Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Birmy, szczególnie rezolucje z 24 kwietnia 2008 r.(1) i z 27 września 2007 r.(2),

–   uwzględniając konkluzje Rady z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie Birmy/Związku Myanmar przyjęte przez Radę ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych w Luksemburgu oraz wspólne stanowisko Rady 2006/318/WPZiB z dnia 27 kwietnia 2006 r. przedłużające środki ograniczające wobec Birmy/Związku Myanmar(3),

–   uwzględniając sprawozdanie Tomasa Ojea Quintany, specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka w Birmie, z dnia 3 czerwca 2008 r. w sprawie wdrożenia rezolucji Rady ds. Praw Człowieka ONZ S-5/1 i 6/33,

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że Aung San Suu Kyi, Sekretarz Generalny Narodowej Ligi na rzecz Demokracji, w ciągu ostatnich osiemnastu lat trzynaście lat przebywała w areszcie domowym jako więzień polityczny; mając na uwadze, że kolejne 1 900 osób jest więzionych w okropnych warunkach za samo wyrażenie pragnienia wprowadzenia demokracji w Birmie i za oprotestowanie referendum konstytucyjnego, a także mając na uwadze fakt, że wciąż niejasne jest, co stało się z kilkudziesięcioma uczestnikami protestów prowadzonych przez mnichów we wrześniu 2007 r., których wciąż uznaje się za zaginionych,

B.   mając na uwadze, że przedłużając areszt domowy Aung San Suu Kyi, junta narusza swoje własne prawo (Ustawa o ochronie państwa z 1975 r.), zgodnie z którym nikt nie może być przetrzymywany przez okres dłuższy niż pięć lat bez postawienia zarzutów lub procesu, a także mając na uwadze, że reżim nadal opiera się międzynarodowym naciskom domagającym się uwolnienia więźniów politycznych niesprawiedliwie przetrzymywanych w birmańskich więzieniach,

C.   mając na uwadze, że birmański reżim – w ogóle nie zważając na wezwanie Sekretarza Generalnego ONZ do uwolnienia więźniów – w dniu 10 czerwca 2008 r. zaaresztował kolejne 16 osób, ofiary cyklonu Nargis, za przestępstwo polegające na przyjściu do biur Programu Rozwoju ONZ i poproszeniu o pomoc humanitarną,

D.   mając na uwadze, że 11 czerwca 2008 r. oficjalne gazety birmańskiej junty wojskowej, w tym gazeta The New Light of Myanmar będąca tubą propagandową reżimu, wezwały do publicznej chłosty Aung San Suu Kyi, a junta wojskowa odmówiła zdystansowania się od tego haniebnego zalecenia,

E.   mając na uwadze, że we wczesnych godzinach porannych w dniu 3 maja 2008 r., kiedy cyklon Nargis uderzył w więzienie w Rangoonie, żołnierze i jednostki specjalne policji otworzyły ogień do więźniów, bezprawnie i niepotrzebnie zabijając według szacunków 36 osób i raniąc 70, po tym, jak dym wywołał panikę wśród więźniów,

F.   mając na uwadze, że ekspert ONZ ds. praw człowieka w Birmie zażądał od rządzącej junty wojskowej przeprowadzenia dochodzenia w sprawie doniesień, według których jej żołnierze zastrzelili szereg więźniów podczas cyklonu Nargis w zeszłym miesiącu, a także mając na uwadze, że reżim odmówił zlecenia takiego dochodzenia,

G.   mając na uwadze doniesienia grup działających na rzecz praw człowieka, zgodnie z którymi od 20 maja 2008 r. birmańskie władze wzmożyły wysiłki ukierunkowane na usunięcie osób, które przeżyły cyklon z tymczasowych schronień, takich jak szkoły czy klasztory, i zmuszenie ich do powrotu do swoich domów, nawet jeśli zostały one doszczętnie zniszczone,

1.   zdecydowanie potępia decyzję birmańskich władz o przedłużeniu aresztu domowego Aung San Suu Kyi;

2.   ubolewa również nad zatrzymaniem grupy działaczy politycznych żądających uwolnienia Aung San Suu Kyi i wzywa władze birmańskie do uwolnienia wszystkich więźniów politycznych bez dalszej zwłoki;

3.   potępia zapowiedź chłosty Aung San Suu Kyi jako przestępstwo wobec godności ludzkiej;

4.   wzywa do przeprowadzenia dochodzenia sądowego pod auspicjami ONZ dotyczącego doniesień, zgodnie z którymi birmańska armia zamordowała więźniów politycznych w następstwie cyklonu Nargis;

5.   ubolewa nad faktem, że władze birmańskie nadal więżą ofiary cyklonu Nargis, które próbowały uzyskać pomoc od międzynarodowych organizacji niosących pomoc w Birmie;

6.   głęboko ubolewa nad faktem przeprowadzenia przez juntę wojskową referendum w sprawie konstytucji zaledwie kilka dni po zdewastowaniu kraju przez niszczycielski cyklon i uważa, że wyniki referendum są w związku z powyższym pozbawione wiarygodności;

7.   wzywa władze birmańskie do zniesienia wszystkich zakazów pokojowej działalności politycznej w kraju i do zapoczątkowania procesu pojednania narodowego obejmującego wszystkie podmioty, a także do odbudowy demokracji, praworządności i pełnego poszanowania praw człowieka;

8.   wzywa reżim do przedstawienia wyjaśnień dotyczących losu osób zaginionych od czasu stłumienia protestów mnichów buddyjskich i działaczy demokratycznych we wrześniu 2007 r.;

9.   wzywa rząd wojskowy Birmy do poszanowania porozumienia zawartego z Sekretarzem Generalnym ONZ i do zezwolenia na pełny dostęp do obszarów dotkniętych cyklonem dla pracowników międzynarodowych organizacji niosących pomoc humanitarną i zapewnienia swobody dostaw oraz do pełnej współpracy ze społecznością międzynarodową w zakresie oceny potrzebnej pomocy; wzywa władze birmańskie do zaprzestania oficjalnych ingerencji w dostarczanie pomocy i do pełnej współpracy z organizacjami humanitarnymi;

10.   ponawia wezwanie do władz birmańskich o zaangażowanie się w dialog ze wszystkimi grupami społecznymi w Birmie w celu doprowadzenia do rzeczywistego pojednania narodowego, demokratyzacji i pełnego poszanowania praw człowieka i praworządności;

11.   wyraża uznanie wobec ostatniego sprawozdania specjalnego sprawozdawcy ONZ, w którym zebrane zostały ważne dowody na nieustające łamanie praw człowieka w Birmie; z dużym zaniepokojeniem zwraca uwagę na zakończenie sprawozdania, w którym stwierdza się, że od 26 marca 2008 r. sytuacja w zakresie praw człowieka w Birmie nie uległa prawie żadnej poprawie;

12.   wzywa władze birmańskie do rozpoczęcia ścisłego dialogu ze specjalnym sprawozdawcą ONZ i do wyrażenia zgody na jego wizytę w Birmie;

13.   wzywa kraje należące do Stowarzyszenia Krajów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), z którymi Birma utrzymuje bliskie stosunki gospodarcze i polityczne, do wywarcia silnego nacisku na władze birmańskie do przeprowadzenia demokratycznych zmian;

14.   wyraża opinię, że wpływ jasno określonych i ukierunkowanych sankcji nałożonych przez UE na juntę birmańską – mimo iż zostały one rozszerzone po wydarzeniach z września 2007 r. poprzez wprowadzenie embargo na kolejne sektory gospodarki – pozostaje jedynie bardzo ograniczony i nie prowadzi do osiągnięcia zamierzonych celów; ponawia w związku z tym wezwanie do Rady o podjęcie dalszych kroków i skuteczne utrudnienie juncie dostępu do funduszy UE; wzywa Radę i państwa członkowskie do dokładnego monitorowania ukierunkowanych sankcji i zapewnienia ich skutecznego stosowania;

15.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państwa członkowskich, Specjalnemu Wysłannikowi UE ds. Birmy, birmańskiej Państwowej Radzie ds. Pokoju i Rozwoju, rządom państw członkowskich ASEAN i państwom członkowskim Asia-Europe Meeting (ASEM), Międzyparlamentarnej Grupie ASEAN ds. Myanmaru, Aung San Suu Kyi, Narodowej Lidze na rzecz Demokracji, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka oraz Specjalnemu Sprawozdawcy Komisji ONZ ds. Praw Człowieka w Birmie.

(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2008)0178. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0420. (3) Dz.U. L 116 z 29.4.2006, s. 77.