President. − The next item is the debate on

– the oral question to the Council on key objectives for the United Nations Conference on Sustainable Development (Rio+20 summit) in Rio de Janeiro, by Jo Leinen, on behalf of the Committee on the Environment, Public Health and Food Safety (O-000181/2011 – B7-0436/2011), and

– the oral question to the Commission on key objectives for the United Nations Conference on Sustainable Development (Rio+20 summit) in Rio de Janeiro, by Jo Leinen, on behalf of the Committee on the Environment, Public Health and Food Safety (O-000182/2011 – B7-0437/2011).

  Jo Leinen, Verfasser. − Herr Präsident, Herr Ratspräsident, Professor Kraszewski, Kommissare Connie Hedegaard und Janez Potočnik, liebe Kolleginnen und Kollegen! Das Europäische Parlament begrüßt außerordentlich die Einberufung einer UNO-Konferenz Rio+20. Wir legen dieser Bürgerkammer der EU eine Entschließung vor, die von Mitgliedern aus verschiedenen politischen Familien dieses Hauses gesponsert wurde, d. h. es gibt eine ganz breite Übereinstimmung hier im Haus, dass dieser Erdgipfel nächstes Jahr in Brasilien ein Erfolg werden muss.

Wenn wir 20 Jahre zurückschauen auf die erste Rio-Konferenz 1992, da gab es ein unheimliches Engagement, unheimlich viel Hoffnung, dass wir im Wirtschaften auf diesem Planeten Erde eine Trendwende schaffen. Wenn man sieht, was in den 20 Jahren passiert ist, dann gab es sicherlich viel Engagement, das muss man sagen. Es hat sich auch einiges getan. Aber die Trends, die Megatrends gehen immer noch in die falsche Richtung.

Wenn wir uns die Ökonomie anschauen – heute Morgen haben wir viel darüber diskutiert –, dann sehen wir, dass sich neben der Realwirtschaft eine Finanzwirtschaft gebildet hat, die viel mächtiger ist als die traditionelle Wirtschaft, und dass die Spekulation in der Finanzwirtschaft auch die Realwirtschaft bedroht und damit ganze Länder, ganze Regionen, viele, viele Menschen.

Wenn man sich auf dem sozialen Sektor die Entwicklung der letzten 20 Jahre ansieht, dann gibt es unermesslichen Reichtum und leider auch unermessliche Armut. Die Kluft zwischen Arm und Reich ist weiter auseinandergegangen. Wenn wir zum Gebiet der Ökologie kommen, dann müssen wir feststellen: Der ökologische Fußabdruck der Menschheit auf diesem Planeten Erde ist und bleibt nach wie vor negativ. Wir haben in den 20 Jahren enorme Flächen an Wäldern abgeholzt. Wir haben die Meere überfischt. Wir haben Energieressourcen verbraucht, die Millionen Jahre zu ihrer Entstehung gebraucht haben. Wir haben die Böden verschlechtert. Dies sind also Warnzeichen für dieses 21. Jahrhundert, die uns sagen: So kann es nicht weitergehen. Da muss eine Wende kommen. Da muss wirklich eine nachhaltige Entwicklung noch mal neu probiert werden.

Wir brauchen nächstes Jahr in Rio einen neuen Aufbruch. Wir brauchen einen neuen politischen Willen, ein neues Engagement. Und wir brauchen auch eine Agenda mit konkreten Vorschlägen. Notwendig – das wird erkannt – ist die bessere Integration dieser drei Pfeiler Ökonomie, Ökologie und soziale Entwicklung. Wirtschaften ist ja gut und wichtig, aber die Wirtschaft muss auch den Menschen und der Umwelt dienen. Eine Wirtschaft, die Menschen zerstört, die Umwelt zerstört, ist keine gute Wirtschaft. Wir müssen das Wirtschaften in diesem größeren Zusammenhang neu definieren. Das Parlament hat hier viele Vorschläge gemacht, was notwendig wäre: die Schaffung der richtigen Rahmenbedingungen, Regulierung, aber auch marktgängige Instrumente, die helfen, in den Ökonomien unserer Länder auch Privatkapital zu engagieren, dann das Management des Naturkapitals, um Übernutzung zu verhindern und einzugreifen, wenn Ökosysteme übergenutzt werden.

Wir haben auch die Bilanzierung dessen, was wir tun, in dem, was wir Bruttoinlandsprodukt nennen, das BIP. Wir wissen, dass das BIP nicht mehr ausreicht, weil es nicht die ganze Wahrheit sagt über unsere Aktivitäten in ökologischer und sozialer Hinsicht. Deshalb meinen wir: Das Leitmotiv für die nächsten Jahre, für dieses Jahrzehnt muss eine nachhaltige Wirtschaft sein, eine Wirtschaft, die kohlenstoffarm ist, die ressourceneffizient ist.

Wir wissen, dass es auf der Welt keinen gerechten Zugang zu den Ressourcen gibt. Wir sehen, dass große Ländereien aufgekauft werden und in etlichen Ländern, auch in Afrika, die Gefahr besteht, dass die Menschen ihre Nahrungsmittel nicht mehr erzeugen können, weil es einen Landraub gibt. Das ist ein Phänomen, dem wir uns widmen müssen.

Wir sehen, dass es nicht überall einen Zugang zu Energie gibt. Zwei Milliarden Menschen haben keinen Zugang zu geordneter und regelmäßiger Energie – ein Riesennachteil für Entwicklung. Auch der Zugang zu Wasser ist weitläufig in der Welt nicht gleichmäßig verteilt. Ich will nur diese drei nennen. Es gibt auch noch andere Barrieren, wo Menschen einfach keinen Zugang zu den Ressourcen haben, weil sie arm sind, weil sie nicht privilegiert oder unterprivilegiert sind und dergleichen mehr.

Wir brauchen für eine nachhaltige Entwicklung auch eine Verlagerung der Steuerlast, die wir von den Menschen einfordern. Heute liegt der Großteil der Steuerlast auf der Arbeit, die verrichtet wird, und es ist klar: Die Steuerlast muss reduziert werden, von der Arbeit auf den Naturverbrauch, auf den Energieverbrauch. Ein großes Thema, bei dem wir auch die Finanzminister und die Wirtschaftsminister in unseren Mitgliedstaaten brauchen.

Ich will es abrunden: Diese Nachhaltigkeit braucht ein Engagement von der lokalen bis zur globalen Ebene. Die Zivilgesellschaft ist eine ganz wichtige Ressource. Die Menschen müssen mitmachen, und wir müssen sie einbinden. Der Staat hat seine Aufgabe, aber die Privatwirtschaft hat auch ihre Aufgabe. Wir müssen den privaten Sektor noch mehr dazu bringen, das Wissen, das Know-how für die Nachhaltigkeit einzusetzen. Auf der globalen Ebene brauchen wir schlichtweg eine bessere governance, wie man sagt, eine bessere Struktur, um diese ökologischen und Nachhaltigkeitstrends zu organisieren. In Rio wird auch darüber geredet, ob das UNEP in seiner heutigen Form ausreicht. Die Antwort ist klar: Nein. Wir brauchen bessere Strukturen auf globaler Ebene. Wir im Parlament hoffen, dass die EU mit einer Stimme spricht. Wir werden mit einer Delegation in Durban sein, und wir werden unterstützen, dass Europa hier wirklich eine Zielmarke setzt, dass wir Vorreiter sind: eine Agenda 2020 für eine nachhaltige Entwicklung auf diesem Planeten Erde.

  Andrzej Kraszewski, Urzędujący Przewodniczący Rady. − Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Panie Komisarzu! Panie Posłanki! Panowie Posłowie! Rzeczywiście jest tak, że w obecnej dobie rozwój zrównoważony to bodaj najważniejsze zadanie ochrony środowiska. Minęło już 20 lat i jesteśmy w przededniu bardzo ważnej konferencji, która właśnie w dwudziestą rocznicę tej pierwszej będzie starała się, po pierwsze, podsumować to wszystko, co zostało dokonane w dziedzinie rozwoju zrównoważonego. Po drugie, będzie starała się wytyczyć nowe kierunki działań po to, by ten rozwój uzyskać.

Na pewno każdy z Państwa, ale i bardzo wiele osób, które interesują sprawy ochrony środowiska, zadają sobie to samo pytanie, które usłyszałem w wypowiedzi pana przewodniczącego Leinena: Czy zrobiliśmy wszystko, by rozwój zrównoważony móc uznać na dobrym torze? Moja opinia jest nienajlepsza. Uważam, że aczkolwiek zrobiliśmy pewne istotne postępy, nie zrobiliśmy tego, co powinniśmy zrobić. Dlatego właśnie uważam, że Rada ma bardzo ważne zadanie, by również i tutaj Unia Europejska była liderem – tak jak i w innych dziedzinach –, i by wypracować ambitny plan i ambitne konkluzje na tę ważną konferencję, która odbędzie się w przyszłym roku.

Tematy tej konferencji to zielona gospodarka oraz zmiany instytucjonalne, które również są bardzo potrzebne. To nie wyczerpuje oczywiście kwestii zrównoważonego rozwoju, ale zielona gospodarka to jest to, co – mogę powtórzyć za panem posłem Jo Leinenem – jest absolutną koniecznością. Ile jeszcze nawet w krajach rozwiniętych mamy do czynienia z taką gospodarką liniową typu: wydobądź, przetwórz, sprzedaj, użyj i wyrzuć. Z tym trzeba skończyć. Nie stać Ziemi na to, by w ten sposób marnotrawić zasoby. To jest bardzo istotny element. Element nie tylko technologiczny, ale element wychowania nowego konsumenta. Takiego konsumenta, który będzie znał wagę zasobów, będzie znał wagę tego, co daje mu Ziemia, i będzie umiał to wykorzystać w ten sposób, by – po pierwsze – oszczędzić energię i surowce, po drugie, będzie wiedział, że powinien poddać to, co zużywa, recyklingowi. Temu wszystkiemu są poświęcone konkluzje, nad którymi w tej chwili pracujemy.

Chciałbym bardzo serdecznie podziękować Parlamentowi za to, że myśli również o tym, przyjmując swój dokument, który jest dla nas wsparciem w naszych pracach. To jest dla nas ważne, ponieważ dzięki temu ten dokument nasz będzie lepszy.

Kwestia zmian instytucjonalnych jest równie istotna, ponieważ uważamy, że obecna instytucja ONZ-owska - UNEP, w obliczu wyzwań, które stoją przed współczesnym światem, nie jest wystarczająca. Opowiadamy się za tym, by powstała wyspecjalizowana agencja ONZ-owska, która będzie miała przedyskutowany mandat i będzie mogła sprawniej działać na rzecz właśnie między innymi zrównoważonego rozwoju. To jest bardzo ważne.

To nie znaczy, że nie dotknęliśmy spraw społecznych, które są trzecim filarem rozwoju zrównoważonego. Ta konferencja, która odbędzie się w przyszłym roku w Rio, zajmuje się sprawą walki z ubóstwem. I to jest ogromnie ważne, ponieważ ten wymiar społeczny, z jednej strony, powinien przeciwdziałać nadmiernemu konsumeryzmowi, powinien przeciwdziałać temu rodzajowi gospodarki, która jest tym szczęśliwsza, im więcej człowiek konsumuje, ale również powinien mieć w opiece tych spośród nas, mieszkańców planety, którzy bardzo często nie mają podstawowych warunków do życia. Dlatego ta druga strona tej działalności również w tej konferencji jest bardzo ważna.

Panie Posłanki! Panowie Posłowie! Te rzeczy, które tutaj w skrócie omówiłem, będą zawarte w naszych konkluzjach, nad którymi teraz pracujemy. One w tej chwili są przedmiotem naszych prac - również kwestie finansowe. Muszę powiedzieć, że polska prezydencja uczyniła sobie z tych kwestii jeden z priorytetów i w ciągu następnych dwóch tygodni w Polsce organizujemy konferencję Rio+20, która będzie właśnie zajmowała się tymi sprawami, na której będziemy te kwestie dyskutować.

Jeszcze raz pragnę bardzo serdecznie podziękować za zaproszenie mnie na tę ważną sesję. Spełniam w ten sposób niejako swoją obietnicę, którą dałem podczas przesłuchania przed Komisją Ochrony Środowiska, że będę starał się często rozmawiać z Parlamentem, rozmawiać z posłami. I to jeszcze nie jest koniec. Bardzo dziękuję.

  Janez Potočnik, Member of the Commission. − Mr President, thank you for this opportunity to outline the main objectives for the European Union for the forthcoming United Nations Conference on Sustainable Development: Rio+20. As you have probably noticed, in his speech this morning, the President outlined Rio+20 as one of the major external action activities on which the Commission will focus next year.

I am also delighted that Commissioner Hedegaard is able to join me for this debate, particularly as she is a member of the United Nations Global Sustainability Panel and as I know that the resolution of this House particularly draws attention to the links with climate issues. I should also say that Commissioner Piebalgs is closely involved in the development of the European Union position for the summit, in view of the development and poverty eradication aspects.

Rio+20 is a unique opportunity for the world, and for the European Union, to advance its commitments on sustainable development through both themes which will be discussed there: firstly, the green economy in the context of sustainable development and poverty eradication and secondly, the institutional framework for sustainable development.

On the green economy, we need to be clear that this is a vehicle for delivering on sustainable development. It can secure growth and development and, at the same time, contribute to improving human well-being, providing decent jobs, tackling poverty and preserving natural capital. It offers opportunities for countries in all stages of economic development. Building on the Commission’s communication ‘Rio+20: towards the green economy and better governance’, adopted in June, we are now working towards a consolidated European Union position in time for the 1 November UN deadline for international input. Discussions with Member States are still ongoing.

Our objective should be to make sure that Rio+20 will give renewed political impetus to sustainable development through an ambitious vision, goals and tangible actions at both international and also national levels. Any such vision and goals will have to be backed with tangible action. On the green economy we propose to focus on the efficient and sustainable management of resources and natural capital: water, renewable energy, oceans, sustainable agriculture and fishing, and materials and chemical management. This reflects the approach we set out in the resource efficiency roadmap, as part of the EU 2020 Strategy, which the Commission adopted last week.

The enabling conditions for the transformation towards a green economy in these areas can be established through the right kinds of regulatory and market conditions, mobilising public and private financial resources and also investing in capacity building. We envisage that a green economy roadmap should map out all actions undertaken at international level with specific time frames to ensure commitment well into the future.

As a complement to international actions and commitments, national actions would depend on national circumstances and could be supported with measures such as best practice examples and policy guidelines. Examples of specific international actions include the strengthening and expanding of the European Union Water Initiative, including new agreements on the Law of the Sea, particularly in areas beyond national jurisdiction, and establishing an international regime on chemicals. To monitor progress it will be essential to develop indicators and a globally agreed system of economic, environmental and social accounting. Through such concerned actions the sustainable management of resources in key sectors such as water, energy, oceans and forests can become the thrust of future economic growth and global markets.

The sectors we propose underpin the livelihoods of many and are, particularly in developing countries, linked to basic subsistence. Access to water, food and energy are some of the basic human needs that must be met to alleviate poverty. Please do not imagine that resource efficiency is only a concern for developed countries. It is also of crucial importance for the sustainable development of developing countries.

Last but not least, to reinforce global sustainable development and environmental governance through institutional reform is also essential. Strengthening sustainable development governance could be achieved by the reinforcement of ECOSOC in the United Nations or the establishment of a Council on Sustainable Development. These are the potential ways forward and we need to enhance the UN Environment Programme, possibly by upgrading it into a specialised agency. As I stated clearly in the plenary of the European Economic and Social Committee last week, Rio will also have to establish means for greater participation of business and civil society. I absolutely hope and count on your strong support and your presence in Rio.

I would like to apologise that I will have to leave the House before we conclude the debate because I have to catch the flight to Amsterdam and Berlin. On Saturday morning I am flying to New Delhi in India. We will have the preparatory ministerial meeting for Rio+20, where we will discuss precisely the issues which we are discussing together today and a part of our agenda. I want us to show via the European presence that we want to be active in all stages and also on all levels.

Finally, as I mentioned, last week we adopted the resource efficiency roadmap, which I hope will be supported by the Council and the Parliament. Actually I do not doubt this after hearing both of the speakers before me, because many of the things which you both mentioned are indeed part of the substance of that resource efficiency roadmap. In a way it is also the roadmap to the green economy. So via that we would become a real, credible partner internationally, because we would show that we know how we have to clean up our own house in a way that shows how the work should be done in the future.

  President. − Commissioner Potočnik, I wish you good luck and success in New Delhi.

  Connie Hedegaard, Member of the Commission. − Mr President, thank you for the opportunity to share some views also from the side of global climate policy and how to position the European Union best in the run-up to the Rio Conference on Sustainable Development.

Firstly, let me share a few points from the work of the Global Sustainability Panel, established by Ban Ki-Moon with the very clear view that we should give some recommendations for the Rio+20 Conference. The Panel will have its last meeting in December and will publish its recommendations by the middle of January, in time hopefully to make an impact on the Rio+20 process.

Sustainable development as defined by the Brundtland Commission in 1987 and as agreed in Rio in 1992 was never truly realised. Patterns of growth and consumption are by and large the same as before. Unfortunately, emerging economies did not learn enough from the mistakes made by us, the developed countries – the principle of grow first and clean up later – but this cannot be a growth strategy for the 21st century.

Instead we need political leadership to set a new growth agenda: growth, yes – but the important question will be ‘what kind of growth?’ It must be a growth that includes environmental and social concerns at the same level as economic ones. New indicators of growth, way beyond GDP, are necessary. We need to measure well-being of people and preservation of nature, and of course this agenda must appeal equally to developed and developing countries.

The world must also move away from the old north-south paradigm. We must move towards a paradigm of mutual interdependence. Interdependence in a globalised world is a strong driver for change. It is linked to population growth and growing resource scarcity. Business as usual will take this planet beyond its natural boundaries with catastrophic effects. We need science to guide political decisions on all environmental boundaries. A call for urgency must come out of Rio.

The focus of the Panel’s work has been the interlinked nexus of energy, food and water, with climate change as an overarching theme. The world community has already been mobilised on climate change. Climate change is still there and is also there in the minds of the people. It is important that we do not change from one topic to another. It is still the overarching theme and how we address it – and that we address it globally – is still decisive for what kind of world we will have in this 21st century. So climate change must still be an overarching theme.

To the very relevant points made by Mr Potočnik I would just add two other points for emphasis, first on energy. Eliminating energy poverty is a precondition to eradicating poverty. In the panel we therefore consider targets for access to energy, for sustainable energy and for renewable energy sources. At the same time, the global energy system – supply, transformation, delivery and use – is the dominant contributor to climate change, representing around 60% of total current greenhouse gas emissions.

I am glad to see highlighted in the Parliament’s resolution that the transition towards a green economy requires a radical transformation of the energy sector. I think this is absolutely crucial and I actually believe this is one of the areas where hopefully Rio+20 can deliver a very specific recommendation that can lead to immediate action. This of course requires concerted and coordinated effort, but I think it is very important that we in Europe push in this direction.

Let me just mention a second point. Part of the reason for the inadequate progress on sustainability is evident: there is a significant market failure that we must correct, namely inadequate pricing. The negative consequences of the way we exploit nature and the environment are not usually visible or immediate. This must be corrected. Their externality and invisibility allows the end user often to remain ignorant of this kind of cost related to our growth, so the price signals to the markets and consumers today are flawed. To change this, people, corporations and governments must be made aware of the full effects of their choices. In other words, we need to price things in a way that reflects the true costs.

Internalisation of the external effects means factoring in the consequences, thereby making them a part of the decision-making process. This means introducing market-based instruments such as taxes, charges and emission trading, in order to give economic incentives to limit external effects.

I think this pricing issue should also be a very prominent issue for Rio+20. I think that with these things – access to sustainable energy and the pricing issue – among a lot of other recommendations in Rio, we could deliver something that would result in immediate action when we come back from Rio because, with many of the other things, we all know that it will take a very long time before we see them in the real world. Here are some tangible things that could lead to immediate action. I think it is very important also to focus on that.

  Karl-Heinz Florenz, im Namen der PPE-Fraktion. – Herr Präsident, meine Damen und Herren! Ich war 1992 in meinen jungen Jahren als Abgeordneter mit in Rio, und ich habe ziemlich genau verfolgt, was wir damals beschlossen haben, und was wir wirklich umgesetzt haben.

Herr Ratspräsident, Sie haben viele richtige Dinge gesagt, u.a. dass wir eine grüne Wirtschaft in Europa, aber auch weltweit vorantreiben müssen. Nur, Herr Kommissar, damit müssen wir in Europa anfangen. Wenn ich mir überlege, dass wir in den osteuropäischen Ländern noch munter den Müll auf die Deponie fahren, dass der Müll in anderen, etwas weiterentwickelten Ländern in die Verbrennungsanlagen kommt und dort leichtfertig verbrannt wird, dann müssen wir gute Beispiele setzen. Sie haben ja glücklicherweise auch angedeutet, dass wir eine dieser drei Säulen wirklich intensiv bearbeiten.

Die Frage der Armut ist vom Kollegen Leinen angesprochen worden. Ich möchte noch einmal auf das Dreigestirn von Sozialem, Wirtschaft und Umwelt eingehen. Das läuft bei uns und weltweit immer noch zu separat. Das sind so Züge, die laufen auf einer Schiene, und irgendwo gibt es einen Crash, und dann gibt es ein unglückliches Endergebnis.

Ich glaube, wir müssen die Kraft aufbringen, gemeinsam diese Züge parallel auf die Schiene zu setzen, um zu gemeinsamen Ergebnissen zu kommen. Dann gibt es auch diesen unnötigen Streit nicht. Wenn wir 2050 neun Milliarden Menschen auf dieser Erde haben, dann gibt es überhaupt keine Alternative zu Nachhaltigkeit. Und da liegt auch unsere westeuropäische Chance, nicht nur elegante Technologie zu entwickeln, sondern sie auch weltweit zu verkaufen. Das wäre eines meiner ganz großen Anliegen.

Frau Kommissarin, wenn man eine Wahl gewonnen hat, dann muss man gleich am nächsten Tag für die nächste Wahl kämpfen. Und so müssen wir das auch bei der UNO machen. Wir haben immer wieder darüber geredet, dass uns die Strukturen nicht gefallen. Da haben Sie Recht. Das ist ja in Europa auch so, und darüber haben wir gerade heute Morgen umfangreich darüber diskutiert. Die Strukturen bei der UNO sind ja ganz nett, aber funktionsuntüchtig.

Wir müssen gleich nach dieser Konferenz damit anfangen, die Strukturen zu verändern, und wir müssen uns irgendwann einmal von diesem Einstimmigkeitsprinzip abwenden. Wir haben ja gerade heute Morgen hier gehört, dass diejenigen, die für so etwas kämpfen, sehr häufig nichts Gutes im Sinne haben.

IN THE CHAIR: GILES CHICHESTER
Vice-President

  Vittorio Prodi, a nome del gruppo S&D. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, la risoluzione sul vertice Rio+20 punta i riflettori sul principio cruciale dell'equità.

Un'equità su scala globale internazionale che assicura ai paesi in via di sviluppo il diritto al loro sviluppo; un'equità intergenerazionale che non faccia pagare a chi verrà dopo di noi il prezzo delle nostre decisioni; un'equità che diventa così autentica solidarietà e vettore per un nuovo sviluppo sostenibile. Dobbiamo rifiutare la vecchia concezione di tre pilastri indipendenti – quello economico, quello sociale e quello ambientale – e riconoscere invece la natura interdipendente di tali elementi perché sono indivisibili.

Definire le condizioni per uno sviluppo davvero sostenibile richiede non solo che sviluppiamo nuovi standard, come il progetto oltre il prodotto interno lordo, ma anche che garantiamo il coinvolgimento attivo di tutte le parti a tutti i livelli di governance. È proprio focalizzando sull'indivisibilità di equità, solidarietà e governance globale che potremo liberarci dello schermo delle false libertà e ritornare a modelli societari centrati sulla persona e sul bene comune.

Rio+20 è dunque un appello ad un'etica alta e in tale contesto acquistano valore le proposte che il Parlamento europeo presenta, sia sul piano finanziario che su quello meramente tecnologico: dalla tassa sulle transazioni finanziarie internazionali, al supporto di progetti per la salvaguardia dell'ambiente, con l'orizzonte più ampio di una riforma fiscale globale che sposti la tassazione dal lavoro all'uso delle risorse; dalla valutazione dell'impatto che la produzione dei biocarburanti può avere sull'approvvigionamento alimentare e sulla biodiversità, con l'accento sulla valutazione globale dell'impatto tecnologico sull'ambiente e le società.

Le nostre proposte intendono preparare il terreno ad una conferenza internazionale che segni davvero una svolta politica nella pianificazione dello sviluppo del pianeta.

  Gerben-Jan Gerbrandy, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, I would like to start by thanking the Commissioners and the Minister for their constructive contributions to this debate. I will not go back twenty years like Karl-Heinz Florenz, but rather I want to take you back 400 years when William Shakespeare wrote his famous words ‘to be or not to be’. I believe that a contemporary and more economically-oriented Shakespeare could now write ‘to be sustainable or not to be at all’. Because that is the question.

The world is currently developing towards a green economy; an economy where sustainability is a key condition for being competitive. Leading companies are aware of this and are investing in that vision, but unfortunately most companies still consider sustainability as something which costs a lot of money.

For that reason, Rio+20 comes at the right moment. It is a huge opportunity to show the world that being efficient with resources, emitting less and investing in green technology does pay off. Let Rio+20 be a worldwide wake-up call and not only involve the business community but let them commit themselves to the objectives of the green economy.

But that is the ‘green economy’ side of the Summit; what about the other top issue: a constitutional framework, governance, or politicians? Are they working along these same lines? No. Just watch the presidential debates in the US for five minutes, and it is rather painful to see how science is put aside for short-term political reasons.

I am afraid that governments speaking in quite general terms do not deliver on what they agree to do in international agreements, but is a clean environment and the conservation of species not a universal right just like human rights? Of course it is; that is why I strongly endorse the establishment of an international environmental court. It sends a clear message out into the world that environmental issues are trans-boundary and should be dealt with as such.

Shakespeare’s Hamlet is not particularly known for its happy end, but if we are ambitious for Rio+20 the contemporary Shakespeare I started with will have the opportunity to find a happy end in his new play.

  Julie Girling, on behalf of the ECR Group. – Mr President, may I say how happy I am to see you in the chair; it is the first time I have had the pleasure.

Marking 20 years since the Rio Earth Summit of 1992, this is a timely opportunity to assess our approach to international dialogues on the environment and development. We need to ask ourselves if we are moving in the right direction. Rather than producing a wish list of outcomes based on the triumph of hope over experience, we need to accept the pace of development and find ways of mitigating its effects.

I would like to resist the temptation to grandstand on the bigger issues today and confine myself to talking about the resolution which we have in front of us, because there are a number of blind alleys that we can stray down. Firstly, nuclear energy. The Fukushima tragedy must not be used as a modern-day Trojan horse to push the anti-nuclear rhetorical agenda. Nuclear energy is an essential part of the energy mix. Yes, let us insist that future facilities are not situated in areas of seismic activity, but this is not an excuse for asking for a ban.

I would also like to mention GMOs. To suggest that they are not sustainable development is disproportionate. I am fully aware of the various arguments put forward by anti-GMO lobbies and pro. I know there are very strong feelings in Member States, but there are currently GMO crops authorised for use in the European Union, and it would be entirely wrong to label them as unsustainable and to promote organic agriculture only in this resolution.

Finally, the call for a financial transaction tax. We hear it almost every day; we heard it again this morning from the President of the Commission. It is fast becoming the panacea for all our woes. This is not realistic. With the current economic conditions, we need to think much more carefully. I welcome the Commissioner’s outline and look forward to more detail on that subject.

This is a non-legislative resolution. If it is read by the UN, it will merely serve to send out mixed signals ahead of our Member States’ negotiations. Let us resist the temptation to unnecessarily politicise, stick to a script we can all subscribe to, and get on with making a real difference.

  Sandrine Bélier, au nom du groupe Verts/ALE. – Monsieur le Président, Monsieur le Représentant du Conseil, Madame la Commissaire, Monsieur le Commissaire et chers collègues, le contexte de préparation du quatrième Sommet de la Terre est difficile. Bien sûr, il nous appartient de faire face à la crise financière et économique que connaît la zone euro. Mais une crise n'en chasse pas une autre et elles sont souvent liées. Eh oui, la crise de la dette ne touche pas seulement la Grèce et les finances européennes. La crise n'est pas que financière. C'est aussi une crise sociale et écologique à laquelle nous devons mettre fin.

Nous sommes aujourd'hui en déficit écologique. Nous avons commencé à entamer notre crédit il y a quarante ans et depuis, la dette se creuse. Les inégalités se renforcent, les agios grossissent chaque année: dérèglements climatiques, déforestations, effondrement des stocks de poissons, perte de la biodiversité en sont les signes les plus flagrants. Une seule solution pour l'humanité: régler sa dette. Et pour ce faire, il appartient aux responsables de ce monde d'agir solidairement, maintenant, dès 2012, pas dans dix ans.

Je crois que l'Union européenne a un rôle primordial à jouer et que le quatrième Sommet de la Terre à Rio, en juin 2012, est le cadre idéal pour prendre de nouveaux engagements, pour changer nos modèles de développement économique. Pour une nouvelle économie verte. Oui à une économie moins consommatrice des ressources, plus équitable, et qui s'inscrirait dans la soutenabilité écologique et la justice sociale. Oui à de nouveaux indicateurs allant au-delà du PIB. Oui au principe de bioconditionnalité, mais non à la marchandisation et à la privatisation des biens communs. Non à la reproduction des modèles qui nous ont conduits là où nous en sommes aujourd'hui.

Et puis, oui à un statut international des réfugiés environnementaux. Oui à plus de responsabilité, de justice et de démocratie environnementale. Nous, élus responsables, vingt ans plus tard, qu'avons-nous à répondre à Severn Suzuki? Quelle réponse donnerons-nous si un autre enfant se lève à Rio en juin 2012 et nous exprime sa peur de l'avenir, son incompréhension face aux inégalités régnant sur la planète et nous implore d'agir avant qu'il ne soit trop tard?

La résolution que nous voterons demain est un des éléments de la réponse. Cette résolution, telle que votée par la commission de l'environnement de ce Parlement, est une position ambitieuse, volontaire et responsable. Et j'appelle mes collègues à ne pas l'affaiblir. J'appelle la Commission et le Conseil à lui donner la portée qu'elle mérite au plus haut niveau, pour un développement soutenable à l'échelle mondiale.

(Applaudissements)

  Oreste Rossi, a nome del gruppo EFD. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, la Conferenza delle Nazioni Unite sullo sviluppo sostenibile è la continuità dei vertici mondiali precedenti e riprende peraltro i contenuti del Vertice del Millennio delle Nazioni Unite tenutosi nel 2000 e, nella fattispecie, gli Obiettivi di sviluppo del millennio.

Ritengo che l'economia sostenibile rappresenti un'opportunità di crescita per le imprese europee, a condizione che si pongano obiettivi realistici e realizzabili, evitando un aumento ingiustificato dei costi di produzione che le esporrebbe alla concorrenza di paesi non sottoposti agli stessi vincoli.

È fondamentale che l'Unione europea riesca a mettere in atto una strategia internazionale efficace per fare in modo che le normative europee in campo ambientale, che sono attualmente tra le più rigorose a livello mondiale, siano adottate anche dai paesi terzi, attraverso impegni comparabili e vincolanti. Questo obiettivo è prioritario per garantire alle imprese europee un level palying field che consenta loro di rimanere sul mercato e di essere competitive a livello globale.

A tal fine riteniamo che la leva principale sulla quale si dovrebbe insistere con un maggiore approccio strategico sia il rafforzamento delle partnership internazionali per la promozione e la diffusione delle tecnologie sostenibili e a basso impatto ambientale nei paesi emergenti e nei paesi in via di sviluppo.

È indispensabile, nel caso non si raggiunga un accordo globale, che l'Europa non possa e non debba impegnarsi in modo unilaterale, pena il fallimento del sistema imprese. Un'arma di pressione nei confronti dei paesi terzi che non vogliono impegnarsi per un futuro ecocompatibile è l'imposizione di dazi alle frontiere, proporzionali alla valutazione del vantaggio economico che essi ricavano dal loro mancato impegno.

  Kartika Tamara Liotard, namens de GUE/NGL-Fractie. – De resolutie Rio+20 toont ambitie op het gebied van duurzame ontwikkeling, met misschien wel als belangrijkste punt de afstand die genomen wordt van kernenergie. Het is zaak dat het Parlement zich nu uitspreekt tegen deze tikkende tijdbom. Het is niet de vraag óf kernenergie de wereld naar de knoppen zal helpen, maar wannéér. Dat is begin dit jaar wel weer gebleken tijdens de verschrikkelijke ramp in Fukushima en nog geen twee weken geleden, veel dichter bij huis, in Frankrijk. Veel collega's zijn hiervan geschrokken en ik hoop dat ze morgen daar ook naar stemmen. De energievraag is groot, maar milieu en sociale stabiliteit vernielen met kernenergie is zeker niet de oplossing.

De Rio-resolutie pleit verder voor minder ontbossing, vooral in Latijns-Amerika. Daarover heb ik een opmerking. Vóór wij Brazilië en omliggende landen kunnen aanspreken op de kap van regenwouden, moeten wij zelf in Europa actie ondernemen. Die regenwouden worden in grote mate gekapt om soja te verbouwen voor de Europese markt. Europa is medeverantwoordelijk voor massale ontbossing in Latijns-Amerika en moet de import van deze 'regenwoudsoja' aan banden leggen, anders kunnen we Brazilië en omliggende landen volgend jaar onmogelijk aanspreken op de verwoesting van hun regenwoud.

De resolutie spreekt zich ook uit tegen GGO's en dat juich ik van harte toe. Maar Europa heeft dit jaar eerder zelf verzuimd om een totaal verbod op GGO's in te stellen. Net als bij de regenwouden geldt hier: een beter milieu begint bij jezelf.

Tot slot waterbeheer. Schoon drinkwater is een mensenrecht. Drinkwatervoorziening moet in publieke handen blijven. Ik hoop dat we dat morgen als volksvertegenwoordigers nog een keer bevestigen. Ik vertrouw erop dat het Europees Parlement morgen de ambities van de Rio-resolutie bevestigt en ik vraag hetzelfde van de Raad en de Commissie.

De spreker is bereid een "blauwe kaart"-vraag te beantwoorden (artikel 149, lid 8, van het Reglement)

  Romana Jordan Cizelj (PPE). - Kolegico bi rada vprašala, katero grozovito tragedijo v zvezi z jedrsko energijo v Franciji je imela v mislih in kaj misli, da je realističen scenarij, če bomo v Evropskem parlamentu zahtevali, da se odrečemo jedrski energiji. Kako lahko na tak način zagotovimo večjo varnost in trajnostni razvoj ljudi v svetu?

  Kartika Tamara Liotard (GUE/NGL). - Ik heb het laatste deel van de vraag niet helemaal gehoord, maar er zijn in Frankrijk twee weken geleden ongelukken gebeurd met een opslag. Daarbij zijn werknemers besmet geraakt en zijn er verschrikkelijke ongelukken gebeurd. Nu moeten we niet doen alsof er niets aan de hand is. Kernenergie heeft heel grote gevaren, dat hebben we ook gezien in Japan. Dat leidt tot sociale en milieu-instabiliteit. Daar moeten we niet mee doorgaan. Er zijn voldoende andere duurzame oplossingen waarbij we geen kernafval hebben, die we in Europa verder kunnen inzetten. Daar moeten we hier mee beginnen, zodat we ook naar andere landen toe onze ambities kunnen waarmaken.

De spreker is bereid een "blauwe kaart"-vraag te beantwoorden (artikel 149, lid 8, van het Reglement)

  Димитър Стоянов (NI). - Понеже аз разбрах края на въпроса на предишната депутатка и ще опитам да го задам, така че да ви е по-ясно. Ако утре решим да забраним ядрената енергия и затворим всички ядрени електроцентрали в Европа и забраним строителството на нови, от къде ще дойде енергията, която ще загубим от ядрените електроцентрали? С какво предлагате да я заменим тази енергия?

  Kartika Tamara Liotard (GUE/NGL). - Als we alle miljarden aan subsidies die gaan naar vernieuwingen op het gebied van kernenergie zouden steken in echte ontwikkelingen op het gebied van duurzame energie, met behulp van water, zon en wind, zouden we veel verder komen dan steeds maar weer te investeren in kernenergie en die in stand te houden. We moeten kijken naar echt duurzame vormen van energie.

  Nick Griffin (NI). - Mr President, for some years now climate realists like me have struggled to understand what lies behind the man-made global warming hoax which will be further exploited at Rio+20.

Various theories have been put forward. Post-1989, it gave the far left a new stick with which to beat the West. Maurice Strong and the United Nations saw it as a way of promoting one-world government. It has handed carbon traders and wind factory profiteers a taxpayer-funded blank cheque. But none of the above explains the hitherto puzzling role of big oil and neo-con foundations in funding the environmentalist protest groups which have led the climate-change and anti-nuclear propaganda offensives.

Now, however, their real agenda is coming to light. Phoney green hysteria has blocked the potential for nuclear and coal electricity to power our civilisation in the post-peak oil world. This gap allows those who will profit from gas fracking to say that we have no choice but to exploit this environmentally disastrous energy source. Of course we have no choice, because their useful idiot Greens have denied us the other alternatives.

So now we face a fracking gold rush in, among other targets, Lancashire, Wales, southern England, France and Poland, where George Soros has just won an almost exclusive licence to loot and pollute almost the entire country. The neo-cons and globalists are also excited about the potential of fracked gas to advance their geopolitical agenda of reducing the influence of Russia and destabilising the Arab world.

Climate change never was about drowning polar bears. It was always about big business profit and elite power.

  Richard Seeber (PPE). - Herr Präsident! Ich glaube, das Papier, das wir vorliegen haben, ist ein sehr ausgewogenes. Aber ich möchte auch meiner Enttäuschung darüber Ausdruck verleihen, dass wir hier offensichtlich eine Nukleardebatte führen. Mit oder ohne Kernkraft, das ist nicht das Problem, unter dem die Welt leidet. Also lassen Sie uns die wahren Probleme ansprechen und nicht darüber diskutieren, ob wir Kernkraft brauchen oder nicht.

Ein wirkliches Problem ist das Wasser. Wir haben auf der Erde zwar 70 % Wasser – es heißt ja auch, die Erde ist der blaue Planet – es sind aber nur 3 % davon effektiv als Süßwasser verfügbar. Um das bildlich zu machen: Dieser Teil des Parlaments hier wäre die Landmasse, der restliche Teil hier wären die Ozeane, aber nur eine Sitzreihe hier hinauf ist wirklich das Süßwasser, um das konkurriert wird.

Es ist ein Faktum, dass bereits heute 1 Milliarde Menschen ohne Wasser sind. Es ist auch ein Faktum, dass der Wasserverbrauch doppelt so schnell steigt wie die Weltbevölkerung. Das ist eine der großen Herausforderungen, vor der wir stehen.

Vor allem vergessen Sie nicht, dass derzeit der Wasserbedarf hauptsächlich aus fossilen Reserven genutzt wird. Das heißt, wenn diese Reserven nicht mehr aufgefüllt werden, sind sie verloren. Um Ihnen ein Beispiel zu geben: In Peking beispielsweise fällt der Wasserspiegel täglich um einen halben Meter. Ich glaube, das zeigt eigentlich sehr anschaulich, wie stark der Druck auf diese Reserve ist.

Wir müssen hier wirkliche Antworten geben, und diese Antworten müssen sowohl angebotseitig als auch nachfrageseitig sein. Nachfrageseitig ist sicher die Landwirtschaft sehr gefordert. Sie verbraucht derzeit weltweit ca. 93 % des verfügbaren Wassers, aber 50 % dieses verfügbaren Wassers gehen einfach durch Leitungen, durch Kanäle, durch Verdunstung verloren. Hier müssen wir durch moderne Technologien ansetzen. Ebenso der tägliche Konsum: Nachhaltig wären ca. 25 Liter Wasser pro Tag, wie es in Südafrika beispielsweise verbraucht wird, in Europa verbrauchen wir ca. die zehnfache Menge. Darum sollten wir hier auch überlegen, was wir machen können.

Aber auch angebotsseitig sind wir gefragt, d. h. wir müssen überlegen, wie wir Wasser durch moderne Technologien verfügbar machen können. Lassen Sie uns hierin zusammenarbeiten, und bitte konzentrieren wir uns auf die wahren Probleme und nicht auf die Frage Kernkraft, ja oder nein.

  Judith A. Merkies (S&D). - Voorzitter, commissaris, twintig jaar geleden werd er met veel hoop gereageerd na Rio. Met minder hoop gaan we eigenlijk deze Rio twintig jaar later in. De vraag is dus: hoe brengen we die hoop terug, de hoop dat er, ondanks de steeds schaarser wordende grondstoffen en de ecosystemen die onder druk staan, toch welvaart mogelijk is? Daar hebt u en uw collega Potočnik verschillende voorstellen voor gedaan. Maar het hele probleem is: hoe maak je dat op wereldniveau concreet?

We hebben allemaal mooie visies en mooie plannen en u hebt een hele goede voorzet gedaan. Alleen de vraag is: welke concrete doelen wilt u halen in Rio? Is dat een nieuw orgaan? Is dat een nieuw regeling voor, zoals men dat noemt, het internaliseren van externe kosten, dus het opnemen van milieu- en sociale kosten in de prijs van producten? Hoe wilt u dan die afspraken maken? Zit de WTO en de G20 ook aan tafel?

Water is natuurlijk een heel serieus probleem en daar vallen afspraken over te maken. Alleen, hoe gaat u dat doen en waar gaat het precies om, want water laat zich heel moeilijk over de aarde verschuiven. Maar natuurlijk is het gebruik van water over de hele aarde een heel belangrijke discussie. Alleen, blijven we daar in discussie steken of komen er concrete maatregelen?

Op de site van Rio+20 worden door allerlei organisaties fantastische aanbevelingen gedaan over wat wij allemaal kunnen doen of wat wereldleiders zouden moeten doen. Wat gaat de Commissie daarmee doen en hoe geven we gestalte aan een standaardplatform? Ik wil eindigen met een quote die ook mijn collega heeft gebruikt. Oscar Wilde zei ooit: "The world is an oyster but I used the wrong fork". Hoe gaan we de juiste vork gebruiken en die parel vinden?

  Jean-Luc Bennahmias (ALDE). - Monsieur le Président, comme l'indique le Programme des Nations unies pour l'environnement, le concept d'économie verte est complémentaire du concept de développement durable. Il n'est pas destiné à le remplacer. Avec cette résolution, nous affirmons qu'il s'agit de mettre enfin l'économie au service du développement durable, et non pas de déléguer la gestion de la crise écologique aux multinationales et institutions financières.

On ne peut plus se contenter d'appeler à la mise en place de nouveaux mécanismes de marché et de nouvelles technologies. Le pilotage et la transition vers une économie verte se fonderont nécessairement sur la prise en compte des externalités et sur de nouvelles approches de la performance économique. De nouveaux indicateurs complémentaires du PIB propres à mesurer le progrès des sociétés, dans le sillage des travaux de la commission présidée par Amartya Sen, Joseph Stiglitz et Jean-Paul Fitoussi, devront donc être discutés à Rio.

Pour une meilleure gouvernance, il faut faire du Programme des Nations unies pour l'environnement une institution des Nations unies à part entière. Il faut qu'on arrive aussi à créer cette organisation mondiale de l'environnement dont on parle depuis trop longtemps, une organisation à laquelle il faudra annexer un tribunal pénal international chargé de juger les infractions graves à l'environnement. Il faut aussi associer pleinement la société civile. De ce point de vue, le Comité de la sécurité alimentaire mondiale constitue un très bon modèle de gouvernance. Que Rio+20 débouche sur un mandat pour négocier l'élaboration d'une convention internationale sur l'évaluation des technologies sera une des demandes phares de la société civile. Cela me paraît être un point crucial et j'enjoins le Conseil de mentionner ce point dans ses conclusions.

En effet, différentes technologies ont différentes conséquences environnementales, mais aussi sociales et économiques, voire géopolitiques, qu'il conviendrait d'évaluer. Allons-nous laisser de puissantes technologies telles que la biologie synthétique ou la géo-ingénierie se développer sans aucun contrôle? Une telle convention sur l'évaluation des technologies serait tout à fait conforme aux pratiques et aux lois européennes. Il y a urgence. Il est plus que temps de passer au stade des décisions et des réalisations.

  Peter van Dalen (ECR). - (begin buiten bereik van de microfoon) komen er allerlei thema's aan de orde. Ik pak er vandaag één specifiek uit: het thema van de overbevissing. Dat gaat echt de verkeerde kant op. Op het ogenblik wordt ongeveer tachtig procent van alle vissoorten overbevist, waardoor er allerlei soorten dreigen te verdwijnen. Ik denk dat juist als het over de wereldzeeën gaat, we daarover afspraken moeten maken, want we vissen allemaal uit dezelfde vijver. Die afspraken moeten gaan over duurzaam visserijbeheer, dat wil zeggen, dat erop toegezien wordt dat de visbestanden op peil kunnen blijven en dat er gebruik wordt gemaakt van vangsttechnieken waardoor de zeebodem gespaard blijft en de bijvangst vermindert. Veel mensen zijn werkzaam in de visserijsector en ongeveer een kwart van de wereldbevolking heeft vis als belangrijkste voedselbron. Daarom, Voorzitter, niet een quotetje van een ander, maar een quotetje van mijzelf: als wij in Rio het tij niet keerde, is de schade onherstelbaar.

  Satu Hassi (Verts/ALE). - Arvoisa puhemies, hyvät kollegat, Riossa kylmän sodan juuri päätyttyä toiveet olivat korkealla kehityksen kääntämisestä kestävälle tielle, mutta tulokset esimerkiksi ilmastonmuutoksen hillinnässä ja biodiversiteetin suojelussa ovat jääneet aivan liian vähäisiksi.

Kymmenen vuotta myöhemmin Johannesburgissa EU nosti esille resurssitehokkuuden. Valitettavasti emme tässäkään asiassa ole kyenneet näyttämään riittävän hyvää esimerkkiä.

Nyt on kulunut melkein kymmenen vuotta Johannesburgista ja 20 vuotta Riosta, mutta komission tuoreessa tiekartassa resurssitehokkaasta Euroopasta luvataan edelleen lähinnä konsultaatioita. Siinä esitetään kaikki oikeat perustelut, kaikki oikeat yleisluonteiset tavoitteet, muttei vieläkään konkreettisia tavoitteita lainsäädännöstä puhumattakaan.

Meidän pitää pystyä parempaan. Kuulumme kuitenkin siihen pieneen osaan ihmiskuntaa, joka käyttää maailman resursseja paljon yli oikeudenmukaisen osuutensa.

  Derek Roland Clark (EFD). - Mr President, the Rio +20 Earth Summit 2012 sounds important – but is it really? The Socialist one-world agenda has been having a hard time of it of late. Global problems require global solutions: sounds good. But global governance through scare stories about man-made global warming has fallen flat. People in the UK, US and China are hugely disbelieving. Everybody knows that CO2 is not the cause of the ice ages coming and going. So how can a little extra CO2 be a problem now, whether or not it causes a little extra global warning? Is not a little warming a good thing? Would anyone here really prefer icebergs in the Channel and polar bears in Brussels?

The same goes for the even more vague scare stories that have been peddled using meaningless rhetoric since Rio twenty years ago. No one knows what sustainable development really means – and who would want unsustainable development anyway? The environmentalists’ ‘ban everything accept windmills’ attitude is going to send us back to the Middle Ages unless we put a stop to it.

You are calling in this document for tangible actions and accountable targets, but of course that is all just Soviet five-year plans all over again. It is about time we recognised these failed Communist policies for what they are and go back to the honest free-market approach which creates wealth for all by innovation and hard work, not by endless interfering and political tinkering.

(The speaker agreed to take a blue-card question under Rule 149(8)).

  Karl-Heinz Florenz (PPE). - Herr Präsident! Es scheint mir zwecklos zu sein, aber eine Einladung möchte ich an ihn aussprechen. Ich habe ihn noch nie in den Beratungen über Rio oder über andere große weltweite Konferenzen gesehen, aber immer hier im Plenum reden gehört.

Ich möchte Sie wirklich bitten, Herr Kollege, kommen Sie doch einmal in den Ausschuss. Setzen Sie sich mit uns auseinander, offerieren Sie uns Ihre Angebote, und dann reden wir mit Ihnen weiter über die Wortmeldungen. Mit dem Wortbeitrag, den Sie gerade geliefert haben, kann man überhaupt nichts anfangen.

  President. − I think the question was: have you attended any Rio summits?

  Derek Roland Clark (EFD). - Mr President, I have not and judging by the last, not the last Rio, but the last one in Copenhagen, I am glad I did not. It was a complete failure from beginning to end.

  Sophie Auconie (PPE). - Monsieur le Président, Madame le Commissaire, Monsieur le Représentant du Conseil, chers collègues, depuis le Sommet de la Terre de 1992 à Rio, le concept du développement durable entre, chaque jour un peu plus, dans les habitudes des habitants de cette planète et, notamment, de nos concitoyens européens.

Je voudrais dire combien je suis d'accord avec M. Kraszewski et avec Jean-Luc Bennahmias. Oui! il faut renforcer le Programme des Nations unies pour l'environnement par une agence de l'ONU, voire, créer une nouvelle organisation mondiale de l'environnement ayant de véritables moyens d'agir. En attendant, je me félicite de l'ambition qu'a l'Union européenne, portée par ce Parlement, de jouer un rôle moteur dans les discussions futures et, notamment, celles prévues en juin 2012 à Rio.

J'approuve ainsi les grandes lignes de la résolution élaborée par la commission de l'environnement et je voudrais remercier mon collègue Florenz pour sa patience à mon égard.

Cependant, un point m'inquiète particulièrement: comme vous le savez, l'article 194 du traité sur le fonctionnement de l'Union européenne dit, extrêmement clairement, que le choix du mix énergétique est une compétence nationale et uniquement nationale. Certains collègues n'accordent, apparemment, aucune valeur au traité et voudraient que l'Union européenne demande, subitement, au monde entier de sortir du nucléaire; ceci, alors même que certains pays, en son sein, sont producteurs d'énergie nucléaire et que d'autres, encore, en sont de grands consommateurs.

Nous ne serons crédibles que sur des perspectives réalistes. Pour moi, si le Parlement s'engage dans cette voie et s'apprête à lancer ce type de message au monde entier, je ne pourrais, malheureusement, donner ma voix à la résolution mise au vote demain.

Madame le Commissaire, le développement durable est un développement qui répond aux besoins des générations du présent, sans compromettre la capacité des générations futures à répondre aux leurs.

L'énergie nucléaire contribue directement à ce développement durable en étant l'une des énergies les moins émettrices de CO2. Dès lors, pour moi, il est clair que la réponse à Fukushima doit être d'assurer un niveau optimal de sécurité nucléaire et de promouvoir cette exigence au niveau international. Des normes de sécurité plus élevées et mieux contrôlées, en toute transparence, voilà ce dont nous avons besoin!

  Rovana Plumb (S&D). - Mr President, I would like to congratulate the Commissioners and the Minister speaking on behalf of the Polish Council for their contributions, and I would also like to thank Mr Leinen who is the author of this resolution. Now I shall speak in my mother tongue, Romanian.

Consider că rezoluţia este una care exprimă o poziţie puternică a Parlamentului European şi ea trebuie să fie valorificată. Sigur că suntem angajaţi cu toţii în dezvoltarea durabilă şi măsurile necesare pentru a asigura generaţiilor prezente, dar şi generaţiilor viitoare, un viitor sigur şi corect. Şi cred că trebuie să punem accentul pe accesul corect şi echitabil la resursele naturale pentru că acesta este o condiţie esenţială pentru dezvoltarea durabilă, pentru eradicarea sărăciei dar şi a protecţiei mediului. Conceptul de economie ecologică, aşa cum a spus şi domnul ministru Krashevski, este un concept care trebuie luat în considerare la nivel mondial, iar Uniunea Europeană trebuie să-şi păstreze rolul de lider în asumarea şi respectarea angajamentelor la nivel internaţional, în special pe schimbările climatice, subliniind potenţialul de investiţii în noi tehnologii, în industrii nepoluante, în tehnologii curate ca şi motor de creştere economică durabilă, de creare de locuri de muncă şi de protejarea mediului. De asemenea, dialogul social este o condiţie esenţială pentru a asigura dezvoltarea durabilă.

  Struan Stevenson (ECR). - Mr President, we must take great care that we adopt a strategy for greening of the economy that supports policies that in fact achieve those objectives, and not policies that achieve the exact opposite.

In Scotland right now we have set targets of 100% energy from renewables by 2020. The Scottish Government has stated that it will not allow new nuclear power stations to be built, but rather it will race ahead with a mad dash for renewables based mainly around onshore and offshore wind, tidal and wave energy. But these projects are being funded by a sea of subsidies paid by the poor beleaguered consumers. What we are witnessing is a dramatic transfer of money from the poor to the rich and from the consumers to the wealthy estate owners and power companies. Scotland’s consumers have recently seen their bills go up by between 10% and 20%. In July the Department of Energy in Whitehall revealed that rising bills have pushed 5.5 million households into fuel poverty. That is one-fifth of British homes. The most vulnerable people in society will be forced to make the choice between food or fuel.

This is a scandal of unparalleled proportions, but it is one of the unintended consequences of pursuing a policy of greening the economy, which is in fact driving people into poverty rather than eradicating it. Nor can such a policy be described as sustainable when wind turbines only provide energy for around 22% of their working life. They do not work when there is no wind and they have to be switched off when there is too much wind. So every megawatt of installed wind capacity has to be backed up with a megawatt of installed baseload which, in the case of Scotland where no nuclear power will be allowed in the future, means a heavy reliance on high CO2-emitting gas or coal plants. A green economy is worth striving for, but not at any cost.

  Bas Eickhout (Verts/ALE). - Voorzitter, twintig jaar na de vorige duurzaamheidstop in Rio de Janeiro zijn we eigenlijk nog niet heel veel verder gekomen. Biodiversiteit neemt wereldwijd nog steeds af. De broeikasgassen nemen toe. De oceanen worden nog alsmaar verder leeggevist. De verdroging neemt toe.

Is onze economie dan zoveel beter? We merken nu met de economische crisis de gevolgen van de financiële luchtbellen waarop wij onze economie hebben gebouwd. Rio de Janeiro betekent dus dat we zowel ecologische als economisch van koers moeten veranderen. En zoals vaker het geval is, hier in deze zaal zijn we het allemaal met elkaar eens. Minister Kraszewski wil een groenere economie, commissaris Hedegaard, commissaris Potočnik, allemaal zijn ze voor die groenere economie. Maar willen we geloofwaardig zijn, dan zullen we dat ook zelf echt moeten doen en het goede voorbeeld moeten geven. Waar is Polen als we het hebben over een ambitieuze klimaatagenda? Dan horen we niets over de groene economie. In het landbouwbeleid, wanneer komt die echte vergroening? In het visserijbeleid, gaan we dat leegvissen nu echt aanpakken? Als we het hebben over Rio de Janeiro, moeten we ook echt zelf, als Europa, het goede voorbeeld gaan geven.

  Jaroslav Paška (EFD). - Od prvej konferencie Organizácie Spojených národov o životnom prostredí už uplynulo takmer dvadsať rokov, čo je dosť dlhá doba na to, aby sme dokázali zodpovedne posúdiť, čo sme za tieto roky pre ekologicky udržateľný život na Zemi urobili. Je to dosť dlhá doba aj na to, aby sme si dokázali kvalifikovane stanoviť nové úlohy a ciele na ďalšie roky.

Nadchádzajúca konferencia OSN o udržateľnom rozvoji Rio+20 sa má orientovať na dve hlavné témy. Prvá sa bude venovať ekologickému hospodárstvu v kontexte udržateľného rozvoja a odstraňovania chudoby a druhá inštitucionálnemu rozvoju a rámcu trvalo udržateľného rozvoja. Táto konferencia môže byť dôležitým impulzom na prechod k celosvetovému ekologickému hospodárstvu. Musíme sa však usilovať o to, aby sme pre ňu pripravili efektívne mechanizmy na dlhodobý prenos jej záverov do každodenného života. Pre zaistenie vízie a cieľov samitu bude treba pripraviť dobrý realizačný plán pre „zelené“ hospodárstvo, ktorý bude definovať rozsah medzinárodných, regionálnych a národných krokov a opatrení, s merateľnými ukazovateľmi a cieľmi dosiahnutého pokroku. Na prípravu takéhoto plánu – akejsi cestovnej mapy ekologického hospodárstva – by sme mali využiť čas, ktorý nám ešte ostáva do rokovania samitu Zeme Rio+20 v júni 2012.

  Bogusław Sonik (PPE). - Panie Przewodniczący! Koledze Eickhoutowi chciałbym powiedzieć, że zapraszam go do Polski, bo ja żyję tam od kilkudziesięciu lat i nie widziałem wysychających rzek, a jeżeli chodzi o emisję CO2, to Polska zredukowała zgodnie z uzgodnieniami Protokołu z Kioto tę emisję o ok. 30%, czego nie zrealizował żaden z krajów Europy Zachodniej.

Rio+20 to duże wyzwanie i szansa na wypracowanie ponadnarodowych rozwiązań zapewniających rozwój gospodarczy przy jednoczesnym zaspokajaniu potrzeb społeczeństwa i środowiska. Odpowiedzią na powiązane problemy są trzy konwencje z Rio, dobrze znane i szeroko omawiane na forum unijnym, które dotyczą różnorodności biologicznej, zmian klimatu i pustynnienia. Szczyt Rio+20 powinien być przede wszystkim impulsem do opracowania skoordynowanego podejścia do tych trzech konwencji, a Unia powinna być liderem w rozmowach na temat spójnej strategii. Wynikiem szczytu powinny być konkretne działania stanowiące impuls do rozwoju zielonej gospodarki, w tym np. plany dotyczące kosztów ochrony środowiska w procesie podejmowanych decyzji gospodarczych, stworzenie efektywnych mechanizmów i programów dostosowanych do globalnych wyzwań, które będą zaspakajały potrzeby państw rozwiniętych, jak i tych rozwijających się.

Konferencja w Rio nie powinna być wykorzystywana do realizowania partykularnych interesów partyjnych, politycznych czy ideologicznych. Myślę tutaj np. o pojawiających się ostatnio próbach eliminowania energii jądrowej czy gazu łupkowego, zwanego obecnie enigmatycznie paliwem niekonwencjonalnym. Miks energetyczny, jak powiedziała koleżanka Auconie, należy do krajów członkowskich. Tylko konsensus i mądry kompromis pozwoli połączyć cele Rio+20 z koniecznością zrównoważonego dostępu do różnych źródeł energii.

  Kriton Arsenis (S&D). - Mr President, Rio+20 is an opportunity to set the planet on a sustainable path, to go into the mechanics of the details and how we are going to do it. We speak a lot in this Parliament, but the main task is to vote tomorrow on the resolution. I would like to mention some points about some split votes and separate votes that have been proposed by the EPP.

I know most of my colleagues in the Committee on the Environment from the EPP and I wonder how the EPP can ask for the deletion of the need to integrate biodiversity into the national accounts. This is one of the basic reasons for us going to Rio+20. How can you ask to delete our concern about the Brazilian Government’s new forest code? It is very well known that this will not allow the Brazilian Government to meet its obligations on deforestation. How can you delete the concerns about offshore oil exploration in environmentally fragile areas, or be against access to adequate and healthy food as a basic human right, or oppose the measures against speculation on the price of basic food that leads to food crises around the world? I am sure that this was a mistake and I hope you will fix that.

  Konrad Szymański (ECR). - Panie Przewodniczący! My się oczywiście zgadzamy, że rozwój powinien mieć możliwie zrównoważony charakter. Ta rezolucja jest jednak o czymś innym. Pod pretekstem równoważenia globalnego rozwoju autorzy proponują nam rozwiązania albo nieadekwatne, albo wprost szkodliwe. Cóż bowiem wspólnego ze zrównoważonym rozwojem gospodarczym ma wprowadzanie podatku od transakcji finansowych? Przypominam, że dzisiaj rano przewodniczący Barroso już zdążył wydać pieniądze zebrane z tego podatku, tyle że wydał je na środki walki z kryzysem finansowym, więc będzie bardzo trudno wydać te pieniądze raz jeszcze, tym razem na politykę klimatyczną. Przypominam również, że wiązanie podatku z określonymi wydatkami jest niezgodne z zasadą uniwersalności podatku.

Zakaz produkcji ropy niekonwencjonalnej, który dotyka śladową część terenów Kanady i Stanów Zjednoczonych, nie ma nic wspólnego ze zrównoważonym rozwojem. Podobnie hamowanie czy też globalne wypisanie się z użytkowania energii nuklearnej nie ma nic wspólnego ze zrównoważonym rozwojem. Wprowadzanie tych wątków do tej niezwykle rozdętej rezolucji oznacza tylko jedno – brak wspólnego stanowiska Unii Europejskiej na konferencję w Rio.

Są w tej rezolucji również recepty, które mogą przynieść skutki wprost katastrofalne, w szczególności dla najbardziej ubogich części populacji światowej. Mam na myśli postulat globalnego znowu wycofywania się z kopalnych źródeł energii i zastępowania ich źródłami odnawialnymi. Nawet europejskie, najbogatsze społeczeństwa nie są w stanie ponieść kosztów tej zmiany, narzekają na jej wysokie koszty. W jaki sposób te koszty mają być poniesione przez społeczeństwa, które żyją na granicy ubóstwa? Kto zapłaci za budowę nowych sieci, za instalacje wypełniające luki w dostawach energii, za same nowe instalacje? Rezolucja w tym kształcie nie nadaje się do przyjęcia, ale jeżeli będzie przyjęta, odegra tylko i wyłącznie szkodliwą rolę dla koordynacji europejskiej polityki przed szczytem globalnym w Rio.

  Romana Jordan Cizelj (PPE). - Spoštovani, govorimo o trajnostnem razvoju in o mednarodnih pogajanjih in odkar sem v tem parlamentu opažam, da so poslanci tu večkrat v dilemi. Imajo namreč dve možnosti: prva možnost je ta, da se osredotočimo na problem in ga poskušamo rešiti. Druga možnost pa je ta, da problem izrabimo za politično promocijo.

V prvem primeru tvegamo, da bi morali trdo delati za negotov rezultat, ljudje pa o našem delu verjetno sploh ne bi bili obveščeni. To je za politično kariero slabo. V drugem primeru pa moramo le govoriti o polemičnih notranjepolitičnih temah, ob tem pa ni prav nič pomembno, ali so za mednarodna pogajanja relevantne ali ne. Ampak zagotovljena nam je medijska odzivnost in to je za politično kariero dobro.

Jaz sem za to, da se osredotočimo na reševanje problema. Za to pa bi morala biti tudi naša resolucija bolj osredotočena in krajša. Zajeti bi morala globalni kontekst brez nepotrebnih notranjih politik. Odstavek o jedrski energiji v resoluciji je zgrešen in ne predstavlja rešitve. Kaj bomo sploh dosegli, če ga bomo sprejeli? Niti ena država se ne bo zaradi poziva Evropskega parlamenta odrekla uporabi jedrske energije.

Če želimo delati dobro, moramo ljudem zagotoviti zdravo okolje in varnost. V povezavi z jedrsko energijo lahko k temu pripomoremo tako, da zahtevamo najvišje možne jedrske standarde in mednarodno harmonizacijo teh standardov. To pa je realna možnost in k takemu delovanju se mora zavezati Unija. To je tudi še kako povezano s kvaliteto življenja ljudi znotraj in zunaj meja Unije.

Ogrožajo nas podnebne spremembe, jedrska energija pa je tisti energetski vir, ki proizvaja elektriko brez izpustov toplogrednih plinov. Sicer pa predstavlja energetika pomemben del prehoda v zeleno gospodarstvo in sama podpiram razvoj trajnostnih virov energije ter močno osredotočenje na učinkovito rabo energije.

  Edite Estrela (S&D). - Vinte anos depois, verificamos que houve progressos mas sabemos também que há ainda um longo caminho a percorrer para se alcançarem os objectivos então definidos. 1,4 mil milhões de pessoas vivem ainda num estado de pobreza e as principais afectadas são mulheres.

Na Europa há 80 milhões de pessoas em risco de pobreza, por isso esta resolução é importante. A próxima Cimeira deve ser aproveitada pela comunidade internacional para responder aos desafios relativos aos três pilares do desenvolvimento sustentável. A Comissão e o Conselho devem ter uma posição ambiciosa e unida nas negociações, tendo em vista obter um compromisso político forte, que dê resposta aos múltiplos desafios, tais como a erradicação da pobreza, a saúde, a alimentação, o emprego, a igualdade de género ou o abastecimento energético.

A Cimeira deve também promover a transição para uma economia verde, promover as energias renováveis, a eficiência energética, mas também medidas que garantam o acesso universal à energia.

Nesta Cimeira devem ser renovados os compromissos no sentido de promover o acesso à água potável e alimentos saudáveis, a protecção dos ecossistemas e da biodiversidade, a utilização eficiente dos recursos, a gestão sustentável das florestas e o combate à desflorestação. É uma agenda importante e urgente para se defender o planeta e para darmos respostas às pessoas e melhorar a sua qualidade de vida.

  Daciana Octavia Sârbu (S&D). - Conferinţa Rio + 20 ne oferă şansa importantă de a discuta despre provocări globale precum exploatarea eficientă a resurselor, sustenabilitate şi securitate alimentară. Vreau să subliniez două elemente importante în contextul rezoluţiei de mâine. Primul este legat de agricultură. În România 30% din populaţie lucrează în agricultură. Pentru milioane de oameni activităţile agricole reprezintă unica sursă de venit şi singurul sprijin important pentru subzistenţă. Majoritatea deţin exploataţii agricole de mici dimensiuni. La fel se întâmplă şi în alte state membre, precum şi în alte ţări din afara Uniunii Europene. Fermele mici care au un impact redus asupra mediului şi care oferă securitate alimentară pentru milioane de oameni trebuie susţinute şi promovate. Al doilea element pe care îl subliniez are legătură cu mediul marin. Acesta reprezintă o sursă pe care o exploatăm în comun şi de aceea se impune o gestionare internaţională eficientă a sa.

  Lena Kolarska-Bobińska (PPE). - Panie Przewodniczący! Wszystkich nas łączy bardzo silne przekonanie, że wspólne działania na rzecz walki ze zmianami klimatu są niezbędne i musimy wspólnie wypracować plan działań na rzecz zrównoważonego rozwoju na następne 10 lat i lepszy, skuteczniejszy niż dotąd, plan walki z ubóstwem. Niezbędne jest wypracowanie w tym celu globalnego porozumienia, bo obecnie jesteśmy w bardzo trudnej sytuacji. My wymuszamy na naszych obywatelach, na naszych przedsiębiorcach bardzo trudne dla nich zmiany, podczas gdy innych państw na naszym globie nie obowiązują te same zasady. Jak wytłumaczyć naszym obywatelom, przedsiębiorcom, że oni muszą, a inni nie? W Europie mamy nasze cele 2020, mamy system ETS i trwałe standardy, ale w Stanach, Indiach czy Chinach środki te nie są stosowane w praktyce. Jak przekonać ludzi, że należy zamknąć elektrownie węglowe, gdy wiedzą, że w tym czasie powstaje 10 nowych elektrowni węglowych w Chinach? Bardzo trudno jest powiedzieć im, że ceny energii wzrosną, a miejsca pracy przeniosą się zagranicę. A w Indiach bardzo często słyszeliśmy, że dzięki porozumieniu w sprawie klimatu Europa po prostu chce zdusić rodzące się nowe potęgi gospodarcze, chce osłabić ich zdolność konkurencyjną.

Na pewno jesteśmy w stanie zrobić więcej niż dotychczas, ale te zobowiązania nie mogą dotyczyć jednego kontynentu. Ponieważ jedynym sprawiedliwym sposobem, by zdynamizować nasze działania jest wspólne porozumienie, wydaje mi się, że musimy też szukać planów B i planów C, czyli takich co powiedzą, co mamy robić, jeśli nie uda się osiągnąć tego globalnego porozumienia.

Często słyszymy „myśl globalnie, działaj lokalnie”, ale może trzeba by to hasło trochę odwrócić. Musimy działać i myśleć globalnie, ale dopiero później myśleć jak przenieść to na nasze podwórko. Może właśnie więc zaczynać powoli od naszego podwórka i przechodzić dalej.

  Maria Da Graça Carvalho (PPE). - Apesar dos progressos realizados ao longo das duas décadas que se seguiram à Cimeira do Rio, muitos dos compromissos assumidos em termos de desenvolvimento sustentável ainda não foram cumpridos.

O Rio +20 representa uma oportunidade para reafirmar o compromisso com a transição para uma economia verde. Esta transição exige uma transformação radical do sector da energia, que passa pela promoção das energias renováveis e da eficiência energética.

As energias renováveis e a eficiência energética têm potencial para atenuar as alterações climáticas, contribuir para o desenvolvimento social e económico e melhorar a segurança do abastecimento. Nesse sentido, realço a importância da inovação e da ciência e a necessidade da cooperação científica e tecnológica e da transferência de tecnologia para os países em desenvolvimento e a promoção do desenvolvimento sustentável.

Por outro lado, é fundamental apoiar programas de educação e formação, nomeadamente para os jovens em todos os países. A promoção de novas competências ajudará a criar novos empregos e a diminuir as injustiças sociais.

  Alajos Mészáros (PPE). - Elnök Úr! A Rio+20 konferencia kivételes lehetőséget kínál számunkra, hogy bonyolult függőségben lévő világunkat a fenntartható fejlődés útján vezethessük tovább. Az elmúlt évek tapasztalatai és pozitív eredménye ellenére is látjuk, hogy jelentős végrehajtási hiányosságok és kihívások maradtak még fenn. Egy olyan gazdaság kialakítására van szükségünk, amely képes növekedést és fejlődést biztosítani, munkahelyeket teremt és csökkenti az egyenlőtlenségeket.

Egy ilyen gazdaság lehet a zöld gazdaság, amely magában foglalja az alacsony szén-dioxid-kibocsátású és erőforráshatékony megoldások alkalmazását. Megvalósításához azonban számos piaci és szabályozási feltételt kell biztosítanunk. Mivel szén-dioxid kibocsátásunkat egyre jobban csökkenteni akarjuk, nem értek egyet az atomenergia teljes kihagyásával energiastratégiánkból, és nyomatékosan támogatom a 46. pont törlését. Egyelőre nincs más lehetőségünk nagy mennyiségű energia előállítására nulla százalékos kibocsátás mellett. Hiszek abban, hogy a Rio+20 konferencia meghatározó lehetőség lesz a fenntartható fejlődés előmozdítására. Nem elégedhetünk meg azonban csupán egy jó szándékot tükröző nyilatkozattal, kézzelfogható intézkedésekre van szükség.

  Vasilica Viorica Dăncilă (S&D). - Problema siguranţei nucleare a revenit în dezbaterea publică după dezastrul de la Fukushima, accident care a generat îngrijorări în statele Uniunii Europene. Aceasta a evidenţiat nu doar riscurile energiei nucleare, dar şi cel al unor decizii politice în domeniu luate într-un context emoţional şi sub presiunea opiniei publice. Consider că deciziile politice referitoare la mixul energetic european trebuie să ţină seama de dezvoltarea noilor tehnologii cu emisii reduse de carbon pentru a evita implementarea forţată a unor scheme de sprijin care pot provoca distorsiuni în piaţa de energie şi creşteri ale preţului electricităţii. Cred, totodată, că aşteptările consumatorilor care doresc electricitate sigură, stabilă şi la un preţ accesibil trebuie să aibă prioritate.

  Miroslav Mikolášik (PPE). - Podľa odhadov sa svetová populácia rozrastie v roku 2050 na 9 miliárd, čím dopyt po obmedzených prírodných zdrojoch vzrastie. A ekologické problémy sa pri súčasnom štýle rozvoja hospodárstva môžu prehĺbiť.

Ale na druhej strane zastávam názor, že planéta nie je nijako preľudnená, že má dosť zdrojov energií a môže mať i dosť potravín na to, aby ľudia na tejto planéte dôstojne žili. Potreba celosvetovej solidarity pri podporovaní udržateľnej spotreby a výroby si však vyžaduje posilnenie spolupráce medzi rozvinutými a rozvojovými krajinami a vytvorenie jasného harmonogramu na plnenie stanovených politických záväzkov.

Čo sa týka Európskej únie, udržateľný rozvoj je prierezovou prioritou vo všetkých procesoch a politikách Európskej únie. Na záver by som chcel povedať, že nesúhlasím s paragrafom 46, ktorý vyzýva na zavretie všetkých jadrových elektrární, a nepostavením nových. To by sme sa dostali do skutočných energetických problémov.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D). - Summitul pentru dezvoltare durabilă de la Rio trebuie să ofere soluţii pentru dezvoltarea unei eco-economii mondiale, eficientă din punct de vedere al utilizării resurselor şi care să contribuie la îndeplinirea obiectivelor mileniului. Este nevoie de o agricultură ecologică, capabilă să asigure hrana tuturor locuitorilor planetei. În acest context, atrag atenţia asupra importanţei accesului universal la apa potabilă, care este o resursă deficitară.

De asemenea, este nevoie să încurajăm utilizarea tuturor surselor de energie cu emisii reduse de dioxid de carbon şi a energiilor din surse regenerabile, dar mai ales a măsurilor privind creşterea eficienţei energetice în transporturi, în agricultură, în industrie şi în domeniul locuinţelor. Aceste măsuri vor asigura preţuri accesibile pentru electricitate, dar şi creşterea securităţii energetice. Pentru atingerea obiectivelor privind asigurarea cu energie a consumatorilor la un preţ suportabil şi atingerea ţintelor în domeniul schimbărilor climatice, este necesară menţinerea tuturor surselor de energie cu carbon scăzut.

În final, summitul pentru dezvoltare ar trebui să asigure accesul universal la educaţie şi la servicii de sănătate. Acest lucru trebuie promovat.

  João Ferreira (GUE/NGL). - A Cimeira da Terra realizada há 20 anos concentrou as atenções, as preocupações e as esperanças de muitos milhões de pessoas pelo mundo fora. Vinte anos depois, entre avanços e recuos, as preocupações agravaram-se. O ambiente não existe separadamente de tudo o resto: da sociedade e da economia.

O nosso maior problema ambiental é hoje a existência de um sistema económico e social, dominante à escala mundial, que, nas palavras de Marx, ou cresce e acumula, ou morre. Um sistema que permanentemente se confronta com os limites de uma terra que, sendo generosa, é finita e cujos equilíbrios e processos vitais dependem de equilíbrios por vezes muito delicados.

Não vale a pena tentarem pintar de verde o capitalismo. É a sua insustentabilidade intrínseca que deve ser discutida no Rio no próximo ano. São as actuais políticas comerciais, agrícolas, energéticas, industriais, também económicas e financeiras, que ali devem ser discutidas e postas em causa.

  Angelika Werthmann (NI). - Herr Präsident! Die im Juni 2012 in Rio stattfindende Konferenz der UN über nachhaltige Entwicklung reiht sich in eine historische Reihe von Umwelt- und Nachhaltigkeitskonferenzen ein. Nach jeder Konferenz waren wieder neue Ziele im Zeichen einer nachhaltigen Entwicklung definiert worden. Es ist bereits einiges erreicht worden. Doch unsere Anstrengungen müssen weitergehen. Thematisch wird es zwei Schwerpunkte geben: erstens green economy im Kontext nachhaltiger Entwicklung und Armutsbekämpfung. Es muss sichergestellt werden, dass Ressourcen schonender Umgang mit der Umwelt und wirtschaftliche Entwicklung vor allem der Entwicklungs- und Schwellenländer Hand in Hand gehen.

Zweitens die institutionellen Rahmenbedingungen nachhaltiger Entwicklungen. Mittel und Wege müssen gefunden werden, damit nachhaltige Entwicklung Realität wird.

  Connie Hedegaard, Member of the Commission. − Mr President, thank you very much for the Parliament’s expression of active support and for your useful written input on Rio.

As I have heard this debate, there is clearly a very strong resonance with our Communication and the position we are developing in the Commission with the Council, so thank you for that. We are looking forward to continued cooperation on the very long way to achieve what we want in Rio. We must work together now to get a strong EU position for our input into the UN system which should harness and express our common ambitions for Rio, and I think we are well on track to meet that.

I will make a few comments on everything that has been said. First, Mrs Merkies said we need specific goals. The Commission very much agrees with that. That is why we will try to come up with tangible proposals for specific goals when it comes to water, energy, the oceans, sustainable agriculture and forestry. We will really try to make very tangible proposals.

The other question from Mrs Merkies was how we are going to do it. There, I think we have something to offer in the European Union, because we have very good examples that pricing works and we have very good examples that setting targets works. I would also say that with the Millennium Development Goals, although they are not perfect, the world has seen that setting such goals helps to keep a lot of governments focused on what they need to deliver: access to water, access to education and so on. They have not been perfect and they have not been fully fulfilled, but the world has basically moved in the right direction, so that is why we should continue along this way. When the Millennium Development Goals were set, it was in a world that did not speak too much of environmental goals and not too much of energy goals and that is why we need to get that into the Rio+20.

Mr Stevenson was in favour of moving to a green economy provided that it cost nothing. This is not doable. It is true that to make the transformation into a green economy will demand investments. I think that it is very important to emphasise that to continue business as usual also comes at a very high price. We heard some of it here today: the depletion of fishing stocks, for instance, forestry, nature or raw materials. It is a misunderstanding in the debate that if we simply continued business as usual then it would cost us nothing. What we are talking about is whether we want to invest in business as usual – and then clean up afterwards and pay the very high price – or we want to choose a wiser development strategy and get the growth we need for the nine billion that have been mentioned many times. As long as we still have this choice, I think it is very important that the European Union is trying to push the world in the right direction.

That leads me to my third and last point. I agree with Mr Gerbrandy who spoke about the issue of whether to be sustainable or not. But then the question of course is whether the EU should then influence these kinds of global conferences, and I understood that the answer from Mr Clark would be no. I must say I disagree strongly. I think that we have a very fine track record in Europe over many years, that we can actually try to push the world in a better direction by our very strong involvement. I think we should try to do that also for Rio+20.

The world is at a very important crossroads and I think the world would be poorer if we were not investing our energy and our policies in trying to use influence here. That is what we should do, and I look forward very much to working with Mr Leinen and the rest of the Parliament to get a strong and united EU position on our way to Rio – hopefully to achieve not just a lot of words and fine declarations, but things and recommendations that can lead to immediate action moving the world into a more sustainable place.

PRESIDENZA DELL'ON. ROBERTA ANGELILLI
Vicepresidente

  Andrzej Kraszewski, Urzędujący Przewodniczący Rady. − Pani Przewodnicząca! Pani Komisarz! Panie i Panowie Posłowie! Co my wiemy po 20 latach od Rio? Wiemy dużo więcej. Nauka poszła na tyle naprzód, że dzięki pracom choćby IPCC dużo lepiej zdajemy sobie sprawę z tego, jakie są skutki działania człowieka na Ziemi. To powinno być dla nas nauką i to powinno nam uzmysłowić, że nie mamy czasu. Czasu nam nie zostało dużo. Badania trwają i nie jest wykluczone, że okaże się, że weszliśmy w to, co nazywamy peak oil. A jeśli teraz Chińczycy, Indie i inne kraje znajdujące się na szybkiej ścieżce rozwoju powtórzą logikę rozwoju choćby Japonii czy Korei? Sprawa ta, która w cudzysłowie mówiąc, jest pewnym strachem, że nasze wnuki nie będą miały jak żyć na tej planecie – to, Panie i Panowie Posłowie, to jest nasz problem, a nie naszych wnuków. Dlatego jest ogromnie ważne, by wyjść z logiki rozwoju eksponencjalnego, by w każdym następnym roku było szybciej aniżeli w tym, a w następnym jeszcze szybciej. Na razie taki jest stan rzeczy, na razie taka jest logika.

Tu jest wielka rola Unii Europejskiej. Unia Europejska nieraz pokazała swoją rolę jako przywódca i czynimy również obecnie ogromne wysiłki, i pani komisarz Hedegaard wie dobrze, i ja wiem również jako polska prezydencja z jakimi trudnościami spotykamy się, rozmawiając z największymi emitentami, usiłując przekonać ich do tego, by dopasowali swój krok do Unii Europejskiej. Nie możemy w tym ustawać. Rio musi być kolejnym krokiem, kolejną odpowiedzią naszą na te zagrożenia, które stają się faktem. Istotne jest, byśmy serio potraktowali zieloną gospodarkę. Gospodarka zielona to nie jest kwestia, która może spowodować wzrost ubóstwa, wręcz przeciwnie. Zielona gospodarka powinna być w ten sposób prowadzona, by tworzyć nowe miejsca pracy, by zapewniać nam dobrobyt, spełnienie naszych aspiracji i jednocześnie dawać pracę. Tak więc to jest pewna gra, która jest dość finezyjna i w którą musimy się nauczyć grać.

Jeszcze słowo na temat technologii. Nie całą technologię jeszcze znamy. Nie cała technologia jest nam dostępna po to, by z całą pewnością móc powiedzieć: tylko i wyłącznie, na przykład, odnawialne źródła energii. Ale jeżeli rozwiną się techniki akumulacji energii – już choćby wspomnieć o tym – być może ten piękny, idealny świat będzie możliwy w ciągu kilkudziesięciu – 20, 30, 40 lat.

Jeszcze raz chciałbym podkreślić moją dumę jako polskiej prezydencji z uczestniczenia również i tutaj w tym, co nazywamy ledership Unii Europejskiej. Słuchając pana posła Florenza, słuchając pana posła Jo Leinena, jestem spokojny, że Parlament Europejski razem z Radą i razem z Komisją Europejską ten ledership zapewni i będziemy mogli sprawy rozwoju zrównoważonego na tej ważnej konferencji w Rio uznać za rzeczywisty postęp. Dziękuję bardzo.

  Presidente. − Comunico di aver ricevuto una proposta di risoluzione1 conformemente all'articolo 115, paragrafo 5.

La discussione è chiusa.

La votazione si svolgerà giovedì 29 settembre.

Dichiarazioni scritte (articolo 149)

1Vedasi processo verbale.

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), în scris. – Summitul Rio+20 din iunie 2012 este o ocazie unică pentru liderii mondiali de a stabili agenda privind sustenabilitatea pe următorii 10 ani şi pentru a reafirma nevoia de solidaritate la nivel mondial. Ar fi un semnal important ca statele participante să fie reprezentate la nivel de şef de stat sau Guvern.

Economia ecologică şi sectorul privat nu trebuie să ducă la decizii populiste şi nesustenabile economic. Dezvoltarea durabilă trebuie să devină la nivelul UE o prioritate în cadrul tuturor proceselor şi politicilor UE, dacă aceasta doreşte să demonstreze consecvenţă atât pe plan intern, cât şi internaţional. Summitul Rio+20 este o ocazie extrem de importantă pentru a întări parteneriatul dintre statele industrializate şi cele în curs de dezvoltare.

Cu un singur lucru nu sunt însă de acord, în speţă intenţia de a interzice exploatarea atomică în scopul producerii de energie. Închiderea centralelor atomice ar provoca o blocare a economiei şi a vieţii sociale, aşadar cred că răspunsul la o astfel de provocare este întărirea măsurilor de siguranţă. Mi-aş fi dorit aşadar ca mandatul dat CE de către PE în cadrul negocierilor privind summitul Rio sa fie în spiritul acestei idei.

  Ioan Enciu (S&D), în scris. – Susţin propunerile rezoluţiei privind conferinţa ONU pentru dezvoltare durabilă, dar doresc să semnalez faptul că paragraful care face referire la eliminarea completă a energiei nucleare din mixul energetic european contravine intereselor anumitor state membre, România fiind unul dintre acestea.

Consider că energia nucleară este esenţială, cel puţin pe termen mediu, în vederea asigurării unui preţ suportabil al electricităţii pentru consumatorii finali. De asemenea, aceasta este o tehnologie cu emisii reduse de carbon, care poate contribui substanţial la atingerea obiectivelor Europene în domeniul schimbărilor climatice.

Deciziile politice grăbite în domeniul producerii energiei, luate sub presiunea opiniei publice şi într-un context emoţional neadecvat, pot avea urmări grave. Acestea pot afecta siguranţa aprovizionării cu energie, pot duce la creşterea preţurilor pentru combustibilii fosili şi pot chiar pune în pericol independenţa energetică a UE.

Dezvoltarea de noi tehnologii energetice şi operarea pieţei de energie trebuie să se facă în favoarea consumatorilor şi nu în detrimentul acestora. Trebuie să asigurăm un flux stabil de energie la un preţ suportabil, iar de aceea aceste aspecte trebuie analizate corespunzător înainte de a se lua decizii precum cea privind rolul energiei nucleare în mixul energetic european.

  Véronique Mathieu (PPE), par écrit. – Tout d'abord je m'oppose fermement au paragraphe 46 prévoyant la fermeture des centrales nucléaires et interdisant la construction de toute nouvelle infrastructure. Il ne faut pas céder à l'alarmisme déclenché par les récents événements. Il faut certes veiller très strictement à la sûreté de toute centrale nucléaire. C'est ma préoccupation première. Néanmoins ce paragraphe est irresponsable. Le nucléaire représente une part essentielle de nos ressources en énergie : 78% de l'électricité est d'origine nucléaire. Le nucléaire nous garantit une indépendance énergétique et une stabilité d'approvisionnement. De plus le nucléaire reste aujourd'hui l'énergie la plus propre et fiable. A l'heure actuelle nous ne pouvons en faire l'économie. Par ailleurs cette résolution est disproportionnée. Il faut certes protéger l'environnement mais il faut également rester réaliste et ne pas pénaliser nos économies par des exigences écologiques excessives. Cette résolution remet en cause cet équilibre subtil et va au-delà des mesures nécessaires à la protection de l'environnement. Je compte donc m'abstenir sur le vote de ce rapport.

  Pavel Poc (S&D), písemně. – Navzdory článku 194 Smlouvy o fungování Evropské unie, který dává členským státům právo stanovit si podmínky pro využívání svých energetických zdrojů, právo volby mezi různými energetickými zdroji a stanovení základní skladby zásobování energií, se podařilo prosadit skupině Zelených do návrhu usnesení o vypracování společného postoje EU pro jednání konference Organizace spojených národů o udržitelném rozvoji Rio+20 bod 46, který v druhé části vyzývá k postupnému vyřazení stávajících jaderných elektráren z provozu a k zastavení stavby nových jaderných elektráren. Takový návrh je nepřijatelný nejen pro Českou republiku, která je a bude na jaderné energii značně závislá. Také další členské státy s využitím jaderné energetiky počítají a jakékoli omezování by znamenalo zvýšenou závislost na fosilních palivech a nárůst emisí skleníkových plynů. Pokud má Evropa splnit své závazné cíle v oblasti změny klimatu, je nutné využít všechny dostupné možnosti získávání energie, včetně jaderné. Rizika jsou spjata i s řadou jiných průmyslových odvětví, a přesto nezakazujeme těžbu ropy nebo výrobu chemikálií. Místo toho existuje snaha všemi dostupnými prostředky zajistit nejvyšší standardy bezpečnosti a ochrany životního prostředí. Racionální diskuse v oblasti jaderné energetiky by se měla zaměřit především na zajištění maximální bezpečnosti a na nakládání s radioaktivním odpadem a vyhořelým palivem.