PROJEKT REZOLUCJI
16.4.2008
zgodnie z art. 103 ust. 2 regulaminu
złożyli Monica Frassoni, Raül Romeva i Rueda, Alain Lipietz
w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
w sprawie V szczytu UE-AŁK w Limie
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0147/2008
B6‑0149/2008
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie V szczytu UE-AŁK w Limie
Parlament Europejski,
– uwzględniając oświadczenia przyjęte na czterech szczytach szefów państw i rządów Ameryki Łacińskiej i Karaibów oraz Unii Europejskiej, które odbyły się kolejno w Rio de Janeiro (w dniach 28 i 29 czerwca 1999 r.), Madrycie (w dniach 17 i 18 maja 2002 r.), Guadalajarze (w dniach 28 i 29 maja 2004 r.) oraz Wiedniu (w dniach 12 i 13 maja 2006 r.),
– uwzględniając wspólny komunikat z XIII spotkania ministrów Grupy z Rio i Unii Europejskiej, które odbyło się w Santo Domingo w Republice Dominikańskiej dnia 20 kwietnia 2007 r.,
– uwzględniając wspólny komunikat ze spotkania ministrów w ramach Dialogu z San José między trójką Unii Europejskiej a ministrami państw Ameryki Środkowej, które odbyło się w Santo Domingo w Republice Dominikańskiej dnia 19 kwietnia 2007 r.,
– uwzględniając akt końcowy XVII konferencji międzyparlamentarnej Unia Europejska – Ameryka Łacińska, która odbyła się w Limie w dniach 14-16 czerwca 2005 r.,
– uwzględniając sprawozdania czterech grup roboczych Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu, zatytułowane „Podstawy fizyczne”, „Wpływ, adaptacja i podatność”, „Łagodzenie zmian klimatycznych” i „Czwarte sprawozdanie oceniające”, z 2007 r.,
– uwzględniając rezolucję z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie wszechstronnego partnerstwa i wspólnej strategii stosunków między Unią Europejską i Ameryką Łacińską[1] oraz rezolucję z dnia 27 kwietnia 2006 r. w sprawie ściślejszego partnerstwa między Unią Europejską a Ameryką Łacińską,
– uwzględniając rezolucję z dnia 29 listopada 2007 r. w sprawie handlu i zmian klimatycznych,
– uwzględniając rezolucję z dnia 11 października 2007 r. w sprawie zabójstw kobiet (kobietobójstwa) w Ameryce Środkowej i Meksyku oraz roli Unii Europejskiej w zwalczaniu tego zjawiska,
– uwzględniając rezolucję Eurolatynoamerykańskiego Zgromadzenia Parlamentarnego z dnia 20 grudnia 2007 r.,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 regulaminu,
A. mając na uwadze, że dziś jeszcze bardziej niż w przeszłości konieczne jest dalsze pogłębianie strategicznego partnerstwa międzyregionalnego głoszonego na czterech poprzednich szczytach,
B. mając na uwadze, że pomimo znacznych postępów pozostaje wiele do zrobienia, zarówno w kwestiach politycznych i bezpieczeństwa, jak i w kwestiach społecznych i ekologicznych, handlowych i budżetowych dotyczących partnerstwa,
C. mając na uwadze, że strategiczne partnerstwo powinno umożliwić większe zbliżenie między uczestniczącymi w nim społeczeństwami, wpłynąć na podniesienie poziomu rozwoju społecznego i przyczynić się w istotny sposób do radykalnego zmniejszenia ubóstwa i nierówności społecznych w Ameryce Łacińskiej oraz do przeciwdziałania zmianom klimatycznym i ochrony różnorodności biologicznej na obu kontynentach, w czym powinien pomóc wzrost gospodarczy obserwowany w ostatnich latach na niektórych obszarach tego regionu, oraz wymiany i pomoc wszelkiego rodzaju oraz dzielenie się doświadczeniami UE w zakresie spójności społecznej,
D. mając na uwadze, że wciąż jeszcze nie osiągnięto pożądanej spójności społecznej w krajach Ameryki Łacińskiej i Karaibów, gdzie według ostatniego sprawozdania Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju ubóstwo mierzone w liczbach bezwzględnych stale rośnie, wciąż wzrasta poziom przemocy i utrzymuje się konflikt zbrojny w Kolumbii,
E. mając na uwadze, że politycy powinni koniecznie zająć się w odpowiedni sposób sprawą kryzysu klimatycznego, którego poważny wpływ na życie najuboższych to jeden z głównych tematów agendy z Limy, i przygotować zapisanie odpowiednich, opracowanych już rozdziałów, w obowiązujących układach o wszechstronnym stowarzyszeniu z Meksykiem i Chile, a także radykalną zmianę priorytetów w trwających negocjacjach z krajami Mercosuru, ze Wspólnotą Andyjską i z krajami Ameryki Środkowej,
F. mając na uwadze dwa filary współpracy i dialogu politycznego, na których opierają się obowiązujące i negocjowane obecnie umowy, brak widoczności i przejrzystości w oczach społeczeństwa obywatelskiego na obu kontynentach oraz potrzebę większego ich wzmocnienia w porównaniu z trzecim filarem, w postaci rozdziału dotyczącego handlu, w celu podjęcia próby skutecznego rozwiązania problemów, o których będzie mowa w Limie,
G. mając na uwadze, że obecne wyczerpywanie zasobów w Ameryce Łacińskiej, odzwierciedlające nieopanowany pęd do zasobów i energii, jeszcze bardziej przyczynia się do degradacji środowiska naturalnego, do zmian klimatycznych i do utraty różnorodności biologicznej, ze szkodą dla poszanowania praw człowieka we wszystkich aspektach (politycznym, społecznym, kulturowym i środowiskowym), w związku z czym niezbędne jest zahamowanie tej tendencji poprzez rygorystyczne przepisy na szczeblu krajowym oraz na poziomie stosunków między oboma regionami i stosunków wielostronnych,
H. mając na uwadze, że zgromadzenie EuroLat, które zbierze się dwa tygodnie przed szczytem w Limie, powinno zdecydowanie odrzucić naciski przedsiębiorstw i skupić się na potrzebach ludności, zwłaszcza osób najbardziej spychanych na margines, w okręgach, w których członkowie zgromadzenia zostali wybrani lub na rzecz których pracują,
1. potwierdza swoje zobowiązanie do wspierania prac poszczególnych organów integracji regionalnej w Europie i Ameryce Łacińskiej oraz do dołożenia wszelkich starań, by szczyt w Limie stał się realnym krokiem naprzód ku strategicznemu partnerstwu; dziękuje peruwiańskiemu i słoweńskiemu współprzewodnictwu szczytu, prezydencji słoweńskiej Unii, Komisji Europejskiej i Radzie Unii za zdecydowane starania w tym względzie;
Zasady i priorytety strategicznego partnerstwa międzyregionalnego
2. potwierdza swoje poparcie dla podejścia międzyregionalnego i dla nadrzędności strategicznego partnerstwa międzyregionalnego jako najlepszego sposobu zachowania wspólnych zasad, wartości i interesów partnerów po obu stronach Atlantyku;
3. tym samym podtrzymuje deklarację ze szczytu w Madrycie (2002 r.) w sprawie wartości i stanowisk wspólnych dla obu regionów oraz wspólne poparcie dla multilateralizmu, integracji regionalnej i spójności społecznej potwierdzone na szczytach w Guadalajarze (2004 r.) i Wiedniu (2006 r.);
4. proponuje całościową strategiczną wizję partnerstwa, która nie będzie się ograniczać do pojedynczych propozycji czy działań i której ostatecznym celem będzie utworzenie eurolatynoamerykańskiej strefy wszechstronnego partnerstwa międzyregionalnego w okolicach 2012 r., a także która obejmie rzeczywiste partnerstwo w kwestiach politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturalnych oraz w dziedzinie wspólnego dążenia do trwałego rozwoju;
5. zaleca, by kwestie polityczne i sprawy bezpieczeństwa poruszane między partnerami opierały się regularnym, sektorowym i skutecznym dialogu politycznym oraz na eurolatynoamerykańskiej karcie na rzecz pokoju i bezpieczeństwa, która w oparciu o Kartę Narodów Zjednoczonych pozwoli na wspólne opracowywanie propozycji politycznych, strategicznych i dotyczących bezpieczeństwa;
6. podkreśla, że aby stosunki handlowe i gospodarcze między Unią Europejską i Ameryką Łacińską przynosiły korzyści obu stronom, konieczne jest, by:
- –przyczyniać się do zróżnicowania i unowocześnienia latynoamerykańskich krajowych systemów produkcji – wciąż bardzo zależnych od nielicznych produktów eksportowych, z których większość to surowce lub wyroby częściowo przetworzone – przy zastosowaniu alternatyw technologicznych, które byłyby skuteczne, a jednocześnie przyniosły pozytywne skutki w postaci tworzenia nowych miejsc pracy i wzrostu dochodów gospodarstw domowych;
- –przejść od kwestii czysto handlowych do gospodarczych przy uwzględnieniu asymetrii między gospodarkami obu regionów i koniecznego nacisku na aspekty społeczne i środowiskowe, wraz z planami transferu i udostępnienia technologii ekologicznych i odnawialnych, poprzez międzyregionalne inwestycje mieszane i wspólne systemy produkcji;
- –kłaść nacisk na znaczenie zachowania zasady pewności prawa w odniesieniu do praw i obowiązków inwestorów wobec kraju goszczącego i wobec przepisów krajowego prawa pracy i ochrony środowiska, a także na konieczność stworzenia odpowiednich ram sprzyjających inwestycjom;
- –brać pod uwagę różnice poziomów względnego rozwoju, co powinno mieć odzwierciedlenie w zasadach szczególnego zróżnicowanego traktowania ze strony Unii, zwłaszcza w stosunku do krajów na niższym poziomie rozwoju gospodarczego i społecznego;
- –sprzyjać integracji latynoamerykańskiej;
7. popiera agendę zaproponowaną na szczycie w Limie i jej podział na dwa duże obszary tematyczne: z jednej strony na kwestie dotyczące ubóstwa, nierówności i integracji, a z drugiej strony na kwestie dotyczące trwałego rozwoju i powiązane z nimi kwestie dotyczące środowiska, zmian klimatycznych i energii;
8. przypomina, że szybkie rozpoczęcie działalności Europejsko-Latynoamerykańskiego Zgromadzenia Parlamentarnego (EuroLat) po poprzednim szczycie w Wiedniu, jako instytucji parlamentarnej strategicznego partnerstwa, znacznie wzmacnia demokratyczną legitymację partnerstwa i jego ramy instytucjonalne, w które włączone zostają funkcje debaty, kontroli i monitorowania należących do zgromadzenia kwestii dotyczących strategicznego płatnerstwa;
9. zaleca uczestnikom szczytu w Limie, by potwierdzili przywiązanie UE i krajów AŁK do zasad i wartości demokracji pluralistycznej i reprezentatywnej, wolności wypowiedzi i prasy, poszanowania praw człowieka i odrzucenia wszelkich form dyktatury lub rządów autorytarnych;
Wspólne działania na rzecz osiągnięcia efektywnego multilateralizmu
10. podkreśla korzyści, jakie wspólne poparcie dla multilateralizmu może przynieść partnerom eurolatynoamerykańskim, którzy razem reprezentują ponad miliard ludzi i stanowią jedną trzecią państw członkowskich ONZ oraz prowadzą ponad jedną czwartą handlu światowego;
11. proponuje, by strategiczne partnerstwo opierało się na realistycznych celach i wspólnych programach zainspirowanych w ogólnym zarysie multilateralizmem (protokół z Kioto, Międzynarodowy Trybunał Karny, walka z karą śmierci i z terroryzmem, zasadnicza rola systemu ONZ itd.);
12. zaleca podjęcie wspólnych działań w tych wszystkich obszarach i na tych wszystkich forach, które wyraźnie odzwierciedlają ich zasady, wartości i interesy, w tym wspólny pokój i system polityki bezpieczeństwa w ramach ONZ, ochrona praw człowieka, ochrona środowiska, rozwój, udział społeczeństwa obywatelskiego w globalnym procesie rządzenia oraz reforma międzynarodowego systemu finansowego i jego instytucji międzynarodowych (Bank Światowy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy);
13. podkreśla, że podejście wielostronne jest najwłaściwsze, aby stawić czoła wspólnym wyzwaniom stojącym przed partnerami eurolatynoamerykańskim, takim jak przeciwdziałanie zmianom klimatycznym, bądź też dotyczących kwestii bezpieczeństwa energetycznego i ochrony różnorodności biologicznej, zwalczania bezkarności, zabójstw kobiet, handlu ludźmi, a także ochrony praw migrantów, bez względu na to, skąd pochodzą, zwalczania handlu narkotykami, zorganizowanej przestępczości, korupcji i praniu brudnych pieniędzy oraz terroryzmu;
14. ponownie wyraża przekonanie, że walka z terroryzmem powinna być prowadzona przy bezwzględnym poszanowaniu praw człowieka, swobód obywatelskich i zasad państwa prawa; domaga się bezwarunkowego i bezzwłocznego zwolnienia wszystkich porwanych w Kolumbii, a w przede wszystkim osób chorych; zwolnienie to powinno się odbyć w wyniku jednostronnej decyzji oddziałów AUC (obecnie „Czarne Orły”), ELN, FARC lub jakiejkolwiek innej organizacji odpowiedzialnej za porwania, a w razie jej braku – w ramach porozumienia o pilnej wymianie humanitarnej;
15. popiera ponawiane rezolucje ONZ, szczytu UE-AŁK i Parlamentu Europejskiego, w których odrzucono wszelkie środki przymusu, takie jak środki zawarte w przepisach ustaw eksterytorialnych, które ze względu na ich jednostronny i eksterytorialny charakter są sprzeczne z prawem międzynarodowym, wypaczają stosunki handlowe między partnerami eurolatynoamerykańskimi i zagrażają wspólnemu poparciu dla multilateralizmu;
Silny impuls na rzecz integracji regionalnej oraz układów o stowarzyszeniu
16. uważa, że zawarcie i efektywne stosowanie kompleksowych, ambitnych i zrównoważonych układów o stowarzyszeniu miedzy UE a Ameryką Łacińską, przyczyniających się do poszanowania praw człowieka, praw gospodarczych i społecznych mieszkańców oraz do wzajemnego trwałego rozwoju, a także do zmniejszenia nierówności społecznych, jako uzupełnienie multilateralizmu WTO, to strategiczny cel w kontekście międzynarodowym, coraz bardziej współzależnym i charakteryzującym się wzrostem gospodarczym, pojawieniem się nowych potęg gospodarczych i wzrostem globalnych wyzwań;
17. podkreśla konieczność przeniesienia priorytetów w obecnych stosunkach i ponownego uczynienia z poszanowania praw człowieka i praw społecznych oraz z instrumentów gwarantujących odpowiednią kontrolę centralnego elementu negocjacji i stosowania porozumień między UE a państwami Ameryki Łacińskiej i Karaibów;
18. zaznacza z naciskiem, że nowa równowaga zasadniczych priorytetów wymaga zarówno położenia o wiele większego nacisku na dialog polityczny i filary współpracy w ramach porozumień poprzez konsultacje ze społeczeństwem obywatelskim wszystkich zaangażowanych regionów, a tym samym poddanie ich nadzorowi z jego strony, jak i wymaga zasadniczej poprawy szczególnego i zróżnicowanego traktowania krajów i regionów różniących się pod względem gospodarczym, w którym punktem odniesienia powinno być zmniejszanie różnic w poziomie dobrobytu, umacnianie praw pracowniczych i zapobieganie degradacji środowiska lub naprawa jej skutków; w związku z tym uważa, że należy w tym kontekście dokonać przeglądu ocen wpływu na zrównoważony rozwój, i zwraca się o ich ukończenie przed zamknięciem negocjacji;
19. dlatego też proponuje, by w dziedzinie gospodarki i handlu utworzenie eurolatynoamerykańskiej strefy wszechstronnego partnerstwa międzyregionalnego zostało oparte na modelu zgodnym z WTO i zasadą regionalizmu, którą należy wprowadzić dwuetapowo:
- a)pierwszy etap, w którym nastąpi w możliwie jak najkrótszym terminie zakończenie negocjacji międzyregionalnego układu o stowarzyszeniu UE-Mercosur, UE-Wspólnota Andyjska i UE-Ameryka Środkowa oraz pogłębienie istniejących już układów UE-Meksyk i UE-Chile;
- b)drugi etap, który powinien się zakończyć w 2010 r., mający na celu zawarcie wszechstronnego międzyregionalnego układu o stowarzyszeniu, który zapewni poszczególnym aspektom strategicznego partnerstwa podstawę prawną i pełny zasięg geograficzny i który ustanowi swobodny przepływ osób oraz o wymianę handlową między oboma regionami poprzez pogłębienie z jednej strony porozumień integracyjnych w Ameryce Łacińskiej, a z drugiej strony procesu stowarzyszenia UE ze wszystkimi krajami i grupami regionu;
20. proponuje uczestnikom szczytu w Limie, aby zamówili studium wykonalności i trwałości środowiskowej w odniesieniu do wszechstronnego międzyregionalnego układu o stowarzyszeniu, z myślą o ustanowieniu proponowanej strefy wszechstronnego partnerstwa;
Agenda z Limy na rzecz zlikwidowania ubóstwa, nierówności i wykluczenia
21. zwraca się do uczestników szczytu w Limie, by w przywołanej agendzie zawrzeć przyjęcie ograniczonej ilości jasnych, konkretnych i możliwych do sprawdzenia zobowiązań we wszystkich tematach, mogących samoistnie nadać nowy impuls strategicznemu partnerstwu i w istotny sposób podnieść poziom życia obywateli po obu stronach Atlantyku; zaleca zwrócenie szczególnej uwagi na zniwelowanie nierówności społecznych oraz integrację grup spychanych obecnie na margines społeczeństwa i pozbawionych szans, przede wszystkim ludności tubylczej;
22. nalega, by uczestnicy szczytu UE-AŁK systematycznie włączali do porozumień między oboma regionami konwencję Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 169 i Deklarację praw ludów tubylczych ONZ;
23. uważa za sprawę zasadniczą, by oba regiony na stałe oraz w spójny i praktyczny sposób włączyły cel dotyczący spójności społecznej do wszystkich wspólnych inicjatyw i programów; stwierdza, że europejskich i latynoamerykańskich partnerów łączy solidarne przedsięwzięcie, w którym gospodarka rynkowa i spójność społeczna nie powinny być sprzeczne, ale uzupełniać się wzajemnie;
24. zaleca, by agenda z Limy na rzecz zwalczania ubóstwa, nierówności i wykluczenia zawierała konkretne środki, na przykład:
- –prowadzone razem działania skupiające się na wspólnym celu, jakim jest realizacja milenijnych celów rozwoju do roku 2015,
- –korzystanie z unijnego instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju stosownie do rzeczywistych potrzeb w terenie, ponieważ wpływa on w znacznej mierze na kraje wschodzące i kraje o średnich dochodach, dla których szczególne znaczenie ma współpraca w zakresie technologii, szkolnictwa wyższego i innowacyjności oraz współpraca gospodarcza;
- –stopniowe sięganie do zasobów pochodzących z instrumentu UE na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka i przeznaczanie ich na pomoc i na programy zmierzające do poprawy rządów i instytucji demokratycznych oraz sytuacji w zakresie praw człowieka w Ameryce Łacińskiej;
- –rozszerzenie programów UE dotyczących kształcenia, edukacji, współpracy naukowej i technicznej, kultury, ochrony zdrowia i migracji na kraje Ameryki Łacińskiej,
- –wspieranie programów reform instytucjonalnych i podatkowych,
- –utworzenie funduszu solidarności międzyregionalnej,
- –przyznanie większych środków budżetowych, aby odpowiadały deklarowanym, bardzo ambitnym celom;
25. wzywa partnerów do przyjęcia solidnych i skutecznych strategii politycznych w zakresie rządów demokratycznych, spraw społecznych, finansów publicznych i podatków w celu zwiększenia spójności społecznej oraz ograniczenia ubóstwa, nierówności i marginalizacji;
26. uważa, że edukacja i inwestowanie w kapitał ludzki to podstawa spójności społecznej, rozwoju gospodarczego i społecznego oraz mobilności społecznej; ponownie wyraża zdecydowane poparcie dla utworzenia „wspólnego obszaru szkolnictwa wyższego UE-AŁK”; podkreśla, że zarówno w Ameryce Łacińskiej, jak i w Europie państwo musi gwarantować dostęp do edukacji i innych dóbr publicznych (opieka zdrowotna, woda, bezpieczeństwo);
27. uznaje za niezbędne nadanie nowego impulsu polityce współpracy na rzecz rozwoju między UE a Ameryką Łacińską, której głównym elementem pozostanie walka z ubóstwem i nierównościami społecznymi, a zarazem przyjęte w niej zostanie zróżnicowane podejście uwzględniające różne warunki gospodarcze i społeczne oraz poziom rozwoju krajów Ameryki Łacińskiej;
28. w związku z tym uważa, że należy koniecznie wyjść poza czysto pomocowe podejście do współpracy na rzecz rozwoju z Ameryką Łacińską, skupiając się na współpracy w dziedzinie technologii, szkolnictwa wyższego i innowacyjności oraz na korzystaniu z zasobów wygenerowanych w tym zakresie przy realizacji VII programu ramowego;
Rozwój form współpracy w zakresie polityki migracji
29. proponuje uczestnikom szczytu prowadzenie regularnego dialogu międzyregionalnego dotyczącego migracji, gwarantującego ochronę praw człowieka w odniesieniu do pracowników migrujących bez względu na ich sytuację, a także rozwijanie i pogłębianie współpracy z latynoamerykańskimi krajami pochodzenia i tranzytu dotyczącej swobodnego przepływu osób;
30. wzywa do nadania kwestiom ochrony imigrantów nieposiadających dokumentów tożsamości przed nadużyciami i eksploatacją oraz możliwości migracji legalnej priorytetowego znaczenia w tym dialogu, zwłaszcza z krajami pochodzenia lub tranzytu imigrantów nieposiadających dokumentów tożsamości;
31. proponuje rozważyć wprowadzenie do 2012 r. wspólnych przepisów i zasad o charakterze ogólnym w celu ułatwienia swobodnego przepływu nie tylko towarów, usług i kapitału, ale również osób, a tym samym stopniowe tworzenie jak najszerzej rozumianego partnerstwa, przynoszącego obopólne korzyści i zgodnego z zalecanym przez ONZ wszechstronnym podejściem w zakresie migracji;
32. ponownie stwierdza konieczność obniżenia zbyt wysokich obecnie opłat od przekazów pieniężnych dokonywanych przez pracowników migrujących, a także wsparcia powrotu tych spośród nich, którzy chcą wrócić do kraju, przy pomocy programów chroniących wszystkie ich prawa oraz godność i status osoby ludzkiej;
33. zwraca się do Komisji Europejskiej o przedstawienie komunikatu rozszerzającego na kraje Ameryki Łacińskiej i Karaibów priorytety, instrumenty i ustalenia wszechstronnego podejścia do migracji wprowadzonego przez Radę Europejską w grudniu 2005 r. i uzupełnionego w grudniu 2006 r.;
Agenda z Limy na rzecz trwałego rozwoju, w szczególności środowiska naturalnego, zmian klimatycznych i energii
34. zaleca, by w agendzie politycznej uzgodnionej przez Unię Europejską i kraje Ameryki Łacińskiej zawarto priorytet dotyczący współpracy w zakresie zmian klimatycznych i polityki zapobiegania globalnemu ociepleniu; przypomina, że to najubożsi, przede wszystkim ludność tubylcza, są pierwszymi ofiarami zmian klimatycznych i degradacji środowiska naturalnego;
35. przypomina, że sojusz w tej dziedzinie między Unią Europejską a Ameryką Łacińską ma ogromne znaczenie ze względu na interes obu stron w propagowaniu trwałego rozwoju i równowagi w środowisku naturalnym, dlatego opowiada się za wzajemnym wsparciem w odpowiednich inicjatywach środowiskowych na skalę międzynarodową;
36. kładzie nacisk na konieczność włączenia konwencji międzynarodowych w ramy porozumień, zwłaszcza porozumień dotyczących praw pracowniczych (MOP), w tym wytycznych dla międzynarodowych korporacji, oraz konwencji dotyczących środowiska naturalnego, klimatu i różnorodności biologicznej;
37. w przypadku odmiennych zdań co do szczegółowych środków przeciwdziałania zmianom klimatycznym (np. w odniesieniu do ruchu lotniczego) zachęca partnerów latynoamerykańskich, by wykazywali konstruktywną postawę i w żaden sposób nie blokowali całkowicie inicjatyw;
38. przyłącza się do głosów znacznej liczby badaczy, władz rządowych, polityków i organizacji pozarządowych, ostrzegających przed stosowaniem biopaliw, ponieważ ilość CO2 potrzebna do ich wytworzenia nie spełnia zasadniczo bądź nie spełnia w ogóle oczekiwań, a biopaliwa produkowane na eksport szkodzą środowisku naturalnemu, zagrażają produkcji żywności i powodują wzrost jej cen;
39. zaleca partnerom z Europy i Ameryki Łacińskiej wspólne wysiłki na rzecz przystąpienia do protokołu z Kioto państw o największej emisji i tych państw, które nie są jeszcze stronami tegoż protokołu, a także wzmacnianie i koordynowanie stanowisk w negocjacjach dotyczących instrumentów międzynarodowych związanych z globalnym ociepleniem, co będzie sporym impulsem dla handlu emisjami między oboma regionami;
40. uważa za niezbędne powiązanie rozwoju gospodarczego i trwałego rozwoju; w tym kontekście wspiera kraje znajdujące się w najtrudniejszej sytuacji w ich wysiłkach na rzecz ograniczenia emisji zanieczyszczeń oraz przyspieszenia postępu i zwiększenia dobrobytu społecznego;
41. opowiada się za utworzeniem wspólnych mechanizmów i za współpracą na forum organizacji międzynarodowych Ameryki Łacińskiej i Karaibów (np. Organizacji Traktatu Współpracy Amazońskiej) w celu podejmowania decyzji i finansowania ochrony i trwałego rozwoju ogromnych zasobów przyrodniczych naszego globu (np. regionu Amazonki) znajdujących się na terytoriach różnych państw Ameryki Łacińskiej;
42. zaleca uczestnikom szczytu UE-AKŁ poparcie propozycji Ekwadoru dotyczącej wycofywania się z eksploatacji pól naftowych w parku narodowym Yasuní oraz utworzenia funduszu odszkodowań zarządzanego na szczeblu międzynarodowym; proponuje przeprowadzenie analizy innowacyjnych sposobów finansowania funduszu i uczynienie z niego wzorca dla przyszłego rozwiązania problemu degradacji przyrody;
43. wzywa Komisję do współpracy przy opracowywaniu polityki ochrony środowiska naturalnego w krajach Ameryki Łacińskiej; uważa, że należy zacieśnić współpracę i podnieść poziom najlepszych praktyk, co powinno być odzwierciedlone również w finansowaniu ze strony UE i w polityce wspierania rozwoju;
44. wzywa uczestników szczytu w Limie do opracowania wspólnych inicjatyw w takich dziedzinach, jak zmiany klimatyczne, pustynnienie, energia (zwłaszcza odnawialne źródła energii i biopaliwa), woda, różnorodność biologiczna, lasy i gospodarowanie substancjami chemicznymi, w oparciu o porozumienie z Bali;
Wzmocnienie instytucjonalnych mechanizmów wsparcia i prognozowania
45. zaleca również:
- –utworzenie eurolatynoamerykańskiej fundacji na rzecz wspierania dialogu między partnerami, społeczeństwem obywatelskim, stowarzyszeniami obywatelskimi, pracowników i przedsiębiorców, o charakterze publiczno-prywatnym, na wzór istniejących fundacji dla innych stref geograficznych, takich jak Azja czy basen Morza Śródziemnego; wzywa Komisję do opracowania konkretnego wniosku w tej sprawie;
- –utworzenie międzyregionalnego ośrodka zapobiegania konfliktom, mającego na celu wczesne wykrywanie przyczyn ewentualnych gwałtownych konfliktów i konfliktów zbrojnych oraz poszukiwanie najlepszych sposobów zapobiegania takim konfliktom i unikania ich ewentualnej eskalacji;
- –utworzenie obserwatorium migracji, którego zadaniem byłoby stałe i szczegółowe śledzenie wszystkich kwestii związanych z ruchami migracyjnymi w strefie eurolatynoamerykańskiej;
46. uważa, że należy wzmocnić aspekt parlamentarny strategicznego partnerstwa i zapewnić odpowiednie włączenie niedawno utworzonego Parlamentu Mercosuru do Zgromadzenia Eurolatynoamerykańskiego;
47. podkreśla z naciskiem, że udział społeczeństwa obywatelskiego w procesie integracji regionalnej UE-AŁK ma kluczowe znaczenie, z zadowoleniem przyjmuje projekt trzeciego spotkania ruchów społecznych i organizacji pozarządowych, zwanego „Łączenie Alternatyw 3”, i w związku z tym zwraca się do władz Peru o zapewnienie odpowiedniego miejsca na przeprowadzenie działań zaplanowanych w stolicy Peru i o zagwarantowanie pełnej ochrony uczestników;
48. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodnictwu V szczytu UE-AŁK, Radzie Unii i Komisji Europejskiej oraz parlamentom państw członkowskich Unii Europejskiej i wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów, Eurolatynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu, Parlamentowi Latynoamerykańskiemu, Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu, Parlamentowi Wspólnoty Andyjskiej oraz Parlamentowi Mercosuru i sekretariatowi generalnemu Wspólnoty Andyjskiej.
- [1] Dz.U. C 140 E z 13.6.2002, s. 569.