WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie pewności prawa w odniesieniu do inwestycji europejskich poza Unią Europejską
19.4.2012
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
ECR (B7‑0214/2012)
ALDE (B7‑0215/2012)
PPE (B7‑0216/2012)
S&D (B7‑0217/2012)
(2012/2619(RSP))
Joseph Daul, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Jaime Mayor Oreja, Ioannis Kasoulides, Luis de Grandes Pascual, Jean-Pierre Audy, Daniel Caspary, Francisco José Millán Mon, Veronica Lope Fontagné, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Carmen Fraga Estévez, Pablo Zalba Bidegain, María Auxiliadora Correa Zamora, Antonio López-Istúriz White, Santiago Fisas Ayxela, Esther Herranz García, Carlos José Iturgaiz Angulo, Eva Ortiz Vilella, Rosa Estaràs Ferragut, Cristina Gutiérrez-Cortines, Pilar del Castillo Vera, Salvador Garriga Polledo, Gabriel Mato Adrover, Pablo Arias Echeverría, Alejo Vidal-Quadras, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Pilar Ayuso, Juan Andrés Naranjo Escobar, Teresa Jiménez-Becerril Barrio w imieniu grupy politycznej PPE
María Muñiz De Urquiza, Luis Yáñez-Barnuevo García, Enrique Guerrero Salom w imieniu grupy politycznej S&D
Izaskun Bilbao Barandica, Ramon Tremosa i Balcells w imieniu grupy politycznej ALDE
Charles Tannock, Robert Sturdy, Jan Zahradil, Edvard Kožušník, Oldřich Vlasák w imieniu grupy politycznej ECR
Fiorello Provera w imieniu grupy politycznej EFD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie pewności prawa w odniesieniu do inwestycji europejskich poza Unią Europejską
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 kwietnia 2011 r. w sprawie przyszłej europejskiej polityki inwestycji międzynarodowych[1],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 października 2010 r. w sprawie stosunków handlowych Unii Europejskiej z Ameryką Łacińską[2],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie barier w handlu i inwestycjach[3],
– uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia ustanawiającego przepisy przejściowe w zakresie dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi (rozporządzenie o prawach nabytych) (COM(2010)0344),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 7 lipca 2010 r. pt. „W kierunku kompleksowej europejskiej polityki dotyczącej inwestycji międzynarodowych” (COM(2010)0343),
– uwzględniając rezolucję Eurolat z dnia 19 maja 2011 r. w sprawie perspektyw dotyczących stosunków handlowych między Unią Europejską a Ameryką Łacińską[4],
– uwzględniając wspólne oświadczenie WTO z dnia 30 marca 2012 r. w sprawie argentyńskiej polityki i praktyki ograniczania importu[5],
– uwzględniając oświadczenia grupy G20 z Waszyngtonu (15 listopada 2008 r.), Londynu (2 kwietnia 2009 r.), Pittsburgha (25 września 2009 r.), Toronto (26 czerwca 2010 r.), Seulu (12 listopada 2010 r.) i Cannes (4 listopada 2011 r.), zawierające zobowiązania do zwalczania protekcjonizmu,
– uwzględniając porozumienia o wzajemnej ochronie i wspieraniu inwestycji między Argentyną a Hiszpanią i innymi państwami członkowskimi UE,
– uwzględniając negocjacje dotyczące międzyregionalnego układu o stowarzyszeniu między UE i Mercosurem, a w szczególności umowy o wolnym handlu,
– uwzględniając swoje sprawozdanie dotyczące międzyregionalnego strategicznego partnerstwa między UE a Ameryką Łacińską, przyjęte w dniu 29 marca 2010 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że art. 207 TFUE stanowi, iż europejskie inwestycje w państwach trzecich są podstawowym elementem wspólnej polityki handlowej Unii Europejskiej, w związku z czym stanowią nieodłączną część jej polityki zewnętrznej, oraz że zgodnie z traktatem lizbońskim bezpośrednie inwestycje zagraniczne stanowią wyłączną kompetencję UE, o czym mowa w art. 3 ust. 1 lit. e) oraz w art. 206 i 207 TFUE;
B. mając na uwadze, że Unia zaczęła wykonywać tę kompetencję w trwających negocjacjach dotyczących umów inwestycyjnych z Indiami, Singapurem i Kanadą oraz we wnioskach w sprawie udzielenia mandatów do negocjacji z Marokiem, Tunezją, Jordanią i Egiptem;
C. mając na uwadze, że inwestycje będą głównym tematem najbliższego szczytu UE-AŁK, który odbędzie się w Santiago de Chile w styczniu 2013 r.;
D. mając na uwadze, że inwestycje UE w Argentynie podlegają ochronie na mocy ewentualnych dwustronnych umów z państwami członkowskimi oraz że obecnie 18 państw członkowskich UE ma obowiązujące umowy z Argentyną;
E. mając na uwadze, że rząd Republiki Argentyńskiej oświadczył, iż podjął decyzję o przedstawieniu w Kongresie projektu ustawy zatwierdzającej wywłaszczenie 51% udziałów spółki naftowej YPF, w której większość udziałów posiada firma europejska, przy czym większość tych udziałów jest właśnie przedmiotem proponowanego wywłaszczenia;
F. mając na uwadze, że niezwłocznie po wspomnianym oświadczeniu nastąpiło przejęcie siedziby spółki przez organy federalnego rządu Argentyny oraz usunięcie stamtąd prawowitego zarządu i wyznaczonego personelu spółki;
G. mając na uwadze, że w ostatnich miesiącach spółka ta była przedmiotem publicznej kampanii nękania, która w połączeniu z szeregiem decyzji organów administracji spowodowała utratę wartości udziałów, co oznacza odpowiednie reperkusje dla wszystkich udziałowców i spółek powiązanych;
H. mając na uwadze, że zanim wydano wspomniane oświadczenie, rząd hiszpański i spółka YPF-Repsol próbowały znaleźć rozwiązanie w drodze negocjacji, jednak rząd argentyński nie był zainteresowany takim podejściem;
I. mając na uwadze, że również inne europejskie przedsiębiorstwa mogą spotkać się z podobnymi działaniami ze strony władz argentyńskich lub z ingerencją polityczną na wolnym rynku w tym kraju;
J. mając na uwadze, że Republika Argentyńska jako pełnoprawny członek Mercosuru uczestniczy obecnie w negocjacjach dotyczących układu o stowarzyszeniu z UE;
K. mając na uwadze, że mimo tych negocjacji Komisja odnotowała w swoich sprawozdaniach na temat barier dla handlu i inwestycji, że Argentyna przyjęła szereg środków protekcjonistycznych, które spowodowały w tym kraju pogorszenie gospodarczego klimatu dla inwestorów z UE;
L. mając na uwadze, że Komisja wielokrotnie wyrażała na forum WTO obawy dotyczące charakteru i stosowania przez argentyński rząd ograniczeń importowych, których doświadcza coraz więcej państw należących do Światowej Organizacji Handlu;
M. mając na uwadze, że Republika Argentyńska tradycyjnie korzysta z systemu preferencji ogólnych (GSP) przyznawanych jednostronnie przez UE;
N. mając na uwadze, że jako członek G20 Argentyna zobowiązywała się na każdym ze szczytów G20 do zwalczania protekcjonizmu i otwarcia rynków na handel i inwestycje;
1. ubolewa z powodu faktu, że rząd Argentyny podjął decyzję o przystąpieniu do wywłaszczenia większości udziałów europejskiej spółki, lekceważąc możliwość znalezienia rozwiązania w wyniku negocjacji; uważa, że jest to decyzja jednostronna i arbitralna, oznaczająca atak na swobodę przedsiębiorczości i zasadę pewności prawa, negatywnie wpływająca na oferowane przedsiębiorstwom z UE warunki inwestycji w Argentynie;
2. zauważa, że decyzja ta dotyczy tylko jednego przedsiębiorstwa w sektorze i tylko części jego udziałów, co można uznać za dyskryminację;
3. wyraża głębokie zaniepokojenie omawianą sytuacją, gdyż stanowi ona niewypełnienie zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych; przestrzega przed potencjalnymi negatywnymi skutkami działań tego rodzaju, np. przed wycofaniem się międzynarodowych inwestycji i negatywnymi dla Argentyny konsekwencjami na forum wspólnoty międzynarodowej;
4. przypomina, że celem trwających negocjacji w sprawie układu o stowarzyszeniu między UE a Mercosurem jest wprowadzenie ram integracji gospodarczej i dialogu politycznego między obiema stronami, by uzyskać jak najwyższy poziom postępu i dobrobytu w obu regionach, a ponadto jest zdania, że powodzenie tego rodzaju negocjacji wymaga, by obie strony podeszły do rozmów w duchu otwarcia i wzajemnego zaufania; zauważa również, że takie decyzje, jak ta podjęta ostatnio przez argentyńskie władze, mogą zaszkodzić klimatowi zrozumienia i przyjaźni, niezbędnemu do osiągnięcia porozumienia;
5. ubolewa, że Argentyna nie poszanowała tej zasady, wprowadzając środki ograniczające handel i inwestycje, np. bariery pozataryfowe, co zaszkodziło przedsiębiorstwom z UE, a także międzynarodowej wymianie handlowej z Argentyną;
6. wzywa Komisję, by zareagowała na te restrykcje, wykorzystując wszelkie stosowne narzędzia rozstrzygania sporów dostępne w Światowej Organizacji Handlu i w grupie G20 do współpracy z innymi krajami borykającymi się z podobnymi barierami dyskryminacyjnymi w handlu i inwestycjach;
7. wzywa przewodniczącego Rady Europejskiej, przewodniczącego Komisji i wysoką przedstawiciel do spraw WPZiB, by w kontaktach z argentyńskimi władzami dołożyli wszelkich starań, broniąc interesów Wspólnoty i zasady pewności prawa – która gwarantuje europejską obecność i inwestycje w tym południowoamerykańskim kraju – dzięki powrotowi na drogę dialogu;
8. wzywa Komisję i Radę, by w obronie europejskich interesów rozważyły i przyjęły wszelkie środki niezbędne, by uniknąć powtórzenia się tego rodzaju sytuacji, w tym ewentualne częściowe zawieszenie jednostronnych preferencyjnych taryf przyznanych na podstawie systemu GSP;
9. przypomina o głębokiej przyjaźni między UE a Republiką Argentyńską, które łączą wspólne wartości i zasady, i apeluje do władz Argentyny o powrót na drogę dialogu i negocjacji jako najodpowiedniejszego sposobu rozwiązywania ewentualnych nieporozumień między partnerami handlowymi i krajami utrzymującymi tradycyjnie przyjazne stosunki;
10. z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton, w którym potępiła ona działania rządu argentyńskiego, i odwołanie posiedzenia Wspólnego Komitetu ds. Współpracy UE-Argentyna; wzywa komisarza Karela De Guchta i wysoką przedstawiciel Catherine Ashton, by wykorzystali wszelkie dostępne środki dyplomatyczne z myślą o znalezieniu wyjścia z tej sytuacji z udziałem argentyńskich partnerów; wzywa Komisję i państwa członkowskie do ścisłej współpracy z partnerami na forach międzynarodowych, np. G20 i WTO, by osiągnąć konsensus, który pozwoli zaradzić działaniom rządu argentyńskiego;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Republiki Argentyńskiej oraz członkom Rady Mercosuru.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0141.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0387.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0565.
- [4] http://www.europarl.europa.eu/intcoop/eurolat/assembly/plenary_sessions/montevideo_2011/resolutions/trade_en.pdf
- [5] http://eeas.europa.eu/delegations/wto/documents/press_corner/2012_03_30_joint_statement_argentina.pdf