Projekt rezolucji - B6-0172/2008Projekt rezolucji
B6-0172/2008

PROJEKT REZOLUCJI

16.4.2008

zamykającej debatę nad oświadczeniami Rady i Komisji
zgodnie z art. 103 ust. 2 regulaminu
złożyli Cristiana Muscardini, Eugenijus Maldeikis, Adam Bielan, Inese Vaidere, Ryszard Czarnecki
w imieniu grupy politycznej UEN
w sprawie V szczytu UE-AŁK w Limie

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0147/2008

Procedura : 2008/2536(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B6-0172/2008
Teksty złożone :
B6-0172/2008
Teksty przyjęte :

B6‑0172/2008

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie V szczytu UE-AŁK w Limie

Parlament Europejski,

–  uwzględniając oświadczenia przyjęte na czterech szczytach szefów państw i rządów Ameryki Łacińskiej i Karaibów oraz Unii Europejskiej, które odbyły się kolejno w Rio de Janeiro (w dniach 28 i 29 czerwca 1999 r.), Madrycie (w dniach 17 i 18 maja 2002 r.), Guadalajarze (w dniach 28 i 29 maja 2004 r.) oraz Wiedniu (w dniach 12 i 13 maja 2006 r.),

–  uwzględniając wspólny komunikat z XIII spotkania ministrów Grupy z Rio i Unii Europejskiej, które odbyło się w Santo Domingo w Republice Dominikańskiej dnia 20 kwietnia 2007 r.,

–  uwzględniając wspólny komunikat ze spotkania ministrów w ramach Dialogu z San José między trójką Unii Europejskiej a ministrami państw Ameryki Środkowej, które odbyło się w Santo Domingo w Republice Dominikańskiej dnia 19 kwietnia 2007 r.,

–  uwzględniając akt końcowy XVII konferencji międzyparlamentarnej Unia Europejska – Ameryka Łacińska, która odbyła się w Limie w dniach 14-16 czerwca 2005 r.,

–  uwzględniając rezolucję z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie wszechstronnego partnerstwa i wspólnej strategii stosunków między Unią Europejską i Ameryką Łacińską[1] oraz rezolucję z dnia 27 kwietnia 2006 r. w sprawie ściślejszego partnerstwa między Unią Europejską a Ameryką Łacińską,

–  uwzględniając rezolucję Eurolatynoamerykańskiego Zgromadzenia Parlamentarnego z dnia 20 grudnia 2007 r.,

–  uwzględniając art. 103 ust. 2 regulaminu,

A.  mając na uwadze, że dziś bardziej niż w przeszłości konieczne jest dalsze pogłębianie strategicznego partnerstwa między oboma regionami, zaproponowanego na czterech poprzednich szczytach,

B.  mając na uwadze, że pomimo znacznych postępów pozostaje wiele do zrobienia, zarówno w kwestiach politycznych i bezpieczeństwa, jak i w kwestiach społecznych, handlowych i budżetowych dotyczących partnerstwa,

C.  mając na uwadze, że strategiczne partnerstwo powinno umożliwić większe zbliżenie między uczestniczącymi w nim społeczeństwami, wpłynąć na podniesienie poziomu rozwoju społecznego i przyczynić się w istotny sposób do radykalnego zmniejszenia ubóstwa i nierówności społecznych, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej, w czym powinien pomóc wzrost gospodarczy obserwowany w ostatnich latach ten regionie, oraz wymiany i pomoc wszelkiego rodzaju oraz przekazywanie się doświadczeniami UE w zakresie spójności społecznej,

1.  potwierdza swoje zobowiązanie do wspierania prac poszczególnych organów integracji regionalnej w Europie i Ameryce Łacińskiej oraz do dołożenia wszelkich starań, by szczyt w Limie stał się realnym krokiem naprzód ku strategicznemu partnerstwu; dziękuje peruwiańskiemu i słoweńskiemu współprzewodnictwu szczytu, prezydencji słoweńskiej Unii, Komisji Europejskiej i Radzie Unii za zdecydowane starania w tym względzie;

Zasady i priorytety strategicznego partnerstwa międzyregionalnego

2.  potwierdza swoje poparcie dla podejścia międzyregionalnego i dla nadrzędności strategicznego partnerstwa międzyregionalnego jako najlepszego sposobu zachowania wspólnych zasad, wartości i interesów partnerów po obu stronach Atlantyku;

3.  tym samym podtrzymuje deklarację ze szczytu w Madrycie (2002 r.) w sprawie wartości i stanowisk wspólnych dla obu regionów oraz wspólne poparcie dla multilateralizmu, integracji regionalnej i spójności społecznej potwierdzone na szczytach w Guadalajarze (2004 r.) i Wiedniu (2006 r.);

4.  proponuje całościową strategiczną wizję partnerstwa, która nie będzie się ograniczać do pojedynczych propozycji czy działań i której ostatecznym celem będzie utworzenie eurolatynoamerykańskiej strefy wszechstronnego partnerstwa międzyregionalnego w okolicach 2012 r., a także która obejmie rzeczywiste partnerstwo w kwestiach politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturalnych oraz w dziedzinie wspólnego dążenia do trwałego rozwoju;

5.  zaleca, by kwestie polityczne i sprawy bezpieczeństwa poruszane między partnerami opierały się regularnym, sektorowym i skutecznym dialogu politycznym oraz na eurolatynoamerykańskiej karcie na rzecz pokoju i bezpieczeństwa, która w oparciu o Kartę Narodów Zjednoczonych pozwoli na wspólne opracowywanie propozycji politycznych, strategicznych i dotyczących bezpieczeństwa;

6.  podkreśla, że aby stosunki handlowe i gospodarcze między Unią Europejską i Ameryką Łacińską przynosiły korzyści obu stronom, konieczne jest, by:

  • przyczyniać się do zróżnicowania i unowocześnienia latynoamerykańskich krajowych systemów produkcji – wciąż bardzo zależnych od nielicznych produktów eksportowych, z których większość to surowce lub wyroby częściowo przetworzone – przy zastosowaniu alternatyw technologicznych, które byłyby skuteczne, a jednocześnie przyniosły pozytywne skutki w postaci tworzenia nowych miejsc pracy i wzrostu dochodów gospodarstw domowych;
  • przejść od kwestii czysto handlowych do gospodarczych przy uwzględnieniu asymetrii między gospodarkami obu regionów i koniecznego nacisku na aspekty społeczne i środowiskowe, wraz z planami transferu i udostępnienia ekologicznie czystych technologii, poprzez międzyregionalne inwestycje mieszane i wspólne systemy produkcji;
  • kłaść nacisk na znaczenie zachowania zasady pewności prawa oraz na konieczność stworzenia odpowiednich ram sprzyjających inwestycjom;
  • brać pod uwagę różnice poziomów względnego rozwoju, co powinno mieć odzwierciedlenie w zasadach szczególnego, zróżnicowanego traktowania ze strony Unii, zwłaszcza w stosunku do krajów na niższym poziomie rozwoju gospodarczego i społecznego;
  • sprzyjać integracji latynoamerykańskiej;

7.  popiera agendę zaproponowaną na szczycie w Limie i jej podział na dwa duże obszary tematyczne, z jednej strony na kwestiach dotyczących ubóstwa, nierówności i integracji, a z drugiej strony na kwestiach dotyczących trwałego rozwoju i powiązanych z nimi sprawach środowiska naturalnego, zmian klimatycznych i energii;

8.  przypomina, że szybkie rozpoczęcie działalności Europejsko-Latynoamerykańskiego Zgromadzenia Parlamentarnego (EuroLat) po poprzednim szczycie w Wiedniu, jako instytucji parlamentarnej strategicznego partnerstwa, znacznie wzmacnia demokratyczną legitymację partnerstwa i jego ramy instytucjonalne, w które włączone zostają funkcje debaty, kontroli i monitorowania należących do zgromadzenia kwestii dotyczących strategicznego płatnerstwa;

9.  zaleca uczestnikom szczytu w Limie, by potwierdzili przywiązanie UE i krajów AŁK do zasad i wartości demokracji pluralistycznej i reprezentatywnej, wolności wypowiedzi i prasy, poszanowania praw człowieka i odrzucenia wszelkich form dyktatury lub rządów autorytarnych;

Wspólne działania na rzecz osiągnięcia efektywnego multilateralizmu

10.  podkreśla korzyści, jakie wspólne poparcie dla multilateralizmu może przynieść partnerom eurolatynoamerykańskim, którzy razem reprezentują ponad miliard ludzi i stanowią jedną trzecią państw członkowskich ONZ oraz prowadzą ponad jedną czwartą handlu światowego;

11.  proponuje, by strategiczne partnerstwo opierało się na realistycznych celach i wspólnych programach zainspirowanych w ogólnym zarysie multilateralizmem (protokół z Kioto, Międzynarodowy Trybunał Karny, walka z karą śmierci i z terroryzmem, zasadnicza rola systemu ONZ itd.);

12.  zaleca podjęcie wspólnych działań w tych wszystkich obszarach i na tych wszystkich forach, które wyraźnie odzwierciedlają ich zasady, wartości i interesy, w tym wspólny pokój i system polityki bezpieczeństwa w ramach ONZ, ochrona praw człowieka, ochrona środowiska, rozwój, udział społeczeństwa obywatelskiego w globalnym procesie rządzenia oraz reforma międzynarodowego systemu finansowego i handlowego jego instytucji międzynarodowych (Bank Światowy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Światowa Organizacja Handlu);

13.  podkreśla, że podejście wielostronne jest najwłaściwsze, aby stawić czoła wspólnym wyzwaniom stojącym przed partnerami eurolatynoamerykańskim, takim jak walka z terroryzmem, handlem narkotykami, przestępczością zorganizowaną, korupcją i praniem brudnych pieniędzy, handlem ludźmi – w tym nielegalną imigracją – przeciwdziałanie zmianom klimatycznym, lub też kwestie związane z bezpieczeństwem energetycznym;

14.  ponownie wyraża przekonanie, że walka z terroryzmem powinna być prowadzona przy bezwzględnym poszanowaniu praw człowieka, swobód obywatelskich i zasad państwa prawa; domaga się bezwarunkowego i bezzwłocznego zwolnienia wszystkich porwanych w Kolumbii, a w przede wszystkim osób chorych; zwolnienie to powinno się odbyć w wyniku jednostronnej decyzji oddziałów FARC lub jakiejkolwiek innej organizacji odpowiedzialnej za porwania, a w razie jej braku w ramach porozumienia o pilnej wymianie humanitarnej;

15.  popiera ponawiane rezolucje ONZ, szczytu UE-AŁK i Parlamentu Europejskiego, w których odrzucono wszelkie środki przymusu, takie jak środki zawarte w przepisach międzynarodowych, które ze względu na swój jednostronny charakter są sprzeczne z prawem międzynarodowym, wypaczają stosunki handlowe między partnerami europejsko-latynoamerykańskimi i zagrażają wspólnemu poparciu multilateralizmu;

Silny impuls na rzecz integracji regionalnej oraz układów o stowarzyszeniu

16.  uważa, że zawarcie i efektywne stosowanie kompleksowych, ambitnych i zrównoważonych układów o stowarzyszeniu miedzy UE a Ameryką Łacińską, przyczyniających się do poszanowania praw człowieka, praw gospodarczych i społecznych mieszkańców oraz do wzajemnego trwałego rozwoju, a także do zmniejszenia nierówności społecznych, jako uzupełnienie multilateralizmu WTO, to strategiczny cel w kontekście międzynarodowym, coraz bardziej współzależnym i charakteryzującym się wzrostem gospodarczym, pojawieniem się nowych potęg gospodarczych i wzrostem globalnych wyzwań;

17.  dlatego też proponuje, by w dziedzinie gospodarki i handlu utworzenie europejsko-latynoamerykańskiej strefy wszechstronnego partnerstwa międzyregionalnego zostało oparte na modelu zgodnym z zasadą regionalizmu w kontekście międzynarodowym, który należy wprowadzić dwuetapowo:

  • a)pierwsza faza w której nastąpi zakończenie negocjacji międzyregionalnego układu o stowarzyszeniu UE-Mercosur, UE-Wspólnota Andyjska i UE-Ameryka Środkowa w możliwie jak najkrótszym terminie oraz pogłębienie istniejących już układów UE-Meskyk i UE-Chile, a także – stopniowo – UE-Kuba;
  • b)drugi etap, który powinien się zakończyć w 2010 r., mający na celu zawarcie wszechstronnego międzyregionalnego układu o stowarzyszeniu, który zapewni poszczególnym aspektom strategicznego partnerstwa podstawę prawną i pełny zasięg geograficzny i który ustanowi swobodny przepływ osób oraz o wymianę handlową między oboma regionami poprzez pogłębienie z jednej strony porozumień integracyjnych w Ameryce Łacińskiej, a z drugiej strony procesu stowarzyszenia UE ze wszystkimi krajami i grupami regionu;

18.  proponuje uczestnikom szczytu w Limie, aby zamówili studium wykonalności wszechstronnego międzyregionalnego układu o stowarzyszeniu z myślą o utworzeniu strefy wszechstronnego partnerstwa;

Agenda z Limy na rzecz zlikwidowania ubóstwa, nierówności i wykluczenia

19.  zwraca się do uczestników szczytu w Limie, by w przywołanej agendzie zawrzeć przyjęcie ograniczonej ilości jasnych, konkretnych i możliwych do sprawdzenia zobowiązań we wszystkich tematach, mogących samoistnie nadać nowy impuls strategicznemu partnerstwu i w istotny sposób podnieść poziom życia obywateli po obu stronach Atlantyku; zaleca zwrócenie szczególnej uwagi na zniwelowanie nierówności społecznych oraz integrację grup spychanych obecnie na margines społeczeństwa i pozbawionych szans, przede wszystkim ludności tubylczej;

20.  uważa za sprawę zasadniczą, by oba regiony na stałe oraz w sposób koherentny i praktyczny włączyły cel dotyczący spójności społecznej we wszystkie wspólne inicjatywy i programy; stwierdza, że europejskich i latynoamerykańskich partnerów łączy solidarne przedsięwzięcie, w którym gospodarka rynkowa i spójność społeczna nie powinny być sprzeczne, ale uzupełniać się wzajemnie;

21.  zaleca, by agenda z Limy na rzecz zwalczania ubóstwa, nierówności i wykluczenia zawierała konkretne środki, na przykład:

  • prowadzone razem działania skupiające się na wspólnym celu, jakim jest realizacja milenijnych celów rozwoju do roku 2015;
  • korzystanie z unijnego instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju stosownie do rzeczywistych potrzeb w terenie, ponieważ wpływa on w znacznej mierze na kraje wschodzące i kraje o średnich dochodach, dla których szczególne znaczenie ma współpraca w zakresie technologii, szkolnictwa i innowacyjności oraz współpraca gospodarcza;
  • stopniowe sięganie do zasobów pochodzących z instrumentu UE na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka i przeznaczanie ich na pomoc i na programy zmierzające do poprawy rządów i instytucji demokratycznych oraz sytuacji w zakresie praw człowieka, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej,
  • rozszerzenie programów UE dotyczących kształcenia, edukacji, współpracy naukowej i technicznej, kultury, ochrony zdrowia i migracji na kraje Ameryki Łacińskiej;
  • wspieranie programów reform instytucjonalnych i podatkowych;
  • utworzenie funduszu solidarności międzyregionalnej;
  • przyznanie większych środków budżetowych, aby odpowiadały deklarowanym, bardzo ambitnym celom;

22.  wzywa partnerów do przyjęcia solidnych i skutecznych strategii politycznych w zakresie rządów demokratycznych, spraw społecznych, finansów publicznych i podatków w celu zwiększenia spójności społecznej oraz ograniczenia ubóstwa, nierówności i nielegalnej marginalizacji;

23.  uważa, że edukacja i inwestowanie w kapitał ludzki to podstawa spójności społecznej, rozwoju gospodarczego i społecznego oraz mobilności społecznej; ponownie wyraża zdecydowane poparcie dla utworzenia „wspólnego obszaru szkolnictwa wyższego UE-AŁK”; podkreśla, że zarówno w Ameryce Łacińskiej, jak i w Europie państwo musi gwarantować dostęp do edukacji i innych dóbr publicznych (opieka zdrowotna, woda, bezpieczeństwo);

24.  uznaje za niezbędne nadanie nowego impulsu polityce współpracy na rzecz rozwoju między UE a Ameryką Łacińską, której głównym elementem pozostanie walka z ubóstwem i nierównościami społecznymi, a zarazem przyjęte w niej zostanie zróżnicowane podejście uwzględniające różne warunki gospodarcze i społeczne oraz poziom rozwoju krajów Ameryki Łacińskiej;

25.  w związku z tym uważa, że należy koniecznie wyjść poza czysto pomocowe podejście do współpracy na rzecz rozwoju z Ameryką Łacińską, skupiając się na współpracy w dziedzinie technologii, szkolnictwa wyższego i innowacyjności oraz na korzystaniu z wygenerowanych zasobów;

Rozwój form współpracy w zakresie polityki migracji

26.  proponuje uczestnikom szczytu prowadzenie regularnego dialogu międzyregionalnego dotyczącego migracji, gwarantującego ochronę praw człowieka w odniesieniu do pracowników imigrantów i emigrantów bez względu na ich sytuację, a także rozwijanie i pogłębianie współpracy z latynoamerykańskimi krajami pochodzenia i tranzytu dotyczącej swobodnego przepływu osób, przy zastosowaniu tego samego powszechnego kryterium;

27.  wzywa do nadania kwestiom nielegalnej imigracji oraz możliwości migracji legalnej priorytetowego znaczenia w tym dialogu, zwłaszcza z krajami pochodzenia lub tranzytu nielegalnych imigrantów;

28.  proponuje rozważyć wprowadzenie wspólnych przepisów i zasad o charakterze ogólnym w celu ułatwienia swobodnego przepływu nie tylko towarów, usług i kapitałów, ale również osób, a tym samym stopniowe tworzenie jak najszerzej rozumianego partnerstwa, przynoszącego obopólne korzyści i zgodnego z zalecanym przez ONZ wszechstronnym podejściem w zakresie migracji;

29.  ponownie stwierdza konieczność obniżenia zbyt wysokich obecnie opłat od przekazów pieniężnych dokonywanych przez pracowników migrujących, a także wsparcia powrotu tych spośród nich, którzy chcą wrócić do kraju, przy pomocy programów chroniących wszystkie ich prawa oraz godność i status osoby ludzkiej;

30.  zwraca się do Komisji Europejskiej o przedstawienie komunikatu rozszerzającego na kraje Ameryki Łacińskiej i Karaibów priorytety, instrumenty i ustalenia wszechstronnego podejścia do migracji wprowadzonego przez Radę Europejską w grudniu 2005 r. i uzupełnionego w grudniu 2006 r.;

Agenda z Limy na rzecz trwałego rozwoju, w szczególności środowiska naturalnego, zmian klimatycznych i energii

31.  zaleca, by w agendzie politycznej uzgodnionej przez Unię Europejską i kraje Ameryki Łacińskiej zawarto priorytet dotyczący współpracy w zakresie zmian klimatycznych i polityki zapobiegania globalnemu ociepleniu; przypomina, że to najubożsi, przede wszystkim ludność tubylcza, są pierwszymi ofiarami zmian klimatycznych i degradacji środowiska naturalnego;

32.  przypomina, że sojusz w tej dziedzinie między Unią Europejską a Ameryką Łacińską ma ogromne znaczenie ze względu na interes obu stron w propagowaniu trwałego rozwoju i równowagi w środowisku naturalnym, dlatego opowiada się za wzajemnym wsparciem w odpowiednich inicjatywach środowiskowych na skalę międzynarodową;

33.  w przypadku odmiennych zdań co do szczegółowych środków przeciwdziałania zmianom klimatycznym (np. w odniesieniu do ruchu lotniczego) zachęca partnerów latynoamerykańskich, by wykazywali konstruktywną postawę i w żaden sposób nie blokowali całkowicie inicjatyw;

34.  zaleca partnerom z Europy i Ameryki Łacińskiej, by pracowali wspólnie z państwami o największej emisji, a także by wzmacniali i koordynowali stanowiska w negocjacjach dotyczących instrumentów międzynarodowych związanych z globalnym ociepleniem, co będzie sporym impulsem dla handlu emisjami między oboma regionami;

35.  uważa za niezbędne powiązanie rozwoju gospodarczego i trwałego rozwoju; w tym kontekście wspiera kraje znajdujące się w najtrudniejszej sytuacji w ich wysiłkach na rzecz ograniczenia emisji zanieczyszczeń oraz przyspieszenia postępu i zwiększenia dobrobytu społecznego;

36.  opowiada się za utworzeniem wspólnych mechanizmów i za współpracą na forum organizacji międzynarodowych Ameryki Łacińskiej i Karaibów (np. Organizacji Traktatu Współpracy Amazońskiej) w celu podejmowania decyzji i finansowania ochrony i trwałego rozwoju ogromnych zasobów przyrodniczych naszego globu (np. regionu Amazonki) znajdujących się na terytoriach różnych państw Ameryki Łacińskiej;

37.  wzywa Komisję do współpracy przy opracowywaniu polityki ochrony środowiska naturalnego w krajach Ameryki Łacińskiej; uważa, że należy zacieśnić współpracę i podnieść poziom najlepszych praktyk, co powinno być odzwierciedlone również w finansowaniu ze strony UE i w polityce wspierania rozwoju;

38.  wzywa uczestników szczytu w Limie do opracowania wspólnych inicjatyw w takich dziedzinach, jak zmiany klimatyczne, pustynnienie, energia (zwłaszcza odnawialne organiczne źródła energii), woda, różnorodność biologiczna, lasy i gospodarowanie substancjami;

Wzmocnienie instytucjonalnych mechanizmów wsparcia i prognozowania

39.  zaleca również:

  • a)utworzenie eurolatynoamerykańskiej fundacji na rzecz wspierania dialogu między partnerami, o charakterze publiczno-prywatnym, na wzór istniejących fundacji dla innych stref geograficznych, takich jak Azja czy basen Morza Śródziemnego; wzywa Komisję do opracowania konkretnego wniosku w tej sprawie;
  • b)utworzenie ośrodka zapobiegania konfliktom, mającego na celu wczesne wykrywanie przyczyn ewentualnych gwałtownych konfliktów i konfliktów zbrojnych oraz poszukiwanie najlepszych sposobów zapobiegania takim konfliktom i unikania ich ewentualnej eskalacji;
  • c)utworzenie obserwatorium migracji, którego zadaniem byłoby stałe i szczegółowe śledzenie wszystkich kwestii związanych z ruchami migracyjnymi w strefie eurolatynoamerykańskiej;

40.  uważa, że należy wzmocnić wymiar parlamentarny strategicznego partnerstwa i zapewnić odpowiednie włączenie do Zgromadzenia Eurolatynoamerykańskiego niedawno utworzonego Parlamentu Mercosuru, układów UE-Meksyk, UE-Chile, z Ameryką Środkową i Wspólnotą Andyjską;

41.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji przewodnictwu V szczytu UE-AŁK, Radzie Unii i Komisji Europejskiej oraz parlamentom państw członkowskich Unii Europejskiej i wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów, Eurolatynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu, Parlamentowi Latynoamerykańskiemu, Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu, Parlamentowi Wspólnoty Andyjskiej oraz Parlamentowi Mercosuru.