PROJEKT REZOLUCJI w sprawie zbrodni agresji
15.7.2014 - (2014/2724(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Charles Tannock, w imieniu grupy ECR
Parlament Europejski,
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając rzymski statut Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK), w szczególności jego art. 5 i art. 8a dotyczące zbrodni agresji jako jednego z głównych przestępstw objętych właściwością MTK,
– uwzględniając poprawki z Kampali do statutu rzymskiego, przyjęte na Konferencji Rewizyjnej w Ugandzie w 2010 r., w szczególności rezolucję RC/Res. 6 w sprawie zbrodni agresji,
– uwzględniając wcześniejsze rezolucje w sprawie rocznych sprawozdań dotyczących praw człowieka na świecie oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie, w tym wpływu na strategiczną politykę UE w dziedzinie praw człowieka,
– uwzględniając wyniki 25. sesji Rady Praw Człowieka ONZ, która odbyła się w kwietniu 2014 r.,
– uwzględniając dziewiąte sprawozdanie Międzynarodowego Trybunału Karnego dla ONZ za lata 2012/13,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że 122 kraje są państwami-stronami rzymskiego statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego;
B. mając na uwadze, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie silnie popierały Międzynarodowy Trybunał Karny od czasu jego ustanowienia oraz nadal udzielają wsparcia, żeby był zdolny do wypełniania swoich funkcji i zobowiązań zgodnie ze statutem rzymskim;
C. mając na uwadze, że ratyfikacja poprawek z Kampali w sprawie zbrodni agresji przez co najmniej 30 państw-stron oraz decyzja, która zostanie podjęta po 1 stycznia 2017 r. przez większość dwóch trzecich państw-stron, umożliwią ustanowienie stałego systemu międzynarodowej odpowiedzialności karnej dzięki spenalizowaniu zbrodni agresji;
D. mając na uwadze, że obecnie co najmniej 35 państw-stron pracuje aktywnie nad ratyfikacją poprawek o zbrodni agresji, dotychczas 14 innych państw ratyfikowało już obie poprawki z Kampali, a jeszcze inne podjęły zobowiązania dotyczące ratyfikacji;
E. mając na uwadze, że 8 maja 2012 r. Liechtenstein jako pierwszy kraj ratyfikował poprawki w sprawie zbrodni agresji wraz z poprawkami do art. 8 (zbrodnie wojenne) przyjętymi na konferencji rewizyjnej z 2010 r. w sprawie rzymskiego statutu MTK, która odbyła się w Kampali (Uganda);
F. mając na uwadze, że w dniu 17 listopada 2011 r.[1] Parlament z zadowoleniem przyjął przyjęcie poprawek z Kampali do statutu rzymskiego, m.in. w sprawie zbrodni agresji, oraz wezwał wszystkie państwa członkowskie do ich ratyfikacji i włączenia do przepisów krajowych;
G. mając na uwadze, że następnie w dniu 18 kwietnia 2012 r. Parlament przyjął rezolucję 2012/0126[2] i wezwał Radę i Komisję, by wykorzystały swoje znaczenie międzynarodowe dla zapewnienia i wzmocnienia powszechnego charakteru statutu rzymskiego oraz uzgodnienia na szczeblu międzynarodowym definicji aktów agresji naruszających prawo międzynarodowe;
H. mając na uwadze, że poprawki z Kampali są zgodne z Kartą Narodów Zjednoczonych;
1. w pełni popiera prace Międzynarodowego Trybunału Karnego zmierzające do położenia kresu bezkarności sprawców najpoważniejszych zbrodni będących przedmiotem zainteresowania wspólnoty międzynarodowej;
2. z zadowoleniem przyjmuje wnioski dotyczące zbrodni agresji, przyjęte na konferencji rewizyjnej z 2010 r. w sprawie rzymskiego statutu MTK, która odbyła się w Kampali (Uganda); ponadto z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie tych państw-stron, które ratyfikowały poprawki o zbrodni agresji, przystąpiły do tych zmian lub pozytywnie odniosły się do kwestii ich ratyfikacji;
3. podkreśla, że jest istotne, by wszystkie państwa członkowskie UE zobowiązały się do przeciwdziałania ludobójstwu, zbrodniom przeciwko ludzkości i zbrodniom wojennym; ponadto popiera żądania, by bezkarność w związku z ciężkimi naruszeniami praw człowieka stała się priorytetem UE oraz państw członkowskich UE w ich działaniach zewnętrznych;
4. akceptuje zasadę komplementarności, zgodnie z którą działa MTK, oraz uznaje, że MTK nie zastępuje krajowych systemów wymiaru sprawiedliwości; ponadto stwierdza, że MTK prowadzi śledztwo, a w uzasadnionych przypadkach ściga i sądzi osoby fizyczne tylko wówczas, gdy dane państwo tego nie robi, nie może lub nie chce tego zrobić;
5. ponadto akceptuje fakt, że MTK może sprawować jurysdykcję w odniesieniu do zbrodni agresji z zastrzeżeniem decyzji, która ma być podjęta po 1 stycznia 2017 r. przez dwie trzecie państw-stron, oraz ratyfikacji poprawki o tej zbrodni przez co najmniej 30 państw-stron;
6. stwierdza, że decyzja o ratyfikacji poprawek o zbrodni agresji leży w wyłącznej kompetencji poszczególnych państw-stron;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich UE oraz Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0507.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0126.