Przyszłość programu Erasmus+

13.7.2017

Pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O-000062/2017
do Komisji
art. 128 Regulaminu PE
Petra Kammerevert, Komisji Kultury i Edukacji

W roku 2017 przypada trzydziesta rocznica unijnego programu Erasmus, który jest niewątpliwie jednym z najbardziej udanych i najszerzej znanych programów UE. W ciągu ostatnich 30 lat program ten przeszedł głębokie zmiany i wpłynął na życie osobiste i zawodowe ok. 9 mln studentów, praktykantów, wolontariuszy, nauczycieli, pracowników, wychowawców i osób pracujących z młodzieżą.

W wieloletnich ramach finansowych na lata 2014–2020 środki finansowe na ten program zwiększono o 40%, a na pozostałe lata, do roku 2020, przewiduje się dodatkowe podniesienie środków budżetowych. Program ten w dalszym ciągu jest jednak dostępny tylko dla bardzo ograniczonej liczby obywateli europejskich (z danych Komisji wynika na przykład, że z programu skorzystało jedynie ok. 5% młodych obywateli UE), a wielu projektom wysokiej jakości odmawia się finansowania z powodu niewystarczających środków. Sytuacja taka prowadzi do poczucia frustracji, gdyż program nie spełnia wysokich oczekiwań obywateli UE.

W konsekwencji, szczególnie w kontekście obecnej sytuacji politycznej, trzydziesta rocznica istnienia programu Erasmus+ powinna stanowić nie tylko okazję do świętowania, ale również sposobność do zastanowienia się, jak można by usprawnić funkcjonowanie programu, aby mógł on wywierać jeszcze większy wpływ na codzienne życie obywateli UE, zwłaszcza osób młodych.

W związku z tym Komisja jest proszona o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. Jakie zmiany jakościowe i ilościowe są potrzebne w kontekście śródokresowego przeglądu i planowanych negocjacji w sprawie kolejnej edycji programu po roku 2020, aby w większym stopniu sprzyjał on włączeniu społecznemu i stał się bardziej dostępny dla większej liczby obywateli UE? Od jakich elementów programu należy odstąpić, a jakie poprawić, wzmocnić lub wprowadzić?

2. Wydaje się, że istnieje szerokie poparcie polityczne dla jeszcze wyższego poziomu ambicji w związku z nową edycją programu po roku 2020, zwłaszcza w kwestii mobilności studentów. Jednocześnie program jest rozszerzany oraz stanowi źródło wsparcia dla nowych projektów i inicjatyw politycznych (np. Erasmus Pro i Europejski Korpus Solidarności). Jakie reformy finansowe i budżetowe są zdaniem Komisji potrzebne, aby można było realizować ambitne cele tego przewodniego programu UE?