SPRAWOZDANIE w sprawie finansów publicznych w UGW
07.02.2005 r. - (2004/2268(INI))
Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Othmar Karas
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie finansów publicznych w UGW - 2004
Parlament Europejski,
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 24 lipca 2004 r. do Rady i do Parlamentu Europejskiego w sprawie finansów publicznych w UGW-2004 (COM(2004)0425),
– mając na uwadze komunikat Komisji z 3 września 2004 r. w sprawie wzmocnienia zarządzania gospodarczego i wyjaśnienia wykonania Paktu Stabilności i Wzrostu (COM(2004)0581),
− mając na uwadze komunikat Komisji z 27 listopada 2002 r. w sprawie wzmocnienia koordynacji polityk budżetowych (COM(2002)0668),
− mając na uwadze komunikat Komisji z 27 listopada 2002 r. w sprawie konieczności i środków niezbędnych do poprawienia jakości budżetowych danych statystycznych (COM(2002)0670,
− uwzględniając wnioski Prezydencji przyjęte przez Radę Europejską w Lizbonie 24-go marca 2000 r. i w Göteborgu 15-go i 16-go czerwca 2001 roku, ze szczególnym odniesieniem do uzgodnionej strategii dotyczącej wzrostu gospodarczego, pełnego zatrudnienia, trwałego rozwoju i spójności społecznej,
− mając na uwadze wnioski amsterdamskiego posiedzenia Rady z 16 i 17 czerwca 1997 r. w sprawie Paktu Stabilności i Wzrostu, Rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 z 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1]1, a także kodeks postępowania w zakresie zawartości i formatu programów stabilności i zbieżności, przyjęty przez Radę ECOFIN (Radę UE ds. Gospodarczych i Finansowych) 10 lipca 2001 r.,
− mając na uwadze oświadczenie Rady ECOFIN (Rady UE ds. Gospodarczych i Finansowych) z 13 września 2004 r. w sprawie Paktu Stabilności i Wzrostu,
− na uwadze orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z 13 lipca 2004 r.[2]2 w sprawie kroków podjętych przez Radę ECOFIN 25 listopada 2003r.,
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6‑0000/2005),
A. zważywszy, że Prezydencja Luksemburska włączyła do swojego programu roboczego przeanalizowanie zasad działania i wyjaśnienie wykonania Paktu Stabilności i Wzrostu oraz że Parlament Europejski przyjmie na wiosnę 2005 r. rezolucję w sprawie prawdopodobnych zmian przepisów i zasad postępowania kierujących ich wdrażaniem,
B. mając na uwadze, że w ostatnim dziesięcioleciu gospodarka UE wzrosła znacznie poniżej swoich możliwości, odnotowując spadek nie tylko w dziedzinie inwestycji w sektorze prywatnym, ale również w sektorze dużych inwestycji publicznych, które spadły z 4% PKB w początkach lat 70-tych do 2,4% w strefie euro, a także zważywszy, że m.in. z powodu braku reform strukturalnych i inwestycji w wielu Państwach Członkowskich wskaźnik wzrostu PKB w strefie euro po raz kolejny spadł poniżej przewidywań,
C. zważywszy, że w roku 2003 deficyt budżetowy strefy euro wzrósł do 2,7% PKB, z 1,6% w 2001 r. i 1,1% w 2000 roku, zbliżył się do 3%-owego progu w roku 2004 osiągnąwszy 2,9% PKB,
D. zważywszy, że na koniec roku 2002 tylko cztery Państwa Członkowskie ze strefy euro - które wytwarzają razem zaledwie 18% PKB strefy euro - oraz pięć Państw Członkowskich ze strefy euro w 2004 roku osiągnęły sytuację zbliżoną do równowagi; zważywszy że , z drugiej strony, liczba Państw Członkowskich ze strefy euro mających deficyt budżetowy powyżej 3% PKB wzrosła z trzech do czterech; zważywszy, że od momentu obowiązywania Paktu Stabilności i Wzrostu 12 Państw Członkowskich naruszyło jego zasady lub też zasady Traktatu, z czego pięć ze strefy euro - Portugalia, Niemcy, Francja, Holandia i Grecja - oraz Wielka Brytania, wobec której procedura nadmiernego deficytu nie ma zastosowania, ale którą niemniej jednak obowiązują zapisy Art.116 ust.4 Traktatu mówiące o „staraniach unikania nadmiernego deficytu” tak długo, jak długo będzie w drugiej fazie; zważywszy, że procedura nadmiernego deficytu została wszczęta także wobec sześciu nowych Państw Członkowskich, które przekroczyły 3%-owy próg: Węgry, Republika Czeska, Cypr, Malta, Polska i Słowacja,
E. mając na uwadze, że w odpowiedzi na widoczne różnice między ustalonymi w 1997 r. zasadami Paktu Stabilności i Wzrostu a ostatnio obserwowanym rozwojem gospodarczym, Komisarz Almunia przedstawił we wrześniu 2004 r. propozycje reform, zasygnalizowanych w skrócie w komunikacie Komisji na temat „Finansów publicznych w UGW - 2004”,
1. zauważa, że zdaniem Komisji cykl gospodarczy jest tylko częściowym usprawiedliwieniem wysokich deficytów nominalnych, które w rzeczywistości są w dużej mierze wynikiem rozluźnienia polityki budżetowej przez niektóre Państwa Członkowskie;
2. zauważa, że niektóre Państwa Członkowskie nie zareagowały na fakt wszczęcia wobec nich procedury nadmiernego deficytu podjęciem stosownych działań w celu zwalczenia swojego deficytu i że istnieją wystarczające przesłanki do obaw co do ich możliwości sprowadzenia deficytu poniżej 3% PKB w najbliższej przyszłości;
3. podkreśla znaczenie wprowadzenia reform strukturalnych, które w krótkim i średnim terminie okażą się zasadniczymi dla finansowej trwałości, konkurencyjności gospodarki europejskiej i wzrostu;
4. zauważa, że sterowanie zmianami gospodarczymi w krajach centralnej i wschodniej Europy miało poważny wpływ na poziom ich deficytu i zadłużenia publicznego;
5. podkreśla fakt, że nie istnieją wyjątki od zasad i procedur Paktu Stabilności i Wzrostu, ale wzywa też wszystkie instytucje UE do przyjęcia odpowiedzialności za wprowadzanie, kontrolę i przestrzeganie Paktu Stabilności i Wzrostu;
6. zaleca wszystkim Państwom Członkowskim, które tego jeszcze nie zrobiły, sprowadzenie swojego deficytu znacznie poniżej 3% PKB dla zapewnienia podatkowej i cenowej stabilności w rozszerzonej Unii Europejskiej, a także umożliwienie stworzenia wystarczających rezerw finansowych w czasach prosperity po to, żeby w razie trudności można było podjąć kroki gospodarcze bez naruszania zasad Paktu Stabilności i Wzrostu;
7. podkreśla znaczenie ulepszonych budżetowych danych statystycznych, posiadających dokładniejsze i bardziej znormalizowane definicje, metody obliczania i procedury, wita z zadowoleniem inicjatywę Komisji proponującą minimum norm dotyczących niezależności, integralności i jakości krajowych instytucji statystycznych i wzmocnienia kompetencji Eurostatu w zakresie koordynowania, monitorowania i przeprowadzania na miejscu kontroli danych przedstawianych przez Państwa Członkowskie;
8. zaleca nowym Państwom Członkowskim przyspieszenie reform w dziedzinie finansów publicznych poprzez ponowne przyznanie środków jako kolejnego kroku do zapewnienia całkowitej zbieżności swoich gospodarek i skupienie się szczególnie na modernizacji swoich systemów emerytalnych i świadczeń socjalnych;
9. podkreśla potrzebę ciągłego ulepszania administracji podatkowej i stworzenia efektywnego systemu ściągania podatków w celu promowania kultury przedsiębiorczości i zachęcania do tworzenia przedsiębiorstw;
10. przypomina Państwom Członkowskim o ich zobowiązaniu w ramach Paktu Stabilności i Wzrostu do doprowadzenia budżetów do „równowagi lub nadwyżki; podkreśla znaczenie zrównoważonych budżetów i stabilizacji cenowej jako warunków wstępnych dla wzrostu i trwałego systemu socjalnego i emerytalnego; zwraca uwagę, że nadmierne wydatki rządowe stwarzają zagrożenie dla stabilności cenowej, niskich stóp procentowych i poziomu inwestycji rządowych, a w konsekwencji zmniejszają zdolność do stawienia czoła wyzwaniom spowodowanym zmianami demograficznymi i starzeniem się populacji w Unii Europejskiej;
11. ponawia wezwanie do stworzenia przejrzystej metody zawierającej definicję „wydatków publicznych wysokiej jakości” w celu ilościowego określenia publicznych pozycji budżetowych i ich wkładu w dziedzinie wzrostu i inwestycji, mając na uwadze pozytywny wkład do celów lizbońskich; ponadto wzywa do przeorientowania wydatków publicznych w taki sposób, aby poszczególne działy budżetu na poziomie europejskim i narodowym odzwierciedlały najważniejsze priorytety polityczne postanowione do 2010 roku;
12. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, Komitetowi Regionów i rządom oraz parlamentom Państw Członkowskich.
PROCEDURE
|
Title |
Public finances in EMU - 2004 | ||||||||||||
|
Procedure number |
|||||||||||||
|
Basis in Rules of Procedure |
Rule 45 | ||||||||||||
|
Committee responsible |
ECON | ||||||||||||
|
Committee(s) asked for opinion(s) |
BUDG 13.1.2005 |
|
|
|
| ||||||||
|
Not delivering opinion(s) |
BUDG 31.1.2005 |
|
|
|
| ||||||||
|
Enhanced cooperation |
|
|
|
|
| ||||||||
|
Motion(s) for resolution(s) included in report |
|
|
| ||||||||||
|
Rapporteur(s) |
Othmar Karas |
| |||||||||||
|
Previous rapporteur(s) |
Bigliardo |
| |||||||||||
|
Discussed in committee |
1.2.2005 |
2.2.2005 |
|
|
| ||||||||
|
Date adopted |
2.2.2005 | ||||||||||||
|
Result of final vote |
for: against: abstentions: |
28 2 15 | |||||||||||
|
Members present for the final vote |
Zsolt László Becsey, Pervenche Berès, Pier Luigi Bersani, Udo Bullmann, Ieke van den Burg, Elisa Ferreira, José Manuel García-Margallo y Marfil, Robert Goebbels, Gunnar Hökmark, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Ian Hudghton, Christopher Huhne, Sophia in 't Veld, Othmar Karas, Piia-Noora Kauppi, Wolf Klinz, Christoph Konrad, Guntars Krasts, Enrico Letta, Gay Mitchell, Cristobal Montoro Romero, Joseph Muscat, John Purvis, Alexander Radwan, Bernhard Rapkay, Karin Riis-Jørgensen, Dariusz Rosati, Eoin Ryan, Antolín Sánchez Presedo, Manuel António dos Santos, Peter Skinner, Margarita Starkevičiūtė, Ivo Strejček, Sahra Wagenknecht | ||||||||||||
|
Substitutes present for the final vote |
Harald Ettl, Werner Langen, Alain Lipietz, Jules Maaten, Thomas Mann, Diamanto Manolakou, Antonis Samaras, Theresa Villiers, Corien Wortmann-Kool, Josef Zieleniec | ||||||||||||
|
Substitutes under Rule 178(2) present for the final vote |
| ||||||||||||
|
Date tabled – A6 |
7.2.2005 |
A6-0025/2005 | |||||||||||
|
Comments |
... | ||||||||||||