SPRAWOZDANIE w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej wymiany informacji pochodzących z rejestru skazanych

3.2.2005 - (COM(2004)0664 – C6‑0163/2004 – 2004/0238(CNS)) - *

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Antonio Di Pietro

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu Komisji decyzji Rady dotyczącej wymiany informacji pochodzących z rejestru skazanych

(COM(2004)0664 – C6‑0163/2004 – 2004/0238(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt Komisji przedstawiony Radzie (COM(2004)0664)[1],

–   uwzględniając art. 31 i art. 34 ust. 2 litera c) Traktatu UE,

–   uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu UE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0163/2004),

–   uwzględniając art. 93 oraz art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6‑0020/2005),

1.  zatwierdza po poprawkach projekt Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o zmianę jej projektu, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.  zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne zmienić w sposób znaczący projekt Komisji;

5.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Art. 3
Każdy organ centralny niezwłocznie powiadamia centralne organy innych Państw Członkowskich o wyrokach skazujących wydanych na obywateli tych państw i wpisanych do krajowego rejestru skazanych, jak również o wszelkich późniejszych wpisach dotyczących tych osób.	Każdy organ centralny niezwłocznie i w każdym przypadku nie później niż w ciągu trzech miesięcy powiadamia centralne organy innych Państw Członkowskich o wyrokach skazujących wydanych na obywateli tych państw i wpisanych do krajowego rejestru skazanych.
Uzasadnienie
Skuteczność projektu przedłożonego do oceny zależy od terminów, w których organy centralne Państw Członkowskich aktualizują regularnie dane zawarte w poszczególnych rejestrach skazanych. Skreślenie ostatniego fragmentu artykułu ma na celu ułatwienie zrozumienia tekstu poprzez usunięcie zbędnych szczegółów mogących wprowadzić w błąd organy sądowe.
Poprawka 2 Art. 4 ust. 2
2. Centralny organ Państwa Członkowskiego, do którego skierowany jest wniosek przesyła odpowiedź centralnemu organowi Państwa Członkowskiego–wnioskodawcy niezwłocznie, a w każdym przypadku w terminie nieprzekraczającym 5 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku, wykorzystując przewidziany do tego celu formularz odpowiedzi B, zamieszczony w Załączniku. Odpowiedź zawiera informacje przekazane na podstawie art. 3.	2. Centralny organ Państwa Członkowskiego, do którego skierowany jest wniosek przesyła odpowiedź centralnemu organowi Państwa Członkowskiego–wnioskodawcy niezwłocznie, a w każdym przypadku w ciągu 48 godzin, jeśli zachodzi pilna potrzeba, i w pozostałych przypadkach w terminie nieprzekraczającym 10 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku, wykorzystując przewidziany do tego celu formularz odpowiedzi B, zamieszczony w Załączniku. Odpowiedź zawiera informacje przekazane na podstawie art. 3.
Uzasadnienie
W razie pilnej potrzeby wymagany termin 48 godzin obowiązuje w licznych Państwach Członkowskich jako niezbędne minimum czasowe dla potwierdzenia chociażby tymczasowego zatrzymania. W innych przypadkach wnioskowana odpowiedź Państwa Członkowskiego może zostać przekazana w ciągu dziesięciu dni roboczych począwszy od dnia otrzymania wniosku.
Poprawka 3 Art. 4 ust. 3
3.Do formularza odpowiedzi dołączony jest wykaz wyroków skazujących.	3. Do formularza odpowiedzi dołączony jest wykaz wyroków skazujących wpisanych do rejestru skazanych.
Uzasadnienie
Powyższa poprawka ma na celu takie sformułowanie tekstu, aby był on natychmiast zrozumiały dla organów sądowych.
Poprawka 4 Art. 5 ust. 1 lit. b
b) w innych celach, w granicach określonych przez Państwo Członkowskie, do którego skierowany jest wniosek oraz zgodnie z ustawodawstwem krajowym Państwa Członkowskiego–wnioskodawcy.	b) w innych celach, w granicach określonych w formularzu przez Państwo Członkowskie-wnioskodawcę i uznanych przez Państwo Członkowskie, do którego kierowany jest wniosek oraz zgodnie z ustawodawstwem krajowym Państwa Członkowskiego–wnioskodawcy.
Uzasadnienie
Jeżeli dane osobowe zostały przekazane w innych celach niż na potrzeby postępowań karnych, Państwo Członkowskie-wnioskodawca i Państwo Członkowskie, do którego kierowany jest wniosek, mogą wzajemnie ustalić i przyjąć granice pozyskiwania takich informacji.
Poprawka 5 Art. 5 ust. 2
2. Jeżeli dane osobowe zostały przekazane w ramach ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, Państwo Członkowskie, do którego skierowany jest wniosek może zwrócić się do Państwa Członkowskiego–wnisokodawcy o poinformowanie go w jaki sposób zostały one wykorzystane.	2. Jeżeli dane osobowe zostały przekazane w ramach ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, Państwo Członkowskie–wnisokodawca informuje Państwo Członkowskie, do którego skierowany jest wniosek, o sposobie ich wykorzystania.
Uzasadnienie
Jeżeli dane osobowe zostały przekazane w innych celach niż na potrzeby postępowań karnych, Państwo Członkowskie, do którego kierowany został wniosek, musi zostać poinformowane o celu wykorzystania tych informacji przez Państwo Członkowskie-wnioskodawcę.
Poprawka 6 Art. 5 ust. 3 a (nowy)
	3 a. Do niniejszego artykułu zastosowanie znajduje Konwencja Rady Europy z dn. 28 stycznia 1981 r. w sprawie ochrony osób w zakresie komputerowego przetwarzania danych osobowych oraz art. 23 Konwencji Rady Europy z dn. 29 maja 2000 r. dotyczacej udzielania wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych między Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej.
Uzasadnienie
Należy wyjaśnić w artykule, iż jednym z warunków dotyczących wykorzystania danych osobowych jest przestrzeganie obowiązujących przepisów. Najlepiej byłoby przywołać wszystkie nowe przepisy, które Unia zobowiązała się wprowadzić od dłuższego czasu w zakresie ochrony danych, jeżeli wykorzystuje się je dla ochrony bezpieczeństwa publicznego. Jeżeli ww. przepisy przyjęto przed powstaniem tekstu przedłożonego do oceny, należy zaktualizować odsyłacz zawarty w projekcie poprawki.
Poprawka 7 Art. 8
Państwa Członkowskie wdrażają niniejszą decyzję w jak najkrótszym terminie, a w każdym przypadku do dnia 30 czerwca 2005 r.	Państwa Członkowskie wdrażają niniejszą decyzję w jak najkrótszym terminie, a w każdym przypadku nie później niż w okresie sześciu miesięcy od daty jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Uzasadnienie
Uważa się za stosowne odstąpienie od określania z góry daty i poczekanie z tym do czasu zakończenia procedury.
Poprawka 8 Formularz A, - lit. a) wers 3
Osoba kontaktowa:	Biuro do kontaktów:
Uzasadnienie
Należy przewidzieć dochodzenia o charakterze szczególnie delikatnym i złożonym, wymagające zachowania zasad poufności informacji o tożsamości funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości je prowadzących w celu zapewnienia im bezpieczeństwa.

EXPOSE DES MOTIFS

1.        Cadre législatif

La proposition de décision présentée par la Commission relative à l'échange d'informations extraites du casier judiciaire représente, contrairement à ce qu'elle peut sembler à première vue, une mesure importante, nécessaire et urgente d'adaptation technique au sein de l'espace européen de liberté, de sécurité et de justice de l'Union européenne.

Il existe dans chacun des 25 États membres des registres dans lesquels sont recensées les condamnations pénales que les autorités judiciaires nationales prononcent à l'égard des personnes mais l'instrument juridique permettant aux États d'échanger ces informations importantes date de la Convention du Conseil de l'Europe de 1959^[2]1.

La Commission a pris l'initiative d'apporter des améliorations techniques à la législation qui réglemente ce secteur à la suite de l'onde de choc et de la réprobation qui ont secoué l'Europe, traumatisée par des cas récents et dramatiques de pédophilie établis dans les Ardennes françaises et belges, qui ont mis brutalement en évidence, au-delà de négligences humaines indéniables dans la conduite des enquêtes, le manque de communication absolu entre deux États membres fondateurs.

Il est évident d'autre part que, au-delà de ce cas dramatique spécifique, une amélioration qualitative en ce qui concerne l'échange d'informations entre États membres est urgente et nécessaire étant donné notamment que les groupes terroristes qui ont frappé l'Europe et le monde possèdent de solides ramifications internationales, comme la puissante criminalité organisée qui, depuis quelque temps, se livre à des activités criminelles (du commerce de la drogue au blanchiment de capitaux) bien au-delà des frontières nationales des États.

Les prochaines années seront cruciales pour le processus d'intégration européenne en matière pénale et dans ce contexte seront prises toutes les mesures visant à garantir aux citoyens de l'Union une justice pénale qui soit réellement efficace, indépendante et transparente.

La Commission a d'ores et déjà annoncé qu'au cours des prochains mois seront présentées des initiatives plus complexes telles que le Livre blanc concernant l'échange d'informations sur les condamnations pénales, les mesures d'interdiction et leur reconnaissance réciproque dans l'Union européenne (présentation prévue en janvier 2005), la décision-cadre relative à la reconnaissance entre les États membres de l'Union des décisions de condamnation (présentation prévue fin février 2005) ou encore la décision sur le système informatisé d'échanges d'informations extraites du casier judiciaire.

Il reste toutefois à résoudre des difficultés techniques et juridiques objectives avant de parvenir à la création d'un système opérationnel informatisé d'échange d'informations concernant les condamnations pénales entre les États membres et l'on peut raisonnablement estimer que ce nouveau système informatisé ne pourra entrer en vigueur, selon les prévisions les plus optimistes, avant 2008/2010.

Ceci signifie que la présente décision soumise à l'examen du Parlement aura des conséquences concrètes, tangibles sur les citoyens de l'Union pendant une période d'au moins cinq ans.

2.        Analyse de la proposition de la Commission

La base juridique de la proposition de décision est l'article 31 du traité sur l'Union européenne tel que modifié par le traité de Nice; elle prévoit pour le Parlement européen une simple consultation.

La proposition de décision présentée par la Commission relative à l'échange d'informations extraites du casier judiciaire vise essentiellement, comme indiqué ci-dessus, à proposer des solutions pratiques afin de remédier aux carences du système en vigueur et intervient sur plusieurs points essentiels:

a) contrairement au texte de la Convention de 1959, qui prévoit pour les États membres une obligation annuelle de transmettre la communication officielle des condamnations visant leurs ressortissants, elle prévoit d'anticiper une telle obligation;

b) elle introduit le délai de cinq jours pour ce qui est de la réponse de l'État membre requis;

c) la demande de l'État membre requérant et la réponse de l'État membre requis sont accompagnées, dans un but évident de simplification des procédures pratiques de transfert des données, de formulaires standard, uniformes pour tous les États membres;

d) sont introduites à juste titre les définitions du "casier judiciaire" et de la "condamnation" dès lors qu'il n'existe pas actuellement, selon les systèmes juridiques en vigueur dans les 25 États membres de l'Union, d'uniformité dans la conception du "casier judiciaire" pouvant accueillir des informations sur le citoyen très diverses d'un État à l'autre.

3.        Propositions d'amendements

Le rapporteur partage l'approche globale de la Commission; il s'est borné à proposer quelques amendements en vue de renforcer et d'enrichir le texte législatif qui, il faut le rappeler, sera un instrument concret entre les mains des magistrats.

Amendement 1 – art. 3 - Information à l'initiative des parties relative aux condamnations

S'agissant de ce point fondamental, le rapporteur estime qu'il appartient à chaque autorité centrale d'informer immédiatement ou dans un délai de trois mois maximum les autorités centrales des États membres des condamnations prononcées à l'encontre des ressortissants de ces États membres et inscrites au casier judiciaire. En effet, laisser subsister dans le texte législatif la notion vague selon laquelle les autorités centrales informent sans retard les autres autorités centrales ouvre la possibilité de retards injustifiables dans ce qui doit être une actualisation périodique fiable des banques de données concernées.

Amendements 2 et 3 – art. 4 - Demande d'information sur les condamnations

Sur ce point, le rapporteur considère, conformément à ce qui a déjà été approuvé par le Conseil que, effectivement, la réponse de l'État membre requis peut parvenir dans un délai ne dépassant pas 10 jours ouvrables à partir de la date de réception de la demande (au lieu des cinq propositions de la Commission qui ne pourront pas être facilement respectées) mais que, en cas d'urgence, la réponse doit parvenir dans tous les cas dans un délai impératif de 48 heures, le temps minimum nécessaire dans de nombreux États membres pour confirmer au moins la condamnation.

Toujours afin de rendre plus immédiate la lisibilité du texte pour les opérateurs de justice, le rapporteur juge utile de préciser que le formulaire de réponse de l'Etat membre requis doit être accompagné d'un extrait des condamnations figurant dans le casier judiciaire.

Amendements 4, 5 et 6 – art. 5 - Conditions d'utilisation des données à caractère personnel

Le présent article est extrêmement délicat. Le rapporteur est bien conscient de la nécessité absolue de concilier les exigences des activités d'investigation qui exigent la rapidité dans l'échange des informations avec la sauvegarde et la protection des données à caractère personnel.

La confiance réciproque qui doit régir les rapports entre États membres exige que chaque fois que les données à caractère personnel ont été transmises à des fins autres que des procédures pénales, il convient de préciser que les informations recueillies ne peuvent être utilisées que dans les limites spécifiées par l'État membre requérant et approuvées, c'est-à-dire acceptées par l'État membre requis.

En outre, afin de mieux prévenir les incompréhensions entre les États membres, chaque fois que les données à caractère personnel ont été transmises à des fins autres que des procédures pénales, l'État membre auquel a été adressée cette demande doit être automatiquement informé de l'utilisation qui en a été faite par l'État requérant.

Enfin, le rapporteur estime qu'il est nécessaire d'expliciter la disposition concernant la protection des données à caractère personnel se fondant sur la Convention du 28 janvier 1981 du Conseil de l'Europe pour la protection des personnes à l'égard du traitement automatisé des données à caractère personnel et sur l'article 23 de la Convention (2000) relative à l'entraide judiciaire en matière pénale entre les États membres de l'Union européenne, mentionnés déjà dans le considérant, dans l'attente d'un texte unique qui protège l'utilisation des données à caractère personnel pour les questions relevant du troisième pilier.

L'idéal serait de pouvoir renvoyer aux nouvelles dispositions que l'Union s'est, depuis un certain temps, engagée à adopter en matière de protection des données lorsque celles-ci sont utilisées à des fins de protection de la sécurité publique. Lorsque ces dispositions ont été adoptées avant le texte à l'examen, il convient d'actualiser le renvoi contenu dans la proposition d'amendement.

Amendement 7 – art. 8 - Mise en oeuvre

En ce qui concerne les délais pratiques directement applicables dans tous les États membres, le rapporteur estime qu'il ne faut pas a priori établir des dates qui risquent de ne pas être respectées, mais qu'il faut prévoir des délais sûrs.

La mise en oeuvre de la présente décision par les États membres devra, quoi qu'il en soit, intervenir dans les meilleurs délais, dans les six mois suivant la date de publication au Journal officiel de l'Union européenne.

Amendement 8 – Formulaire

En ce qui concerne les formulaires standard proposés par la Commission, le rapporteur estime, comme cela a déjà été approuvé par le Conseil, que le formulaire A de demande de la part de l'État membre requérant et le formulaire B de réponse de l'État membre requis doivent, pour des raisons pratiques, être fondus en un seul document.

Le rapporteur juge essentiel de remplacer, dans la partie concernant les informations relatives à l'État membre requérant, le terme "personne de contact" par celui plus impersonnel de "bureau de contact".

Il est évident qu'il est nécessaire de prévoir des cas d'enquêtes particulièrement délicates et complexes qui exigent le maintien de la confidentialité sur l'identité des magistrats qui conduisent ces enquêtes pour la protection de leur sécurité.

PROCEDURA

Tytuł	Projekt decyzji Rady dotyczącej wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego
Odsyłacze	COM(2004)0664 – C6‑0163/2004 -2004/0238(CNS)
Podstawa prawna	art. 39, ust. 1, UE
Data konsultacji z PE	27.10.2004
Podstawa przepisowa	art. 93 i art. 51
Komisja przedmiotowo właściwa      Data ogłoszenia na posiedzeniu	LIBE 16.11.2004
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	JURI16.11.2004
Opinia niewydana                Data wydania decyzji	JURI24.11.2004
Wzmocniona współpraca   Data ogłoszenia na posiedzeniu
Sprawozdawca(y)  Data powołania	Antonio Di Pietro 25.11.2004
Sprawozdawca(y) zastąpiony/ zastąpieni
Rozpatrzenie w komisji	18.1.2004	1.2.2005
Data zatwierdzenia	1.2.2005
Wynik głosowania końcowego	za: przeciw: wstrzymujących się:		43 1 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Alexander Nuno Alvaro, Alfredo Antoniozzi, Johannes Blokland, Mario Borghezio, Jean-Louis Bourlanges, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giusto Catania, Jean-Marie Cavada, Charlotte Cederschiöld, Carlos Coelho, António Costa, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Rosa Díez González, Antoine Duquesne, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Adeline Hazan, Timothy Kirkhope, Ewa Klamt, Ole Krarup, Stavros Lambrinidis, Romano Maria La Russa, Henrik Lax, Edith Mastenbroek, Jaime Mayor Oreja, Hartmut Nassauer, Bogdan Pęk, Martine Roure, Inger Segelström, Manfred Weber, Tatjana Ždanoka
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Frederika Brepoels, Panayiotis Demetriou, Gérard Deprez, Camiel Eurlings, Ignasi Guardans Cambó, Sophia in 't Veld, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Vincent Peillon, Herbert Reul, Marie-Line Reynaud, Bogusław Sonik, Jan Zahradil
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Georgios Papastamkos
Data złożenia – A6	3.2.2005			A6‑0020/2005
Uwagi

• [1]  Dotychczas niepublikowane w Dzienniku Urzędowym.
• [2] ¹ Conseil de l'Europe, série des Traités européens, n° 30