Parlament Europejski,

–   uwzględniając Trybunał Specjalny dla Sierra Leone utworzony w wyniku porozumienia między ONZ a rządem Sierra Leone, zawartego na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1315 (2000) z dnia 14 sierpnia 2000 r., w celu ścigania "osób ponoszących największą odpowiedzialność za przypadki poważnego łamania międzynarodowego prawa humanitarnego i prawa Sierra Leone popełnianego na terytorium Sierra Leone od 30 listopada 1996 r.", szczególnie za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości,

–   uwzględniając budżet na dokończenie prac Trybunału Specjalnego dla Sierra Leone, zatwierdzony przez komitet zarządzający dla Trybunału Specjalnego w dniu 15 maja 2007 r.,

–   uwzględniając prawo międzynarodowe, w szczególności konwencje genewskie i protokół dodatkowy II dotyczący ochrony ofiar niemiędzynarodowych konfliktów zbrojnych dołączony do tychże konwencji, a także Kartę Narodów Zjednoczonych,

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje, zwłaszcza rezolucję z dnia 16 marca 2006 r. w sprawie bezkarności w Afryce, a w szczególności sprawa Hissène'a Habré(1), oraz rezolucję z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie Trybunału Specjalnego dla Sierra Leone: sprawa Charlesa Taylora(2),

–   uwzględniając umowę z Kotonu o partnerstwie między krajami Afryki, Karaibów Pacyfiku i Wspólnotą Europejską oraz jej państwami członkowskimi (umowa z Kotonu), a także zobowiązanie stron umowy z Kotonu do przyczyniania się do zachowania pokoju, bezpieczeństwa i stabilności, poszanowania praw człowieka, zasad demokratycznych i praworządności,

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 regulaminu,

A.   mając na uwadze, że walka z bezkarnością to jeden z kamieni węgielnych polityki praw człowieka Unii Europejskiej i że na społeczności międzynarodowej spoczywa odpowiedzialność za wspieranie tej polityki z myślą o skuteczności ustanowionych mechanizmów pociągania do odpowiedzialności,

B.   mając na uwadze, że w 2002 r. ONZ i rząd Sierra Leone wspólnie powołały Trybunał Specjalny dla Sierra Leone po brutalnej, trwającej ponad dziesięć lat wojnie domowej, a także mając na uwadze, że jego zadaniem jest ściganie osób ponoszących największą odpowiedzialność za potworności popełnione w Sierra Leone,

C.   mając na uwadze, że Trybunał Specjalny dla Sierra Leone ma poparcie społeczności międzynarodowej, a także mając na uwadze, że jego funkcjonowanie na miejscu zwiększa lokalne skutki jego działalności,

D.   mając na uwadze, że powołanie Trybunału Specjalnego dla Sierra Leone stanowi precedens w prawie międzynarodowym, ponieważ jest to pierwszy sąd oskarżający urzędującą głowę państwa afrykańskiego o zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, oraz że wydany w dniu 20 czerwca 2007 r. wyrok na trzech byłych przywódcach rebelianckiej Rady Rewolucyjnych Sił Zbrojnych (AFRC) był pierwszym orzeczeniem w sprawie wcielania do wojska i wykorzystywania dzieci-żołnierzy oraz w sprawie zmuszania do małżeństwa,

E.   mając na uwadze, że Trybunał Specjalny dla Sierra Leone odgrywa ważną rolę dla pokoju i sprawiedliwości w regionie rzeki Mano w Zachodniej Afryce i że podjął się on pozostawić po sobie trwałe dziedzictwo; mając na uwadze, że Trybunał Specjalny rozpoczął w tym celu działania humanitarne oraz programy archiwizacji i tłumaczenia dokumentów informujących o prowadzonych przez niego pracach oraz programy ochrony ofiar, a także przyczynia się do tworzenia zdolności Sierra Leone w zakresie wymiaru sprawiedliwości; mając na uwadze, że tego rodzaju pozasądowa działalność jest zasadnicza dla zapewnienia trwałego dziedzictwa Trybunału Specjalnego, oraz mając na uwadze, że pozostały jeszcze nierozwiązane wyzwania,

F.   mając na uwadze, że 7 marca 2003 r. prokurator Trybunału Specjalnego dla Sierra Leone postawił byłemu prezydentowi Liberii Charlesowi Taylorowi 17 zarzutów popełnienia zbrodni przeciwko ludzkości i zbrodni wojennych, w tym morderstwa, okaleczenia, gwałtu, niewolnictwa seksualnego i wcielania dzieci do wojska; mając na uwadze, że proces Charlesa Taylora rozpoczął się 4 czerwca 2007 r.,

G.   mając na uwadze, że niemożność doprowadzenia do końca procesu Charlesa Taylora lub zapewnienia najlepszych i najsprawiedliwszych warunków tego procesu może nie tylko podważyć zaprowadzenie trwałego pokoju w regionie rzeki Mano w Zachodniej Afryce, ale również mieć ujemny wpływ na walkę z bezkarnością i stanąć na przeszkodzie rozwojowi międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości w zakresie sądownictwa karnego, już stojącego pod znakiem zapytania po nieudanej próbie osądzenia Slobodana Miloševića i kontrowersyjnym wyroku skazującym Saddama Husseina,

H.   mając na uwadze, że w dniu 20 sierpnia 2007 r. Trybunał Specjalny dla Sierra Leone uznał, że w interesie wymiaru sprawiedliwości leży pozostawienie nowo mianowanemu zespołowi obrony Charlesa Taylora więcej czasu i w związku z tym odroczył proces do dnia 7 stycznia 2008 r.,

I.   mając na uwadze, że w odróżnieniu od innych międzynarodowych trybunałów karnych Trybunał Specjalny dla Sierra Leone finansowany jest z dobrowolnych składek zainteresowanych państw; mając na uwadze, że wiele krajów, w tym państwa członkowskie, oraz Komisja podkreślało zaangażowanie na rzecz międzynarodowego prawa humanitarnego poprzez finansowanie działalności Trybunału Specjalnego,

J.   mając na uwadze utworzenie komitetu zarządzającego mającego za zadanie udzielanie pomocy sekretarzowi generalnemu ONZ w otrzymaniu dostatecznych funduszy dla Trybunału Specjalnego, zatwierdzanie budżetu i doradztwo we wszystkich jego pozasądowych czynnościach,

K.   mając na uwadze, że komitet zarządzający stwierdził w budżecie na dokończenie prac zatwierdzonym w dniu 15 maja 2007 r., że Trybunał Specjalny dla Sierra Leone potrzebuje 89 milionów USD na zakończenie działalności (36 milionów USD na rok 2007, 33 miliony USD na rok 2008 i 20 milionów USD na rok 2009); mając na uwadze, że zgodnie z aktualnymi oszacowaniami dostępne fundusze zostaną wyczerpane do października 2007 r.,

1.   z zadowoleniem przyjmuje postęp prac Trybunału Specjalnego dla Sierra Leone w zakresie ścigania osób odpowiedzialnych za okrucieństwa popełnione w Sierra Leone; w szczególności z zadowoleniem przyjmuje wyroki Trybunału Specjalnego w sprawie trzech wyższych rangą członków AFRC, skazujące ich za zbrodnie przeciwko ludzkości i za zbrodnie wojenne; ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje otwarcie procesu Charlesa Taylora i uważa, ze będzie on stanowić wyraźny sygnał dla przywódców na całym świecie, iż poważne naruszanie praw człowieka nie będzie dłużej bezkarnie tolerowane;

2.   stwierdza, że Trybunał Specjalny dla Sierra Leone otrzymuje wsparcie finansowe z UE za pośrednictwem Europejskiego Instrumentu na rzecz Demokracji i Praw Człowieka i że państwa członkowskie, zwłaszcza Wielka Brytania i Królestwo Niderlandów, konsekwentnie przyczyniają się w wysokim stopniu do działalności Trybunału;

3.   wyraża jednak nadal zaniepokojenie, że udostępnione fundusze nie wystarczają na zapewnienie przyzwoitych warunków funkcjonowania Trybunału Specjalnego; jest głęboko zaniepokojony, że utrudni to walkę z bezkarnością, a w szczególności stanie na przeszkodzie procesowi Charlesa Taylora, będącego testem rozwoju międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i procesu pojednania oraz ustanowienia trwałego pokoju w Sierra Leone oraz w całym regionie Zachodniej Afryki;

4.   ostrzega również, że nieudzielenie Trybunałowi Specjalnemu dla Sierra Leone koniecznej pomocy finansowej doprowadzi do poważnego zdyskredytowania wysiłków społeczności międzynarodowej na rzecz budowania pokoju w Sierra Leone oraz zajęcia się zbrodniami popełnionymi podczas wojny;

5.   zachęca wszystkie państwa, w tym państwa członkowskie, do dalszego udziału w działalności Trybunału Specjalnego dla Sierra Leone w celu umożliwienia pomyślnego zakończenia jego prac, wraz z działalnością mającą na celu zapewnienie trwałego dziedzictwa i zwiększenie niezależności organów sądowniczych w Sierra Leone;

6.   zachęca Komisję do zapewnienia nieprzerwanego finansowania działalności Trybunału Specjalnego zarówno w zakresie jego głównych jak i ubocznych działań w ramach przyszłych programów krajowych prowadzonych wraz z Sierra Leone; wzywa władze Sierra Leone do uznania tymczasowego sądownictwa oraz jego niezawisłości za priorytet;

7.   wzywa sekretarza generalnego ONZ, w porozumieniu z Radą Bezpieczeństwa ONZ, do zbadania wszystkich możliwych sposobów finansowania umożliwiających Trybunałowi Specjalnemu spełnienie kluczowych funkcji;

8.   zachęca do dalszego zacieśnienia współpracy Trybunału Specjalnego z władzami i organami sądowniczymi Sierra Leone; podkreśla, że ofiary muszą mieć możliwość bezzwłocznego występowania do sądów krajowych i że należy iść w ślady Trybunału Specjalnego w zakresie odkładania amnestii, zwłaszcza objętych "porozumieniem z Lomé" w sprawie utworzenia Trybunału Specjalnego, oraz w zakresie objęcia przepisami prawa krajowego wszystkich zbrodni określonych na szczeblu międzynarodowym;

9.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Trybunałowi Specjalnemu dla Sierra Leone, rządowi i parlamentowi Sierra Leone, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, członkom Unii Afrykańskiej oraz współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE.

(1) Dz.U. C 291 E z 30.11.2006, str. 418. (2) Dz.U. C 304 E z 1.12.2005, str. 408.