SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy oraz zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 w odniesieniu do tego mechanizmu

12.4.2007 - (COM(2006)0401 – C6‑0253/2006 – 2006/0140(COD)) - ***I

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Gérard Deprez


Procedura : 2006/0140(COD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0135/2007
Teksty złożone :
A6-0135/2007
Debaty :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy oraz zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 w odniesieniu do tego mechanizmu

(COM(2006)0401 – C6‑0253/2006 – 2006/0140(COD))

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0401)[1],

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 62 ust. 2a i art. 66 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6‑0253/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6‑0135/2007),

1.  zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

 

 

 

POPRAWKI PARLAMENTU

do wniosku Komisji dotyczącego

rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy oraz zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 w odniesieniu do tego mechanizmu i określającego uprawnienia i zadania zaproszonych funkcjonariuszy[2]*

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. a) i art. 66,

uwzględniając wniosek Komisji[3],

po zasięgnięciu opinii Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 traktatu[4],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)         Dnia 26 października 2004 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2007/2004 ustanawiające Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (zwaną dalej „Agencją”).

(2)         Państwo członkowskie stojące w obliczu sytuacji wymagającej zwiększonej pomocy technicznej i operacyjnej na swoich granicach zewnętrznych może, nie naruszając przepisów art. 64 ust. 2 traktatu, zgodnie z art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 zwrócić się do Agencji o udzielenie pomocy w formie koordynacji współpracy między państwami członkowskimi, w przypadku gdy sytuacja ta dotyczy większej liczby państw członkowskich. W takiej sytuacji Agencja może zdecydować o oddelegowaniu funkcjonariuszy straży granicznej państw członkowskich w postaci zespołów szybkiej interwencji na granicy.

(2a)       Skuteczne zarządzanie granicami zewnętrznymi poprzez kontrole i ochronę stanowi wkład w zwalczanie nielegalnej imigracji i handlu ludźmi, a także w zapobieganie zagrożeniom dla bezpieczeństwa wewnętrznego państw członkowskich, porządku publicznego, zdrowia publicznego i stosunków międzynarodowych. Kontrola granic nie jest wyłącznie w interesie tego państwa członkowskiego, na którego granicach zewnętrznych jest prowadzona, lecz również w interesie wszystkich państw członkowskich, które zniosły kontrole graniczne na granicach wewnętrznych.

(3)         Odpowiedzialność za kontrolę granic zewnętrznych spoczywa na państwach członkowskich. Mając na uwadze sytuacje kryzysowe, którym państwa członkowskie muszą czasami stawiać czoła na swoich granicach zewnętrznych, w szczególności w przypadku masowego napływu obywateli krajów trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na terytorium państw członkowskich, konieczne może okazać się udzielenie pomocy państwom członkowskim poprzez zapewnienie dostatecznego poziomu odpowiednich zasobów, w szczególności personelu.

(3a)       Obecne możliwości w zakresie udzielania na szczeblu europejskim skutecznej i praktycznej pomocy przy odprawach granicznych na granicach zewnętrznych i ochronie granic zewnętrznych uważane są za niewystarczające, zwłaszcza gdy państwa członkowskie stają wobec masowego napływu obywateli krajów trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na terytorium państw członkowskich.

(4)         Każde państwo członkowskie powinno zatem mieć możliwość zwrócenia się o oddelegowanie na swoje terytorium działających w ramach Agencji zespołów szybkiej interwencji na granicy złożonych ze specjalnie przeszkolonych ekspertów z innych państw członkowskich, którzy by czasowo udzielali wsparcia funkcjonariuszom jego krajowej straży granicznej. Oddelegowywanie zespołów szybkiej interwencji na granicy przyczyni się do zwiększenia solidarności między państwami członkowskimi i wzajemnej pomocy.

(4a)       Korzystanie z zespołów szybkiej interwencji będzie uzależnione od ich zaplanowanych obowiązków, dostępności i częstotliwości oddelegowywania. Aby zapewnić ich skuteczne działanie, państwa członkowskie powinny zapewnić w rezerwie interwencyjnej odpowiednią liczbę funkcjonariuszy straży granicznej, odzwierciedlającą zwłaszcza specjalizację i wielkość ich własnych organizacji straży granicznej. Dlatego też państwa członkowskie powinny stworzyć krajowe rezerwy ekspertów, tak aby umożliwić zwiększenie skuteczności niniejszego rozporządzenia. Agencja bierze pod uwagę różnice w wielkości i specjalizacji technicznej straży granicznej w poszczególnych państwach członkowskich.

(5)         Należy w związku z tym ustanowić mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy, który zapewni zarówno Agencji, jak i państwom członkowskim wystarczającą elastyczność i zagwarantuje, że działania będą przeprowadzane przy zachowaniu wysokiej wydajności i skuteczności.

(5a)       Najlepsze praktyki z szeregu państw członkowskich pokazują, że dysponowanie profilem (informacjami o umiejętnościach i kwalifikacjach) dostępnych funkcjonariuszy straży granicznej przed ich oddelegowaniem w znacznym stopniu przyczynia się do wydajnego planowania i przeprowadzania działań.

(5b)       Zarząd Agencji powinien określić profile i łączną liczbę funkcjonariuszy, którzy wejdą w skład zespołów szybkiej interwencji na granicy.

(5c)       Oddelegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy, które mają udzielić wsparcia przez krótki okres odbywa się w wyjątkowych i nagłych sytuacjach. Tego typu sytuacje mają miejsce, gdy państwo członkowskie staje wobec masowego napływu obywateli krajów trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na jego terytorium, co wymaga natychmiastowej reakcji i w którym to przypadku oddelegowanie zespołu szybkiej interwencji na granicy może wnieść wkład w zapewnienie skutecznej reakcji. Zespoły szybkiej interwencji na granicy nie są przeznaczone do udzielania długofalowego wsparcia.

(5d)       W sytuacji gdy państwo członkowskie staje wobec masowego napływu obywateli krajów trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na jego terytorium lub gdy zaistnieje inna wyjątkowa sytuacja, która w znaczny sposób wpłynie na możliwość realizowania zadań krajowych, państwo takie może nie udostępniać swoich funkcjonariuszy krajowej straży granicznej do oddelegowania po konkretnym wniosku Agencji.

(5e)       Agencja powinna między innymi koordynować skład, szkolenie i delegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy. W związku z tym konieczne jest wprowadzenie do rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 nowych przepisów dotyczących roli Agencji w odniesieniu do przedmiotowych zespołów.

(6)         Aby eksperci mogli skutecznie współpracować z funkcjonariuszami krajowej straży granicznej, powinno się im umożliwić wykonywanie zadań związanych z odprawą osób na granicach zewnętrznych i ochroną granic zewnętrznych podczas operacji wsparcia przeprowadzanych przez tych ekspertów na terytorium państwa członkowskiego, które zwróciło się o wsparcie z ich strony.

(7)         Podobnie należy zwiększyć skuteczność wspólnych działań koordynowanych przez Agencję, czasowo umożliwiając zaproszonym funkcjonariuszom z innych państw członkowskich wykonywanie ▌zadań związanych z odprawą osób na granicach zewnętrznych i ochroną granic zewnętrznych.

(8)         W związku z powyższym konieczne jest wprowadzenie do rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 nowych przepisów dotyczących zadań i uprawnień powierzanych zaproszonym funkcjonariuszom ▌oddelegowanym w ramach Agencji do danego państwa członkowskiego na wniosek tego ostatniego.

(9)         Niniejsze rozporządzenie wspiera prawidłowe stosowanie przepisów rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen)[5]. Aby to osiągnąć, podczas przeprowadzania odpraw granicznych i w ramach ochrony granic zaproszeni funkcjonariusze i członkowie ich zespołów nie powinni dyskryminować osób ze względu na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Wszelkie działania podejmowane przez funkcjonariuszy podczas wykonywania ich zadań i korzystania z uprawnień powinny być proporcjonalne do zamierzonych celów.

(10)       

(11)       Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i przestrzega zasad uznanych w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Powinno ono być stosowane zgodnie ze zobowiązaniami państw członkowskich w zakresie ochrony międzynarodowej i zasady non-refoulement.

(11a)     Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane z pełnym poszanowaniem zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa morskiego, w szczególności w odniesieniu do operacji poszukiwawczych i ratowniczych.

(11b)     Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych[6] ma zastosowanie w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia.

(12)       Niniejsze rozporządzenie stanowi w odniesieniu do Islandii i Norwegii rozszerzenie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen[7], które mieszczą się w obszarze określonym w art. 1 pkt A decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. [8] w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy.

(13)       W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które mieszczą się w obszarze określonym w art. 1 pkt A decyzji Rady 1999/437/WE w powiązaniu z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/849/WE[9] i 2004/860/WE[10].

(14)       Zgodnie z art. 1 i 2 protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie bierze udziału w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana, ani nie podlega jego stosowaniu. Ponieważ niniejsze rozporządzenie oparte jest na dorobku Schengen zgodnie z postanowieniami tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania, zgodnie z art. 5 wspomnianego protokołu, w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia niniejszego rozporządzenia, podejmie decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego, czy nie.

(15)       Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. ▌ dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen[11]. Z tego względu Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjmowaniu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane, ani mu nie podlega.

(16)       Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen[12]. Irlandia nie uczestniczy zatem w przyjmowaniu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana, ani mu nie podlega.

(17)       Przepisy art. 6 ust. 4 lit. c) i ust. 4 lit. d) niniejszego rozporządzenia stanowią, w zakresie, w jakim odnoszą się one do przyznania dostępu do Systemu Informacyjnego Schengen (SIS), przepisy oparte na dorobku Schengen lub powiązane z nim w inny sposób w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu Przystąpienia z 2003 r. i art. 4 ust. 2 Aktu Przystąpienia z 2005 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1
Przedmiot rozporządzenia

1.        Niniejsze rozporządzenie ustanawia mechanizm służący zapewnieniu szybkiej pomocy ▌operacyjnej przez określony czas, w postaci zespołów szybkiej interwencji na granicy, wnioskującemu o to państwu członkowskiemu znajdującemu się pod nagłą i wyjątkową presją, zwłaszcza w przypadku masowego napływu obywateli krajów trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na terytorium państwa członkowskiego na określonych odcinkach granic zewnętrznych. Niniejsze rozporządzenie określa również zadania i uprawnienia, jakie ▌członkowie zespołów szybkiej interwencji na granicy wykonują podczas prowadzenia działań w państwie członkowskim innym niż ich własne.

2.        Niniejsze rozporządzenie zmienia rozporządzenie (WE) nr 2007/2004 w związku z ustanowieniem mechanizmu, o którym mowa w ust. 1, a także w celu określenia zadań i uprawnień funkcjonariuszy straży granicznej państw członkowskich uczestniczących we wspólnych działaniach i projektach pilotażowych w innym państwie członkowskim.

3.        Niezbędna pomoc techniczna dla wnioskującego państwa członkowskiego jest świadczona zgodnie z przepisami art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 2007/2004.

Artykuł 1a

Zakres

Niniejsze rozporządzenie jest stosowane bez uszczerbku dla praw uchodźców i osób ubiegających się o ochronę międzynarodową, w szczególności w odniesieniu do zasady non-refoulement.

ROZDZIAŁ I

Zespoły szybkiej interwencji na granicy

Artykuł 2
Definicje

Na potrzeby niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące definicje:

(1)         „Agencja” oznacza Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej ▌;

(2) ▌

(3) ▌

(4) ▌

(5)         „członkowie zespołu(-ów)” oznaczają funkcjonariuszy straży granicznej państw członkowskich, pełniących służbę w zespołach szybkiej interwencji na granicy innych niż funkcjonariusze przyjmującego państwa członkowskiego;

(6)         „wnioskujące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, którego właściwe władze zwracają się do Agencji o oddelegowanie na jego terytorium zespołów szybkiej interwencji na granicy;

(7)         „przyjmujące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, na terytorium którego ma miejsce ▌operacja wsparcia przeprowadzana przez zespoły szybkiej interwencji na granicy;

(8)         „rodzime państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, którego funkcjonariuszem straży granicznej jest ▌członek zespołu ▌.

Artykuł 3
Skład i oddelegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy do udziału w operacji wsparcia

1.        Skład zespołów szybkiej interwencji na granicy określa Agencja zgodnie z art. 8b rozporządzenia (WE) nr 2007/2004. Zasady delegowania zespołów określa art. 8f wyżej wspomnianego rozporządzenia.

2.        Na wniosek dyrektora wykonawczego Agencji zarząd Agencji większością trzech czwartych głosów podejmuje decyzję w sprawie profilów i łącznej liczby funkcjonariuszy straży granicznej, którzy mają być dostępni do zespołów szybkiej interwencji na granicy (jako rezerwa interwencyjna). Ta sama procedura ma zastosowanie w odniesieniu do wszelkich późniejszych zmian w profilach i łącznej liczbie funkcjonariuszy straży granicznej włączonych do rezerwy interwencyjnej. Udział państw członkowskich w rezerwie interwencyjnej odbywa się za pośrednictwem krajowej rezerwy ekspertów w oparciu o poszczególne określone profile, poprzez mianowanie funkcjonariuszy straży granicznej o profilu odpowiadającym określonym wymogom.

3.        Na wniosek Agencji państwa członkowskie udostępniają funkcjonariuszy na potrzeby operacji wsparcia, chyba że państwo członkowskie stanie wobec wyjątkowej sytuacji, która w znaczny sposób wpłynie na możliwość realizowania zadań krajowych. Autonomia rodzimego państwa członkowskiego w odniesieniu do wyboru personelu i okresu ich oddelegowania pozostaje niezmieniona.

4.        Koszty odnoszące się do działań, o których mowa w ust. 1, pokrywa Agencja zgodnie z art. 8ha rozporządzenia (WE) nr 2007/2004.

Artykuł 4

Artykuł 5
Wydawanie poleceń zespołom szybkiej interwencji na granicy

1.        W okresie trwania operacji wsparcia przeprowadzanych przez zespoły szybkiej interwencji na granicy polecenia dla zespołów wydaje przyjmujące państwo członkowskie zgodnie z planem operacyjnym, o którym mowa w art. 8g rozporządzenia (WE) nr 2007/2004.

2.        Agencja może przekazywać swoje spostrzeżenia na temat poleceń przyjmującemu państwu członkowskiemu za pośrednictwem swojego oficera koordynującego, o którym mowa w art. 8h rozporządzenia (WE) nr 2007/2004. W takim przypadku przyjmujące państwo członkowskie uwzględnia te spostrzeżenia.

3.        Zgodnie z art.  8h rozporządzenia (WE) nr 2007/2004 przyjmujące państwo członkowskie udziela oficerowi koordynującemu wszelkiej pomocy, jaka okaże się konieczna, łącznie z pełnym dostępem do zespołów na każdym etapie trwania operacji wsparcia.

Artykuł 6

Zadania i uprawnienia członków zespołów

1.        Członkowie zespołów mogą wykonywać wszelkie zadania i korzystać z wszelkich uprawnień w zakresie odpraw granicznych i ochrony granic zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającym wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) i które są konieczne do realizacji celów powyższego rozporządzenia. Szczegóły dotyczące każdej operacji wsparcia określa jej plan operacyjny zgodnie z art. 8g rozporządzenia (WE) nr 2007/2004.

2.        Wykonując swoje zadania i korzystając ze swoich uprawnień, członkowie zespołów zapewniają pełne poszanowanie godności ludzkiej. Wszelkie działania podjęte przez nich w ramach wykonywania zadań i korzystania z uprawnień są proporcjonalne do celu takich działań. Wykonując swoje zadania i korzystając ze swoich uprawnień, członkowie zespołów nie dyskryminują osób ze względu na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

2a.      Członkowie zespołów mogą wykonywać zadania i korzystać z uprawnień jedynie na polecenie i, co do zasady, w obecności funkcjonariuszy straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego.

3.        Podczas wykonywania zadań ▌członkowie zespołów noszą własne umundurowanie. O ich udziale ▌w operacji wsparcia przeprowadzanej przez zespoły szybkiej interwencji na granicy świadczy niebieska opaska z insygniami Unii Europejskiej i Agencji. Aby umożliwić organom krajowym przyjmującego państwa członkowskiego i obywatelom stwierdzenie ich tożsamości, ▌członkowie zespołów noszą przez cały czas dokument akredytacyjny określony w art. 9, który okazują na żądanie.

4.        Podczas wykonywania swoich zadań członkowie zespołów mogą nosić broń służbową, amunicję i sprzęt w zakresie, w jakim są do tego upoważnieni na mocy przepisów krajowych rodzimego państwa członkowskiego. Przyjmujące państwo członkowskie może jednak zakazać noszenia pewnych rodzajów broni służbowej, amunicji i sprzętu, pod warunkiem że ustawodawstwo tego państwa zawiera takie przepisy dotyczące jego własnych funkcjonariuszy straży granicznej. Przed oddelegowaniem zespołów przyjmujące państwo członkowskie informuje Agencję o dopuszczalnych rodzajach broni służbowej, amunicji i sprzętu oraz warunkach ich użycia. Agencja udostępnia te informacje wszystkim państwom członkowskim biorącym udział w operacji wsparcia.

4a.      Podczas wykonywania zadań członkowie zespołów są uprawnieni do używania siły, w tym posługiwania się bronią służbową, amunicją i sprzętem, za zgodą rodzimego państwa członkowskiego i przyjmującego państwa członkowskiego, w obecności funkcjonariuszy straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego i zgodnie z prawem krajowym przyjmującego państwa członkowskiego.

4b.      W drodze odstępstwa od ust. 4a broń służbowa, amunicja i sprzęt mogą zostać użyte w uzasadnionej obronie własnej lub obronie członków zespołów lub innych osób, zgodnie z prawem krajowym przyjmującego państwa członkowskiego.

4c.      Do celów niniejszego rozporządzenia przyjmujące państwo członkowskie może upoważnić członków zespołów do korzystania ze swoich krajowych i europejskich baz danych, koniecznych do prowadzenia odpraw granicznych i ochrony granic. Członkowie zespołów korzystają wyłącznie z danych, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Przed oddelegowaniem zespołów państwa członkowskie informują Agencję o tym, jakie krajowe i europejskie bazy danych mogą zostać wykorzystane. Agencja udostępnia te informacje wszystkim państwom członkowskim biorącym udział w operacji wsparcia.

4d.      Działania związane z bazami danych, o których mowa w ust. 4c, są przeprowadzane zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego oraz prawa krajowego przyjmującego państwa członkowskiego w zakresie ochrony danych.

4e.      Decyzje o odmowie wjazdu zgodnie z art. 13 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 podejmują wyłącznie funkcjonariusze straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego.

Artykuł 6 a

Status, prawa i obowiązki członków zespołów

1.        Członkowie zespołów pozostają funkcjonariuszami krajowej straży granicznej swoich państw członkowskich i ▌są przez nie opłacani.▌

2.        Funkcjonariusze straży granicznej udostępniani do rezerwy interwencyjnej zgodnie z art. 3 uczestniczą w szkoleniu zaawansowanym ▌odpowiednim do rodzaju wykonywanych przez nich zadań, jak również w regularnych ćwiczeniach organizowanych przez Agencję zgodnie z art. 8e rozporządzenia (WE) nr 2007/2004.

3.        Funkcjonariusze straży granicznej otrzymują dietę dzienną, obejmującą koszty zakwaterowania, przez czas ich udziału w szkoleniach i ćwiczeniach organizowanych przez Agencję oraz w okresach, gdy uczestniczą w operacjach wsparcia przeprowadzanych ▌ zgodnie z art. 8ha rozporządzenia (WE) nr 2007/2004.

Artykuł 7

Artykuł 8

Artykuł 9
Dokument akredytacyjny

1.        Agencja, we współpracy z przyjmującym państwem członkowskim, wydaje ▌członkom zespołów dokument w języku urzędowym przyjmującego państwa członkowskiego i innym języku urzędowym instytucji Unii Europejskiej, który umożliwia stwierdzenie ich tożsamości oraz stanowi dowód na to, że jego posiadacz jest uprawniony do wykonywania zadań i korzystania z uprawnień określonych w art. 6 ust. 1. Dokument ten zawiera następujące elementy dotyczące członków zespołu:

(a)       nazwisko i obywatelstwo ▌;

(b)       stopień oraz

(c)       aktualne zdjęcie w formacie cyfrowym ▌.

2.        Dokument jest zwracany Agencji po zakończeniu ▌operacji wsparcia przeprowadzonej przez zespół szybkiej interwencji na granicy.

Artykuł 9a

Prawo właściwe

1.        Podczas wykonywania zadań i korzystania z uprawnień, o których mowa w art. 6 ust.1, członkowie zespołów przestrzegają przepisów prawa wspólnotowego i prawa krajowego przyjmującego państwa członkowskiego.

2.        Podczas wykonywania zadań i korzystania z uprawnień, o których mowa w art. 6 ust.1, członkowie zespołów podlegają przepisom dyscyplinarnym swojego rodzimego państwa członkowskiego.

3.        Szczegółowe zasady dotyczące noszenia i używania broni służbowej, amunicji i sprzętu oraz używania siły określono w art. 6 ust. 4-4b.

4.        Szczegółowe zasady dotyczące odpowiedzialności cywilnej i karnej określono odpowiednio w art. 10 i art. 11.

Artykuł 10
Odpowiedzialność cywilna

1.        Jeśli ▌członkowie zespołów działają w przyjmującym państwie członkowskim ▌, odpowiedzialność za wszelkie szkody spowodowane przez nich podczas ▌operacji ▌ponosi to państwo członkowskie, zgodnie ze swoim prawem krajowym ▌.

2.        W przypadku gdy tego rodzaju szkoda wynika z rażącego niedbalstwa lub umyślnego wykroczenia, przyjmujące państwo członkowskie może zwrócić się do rodzimego państwa członkowskiego w celu uzyskania zwrotu odszkodowania wypłaconego ofiarom lub osobom uprawnionym do pobrania takiego odszkodowania w ich imieniu.

3.        Bez uszczerbku dla wykonania swoich praw względem osób trzecich, każde państwo członkowskie odstępuje od wszelkich roszczeń wobec przyjmującego państwa członkowskiego lub jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego z tytułu poniesionych szkód, z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub umyślnego wykroczenia.

3a.      Wszelkie spory pomiędzy państwami członkowskimi dotyczące stosowania ust. 2 i 3, które nie mogą być rozwiązane w drodze negocjacji, są przez nie przedkładane Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich zgodnie z art. 239 Traktatu.

4.        Bez uszczerbku dla wykonania swoich praw względem osób trzecich, koszty związane ze szkodami dotyczącymi sprzętu Agencji w okresie trwania operacji wsparcia ponosi Agencja, z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub umyślnego wykroczenia.

Artykuł 11
Odpowiedzialność karna ▌

Podczas ▌operacji wsparcia przeprowadzanych przez zespoły szybkiej interwencji na granicy ▌członków zespołów traktuje się tak samo jak funkcjonariuszy przyjmującego państwa członkowskiego w odniesieniu do wszelkich ewentualnych przestępstw popełnionych przeciwko nim lub przez nich.

ROZDZIAŁ II

Zmiany rozporządzenia (WE) nr 2007/2004

Artykuł 12
Zmiany związane z zespołami szybkiej interwencji na granicy oraz wspólnymi operacjami i projektami pilotażowymi

W rozporządzeniu (WE) nr 2007/2004 wprowadza się następujące zmiany:

W art. 1 dodaje się ustępy w brzmieniu:

„5.        Na potrzeby niniejszego rozporządzenia „przyjmujące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, na terytorium którego ma miejsce operacja wsparcia przeprowadzana przez zespół(-ły) szybkiej interwencji na granicy, wspólne działanie lub projekt pilotażowy;

6.          Na potrzeby niniejszego rozporządzenia „rodzime państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, w którym członek zespołu lub zaproszony funkcjonariusz jest funkcjonariuszem straży granicznej.”

Artykuł 12a

Zmiany związane z zespołami szybkiej interwencji na granicy

W rozporządzeniu (WE) nr 2007/2004 wprowadza się następujące zmiany:

(1)       W art. 1 dodaje się ustępy w brzmieniu:

„7.        Na potrzeby niniejszego rozporządzenia „członkowie zespołu(-ów)” oznaczają funkcjonariuszy straży granicznej państw członkowskich, pełniących służbę w zespołach szybkiej interwencji na granicy innych niż funkcjonariusze przyjmującego państwa członkowskiego;

8.          Na potrzeby niniejszego rozporządzenia „wnioskujące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, którego właściwe władze zwrócą się do Agencji o oddelegowanie na jego terytorium zespołów szybkiej interwencji na granicy”.

(2)       W art. 2. ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:

„(g)        oddelegowuje zespoły szybkiej interwencji na granicy do państw członkowskich zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr …/2007 z dnia … ustanawiającego mechanizm tworzenia zespołów szybkiej interwencji na granicy oraz zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 w odniesieniu do tego mechanizmu i regulującego uprawnienia i zadania zaproszonych funkcjonariuszy”.

(3)       Art. 8 ust. 3 otrzymuje następujące brzmienie:

„3.       Agencja może nabywać wyposażenie techniczne służące do kontroli i ochrony granic zewnętrznych, które zostanie użyte przez jej ekspertów oraz ▌w ramach działalności prowadzonej przez ▌zespoły szybkiej interwencji na granicy w czasie trwania operacji wsparcia. ▌”

(4)       Dodaje się art. w brzmieniu:

„Artykuł 8a
Zespoły szybkiej interwencji na granicy

Na wniosek państwa członkowskiego znajdującego się w sytuacji nagłej i wyjątkowej presji, zwłaszcza w przypadku masowego napływu obywateli krajów trzecich usiłujących nielegalnie przedostać się na terytorium państwa członkowskiego, Agencja może oddelegować na ograniczony czas do wnioskującego o to państwa członkowskiego jeden lub większą liczbę zespołów szybkiej interwencji na granicy do udziału w operacji wsparcia na odpowiedni czas, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr …/… (niniejsze rozporządzenie).

Artykuł 8b
Skład zespołów szybkiej interwencji na granicy

1.        W przypadku zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 8a, na wniosek Agencji państwa członkowskie bezzwłocznie informują o liczbie, nazwiskach i profilach funkcjonariuszy straży granicznej z rezerwy krajowej, których mogą udostępnić w ciągu pięciu dni jako członków zespołu szybkiej interwencji na granicy. Państwa członkowskie udostępniają funkcjonariuszy na potrzeby oddelegowania na wniosek Agencji, chyba że państwo członkowskie stanie wobec wyjątkowej sytuacji, która w znaczny sposób wpłynie na możliwość realizowania zadań krajowych.

2.        Przy określaniu składu zespołów szybkiej interwencji na granicy celem ich oddelegowania do udziału w operacji wsparcia dyrektor wykonawczy uwzględnia szczególne okoliczności, w obliczu których stoi wnioskujące państwo członkowskie. Skład zespołu jest ustalany zgodnie z planem operacyjnym, o którym mowa w art. 8g.

Artykuł 8c

Artykuł 8d

Artykuł 8e
Szkolenie i ćwiczenia

Funkcjonariuszom, którzy wchodzą w skład rezerwy interwencyjnej, Agencja zapewnia szkolenie zaawansowane odpowiednie do rodzaju wykonywanych przez nich zadań. Ponadto Agencja prowadzi z tymi funkcjonariuszami straży granicznej ▌ regularne ćwiczenia zgodnie z harmonogramem zaawansowanego szkolenia i ćwiczeń, o którym mowa w jej rocznym programie prac ▌ .

Artykuł 8f
Procedura podejmowania decyzji o oddelegowaniu zespołów szybkiej interwencji na granicy do udziału w operacji wsparcia

1.        Wniosek o oddelegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy zgodnie z art. 8a zawiera opis sytuacji, możliwe cele i planowane potrzeby w zakresie oddelegowania. W razie potrzeby dyrektor wykonawczy może wysłać eksperta z Agencji celem dokonania oceny sytuacji na granicach zewnętrznych wnioskującego państwa członkowskiego.

1a.      Podejmując decyzję w sprawie wniosku państwa członkowskiego, dyrektor wykonawczy Agencji uwzględnia wyniki przeprowadzonych przez Agencję analiz ryzyka oraz inne istotne informacje dostarczone przez wnioskujące państwo członkowskie lub inne państwo członkowskie.

1b.      Dyrektor wykonawczy bezzwłocznie informuje zarząd o wniosku państwa członkowskiego o oddelegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy.

2.        Dyrektor wykonawczy podejmuje decyzję w sprawie wniosku o oddelegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy tak szybko, jak to tylko możliwe, nie później zaś niż w ciągu pięciu dni roboczych od daty otrzymania wniosku. Dyrektor wykonawczy powiadamia na piśmie o swojej decyzji jednocześnie wnioskujące państwo członkowskie i zarząd. W decyzji podaje główne powody, dla których została ona podjęta.

3.        Jeśli dyrektor wykonawczy zdecyduje się oddelegować jeden lub większą liczbę zespołów szybkiej interwencji na granicy, Agencja i wnioskujące państwo członkowskie natychmiast sporządzają plan operacyjny zgodnie z art. 8g.

4.        Bezzwłocznie po uzgodnieniu planu operacyjnego dyrektor wykonawczy informuje ▌państwa członkowskie o zawartej we wniosku liczbie i profilach funkcjonariuszy straży granicznej, którzy mają zostać oddelegowani w ramach zespołów szybkiej interwencji na granicy. Informacje te, w których zawarta jest data oddelegowania, dostarcza się na piśmie do krajowych punktów kontaktowych ustanowionych na mocy art. 8ga. Wraz z informacjami przekazuje się plan operacyjny.

4a.      Jeżeli dyrektor wykonawczy jest nieobecny lub niedysponowany, decyzje dotyczące wniosków o oddelegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy podejmuje jego zastępca.

4b.      Państwa członkowskie udostępniają funkcjonariuszy na potrzeby oddelegowania na wniosek Agencji, chyba że państwo członkowskie stanie wobec wyjątkowej sytuacji, która w znaczny sposób wpłynie na możliwość realizowania zadań krajowych.

5.        Oddelegowanie zespołów szybkiej interwencji na granicy ma miejsce nie później niż pięć dni roboczych od dnia, w którym dyrektor wykonawczy i wnioskujące państwo członkowskie uzgodnili plan operacyjny.

Artykuł 8g
Plan operacyjny

1.        Dyrektor wykonawczy i wnioskujące państwo członkowskie uzgadniają plan operacyjny zawierający szczegóły dotyczące warunków oddelegowania zespołu(-ów) szybkiej interwencji na granicy do udziału w operacji wsparcia. Plan operacyjny zawiera następujące informacje:

(-a)        opis sytuacji oraz sposób działania i cele operacji wsparcia, w tym cel operacyjny;

(a)         przewidywalny czas trwania operacji wsparcia przeprowadzanej przez zespół(-oły) szybkiej interwencji na granicy;

(b)          ▌ geograficzny obszar odpowiedzialności we wnioskującym państwie członkowskim, w który zostaną oddelegowane zespoły szybkiej interwencji na granicy;

(c)         opis zadań i specjalnych poleceń, w tym możliwości korzystania z baz danych i dopuszczalnego stosowania przez członków zespołów broni służbowej, amunicji i sprzętu w przyjmującym państwie członkowskim;

(d)         skład zespołów szybkiej interwencji na granicy;

(e) ▌

(f) ▌

(g)         nazwiska i stopień funkcjonariuszy krajowej straży granicznej wnioskującego państwa członkowskiego, którzy będą dowodzić zespołami szybkiej interwencji na granicy w okresie trwania operacji wsparcia oraz pozycję zespołów w hierarchii służbowej.

(ga)       wyposażenie techniczne, które należy udostępnić razem z zespołami szybkiej interwencji na granicy zgodnie z art. 8.

2.        Wszelkie zmiany i dostosowania planu operacyjnego wymagają zgody zarówno dyrektora wykonawczego Agencji, jak i wnioskującego państwa członkowskiego. Agencja bezzwłocznie przesyła kopię zmienionego lub dostosowanego planu operacyjnego państwom członkowskim biorącym udział w operacji.

Artykuł 8ga
Krajowy punkt kontaktowy

Państwa członkowskie wyznaczają krajowe punkty kontaktowe, za pośrednictwem których odbywa się komunikacja z Agencją we wszelkich kwestiach dotyczących zespołów szybkiej interwencji na granicy. Krajowe punkty kontaktowe są dostępne przez cały czas.

Artykuł 8h
Oficer koordynujący

1.        Dyrektor wykonawczy wyznacza spośród pracowników Agencji przynajmniej jednego eksperta, który będzie brał udział w operacji wsparcia jako oficer koordynujący ▌. Dyrektor wykonawczy powiadamia przyjmujące państwo członkowskie o tym, kogo wyznaczył. Oficer koordynujący działa w imieniu Agencji w odniesieniu do wszystkich aspektów delegowania zespołów.

2.         ▌ W szczególności oficer koordynujący:

(a)         pełni rolę pośrednika między Agencją a przyjmującym państwem członkowskim;

(b)         pełni rolę pośrednika między Agencją a członkami zespołów szybkiej interwencji na granicy, zapewniając w imieniu Agencji pomoc w zakresie wszelkich kwestii związanych z warunkami operacji wsparcia przeprowadzanej przez zespoły;

(c)         monitoruje prawidłową realizację planu operacyjnego;

(d)         składa Agencji sprawozdanie w sprawie wszystkich aspektów delegowania zespołów.

2a.      Zgodnie z art. 25 ust. 3 lit. f) dyrektor wykonawczy może upoważnić oficera koordynującego do udzielenia pomocy w rozwiązywaniu ewentualnych sporów dotyczących wykonywania planu operacyjnego i delegowania zespołów szybkiej interwencji na granicy.

3.        Przy wywiązywaniu się ze swoich obowiązków oficer koordynujący przyjmuje instrukcje wyłącznie od Agencji.

Artykuł 8ha
Koszty

1.        Agencja w pełni pokrywa następujące koszty poniesione przez państwa członkowskie w związku z udostępnianiem przez nie funkcjonariuszy straży granicznej dla celów, o których mowa w art. 8a i 8e.

(a)         koszty podróży z rodzimego państwa członkowskiego do przyjmującego państwa członkowskiego i z przyjmującego państwa członkowskiego do rodzimego państwa członkowskiego;

(b)         koszty szczepień;

(c)         koszty specjalnego ubezpieczenia;

(d)         koszty opieki zdrowotnej;

(e)         diety dzienne, w tym koszty zakwaterowania;

(f)          koszty wyposażenia technicznego należącego do Agencji.

2.        Szczegółowe zasady w zakresie wypłacania diet dziennych członkom zespołów szybkiej interwencji na granicy ustala zarząd.”

Artykuł 12b

Zmiany związane ze wspólnymi operacjami i projektami pilotażowymi

W rozporządzeniu (WE) nr 2007/2004 wprowadza się następujące zmiany:

(1)       W art. 1 dodaje się ustęp w następującym brzmieniu:

,,9.        Na potrzeby niniejszego rozporządzenia zaproszeni funkcjonariusze oznaczają funkcjonariuszy straży granicznej innych państw członkowskich niż przyjmujące państwo członkowskie biorących udział we wspólnych działaniach i projektach pilotażowych.

(2)       Art. 10 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 10

Uprawnienia i zadania zaproszonych funkcjonariuszy

1.        Zaproszeni funkcjonariusze mogą wykonywać wszelkie zadania i korzystać z wszelkich uprawnień w zakresie odpraw granicznych i ochrony granic zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającym wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) i które są konieczne do realizacji celów powyższego rozporządzenia.

2.        Wykonując swoje zadania i korzystając ze swoich uprawnień, zaproszeni funkcjonariusze przestrzegają przepisów prawa wspólnotowego i prawa krajowego przyjmującego państwa członkowskiego.

3.        Zaproszeni funkcjonariusze mogą wykonywać zadania i korzystać z uprawnień jedynie na polecenie i, co do zasady, w obecności funkcjonariuszy straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego.

Podczas wykonywania zadań zaproszeni funkcjonariusze noszą własne umundurowanie. O ich udziale we wspólnej operacji lub projekcie pilotażowym świadczy niebieska opaska z insygniami Unii Europejskiej i Agencji. Aby umożliwić organom krajowym przyjmującego państwa członkowskiego i obywatelom stwierdzenie ich tożsamości, członkowie zespołów noszą przez cały czas dokument akredytacyjny określony w art. 10a, który okazują na żądanie.

4.        W drodze ustępstwa od ust. 2 podczas wykonywania swoich zadań zaproszeni funkcjonariusze mogą nosić broń służbową, amunicję i sprzęt w zakresie, w jakim są do tego upoważnieni na mocy przepisów krajowych rodzimego państwa członkowskiego. Przyjmujące państwo członkowskie może jednak zakazać noszenia pewnych rodzajów broni służbowej, amunicji i sprzętu pod warunkiem, że ustawodawstwo tego państwa zawiera takie przepisy dotyczące jego własnych funkcjonariuszy straży granicznej. Przed oddelegowaniem zaproszonych funkcjonariuszy państwo członkowskie informuje Agencję o dopuszczalnych rodzajach broni służbowej, amunicji i sprzętu oraz warunkach ich użycia. Agencja udostępnia te informacje państwom członkowskim.

5.        W drodze ustępstwa od ust. 2 podczas wykonywania swoich zadań zaproszeni funkcjonariusze są uprawnieni do używania siły, w tym posługiwania się bronią służbową, amunicją i sprzętem za zgodą rodzimego państwa członkowskiego i przyjmującego państwa członkowskiego, w obecności funkcjonariuszy straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego i zgodnie z prawem krajowym przyjmującego państwa członkowskiego.

6.        W drodze odstępstwa od ust. 5 broń służbowa, amunicja i sprzęt mogą zostać użyte w uzasadnionej obronie własnej lub obronie zaproszonych funkcjonariuszy lub innych osób zgodnie z prawem krajowym przyjmującego państwa członkowskiego.

7.        Do celów niniejszego rozporządzenia przyjmujące państwo członkowskie może upoważnić zaproszonych funkcjonariuszy do korzystania ze swoich krajowych i europejskich baz danych, koniecznych do prowadzenia odpraw granicznych i ochrony granic. Zaproszeni funkcjonariusze korzystają wyłącznie z danych, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Przed oddelegowaniem zespołów państwa członkowskie informują Agencję o tym, jakie krajowe i europejskie bazy danych mogą zostać wykorzystane. Agencja udostępnia te informacje wszystkim państwom członkowskim biorącym udział w operacji wsparcia.

8.        Działania związane z bazami danych, o których mowa w ust. 7, są przeprowadzane zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego oraz prawa krajowego przyjmującego państwa członkowskiego w zakresie ochrony danych.

Decyzje o odmowie wjazdu zgodnie z art. 13 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 podejmują wyłącznie funkcjonariusze straży granicznej przyjmującego państwa członkowskiego.

Artykuł 10a

Dokument akredytacyjny

1.        Agencja, we współpracy z przyjmującym państwem członkowskim, wydaje zaproszonym funkcjonariuszom dokument w języku urzędowym przyjmującego państwa członkowskiego i innym języku urzędowym instytucji Unii Europejskiej, który umożliwia stwierdzenie ich tożsamości oraz stanowi dowód na to, że jego posiadacz jest uprawniony do wykonywania zadań i korzystania z uprawnień określonych w art. 10 ust. 1. Dokument ten zawiera następujące elementy dotyczące zaproszonych funkcjonariuszy:

(a)       nazwisko i obywatelstwo;

(b)       stopień oraz

(c)       aktualne zdjęcie w formacie cyfrowym.

2.        Dokument jest zwracany Agencji po zakończeniu wspólnej operacji lub projektu pilotażowego.

Artykuł 10b

Odpowiedzialność cywilna

1.        Jeśli zaproszeni funkcjonariusze działają w przyjmującym państwie członkowskim, odpowiedzialność za wszelkie szkody spowodowane przez nich podczas operacji ponosi to państwo członkowskie zgodnie ze swoim prawem krajowym.

2.        W przypadku gdy tego rodzaju szkoda wynika z rażącego niedbalstwa lub umyślnego wykroczenia, przyjmujące państwo członkowskie może zwrócić się do rodzimego państwa członkowskiego w celu uzyskania zwrotu odszkodowania wypłaconego ofiarom lub osobom uprawnionym do pobrania takiego odszkodowania w ich imieniu.

3.        Bez uszczerbku dla wykonania swoich praw względem osób trzecich każde państwo członkowskie odstępuje od wszelkich roszczeń wobec przyjmującego państwa członkowskiego lub jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego z tytułu poniesionych szkód, z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub umyślnego wykroczenia.

4.        Wszelkie spory pomiędzy państwami członkowskimi dotyczące stosowania ust. 2 i 3, które nie mogą być rozwiązane w drodze negocjacji, są przez nie przedkładane Trybunałowi Sprawiedliwości zgodnie z art. 239 traktatu.

5.        Bez uszczerbku dla wykonania swoich praw względem osób trzecich koszty związane ze szkodami dotyczącymi sprzętu Agencji w okresie trwania operacji wsparcia ponosi Agencja, z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub umyślnego wykroczenia.

Artykuł 10c
Odpowiedzialność karna

Podczas wspólnej operacji lub projektu pilotażowego przeprowadzanych przez zespoły szybkiej interwencji na granicy zaproszonych funkcjonariuszy traktuje się tak samo jak funkcjonariuszy przyjmującego państwa członkowskiego w odniesieniu do wszelkich ewentualnych przestępstw popełnionych przeciwko nim lub przez nich.”

ROZDZIAŁ III

Postanowienia końcowe

Artykuł 12c

Ocena

Komisja ocenia wdrożenie niniejszego rozporządzenia rok po jego wejściu w życie i przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie wraz z ewentualnymi wnioskami dotyczącymi zmiany niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli,

W imieniu Parlamentu Europejskiego          W imieniu Rady

Przewodniczący                                            Przewodniczący

  • [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.
  • [2] *                 Zmiany zaznaczone są wytłuszczonym drukiem i kursywą, skreślenia zaznaczone są następującym symbolem  ▌.
  • [3]                  Dz.U. C , , str. .
  • [4]                  Dz.U. C , , str. .
  • [5]                  Dz.U. L 105 z 13.4.2006, str. 1.
  • [6]                  Dz.U. L 281 z 23.11.1995, str. 31.
  • [7]                  Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 36.
  • [8]                  Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 31.
  • [9]                  Dz.U. L 368 z 15.12.2004, str. 26.
  • [10]                  Dz.U. L 370 z 17.12.2004, str. 78.
  • [11]                Dz.U. L 131 z 1.6.2000, str. 43.
  • [12]                Dz.U. L 64 z 7.3.2002, str. 20.

PROCEDURA

Tytul

Zespoły szybkiej interwencji na granicach

Odsyłacze

COM(2006)0401 - C6-0253/2006 - 2006/0140(COD)

Data przedstawienia w PE

19.7.2006

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

LIBE

26.9.2006

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

AFET

26.9.2006

 

 

 

Opinia niewydana

       Data decyzji

AFET

17.10.2006

 

 

 

Sprawozdawca(y)

       Data powołania

Gérard Deprez

13.9.2006

 

 

Rozpatrzenie w komisji

6.11.2006

19.12.2006

27.2.2007

20.3.2007

 

11.4.2007

 

 

 

Data przyjęcia

11.4.2007

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

42

4

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Alfredo Antoniozzi, Philip Bradbourn, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giuseppe Castiglione, Giusto Catania, Mladen Petrov Chervenyakov, Carlos Coelho, Fausto Correia, Elly de Groen-Kouwenhoven, Panayiotis Demetriou, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Claudio Fava, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Roland Gewalt, Adeline Hazan, Lívia Járóka, Ewa Klamt, Magda Kósáné Kovács, Stavros Lambrinidis, Dan Mihalache, Viktória Mohácsi, Claude Moraes, Javier Moreno Sánchez, Martine Roure, Inger Segelström, Károly Ferenc Szabó, Søren Bo Søndergaard, Adina-Ioana Vălean, Ioannis Varvitsiotis, Manfred Weber

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Inés Ayala Sender, Edit Bauer, Simon Busuttil, Gérard Deprez, Maria da Assunção Esteves, Luis Herrero-Tejedor, Sophia in ‘t Veld, Ona Juknevičienė, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Jean Lambert, Jörg Leichtfried, Marian-Jean Marinescu, Witold Tomczak

Data złożenia

13.4.2007