Przewodniczący – Kolejnym punktem porządku obrad jest debata na temat sześciu projektów rezolucji w sprawie Azerbejdżanu⁽¹⁾.

  Marie-Christine Vergiat, autorka – (FR) Panie Przewodniczący! Po raz kolejny zajmujemy się sytuacją w Azerbejdżanie. Kwestia demokracji w tym kraju przedstawia się dość dramatycznie. Kraj ten nie jest jednak nic nieznaczącym partnerem w ramach Partnerstwa Wschodniego Unii Europejskiej

Partie opozycyjne i organizacje pozarządowe nadal donoszą o naruszeniach praw człowieka i szerzących się tam politycznych represjach, nie mówiąc o skorumpowaniu będącego u władzy reżimu. Teoretycznie wartości demokratyczne i prawa człowieka zgodnie stanowią nieodłączny element wartości Unii Europejskiej.

Czy nie powinniśmy wyciągnąć wniosków z tego, co się dzieje w tak zwanych krajach arabskich i od wschodnich partnerów zażądać tego, czego nie potrafiliśmy zażądać od niektórych rządów, szczególnie tunezyjskiego, libijskiego czy egipskiego? Panie Komisarzu! Czy nie powinniśmy wreszcie zobaczyć na własne oczy, jak demokracja zaczyna rządzić w państwach, wobec których nasze wymagania w tej kwestii są minimalne?

Ze swej strony uważam rezolucję, którą mamy przed sobą, w najlepszym przypadku za najbardziej neutralną jak to możliwe. Dlatego odcięliśmy się od niej i powstrzymamy od głosu.

  Charles Tannock, autor – Panie Przewodniczący! Azerbejdżan jest niestety jednopartyjnym, na wpół autorytarnym państwem, gdzie opozycja polityczna przeciwko dynastycznym rządom rodziny Aliyevów jest ledwo tolerowana.

Zgodnie z przewidywaniami wybory w grudniu ubiegłego roku przyniosły przeważającą większość Nowej Partii Azerbejdżanu Heydara Aliyeva. W odpowiedzi OBWE oświadczyła, że w ogólnym rozrachunku możne stwierdzić, że przeprowadzenie tych wyborów nie wystarczyło dla dokonania znaczącego postępu w demokratycznym rozwoju tego kraju. W sprawozdaniu OBWE stwierdza się, że wolność słowa była ograniczona, a normalna dyskusja polityczna niemal niemożliwa, częściowo ze względu na ścisłe ograniczenia nałożone na media.

Teraz słyszymy nowe doniesienia atakach na partie opozycyjne i dziennikarzy. To nic nowego, ale dobrze byłoby przypomnieć sobie w tym Parlamencie, jaki jest prawdziwy charakter reżimu Aliyeva. Ponadto jest to kraj, który, jak wszystkie państwa UE, jest członkiem Rady Europy i wchodzi w skład naszego Partnerstwa Wschodniego UE.

Rzekomo Azerbejdżan zaangażowany jest w sprawie demokracji, praworządności i prawa człowieka. Prawda jest zupełnie inna. Azerbejdżan wydaje nieprzebrane sumy petrodolarów próbując przekonać osoby z zewnątrz o łagodnym charakterze reżimu, ale jeśli o mnie chodzi, nie daję się na to nabrać.

  Cristian Dan Preda, autor – (RO) Panie Przewodniczący! Zacznę od pomyślnych wiadomości. Nawiązuję przede wszystkim do wypuszczenia na wolność dwóch blogerów, Adnana Gadżhizadego i Emina Milliego, o których rozmawialiśmy w tym Parlamencie. Jednak poza tym sytuacja w Azerbejdżanie jest bardzo niepokojąca. Słyszymy o szykanowaniu dziennikarzy i zastraszaniu działaczy na rzecz praw człowieka, którym stawiane są zarzuty karne. Ponadto w następstwie ostatnich protestów w Baku w marcu i kwietniu dokonano 200 aresztowań. Wszystkie te wydarzenia postawiły przed nami poważne znaki zapytania, zwłaszcza, że nie możemy zapominać, iż Azerbejdżan podpisał europejską Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Władze azerskie najwyraźniej nie zrozumiały, że powinny nawiązać dialog ze społeczeństwem obywatelskim i że nie wolno im używać przemocy w stosunku do społeczeństwa. Niemniej jednak mam nadzieję, że ostatecznie uda nam się nawiązać współpracę w ramach Partnerstwa Wschodniego i Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest.

  Marietje Schaake, autorka – Panie Przewodniczący! Chociaż cieszymy się z uwolnienia z więzienia Adnana Hadżhizadego i Emina Milliego, na tym kończą się dobre wiadomości na temat Azerbejdżanu. Parlament Europejski jest bardzo zaniepokojony masowym atakiem na wolność słowa i zgromadzeń przeprowadzonym w Azerbejdżanie w następstwie pokojowych protestów przeciwrządowych w marcu i kwietniu bieżącego roku. Młodzi ludzie, działacze społeczeństwa obywatelskiego, pracownicy mediów i politycy opozycji są gnębieni i zastraszani. Niektórzy demonstranci zostali skazani w masowych procesach, które odbyły się późną nocą i podczas których nie mieli dostępu do adwokatów. Z kolei większości adwokatów nie powiadomiono o miejscu, w którym odbywały się rozprawy. Z nakazu ministra sprawiedliwości azerbejdżańska organizacja Human Rights House została zamknięta.

Trzeba skończyć z tym klimatem lęku i zastraszenia oraz naruszeniami praw człowieka. Rząd Azerbejdżanu traci zaufanie naruszając konwencje, których jest sygnatariuszem, takie jak Rady Europy i europejska Konwencja o ochronie praw człowieka. Żądamy od prezydenta, żeby dotrzymał danego słowa. Europa również traci zaufanie nie reagując na te naruszenia. Powinny one w konkretny sposób odbić się na stosunkach pomiędzy UE i Azerbejdżanem.

  Ulrike Lunacek, autorka – (DE) Panie Przewodniczący! Kilka dni temu, w Parlamencie Europejskim w Brukseli świętowaliśmy otwarcie Euronestu. Azerbejdżan jest członkiem założycielem tego zgromadzenia i jako taki zobowiązał się do przestrzegania demokracji, praw człowieka, praworządności oraz wolności zgromadzeń i mediów. To również podstawowy element negocjacji w sprawie umowy stowarzyszeniowej pomiędzy UE a Azerbejdżanem, które toczą się od lipca 2010 roku.

W świetle powyższego dość zastanawiające jest zachowanie rządu Azerbejdżanu w stosunku do pokojowo demonstrujących osób w ostatnich dwóch miesiącach. Mamy tu młodych ludzi, którzy zorganizowali się za pośrednictwem sieci społecznościowych takich jak Facebook i którzy za pokojowe demonstracje zostali aresztowani i skazani na karę więzienia do dwóch i pół roku pod pretekstem „narkomanii”. Inni straszeni są podobnym losem. Co najmniej 30 pokojowo protestujących osób skazano w tajnych procesach bez udziału publiczności na karę od pięciu do ośmiu dni więzienia, nie dając im możliwości skontaktowania się z adwokatem.

Panie i Panowie, Panie Komisarzu! Nie możemy tego akceptować! We wspólnej rezolucji pięciu największych grup Parlamentu wzywamy do natychmiastowego uwolnienia tych wszystkich osób oraz do zapewnienia praworządności oraz wolności słowa i mediów, o czym zapewniał nas wiele lat temu – w 2005 roku prezydent Aliyev, mówiąc: „żaden dziennikarz nie jest w Azerbejdżanie prześladowany”. Prezydent musi wreszcie dotrzymać tych obietnic.

Mam głęboką nadzieję, że do czasu międzyparlamentarnego zgromadzenia wyznaczonego na czerwiec, wszyscy ci ludzie zostaną uwolnieni, w tym redaktor dziennika Eynulla Fatullayev, i że rząd oraz rządzące partie dotrzymają wreszcie swoich obietnic. Inaczej trzeba będzie wyciągnąć konsekwencje.

  Eduard Kukan, w imieniu grupy PPE – (SK) Panie Przewodniczący! Sytuacja w Azerbejdżanie pod względem demokracji i praw człowieka daje powody do uzasadnionego niepokoju. Dotyczy to wolności słowa, mediów, zrzeszania się i wielu innych obszarów. Monitorujemy przypadki aresztowań i politycznych nacisków na działaczy demokratycznych, dziennikarzy i opozycję polityczną. Azerbejdżan i inne państwa w regionie muszą otrzymać wyraźny komunikat, że naruszenia praw człowieka i praw obywatelskich w żadnych okolicznościach nie mogą być tolerowane. Jeśli chcą być państwami partnerskimi UE, muszą szanować jej wartości.

Dlatego debata na temat naruszeń praw człowieka i zasad demokratycznych powinna objąć cały region południowego Kaukazu. W tym kontekście pragnę również zwrócić państwa uwagę na ponowny wzrost napięcia pomiędzy Azerbejdżanem i Armenią w regionie Górskiego Karabachu. Sytuacja ta jest niebezpieczna dla całego regionu. A więc również z tego powodu powinniśmy uchwalić teraz tę rezolucję. Unia powinna zająć bardziej aktywne i odpowiedzialne stanowisko nie tylko w Azerbejdżanie, ale w całym regionie. Powinniśmy wyciągnąć wnioski z doświadczeń konfliktu pomiędzy Rosją a Gruzją i nie dopuścić do podobnych tragedii.

  Kristian Vigenin, w imieniu grupy S&D – Panie Przewodniczący! To prawda, że sytuacja w Azerbejdżanie jest trudna i mamy powody do obaw. Pragnę tutaj przede wszystkim wspomnieć o sprawie Hadżijewa. Uważam, że władze powinny zrozumieć, że pokojowe demonstracje są częścią życia politycznego w demokratycznym państwie i że pluralizm opinii i przekonań politycznych stanowi zasadniczy element demokratycznego społeczeństwa.

Z drugiej strony musze powiedzieć, że to dość niefortunne, iż w porządku obrad postawiliśmy sprawy Azerbejdżanu i Białorusi jedną po drugiej, tydzień po tym, jak Azerbejdżan stał się i został uznany także przez nas, Parlament Europejski, założycielem Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest. Potrzebujemy zaangażowania zarówno ze strony władz, jak i społeczeństwa obywatelskiego, a oprócz przyjęcia pilnych środków i rezolucji musimy zrobić więcej w tej sprawie.

Partnerstwo Wschodnie i Zgromadzenie Euronest to dobra platforma do takiego działania i wyczuwam nadchodzący z Azerbejdżanu powiew zmian, pragnienie wznowienia dialogu politycznego. Komisja współpracy parlamentarnej wyjeżdżająca do Azerbejdżanu w czerwcu powinna wykorzystać tę możliwość, by poruszyć kwestię praw człowieka, jak również aby nawiązać z tym krajem bardziej spójny dialog.

  Graham Watson, w imieniu grupy ALDE – Panie Przewodniczący! Odważę się zasugerować, że gdyby Azerbejdżan znany był jako Azeria, to tak jak w przypadku Gruzji i Armenii, zaniepokojenie europejskich obywateli standardami demokratycznymi byłoby większe.

Jednak moja grupa nie może podzielić poglądu pana posła Vigenina. Media w Azerbejdżanie nie są wolne. Wybory nie są uczciwe. Obywatele są przedmiotem arbitralnego traktowania przez funkcjonariuszy, czasami z użyciem przemocy. Demonstracje pokojowe w ostatnich miesiącach spotkały się z represjami bardziej charakterystycznymi dla państwa arabskiego niż europejskiego ze strony liczącego sobie 18 lat reżimu, który powoli tłumi nadzieję na postęp. Dalszy udział tego kraju w europejskiej polityce sąsiedztwa musi być uzależniony od demokratycznych reform, a nie od chęci uzyskania dostaw ropy dla rurociągu Nabucco.

  Heidi Hautala, w imieniu grupy Verts/ALE – Panie Przewodniczący! Demokracja i poszanowanie praw człowieka oraz rzeczywista praworządność są integralną częścią nowej umowy o stowarzyszeniu, która jest obecnie negocjowana pomiędzy Azerbejdżanem a Unią Europejską.

Bez poszanowania tych zasad nie można wyobrazić sobie wspólnej przyszłości Azerbejdżanu z jego europejskimi partnerami. Pragnę również podzielić pogląd kolegów, którzy zwrócili uwagę, że w rozmowach z partnerami z krajów Partnerstwa Wschodniego musimy wyrażać się w sposób jasny i obiektywny. Nie możemy uznać, że wystarczy rozprawić się z Białorusią, ponieważ w Azerbejdżanie i wielu innych krajach Partnerstwa Wschodniego istnieją poważne problemy. Mam nadzieję, że najbliższa analiza zlecona przez Podkomisję Praw Człowieka da nam wskazówki co do tego, jak powinniśmy rozmawiać z tymi państwami na temat ich sytuacji w zakresie praw człowieka.

  Jaroslav Paška, w imieniu grupy EFD– (SK) Panie Przewodniczący! Azerbejdżan jest jednym ze szczególnych partnerów UE i członkiem założycielem Zgromadzenia Euronest, dlatego też korzysta w istotnym stopniu z uprzywilejowanej pozycji w stosunkach z UE.

Jednak cieszący się tak wyjątkowym statusem Azerbejdżan, podpisując jako partner UE wzajemne zobowiązania, zobowiązał się przestrzegać zasad demokracji, praw człowieka i praworządności, które są podstawowymi warunkami wstępnymi takiej współpracy. Dlatego bezpodstawne aresztowania dziennikarzy, przedstawicieli organizacji młodzieżowych i działaczy obywatelskich, zakaz pokojowych protestów i stosowanie siły fizycznej przeciwko protestującym są nie do zaakceptowania.

Oczekuję, że wysoka przedstawiciel i wiceprzewodnicząca Komisji pani baronessa Ashton, a także sama Komisja, przekażą rządowi Azerbejdżanu wyrazy naszego zaniepokojenia ograniczeniem demokracji w tym państwie i zażądają natychmiastowych działań naprawczych. Przyjmując projekty rezolucji udzielimy zarówno Komisji, jak i wysokiej przedstawiciel koniecznego do tych celów mandatu.

  Sari Essayah (PPE) – (FI) Panie Przewodniczący, Panie Komisarzu! To zakrawa na groteskę, że omawiamy tutaj kolejno sprawy dotyczące naszych partnerów z Euronestu, Azerbejdżanu i Białorusi jako pilne przypadki z zakresu praw człowieka. Partnerstwo z pewnością powinno wymagać poszanowania wartości europejskich.

Według organizacji obrony praw człowieka Amnesty International władze Azerbejdżanu próbują stłumić krytyczne głosy, aby zapobiec większym protestom, podobnym do tych, które widzieliśmy w świecie arabskim w ostatnich miesiącach. W ostatnich kilku tygodniach policja azerbejdżańska rozbiła liczne demonstracje w kraju i na podstawie zmyślonych oskarżeń, często oskarżeń o posiadanie narkotyków, aresztowała przedstawicieli opozycji.

Przypadek Savalana i aresztowanych w ostatnim czasie demonstrantów pokazuje, jak wątłe są w Azerbejdżanie podstawowe prawa i jak władze są gotowe uciszyć dysydentów.

  Seán Kelly (PPE) – Panie Przewodniczący! Sytuacja w Azerbejdżanie jest wysoce niezadowalająca. Jest to kraj, który od momentu rozpadu Związku Radzieckiego nie zrobił żadnego postępu w kwestii praw politycznych. Zbyt wiele jest przykładów braku wolności – wolności słowa i wolności prasy, które są zasadnicze dla każdej prawidłowo funkcjonującej demokracji – a także dowodów torturowania więźniów, spraw sądowych, podczas których nielegalnie zebrane dowody są zawsze uznawane, itd.

Ponieważ mamy z tym krajem bliskie stosunki, nie ulega wątpliwości, że musimy się zaangażować w dialog, ale moje stanowisko jest bliższe myśleniu pana posła Watsona, a mianowicie, że konieczna jest tu również silna ręka, ponieważ działając ciągle zbyt łagodnie nic nie osiągniemy. Dlatego oczekiwałbym efektów płynących z dialogu i zaangażowania, ale jeśli chodzi o domaganie się wolości: wolności słowa, wolności wypowiedzi, a przede wszystkim wolności prasy, musimy podnieść poprzeczkę.

  Mitro Repo (S&D). – (FI) Panie Przewodniczący! Wolność wypowiedzi i wolność zgromadzeń są uniwersalnymi podstawowymi prawami i kamieniem węgielnym w budowaniu demokratycznej społeczności. To smutne, że prześladowania, zastraszanie i aresztowania wykorzystywane są jako środki dla zniesienia różnorodności społeczeństwa obywatelskiego.

Azerbejdżan jest stroną europejskiej Konwencji praw człowieka i członkiem Rady Europy, ma zatem obowiązek chronić prawa człowieka i ich przestrzegać. Blogerzy, dziennikarze i działacze społeczeństwa obywatelskiego pozbawieni są w Azerbejdżanie wolności wypowiedzi, a pokojowe protesty są zakazane. Młodym ludziom zabrania się korzystania z nowych technologii wymiany informacji i mediów społecznościowych, a nawet karze się ich za korzystanie z nich.

To paradoksalne, ponieważ państwo to zdecydowanie skorzystałoby na posiadaniu aktywnego i zróżnicowanego społeczeństwa obywatelskiego. Należy wspierać rozwój praw demokratycznych i praw człowieka w Azerbejdżanie w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego.

  Vytautas Landsbergis (PPE) – Panie Przewodniczący! Rezolucja w sprawie Azerbejdżanu wyraża nasze zaniepokojenie możliwością powtórzenia w tym należącym do partnerstwa europejskiego kraju wydarzeń, jakie miały miejsce w Afryce Północnej.

W stosunkach z opozycją i pokojowo protestującymi władze Azerbejdżanu powinny unikać jakichkolwiek podobieństw do reżimów Afryki Północnej, Rosji i Białorusi. Taką sugestię i ostrzeżenie możemy wyczytać z leżącego przed nami dokumentu. Jego niektóre punkty wyrażają tę krytykę w sposób bardziej dobitny.

Tekst mówiący o pogarszającej się sytuacji w dziedzinie praw człowieka i rosnącej liczbie różnych incydentów powinien być poprzedzony słowem „ostatnio”, ponieważ nie chodzi tu o ogólny rozwój wydarzeń w ciągu wielu lat w postaci zmian ze złego na gorsze. Przeciwnie, aż do czasu wiosennych zajść w Azerbejdżanie dokonywał się stosunkowo dobry postęp i kraj ten nie był wymieniany przez Human Rights Watch wśród tak źle postrzeganych państw, jak Chiny, Irak, Izrael, Rosja, Arabia Saudyjska czy Uzbekistan. Ponieważ nie był wymieniany, wyglądał lepiej, jednak obecnie konieczna jest nieco większa równowaga.

  Vasilica Viorica Dăncilă (S&D) – (RO) Panie Przewodniczący! Nie tylko jako aktywny partner Unii Europejskiej w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego, ale również jako członek założyciel Euronestu, Azerbejdżan musi dotrzymywać swoich zobowiązań wobec Unii Europejskiej. Chodzi tu o poszanowanie demokracji, praw człowieka i przestrzeganie zasad praworządności, a także podstawowych wolności gwarantowanych przez europejską Konwencję praw człowieka i podstawowych wolności i inne międzynarodowe traktaty, których Azerbejdżan jest stroną. Kraj aspirujący do tego, by być uznaną na świecie demokracją nie może nie pozwalać swoim obywatelom na pokojowe demonstracje, szczególnie młodym ludziom. Zakazywanie im zdawania egzaminów, ponieważ mają inne opinie polityczne niż obecni przywódcy kraju również nie jest czymś normalnym.

My, europejscy partnerzy, pragnęlibyśmy widzieć w Azerbejdżanie stały dialog ze społeczeństwem obywatelskim, prasę cieszącą się wolnością słowa, mogącą przekazywać informacje bez politycznego nacisku i dostarczającą opinii publicznej prawidłowych informacji, a także wolny, nieocenzurowany dostęp do Internetu w celu ułatwienia komunikacji pomiędzy Azerbejdżanem i Europą.

  Justas Vincas Paleckis (S&D) – (LT) Panie Przewodniczący! Współczesny Azerbejdżan ma dwa oblicza. Z jednej strony wykazuje imponujący wzrost gospodarczy, o którym świadczą ogromne zapasy ropy, postęp w negocjacjach z Unią Europejską w sprawie umowy o stowarzyszeniu i udział w Zgromadzeniu Parlamentarnym Euronestu. Z drugiej strony następują tam aresztowania, ograniczenia prasy – innymi słowy sytuacja, która niebezpiecznie przypomina to, co się dzieje na Białorusi, o czym mówili moi koledzy posłowie. Sądzę, że władze Baku muszą zacząć słuchać opinii publicznej, ponieważ niezdecydowane stanowisko nie jest wyjściem z sytuacji. Unia Europejska ze wszystkimi swoimi instrumentami powinna im pomóc w obraniu właściwej drogi.

  László Andor, komisarz – Panie Przewodniczący! Rozwój wypadków w Azerbejdżanie jeśli chodzi o demokrację i prawa człowieka nadal budzi niepokój nas wszystkich. W ciągu kilku ostatnich lat odnotowaliśmy niepokojącą tendencję w kierunku zaostrzania restrykcji na tym obszarze. Wybory parlamentarne, które miały miejsce 7 listopada 2010 r., nie wystarczyły, żeby doprowadzić do znaczącego postępu w demokratycznym rozwoju tego kraju.

Są również inne obszary, w których naszym zdaniem Azerbejdżan powinien poprawić swoje wyniki w zakresie całkowitego wypełnienia zobowiązań wobec Rady Europy i OBWE. Przede wszystkim wolność mediów: ogólnie rzecz biorąc chodzi o brak pluralizmu mediów. Są również doniesienia mówiące o prześladowaniu dziennikarzy i stosowaniu wobec nich przemocy, a także podejrzane postępowania sądowe przeciwko przedstawicielom mediów. Niektóre tego typu przypadki są niepokojące.

Wolność zgromadzeń to inny obszar, który mnie napawa ogromnym niepokojem. W ostatnich miesiącach byłem świadkiem bezwzględnych działań podjętych przez władze w stosunku do zorganizowanych protestów, a także prób organizowania protestów zainspirowanych rewolucjami wiosny arabskiej. Zatrzymania działaczy i inne represje przeciwko protestującym są godne głębokiego ubolewania.

Unia Europejska ma obowiązek jasnego informowania o tym, jak ważna jest demokracja, prawa człowieka i przestrzeganie praworządności. Takie komunikaty przekazał przewodniczący Barroso podczas wizyty w Baku w styczniu i znajdą się one na czołowym miejscu w programach naszych kolejnych wizyt.

Prawa człowieka i demokracja stanowią podstawę naszej współpracy z Azerbejdżanem opartej na istniejącym porozumieniu o partnerstwie i współpracy. W ubiegłym roku powołaliśmy nowy Podkomitet ds. Sprawiedliwości, Wolności, Bezpieczeństwa i Praw Człowieka oraz Demokracji. Demokracja i prawa człowieka są również głównym tematem naszych negocjacji w sprawie nowego układu o stowarzyszeniu.

Cieszę się, że Azerbejdżan wyraża chęć rozmów na temat tych metod. Przyjmuję również z zadowoleniem to, że Parlament Europejski odgrywa rolę orędownika wartości demokratycznych wobec swoich azerbejdżańskich partnerów, między innymi poprzez pracę w ramach Komisji Współpracy UE-Azerbejdżan.

  Przewodniczący – Zamykam debatę.

Głosowanie odbędzie się niebawem.

Oświadczenia pisemne (art. 149 Regulaminu)

  Monica Luisa Macovei (PPE), na piśmie – (RO) Każdy, kto w Azerbejdżanie krytykuje rząd zostaje uciszony. Rezolucja Parlamentu Europejskiego i sprawozdania organizacji praw człowieka zwracają uwagę na poważne naruszenia praw człowieka. Jednym z takich naruszeń, na które zwróciłam Radzie uwagę w pytaniu pisemnym, jest sprawa dziennikarza Eynulli Fatullayeva, który jest nadal przetrzymywany w więzieniu, mimo że Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał decyzję nakazującą jego uwolnienie. Zwróciłam na to uwagę wtedy, a teraz apeluję o usunięcie z kodeksu karnego przepisów dotyczących zniesławienia, oszczerstwa i znieważania (art. 147-148). Ostatnie sprawozdanie na temat Azerbejdżanu przygotowane przez Transparency International wskazuje na to, że rząd nie podejmuje działań w kierunku zwalczania korupcji i że niezawisłość sądownictwa nie jest zagwarantowana. Ponadto na ostatnie protesty, które miały miejsce 11 marca i 2 kwietnia, władze odpowiedziały aresztowaniami i prześladowaniami. Demokracja opiera się na swobodzie wyrażania woli przez obywateli. Wzywam Radę i Komisję, by zaapelowały do władz Azerbejdżanu o poszanowanie praw człowieka, szczególnie dotyczących wolności słowa i pokojowych demonstracji, a także o podjęcie konkretnych środków w celu zwalczania korupcji i zreformowania systemu sądownictwa. Unia Europejska musi wspierać tych wszystkich, którzy w tym kraju ryzykują życiem i wolnością w imię naszych wspólnych wartości.

  Fiorello Provera (EFD), na piśmie – (IT) Azerbejdżan aktywnie uczestniczy w europejskiej polityce sąsiedztwa, jest jednym z sześciu wschodnich partnerów UE, a także jednym z założycieli Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest. Podstawowe wartości tych trzech inicjatyw to poszanowanie demokracji, praw człowieka i praworządności. Inicjatywy te mają na celu popieranie ciągłego dialogu politycznego, który może spowodować zacieśnienie więzów pomiędzy państwami członkowskimi tych organizacji i umożliwić Europie towarzyszenie im na drodze reform. Uważamy, że instrument, jakim jest rezolucja w trybie pilnym może być nieadekwatny lub wręcz zadziałać na szkodę w osiągnięciu upragnionego celu, a mianowicie stałego postępu Azerbejdżanu w kierunku realizacji podstawowych celów pełnej i nowoczesnej demokracji. Instytucje utworzone w oparciu o porozumienia międzyparlamentarne i międzyrządowe zaplanowane z zamiarem osiągnięcia tych celów; są właściwym miejscem, gdzie można domagać się wytłumaczenia ewentualnych naruszeń praw i skutecznie zachęcać do właściwych zachowań i reform demokratycznych.

  Tadeusz Zwiefka (PPE) , na piśmie. – Kolejny raz zwracamy uwagę na kwestię wolności słowa, mediów i ogólnej polityki traktowania dziennikarzy w Azerbejdżanie. Jak donoszą różne źródła, sytuacja dziennikarzy i wszelkich działaczy politycznych w tym kraju staje się coraz trudniejsza. Już w 2005 roku prezydent Azerbejdżanu Ilham Alijew zapewniał, że wszelkie prawa dziennikarzy będą respektowane i że mogą oni liczyć na pomoc w razie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa. Rzeczywistość pokazuje jednak, że słowa te pozostają jedynie pustą obietnicą.

Jako człowiekowi, który przez wiele lat wykonywał zawód dziennikarza i zna go od podszewki, sprawa ta jest mi wyjątkowo bliska. W Azerbejdżanie wciąż utrudnia się dziennikarzom wykonywanie podstawowego zadania – rzetelnego i wiarygodnego przekazywania informacji. Nie do przyjęcia jest fakt, że dziennikarze wykonują swoją pracę pod presją aresztowań czy rewizji osobistych. Władze Azerbejdżanu muszą zdawać sobie sprawę z tego, że funkcjonowanie wolnych i niezależnych mediów jest jasnym sygnałem dla społeczności międzynarodowej, że dane państwo jest wiarygodnym partnerem na arenie światowej.

Przekaz Parlamentu Europejskiego powinien być klarowny – korzyści płynące ze współpracy gospodarczej z Unią Europejską nie mogą przesłaniać oczekiwań co do podążania za europejskimi standardami przestrzegania podstawowych praw człowieka, w szczególności wolności słowa i mediów, które są filarem demokracji i bez których niemożliwe jest istnienie nowoczesnego demokratycznego społeczeństwa.