Πρόταση ψηφίσματος - B6-0108/2009Πρόταση ψηφίσματος
B6-0108/2009

ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

4.3.2009

εν συνεχεία δηλώσεων του Συμβουλίου και της Επιτροπής
σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, του Κανονισμού
των βουλευτών: Francis Wurtz, Ilda Figueiredo, Helmuth Markov και Κυριάκου Τριανταφυλλίδη
εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL
σχετικά με την τοποθέτηση στο πλαίσιο της εαρινής συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του 2009 όσον αφορά τη στρατηγική της Λισαβόνας

Διαδρομή στην ολομέλεια
Διαδρομή του εγγράφου :  
B6-0108/2009
Κείμενα που κατατέθηκαν :
B6-0108/2009
Κείμενα που εγκρίθηκαν :

B6‑0108/2009

Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την τοποθέτηση στο πλαίσιο της εαρινής συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του 2009 όσον αφορά τη στρατηγική της Λισαβόνας

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–  έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής, της 20ής Ιουλίου 2005 με τίτλο «Κοινές δράσεις για την ανάπτυξη και την απασχόληση: το κοινοτικό πρόγραμμα της Λισαβόνας» (COM(2005)0330),

–  έχοντας υπόψη την εκτέλεση του κοινοτικού προγράμματος της Λισαβόνας, της Επιτροπής, για το διάστημα 2008-2010 (COM(2008)0881),

–  έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την εξωτερική διάσταση της στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση (COM(2008)0874),

–  έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της στρατηγικής της Λισαβόνας στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού σχεδίου για την ανάκαμψη της οικονομίας (COM(2009)0034),

–  έχοντας υπόψη τα 27 εθνικά μεταρρυθμιστικά προγράμματα Λισσαβόνας, όπως υποβλήθηκαν από τα κράτη μέλη,

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 103 παράγραφος 2 του Κανονισμού του,

Οι συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού: επιδείνωση των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών

1.   υπογραμμίζει ότι η ΕΕ βιώνει αύξηση της φτώχειας, επισφαλή εργασία και ανισότητες, κατάσταση που θα μπορούσε να χειροτερέψει, δεδομένου ότι σύμφωνα με τις πρόσφατες προβλέψεις σημειώνεται τάση ύφεσης ενώ ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 3,5 εκατ. το 2009·

2.  υπενθυμίζει ότι η αύξηση της φτώχειας, της επισφαλούς εργασίας και των ανισοτήτων προαναγγέλλει την όξυνση της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης· κατά συνέπεια, απορρίπτει κάθε προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η κρίση ως εξήγηση για τις τρέχουσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες·

3.  υπογραμμίζει ότι η κρίση δεν δείχνει απλώς την αποτυχία των δεξιών πολιτικών, του επικρατούντος νεοφιλελεύθερου φονταμενταλισμού και του αντίστοιχου πολιτικού προγράμματος, και την ανικανότητά του να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των εργαζομένων και των λαών, αλλά καταφέρνει επίσης σκληρό χτύπημα στο μύθο του καπιταλιστικού θριάμβου·

4.  καταγγέλλει και απορρίπτει τις προσπάθειες της ΕΕ να αποκρύψει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και όχι μόνο να αθωώσει το καπιταλιστικό σύστημα αλλά να αποσείσει και τις δικές της ευθύνες· υπογραμμίζει, στο πλαίσιο αυτό, τις συνεχιζόμενες πολιτικές για προώθηση της κατάργησης των κανονιστικών ρυθμίσεων στο χρηματοοικονομικό τομέα, την ελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, την ελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου, την κατάργηση της ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και την υπονόμευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων που παγιώνονται στη στρατηγική για τη Συνθήκη της Λισαβόνας και την Ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση, πολιτικές που προωθούν τη συγκέντρωση κολοσσιαίων κερδών από τους μεγάλους οικονομικούς και χρηματοπιστωτικούς ομίλους, τη δημιουργία μεγάλων μονοπωλίων και την υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων και των λαών·

5.  τονίζει ότι η τρέχουσα κρίση του καπιταλισμού εμπεριέχει σοβαρούς κινδύνους όξυνσης των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθούν·

6.  σημειώνει ότι οι τελευταίες εξελίξεις στην εθνική και διεθνή κατάσταση δείχνουν ότι, παρά τη διάθεση εκατομμυρίων ευρώ και δολαρίων για τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η κρίση συνεχίζεται και ο ορίζοντας εξακολουθεί να σκιάζεται από τη ζοφερή προοπτική μιας εκτεταμένης οικονομικής ύφεσης· επισημαίνει ότι η πραγματικότητα δείχνει πως τα μέτρα για τη διοχέτευση νέων κεφαλαίων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν επαρκούν, και ότι χρειάζεται να ληφθούν επείγοντα μέτρα για την καταπολέμηση των βασικών αιτίων της κρίσης, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική·

7.  επισημαίνει ότι τα μέτρα στα οποία κατέληξε το Συμβούλιο του Δεκεμβρίου πόρρω απέχουν από το να δώσουν ικανοποιητική απάντηση στα βασικά αίτια των τρεχουσών κρίσεων· υπενθυμίζει ότι το λεγόμενο ευρωπαϊκό σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης πρόκειται να χρηματοδοτηθεί κυρίως από κάθε κράτος μέλος, κάτι που δείχνει τι σημαίνει η λεγόμενη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη»·

8.  εκφράζει, ακόμη, την αποδοκιμασία του για τις θέσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής -σε σύμπνοια με την Business Europe - όσον αφορά την εκμετάλλευση της τρέχουσας κατάστασης για την ακόμη μεγαλύτερη προώθηση των ίδιων πολιτικών, που παγιώνονται στη Συνθήκη της Λισαβόνας, οι οποίες τροφοδότησαν την κερδοσκοπία και αύξησαν την εκμετάλλευση και στις οποίες οφείλεται το ασυνήθιστο μέγεθος της κρίσης· επισημαίνει ότι οι υποστηρικτές τέτοιων πολιτικών εργάζονται τώρα για να διασφαλίσουν ότι τα πάντα θα παραμείνουν ουσιαστικά τα ίδια·

9.  θεωρεί απαράδεκτο το γεγονός ότι, με το πρόσχημα της επικείμενης κρίσης, οι εργαζόμενοι, οι μικροεπιχειρηματίες, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, οι νέοι και οι γυναίκες καλούνται ως συνήθως να κάνουν μεγάλες θυσίες· θεωρεί ότι αν συνεχιστεί αυτό, θα επιδεινωθεί η κρίση·

Για μια Ευρώπη της απασχόλησης με δικαιώματα και για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων και των λαών

10.   επαναλαμβάνει την προσήλωσή του σε μια Ευρώπη συνεργασίας, κοινωνικής προόδου και ισότητας, που να προωθεί το περιβάλλον και να σέβεται τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη και την ειρήνη·

11.  ζητεί να επιδειχθεί σεβασμός για τη δημοκρατικά και ανεξάρτητα εκφρασμένη βούληση των λαών της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Ιρλανδίας, που απέρριψαν μια πιο νεοφιλελεύθερη και μιλιταριστική Ευρώπη, με ένα «ΟΧΙ» στο ευρωπαϊκό σύνταγμα και τη Συνθήκη της Λισαβόνας·

12.  ζητεί να εγκαταλειφθούν επειγόντως η Στρατηγική της Λισαβόνας και η νεοφιλελεύθερη ατζέντα της, ως πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της αναγκαίας ρήξης με τις τρέχουσες πολιτικές·

13.  υπογραμμίζει ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων και των αναγκών των εργαζομένων και των λαών δεν θα πρέπει να συνεπάγεται πρόσθετη ρύθμιση ή αναμόρφωση του καπιταλιστικού συστήματος αλλά αντιστροφή των μακροοικονομικών πολιτικών και προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων·

14.  ζητεί από τα κράτη μέλη να υπερασπιστούν τους παραγωγικούς τομείς τους και την απασχόληση· εφιστά την προσοχή στις διαρκείς καταγγελίες για απώλεια θέσεων εργασίας στην ΕΕ, που επιβάλλουν επείγουσα και κατάλληλη αντίδραση·

15.  επαναλαμβάνει την ανάγκη για μια εναλλακτική πολιτική με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων και του πληθυσμού, η οποία να διασφαλίζει δίκαιη κατανομή του εισοδήματος, να τονώνει την οικονομική δραστηριότητα, να δημιουργεί θέσεις εργασίας, να ενισχύει το ρόλο του κράτους στην οικονομία, να ωθεί τη ζήτηση, να ενισχύει την ανάπτυξη των πολύ μικρών, μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, και να αυξάνει τις επενδύσεις, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες κάθε κράτους μέλους·

16.  ζητεί από το εαρινό Συμβούλιο να εγκρίνει τάχιστα μια «ευρωπαϊκή στρατηγική για την αλληλεγγύη και την αειφόρο ανάπτυξη», με βάση τις ανωτέρω αρχές, με μια νέα δέσμη οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών πολιτικών που να ενθαρρύνουν τις επενδύσεις:

  • (i)στην ποιότητα της εργασίας σε όλες τις πτυχές της (μισθοί, σταθερότητα, συνθήκες εργασίας και κατάρτιση) και τη βελτίωση των προσόντων, προκειμένου να επιτευχθεί ένα εργατικό δυναμικό με υψηλή κατάρτιση και ειδίκευση,
  • (ii)στη βασική υποδομή στήριξης της βιομηχανίας,

       (iii)   στις δημόσιες υπηρεσίες, προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητά τους,

  • (iv)σε μια ισχυρή πολιτική συνοχής για την προώθηση της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής,
  • (v)στην προστασία του περιβάλλοντος και τις οικολογικές τεχνολογίες·
  • (vi)στη βελτίωση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών προτύπων και των προτύπων ασφαλείας, προκειμένου να επιτευχθεί η εναρμόνισή τους στο υψηλότερο επίπεδο,

       (vii)   στην κοινωνική οικονομία,

       (viii)   στην κοινωνική προστασία, για την εξάλειψη της φτώχειας και την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού,

  • (ix)στη (δημόσια) έρευνα και καινοτομία, προκειμένου να εξασφαλίζεται ότι τα οφέλη θα είναι για όλους,
  • (x)στην προώθηση του πολιτισμού, του αθλητισμού και της συμμετοχής στα κοινά, και
  • (xi)στον τερματισμό της χρηματιστικοποίησης της οικονομίας·

17.  θεωρεί ότι το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης πρέπει να ανακληθεί και ταυτόχρονα να υιοθετηθεί ένα σύμφωνο για την απασχόληση και την ανάπτυξη το οποίο να προωθεί τις δημόσιες επενδύσεις, να ενισχύει την αποτελεσματικότητα και να θέτει συγκεκριμένα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια, προσαρμοσμένα στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε κράτους μέλους, με βασικό στόχο τη μείωση της ανεργίας·

18.  ζητεί από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να προχωρήσουν ακόμη περισσότερο στην κατεύθυνση αυτή, με την κατάρτιση «Ευρωπαϊκού Προγράμματος για την Αειφορική Ανάπτυξη, την Απασχόληση και την Κοινωνική Ένταξη» χρηματοδοτούμενου με τουλάχιστον το 1% του ΑΕγχΠ της ΕΕ, που να συμπληρώνεται με τη θέσπιση παρόμοιων προγραμμάτων δημόσιων επενδύσεων από τα κράτη μέλη, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η οικονομία, να αναστραφεί η κλιματική μεταβολή και να προωθηθεί η πλήρης απασχόληση σε θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας με κοινωνικά δικαιώματα·

19.  υπογραμμίζει την ανάγκη για αποτελεσματικά μέτρα που να εγγυώνται το σεβασμό και την ενίσχυση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, να διασφαλίζουν αξιοπρεπή εισοδήματα για τους εργαζομένους, και ιδιαίτερα τις γυναίκες, να εγγυώνται τα δικαιώματα στην ασφάλεια και την υγεία στην εργασία, την κοινωνική προστασία και τη συνδικαλιστική ελευθερία, και να προωθούν την κατάργηση κάθε μορφής διακρίσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών στην εργασία·

20.  εμμένει στην ανάγκη να ληφθούν επείγοντα μέτρα για την προώθηση της αύξησης της αγοραστικής δύναμης, προκειμένου να τονωθεί η ζήτηση και να προωθηθούν οι οικονομικές δραστηριότητες σε παγκόσμια κλίμακα·

21.  ζητεί από τα κράτη μέλη να χαράξουν πολιτικές για την ανάκαμψη μισθών και συντάξεων, που να αναστρέφουν τη συστηματική μεταφορά των κερδών της παραγωγικότητας στους εργοδότες και να συμβάλλουν σε μεγαλύτερη δικαιοσύνη στην κατανομή του πλούτου, στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και των συνταξιούχων και στην οικονομική ανάκαμψη·

22.  εφιστά ιδιαίτερα την προσοχή στους εργαζομένους που πλήττονται από την ανεργία, για τους οποίους απαιτούνται περαιτέρω άμεσα μέτρα, π.χ. με τη διεύρυνση των κριτηρίων χορήγησης επιδόματος ανεργίας και την παράταση της διάρκειάς της· θεωρεί απαράδεκτο να επικαλούνται οι εργοδότες την κρίση ως δικαιολογία για την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων·

23.  υπογραμμίζει ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει απάντηση στην κρίση και τις συνέπειές της χωρίς ενίσχυση του δημόσιου πλούτου· ζητεί από τα κράτη μέλη να ενισχύσουν τις κοινωνικές λειτουργίες του κράτους και των συστημάτων κοινωνικής προστασίας, να ενισχύσουν τις δημόσιες επενδύσεις σε εξοπλισμό, ιδίως σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και οίκους ευγηρίας, να αναπτύξουν μια στεγαστική πολιτική που να εγγυάται το δικαίωμα όλων στη στέγαση, να προστατεύουν και να αναπτύσσουν τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας και να ενισχύουν τη δημόσια εκπαίδευση·

24.  υπογραμμίζει τη σημασία της ενίσχυσης των δημόσιων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, που εξαρτάται και από τη βελτίωση των αποδοχών· επισημαίνει ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται στα συνταξιοδοτικά ταμεία, και ιδιαίτερα τα επαγγελματικά, να επενδύουν σε χρηματοοικονομικά προϊόντα όπως αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου και κεφάλαια ιδιωτικών συμμετοχών που εγκυμονούν συστημικούς κινδύνους, δεδομένου ότι η αποτυχία τους θα είχε σοβαρή επίπτωση στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα·

25.  ζητεί από το Συμβούλιο να θέσει επίσης φιλόδοξο στόχο μείωσης του αριθμού των φτωχών και εξάλειψης του φαινομένου των «εργαζομένων φτωχών»· υπογραμμίζει ότι τούτο απαιτεί συνδυασμό καλύτερων αποδοχών και πρόσβασης σε δωρεάν ποιοτικές και καθολικές δημόσιες υπηρεσίες·

26.  επαναβεβαιώνει την αντίθεσή του στην πρόταση οδηγίας για το χρόνο εργασίας και ζητεί να αποσυρθεί η πρόταση αυτή· ζητεί, επιπλέον, από το Συμβούλιο να δεσμευθεί κατηγορηματικά για μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των μισθών, και καλεί τα κράτη μέλη να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για σταδιακή μείωση του χρόνου εργασίας έτσι ώστε να επιτευχθεί ο βραχυπρόθεσμος στόχος της εβδομάδας 35 ωρών·

27.  ζητεί από τα κράτη μέλη να εγκαταλείψουν την προσέγγιση της ευελιξίας με ασφάλεια και να θεσπίσουν μέτρα για την καταπολέμηση της ανασφάλειας, όπως μέτρα που να διασφαλίζουν ότι δεν θα εφαρμόζονται επισφαλείς μορφές απασχόλησης όταν η αναλαμβανόμενη εργασία έχει μόνιμο χαρακτήρα·

Για μια Ευρώπη της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής προόδου

28.  καλεί τα κράτη μέλη να ενισχύσουν το ρόλο και την παρέμβασή τους σε στρατηγικά πεδία και τομείς της οικονομίας, και ιδιαίτερα στην ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες και τις μεταφορές, και να καταλάβουν δεσπόζουσα και ισχυρή θέση στο χρηματοοικονομικό τομέα·

29.  υπογραμμίζει τη σημασία των δημόσιων υπηρεσιών για την προώθηση της κοινωνικής, οικονομικής και εδαφικής συνοχής της ΕΕ· τονίζει ότι οι δημόσιοι τομείς με διαρθρωτικό χαρακτήρα δεν πρέπει να είναι ανοικτοί στον ανταγωνισμό αλλά, αντίθετα, πρέπει να ανήκουν στο δημόσιο και να τους διαχειρίζονται δημόσιες αρχές, δεδομένου ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να εξασφαλιστούν η ποιότητα, η διαθεσιμότητα και ο προσιτός χαρακτήρας της παρεχόμενης υπηρεσίας και έτσι να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των χρηστών·

30.  υπογραμμίζει ότι ο κοινοτικός προϋπολογισμός θα πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τρόπο που να δίνει προτεραιότητα σε πολιτικές πραγματικής σύγκλισης, βασισμένης στην κοινωνική πρόοδο και στη διασφάλιση και προαγωγή των δυνατοτήτων κάθε χώρας, στην αειφορική χρήση των φυσικών πόρων και στην προστασία του περιβάλλοντος, με στόχο την πραγματική οικονομική και κοινωνική συνοχή·

31.  προτείνει τον αναπροσανατολισμό των στόχων των διαρθρωτικών ταμείων και του Ταμείου Συνοχής, ώστε να μειωθούν ουσιαστική οι περιφερειακές ανισότητες, να προωθηθεί η οικονομική και κοινωνική συνοχή και η πραγματική σύγκλιση, και να εγκαταλειφθεί η διαρκής «Λισαβονοποίησή» τους·

32.  ζητεί από το Εαρινό Συμβούλιο να εξετάσει τις μη εκτελεσθείσες υποχρεώσεις στους τομείς 1 και 2 και να λάβει μέτρα για να διασφαλιστεί η πλήρης απορρόφησή των διαρθρωτικών ταμείων και του Ταμείου Συνοχής· ζητεί, στο πλαίσιο αυτό, να αυξηθεί το επίπεδο της κοινοτικής χρηματοδότησης και να εγκαταλειφθεί ο κανόνας του ν+2 και του ν+3 για τα συγκεκριμένα ταμεία·

33.  συνιστά τη λήψη ειδικών μέτρων για τις πολύ μικρές, τις μικρές και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπως η μείωση του κόστους της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών και των τελών· αναγνωρίζει ότι τα μέτρα για τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε πιστώσεις είναι σημαντικά, θεωρεί ωστόσο ότι δεν θα αλλάξουν πολλά, ιδιαίτερα για τις πολύ μικρές, τις μικρές και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, χωρίς αύξηση της αγοραστικής δύναμης και της καταναλωτικής ζήτησης·

34.  ζητεί μια νέα πολιτική βιομηχανικών επενδύσεων που να αξιοποιεί τους φυσικούς πόρους και την παραγωγική ικανότητα κάθε κράτους μέλους·

35.  επιμένει στην υπεράσπιση των παραγωγικών τομέων, ξεκινώντας από μια άμεση προγνωστική εκτίμηση των τομέων που είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στην κρίση· ζητεί ένα νέο κοινοτικό πρόγραμμα για τη στήριξη και ανάπτυξη των παραγωγικών τομέων σε κάθε κράτος μέλος, έτσι ώστε να υπάρξει συνεισφορά στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και στην αναζωογόνηση της οικονομίας·

36.  ζητεί τη ριζική μεταρρύθμιση των κοινών πολιτικών για τη γεωργία και την αλιεία, που να διασφαλίζει την επισιτιστική ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία κάθε κράτους, να προωθεί δημόσια έργα και να υποστηρίζει τις πολύ μικρές, τις μικρές και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους συνεταιρισμούς και τις αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης, συγκεντρώνοντας κοινοτικά κονδύλια προς την κατεύθυνση αυτή και αίροντας τις περιφερειακές ανισότητες·

37.  επαναλαμβάνει το αίτημά του για τη δημιουργία κανονιστικού πλαισίου σε επίπεδο ΕΕ, το οποίο να τιμωρεί τη μετεγκατάσταση επιχειρήσεων εντός και εκτός ΕΕ, και τη λήψη μέτρων για να πάψει η μετεγκατάσταση επιχειρήσεων, κυρίως με την εξάρτηση της κοινοτικής ενίσχυσης από την εκπλήρωση υποχρεώσεων όπως η προστασία των θέσεων εργασίας και η τοπική ανάπτυξη, και να μην μπορούν οι πολυεθνικές εταιρείες να συνεχίσουν να ενεργούν με πλήρη ατιμωρησία·

38.  καλεί την Επιτροπή να προτείνει μέτρα προκειμένου να εφαρμοστούν στα εισαγόμενα προϊόντα και αγαθά τα οποία διακινούνται στην εσωτερική αγορά οι ίδιες προϋποθέσεις που ισχύουν για εκείνα που παράγονται στα διάφορα κράτη μέλη·

39.  ζητεί τη συστηματική εποπτεία και επιθεώρηση των εισαγόμενων εμπορευμάτων και τη λήψη μέτρων διασφάλισης όποτε είναι αναγκαίο·

40.  καλεί την Επιτροπή να χαράξει νέα πολιτική διεθνούς εμπορίου που να επιτρέπει στους κλάδους και τις οικονομικές δραστηριότητες που δημιουργούν θέσεις εργασίας να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν, να βελτιώνει τις συνθήκες εργασίας, να προασπίζει και να διευρύνει τα κοινωνικά δικαιώματα και να προστατεύει αποτελεσματικά το περιβάλλον·

41.  θεωρεί ότι η πρόσφατη αποτυχία των εμπορικών διαπραγματεύσεων στον ΠΟΕ δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναθεωρήσει την πολιτική της σχετικά με τις διεθνείς εμπορικές διαπραγματεύσεις και την καλεί να διατυπώσει νέες προτάσεις για μελλοντικές πολυμερείς εμπορικές διαπραγματεύσεις με στόχο να εγκριθούν ρυθμιστικοί και σταθεροποιητικοί μηχανισμοί για ένα δίκαιο διεθνές εμπορικό σύστημα που να αποβλέπει στην αντιμετώπιση παγκοσμίων προβλημάτων όπως η φτώχεια, η έλλειψη ανάπτυξης και επισιτιστικής κυριαρχίας, οι επιδημίες, η ανεργία και οι μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων, η καταστροφή του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή·

42.  συμφωνεί ότι τα κράτη μέλη και η ΕΕ πρέπει να καταβάλουν θαρραλέες προσπάθειες να τερματίσουν την εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα και να αναστρέψουν την τρέχουσα μη βιώσιμη τάση· υπογραμμίζει ότι η οικολογική και η κοινωνική ευθύνη πρέπει να βρίσκονται στον πυρήνα των δημόσιων επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ και των κρατών μελών· επισημαίνει ότι οι επενδύσεις θα πρέπει να στρέφονται στην προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την αποσύνδεση της οικονομικής από την ενεργειακή ανάπτυξη, τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης και την προώθηση ενεργειακής εξοικονόμησης, με ανάπτυξη και κοινωνική πρόοδο·

43.  ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να διερευνήσουν και να λάβουν περαιτέρω μέτρα για την υποστήριξη των τελικών χρηστών, τονώνοντας έτσι τη χρήση οικολογικότερων μορφών ενέργειας και την ενεργειακή απόδοση σε διάφορους τομείς, όπως η στέγαση, ο εξοπλισμός, ή οι στόλοι αυτοκινήτων, με κοινοτική στήριξη όπου είναι αναγκαίο·

44.  ζητεί μεγαλύτερη στήριξη επενδύσεων που προωθούν τη μείωση των αποβλήτων, την ανάκτηση και την ανακύκλωση των υλικών, και τη μείωση της επεξεργασίας επικίνδυνων βιομηχανικών και τοξικών αποβλήτων·

45.  επιμένει στην ανάγκη αναθεώρησης του καταστατικού της ΕΚΤ, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι τον πολιτικό έλεγχο της ΕΚΤ θα έχουν τα κράτη μέλη, και ότι η νομισματική πολιτική και οι κατευθυντήριες γραμμές της θα αναθεωρηθούν υπέρ της ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης·

46.  εκφράζει την ικανοποίησή του για τις πρόσφατες μειώσεις επιτοκίων από την ΕΚΤ και ζητεί από την ΕΚΤ να χαλαρώσει περαιτέρω τη νομισματική πολιτική της προκειμένου να αναστρέψει την επικείμενη κάμψη της οικονομίας· αποδοκιμάζει το γεγονός ότι οι μειώσεις επιτοκίων ήλθαν πολύ αργά για να έχουν θετικότερα αποτελέσματα·

47.  επισημαίνει ότι πρέπει να διατεθούν στην ΕΚΤ και την ΕΤΑΑ οι απαιτούμενοι πόροι για να αυξήσουν δραστικά τα πιστωτικά τους όρια με πολύ χαμηλά επιτόκια για τις ΜΜΕ, την τοπική αυτοδιοίκηση και τα δημόσια έργα, την οικολογική παραγωγή και τις οικολογικές υπηρεσίες, τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας και υγείας, κ.λπ., υπό τον όρο της δημιουργίας θέσεων απασχόλησης υψηλής ποιότητας με κοινωνικά δικαιώματα και αξιοπρεπείς αποδοχές και συνθήκες εργασίας.

48.  προτρέπει τα κράτη μέλη να αναπτύξουν μέτρα για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης χρέωσης των οικογενειών και των μικρών επιχειρήσεων ώστε να αντεπεξέλθουν στα στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια, μεταξύ άλλων μέσω του διοικητικού καθορισμού των περιθωρίων (spread), των προμηθειών, των επιτοκίων και των όρων πρόσβασης σε πίστωση·

49.  καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να θεσπίσουν μέτρα για την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων και των υπεράκτιων χρηματοπιστωτικών κέντρων, να επιβάλουν φόρους στις νομισματικές εναλλαγές (Φόρος Tobin) και τις συναλλαγές αξιογράφων (συμπεριλαμβανομένων των εξωχρηματιστηριακών συναλλαγών) και να φορολογήσουν βαρύτερα τους μεγάλους οικονομικούς και χρηματοπιστωτικούς ομίλους· ζητεί από το Συμβούλιο, την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να αναλάβουν ισχυρή δέσμευση για την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων και των υπεράκτιων δραστηριοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα·

50.  προτείνει την ανάπτυξη μιας νέας διεθνούς τάξης, μέσα στα πλαίσια του ΟΗΕ, για την προώθηση δικαιότερων και πιο ισότιμων οικονομικών σχέσεων, τη διασφάλιση της πρόσβασης σε τροφή, νερό και ενέργεια και την προστασία των πόρων αυτών, τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, και την καταπολέμηση της πείνας, της φτώχειας και των ασθενειών· υπογραμμίζει την ανάγκη διασφάλισης του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας, ενίσχυσης της ειρήνης και της συνεργασίας μεταξύ των εθνών, εκδημοκρατισμού του ΟΗΕ και τήρησης του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών·

51.  επισημαίνει ότι μολονότι είναι αναγκαίο να αναθεωρηθεί το διεθνές νομισματικό και οικονομικό σύστημα, και να αναληφθεί δράση για την καταπολέμηση των προνομίων του δολαρίου, τούτο δεν μπορεί να γίνει με την τεχνητή ανάκαμψη του ευρώ, εις βάρος των ασθενέστερων οικονομιών της ΕΕ·

52.  συμφωνεί ότι το χρηματοοικονομικό σύστημα χρειάζεται σταθεροποίηση, θεωρεί ωστόσο ότι για τούτο απαιτούνται σαφείς κανόνες και δεσμεύσεις και δίκαιη απόδοση του δημόσιου χρήματος, καθώς επίσης η πρέπουσα τιμωρία των υπευθύνων για απάτες και κερδοσκοπικές πρακτικές·

53.  αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή, καθώς και στα κοινοβούλια των κρατών μελών.