SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Luksemburg i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę

22.11.2017 - (COM(2017)0357 – C8-0233/2017 – 2017/0148(NLE)) - *

Komisja Prawna
Sprawozdawca: Angel Dzhambazki

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Luksemburg i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę

(COM(2017)0357 – C8-0233/2017 – 2017/0148(NLE))

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2017)0357),

–  uwzględniając art. 38 akapit czwarty Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę,

–  uwzględniając art. 81 ust. 3 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0233/2017),

–  uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości[1] w sprawie wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii Europejskiej w odniesieniu do kwestii wyrażenia zgody na przystąpienie państwa trzeciego do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę,

–  uwzględniając art. 78c i art. 108 ust. 8 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0361/2017),

1.  zatwierdza upoważnienie Luksemburga i Rumunii do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Stałemu Biuru Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego.

• [1]  Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303.

UZASADNIENIE

Konwencja haska z dnia 25 października 1980 r. dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę jest instrumentem o szczególnym znaczeniu. Ratyfikowały ją wszystkie państwa członkowskie UE.

Konwencja ta wprowadza system współpracy umawiających się państw przy rozstrzyganiu spraw dotyczących uprowadzenia dziecka za granicę.

W wielu przypadkach takie problemy pojawiają się, gdy dochodzi do rozpadu związku. Jeżeli matka lub ojciec pochodzą z różnych państw, istnieje pokusa wykorzystania braku współpracy między tymi państwami w celu uzyskania opieki nad dzieckiem. W prasie ukazuje się wiele doniesień o przypadkach uprowadzenia dziecka za granicę w następstwie separacji lub rozwodu.

Największym problemem w takich przypadkach jest podejście systemów prawnych w poszczególnych państwach uwzględniające wyłącznie perspektywę krajową. Często zdarza się, że sądy obu zainteresowanych państw stwierdzają swoją właściwość i każdy z sądów przyznaje opiekę nad dzieckiem rodzicowi posiadającemu obywatelstwo państwa, w którym znajduje się sąd.

Celem omawianej konwencji jest zaradzenie tego typu sytuacjom na szczeblu międzynarodowym poprzez ustalenie, że właściwe są sądy i przepisy prawne państwa, w którym zamieszkuje dziecko. Konwencja wprowadza również system gwarantujący niezwłoczny powrót uprowadzonego dziecka.

Unia Europejska posiada obecnie wyłączną kompetencję zewnętrzną w tym zakresie, potwierdzoną w opinii Trybunału Sprawiedliwości 1/13. Państwa członkowskie nie działają już zatem we własnym imieniu. Problemem jest to, że konwencja nie przewiduje niezależnych działań prowadzonych przez organizacje międzynarodowe.

Gruzja złożyła dokument przystąpienia do konwencji z 1980 r. w dniu 24 lipca 1997 r. Konwencja weszła w życie w Gruzji z dniem 1 października 1997 r. Konwencja z 1980 r. obowiązuje już między Gruzją a 25 państwami członkowskimi UE. Jedynie Luksemburg, Dania i Rumunia nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Gruzji do tej konwencji.

Republika Południowej Afryki złożyła dokument przystąpienia do konwencji z 1980 r. w dniu 8 lipca 1997 r. Konwencja weszła w życie w Republice Południowej Afryki z dniem 1 października 1997 r. Konwencja z 1980 r. obowiązuje już między Republiką Południowej Afryki a 26 państwami członkowskimi UE. Jedynie Luksemburg i Rumunia nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Republiki Południowej Afryki do tej konwencji.

Z uwagi na fakt, że kwestia uprowadzenia dziecka za granicę jest objęta wyłączną kompetencją zewnętrzną Unii Europejskiej, decyzję o ewentualnym wyrażeniu zgody na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki należy podjąć na poziomie UE w drodze decyzji Rady. Dlatego Luksemburg i Rumunia powinny złożyć oświadczenie o wyrażeniu zgody na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki w interesie Unii Europejskiej.

Wyrażenie zgody przez Luksemburg i Rumunię sprawiłoby, że konwencja z 1980 r. miałaby zastosowanie między Gruzją a wszystkimi państwami członkowskimi UE z wyjątkiem Danii. W przypadku Republiki Południowej Afryki konwencja z 1980 r. będzie mieć zastosowanie do wszystkich państw członkowskich UE.

Należy pozytywnie odnieść się do przystąpienia Gruzji i Republiki Południowej Afryki do konwencji. Sprawozdawca wyraża w tej kwestii pełne poparcie, gdyż dzieci należące do społeczności gruzińskiej i południowoafrykańskiej będą dzięki temu chronione przed uprowadzeniem.

Sprawozdawca proponuje zatem, aby Parlament zatwierdził wniosek bez poprawek, tak by dzieci znajdujące się w przedstawionej wyżej sytuacji podlegały ochronie w całej UE.

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł	Decyzja Rady upoważniająca Luksemburg i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę
Odsyłacze	COM(2017)0357 – C8-0233/2017 – 2017/0148(NLE)
Data skonsultowania się / zwrócenia się o wyrażenie zgody	25.7.2017
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	JURI 11.9.2017
Komisje wyznaczone do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	LIBE 11.9.2017
Opinia niewydana        Data decyzji	LIBE 11.7.2017
Sprawozdawcy        Data powołania	Angel Dzhambazki 20.7.2017
Data przyjęcia	21.11.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	23 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Max Andersson, Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Jean-Marie Cavada, Mady Delvaux, Rosa Estaràs Ferragut, Enrico Gasbarra, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Gilles Lebreton, António Marinho e Pinto, Jiří Maštálka, Emil Radev, Julia Reda, Evelyn Regner, Pavel Svoboda, József Szájer, Axel Voss, Francis Zammit Dimech, Tadeusz Zwiefka
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Isabella Adinolfi, Daniel Buda, Angelika Niebler, Tiemo Wölken
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	John Flack, Emma McClarkin
Data złożenia	23.11.2017

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

23	+
ALDE ECR EFDD ENF GUE/NGL PPE S&D VERTS/ALE	Jean-Marie Cavada, Antonio Marinho e Pinto John Flack, Emma McClarkin Joëlle Bergeron Marie-Christine Boutonnet, Gilles Lebreton Jiří Maštálka Daniel Buda, Rosa Estaràs Ferragut, Emil Radev, József Szájer, Axel Voss, Francis Zammit Dimech, Tadeusz Zwiefka Mady Delvaux, Enrico Gasbarra, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Evelyn Regner, Tiemo Wölken Max Andersson, Julia Reda

0	-

0	0

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się