Wspólny projekt rezolucji - RC-B6-0056/2006Wspólny projekt rezolucji
RC-B6-0056/2006

WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI

18.1.2006

projekt zgodnie z art. 115 ust. 5 Regulaminu złożyli
zastępuje on tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne: w sprawie stosowania przemocy wobec sudańskich uchodźców w Egipcie

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
RC-B6-0056/2006
Teksty złożone :
RC-B6-0056/2006
Teksty przyjęte :

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie stosowania przemocy wobec sudańskich uchodźców w Egipcie

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie praw człowieka w Egipcie,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 września 2004 r. w sprawie sytuacji humanitarnej w Sudanie oraz rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie sytuacji w Sudanie,

–   uwzględniając wszystkie odnośne rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ, w tym rezolucję nr 1593 z dnia 31 marca 2005 r. w sprawie sytuacji w Sudanie oraz raport Międzynarodowej Komisji Śledczej w sprawie Darfuru dla Sekretarza Generalnego ONZ, na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1564 (2004),

–  uwzględniając umowę stowarzyszeniową pomiędzy UE i Egiptem podpisaną w Luksemburgu w dniu 25 czerwca 2001 r. i obowiązującą od dnia 1 czerwca 2004 r.,

–   uwzględniając Układ Euro-Śródziemnomorski, w którym Unia Europejska i Egipt są stronami,

–  uwzględniając rezolucję przyjętą przez Euro-Śródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne (EMPA) w dniu 15 marca 2005 r. w Kairze, podkreślającą znaczenie praw człowieka,

–  uwzględniając deklarację barcelońską z dnia 28 listopada 1995 r. oraz komunikat Komisji z dnia 12 kwietnia 2005 r. w sprawie dziesiątej rocznicy procesu barcelońskiego oraz wyzwań na następnych pięć lat, szczególnie w zakresie realizacji celów takich jak ochrona praw człowieka,

–  uwzględniając Konwencję Narodów Zjednoczonych dotyczącą statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r. oraz Kodeks ONZ postępowania funkcjonariuszy porządku prawnego,

–  uwzględniając art. 11 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 177 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, określające promocję praw człowieka jako cel wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa,

–  uwzględniając Powszechną Deklarację Praw Człowieka z 1948 r.,

–  uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że 30 grudnia 2005 r. egipskie siły bezpieczeństwa siłą ewakuowały ponad 2.500 sudańskich emigrantów, uchodźców i osób starających się o azyl, którzy ulokowali się na placu Moustafa Mahmoud naprzeciwko siedziby Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców (UNHCR), żądając od 29 września 2005 r. przeniesienia ich do krajów trzecich,

B.   mając na uwadze, że podobno 2.000 policjantów otoczyło prowizoryczne obozowisko, atakując tłum przy użyciu armatek wodnych i bijąc poszczególne osoby pałkami w celu zaprzestania okupacji tego miejsca,

C.  mając na uwadze, że naoczni świadkowie, prasa międzynarodowa i organizacje praw człowieka doniosły o ponad 200 ofiarach śmiertelnych, podczas gdy zgodnie z oficjalnymi informacjami podanymi przez władze egipskie zostało zabitych tylko 27 osób, wszystkich będących Sudańczykami, spośród których większość to kobiety, dzieci i osoby starsze; w wyniku ataku egipskich sił bezpieczeństwa doszło również do wielu zatrzymań, a wiele osób zostało rannych,

D.  mając na uwadze, że w wyniku tego incydentu liczni uchodźcy zostali aresztowani i przewiezieni do więzień znajdujących się poza stolicą,

E.   mając na uwadze, że w następstwie podpisania w 2005 r. porozumienia pokojowego pomiędzy Północą i Południem Sudanu rząd egipski ogłosił, że uchodźcy sudańscy przebywający na terenie Egiptu nie są już uprawnieni do korzystania ze statusu uchodźców,

F.  mając na uwadze, że 4 stycznia władze egipskie ogłosiły, że deportacja 462 Sudańczyków zostanie opóźniona o 72 godziny, aby umożliwić UNHCR sporządzenie list uchodźców i osób ubiegających się o azyl,

G.  mając na uwadze, że UE od dawna wywiera naciski na kraje Afryki Północnej, w tym Egipt, aby ograniczyły one liczbę imigrantów przedostających się przez te kraje do UE,

H.  mając na uwadze, że sygnatariusze konwencji genewskiej, a w szczególności rządy państw członkowskich UE, zobowiązani są do wypełnienia wynikających z niej zobowiązań międzynarodowych odnośnie indywidualnych wniosków o azyl oraz wniosków o nadanie statusu uchodźcy, jak również wniosków państwa trzecich o przyjęcie uchodźców;

I.   mając na uwadze, że ogólna sytuacja w Sudanie jest bardzo niestabilna ze względu na trwający w dalszym ciągu konflikt w Darfurze i niepewny pokój między Północą a Południem;

J.   mając na uwadze, że Unia Europejska i społeczność międzynarodowa winny działać zgodnie z globalną strategią mającą na celu promowanie pokoju i stabilizacji, jak również odbudowę gospodarki i społeczeństwa, szczególnie w regionach Afryki spustoszonych przez wojnę cywilną;

H.  mając na uwadze, że w ostatnich miesiącach wzrosła liczba przypadków naruszenia praw człowieka w Egipcie, między innymi po ostatnich wyborach aresztowano Aymana Noura, byłego parlamentarzystę i przywódcę świeckiej partii El Ghad, jak również innych oskarżonych, przy czym Aymana Noura skazano na 5 lat więzienia za domniemane sfałszowanie około 50 podpisów wymaganych w celu zarejestrowania jego partii;

1.  wyraża potępienie wobec przemocy stosowanej przez egipską policję, która doprowadziła do śmierci i zranień i podkreśla, że zaistniałą sytuacje można było i należało rozwiązać pokojowo;

2.  wzywa władze Egiptu do zapewnienia zgodności działań oficerów policyjnych z międzynarodowymi normami oraz do zaprzestania niepotrzebnego użycia siły;

3.  z zadowoleniem przyjmuje decyzję władz Egiptu o rozpoczęciu śledztwa w sprawie tragicznych wydarzeń z dnia 30 grudnia i wzywa rząd egipski do włączenia w śledztwo ekspertów ONZ w dziedzinie praw człowieka oraz członków niezależnych egipskich organizacji ochrony praw człowieka;

4.  przypomina, że Egipt jest sygnatariuszem konwencji przeciwko torturom oraz innych porozumień międzynarodowych, które wyraźnie zakazują przymusowego powrotu do kraju w przypadku zagrożenia torturami lub okrutnym traktowaniem;

 

5.  wzywa władze egipskie do wstrzymania przymusowej deportacji do Sudanu około 650 Sudańczyków, ponieważ istnieje podejrzenie, że grupa obejmuje uchodźców i ubiegających się o azyl uznawanych przez Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców oraz do poszanowania zasady niewydalania (non-refoulement);

6.  wzywa władze egipskie do poinformowania na temat miejsc, gdzie od 30 grudnia 2005 r. przebywają lub są przetrzymywani sudańscy emigranci i uchodźcy oraz do uwolnienia wszystkich obywateli Sudanu przetrzymywanych podczas lub po zakończeniu zajść, za wyjątkiem osób oskarżonych w sprawach karnych, a ponadto do zapewnienia, że wszystkim przetrzymywanym udzielono pomocy prawnej i zapewniono kontakt z rodziną, a w razie potrzeby udzielono odpowiedniej pomocy medycznej;

7.  wyraża zaniepokojenie z powodu zarzutów stosowania tortur i niewłaściwego traktowania oraz wzywa władze egipskie do zapewnienia nietykalności fizycznej i psychicznej wszystkich emigrantów i uchodźców oraz do przyjęcia ustawy o ochronie uchodźców, osób ubiegających się o azyl i emigrantów, która będzie w pełni zgodna z prawem międzynarodowym, w szczególności z Konwencją dotyczącą statusu uchodźcy;

8.  uznaje mandat UNHCR oraz wagę jego wysiłków, aby chronić i promować trwałe rozwiązania dla uchodźców i innych osób wysiedlonych, które obejmują jego działania, oraz wyraża swoje poparcie dla pracy UNHCR;

9.  krytykuje niemniej UNHCR za opieszałość w znalezieniu rozwiązania dla problemu sudańskich uchodźców i osób ubiegających się o azyl i wzywa UNHCR do wyjaśnienia procedury wykorzystanej przy rozpatrywaniu wniosków przedłożonych przez Sudańczyków ubiegających się o azyl oraz różnych inicjatyw, które zostały podjęte, aby przełamać impas;

10.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do ustanowienia prawdziwej partnerskiej współpracy z UNHCR poprzez zapewnienie wsparcia zarówno politycznego, jak i finansowego, aby wspomóc pracę UNHCR w Kairze w celu utrzymania stałego dialogu z władzami Egiptu, podkreślając, że sytuacja sudańskich emigrantów i uchodźców musi zostać rozwiązana w sposób pokojowy i zgodny z Konwencją Genewską z 1951 r. oraz międzynarodowym prawem humanitarnym;

11.  podkreśla, że poszanowanie praw człowieka jest podstawową wartością porozumienia o współpracy między UE a Egiptem oraz ponownie zaznacza, jak ważne dla promowania rządów prawa i podstawowych wolności jest partnerstwo euro-śródziemnomorskie;

12.  jest zdania, że incydenty, które miały miejsce w Kairze 30 grudnia 2005 r., stanowią poważne naruszenie art. 2 Układu o Stowarzyszeniu i wzywa Radę i Komisję do zwrócenia szczególnej uwagi na tę kwestię na nadchodzącym posiedzeniu Rady Stowarzyszeniowej UE-Egipt oraz podczas dalszych rozmów UE-Egipt zmierzających do określenia krajowego planu działań;

13.  zwraca się do Rady i Komisji, aby przewidziały w Europejskim Instrumencie Sąsiedztwa i Partnerstwa (EISP) osobny program mający na celu zwalczanie stosowania tortur oraz poniżającego i nieludzkiego traktowania;

14.  wzywa społeczność międzynarodową, a w szczególności rządy UE, do wsparcia programów przesiedleń uchodźców sudańskich, zgodnie z Konwencją Genewską;

15.  oczekuje, że państwa partnerskie Unii Europejskiej zapewnią bezpieczeństwo i sprawiedliwe rozpatrywanie wniosków wszystkim osobom ubiegającym się o azyl na ich granicach, zgodnie z międzynarodowymi konwencjami i przyjętymi zasadami międzynarodowego prawa uchodźczego;

16.  z zadowoleniem przyjmuje i popiera płynące z całego świata wezwania dotyczące uwolnienia Aymana Noura i zdecydowanie nalega, aby władze egipskie zapewniły dobre traktowanie i niestosowanie tortur oraz innych form niewłaściwego traktowania wobec Aymana Noura, a także zagwarantowały mu szybki, regularny i nieograniczony dostęp do prawników, lekarzy (ponieważ cierpi on na cukrzycę) i do rodziny;

17.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, rządowi oraz parlamentowi Egiptu, rządowi Sudanu i Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Uchodźców.