Parlament Europejski,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 stycznia 2011 r. pt. „Rozwijanie europejskiego wymiaru sportu” (COM(2011)0012 wersja ostateczna),

–  uwzględniając białą księgę Komisji na temat sportu (COM(2007)0391),

–  uwzględniając komunikat Komisji pt. „Zwalczanie korupcji w UE” (COM(2011)0308),

–  uwzględniając dwie konwencje Rady Europy: w sprawie przemocy i ekscesów widzów w czasie imprez sportowych z dnia 19 sierpnia 1985 r. oraz w sprawie działań antydopingowych z dnia 19 sierpnia 1990 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 czerwca 2003 r. w sprawie kobiet i sportu(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie przestrzegania podstawowych norm pracy w produkcji artykułów sportowych na igrzyska olimpijskie(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 kwietnia 2005 r. w sprawie zwalczania dopingu w sporcie(3),

–  uwzględniając deklarację z dnia 14 marca 2006 r. w sprawie zwalczania rasizmu w piłce nożnej(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie przymusowej prostytucji w ramach światowych imprez sportowych(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie przyszłości zawodowej piłki nożnej w Europie(6),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie roli sportu w edukacji(7),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 maja 2008 r. w sprawie białej księgi na temat sportu(8),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie gospodarki społecznej(9),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 marca 2009 r. w sprawie uczciwości gier hazardowych online(10),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2011 r. w sprawie piątego sprawozdania Komisji w sprawie spójności oraz strategii w dziedzinie polityki spójności po 2013 r.(11),

–  uwzględniając swoje oświadczenie z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie większego wsparcia Unii Europejskiej dla sportów uprawianych na poziomie podstawowym(12),

–  uwzględniając decyzję Rady 2010/37/WE z dnia 27 listopada 2009 r. w sprawie Europejskiego Roku Wolontariatu Propagującego Aktywność Obywatelską (rok 2011),

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 18 listopada 2010 r. w sprawie roli sportu jako źródła i podstawy aktywnego włączenia społecznego (13),

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 17 czerwca 2010 r. w sprawie nowej strategii na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego,

–  uwzględniając rezolucję Rady z dnia 1 czerwca 2011 r. w sprawie planu prac Unii Europejskiej w dziedzinie sportu na lata 2011–2014(14),

–  uwzględniając deklarację z Punta del Este z grudnia 1999 r. oraz konferencję okrągłego stołu UNESCO w sprawie sportów i gier tradycyjnych(15), której przedmiotem było uznanie tradycyjnych sportów i gier jako części dziedzictwa niematerialnego oraz symbolu różnorodności kulturowej,

–  uwzględniając orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Sądu, a także decyzje Komisji w dziedzinie sportu,

–  uwzględniając europejską kartę praw kobiet w sporcie („European Charter of Women's Rights in Sports. Jump in Olympia – Strong(er) Women through Sport”),

–  uwzględniając kartę działań na rzecz wyeliminowania zjawiska dyskryminacji LGBT w sporcie,

–  uwzględniając art. 6, 19 i 165 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 48 Regulaminu,

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów(16) z dni 11-12 października 2011 r. oraz opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dni 26-27 października 2011 r. pt. „Rozwijanie europejskiego wymiaru sportu”(17),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji oraz opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Komisji Prawnej, Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A7-0385/2011),

A.  mając na uwadze, że sport przyczynia się do osiągania strategicznych celów UE, jako że uwypukla fundamentalne wartości pedagogiczne i kulturowe oraz jest narzędziem integracji, ponieważ jest dostępny dla wszystkich obywateli bez względu na płeć, pochodzenie etniczne, religię, wiek, narodowość, sytuację społeczną czy orientację seksualną;

B.  mając na uwadze, że w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości i w decyzjach Komisji w dziedzinie sportu nadrzędne znaczenie należy nadawać szczególnemu charakterowi sportu;

C.  mając na uwadze, że wszystkie zainteresowane strony, w tym decydenci, muszą uwzględniać szczególny charakter sportu, jego struktury opierające się na działalności na zasadzie dobrowolności oraz jego funkcje społeczne i pedagogiczne;

D.  mając na uwadze, że specyfika sportu wynika z sumy wyjątkowych i kluczowych aspektów sportu, które odróżniają go od wszystkich innych sektorów działalności, w tym działalności gospodarczej; mając na uwadze, że w stosownych przypadkach rozpatrywanych indywidualnie i wtedy gdy jest to konieczne, powinien on jednak podlegać prawu Unii Europejskiej;

E.  mając na uwadze, że w działaniach UE w obszarze sportu zawsze należy brać pod uwagę specyfikę sportu i uwzględniać jego aspekty społeczne, pedagogiczne i kulturowe;

F.  mając na uwadze, że na mocy Traktatu z Lizbony sport wchodzi w zakres kompetencji UE, co ma na celu propagowanie uczciwości i dostępności współzawodnictwa sportowego oraz współpracy między podmiotami odpowiedzialnymi za sport, a także ochronę integralności fizycznej i psychicznej sportowców oraz zwiększanie zdrowotnych, społecznych, kulturalnych i gospodarczych korzyści sportu, mając również na uwadze, że sport wymaga odpowiedniego wsparcia finansowego i politycznego;

G.  mając na uwadze, że sport w ogromnym stopniu przyczynia się do rozpowszechniania pozytywnych wartości, takich jak fair play, szacunek i włączenie społeczne;

H.  mając na uwadze, że na całym świecie miliardy osób uprawia dyscypliny sportu, które zostały wynalezione, sformalizowane i rozpowszechnione w Europie, a także zauważając, że współczesny ruch olimpijski powstał we Francji dzięki baronowi Pierre'owi De Coubertinowi;

I.  mając na uwadze, że polityka UE w dziedzinie sportu musi być opracowana w taki sposób, aby odnosić się do celów i założeń zarówno sportów zawodowych, jak i amatorskich, oraz wspierać ich realizację;

J.  mając na uwadze, że wspieranie i propagowanie sportu wśród osób niepełnosprawnych umysłowo lub fizycznie powinno być priorytetem w UE, jeśli uwzględni się ważną rolę, jaką sport odgrywa w osiąganiu włączenia społecznego, zapewnianiu zdrowia publicznego i umożliwianiu prowadzenia transgranicznej działalności wolontariackiej;

K.  mając na uwadze, że wolontariat stanowi podstawę większości dyscyplin sportu amatorskiego w Europie;

L.  mając na uwadze, że 35 mln amatorów przyczynia się do rozwoju sportu masowego i rozpowszechniania ideałów sportowych, podobnie jak kluby i stowarzyszenia sportowe nienastawione na zysk;

M.  mając na uwadze, że we współczesnym społeczeństwie sport stanowi główny czynnik sprzyjający zdrowiu, a dzięki roli, jaką pełni w ramach edukacji formalnej i „pozaformalnej” jest istotnym elementem kształcenia na wysokim poziomie oraz przyczynia się do samorealizacji starszych osób;

N.  mając na uwadze, że propagowanie zajęć ruchowych i sportu przyczynia się do dużych oszczędności w wydatkach publicznych na ochronę zdrowia;

O.  mając na uwadze, że najważniejszym czynnikiem motywującym obywateli do uprawiania sportu i do aktywności fizycznej jest chęć poprawy stanu zdrowia i samopoczucia;

P.  mając na uwadze, że stosowanie dopingu w sporcie stanowi naruszenie wartości sportowych i naraża sportowców na poważne niebezpieczeństwa, a także powoduje poważny i trwały uszczerbek na zdrowiu;

Q.  mając na uwadze, że sport najwyższej klasy promuje niektóre podstawowe wartości sportowe i przekazuje je społeczeństwu, przez co zachęca do uprawiania sportu;

R.  mając na uwadze niepewną sytuację wielu sportowców najwyższej klasy po zakończeniu przez nich kariery sportowej;

S.  mając na uwadze, że zasadniczą sprawą jest przygotowanie tych sportowców do przekwalifikowania się poprzez umożliwienie im kształcenia ogólnego lub szkolenia zawodowego równolegle ze szkoleniem sportowym;

T.  mając na uwadze, że należy zabezpieczyć i chronić prawa podstawowe sportowców;

U.  mając na uwadze, że podczas zawodów sportowych mogą mieć miejsce akty przemocy słownej i fizycznej oraz przejawy dyskryminacji;

V.  mając na uwadze, że uprawianie sportu przez kobiety nie jest należycie dowartościowane oraz że kobiety nie są w wystarczającym stopniu reprezentowane w organach decyzyjnych organizacji sportowych;

W.  mając na uwadze, że działalność sportowa wymaga określonych odpowiednich obiektów, sprzętu i przyrządów, oraz mając na uwadze, że również szkoły powinny dysponować odpowiednimi obiektami, aby propagować wychowanie fizyczne;

X.  mając na uwadze, że sport zajmuje ważne miejsce w gospodarce europejskiej, gdyż w sposób bezpośredni lub pośredni zatrudnienie w tej dziedzinie znajduje 15 mln osób, tj. 5,4% aktywnego zawodowo społeczeństwa, oraz wytwarzana jest wartość dodana wynosząca rocznie ok. 407 mld EUR, czyli 3,65% europejskiego PKB, oraz mając na uwadze, że rozkwit gospodarczy sportu przyczynia się tym samym do osiągnięcia celów strategii „Europa 2020”;

Y.  mając na uwadze, że naruszanie praw własności intelektualnej organizacji sportowych i rozprzestrzenianie się piractwa cyfrowego, szczególnie bezprawnej transmisji wydarzeń sportowych na żywo, zagraża gospodarce całego sektora sportowego;

Z.  mając na uwadze, że sport nie funkcjonuje na zasadzie typowego sektora gospodarki z uwagi na współzależność między przeciwnikami i równowagę konkurencyjną, które są niezbędne do zachowania niepewności wyników;

AA.  mając na uwadze, że działalność sportowa różni się od typowej działalności gospodarczej ze względu na swoją specyfikę i struktury organizacyjne, których podstawę stanowią federacje, funkcjonujące odmiennie od firm komercyjnych, a także mając na uwadze, że należy odróżnić interes sportowy od interesów handlowych;

AB.  mając na uwadze, że europejski dialog społeczny może odgrywać ważną rolę i należy go w związku z tym wspierać;

AC.  mając na uwadze, że sport odgrywa ważną rolę i daje radość wielu obywatelom bez względu na to, czy są zawodnikami, kibicami czy widzami;

AD.  mając na uwadze, że wielkie wydarzenia sportowe oraz uprawianie sportu stwarzają wspaniałą okazję do wykorzystywania potencjału w zakresie rozwoju turystyki w Europie, co może przyczyniać się do rozpowszechniania wartości i zasad związanych ze sportem;

AE.  mając na uwadze, że europejski model sportu opiera się na federacjach obejmujących poszczególne dyscypliny sportowe oraz mając na uwadze, że mechanizmy solidarności sportowej i finansowej, takie jak zasada awansów i spadków oraz otwartych zawodów z udziałem klubów i reprezentacji narodowych, opierają się na autonomicznych, demokratycznych i terytorialnych zasadach i charakteryzują się hierarchiczną strukturą, co wynika z długoletniej tradycji demokratycznej;

AF.  mając na uwadze, że poziom przejrzystości i demokratycznej odpowiedzialności w klubach sportowych może zostać zwiększony poprzez zaangażowanie kibiców w struktury własności i zarządzania we wspieranych przez nich klubach;

AG.  mając na uwadze, że tradycyjne i działające na podstawowym poziomie organizacje sportowe odgrywają kluczową rolę w szerzeniu kultury, propagowaniu włączenia społecznego i wspieraniu społeczności;

AH.  mając na uwadze, że drużyny narodowe odgrywają zasadniczą rolę, że zawody międzynarodowe wciąż stanowią punkt odniesienia i że należy przeciwdziałać naturalizacji dla osiągnięcia doraźnych celów;

AI.  mając na uwadze, że sam charakter zawodów pomiędzy drużynami narodowymi powoduje, iż federacje i kluby sportowe są zainteresowane szkoleniem sportowców reprezentujących dany kraj;

AJ.  mając na uwadze, że sport zawodowy i sport masowy są podatne na zjawisko braku stabilności finansowej i poważnie odczuwają jej skutki oraz że to na właściwych federacjach spoczywa odpowiedzialność za zachęcanie klubów do przyjęcia zasad planowania i rozsądnego inwestowania;

AK.  mając na uwadze, że międzynarodowe transfery mogą być niebezpieczne dla młodych sportowców, ponieważ zbyt wczesne opuszczenie domu przez młodych sportowców może wiązać się z takimi konsekwencjami, jak porażka sportowa, problemy rodzinne i marginalizacja społeczna;

AL.  mając na uwadze, że federacje sportowe nie dysponują środkami strukturalnymi i prawnymi, które pozwoliłyby im skutecznie przeciwdziałać ustawianiu meczów;

AM.  mając na uwadze, że usługi hazardowe ze względu na swoją specyfikę są wyłączone z zakresu dyrektywy usługowej (2006/123/WE) i nowej dyrektywy w sprawie praw konsumenta (2011/83/UE);

AN.  mając na uwadze, że finansowanie sportu masowego można zapewnić tylko w sytuacji, gdy posiadacze krajowych koncesji na prowadzenie gier hazardowych, płacący podatki i finansujący w państwach członkowskich realizację innych celów leżących w interesie publicznym, są prawnie zobowiązani do wnoszenia opłat na cele służące dobru powszechnemu oraz skutecznie chronieni przed nielegalną konkurencją;

AO.  mając na uwadze, że uregulowanie statusu agentów zawodników wymaga wspólnego działania ze strony organów zarządzających sportem i władz publicznych, co pozwoli na nakładanie skutecznych kar na agentów lub pośredników naruszających przepisy;

AP.  mając na uwadze, że sport może odgrywać rolę w rozmaitych dziedzinach zewnętrznych stosunków Unii, m.in. za pośrednictwem dyplomacji;

Społeczna rola sportu

1.  apeluje do Komisji o przedstawienie w przyszłych wieloletnich ramach finansowych specjalnego, ambitnego budżetu przeznaczonego na realizację polityki w dziedzinie sportu z uwagi na zdrowotne, społeczne, kulturowe i gospodarcze korzyści sportu;

2.  wzywa państwa członkowskie do zadbania o to, by lekcje wychowania fizycznego weszły do planu zajęć we wszystkich typach szkół oraz podkreśla znaczenie zachęcania do uprawiania sportu na wszystkich szczeblach kształcenia, począwszy od najwcześniejszych lat, w tym w placówkach szkolnych i uniwersyteckich oraz w społecznościach lokalnych, które należy wspierać, by mogły dysponować odpowiednio wyposażonymi obiektami sportowymi;

3.  apeluje do państw członkowskich o opracowanie jasnych wytycznych dotyczących uwzględniania sportu i aktywności fizycznej na wszystkich szczeblach edukacji we wszystkich państwach członkowskich;

4.  podkreśla znaczenie kształcenia poprzez sport oraz potencjał sportu w zakresie ułatwiania młodzieży znajdującej się w trudnej sytuacji socjalnej powrotu do normalności, apeluje ponadto do państw członkowskich, krajowych stowarzyszeń, lig i klubów o podejmowanie i wspieranie inicjatyw w tym zakresie;

5.  wzywa państwa członkowskie do promowania i wspierania współpracy szkół i klubów sportowych; w związku z tym Komisja powinna wykorzystać swoją funkcję koordynatora w dziedzinie sportu, aby zebrać wśród państw członkowskich przykłady dobrych praktyk i udostępnić je zainteresowanym podmiotom z całej Europy w centralnej bazie danych;

6.  zaleca Komisji zachęcanie osób starszych do uprawiania sportu, ponieważ pomaga ono w rozwijaniu kontaktów społecznych i zachowaniu wysokiego poziomu zdrowia;

7.  podkreśla, że uprawianie sportu w każdym wieku jest ważną dziedziną o ogromnym potencjale pod względem zwiększania ogólnego poziomu zdrowia Europejczyków, i w związku z tym wzywa UE i państwa członkowskie do ułatwiania uprawiania sportu i do propagowania zdrowego trybu życia z pełnym wykorzystaniem możliwości, jakie daje sport, co spowoduje zmniejszenie wydatków na opiekę zdrowotną;

8.  wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby w większym stopniu wspierały rolę pracowników służby zdrowia w promowaniu uprawiania sportu i aby sprawdziły, w jaki sposób towarzystwa ubezpieczeń zdrowotnych mogłyby oferować zachęty w celu zmotywowania ludzi do uprawiania sportu;

9.  podkreśla znaczenie umożliwiania uprawiania sportu wszystkim obywatelom w wielu różnych lokalizacjach, np. w szkole, w pracy, rekreacyjnie lub w ramach klubów i stowarzyszeń;

10.  uznaje działania organizacji umożliwiających uprawianie sportu przez osoby niepełnosprawne umysłowo lub fizycznie w całej UE; zwraca się do Komisji, państw członkowskich i organizacji sportowych o propagowanie i organizowanie – za pomocą odpowiedniego finansowania – aktywności sportowej i zawodów osób niepełnosprawnych, w szczególności poprzez udostępnianie i zapewnianie im jednakowej dostępności sportu i bezpłatnych obiektów sportowych dostosowanych do ich potrzeb;

11.  podkreśla ogromny społeczno-integracyjny potencjał sportu w wielu dziedzinach, takich jak zaangażowanie obywatelskie i zrozumienie demokracji, wspieranie dobrego stanu zdrowia, rozwój miast, integracja społeczna, rynek pracy, zatrudnienie, szkolenia zawodowe i kształcenie;

12.  zachęca państwa członkowskie i instytucje europejskie do zwiększania dotacji udzielanych organizacjom, które za pośrednictwem sportu dążą do zapewnienia włączenia społecznego osobom zagrożonym wykluczeniem społecznym lub które propagują sport wśród osób niepełnosprawnych fizycznie lub umysłowo;

13.  zachęca państwa członkowskie do włączenia sportu na stałe w zakres programów i usług służących rzeczywistej integracji wszystkich grup zagrożonych dyskryminacją oraz apeluje do organizacji sportowych o przyjęcie odpowiednich programów szkoleniowych dla zawodowców i wolontariuszy, aby zapobiegać wszelkim formom dyskryminacji lub rasizmu i je zwalczać;

14.  podkreśla godną naśladowania rolę, jaką sport spełnia w społeczeństwie, i apeluje do organów zarządzających sportem o objęcie przywódczej roli w przeciwdziałaniu dyskryminacji instytucjonalnej;

15.  przypomina, że w sporcie nie powinna występować dyskryminacja ze względu na płeć, i wzywa do rozszerzenia stosowania karty olimpijskiej na wszystkie wydarzenia sportowe, zwłaszcza na szczeblu europejskim;

16.  wzywa Radę, Komisję, państwa członkowskie oraz krajowe sportowe organy zarządzające, aby zobowiązały się do rozwiązania problemu homofobii i transfobii oraz do odpowiedniego wdrożenia przepisów i antydyskryminacyjnych strategii politycznych, szczególnie w odniesieniu do sportowców o orientacji lesbijskiej, biseksualnej, gejowskiej i osób transgenderowych;

17.  wzywa państwa członkowskie do kładzenia większego nacisku na znaczenie wychowania fizycznego o wysokiej jakości dla osób obu płci, i zaleca państwom członkowskim opracowanie strategii niezbędnych do zajęcia się tą kwestią;

18.  podkreśla, że skład organów decyzyjnych organizacji sportowych powinien odzwierciedlać skład zgromadzenia ogólnego i równowagę płci wśród licencjonowanych zawodników, a tym samym zapewniać równy dostęp mężczyzn i kobiet do funkcji administracyjnych nawet na szczeblu ponadnarodowym;

19.  zachęca Komisję i państwa członkowskie do uznania znaczenia sportu jako środka propagowania pokoju, rozwoju gospodarczego, dialogu międzykulturowego, zdrowia publicznego, integracji i emancypacji kobiet;

20.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do przekonania Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego do tego, by wprowadził do karty olimpijskiej ich własną zasadę, która zabrania podczas wydarzeń sportowych wszelkich demonstracji oraz propagandy politycznej, religijnej lub rasowej, a także dopilnował tego, by nie wywierano nacisków politycznych na kobiety w celu nakłonienia ich do naruszania tego przepisu oraz aby nie obchodzono go poprzez niewysyłanie kobiet na zawody z ich kraju;

21.  wzywa organizacje sportowe do dalszego zachęcania kobiet do uprawiania sportu i udziału w organach zarządczych organizacji sportowych dzięki zagwarantowaniu równego dostępu do aktywności sportowej, szczególnie dziewcząt i kobiet ze środowisk w niekorzystnym położeniu, propagowaniu uprawiania sportu przez kobiety oraz jednakowym podkreślaniu i nagłaśnianiu wydarzeń i wyników sportowych kobiet i mężczyzn; zachęca państwa członkowskie do opracowania metod pozwalających sportsmenkom godzić życie rodzinne z profesjonalnym uprawianiem sportu, a także do propagowania równouprawnienia w rządowych strategiach politycznych w dziedzinie sportu; wzywa Komisję do zachęcania do wymiany informacji i najlepszych praktyk odnoszących się do równych szans zarówno kobiet, jak i mężczyzn w sporcie;

22.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania europejskich organizacji propagujących i wdrażających zalecenia określone w europejskiej kracie praw kobiet w sporcie;

23.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględniania aspektu płci we wszystkich podejmowanych przez nie działaniach związanych ze sportem, ze szczególnym uwzględnieniem: możliwości uprawiania sportu przez imigrantki i kobiety wywodzące się z mniejszości etnicznych, dostępu kobiet do stanowisk kierowniczych w obszarze sportu oraz relacji w mediach poświęcanych kobietom w sporcie, a także wzywa do dopilnowania, aby strategie i prawodawstwo w zakresie sportu opierały się na równości płci;

24.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania prowadzenia i zachęcania do prowadzenia europejskich badań dotyczących szczególnego charakteru działalności sportowej kobiet, przyczyn, dla których kobiety i dziewczęta rezygnują z uprawiania sportu, oraz utrzymywania się nierówności w dostępie kobiet do sportu;

25.  zachęca do tworzenia sieci współpracy kobiet w dziedzinie sportu w celu promowania wymiany sprawdzonych rozwiązań i informacji;

26.  podkreśla, że rodzicielskie zakazy udziału dziewcząt imigrantek w szkolnych zajęciach sportowych i wyjściach na pływalnię nie mogą być tolerowane ani usprawiedliwiane względami kulturowymi lub religijnymi;

27.  wskazuje, że wiele dziewcząt uprawia sport w dzieciństwie, ale wiele z nich rezygnuje z niego w wieku dojrzewania; odnosi się w tym kontekście do badania, które pokazuje, że dziewczęta doświadczają jawnej lub ukrytej presji ze strony rówieśników i rodziny, aby zachowywały się w sposób kobiecy lub podjęły obowiązki, które uniemożliwiają dalsze uprawianie sportu; zachęca państwa członkowskie i krajowe organy zarządzające sportem do opracowania strategii, dzięki którym programy i trenerzy będą w szczególności wspierać dziewczęta przejawiające zainteresowanie sportem w rozwijaniu ich tożsamości jako sportowców;

28.  podkreśla konieczność walki z dopingiem, prowadzonej za pomocą kampanii prewencyjnych i informacyjnych i z poszanowaniem podstawowych praw sportowców, zwłaszcza tych najmłodszych; zachęca państwa członkowskie do traktowania handlu nielegalnymi środkami dopingowymi w sporcie na równi z handlem nielegalnymi narkotykami i do przyjęcia ustawodawstwa krajowego z myślą o usprawnieniu koordynacji na szczeblu europejskim w tym obszarze; wzywa Światową Agencję Antydopingową do stworzenia łatwego w użyciu systemu administracji zgodnego z prawem UE oraz podkreśla potrzebę posiadania danych statystycznych dotyczących stosowania dopingu i niestawiania się na kontrolach antydopingowych w celu opracowania specjalnego podejścia do zwalczania dopingu;

29.  jest przekonany, że przystąpienie UE do konwencji antydopingowej Rady Europy jest niezbędne do tego, aby skoordynować proces bardziej jednolitego wdrażania kodeksu Światowej Agencji Antydopingowej w państwach członkowskich;

30.  opowiada się za większą harmonizacją prawa, aby skutecznie zorganizować współpracę policji i wymiaru sprawiedliwości przy zwalczaniu dopingu i innych form manipulacji wydarzeniami sportowymi;

31.  wzywa państwa członkowskie do zajęcia się problemem uzależnienia od hazardu oraz ochrony nieletnich przed zagrożeniem, jakie powoduje hazard;

32.  opowiada się za sformułowaniem jasnych przepisów dotyczących ochrony nieletnich w sporcie wyczynowym oraz za dokładniejszym opracowaniem w porozumieniu z federacjami istotnych działań ochronnych;

33.  podkreśla zasadnicze znaczenie podwójnej – sportowej i zawodowej edukacji młodych sportowców; wzywa zatem Komisję i państwa członkowskie, aby wspólnie ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami i z uwzględnieniem najlepszych wzorców z poszczególnych państw członkowskich ustaliły wytyczne, dzięki którym młodzi sportowcy oprócz szkolenia sportowego mogliby również zdobyć standardowe wykształcenie w szkole lub wykształcenie zawodowe; zachęca w związku z tym państwa członkowskie do uwzględniania odpowiedniego doświadczenia byłych sportowców zawodowych w sytuacji, gdy chcą podjąć pracę jako trenerzy, a także do ustalania indywidualnych ścieżek kariery dla sportowców wysokiej klasy, którzy decydują się na kontynuację nauki na poziomie wyższym, oraz do korzystania z ich doświadczeń z ogólną korzyścią dla sportu;

34.  apeluje do państw członkowskich o opracowanie programów edukacyjnych o takiej strukturze, która ułatwi łączenie kształcenia i szkolenia zawodowych sportowców;

35.  proponuje, aby stworzono podstawy dotyczące szkolenia i kwalifikacji trenerów oraz kształcenia trenerów i włączono je w europejskie ramy kwalifikacji i programy uczenia się przez całe życie w celu osiągnięcia postępów w zakresie społeczeństwa opartego na wiedzy oraz rozwoju doskonałości w zakresie pracy trenerskiej zarówno na poziomie amatorskim, jak i zawodowym;

36.  podkreśla rolę trenerów w rozwoju i kształceniu młodych ludzi nie tylko pod względem umiejętności sportowych, lecz również kompetencji potrzebnych w życiu codziennym; zauważa, że trenerzy mogą udzielać młodym ludziom wskazówek dotyczących prowadzenia zdrowego stylu życia;

37.  wzywa państwa członkowskie, aby w ścisłym porozumieniu z odpowiednimi federacjami zabraniały wstępu na stadiony kibicom zachowującym się agresywnie lub w sposób dyskryminacyjny oraz aby wypracowały skoordynowane podejście do nakładania i egzekwowania sankcji wobec takich osób, aby ściśle współpracowały w celu utrzymania przedmiotowych zakazów w przypadku spotkań międzynarodowych odbywających się w innych państwach członkowskich, a także aby utworzyły – z poszanowaniem indywidualnych praw i wolności – europejską bazę danych w celu wymiany informacji i pogłębienia współpracy za pomocą udoskonalonego systemu ostrzegania przed meczami wysokiego ryzyka;

38.  opowiada się za tym, aby państwa członkowskie w porozumieniu z europejskimi federacjami sportowymi opracowały minimalne standardy w zakresie bezpieczeństwa stadionów i poczyniły wszelkie stosowne kroki w celu zapewnienia możliwie najwyższego poziomu bezpieczeństwa zawodników i kibiców;

39.  podkreśla, że tam, gdzie sport uprawiany jest w środowisku naturalnym, należy zapewnić równowagę pomiędzy jego korzyściami społecznymi a dobrostanem środowiska będącego areną zmagań sportowców;

40.  podkreśla potencjał imprez sportowych dla rozwoju turystki na szczeblu lokalnym i krajowym oraz wzywa państwa członkowskie do wspierania rozwoju tej gałęzi gospodarki i działalności handlowej;

Gospodarczy wymiar sportu

41.  opowiada się za uznaniem szczególnego charakteru sportu w ramach rynku wewnętrznego i prawa konkurencji, w związku z czym ponownie wzywa Komisję do przyjęcia wytycznych dotyczących stosowania prawa UE w odniesieniu do sportu w celu wyeliminowania licznych wątpliwości prawnych;

42.  zauważa, że mecenat zapewnia niezbędne wsparcie finansowe i wiele możliwości w sporcie, o ile przestrzegane są zasady finansowego fair play;

43.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do nadania wysokiej rangi wolontariatowi w sporcie; ponownie wskazuje na znaczenie wolontariatu w sporcie i podkreśla konieczność ustanowienia ram społecznego uznania oraz zapewnienia wolontariuszom odpowiedniego szkolenia, opowiada się za wymianą informacji i najlepszych praktyk między państwami członkowskimi dla propagowania wolontariatu w sporcie oraz za zbadaniem możliwości wprowadzenia ram prawnych i podatkowych dostosowanych do działalności stowarzyszeń sportowych;

44.  zwraca się do Komisji i państw członkowskich o stworzenie systemu uznawania kwalifikacji zdobywanych przez wolontariuszy, a także kwalifikacji wymaganych do wykonywania związanych ze sportem zawodów regulowanych;

45.  podkreśla, że wzajemne uznawanie przebiegających w ujednoliconych europejskich ramach szkoleń osób zawodowo zajmujących się sportem i nabywania przez nich kwalifikacji (sędziowie, trenerzy) ma szczególne znaczenie, ponieważ przyczynia się w dłuższym okresie do zwiększenia konkurencyjności, dzięki czemu można by z kolei uniknąć poważnych strat w przychodach;

46.  zachęca państwa członkowskie do zapewniania sportowcom wykształcenia wyższego oraz do spójnego uznawania ich kwalifikacji sportowych i edukacyjnych w celu zwiększania mobilności zawodowej;

47.  ponadto zachęca państwa członkowskie do usprawnienia struktur umożliwiających powrót byłych sportowców na rynek pracy i włączanie ich do życia zawodowego po zakończeniu kariery w sporcie zawodowym;

48.  wzywa państwa członkowskie do zbadania sposobów zmniejszenia obciążeń finansowych zawodowych sportowców o najniższych dochodach, których kariera zawodowa jest krótka i niepewna; ponownie stwierdza, że sportowcy zawodowi, którzy zostali uznani za sportowców i którzy większość dochodów czerpią ze sportu, powinni mieć możliwość korzystania z takich samych praw w zakresie zabezpieczenia społecznego jak pracownicy;

49.  uważa dialog społeczny w sporcie za właściwy instrument osiągania równowagi między prawami podstawowymi i prawami pracowniczymi przysługującymi sportowcom a szczególnym charakterem sportu;

50.  jest zdania, że w nieustannie ewoluującym gospodarczym wymiarze przemysłu sportowego konieczna jest natychmiastowa poprawa, jeśli chodzi o powiązane ze sportem aspekty takich kluczowych dziedzin, jak swobodny przepływ pracowników i usług, swoboda przedsiębiorczości, uznawanie kwalifikacji zawodowych, prawa własności intelektualnej oraz zasady pomocy państwa, by zapewnić przemysłowi sportowemu pełne czerpanie z korzyści, jakie rodzi rynek wewnętrzny;

51.  podkreśla zasadnicze znaczenie komercyjnego wykorzystywania praw audiowizualnych do zawodów sportowych w oparciu o model mający charakter scentralizowany, wyłącznościowy i terytorialny dla zagwarantowania sprawiedliwego podziału dochodów między sportem elitarnym a masowym;

52.  jest przekonany, że wydarzenia sportowe uważane za mające duże znaczenie dla społeczeństwa powinny być dostępne dla jak największej liczby osób; wzywa państwa członkowskie, które jeszcze tego nie uczyniły, do podjęcia działań mających na celu dopilnowanie, aby nadawcy podlegający ich jurysdykcji nie transmitowali tego typu wydarzeń na zasadzie wyłączności;

53.  uznaje prawo dziennikarzy do wstępu na zorganizowane wydarzenia sportowe o znaczeniu publicznym i do zdawania z nich relacji w celu zachowania prawa społeczeństwa do uzyskiwania i otrzymywania niezależnych informacji dotyczących wydarzeń sportowych;

54.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do ochrony praw własności intelektualnej do treści sportowych w poszanowaniu prawa społeczeństwa do informacji;

55.  uważa, że zakłady sportowe stanowią formę wykorzystywania zawodów w celach handlowych i wzywa Komisję oraz państwa członkowskie do ochrony zakładów przed wszelką nieuprawnioną działalnością, przed podmiotami nieposiadającymi licencji i przed podejrzeniami o ustawianie meczów, zwłaszcza poprzez uznanie praw własności intelektualnej organizatorów zawodów, zagwarantowanie znaczącego wkładu podmiotów działających w branży zakładów sportowych w finansowanie sportu masowego i uprawianego na poziomie podstawowym oraz ochronę uczciwego przebiegu zawodów, z naciskiem na kształcenie sportowców; uważa jednak, że tego typu prawa własności nie powinny naruszać prawa do krótkich relacji informacyjnych, które określono w dyrektywie 2007/65/WE (dyrektywa w sprawie audiowizualnych usług medialnych);

56.  ponownie wzywa Komisję do określenia wytycznych w zakresie pomocy państwa i uściślenie, jak rodzaj wsparcia publicznego jest prawnie uzasadniony dla realizacji społecznych, kulturalnych i wychowawczych celów sportu;

57.  wzywa państwa członkowskie do skutecznej walki z korupcją oraz dbania o etykę sportu; uważa w związku z tym za konieczne wprowadzenie w poszczególnych państwach ścisłych zasad kontroli finansowej klubów sportowych;

58.  zachęca stowarzyszenia sportowe do prowadzenia współpracy z agencjami egzekwowania prawa, m.in. poprzez wymianę informacji, w celu określenia odpowiedniego i skutecznego podejścia do rozwiązania problemu ustawiania meczów i innych oszust w sporcie;

59.  wzywa Komisję do zaproponowania konkretnych środków mających na celu zagwarantowanie finansowania sportu z wpływów z loterii pieniężnych;

60.  zwraca uwagę, że propozycja Komisji dotycząca wprowadzenia rachunków satelitarnych w sektorze sportu pojawia się w bardzo dobrym momencie, ponieważ dzięki temu działania związane ze sportem będą mogły być oceniane na szczeblu krajowym według jednolitych standardów, co umożliwi wykrywanie nieprawidłowości i stworzy wartość dodaną dla gospodarki europejskiej i jednolitego rynku;

61.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania w konkretny sposób wymiany dobrych praktyk oraz ścisłej współpracy technicznej i w zakresie badań z dziedziny sportu;

62.  uważa, że rola władz lokalnych i regionalnych w rozwoju europejskiego wymiaru sportu ma kluczowe znaczenie, gdyż do ich zadań instytucjonalnych należy świadczenie usług dla społeczeństwa w dziedzinie sportu oraz przydzielanie środków finansowych na działalność sportową i związane z nią obiekty;

63.  domaga się, aby sport masowy korzystał z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Europejskiego Funduszu Społecznego, co powinno umożliwić inwestowanie w infrastrukturę sportową, oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do wprowadzenia w Unii specjalnego programu budżetowego w dziedzinie sportu, co umożliwia obecnie art. 165 TFUE;

Organizacja sportu

64.  zwraca uwagę, że struktury sportowe w Europie opierają się na zasadach narodowościowych i terytorialnych;

65.  ponownie wyraża swoje poparcie dla europejskiego modelu sportu, w którym federacje odgrywają centralną rolę i którego podstawę stanowią różnorodne podmioty, w tym kibice, zawodnicy, kluby, ligi, stowarzyszenia i wolontariusze, będące kluczowym elementem wspierania całej struktury sportowej;

66.  wzywa do ograniczania w całej UE przeszkód dla wolontariatu w sporcie;

67.  podkreśla ważną rolę, jaką lokalne władze odgrywają w propagowaniu w społeczeństwie idei sportu dla wszystkich, i wzywa te władze do aktywnego udziału w europejskich forach dyskusyjnych dotyczących świata sportu;

68.  przypomina, że prawidłowe zarządzanie w sporcie jest warunkiem autonomii i samorządności organizacji sportowych zgodnie z zasadami przejrzystości, rozliczalności i demokracji, a także podkreśla potrzebę prowadzenia polityki zerowej tolerancji dla korupcji w sporcie; podkreśla potrzebę odpowiedniej reprezentacji wszystkich zainteresowanych stron w procesie podejmowania decyzji;

69.  wzywa państwa członkowskie i organy zarządzające sportem do czynnego wspierania społecznej i demokratycznej roli kibiców sportowych, którzy opowiadają się za zasadami fair play, poprzez popieranie ich obecności w strukturach własności i zarządzania w klubach sportowych, którym kibicują, oraz do traktowania ich jako ważnych zainteresowanych stron w organach zarządzających sportem;

70.  utrzymuje, że kluby sportowe powinny zezwalać na wyjazd swoim graczom powołanym do reprezentacji narodowej i uznawać ich wkład w powodzenie głównych rozgrywek drużyn narodowych, co może obejmować mechanizmy ubezpieczenia, oraz podkreśla, że nie można zastosować uniwersalnego podejścia do wszystkich dyscyplin sportu;

71.  podkreśla, że szkolenie zawodników na szczeblu lokalnym i inwestowanie w wychowanie fizyczne to niezbędne elementy zrównoważonego rozwoju ruchu sportowego w Europie oraz szerzenia jego pozytywnego wpływu na jednostki i społeczeństwo; w związku z tym uważa, że koniecznie należy dopilnować, aby sport na wysokim szczeblu nie miał negatywnego wypływu na rozwój młodych sportowców, sport amatorski i zasadniczą rolę, jaką pełnią organizacje sportowe na szczeblu lokalnym; podkreśla potrzebę zapewnienia równoważności i uznawania dyplomów i kwalifikacji w dziedzinie sportu;

72.  potwierdza swoje poparcie dla reguły „wychowanków” i uznaje ją za model, który można by zastosować również w innych zawodowych ligach w Europie; popiera ponadto wysiłki organów zarządzających sportem, mające na celu zachęcanie do szkolenia młodych zawodników na szczeblu lokalnym w granicach prawa UE, co przyczynia się do zwiększenia równowagi konkurencyjnej podczas zawodów oraz prawidłowego rozwoju europejskiego modelu sportowego;

73.  uważa, że rozwijanie nowych talentów jest jednym z najważniejszych zadań klubów sportowych oraz że nadmierne poleganie na transferach zawodników może mieć negatywny wpływ na wartości sportowe;

74.  podkreśla znaczenie zasiłków szkoleniowych, gdyż stanowią one skuteczny mechanizm ochronny dla ośrodków szkoleniowych i godziwy zwrot z inwestycji;

75.  uważa, że zawód agenta sportowego powinien stanowić regulowaną działalność zawodową i podlegać odpowiednim wymogom urzędowym w zakresie kwalifikacji, oraz że w trosce o przejrzystość siedziba agentów sportowych dla celów podatkowych powinna znajdować się na terytorium UE; wzywa Komisję do opracowania i wdrożenia we współpracy z federacjami sportowymi, stowarzyszeniami zawodników i związkami agentów europejskiego systemu licencjonowania i rejestracji, obejmującego kodeks postępowania oraz mechanizm nakładania kar;

76.  proponuje utworzenie przez federacje sportowe niepublicznego europejskiego rejestru agentów sportowych, w którym agenci podawaliby nazwiska reprezentowanych przez nich zawodników w celu ochrony sportowców, zwłaszcza w wieku poniżej 18 lat, tak aby ograniczyć ryzyko konfliktu interesów; uważa, że wypłata honorarium agenta z tytułu transferu powinna następować w ratach przez cały czas trwania umowy, którą zawiera zawodnik w wyniku transferu, a zapłata całego wynagrodzenia powinna być uzależniona od realizacji tej umowy;

77.  wzywa państwa członkowskie do uzupełniania obowiązujących przepisów regulacyjnych dotyczących agentów sportowych / pośredników o odstraszające kary, a także do rygorystycznego egzekwowania tych kar;

78.  wzywa organy zarządzające sportem do zwiększenia przejrzystości w odniesieniu do działalności agentów sportowych oraz do prowadzenia współpracy z władzami państw członkowskich w celu wyeliminowania praktyk korupcyjnych;

79.  wyraża zadowolenie w związku z zamówionym przez Komisję badaniem skutków ekonomicznych i prawnych transferów zawodników; ocenia ponadto, że inicjatywy federacji sportowych mające na celu zwiększenie przejrzystości transferów międzynarodowych zasługują na wsparcie;

80.  jest zdania, że systemy wdrożone przez organy zarządzające sportem w celu zwiększenia przejrzystości międzynarodowych transferów zawodników stanowią krok w dobrym kierunku, ponieważ są zgodne z zasadą dobrego zarządzania i są ukierunkowane na zapewnianie uczciwości zawodów sportowych;

81.  zdecydowanie popiera systemy licencjonowania i zasadę finansowego fair play, gdyż umożliwia to klubom konkurowanie w oparciu o ich rzeczywiste możliwości finansowe;

82.  uważa, że środki te pomagają usprawniać zarządzanie i przywracać długoterminową stabilność finansową i zrównoważenie klubów oraz przyczyniają się do uczciwości finansowej europejskich zawodów, w związku z czym zwraca się do Komisji Europejskiej o uznanie zgodności tego typu zasad z prawem UE;

83.  przyjmuje z zadowoleniem działania federacji sportowych mające na celu wprowadzenie zakazu posiadania więcej niż jednego z klubów uczestniczących w danych zawodach; ocenia, że podmiotom działającym w branży zakładów sportowych należy zakazać utrzymywania pakietu kontrolnego w podmiotach będących organizatorami zawodów lub ich uczestnikami, a organizatorom zawodów oraz ich uczestnikom należy zakazać utrzymywania pakietu kontrolnego w podmiotach oferujących zakłady sportowe dotyczące wydarzeń, które organizują lub w których uczestniczą;

84.  apeluje do państw członkowskich o podejmowanie wszelkich niezbędnych kroków mających na celu zapobieganie niezgodnym z prawem działaniom, które naruszają uczciwość sportu, i ich karanie, a także uznanie takich działań za przestępstwo; w szczególności, gdy działania takie związane są z zakładami sportowymi, to znaczy polegają na stanowiącej oszustwo umyślnej manipulacji wynikiem zawodów lub jednego z etapów gry w celu wyciągnięcia korzyści niewynikającej jedynie z normalnego uprawiania sportu ani z właściwej dla niego niepewności;

85.  apeluje do federacji sportowych o prowadzenie ścisłej współpracy z państwami członkowskimi na rzecz ochrony uczciwości sportu;

86.  wzywa Komisję Europejską do wyeliminowania braku przejrzystości transferów i przypadków ustawiania meczów, jak zapowiedziano w strategii antykorupcyjnej UE, poprzez ustalenie minimalnych zasad dotyczących definiowania czynów zabronionych pod groźbą kary w tym obszarze;

87.  wyraża głębokie zaniepokojenie poważnymi nielegalnymi działaniami, które mają miejsce w sporcie, takimi jak pranie pieniędzy, i wzywa państwa członkowskie do szybszego zacieśniania współpracy mającej na celu rozwiązanie tych problemów oraz do zapewnienia większej przejrzystości transakcji finansowych przeprowadzanych w ramach transferów zawodników i działań agentów;

88.  stwierdza, że podstawowe znaczenie ma opracowanie instrumentów służących zachęcaniu organów publicznych, władz sportowych i podmiotów oferujących gry hazardowe do współpracy w zakresie postępowania w sprawach dotyczących oszustw sportowych oraz że można rozważyć współpracę z Europolem i Eurojustem;

89.  uznaje właściwość sądów sportowych do rozpatrywania sporów w dziedzinie sportu, o ile przestrzegają one podstawowego prawa obywatela do sprawiedliwego procesu; apeluje, aby w trakcie rozstrzygania sporów w dziedzinie sportu powstałych na terytorium UE Sportowy Sąd Arbitrażowy uwzględniał przepisy prawa UE;

90.  wzywa Komisję do przedstawienia do 2012 r. wniosku umożliwiającego lepsze zrozumienie szczególnych potrzeb w dziedzinie sportu i podjęcie praktycznych działań służących ich zapsokojeniu, z uwzględnieniem w pełni postanowień art. 165 TFUE;

Współpraca z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi

91.  apeluje do Komisji i państw członkowskich o współpracę z państwami trzecimi w takich kwestiach, jak międzynarodowe transfery graczy, wykorzystywanie nieletnich zawodników, ustawianie meczy, piractwo i nielegalne zakłady sportowe; podkreśla też konieczność wzmocnienia współpracy międzynarodowej w celu propagowania sportu w krajach rozwijających się;

92.  oczekuje na wyniki systemów wprowadzonych w celu monitorowania przejrzystości i zasady finansowego fair play oraz zwalczania korupcji i handlu ludźmi; podkreśla, że system ten powinien być zgodny z prawem UE i zasadami ochrony danych; wzywa organy zarządzające sportem do powiązania danych z TMS z innymi systemami antykorupcyjnymi celem skuteczniejszego monitorowania służącego przeciwdziałaniu ustawianiu meczów;

93.  podkreśla potrzebę zajęcia się problemem podmiotów oferujących gry hazardowe bez zezwolenia, niezależnie od tego, czy działają one w UE, czy spoza UE, ponieważ potrafią one obejść systemy monitorowania oszustw w sporcie;

94.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do tego, aby w każdym aspekcie współpracy z państwami trzecimi wspierały globalne poszanowanie regulaminu olimpijskiego;

95.  zwraca się do klubów o czuwanie nad przestrzeganiem przepisów imigracyjnych podczas rekrutacji młodych sportowców pochodzących z państw trzecich oraz zadbanie o to, aby wszystkie warunki określone w zawieranych przez nich kontraktach były zgodne z obowiązującym prawem; domaga się, aby młodzi sportowcy mogli powrócić na własne życzenie i na dobrych warunkach do kraju pochodzenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy ich kariera nie zakończy się powodzeniem; podkreśla w tym kontekście, że zasadnicze znaczenie ma skuteczne wdrożenie stosownych przepisów;

96.  kładzie nacisk na konieczność wzmocnienia ochrony nieletnich w ramach transferów międzynarodowych; ocenia, że transfery międzynarodowe są potencjalnie niebezpieczne dla młodych sportowców, którzy wskutek wczesnego opuszczenia rodziny i kraju są szczególnie podatni na zagrożenia i powinni w związku z tym być przedmiotem stałej uwagi ze strony organizacji sportowych;

97.  wzywa Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, aby mimo norm lub obowiązków narzucanych kobietom z uwagi na istniejące w społeczeństwie uwarunkowania kulturowe, związane z tradycjami, historyczne lub religijne promowały pełną swobodę uprawiania każdego rodzaju sportu zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn;

Budowanie tożsamości europejskiej poprzez sport

98.  wzywa Komisję do rozszerzenia zakresu istniejących programów propagowania sportu, będących instrumentem jej polityki rozwojowej, oraz do podjęcia nowych inicjatyw w tym obszarze;

99.  wzywa Komisję:

100.  proponuje, aby flaga europejska towarzyszyła głównym międzynarodowym wydarzeniom sportowym organizowanym na terenie UE, i proponuje europejskim federacjom sportowym rozważenie pomysłu, aby pojawiała się ona na strojach sportowców z państw członkowskich obok flag narodowych; podkreśla, że powinno to mieć charakter całkowicie dobrowolny i że to państwa członkowskie i organizacje sportowe decydowałyby, czy skorzystać z tej możliwości;

o
o   o

101.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich oraz europejskim, międzynarodowym i narodowym federacjom sportowym.

(1) Dz.U. C 68 E z 18.3.2004, s. 605. (2) Dz.U. C 104 E z 30.4.2004, s. 1067. (3) Dz.U. C 33 E z 9.2.2006, s. 590. (4) Dz.U. C 291 E z 30.11.2006, s. 143. (5) Dz.U. C 291 E z 30.11.2006, s. 292. (6) Dz.U. C 27 E z 31.1.2008, s. 232. (7) Dz.U. C 282 E z 6.11.2008, s. 131. (8) Dz.U. C 271 E z 12.11.2009, s. 51. (9) Dz.U. C 76 E z 25.3.2010, s. 16. (10) Dz.U. C 87 E z 1.4.2010, s. 30. (11) Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0316. (12) Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0498. (13) Dz.U. C 326 z 3.12.2010, s. 5. (14) Dz.U. C 162 z 1.6.2011, s. 1. (15) Ałmaty, Kazachstan, 5–6 listopada 2006 r. (16) CdR 66/2011 fin. (17) CESE 1594/2011 – SOC /413.