SPRAWOZDANIE w sprawie przeglądu jednolitego rynku: przezwyciężanie barier i niewydolnych rozwiązań poprzez lepsze wprowadzanie przepisów prawa w życie i ich stosowanie

23.7.2007 - (2007/2024(INI))

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
Sprawozdawca: Jacques Toubon

Procedura : 2007/2024(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0295/2007

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie przeglądu jednolitego rynku: przezwyciężanie barier i niewydolnych rozwiązań poprzez lepsze wprowadzanie przepisów prawa w życie i ich stosowanie

(2007/2024(INI))

Parlament Europejski,

–    uwzględniając komunikat Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów pt. „Wspólny rynek dla obywateli – Sprawozdanie okresowe na wiosenny szczyt Rady Europejskiej w 2007 r.” (COM(2007)0060),

–   uwzględniając komunikat Komisji dla Rady pt. „Plan osiągnięcia wyników dla Europy – Z myślą o obywatelach” (COM(2006)0211),

–   uwzględniając komunikat Komisji na wiosenny szczyt Rady Europejskiej pt. „Wdrażanie odnowionej strategii lizbońskiej na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia – Rok zrealizowanych celów” (COM(2006)0816),

–   uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów pt. „Roczna strategia polityczna na rok 2008” (COM(2007)0065),

–   uwzględniając komunikat Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego pt. „Rynek wewnętrzny towarów: fundament konkurencyjności Europy” (COM(2007)0035),

–   uwzględniając przedstawioną przez Komisję zieloną księgę w sprawie przeglądu dorobku wspólnotowego w dziedzinie praw konsumenta (COM(2006)0744),

–   uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów pt. „Strategiczny przegląd procesu lepszego stanowienia prawa w Unii Europejskiej” (COM(2006)0689),

–   uwzględniając konkluzje prezydencji przyjęte na posiedzeniu Rady Europejskiej w Brukseli, które odbyło się w dniach 8 i 9 maja 2007 r.,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2007 r. w sprawie usług socjalnych użyteczności publicznej w Unii Europejskiej[1],

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie wpływu i konsekwencji wyłączenia usług zdrowotnych z zakresu zastosowania dyrektywy w sprawie usług na rynku wewnętrznym[2],

–   uwzględniając deklarację końcową 4. Konferencji Europejskiej na temat Rzemiosła i Małych Przedsiębiorstw, która odbyła się w Stuttgarcie w dniach 16-17 kwietnia 2007 r.,

–   uwzględniając deklarację berlińską z dnia 25 marca 2007 r.,

–   uwzględniając dokument w sprawie gospodarki nr 271 przygotowany przez Komisję Europejską pt. „Krok w kierunku silniejszej integracji gospodarczej: rynek wewnętrzny w XXI w. – wkład do przeglądu jednolitego rynku”,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinię Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0295/2007),

A. mając na uwadze, że jednolity rynek stanowi bezprecedensowe osiągnięcie w kontekście europejskim, zapewniając konsumentom szerszy wybór i niższe ceny, tworząc konkurencyjne i dynamiczne środowisko dla przedsiębiorczości oraz umożliwiając wymianę idei i doświadczeń między kulturami europejskimi,

B. mając na uwadze, że strategia lizbońska uwypukliła cel, jakim jest spójność społeczna, i w większym stopniu uznała rolę aspektów społecznych w polityce sektorowej UE,

C. mając na uwadze, że jednolity rynek i jego cztery składowe elementy – swobodny przepływ towarów, usług, osób i kapitału – stanowi decydujący postęp na drodze do integracji europejskiej,

D.  mając na uwadze, że podstawą utworzenia jednolitego rynku w 1992 r. były następujące trzy zasady:

–         zasada konkurencji, umożliwiająca utworzenie jednolitego rynku w oparciu o zasady społecznej gospodarki rynkowej i potwierdzona prawem do korzystania z konkurencji, które jest zasadniczym prawem demokratycznym, służącym powstrzymaniu nadużywania siły gospodarczej, a nie tylko ograniczeniu uprawnień władz publicznych;

–         zasada współpracy, umożliwiająca realizację transgranicznych i ogólnoeuropejskich dążeń określonych w traktatach i w programach wspólnotowych; oraz

–         zasada solidarności, łącząca różne strony i służąca realizacji celów spójności społecznej, gospodarczej i terytorialnej,

E. mając na uwadze, że strategia lizbońska doprowadzi do reform strukturalnych w państwach członkowskich i otwarcia rynków, ale zwiększy także potrzebę istnienia przepisów zapewniających uczciwą konkurencję,

F. mając na uwadze, że przyjęcie dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie usług na rynku wewnętrznym[3] umożliwiło zdecydowany postęp w urzeczywistnianiu jednolitego rynku usług,

G. mając na uwadze, że euro przyniosło przejrzystość, efektywność i łatwość dostępu do wspólnego rynku,

H. mając na uwadze, że administracje państw członkowskich nadal przyjmują jawne i ukryte postawy protekcjonistyczne,

I. mając na uwadze, że istnieje jeszcze wiele przeszkód na drodze do realizacji czterech podstawowych swobód; mając na uwadze, że niezbędna jest poprawa funkcjonowania jednolitego rynku i że należy skoncentrować się na utworzeniu nieograniczonego jednolitego rynku,

J. mając na uwadze, że należy podejmować działania w kierunku realizacji dynamicznej, globalnej i elastycznej koncepcji jednolitego rynku, aby uzyskać poparcie naszych współobywateli,

K. mając na uwadze, że istnieje potrzeba pełnego otwarcia branż sieciowych, takich jak transport, telekomunikacja, usługi pocztowe i przesył energii, które z definicji mają łączyć przedsiębiorców i osoby indywidualne, oraz że za pomocą tych branż poprzez ich rozwój i proces otwierania można w lepszy sposób realizować jednolity rynek w ramach odpowiedzialnej gospodarki rynkowej,

L. mając na uwadze, że w ostatnich latach Unia Europejska przyjęła różne środki legislacyjne służące wzmocnieniu jednolitego rynku usług finansowych, takich jak usługi bankowe, zarządzanie aktywami, ubezpieczenia, fundusze emerytalne i rachunkowość, co przyniosło korzyści zarówno przedsiębiorstwom, jak i konsumentom, oraz uczyniło UE światowym liderem, prekursorem i twórcą standardów w sektorze usług finansowych,

M. mając na uwadze, że chociaż poczyniono wyraźny postęp na drodze ku pełnej realizacji jednolitego rynku usług finansowych dla przedsiębiorstw, nie odnotowuje się jak dotąd podobnego rozwoju w odniesieniu do klientów indywidualnych, często z powodu preferencji obywateli, które wynikają z kultury i tradycji, ale też z powodu przeszkód prawnych i podatkowych,

N. mając na uwadze, że na Komisji spoczywa obowiązek egzekwowania zgodności z zasadami konkurencji w celu zagwarantowania przedsiębiorstwom w UE uczciwych i równych warunków, a konsumentom – pełnego dostępu do korzyści z utworzenia jednolitego rynku,

O. mając na uwadze, że Komisja wciąż może odgrywać użyteczną rolę w odniesieniu do niektórych aspektów polityki podatkowej, co spowoduje postęp na drodze do utworzenia rzeczywistego jednolitego rynku, nawet jeżeli państwa członkowskie będą nadal zazdrośnie broniły swoich uprawnień w kwestiach podatkowych,

P. mając na uwadze, że konieczne jest zmniejszenie administracyjnego obciążenia przedsiębiorstw, w szczególności MŚP,

Q. mając na uwadze, że słabością UE jest niska innowacyjność w porównaniu z głównymi konkurentami UE,

R. mając na uwadze, że jednolity rynek jest najskuteczniejszym narzędziem reagowania na wyzwania niesione przez globalizację, gdyż umożliwia większą konkurencyjność i dynamizm europejskiej gospodarki,

S. mając na uwadze, że Komisja musi w pełni uwzględniać rozszerzenie UE przy realizacji swojej polityki, w szczególności w dziedzinie rynku wewnętrznego, oraz skutki tej polityki dla nowych państw członkowskich, a także nowe okoliczności, czyli transformację społeczną i postęp technologiczny;

T. mając na uwadze, że rozszerzenie, zwiększając potencjalne korzyści związane z istnieniem jednolitego rynku, stanowi również wyzwanie dla jego prawidłowego funkcjonowania poprzez wzrost niejednorodności jego uczestników; mając na uwadze, że niejednolitość w zakresie opodatkowania przedsiębiorstw jest potencjalnym źródłem napięć między państwami członkowskimi,

1. z zadowoleniem przyjmuje aktywną rolę Komisji i jej dalekosiężną wizję jednolitego rynku oraz jej pracę nad przeglądem jednolitego rynku i podkreśla znaczenie zaangażowania w ten proces wszystkich zainteresowanych;

2. pragnie, aby przegląd jednolitego rynku był okazją do przedstawienia obywatelom europejskim wszystkich korzyści, jakie mogą oni uzyskać w wyniku pełnej realizacji jednolitego rynku; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zmniejszenia rozrzutu między możliwościami a rzeczywistością jednolitego rynku;

3. podkreśla, że duże znaczenie ma zagwarantowanie wszystkim obywatelom możliwości korzystania z jednolitego rynku; uważa, że niektóre grupy znajdujące się w niekorzystnej sytuacji nie mają do niego pełnego dostępu i przypomina, że deklaracja nr 22, stanowiąca załącznik do aktu końcowego z Amsterdamu, zobowiązuje instytucje Wspólnoty do uwzględniania potrzeb osób niepełnosprawnych przy opracowywaniu środków, o których mowa w art. 95 traktatu WE;

4. pragnie wzmocnienia współpracy z parlamentami krajowymi, tak aby wyzwania i korzyści związane z jednolitym rynkiem były wyraźniej dostrzegalne dla reprezentantów obywateli państw członkowskich; w związku z tym podkreśla, że konstruktywny dialog między parlamentami krajowymi a Parlamentem Europejskim, prowadzony w drodze dorocznych spotkań w sprawie agendy lizbońskiej, jest dobrym przykładem współpracy, którą należy rozwijać w przyszłości;

5. podkreśla pilną potrzebę rzeczywistego stosowania w praktyce postanowień deklaracji końcowej 4. Konferencji Europejskiej na temat Rzemiosła i Małych Przedsiębiorstw przez wzgląd na istotną rolę tych przedsiębiorstw w gospodarce europejskiej; wnosi w związku z tym o uwzględnienie tych wniosków przy opracowywaniu i wdrażaniu polityk wspólnotowych, w szczególności w ramach przeglądu jednolitego rynku i rewizji polityki w zakresie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP);

6. wyraża żal, że państwa członkowskie nie poczuwają się wystarczająco do odpowiedzialności za jednolity rynek w wymiarze praktycznym;

7. uznaje, że na jednolitym rynku należy uwzględniać problemy związane z zapewnieniem jakości życia oraz ochrony środowiska i konsumentów;

Wzmacnianie zaufania uczestników jednolitego rynku

8. jest zdania, że nowe inicjatywy polityczne powinny w większym stopniu opierać się na analizie wpływu, jak wywierają one na różne rynki, poszczególne sektory gospodarki, środowisko naturalne i sprawy socjalne;

9. ponieważ spójność społeczna i terytorialna to jeden z podstawowych elementów jednolitego rynku, przypomina o znaczeniu zwiększania zaufania obywateli poprzez wspieranie celów społecznych i środowiskowych wspólnych dla wszystkich państw członkowskich, takich jak jakość miejsc pracy, równość szans, ochrona zdrowia i środowiska naturalnego, przy poszanowaniu europejskiej różnorodności kulturowej; zwraca się do Komisji o zapewnienie ochronnej roli Europy w tych dziedzinach i o unikanie konkurencji między państwami członkowskimi w zakresie przepisów prawnych;

10. podkreśla, że spójność społeczna idąca w parze z konsekwentną ochroną konsumentów może prowadzić do lepszego postrzegania przez obywateli korzyści płynących z jednolitego rynku;

11. podkreśla, że promowanie swobodnego przepływu pracowników na jednolitym rynku ma duże znaczenie; wskazuje, że mobilność pracowników w granicach Unii stanowi istotny atut, który sprzyja konkurencyjności przedsiębiorstw europejskich i stymuluje innowacyjność poprzez wymianę wiedzy specjalistycznej oraz zwiększoną konkurencję;

12. podkreśla, że dobra polityka dotycząca jednolitego rynku ma zasadnicze znaczenie dla stymulowania innowacyjności poprzez większą konkurencję i dla otoczenia sprzyjającego przedsiębiorstwom, które jest szczególnie ważne dla MŚP; wzywa w szczególności Komisję i państwa członkowskie do wprowadzenia konkretnych środków mających na celu wspieranie potencjału innowacyjnego zakładów rzemieślniczych i małych przedsiębiorstw, a w szczególności do wprowadzenia narzędzi finansowania innowacyjności dostosowanych do specyfiki takich przedsiębiorstw;

13. nalega na Komisję, aby przyjęła globalną strategię dotyczącą praw własności intelektualnej i aby nadal umacniała ochronę tych praw z myślą o wspieraniu innowacyjności, promowaniu europejskiego potencjału przemysłowego i tworzeniu sprzyjających warunków dla wzrostu gospodarczego; podkreśla znaczenie ustanowienia patentu wspólnotowego, a także wysokiej jakości, oszczędnego i sprzyjającego innowacyjności systemu sądowego dla patentów europejskich, uznającego kompetencję ETS; odnotowuje komunikat Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ulepszenia systemu patentowego w Europie (COM(2007)0165);

14. jest zdania, że skuteczna polityka konkurencji pomoże w budowie zaufania ze strony konsumentów, zapewniając obywatelom możliwość korzystania z szerszego wyboru, niższych cen i wyższej jakości; wzywa Komisję do zbadania, w jaki sposób lepiej zintegrować środki polityki konkurencji z szerszą polityką jednolitego rynku;

15. podkreśla znaczenie zwalczania oszustw finansowych i piractwa na jednolitym rynku;

16. jest zdania, że olbrzymie znaczenie ma powstrzymanie zmian klimatycznych i zapewnienie zrównoważonego rozwoju i że cele te można osiągnąć jedynie przy pomocy wyważonej kombinacji źródeł energii oraz że niezbędna jest tutaj polityka jednolitego rynku promująca zrównoważoną i konkurencyjną energię; z zadowoleniem przyjmuje wspomniane wnioski prezydencji ze szczytu Rady Europejskiej w Brukseli; ubolewa jednak, że w niewystarczający sposób zajęto się potencjalnym udziałem energii nuklearnej;

17. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy Komisji, których celem jest określenie, w pierwszym etapie, wspólnych zasad w zakresie przepisów związanych z pomocą państwową i zamówieniami publicznymi, mających zastosowanie do usług użyteczności publicznej, oraz wyjaśnienie niejasności dotyczących usług ochrony zdrowia i usług socjalnych użyteczności publicznej na jednolitym rynku; uważa, że silne i nowoczesne usługi użyteczności publicznej są niezbędne do realizacji celów użyteczności publicznej, takich jak spójność społeczna i terytorialna, ochrona środowiska oraz różnorodność kulturowa;

18. podkreśla konieczność zwiększenia skuteczności praw konsumenckich na jednolitym rynku; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje zieloną księgę Komisji w sprawie przeglądu dorobku wspólnotowego w dziedzinie praw konsumentów; stwierdza, że obecne klauzule minimalnej harmonizacji zawarte w ośmiu dyrektywach objętych przeglądem są źródłem braku pewności prawnej dla przedsiębiorców i konsumentów; uważa zatem, nie przesądzając jednak o wynikach konsultacji, że opcja oparta na podejściu mieszanym przy zastosowaniu aktu o charakterze przekrojowym wydaje się bardziej odpowiednia do celu zwiększenia zaufania konsumentów;

19. przypomina, że tylko 6% konsumentów korzysta z transgranicznego handlu elektronicznego; podkreśla w związku z tym, że duże znaczenie ma zwiększenie zaufania konsumentów do zakupów transgranicznych poprzez zlikwidowanie rozdrobnienia jednolitego rynku w środowisku cyfrowym; wzywa zatem Komisję, aby wspierała odpowiednie ramy dla rozwoju handlu elektronicznego, tworzenie korzystniejszego otoczenia gospodarczego dla takiego handlu, poprawę jakości stanowionego prawa oraz wzmocnienie praw konsumenckich i pozycji MŚP na rynku;

20. podkreśla, że konsumenci i usługodawcy nie zawsze potrafią określić, jaki system prawny ma zastosowanie do poszczególnych aspektów ich działalności; w związku z tym wzywa Komisję, aby przedstawiła propozycję sprecyzowania interakcji między instrumentami prawa prywatnego międzynarodowego a instrumentami jednolitego rynku z myślą o usunięciu wątpliwości co do tego, czy zastosowanie ma prawodawstwo lub regulacje państwa pochodzenia, czy też państwa przyjmującego, oraz o usunięciu luk w systemie odpowiedzialności obowiązującym usługodawców;

21. wzywa do ciągłego rozwoju standardów stosowanych przy tworzeniu projektów, z myślą o dalszej poprawie dostępności dla osób niepełnosprawnych, osób starszych i dzieci; podkreśla, że proces ten ma istotne znaczenie w dziedzinach takich, jak miejska komunikacja autobusowa, windy, urządzenia elektryczne oraz technologie informacyjne i komunikacyjne, gdyż zwiększa korzyści niesione przez jednolity rynek dla obywateli znajdujących się w niekorzystnej sytuacji oraz daje większą pewność i zapobiega powstawaniu barier dla przemysłu w Unii;

22. podkreśla, że zamówień publicznych należy udzielać w sposób sprawiedliwy i przejrzysty, przestrzegając odpowiednich zasad, że zamówienia publiczne mogą również przyczyniać się do promowania innowacyjności i rozwoju technologicznego oraz stanowić odpowiedź na problemy związane ze środowiskiem naturalnym i problemy społeczne, w tym dostępność dla osób niepełnosprawnych; zwraca się do Komisji o zwiększenie dostępu MŚP do zamówień publicznych i o udzielanie zamówień prekomercyjnych w celu poprawy zdolności innowacyjnej jednolitego rynku;

23. jest zdania, że swobodny przepływ towarów jest podstawowym elementem jednolitego rynku; przypomina, że 25% towarów wyprodukowanych w Unii Europejskiej nadal nie podlega procedurom harmonizacji; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji zmierzającą do poprawy funkcjonowania jednolitego rynku w tym obszarze; zwraca się do państw członkowskich o pełne stosowanie procedury wzajemnego uznawania, aby w interesie konsumentów i przedsiębiorstw zagwarantować realizację tej podstawowej swobody;

24. podkreśla znaczenie zniesienia przeszkód na drodze do utworzenia jednolitego obszaru płatności, jak również dalszej liberalizacji rynków pocztowych przy jednoczesnym zapewnieniu możliwości finansowania efektywnej usługi powszechnej;

25. uważa, że wkład w zrównoważony rozwój wymaga dalszej integracji finansowej w Unii Europejskiej, zwłaszcza poprzez niższe koszty transakcji, większe możliwości w zakresie podziału ryzyka oraz efektywniejszy podział środków;

26. uważa, że obecne systemy podatku VAT i podatków akcyzowych utrudniają pełne urzeczywistnienie jednolitego rynku, w szczególności w zakresie handlu transgranicznego; wzywa Komisję do zbadania kwestii podatkowych odnoszących się do zamówień w ramach sprzedaży wysyłkowej i zakupów przez Internet oraz do przedłożenia wniosków w sprawie ułatwienia obywatelom UE pełnego korzystania ze swobodnego przepływu towarów;

27. wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na obawy MŚP związane z jednolitym rynkiem, w szczególności poprzez poprawę w dziedzinach takich jak koszty i prędkość procesów podejmowania działalności, dostępność kapitału ryzyka, koszty i sprawność usług płatniczych, mobilność ludzi, towarów i usług; wzywa Komisję do zagwarantowania, że kapitał ryzyka z Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego jest przekazywany MŚP i innowacyjnym przedsiębiorstwom w korzystny sposób;

28. jest zdania, że sieci nieformalne, takie jak Solvit i europejskie centra konsumenckie (ECC-Net), są ważnym uzupełnieniem narzędzi formalnych i prawnych dostępnych obywatelom i przedsiębiorcom; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę ustanowienia sieci informacji o rynku wewnętrznym (IMI – Internal Market Information system); zwraca się do Komisji o pilne zwiększenie jej zasobów kadrowych i udoskonalenie strategii informacyjnej, tak aby obywatele i przedsiębiorcy wiedzieli o istnieniu tych sieci i aby sieci te osiągnęły pełną skuteczność;

29. uważa, że należy rozważyć znaczenie szerszych konsultacji i wykorzystania właściwych mechanizmów dla szybszego rozwiązywania sporów; dlatego wzywa do stworzenia na poziomie UE skutecznego mechanizmu arbitrażu w celu wspierania szybkiego rozwiązywania sporów dotyczących zasad jednolitego rynku;

Zmniejszanie obciążeń administracyjnych

30. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji zmierzającą do zmniejszenia obciążenia administracyjnego przedsiębiorstw i nalega na dalsze podejmowanie podobnych działań w celu poprawy dostępu do jednolitego rynku bez ograniczania niezbędnej ochrony obywateli, konsumentów i pracowników;

31. podkreśla, że wzajemne uznawanie to ważny element jednolitego rynku, niestanowiący przeszkody dla zbliżania prawodawstwa w stosownych przypadkach;

32. podkreśla jednak, że jednolity rynek XXI wieku musi funkcjonować w ramach niezbędnych i proporcjonalnych przepisów; uważa, że większa harmonizacja może okazać się niezbędna w niektórych dziedzinach, zwłaszcza w dziedzinie detalicznych usług finansowych (z uwzględnieniem środków płatniczych) i w dziedzinie podatków; z zadowoleniem przyjmuje zieloną księgą Komisji w sprawie detalicznych usług finansowych na jednolitym rynku (COM(2007)0226) oraz, uznając lokalny charakter detalicznych usług finansowych, wzywa Komisję do wspierania działań już podjętych i podejmowanych obecnie w celu stworzenia warunków dla jednolitego rynku, w którym konsumenci i dostawcy mogliby swobodnie uczestniczyć; jest zdania, że w związku z tym należy stale prowadzić szersze badania opinii konsumentów na temat ewentualnych inicjatyw; zachęca Komisję do wysuwania wniosków dotyczących wspólnej jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych;

33. podkreśla, że lepsze prawo nie oznacza koniecznie po prostu mniejszej liczby przepisów; nalega na Komisję, aby rozważyła nowe inicjatywy ulepszające działanie i integrację jednolitego rynku, a także, aby skonsolidowała i uprościła prawodawstwo;

34. jest zdania, że procedury konsultacyjne Komisji powinny być bardziej przejrzyste i ukierunkowane tak, aby zachęcić wszystkie zainteresowane strony, w szczególności MŚP, do uczestniczenia w nich;

35. uważa, że umacnianie konkurencji poprzez reformę uregulowań prawnych stanowi bodziec potrzebny Europie do poprawy wydajności; przypomina, że należy w pełni respektować uprawnienia Parlamentu w kontekście reformy regulacyjnej;

36. jest zdania, że analizy skutków aktów prawnych muszą być bardziej konsekwentne i uwzględniać poglądy wszystkich zainteresowanych; dlatego z zadowoleniem przyjmuje utworzenie w Komisji komitetu ds. oceny skutków aktów prawnych i postuluje, aby komitet ten publikował swoje opinie; wzywa Parlament Europejski do przeprowadzania większej liczby ocen skutków aktów prawnych dla uzasadnienia swoich wniosków;

37. wzywa Komisję do włączenia „testu rynku wewnętrznego” do mechanizmów lepszego stanowienia prawa, zgodnie z zaleceniem Parlamentu, w celu zagwarantowania, by organy regulacyjne zawsze uwzględniały skutki, jakie ich działania niosą dla czterech swobód obowiązujących na jednolitym rynku, a jednocześnie inne aspekty wymagające wzięcia pod uwagę, zwłaszcza kwestie zrównoważonego rozwoju i zatrudnienia;

38. przypomina, że należy również prowadzić ocenę ex post aktów prawnych w celu upewnienia się, że przepisy funkcjonują zgodnie z założeniami, i naświetlenia wszystkich nieprzewidzianych skutków negatywnych;

39. zgadza się z poglądem Komisji, że współregulacja i samoregulacja mogą być – przy poszanowaniu uprawnień organu prawodawczego – narzędziami uzupełniającymi inicjatywy prawne w niektórych dziedzinach; podkreśla również skuteczność ściślejszej współpracy w niektórych dziedzinach w celu osiągnięcia harmonizacji opartej na dobrowolności;

40. uważa, że deficyt w zakresie transpozycji aktów prawnych jest jedną z głównych przeszkód w realizacji jednolitego rynku oraz że państwa członkowskie są odpowiedzialne za poprawę transpozycji i wdrażania aktów prawnych UE; z zadowoleniem przyjmuje poprawę transpozycji do prawa krajowego, a także cel ustanowiony przez szczyt Rady Europejskiej w Brukseli, aby docelowy odsetek nietransponowanych aktów prawnych został stopniowo zmniejszony do 1%; wzywa państwa członkowskie do unikania niebezpieczeństwa nadmiernej regulacji krajowej (tzw. „gold plating”);

41. podkreśla znaczenie zwiększania i usprawniania współpracy administracyjnej między organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za jednolity rynek;

Aspekt międzynarodowy

42. ubolewa z powodu podejmowania przez niektóre państwa członkowskie środków w celu ochrony własnego rynku krajowego; podkreśla, że osiągnięcie równych reguł gry na całym jednolitego rynku ma duże znaczenie; zwraca uwagę, że dobrze funkcjonujący jednolity rynek stanowi przewagę konkurencyjną Europy w obliczu globalizacji;

43. zwraca się do Komisji, aby opracowując politykę wewnętrzną, systematycznie oceniała i brała pod uwagę analogiczną politykę prowadzoną przez wielkich partnerów UE, takich jak USA, Rosja, Chiny, Indie, Brazylia, Japonia itd., z myślą o poprawie konkurencyjności UE i usuwaniu barier w światowym handlu;

44. podkreśla, że inicjatywy zmierzające do zwiększenia konkurencyjności nie mogą obniżać standardów europejskich; przypomina, że prowadzenie konstruktywnego i zrównoważonego dialogu z partnerami zewnętrznymi ma duże znaczenie;

45. odnotowuje inicjatywę Komisji dotyczącą podjęcia kompleksowego przeglądu instrumentów ochrony handlu Unii; podkreśla, że skuteczne instrumenty ochrony handlu mają istotne znaczenie dla konkurencyjności, wzrostu gospodarczego i zatrudnienia w szybko zmieniającej się gospodarce światowej; przypomina, że Unia Europejska powinna odgrywać, tak jak w przeszłości, wiodącą rolę w ulepszaniu i wzmacnianiu dyscypliny na szczeblu WTO;

46. jest zdania, że UE będzie zdolna do dobrego prosperowania w gospodarce światowej jedynie, gdy dorówna swoim partnerom handlowym lub nawet przewyższy ich pod względem zdolności innowacyjnej; podkreśla, że UE potrzebuje konkretnych środków czyniących jednolity rynek bardziej innowacyjnym; ponadto wzywa instytucje Unii Europejskiej, aby określiły stanowisko Unii jako całości w stosunku do przyszłych tendencji w gospodarce światowej w celu zapewnienia zarówno skuteczności ochrony handlu Unii, jak i jej trwałej konkurencyjności; uważa, że wewnętrzny rynek transatlantycki mógłby być właściwym środkiem realizacji tych celów;

o

o   o

47. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

UZASADNIENIE

Rynek wewnętrzny, czy inaczej mówiąc, jednolity rynek, to nadal główny element tworzenia wspólnej Europy. Jest to jedno z największych europejskich osiągnięć. Cztery swobody, będące trzonem rynku wewnętrznego, napędzają społeczną gospodarkę rynkową. Tworzenie rynku wewnętrznego nie jest jednak procesem zamkniętym, podlega ciągłym zmianom, rynek wewnętrzny rozszerza się bowiem bezustannie w globalizującym się i zmieniającym świecie.

Pogłębianie i pełna realizacja rynku wewnętrznego są niezbędne i będą czynnikami determinującymi w nadchodzących latach. Europa XXI wieku powinna utworzyć otwarty, w pełni skuteczny jednolity rynek, urzeczywistnić cztery swobody, pełniej realizować zasadę solidarności, umożliwiać indywidualne i zbiorowe sukcesy, przyczyniać się do trwałego rozwoju. Przedstawiony przez Komisję przegląd rynku wewnętrznego pojawia się zatem w odpowiednim momencie.

Po zwiększeniu liczby członków z 6 do 27 i osiągnięciu integracji przytaczanej jako wzór na innych kontynentach UE musi jednak przezwyciężyć kryzys zaufania: obywatele wszystkich państw członkowskich nie dowierzają rynkowi wewnętrznemu i pozostałym wspólnym działaniom.

Tymczasem rynek wewnętrzny to narzędzie prowadzące do solidarności poprzez integrację. Postęp społeczny nie jest możliwy bez tworzenia bogactw i miejsc pracy: taki jest sens naszego działania.

Angażując przedstawicieli parlamentów krajowych w prace Parlamentu Europejskiego, przyczynimy się lepszego rozumienia korzyści, wyzwań i potrzeb związanych z jednolitym rynkiem.

Pogłębianie rynku wewnętrznego powinno sprzyjać spójności w Europie, modernizacji i zbieżności gospodarki naszych krajów oraz zabezpieczeniu społecznemu Europejczyków. W pewnych dziedzinach korzyści z rynku wewnętrznego nie są widoczne: niniejsze sprawozdanie skupia się m.in. na usługach użyteczności publicznej, sprawach społecznych, detalicznych usługach finansowych, konsumpcji, podatkach, energetyce, mobilności pracowników i własności intelektualnej.

Spójność społeczna to nieodłączny element pogłębiania rynku wewnętrznego. Jego powodzenie zależy od pracowników. Dlatego też w niniejszym sprawozdaniu staramy się przypominać o znaczeniu zniesienia barier dla swobodnego przepływu pracowników i ogólnie rzecz biorąc, zwiększenia zaufania obywateli poprzez wspieranie celów społecznych wspólnych dla wszystkich państw członkowskich, takich jak jakość miejsc pracy, równość szans, ochrona zdrowia i środowiska, przy poszanowaniu różnorodności kulturowej państw członkowskich. Pogłębiając rynek wewnętrzny, należy również pamiętać o ograniczaniu skutków konkurencji między państwami członkowskimi w zakresie przepisów socjalnych.

Idąc tym samym torem rozumowania, sprawozdawca uważa za niezbędne, by Komisja Europejska dostarczyła wyjaśnień w dziedzinie usług publicznych.

Usługi użyteczności publicznej uznaje się za jeden z filarów europejskiego modelu społecznego. Uznając usługi użyteczności publicznej za podstawę spójności społecznej i terytorialnej w UE, a wysokiej jakości usługi użyteczności publicznej za rzeczywiste wsparcie dla rozwoju gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, sprawozdawca uważa za pożądane, by Komisja przedstawiła propozycję Karty usług użyteczności publicznej, nie przesądzając przy tym o pracy PE. Pożądane byłoby przyjęcie oficjalnego aktu rozwijającego pojęcie wspólnych wartości zawarte w art. 16 TWE, jasno wyrażającego zasady i warunki, dzięki którym usługi użyteczności publicznej mogą spełniać swoją rolę, i służącego za punkt odniesienia w poszukiwaniu równowagi między gospodarczymi a społecznymi aspektami tych usług.

Ponadto, szanując zasadę pomocniczości i uprawnienia państw członkowskich w zakresie organizowania i finansowania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, sprawozdawca zastanawia się jednak, czy nie byłoby właściwe przyjęcie dyrektywy ramowej dotyczącej tych usług.

W każdym razie Parlament przypomina o pilnej konieczności pomyślnej realizacji inicjatyw sektorowych w zakresie usług zdrowotnych i usług socjalnych użyteczności publicznej.

Rynek wewnętrzny należy do codziennych realiów obywateli do tego stopnia, że nie zdają sobie już nawet sprawy z korzyści i zysków, jakie mogą z niego czerpać. Sprawą zasadniczą jest poszerzenie możliwości wyboru obywateli poprzez zaoferowanie im produktów wysokiej jakości i większych możliwości zakupów transgranicznych. W tej materii nasza komisja z zadowoleniem przyjęła niedawno przedstawioną zieloną księgę dotyczącą przeglądu dorobku w zakresie praw konsumentów, zgodną ze „Strategią ochrony konsumentów”. Będzie to najważniejsze zagadnienie w pracy komisarz ds. ochrony konsumentów do końca kadencji Komisji. Wspomniana zielona księga zasługuje na dużą uwagę z naszej strony. Jej stosowanie może w większej mierze sprzyjać zwiększaniu zaufania i zbieżności na jednolitym rynku. Jak stwierdziła Komisja, osiem dyrektyw objętych przeglądem nie przyniosło wszystkich oczekiwanych pozytywnych skutków. Rozbieżności w zakresie transpozycji tylko zwiększają niepewność. Kwestia zwiększania zaufania na rynku wewnętrznym skłania do refleksji wychodzącej poza obecne klauzule minimalnej harmonizacji.

Zaufanie konsumentów wymaga również swobodnego przepływu towarów.

Obecnie niezharmonizowane branże stanowią wciąż jeszcze 50% rynku wewnętrznego. Wszystkie te branże podlegają nadal krajowym przepisom technicznym, które pociągają za sobą wysokie koszty administracyjne. Dlatego też istotne jest, by popierać środki przedstawione przez Komisję 31 lutego br. w celu zoptymalizowania obecnych przepisów i zasad dotyczących rynku towarów oraz usprawnienia ich kontroli i faktycznego stosowania. Wszystkie te środki mogą tylko zwiększyć zaufanie obywateli do funkcjonowania i wartości dodanej rynku wewnętrznego.

Ponadto w niniejszym sprawozdaniu zwracamy się do Komisji o przyjęcie całościowej strategii w dziedzinie praw własności intelektualnej, a w szczególności o zaproponowanie globalnej strategii w dziedzinie patentów w Europie. Prawa własności intelektualnej stanowią gospodarczą podstawę przemysłu w sektorze kultury i gwarantują propagowanie różnorodności kulturowej. Sprawozdawca odnotowuje niedawny komunikat Komisji i podkreśla znaczenie ustanowienia patentu wspólnotowego, a także systemu sądowego, w którym ETS byłby ostatnią instancją.

W kwestiach gospodarczych sprawozdanie uwydatnia konieczność dalej idącej harmonizacji detalicznych usług finansowych, a w szczególności środków płatniczych. Ponadto brak harmonizacji pewnych elementów systemu podatkowego to hamulec dla integracji rynku wewnętrznego, który szkodzi europejskiej konkurencyjności, powodując zarazem słabą czytelność otoczenia prawnego przedsiębiorstw. W szczególności Parlament Europejski zachęca Komisję do wysuwania wniosków dotyczących wspólnej jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych.

W dziedzinie energetyki i walki z ociepleniem klimatu sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje ambitne porozumienie zawarte 9 marca br. przez Radę Europejską jako krok w kierunku europejskiej polityki energetycznej. Żałuje jednak, że niedostatecznie uwzględniono wkład energii jądrowej w realizację celów polityki energetycznej i środowiskowej UE. Podkreśla również, że rynek wewnętrzny wymaga rozwoju sieci połączonych.

W samym centrum jednolitego rynku znajdują się MŚP, priorytetowo traktowane w strategii lizbońskiej. Zwiększenie dostępu MŚP do zamówień publicznych to zasadnicze wyzwanie dla zatrudnienia w UE. Europejskie MŚP nie korzystają obecnie z takich samych warunków, jak MŚP z krajów partnerskich w WTO, zwłaszcza ze Stanów Zjednoczonych, Japonii, Korei i Kanady, które wynegocjowały możliwość specjalnego traktowania MŚP przy udzielaniu zamówień publicznych. Sprawozdawca uważa, że Komisja Europejska powinna otrzymać poparcie Parlamentu w kwestii przywrócenia równowagi w zawartym w WTO porozumieniu w sprawie zamówień publicznych, jeśli chodzi o dostęp europejskich MŚP do zamówień udzielanych przez pozostałych sygnatariuszy.

Obywatele i MŚP powinny móc w pełni czerpać konkretne korzyści z rynku wewnętrznego. Z tego właśnie powodu w niniejszym sprawozdaniu gorąco zachęcamy do utworzenia sieci informacji o rynku wewnętrznym oraz nieformalnych mechanizmów, takich jak SOLVIT i ECC-NET, jako uzupełnienie narzędzi prawnych.

Sprawozdanie akcentuje również aspekty związane z lepszym stanowieniem prawa, z zadowoleniem przyjmując wyznaczone przez Komisję cele dotyczące uproszczenia i faktycznego stosowania prawa wspólnotowego.

Wzmocnienie rynku wewnętrznego nie wymaga ani tworzenia całej serii nowych przepisów, ani konieczności systematycznego odrzucania lub znoszenia jakiegokolwiek prawodawstwa. Jednolitym rynkiem XXI wieku muszą kierować niezbędne i proporcjonalne przepisy. Musimy regulować otwarcie rynków na wzór naszych partnerów z całego świata.

Wymaga to z pewnością wyznaczenia pewnej liczby sektorów, w których niezbędna jest dalej idąca czy harmonizacja. Z tego właśnie powodu sprawozdawca zachęca Komisję, jak wyraźnie stwierdzono powyżej, do kontynuowania harmonizacji wspólnotowej w dziedzinie detalicznych usług finansowych, podatków, energetyki, usług sieciowych, własności intelektualnej i praw konsumentów. Powinno to się odbywać zgodnie z zasadą pomocniczości.

Należy ponadto z zadowoleniem odnotować postępy już dokonane przez państwa członkowskie w zakresie transponowania prawodawstwa wspólnotowego. Należy zachęcać do realizacji celu, jakim jest obniżenie do 1% odsetka aktów prawnych, które nie zostały transponowane. W tym względzie należy zachęcić Komisję, by w razie potrzeby pomagała państwom członkowskim w transpozycji danego aktu wspólnotowego, podobnie jak w przypadku dyrektywy w sprawie wewnętrznego rynku usług. Pożądana jest również ściślejsza koordynacja działań organów krajowych odpowiedzialnych za transpozycję w poszczególnych państwach członkowskich.

Rozsądne stanowienie prawa wymaga również, by Komisja zobowiązała sama siebie do prowadzenia pogłębionych ocen skutków aktów prawnych z udziałem wszystkich zainteresowanych stron. Z zadowoleniem przyjmujemy ustanowienie komitetu ds. oceny skutków aktów prawnych, którego praca musi być bardziej przejrzysta i który w szczególności powinien publikować swoje opinie. Parlament Europejski ze swojej strony powinien prowadzić niezależne oceny skutków aktów prawnych. Warto byłoby również wcześniej badać wpływ prawodawstwa wspólnotowego na sferę społeczną i na ochronę środowiska. Ponadto należałoby rozważyć stosowanie oceny ex post wprowadzanych rozwiązań, aby zapewnić przestrzeganie zasady przejrzystości i dać możliwość zastosowania skutecznych sankcji.

Sprawozdawca przyłącza się również do zainicjowanej przez Komisję refleksji nad poszukiwaniem równowagi między stanowieniem prawa, współregulacją a samoregulacją. To nowe podejście powinno jednak uwzględniać pozycję i wpływy zainteresowanych stron (producenci/konsumenci).

W tym samym duchu z zadowoleniem przyjmujemy prace podjęte przez Komisję w celu ograniczenia obciążeń administracyjnych nakładanych na przedsiębiorstwa, zwłaszcza MŚP. Łączny cel, jakim jest ograniczenie tych obciążeń o 25%, należy jednak jeszcze dogłębnie przeanalizować.

Polityka jednolitego rynku posiada również aspekty zewnętrzne.

Silny, otwarty i konkurencyjny jednolity rynek może być podstawowym elementem europejskiej odpowiedzi na wyzwanie, jakim jest globalizacja. Wewnętrzne przepisy rynku wewnętrznego powinny przyczyniać się do umacniania konkurencyjności zewnętrznej. Istniejące współzależności na skalę światową tworzą nowe okazje do afirmowania wartości i interesów europejskich.

Powinniśmy bardziej uwzględniać przepisy obowiązujące u naszych partnerów, aby utrzymać atrakcyjny i konkurencyjny rynek wspólnotowy, nie rezygnując przy tym z własnych standardów. Europa może być punktem odniesienia dla innych regionów.

Sprawozdawca apeluje ponadto o umocnienie wielostronnego systemu handlowego w WTO i podkreśla znaczenie uzyskania ambitnego, zrównoważonego i kompleksowego porozumienia na zakończenie rundy negocjacji z Ad-Dauhy.

W tym kontekście Parlament Europejski apeluje o zachowanie obecnych narzędzi ochrony handlu.

OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej (13.6.2007)

dla Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów

w sprawie przeglądu jednolitego rynku: przezwyciężanie barier i niewydolnych rozwiązań poprzez lepsze wprowadzanie przepisów prawa w życie i ich stosowanie
(2007/2024(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Pervenche Berès

WSKAZÓWKI

Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że w komunikacie „Wspólny rynek dla obywateli – Sprawozdanie okresowe na wiosenny szczyt Rady Europejskiej w 2007 r.” zwrócono uwagę, że wspólny rynek i wspólna waluta wpływają łącznie na poprawę warunków finansowania dla obywateli i przedsiębiorstw, a także zwiększają odporność UE na zewnętrzne wstrząsy finansowe,

B.  mając na uwadze, że podstawą utworzenia rynku wewnętrznego w 1992 r. były następujące trzy zasady:

–         zasada konkurencji, umożliwiająca ostateczne utworzenie rynku wewnętrznego w oparciu o zasady społecznej gospodarki rynkowej i potwierdzona prawem do korzystania z konkurencji, które jest zasadniczym prawem demokratycznym, służącym powstrzymaniu nadużywania siły gospodarczej, a nie tylko ograniczeniu uprawnień władz publicznych;

–         zasada współpracy, umożliwiająca realizację transgranicznych i ogólnoeuropejskich dążeń określonych w traktatach i programach wspólnotowych; oraz

–         zasada solidarności, łącząca różne strony i służąca realizacji celów spójności społecznej, gospodarczej i terytorialnej,

C.  mając na uwadze, że według badań Komisji w pełni zintegrowane rynki finansowe mogłyby w średnim lub długim terminie obniżyć koszt kapitału w przedsiębiorstwach UE o ok. 0,5 punktu procentowego, prowadzić do wzrostu PKB o 1,1% i do wzrostu poziomu inwestycji o 6%, jak również wzrostu konsumpcji prywatnej o 0,8% oraz wzrostu zatrudnienia o 0,5%; mając na uwadze, że gdyby przedsiębiorstwa w UE miały taki sam dostęp do środków finansowych, a zwłaszcza kapitału ryzyka jak przedsiębiorstwa w Stanach Zjednoczonych, szacuje się, że wzrost wartości dodanej w przemyśle wytwórczym w UE byłby w sposób trwały większy o 0,75-0,94%, a także mając na uwadze, że pełne otwarcie sektorów sieciowych, takich jak energia i telekomunikacja, pozwoliłoby zwiększyć trwale wydajność Unii Europejskiej o 1,0-1,5 %,

D.  mając na uwadze, że niedawne badanie przeprowadzone przez Komisję[1] wskazuje, iż w latach po wejściu przedsiębiorstw na rynek wskaźnik ich wzrostu jest wyraźnie niższy w Unii Europejskiej niż w Stanach Zjednoczonych,

E.  mając na uwadze, że strategia rynku wewnętrznego jest ważnym elementem strategii lizbońskiej i ma kluczowe znaczenie dla sprawnego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej,

F.  mając na uwadze, że mimo iż sprawnie funkcjonujący rynek wewnętrzny ma zasadnicze znaczenie dla zrównoważonego wzrostu MŚP, to wciąż istnieją przeszkody, które uniemożliwiają MŚP pełne korzystanie z jednolitego rynku,

G.  mając na uwadze, że w ostatnich latach Unia Europejska przyjęła różne środki legislacyjne służące wzmocnieniu jednolitego rynku usług finansowych, takich jak usługi bankowe, zarządzanie aktywami, ubezpieczenia, fundusze emerytalne i rachunkowość, co przyniosło korzyści zarówno przedsiębiorstwom, jak i konsumentom i uczyniło UE światowym liderem, prekursorem i twórcą standardów w sektorze usług finansowych,

H.  mając na uwadze, że w czerwcu 2006 r. deficyt w zakresie transpozycji aktów prawnych w państwach członkowskich wynosił średnio 1,9%, co nadal wykraczało poza przyjęty cel 1,5%,

I.  mając na uwadze, że w kontekście UGW jednolity rynek usług finansowych rozwijał się satysfakcjonująco w całej Unii Europejskiej mimo utrzymania w kilku państwach członkowskich innych walut niż euro,

J.  mając na uwadze, że rozszerzenie, które zwiększyło potencjalne korzyści związane z istnieniem rynku wewnętrznego, stanowiło również wyzwanie dla jego prawidłowego funkcjonowania poprzez wzrost niejednorodności jego uczestników, mając również na uwadze, że niejednolitość w zakresie opodatkowania przedsiębiorstw może prowadzić do napięć między państwami członkowskimi,

K.  mając na uwadze, że na Komisji spoczywa obowiązek egzekwowania zgodności z zasadami konkurencji w celu zagwarantowania przedsiębiorstwom w UE uczciwych i równych warunków, a konsumentom - pełnego dostępu do korzyści z istnienia jednolitego rynku,

L.  mając na uwadze, że potencjał rynku wewnętrznego nie został w pełni wykorzystany w dziedzinie energii, której wydajność ma wpływ na konkurencyjność całej gospodarki europejskiej oraz podejście do zmian klimatycznych,

M.  mając na uwadze, że Komisja wciąż może odgrywać użyteczną rolę w odniesieniu do niektórych aspektów polityki podatkowej, która doprowadzi następnie do powstania jednolitego rynku w tej dziedzinie, nawet jeżeli państwa członkowskie będą nadal zazdrośnie broniły swoich uprawnień w kwestiach podatkowych,

N.  mając na uwadze, że w dziedzinie innowacji większość państw członkowskich pozostaje w tyle za Stanami Zjednoczonymi i Japonią, a także mając na uwadze, że europejskie deficyty w zakresie innowacji można wyjaśnić po części brakiem postępu w zakresie publicznych i prywatnych środków przyznanych na badania i rozwój oraz słabością sytemu szkolnictwa wyższego,

O.  mając na uwadze, że poczyniono wyraźny postęp na drodze ku ukończeniu tworzenia jednolitego rynku usług finansowych dla przedsiębiorstw, natomiast nie odnotowuje się jak dotąd podobnego rozwoju w odniesieniu do klientów indywidualnych, często z powodu preferencji konsumentów wynikających z kultury i tradycji, ale też z powodu przeszkód prawnych i podatkowych,

P.  mając na uwadze, że proces Lamfalussy’ego wciąż wymaga testów na poziomie wdrażania i wykonania oraz dalszego nadzoru i możliwych dostosowań,

1.  z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji, zgodnie z którym należy zastanowić się nad najlepszymi przyszłymi ramami regulacyjnymi dla rynku wewnętrznego; podkreśla jednak, że w przyszłości rynek wewnętrzny musi funkcjonować w ramach koniecznych i odpowiednich wspólnych zasad; w związku z tym podkreśla znaczenie poprawy jakości i przystępności przepisów w celu osiągnięcia sprawnie funkcjonującego rynku wewnętrznego, w szczególności w dziedzinie usług, w tym detalicznych usług finansowych; zwraca uwagę, że można poprawić wskaźnik wzrostu firm w UE po ich wejściu na rynek, usuwając, za pomocą inicjatyw nielegislacyjnych lub, w koniecznych przypadkach, za pomocą instrumentów legislacyjnych, pozostałe bariery utrudniające ich wzrost, takie jak niedoskonałe rynki finansowe, których skutkiem jest obniżenie potencjału finansowego, wyższe koszty administracyjne na początku i po wejściu na rynek utrudniające rozwój firm w pierwszych latach oraz surowe ograniczenia dotyczące zatrudniania, zwalniania pracowników oraz inne ograniczenia natury społecznej;

2.  uważa, że proces Lamfalussy’ego jest już na wczesnym etapie skuteczną innowacją w zakresie prawodawstwa, wdrażania i egzekwowania jednolitego rynku usług finansowych i mógłby służyć jako istotny model dla innych sektorów jednolitego rynku, w związku z czym należy rozważyć jego szersze stosowanie; uważa, że zbieżność praktyk nadzoru ma kluczowe znaczenie; uważa, że pole manewru organów nadzoru może w znacznym stopniu wyeliminować ciężar prawodawstwa związany ze szczegółami technicznymi oraz stworzyć odpowiednie zasady dla dynamicznego rynku; podkreśla jednak, że w żadnym wypadku nie może to zwolnić z odpowiedzialności politycznej za końcowe cele;

3.  podkreśla znaczenie zniesienia przeszkód na drodze do utworzenia jednolitego obszaru płatności, jak również dalszej liberalizacji rynków pocztowych przy jednoczesnym zapewnieniu możliwości finansowania efektywnej usługi powszechnej;

4.  uważa, że wkład w zrównoważony rozwój wymaga dalszej integracji finansowej w Unii Europejskiej, zwłaszcza poprzez niższe koszty transakcji, większe możliwości w zakresie podziału ryzyka, a co za tym idzie efektywniejszy podział środków; podkreśla, że korzyści gospodarcze spodziewane w związku z integracją finansową UE wymagają również zdecydowanych środków w zakresie konkurencji, przejrzystości/integralności rynku oraz stabilności finansowej; podkreśla również potrzebę wzmożenia wysiłków w zakresie międzynarodowego dialogu na temat rynków finansowych i ich regulacji ze Stanami Zjednoczonymi i Japonią, a także z nowymi rozwijającymi się gospodarkami w Chinach i Indiach;

5.  uważa, że umacnianie konkurencji poprzez reformę uregulowań prawnych stanowi bodziec potrzebny Europie do poprawy wydajności; w tym kontekście wspiera prawodawstwo oparte na zasadach oraz większe skupienie się na jakości aniżeli na ilości; podkreśla, że należy położyć nacisk na lepsze egzekwowanie i wdrażanie już obowiązującego prawodawstwa, w miarę możliwości na inicjatywy nielegislacyjne, i przypomina, że należy w pełni przestrzegać praw Parlamentu w procedurze ustawodawczej;

6.  wzywa do przejrzystości i niezależnej kontroli dokonywania ocen wpływu przy pełnej odpowiedzialności ustawodawców w kontekście ich priorytetów politycznych; wzywa do wykonywania uzupełniających ocen wpływu zawierających analizę sposobu wdrażania decyzji w państwach członkowskich oraz na szczeblu lokalnym, w tym analiz środowiskowego i społecznego wpływu działań;

7.  powtarza, że lepsze wdrożenie i egzekwowanie prawodawstwa ma podstawowe znaczenie dla stabilności prawnej i przewidywalności potrzebnej konsumentom i przedsiębiorstwom na wspólnym rynku; podkreśla, że nadchodzące inicjatywy w dziedzinie detalicznych usług finansowych będą miały zasadnicze znaczenie dla dalszego umożliwienia obywatelom pełnego korzystania z rynku wewnętrznego;

8.  uznaje, że przyjęcie dyrektyw WE i ich właściwa transpozycja do prawa krajowego jest niezwykle istotne dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego; zwraca uwagę na fakt, że UE nie zdołała jeszcze stać się liderem w dziedzinie innowacyjnych technologii, co ma zasadnicze znaczenie dla realizacji celów strategii lizbońskiej i göteborskiej oraz podejścia do kwestii zmian klimatycznych; w tym kontekście wyraża ubolewanie, że rynek wewnętrzny jest stosunkowo nieskuteczny jako motor innowacji; uważa, że opracowując strategie polityczne, jak na przykład w zakresie polityki konkurencji, można lepiej uwzględnić skuteczność i bodźce dla innowacji;

9.  uważa, że odporność UGW będzie podstawową cechą rynku wewnętrznego w XXI w., między innymi dzięki ułatwieniu bardziej zintegrowanych i rozwiniętych rynków finansowych;

10.  uważa, że należy rozważyć znaczenie szerszych konsultacji i wykorzystania właściwych mechanizmów dla szybszego rozwiązywania sporów; dlatego wzywa do stworzenia na poziomie UE skutecznego mechanizmu arbitrażu w celu wspierania szybkiego rozwiązywania sporów dotyczących zasad rynku wewnętrznego;

11.  wspiera determinację Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Konkurencji w dążeniu do likwidacji karteli i monopoli, w tym w tak wrażliwych dziedzinach, jak usługi pocztowe, finansowe, transport i energia;

12.  uważa, że obecne systemy podatku VAT i podatków akcyzowych utrudniają pełne urzeczywistnienie jednolitego rynku, w szczególności w zakresie handlu transgranicznego; wzywa Komisję do zbadania kwestii podatkowych odnoszących się do zamówień w ramach sprzedaży wysyłkowej i zakupów przez Internet oraz do przedłożenia wniosków w sprawie ułatwienia obywatelom UE pełnego korzystania z praw do swobodnego przepływu towarów;

13.  wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na interesy MŚP związane z jednolitym rynkiem, w szczególności poprzez poprawę w zakresie kosztów i prędkości procesów podejmowania działalności, dostępności kapitału ryzyka, kosztów i sprawności usług płatniczych, mobilności ludzi, towarów i usług;

14.  wzywa Komisję do zagwarantowania, że kapitał ryzyka z Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego jest przekazywany MŚP i innowacyjnym przedsiębiorstwom w korzystny sposób;

15.  oczekuje przeglądu planowanych białych ksiąg Komisji na temat detalicznych usług finansowych i kredytów hipotecznych, w którego ramach należy dokonać strategicznego wyboru, czy promować rozwój jednolitego rynku detalicznych usług finansowych za pomocą poważnych interwencji służących usunięciu przeszkód, czy też poczekać na wyniki jednolitego rynku usług finansowych dla przedsiębiorstw w celu ułatwienia zakupów transgranicznych usług finansowych również na poziomie detalicznym.

PROCEDURA

Tytuł

Przegląd jednolitego rynku: przezwyciężanie barier i niewydolnych rozwiązań poprzez lepsze wprowadzanie przepisów prawa w życie i ich stosowanie

Numer procedury

2007/2024(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa

IMCO

Komisja wyznaczona do wydania opinii
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

15.2.2007

Ściślejsza współpraca

 

Sprawozdawca komisji opiniodawczej
  Data powołania

Pervenche Berès

11.6.2007

Rozpatrzenie w komisji

Eoin Ryan

Rozpatrzenie w komisji

8.5.2007

 

 

 

 

Data zatwierdzenia wskazówek

11.6.2007

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

23

3

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Zsolt László Becsey, Pervenche Berès, Sharon Bowles, Ieke van den Burg, Jonathan Evans, Jean-Paul Gauzès, Gunnar Hökmark, Sophia in ‘t Veld, Wolf Klinz, Guntars Krasts, Gay Mitchell, Joseph Muscat, Joop Post, John Purvis, Alexander Radwan, Bernhard Rapkay, Heide Rühle, Eoin Ryan, Olle Schmidt, Cristian Stănescu, Margarita Starkevičiūtė, Sahra Wagenknecht

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Harald Ettl, Werner Langen

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Joel Hasse Ferreira, Evelyne Gebhardt

  • [1]  Dokument Komisji Europejskiej w sprawie gospodarki: „Krok w kierunku silniejszej integracji gospodarczej: rynek wewnętrzny w XXI w. - wkład do przeglądu jednolitego rynku”, styczeń 2007 r.

PROCEDURA

Tytuł

Przegląd jednolitego rynku: przezwyciężanie barier i niewydolnych rozwiązań poprzez lepsze wprowadzanie przepisów prawa w życie i ich stosowanie

Numer procedury

2007/2024(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa
  Data ogłoszenia wydania zgody na posiedzeniu

IMCO

15.2.2007

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON
15.2.2007

 

 

 

 

Sprawozdawca(y)
  Data powołania

Jacques Toubon
19.12.2006

 

Poprzedni sprawozdawca(y)

 

 

Rozpatrzenie w komisji

12.4.2007

8.5.2007

4.6.2007

27.6.2007

 

Data przyjęcia

9.7.2007

Wynik głosowania końcowego

za:

przeciw:

wstrzymujących się:

34

0

4

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Charlotte Cederschiöld, Gabriela Creţu, Rosa Díez González, Evelyne Gebhardt, Malcolm Harbour, Edit Herczog, Pierre Jonckheer, Kurt Lechner, Lasse Lehtinen, Toine Manders, Arlene McCarthy, Nickolay Mladenov, Bill Newton Dunn, Béatrice Patrie, Zita Pleštinská, Karin Riis-Jørgensen, Zuzana Roithová, Luisa Fernanda Rudi Ubeda, Heide Rühle, Leopold Józef Rutowicz, Christel Schaldemose, Andreas Schwab, Alexander Stubb, Eva-Britt Svensson, Horia-Victor Toma, Jacques Toubon, Bernadette Vergnaud, Barbara Weiler

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

André Brie, Othmar Karas, Wolf Klinz, Manuel Medina Ortega, Joseph Muscat, Catherine Neris, Olle Schmidt, Gary Titley, Anja Weisgerber

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Klaus-Heiner Lehne

Data złożenia

23.7.2007

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

...