WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Bangladeszu
14.11.2018 - (2018/2927(RSP))
zastępujący tym samym następujące projekty rezolucji:
B8-0533/2018 (ECR)
B8-0535/2018 (EFDD)
B8-0536/2018 (S&D)
B8-0538/2018 (Verts/ALE)
B8-0539/2018 (GUE/NGL)
B8-0542/2018 (ALDE)
B8-0544/2018 (PPE)
Cristian Dan Preda, Tomáš Zdechovský, Tunne Kelam, Eduard Kukan, Antonio López-Istúriz White, Milan Zver, Elisabetta Gardini, Lorenzo Cesa, Ivan Štefanec, Pavel Svoboda, József Nagy, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, Krzysztof Hetman, Csaba Sógor, Patricija Šulin, Romana Tomc, Adam Szejnfeld, David McAllister, Lefteris Christoforou, Michaela Šojdrová, Elmar Brok, Andrey Kovatchev, Deirdre Clune, Seán Kelly, Ivana Maletić, Marijana Petir, Laima Liucija Andrikienė, Stanislav Polčák, László Tőkés, Dubravka Šuica, Anders Sellström, Željana Zovko, Francis Zammit Dimech, Jiří Pospíšil, Inese Vaidere w imieniu grupy PPE
Elena Valenciano, Victor Boştinaru, Soraya Post, Agnes Jongerius w imieniu grupy S&D
Pirkko Ruohonen-Lerner, Charles Tannock, Jana Žitňanská, Valdemar Tomaševski, Ruža Tomašić, Raffaele Fitto, Monica Macovei, Sajjad Karim w imieniu grupy ECR
Marietje Schaake, Nedzhmi Ali, Petras Auštrevičius, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica, Dita Charanzová, Gérard Deprez, Fredrick Federley, Nadja Hirsch, Filiz Hyusmenova, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Ilhan Kyuchyuk, Louis Michel, Urmas Paet, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Jozo Radoš, Robert Rochefort, Pavel Telička, Ramon Tremosa i Balcells, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans, Cecilia Wikström w imieniu grupy ALDE
Marie-Christine Vergiat, Miguel Urbán Crespo, Patrick Le Hyaric, Merja Kyllönen, Kateřina Konečná, Luke Ming Flanagan, Lola Sánchez Caldentey, Tania González Peñas, Xabier Benito Ziluaga, Estefanía Torres Martínez, Dimitrios Papadimoulis, Stelios Kouloglou, Kostadinka Kuneva w imieniu grupy GUE/NGL
Jean Lambert, Yannick Jadot, Heidi Hautala, Barbara Lochbihler w imieniu grupy Verts/ALE
Fabio Massimo Castaldo, Isabella Adinolfi, Ignazio Corrao, Rolandas Paksas w imieniu grupy EFDD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Bangladeszu
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Bangladeszu z 6 kwietnia 2017 r.[1] i 26 listopada 2015 r.[2],
– uwzględniając swoją rezolucję z 14 czerwca 2017 r. w sprawie stanu wdrożenia porozumienia na rzecz zrównoważoności w Bangladeszu[3], a także sporządzone przez Komisję sprawozdanie techniczne w sprawie aktualnej sytuacji z 28 września 2018 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z 27 kwietnia 2017 r. w sprawie inicjatywy przewodniej UE dotyczącej przemysłu konfekcyjnego[4],
– uwzględniając Umowę o współpracy między Wspólnotą Europejską a Ludową Republiką Bangladeszu w sprawie partnerstwa i rozwoju z 2001 r.[5],
– uwzględniając Konwencję Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącą wolności związkowej i ochrony praw związkowych,
– uwzględniając porozumienie na rzecz stałej poprawy praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu,
– uwzględniając porozumienie z 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków w Bangladeszu oraz jego odnowienie w 2018 r.,
– uwzględniając wspólne oświadczenie lokalne szefów misji państw członkowskich UE, delegatury Unii Europejskiej oraz misji Norwegii i Szwajcarii z 27 września 2018 r. w sprawie banglijskiej ustawy o bezpieczeństwie cyfrowym,
– uwzględniając sprawozdanie krajowe z 26 lutego 2018 r. przedłożone Radzie Praw Człowieka ONZ w ramach powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka w Bangladeszu,
– uwzględniając Międzynarodową konwencję o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem, która została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 20 grudnia 2006 r. i weszła w życie 23 grudnia 2010 r.,
– uwzględniając wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, przyjęte przez Radę Praw Człowieka ONZ 16 czerwca 2011 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka,
– uwzględniając banglijski krajowy plan działania na lata 2015–2021 na rzecz wyeliminowania małżeństw dzieci,
– uwzględniając zalecenia z 17. sesji Stałego Forum ONZ ds. Ludów Tubylczych (UNPFII),
– uwzględniając światowy ranking wolności prasy z 2018 r.,
– uwzględniając banglijską ustawę o bezpieczeństwie cyfrowym z 2018 r.,
– uwzględniając banglijską ustawę o technologii informacyjno-komunikacyjnej (ICT), w szczególności jej sekcję 57,
– uwzględniając Wytyczne UE w sprawie praw człowieka dotyczące wolności wypowiedzi w internecie i poza nim z 12 maja 2014 r.,
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że UE od wielu lat łączą z Bangladeszem stosunki oparte m.in. na umowie o współpracy na rzecz partnerstwa i rozwoju; mając na uwadze, że poszanowanie i propagowanie praw człowieka i zasad demokracji jest podstawą polityki wewnętrznej i międzynarodowej stron i musi być zasadniczym elementem działań zewnętrznych UE;
B. mając na uwadze, że w ostatnich latach w Bangladeszu nasiliły się represje wobec przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, w tym działaczy politycznych, działaczy związkowych, dziennikarzy, studentów, obrońców praw człowieka, a także mniejszości; mając na uwadze, że eksperci ONZ ds. praw człowieka i międzynarodowe grupy działające na rzecz praw człowieka donoszą, że w Bangladeszu wyraźnie dostrzegalne jest systematyczne stosowanie egzekucji pozasądowych, masowych arbitralnych aresztowań i wymuszonych zaginięć, czego przykładem są sprawy Marufa Zamana oraz Mira Ahmada Bin Quasema;
C. mając na uwadze, że Bangladesz znajduje się na 146. miejscu (na 180) w światowym rankingu wolności prasy; mając na uwadze, że naruszenia podstawowych wolności i praw człowieka – szczególnie przemoc, nękanie, zastraszanie i cenzura w stosunku do dziennikarzy i blogerów – nadal są w Bangladeszu rozpowszechnione; mając na uwadze, że banglijska ustawa o ICT, w szczególności jej sekcja 57, była w ciągu kilku ostatnich lat wykorzystywana do aresztowania i ścigania działaczy i dziennikarzy krytykujących rząd;
D. mając na uwadze, że ustawa o bezpieczeństwie cyfrowym przyjęta przez parlament 19 września 2018 r. nie przewiduje zmiany sekcji 57 ustawy o ICT, pomimo licznych uwag krytycznych ze strony banglijskich dziennikarzy, obrońców praw obywatelskich i społeczności międzynarodowej;
E. mając na uwadze, że Szahidul Alam, pochodzący z Bangladeszu nagradzany fotoreporter o międzynarodowej renomie, wykładowca i działacz, został uprowadzony z domu 5 sierpnia 2018 r. i uwięziony na podstawie ustawy o ICT, po tym jak zabrał głos w sprawie niedawnych protestów studenckich w Bangladeszu i skrytykował użycie przemocy przez władze; mając na uwadze, że nadal jest on przetrzymywany w areszcie i że wielokrotnie odmówiono mu zwolnienia za kaucją; mając na uwadze, że według doniesień odmówiono mu odpowiedniej opieki medycznej i że poddawano go torturom;
F. mając na uwadze, że w wyniku ataków terrorystycznych rząd stosuje rygorystyczne podejście zakładające „zerową tolerancję”; mając na uwadze, że sieci telefonii komórkowej w Bangladeszu zostały zamknięte, a banglijskie siły bezpieczeństwa według doniesień próbowały kupić na rynku międzynarodowym sprzęt do inwigilacji elektronicznej; mając na uwadze, że rząd Bangladeszu podjął kampanię intensywnego i inwazyjnego nadzorowania i monitorowania mediów społecznościowych;
G. mając na uwadze, że 30 grudnia 2018 r. w Bangladeszu planowane są wybory; mając na uwadze, że przywódczyni opozycji i była premier Chaleda Zia odbywa obecnie karę 10 lat pozbawienia wolności pod zarzutem korupcji, w związku z czym nie może wziąć udziału w wyborach; mając na uwadze, że nie przyznaje się ona do winy, a jej zwolennicy twierdzą, że zarzuty są umotywowane politycznie;
H. mając na uwadze, że kobiety i dziewczęta w Bangladeszu doświadczają przemocy na znaczną skalę; mając na uwadze, że w Bangladeszu notuje się najwyższy odsetek małżeństw dzieci w Azji i jeden z najwyższych na świecie; mając na uwadze, że w 2017 r. rząd Bangladeszu przyjął ustawę o ograniczeniach w zawieraniu małżeństw przez dzieci, która wprowadza wyjątki w „szczególnych przypadkach”, nie określa jednak kryteriów ani nie ustanawia minimalnego wieku wymaganego do zawarcia takich małżeństw;
I. mając na uwadze, że w Bangladeszu wiele przestępstw jest zagrożonych karą śmierci; mając na uwadze, że w 2017 r. wykonano sześć egzekucji;
J. mając na uwadze, że w bieżącym roku odnotowano wzrost liczby przypadków przemocy, w szczególności wobec kobiet należących do ludności tubylczej, a także przypadków nękania i aresztowań obrońców praw ludności tubylczej w regionie Chittagong Hill Tracts;
K. mając na uwadze, że UE jest głównym partnerem handlowym Bangladeszu i że jako jeden z krajów najsłabiej rozwiniętych Bangladesz korzysta z najdogodniejszych warunków dostępnych w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych UE (GSP), a mianowicie z inicjatywy „wszystko oprócz broni” (EBA);
L. mając na uwadze, że w 2024 r. Bangladesz ma oficjalnie opuścić szeregi krajów najsłabiej rozwiniętych; mając na uwadze, że w najbliższych latach konieczne jest przyspieszenie reform w zakresie praw człowieka i praw pracowniczych, w tym wyeliminowanie pracy dzieci; mając na uwadze, że nadal istnieją zastrzeżenia co do przepisów banglijskiego kodeksu pracy oraz projektu ustawy o strefach produkcji eksportowej;
M. mając na uwadze Porozumienie w sprawie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków w Bangladeszu podpisane przez globalne firmy odzieżowe, detalistów i związki zawodowe w ramach porozumienia na rzecz zrównoważoności; mając na uwadze, że dotychczas mniej niż połowa fabryk objętych porozumieniem wprowadziła odpowiednie środki bezpieczeństwa; mając na uwadze, że porozumienie wygasło w październiku 2018 r., mimo że pozostało jeszcze wiele do zrobienia; mając na uwadze, że porozumienie zostało zastąpione porozumieniem przejściowym na okres trzech lat;
N. mając na uwadze, że porozumienie należy wspierać i umożliwić wszystkim stronom sprawne kontynuowanie prac, również po listopadzie 2018 r.; mając na uwadze, że dopiero po tym, jak rząd Bangladeszu i komórka koordynująca działania naprawcze słowem i czynem wykażą, że spełniły warunki potwierdzające gotowość, tego rodzaju inicjatywy na rzecz odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej nie będą już potrzebne;
O. mając na uwadze, że w 2018 r. do Bangladeszu napłynęło ponad 700 tys. uchodźców Rohingja uciekających przed kampanią czystek etnicznych prowadzonych przez birmańską armię, którzy wciąż pilnie potrzebują pomocy humanitarnej; mając na uwadze, że 30 października 2018 r. Bangladesz i Mjanma/Birma osiągnęły porozumienie w sprawie rozpoczęcia repatriacji ludności Rohingja z powrotem do Mjanmy, począwszy od połowy listopada, bez konsultacji lub udziału Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR);
1. wyraża głębokie zaniepokojenie pogarszającą się sytuacją w zakresie praw człowieka w Bangladeszu oraz, w szczególności, ciągłym ograniczaniem wolności słowa i zgromadzeń, które dotyka media, studentów, działaczy i opozycję; potępia aresztowania i przemoc wobec obywateli za korzystanie z wolności wypowiedzi w celu krytykowania rządu; jest głęboko zaniepokojony doniesieniami o powszechnym stosowaniu tortur;
2. zauważa, że w powszechnym okresowym przeglądzie praw człowieka z maja 2018 r. wyrażono uznanie dla Bangladeszu za „znaczne postępy” w poprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w ostatnich latach; wzywa rząd Bangladeszu do wdrożenia zaleceń zawartych w powszechnym okresowym przeglądzie praw człowieka, zwłaszcza w takich dziedzinach jak niezawisłość sądownictwa, prawa obywatelskie i polityczne, wolność mediów, prawa gospodarcze, społeczne i kulturalne oraz prawa kobiet i dziewcząt;
3. wzywa władze Bangladeszu, by przeprowadziły niezależne dochodzenie w sprawie doniesień o egzekucjach pozasądowych, wymuszonych zaginięciach i nadmiernym użyciu siły, w tym w przypadku Marufa Zamana i Mira Ahmada Bin Quasema, a także do pociągnięcia winnych do odpowiedzialności zgodnie z międzynarodowymi standardami; ponadto wzywa Bangladesz do ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem oraz do włączenia jej przepisów do prawa krajowego;
4. wzywa władze Bangladeszu do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia Szahidula Alama, do wycofania wszystkich postawionych mu zarzutów, a także do umożliwienia mu kontynuowania legalnych działań w zakresie praw człowieka; podkreśla, że władze Bangladeszu muszą podjąć wszelkie niezbędne środki w celu zagwarantowania integralności fizycznej i psychicznej Szahidula Alama oraz bezpieczeństwa jego i jego rodziny, a także zapewnienia, aby w areszcie Szahidul Alam był traktowany w sposób zgodny z międzynarodowymi zasadami i standardami; wzywa władze Bangladeszu do wszczęcia natychmiastowego i publicznego dochodzenia w sprawie zarzutów dotyczących torturowania Szahidula Alama oraz do postawienia sprawców przed sądem;
5. wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z ustawą o ICT, nie tylko z uwagi na jej poważny wpływ na pracę dziennikarzy, blogerów i komentatorów, lecz również dlatego, że kryminalizuje ona legalne wykonywanie prawa do wolności wypowiedzi przez dowolną osobę, w tym w mediach społecznościowych; uważa, że sekcja 57 ustawy o ICT jest niezgodna z podstawowymi prawami do wolności wypowiedzi i do rzetelnego procesu sądowego;
6. głęboko ubolewa nad decyzją rządu o wdrożeniu ustawy o bezpieczeństwie cyfrowym, która w rzeczywistości rozszerza i wzmacnia uprawnienia policji do zwalczania wolności słowa, w tym w mediach społecznościowych, przed wyborami krajowymi w 2018 r.; wzywa władze Bangladeszu do pilnej nowelizacji ustawy o bezpieczeństwie cyfrowym i ustawy o ICT oraz dostosowania ich do międzynarodowych konwencji dotyczących praw człowieka, których Bangladesz jest stroną;
7. docenia konstruktywną rolę, jaką Bangladesz odegrał, przyjmując mimo trudnych warunków uchodźców Rohingja; wzywa władze do udostępnienia nowych terenów, aby ograniczyć przeludnienie i niezdrowe warunki panujące w obozach; wzywa władze do złagodzenia ograniczeń biurokratycznych narzucanych organizacjom humanitarnym; wzywa rządy Bangladeszu i Mjanmy/Birmy do natychmiastowego ponownego rozpatrzenia decyzji o rozpoczęciu repatriacji uchodźców Rohingja, ponieważ warunki bezpiecznego, godnego i dobrowolnego powrotu nie zostały jeszcze spełnione;
8. wzywa UE i innych międzynarodowych darczyńców do wzmożenia wysiłków na rzecz dostarczenia niezbędnej pomocy finansowej i materialnej do obozów dla uchodźców Rohingja w Bangladeszu;
9. podkreśla, że Bangladesz wypełnia swoje zobowiązania w ramach systemu EBA w odniesieniu do demokracji, praw człowieka i praworządności;
10. ponawia apel o zniesienie kary śmierci w Bangladeszu;
11. wyraża poważne zaniepokojenie unieważnieniem porozumienia przejściowego, które ma wejść w życie 30 listopada 2018 r.; stwierdza, że komórka koordynująca działania naprawcze nie ma jeszcze możliwości monitorowania i egzekwowania wymogów dotyczących bezpieczeństwa i higieny, co wiąże się z poważnymi konsekwencjami dla bezpieczeństwa i praw pracowników fabryk; wzywa rząd Bangladeszu do natychmiastowego uznania i wdrożenia porozumienia przejściowego oraz do wykazania się większą gotowością do przejęcia wszystkich funkcji porozumienia; wzywa darczyńców do udzielenia rządowi Bangladeszu wsparcia, aby umożliwić mu osiągnięcie tego celu; ponadto wzywa Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) do kontynuowania współpracy z komórką koordynującą działania naprawcze na rzecz budowania potencjału;
12. wzywa rząd Bangladeszu do wprowadzenia zmian legislacyjnych do banglijskiego kodeksu pracy i jego przepisów wykonawczych w celu dostosowania ich do międzynarodowych norm pracy MOP oraz pozwolenia na pełną wolność zrzeszania się; wzywa rząd Bangladeszu do podjęcia niezbędnych działań w celu skutecznego zwalczania dyskryminacji związków zawodowych, w tym aktów przemocy i zastraszania;
13. wyraża zaniepokojenie w związku z tym, że o ile ustawa o ograniczeniach w zawieraniu małżeństw przez dzieci z 2017 r. zawiera przepisy dotyczące wzmocnienia prewencji oraz ścigania przestępców, zawiera ona jednak klauzulę zezwalającą na zawarcie związku małżeńskiego przed ukończeniem 18 roku życia w szczególnych okolicznościach za zgodą rodziców i sądu; wzywa do pilnego usunięcia tej luki z myślą o ochronie dzieci;
14. wzywa władze Bangladeszu do dalszego rozwiązywania problemów związanych z prawami człowieka; stwierdza, że kwestie związane z prawami człowieka będą przedmiotem dalszych dyskusji we Wspólnej Komisji UE–Bangladesz, która spotka się w Dhace w pierwszej połowie 2019 r.;
15. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej / wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka oraz rządowi i parlamentowi Bangladeszu.
- [1] Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie Bangladeszu, w tym małżeństw dzieci, Dz.U. C 298 z 23.8.2018, s. 65.
- [2] Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawie wolności słowa w Bangladeszu, Dz.U. C 366 z 27.10.2017, s. 135.
- [3] Dz.U. C 331 z 18.9.2018, s. 100.
- [4] Dz.U. C 298 z 23.8.2018, s. 100.
- [5] Dz.U. L 118 z 27.4.2001, s. 48.