SPRAWOZDANIE w sprawie pomocy państwa w formie rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych

9.2.2005 - (2004/2186(INI))

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Sophia in't Veld

Poprawki

• 001-002 (PDF - 85 KB)
• 001-002 (DOC - 115 KB)
• 003-008 (PDF - 134 KB)
• 003-008 (DOC - 186 KB)
• 010-017 (PDF - 108 KB)
• 010-017 (DOC - 97 KB)
• 018-033 (PDF - 129 KB)
• 018-033 (DOC - 154 KB)
• 034-041 (PDF - 96 KB)
• 034-041 (DOC - 132 KB)
• 043-043 (PDF - 78 KB)
• 043-043 (DOC - 26 KB)

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie pomocy państwa w formie rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych

(2004/2186(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt decyzji Komisji w sprawie zastosowania art. 86 Traktatu w przypadkach pomocy państwa w formie rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych przyznawanych niektórym przedsiębiorstwom, którym powierzono zadanie świadczenia usług o ogólnym interesie gospodarczym, z dnia 18 lutego 2004 r., w postaci przekazanej Parlamentowi Europejskiemu w dniu 8 września 2004 r., w celu wydania przez niego opinii,

–   uwzględniając projekt dyrektywy Komisji zmieniającej dyrektywę 80/723/EWG w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między Państwami Członkowskim a przedsiębiorstwami publicznymi, z dnia 18 lutego 2004 r., w postaci przekazanej Parlamentowi Europejskiemu w dniu 8 września 2004 r., w celu wydania przez niego opinii,

–   uwzględniając dokument roboczy Komisji w sprawie ram Wspólnoty dotyczących pomocy państwa w formie rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych („Ramy”), w postaci przekazanej Parlamentowi Europejskiemu w dniu 8 września 2004 r., w celu wydania przez niego opinii,

–   uwzględniając artykuły 2, 5, 16, 73, 86, 87 i 88 Traktatu WE,

–   uwzględniając swoje rezolucje w sprawie usług użyteczności publicznej, a szczególnie: rezolucję z dnia 17 grudnia 1997 r. w sprawie komunikatu Komisji „Usługi użyteczności publicznej w Europie”[1] rezolucję z dnia 18 maja w sprawie projektu dyrektywy zmieniającej dyrektywę Komisji 80/723/EWG w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między Państwami Członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi[2]; rezolucję z dnia 13 listopada 2001 r. w sprawie komunikatu Komisji „Usługi użyteczności publicznej w Europie”[3] oraz rezolucję z dnia 14 stycznia 2004 r. w sprawie „Zielonej Księgi na temat usług użyteczności publicznej”[4],

–   uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis[5],

–   uwzględniając „Zieloną Księgę na temat usług użyteczności publicznej” Komisji (COM(2003)0270) oraz „Białą Księgę na temat usług użyteczności publicznej” Komisji (COM(2004)0374),

–   uwzględniając konkluzje Prezydencji Rady Europejskiej w Lizbonie w dniach 23-24 marca 2004 r. oraz konkluzje Rad Europejskich z Laeken (grudzień 2001 r.) i Barcelony (marzec 2002 r.), w których został skierowany do Komisji Europejskiej wniosek o wyjaśnienie przepisów dotyczących pomocy państwa w ramach art. 86 ust. 2 Traktatu,

–   uwzględniając dotyczący strategii lizbońskiej raport zatytułowany „Podjąć wyzwanie”[6], opublikowany w listopadzie 2004 r. i zredagowany przez grupę wysokiego szczebla pod przewodnictwem Wima Koka,

–   uwzględniając artykuły I-3; I-5; II-96; III-122; III-166; III-167; i III-238 Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy, w postaci podpisanej przez Państwa Członkowskie w Rzymie w dniu 29 października 2004 r.,

–   uwzględniając orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości odnoszące się do usług użyteczności publicznej, a szczególnie orzeczenie z dnia 24 lipca 2003 r.[7],

–   uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 29 września 2004 r.[8],

–   uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 12 października 2004 r.[9],

–   uwzględniając art. 45 i 112 ust. 2 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0034/2005),

A.  mając na uwadze, że wysokiej jakości usługi użyteczności publicznej, dostępne dla wszystkich, stanowią nie tylko ważny element spójności społecznej i gospodarczej, ale mogą też w sposób znaczący przyczyniać się do konkurencyjności europejskiej gospodarki,

B.   mając na uwadze, że Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy uznaje prawo lokalnych władz do ustanowienia samorządu (art. I-5) i traktuje spójność terytorialną jako ogólny całościowy cel Unii (art. I-3),

C.  mając na uwadze, że interes obywatela w jego podwójnej roli jako konsumenta (usług) i podatnika powinien być naczelną zasadą; mając na uwadze, że rekompensat dla przedsiębiorstw świadczących usługi użyteczności publicznej należy udzielać wyłącznie w celu zapewnienia świadczenia usług wysokiej jakości, dostępnych i finansowo osiągalnych, natomiast inne cele należy realizować korzystając z innych form wsparcia,

D.  mając na uwadze, że bez uszczerbku dla istniejących zasad rynku wewnętrznego, lokalne usługi publiczne są świadczone na podstawie decyzji podejmowanych przez demokratycznie uprawomocnione organy mające bezpośredni kontakt z obywatelami i będące w stanie w sposób odpowiedni i innowacyjny odpowiedzieć na potrzeby obywateli,

E.   mając na uwadze, że rynek wewnętrzny, liberalizacja i przestrzeganie zasad konkurencji doprowadziły wspólnie do lepszego dostępu do usług użyteczności publicznej i powstania nowych usług oferujących większą swobodę wyboru, lepszą jakość i niższe koszty dla konsumentów,

F.   mając na uwadze, że całkowita kwota pomocy państwowej przyznawanej co roku w Unii Europejskiej wynosi ponad 50% rocznego budżetu Unii Europejskiej, według najbardziej zachowawczych szacunków; mając na uwadze, że pomoc państwa niesie ze sobą konsekwencje dla finansów publicznych, konkurencyjności oraz zdolności prywatnych przedsiębiorstw do inwestowania w ramach globalnej gospodarki; mając na uwadze, że pomoc państwa w formie rekompensat pochodzi z kieszeni europejskich podatników, a przez to musi być wydawana w sposób rozsądny, zapewniający zwiększanie wartości (zasada „value for money”),

G   mając na uwadze, że nie zawsze możliwe jest jednoznaczne rozróżnienie dwóch odrębnych kategorii, a mianowicie usług użyteczności publicznej (SGI) i usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (SGEI), ponieważ określenie „niegospodarcze” ma dwa znaczenia: cel usługi i forma prawna usługodawcy (publiczna, prywatna lub inna) oraz gospodarczy kontekst, w którym usługodawca funkcjonuje (wolny rynek, rynek regulowany, monopol państwowy itp.); mając na uwadze, że pomiędzy Państwami Członkowskimi istnieją w tych dwóch kwestiach ogromne różnice, przez co ustanowienie jednej ogólnoeuropejskiej definicji jest z jednej strony niemożliwe, a z drugiej sprzeczne z zasadą pomocniczości i samorządności; mając na uwadze, że do celów praktycznych i operacyjnych niezbędne jest jednakże ustanowienie kryteriów umożliwiających rozróżnienie, w jakich okolicznościach możliwe są odstępstwa od zasad konkurencji; mając na uwadze, że określenie „niegospodarcze” musi opierać się na kryteriach dotyczących celu usługi z jednej strony, a z drugiej strony usługodawcy i kontekstu gospodarczego,

H.  mając na uwadze, że do wyłącznych kompetencji władz publicznych należy ustalanie ram dotyczących kryteriów i warunków świadczenia usług, niezależnie od formy prawnej usługodawcy i niezależnie od tego, czy usługa świadczona jest na zasadzie wolnej konkurencji,

I.    mając na uwadze, że ustanawianie kryteriów ramowych i warunków dotyczących usług użyteczności publicznej jak i oczekiwanego poziomu świadczonych usług zależy w znacznym stopniu od krajowych, regionalnych bądź lokalnych zwyczajów, a przez to powinno pozostawać w gestii właściwych władz szczebla krajowego, regionalnego i lokalnego, w kontekście prawa do ustanawiania samorządu i bez uszczerbku dla istniejących zasad rynku wewnętrznego,

J.    mając na uwadze, że świadczenie tego typu usług należy przyznawać w drodze oficjalnego aktu, określającego szczegóły zobowiązania do świadczenia usług, aby zapewnić, że wyłącznie uznane usługi użyteczności publicznej będą przedmiotem proponowanych udogodnień,

K   mając na uwadze, że przyznanie świadczenia usług poprzez ww. oficjalny akt musi spełniać kryteria przejrzystości i opierać się na równych warunkach dla wszystkich kandydatów,

L.   mając na uwadze, że pojęcie rekompensaty obejmuje wszelkie rodzaje pomocy, zarówno w formie pieniężnej, zasobów fizycznych bądź ludzkich, lub też oparcia o przepisy prawne lub dotyczące formy prawnej beneficjenta w związku z finansowaniem umowy,

M.  mając na uwadze, że projekt Komisji obowiązuje tylko w przypadkach, które nie spełniają czterech kryteriów określonych przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu w sprawie Altmark; mając na uwadze, że rekompensata nie kwalifikuje się jako pomoc państwa, gdy ww. cztery kryteria są spełnione,

N.  mając na uwadze, że kwota rekompensaty nie może być wyższa od kwoty niezbędnej do wykonania usługi i nie może zostać wykorzystana do finansowania działań wykraczających poza zakres rzeczonej usługi (tzw. subsydia krzyżowe),

O.  mając na uwadze, że rekompensata musi być dostępna dla wszystkich podmiotów, niezależnie od ich formy prawnej, którym powierzono świadczenie usług użyteczności publicznej,

P.   mając na uwadze, że udzielanie pomocy państwa monopolowi zazwyczaj wprowadza zakłócenia na dobrze funkcjonującym rynku, a przez to musi zostać szczegółowo rozpatrzone i uzasadnione,

Q.  mając na uwadze, że usługi, za które dopuszcza się przyznanie pomocy państwa na mocy zaproponowanych ustaleń, powinny być przyznawane w ramach uczciwej i przejrzystej procedury przetargowej,

R.   mając na uwadze, że trudno jest oceniać zakres i oddziaływanie projektów bez danych dotyczących liczby przedsiębiorstw, łącznej kwoty pomocy państwa i łącznych obciążeń administracyjnych,

S.   mając na uwadze, że uzasadnienie udzielenia pomocy państwowej przedsiębiorstwom świadczącym usługi użyteczności publicznej lub rekompensaty państwowej powinno podlegać ponownemu rozpatrzeniu w regularnych i odpowiednich odstępach czasu z racji pojawiania się nowych usług, lub wręcz odwrotnie – ponieważ niektóre istniejące usługi stają się przestarzałe lub są świadczone przy wykorzystaniu nowych instrumentów ze względu na postęp technologiczny i zmiany zachodzące w społeczeństwie,

T.   mając na uwadze, że konieczna jest skuteczna i rygorystyczna kontrola przy udzielaniu pomocy państwa lub rekompensat, aby zagwarantować warunki uczciwej konkurencji i przejrzystość oraz uniknąć dyskryminacji,

U.  mając na uwadze, że stosując zasadę pomocniczości i proporcjonalności Komisja Europejska powinna koncentrować się na kontroli nadużyć, które mają znaczący wpływ na rynek wewnętrzny; mając na uwadze, że lokalne usługi publiczne zazwyczaj nie mają wpływu na handel transgraniczny,

Kwestie ogólne

1.   z zadowoleniem przyjmuje projekty Komisji i popiera zamierzenie zredukowania zbędnej biurokracji, jak również zapewnienia jaśniejszych reguł prawnych; zwraca uwagę, że – jak określono w Białej Księdze na temat usług użyteczności publicznej – wyjaśnienie prawne powinno zawierać definicję sytuacji, w której rekompensata nie stanowi pomocy państwa; wzywa jednakże Komisję do wyjaśnienia, co dokładnie nie jest pomocą państwa;

2.   zaleca, aby rozwiązania zostały wprowadzone bez opóźnień, w celu ograniczenia do minimum luki prawnej istniejącej między ogłoszeniem orzeczenia w sprawie Altmark a datą wejścia w życie planowanych rozwiązań; jest zdania, że w oczekiwaniu na ich wejście w życie rozwiązania te powinny uwzględniać wszystkie przypadki pomocy państwa przyznanej po ogłoszeniu orzeczenia w sprawie Altmark, które spełniają warunki określone w art. 1 i 2 decyzji; jest zdania, że wszystkie przypadki pomocy państwa, które nie spełniają tych warunków, powinny być rozpatrzone zgodnie z odpowiednimi dyrektywami ramowymi, wytycznymi i opiniami;

3.   wzywa Komisję do odpowiedniego wyjaśnienia wszystkich prawnych konsekwencji proponowanych instrumentów, ich wzajemnego oddziaływania oraz zgodności z istniejącymi regulacjami UE w zakresie zleceń publicznych, jak i w odniesieniu do unijnych przepisów prawnych specyficznych dla sektora;

4.   zwraca się do Komisji o nadanie większej przejrzystości podstawom prawnym ram, również dla umożliwienia Parlamentowi Europejskiemu odegrania pełnej roli w tej wysoce politycznej debacie;

5.   zwraca uwagę, że kryteria zawarte w orzeczeniu w sprawie Altmark wymagają dalszego omówienia i wyjaśnienia, w szczególności odnośnie czwartego kryterium, dotyczącego „typowego dobrze zarządzanego przedsiębiorstwa”; wzywa zatem Komisję do dokończenia pracy nad zapowiadanym komunikatem na temat interpretacji orzeczenia w sprawie Altmark; sugeruje przeprowadzenie działań porównawczych (benchmarking) wraz z odpowiednimi konsultacjami z zainteresowanymi stronami, aby dogłębniej wyjaśnić ww. kryteria, mając na celu osiągnięcie sytuacji pewności prawnej;

W odniesieniu do ram

6.   Popiera ogólne podejście Komisji przedstawione w ramach;

7.   z zadowoleniem przyjmuje planowany wyjątek na korzyść publicznej radiofonii i telewizji (pkt 4), ponieważ dzięki temu uznane zostają szczególne cechy publicznej radiofonii i telewizji w porównaniu do innych usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym oraz kompetencji Państw Członkowskich, zgodnie z postanowieniami Protokołu Amsterdamskiego;

8.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja postanowiła zasięgnąć opinii Parlamentu Europejskiego w sprawie proponowanych ram;

9.   zwraca uwagę, że definiowanie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym oraz nakładanie zobowiązań i ocena usługodawców, którym powierzono wykonywanie takich usług, jest zadaniem uprawnionych do tego instytucji, a mianowicie władz szczebla krajowego, regionalnego lub lokalnego;

10. Zaznacza potrzebę szerokich konsultacji, ze szczególnym uwzględnieniem użytkowników, zarówno przy definiowaniu obowiązków usługodawcy jak i przy ocenianiu, czy obowiązki te są przez usługodawcę spełniane; uważa, że ponieważ zezwala się na pomoc państwa w przypadku świadczenia pewnych szczególnych usług, satysfakcja użytkowników jest głównym uzasadnieniem dla przyznawania państwowej pomocy;

11. Wzywa do stosowania ścisłych zasad w odniesieniu do przedsiębiorstw korzystających z nadmiernej rekompensaty w celu finansowania innych usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, obsługiwanych przez to same przedsiębiorstwo; tego typu przeniesienie funduszy musi zostać wykazane w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa i musi zostać przeprowadzone zgodnie z zasadami określonymi w niniejszych ramach; Państwo Członkowskie jest zobowiązane do zapewnienia, że tego typu przeniesienia funduszy są przedmiotem odpowiedniej kontroli; zasady przejrzystości ustanowione dyrektywą Komisji 80/723/EWG[10] powinny mieć w takich przypadkach zastosowanie;

12. zwraca uwagę, że pkt 22 (jakakolwiek nadmierna rekompensata dla przedsiębiorstwa publicznego może zostać wykorzystana przez państwo jako udziałowca, aby wprowadzić do tego przedsiębiorstwa dodatkowe fundusze) wydaje się stać w sprzeczności z zasadą neutralności; proponuje przeredagowanie tego ustępu tak, by odnosił się do wszystkich usługodawców, niezależnie od ich formy prawnej;

13. jest zdania, że pojęcie „przedsiębiorstwo” powinno odnosić się do każdego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, niezależnie od jego formy prawnej lub sposobu finansowania; pojęcie „przedsiębiorstwo publiczne” powinno natomiast odnosić się do każdego przedsiębiorstwa, na które władze publiczne mogą, bezpośrednio lub pośrednio, wywierać dominujący wpływ z racji bycia jego właścicielem, posiadania w nim udziału kapitałowego lub zasad, które nim rządzą, jak stanowi art. 2 ust. 1 lit. b dyrektywy 80/723/EWG;

14. popiera wyłączenie usług świadczonych przez publiczną radiofonię i telewizję z racji ich specyficznej roli w wypełnianiu demokratycznych, społecznych i kulturalnych potrzeb społeczeństwa;

15. jest zdania, że decyzja powinna mieć moc obowiązującą przez okres czterech lat następujących po jej wejściu w życie; przedłużenie obowiązywania decyzji powinno być przedmiotem rewizji obejmującej szeroko zakrojoną ocenę oddziaływania, opartą na rzeczowych informacjach i szerokich konsultacjach, ze szczególnym uwzględnieniem użytkowników; odnośne informacje powinny zostać udostępnione Parlamentowi Europejskiemu;

16. z zadowoleniem przyjmuje szczególnie pkt 11 ram, odnoszący się do taryf społecznych;

W odniesieniu do projektu decyzji w sprawie zastosowania art. 86 Traktatu

17. zwraca się do Komisji o jasne zdefiniowanie zakresu projektu decyzji;

18. proponuje, aby „mali” usługodawcy usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym zostali zdefiniowani jako przedsiębiorstwa, które nie wpływają w znaczący sposób na rozwój handlu i konkurencji, gdyż ich obroty są ograniczone lub ponieważ ich działalność ma głównie lokalny zasięg;

19. nalega, aby tam, gdzie dopuszczalna jest pomoc państwa dla usług użyteczności publicznej, usługi takie były jednak przedmiotem uczciwej i przejrzystej procedury przetargowej, w której kwota pomocy państwa zostałaby obiektywnie ustalona;

20. uważa, że próg uprawniający do zwolnienia z wymogu złożenia powiadomienia o rekompensacie z tytułu wykonywania usług publicznych powinien być wystarczająco wysoki, aby zapewnić wystarczającą elastyczność i minimalny ciężar administracyjny, bez zbędnego zakłócania konkurencji; zasadniczo zgadza się z odniesieniami zasugerowanymi przez Komisję, tj. standardową definicją MŚP i progiem wymaganym dla rekompensat;

21. opowiada się za popartym dowodami sposobem tworzenia polityki i w związku z tym proponuje uzależnienie odnowienia zaproponowanych rozwiązań od ich rewizji, włączając w to szeroką ocenę oddziaływania opartą na rzeczowych informacjach i szerokich konsultacjach, ze szczególnym uwzględnieniem użytkowników; odnośne informacje powinny zostać udostępnione Parlamentowi Europejskiemu;

22. zwraca się do Komisji o wyjaśnienie, czy próg dotyczący obrotów odnosi się do całości przedsiębiorstwa, czy też do poszczególnych działań przedsiębiorstwa;

23. apeluje o dodatkowe przepisy, aby uniknąć ryzyka, że większe przedsiębiorstwa zostaną podzielone na mniejsze po to, aby ominąć wymóg progu; uważa, że to samo stosuje się do sektorów, które składają się z wielu małych usługodawców, działających zasadniczo jako pojedynczy operator;

24. zauważa, że zakres projektu decyzji obejmuje szpitale i przedsiębiorstwa zajmujące się budownictwem socjalnym, mimo iż duże kwoty pomocy mogą spowodować zakłócenia warunków konkurencji również i w tych obszarach; wskazuje, że sektorami tymi zainteresowane są również podmioty prywatne; wskazuje także, że udzielanie subsydiów może negatywnie odbić się na warunkach konkurencji i dlatego należałoby rozważyć objęcie wymienionych sektorów zwłaszcza wymogiem powiadomienia, a także umożliwić zastosowanie art. 1 lit. i) projektu decyzji;

25. zwraca się do Komisji o wyjaśnienie, jakie zasady będą przez nią stosowane podczas oceniania indywidualnych przypadków;

26. uważa, że w sektorze transportu decyzja ta powinna mieć zastosowanie wyłącznie do rekompensaty z tytułu wykonywania usług publicznych dotyczących połączeń morskich i lotniczych z wyspami oraz połączeń lotniczych i lądowych z dalekimi i izolowanymi obszarami, przyznawanej zgodnie z zasadami panującymi w tym sektorze, na których to połączeniach roczne natężenie ruchu nie przekracza 300 000 pasażerów;

W odniesieniu do projektu dyrektywy w sprawie przejrzystości

27. zgadza się z Komisją, że kryteria zawarte w orzeczeniu w sprawie Altmark wymagają dalszych uściśleń; wyjaśnia jednak, że skoro dyrektywa w sprawie przejrzystości jest częścią pakietu legislacyjnego odnoszącego się do pomocy państwa, którego jedynym celem jest tworzenie polityki w tym zakresie, jej zakres nie może wykraczać poza kwestie dotyczące pomocy państwa; zgadza się też z Komisją, że przedsiębiorstwa, którym przyznano rekompensatę zgodnie z kryteriami z orzeczenia w sprawie Altmark, nie mogą być zwolnione z wymogu utrzymania odrębnych ksiąg rachunkowych;

28. zwraca uwagę, że prawdopodobnie istnieje luka czasowa między wydaniem orzeczenia w sprawie Altmark (lipiec 2003 r.), projektem ram i decyzją (pierwsza połowa 2005 r.) oraz terminem na dostosowanie się do dyrektywy w sprawie przejrzystości, wyznaczonym Państwom Członkowskim (ponad 12 miesięcy po opublikowaniu w Dz.U.); oczekuje wyjaśnień ze strony Komisji odnośnie przepisów obowiązujących podczas tego okresu i ewentualnych luk;

Poprawki

29. wzywa Komisję do uwzględnienia poniższych poprawek w projekcie decyzji Komisji dotyczącej zastosowania art. 86 Traktatu w przypadkach pomocy państwa w formie rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych przyznawanych niektórym przedsiębiorstwom, którym powierzono zadanie świadczenia usług o ogólnym interesie gospodarczym:

Projekt decyzji	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkt uzasadnienia 2 a (nowy)
	(2a) Pojęcie „przedsiębiorstwo” powinno odnosić się do każdego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, niezależnie od jego formy prawnej lub sposobu finansowania; Pojęcie przedsiębiorstwa publicznego powinno być zgodne z jego definicją zawartą w art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy Komisji nr 80/723/EWG z dnia 25 czerwca 1980 r. w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między Państwami Członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi1.
	__________ 1 Dz.U. L 195 z 29.07.80, str. 35. Dyrektywa zmieniona ostatnio dyrektywą 2000/52/WE (Dz.U. L 193, z 29.07.00, str. 75).
Poprawka 2 Art. 1 lit. i)
i) rekompensata z tytułu wykonywania usług publicznych przyznawana przedsiębiorstwom, których roczne obroty przed opodatkowaniem i po uwzględnieniu całej prowadzonej działalności gospodarczej są mniejsze niż [.]* przez okres dwóch lat finansowych poprzedzających rok, w którym powierzono im świadczenie usług w ogólnym interesie gospodarczym** i przy rocznej rekompensacie z tytułu świadczenia rzeczonych usług poniżej [.]. Drugi próg można ustalić na podstawie średniej rocznej stanowiącej zaktualizowaną wartość rekompensaty przyznanej w okresie obowiązywania umowy lub na okres pięciu lat. Dla instytucji kredytowych próg w wysokości [.] zostaje zastąpiony progiem [.]*** w formie sumy bilansowej;	i) rekompensata z tytułu wykonywania usług publicznych przyznawana przedsiębiorstwom, których roczne obroty przed opodatkowaniem i po uwzględnieniu całej prowadzonej działalności gospodarczej są mniejsze niż 50 mln euro przez okres dwóch lat finansowych poprzedzających rok, w którym powierzono im świadczenie usług w ogólnym interesie gospodarczym i przy rocznej rekompensacie z tytułu świadczenia rzeczonych usług poniżej 15 mln euro. Drugi próg można ustalić na podstawie średniej rocznej stanowiącej zaktualizowaną wartość rekompensaty przyznanej w okresie obowiązywania umowy lub na okres pięciu lat. Dla instytucji kredytowych próg w wysokości 50 mln euro zostaje zastąpiony progiem 800 mln euro w formie sumy bilansowej;
Poprawka 3 Art. 1 lit. ii)
ii) rekompensata z tytułu wykonywania usług publicznych przyznawana szpitalom prowadzącym działalność, która obejmuje usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym;	ii) rekompensata z tytułu wykonywania usług publicznych przyznawana szpitalom prowadzącym działalność, która obejmuje usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym, pod warunkiem, że zainteresowane Państwo Członkowskie przedłoży Komisji szczegółowy opis sposobu organizacji i finansowania sektora szpitalnego w danym kraju, aby umożliwić Komisji dokonanie oceny, czy tego typu rekompensata jest zgodna z Traktatem. Zainteresowane Państwo Członkowskie poinformuje Komisję o wszelkich zmianach w organizacji lub finansowaniu tego sektora.
Poprawka 4 Art. 1 lit. iii)
iii) rekompensata z tytułu wykonywania usług publicznych przyznawana przedsiębiorstwom zajmującym się budownictwem socjalnym prowadzącym działalność, która obejmuje usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym;	iii) rekompensata z tytułu wykonywania usług publicznych przyznawana przedsiębiorstwom zajmującym się budownictwem socjalnym prowadzącym działalność, która obejmuje usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym, pod warunkiem, że zainteresowane Państwo Członkowskie przedłoży Komisji szczegółowy opis sposobu organizacji i finansowania przedsiębiorstw zajmujących się budownictwem socjalnym w danym kraju, aby umożliwić Komisji dokonanie oceny, czy tego typu rekompensata jest zgodna z Traktatem. Zainteresowane Państwo Członkowskie poinformuje Komisję o wszelkich zmianach w organizacji lub finansowaniu tych przedsiębiorstw.
Poprawka 5 Art. 1 lit. iv)
iv) w sektorze transportu niniejsza decyzja ma zastosowanie wyłącznie do rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych dotyczących morskich połączeń z wyspami, przyznawanych zgodnie z zasadami panującymi w tym sektorze, na których roczne natężenie ruchu nie przekracza 100 000 pasażerów.	iv) w sektorze transportu niniejsza decyzja ma zastosowanie wyłącznie do rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych dotyczących morskich i lotniczych połączeń z wyspami oraz połączeń lotniczych i lądowych z dalekimi i izolowanymi obszarami, przyznawanymi zgodnie z zasadami panującymi w tym sektorze, na których roczne natężenie ruchu nie przekracza 300 000 pasażerów.
Poprawka 6 Art. 1, ust. 1 a (nowy)
	1a. Niniejsza decyzja ma zastosowanie bez uszczerbku dla zasad ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu.
Poprawka 7 Artykuł 2
W zakresie, w jakim stanowi ona pomoc przyznawaną przez państwo, rekompensata z tytułu wykonywania usług publicznych, która spełnia warunki określone w niniejszej decyzji, jest zgodna ze wspólnym rynkiem i jest zwolniona z obowiązku wcześniejszego powiadomienia przewidzianego w art. 88 ust. 3 Traktatu, bez uszczerbku dla istnienia surowszych przepisów dotyczących obowiązków świadczenia usług publicznych zawartych we wspólnotowym ustawodawstwie sektorowym.	W zakresie, w jakim stanowi ona pomoc przyznawaną przez państwo, rekompensata z tytułu wykonywania usług publicznych, która spełnia warunki określone w niniejszej decyzji, jest zgodna ze wspólnym rynkiem i jest zwolniona z obowiązku wcześniejszego powiadomienia przewidzianego w art. 88 ust. 3 Traktatu, bez uszczerbku dla istnienia przepisów dotyczących obowiązków świadczenia usług publicznych zawartych we wspólnotowym ustawodawstwie sektorowym.
Poprawka 8 Art. 4 lit. ba) (nowy)
	ba) potrzeby publiczne spełnione aktem, które w innym przypadku nie zostałyby należycie zaspokojone.
Poprawka 9 Art. 4 ust. 1a
	Podczas definiowania obowiązków z tytułu świadczenia usług publicznych i dokonując oceny ich spełnienia przez dane przedsiębiorstwo, państwa Członkowskie przeprowadzą szerokie konsultacje, ze szczególnym uwzględnieniem użytkowników.
Poprawka 10 Art. 4, ust. 1 b (nowy)
	W celu skorzystania z niniejszej decyzji, zadanie wykonywania usług publicznych będzie przyznawane w ramach uczciwej i przejrzystej procedury przetargowej.
Poprawka 11 Art. 7 a (nowy)
	Artykuł 7a
	Niniejsza decyzja obowiązywać będzie przez okres czterech lat od daty jej wejścia w życie. Odnowienie decyzji jest uzależnione od rewizji obejmującej szeroko zakrojoną ocenę oddziaływania, opartą na rzeczowych informacjach i szerokich konsultacjach, ze szczególnym uwzględnieniem użytkowników; Odnośne informacje zostaną udostępnione Parlamentowi Europejskiemu.

31. Wzywa Komisję do uwzględnienia poniższych poprawek w dokumencie roboczym Komisji w sprawie ram Wspólnoty dotyczących pomocy państwa w formie rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych:

Roboczy dokument Komisji w sprawie ram Wspólnoty	Poprawki Parlamentu
Poprawka 12 Punkt 3 a (nowy)
	3a. W oczekiwaniu na ich wejście w życie ramy te mają zastosowanie również do wszystkich przypadków pomocy państwa przyznanej po orzeczeniu w sprawie Altmark, które spełniają warunki określone w art. 1 i 2 decyzji. Pomoc państwa, która nie spełnia tych warunków, będzie rozpatrywana zgodnie z odpowiednimi dyrektywami ramowymi, wytycznymi i opiniami.
Poprawka 13 Punkt 4
4. Niniejsze postanowienia stosuje się bez uszczerbku dla surowszych szczegółowych przepisów dotyczących obowiązków z tytułu świadczenia usług publicznych zawartych we wspólnotowym ustawodawstwie i środkach sektorowych. Nie mają one zastosowania do publicznej radiofonii i telewizji, objętych komunikatem Komisji w sprawie stosowania zasad udzielania pomocy państwa publicznej radiofonii i telewizji.	4. Niniejsze postanowienia stosuje się bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów dotyczących obowiązków z tytułu świadczenia usług publicznych zawartych we wspólnotowym ustawodawstwie i środkach sektorowych. Nie mają one zastosowania do publicznej radiofonii i telewizji, objętych komunikatem Komisji w sprawie stosowania zasad udzielania pomocy państwa publicznej radiofonii i telewizji.
Poprawka 14 Punkt 7 a (nowy)
	7a. Pojęcie rekompensaty obejmuje wszelkie rodzaje pomocy, zarówno w formie pieniężnej jak i zasobów fizycznych bądź ludzkich. Korzyści wynikające z przepisów prawnych lub formy prawnej beneficjenta powinny zostać wzięte pod uwagę przy ocenianiu potrzeby udzielania rekompensaty.
Poprawka 15 Punkt 8
8. Z orzecznictwa wynika, że w braku wspólnotowych przepisów regulujących sprawę Państwa Członkowskie dysponują szerokim marginesem dowolności odnośnie do charakteru usług, które mogą być zaklasyfikowane jako usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym. W tych okolicznościach zadaniem Komisji jest zapewnienie, aby przepisy te były stosowane bez ewidentnych błędów. Z art. 86 ust. 2 wynika, że przedsiębiorstwa, którym powierzono zadanie świadczenia usług o ogólnym interesie gospodarczym, są przedsiębiorstwami, którym powierzono „szczególne zadanie”.	8. Z orzecznictwa wynika, że w braku wspólnotowych przepisów regulujących sprawę Państwa Członkowskie dysponują szerokim marginesem dowolności odnośnie do charakteru usług, które mogą być zaklasyfikowane jako usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym. Podczas definiowania obowiązków z tytułu świadczenia usług publicznych i dokonując oceny ich spełnienia przez dane przedsiębiorstwo, państwa Członkowskie przeprowadzą szerokie konsultacje, ze szczególnym uwzględnieniem użytkowników. W tych okolicznościach zadaniem Komisji jest zapewnienie, aby przepisy te były stosowane bez ewidentnych błędów. Z art. 86 ust. 2 wynika, że przedsiębiorstwa, którym powierzono zadanie świadczenia usług o ogólnym interesie gospodarczym, są przedsiębiorstwami, którym powierzono „szczególne zadanie”.
Poprawka 16 Punkt 8 a (nowy)
	8a. Pojęcie „przedsiębiorstwo” oznacza każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą, niezależnie od jego formy prawnej lub sposobu finansowania. Pojęcie „przedsiębiorstwo publiczne” oznacza każde przedsiębiorstwo, na które władze publiczne mogą, bezpośrednio lub pośrednio, wywierać dominujący wpływ z racji bycia jego właścicielem, posiadania w nim udziału kapitałowego lub zasad, które nim rządzą, jak stanowi art. 2 ust. 1 lit. b dyrektywy Komisji 80/723/EWG1.   1 Dz.U. L 195 z 29.07.80, str. 35. Dyrektywa zmieniona ostatnio dyrektywą 2000/52/WE (Dz.U. L 193, z 29.07.00, str. 75).
Poprawka 17 Punkt 11 a (nowy)
	11a. Tam, gdzie dopuszczalna jest pomoc państwa dla usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, przedsiębiorstwa wykonujące tego typu usługi powinny być jednak wybierane w ramach uczciwej i przejrzystej procedury przetargowej, w której kwota pomocy państwa jest obiektywnie ustalona.
Poprawka 18 Punkt 11 b (nowy)
	11b. Do wyłącznych i zasadniczych kompetencji władz publicznych należy ustalanie ram dotyczących kryteriów i warunków świadczenia usług, niezależnie od formy prawnej usługodawcy i tego, czy usługa świadczona jest na zasadzie wolnej konkurencji.
Poprawka 19 Punkt 11 c (nowy)
	11c. Podczas definiowania obowiązków z tytułu świadczenia usług publicznych i dokonując oceny ich spełnienia przez dane przedsiębiorstwo, państwa Członkowskie powinny przeprowadzić szerokie konsultacje, ze szczególnym uwzględnieniem użytkowników.
Poprawka 20 Punkt 21
21. Każde nadmierna rekompensata może zostać wykorzystana do sfinansowania innych usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym obsługiwanych przez to samo przedsiębiorstwo, jednak tego typu przeniesienie funduszy musi zostać wykazane w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa.	21. Każda nadmierna rekompensata może zostać wykorzystana do sfinansowania innych usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym obsługiwanych przez to samo przedsiębiorstwo, jednak tego typu przeniesienie funduszy musi zostać wykazane w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa i zostać przeprowadzone zgodnie z zasadami określonymi w niniejszych ramach. Państwa Członkowskie zapewnią, że tego typu przeniesienia funduszy są przedmiotem odpowiedniej kontroli. Zasady przejrzystości ustanowione dyrektywą Komisji 80/723/EWG mają w takich przypadkach zastosowanie.
Poprawka 21 Punkt 22
22. W przypadku gdy beneficjentem rekompensaty jest przedsiębiorstwo publiczne, jakakolwiek nadmierna rekompensata może zostać wykorzystana przez państwo jako udziałowca, aby wprowadzić dodatkowe fundusze do tego przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że spełnione zostało kryterium prywatnego inwestora. Jednakże takie przeniesienie funduszy musi być przeprowadzone zgodnie ze zwyczajowymi procedurami komercyjnymi, tzn. w formie podniesienia kapitału lub przyznania pożyczki i musi być zgodne z odnośnymi przepisami krajowymi, w szczególności z dziedziny handlowej i podatkowej. Czynność ta musi być jednoznacznie wykazana w bilansie przedsiębiorstwa otrzymującego fundusze i musi być wynikiem formalnej decyzji podjętej przez władze publiczne. Decyzja ta musi określać dokładne zastosowanie, któremu ma służyć przeniesienie funduszy. Jeśli jednakże zastrzyk finansowy dokonany przez państwo nie spełnia kryterium prywatnego inwestora, należy o tym fakcie poinformować Komisję zgodnie z postanowieniami art. 88 ust. 3 Traktatu.	22. W przypadku gdy beneficjentem rekompensaty jest przedsiębiorstwo, niezależnie od jego formy prawnej, jakakolwiek nadmierna rekompensata może zostać wykorzystana przez państwo jako udziałowca, aby wprowadzić dodatkowe fundusze do tego przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że spełnione zostało kryterium prywatnego inwestora. Jednakże takie przeniesienie funduszy musi być przeprowadzone zgodnie ze zwyczajowymi procedurami komercyjnymi, tzn. w formie podniesienia kapitału lub przyznania pożyczki i musi być zgodne z odnośnymi przepisami krajowymi, w szczególności z dziedziny handlowej i podatkowej. Czynność ta musi być jednoznacznie wykazana w bilansie przedsiębiorstwa otrzymującego fundusze i musi być wynikiem formalnej decyzji podjętej przez władze publiczne. Decyzja ta musi określać dokładne zastosowanie, któremu ma służyć przeniesienie funduszy. Jeśli jednakże zastrzyk finansowy dokonany przez państwo nie spełnia kryterium prywatnego inwestora, należy o tym fakcie poinformować Komisję zgodnie z postanowieniami art. 88 ust. 3 Traktatu.
Poprawka 22 Punkt 24
24. Niniejsze ramy będą miały zastosowanie od dnia ich opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Przestaną obowiązywać w dniu 31 grudnia 2007 r. Komisja może, po konsultacjach z Państwami Członkowskimi, wprowadzić do nich poprawki przed dniem 31 grudnia 2007 r. , z ważnych przyczyn związanych z rozwojem wspólnego rynku.	24. Niniejsze ramy będą miały zastosowanie od dnia ich opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Okres ich obowiązywania zakończy się po czterech latach od dnia ich wejścia w życie. Komisja może, po konsultacjach z Państwami Członkowskimi, wprowadzić do nich poprawki przed dniem wygaśnięcia ich obowiązywania, z ważnych przyczyn związanych z rozwojem wspólnego rynku. Odnowienie ram jest uzależnione od rewizji obejmującej szeroko zakrojoną ocenę oddziaływania, opartą na rzeczowych informacjach i wynikach szerokich konsultacji przeprowadzonych przez Komisję na podstawie danych przekazanych przez Państwa Członkowskie. Odnośne informacje zostaną udostępnione Parlamentowi Europejskiemu.
°
° °
32. Zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom Państw Członkowskich.

PROCEDURA

Tytuł

Pomoc państwa w formie rekompensat z tytułu wykonywania usług publicznych

Numer procedury

2004/2186(INI)

Podstawa przepisowa

Art. 45 oraz 112 ust. 2

Komisja przedmiotowo właściwa     Data zatwierdzenia na posiedzeniu

ECON18.11.2004

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii  Data ogłoszenia na sesji plenarnej

TRAN 18.11.2004

REGI 18.11.2004

JURI 18.11.2004

IMCO 18.11.2004

Opinia(e) niewydana(e)      Data wydania decyzji

TRAN 15.12.2004

REGI 19.1.2005

JURI 24.11.2004

IMCO 1.2.2005

Ściślejsza współpraca       Data ogłoszenia na sesji plenarnej

Projekt(y) rezolucji ujęte w sprawozdaniu

Sprawozdawca(y) Data powołania

Sophia in 't Veld 13.9.2004

Sprawozdawca(y) zastąpiony/zastąpieni

Rozpatrzenie w komisji

4.10.2004

22.10.2004

18.1.2005

2.2.2005

Data zatwierdzenia

2.2.2005

Wynik głosowania

za: przeciw: wstrzymało się:

30 5 10

Posłowie obecni podczas końcowego głosowania

Zsolt László Becsey, Pervenche Berès, Pier Luigi Bersani, Udo Bullmann, Ieke van den Burg, Elisa Ferreira, José Manuel García-Margallo y Marfil, Robert Goebbels, Gunnar Hökmark, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Ian Hudghton, Christopher Huhne, Sophia in 't Veld, Othmar Karas, Piia-Noora Kauppi, Wolf Klinz, Christoph Konrad, Guntars Krasts,Kurt Joachim Lauk, Enrico Letta,Astrid Lulling, Gay Mitchell, Cristobal Montoro Romero, Joseph Muscat, John Purvis, Alexander Radwan, Bernhard Rapkay, Karin Riis-Jørgensen, Dariusz Rosati, Eoin Ryan, Antolín Sánchez Presedo, Manuel António dos Santos, Peter Skinner, Margarita Starkeviciūtė, Ivo Strejček, Sahra Wagenknecht

Zastępcy obecni podczas końcowego głosowania

Alain Lipietz, Sarah Ludford, Diamanto Manolakou, Antonis Samaras, Gilles Savary, Theresa Villiers, Corien Wortmann-Kool, Josef Zieleniec

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas końcowego głosowania

Ambroise Guellec

Data złożenia – A6

9.2.2005

A6-0034/2005

Uwagi

...

• [1]  Dz.U. C 14 z 19.01.98 r., str. 74.
• [2]  Dz.U. C 59 z 23.02.01 r., str. 238.
• [3]  Dz.U. C 140 E z 13.06.02, str. 153.
• [4]  Dz.U. C 92 E z 16.04.04, str. 294.
• [5]  Dz.U. L 10 z 13.01.01, str. 30.
• [6]  http://europa.eu.int/comm/lisbon_strategy/index_en.html
• [7]  Sprawa C-280/00 Altmark Trans i Magdeburg przeciwko Nahverkehrsgesellschaft Altmark [2003] ECR I-7747.
• [8]  Dotychczas nieopublikowaną w Dz.U.
• [9]  Dotychczas nieopublikowaną w Dz.U.
• [10]  Dz.U. L 195 z 29.07.80, str. 35.