Parlament Europejski,

–   uwzględniając zalecenie 2001/331/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r., przewidującego minimalne kryteria kontroli w zakresie ochrony środowiska w państwach członkowskich(1),

–   uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 listopada 2007 r. w sprawie przeglądu zalecenia 2001/331/WE przewidującego minimalne kryteria kontroli w zakresie ochrony środowiska w państwach członkowskich (COM(2007)0707),

–   uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że w 2001 r. Parlament i Rada przyjęły zalecenie 2001/331/WE, które zawiera niewiążące kryteria dotyczące planowania, przeprowadzania i monitorowania kontroli w zakresie ochrony środowiska oraz związanej z nimi sprawozdawczości, uznając istnienie dużych rozbieżności między systemami kontroli w państwach członkowskich,

B.   mając na uwadze, że celem zalecenia było wzmocnienie zgodności ze wspólnotowym prawodawstwem w zakresie ochrony środowiska i przyczynienie się do jego bardziej spójnego wdrażania i egzekwowania we wszystkich państwach członkowskich,

C.   mając na uwadze, że ww. komunikat określa stanowisko Komisji w kwestii dalszego rozwinięcia zalecenia w oparciu m.in. o przedłożone przez państwa członkowskie sprawozdania z jego wdrażania,

D.   mając na uwadze, że w komunikacie tym zauważono, iż przedstawione przez państwa członkowskie informacje na temat tego, jak wdrażają one zalecenie, są "niekompletne lub trudne do porównania",

E.   mając na uwadze, że przedstawione przez państwa członkowskie informacje wykazały, iż "jedynie kilka państw wdrożyło je całkowicie" i że "wciąż istnieją duże rozbieżności w sposobie przeprowadzania kontroli w zakresie ochrony środowiska we Wspólnocie",

F.   mając na uwadze, że według Komisji wspomniane niepełne wdrożenie wynika po części z różnic w interpretowaniu przez państwa członkowskie definicji i kryteriów zawartych w zaleceniu oraz wymogów dotyczących sprawozdawczości,

G.   mając na uwadze, że Komisja uznaje, iż zakres zalecenia jest nieodpowiedni i nie obejmuje wielu istotnych działań, takich jak Natura 2000, kontrola nielegalnego przesyłania odpadów, rejestracja, ocena, udzielanie zezwoleń i ograniczenia w zakresie chemikaliów (REACH), ograniczenie stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w produktach (np. dyrektywa w sprawie ograniczeń stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym), handel gatunkami zagrożonymi, oraz działalności związanej z organizmami zmodyfikowanymi genetycznie i systemów odpowiedzialności producenta,

1.   wyraża niepokój wobec konkluzji Komisji, iż nie można zapewnić pełnego wdrożenia prawodawstwa w zakresie ochrony środowiska we Wspólnocie, ponieważ prowadzi to nie tylko do dalszego niszczenia środowiska, ale także do zakłóceń konkurencji;

2.   podkreśla, że dobre i jednorodne egzekwowanie wspólnotowego prawodawstwa w zakresie ochrony środowiska ma podstawowe znaczenie oraz że każde inne rozwiązanie nie spełnia oczekiwań opinii publicznej i osłabia reputację Wspólnoty jako skutecznego strażnika środowiska;

3.   sprzeciwia się zamiarowi Komisji, aby podejść do problemu za pomocą niewiążącego zalecenia oraz umieszczenia szczegółowych prawnie wiążących wymagań w przepisach sektorowych;

4.   wzywa natomiast Komisję, aby przedstawiła do końca 2009 r. wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie kontroli w zakresie ochrony środowiska, precyzujący definicje i kryteria przedstawione w zaleceniu 2001/331/WE oraz rozszerzający zakres jego zastosowania;

5.   uważa za istotne wzmocnienie europejskiej sieci wprowadzania w życie i stosowania prawodawstwa dotyczącego ochrony środowiska (IMPEL) i wzywa Komisję do złożenia przed końcem 2009 r. sprawozdania na temat możliwości w tym względzie, w tym ustanowienia wspólnotowego organu inspekcji w zakresie ochrony środowiska;

6.   proponuje skoncentrować się w większym stopniu na wspieraniu działań informacyjno-edukacyjnych w zakresie ochrony środowiska, których szczegółowe treści byłyby ustalane na szczeblu lokalnym, regionalnym lub krajowym w zależności od istniejących potrzeb i problemów występujących na danym obszarze;

7.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

(1) Dz.U. L 118 z 27.4.2001, s. 41.