PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Egipcie i Syrii, zwłaszcza w odniesieniu do wspólnot chrześcijańskich
24.10.2011
złożony zgodnie z art. 110 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, Peter van Dalen, Geoffrey Van Orden, Ryszard Antoni Legutko, Konrad Szymański, Valdemar Tomaševski, Ryszard Czarnecki, Tomasz Piotr Poręba w imieniu grupy politycznej ECR
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B7-0542/2011
B7‑0548/2011
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Egipcie i Syrii, zwłaszcza w odniesieniu do wspólnot chrześcijańskich
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Egiptu i Syrii oraz rezolucję z dnia 20 stycznia 2011 r. w sprawie sytuacji chrześcijan w kontekście wolności wyznania,
– uwzględniając układ o stowarzyszeniu między UE a Egiptem, w szczególności jego art. 2,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 10 października 2011 r. dotyczące przemocy w Egipcie,
– uwzględniając oświadczenie przewodniczącego PE z dnia 10 października 2011 r. w sprawie brutalnych starć w Egipcie,
– uwzględniając decyzję Rady 2011/522/WPZiB zmieniającą decyzję 2011/273/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii, decyzję Rady 2011/523/UE częściowo zawieszającą stosowanie Umowy o współpracy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Syryjską Republiką Arabską, rozporządzenie Rady (UE) nr 878/2011 z dnia 2 września 2011 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 442/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii, a także rozporządzenie Rady (UE) nr 1011/2011 z dnia 10 października 2011 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 442/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie Syrii z dni 8 i 31 lipca, 1, 4, 18, 19, 23 i 30 sierpnia, 2 i 23 września oraz 12 października 2011 r.,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Syrii z dnia 18 lipca i 10 października 2011 r.,
– uwzględniając wspólny komunikat Komisji Europejskiej i wysokiej przedstawiciel do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Nowa koncepcja działań w obliczu zmian zachodzących w sąsiedztwie” z dnia 25 maja 2011 r.,
– uwzględniając oświadczenie przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 3 sierpnia 2011 r.,
– uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ z dnia 23 sierpnia 2011 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Syryjskiej Republice Arabskiej,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (ICCPR) z 1966 r., którego Syria jest stroną,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 9 października 2011 r. pokojowa demonstracja chrześcijan koptyjskich, będąca reakcją na atak na kościół koptyjski w miejscowości Marinab w prowincji Asuan, została brutalnie stłumiona przez egipską armię, a w wyniku tej interwencji zginęło ponad 25 osób, głównie Koptów, natomiast kilkaset zostało rannych;
B. mając na uwadze, że państwowa telewizja egipska wywołała jeszcze większe zamieszki, wzywając ludzi do „ochrony armii”, na które to wezwanie odpowiedzieli islamscy ekstremiści; mając na uwadze, że jednocześnie siły bezpieczeństwa wdarły się do dwóch niezależnych przedsiębiorstw medialnych i przymusowo je zamknęły;
C. mając na uwadze, że istnieją doniesienia, iż obrabowano ponadto chrześcijańskie sklepy i firmy w Kairze;
D. mając na uwadze, że koptyjscy chrześcijanie stanowią około 10% mieszkańców Egiptu; mając na uwadze, że w ostatnich latach dochodziło do powtarzających się ataków na chrześcijan koptyjskich w Egipcie oraz mając na uwadze, że wydaje się, iż z początkiem rewolucji pogorszyła się sytuacja w zakresie bezpieczeństwa Koptów;
E. mając na uwadze, że egipska konstytucja gwarantuje wolność wyznania i praktyk religijnych;
F. mając na uwadze, że Unia Europejska jest jednym z głównych międzynarodowych darczyńców pomocy dla Egiptu i poczyniła istotne zobowiązania o charakterze finansowym i pozafinansowym w celu wsparcia przemiany politycznej w tym państwie;
G. mając na uwadze, że Unia Europejska niejednokrotnie wyrażała swoje zaangażowanie na rzecz wolności myśli, sumienia i wyznania oraz podkreślała, że obowiązkiem rządów jest zagwarantowanie tych wolności na całym świecie;
H. mając na uwadze, że w nadchodzących miesiącach, począwszy od 28 listopada 2011 r., ma się odbyć kilka tur wyborów parlamentarnych;
I. mając na uwadze, że od marca protesty i demonstracje miały miejsce w wielu mniejszych i większych miastach w Syrii;
J. mając na uwadze, że w czasie protestów zabito co najmniej 3 tys. osób, a liczba ta stale wzrasta, ponieważ władze syryjskie stosują coraz większą przemoc, natomiast uważa się, że jeszcze więcej obywateli zostało rannych w czasie protestów;
K. mając na uwadze, że misja informacyjna wysokiego komisarza z dnia 19 sierpnia znalazła dowody potwierdzające setki zbiorowych egzekucji, używanie ostrej amunicji przeciwko demonstrantom, powszechne wykorzystywanie strzelców wyborowych podczas protestów, przetrzymywanie i tortury bez względu na wiek, blokowanie miejscowości i miast przez siły bezpieczeństwa i niszczenie wodociągów;
L. mając na uwadze, że w Syrii dochodzi do samowolnych aresztowań obywateli tego kraju oraz wtrącania ich do więzień bez procesu cywilnego ani wojskowego, a prawo nie gwarantuje im niezależnych obrońców, wolności wypowiedzi ani swobody demonstrowania;
M. mając na uwadze, że zgodnie z doniesieniami miasta i miasteczka w całej Syrii są oblegane przez siły rządowe i pozbawione dostępu do żywności, leków lub łączności;
N. mając na uwadze, że pomimo licznych wygłaszanych publicznie obietnic przeprowadzenia reform politycznych prezydent Baszar al-Assad nie podjął żadnych działań na rzecz realizacji konkretnego programu, który zagwarantowałby swobody obywatelskie i niezawisłość sądów oraz zabraniałby rządowi syryjskiemu naruszania praw człowieka;
O. mając na uwadze, że rząd syryjski wykorzystuje Najwyższy Sąd Bezpieczeństwa Narodowego – specjalny sąd pozostający poza powszechnym systemem sądownictwa w sprawach karnych – do sądzenia działaczy politycznych i obrońców praw człowieka;
P. mając na uwadze, że Rada Współpracy Państw Zatoki Perskiej będzie współpracowała z władzami w Syrii w celu doprowadzenia do organizacji wolnych wyborów i przejęcia władzy od prezydenta al-Assada;
Q. mając na uwadze, że dnia 2 września i 13 października br. państwa członkowskie UE uzgodniły wprowadzenie rozszerzonych sankcji, w uzupełnieniu do obowiązujących ograniczeń stosowanych wobec Syrii;
1. zdecydowanie potępia przemoc zastosowaną wobec Koptów w dniu 9 października 2011 r. przez armię egipską i ekstremistów oraz wszelkie inne przejawy przemocy na tle wyznaniowym, a także kieruje wyrazy współczucia do ofiar i ich rodzin;
2. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązania przyjęte przez rząd egipski w dniu 10 października 2011 r., w tym dotyczące powołania komisji śledczej, wszczęcia dochodzenia przez prokuraturę państwową i prokuraturę wojskową, przedstawienia projektu aktu prawnego, który zalegalizuje status istniejących bez oficjalnego pozwolenia miejsc kultu, dalszych starań w kierunku przyjęcia wspólnego kodeksu budowy miejsc kultu oraz dodania do egipskiego kodeksu karnego nowego artykułu dotyczącego przestępstwa, jakim jest „dyskryminacja”;
3. z zadowoleniem przyjmuje ponadto zapoczątkowanie misji informacyjnej przez Narodową Radę Praw Człowieka w Egipcie;
4. wzywa władze egipskie do zagwarantowania niezależności i bezstronności poszczególnych śledztw, dzięki umożliwieniu właściwego nadzoru nad nimi;
5. wzywa władze egipskie, by zagwarantowały koptyjskim chrześcijanom i członkom innych wspólnot i mniejszości religijnych prawną i praktyczną możliwość korzystania ze wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności – w tym z prawa do swobodnego wyboru i zmiany wyznania – oraz by zapobiegały wszelkiej ich dyskryminacji;
6. apeluje zatem do władz egipskich o zmianę art. 2 konstytucji egipskiej, który stanowi, że „podstawowym źródłem prawa egipskiego są zasady islamskiego szariatu” oraz do dopilnowania, by wszystkie postanowienia konstytucji obejmowały wszystkie grupy obywateli i nie dawały żadnej możliwości dyskryminacji jakiejkolwiek części społeczeństwa egipskiego;
7. wyraża zaniepokojenie w związku z opiniami wygłoszonymi przez aktualnego członka Rady Najwyższej Sił Zbrojnych generała Rouiniego w wywiadzie telewizyjnym w programie Al Qahera Al Youm w dniu 10 maja 2011 r., który stwierdził, że cała armia i wszyscy mieszkańcy Egiptu to salafici;
8. wzywa wysoką przedstawiciel i Komisję do przeglądu zobowiązań finansowych UE wobec Egiptu oraz do zagwarantowania ścisłej warunkowości, tak aby pomoc finansowa była udzielana jedynie po wykazaniu przez władze egipskie, że dopełniły wszelkich możliwych starań, aby zagwarantować wszystkim Egipcjanom podstawowe prawa człowieka, w tym wolności religii lub wyznania;
9. wzywa władze egipskie do natychmiastowego uwolnienia Maikela Nabila Sanada , 26-letniego bloggera, który prowadzi obecnie strajk głodowy i który został skazany na trzy lata pozbawienia wolności za krytykę użycia siły przez egipską armię przeciwko protestującym na Placu Tahrir, a także za sprzeciwianie się służbie wojskowej;
10. wzywa Radę Najwyższą Sił Zbrojnych do rewizji swojej decyzji zakazującej obecności zagranicznych obserwatorów podczas wyborów parlamentarnych, które mają się rozpocząć w dniu 28 listopada 2011 r.; zwraca się do Rady Najwyższej Sił Zbrojnych o przyjęcie delegacji obserwacji wyborów składającej się z posłów do Parlamentu Europejskiego;
11. zdecydowanie popiera konkluzje Rady z dnia 10 października br., w których Rada apeluje do prezydenta al-Assada o ustąpienie i umożliwienie przemian demokratycznych i wyraża rozczarowanie w związku z brakiem wspólnej reakcji ze strony Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie brutalnych działań władz syryjskich;
12. nalega, by rząd syryjski zagwarantował ochronę manifestantów przed atakami, przestrzegał ich prawa do uczestnictwa w pokojowych demonstracjach oraz zagwarantował wolność wypowiedzi; wzywa zatem rząd Syrii do natychmiastowego zaprzestania stosowania siły wobec pokojowych demonstrantów;
13. wyraża zaniepokojenie z powodu doniesień o brutalnych starciach oraz potępia coraz większy udział w protestach uzbrojonych sił islamistycznych dysponujących przemycaną bronią i podburzających do dżihadu oraz strzelania do sił bezpieczeństwa, co grozi wybuchem wojny domowej o podłożu religijnym;
14. wzywa rząd syryjski do wszczęcia niezależnego, skutecznego i przejrzystego dochodzenia w sprawie działań sił bezpieczeństwa, a w szczególności operacji specjalnych jednostek dowodzonych przez brata prezydenta, oraz do pociągnięcia do odpowiedzialności karnej wszystkich członków służb bezpieczeństwa, którzy strzelali do nieuzbrojonych demonstrantów ostrą amunicją lub wydali taki rozkaz;
15. wzywa rząd syryjski do zaprzestania samowolnych aresztowań i przetrzymywania działaczy politycznych, obrońców praw człowieka i dziennikarzy oraz do uwolnienia wszystkich więźniów sumienia; wzywa władze syryjskie do publicznego wyjaśnienia wszystkich przypadków osób zabitych, rannych oraz zaginionych;
16. wyraża poważne zaniepokojenie tym, że zastraszanie przez władze syryjskie może dotyczyć działaczy opozycyjnych zmuszonych do opuszczenia kraju;
17. wzywa władze Syrii do zaprzestania rządowej cenzury lokalnych i zagranicznych publikacji, do zniesienia represyjnej rządowej kontroli gazet i innych publikacji oraz do uchylenia ograniczeń dotyczących łączności i internetu;
18. wzywa rząd syryjski do umożliwienia natychmiastowego i bezwarunkowego dostępu do kraju organizacjom humanitarnym i ich pracownikom;
19. z zadowoleniem przyjmuje sankcje nałożone przez państwa członkowskie UE w dniu 2 września i 13 października 2011 r.; wzywa UE do prezentowania jednolitego stanowiska w kontaktach z władzami syryjskimi;
20. z zadowoleniem przyjmuje rezolucję przyjętą przez Radę Praw Człowieka ONZ i apeluje do rządu syryjskiego o pełną współpracę z Wysokim Komisarzem ONZ ds. Praw Człowieka;
21. z zadowoleniem przyjmuje potępienie reżimu syryjskiego przez Turcję i Arabię Saudyjską oraz rolę Turcji w przyjmowaniu uchodźców; ubolewa, że Iran nadal wyraża poparcie dla nieprzejednanej postawy prezydenta al-Assada oraz brutalnych represji wobec Syryjczyków;
22. domaga się nawiązania otwartego i pokojowego dialogu między rządem a narodem syryjskim; stanowczo wzywa rząd Syrii do wywiązania się z podjętych publicznie zobowiązań i bezzwłocznego przeprowadzenia demokratycznych reform, przy pełnym poszanowaniu wszystkich grup mniejszości; wzywa prezydenta al-Assada, by uznał odrzucenie jego reżimu przez Syryjczyków i ustąpił w najlepszym interesie Syrii i jedności jej narodu;
23. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, egipskiej Radzie Najwyższej Sił Zbrojnych, sekretarzowi generalnemu Ligi Państw Arabskich oraz rządowi i parlamentowi Syryjskiej Republiki Arabskiej.