jest, iż środki proponowane przez Komisję nie mogą być w żadnej mierze pretekstem do likwidowania kolejnych miejsc pracy i rosnącego wyzysku w europejskim przemyśle, nie możemy ignorować obiektywnych trudności, jakie one wywołają. W sprawozdaniu dostrzega się je, wśród prób „osłodzenia gorzkiej pigułki”, polegających na wprowadzaniu środków ochronnych niezmieniających meritum.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie (PT) Oto jeszcze jeden przykład obrony interesów dużych przedsiębiorstw i instytucji finansowych Unii Europejskiej kosztem przemysłu w krajach o najbardziej kruchych gospodarkach. Poprzez nadzwyczajne autonomiczne preferencje handlowe dla Pakistanu Komisja Europejska wprowadza w obszar pomocy humanitarnej wąskie interesy handlowe niewielu: biznesu, to jasne jak słońce.

Jest to przykład hipokryzji – wykorzystywania klęski żywiołowej, która spustoszyła Pakistan, do spełnienia aspiracji kilku dużych przedsiębiorstw z unijnych mocarstw, które będą niekorzystne dla sektora tekstylnego oraz państw i regionów najbardziej od niego zależnych. Jest to poważny cios dla sektora, który padł ofiarą liberalizacji światowego handlu i który jest skoncentrowany w regionach o wysokiej stopie bezrobocia i ubóstwa oraz niskim zróżnicowaniu gospodarki, takich jak kilka regionów północnej i środkowej Portugalii.

Dlatego też głosowaliśmy za wnioskiem w sprawie odrzucenia porozumienia i ubolewamy, że nie został on przyjęty. Głosowaliśmy jednak również za odesłaniem dokumentu do Komisji, mając nadzieję, iż nadal możliwe jest uwzględnienie stanowiska portugalskiego parlamentu, który podjął uchwałę przeciwko przedmiotowym ustępstwom handlowym. Wyrazem koniecznej solidarności z Pakistanem musi być szczera pomoc oparta na polityce pomocy rozwojowej i współpracy na rzecz rozwoju.

 
  
MPphoto
 
 

  Bruno Gollnisch (NI), na piśmie (FR) W ubiegłym roku Pakistan nawiedziły wielkie powodzie. Pomysł Komisji na sfinansowanie odbudowy polegał na otwarciu terytorium UE na wwóz wyrobów włókienniczych i innych wrażliwych produktów bez nakładania należności celnych, ani – w większości przypadków – kontyngentów, nie bacząc na zagrożenia, jakie czyhają w związku z tą jednostronną konkurencją na europejskie przedsiębiorstwa. Już samo to stanowiłoby wystarczające powody, by głosować za odrzuceniem przedmiotowego sprawozdania. Parlament odmówił odrzucenia sprawozdania, mimo że wprowadzono klauzulę mówiącą, iż przedmiotowe szczególne porozumienie handlowe może zostać zerwane w przypadku stwierdzenia, że Pakistan wspiera organizacje terrorystyczne.

Parlament zadowolił się odroczeniem końcowego głosowania. Wydaje się, że rzeczywiście musimy raz na zawsze rozwiać wątpliwości dotyczące prawdziwego stanowiska pakistańskich władz, czy to wobec udzielania schronienia terrorystom, pomagania talibom, zwłaszcza na terenach plemiennych, czy też prześladowania chrześcijan.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem niniejszego dokumentu. Celem wniosku Komisji, przedłożonego po niespotykanych powodziach, które zeszłego lata nawiedziły ogromną część Pakistanu, jest rozszerzenie autonomicznych preferencji handlowych dla tego kraju na 75 rodzajów produktów, którymi Pakistan jest zainteresowany (przede wszystkim wyroby włókiennicze i odzież), co nastąpiłoby w postaci zwolnienia z należności celnych, z wyjątkiem jednego produktu (etanolu), który miałby zostać objęty kontyngentem taryfowym. Choć jednak autonomiczne preferencje handlowe dla Pakistanu miałyby być rozszerzone na trzy lata, Komisja nie przeprowadziła pełnej oceny skutków proponowanych środków przed przyjęciem wniosku w sprawie rozporządzenia. Ponadto należy zauważyć, że wniosek Komisji nie nakłada na Pakistan żadnych obowiązków w dziedzinie praw człowieka i praw socjalnych, co miałoby miejsce, gdyby kraj ten otrzymał status GSP+. Choć można by utrzymywać, że ze względu na szczególne okoliczności, które doprowadziły do podjęcia decyzji o przyznaniu Pakistanowi autonomicznych preferencji handlowych, proponowane środki nie ustanowią wiążącego precedensu, to jednak wyjaśnienie takie nie jest w zupełności przekonujące. W rzeczy samej nie można wykluczyć, że po decyzji o przyznaniu dotkniętemu powodzią Pakistanowi autonomicznych preferencji handlowych mogą się pojawić w przyszłości inne podobne inicjatywy. Ponadto istnieje ryzyko, że przyjęcie autonomicznych preferencji handlowych bez obwarowania ich warunkami w zakresie praw człowieka faktycznie osłabi obecny system unijnych preferencji, który opiera się na poszanowaniu określonych podstawowych praw i wartości.

 
  
MPphoto
 
 

  Elisabeth Köstinger (PPE), na piśmie (DE) Unia Europejska jest znana na całym świecie ze świadczenia pomocy tam, gdzie jest ona potrzebna. UE udowodniła to raz jeszcze, niezwłocznie wypłacając środki pomocowe w następstwie dramatycznych i brzemiennych w skutki powodzi w Pakistanie w 2010 roku. Następnym krokiem, który zamierzała uczynić Komisja, było podniesienie Pakistanu na duchu w wymiarze gospodarczym i zapewnienie zawieszenia należności celnych z tytułu wywozu wyrobów włókienniczych i etanolu. Podejście to wydaje się wysoce kontrowersyjne. Jest jednak faktem, że przedmiotowa inicjatywa najpierw musi uzyskać aprobatę na szczeblu Światowej Organizacji Handlu (WTO). Dopiero wtedy Parlament powinien wykazać się aktywnością i podjąć decyzję.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie − Bardzo ubolewam nad tym, że podczas głosowania nad autonomicznymi preferencjami handlowymi dla Pakistanu Parlament zgodził się skrócić czas obowiązywania przedmiotowych korzyści do jednego roku, tym samym znacznie zmniejszając jakikolwiek pożytek, który Pakistan mógłby z nich mieć.

 
  
MPphoto
 
 

  Mario Mauro (PPE), na piśmie (IT) Głosowałem za przyjęciem niniejszego sprawozdania, głównie ze względu na poprawkę, która brzmi następująco: „Nie naruszając warunków określonych w ust. 1, prawo do korzystania z uzgodnień preferencyjnych wprowadzonych na mocy art. 1 uzależnia się od przestrzegania przez Pakistan praw człowieka, w tym podstawowych praw pracowniczych, i podstawowych zasad demokracji”. Poszanowanie praw człowieka musi stanowić konieczny warunek wszelkiego rodzaju porozumień zawieranych z krajami trzecimi.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie (FR) Przedmiotowe sprawozdanie umożliwia nam uzależnienie pomocy, jaką przyznajemy zniszczonemu już krajowi od jego zobowiązania się do niestosowania protekcjonizmu w handlu. Omawiana propozycja jest niesprawiedliwa i głosuję za odrzuceniem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Alexander Mirsky (S&D), na piśmie Jak wiadomo, po niespotykanych i niszczycielskich powodziach w Pakistanie w lipcu i sierpniu 2010 roku Rada Europejska na swym posiedzeniu w dniu 16 września udzieliła ministrom mandatu w zakresie pilnego uzgodnienia kompleksowego pakietu środków krótko-, średnio- i długofalowych, które pomogą wzmocnić naprawę i przyszły rozwój Pakistanu. W projekcie rozporządzenia rozszerza się autonomiczne preferencje handlowe na Pakistan, zawieszając na ograniczony czas wszelkie należności celne z tytułu wywozu określonych produktów przez Pakistan. Ustanowiono wykaz 75 rodzajów produktów podlegających ocleniu mających znaczenie dla pakistańskiego eksportu (przede wszystkim wyroby włókiennicze i odzież). Wartość importu wybranych rodzajów produktów z Pakistanu sięga niemal 900 milionów euro, co odpowiada około 27 % importu UE z tego kraju (3,3 miliarda euro). Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI), na piśmie (DE) Poza złożeniem obietnicy ponad 415 milionów euro w postaci natychmiastowej pomocy odpowiedzią UE na katastrofalne powodzie w Pakistanie są również nadzwyczajne środki handlowe mające na celu zwiększenie pakistańskiego eksportu. Komisja Europejska zaproponowała pakiet obejmujący 75 pozycji taryfowych specyficznych dla głównych sektorów importu Pakistanu w obszarach najbardziej dotkniętych przez powodzie. Przedmiotem handlu Pakistanu z Unią są głównie tekstylia i odzież, które według Komisji w 2009 roku stanowiły 73,7 % pakistańskiego wywozu do Unii. W ocenie UE udzielenie tych preferencji handlowych powinno mieć jedynie ograniczone skutki uboczne dla rynku wewnętrznego i nie powinno wpłynąć negatywnie na najsłabiej rozwiniętych członków Światowej Organizacji Handlu (WTO). Mimo to należy oczekiwać, że jednostronne zawieszenie należności celnych doprowadzi do postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom kraju członkowskiego WTO.

Jeśli Pakistanowi wolno będzie dołączyć do krajów korzystających z preferencyjnych stawek celnych – innymi słowy, jeśli ma on znaleźć się w wykazie tzw. „GSP+” – można by powiedzieć, że sprawa się rozwiązała. Reakcje nieskoordynowane i pochopne na nic się nie zdadzą. W szczególności sektor tekstylny i odzieżowy w wielu państwach członkowskich znajduje się w wyniku transformacji w sytuacji kryzysowej. Dlatego też nie można wykluczyć negatywnych skutków tych preferencji handlowych, stąd głosowałem za odrzuceniem sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Vital Moreira (S&D), na piśmie (PT) Głosowałem przeciwko przyznaniu preferencji handlowych Pakistanowi poprzez zwolnienie go z wwozowych należności celnych pod pretekstem ubiegłorocznych powodzi. Nie sądzę, by logiczne było stosowanie wyjątkowych preferencji handlowych sprzecznych z zasadami międzynarodowego prawa handlowego jako formy pomocy nadzwyczajnej, która posiada swe własne instrumenty. Unia Europejska nigdy wcześniej tego nie czyniła, podobnie jak inne kraje. Żaden inny kraj rozwinięty nie podążał tą drogą: ani USA, ani Japonia, Australia, Nowa Zelandia czy Kanada. Nawet jeśli korzyści przyznane Pakistanowi byłyby rodzajem „nagrody” za rolę, jaką odegrał w Afganistanie, uważam, że stosowanie preferencji handlowych jako instrumentu politycznego ustanawia niebezpieczny precedens.

Ponadto, za korzyści handlowe przyznane Pakistanowi zapłacą najbardziej dotknięte europejskie gałęzie przemysłu, a mianowicie sektor tekstylny Europy Południowej, jak również ubogie kraje eksportujące te same produkty do Europy, które ucierpią wskutek zmiany kierunku europejskiego importu na Pakistan, przykładowo Bangladesz lub kraje Afryki Północnej.

Głosowałem jednak za przyjęciem tych spośród zgłoszonych poprawek, które znacznie łagodzą negatywny wpływ przedmiotowego wniosku: za klauzulą ochronną, ograniczeniem obowiązywania preferencji do jednego roku oraz klauzulą dotyczącą przestrzegania praw człowieka.

 
  
MPphoto
 
 

  Franz Obermayr (NI), na piśmie (DE) Nikt nie kwestionuje konieczności wsparcia krajów rozwijających się – takich jak Pakistan, który wielokrotnie pustoszyły powodzie. Niemniej jednak UE musi zapewnić, by państwa, które zawarły z nią umowy handlowe, spełniały pewne wymogi, w szczególności w przypadku planowanego zawieszenia należności celnych. Nie możemy zezwolić, by zawieszenie należności celnych zniszczyło nasz krajowy sektor tekstylny – gdy UE zupełnie się nie przejmuje tym, czy produkty te wytwarzane są z wykorzystaniem pracy dzieci lub tym, czy otrzymywane środki nie idą bezpośrednio na wsparcie terroryzmu. Szeroko zakrojone zwolnienia z należności celnych muszą być więc powiązane z bezwzględnym obowiązkiem przestrzegania praw człowieka. Mam na myśli, na przykład, mniejszości chrześcijańskie i prawa kobiet. Szczególnym powodem do troski jest obowiązująca w Pakistanie ustawa o bluźnierstwie: ktokolwiek obraża Mahometa jest skazany na śmierć. Fundamentalizm jest w Pakistanie powszechny we wszystkich warstwach społecznych – tym bardziej od czasu śmierci Osamy Bin Ladena – w tym wśród studentów słynnego Międzynarodowego Uniwersytetu Islamskiego. Bezsensowny jest argument, że preferencje handlowe promują dobrobyt i zwalczają radykalizm. UE nie wolno tak po prostu przyznawać preferencji handlowych, gdy jednocześnie lekceważone są istotne zagadnienia prawa podstawowego. Dlatego też głosowałem za odrzuceniem przedmiotowego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) Po niespotykanych powodziach, które zeszłego lata zniszczyły ogromną część Pakistanu, Komisja przedożyła wniosek, którego celem jest przyznanie temu krajowi szerokich autonomicznych preferencji handlowych w formie zwolnienia z należności celnych na 75 rodzajów produktów, którymi Pakistan jest zainteresowany (przede wszystkim wyroby włókiennicze i odzież). Jako że przedmiotowy środek, przedstawiany jako czasowy, lecz na okres trzech lat, miałby duży wpływ na portugalskie wyroby włókiennicze, głosowałam za odrzuceniem sprawozdania. Ponieważ jednak zostało ono przyjęte, z powodzeniem nawoływałam do ograniczenia okresu obowiązywania przedmiotowych preferencji handlowych do jednego roku od dnia wejścia tych środków w życie celem zminimalizowania ich konsekwencji dla portugalskich wyrobów włókienniczych. Okres ten mógłby zostać potencjalnie wydłużony po przeprowadzeniu dokładnej oceny wpływu na europejski sektor tekstylny, którą ma przedstawić Komisja. Wreszcie, głosowałam za – znów z myślą o portugalskich wyrobach włókienniczych – wprowadzeniem klauzuli ochronnej, która przewiduje ponowne ustanowienie wspólnej taryfy celnej względem danego produktu w dowolnym czasie, jeśli jest on wwożony z Pakistanu w warunkach powodujących lub grożących powodowaniem poważnych problemów dla unijnego producenta produktów podobnych lub bezpośrednio konkurujących.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Zieloni od początku z zadowoleniem przyjmowali pomysł wsparcia wysiłków Pakistanu zmierzających do rozwiązania problemu głodu i niedoli po powodziach. Głównie krytykowaliśmy jednak to, że przedmiotowe rozwiązanie dotyczy kraju dotkniętego terroryzmem, a mimo to nie nazywa się go rozwiązaniem politycznym i nie traktuje się tych preferencji jako elementu działań realizowanych w kontekście politycznym. Ponadto Zieloni obawiali się, iż przedmiotowe środki mogą utorować drogę dla objęcia Pakistanu programem GSP+ bez podpisania i wdrożenia przez ten kraj odpowiednich konwencji dotyczących praw pracowniczych i ochrony środowiska (nie mówiąc o konwencjach genewskich). Wreszcie Zieloni pragnęli wyłączyć z wykazu produktów wolnocłowych etanol, gdyż byłby on wytwarzany z trzciny cukrowej, która wyparłaby uprawy spożywcze, a ponadto jej produkcja generuje znaczne emisje gazów cieplarnianych i nie prowadzi do tworzenia istotnej liczby miejsc pracy. Niestety Komisja Handlu Międzynarodowego nie przyjęła żadnej z poprawek zgłoszonych przez Zielonych. Tekst ostatecznie skierowano ponownie do komisji.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Przyjęty dziś wniosek został przedłożony po niespotykanych powodziach, które zeszłego lata zniszczyły ogromną część Pakistanu. W końcowej wersji dokumentu wyrażono zamiar przyznania autonomicznych preferencji handlowych dla tego kraju na 75 rodzajów produktów, którymi Pakistan jest zainteresowany (przede wszystkim wyroby włókiennicze i odzież), co nastąpiłoby w postaci zwolnienia z należności celnych, z wyjątkiem jednego produktu (etanolu), który zostałby objęty kontyngentem taryfowym.

Proponowane działania należy przyjąć z zadowoleniem, gdyż stanowią one doskonały przykład synergii, jaką umożliwiło wejście w życie traktatu lizbońskiego. UE i jej państwa członkowskie udzieliły już Pakistanowi szczodrej pomocy humanitarnej, ale rozszerzenie preferencji handlowych dla tego kraju stanowi element większego pakietu środków, które mają pomóc w usuwaniu średnio- i długoterminowych skutków gospodarczych tej katastrofalnej powodzi.

Zadbanie o uzdrowienie sytuacji w Pakistanie i trwały rozwój tego kraju w przyszłości to cele niezwykle ważne nie tylko z punktu widzenia jego obywateli, lecz również ze względu na bezpieczeństwo i stabilność w regionie. UE jest bez wątpienia zainteresowana stabilnym i bogatym Pakistanem, który nie popada w ekstremizm ani fundamentalizm.

 
  
MPphoto
 
 

  Keith Taylor (Verts/ALE), na piśmie Gdy w październiku 2010 roku usłyszeliśmy plany Komisji, w jaki sposób pomóc Pakistanowi podnieść się po okropnych powodziach poprzez zniesienie niektórych należności celnych, Zieloni palili się do pomocy. Nadal tak jest, jednak pomysł, który niegdyś był prosty, stał się nazbyt skomplikowany i niewykonalny. Pierwotnie program obejmował trzy lata, chociaż życzyliśmy sobie dłuższego okresu w celu zwiększenia pewności inwestorów. Po włączeniu się różnych grup biznesowych i grup interesu propozycja została jednak skrócona do 12 miesięcy – przy obowiązku przeprowadzania kwartalnych przeglądów! Co więcej, każde porozumienie wymaga zwolnienia przyznawanego przez Światową Organizację Handlu, które nie zostało zatwierdzone, gdyż niektóre z krajów członkowskich WTO (zwłaszcza Indie) niepokoją się o skutki, jakie bezcłowe wyroby włókiennicze z Pakistanu będą mieć dla ich rynków. Od pięciu miesięcy nie ma żadnych postępów i mało prawdopodobne jest, że zostaną one poczynione wkrótce, o ile w ogóle nastąpią.

Na dzisiejszej sesji plenarnej poparłem poprawkę dotyczącą ponownego skierowania całego sprawozdania do komisji do ponownego opracowania. W ten sposób nie zagłosowałem przeciwko pomocy dla Pakistanu, lecz uznałem, że leżące przed nami sprawozdanie nie zapewni tego, czego Pakistan potrzebuje. Dla mnie jedną z głównych przeszkód jest WTO. Uważam, iż ta organizacja wymaga kompleksowego przeorganizowania, tak by stała się organem demokratycznym, rozliczalnym i przejrzystym.

 
  
MPphoto
 
 

  Nuno Teixeira (PPE), na piśmie (PT) Klęska żywiołowa, wskutek której w sierpniu ubiegło roku ucierpiała ludność Pakistanu, dotknęła nas wszystkich i zasługuje na solidarność ze strony Unii Europejskiej. Unia Europejska musi okazać swe wsparcie dla Pakistanu i pomóc zminimalizować niszczycielskie skutki powodzi, tak jak to uczyniła poprzez swą politykę pomocy humanitarnej i współpracy międzynarodowej podczas innych tragicznych wydarzeń. Próba stosowania wspólnej polityki handlowej w celu wyrażenia tej solidarności może jednak mieć niepożądane reperkusje na przyszłość, zarówno w tym konkretnym przypadku, jak i w innych potencjalnych sytuacjach.

Na szczeblu rynku wewnętrznego negatywne skutki odczują producenci z europejskich krajów, takich jak Portugalia. Potencjalne skutki na szczeblu międzynarodowym są jednak również niepokojące w związku z ewentualnym udzieleniem odstępstwa przez WTO w jednym z kluczowych sektorów dla wielu krajów rozwijających się.

Dlatego też, jak również w związku z koniecznością przeprowadzenia oceny wpływu celem oceny skutków porozumienia w UE, głosowałem za przyjęciem poprawki 43 dotyczącej odrzucenia wniosku Komisji Europejskiej dotyczącego przyznania Pakistanowi preferencji.

 
  
MPphoto
 
 

  Viktor Uspaskich (ALDE), na piśmie (LT) Nadszedł czas, by UE przemyślała swój długofalowy program handlowy. Nie możemy udawać, że niektóre kraje rozwijające się, którym UE przyznała szczególny status, to te same kraje, jakimi były dziesięć lat temu. Niektóre z nich (np. Brazylia, Rosja, Argentyna, Arabia Saudyjska i Katar) obecnie należą do najsilniejszych pod względem gospodarczym. Jednocześnie takie kraje jak Litwa z trudem wiążą koniec z końcem. Jeśli Pakistanowi zostałyby przyznane preferencje handlowe na wyroby włókiennicze, co proponuje się w przedmiotowym sprawozdaniu, Litwa znalazłaby się sama w trudnej sytuacji, gdyż wyroby włókiennicze stanowią niemal 6 % całego naszego eksportu. Ponadto UE powinna zwracać baczniejszą uwagę na sytuację, w jakiej znajdują się jej partnerzy handlowi w obszarze praw człowieka. Poszanowanie praw człowieka i zasad demokratycznych musi stanowić zasadniczy element polityki handlowej UE. W tej materii nie może być jakichkolwiek kompromisów. Dlatego też niepokoi mnie wniosek Komisji dotyczący przyznania Pakistanowi autonomicznych preferencji handlowych. Oczywiście UE pragnie, by Pakistan cieszył się stabilnością i dobrobytem, jednak w obliczu kryzysu powinniśmy we właściwy sposób określić nasze priorytety. Jak pokazały wydarzenia z ostatnich kilku tygodni, Pakistan pozostaje gniazdem terrorystów i ekstremistów. UE powinna uważać, by nie wysyłać błędnego sygnału.

 
  
  

Sprawozdanie: Carl Schlyter (A7-0148/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie (PT) Obecny system bezpośrednich inwestycji zagranicznych, który tworzą pokrywające się i niekiedy sprzeczne dwustronne umowy inwestycyjne państw członkowskich, musi zostać zastąpiony – w rozsądnym czasie – nowymi ramami nowoczesnych umów inwestycyjnych UE, spójnymi z celami horyzontalnej polityki UE. Podzielam również stanowisko sprawozdawcy udzielające poparcia dla zawartego w projekcie rozporządzenia Komisji podejścia w zakresie współistnienia. Niewątpliwie kluczowe jest, aby dzięki procesowi wydawania upoważnień istniejące dwustronne umowy inwestycyjne państw członkowskich zachowały ważność, a państwa członkowskie mogły, na ściśle określonych warunkach, renegocjować dotychczasowe dwustronne umowy inwestycyjne i podpisywać nowe oraz rozpoczynać negocjacje w sprawie kolejnych umów. Pewność prawa pozostanie jednak pojęciem względnym, dopóki proces przejścia do systemu ochrony inwestycyjnej nie zostanie zakończony, a także z uwagi na okresy ważności istniejących dwustronnych umów inwestycyjnych państw członkowskich na mocy międzynarodowego prawa publicznego. Oddaję głos za przyjęciem sprawozdania z zastrzeżeniem, że konieczna jest dalsza debata na ten temat, aby możliwe było ustanowienie lepszych ram prawnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Kader Arif (S&D), na piśmie (FR) Od chwili wejścia w życie traktatu lizbońskiego inwestycje należą do wyłącznych kompetencji UE. Parlament wydał zatem wstępną ocenę kształtu przyszłej europejskiej polityki inwestycyjnej. Chodzi tu o przygotowane przeze mnie sprawozdanie, które zostało poddane pod głosowanie podczas ostatniego posiedzenia w kwietniu 2011 roku. W sprawozdaniu pana posła Schlytera Parlament poddał obecnie ocenie przepisy przejściowe w zakresie umów inwestycyjnych, które państwa członkowskie zawarły już z krajami trzecimi. Podobnie jak podczas głosowania na forum Komisji, opowiadałem się za wspólnotową wizją i stwierdziłem, że umowy już zawarte winny zostać dokładnie zbadane przez Komisję w celu sprawdzenia, czy są zgodne z postanowieniami traktatów, z przepisami prawa unijnego, a także z polityką Unii, a w szczególności z celami działań zewnętrznych Unii w zakresie zrównoważonego rozwoju. Jednakże ostatecznie zwyciężyła wizja prawicowa, zakładająca jako priorytet ochronę prywatnych inwestorów kosztem realizacji celów związanych z interesem ogólnym. Niestety, istnieje małe prawdopodobieństwo, aby negocjacje, które teraz się rozpoczną, zweryfikowały nasz cel – w Unii Europejskiej, w której dobro Unii jako całości rzadko jest w stanie oprzeć się krajowemu egotyzmowi.

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego państwa członkowskie w większości utrzymywały dwustronne umowy z krajami trzecimi dotyczące inwestycji. Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego bezpośrednie inwestycje zagraniczne weszły w zakres wyłącznej kompetencji UE i stały się integralnym elementem wspólnej polityki handlowej Unii. Poparłem omawiane sprawozdanie, w którym przewiduje się okres przejściowy, kiedy to kompetencje w tej dziedzinie zostaną przeniesione na szczebel UE, co w przyszłości pomoże zapewnić wysoki stopień ochrony inwestorów przed arbitralnymi decyzjami krajów trzecich.

 
  
MPphoto
 
 

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), na piśmie (LT) Głosowałam za przyjęciem sprawozdania, ponieważ z chwilą wejścia w życie traktatu lizbońskiego wspólna polityka handlowa UE stała się jednym z tych obszarów wspólnej polityki UE, w których Unia posiada wyłączne kompetencje. Tym samym polityka inwestycyjna, czyli dziedzina, która stanowi część wspólnej polityki handlowej, musi również być koordynowana na szczeblu unijnym. Obecnie państwa członkowskie stosują się do częściowo pokrywających się, a często wzajemnie sprzecznych dwustronnych umów inwestycyjnych z krajami trzecimi, a to utrudnia realizację celów wspólnej polityki handlowej UE oraz tworzenie wizerunku Unii jako jednolitej sfery handlu w międzynarodowych i światowych stosunkach handlowych. Najważniejszym celem przewidzianym w przedmiotowym sprawozdaniu jest łagodne przejście od indywidualnych polityk inwestycyjnych poszczególnych państw członkowskich do wspólnej polityki inwestycyjnej UE, zapewniające pewność prawa dla wszystkich stron, a także utrzymanie w mocy umów już zawartych w okresie przejściowym, kiedy to dotychczasowe ramy prawne będą zastępowane przepisami nowego rozporządzenia. Zasadniczo, w omawianym sprawozdaniu podjęto dwie najważniejsze kwestie – harmonogram procesu przejściowego oraz przypadki i procedury cofania upoważnienia do prowadzenia negocjacji z krajami trzecimi, jakiego Komisja udziela państwom członkowskim w okresie przejściowym.

 
  
MPphoto
 
 

  Vito Bonsignore (PPE), na piśmie (IT) Poparłem przedmiotowe sprawozdanie oddając głos za jego przyjęciem, uważam bowiem, że potrzebne są nam przepisy w okresie przejściowym w celu zapewnienia pewności prawa, a także uniknięcia wzajemnej sprzeczności przepisów prawa oraz luk w prawie. W istocie sprawozdanie pana posła Schlytera powstało jako odpowiedź na projekt rozporządzenia Komisji, który przewiduje wyłączną kompetencję UE w dziedzinie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, zastąpienie umów zawartych przez 27 państw członkowskich, jak również ustanowienie koniecznego okresu przejściowego, który miałby zastosowanie do dotychczasowych umów dwustronnych. Na zakończenie dodam, że podzielam pogląd pana posła Schlytera co do istotnego znaczenia ustalenia sztywnego terminu końca okresu przejściowego, aby chronić konkurencyjność europejskiej gospodarki i dać inwestorom jasny obraz obecnych i przyszłych norm regulacyjnych.

 
  
MPphoto
 
 

  Jan Březina (PPE), na piśmie – (CS) Przyjęcie zatwierdzonego rozporządzenia jest konieczne, ponieważ obecny system, który tworzą pokrywające się i niekiedy sprzeczne dwustronne umowy inwestycyjne zawarte przez państwa członkowskie, musi zostać w rozsądnym czasie zastąpiony przez nowe ramy nowoczesnych umów inwestycyjnych zawieranych przez UE i spójnych z ogólnymi celami polityki UE. Omawiane rozporządzenie jest zatem logiczną i jedyną możliwą reakcją mającą zagwarantować włączenie polityki w dziedzinie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, stanowiącą element wspólnej polityki handlowej UE, do obszaru wyłącznych kompetencji Unii. Ważną rolą, jaką ta polityka ma do odegrania jest zapewnienie wysokiego stopnia pewności prawa w okresie przejściowym. W pełni zgadzam się zatem z wnioskiem Komisji, który zakłada współistnienie umów. Kluczowe znaczenie ma utrzymanie w mocy, na zasadzie procedury zatwierdzania, dotychczasowych zawartych przez państwa członkowskie umów dotyczących inwestycji, a także umożliwienie państwom członkowskim negocjowania na jasnych warunkach zmian w tych umowach, finalizowania trwających już negocjacji, jak również rozpoczynania negocjacji nowych umów.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie (PT) Mając na uwadze harmonizację polityki zagranicznej UE, głosuję za zmianą obecnego systemu dwustronnych umów inwestycyjnych pomiędzy państwami członkowskimi a krajami trzecimi. Podzielam także wyrażone przez sprawozdawcę obawy dotyczące kwestii zapewnienia pewności prawa w okresie przejściowym, w tym sensie, że konieczne jest wprowadzenie terminu kończącego ten okres oraz wyjaśnienie warunków cofania upoważnienia.

 
  
MPphoto
 
 

  Anne Delvaux (PPE), na piśmie (FR) Zapewnienie możliwości koordynowania i podejmowania decyzji dotyczących polityk inwestycyjnych poszczególnych państw członkowskich na szczeblu UE jest konieczne. Obecny system charakteryzują niezliczone umowy dwustronne, które wzajemnie się pokrywają lub powielają i często są wzajemnie zasadniczo sprzeczne. Jako że pracujemy w związku z tym nad sformułowaniem właściwej europejskiej polityki inwestycyjnej, uznałam, że byłoby słuszne oddać głos za zobowiązaniem państw członkowskich do uwzględnienia, podczas renegocjowania umów dwustronnych lub negocjowania nowych umów, zapisu dotyczącego mechanizmu rozstrzygania sporów, w którym mogłaby uczestniczyć Komisja, choćby w roli czysto doradczej, a także do zniesienia wymogów w zakresie poufności, tak aby umożliwić organowi wykonawczemu UE występowanie w takim charakterze.

Wnioskowałam także o przedłożenie przez Komisję sprawozdania dla Parlamentu i Rady, nie później niż w ciągu pięciu lat od wejścia w życie przedmiotowego rozporządzenia, w sprawie sytuacji w zakresie ponownej weryfikacji dotychczasowych umów dwustronnych, ze szczególnym uwzględnieniem liczby umów dwustronnych renegocjowanych przez poszczególne państwa członkowskie.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Wraz z wejściem w życie traktatu lizbońskiego, zgodnie z postanowieniami art. 206 i 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), bezpośrednie inwestycje zagraniczne wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji Unii Europejskiej. W tej chwili obowiązuje wiele umów dwustronnych, które muszą zostać pilnie zastąpione nowymi ramami prawnymi w postaci umów inwestycyjnych UE, zgodnych z jej horyzontalnymi celami politycznymi.

Obecnie naszym zamierzeniem jest znalezienie uczciwych i skutecznych środków przejściowych, które zabezpieczą obowiązujące umowy dwustronne, a przy tym nie będzie się lekceważyć oczekiwań inwestorów. Musimy zatem uniknąć luk prawnych i zapewnić przemyślane przejście.

Dlatego też wzywam wszystkie strony zaangażowane w rozmowy trójstronne, aby odpowiednio wyważyły konieczność ochrony zasadnych oczekiwań oraz prawidłowego stosowania postanowień traktatu lizbońskiego, zwracając szczególną uwagę na artykuły dotyczące ponownego badania oraz cofania upoważnienia.

Pragnę wyrazić uznanie dla sprawozdawcy za wszystkie podjęte starania, ale jednocześnie wzywam do lepszego namysłu i kompromisu.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Przedmiotowe sprawozdanie odnosi się do wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi. Na mocy art. 207 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) kwestia ta należy do wyłącznych kompetencji Unii Europejskiej, jako że dotyczy spraw związanych z bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi. Nie kwestionując konieczności zachowania w mocy dotychczasowych umów dwustronnych zawartych przez państwa członkowskie, podzielam stanowisko sprawozdawcy w odniesieniu do konieczności zapewnienia wysokiego stopnia pewności prawa w okresie przejściowym, a także zgadzam się co do podanych trzech powodów uzasadniających cofnięcie upoważnienia do zawarcia umowy dwustronnej: „sprzeczność z prawem Unii”, „pokrywanie się, w części lub całości, z obowiązującą umową z tym państwem trzecim, [gdy] umowa nie zawiera odniesienia do takiego pokrywania się przepisów” oraz umowy, które mogą „stanowić przeszkodę dla opracowywania i realizacji polityki Unii w dziedzinie inwestycji”.

 
  
MPphoto
 
 

  João Ferreira (GUE/NGL), na piśmie (PT) Polityka handlowa to kolejna dziedzina, w której odebrano kompetencje państwom członkowskim, aby powierzyć „wyłączną kompetencję” Unii Europejskiej. To założenie stanowi podstawę omawianego projektu rozporządzenia – innymi słowy, chodzi o stosowanie art. 207 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w którym przewiduje się wyłączną kompetencję UE w sprawach bezpośrednich inwestycji zagranicznych jako elementu wspólnej polityki handlowej.

Znaczenie polityki handlowej i, oczywiście, polityki inwestycyjnej jako instrumentów wspomagania interesów danego kraju i jego narodu zgodnie z jego specyfiką i uwarunkowaniami jest aż nadto oczywiste. Oczywiste są także – jak w przypadku np. Portugalii – szkody wynikające z realizacji polityk handlowych i inwestycyjnych nieuwzględniających należycie interesów, okoliczności i uwarunkowań kraju, ponieważ w zasadniczej mierze decydują o nich główne siły w UE mające na uwadze obronę interesów ich największych spółek; szala w obrębie UE przechyliła się zdecydowanie na korzyść tych właśnie sił, kiedy Unia wzmocniła swoje kompetencje.

Co się tyczy innych poważnych aspektów, przedmiotowe rozporządzenie ma przyznać Komisji kompetencje do wycofywania upoważnień, do zwracania się do państw członkowskich o wynegocjowanie lub odrzucenie dwustronnych umów inwestycyjnych, a także do wydania zgody na zawarcie nowych umów tego rodzaju. Z tych powodów głosowaliśmy przeciwko przyjęciu sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), na piśmie (PT) Powszechnie wiadomo, że Unia Europejska posiada wyłączne kompetencje w sprawach dotyczących zewnętrznej polityki handlowej, który to fakt stanowi podstawę przedmiotowego rozporządzenia. Opiera się ono na postanowieniach art. 207 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), które przewidują wyłączne kompetencje UE w sprawach dotyczących bezpośrednich inwestycji zagranicznych jako elementu wspólnej polityki handlowej.

Zasadniczo jednak stanowiska wyrażone przez Komisję Europejską nie respektują w równym stopniu interesów wszystkich państw członkowskich. Znaczenie polityki handlowej i – oczywiście – polityki inwestycyjnej jako narzędzi wspomagania interesów kraju i jego narodu zgodnie z jego specyfiką i uwarunkowaniami jest aż nazbyt oczywiste.

Oczywiste są także – jak w przypadku np. Portugalii – szkody wynikające z realizacji polityk handlowych i inwestycyjnych nieuwzględniających należycie interesów, okoliczności i uwarunkowań kraju, ponieważ w zasadniczej mierze decydują o nich główne siły w UE mające na uwadze obronę interesów ich największych spółek; szala w obrębie UE przechyliła się zdecydowanie na korzyść tych właśnie sił, kiedy Unia wzmocniła swoje kompetencje.

Co się tyczy innych poważnych aspektów, przedmiotowe rozporządzenie ma przyznać Komisji kompetencje do cofania upoważnień, zwracania się do państw członkowskich o wynegocjowanie lub odrzucenie dwustronnych umów inwestycyjnych, a także do wydania zgody na zawarcie nowych umów tego rodzaju. Z tych powodów głosowaliśmy przeciwko przyjęciu sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Monika Flašíková Beňová (S&D), na piśmie Przedmiotem omawianego sprawozdania są międzynarodowe umowy inwestycyjne z krajami trzecimi. Najważniejszym celem tego rodzaju umów jest zapewnienie inwestycjom i inwestorom wysokiego poziomu ochrony przed arbitralnymi decyzjami rządów państw, w których inwestycje są dokonywane. Przed wejściem w życie traktatu lizbońskiego za negocjowanie i podpisywanie umów inwestycyjnych odpowiadały państwa członkowskie. Wraz z wejściem w życie traktatu lizbońskiego bezpośrednie inwestycje zagraniczne należą do wyłącznych kompetencji Unii Europejskiej i stanowią integralną część zewnętrznej polityki handlowej UE. Osobiście uważam, że unijna polityka rozwoju mogłaby mieć pierwszeństwo wobec polityki handlowej i inwestycyjnej Unii.

 
  
MPphoto
 
 

  Juozas Imbrasas (EFD), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego dokumentu, ponieważ proponuje się w nim, aby rozporządzenie przewidywało dla Komisji możliwość cofnięcia upoważnienia, zwrócenia się do państwa członkowskiego o renegocjację lub rozwiązanie dwustronnej umowy inwestycyjnej oraz możliwość wydania zgody na zawieranie nowych dwustronnych umów inwestycyjnych. Ustanawia się w nim również warunki dotyczące tego, w jaki sposób i kiedy mogą być prowadzone negocjacje oraz co może być ich przedmiotem. Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego bezpośrednie inwestycje zagraniczne zostały włączone do wykazu spraw wchodzących w zakres wspólnej polityki handlowej. Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „Traktatem”) Unia ma wyłączną kompetencję w dziedzinie wspólnej polityki handlowej. W związku z tym jedynie Unia może stanowić prawo i przyjmować akty prawnie wiążące w tej dziedzinie. Państwa członkowskie mogą to czynić wyłącznie z upoważnienia Unii zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu. Związek ten będzie się rozwijał wraz wykonywaniem przez Unię jej kompetencji w obszarze wspólnej polityki inwestycyjnej, której głównym celem jest stworzenie jak najlepszego systemu jednakowej ochrony inwestycyjnej dla wszystkich inwestorów z państw członkowskich oraz równych warunków inwestowania na rynkach państw trzecich. Ponieważ nowa polityka inwestycyjna zostanie opracowana w związku z przejściowym obowiązywaniem dwustronnych umów inwestycyjnych zawartych przez państwa członkowskie, powinna ona uznawać prawa inwestorów, których inwestycje objęte są zakresem tych umów, a także zagwarantować ich pewność prawa. Komisja winna podjąć niezbędne działania na rzecz stopniowego zastąpienia wszystkich istniejących umów dotyczących inwestycji nowymi umowami, które powinny zapewniać jak najlepszy poziom ochrony.

 
  
MPphoto
 
 

  Elisabeth Köstinger (PPE), na piśmie (DE) Od chwili wejścia w życie traktatu lizbońskiego Komisja posiada wyłączne kompetencje w zakresie negocjowania i zawierania dwustronnych umów inwestycyjnych z krajami trzecimi. Obecnie istnieje ponad tysiąc umów, a w sprawie około dwustu kolejnych toczą się negocjacje. Aby przeniesienie kompetencji nie zakończyło się dla UE twardym lądowaniem, państwa członkowskie winny mieć nadal możliwość zagwarantowania pewności prawa w okresie przejściowym. Parlament wysłał czytelny sygnał w pierwszym czytaniu i opowiada się za zastosowaniem pewnej, bezpiecznej fazy przenoszenia uprawnień.

 
  
MPphoto
 
 

  Petru Constantin Luhan (PPE), na piśmie (RO) Umowy inwestycyjne wciąż pozostają obowiązkowe dla państw członkowskich po wejściu w życie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i muszą być traktowane jako obszar wyłącznych kompetencji UE w dziedzinie bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Przedmiotowy projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady usankcjonuje pozostanie w mocy wszystkich obecnie obowiązujących umów inwestycyjnych pomiędzy państwami członkowskimi a krajami trzecimi. Sądzę, że pozwoli nam to zapewnić wyraźną gwarancję pewności prawa w odniesieniu do uwarunkowań, jakim podlegają inwestorzy.

Ponadto w projekcie określono także warunki, pod jakimi państwa członkowskie będą mogły negocjować i zawierać nowe dwustronne umowy inwestycyjne z krajami trzecimi, uznawane jako środek wyjątkowy w okresie przejściowym.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Oddałem głos za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania i pragnę wyrazić zadowolenie z faktu, że dwustronne umowy inwestycyjne stały się teraz częścią wspólnej polityki handlowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie(FR) W omawianym sprawozdaniu zabrania się państwom członkowskim negocjowania, a nawet zachowania w mocy dwustronnych umów inwestycyjnych z krajami trzecimi, jeżeli umowy te nie są zgodne z poglądami Komisji Europejskiej. Znosi się tym samym suwerenność państw w tej dziedzinie. Traktat lizboński przywiódł nas do punktu, w którym obejmuje się zakazem wszelkie formy dwustronnych inwestycji wspierających inny kraj i oddaje się pełnię władzy w ręce Komisji, organu niepochodzącego z wyborów.

Oddaję głos przeciw.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI), na piśmie (DE) Nie można oczekiwać, że to, co nie sprawdziło się na szczeblu Światowej Organizacji Handlu (WTO) oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) – czyli rzucenie nieco światła na gąszcz dwustronnych umów inwestycyjnych – zakończy się powodzeniem na szczeblu UE. Na wyższym szczeblu podjęto próbę wprowadzenia kompleksowych międzynarodowych uregulowań w odniesieniu do bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ), które obowiązywałyby we wszystkich sektorach gospodarki. W dłuższej perspektywie czasowej prawdopodobnie cel zostałby osiągnięty, ale w rzeczywistości zależy to od tego, jak faktycznie zostanie to zorganizowane. Problem polega na tym, że prawomocne wyroki arbitrażowe dotyczące BIZ, wydane na mocy przepisów prawa międzynarodowego, mogą nakładać na państwa członkowskie zobowiązania wobec inwestorów, które stanowią podstawę do wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia postanowień traktatu UE. Problem ten wciąż pozostaje nierozwiązany.

W sprawozdaniu nie uwzględnia się również należycie potencjalnie niekorzystnych aspektów polityki inwestycyjnej, jak np. obaw wśród miejscowej ludności związanych z możliwością likwidacji miejsc pracy i obniżek wynagrodzeń z powodu outsourcingu i przenoszenia produkcji. Bezpośrednie inwestycje zdecydowanie nie są taką lokomotywą, za jaką mają uchodzić. Niektóre kraje rozwijające musiały przekonać się o tym w bolesny sposób. Z tych powodów głosowałem przeciwko przyjęciu sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Claudio Morganti (EFD), na piśmie (IT) Wskutek przyjęcia traktatu lizbońskiego państwa członkowskie straciły niestety swoje prerogatywy w odniesieniu do prowadzenia bezpośrednich inwestycji zagranicznych, które weszły w zakres wyłącznych kompetencji Unii. Taka znacząca zmiana wymaga wprowadzenia przepisów przejściowych regulujących jej wdrożenie: sprawozdanie, nad przyjęciem którego dzisiaj głosowaliśmy, wydaje się możliwym do zaakceptowania kompromisem, bowiem chroni umowy już zawarte dwustronnie przez poszczególne państwa i kładzie podwaliny pod ewentualne nowe umowy dwustronne, które jednak wymagają uprzedniego uzgodnienia.

Kompetencje Komisji w zakresie oceny zostały również dokładnie określone i ograniczone, dzięki czemu stały się w istocie mniej skomplikowane dla państw członkowskich, które chcą kontynuować swoją własną politykę w dziedzinie bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Z tych względów głosowałem za przyjęciem omawianego sprawozdania.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), na piśmie (PT) Głosowałam za przedmiotowym sprawozdaniem w sprawie projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi. Jest to przypadek stosowania postanowień art. 207 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), zapewniającego wyłączne kompetencje UE w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych, stanowiących część wspólnej polityki handlowej. W obliczu zglobalizowanego przepływu towarów i kapitału, jak również w logicznym następstwie wspólnej polityki handlowej Unii, również polityka inwestycyjna państw członkowskich powinna być skoordynowana i ustalana na szczeblu unijnym. Oznacza to, że obecny system, który tworzą pokrywające się i niekiedy sprzeczne dwustronne umowy inwestycyjne państw członkowskich, musi zostać zastąpiony – w rozsądnym czasie – nowymi ramami nowoczesnych umów inwestycyjnych UE, spójnymi z celami horyzontalnej polityki UE. Ze względu na ryzykowny i długoterminowy charakter bezpośrednich inwestycji zagranicznych, przejście do polityki inwestycyjnej UE jest procesem długotrwałym i złożonym. Niezwykle ważne jest zapewnienie wysokiego stopnia pewności prawa w okresie przejściowym.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Ponieważ na mocy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) dziedzina bezpośrednich inwestycji zagranicznych należy do wyłącznych kompetencji UE, konieczne jest wyposażenie Unii Europejskiej w środki niezbędne do przejścia od całkowicie różnych perspektyw do podejścia zharmonizowanego. Zachodzi więc konieczność znalezienia rozwiązań umożliwiających nam zapobieganie niepewności prawa w okresie przejściowym, ale bez uszczerbku dla realizacji celów przyświecających działaniom Unii.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie Zgodnie z naszymi obawami, wyrównany wynik głosowania na forum Komisji Handlu Międzynarodowego przeciwko przyjęciu naszych wniosków dotyczących kluczowych postanowień art. 5 (przegląd dotychczasowych dwustronnych umów inwestycyjnych państw członkowskich) oraz art. 6 (możliwość cofania upoważnienia do zawarcia dwustronnej umowy inwestycyjnej) sprawozdania posła Carla Schlytera w sprawie „przepisów przejściowych w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi” potwierdził się w głosowaniu na posiedzeniu plenarnym.

Ułatwiliśmy posłom głosowanie zgodnie z naszymi propozycjami, wnosząc poprawki do art. 5 i 6 stanowiące w połowie to, co chcieliśmy uzyskać (a co nie zyskało poparcia na etapie głosowania w komisji). Pozwoliliśmy więc, aby grupa S&D ponownie przedłożyła pierwotne dokumenty, abyśmy byli postrzegani jako reprezentujący umiarkowane poglądy. Niestety, ta strategia nie powiodła się. Mieliśmy w tej sprawie głosowanie imienne i sprawdzimy, czy mimo wszystko nie uzyskaliśmy jakiegokolwiek poparcia ze strony grupy ALDE.

Nie zostały ponadto przyjęte nasze poprawki dotyczące udoskonalenia przepisów w zakresie przejrzystości. Udało nam się uzyskać poparcie tylko dla jednej poprawki o drugorzędnym znaczeniu, w sprawie motywów, przy czym poprawka ta została przyjęta niewątpliwie dzięki głosom grup EPP i ALDE, które chciały nas obłaskawić, tak aby stanowisko Zielonych/EFA w ostatecznym głosowaniu było przychylne. Zdecydowaliśmy się jednak odrzucić sprawozdanie (które zostało przyjęte stosunkiem głosów 345 do 246).

 
  
MPphoto
 
 

  Daciana Octavia Sârbu (S&D), na piśmie W tym roku przedłożyłam Komisji Europejskiej kilka pytań w reakcji na doniesienia prasowe dotyczące transportów toksycznych odpadów z Włoch do Rumunii. Wprawdzie nie znaleziono żadnych dowodów na to, że takie transporty faktycznie miały miejsce, jednak wyniki mojego dochodzenia jednoznacznie wskazywały, że bardziej regularne kontrole transportów towarowych byłyby dla nas korzystne, bowiem mogłyby działać odstraszająco na tych, którzy zajmują się nielegalnym transportem odpadów. Tego rodzaju środki mogą mieć dodatkowe znaczenie w przypadku krajów rozwijających się, ponieważ mogą one nie dysponować odpowiednimi możliwościami właściwego monitorowania przyjmowanych transportów i tym samym zapobiegania wwożeniu na ich terytorium toksycznych materiałów. Powinniśmy poważnie rozważyć korzyści płynące z dokładnych, regularnych kontroli koordynowanych na szczeblu UE, zwłaszcza w przypadku transportów do krajów rozwijających się.

 
  
MPphoto
 
 

  Nuno Teixeira (PPE), na piśmie (PT) Na mocy art. 207 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Unia Europejska posiada kompetencje w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ), jako że tego rodzaju inwestycje wiążą się bezpośrednio z nową wspólną polityką handlową.

Traktat lizboński wszedł w życie w czasie, kiedy dobiegały końca okresy obowiązywania wielu dwustronnych umów inwestycyjnych z krajami trzecimi i nie ustanowiono żadnych przepisów przejściowych w celu zapewnienia zintegrowanego przejścia do przyszłych umów zawieranych w ramach wyłącznych kompetencji Unii Europejskiej. Sądzę, że dobrym rozwiązaniem jest przeprowadzenie rzetelnej oceny wszystkich obecnie obowiązujących dwustronnych umów inwestycyjnych z krajami trzecimi oraz przyjęcie strategii wspólnej dla wszystkich państw członkowskich.

Jak stwierdzono w przedmiotowym sprawozdaniu, istotne jest, aby ustanowione przepisy były przejrzyste, znane głównym podmiotom politycznym, a także aby zostały poddane ocenie w ciągu maksimum 10 lat. W czasach, gdy transakcje dotyczące towarów i kapitału mają coraz bardziej zglobalizowany charakter, ważne jest, aby Unia Europejska przyjęła wspólną politykę inwestycyjną zgodną ze strategią nakreśloną przez wszystkie państwa członkowskie.

 
  
  

Sprawozdanie: Vital Moreira (A7-0053/2011)

 
  
MPphoto
 
 

  Luís Paulo Alves (S&D), na piśmie – (PT) Głosuję za przyjęciem sprawozdania Komisji Handlu Międzynarodowego (A7-0053/2011). Przyjmuję jej stanowisko w pierwszym czytaniu, przyswajając wniosek Komisji. Zwracam się do Komisji o ponowne przedłożenie sprawy Parlamentowi, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do jego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem.

 
  
MPphoto
 
 

  Zigmantas Balčytis (S&D), na piśmie (LT) Głosowałem za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania. Podczas międzynarodowej konferencji darczyńców w październiku 2008 roku Komisja Europejska zobowiązała się do udzielenia Gruzji pomocy o wartości do 500 milionów euro. Finansowanie to pochodzić będzie zarówno ze środków zaprogramowanych w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (ENPI), jak i z instrumentów kryzysowych, takich jak Instrument na rzecz Stabilności, pomoc humanitarna i pomoc makrofinansowa. Gruzińska gospodarka zaczyna się odradzać po podwójnym szoku spowodowanym konfliktem zbrojnym z Rosją w sierpniu 2008 roku oraz światowym kryzysem finansowym. Bilans płatniczy i sytuacja budżetowa pozostają jednak słabe i wrażliwe z powodu blokady większej części bezpośredniej wymiany handlowej z Rosją i wyraźnego spadku napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ). Popieram przyznanie Gruzji kwoty 46 milionów euro pomocy finansowej, która w krótkim okresie ułatwi ograniczenie podatności na zagrożenia finansowe, przed którymi w dalszym ciągu stoi gospodarka kraju, wnosząc jednocześnie wkład w realizację reform służących lepszemu zrównoważeniu bilansu płatniczego i stabilniejszej sytuacji budżetowej.

 
  
MPphoto
 
 

  Mara Bizzotto (EFD), na piśmie (IT) We wniosku Komisji Europejskiej dotyczącym udzielenia Gruzji dalszej pomocy finansowej istnieje zasadnicza sprzeczność. To sama Komisja wskazywała, że gospodarka Gruzji odradza się po konflikcie z Rosją sprzed trzech lat, dając w ten sposób do zrozumienia, że nie ma potrzeby udzielania rządowi gruzińskiemu pomocy w postaci dalszych środków mających wspomóc gospodarkę narodową ponad te, które już przekazano w ostatnich latach. Z tego względu niejasne jest to, dlaczego rząd gruziński prosił o więcej pieniędzy, ani też to, dlaczego Komisja niezwłocznie wszczęła prace, aby uruchomić niemal 50 milionów euro. Biorąc pod uwagę wewnętrzną sytuację polityczną w Gruzji oraz kwestie legalności i przejrzystości w tym państwie, nie mamy żadnych gwarancji, że te pieniądze zostaną właściwie wydane.

Głosowałam za odrzuceniem rezolucji legislacyjnej zezwalającej Parlamentowi na przyznanie rządowi gruzińskiemu 46 milionów euro. W Europie jest wiele problemów dotyczących gospodarki, finansów i zatrudnienia oraz wiele obszarów wymagających zaradzenia sytuacjom kryzysowym, dla których te instytucje mogłyby zrobić znacznie więcej. Komisja powinna w pierwszej kolejności skupić wszelkie wysiłki na rozwiązaniu problemów naszych obywateli.

 
  
MPphoto
 
 

  Vilija Blinkevičiute (S&D), na piśmie (LT) Parlament Europejski zaaprobował decyzję Rady w sprawie realizacji obietnicy Komisji dotyczącej przekazania środków Gruzji. Przed przyjęciem tej decyzji Komisja dokonała oceny sytuacji gospodarczej Gruzji oraz perspektyw finansowych tego kraju w latach 2010–2011, skupiając się na bilansie płatniczym i potrzebach budżetu. Komisja uznaje uruchomienie drugiej operacji pomocy makrofinansowej zadeklarowanej w roku 2008 za uzasadnione. Nowa pomoc makrofinansowa ułatwiłaby Gruzji poradzenie sobie z gospodarczymi skutkami konfliktu z Rosją oraz następstwami światowego kryzysu. Nowa pomoc makrofinansowa powinna wspierać rządowy plan reform gospodarczych i działania polityczne mające na celu poprawę zarządzania finansami publicznymi (nawiązujące do środków podejmowanych w trakcie pierwszej operacji pomocy makrofinansowej oraz sektorowych środków wsparcia budżetowego ze strony UE). Dodatkowo ta pomoc powinna sprzyjać pogłębieniu gospodarczej i finansowej integracji z UE, w szczególności poprzez wykorzystanie potencjału przyszłego układu o stowarzyszeniu, który ma prowadzić do zawarcia obszernej i kompleksowej umowy o wolnym handlu między obiema stronami.

 
  
MPphoto
 
 

  Jan Březina (PPE), na piśmie – (CS) Jako członek delegacji Parlamentu Europejskiego do komisji współpracy parlamentarnej UE-Armenia, UE-Azerbejdżan i UE-Gruzja, z zadowoleniem przyjmuję decyzję w sprawie udzielenia Gruzji pomocy makrofinansowej w kwocie 46 milionów euro, która ma przyczynić się do ustabilizowania gruzińskiej gospodarki i zaspokojenia potrzeb w odniesieniu do bilansu płatniczego przewidzianego w obecnym programie MFW. Uważam za słuszne i właściwe, że 23 miliony euro z tej kwoty zostaną przekazane w postaci dotacji, a 23 miliony euro – w formie pożyczek. To ważne, by odpowiednie środki, jakie Gruzja powinna podjąć w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji oraz wszelkim innym nieprawidłowościom związanym z tą pomocą i zwalczania ich były wymienione w protokole ustaleń, umowie pożyczki i umowie o dotację, które zostaną uzgodnione z władzami gruzińskimi. Z uwagi na potrzebę większej przejrzystości w zarządzaniu i wypłacie środków, w protokole ustaleń, w umowie pożyczki i umowie o dotację powinna być również przewidziana możliwość prowadzenia kontroli, co oznacza również możliwość przeprowadzania kontroli na miejscu i inspekcji przez Komisję, w tym Europejskie Biuro ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych. Na dodatek powinniśmy móc również liczyć na możliwość przeprowadzania przez Trybunał Obrachunkowy audytów, w tym wyrywkowych audytów na miejscu.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), na piśmie (PT) Z zadowoleniem przyjmuję wysiłki na rzecz promowania dobrobytu poza granicami UE, ponieważ uważam, że nasza pomoc jest ważna, jako że dzięki niej niektóre państwa trzecie są w stanie podołać kryzysowi bilansu płatniczego i przywrócić zdolność obsługi zadłużenia zagranicznego. Dlatego też – i pamiętając o trudnościach gospodarczych i społecznych będących efektem konfliktu zbrojnego z sierpnia 2008 roku oraz światowego kryzysu finansowego – zgadzam się z przedstawionym wnioskiem w sprawie udzielenia Gruzji dodatkowej makroekonomicznej pomocy finansowej, której celem jest wsparcie trwającego w tym kraju procesu stabilizacji gospodarczej oraz pokrycie zapotrzebowania związanego z jego bilansem płatniczym. Uważam też, że ta pomoc makroekonomiczna wpłynie korzystnie na stosunki Gruzji z państwami członkowskimi, a dodatkowo odegra decydującą rolę w procesie wdrażania reform przez rząd tego państwa.

 
  
MPphoto
 
 

  Edite Estrela (S&D), na piśmie (PT) Głosowałam za przyjęciem tego sprawozdania, ponieważ uważam, że uruchomienie drugiej części pomocy makrofinansowej dla Gruzji jest uzasadnione i właściwe. Pomimo iż gruzińska gospodarka powraca do formy, ta dodatkowa pomoc ułatwi Gruzji uporanie się z konsekwencjami gospodarczymi konfliktu z Rosją i globalnego kryzysu, a także wesprze realizację rządowego programu reform gospodarczych.

 
  
MPphoto
 
 

  Diogo Feio (PPE), na piśmie (PT) Niedawno Gruzja doświadczyła poważnych trudności – szczególnie po konflikcie zbrojnym pomiędzy tym krajem a Rosją, który rozgorzał z powodu dwóch separatystycznych regionów: Abchazji i Osetii Południowej. Od chwili, w której będziemy mogli uznać możliwość przystąpienia tego kraju do Unii Europejskiej – o czym raz po raz wspomina prezydent Saakaszwili – za realną, dzieli nas długa droga, zważywszy że Gruzja nie spełnia obiektywnych wymogów, które umożliwiałyby jej dążenie do tego celu. Toteż uważam za korzystne, aby Gruzja wyraziła takie życzenie i podjęła próbę dostosowania się do norm europejskich.

Wobec powyższego i z uwagi na to, że celem jest pomoc temu państwu w przezwyciężeniu trudności gospodarczych i społecznych, jakich doświadczyło ono po konflikcie zbrojnym, głosuję za przyznaniem Gruzji dodatkowej pomocy makrofinansowej, która – mam nadzieję – może naprawdę zostać wykorzystana dla dobra jej mieszkańców.

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), na piśmie (PT) Przedmiotowe sprawozdanie odnosi się do wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udzielenia Gruzji dalszej pomocy makrofinansowej. Jest to wniosek Komisji Europejskiej, na mocy którego kraj ten otrzyma 46 milionów euro pomocy, a jest to wynik konfliktu zbrojnego z Rosją i pogorszenia się sytuacji w efekcie światowego kryzysu. Ponieważ jest to druga część pomocy, której udzielenie zagwarantowano w 2008 roku, a która ma umożliwić Gruzji wywiązanie się z umów finansowych zawartych ze światowymi i europejskimi instytucjami finansowymi, a także wsparcie trwających w tym kraju reform gospodarczych, zgadzam się z tym i głosuję za. Mam jednak nadzieję, że Parlament i Rada wkrótce osiągną porozumienie w sprawie metodologii nadzorowania realizacji tej pomocy, dzięki czemu wszyscy będziemy spokojniejsi o należyte wykorzystanie środków UE.

 
  
MPphoto
 
 

  Joao Ferreira (GUE/NGL), na piśmie (PT) Co się tyczy proponowanej dodatkowej pomocy makrofinansowej, to uwagi, które zgłosiliśmy w związku z decyzją w sprawie przyznania temu krajowi poprzedniej pomocy makrofinansowej, pozostają ważne i aktualne. Zawsze zgadzamy się, że UE musi udzielać pomocy w solidarności z krajami, które jej potrzebują oraz, że pomoc tą należy przeznaczać na przedsięwzięcia, które służą interesom ludzi. Okazuje się jednak, że unijna „pomoc” ma niewiele wspólnego z solidarnością. Interesy wielkich firm i instytucji finansowych oraz wielkich potęg niemal zawsze biorą górę nad szczerymi i prawdziwymi interesami solidarności.

Nie inaczej jest z Gruzją. Ważne jest, by pamiętać, że wnioskowana pomoc finansowa ma na celu nade wszystko finansowanie realizacji zaleceń Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) i jego polityki dostosowań strukturalnych: innymi słowy, upartego trwania przy tej samej neoliberalnej polityce, która doprowadziła do kryzysu gospodarczego i finansowego, z którym ten kraj się boryka.

Podtrzymujemy też te same zastrzeżenia i obawy, które wyraziliśmy w odniesieniu do ewentualnych postępów w militaryzacji regionu Kaukazu w następstwie napięć z Rosją, przy czym należy pamiętać o bogactwie zasobów energetycznych tego regionu i jego znaczeniu geostrategicznym, które budzą chciwość Unii i jej karteli.

 
  
MPphoto
 
 

  Monika Flašíková Beňová (S&D), na piśmie − Od chwili wybuchu konfliktu zbrojnego z Rosją w sierpniu 2008 roku Gruzja doświadcza ostrego spowolnienia gospodarczego. Skutkiem tych wydarzeń są ogromne bezpośrednie i pośrednie szkody; znaczna część ludności została wysiedlona. Światowy kryzys finansowy, który rozpoczął się jesienią 2008 roku, dodatkowo jeszcze skomplikował sytuację w Gruzji. Proponowana pomoc – część szeroko zakrojonego unijnego pakietu o wartości do 500 milionów euro – ma na celu wsparcie odbudowy Gruzji po konflikcie wojskowym z Rosją; ma także pomóc Gruzji w uporaniu się z konsekwencjami światowego kryzysu finansowego i gospodarczego. Pomoc ta ma być przeznaczona na sfinansowanie deficytu w budżecie państwa i może ułatwić Gruzji przezwyciężenie gnębiących ją poważnych trudności finansowych.

 
  
MPphoto
 
 

  Sandra Kalniete (PPE), na piśmie (LV) Unia Europejska ma obowiązek kontynuować pomoc dla Gruzji , dzięki której ten kraj może się rozwijać i stać się nowoczesną demokracją, co będzie mogło służyć jako przykład dla innych krajów w tym regionie. Od czasu „rewolucji róż” rząd gruziński konsekwentnie realizuje reformy demokratyczne, modernizując swój kraj i przeprowadzając trudne, niepopularne reformy gospodarcze i społeczne, które w dłuższej perspektywie są nieodzowne. Z rankingu Banku Światowego „Doing Business 2010” wynika, że otoczenie biznesowe w Gruzji jest na dwunastym miejscu wśród „najłatwiejszych” na świecie. Tylko trzy państwa członkowskie Unii Europejskiej wyprzedzają Gruzję w tym rankingu. Ten kraj odniósł znaczące sukcesy w walce z korupcją, która we wszystkich krajach postsowieckich stanowi istotny problem.

Jestem przekonana, że Gruzja to przykład dla państw regionu kaukaskiego i nie boję się powiedzieć, że ten kraj mógłby służyć jako przykład dla niektórych państw członkowskich UE, którym brak teraz politycznej odwagi, by przeprowadzić reformy, które utorują drogę do wzrostu i modernizacji. Pracując nad rozwiązaniem problemów dotyczących Gruzji, nie możemy zapominać, że 20 % terytorium Gruzji jest nadal pod okupacją. Rosja musi honorować zawarte przez siebie porozumienie dotyczące integralności terytorialnej Gruzji, a Unia Europejska musi konsekwentnie przypominać o tym rosyjskim przywódcom.

 
  
MPphoto
 
 

  Elisabeth Köstinger (PPE), na piśmie (DE) Popieranie pomocy makrofinansowej dla Gruzji, która została ciężko dotknięta kryzysem gospodarczym, jest godne pochwały. Pieniądze, które przyrzekła UE, zostały przyznane na jasnych zasadach i dotrą do właściwych obszarów. Ta pomoc finansowa, wraz ze środkami z MFW, pomoże ustabilizować budżet państwa i będzie mieć pozytywny wpływ na stosunki pomiędzy UE a Gruzją.

 
  
MPphoto
 
 

  Krzysztof Lisek (PPE), na piśmie (PL) Głosowałem za udzieleniem dalszej pomocy dla Gruzji. Kraj ten wyróżnia się w grupie krajów Partnerstwa Wschodniego, jeśli chodzi o przeprowadzanie reform na każdym polu. W szczególności cieszę się z zastosowania procedury uproszczonej przy pracach nad sprawozdaniem nt. udzielenia dalszej pomocy makrofinansowej Gruzji – przyspieszyło to cały proces i pozwoliło na szybsze przegłosowanie sprawozdania. Gospodarka Gruzji ocalała po inwazji wojskowej Rosji w 2008 roku na tle innych krajów podobnej wielkości wypada bardzo dobrze w trudnych czasach światowego kryzysu finansowego.

Od „Rewolucji Róż” przeprowadzono w Gruzji liczne reformy służące liberalizacji i demokratyzacji systemu tak, aby stał się bardziej przyjazny dla środowiska biznesu i umożliwił tworzenie gospodarki wolnorynkowej i społeczeństwa demokratycznego. Od 2004 roku Gruzja w bezprecedensowy sposób uwolniła biznes od obciążeń biurokratycznych. W Gruzji ograniczono formalności niezbędne do rozpoczęcia działalności gospodarczej. Zreformowano system podatkowy, co zaowocowało pięciokrotnym wzrostem dochodu budżetu. Podsumowując, otworzono Gruzję dla wolnego i nieskrępowanego handlu.

Gruzja wyeliminowała praktycznie raka korupcji w instytucjach państwowych i służbie cywilnej poprzez szereg reform w sektorze publicznym (prokuraturze, sądownictwie, policji) i polityce. Gruzja jest dziś postrzegana jako kraj dynamicznie rozwijającej się gospodarki. Biorąc pod uwagę powyższe, powinniśmy dalej motywować Gruzję do rozwoju nie tylko poprzez stawianie wymagań, ale także przez udzielanie pomocy.

 
  
MPphoto
 
 

  Petru Constantin Luhan (PPE), na piśmie (RO) Gruzja jest jednym z krajów partnerskich Unii Europejskiej w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS). To w żywotnym interesie Unii Europejskiej leży zapewnienie stabilności na jej wschodnich granicach – a to można osiągnąć poprzez wzrost gospodarczy i bezpieczeństwo polityczne. Pakiet pomocy makrofinansowej przeznaczonej dla Gruzji stanowi bezpośrednią odpowiedź na trudności gospodarcze i społeczne, z którymi zmaga się ten kraj.

Chociaż w gospodarce Gruzji widoczne są oznaki ożywienia, to jest ona wciąż krucha i wrażliwa, i wymaga stabilności finansowej. I ostatnia, nie mniej ważna rzecz: przyznana przez UE pomoc makrofinansowa stanowi uzupełnienie innych instrumentów finansowych i pomocy przyznanej Gruzji przez MFW i przez darczyńców międzynarodowych i dwustronnych, zapewniających Gruzji krótkoterminowe wsparcie makroekonomiczne.

 
  
MPphoto
 
 

  David Martin (S&D), na piśmie Głosowałem za przyjęciem tej rezolucji w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udzielenia dalszej pomocy makrofinansowej Gruzji.

 
  
MPphoto
 
 

  Jean-Luc Mélenchon (GUE/NGL), na piśmie (FR) Unia Europejska znalazła sobie nowe posłannictwo. Teraz dokonuje drakońskich cięć w funduszach społecznych Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) poprzez europejski fundusz stabilności finansowej mający zastosowanie do strefy euro i, oczywiście, do całej UE, a także – za pośrednictwem pomocy makrofinansowej – poza UE.

Międzynarodowy Fundusz Walutowy zapowiedział, że nie będzie kontynuować swojej „pomocy” dla Gruzji. Dlatego nie ma już żadnej potrzeby wdrażania planu oszczędnościowego MFW. Mimo to poprzez tę pomoc makrofinansową Unia Europejska zmusza Gruzję do dalszej realizacji tego planu. To jest nie do przyjęcia: głosuję przeciw.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI), na piśmie (DE) Gruzja doświadcza szeregu trudności finansowych w następstwie konfliktu zbrojnego z Rosją w sierpniu 2008 roku oraz oddziaływania światowego kryzysu finansowego. W styczniu tego roku UE zatwierdziła pakiet pomocowy dla Gruzji w kwocie 46 milionów euro, z których 23 miliony euro będą wypłacone temu krajowi w formie pożyczki, a kolejne 23 miliony euro – w formie dotacji. Te 46 milionów euro to część unijnego pakietu pomocy finansowej o wartości około 500 milionów euro, zatwierdzonej przez UE jeszcze w październiku 2008 roku. Ta druga transza unijnej pomocy makrofinansowej – przy czym pierwsza została zrealizowana w latach 2009-2010 – ma na celu pomoc Gruzji w wypełnieniu postawionych jej zewnętrznych wymogów finansowych i podlega ścisłym warunkom. Początkowe oznaki jej skuteczności może już ilustrować fakt, że w 2010 roku realny PKB wzrósł o 6,3 %, co stanowi dowód na ożywienie gospodarki.

Niemniej należy stwierdzić, że istnieją przesłanki, zgodnie z którymi te pieniądze nie są wykorzystywane wystarczająco efektywnie. Jest to niedopuszczalne wobec sytuacji budżetowej większości państw członkowskich. Pomimo iż zasadniczo jestem zwolennikiem pomocy finansowej, w związku z powyższym w trakcie głosowania końcowego wstrzymałem się od głosu.

 
  
MPphoto
 
 

  Radvilė Morkūnaitė-Mikulėnienė (PPE), na piśmie – (LT) Z zadowoleniem przyjmuję decyzję Parlamentu Europejskiego dotyczącą zatwierdzenia wniosku Komisji w sprawie udzielenia Gruzji dalszych 46 milionów euro pomocy makrofinansowej. Jest to znaczące wsparcie dla kraju lojalnego wobec integracji europejskiej; pomoże ono złagodzić dwa negatywne skutki, które dotknęły gruzińską gospodarkę: następstwa konfliktu z Rosją oraz światowego kryzysu gospodarczego i finansowego. Aby zwiększyć długoterminową skuteczność tej pomocy, Komisja musi aktywnie przyczyniać się do zapewnienia ukierunkowanego wykorzystania środków, przede wszystkim poprzez działania na rzecz pogłębienia integracji gospodarczej i finansowej z UE, co pomoże w szybkim zawarciu obszernej i kompleksowej umowy o wolnym handlu pomiędzy UE a Gruzją.

Kolejnym środkiem, który zdecydowanie służyłby stabilizacji, a także sprzyjał reformom, jest dialog w sprawie wiz. Umowy pomiędzy UE a Gruzją w sprawie uproszczenia systemu wizowego i readmisji, które weszły w życie 1 marca 2011 r., to pierwszy taki pożądany krok. Ufam, że Komisja przedstawi wkrótce ocenę realizacji tych umów, tak że do czasu następnego spotkania Rady Współpracy UE-Gruzja możliwe będzie rozpoczęcie rozmów na temat dalszego przebiegu współpracy w sprawie wiz.

 
  
MPphoto
 
 

  Maria do Céu Patrao Neves (PPE), na piśmie (PT) Omawiana pomoc makrofinansowa Unii Europejskiej ma na celu wsparcie Gruzji w pokryciu jej potrzeb w zakresie finansowania zewnętrznego, które zostały określone we współpracy z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW) w ramach obowiązującej od października 2008 roku promesy kredytowej MFW na kwotę 1,17 miliarda dolarów. Połowa proponowanej pomocy zostanie dostarczona w postaci subsydiów, a druga – w postaci pożyczek. Dodatkowa pomoc makrofinansowa pozwoli Gruzji na zaradzenie konsekwencjom gospodarczym konfliktu z Rosją i światowego kryzysu, a także przyczyni się do wsparcia realizacji rządowego programu reform gospodarczych. Głosowałam za przyjęciem przedmiotowego sprawozdania, ponieważ zgadzam się, że tej pomocy finansowej należy udzielić oraz że – pomimo kontrowersyjnego charakteru pomocy finansowej – istnieje potrzeba zagwarantowania, że zastosowany zostanie system nadzoru nad procesem wdrażania tej pomocy, który umożliwi Parlamentowi i innym instytucjom zdobycie informacji na temat sposobu wydatkowania tych środków.

 
  
MPphoto
 
 

  Paulo Rangel (PPE), na piśmie (PT) Głosowałem za udzieleniem Gruzji dodatkowych 46 milionów euro pomocy makrofinansowej, ponieważ uważam ją za niezbędną, aby pomóc temu krajowi przezwyciężyć trudności społeczne i gospodarcze zaistniałe w wyniku konfliktu z Rosją.

 
  
MPphoto
 
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), na piśmie W nawiązaniu do naszego głosowania w sprawie pomocy makrofinansowej w minionej kadencji Parlamentu, pojawiła się sugestia, aby w tym przypadku wstrzymać się od głosu, ponieważ nie jesteśmy przekonani, czy pomoc makrofinansowa jest bardzo użyteczna, dopóki pozostaje powiązana z realizacją w danym kraju któregokolwiek z programów Miedzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW). W istocie nie ma strategii właściwej dla UE odrębnej od standardowego planu reform makroekonomicznych MFW. Z drugiej strony naprawdę dostrzegamy, że Gruzja ma potrzeby dotyczące finansowania i że w tym kontekście istnieje obowiązek UE. W efekcie grupa Verts/ALE zagłosowała za przyjęciem dokumentu.

 
  
MPphoto
 
 

  Licia Ronzulli (PPE), na piśmie (IT) Przyjęcie dzisiejszego sprawozdania jest konsekwencją stanowiska przyjętego w pierwszym czytaniu i stanowi potwierdzenie opinii Komisji. Tekst, nad którym głosowaliśmy, zawiera apel do Komisji, aby przedstawiła nowy wniosek, jeśli uzna za stosowne znacząco go zmienić lub zastąpić innym tekstem –.

 
  
MPphoto
 
 

  Niki Tzavela (EFD), na piśmie (EL) Dodatkowa pomoc makrofinansowa pozwoli Gruzji na zaradzenie skutkom światowego kryzysu dzięki temu, że wesprze realizację rządowego programu reform. W istocie przyczyni się do złagodzenia krótkoterminowych problemów finansowych, wobec których stoi gruzińska gospodarka. Pamiętając, że ta pomoc finansowa jest udzielona jednorazowo i na ograniczony czas, głosowałam za przyjęciem wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie udzielenia dalszej pomocy makrofinansowej Gruzji.

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności