SPRAWOZDANIE w sprawie XXXIII Sprawozdania na temat polityki konkurencji – 2003 r.

07.02.2005 r. - (2004/2139(INI))

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Jonathan Evans
PR_INI_art47-1

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie XXXIII Sprawozdania Komisji na temat polityki konkurencji - 2003r.

(2004/2139(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając XXXIII Sprawozdanie Komisji na temat polityki konkurencji za rok 2003 (SEC(2004)0658),

–   uwzględniając art. 112 ust. 2 i art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6‑0024/2005),

A. przypominając, że wzrost konkurencyjności gospodarki europejskiej jest jednym z kluczowych celów strategii lizbońskiej,

B. podkreślając potrzebę stałego i pełnego zaangażowania się w monitorowanie zakłóceń

konkurencji,

C. świadomy istniejącej w środowisku biznesu potrzeby najwyższego poziomu bezpieczeństwa prawnego w zakresie polityki kontroli połączeń przedsiębiorstw,

D. zwracając zwłaszcza uwagę na znaczną liczbę spraw rozpatrywanych w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji w Komisji, w których decyzje Komisji albo zostały całkowicie przyjęte przez strony albo podtrzymane przez sądy,

1.  przyjmuje z uznaniem XXXIII Sprawozdanie na temat polityki konkurencji, zawierające przegląd głównych reform strukturalnych polityki konkurencji i środki wdrożone podczas urzędowania komisarza M. Montiego i pod jego przewodnictwem;

2.  gratuluje komisarzowi utrzymania stałego i pełnego zaangażowania w monitorowanie zakłóceń konkurencji i przeprowadzania równocześnie dalekosiężnej reorganizacji i odnowy prawodawstwa przeciwtrustowego, kontroli połączeń przedsiębiorstw i zasad udzielania pomocy przez państwo jak również wewnętrznej reorganizacji Dyrekcji ds. Konkurencji;

3.  z zadowoleniem wita przyjęcie szeregu ustaw zawartych w pakiecie modernizacyjnym, a mianowicie inicjatywy w zakresie współpracy między instytucjami odpowiedzialnymi za egzekwowanie unijnych przepisów dotyczących konkurencji - Komisją, krajowymi urzędami nadzorującymi zasady konkurencji i sądami krajowymi; w związku z tym warto również wspomnieć o mianowaniu Głównego Ekonomisty ds. Konkurencji, wzmocnieniu roli funkcjonariusza ds. przesłuchań i wzmocnieniu sekcji zajmującej się kartelami, dzięki czemu skróci się czas trwania spraw związanych z kartelami;

4.  ubolewa nad faktem, że zaistniała potrzeba wznowienia przez Radę „tymczasowego mechanizmu obronnego”, z powodu konieczności przyznania wsparcia w wysokości do 100 milionów euro dla stoczni w Niemczech, Holandii, Finlandii i Danii jako reakcji na nieuczciwą konkurencję ze strony stoczni w Korei Południowej i oczekuje szybkiego rozwiązania sporu w Światowej Organizacji Handlu, przed datą wygaśnięcia bieżącego mechanizmu w marcu 2005 r.;

5.  przekonuje, by ograniczonej liczby spraw, w których decyzje Komisji poddane zostały rewizji przez Trybunał Sprawiedliwości, a następnie uchylone, nie postrzegać jako przypadków podważających zaufanie do całego systemu rewizji i egzekutywy;

6.  z zadowoleniem przyjmuje przygotowanie osobnego rozdziału w Sprawozdaniu na temat polityki konkurencji, zawierającego zarys podejścia Komisji do warunków, jakie muszą spełniać Państwa Członkowskie, aby móc udzielać wsparcia finansowego tym, którym powierzają świadczenie usług ważnych dla ogółu obywateli i, w następstwie sprawozdania Komisji przedstawionego Radzie Europejskiej obradującej w Laeken w dniach 14-15 grudnia 2001 r., Zielonej Księgi dotyczącej usług świadczonych w ogólnym interesie (COM(2003)0270) przyjętej przez Komisję w maju 2003 r. i orzeczenia w sprawie Altmarku[1], wzywa Komisję do przedstawienia propozycji zwiększenia bezpieczeństwa prawnego, określenia zasad dobrego zarządzania i wspierania władz krajowych i regionalnych w działaniach zmierzających do spełnienia wymogów art. 87 i 88 Traktatu;

7.  wzywa Komisję do kontynuowania rewizji funkcjonowania systemu sądownictwa w związku ze sprawami z zakresu konkurencji w celu rozważenia skrócenia czasu oczekiwania na rozprawy oraz w celu maksymalizacji doświadczenia i umiejętności sędziów zajmujących się sprawami z zakresu konkurencji;

8.  popiera w dalszym ciągu bardziej aktywną rolę Parlamentu Europejskiego w rozwoju polityki konkurencji poprzez promowanie uprawnień Parlamentu w zakresie procedury współdecydowania i wyraża ubolewanie wobec faktu, że Komisja i Rada nie były w stanie poprzeć tych uprawnień w projekcie Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy;

9.  przyjmuje z zadowoleniem rewizję zasad dotyczących pomocy państwa kierującą zainteresowanie Komisję w stronę spraw i kwestii ważnych dla dalszego rozwoju rynku wewnętrznego, co pozwoliło na usprawnienie i uproszczenie procedury powiadamiania i składania skarg oraz na sprecyzowanie zasad „de minimis” i założeń dla badań naukowych i rozwoju;

10. z zadowoleniem przyjmuje pogląd Komisji, że pomoc państwa na Badania i Rozwój (BiR) będzie stanowić zachętę dla MŚP , aby więcej inwestowały w badania i rozwój, oraz wynikającą z niego propozycję wprowadzenia poprawki do rozporządzenia, tak aby zawierało ono pomoc na BiR; zwraca uwagę Komisji, że nie wszystkie 25 państw UE ma takie same możliwości zaangażowania się w takie programy;

11. wzywa Komisję, aby nadal analizowała skutki mechanizmów handlu emisjami, kwotami, koncesjami, certyfikatami i zezwoleniami w ramach porozumienia dotyczącego prywatnych firm w zakresie Protokołu z Kioto;

12. przyjmuje z zadowoleniem przyjazne dla środowiska kryteria, jakie zastosowała Komisja akceptując kilka ekologicznych planów pomocowych i wzywa Komisję do dalszego opracowywania warunków przejrzystości jakie tego typu plany muszą spełniać, aby mogły funkcjonować jako precedensy dla innych regionów i Państw Członkowskich;

13. gratuluje Komisji konstruktywnej reakcji na wcześniejsze sprawozdania Parlamentu w postaci ustanowienia oddanej sprawie Jednostki Wdrożeniowej ds. Pomocy Państwa, która odpowiada za wdrażanie decyzji Komisji, zwłaszcza na polu odzyskiwania przyznanej wbrew prawu pomocy finansowej ze strony państwa;

14. przyjmuje z uznaniem udoskonalanie zestawienia dotyczącego pomocy państwa, zamieszczanego w internecie, jako ważnego instrumentu na rzecz przejrzystości i informowania konsumentów o działalności Komisji;

15. przyjmuje z zadowoleniem postęp we wdrażaniu programu komisarza M. Montiego na rzecz modernizacji przeciwtrustowych przepisów Komisji, w tym zwiększanie nacisku na dochodzenia w sprawie karteli stosujących tzw. twarde ograniczenia konkurencji (hard-core cartels) i pociąganie ich do odpowiedzialności, wyraża jednak zaniepokojenie faktem, że w Sprawozdaniu na temat polityki konkurencyjności - 2003r. nic nie wskazuje na znaczącą redukcję zaległości w badanych przez Komisję sprawach;

16. wyraża zaniepokojenie ciągłymi niepowodzeniami na polu całkowitej liberalizacji rynku gazowniczego i energetycznego w UE;

17. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy Komisji odnośnie ważnych rynków, takich jak telekomunikacyjny, i powołanie grup roboczych między DG ds. Konkurencji i DG ds. Społeczeństwa Informacyjnego, aby zarządzały procesem konsultacji;

18. przyjmuje z zadowoleniem wyznaczenie przez Komisję oficera łącznikowego ds. konsumentów w celu poprawy dialogu Komisji z konsumentami;

19. wierzy, że skuteczne stosowanie polityki konkurencji jest kluczowym środkiem do osiągnięcia wydajnej struktury rynkowej, która działa w interesie konsumenta i ma pozytywny i znaczący wpływ na jego życie codzienne; chciałby podkreślić, że większa integracja rynku wewnętrznego czyni czasami bardziej naturalną analizę sytuacji konkurencji na całej jego przestrzeni, niż na poszczególnych oddzielnych rynkach (jak było w przypadku kilku ostatnich fuzji) i wzywa Komisję do opracowania jaśniejszych wytycznych zawierających jej interpretację pojęcia „rynek” w takich przypadkach;

20. przyjmuje z zadowoleniem nieustające zaangażowanie Komisji w Europejskie Dni Konkurencji, które są ważną okazją do wyjaśnienia pozytywnych skutków konkurencji konsumentom we wszystkich zakątkach UE, wzywa jednak władze krajowe, które są gospodarzami takich konferencji, do włączenia organizacji konsumenckich i krajowych środków masowego przekazu do planowania programu Europejskich Dni Konkurencji;

21. przyjmuje z uznaniem nowe przepisy Komisji dotyczące dystrybucji pojazdów silnikowych, oczekuje większych postępów w redukowaniu poważniejszych różnic w cenach nowych pojazdów silnikowych w poszczególnych Państwach Członkowskich i ubolewa nad _najnowszymi danymi, z których wynika, że rozbieżności te są wciąż znaczne;

22. domaga się dalszych postępów na polu rynku napraw pojazdów silnikowych, szczególnie w związku z łatwiejszym dostępem do informacji technicznych i większą dostępnością części zamiennych do samochodów;

23. przyjmuje z zadowoleniem pewne elementy proponowanej przez Komisję reformy prawodawstwa w zakresie kontroli połączeń przedsiębiorstw, jednakże ubolewa nad faktem, że krytyczne uwagi Parlamentu, dotyczące kilku elementów odnośnej propozycji w obrębie bezpieczeństwa prawnego i uczciwego procesu nie uzyskały wsparcia Komisji;

24. przyjmuje z zadowoleniem reorganizację Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji w Komisji w związku z kontrolą połączeń przedsiębiorstw, zwłaszcza przyjęcie struktury odpowiadającej strukturze sektora, udoskonalenie oceny ekonomicznej i sprecyzowanie roli konsumentów;

25. przyjmuje z zadowoleniem zobowiązanie Komisji, aby pomóc dziesięciu nowym Państwom Członkowskim w szybkim przystosowaniu się do zasad konkurencji, przepisów antymonopolowych i, przede wszystkim, przepisów dotyczących pomocy publicznej oraz wzywa Komisję do kontynuowania procesu wsparcia technicznego i współpracy;

26. przyjmuje z zadowoleniem zaangażowanie Komisji w dążenie ku ściślejszej współpracy dwustronnej z głównymi partnerami handlowymi Wspólnoty i w poszerzanie współpracy wielostronnej w zakresie konkurencji; należy przede wszystkim pogratulować Komisji zawarcia umów dotyczących konkurencji ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą i Japonią;

27. wzywa Komisję do kontynuowania współpracy z krajami OECD, krajami azjatyckimi (w szczególności z Chinami) i z Ameryką Łacińską;

28. wzywa Komisję do prowadzenia negocjacji z WTO na temat wzajemnej relacji między handlem i polityką konkurencji w duchu Deklaracji z Doha z listopada 2001 r.;

29. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

• [1]        Sprawa C-280/00 Altmark Trans oraz Prezydium władz miasta Magdeburga przeciwko Nahverkehrsgesellschaft Altmark [2003] ECR I-7747.

UZASADNIENIE

Od czasu ustanowienia Wspólnoty Europejskiej na mocy Traktatu Rzymskiego skuteczna polityka konkurencji była zawsze uznawana za podstawowe narzędzie dla stworzenia wydajnej struktury rynkowej działającej w interesie konsumentów. Prowadzenie tej polityki miało zawsze pozytywny i istotny wpływ na codzienne życie obywateli Europy. Pod przewodnictwem komisarza M. Montiego Komisja nie tylko utrzymała swoją odpowiedzialność za stałe i aktywne monitorowanie zakłóceń konkurencji, ale podjęła także ambitny, dalekosiężny program reorganizacji, rewizji i odnowy przepisów oraz praktycznych uzgodnień regulujących politykę przeciwtrustową, system kontroli połączeń przedsiębiorstw oraz kontrolę pomocy państwa. Udane wdrożenie tych reform będzie zasadniczym elementem w podnoszeniu konkurencyjności europejskich przedsiębiorstw, co w Lizbonie zostało uznane za jeden z najważniejszych celów Rady Europejskiej.

W sprawozdaniu Komisji z 2003 r. dotyczącym działalności Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji przedstawiono postępy poczynione do dnia dzisiejszego. Obecnie przeprowadzono modernizację przepisów dotyczących przeciwtrustowej polityki Komisji, która niewątpliwie spowoduje poważne zmiany w realizacji postanowień art. 81 i 82 Traktatu WE w praktyce. Skoncentrowanie uwagi ograniczonego liczbowo personelu Komisji na dochodzeniach w sprawie karteli stosujących tzw. twarde ograniczenia konkurencji (hard-core cartels) i pociąganie ich do odpowiedzialności powinno pomóc w dalszym ograniczaniu zakłóceń konkurencji. Finalizację systemu powiadamiania odzwierciedla spadek liczby powiadomień z 101 w 2002 r. do 71 w 2003 r. Spadła także liczba skarg, ze 129 do 94, a o tym, jak duże znaczenie ma nowy system prowadzenia dochodzeń przez Komisję świadczy wzrost liczby spraw wszczynanych z własnej inicjatywy, przy największej liczbie 97 spraw podjętych przez Komisję od 1998 r. Niemniej jednak sprawozdanie z 2003 r. nie wskazuje jak dotychczas na żadną znacząca redukcję zaległości w sprawach nadal nie zamkniętych przez Komisję, pomimo przewidywanego postępu w jej pracach. Ilość nierozstrzygniętych spraw malała stale z roku na rok, począwszy od 840 spraw w 2001 r., poprzez 805 spraw w 2002 r., do 760 spraw w 2003 r. Można spodziewać się, że zmniejszenie liczby tych spraw będzie bardziej widoczne w przyszłorocznym sprawozdaniu.

W dziedzinie kontroli połączeń przedsiębiorstw Komisja podjęła ważną reformę istniejących przepisów po przeprowadzeniu poważnych konsultacji. Reforma ta miała na celu zmniejszenie zaległości w zakresie działań dotyczących połączeń. Liczba powiadomień spadła w 2003 r. do 212, co stanowi najniższą liczbę powiadomień od sześciu lat. Parlament Europejski byłby bardziej usatysfakcjonowany, gdyby reforma przepisów regulujących przedmiotowe zagadnienie została uproszczona zgodnie z działaniami pierwotnie zaproponowanymi przez samą Komisję. Niezbędne jest także zapewnienie najwyższego stopnia bezpieczeństwa prawnego, aby przedsiębiorstwa miały jasność co do skutków ich decyzji handlowych. Jednocześnie reorganizacja Dyrekcji ds. Konkurencji, a w szczególności przyjęcie struktury odpowiadającej strukturze sektora, nominacja głównego ekonomisty ds. konkurencji i powołanie zespołów, których zadaniem jest zbadanie wniosków grup badawczych, powinno pomóc usprawnić proces decyzyjny i wzmocnić ocenę ekonomiczną w sprawach połączeń. Wszystko to powinno z kolei nie tylko poprawić zaufanie do systemu, ale także zmniejszyć liczbę sytuacji, gdy decyzje Komisji są uchylane przez sądy.

Ponadto ważne jest, by ograniczonej liczby spraw, w których decyzje Komisji poddane zostały rewizji przez Trybunał Sprawiedliwości, a następnie uchylone, nie postrzegać jako przypadków podważających zaufanie do całego systemu rewizji i egzekutywy. W wielu sprawach podjętych przez Dyrekcję ds. Konkurencji w Komisji Europejskiej decyzje Komisji były w pełni akceptowane przez strony lub podtrzymane przez sądy.

Komisja musi także kontynuować rewizję funkcjonowania systemu sądownictwa w związku ze sprawami z zakresu konkurencji w celu rozważenia skrócenia czasu oczekiwania na rozprawy oraz w celu maksymalizacji doświadczenia i umiejętności sędziów zajmujących się sprawami z zakresu konkurencji.

Ważne jest także ściślejsze określenie roli konsumenta w tym procesie. Powołanie nowego oficera łącznikowego ds. konsumentów zostało przyjęte jako pozytywna zmiana prowadząca do lepszego dialogu Komisji z konsumentami.

Partnerstwo między Parlamentem Europejskim a Komisją w stałym wspieraniu Europejskich Dni Konkurencji w Państwach Członkowskich okazało się wielkim sukcesem. Program ten mógłby być nadal ulepszany, gdyby mniej uwagi poświęcano dyskusjom prawnym i filozoficznym nad reformą polityki konkurencji, a więcej pozytywnemu wpływowi polityki konkurencji na codzienne życie konsumentów. Więcej korzyści przyniósłby także bardziej intensywny dialog między Komisją a Parlamentem na temat uzgodnionego formatu, treści i kanałów informacji pozwalających nadać tej akcji możliwie jak najszerszy rozgłos.

Trzecim głównym obszarem, w którym Komisja podjęła zasadniczą reformę strukturalną jest dziedzina kontroli pomocy państwa. Podobnie jak w innych obszarach działalności Komisji, w trakcie realizacji reformy tych przepisów Komisja utrzymała swoje zobowiązanie do skutecznego monitorowania pomocy państwa, jak przewidziano na mocy Traktatu. Sprawozdanie z 2003 r. zwraca uwagę na dalszy postęp w zmniejszaniu całkowitej wielkości pomocy państwa w ówczesnych piętnastu Państwach Członkowskich z 60 miliardów euro w 1998 r. do 49 miliardów euro w 2002 r. Jednakże takie ograniczenie pomocy było możliwe przynajmniej po części dzięki wygaśnięciu specjalnych uzgodnień mających zastosowanie do niemieckich krajów związkowych, a wartość uzyskana w 2002 r. jest wciąż zbyt wysoka. Dlatego też jest to odpowiedni moment na proponowane reformy. Rewizja przepisów dotyczących pomocy państwa kierująca uwagę Komisji na sprawy i kwestie istotne dla dalszego rozwoju rynku wewnętrznego pozwoliła usprawnić i uprościć procedury powiadamiania i składania skarg oraz sprecyzować zasady „de minimis” i założenia dla badań naukowych i rozwoju. To z kolei powinno zapewnić większą przejrzystość i bezpieczeństwo prawne oraz zmniejszyć niepotrzebne obciążenie proceduralne, ułatwiając w ten sposób podejmowanie decyzji.

Udoskonalone zestawienie dotyczące pomocy państwa dostępne w Internecie służy za przykład przejrzystości, zwracając uwagę na te sektory i Państwa Członkowskie, w których udzielono pomocy państwa. Informacje o rodzajach i kwotach przyznawanej pomocy są teraz łatwo porównywalne, pokazując jasno wpływ różnych form pomocy na konkurencję. Parlament Europejski wyraził uprzednio zaniepokojenie powolnym postępem w egzekwowaniu zwrotów pomocy uznanej za pomoc podlegającą zwrotowi w Państwach Członkowskich, głównie z powodu inercji Państw Członkowskich przyznających pierwotnie tę pomoc. Dlatego też stworzenie specjalnej Jednostki Wdrożeniowej ds. Pomocy Państwa, na którą nałożono obowiązek realizacji decyzji Komisji, w szczególności w obszarze zwrotów przyznanej wbrew prawu pomocy państwa uznano za bardzo pozytywny krok.

Sprawozdawca wyraża także ubolewanie wobec potrzeby wznowienia przez Radę „tymczasowego mechanizmu obronnego”, z powodu konieczności przyznania wsparcia w wysokości do 100 milionów euro dla stoczni w Niemczech, Holandii, Finlandii i Danii. decyzja ta, będąca reakcją na nieuczciwą konkurencję ze strony stoczni w Korei Południowej, może zakłócić konkurencję między tymi europejskimi stoczniami, którym pomoc przyznano, a tymi, którym pomocy tej nie przyznano i może w ten sposób zastąpić jedną niesprawiedliwość inną. Oczekujemy szybkiego rozwiązania tego sporu w Światowej Organizacji Handlu, przed datą wygaśnięcia bieżącego mechanizmu w marcu 2005 r.

Ważne jest odróżnienie przyznawanej wbrew prawu pomocy państwa od regionalnego lub rządowego wsparcia dla usług świadczonych w interesie ogółu, które są działaniami akceptowanymi. Sprawozdanie z 2003 r. opiera się na strukturze wcześniejszych sprawozdań i zawiera rozdział dotyczący usług świadczonych w interesie ogółu, który pomaga w wyjaśnieniu polityki Komisji. Zgodnie z orzeczeniem w sprawie Altmark Komisja powinna przedstawić projekt jasnego określenia przepisów dotyczących usług świadczonych w interesie ogółu oraz ich statusu, zwiększając w ten sposób bezpieczeństwo prawne, określając zasady dobrego zarządzania i pomagając krajowym i regionalnym władzom w przestrzeganiu art. 87 i 88 Traktatu.

Sprawozdanie z 2003 r. zwraca uwagę na prace przygotowawcze podjęte przez Komisję w sprawie wdrożenia nowych przepisów dotyczących wyłączeń grupowych, regulujących dystrybucję pojazdów silnikowych. Jest to ważny obszar, w którym interesy konsumentów od dawna wymagają podjęcia działań na szczeblu Komisji. Nowe przepisy stanowią także ważny krok w kierunku zapewnienia sprawnego działania jednolitego rynku. Pomimo zapewnień ze strony wytwórców pojazdów silnikowych, że rozbieżności w cenach zostały zmniejszone, w sprawozdaniu zwrócono uwagę, iż w 2002 r. w rzeczywistości nie odnotowano żadnych oznak ich zmniejszenia, co potwierdza potrzebę zdecydowanego działania Komisji w tym obszarze.

Komisja odnotowała rosnące zainteresowanie ze strony konsumentów otwarciem rynku napraw pojazdów silnikowych, co powinno stworzyć podstawę do dalszych działań, w szczególności w związku z łatwiejszym dostępem do informacji technicznych i zwiększoną dostępnością części zamiennych do pojazdów silnikowych.

W sprawozdaniu z 2003 r. zwrócono także uwagę na międzynarodowe działania Komisji. Komisarz Mario Monti jako pierwszy zajął się kwestią lepszej wymiany informacji i współpracy na arenie międzynarodowej oraz poparł rozwój i koncentrację krajowych organów ds. konkurencji w nowych Państwach Członkowskich.

Komisja Gospodarcza i Monetarna Parlamentu Europejskiego często wyrażała swoje uznanie dla współpracy, jaką komisarz M. Monti i jego Dyrekcja nawiązali z Parlamentem Europejskim. Komisarz posiada wyjątkowy dorobek w zakresie ważnych reform strukturalnych, szczególnie praktycznego stosowania polityki konkurencji UE i podnoszenia jej roli na arenie międzynarodowej. Komisja Gospodarcza i Monetarna wyraża ubolewanie, że komisarz nie mógł wesprzeć stawianego przez nią od dawna wniosku o dzielenie z Komisją uprawnień w ramach procedury współdecydowania, niemniej jednak przyznaje ona, że komisarz zwykle przykładał tak dużą wagę do opinii Parlamentu, jak gdyby uprawnienia takie rzeczywiście istniały. Należy mieć nadzieję, że następca komisarza M. Montiego oraz Dyrekcja ds. Konkurencji przyjmą podobne podejście.

PROCEDURE

Title

The Commission's XXXIIIrd Report on Competition Policy - 2003

Procedure number

2004/2139(INI)

Basis in Rules of Procedure

Rule 112(2) and Rule 45

Committee responsible   Date authorisation announced in plenary

ECON 28.10.2004

Committee(s) asked for opinion(s)   Date announced in plenary

Not delivering opinion(s)   Date of decision

Enhanced cooperation   Date announced in plenary

Motion(s) for resolution(s) included in report

Rapporteur(s)   Date appointed

Jonathan Evans 21.9.2004

Previous rapporteur(s)

Discussed in committee

21.9.2004

30.11.2004

Date adopted

2.2.2005

Result of final vote

for: against: abstentions:

40 2 3

Members present for the final vote

Zsolt László Becsey, Pervenche Berès, Pier Luigi Bersani, Udo Bullmann, Ieke van den Burg, Elisa Ferreira, José Manuel García-Margallo y Marfil, Gunnar Hökmark, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Ian Hudghton, Christopher Huhne, Sophia in 't Veld, Othmar Karas, Piia-Noora Kauppi, Wolf Klinz, Guntars Krasts, Kurt Joachim Lauk, Enrico Letta, Astrid Lulling, Gay Mitchell, Cristobal Montoro Romero, Joseph Muscat, Alexander Radwan, Bernhard Rapkay, Karin Riis-Jørgensen, Dariusz Rosati, Eoin Ryan, Antolín Sánchez Presedo, Manuel António dos Santos, Peter Skinner, Margarita Starkevičiūtė, Ivo Strejček, Sahra Wagenknecht, Lars Wohlin

Substitutes present for the final vote

Jules Maaten, Thomas Mann, Diamanto Manolakou, Maria Matsouka, Giovanni Pittella, Antonis Samaras, Andreas Schwab, Theresa Villiers, Corien Wortmann-Kool

Substitutes under Rule 178(2) present for the final vote

Ambroise Guellec, Godelieve Quisthoudt-Rowohl

Date tabled – A6

7.2.2005

A6-0024/2005

Comments

...