Projekt rezolucji - B6-0027/2009Projekt rezolucji
B6-0027/2009

PROJEKT REZOLUCJI

7.1.2009

zamykającej debatę nad oświadczeniami Rady i Komisji
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Daniel Cohn-Bendit, Gisela Kallenbach, Angelika Beer, Raül Romeva i Rueda, Cem Özdemir, Sepp Kusstatscher, Joost Lagendijk
w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
w sprawie ogłoszenia dnia 11 lipca europejskim dniem upamiętniającym ofiary ludobójstwa w Srebrenicy w dniu 11 lipca 1995 r.

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0022/2009

Procedura : 2009/2502(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B6-0027/2009
Teksty złożone :
B6-0027/2009
Teksty przyjęte :

B6‑0027/2009

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie ogłoszenia dnia 11 lipca europejskim dniem upamiętniającym ofiary ludobójstwa w Srebrenicy w dniu 11 lipca 1995 r.

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie Bałkanów: 10 lat po Srebrenicy,

–  uwzględniając układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Unią Europejską a Bośnią i Hercegowiną podpisany w dniu 16 czerwca 2008 r. oraz perspektywę członkowstwa w UE przedstawioną wszystkim krajom Bałkanów Zachodnich na szczycie UE w Salonikach w 2003 r.,

–  uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że w lipcu 1995 r. bośniackie miasto Srebrenica – w owym czasie odizolowana enklawa ogłoszona strefą bezpieczeństwa na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 16 kwietnia 1993 r. – została opanowana przez serbskie bojówki dowodzone przez generała Ratko Mladicia pod przywództwem ówczesnego prezydenta Radovana Karadžicia,

B.  mając na uwadze, że w dniach 13, 14, 15, 16 i 17 lipca zamordowano ponad 8 000 mężczyzn, zaś niemal 25 000 kobiet, dzieci i osób starszych przymusowo deportowano,

C.  mając na uwadze, że tragedia ta, uznana przez Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii (MTKJ) za akt ludobójstwa, miała miejsce w ogłoszonej przez ONZ strefie bezpieczeństwa, przez co stała się symbolem niezdolności wspólnoty międzynarodowej do interweniowania w sprawie konfliktu i do ochrony ludności cywilnej,

D.  uwzględniając liczne przypadki pogwałcenia konwencji genewskiej przez oddziały Serbów bośniackich wobec cywilnej ludności Srebrenicy, w tym deportacje tysięcy kobiet, dzieci i osób starszych oraz gwałty na wielu kobietach,

E.  mając na uwadze, że pomimo ogromnych wysiłków czynionych po dzień dzisiejszy w celu odnalezienia i przeprowadzenia ekshumacji grobów zbiorowych i indywidualnych oraz zidentyfikowania ciał ofiar, dotychczasowe poszukiwania nie umożliwiają pełnej rekonstrukcji wydarzeń zaszłych w Srebrenicy i jej okolicach,

F.  mając na uwadze, że nie może być prawdziwego pokoju bez sprawiedliwości oraz że pełna i nieograniczona współpraca z MTKJ pozostaje podstawowym warunkiem dalszej kontynuacji procesu integracji krajów Bałkanów Zachodnich z UE,

G.  mając na uwadze, że generał Radislav Krstić z armii Serbów bośniackich jest pierwszą osobą uznaną przez MTKJ za winną pomagania i sprzyjania ludobójstwu w Srebrenicy, chociaż najbardziej prominentna obciążona osoba – Ratko Mladić – pozostaje nadal na wolności w 12 lat po tych tragicznych wydarzeniach,

H.  mając na uwadze, że niedoskonałości mechanizmów decyzyjnych UE oraz brak realnej wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa również odegrały negatywną rolę w toku wydarzeń,

I.  mając na uwadze, że nieskuteczność i niedostosowanie organizacji międzynarodowych okazały się zgubne dla mieszkańców Srebrenicy i dowodzą pilnej potrzeby lepszego przygotowania i koordynacji międzynarodowych operacji na rzecz utrzymywania i przywracania pokoju, a w szczególności potrzeby wymiany danych wywiadowczych i informacji, których brak wyraźnie legł u źródeł całkowitego niepowodzenia kontyngentu holenderskiego chroniącego enklawę,

J.  mając na uwadze, że niezbędne jest uświadomienie tych tragicznych wydarzeń całej Europie oraz doprowadzenie na Bałkanach Zachodnich do uznania przez opinię publiczną odpowiedzialności celem odbudowy wzajemnego zaufania i wznowienia trwałego dialogu między krajami regionu,

1.  jest zdania, że masakra w 1995 r. w Srebrenicy ciągle jeszcze stanowi niezabliźnioną ranę w historii Europy oraz że należy ją odpowiednio upamiętnić, aby takie wydarzenia nigdy się nie powtórzyły;

2.  czci pamięć ofiar zbrodni oraz składa im hołd; składa wyrazy współczucia i solidarności z rodzinami ofiar, z których wiele nie ma ostatecznej pewności co do losu swoich ojców, synów, mężów czy braci; uznaje, że nieudane próby pociągnięcia do odpowiedzialności winnych tych czynów jeszcze bardziej potęgują nieustający ból rodzin ofiar;

3.  wzywa Radę i Komisję do stosownego upamiętnienia rocznicy ludobójstwa w Srebrenicy-Potočari poprzez poparcie uznania przez Parlament Europejski dnia 11 lipca dniem upamiętnienia ludobójstwa w Srebrenicy w całej UE oraz we wszystkich krajach Bałkanów Zachodnich;

4.  wyraża pełne poparcie dla cennej i trudnej pracy MTKJ, podkreśla, że postawienie przed wymiarem sprawiedliwości osób odpowiedzialnych za masakry w Srebrenicy i jej okolicach stanowi ważny krok na drodze ku pokojowi i stabilności w regionie, oraz ponownie zaznacza, że pełna współpraca z MTKJ jest dla wszystkich krajów regionu warunkiem wstępnym do zacieśnienia stosunków z UE i rozpoczęcia procesu integracji;

5.  podkreśla znaczenie zagwarantowania pokoju i stabilności na Bałkanach Zachodnich oraz potrzebę rozpoczęcia procesu prawdziwego pojednania jako części procesu integracji europejskiej; wzywa wszystkie kraje do podejmowania dalszych wysiłków na rzecz pogodzenia się z trudną i burzliwą przeszłością;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Bośni i Hercegowiny i ich jednostkom oraz rządom i parlamentom krajów Bałkanów Zachodnich.