Projekt rezolucji - B6-0173/2008Projekt rezolucji
B6-0173/2008

PROJEKT REZOLUCJI

16.4.2008

zamykającej debatę nad oświadczeniami Rady i Komisji
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Willy Meyer Pleite, Helmuth Markov, Giusto Catania, Jens Holm, Ilda Figueiredo, Pedro Guerreiro
w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
w sprawie V szczytu UE-AŁK w Limie

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0147/2008

Procedura : 2008/2536(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B6-0173/2008
Teksty złożone :
B6-0173/2008
Teksty przyjęte :

B6‑0173/2008

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie V szczytu UE-AŁK w Limie

Parlament Europejski,

–  uwzględniając oświadczenia przyjęte na czterech szczytach szefów państw i rządów Ameryki Łacińskiej i Karaibów oraz Unii Europejskiej, które odbyły się kolejno w Rio de Janeiro (w dniach 28 i 29 czerwca 1999 r.), Madrycie (w dniach 17 i 18 maja 2002 r.), Guadalajarze (w dniach 28 i 29 maja 2004 r.) oraz Wiedniu (w dniach 12 i 13 maja 2006 r.),

–  uwzględniając wspólny komunikat z XIII spotkania ministrów Grupy z Rio i Unii Europejskiej, które odbyło się w Santo Domingo w Republice Dominikańskiej dnia 20 kwietnia 2007 r.,

–  uwzględniając wspólny komunikat ze spotkania ministrów w ramach Dialogu z San José między trojką Unii Europejskiej a ministrami państw Ameryki Środkowej, które odbyło się w Santo Domingo w Republice Dominikańskiej dnia 19 kwietnia 2007 r.,

–  uwzględniając akt końcowy XVII konferencji międzyparlamentarnej Unia Europejska – Ameryka Łacińska, która odbyła się w Limie w dniach 14-16 czerwca 2005 r.,

–  uwzględniając rezolucję z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie wszechstronnego partnerstwa i wspólnej strategii stosunków między Unią Europejską i Ameryką Łacińską[1] oraz rezolucję z dnia 27 kwietnia 2006 r. w sprawie ściślejszego partnerstwa między Unią Europejską a Ameryką Łacińską[2],

–  uwzględniając rezolucję Eurolatynoamerykańskiego Zgromadzenia Parlamentarnego z dnia 20 grudnia 2007 r.,

–  uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że przyszły szczyt szefów państw i rządów Ameryki Łacińskiej i Karaibów oraz Unii Europejskiej, który odbędzie się wkrótce w Limie, powinien być sposobnością do znalezienia konkretnych rozwiązań dla obu regionów i wzmocnienia ich działań,

B.  mając na uwadze, że przy okazji V szczytu UE-AŁK w Limie w dniach 16 i 17 maja br. UE i Ameryka Łacińska zwrócą szczególną uwagę na współpracę w takich dziedzinach jak trwały rozwój, energia, zmiany klimatyczne i inne kwestie środowiskowe,

C.  mając na uwadze, że poszukiwanie i eksploatacja zasobów powinny odbywać się z poszanowaniem suwerenności państwowej i tak by nie ograbiać ani nie zubażać państw posiadających zasoby energetyczne,

D.  mając na uwadze wysoki poziom ubóstwa, który wciąż wzrasta w Ameryce Łacińskiej w wyniku prowadzenia w nich neoliberalnej polityki gospodarczej oraz fakt, że 70% z 1,3 mln osób żyjących w skrajnym ubóstwie to kobiety; mając na uwadze, że ubóstwo jest główną przyczyną migracji,

E.  obserwując z niepokojem światowy kryzys finansowy, podczas gdy wiele państw Ameryki Łacińskiej jest nadal zadłużonych, oraz problem dostępu do produktów żywnościowych ze względu na wzrost ich cen,

F.  mając na uwadze, że niedawna ewolucja sytuacji finansowej, którą potwierdza kryzys ryzykownych kredytów hipotecznych w USA, była tylko objawem o wiele poważniejszego i głębszego kryzysu dotykającego cały światowy system finansowy o konsekwencjach dla gospodarki światowej, w tym dla UE oraz krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów, dziś jeszcze niemożliwych do oszacowania,

G.  obserwując z dużym zainteresowaniem powstanie Banku Południa i Unii Narodów Ameryki Południowej (UNASUR) oraz innych regionalnych inicjatyw integracji dążących do rozwiązywania problemów społecznych i gospodarczych i uniezależniających się od międzynarodowych instytucji finansowych,

H.  mając na uwadze znaczenie regionalnych procesów integracji z poszanowaniem suwerenności narodowej i równości państw, które opierają się na ambitnej polityce społecznej, promują podejście uwzględniające potrzeby rozwojowe poszczególnych państw, w szczególności państw najsłabiej rozwiniętych, oraz sprzyjają prawdziwej zbieżności państw UE i państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów, a także mając na uwadze, że porozumienia te powinny uznać za priorytetowe: pokój, demokratyzację społeczeństw, zwiększenie praw socjalnych ludności, opanowanie kryzysów gospodarczych i finansowych, ochronę środowiska i różnorodność kulturową,

I.  mając na uwadze, że Platforma Działania z Pekinu utwierdziła zasadę uwzględnienia perspektywy płci w wszystkich politykach jako skuteczną strategię promowania równości płci oraz że te zalecenia są zobowiązujące dla rządów i pozostałych podmiotów,

J.  mając na uwadze, że fakt cieszenia się przez kobiety dobrym zdrowiem i prawami do reprodukcji i seksualności stanowi wstępny warunek osiągnięcia równości płci,

K.  mając na uwadze, że ostatnie wydarzenia „kryzysu andyjskiego” pokazują, że istnieje poważne ryzyko regionalizacji konfliktu zbrojnego w Kolumbii; wyrażając głębokie zaniepokojenie nadaniem temu konfliktowi militarnego charakteru i jego zaostrzeniem się oraz w tym kontekście licznymi morderstwami, zaginięciami – przede wszystkim działaczy związkowych i obrońców praw człowieka – oraz masakrami cywilów dokonywanymi przez grupy paramilitarne i członków sił bezpieczeństwa, a także zamachami i porwaniami dokonywanymi przez oddziały partyzanckie,

L.  mając na uwadze znaczenie ustanowienia dialogu międzyregionalnego mającego za cel wzajemne wsparcie i współpracę w tych obszarach,

1.  wyraża nadzieję, że najbliższy szczyt szefów państw Ameryki Łacińskiej i Unii Europejskiej, który odbędzie się w połowie maja w Limie, przyczyni się do konkretnych postępów w tak ważnych kwestiach, jak m.in. proces pokojowy, umacnianie demokracji po obu stronach, prawa człowieka, migracja, dług socjalny, obecny światowy kryzys finansowy, środowisko naturalne i zmiany klimatyczne, różnorodność biologiczna, zachowanie różnorodności kulturowej i praw mniejszości;

2.  jest zdania, że międzynarodowy kryzys finansowy, którego epicentrum znajduje się w północnoamerykańskim systemie finansowym i który wybuchł w następstwie spekulacji nieruchomościami, odzwierciedla rosnący kryzys spekulacji finansowych, coraz bardziej oddalonych od rzeczywistej gospodarki, a także dewaloryzację wynagrodzenia pracowników i siły nabywczej najuboższej ludności, któremu to zjawisku towarzyszy przymus uciekania się do kredytów bankowych zarówno w celu nabywania nieruchomości, jak i dóbr codziennego użytku; uważa za niedopuszczalne, aby to pracownicy i najubożsi musieli ponosić koszty obecnego kryzysu finansowego, oszczędzającego po raz kolejny prawdziwie odpowiedzialnych za politykę spekulacji i uzależnienia finansowego gospodarki i czerpiących z tego korzyści, tj. koncerny gospodarcze i finansowe;

3.  wyraża dezaprobatę wobec przypisywania przestępczego charakteru protestom społecznym oraz wobec ataków na prawa pracownicze w Ameryce Łacińskiej, lecz także obecnie w Europie, a w niektórych przypadkach wobec ograniczania swobody wypowiedzi i swobody wypowiedzi w debacie politycznej; zwraca się do rządu Peru o zapewnienie wszelkich gwarancji niezbędnych w celu przeprowadzenia szczytu alternatywnego EA3 równolegle z oficjalnym szczytem szefów państw w Limie, jak miało to miejsce w poprzednich razach;

4.  stanowczo potępia handel ludźmi i domaga się, by został on odpowiednio karany, ale zdecydowanie sprzeciwia się karaniu emigrantów i opowiada się za swobodnym przemieszczaniem się osób pomiędzy oboma regionami; pragnie wzmocnienia współpracy między obydwoma regionami w celu rozwiązania problemu migracji przy użyciu metod pokojowych i sprawiedliwości społecznej, a nie za pomocą wznoszenia „fortec” czy murów oraz represjonowania imigrantów;

5.  wyraża zadowolenie z wyników szczytu szefów państw Grupy z Rio, zebranych w Santo Domingo, na którym obecni szefowie państw zażegnali „kryzys andyjski”, potępili naruszanie suwerenności krajów trzecich przez rajdy wojskowe, a także opracowali listy terrorystów na wzór Stanów Zjednoczonych, Kanady i Unii Europejskiej i opowiedzieli się za rozwiązywaniem wewnętrznych konfliktów w regionie na drodze negocjacji;

6.  jest zdania, że podczas negocjowania układów o stowarzyszeniu należy szanować suwerenność państwową i równość między państwami, tworząc w ten sposób możliwość prawdziwego zbliżenia na zasadzie równości między dwoma regionami przy negocjacjach poświęconych dialogowi politycznemu, współpracy i wymianie handlowej w warunkach równości i wzajemnej korzyści opierających się na dopełnianiu i solidarności w odróżnieniu od umów wolnego handlu z inicjatywy Stanów Zjednoczonych, takich jak środkowoamerykański układ o wolnym handlu (CAFTA);

7.  zwraca się do Komisji o uważne wysłuchanie niektórych krajów, które nie pragną ustanowienia stref wolnego handlu, jak proponuje to Unia Europejska, lecz jednostronnych umów handlowych; odrzuca traktaty o wolnym handlu i zwraca się do Komisji o znalezienie alternatyw, jak np. ograniczenie do pewnych aspektów uproszczenia wymiany i ulepszenie Systemu Ujednoliconych Preferencji Celnych GSP+, który wydaje się być bardziej przystosowany do sytuacji gospodarczej i społecznej wielu krajów rozwijających się;

8.  pragnie, aby pogłębić strategiczne partnerstwo międzyregionalne posiadające podwójny cel: zwiększenie dobrobytu ludności i umocnienie integracji regionalnej z uwzględnieniem asymetrii zarówno między krajami, jak i oboma regionami;

9.  zwraca się do szefów państw o opracowanie rozwiązań poważnego kryzysu żywnościowego dotykającego ludność i zagrażającego niezależności żywnościowej krajów oraz o podjęcie odpowiednich decyzji w aktualnym kontekście znacznego wpływu biopaliw na wyżywienie ludności i na zmiany klimatyczne;

10.  jest zdania, że służby publiczne mają zasadnicze znaczenie w walce z nierównością, ubóstwem i epidemiami; za szczególnie ważne uważa nawiązanie współpracy między obydwoma regionami w celu zachowania i rozwinięcia służb publicznych, które stanowią podstawę demokracji;

11.  wzywa do prowadzenia polityki publicznej tworzącej infrastruktury, wyposażenie i służby publiczne gwarantujące ogólny dostęp do edukacji seksualnej i związanej z rozrodczością kobiet, uwzględniającej również kontrolę ich płodności, wspierające macierzyństwo i ojcostwo, aby kobiety mogły planować swoją rodzinę i swoje życie, gromadząc wszystkie warunki zwiększające ich udział w równości;

12.  uznaje i wspiera walkę narodów, w tym ludów tubylczych, o kontrolę nad swoimi zasobami naturalnymi, a szczególnie o dostęp do wody i energii, i uważa, że są to podstawowe prawa człowieka;

13.  uważa za niezbędne wyraźne poparcie przez posłów europejskich działań rządów Ameryki Łacińskiej i Karaibów zmierzających do monitorowania poszanowania praw człowieka, praw socjalnych i praw dotyczących środowiska przez wielonarodowe spółki europejskie i inne przedsiębiorstwa działające na ich terytoriach;

14.  uważa, że rolnictwo nadal pełni zasadniczą rolę dla większości najuboższych osób, do których zalicza się ludność rdzenna, oraz kładzie nacisk na znaczenie dostępu do ziemi w ramach programów reformy rolnej; uważa, że dwustronne i wielostronne negocjacje, w których biorą udział oba regiony, muszą priorytetowo traktować niezależność i bezpieczeństwo żywnościowe, jak również utrzymanie rolnictwa rodzinnego lub spółdzielczego;

15.  pochwala niedawne wysiłki na rzecz integracji regionalnej w Ameryce Łacińskiej, takie jak Bank Południa, Petrosur i Petrocaribe; z zadowoleniem przyjmuje postępy zrealizowane dzięki propozycji ALBA, która obejmuje wszystkie sfery życia ludności latynoamerykańskiej dzięki modelowi rozwoju regionalnego opierającemu się na zasadach solidarności, współpracy, komplementarności i suwerenności narodów oraz postrzegającemu wymianę handlową jako narzędzie, a nie cel sam w sobie, umieszczając człowieka w centrum zainteresowania;

16.  uważa za istotne, by proponowany przez Parlament Europejski fundusz międzyregionalny służył zniwelowanie istniejących nierówności społecznych, które stanowią nieustanną plagę;

17.  potępia próby secesji w Boliwii ze strony grup oligarchów, którzy mają za cel jedynie zmonopolizowanie bogactw naturalnych należących do wszystkich boliwijczyków; przypomina, że referenda zorganizowane przez te grupy zostały uznane za nielegalne, zarówno przez organy wyborcze Boliwii, jak i przez specjalnego sprawozdawcę Narodów Zjednoczonych, Rodolfa Stavenhagena;

18.  jest poważnie zaniepokojony natarczywym łączeniem bezpieczeństwa światowego z bezpieczeństwem Stanów Zjednoczonych, które utrzymują swoje bazy wojskowe na całym świecie i zalecają zwiększenie wydatków wojskowych, które w 2007 r. osiągnęły najwyższy poziom od czasów II wojny światowej; jest zaniepokojony w obliczu eskalacji militarnej, kierowanej przez Stany Zjednoczone, do której przyłączyła się Unia Europejska, czego przykładem jest tarcza antyrakietowa, która zostanie umieszczona w Republice Czeskiej i w Polsce; domaga się zamknięcia zagranicznych baz wojskowych znajdujących się w obydwu regionach;

19.  ponawia swoje zaangażowanie wobec celów i zasad Karty Narodów Zjednoczonych; potwierdza decyzję o wsparciu wszelkich wysiłków mających na celu obronę suwerennej równości wszystkich państw, poszanowanie ich integralności terytorialnej i niezależności politycznej, powstrzymanie się w stosunkach międzynarodowych od gróźb lub użycia siły niezgodnych z założeniami i zasadami Narodów Zjednoczonych, a także preferowanie rozwiązywania konfliktów w sposób pokojowy i zgodny z zasadami sprawiedliwości i prawa międzynarodowego;

20.  ponawia swoje poparcie dla politycznego i osiągniętego na drodze negocjacji rozwiązania konfliktu w Kolumbii; popiera działania takich krajów jak Francja czy Wenezuela mające na celu doprowadzenie do wymiany zakładników i więźniów FARC; potępia wpływy przestępczości zorganizowanej na szczeblach władzy państwowej; potępia atak armii kolumbijskiej na FARC na terytorium Ekwadoru, który naruszył suwerenność tego kraju oraz prawo międzynarodowe i spowodował kryzys regionalny nie do przyjęcia;

21.  z zadowoleniem odnosi się do ustanowienia w styczniu 2008 r. międzynarodowej komisji śledczej ds. bezkarności sprawców w Gwatemali (CICIG), która stanowi cenną sposobność, by kraj ten, wspierany prze społeczność międzynarodową, powrócił na drogę demokracji, zasad państwa prawa i ochrony praw człowieka; uważa, że CICIG jest przykładem do naśladowania dla wszystkich państw dotkniętych problemem bezkarności; ubolewa nad faktem, że pięć miesięcy po rozpoczęciu działania odnośna komisja nie była w stanie ogłosić wyników dochodzeń z powodu utrudnień ze strony niektórych sektorów wymiaru sprawiedliwości; uważa za istotne, by Unia Europejska wspierała międzynarodowy trybunał ds. bezkarności w Gwatemali, jako przykład międzyregionalnej współpracy instytucjonalnej;

22.  jest zaniepokojony rzeczywistymi zasadami działania niektórych systemów wyborczych w Ameryce Łacińskiej, na przykład w Salwadorze, które nie gwarantują głosowania w oparciu o rzeczywiste spisy ludności i wiarygodne dokumenty tożsamości; domaga się, by Unia Europejska sprawdziła możliwość homologacji nowej ustawy wyborczej w tym kraju w celu przyczynienia się do zagwarantowania, że wybory w 2009 r. odbędą się w atmosferze przejrzystości i równości;

23.  potępia wyrok najwyższego trybunału sprawiedliwości Republiki Salwadoru z dnia 16 października 2007 r. w sprawie niestosowania konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych; zwraca się do Komisji o uczynienie z wymogu zastosowania tej konwencji podstawowego warunku postępów w negocjacjach dotyczących układu o stowarzyszeniu UE–Ameryka Łacińska;

24.  zdecydowanie odrzuca wszelkie środki przymusu o charakterze jednostronnym i działaniu eksterytorialnym, które są niezgodne z prawem międzynarodowym i ogólnie przyjętymi zasadami w dziedzinie wolnego handlu; jest zdania, że tego typu działania poważnie zagrażają wielostronności; przypomina rezolucję A/RES/62/3 Zgromadzenia Ogólnego ONZ i odrzucenie w niej postanowień eksterytorialnych ustawy Helmsa‑Burtona;

25.  wzywa do uwolnienia pięciu Kubańczyków uwięzionych od dziesięciu lat w Stanach Zjednoczonych po arbitralnym aresztowaniu, jak stwierdziła to sama Komisja Praw Człowieka Zgromadzenia ONZ; potępia nieludzkie warunki uwięzienia i izolacji, w jakich przebywają, posuwane do pozbawiania odwiedzin przez rodziny, z oczywistym naruszeniem praw człowieka, a nawet ustawodawstwa Stanów Zjednoczonych;

26.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, a także parlamentom państw członkowskich Unii Europejskiej i wszystkich państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów, przewodnictwu V szczytu UE-AŁK, Zgromadzeniu Eurolatynoamerykańskiemu, Parlamentowi Latynoamerykańskiemu, Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu, Parlamentowi Andyjskiemu i Parlamentowi Mercosuru.