PROJEKT REZOLUCJI

7.2.2007

projekt w odpowiedzi na oświadczenia Rady i Komisji
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Bruno Gollnisch, Philip Claeys, Petre Popeangă
w imieniu grupy politycznej ITS
w sprawie stosunków euro-śródziemnomorskich

B6‑0041/07

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie stosunków euro-śródziemnomorskich

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze pogorszenie sytuacji na Bliskim Wschodzie, przejawiające się w szczególności:

- pogłębieniem konfliktu izraelsko-palestyńskiego,

- rozszerzeniem konfliktu w lipcu 2006 r. na terytorium Libanu,

- nasileniem wojny domowej między Palestyńczykami z Al-Fatah a zwolennikami Hamasu,

- impasem politycznym w Libanie pomiędzy opozycją a rządem wyłonionym w wyniku wolnych wyborów w 2005 r.,

B.  mając na uwadze nasilenie islamskich ruchów politycznych,

C.  potępiając prześladowania, których ofiarami są wspólnoty chrześcijańskie, w szczególności w Egipcie,

D.  krytykując fakt, że Turcja odmawia uznania Cypru,

E.  mając na uwadze, że sytuacja gospodarcza krajów położonych na południowych i wschodnich wybrzeżach Morza Śródziemnego nie uległa poprawie,

F.  mając na uwadze, że imigracja pochodząca z południowych wybrzeży Morza Śródziemnego jest tragedią dla społeczeństw europejskich, których tożsamość jest zagrożona, lecz również dla oderwanych od swych korzeni imigrantów oraz ich krajów, które w ten sposób tracą część młodzieży,

1.  stwierdza porażkę partnerstwa euro-śródziemnomorskiego, powstałego na konferencji w Barcelonie w 1995 r., którego celem było utworzenie strefy pokoju i dobrobytu;

2.  uważa, że osiągnięcie trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie wymaga pewnych i uznanych granic dla Izraela, państwa dla Palestyńczyków i poszanowania suwerenności Libanu;

3.  proponuje nową współpracę euro-śródziemnomorską opartą nie tylko na pomocy, lecz także na prawdziwym partnerstwie, które poprzez tworzenie bogactwa i miejsc pracy w tym regionie pozwoli obywatelom państw południowych mieszkać i pracować we własnym kraju;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.