SPRAWOZDANIE w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2017

14.2.2017 - (2016/2306(INI))

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Gunnar Hökmark
Sprawozdawca komisji opiniodawczej(*):
Jean-Paul Denanot, Komisja Budżetowa
(*) Zaangażowana komisja – art. 54 Regulaminu

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2017

(2016/2306(INI))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 121 ust. 2, art. 126, art. 136 i protokół nr 12 do niego,

–  uwzględniając Protokół (nr 1) do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Protokół nr 2 do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności,

–  uwzględniając Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej (TSCG),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1],

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich[2],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1174/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w strefie euro[3],

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1177/2011 z dnia 8 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu[4],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania[5],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1173/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro[6],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wspólnych przepisów dotyczących monitorowania i oceny projektów planów budżetowych oraz zapewnienia korekty nadmiernego deficytu w państwach członkowskich należących do strefy euro[7],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej[8],

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 15 stycznia 2016 r. na temat rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2016 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 8 marca 2016 r. na temat sprawozdania za rok 2015 dotyczącego stabilności budżetowej,

–  uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z 17–18 marca 2016 r.,

–  uwzględniając oświadczenie Eurogrupy z dnia 9 września 2016 r. w sprawie wspólnych zasad dotyczących poprawienia alokacji wydatków,

–  uwzględniając sprawozdanie roczne EBC z 2015 r.,

–  uwzględniając europejskie prognozy gospodarcze Komisji Europejskiej na jesień 2016 r. z dnia 9 listopada 2016 r.,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 stycznia 2015 r. „Optymalne wykorzystanie elastyczności przewidzianej w obowiązujących postanowieniach paktu stabilności i wzrostu” (COM(2015)0012),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 listopada 2016 r. pt. „Roczna analiza wzrostu gospodarczego na 2017 r.” (COM(2016)0725),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 listopada 2016 r. w sprawie zalecenia dotyczącego zalecenia Rady w sprawie polityki gospodarczej w strefie euro (COM(2016)0726),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 listopada 2016 r. „W kierunku pozytywnego kursu polityki budżetowej w strefie euro” (COM(2016)0727),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 listopada 2016 r. pt. „Sprawozdanie przedkładane w ramach mechanizmu ostrzegania na 2017 r.” (COM(2016)0728),

–  uwzględniając debatę z parlamentami narodowymi w kontekście europejskiego tygodnia parlamentarnego 2017,

–  uwzględniając sprawozdanie w sprawie dokończenia budowy europejskiej unii gospodarczej i walutowej („sprawozdanie pięciu przewodniczących”),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 21 października 2015 r. w sprawie działań na rzecz dokończenia budowy unii gospodarczej i walutowej (COM(2015)0600),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 czerwca 2015 r. w sprawie przeglądu ram zarządzania gospodarczego: sytuacja obecna i wyzwania[9];

–  uwzględniając sprawozdanie roczne Eurofoundu za 2015 r. dotyczące Europejskiego Obserwatorium Restrukturyzacji,

–  uwzględniając komunikat przywódców grupy G-20 ze szczytu w Hangzhou, który odbył się w dniach 4–5 listopada 2016 r.,

–  uwzględniając oświadczenie prezesa EBC na 34. posiedzeniu Międzynarodowego Komitetu Walutowego i Finansowego, które odbyło się w dniu 7 października 2016 r.,

–  uwzględniając porozumienie COP 21 przyjęte na konferencji klimatycznej w Paryżu w dniu 12 grudnia 2015 r.,

–  uwzględniając rezolucję Europejskiego Komitetu Regionów w sprawie europejskiego semestru w 2016 r. i rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2017 r. (z dnia 12 października 2016 r.),

–  uwzględniając sprawozdanie roczne za rok 2015/2016 w sprawie europejskich MŚP,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 sierpnia 2016 r. dotyczące wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/EU z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych,

–  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Budżetowej, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0039/2017),

A.  mając na uwadze, że powolne ożywienie i wzrost gospodarczy w Unii Europejskiej mają umiarkowane tempo, aczkolwiek są nierównomierne w poszczególnych państwach członkowskich;

B.  mając na uwadze, że w 2016 r. prognozowany przez Komisję wzrost realnego PKB wyniesie 1,8 % dla UE i 1,7 % dla strefy euro, a w 2017 r. odpowiednio 1,6 % i 1,7 %, a dług publiczny w 2016 r. ma wynieść 86,0 % w UE oraz 91,6 % w strefie euro; mając na uwadze, że deficyt w strefie euro ma wynieść 1,7 % PKB w 2016 r. oraz 1,5 % w latach 2017 i 2018;

C.  mając na uwadze, że wydatki konsumentów są obecnie główną siłą napędową wzrostu gospodarczego i oczekuje się, że sytuacja ta utrzyma się w 2017 r.; mając na uwadze, że mimo to Europa wciąż wykazuje znaczną „lukę inwestycyjną”, ponieważ inwestycje pozostają na poziomie znacznie niższym, niż miało to miejsce przed kryzysem;

D.  mając na uwadze, że wskaźnik zatrudnienia w UE rośnie, choć nierównomiernie i w niedostatecznym tempie, co doprowadziło do obniżenia bezrobocia w strefie euro do 10,1 % w 2016 r., ale w stopniu niewystarczającym dla znaczącego ograniczenia bezrobocia młodzieży i bezrobocia długotrwałego;

E.  mając na uwadze, że to ożywienie na rynkach pracy oraz wzrost gospodarczy są nierównomierne w państwach członkowskich i nadal niepewne, oraz mając na uwadze, że potrzebne jest promowanie pozytywnej konwergencji w UE;

F.  mając na uwadze, że wzrost gospodarczy w znacznym stopniu bazował na niekonwencjonalnych politykach pieniężnych, które nie mogą być realizowane bez końca; mając na uwadze, że potwierdza to apel o trójtorowe podejście polityczne dotyczące prowzrostowych inwestycji, zrównoważonych reform strukturalnych oraz odpowiedzialnych finansów publicznych poprzez pełną i spójną realizację paktu stabilności i wzrostu we wszystkich państwach członkowskich, przy pełnym poszanowaniu jego obowiązujących klauzul elastyczności;

G.  mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie wciąż mają bardzo wysoki dług prywatny i publiczny, przekraczający próg 60 % PKB ustalony w ramach paktu stabilności i wzrostu;

H.  mając na uwadze, że w wyniku oceny projektów planów budżetowych państw strefy euro na 2017 r. Komisja uznała, że żaden projekt planu budżetowego na 2017 r. nie prezentuje szczególnie poważnego uchybienia wobec zasad paktu stabilności i wzrostu, jednak w kilku przypadkach planowane dostosowania podatkowe nie spełniają – lub istnieje ryzyko, że nie będą spełniać – wymogów paktu stabilności i wzrostu;

I.  mając na uwadze, że w wyniku dokonanych przez Komisję ocen projektów planów budżetowych państw członkowskich strefy euro na 2017 r. stwierdzono, iż tylko dziewięć państw członkowskich spełnia wymogi określone w ramach paktu stabilności i wzrostu;

G.  mając na uwadze, że długotrwałe zrównoważenie finansów publicznych państw członkowskich UE jest kwestią niepokojącą z punktu widzenia solidarności międzypokoleniowej;

K.  mając na uwadze, że na wielkość długu publicznego mogą mieć wpływ zarówno zobowiązania warunkowe, jak i zobowiązania ukryte;

L.  mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie odnotowują bardzo wysokie nadwyżki na rachunku obrotów bieżących, a zaburzenia równowagi makroekonomicznej nadal są w Europie bardzo duże;

M.  mając na uwadze, że UE potrzebuje istotnych wysiłków inwestycyjnych ze źródeł prywatnych i publicznych, zwłaszcza w obszarze edukacji, badań, ICT oraz innowacji, a także nowych miejsc pracy, przedsięwzięć gospodarczych i firm, w celu zrealizowania potencjału wzrostu gospodarczego i zlikwidowania obecnej „luki inwestycyjnej”, w której to sytuacji poziom inwestycji jest znacznie niższy od poziomu notowanego przed kryzysem; mając na uwadze, że niezbędna jest do tego zwłaszcza poprawa otoczenia regulacyjnego;

N.  mając na uwadze, że w wielu państwach członkowskich wysoki poziom kredytów zagrożonych nadal stanowi poważne wyzwanie; mając na uwadze postępujący stopniowy wzrost akcji kredytowej, który jednak nadal utrzymuje się na poziomie niższym niż przed kryzysem;

O.  mając na uwadze, że w celu poprawy niewystarczającego poziomu globalnej konkurencyjności UE i pobudzenia w niej wzrostu gospodarczego konieczne jest lepsze wdrożenie zestawu nowych strategii politycznych, inteligentnych reform strukturalnych w państwach członkowskich oraz dokończenie budowy jednolitego rynku;

P.  mając na uwadze, że w gospodarkach o bardziej represyjnych przepisach dotyczących upadłości potencjalny wzrost gospodarczy ulega obniżeniu pod względem wartości dodanej i zatrudnienia, w związku z czym wszystkie państwa członkowskie powinny w pełni wdrożyć zasadę drugiej szansy określoną w programie Small Business Act;

Q.  mając na uwadze, że konkurencyjność Europy zależy również w znacznym stopniu od elementów pozacenowych związanych z możliwościami w zakresie innowacji, technologii i organizacji, a nie tylko od cen, kosztów i płac;

R.  mając na uwadze, że dyrektywę w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach opracowano z myślą o wsparciu przedsiębiorstw, które ponoszą wysokie koszty lub są zagrożone bankructwem z powodu opóźnień w płatnościach ze strony przedsiębiorstw prywatnych i publicznych; mając na uwadze, że zewnętrzna ocena ex-post ujawniła, iż w ponad połowie wszystkich państw członkowskich nadal nie przestrzega się 30-dniowego terminu płatności, co jest obowiązkowe w świetle prawa; mając na uwadze, że w sprawozdaniu stwierdzono, iż w ramach programów dostosowania państwa członkowskie napotykają trudności ze stosowaniem dyrektywy w przypadku, gdy szybką spłatę bieżących rachunków należy zrównoważyć w kontekście spłaty zadłużenia skumulowanego;

1.  z zadowoleniem przyjmuje przygotowaną przez Komisję roczną analizę wzrostu gospodarczego na 2017 r., w której ponownie potwierdzono strategię pozytywnego sprzężenia zwrotnego inwestycji prywatnych i publicznych, zrównoważonych pod względem społecznym reform strukturalnych i odpowiedzialnych finansów publicznych, i apeluje o lepszą implementację tego zestawu polityk; zgadza się, że aby wesprzeć ożywienie gospodarcze – mając na celu osiągnięcie wzrostu gospodarczego i zwiększenie zatrudnienia – konieczne są szybsze postępy w zakresie przyjmowania reform zgodnie z zaleceniami dla poszczególnych krajów; ubolewa w związku z tym nad bardzo niskim tempem wdrażania zaleceń dla poszczególnych krajów, które obniżyło się z 11 % w 2012 r. do zaledwie 4 % w 2015 r.; podkreśla, że państwa członkowskie będą musiały wzmóc wysiłki na rzecz reform, jeżeli chcą powrócić na ścieżkę wzrostu gospodarczego i tworzyć miejsca pracy; popiera decyzję Komisji, zgodnie z którą za swój priorytet uznała ona wzrost zatrudnienia, wzrost gospodarczy i inwestycje na rzecz Unii;

2.  zauważa obecne nadmierne uzależnienie od polityki monetarnej Europejskiego Banku Centralnego i stwierdza, że sama polityka monetarna nie wystarcza do pobudzenia wzrostu gospodarczego, jeżeli brakuje inwestycji i zrównoważonych reform strukturalnych;

3  zgadza się z Komisją co do tego, że strefa euro musiałaby w coraz większym stopniu opierać się na popycie krajowym; uważa, że silniejszy popyt wewnętrzny byłby lepszy dla trwałego wzrostu strefy euro;

4.  odnotowuje, że wzrost gospodarczy w 2016 r. jest dodatni i ma umiarkowane tempo, przewyższające poziom sprzed kryzysu, jednak zauważa też, że umiarkowany wzrost należy postrzegać w kontekście nadzwyczajnej polityki pieniężnej oraz że utrzymuje się on na niskim i niejednakowym poziomie w poszczególnych państwach członkowskich; z zaniepokojeniem odnotowuje, że tempo wzrostu PKB i wydajności jest dalekie od wykorzystania swojego pełnego potencjału, oraz że w związku z tym nie można popadać w samozadowolenie i że to umiarkowane ożywienie wymaga nieustannych wysiłków, jeżeli ma prowadzić do uzyskania większej odporności poprzez wyższy wzrost i zwiększenie zatrudnienia;

5.  zauważa, że referendum w Zjednoczonym Królestwie wywołało niepewność w europejskiej gospodarce i na rynkach finansowych; odnotowuje, że wynik ostatnich wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych Ameryki wywołał niepewność polityczną, która – jak się oczekuje – wpłynie na europejską gospodarkę, i to nie tylko pod względem międzynarodowych stosunków handlowych;

6.  z zaniepokojeniem odnotowuje sprzeciw wobec globalizacji i wzrost protekcjonizmu;

7.  jest zdania, że choć przeciętnie bezrobocie stopniowo maleje, a współczynniki aktywności zawodowej rosną, to w wielu państwach członkowskich nadal utrzymują się wyzwania strukturalne; zauważa, że stopa bezrobocia długotrwałego i stopa bezrobocia młodzieży utrzymują się na wysokim poziomie; podkreśla, że włączające polityki rynku pracy, w pełni respektujące dialog społeczny, są w zainteresowanych państwach członkowskich niezbędne, aby zająć się problemem tych strukturalnych niedociągnięć;  podkreśla, że stopa inwestycji w UE i w strefie euro jest nadal znacznie niższa niż przed kryzysem; uważa, że tę „lukę inwestycyjną” należy wyeliminować, korzystając ze środków prywatnych i publicznych, oraz podkreśla, że tylko ukierunkowane inwestycje publiczne i prywatne mogą przynieść widoczne rezultaty w krótkim czasie i w odpowiedniej skali; zgadza się z Komisją, że niskie koszty finansowania wspomagają wczesną koncentrację inwestycji, zwłaszcza w obszarze infrastruktury;

Inwestycje

7.  zgadza się z Komisją co do tego, że dostęp do finansowania i wzmocnienie jednolitego rynku mają zasadnicze znaczenie dla innowacyjności i rozwoju przedsiębiorstw; podkreśla, że nowe wymogi dotyczące kapitału i płynności są konieczne, by zwiększyć odporność sektora bankowego, lecz nie powinny one ograniczać zdolności banków do kredytowania realnej gospodarki; uważa, że należy włożyć więcej wysiłku w ułatwienie MŚP dostępu do finansowania; wzywa w związku z tym Komisję do wzmożenia wysiłków na rzecz poprawy warunków finansowania;

8.  podkreśla, że niezwykle ważne są inwestycje prywatne i publiczne w kapitał ludzki i infrastrukturę; uważa, że istnieje duża potrzeba ułatwienia inwestycji w takich dziedzinach jak edukacja, innowacje oraz badania naukowe i rozwój, które są kluczowymi czynnikami decydującymi o wzroście konkurencyjności gospodarki europejskiej;

9.  z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji, by przedłużyć okres funkcjonowania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) i podwoić jego kwotę; podkreśla, że w celu osiągnięcia celów wyznaczonych w rozporządzeniu należy znacząco zwiększyć zasięg geograficzny i sektorowy; podkreśla, że EFIS powinien również przyciągać środki finansowe na projekty o wymiarze transgranicznym, zrównoważone w skali całej Unii; podkreśla znaczenie lepszej koordynacji między państwami członkowskimi, Komisją oraz Europejskim Centrum Doradztwa Inwestycyjnego;

10.  wzywa państwa członkowskie i Komisję do przyspieszenia i maksymalizacji stosowania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w celu wykorzystania wszystkich wewnętrznych czynników stymulujących wzrost gospodarczy i promowania pozytywnej konwergencji;

11.  zauważa, że wiarygodny system finansowy i jego instytucje mają kapitalne znaczenie dla przyciągnięcia inwestycji i wzrostu w europejskiej gospodarce; podkreśla, że bezpieczeństwo i stabilność w obecnym systemie finansowym zwiększyły się w porównaniu z ich poziomem sprzed kryzysu; zauważa jednakowoż, że niektóre palące kwestie, takie jak pakiet zagrożonych kredytów skumulowanych w trakcie kryzysu finansowego, pozostają nierozwiązane;

12.  podkreśla, że w pełni funkcjonująca unia rynków kapitałowych może w dłuższej perspektywie zapewnić alternatywne finansowanie dla MŚP, stanowiąc uzupełnienie finansowania z sektora bankowego, i przyczynić się do większego zróżnicowania źródeł finansowania całej gospodarki; apeluje do Komisji o przyśpieszenie prac nad unią rynków kapitałowych w celu utworzenia systemu bardziej efektywnej alokacji kapitału na obszarze UE, zwiększenia pojemności unijnych rynków kapitałowych, zwiększenia zróżnicowania dla inwestorów, pobudzenia inwestycji długoterminowych i pełnego wykorzystania innowacyjnych unijnych instrumentów finansowych, których zadaniem jest ułatwienie MŚP dostępu do rynków kapitałowych; podkreśla, że dokończenie budowy unii rynków kapitałowych nie powinno podważać dotychczasowych osiągnięć, lecz powinno dążyć do przyniesienia jak największych korzyści europejskim obywatelom;

13  podkreśla potrzebę zwiększenia finansowania inwestycji; apeluje o sprawnie funkcjonujący system finansowy, w którym dzięki większej stabilności i istniejącym instytucjom transgranicznym możliwe będzie łatwiejsze osiągnięcie płynności i pełnienie funkcji animatorów rynku, co dotyczy w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw; zwraca też w tym kontekście uwagę na fakt, że szybko rozwijające się przedsiębiorstwa mają trudności z dostępem do środków finansowych; wzywa Komisję do wskazania i wdrożenia projektów wspierających i przyciągających inwestycje rynkowe na rzecz tych przedsiębiorstw; podkreśla, że reformy obejmujące strukturę bankową nie mogą przeszkadzać w osiągnięciu płynności;

14.  zachęca do kompleksowego i stopniowego dokończenia budowy unii bankowej i rozwijania unii rynków kapitałowych, mając na celu zwiększenie odporności w sektorze bankowym, przyczynienie się do stabilności finansowej, stworzenie stabilnego otoczenia dla inwestycji i wzrostu oraz uniknięcie fragmentaryzacji rynku finansowego strefy euro; podkreśla w tym kontekście zasadę odpowiedzialności i zaznacza, że należy unikać pokus nadużycia, zwłaszcza mając na celu ochronę obywateli; wzywa do poszanowania obowiązujących wspólnych przepisów;

15.  podkreśla, że inwestycje publiczne i prywatne mają kluczowe znaczenie dla umożliwienia przejścia do gospodarki niskoemisyjnej i o obiegu zamkniętym; przypomina o zobowiązaniach Unii Europejskiej, podjętych w szczególności na mocy porozumienia paryskiego, do finansowania wdrażania czystych technologii, zwiększania udziału energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej oraz ogólnego obniżenia emisji gazów cieplarnianych;

16.  zaznacza, że rzetelne inwestycje wymagają stabilnego otoczenia regulacyjnego, które umożliwia zwrot z inwestycji; uważa, że przewidywalne zasady, wydajna i przejrzysta administracja publiczna, skuteczne systemy prawne, równe warunki działania i zmniejszone obciążenie administracyjne są kluczowymi czynnikami przyciągającymi inwestycje; podkreśla, że 40 % zaleceń dla poszczególnych krajów na 2016 r. odnosi się do przeszkód w inwestycjach, które mogą zostać wyeliminowane z pomocą władz lokalnych i regionalnych; wzywa też Komisję, by w oparciu o zaproszenie do zgłaszania uwag na temat ram regulacyjnych UE dotyczących usług finansowych podjęła działania ograniczające biurokrację, upraszczające przepisy oraz poprawiające warunki finansowania;

17.  dostrzega, że istnieją niewykorzystane możliwości wzrostu wydajności i inwestycji, które mogą przynieść rezultaty, jeśli zasady jednolitego rynku będą w pełni egzekwowane, a rynki produktów i usług zostaną lepiej zintegrowane; przypomina znaczenie zaleceń dla poszczególnych krajów, jeśli chodzi o wskazywanie kluczowych obszarów działań w państwach członkowskich;

18.  zgadza się z Komisją co do tego, że w debacie publicznej nie zawsze są doceniane korzyści z handlu i podkreśla, że handel międzynarodowy może być ważnym źródłem miejsc pracy dla Europejczyków i jednym z kluczowych czynników przyczyniających się do wzrostu gospodarczego; przypomina, że obecnie ponad 30 milionów miejsc pracy jest związanych z eksportem z UE; podkreśla, że międzynarodowe umowy handlowe nie powinny podważać europejskich standardów regulacyjnych, społecznych i środowiskowych, lecz raczej wzmacniać standardy globalne;

19.  zauważa z niepokojem, że udział UE w globalnych przepływach bezpośrednich inwestycji zagranicznych znacząco się obniżył od czasu kryzysu; apeluje do Komisji i państw członkowskich o wzmożenie wysiłków ukierunkowanych na poprawę środowiska biznesowego dla inwestycji, między innymi przez pełne wdrożenie i egzekwowanie przepisów dotyczących jednolitego rynku UE; zgadza się co do tego, że szybsze postępy w zakresie przyjmowania zrównoważonych reform strukturalnych zgodnie z zaleceniami dla poszczególnych krajów są konieczne dla zwiększenia konkurencyjności UE, promowania warunków sprzyjających przedsiębiorstwom (zwłaszcza MŚP) i inwestycjom oraz osiągnięcia wzrostu gospodarczego i zwiększenia zatrudnienia, a także wspierania pozytywnej konwergencji między państwami członkowskimi;

20.  podkreśla z mocą konieczność zabezpieczenia długoterminowych zdolności inwestycyjnych instytucji finansowych, rentowności oszczędności o niskim poziomie ryzyka i długoterminowych produktów emerytalnych, aby nie narazić na szwank zrównoważonego charakteru oszczędności i świadczeń emerytalno-rentowych obywateli europejskich;

21.  podkreśla, że uzupełnieniem reform strukturalnych muszą być długoterminowe inwestycje w edukację, badania naukowe, innowacje i kapitał ludzki, zwłaszcza w kształcenie i szkolenie mające na celu wyuczenie nowych umiejętności i dostarczenie wiedzy; uważa, że partnerstwa między podmiotami kształtującymi politykę, ustawodawcami, badaczami, producentami i innowatorami można również uważać za narzędzie promowania inwestycji i zapewniania inteligentnego i zrównoważonego wzrostu, uzupełniające programy inwestycyjne;

Reformy strukturalne

22.  zgadza się co do tego, że zrównoważone reformy strukturalne rynków produktów i usług, a także rynku pracy sprzyjającego włączeniu społecznemu, rynku zdrowia, rynku mieszkaniowego i rynku emerytur nadal są jednym z priorytetów w państwach członkowskich, służąc skutecznemu wspieraniu ożywienia gospodarczego, zwalczaniu wysokiego bezrobocia, zwiększaniu konkurencyjności, uczciwej konkurencji i potencjału wzrostu oraz poprawie efektywności systemów badań i innowacji, bez osłabiania praw pracowników, ochrony konsumentów lub norm środowiskowych;

23.  uważa, że dobrze funkcjonujące i wydajne rynki pracy, w połączeniu z odpowiednim poziomem ochrony socjalnej i dialogiem, pokazały, że są w stanie szybciej przezwyciężyć skutki pogorszenia koniunktury gospodarczej; wzywa państwa członkowskie, by zmniejszyły segmentację rynków pracy, zwiększyły współczynnik aktywności zawodowej oraz doskonaliły umiejętności, między innymi przez położenie większego nacisku na szkolenie i uczenie się przez całe życie w celu zwiększenia możliwości zatrudnienia i produktywności pracowników; zauważa, że niektóre państwa członkowskie wciąż potrzebują poważnych reform, aby uczynić swoje rynki pracy bardziej odpornymi i bardziej sprzyjającymi włączeniu społecznemu;

24.  podkreśla znaczenie, jakie wszczęcie lub kontynuowanie wdrażania spójnych i zrównoważonych reform strukturalnych ma dla stabilności w perspektywie średnio- i długoterminowej; podkreśla, że UE i jej państwa członkowskie nie mogą konkurować tylko pod względem kosztów ogólnych lub kosztów pracy, lecz muszą w większym zakresie inwestować w badania, innowacje i rozwój, edukację i umiejętności oraz efektywne gospodarowanie zasobami, zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim;

25.  jest zaniepokojony wpływem zmian demograficznych, uwarunkowanych m.in. niskimi współczynnikami urodzeń, starzeniem się społeczeństw, emigracją i napływem uchodźców, na finanse publiczne i trwały wzrost; wskazuje w szczególności na wpływ starzejących się społeczeństw na systemy emerytalne i systemy opieki zdrowotnej w UE; zauważa, że – z uwagi na odmienne struktury demograficzne – skutki tych zmian będą się różnić w poszczególnych państwach członkowskich, lecz ostrzega, że już teraz możliwe do przewidzenia koszty finansowania będą miały znaczący wpływ na finanse publiczne;

26.  przypomina, że ważnym czynnikiem zapewniania stabilności systemów emerytalnych jest osiągnięcie i utrzymanie wysokiego wskaźnika zatrudnienia; w związku z tym wskazuje również na znaczenie, jakie ma lepsze wykorzystanie umiejętności migrantów dla dostosowania się do potrzeb rynku pracy;

27.  odnotowuje, że państwa członkowskie wydają obecnie od 5 do 11 % swojego PKB na opiekę zdrowotną, a według oczekiwań odsetek ten znacznie wzrośnie w nadchodzących dekadach z powodu zmian demograficznych; wzywa Komisję, aby skoncentrowała działania na tym, aby zapewnić racjonalne wydatki na opiekę zdrowotną i powszechny dostęp do niej w drodze współpracy i wymiany najlepszych praktyk na poziomie UE i przez uwzględnienie stabilności systemów opieki zdrowotnej wysokiej jakości w zleceniach dla poszczególnych krajów;

28.  z aprobatą przyjmuje fakt, że – przeciętnie – bezrobocie młodzieży spada, choć nadal pozostaje zbyt wysokie; odnotowuje, że wciąż utrzymują się poważne różnice pomiędzy państwami członkowskimi, co wymaga dalszych reform, aby ułatwić młodym ludziom wejście na rynek pracy i tym samym zapewnić sprawiedliwość międzypokoleniową; w związku z tym podkreśla znaczenie gwarancji dla młodzieży i wzywa do dalszego unijnego finansowania tego ważnego programu; zgadza się z Komisją, że potrzebne są intensywniejsze działania po stronie państw członkowskich w celu zwalczania bezrobocia młodzieży, zwłaszcza przez zwiększenie skuteczności gwarancji dla młodzieży;

29.  podkreśla znaczenie odpowiedzialnej i sprzyjającej wzrostowi dynamiki płac, zapewniającej dobry poziom życia, powiązanej z wydajnością i uwzględniającej konkurencyjność, a także znaczenie skutecznego dialogu społecznego dla dobrze funkcjonującej społecznej gospodarki rynkowej;

30.  zgadza się co do tego, że opodatkowanie musi sprzyjać inwestycjom i tworzeniu miejsc pracy; apeluje o reformy opodatkowania z myślą o rozwiązaniu problemu wysokiego obciążenia podatkowego pracy w Europie, usprawnieniu poboru podatków, zwalczaniu unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania oraz o uproszczeniu systemów podatkowych w Europie i uczynieniu ich sprawiedliwszymi i skuteczniejszymi; podkreśla potrzebę lepszej koordynacji praktyk administracyjnych w dziedzinie opodatkowania; apeluje o większą przejrzystość między państwami członkowskimi w dziedzinie opodatkowania osób prawnych;

Odpowiedzialność budżetowa i struktura finansów publicznych

31.  odnotowuje, iż Komisja uważa, że stabilność budżetowa pozostaje priorytetem, a wyzwania zmniejszyły się od czasu szczytowego punktu kryzysu i w perspektywie krótkoterminowej mogą one nie stanowić istotnego źródła ryzyka dla strefy euro jako całości;

32.  zauważa również, że według Komisji wyzwania utrzymują się i nadal występują pozostałości po okresie kryzysu oraz niedociągnięcia strukturalne, które należy wyeliminować, aby uniknąć ryzyka długoterminowego;

33.  podkreśla fakt, że wszystkie państwa członkowskie mają obowiązek przestrzegania paktu stabilności i wzrostu z pełnym poszanowaniem istniejących w nim klauzul elastyczności; w związku z tym wskazuje również na znaczenie Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej i wzywa Komisję do przedłożenia kompleksowej oceny doświadczeń w jego wdrażaniu, co będzie podstawą do podjęcia niezbędnych kroków zgodnie z TUE i TFUE w celu włączenia postanowień tego traktatu do ram prawnych UE;

34.  odnotowuje, że choć sześć państw członkowskich nadal jest objętych procedurą nadmiernego deficytu, to następuje spadek przeciętnego poziomu deficytu budżetowego, który zgodnie z oczekiwaniami miał wynieść poniżej 2 % w 2016 r. i dalej spadać w kolejnych latach, oraz że oczekuje się, iż w 2017 r. jedynie dwa państwa członkowskie pozostaną objęte procedurą nadmiernego deficytu; zauważa, że w kilku przypadkach znaczny wzrost zadłużenia w niedawnej przeszłości wynikał również z dokapitalizowania banków i niskiego wzrostu gospodarczego; podkreśla, że wraz z ponownym wzrostem stóp procentowych trudności z poprawą stanu finansów publicznych mogą się zwiększyć;

35.  podkreśla rolę Komisji jako strażniczki traktatów; podkreśla konieczność obiektywnej i przejrzystej oceny stosowania i egzekwowania wspólnie uzgodnionych przepisów;

36.  podkreśla z mocą, że państw członkowskich nie należy traktować w zróżnicowany sposób; zauważa, że jedynie polityka budżetowa, która szanuje prawo Unii i nim się kieruje, doprowadzi do wiarygodności i wzajemnego zaufania między państwami członkowskimi i będzie stanowić podstawę ukończenia budowy UGW i zaufania rynków finansowych;

37.  zachęca Komisję i Radę do jak największej szczegółowości w zaleceniach budżetowych w ramach części prewencyjnej i naprawczej paktu stabilności i wzrostu w celu zwiększenia przejrzystości i wykonalności tych zaleceń; podkreśla potrzebę włączenia do tych zaleceń w ramach części prewencyjnej zarówno terminu osiągnięcia krajowego średniookresowego celu budżetowego, jak i poziomu korekty budżetowej koniecznej do jego osiągnięcia lub utrzymania;

38.  uważa, że zakłóceniom równowagi makroekonomicznej w państwach członkowskich należy przeciwdziałać zgodnie z procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej, podejmując działania z udziałem wszystkich państw członkowskich i wykorzystując odpowiednie reformy i inwestycje; podkreśla, że każde państwo członkowskie musi wywiązać się ze swoich obowiązków w tym kontekście; zauważa, że wysokie nadwyżki na rachunku obrotów bieżących oznaczają możliwość zwiększenia popytu wewnętrznego; zwraca uwagę, że wysoki poziom zadłużenia sektorów publicznego i prywatnego stanowi istotny słaby punkt, a odpowiedzialna polityka budżetowa i wyższy wzrost są konieczne, by szybciej zmniejszać to zadłużenie;

39.  zauważa, że choć w ostatnich latach stan finansów publicznych poprawił się, to na podstawie oceny projektów planów budżetowych na 2017 r. uznano, że osiem państw członkowskich jest zagrożonych nieprzestrzeganiem przepisów; uważa, że uzgodnione ścieżki korekty budżetowej muszą być przestrzegane;

40.  z zadowoleniem przyjmuje obniżenie średnich deficytów publicznych i zadłużenia, jednak zgadza się co do tego, że zbiorczy obraz skrywa znaczące rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi; podkreśla, że zbiorczy obraz należy zawsze postrzegać w powiązaniu z analizą poszczególnych budżetów oraz zwraca uwagę na konieczność racjonalnej polityki budżetowej z uwagi na przewidywany wzrost stóp procentowych; uważa, że konieczne jest osiągnięcie pozytywnej konwergencji, w szczególności między państwami członkowskimi strefy euro;

Kurs polityki budżetowej dla strefy euro

41.  zauważa, że według prognozy gospodarczej Komisji z jesieni 2016 r. kurs polityki budżetowej w strefie euro przesunął się w 2015 r. z kursu restrykcyjnego w kierunku kursu neutralnego i oczekuje się, że w okresie prognozowania będzie lekko ekspansywny; zauważa ponadto, że Komisja uznała, iż pełna realizacja wymogów budżetowych zawartych w zaleceniach Rady dla poszczególnych krajów doprowadziłaby łącznie do umiarkowanie restrykcyjnego kursu polityki budżetowej dla strefy euro jako całości w 2017 i 2018 r. oraz odnotowuje, że Komisja apeluje o pozytywny ekspansywny kurs polityki budżetowej, choć dostrzega wiążące się z nim ograniczenia ekonomiczne i prawne;

42.  uznaje komunikat Komisji w sprawie pozytywnego kursu polityki budżetowej za ważne wydarzenie; z aprobatą przyjmuje, że celem komunikatu jest przyczynienie się do lepszej koordynacji polityki gospodarczej w strefie euro i zwrócenie uwagi na możliwości budżetowych środków stymulacyjnych w państwach członkowskich, które mogą je zastosować; podkreśla, że wymogi fiskalne są oparte na wspólnie uzgodnionych zasadach fiskalnych; przypomina, że państwa członkowskie są zobowiązane przestrzegać paktu stabilności i wzrostu, niezależnie od zbiorczych zaleceń; zauważa, że istnieją rozbieżne poglądy dotyczące potencjału i docelowego poziomu – w ujęciu zbiorczym – kursu polityki budżetowej; z zadowoleniem przyjmuje prace prowadzone w tym zakresie przez niezależną Europejską Radę Budżetową;

43.  jest zdania, że udoskonalenie struktury budżetów publicznych jest jednym z kluczowych czynników pozwalających zapewnić zgodność z unijnymi zasadami fiskalnymi i umożliwiających finansowanie niezbędnych wydatków, tworzenie buforów na nieprzewidziane potrzeby i inwestycje pobudzające wzrost gospodarczy, a ponadto finansowanie wydatków mniej istotnych, a także przyczyniających się do bardziej efektywnego i odpowiedzialnego wykorzystania środków publicznych; przypomina, że decyzja o strukturze budżetów krajowych zapada na szczeblu krajowym, z uwzględnieniem zaleceń dla poszczególnych krajów;

44.  odnotowuje, że na temat budżetu unijnego regularnie prowadzona jest debata dotycząca inteligentnej alokacji wydatków publicznych i priorytetów politycznych, a taka krytyczna ocena jest też niezbędna w odniesieniu do budżetów krajowych, aby poprawić jakość budżetów publicznych w perspektywie średnio- i długoterminowej oraz unikać liniowych cięć budżetowych;

45.  z zadowoleniem przyjmuje trwający przegląd wydatków publicznych i zachęca państwa członkowskie do krytycznej oceny jakości i struktury ich budżetów; popiera wysiłki zmierzające do poprawy jakości i efektywności wydatków publicznych, w tym w wyniku przesunięcia nieproduktywnych wydatków na inwestycje pobudzające wzrost gospodarczy;

46.  uważa, że budżet unijny mógłby pomóc zmniejszyć presję na budżety krajowe przez pobór środków własnych zamiast nadmiernego polegania na wkładach krajowych;

47.  z zadowoleniem przyjmuje dyskusje tematyczne i normy dotyczące najlepszych praktyk, takie jak te w sprawie przeglądów wydatków, przyjęte przez Eurogrupę w trakcie cyklu europejskiego semestru w 2016 r.; zwraca się do Komisji i Eurogrupy, aby uczyniły je skuteczniejszymi i bardziej przejrzystymi;

48.  zwraca się do Komisji i Rady o formułowanie zleceń dla poszczególnych krajów w sposób umożliwiający pomiar postępów, w szczególności w przypadkach, gdy zalecenia polityczne stale dotyczą tych samych obszarów polityki lub gdy charakter reform wymaga wdrożenia wykraczającego poza jeden cykl europejskiego semestru;

Koordynacja krajowych polityk i rozliczalność demokratyczna

49.  podkreśla, jak ważne jest, by parlamenty narodowe debatowały nad sprawozdaniami krajowymi, zaleceniami dla poszczególnych krajów, krajowymi programami reform i programami stabilności oraz realizowały je w większym wymiarze niż do tej pory;

50.  uważa, że lepsze wdrażanie zaleceń dla poszczególnych krajów wymaga jasno sformułowanych priorytetów na poziomie europejskim oraz prawdziwej debaty publicznej na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym, co doprowadzi do większej samoodpowiedzialności; wzywa państwa członkowskie, aby z uwagi na wyzwania i skutki odczuwane w państwach członkowskich również na poziomie niższym niż krajowy angażowały w ustrukturyzowany sposób władze lokalne i regionalne w celu usprawnienia realizacji zaleceń dla poszczególnych krajów;

51.  wzywa Komisję do rozpoczęcia negocjacji dotyczących porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie zarządzania gospodarczego; utrzymuje, że to porozumienie międzyinstytucjonalne powinno zapewniać – w ramach traktatów – taką strukturę europejskiego semestru, która umożliwiałaby merytoryczną i regularną kontrolę parlamentarną tego procesu, w szczególności jeśli chodzi o priorytety rocznej analizy wzrostu gospodarczego i zalecenia dla strefy euro;

Sektorowy wkład do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2017 r.

Budżety

52.  uważa, że budżet UE może wnosić wartość dodaną do inwestycji i reform strukturalnych w państwach członkowskich, jeżeli zastosowana zostanie większa synergia między dotychczasowymi instrumentami oraz nastąpi powiązanie z budżetami państw członkowskich; w związku z tym uważa, że roczna analiza wzrostu gospodarczego, jako ważny dokument polityczny zawierający podstawy krajowych programów reform, zalecenia dla poszczególnych krajów i plany wdrożenia, powinna służyć państwom członkowskim za przewodnik podczas przygotowywania budżetów krajowych, tak aby wprowadzać wspólne rozwiązania widoczne w budżetach krajowych i powiązane z budżetem UE;

53.  przypomina, że najwyższym priorytetem wszystkich państw członkowskich powinna być poprawa systemów poboru VAT i należności celnych; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie ustalenia unijnej czarnej listy rajów podatkowych, która powinna być egzekwowana za pomocą sankcji karnych w celu poradzenia sobie z przedsiębiorstwami wielonarodowymi, które uchylają się od opodatkowania;

Środowisko, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo żywności

54.  podkreśla, że lepsze i bardziej efektywne wykorzystanie zasobów, zmniejszenie zależności od zagranicznych dostaw energii oraz wprowadzenie zrównoważonej produkcji, oparte na lepszych wymaganiach projektowych dla produktów i bardziej zrównoważonych modelach konsumpcji oznaczają wspieranie przedsiębiorczości i tworzenia miejsc pracy, efektywną realizację unijnych i międzynarodowych celów w zakresie środowiska i dywersyfikację źródeł dochodów, w kontekście odpowiedzialności fiskalnej i konkurencyjności gospodarczej; uważa, że europejski semestr powinien również obejmować sprawozdania w sprawie efektywności energetycznej oraz połączeń międzysystemowych, sporządzane w oparciu o cele ustanowione na szczeblu UE;

55.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, rządom państw członkowskich, parlamentom narodowym oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu.

• [1]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 12.
• [2]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 41.
• [3]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 8.
• [4]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 33.
• [5]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25.
• [6]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 1.
• [7]  Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 11.
• [8]  Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1.
• [9]  Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0238.

OPINIA MNIEJSZOŚCI

zgodnie z art. 52a ust. 4 Regulaminu

Miguel Viegas, Fabio De Masi, Paloma López Bermejo, Miguel Urbán Crespo, Marisa Matias, Rina Ronja Kari, Matt Carthy

Sprawozdanie opowiada się za reformami strukturalnymi i drugorzędną rolą państwa oraz broni paktu stabilności i paktu fiskalnego. Według sprawozdania to pogłębienie refom neoliberalnych i finansjalizacja, w tym za pośrednictwem unii rynków kapitałowych, stanowią rozwiązanie problemu stagnacji gospodarczej w UE, a nie zwiększenie wydatków publicznych i wzrost płac oraz ochrona socjalna, zniszczona w wyniku środków oszczędnościowych. Ponadto wyrażono w nim zaniepokojenie decyzją, by nie nakładać sankcji na Portugalię i Hiszpanię.

Sprawozdanie zaprzecza rzeczywistości: euro i ramy zarządzania gospodarczego były nieskuteczne w radzeniu sobie z kryzysem finansowym, gospodarczym i społecznym, który dręczy UE od prawie dekady, lecz także były zań odpowiedzialne i za jego nasilenie się. Euro i ramy zarządzania gospodarczego posłużyły za narzędzia do narzucenia programu neoliberalnego: prywatyzacji i deregulacji, reform strukturalnych, osłabienia praw społecznych i pracowniczych, cięć dochodów z pracy i na publiczną opiekę społeczną.

Euro i ramy zarządzania gospodarczego doprowadziły do pogłębienia różnic między państwami członkowskimi i zwiększenia nierówności dochodów, a tym samym do mniejszej spójności terytorialnej, społecznej i gospodarczej.

W związku z powyższym domagamy się uchylenia:

·paktu fiskalnego,

·traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu,

·europejskiego semestru.

OPINIA Komisji Budżetowej (*) (25.1.2017)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na 2017 r.
(2016/2306(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Jean-Paul Denanot

(*)  Zaangażowana komisja – art. 54 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  uważa, że budżet UE może wnosić wartość dodaną do inwestycji i reform strukturalnych w państwach członkowskich, jeżeli zastosowana zostanie większa synergia między dotychczasowymi instrumentami oraz nastąpi powiązanie z budżetami państw członkowskich; w związku z tym uważa, że roczna analiza wzrostu gospodarczego, jako ważny dokument polityczny zawierający podstawy krajowych programów reform, zalecenia dla poszczególnych krajów i plany wdrożenia, powinna służyć państwom członkowskim za przewodnik podczas przygotowywania budżetów krajowych, tak aby wprowadzać wspólne rozwiązania widoczne w budżetach krajowych i powiązane z budżetem UE;

2.  zgadza się, że mechanizmy stabilności mają podstawowe znaczenie i przypomina, że wdrażanie i przestrzeganie kryteriów ustanowionych w pakcie stabilności i wzrostu powinno być priorytetem państw członkowskich; z zadowoleniem przyjmuje pełne korzystanie z istniejących klauzul elastyczności w celu wspierania szerzej zakrojonych inwestycji i reform strukturalnych oraz radzenia sobie z zagrożeniami dla bezpieczeństwa i z napływem uchodźców;

3.  przypomina, że najwyższym priorytetem wszystkich państw członkowskich powinna być poprawa systemów poboru VAT i należności celnych; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie ustalenia unijnej czarnej listy rajów podatkowych, która powinna być egzekwowana za pomocą sankcji karnych w celu poradzenia sobie z przedsiębiorstwami wielonarodowymi, które uchylają się od opodatkowania; z zadowoleniem przyjmuje wnioski Komisji w sprawie utworzenia wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych, która powinna spowodować nasilenie działalności transgranicznej oraz zmniejszyć uchylanie się od opodatkowania i agresywne planowanie podatkowe; przypomina o potrzebie wprowadzenia reformy systemu zasobów własnych, co może zaowocować prawdziwą reformą finansowania UE bez konieczności zwiększania obciążenia podatkowego obywateli;

4.  uważa, że wzrost gospodarczy jest nadal niewystarczający do stworzenia miejsc pracy, których UE pilnie potrzebuje, zwłaszcza dla młodzieży, oraz że konieczne jest zachęcanie do większych inwestycji publicznych i prywatnych w infrastrukturę oraz kształcenie i szkolenie, a także w MŚP oraz promowanie działań, które służą opanowaniu bezrobocia, takich jak gwarancja dla młodzieży; z zadowoleniem przyjmuje dalsze wsparcie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w postaci dodatkowych 500 mln EUR przeznaczonych na szczególną alokację na tę inicjatywę, oprócz 1 mld EUR z Europejskiego Funduszu Społecznego na okres 2017–2020, co umożliwi państwom członkowskim kwalifikującym się do otrzymania finansowania w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych inwestowanie większych środków z EFS w działania na rzecz zatrudnienia młodzieży;

5.  z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie przedłużenia i rozszerzenia Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) pod względem długości obowiązywania i zdolności finansowej; podkreśla, że zasilenie EFIS jest konieczne, aby przywrócić długoterminowy trwały poziom inwestycji, przynosić konkretne rezultaty w przyszłości i dać promotorom projektów pewność, że po zakończeniu początkowego okresu inwestycyjnego nadal będą w stanie przygotowywać projekty; oczekuje dalszych usprawnień w dziedzinie dodatkowości, zasięgu geograficznego i sektorowego oraz przejrzystości; podkreśla potencjał synergii między EFIS i europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, zwłaszcza pod względem ich wkładu w spójność terytorialną; wzywa instytucje europejskie i krajowe do większego angażowania władz regionalnych i lokalnych, aby zapobiegać niskiej zdolności w zakresie opracowywania projektów i zdolności kredytowej w niektórych państwach członkowskich;

6.  przypomina, że inwestowanie i stymulowanie inwestycji w innowacje i ICT powinno być podstawową strategią polityki gospodarczej na szczeblu UE, aby wygenerować trwały wzrost gospodarczy;

7.  uważa, że odpowiedzialność systemu bankowego musi wzrosnąć, aby zapewnić zarówno długoterminowe inwestycje, jak i stabilność rynków finansowych;

8.  podkreśla znaczenie sprawiedliwej i spójnej polityki inwestycyjnej UE, zdolnej generować wzrost w UE, ale także ułatwiać niwelowanie występujących obecnie różnic między państwami członkowskimi;

9.  jest przekonany, że MŚP i przedsiębiorstwa typu start-up mają kluczowe znaczenie dla przyszłego rozwoju gospodarki UE i przypomina o konieczności zwiększenia inwestycji oraz kształtowania polityki fiskalnej, która stymuluje ich rozwój;

10.  jest przekonany, że polityka monetarna – o ile zdecydowanie wspiera ją właściwa polityka budżetowa – może ożywić rozwój gospodarczy, trwały wzrost i tworzenie miejsc pracy;

11.  uważa, że istnienie różnic w rozwoju sytuacji demograficznej w poszczególnych państwach członkowskich powinno uświadomić państwom członkowskim konieczność perspektywicznego spojrzenia na deficyt publiczny;

12.  przypomina, że korzystanie z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych podlega warunkom makroekonomicznym; mając na uwadze związek między dobrym zarządzaniem gospodarczym i zdolnością absorpcyjną, wzywa Komisję, aby przez przedłużenie okresu konsolidacji fiskalnej, w którym europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne są używane jako środek wspomagający wprowadzanie reform strukturalnych i osiąganie wzrostu inwestycji, zachęcała do korzystania z tych funduszy w celu wdrażania zaleceń dla poszczególnych krajów;

13.  podkreśla, że w porównaniu z innymi dużymi rynkami, jak rynek USA, UE stosuje surowe zasady fiskalne, posiada niespójne ustawodawstwo w różnych państwach członkowskich i dużą liczbę różnych ograniczeń, które blokują postęp, innowacyjne rozwiązania i wzrost; wzywa w związku z tym Komisję do przeprowadzenia – przed przedstawieniem rocznej analizy wzrostu gospodarczego – bardziej szczegółowej dyskusji z państwami członkowskimi na temat wspólnych działań i przepisów, które należy wprowadzić na szczeblu UE, aby wspierać wymianę wiedzy, doświadczeń, technologii, innowacji oraz rozwój i szybki wzrost przedsiębiorstw typu start-up.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	25.1.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	27 2 3
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Nedzhmi Ali, Jean Arthuis, Reimer Böge, Lefteris Christoforou, Gérard Deprez, Manuel dos Santos, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazabal Rubial, Jens Geier, Esteban González Pons, Ingeborg Gräßle, Iris Hoffmann, Monika Hohlmeier, Zbigniew Kuźmiuk, Vladimír Maňka, Victor Negrescu, Jan Olbrycht, Urmas Paet, Paul Rübig, Petri Sarvamaa, Patricija Šulin, Eleftherios Synadinos, Indrek Tarand, Isabelle Thomas, Inese Vaidere, Daniele Viotti, Tiemo Wölken
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Jean-Paul Denanot, Ivana Maletić, Marco Valli
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Paul Brannen, Ulrike Lunacek

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (25.1.2017)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2017
(2016/2306(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Nuno Melo

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla, że debata na temat europejskiego semestru ma szczególne znaczenie w związku z potrzebą znalezienia nowego modelu rozwoju reform strukturalnych i selektywnych inwestycji w obszary strategiczne, który zmierzałby w kierunku modelu gospodarczego łączącego rozwój przemysłowy ze zrównoważeniem środowiskowym; w związku z tym ponownie podkreśla, że wymiar środowiskowy, podobnie jak wymiar gospodarczy i społeczny, powinien odgrywać istotną rolę w procedurze europejskiego semestru;

2.  ubolewa, że ożywienie gospodarcze w UE jest nadal powolne i niepewne, co uwypukla potrzebę zwiększenia tempa reform strukturalnych, zachęcania do inwestycji i zwiększenia konkurencyjności gospodarki;

3.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że roczna analiza wzrostu gospodarczego na 2017 r. wyraźnie wymienia gospodarkę o obiegu zamkniętym jako jeden z ogólnych priorytetów gospodarczych UE;

4.  podkreśla, że zmiana klimatu jest niewątpliwie bardzo poważnym globalnym wyzwaniem oraz że pilne działania powinny pozostać priorytetem UE; podkreśla w związku z tym wagę porozumienia paryskiego zawartego w grudniu 2015 r. na COP21 jako globalnego przełomu w mobilizowaniu wysiłków zbiorowych na rzecz transformacji w społeczność niskoemisyjną i odporną na zmianę klimatu; stwierdza, że porozumienie określa jakościowy cel długoterminowego zmniejszenia emisji zgodny z celem utrzymania globalnego wzrostu temperatury wyraźnie poniżej 2°C przy jednoczesnym kontynuowaniu wysiłków na rzecz zahamowania jej wzrostu do 1,5°C; wzywa zatem Komisję, by w zaleceniach dla poszczególnych krajów uwzględniła konieczność inwestowania przez państwa członkowskie w projekty związane z energią niskoemisyjną, tak aby wspomagać osiąganie celów porozumienia paryskiego; zaznacza, że skuteczne przejście do społeczeństwa niskoemisyjnego wymaga znacznych inwestycji w obszarach strategicznych, takich jak energia, gospodarowanie odpadami, transport i budynki; wzywa, by w tym kontekście przewidziano stosowne środki na zrównoważone inwestycje w ramach przyszłego rozporządzenia w sprawie „EFIS 2”;

5.  wzywa Komisję, aby wykorzystała europejski semestr jako narzędzie realizacji zobowiązań UE wynikających z programu działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, a w szczególności aby włączyła do tego procesu strategie i skuteczne środki dotyczące zmiany klimatu, zrównoważonej produkcji i konsumpcji, bezpieczeństwa żywnościowego oraz różnorodności biologicznej;

6.  przypomina, że zapewnienie trwałego wzrostu, ochrony klimatu i zatrudnienia w UE oznacza wykorzystywanie własnych zasobów w inteligentniejszy i bardziej zrównoważony sposób, opodatkowanie zanieczyszczania środowiska zamiast dochodów z pracy, położenie kresu dotacjom dla paliw kopalnych oraz zmniejszenie uzależnienia od przywozu surowców; uważa, że należy położyć nacisk na stosowanie hierarchii postępowania z odpadami, przede wszystkim po to, aby wspierać wdrażanie środków zapobiegawczych, częstszy recykling i ponowne użycie produktów; stwierdza, że ocenia się iż gospodarka o obiegu zamkniętym mogłaby przynieść przedsiębiorstwom w UE oszczędności rzędu 600 mld EUR rocznie; przypomina zatem o swym apelu o włączenie zasad gospodarki o obiegu zamkniętym do europejskiego semestru, aby przyspieszyć przejście UE na gospodarkę o obiegu zamkniętym oraz o główny wskaźnik oszczędnego gospodarowania zasobami i bezpieczeństwo dostaw podstawowych surowców; podkreśla potrzebę zwiększenia inwestycji w sprawdzone technologie ekologiczne, aby osiągnąć cele strategii „Europa 2020” dotyczące zrównoważonego wzrostu gospodarczego oraz cele związane z klimatem i energią na rok 2030;

7.  podkreśla znaczenie stałych reform prawodawstwa w dziedzinie gospodarki odpadami dla dokonywania postępów w przechodzeniu UE na model gospodarki o obiegu zamkniętym;

8.  podkreśla, że lepsze i bardziej efektywne wykorzystanie zasobów, zmniejszenie zależności od zagranicznych dostaw energii oraz wprowadzenie zrównoważonej produkcji oparte na lepszych wymaganiach projektowych dla produktów i bardziej zrównoważonych modelach konsumpcji oznacza wspieranie przedsiębiorczości i tworzenia miejsc pracy, efektywną realizację unijnych i międzynarodowych celów w zakresie środowiska i dywersyfikację źródeł dochodów, w kontekście odpowiedzialności fiskalnej i konkurencyjności gospodarczej; uważa, że europejski semestr powinien również obejmować sprawozdania w sprawie efektywności energetycznej oraz połączeń międzysystemowych, sporządzane w oparciu o cele ustanowione na szczeblu UE;

9.  zaznacza, że według badania Komisji z 2012 r. pełne wdrożenie wszystkich unijnych przepisów dotyczących odpadów zapewniłoby Unii oszczędności rzędu 72 mld EUR rocznie, a obroty w sektorze gospodarowania odpadami i recyklingu wzrosłyby o 42 mld EUR, co doprowadziłoby do stworzenia 400 tys. nowych miejsc pracy do 2020 r.; przypomina, że ograniczanie ilości odpadów i przestrzeganie przepisów w tym zakresie należy uznawać za najwyższy priorytet;

10.  podkreśla, że państwa członkowskie muszą zreformować swoje systemy podatkowe, tak aby wspierać wzrost i sprawiedliwe zasady prowadzenia działalności gospodarczej; podkreśla w związku z tym rolę podatków środowiskowych, ekologicznej reformy podatkowej i programów przesunięcia podatków jako kluczowych czynników umożliwiających przejście do zielonej gospodarki, ponieważ mogą one pobudzać ekoinnowacje zapewniające dobrobyt i miejsca pracy, a także przyczynić się do poprawy stanu środowiska oraz zmniejszenia zużycia energii i zasobów;

11.  wzywa Komisję, aby uwzględniła cele zrównoważonego rozwoju w procesie europejskiego semestru;

12.  zwraca uwagę na potrzebę wprowadzenia bardziej kompleksowego zestawu wskaźników w celu oceny środków wprowadzanych przez państwa członkowskie pod kątem ich wkładu w osiągnięcie celów przyjętych w ramach europejskiego semestru na mocy programu działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, a zwłaszcza celu zmniejszenia o połowę marnotrawstwa żywności do roku 2030; podkreśla, że cele zrównoważonego rozwoju należy odpowiednio wprowadzić do głównego nurtu polityk wewnętrznych i zewnętrznych Unii;

13.  przypomina, że w całej UE można zauważyć tendencję do wzrostu liczby miejsc pracy w ekoprzemyśle; podkreśla, że dalsza redukcja zużycia energii i zasobów może doprowadzić do wzrostu liczby miejsc pracy, zwłaszcza w sektorach izolacji, technologii pomp cieplnych, pojazdów o napędzie elektrycznym i oszczędzających wodę technologii nawadniania w rolnictwie, a także w sektorach recyklingu i sektorach zależnych od surowców;

14.  z zadowoleniem przyjmuje decyzję Komisji o powołaniu grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonych finansów; podkreśla, że reformy prowadzące do osiągnięcia zrównoważonych finansów są konieczne do wspierania inwestycji w czyste technologie i ich rozwijania, do zapewnienia, by system finansowy mógł w zrównoważony sposób długoterminowo finansować wzrost, a także do przyczyniania się do budowy niskoemisyjnej, odpornej na zmianę klimatu gospodarki o obiegu zamkniętym, zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 14 września 2016 r. pt. „Unia rynków kapitałowych – przyspieszenie reformy”;

15.  zauważa, że szereg projektów zatwierdzonych do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) dotyczy infrastruktury i innowacji w sektorach środowiska i zdrowia; podkreśla jednak potrzebę zwiększenia dostępności zielonych funduszy za pośrednictwem EFIS;

16.  podkreśla, że skuteczne inwestycje w zdrowie i edukację, w tym w promocję zdrowia i profilaktykę chorób, są zasadniczym warunkiem zapewnienia obywatelom równego dostępu do usług opieki zdrowotnej, stabilności, równowagi, dobrobytu gospodarczego i sprzyjania wzrostowi oraz przynoszą pozytywne rezultaty pod względem produktywności, podaży pracy, kapitału ludzkiego i wydatków publicznych; przypomina, że wydatki na opiekę zdrowotną stanowią inwestycję w poprawę zdrowia, bezpieczeństwa, produktywności i konkurencyjności społeczeństw; podkreśla znaczenie zrównoważonego charakteru sektora opieki zdrowotnej, który odgrywa ważną rolę w gospodarce, ponieważ stanowi 8 % całkowitej europejskiej siły roboczej oraz wytwarza 10 % PKB UE;

17.  podkreśla potrzebę stworzenia zrównoważonego systemu dzielenia się wiedzą w dziedzinie oceny technologii medycznych oraz uważa, że celem tej oceny jest rozwiązywanie problemów związanych z właściwościami technologii medycznych, takimi jak bezpieczeństwo, skuteczność, wydajność, stosowalność, wskazania, koszty, opłacalność oraz społeczne, etyczne i gospodarcze konsekwencje ich stosowania;

18.  ponownie zaleca, aby zasady gospodarki o obiegu zamkniętym były włączane do zaleceń dla poszczególnych krajów;

19.  podkreśla znaczenie uporządkowanego systematycznego dialogu na szczeblu krajowym dla zwiększenia poziomu odpowiedzialności za realizację zaleceń dla poszczególnych krajów przez wszystkie zaangażowane strony w systemie opieki zdrowotnej; zwraca uwagę na potrzebę bardziej kompleksowej oceny wyników systemów opieki zdrowotnej na szczeblu UE; zachęca państwa członkowskie do wykorzystywania informacji zdobytych w ramach kształtowania swojej polityki i do dzielenia się najlepszymi praktykami w celu zmniejszenia różnic i nierówności w zakresie zdrowia występujących w państwach członkowskich i między nimi;

20.  zwraca uwagę na potrzebę bardziej kompleksowej oceny systemów opieki zdrowotnej w ramach europejskiego semestru, uwzględniającej nie tylko wymiar budżetowy, lecz także dostęp, skuteczność i jakość unijnego sektora opieki zdrowotnej;

21.  podkreśla, że należy odpowiednio uwzględnić koszty związane z opieką zdrowotną ponoszone przez państwa członkowskie w wyniku nagłych sytuacji, które mogą wywierać dodatkową presję na systemy opieki zdrowotnej, takie jak napływ imigrantów i uchodźców, którzy przybywają do UE w stanie wymagającym niezwłocznej interwencji medycznej, oraz że konieczna w takich sytuacjach pomoc medyczna ma zasadnicze znaczenie, zarówno z puntu widzenia poszanowania praw człowieka, jak i ograniczania ryzyka w celu ochrony obywateli UE przed możliwym narażeniem na choroby występujące endemicznie w krajach pochodzenia migrantów, a ponadto że związane z tym obciążenie kosztami należy zatem odpowiednio uwzględnić w ocenie budżetów państw członkowskich.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	24.1.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	52 5 8
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Marco Affronte, Margrete Auken, Pilar Ayuso, Zoltán Balczó, Catherine Bearder, Ivo Belet, Simona Bonafè, Biljana Borzan, Paul Brannen, Nessa Childers, Birgit Collin-Langen, Mireille D’Ornano, Miriam Dalli, Seb Dance, Angélique Delahaye, Mark Demesmaeker, Stefan Eck, José Inácio Faria, Francesc Gambús, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Jens Gieseke, Julie Girling, Sylvie Goddyn, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Jytte Guteland, Anneli Jäätteenmäki, Jean-François Jalkh, Benedek Jávor, Josu Juaristi Abaunz, Karin Kadenbach, Kateřina Konečná, Urszula Krupa, Giovanni La Via, Peter Liese, Norbert Lins, Valentinas Mazuronis, Susanne Melior, Massimo Paolucci, Piernicola Pedicini, Julia Reid, Frédérique Ries, Michèle Rivasi, Daciana Octavia Sârbu, Annie Schreijer-Pierik, Davor Škrlec, Claudiu Ciprian Tănăsescu, Ivica Tolić, Estefanía Torres Martínez, Nils Torvalds, Adina-Ioana Vălean, Jadwiga Wiśniewska, Damiano Zoffoli
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Renata Briano, Herbert Dorfmann, James Nicholson, Stanislav Polčák, Gabriele Preuß, Tiemo Wölken
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Xabier Benito Ziluaga, Richard Corbett, Sander Loones, Kosma Złotowski

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (25.1.2017)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

Europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2017
(2016/2306(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Krzysztof Hetman

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  przyjmuje z zadowoleniem przedstawioną przez Komisję roczną analizę wzrostu gospodarczego na 2017 r., która stanowi ważny element procesu ożywienia w Europie opartego na strategii inwestycyjnej, reformach strukturalnych, tworzeniu miejsc pracy i odpowiedzialnych finansach publicznych, zmierzających do dalszego promowania wyższego wzrostu gospodarczego, umocnienia ożywienia gospodarczego w Europie oraz osiągnięcia pozytywnej konwergencji społeczno-gospodarczej;

2.  jest zaniepokojony, że nadal istnieją dowody wskazujące na nierównowagę makroekonomiczną i ograniczoną konwergencję, zwłaszcza w strefie euro;

3.  jest zaniepokojony niedostateczną realizacją zaleceń dla poszczególnych krajów w ramach ożywienia gospodarczego w Europie, jak również znaczną luką inwestycyjną w UE, która zagraża potencjałowi wzrostu gospodarczego w UE w dłuższej perspektywie; wzywa państwa członkowskie do podjęcia zdecydowanych zobowiązań do wdrażania reform strukturalnych i ograniczenia własnego wskaźnika zadłużenia i deficytu budżetowego w celu wspierania wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy; uważa, że państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu ponosić główną odpowiedzialność za wdrażanie zaleceń dla poszczególnych krajów oraz decydowanie o najlepszych sposobach tego wdrażania; podkreśla rolę władz lokalnych i regionalnych oraz innych zainteresowanych podmiotów, a także samych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych (EFSI) we wspieraniu tych reform strukturalnych, tworzenia miejsc pracy i inwestycji; zwraca się do Komisji, aby rozważyła w stosownych przypadkach zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych w europejski semestr;

4.  apeluje o politykę europejskiego semestru zmierzającą do pobudzenia popytu krajowego w celu uodpornienia gospodarki europejskiej w kontekście pogarszającej się światowej prognozy gospodarczej i spowolnienia popytu globalnego;

5.  uznaje cel Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), który ma służyć wspieraniu projektów inwestycyjnych wysokiego ryzyka w celu wzmacniania potencjału wzrostu gospodarczego w oparciu o wysokiej jakości miejsca pracy i wydajność; wyraża jednak zaniepokojenie z powodu ogromnych dysproporcji w wykorzystaniu Funduszu pomiędzy UE-15 (91 % finansowania) a UE-13 (9 % finansowania); przyjmuje do wiadomości propozycję Komisji zmierzającą do zwiększenia synergii i komplementarności między EFIS a EFSI, a także zapewnienia bardziej ukierunkowanej lokalnej pomocy technicznej, w celu zniwelowania rozbieżności na jednolitym rynku przez umożliwienie wszystkim regionom rozwoju ich potencjału oraz w celu poprawy zasięgu geograficznego EFIS w całej UE; apeluje do EBI i Komisji o zadbanie, aby podział środków był oparty na roztropnej analizie finansowej ze sprawiedliwą oceną wniosków na podstawie ich wartości; podkreśla jednak, że nadal brakuje dowodów dotyczących oddziaływania wkładu EFIS na wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy; w związku z tym podkreśla, że EFIS muszą mieć charakter dodatkowy względem EFSI i nie powinny w żadnym wypadku podważać roli polityki spójności jako głównej polityki inwestycyjnej Unii Europejskiej, która zbliża UE do obywateli; apeluje do Komisji o zaproponowanie dalszych działań zmierzających do zmniejszenia i lepszego zrównoważenia wspomnianej rozbieżności;

6.  podziela pogląd Komisji, że centrum doradztwa inwestycyjnego musi zostać rozbudowane, tak aby było zdolne do pracy w skali bardziej lokalnej i regionalnej oraz do lepszej współpracy z krajowymi bankami prorozwojowymi, a także aby było użytecznym narzędziem pomocy dla projektodawców w opracowywaniu lepszych projektów, szczególnie w przypadku regionów lub sektorów, w których potrzebna jest dodatkowa popularyzacja i zdolność techniczna; zwraca się do Komisji o promocję lepszego wykorzystywania EFIS przez władze lokalne i regionalne w całej UE, szczególnie przez platformy inwestycyjne; w tym celu zachęca Komisję do pomocy przez rozpowszechnianie informacji i do podjęcia kwestii obecnego braku zdolności administracyjnej i instytucjonalnej na szczeblu niższym niż krajowy; apeluje do Komisji i państw członkowskich o wykorzystywanie całego potencjału EFIS i EFSI zgodnie ze strategią „Europa 2020” w celu zmniejszenia luki inwestycyjnej w UE;

7.  podkreśla, że w kontekście europejskiego semestru i starań na rzecz uproszczenia polityki spójności, takich jak działania grupy roboczej ds. lepszego wdrażania, państwa członkowskie muszą przyspieszyć działania, by wdrożyć konieczne reformy strukturalne i wszelkie inne środki wspierające to wdrażanie, w tym budowanie zdolności instytucjonalnej, w celu pobudzenia wzrostu i tworzenia miejsc pracy oraz usunięcia przeszkód napotykanych przez beneficjentów polityki spójności; podkreśla jednak potrzebę koordynacji priorytetów UE oraz potrzeb krajowych, regionalnych i lokalnych; podkreśla znaczenie uwarunkowań ex-ante dla poprawy budowania zdolności w państwach członkowskich; podkreśla potrzebę wzmożonego komunikowania osiągniętych wyników obywatelom europejskim, tak aby bardziej wyeksponować europejską wartość dodaną;

8.  podkreśla potrzebę szybszego wdrażania EFSI w okresie programowania finansowego 2014–2020; przyjmując do wiadomości, że państwa członkowskie powinny być nadal odpowiedzialne za wskazywanie programów, uważa, że w ślad za analizą niedociągnięć w realizacji powinny iść dostosowane zalecenia, które należy włączyć do procesu formułowania zaleceń dla poszczególnych krajów; apeluje do Komisji o zaangażowanie się w bliski dialog z państwami członkowskimi w celu określenia takich środków;

9.  podkreśla, że w celu lepszego reagowania na wyzwania gospodarcze i pobudzania wzrostu gospodarczego należy zapewnić państwom członkowskim większą elastyczność we wdrażaniu, ilekroć korzystają one z klauzul dotyczących inwestycji; podziela w tym kontekście pogląd Trybunału Obrachunkowego, że zamówienia publiczne, które od lat stanowią problem, wymagają uwagi również na szczeblu Komisji, przy czym Komisja powinna występować w charakterze rzecznika usprawnień w tej dziedzinie;

10.  przyjmuje z zadowoleniem fakt, że wniosek Komisji dotyczący zawieszenia części EFSI dla Hiszpanii i Portugalii został zawieszony w obliczu konstruktywnej krytyki ze strony Parlamentu, która jednoznacznie wykazała, że wniosek ten jest zbędny, i w oparciu o ocenę Komisji, która twierdzi, że oba kraje czynią postępy w kierunku osiągnięcia celów zmniejszenia deficytu; podziela pogląd Komisji, że w strefie euro wymagane jest przyjęcie bardziej kolektywnego podejścia, które uwzględnia różnice w sytuacji budżetowej między państwami członkowskimi; przypomina w związku z tym o roli Komisji jako strażnika traktatów; oczekuje ponadto od Komisji sprawozdania na temat stosowania art. 23 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, spodziewanego w 2017 r., w którym zostanie uwzględniona opinia Parlamentu wyrażona podczas zorganizowanego dialogu z 2016 r.;

11.  z zadowoleniem przyjmuje deklarację Komisji dotyczącą znaczenia inwestycji w wiedzę, innowacje, kształcenie i ICT jako czynniki stymulujące wzrost; opowiada się za przyjęciem polityki, która umożliwi każdemu obywatelowi europejskiemu podstawowy dostęp do łączności;

12.  uważa, że plan inwestycyjny dla Europy osiągnie swoje cele dopiero dzięki zwiększeniu zaangażowania MŚP, władz lokalnych i innych podmiotów na szczeblu najbliższym obywatelowi; apeluje do EBI i Komisji o zadbanie, by te zainteresowane strony były w stanie pomyślnie planować i prowadzić wnioski o finansowanie projektów, otrzymywały odpowiednie wsparcie i nie były narażone na niepotrzebne obciążenia regulacyjne; w szczególności zwraca uwagę na możliwość korzystnego wpływu rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność na zapewnienie, by opinie wszystkich podmiotów lokalnych zostały wysłuchane;

13.  z zadowoleniem przyjmuje wsparcie dla MŚP za pośrednictwem segmentu MŚP w EFIS i inicjatywy dotyczącej MŚP; jest zbudowany trwającym ożywieniem gospodarczym w sektorze MŚP od czasu kryzysu finansowego w 2008 r.; apeluje do Komisji o współpracę z państwami członkowskimi, aby zapewnić podejmowanie działań w problematycznych obszarach, takich jak małe tempo wzrostu liczby zatrudnionych przez MŚP i zastój w sektorach produkcji, budownictwa i handlu detalicznego;

14.  uważa, że dostęp do finansowania pozostaje głównym wyzwaniem dla rozwijających się MŚP; zwraca uwagę, że sektor bankowości komercyjnej, regulowany przede wszystkim przez państwa członkowskie, pozostaje dla większości MŚP głównym źródłem finansowania; zwraca więc uwagę, że to państwa członkowskie nadal będą głównymi podmiotami w procesie ożywienia gospodarczego w sektorze MŚP i że Komisja powinna zadbać o to, by jej działania odegrały skuteczną rolę pomocniczą.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	24.1.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	31 6 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Pascal Arimont, Franc Bogovič, Victor Boştinaru, Andrea Cozzolino, Rosa D’Amato, Tamás Deutsch, Iratxe García Pérez, Michela Giuffrida, Ivan Jakovčić, Constanze Krehl, Sławomir Kłosowski, Andrew Lewer, Louis-Joseph Manscour, Martina Michels, Jens Nilsson, Andrey Novakov, Younous Omarjee, Konstantinos Papadakis, Mirosław Piotrowski, Stanislav Polčák, Liliana Rodrigues, Fernando Ruas, Monika Smolková, Maria Spyraki, Ruža Tomašić, Ramón Luis Valcárcel Siso, Monika Vana, Matthijs van Miltenburg, Lambert van Nistelrooij, Derek Vaughan
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Petras Auštrevičius, Ivana Maletić, Dimitrios Papadimoulis, Maurice Ponga, Laurenţiu Rebega, Bronis Ropė, Iuliu Winkler

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia	13.2.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	34 13 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Gerolf Annemans, Burkhard Balz, Hugues Bayet, Pervenche Berès, Udo Bullmann, Jonás Fernández, Neena Gill CBE, Roberto Gualtieri, Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Danuta Maria Hübner, Cătălin Sorin Ivan, Georgios Kyrtsos, Alain Lamassoure, Philippe Lamberts, Olle Ludvigsson, Ivana Maletić, Marisa Matias, Gabriel Mato, Bernard Monot, Luigi Morgano, Stanisław Ożóg, Pirkko Ruohonen-Lerner, Molly Scott Cato, Pedro Silva Pereira, Theodor Dumitru Stolojan, Kay Swinburne, Paul Tang, Michael Theurer, Marco Valli, Tom Vandenkendelaere, Cora van Nieuwenhuizen, Miguel Viegas, Jakob von Weizsäcker, Sotirios Zarianopoulos
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Bas Eickhout, Doru-Claudian Frunzulică, Thomas Mann, Siegfried Mureşan, Maria João Rodrigues, Renato Soru, Romana Tomc, Lieve Wierinck, Roberts Zīle
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Klaus Buchner, Ingeborg Gräßle, Monica Macovei, Petri Sarvamaa

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO

34	+
ALDE	Michael Theurer, Lieve Wierinck, Cora van Nieuwenhuizen
ECR	Monica Macovei
NI	Renato Soru
PPE	Burkhard Balz, Ingeborg Gräßle, Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Danuta Maria Hübner, Georgios Kyrtsos, Alain Lamassoure, Ivana Maletić, Thomas Mann, Gabriel Mato, Siegfried Mureşan, Petri Sarvamaa, Theodor Dumitru Stolojan, Romana Tomc, Tom Vandenkendelaere
S&D	Hugues Bayet, Pervenche Berès, Udo Bullmann, Jonás Fernández, Doru-Claudian Frunzulică, Neena Gill CBE, Roberto Gualtieri, Cătălin Sorin Ivan, Olle Ludvigsson, Luigi Morgano, Maria João Rodrigues, Pedro Silva Pereira, Paul Tang, Jakob von Weizsäcker

13	-
ECR	Stanisław Ożóg, Pirkko Ruohonen-Lerner, Kay Swinburne
EFDD	Marco Valli
ENF	Gerolf Annemans, Bernard Monot
GUE/NGL	Marisa Matias, Miguel Viegas
NI	Sotirios Zarianopoulos
Verts/ALE	Klaus Buchner, Bas Eickhout, Philippe Lamberts, Molly Scott Cato

1	0
ECR	Roberts Zīle

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymali się