SPRAWOZDANIE w sprawie wzmocnionej współpracy z regionami najbardziej peryferyjnymi
19.7.2005 - (2004/2253(INI))
Komisja Rozwoju Regionalnego
Sprawozdawca: Sérgio Marques
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wzmocnionej współpracy z regionami najbardziej peryferyjnymi
Parlament Europejski,
– uwzględniając komunikaty Komisji z dn. 26 maja 2004r. zatytułowany "Wzmocniona współpraca z regionami najbardziej peryferyjnymi" (COM(2004)0343) oraz z dn. 23 sierpnia 2004r. zatytułowany "Wzmocniona współpraca z regionów najbardziej peryferyjnymi: bilans i perspektywy" (COM(2004)0543), do którego załącznik stanowi dokument SEC(2004)1030,
– uwzględniając proces, który doprowadził do przyznania specjalnego "statusu regionu najbardziej peryferyjnego" w prawie pierwotnym Unii Europejskiej (art. 299 ust. 2 Traktatu WE) oraz znaczenia i zasięgu prawnego tego statusu,
– uwzględniając wszystkie działania wspólnotowe na rzecz regionów najbardziej peryferyjnych,
– uwzględniając ust. 58 wniosków z posiedzenia Rady Europejskiej w Sewilli w dn. 21-22 czerwca 2002r., który stał się podstawą komunikatów Komisji w 2004r. w sprawie wzmocnionego partnerstwa na rzecz regionów najbardziej peryferyjnych,
– uwzględniając Memorandum Hiszpanii, Francji i Portugalii oraz Regionów Najbardziej Peryferyjnych w sprawie rozwinięcia art. 299 ust. 2 Traktatu WE i wkładu regionów najbardziej peryferyjnych do wspomnianego Memorandum przekazane Komisji dn. 2 czerwca 2003r.,
– uwzględniając komunikat przewodniczących regionów najbardziej peryferyjnych w sprawie komunikatu Komisji Europejskiej "Wzmocniona współpraca z regionami najbardziej peryferyjnymi" przesłane Komisji dn. 17 czerwca 2004r.,
– uwzględniając ostatnie tiret ust. 47 wniosków z posiedzenia Rady Europejskiej w Brukseli w dn. 17-18 czerwca 2004r.,
– uwzględniając deklarację końcową X Konferencji Przewodniczących Regionów Najbardziej Peryferyjnych, jaka odbyła się w Ponta Delgada dn. 2 września 2004r.,
– uwzględniając opinie Komitetu Regionów z dn. 18 listopada 2004r. w sprawie komunikatu Komisji "Wzmocniona współpraca z regionami najbardziej peryferyjnymi" -CR/2004/61 oraz z dn. 13 grudnia 2000r. w sprawie "Problematyki regionów najbardziej peryferyjnych w kontekście stosowania art. 299 Traktatu WE" (CR/2000/156),
– uwzględniając opinie Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie komunikatu Komisji "Wzmocniona współpraca z regionami najbardziej peryferyjnymi" (CES/2005/.... z dn. ...) oraz z dn. 29 maja 2002r. w sprawie "Przyszłej strategii na rzecz regionów najbardziej peryferyjnych Unii Europejskiej" (CES/2002/682),
– uwzględniając wcześniejsze rezolucje i opinie Parlamentu Europejskiego w sprawie charakteru regionów najbardziej peryferyjnych, a w szczególności rezolucję dotyczącą sprawozdania Komisji w sprawie środków przeznaczonych na zastosowanie art. 299 ust. Traktatu WE: regiony najbardziej peryferyjne Unii Europejskiej[1];
– uwzględniając komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego z dn. 10 lutego 2004r. zatytułowany "Budowanie naszej wspólnej przyszłości - wyzwania polityczne i środki budżetowe w rozszerzonej Unii w latach 2007-2013" (COM(2004)0101),
– uwzględniając trzeci raport Komisji na temat spójności gospodarczej i społecznej z dn. 18 lutego 2004r. (COM(2004)0107); rezolucję PE dotyczącą trzeciego raportu Komisji na temat spójności gospodarczej i społecznej[2]; opinię Komitetu Regionów z dn. 16 lipca 2004r. dotyczącą trzeciego raportu na temat spójności gospodarczej j społecznej (CR/2004/120) oraz opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dn. 30 czerwca 2004r. dotyczącą trzeciego raportu Komisji na temat spójności gospodarczej i społecznej (CES/2004/962); uwzględniając również pierwszy dokument sporządzony w regionach najbardziej peryferyjnych w sprawie przyszłości spójności gospodarczej i społecznej przekazany Komisji w lutym 2002r.,
– uwzględniając komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego z dn. 14 lipca 2004r. "Perspektywy Finansowe na lata 2007-2013" (COM(2004)0487) i inne dokumenty w tej sprawie oraz utworzenie w PE Komisji tymczasowej do spraw wyzwań politycznych i środków budżetowych w rozszerzonej Unii w latach 2007-2013, która ma wypowiedzieć się w tej sprawie,
– uwzględniając projekt rozporządzenia Rady ustanawiający ogólne zasady dla Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności (COM(2004)0492); projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (COM(2004)0495); projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego (COM(2004)0493); projekt rozporządzenia Rady ustanawiającego Fundusz Spójności (COM(2004)0494),
– uwzględniając projekt rozporządzenia Rady w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (COM(2004)0490/SEC(2004)0931); oraz projekt rozporządzenia Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Rybołówstwa (COM(2004)0497/SEC(2004)0965),
– uwzględniając decyzję szefów państw i rządów Państw Członkowskich Unii Europejskiej o przyjęciu w dn. 18 czerwca 2004r. Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy,
– uwzględniając, iż w ramach wspomnianego Traktatu wprowadzony został nowy filar polityki spójności - filar spójności terytorialnej,
– uwzględniając, iż we wspomnianym Traktacie uznano i wzmocniono status regionu najbardziej peryferyjnego w art. III-424 i w art. IV-440 ust. 2,
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając opinie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Rybołówstwa (A6‑0246/2005),
A. zważywszy, że prawo pierwotne EU, a ostatnio również Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy uznały naturę trudności dotykających regiony najbardziej peryferyjne (duża odległość, status wyspiarski, niewielka powierzchnia, nieregularna rzeźba terenu i trudny klimat, a także zależność gospodarcza od małej liczby produktów), które z powodu swojego stałego i dominującego charakteru oraz skumulowanej obecności odróżniają te regiony od innych regionów Unii znajdujących się w trudnej sytuacji geograficznej bądź związanej z zaludnieniem;
B. uwzględniając wagę różnych działań Wspólnoty podejmowanych na rzecz regionów najbardziej peryferyjnych, równocześnie jednak zwracając uwagę na to, iż są one niewystarczające, szczególnie w obszarach o strategicznym znaczeniu dla rozwoju,
C. zważywszy, że wspieranie tych regionów przez Unię jest nadal bardzo istotne, biorąc pod uwagę ich nierówną pozycję w stosunku do Wspólnoty jako całości, w celu stymulowania ich rozwoju i podniesienia ich do poziomu trwałej zbieżności; zważywszy, że wsparcie to musi również umożliwiać włączenie regionów najbardziej peryferyjnych do tak wysoce konkurencyjnych procesów jak rynek wewnętrzny, unia gospodarcza i walutowa, Strategia Lizbońska, rozszerzenie i globalizacja,
D. mając na uwadze konieczność zagwarantowania korzystania z żywych zasobów wodnychw sposób trwały z punktu widzenia gospodarczego, społecznego i óchrony środowiska, a w szczególności konieczność ochrony zasobów rybackich w regionach najbardziej peryferyjnych,
E. mając na uwdze, iż regiony najbardziej peryferyjne posiadają wrażliwą gospodarkę przy niewielkich możliwościach zróżnicowania, gdzie - w niektórych przypadkach - rybołówstwo i wspólnota rybacka odgrywają ważną rolę społeczno-ekonomiczną i warunkują inne rodzaje działalności gospodarczej na różńych jej szczeblach,
F. z zadowoleniem przyjmując potencjał strategii przyszłego rozwoju określonej w ostatnim czasie przez Komisję dla regionów najbardziej peryferyjnych (na podstawie priorytetów dla działań „konkurencyjność”, „dostępność i rekompensata innych trudności” oraz „integracja z odpowiednim obszarem geograficznym”), której realizacja wymaga udziału zarówno zweryfikowanej polityki spójności gospodarczej i społecznej, jak i innych polityk Wspólnoty,
G. zwracając uwagę, że w kontekście zweryfikowanej polityki spójności udział ten jest nadal niewystarczający, gdyż w swojej obecnej formie ogranicza się on do ustanowienia szczegółowego programu rekompensaty dodatkowych kosztów i planu działania na rzecz szerokiego sąsiedztwa,
H. mając na uwadze, iż nieprzerwane są żądania zarówno w sprawie specjalnej strategii, jak i programu dla regionów najbardziej peryferyjnych,
I. z zadowoleniem jednakże przyjmując cele, które mają zostać osiągnięte poprzez szczegółowy program rekompensaty dodatkowych kosztów i plan działania na rzecz szerokiego sąsiedztwa,
J. zważywszy, że sytuację regionów najbardziej peryferyjnych należy uwzględnić w celu polityki spójności, jakim jest „Europejska współpraca terytorialna”, tym samym łącząc go z planem działania na rzecz szerokiego sąsiedztwa; zważywszy, że Komisja powinna w tym kontekście przeznaczać środki indywidualnie dla każdego przypadku, według zasad podobnych do zasad programu szczegółowego i powinna ustanowić kryteria, które nie będą ograniczać udziału regionów najbardziej peryferyjnych; zważywszy, że Komisja musi zapewnić, iż regiony te będą w praktyce kwalifikować się do współpracy transgranicznej,
K. zważywszy, że w kontekście planu działania na rzecz szerokiego sąsiedztwa (a tym samym celu polityki spójności, jakim jest „europejska współpraca terytorialna”) oraz dodatkowo w kontekście Polityki Nowego Sąsiedztwa Unii, konieczne jest wspieranie nie tylko integracji regionów najbardziej peryferyjnych w ramach ich odpowiednich obszarów geograficznych, ale także ich społeczno-gospodarczych i kulturalnych powiązań z krajami, w których znajdują się społeczności emigrantów z tych regionów lub z którymi łączą je tradycyjne więzi (np. Wenezuela, Brazylia, Stany Zjednoczone, Republika Południowej Afryki, Kanada i Australia),
L. zważywszy, że Komisja powinna, w kontekście planu działania na rzecz szerokiego sąsiedztwa, zaproponować możliwe rozwiązania trudności, z jakimi borykają się obecnie niektóre regiony najbardziej peryferyjne w zakresie nielegalnej imigracji i innych związanych z nią problemów,
M. zważywszy, że zintegrowana w czasie strategia rozwoju Komisji ma nadal ograniczony wpływ, ponieważ nie otrzymuje odpowiedniego wsparcia ze strony polityk i działań Wspólnoty lub środków finansowych potrzebnych dla jej właściwej realizacji oraz że Komisja powinna w związku z tym rozwinąć swoje obecne projekty,
N. zważywszy, że dodatkowo w odniesieniu do ogólnych ram dostępu do Funduszy Strukturalnych, obecny etap negocjacji perspektywy finansowej i reformy polityki spójności jest bardzo ważny dla przyszłości regionów najbardziej peryferyjnych i w związku z tym konieczna jest obrona i zabezpieczenie sytuacji tych regionów poprzez dalsze zapewnianie priorytetowego wsparcia finansowego,
O. uwzględniając prawo do wyróżniającego traktowania w tym obszarze, określonym w art. 299 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, który uwzględnia możliwość przyjęcia odpowiednich działań dla regionów najbardziej peryferyjnych szczególnie w odniesieniu do warunków dostępu do Funduszy Strukturalnych; przypominając dotychczasowe stanowisko Unii wobec regionów najbardziej peryferyjnych w kwestii Funduszy Strukturalnych oraz że zostały im przyznane, w świetle ich szczególnej sytuacji, wyższe stawki współfinansowania niż przyznane innym regionom w ramach polityki spójności;
Aspekty ogólne
1. zwraca się do Komisji o zaangażowanie - wykorzystując prawo do inicjatywy, jakie przyznaje jej art. 299 ust. 2 Traktatu WE - w rozpoczęcie procedur, które doprowadzą do pełnego spełnienia wymagań regionów najbardziej peryferyjnych (RNP) zarówno w zakresie polityki spójności, jak i pozostałych polityk, działań wspólnotowych i dziedzin związanych z rozwojem tych regionów, takich jak: rolnictwo, rybołówstwo, konkurencja i pomoc państwa, polityka na rzecz przedsiębiorstw, usługi użyteczności publicznej, usługi związane z ogólnym interesem gospodarczym, podatki, opłaty celne, środowisko naturalne, energetyka, badania naukowe i rozwój technologiczny, kształcenie zawodowe, transport, sieci transeuropejskie, nowe technologie informacyjne i komunikacyjne, współpraca regionalna...;
2. zwraca się do Komisji o dokonanie oceny wpływu ustawodawstwa Wspólnoty, które może nieść ze sobą konsekwencje dla regionów najbardziej peryferyjnych; postuluje, aby szczególna sytuacja regionów najbardziej peryferyjnych była uwzględniana na wszystkich poziomach wdrażania polityk i działań Wspólnoty;
3. przypomina, że większość działań pozytywnej dyskryminacji przyjętych dla tych regionów nie wpływa na podstawowe zasady funkcjonowania UE;
4. zwraca się do Komisji o włączenie regionów najbardziej peryferyjnych do wysiłków Unii związanych z osiągnięciem celów Strategii Lizbońskiej i celów z Göteborga;
Perspektywy finansowe i polityka spójności
5. zwraca się do Rady o zapewnienie, że przyjęcie perspektyw finansowych na lata 2007-2013 przyniesie gwarantowany status dla działań, których celem jest osiągnięcie celów Unii, w tym gospodarczego, społecznego i terytorialnego rozwoju regionów najbardziej peryferyjnych;
6. zwraca się do Komisji o utrzymanie jednolitego traktowania RNP, jakie charakteryzowało działania Unii, zarówno w zakresie specjalnego Programu kompensacji kosztów przekraczających zaplanowany pułap i Planu działania na rzecz szerokiego sąsiedztwa, jak i w zakresie ogólnych ram dostępu do Funduszy Strukturalnych;
7. zdecydowanie wspiera proponowane przez Komisję specjalne działanie polegające na przyznaniu kwoty w wysokości 1 100 mln euro na rzecz regionów najbardziej peryferyjnych, a także możliwość finansowania pomocy operacyjnej, jak stanowi art. 11 projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (COM(2004)0495); wzywa do nadania pełnego i praktycznego wymiaru potrzebie, o której mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu WE, związanej z traktowaniem regionów najbardziej peryferyjnych jako przypadku szczególnego jeżeli chodzi o ich dostęp do Funduszy Strukturalnych, w tym również tych regionów, których PKB wynosi już ponad 75% średniej wspólnotowej;
8. zwraca się o przeznaczenie kwot w Programie specjalnym wyłącznie dla regionów najbardziej peryferyjnych, aby ich rozdział nie był niekorzystny dla jakiegokolwiek z takich RNP;
9. postuluje, aby Plan działania na rzecz szerokiego sąsiedztwa oparty był na koncepcji bliskości w szerokim tego słowa znaczeniu, tak by możliwe było wspieranie projektów angażujących jednostki z krajów, które przyjmują licznych emigrantów z RNP i dla których w związku z tym regiony te są bardzo bliskie;
10. nalega, aby w ramach planu działania na rzecz szerokiego sąsiedztwa przyznać szczególne środki finansowe dla współpracy transnarodowej i transgranicznej oraz aby długo oczekiwana koordynacja między działaniami na rzecz regionów najbardziej peryferyjnych finansowanymi przez EFRR z ich partnerami z krajów AKP finansowanymi z EFR lub posiadłościami i terytoriami zamorskimi w końcu się urzeczywistniła, niezależnie od tego czy EFR zostanie włączony do budżetu czy nie;
11. postuluje, aby w ramach Planu działania zajęto się problemami związanymi z nielegalną imigracją, z jakimi borykają się niektóre RNP;
Kapitał ludzki
12. zwraca się do Komisji o promowanie tego ważnego składnika rozwoju regionów najbardziej peryferyjnych poprzez zachęcanie do prowadzenia szkoleń i szczególnej konsolidacji w obszarach poświęconych wyłącznie propagowaniu konkurencji i wzrostu;
Rolnictwo i rybołówstwo
13. przypomina Komisji, że gospodarki regionów najbardziej peryferyjnych opierają się na sektorach o małej skali, w tym rolnictwie i rybołówstwie, co wymaga wsparcia na różnych poziomach, a szczególnie zachęt zawodowych w celu pozyskania młodych ludzi;
14. zwraca się do Komisji, w kontekście obecnie prowadzonej rewizji programów POSEI dla rolnictwa, o zapewnienie stabilności przeznaczonych środków poprzez uwzględnienie możliwego dostosowania do wyjątkowych potrzeb i uproszczenie działań administracyjnych;
15. zwraca się do Komisji, w kontekście przyszłych zasad Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, o uwzględnienie szczególnej sytuacji regionów najbardziej peryferyjnych poprzez przeznaczenie dla nich wystarczających środków na osiągnięcie celów polityki rozwoju obszarów wiejskich zachowując jednakowe traktowanie tych regionów przy określaniu stawek wkładu Funduszu, według zasad podobnych do zasad Europejskiego Funduszu Rybołówstwa;
16. zwraca się do Komisji, w kontekście zewnętrznego wymiaru wspólnej organizacji rynku bananów, o wprowadzenie jednolitej taryfy celnej na poziomie na tyle wysokim, aby możliwe było utrzymanie produkcji bananów we Wspólnocie oraz zaproponowanie działań kompensacyjnych dla producentów wspólnotowych, jeżeli będzie to konieczne;
17. wyraża ubolewanie z powodu zniesienia dopłat dla branży cukrowniczej; wzywa do przywrócenia tego instrumentu i pełnej rekompensaty za straty w dochodach, aby rzeczywiście wziąć pod uwagę specyficzne "ułomności", z jakimi borykają się regiony najbardziej peryferyjne; uważa ponadto, iż, w przypadku Azorów, podstawowe jest zapewnienie produkcji i rafinacji cukru w warunkach dostępu do rynku krajowego porównywalnych z warunkami istniejącymi przed integracją z Unią Europejską, na wzór systemu istniejącego na Wyspach Kanaryjskich, ponieważ w przeciwnym wypadku kontynuacja produkcji w regionie nie będzie opłacalna dla tej branży;
18. sugeruje, aby te same kroki - związane z zagwarantowaniem różnorodnego traktowania i umożliwienia kontynuowania działalności w R.U.P. - podjęte zostały na rzecz sektora mlecznego i owocowo-warzywnego, w zależności od specyfiki każdego z regionów;
19. zwraca się do Komisji o podjęcie działań promujących konkurencyjność produktów rolnych regionów najbardziej peryferyjnych, tak aby mogły one konkurować na rynkach oferujących podobne produkty pochodzące z krajów, które podpisały układy o stowarzyszeniu z UE lub które korzystają z systemów preferencyjnych;
20. zwraca się do Komisji, w kontekście przyszłych postanowień Europejskiego Funduszu Rybołówstwa, o uwzględnienie szczególnych potrzeb regionów najbardziej peryferyjnych w tym sektorze;
21. ponownie podkreśla potrzebę stworzenia stałej strefy ochrony w celu umożliwienia pozytywnej dyskryminacji w dostępie flot rybackich regionów najbardziej peryferyjnych do zasobów morskich w celu ochrony lokalnej gospodarki każdego z nich;
22. zwraca uwagę na ogromne bogactwo i równoczesną kruchość ekosystemów morskich regionów najbardziej peryferyjnych oraz na wynikającą z tego potrzebę zwrócenia szczególnej uwagi na dozwolone narzędzia i techniki połowowe oraz na dostęp do wód otaczających i sąsiadujących;
23. biorąc pod uwagę specyfikę wyłącznych stref ekonomicznych regionów najbardziej oddalonych (w niektórych przypadkach brak platformy kontynentalnej) oraz ograniczenia stref połowów (często zmniejszonych przez występowanie gór podwodnych), nalega, by Komisja bez wahania zastosowała zasadę przezorności i względnej stabilności, gwarantując w ten sposób równowagę biologiczną i eokologiczną gatunków i ochronę struktury społeczno-gospodarczej związanej w tych regionach z sektorem rybackim; nalega, by Komisja - w swoich własnych projektach legislacyjnych - wzięła również pod uwagę fakt, iż w niektórych regionach najbardziej oddalonych, jak na przykład na Oceanie Indyjskim, rybołówstwo jest działalnością zapoczątkowaną od niedawna i że posiadają w tych regionach występują jeszcze bogate zasoby rybołówstwa;
24. podkreśla potrzebę wsparcia na rzecz odnowy i modernizacji floty rybackiej na rzecz rentowności i konkurencyjności sektora;
25. biorąc pod uwagę kruchość wynikającą ze statusu regionów najbardziej oddalonych, zwraca się do Komisji o utrzymanie w tych strefach wsparcia dla przemysłu przetwórstwa rybnego na tym samym lub wyższym poziomie niż rozpatrywane w Finansowym Instrumencie Orientacji Rybołówstwa;
26. zwraca się o wzięcie pod uwagę przetwórstwa rybnego w RNP podczas przeprowadzania rewizji systemu dotacji państwowych na rzecz sektora rybackiego;
27. zwraca się do Komisji o przyjęcie ciągłości wsparcia z POSEI- Rybołówstwo; uważa, iż kompensacje przez koszty dodatkowe spowodowane najbardziej oddalonym położeniem i związane ze zbytem niektórych produktów rybnych powinny być zwiększone;
28. zwraca się do Komisji o - tak szybko, jak to tylko możliwe, - doprowadzenie do powstania Regionalnych Rad Konsultacyjnych; uważa, iż w przypadku regionalnej rady konsultacyjnej na wodach południowo-zachodnich, należy stworzyć podjednostkę ds. wysp, która zajmować się będzie poszczególnymi połowami w regionach najbardziej oddalonych;
Konkurencja i pomoc państwa
29. postuluje, aby w ramach pomocy udzielanej przez państwo i przeznaczonej dla regionów w dalszym ciągu umożliwiać RNP korzystanie z niezmniejszających się i nieograniczonych w czasie dotacji operacyjnych oraz by możliwe było objęcie tymi dotacjami sektora transportowego, pod warunkiem że zasady zamówień publicznych będą gwarantować uczciwe ustalanie cen przez zainteresowane firmy; ma nadzieję, iż regiony te w dalszym ciągu będą mogły korzystać z większego zakresu pomocy, niż kwoty przyznane na inwestycje początkowe; postuluje, aby ruchome aktywa transportowe włączone zostały do grupy kosztów należących do inwestycji początkowej; zwraca się również o wyrażenie zgody na kompensowanie przez RNP kosztów przekraczających zaplanowany pułap, wygenerowanych przez transport towarów wewnątrz rynku unijnego;
30. postuluje, w kontekście rewizji wytycznych dotyczących pomocy udzielanej przez państwo i przeznaczonej dla regionów, które mają być stosowane od 2007 r., o zezwolenie na rekompensatę dodatkowych kosztów poniesionych przez regiony najbardziej peryferyjne w związku z transportem towarów w ramach rynku UE, a nie tylko w ramach granic danego kraju;
31. dodatkowo postuluje, w kontekście rewizji wytycznych dotyczących pomocy państwa dla regionów, o podejście do istniejącej praktyki w zakresie regionów najbardziej peryferyjnych z należytą uwagą i uwzględnienie odpowiednich okoliczności;
32. postuluje, aby już od teraz stosować przepis dotyczący dotacji na rzecz RNP zapisany w art. III-167 ust. 3 akapit a Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy;
33. postuluje, aby przepisy regulujące przyznawanie pomocy na bardzo małą skalę obejmowały także sektor transportowy;
Polityka przedsiębiorczości
34. zwraca się do Komisji o dostosowanie istniejących działań do szczególnej sytuacji regionów najbardziej peryferyjnych, ułatwiając im dostęp do tych działań; wzywa do zastosowania działań promujących konkurencyjność firm w tych regionach poprzez konkretne działania rekompensujące poniesione koszty dodatkowe związane z ich działalnością oraz przez ich integrację z sąsiadującymi obszarami geograficznymi lub poprzez zdefiniowanie i wspieranie nowych modeli konkurencyjności; również postuluje wspieranie przedsiębiorstw i ducha przedsiębiorczości;
Usługi związane z ogólnym interesem gospodarczym
35. zwraca się do Komisji o dokonanie przez grupę roboczą obiecanej analizy funkcjonowania usług związanych z ogólnym interesem gospodarczym w RNP oraz o sporządzenie projektów odpowiadających specyfice i potrzebom tych regionów w zakresie rynku usług publicznych;
36. zwraca się do Komisji, w związku z podejściem Unii do usług użyteczności publicznej w wyniku Białej Księgi, zarówno w kontekście sektorowym jak ogólnym oraz poprzez ramy legislacyjne, o zwrócenie uwagi na szczególne trudności regionów najbardziej peryferyjnych, zwłaszcza przy klasyfikowaniu niektórych usług w tych regionach do kategorii usług użyteczności publicznej i przy określaniu zastosowania do tych usług zasad konkurencji i rynku wewnętrznego, dostosowanych do ich szczególnej sytuacji;
Podatki i opłaty celne
37. zwraca się do Komisji o utrzymanie specyficznych zasad podatkowych, z których korzystają RNP, i o zaproponowanie innych systemów sprzyjających samodzielnemu rozwojowi tych regionów;
38. zwraca się do Komisji o wyrażenie chęci do rozpatrzenia wniosków złożonych przez RNP w sprawie czasowego zawieszenia obowiązków wynikających ze Wspólnej Taryfy Celnej w zakresie dostarczania produktów nierolniczych przeznaczonych do produkcji i produktów pochodzących z połowu, a także w zakresie importu sprzętu na użytek handlowy i przemysłowy;
Środowisko naturalne
39. zwraca się do Komisji o niezaniedbywanie tego sektora w ramach kroków, jakie podejmowane będą na rzecz RNP, gdyż zauważyć można, że obecne środki nie są wystarczające wobec potrzeb, jakie wciąż istnieją w dziedzinie środowiska naturalnego, przede wszystkim w zakresie ochrony bioróżnorodności, wprowadzania sieci Natura 2000 oraz zarządzania gromadzeniem i przetwarzaniem odpadów; stanowi to przeszkodę dla wprowadzania w omawianych regionach polityki ochrony środowiska zgodnej z głównymi wytycznymi wspólnotowej polityki w zakresie środowiska naturalnego. Zwraca się także do Komisji o zastosowanie środków zgodnych z programem POSEIMA w zakresie ochrony środowiska.
Sieci transeuropejskie
40. zwraca się do Komisji o zwrócenie szczególnej uwagi na specyficzny charakter regionów najbardziej peryferyjnych w kontekście sieci transeuropejskich;
41. zwraca się do Komisji, aby w ramach transeuropejskich sieci energii projekty RNP traktowane były jako priorytetowe oraz by stosowany był w ich przypadku poziom dofinansowania przewidziany dla projektów uznawanych za priorytetowe;
42. zwraca się do Komisji, aby - w ramach sieci transeuropejskich w dziedzinie infrastruktury transportowej - porty i lotniska w RNP mogły być dofinansowane z Funduszu Spójności, jeżeli mogą nim zostać objęte;
Badania naukowe i rozwój technologiczny
43. zwraca się do Komisji o wprowadzenie w życie zapisów punktu 14 preambuły do Szóstego Programu Ramowego w dziedzinie Badań Naukowych i Rozwoju Technologicznego w ramach jeszcze obowiązującego lub kolejnego Programu Ramowego; zwraca się również, aby w ramach kolejnego Programu Ramowego wypracowano sposób na ułatwienie dostępu do finansowania projektów RNP, przede wszystkim w dziedzinach właściwych dla tych regionów;
44. postuluje wzięcie pod uwagę Planu Działania na rzecz Badań Naukowych, Rozwoju Technologicznego, Doświadczeń i Innowacji przedstawionego przez RNP Komisji w 2003r.;
45. postuluje, aby projekty opracowywane przez RNP finansowane były z Programu Ramowego BNRT i dodatkowo dofinansowane z Funduszy Strukturalnych;
Nowe technologie informacyjne i komunikacyjne
46. zwraca się do Komisji o zagwarantowanie, że szczególna uwaga zostanie poświęcona projektom regionów najbardziej peryferyjnych w zakresie społeczeństwa informacyjnego i innowacji technologicznych, biorąc pod uwagę kluczową rolę tych sektorów we wspieraniu rozwoju; przypomina oczekiwania tych regionów w tym zakresie wyrażone w memorandum Hiszpanii, Francji, Portugalii i regionów najbardziej peryferyjnych w sprawie rozwinięcia art. 299 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz wkładu regionów najbardziej peryferyjnych do tego memorandum, przekazane Komisji w dniu 2 czerwca 2003r.;
Transport
47. postuluje, aby RNP włączone zostały do wszystkich dziedzin wspólnotowej polityki transportowej;
48. zwraca się do Komisji o zagwarantowanie, że projekty transportowe finansowane przez Wspólnotę w regionach najbardziej peryferyjnych będą wpływać na poprawę przede wszystkim jakości życia mieszkańców i samodzielnego rozwoju regionu; realizacja projektów stojących w sprzeczności ze wspólnotowym prawem dotyczącym ochrony środowiska powinna zostać zatrzymana; ponadto, wszelkie projekty transportowe realizowane w regionach najbardziej peryferyjnych muszą posiadać dokładną i jasno określoną analizę korzyści dla dywersyfikacji lokalnej gospodarki, spójności społecznej i trwałości regionalnego rynku pracy.
49. zwraca się o finansowanie kosztów związanych z transportem, lecz przekraczających zaplanowany pułap, oraz o rozwijanie transportu w zakresie sąsiedztwa RNP, angażując przede wszystkim kraje trzecie;
Uwagi końcowe
50. z zadowoleniem przyjmuje ponadto ważny, wypracowany i ujednolicony w międzyczasie aspekt partnerstwa pomiędzy jednostkami zaangażowanymi w obronę specyficznej sytuacji regionów najbardziej peryferyjnych oraz podkreśla ważną rolę, jaką w tym procesie odegrała Komisja, czego dowodem są komunikaty opublikowane w 2004r.;
51. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Komitetowi Regionów, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-społecznemu, władzom krajowym, regionalnym i lokalnym regionów najbardziej peryferyjnych, a także urzędującemu Przewodniczącemu Konferencji Przewodniczących Regionów Najbardziej Peryferyjnych.
- [1] Dz.U. C 197 z dn. 12.7.2001, str. 197.
- [2] Teksty przyjęte, P5_TA(2004)0368.
UZASADNIENIE (w języku portugalskim)
Introdução
O longo caminho percorrido pelas regiões ultraperiféricas e pelos seus Estados de pertença para o reconhecimento da sua singularidade face às demais regiões da União Europeia, registou um momento deveras alto com o reconhecimento jurídico da sua situação no direito primário da União, em 1997. Mas, não se trata apenas por esses facto de um processo acabado, pois ainda não foram verdadeiramente exploradas as potencialidades do estatuto reconhecido a estas regiões com vista ao desenvolvimento.
A expectativa de definição e execução de uma acção ambiciosa, abrangente e integrada em prol do desenvolvimento sustentado das regiões ultraperiféricas, ainda não foi vertida na prática. Mais do que a adopção de acções sectoriais isoladas, algumas delas pontuais e limitadas no tempo, é necessário definir e pôr em prática um modelo de desenvolvimento sustentado, que poderá passar por implicar grande parte das políticas e acções comunitárias;
Esta tem de ser uma acção conjunta a definir pelas regiões ultraperiféricas, pelos respectivos Estados e pela Comissão Europeia.
A actual base jurídica da ultraperiferia permite à Comissão avançar neste sentido. A mesma faculdade assistirá à Comissão com a entrada em vigor do novo Tratado que estabelece uma Constituição para a Europa.
Deseja-se que a limitação geográfica imposta pela natureza e os condicionalismos daí resultantes sejam esbatidos. Para isso é necessário a vontade política de conceber em favor dos cidadãos e empresas das regiões ultraperiféricas uma continentalização, a continuidade territorial que fisicamente não existe. E aqui faz-se apelo ao novo pilar da política de coesão introduzido pelo Tratado que estabelece uma Constituição para a Europa, o pilar da coesão territorial.
As regiões ultraperiféricas ainda não são capazes de caminhar por si próprias, mas é isso que se pretende no futuro.
As regiões ultraperiféricas como portadoras de uma realidade singular e a resposta da União até ao presente
A realidade ultraperiférica é de facto singular e não deve ser confundida com outras realidades. Ela integra características específicas resultantes da situação geográfica, da dimensão e de condições naturais. A ultraperiferia caracteriza-se pelo afastamento e isolamento – a acessibilidade aos principais centros europeus será sempre condicionada –, pela insularidade, pela pequena superfície, pelo relevo e climas difíceis e pela forte dependência e vulnerabilidade económica em relação a um pequeno número de produtos. Pesa igualmente a pertença a espaços geográficos regra geral em desenvolvimento e marcados pela existência de mercados em desenvolvimento.
A permanência, intensidade e conjugação destes constrangimentos condicionam de uma forma negativa o desenvolvimento e a competitividade destas Regiões. Daqui deriva a existência de custos adicionais de produção, abastecimento e comercialização, da diversificação muito limitada dos sectores produtivos de bens e serviços, de mercados locais limitados, fragmentados e distantes, de ausências de economias de escala ou de economias externas, da debilidade da economia em criar postos de trabalho, do maior custo de infraestruturas, da acessibilidade reduzida de pessoas, bens e serviços, da dependência do transporte aéreo e marítimo agravada pelo seu maior custo…
Os apoios financeiros comunitários, entretanto canalizados para estas regiões, nomeadamente dos Fundos Estruturais, do Fundo de Coesão, dos empréstimos do Banco Europeu de Investimento, das iniciativas comunitárias e de algumas linhas orçamentais comunitárias, têm sido vitais no difícil caminho para a dinamização e modernização da economia regional e melhoria das condições de vida da população.
Mas muito falta ainda fazer para alcançar o nível do desenvolvimento sustentado tão desejado.
As Comunicações da Comissão Europeia de 2004: um primeiro passo na definição de um modelo de desenvolvimento sustentado para as regiões ultraperiféricas?
As acções que guiarão a estratégia futura de desenvolvimento a favor das regiões ultraperiféricas incidirão em três campos: competitividade; acessibilidade e compensação de outros constrangimentos; e integração na respectiva zona geográfica regional. As mesmas serão postas em prática através da política de coesão económica e social reformulada e através de outras políticas comunitárias.
A Comissão, à data da publicação das suas comunicações, pouco adianta acerca do quadro geral de acesso aos Fundos Estruturais, pois a decisão das regiões que a eles teriam acesso só seria conhecida em 2005.
No quadro da política de coesão económica e social reformulada, um Programa específico de compensação de sobrecustos, inserido no Objectivo “Convergência” e a ser financiado pelo FEDER no período 2007-2013, tem por objectivo a redução do défice acessibilidade destas regiões relativamente ao continente europeu, entre elas próprias e no interior do território de cada uma delas e o apoio à competitividade das empresas. O Programa possibilita o financiamento das ajudas ao funcionamento a fim de compensar custos adicionais em determinados domínios.
E um Plano de acção para uma grande vizinhança (cooperação com as restantes regiões ultraperiféricas e integração na respectiva zona geográfica) será adoptado tendo em vista o reforço dos laços económicos, sociais e culturais destas regiões com os territórios vizinhos e o alargamento do espaço natural de influência sócio-económico e cultural das RUP, reduzindo as barreiras que limitam as possibilidades de trocas com o meio geográfico destas regiões (mercados das Caraíbas, América e África e países ACP). O Plano poderá apoiar-se em dois eixos: na cooperação transnacional e transfronteiriça e nas trocas comerciais e medidas aduaneiras.
A estratégia de desenvolvimento das regiões ultraperiféricas no quadro das outras Políticas comunitárias compreende acções ligadas à competitividade e ao crescimento (envolvendo o desenvolvimento do capital humano, serviços de interesse económico geral, inovação, sociedade de informação e investigação e desenvolvimento tecnológico e ambiente) e acções ligadas aos condicionalismos das regiões ultraperiféricas (envolvendo acções no âmbito da acessibilidade, os auxílios estatais e acções no campo das produções tradicionais da agricultura e da pesca).
A posição do Parlamento Europeu
O Parlamento Europeu congratula-se com a estratégia de desenvolvimento definida pela Comissão para as regiões ultraperiféricas, que demonstra uma reflexão de fundo sobre os factores que impedem de facto a convergência e integração das regiões ultraperiféricas em relação às demais regiões da União Europeia. A Comissão revela qual o contributo da política de coesão económica e social reformulada e das demais políticas comunitárias para atingir aquele fim.
No quadro da política de coesão reformulada esse contributo traduz-se na implementação do Programa específico de compensação de sobrecustos e do Pano de acção para a grande vizinhança.
O Parlamento Europeu é de parecer que relativamente ao Programa específico a Comissão deve proceder à revisão quer dos montantes afectos que são manifestamente insuficientes quer da forma como serão afectadas as verbas do programa às sete regiões ultraperiféricas.
Quanto ao Pano de acção para a grande vizinhança o Parlamento Europeu entende que deveria ser feita uma referência a esta situação no quadro do Objectivo “Cooperação territorial europeia” da política de coesão, prevista uma afectação individualizada de verbas à semelhança do que foi feito para o Programa específico e que não deverão ser impostos critérios que limitem o acesso destas regiões ao Plano de acção. As regiões ultraperiféricas devem ser efectivamente elegíveis para a cooperação transfronteiriça.
O Parlamento Europeu entende também que no âmbito do Plano de acção para a grande vizinhança (e consequentemente do Objectivo “Cooperação territorial europeia” da política de coesão) e mesmo no âmbito da nova Política de Vizinhança da União deve promover-se além da integração das regiões ultraperiféricas na respectiva zona geográfica também a sua ligação sócio-económica e cultural com os países onde existem comunidades de emigrantes oriundos das regiões ultraperiféricas ou com os quais as regiões ultraperiféricas mantêm laços tradicionais (como é o caso da Venezuela, Brasil, Estados Unidos da América, África do Sul, Canadá e Austrália), na perspectiva do interesse de ambas as partes.
O Parlamento Europeu entende ainda que a Comissão, no âmbito do Plano de acção para a grande vizinhança, deve dar resposta aos problemas com que algumas regiões ultraperiféricas se defrontam em matéria de imigração ilegal e outros problemas com ela relacionados.
No quadro das restantes políticas comunitárias lamentavelmente o contributo destas para a futura estratégia de desenvolvimento das regiões ultraperiféricas fica muito aquém das expectativas e da intervenção exigida pela estratégia de desenvolvimento agora definida pela Comissão.
Esperava-se que a Comissão apresentasse propostas concretas e inovadoras no âmbito das restantes políticas comunitárias, em particular nos domínios estratégicos da competitividade e do crescimento como a inovação, a sociedade de informação e a investigação e desenvolvimento tecnológico (neste último caso as regiões ultraperiféricas já submeteram à Comissão um documento contendo as suas pretensões).
Tudo isto implica, no entender do Parlamento Europeu, que a oportuna estratégia de desenvolvimento definida pela Comissão não é devidamente suportada pelas políticas e acções comunitárias nem pelos meios financeiros necessários à sua boa execução, sendo, assim, necessário a Comissão ir além do que agora propõe.
Por outro lado, no que respeita ao quadro geral de acesso aos Fundos estruturais o actual momento de negociação das perspectivas financeiras e da reforma da política de coesão é determinante para o futuro das regiões ultraperiféricas, pelo que é necessário defender e acautelar a situação singular destas regiões.
A possibilidade de no futuro o Fundo de Coesão financiar no âmbito das redes transeuropeias em matéria de infra-estruturas de transportes os portos e aeroportos das regiões ultraperiféricas deve também ser expressamente prevista nas propostas legislativas pertinentes presentemente em discussão.
O Parlamento Europeu solicita assim à Comissão Europeia que vá de encontro às pretensões das regiões ultraperiféricas, quer no domínio da política de coesão, quer no domínio das demais políticas, acções comunitárias e domínios relevantes para o desenvolvimento das regiões ultraperiféricas.
OPINIA Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (24.5.2005)
dla Komisji Rozwoju Regionalnego
w sprawie wzmocnionego partnerstwa na rzecz regionów ultraperyferyjnych
(2004/2253(INI))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Luis Manuel Capoulas Santos
WSKAZÓWKI
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Rozwoju Regionalnego, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
A. uwzględniając ograniczenia, jakie charakteryzują regiony ultraperyferyjne (oddalenie, położenie na wyspie, mała powierzchnia, trudny klimat, zależność gospodarcza z powodu produkowania niewielkiej ilości towarów), których połączenie utrudnia w znacznym stopniu ich rozwój,
B. uwzględniając art. 299 ust. 2 Traktatu,
C. uwzględniając, iż Rada Europejska na szczycie w Sewilli zwróciła się do Komisji i do Rady o rozszerzenie stosowania tej zasady określonej w Traktacie oraz o podjęcie odpowiednich kroków, aby wzięte zostały pod uwagę potrzeby własne regionów ultraperyferyjnych (R.U.P.),
D. uwzględniając, iż Parlament Europejski, Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów stale zwracały się o określenie strategii na rzecz R.U.P.,
E. uwzględniając ponadto wnioski Trzeciego Sprawozdania na temat spójności gospodarczej i społecznej, które odnoszą się przede wszystkim do wyrażonego przez Komisję zamiaru sporządzenia specjalnego programu przeznaczonego na kompensowanie specyfiki R.U.P.,
Aspektu ogólne propozycji
1. wyraża zadowolenie z treści komunikatu Komisji, uważając go za dobrą podstawę dla prac mających na celu rozwój strategii na rzecz R.U.P. i określenie właściwych kroków, które odpowiedzą na problemy związane z konwergencją i integracją R.U.P. względem pozostałych regionów UE;
2. określa jako pozytywne uznanie, iż wszystkie R.U.P. powinny mieć dostęp do przyszłej polityki spójności aby osiągnąć następujące cele: "konwergencja", "konkurencyjność i zatrudnienie" oraz "europejska współpraca terytorialna";
3. odnotowuje także z uznaniem zalecenie sporządzenia specjalnego programu kompensacji specyfiki R.U.P., dostosowanego do charakterystyki każdego regionu;
4. odnotowuje również jako pozytywne podjęcie koniecznych działań szczególnie w zakresie rozwoju kapitału ludzkiego, innowacji, społeczeństwa informacji oraz badań naukowych i rozwoju technologicznego obejmując nimi oczywiście R.U.P. jako integralną część Unii Europejskiej w ramach strategii lizbońskiej;
5. z zadowoleniem odnotowuje pierwszeństwo przyznane kwestii dostępności;
Kwestie bezpośrednio związane z sektorem rolniczym
6. jeżeli chodzi przyszły fundusz rozwoju rolnictwa, z zadowoleniem przyjmuje kompromis wypracowany przez Komisję, który gwarantuje, iż poziom i intensywność udzielanej pomocy będzie brać pod uwagę specyfikę R.U.P.;
7. jeżeli chodzi o sektor bananowy, uważa, iż - odnosząc się do części zewnętrznej OCM - nie do przyjęcia będzie stawka niższa niż EUR 252euro/tonę. Jeżeli chodzi o część wewnętrzną, ważne jest zagwarantowanie, iż, niezależnie od form pomocy, środki finansowe w przyszłości nie będą niższe, niż obecne;
8. jeżeli chodzi o sektor cukru, odnotowuje zapowiedziany przez Komisję zamiar zapewnienia różnorodnego traktowania R.U.P., oparty na ich specyfice; uważa ponadto, iż, w przypadku Azorów, podstawowe jest zapewnienie produkcji i rafinacji cukru w warunkach dostępu do rynku krajowego porównywalnych z warunkami istniejącymi przed integracją z Unią Europejską, na wzór systemu istniejącego na Wyspach Kanaryjskich, nie czyniąc szkody dla tej działalności w omawianym R.U.P.;
9. sugeruje, aby te same kroki - związane z zagwarantowaniem różnorodnego traktowania i umożliwienia kontynuowania działalności w R.U.P. - podjęte zostały na rzecz sektora mlecznego i owocowo-warzywnego, w zależności od specyfiki każdego z regionów;
10. ponadto, jeżeli chodzi o POSEI, popiera zamiar zagwarantowania stabilności środków przekazanych na zachowanie pomocy na rzecz R.U.P. oraz decentralizacji i uproszczenia mechanizmów zarządzania.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Wzmocnione partnerstwo na rzecz regionów ultraperyferyjnych | |||||
|
Numer procedury |
||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
REGI | |||||
|
Komisja wyznaczona do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu |
AGRI | |||||
|
Ściślejsza współpraca |
nie | |||||
|
Sprawozdawca komisji opiniodawczej Data powołania |
Luis Manuel Capoulas Santos | |||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
18.4.2005 |
24.5.2005 |
|
|
| |
|
Data zatwierdzenia wskazówek |
24.5.2005 | |||||
|
Wynik głosowania końcowego |
za: 21 przeciw: 0 wstrzymujących się:0 |
| ||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Peter Baco, Katerina Batzeli, Niels Busk, Luis Manuel Capoulas Santos, Joseph Daul, Albert Deß, Gintaras Didžiokas, Jean-Claude Fruteau, Lutz Goepel, Bogdan Golik, Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf, Diamanto Manolakou, Agnes Schierhuber, Willem Schuth, Czesław Adam Siekierski, Jeffrey Titford, Terence Wynn | |||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Ilda Figueiredo, Béla Glattfelder, Karin Resetarits | |||||
|
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
Manuel Medina Ortega | |||||
OPINIA Komisji Rybołówstwa (11.7.2005)
dla Komisji Rozwoju Regionalnego
w sprawie wzmocnionego partnerstwo na rzecz regionów najbardziej oddalonych
(2004/2253(INI))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Duarte Freitas
WSKAZÓWKI
Komisja Rybołówstwa zwraca się do Komisji Rozwoju Regionalnego, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
A. mając na uwadze status regionów najbardziej oddalonych wynikający z art. 299 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,
B. mając na uwadze cechy szczególne wyłącznych stref ekonomicznych regionów najbardziej oddalonych (RUP), szczególnie brak platformy kontynentalnej na dużej części ich powierzchni,
C. uwzględniając, że konieczne jest zapewnienie wykorzystania żywych zasobów wodnych w zrównoważony sposób z punktu widzenia gospodarczego, społecznego, jak również z punktu widzenia ochrony środowiska, a w szczególności zachowanie zasobów rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych;
D. uwzględniając, że regiony najbardziej oddalone charakteryzują się słabą gospodarką, posiadająca niewielkie możliwości dywersyfikacji i że w niektórych przypadkach na rybołówstwie i tradycyjnych wspólnotach rybackich spoczywa istotny ciężar społeczno-ekonomiczny i to dzięki nim możliwe jest podejmowanie powiązanej działalności gospodarczej;
E. mając na uwadze projekt rozporządzenia Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Rybołówstwa (COM(2004))0497,
F. mając na uwadze, iż nieprzerwane są żądania zarówno w sprawie specjalnej strategii, jak i programu dla regionów najbardziej oddalonych,
Ustalenia ogólne:
1. z zadowoleniem przyjmuje i pochwala pracę wykonaną przez Komisję, częściowo przekładającą się na komunikat Komisji, który proponuje ustanowienie „wzmocnionego partnerstwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych”;
2. z zadowoleniem przyjmuje pracę zrealizowaną przez różne komisje parlamentarne w kwestii obrony specyficznej sytuacji regionów najbardziej oddalonych;
3. odnotowuje i bardzo docenia stanowisko Komisji w kwestii konieczności wzięcia pod uwagę specyfiki regionów najbardziej oddalonych we wspólnej polityce rybołówstwa;
4. Uważa, że by wzmocnić statut regionów najbardziej oddalonych i zapewnić jego stosowanie, należy nie tylko zagwarantować szczególny charakter regionów najbardziej oddalonych w sposób przekrojowy we wszystkich dziedzinach polityki wspólnotowej, a w szczególności we wspólnej polityce rybołówstwa, ale także stworzyć specjalny wspólnotowy program wsparcia dla regionów najbardziej oddalonych wpisany w przyszłe ramy finansowe na lata 2007-2013, któremu przyznane zostałyby wszystkie środki finansowe niezbędne, by zaradzić problemom strukturalnym występującym w tych regionach;
Kwestie związane z sektorem rybołówstwa
5. Komisja powinna brać pod uwagę w swoich projektach legislacyjnych, wyjątkowy charakter regionów najbardziej oddalonych, niekorzystne uwarunkowanie ich stref połowów i znaczenie społeczno ekonomiczne, jakie rybołówstwo ma w niektórych z nich;
6. Komisja, biorąc pod uwagę specyfikę wyłącznych stref ekonomicznych regionów najbardziej oddalonych (w niektórych przypadkach brak platformy kontynentalnej) oraz ograniczenia stref połowów (często zmniejszonych przez występowanie gór podwodnych), powinna bez wahania zastosować zasadę przezorności i względnej stabilności. W ten sposób będzie można zagwarantować nie tylko równowagę biologiczną gatunków, ale również ochronę struktury społeczno-gospodarczej związanej w tych regionach z sektorem rybackim; powinna ona także uwzględnić w swoich projektach legislacyjnych fakt, że w niektórych regionach najbardziej oddalonych, na przykład na Oceanie Indyjskim, rybołówstwo jest działalnością zapoczątkowaną od niedawna i że posiadają one jeszcze bogate zasoby rybołówstwa;
7. Komisja powinna w swoich projektach legislacyjnych brać pod uwagę konieczność zagwarantowania flocie rybackiej regionów najbardziej oddalonych pozytywną dyskryminację, gdy chodzi o dostęp do zasobów morskich w tych strefach, uwzględniając każdorazowo zasady w tej dziedzinie ustanowione w Traktatach Komisja powinna w ten sposób prowadzić ochronę zrównoważonego rybołówstwa metodami tradycyjnymi i rybołówstwa przybrzeżnego na niewielką skalę. Parlament Europejski potwierdza w ten sposób własną rezolucję legislacyjną z dn. 4 czerwca 2003 r. w sprawie projektu rozporządzenia Rady dotyczącego zarządzania nakładem połowowym, odnoszącego się do niektórych obszarów i zasobów połowowych Wspólnoty i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2847/93;
8. Komisja powinna, biorąc pod uwagę kruchość ekosystemów tych stref i opierając się w każdym przypadku na uzasadnieniu naukowym, ograniczyć użycie określonego sprzętu rybackiego, wykluczając ten, który może mieć na nie negatywny wpływ; Parlament Europejski potwierdza w ten sposób własną rezolucję legislacyjną z dn.16 grudnia 2004 r. w sprawie projektu rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie 850/98/WE w odniesieniu do ochrony raf koralowych w wodach głębinowych przed skutkami połowów włokiem w niektórych strefach Oceanu Atlantyckiego, które wprowadza ograniczenia w stosowaniu głębinowych włoków i sieci skrzelowych;
9. Komisja powinna utrzymać w Europejskim Funduszu Rybołówstwa poziom pomocy zatwierdzony już przez Finansowy Instrument Orientacji Rybołówstwa (IFOP), tak, aby zaspokoić potrzeby wynikające ze szczególnej „ułomności” regionów najbardziej oddalonych i ich struktury społeczno-gospodarczej;
10. Komisja, biorąc pod uwagę kruchość wynikającą ze statusu regionów najbardziej oddalonych, powinna utrzymać w tych strefach wsparcie dla przemysłu przetwórstwa rybnego na tym samym lub wyższym poziomie niż rozpatrywane w Finansowym Instrumencie Orientacji Rybołówstwa;
11. Komisja powinna utrzymać derogacje, które aż do chwili obecnej pozwalają regionom najbardziej oddalonym na przeprowadzenie działań związanych z modernizacją i renowacją lokalnej floty rybackiej ze środków subwencji narodowych i wspólnotowych;
12. Komisja powinna w przedstawionym projekcie rozporządzenia, dotyczącym Europejskiego Funduszu Rybołówstwa, poszerzyć zakres wsparcia dla sektora przetwórstwa rybnego i hodowli ryb tak, aby obejmował przynajmniej również średnie przedsiębiorstwa;
13. Komisja powinna zaakceptować ciągłość wsparcia ze strony POSEI- Rybołówstwo. Kompensacje przez koszty dodatkowe spowodowane najbardziej oddalonym położeniem i związane ze zbytem niektórych produktów rybnych powinny być zwiększone;
14. Komisja powinna tak szybko, jak to tylko możliwe, doprowadzić do powstania Regionalnych Rad Konsultacyjnych; w odniesieniu do regionalnej rady konsultacyjnej na wodach południowo-zachodnich, należy stworzyć podjednostkę ds. wysp, która zajmować się będzie poszczególnymi połowami w regionach najbardziej oddalonych;
PROCEDURA
|
Tytuł |
Wzmocnione partnerstwo na rzecz regionów najbardziej peryferyjnych | |||||
|
Numer procedury |
||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
REGI | |||||
|
Komisja wyznaczona do wydania opinii |
PECH | |||||
|
Ściślejsza współpraca |
| |||||
|
Sprawozdawca komisji opiniodawczej |
Duarte Freitas | |||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
25.4.2005 |
16.6.2005 |
|
|
| |
|
Data zatwierdzenia wskazówek |
11.7.2005 | |||||
|
Wynik głosowania końcowego |
za: przeciw: wstrzymujących się: |
14 0 2 | ||||
|
Posłowie obecni podczas końcowego głosowania |
Stavros Arnaoutakis, Elspeth Attwooll, Paulo Casaca, Zdzisław Kazimierz Chmielewski, Carmen Fraga Estévez, Ioannis Gklavakis, Alfred Gomolka, Ian Hudghton, Heinz Kindermann, Rosa Miguélez Ramos, Philippe Morillon, Willi Piecyk, Dirk Sterckx, Catherine Stihler, Margie Sudre | |||||
|
Zastępcy obecni podczas końcowego głosowania |
Duarte Freitas, Josu Ortuondo Larrea | |||||
|
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas końcowego głosowania |
| |||||
PROCEDURA
|
Tytuł |
Wzmocniona współpraca z regionami najbardziej peryferyjnymi | ||||||||||||
|
Numer procedury |
|||||||||||||
|
Podstawa przepisowa |
art. 45 | ||||||||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
REGI | ||||||||||||
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii |
ECON |
AGRI |
PECH |
|
| ||||||||
|
Opinia niewydana |
ECON |
|
|
|
| ||||||||
|
Ściślejsza współpraca |
|
|
|
|
| ||||||||
|
Projekt(y) rezolucji zawarty(e) w sprawozdaniu |
|
|
| ||||||||||
|
Sprawozdawca(y) |
Sérgio Marques |
| |||||||||||
|
Sprawozdawca(y) zastąpiony/zastąpieni |
|
| |||||||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
30.3.2005 |
24.5.2005 |
|
|
| ||||||||
|
Data zatwierdzenia |
12.7.2005 | ||||||||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
za: przeciw: wstrzymujących się: |
28 9 6 | |||||||||||
|
Posłowie obecni podczas końcowego głosowania |
Alfonso Andria, Stavros Arnaoutakis, Jean Marie Beaupuy, Rolf Berend, Graham Booth, Giovanni Claudio Fava, Gerardo Galeote Quecedo, Iratxe García Pérez, Eugenijus Gentvilas, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Ambroise Guellec, Zita Gurmai, Gábor Harangozó, Marian Harkin, Konstantinos Hatzidakis, Alain Hutchinson, Mieczysław Edmund Janowski, Tunne Kelam, Constanze Angela Krehl, Jamila Madeira, Sérgio Marques, Miroslav Mikolášik, Francesco Musotto, Lambert van Nistelrooij, Jan Olbrycht, István Pálfi, Markus Pieper, Francisca Pleguezuelos Aguilar, Alyn Smith, Grażyna Staniszewska, Margie Sudre, Kyriacos Triantaphyllides, Oldřich Vlasák, Vladimír Železný | ||||||||||||
|
Zastępcy obecni podczas końcowego głosowania |
Inés Ayala Sender, Thijs Berman, Brigitte Douay, Den Dover, Mojca Drčar Murko, Emanuel Jardim Fernandes, Mirosław Mariusz Piotrowski, Thomas Ulmer, Manfred Weber | ||||||||||||
|
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas końcowego głosowania |
| ||||||||||||
|
Data złożenia - A6 |
19.7.2005 |
A6-0246/2005 | |||||||||||