SPRAWOZDANIE w sprawie domniemanego nadużycia walencjańskiej ustawy o nieruchomościach, znanej jako LRAU, oraz jego oddziaływania na obywateli europejskich (petycje 609/2003, 732/2003, 985/2002, 1112/2002, 107/2004 i inne)
5.12.2005 - (2004/2208(INI))
Komisja Petycji
Sprawozdawca: Janelly Fourtou
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie domniemanego nadużycia walencjańskiej ustawy o nieruchomościach, znanej jako LRAU, oraz jego oddziaływania na obywateli europejskich (petycje 609/2003, 732/2003, 985/2002, 1112/2002, 107/2004 i inne)
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, który transponuje postanowienia Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, oraz art. 7 Traktatu o Unii Europejskiej, który przewiduje procedurę stwierdzania poważnego i trwałego łamania zasad wymienionych w art. 6,
– mając na uwadze dyrektywy 92/50/EWG[1] oraz 93/37/EWG[2] w sprawie zamówień publicznych, dyrektywy 85/337/EWG[3], 97/11/WE[4] oraz 2001/42/EC[5] w sprawie oceny oddziaływania na środowisko oraz dyrektywę 2000/60/WE[6] w sprawie gospodarki wodnej,
– uwzględniając prawo petycji do Parlamentu Europejskiego zawarte w art. 21 i 194 Traktatu WE,
– uwzględniając petycje 609/2003, 732/2003, 985/2002, 1112/2002, 107/2004 i inne,
– uwzględniając art. 192 ust. 1 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Petycji (A6-0382/2005),
A. mając na uwadze, że do Parlamentu Europejskiego wpłynęła znaczna liczba (około 15 000) petycji od osób fizycznych i stowarzyszeń, reprezentujących kilka tysięcy obywateli europejskich i mieszkańców osiadłych w autonomicznym regionie Walencji, które skarżą się na bardzo różne aspekty rozwoju miejskiego, w tym niszczenie środowiska oraz samowole budowlane, i w wielu przypadkach wyrażają swój protest przeciwko pozbawieniu ich praw do legalnie nabytych nieruchomości w rezultacie niewłaściwego stosowania walencjańskiej ustawy o nieruchomościach, znanej jako LRAU,
B. mając na uwadze, że w maju 2004 r. Komisja Petycji sporządziła na ten temat sprawozdanie, przedstawiając w szczególności konkretne przypadki ilustrujące poważne naruszenia praw człowieka i prawa wspólnotowego,
C. mając na uwadze, że nowa delegacja mianowana przez Komisję Petycji do misji uzupełniającej misję z maja 2004 r. przeprowadziła w czerwcu 2005 r. badania obejmujące w szczególności Madryt i region Walencji, mające na celu zasięgnięcie informacji i przeprowadzenie spotkań z zainteresowanymi i z głównymi osobami odpowiedzialnymi,
D. mając na uwadze, że członkowie delegacji mieli w ten sposób okazję wysłuchania zainteresowanych stron, w tym:
– europejskich obywateli i mieszkańców, którzy składali petycje do Parlamentu w sprawie rzekomych systematycznych naruszeń ich praw w wyniku stosowania ustawy LRAU,
– premiera rządu regionalnego Walencji oraz odpowiedzialnych ministrów, przewodniczącego parlamentu Walencji (Cortesa Valencianasa) i przywódców grup politycznych, rzecznika praw obywatelskich regionu Walencji (Sindic de Greuges) oraz krajowego rzecznika praw obywatelskich (Defensor de Pueblo), wysokich urzędników władz w Madrycie i Walencji, Federacji Burmistrzów regionu Walencji, przedstawicieli przemysłu budowlanego i deweloperów, ambasadorów Państw Członkowskich oraz inne zainteresowane strony,
– a także przedstawicieli Trybunału Konstytucyjnego, jak również przewodniczącego Trybunału Walencji, którzy współpracowali jednomyślnie, wykazując się otwartością i dobrą wolą w duchu konstruktywnej współpracy, co zostało zdecydowanie docenione,
E. mając na uwadze, że kompetencje władz krajowych Hiszpanii i władz autonomicznych regionu Walencji są w pełni uznawane i potwierdzone w postanowieniach hiszpańskiej Konstytucji z 1978 r., a zwłaszcza – w związku z rozpatrywanym zagadnieniem – w jej art. 10, 18, 33, 45, 47, 54, 93 i 105,
F. mając na uwadze, że instytucje Unii Europejskiej mają obowiązek przestrzegania postanowień traktatów oraz ustaw przyjętych na ich mocy, w szczególności w odniesieniu do praw i obowiązków związanych z obywatelstwem europejskim, i z uwagi na ten fakt, we współpracy z Państwami Członkowskimi, są odpowiedzialne za rozwiązywanie problemów dotyczących obywateli europejskich,
G. mając na uwadze, że obowiązujące w Hiszpanii prawo nieruchomości przyznaje właścicielom nieruchomości 90% praw do budowy, zaś specyficzny charakter ustawy LRAU zobowiązuje ich, w przypadku zatwierdzenia przez miejscowe władze projektu urbanistycznego (PAI), do przekazania gminie co najmniej 10% ich nieruchomości jako „Patrimonio Municipal Suelo”, wraz z gruntem na ewentualne drogi piesze, drogi, parkingi itp., powierzchnie i urządzenia publiczne, lub do poniesienia kosztów nowej infrastruktury w wysokości postanowionej przez wykonawcę tej nowej infrastruktury, na którą to procedurę właściciel nie ma żadnego wpływu,
H. mając na uwadze, że niewątpliwie niektórzy właściciele nieruchomości zostali faktycznie poszkodowani przez ten proces urbanizacji, co widoczne jest zarówno w petycjach, jak i w terenie, i że fakty te uznają wszystkie władze lokalne, w wyniku czego rząd Walencji przygotowuje nową ustawę w celu zapobieżenia naruszeniom przy stosowaniu dotychczasowej ustawy,
I. mając na uwadze, że podstawowe zarzuty dotyczą czasami niesprawiedliwych metod wywłaszczenia przy stosowaniu niezwykle niskich – zdaniem zainteresowanych stron – wycen przy dalszej odsprzedaży tych nieruchomości za wysoką cenę rynkową, oraz na warunkach informowania niepozwalających zareagować zainteresowanym stronom, co w sumie prowadzi w bardzo licznych przypadkach do szkód materialnych i moralnych,
J. mając na uwadze, że brak przejrzystości i jasno ustalonych wcześniej kryteriów wywołuje wrażenie, że metody przydzielania zamówień nie są zgodne z prawem europejskim, co sprowokowało Komisję Europejską do wystosowania do Hiszpanii wezwania do usunięcia uchybienia, i że liczba przypadków, w których korupcja została stwierdzona albo też jest ona aktualnie domniemana, uwidacznia braki prawa i jego stosowania,
K. mając na uwadze, że główne problemy wynikające ze stosowania ustawy LRAU dotyczą roli inwestora budowlanego („urbanizador”), nieodpowiednich metod określania i publikowania zamówień, które mają być przyznawane, niewystarczającego powiadamiania właścicieli gruntów oraz braku jasnych definicji interesu publicznego i odpowiedniej rekompensaty, w których to kwestiach prawo musi być zgodne z wymaganiami prawa precedensowego Trybunału Sprawiedliwości i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,
L. mając na uwadze, że uroczyste ogłoszenie Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz oświadczenia przewodniczących instytucji europejskich, że instytucje te będą przestrzegać Karty, oznacza, w świetle prawa precedensowego Trybunału Sprawiedliwości ( patrz np. orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 lipca 1999 r.[7]), że obywatele mogą słusznie oczekiwać korzystania z praw ustanowionych w Karcie,
M. mając na uwadze, że Kraje Członkowskie są zobowiązane do przestrzegania Karty, kiedy stosują prawo wspólnotowe lub kiedy są zobowiązane do jego stosowania w sytuacjach, do których odnoszą się przepisy Karty; zważywszy, że występuje bliski związek między, z jednej strony, metodą przyznawania zamówień a, z drugiej strony, sposobami wywłaszczania i określania odnośnej rekompensaty,
N. mając na uwadze, że prawo precedensowe Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (patrz np. orzeczenie z dnia 23 września 1998 r.[8]) wymaga „sprawiedliwego wyważenia między żądaniami w imieniu powszechnego interesu społecznego a podstawowymi prawami osób, których nieruchomość została wywłaszczona”,
O. mając na uwadze, że niektóre projekty urbanistyczne wydają się wywierać katastrofalny wpływ na środowisko naturalne i ekologię znacznej liczby obszarów przybrzeżnych, a w szczególności na warunki zaopatrzenia w wodę w przyszłości, co stanowi przedmiot troski Unii Europejskiej,
P. mając na uwadze, że dyrektywa 2001/42/WE nakłada obowiązek dokonywania strategicznej oceny skutków dla środowiska naturalnego w przypadku wszystkich planów i programów przygotowywanych m.in. dla potrzeb „turystyki, planowania przestrzennego w miastach i na wsi lub wykorzystania gruntów”, które mogą wywierać znaczny wpływ na środowisko i które wyznaczają ramy dla przyszłych zezwoleń budowlanych dla projektów wymienionych w załącznikach I oraz II do dyrektywy 85/337/EWG,
Q. mając na uwadze, że dyrektywa 2000/60/WE, wyznaczająca ramy dla gospodarki wodnej, wymaga, aby Państwa Członkowskie m.in. zapobiegały pogarszaniu się stanu „śródlądowych wód powierzchniowych, wód przejściowych, wód przybrzeżnych i wód podziemnych” i zobowiązuje je do zapewnienia skoordynowanej polityki w stosunku do „całego dorzecza”;
R. mając na uwadze, że Confederación Hidrográfica del Júcar sprzeciwiła się co najmniej 30 nowym projektom urbanizacyjnym w Walencji i że Komisja wysłała do Hiszpanii uzasadnioną opinię spowodowaną niewłaściwym stosowaniem Ramowej Dyrektywy Wodnej,
S. mając na uwadze, że wszystkie te kwestie i zdarzenia stały się przedmiotem debaty politycznej na wszystkich szczeblach, co podkreśla ponownie konieczność ostrożnego i obiektywnego rozważenia wszystkich kluczowych elementów sporu,
1. zwraca uwagę, że większość z dziesiątek tysięcy obywateli europejskich zamieszkujących od dziesięcioleci w autonomicznym regionie Walencji jest zadowolona z życia w tym regionie, a równocześnie, że popyt na stałe osiedlenie się w tym regionie Europy ze strony obywateli Wspólnoty Europejskiej stale rośnie; jednakże zwraca również uwagę, że w ostatnich trzech latach odnotowano zasadniczy wzrost liczby skarg odnośnie do nadużyć w dziedzinie zagospodarowania przestrzennego;
2. uważa, że poruszone przez obywateli kwestie skupiły się w głównej mierze na niewłaściwym stosowaniu ustawy LRAU przez osoby odpowiedzialne za zagospodarowanie przestrzenne oraz na właściwej administracji publicznej, w szczególności na władzach administracji lokalnej oraz na rządzie regionu Walencji;
3. w tych warunkach z zadowoleniem przyjmuje decyzję władz autonomicznego regionu Walencji o opracowaniu i ogłoszeniu nowej ustawy mającej zastąpić LRAU, w celu uniknięcia odstępstw stwierdzonych przy stosowaniu LRAU, a w szczególności skierowane do Parlamentu Europejskiego zaproszenie premiera regionu do składania zaleceń;
4. zachęca autonomiczny region Walencji do dalszych wysiłków w celu szybszego niż do tej pory rozwiązania problemu , co byłoby dowodem na faktyczne zainteresowanie sprawami obywateli;
5. uważa, że poprawianie projektu tej nowej ustawy nie należy do jego kompetencji , nalega jednak, aby przyszłe przepisy o wywłaszczeniu uwzględniały zarówno w swej treści jak i formie prawa właścicieli i aby projekty urbanistyczne łączyły troskę o zrównoważony rozwój, środowisko naturalne i ekologię, będące przedmiotem głównych polityk Unii Europejskiej;
6. wzywa właściwe władze do uwzględnienia następujących sugestii, w celu rozwiązania problemów, które powstały w ramach obowiązujących uregulowań prawnych w związku z tymi aspektami ochrony własności, które łączą się z ochroną praw człowieka i praw podstawowych oraz poszanowaniem prawa wspólnotowego w dziedzinie zamówień publicznych:
– uwzględnienie w nowej ustawie jasnej definicji interesu publicznego, która w sposób jednoznaczny zapobiegałaby uzasadnieniu „wywłaszczania” względami interesu publicznego (który stanowi podstawowy warunek wywłaszczenia według europejskich norm ochrony praw człowieka i praw podstawowych), w przypadkach gdy chodzi raczej o ochronę interesów prywatnych, niż publicznych,
– wprowadzenie wiążących kryteriów obliczania wysokości odszkodowania w razie wywłaszczenia, na podstawie norm i zasad uznanych w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka,
– fundamentalna rewizja podstaw wyboru inwestora budowlanego oraz procedury udzielania przetargów wybranemu inwestorowi, tak aby funkcja ta była zgodna z prawem europejskim, mając na względzie istniejące poważne wątpliwości w tym zakresie, czego dowodem jest trwające postępowanie w sprawie naruszenia, celem zwiększenia przejrzystości procedury udzielania przetargów publicznych i zapewnienia ochrony praw własności obywateli europejskich,
– środki pozwalające zapewnić, aby każdy właściciel nieruchomości, którego dotyczą plany zagospodarowania terenu, został osobiście i na czas poinformowany o wszelkich planach i wszelkich ich aspektach, które w jakikolwiek sposób mogłyby naruszyć jego własność i prawa podstawowe tak, aby zagwarantować możliwość rozważenia stosownych działań;
7. wzywa właściwe władze Walencji i Hiszpanii do zapewnienia, aby ogólne plany zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, mogące wywierać znaczny wpływ na środowisko i które wyznaczają ramy dla przyszłych zezwoleń budowlanych, zostały poddane strategicznej ocenie skutków dla środowiska naturalnego, w myśl dyrektywy 2001/42/WE;
8. przypomina, że wobec planowanych działań należących do kategorii wymienionych w załączniku I do dyrektywy 85/337/EWG zmienionej przez dyrektywę 97/11/WE, właściwe władze krajowe mają obowiązek przeprowadzenia oceny skutków dla środowiska naturalnego, oraz o obowiązku wyboru projektów wymienionych w załączniku II do dyrektywy 85/337/EWG w oparciu o przejrzyste kryteria i procedurę wyboru;
9. nalega, by właściwe władze Walencji i Hiszpanii zapewniły zgodność wszelkich decyzji i planowanych działań z wymogami zawartymi w dyrektywie 2000/60/WE, jeżeli chodzi o rozsądne korzystanie z zasobów wodnych oraz ich ochronę, a w szczególności aby zapewniły koordynację działań podjętych w rejonie basenu rzeki Júcar, w ramach realizacji celu wyrażonego w art. 4 tej dyrektywy, a mianowicie ochrony środowiska;
10. nalega na utworzenie biur ds. reklamacji pod zwierzchnictwem rządów lokalnych i regionalnych, które umożliwiłyby pomoc administracyjną osobom poszkodowanym przez ustawę LRAU poprzez dostarczanie im niezbędnych informacji w celu ewentualnego odwołania sądowego;
11. niepokoi się z powodu zagrożeń związanych z rozwojem projektów dotychczas zatwierdzonych, choć jeszcze nieuruchomionych, i ich ewentualnych konsekwencji (wydaje się w istocie, że występuje pewne przyspieszenie w przeprowadzaniu nowych projektów przed ogłoszeniem nowej ustawy, która z pewnością okaże się bardziej restrykcyjna) i podkreśla konieczność przyjęcia, w trybie pilnym, moratorium w sprawie udzielania zezwoleń na nowe projekty urbanistyczne i plany zabudowy gruntów nieobjętych urbanizacją w oczekiwaniu na wejście w życie zmienionego ustawodawstwa;
12. życzy sobie być informowanym o środkach zapobiegawczych, które rząd regionalny przyjmie w celu uniknięcia ponownego wystąpienia uprzednich odstępstw, które nastąpiły podczas stosowania poprzedniej ustawy;
13. przypomina, że Unia Europejska opiera się na wolności, demokracji, poszanowaniu praw człowieka i podstawowych swobód oraz na państwie prawa, a więc na zasadach wspólnych dla Państw Członkowskich, oraz że art. 7 Traktatu o Unii Europejskiej przewiduje prawo inicjatywy Parlamentu Europejskiego w zakresie procedury stwierdzania przez Radę wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia tych zasad, zaś Komisja lub jedna trzecia Państw Członkowskich może zainicjować postępowanie w celu ukarania Państwa Członkowskiego, o ile naruszenie ma dalej miejsce;
14. domaga się, aby Komisja w dalszym ciągu prowadziła nadzór i kontrolę, celem zapewnienia zgodności nowego prawa LUV i jego stosowania z prawem wspólnotowym w dziedzinie zamówień publicznych i w dziedzinach pokrewnych, oraz aby informowała Komisję Petycji o rozwoju sytuacji;
15. podejmuje się – przy poszanowaniu zobowiązań europejskich – prowadzenia dalszej kontroli w znaczeniu nadzorowania zgodności z procedurami przetargowymi i zagrożeniem sprzeniewierzenia funduszy publicznych;
16. życzy sobie, aby informacje na temat treści jego dochodzenia oraz zaleceń zostały rozpowszechnione, biorąc pod uwagę dużą liczbę obywateli europejskich (Anglicy, Niemcy, Francuzi, Belgowie, Holendrzy), których ta sprawa dotyczy w takim stopniu, jak samych obywateli Hiszpanii;
17. zwraca się do Komisji, aby – wyciągnąwszy wnioski z tego wydarzenia oraz w związku ze znaczną liczbą obywateli UE kupujących obecnie nieruchomości w innych krajach UE niż ich własny – rozważyła, jakie gwarancje prawne, pozaprawne lub po prostu doradcze pozwoliłyby na zapewnienie obywatelom ochrony i pomocy przy zawieraniu tych tak znaczących transakcji oraz przy dokonywaniu takich inwestycji na terenie nieobjętym jurysdykcją ich kraju pochodzenia, oraz aby przedstawiła wyniki takich rozważań Parlamentowi Europejskiemu.
18. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, rządowi i parlamentowi autonomicznego regionu Walencji, rządowi Hiszpanii oraz składającym petycje.
- [1] Dyrektywa Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnosząca się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi (Dz.U. L 209 z 24.7.1992, str. 1).
- [2] Dyrektywa Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotycząca koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane (Dz.U. L 199, 9.8.1993, str. 54).
- [3] Dyrektywa Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 175, 5.7.1985, str. 40).
- [4] Dyrektywa Rady 97/11/WE z dnia 3 marca 1997 r. zmieniająca dyrektywę 85/337/EWG (Dz.U. L 73, 14.3.1997, str. 5).
- [5] Dyrektywa 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko (Dz.U. L 197, 21.7.2001, str. 30).
- [6] Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327, 22.12.2000, str. 1).
- [7] Sprawa T-14/98 Hautala przeciwko Radzie, Zbiór 1999 str. II-2489
- [8] Sprawa Aka przeciwko Turcji, Zbiór orzeczeń i decyzji, 1998-VI, fasc. 90.
UZASADNIENIE (w jęz. francuskim)
Depuis plus de 2 ans, le Parlement reçoit un nombre important de pétitions concernant une situation semble-t-il extrêmement critique sur l'application d'une loi d'urbanisation dans la région de Valence (LRAU). Le nombre de protestataires directs au travers d'associations serait de l'ordre de 15 000.
L'objet des plaintes porte sur la remise en cause de façon abusive de leur propriété actuelle du fait de projets d'aménagements et de développements urbains, les critiques portent
tant sur le fond
- légitimité juridique, économique et environnementale de tels projets que sur la forme
- mauvaise information, manque de transparence, délais de contestation et de proposition trop courts, montant des indemnisations trop bas
En outre, des accusations graves sont portées concernant le respect des procédures d'appel d'offre, le respect des normes environnementales et pire encore, des cas de corruptions. Il faut noter que tant la responsabilité juridique que politique de cette situation et des projets à venir est du domaine de trois entités qui sont :
1. le Gouvernement espagnol en ce qui concerne la loi du sol;
2. la Communauté autonome de Valence en ce qui concerne la législation locale touchant les règles d'urbanisme;
3. les municipalités qui, s'appuyant sur la législation à la fois espagnole et régionale, mettent en oeuvre les programmes qu'elles jugent légitimes.
Ce qui est en cause dans cette affaire est la loi LRAU instaurée en 1994 et qui est contestée tant dans son fond que surtout dans son application.
La Communauté de Valence reconnaît des déviations générées par la dite loi et se prépare à la corriger par une nouvelle loi. Dans ce contexte, la Communauté a proposé à notre Commission au cours de sa visite de lui soumettre le nouveau projet afin d'y intégrer des suggestions ou des amendements que nous pourrions faire.
La question s'est par ailleurs fortement politisée, ce qui rend l'appréciation que l'on peut apporter encore plus difficile et délicate.
Quel peut être le rôle de l'Europe dans ce problème sachant que tant le Parlement que la Commission sont interpellés par un nombre croissant de citoyens, non seulement espagnols mais aussi de la plupart des autres pays membres de l'Union Européenne.
L'intervention européenne ne peut s'appuyer que sur le droit communautaire et dans ce cas présent, sur une éventuelle infraction à la directive sur les marchés publics (la Commission a initié une enquête à ce propos).
Sur la question environnementale, le sujet est beaucoup plus complexe et difficile à mettre en oeuvre car la construction urbanistique ne relève pas des compétences actuelles de l'Union* et que l'environnement ne figure pas parmi les compétences exclusives de l'Union (cfr articles 1-13 et 1-14).
Enfin quant au respect des droits de l'Homme proprement dits, la charte des droits fondamentaux n'ayant pas de force contraignante, nous ne pouvons que conseiller le recours à la Cour de Strasbourg.
Ce débat ne doit pas cependant faire oublier l'urgence de la situation et la réponse à apporter à un nombre extrêmement important de propriétaires actuels craignant d'être lésés de façon inacceptable, sans parler de ceux qui estiment être d'ores et déjà spoliés.
Il est clair que l'examen cas par cas étant hors de la capacité et du ressort des instances européennes, on ne peut que se borner à une forte recommandation invitant la Communauté de Valence non seulement à améliorer sa loi - ce qui est en cours - mais aussi à engager une procédure susceptible de juger des situations cas par cas et de mettre en place les corrections et indemnisations adéquates.
La Commission des Pétitions, ayant examiné les plaintes, s'est rendue sur place et a été impressionnée par le nombre et la nature des protestations venant d'un nombre considérable de citoyens espagnols ou originaires de la plupart des pays européens.
Sans que nous soyons à même de juger quant au fond ce qui impliquerait la mise en oeuvre d'expertises juridiques et économiques hors du champ des possibilités de la Commission des Pétitions, il est clair toutefois pour tout le monde - la Communauté de Valence y compris - que des dérapages et probablement des abus ont eu lieu. Ceci justifie la mise en oeuvre d'un système de correction. Le Parlement européen se doit de réagir tout en restant dans ses compétences afin d'éviter de créer auprès des citoyens une attente qui ne pourrait être que déçue.
* Voir la communication de la Commission du 11 avril 2004 COM(2004)6
En conclusion, il semble urgent de :
1. lancer une procédure sur ce qui est factuel et de compétence communautaire (appel d'offre) qui exclut un quelconque jugement sur la légitimité du projet adopté;
2. émettre un appel à la Communauté de Valence et aux communes concernées faisant état des plaintes reçues, de l'émotion des parlementaires de la Commission des Pétitions devant ce qui apparaît dans le fond et la forme comme un manque de considération et de respect des citoyens européens concernés;
3. formuler le voeu du Parlement pour que soit mis en oeuvre un processus de correction et d'indemnisation des injustices qui ont pu s'avérer;
lancer un appel pour que dans les projets en cours les droits de l'environnement si chers à l'ensemble de l'Union Européenne soient pris en compte.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Domniemane nadużycia walencjańskiej ustawy o nieruchomościach, znanej jako LRAU, oraz jego oddziaływania na obywateli europejskich (petycje 609/2003, 732/2003, 985/2002, 1112/2002, 107/2004 i inne) | ||||||||
|
Numer procedury |
|||||||||
|
Podstawa regulaminowa |
art. 192 ust. 1 | ||||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
PETI 18.11.2004 |
|
|
| |||||
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii |
|
|
|
|
| ||||
|
Opinia niewydana |
|
|
|
|
| ||||
|
Ściślejsza współpraca |
|
|
|
|
| ||||
|
Projekt(y) rezolucji zawarty(e) w sprawozdaniu |
|
| |||||||
|
Sprawozdawca |
Janelly Fourtou 29.9.2005 |
| |||||||
|
Poprzedni sprawozdawca(y) |
|
| |||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
15.6.2005 |
10.10.2005 |
|
|
| ||||
|
Data zatwierdzenia |
23.11.2005 | ||||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
za: przeciw: wstrzymujących się: |
22 0 1 | |||||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Robert Atkins, Inés Ayala Sender, Alessandro Battilocchio, Michael Cashman, Elly de Groen-Kouwenhoven, Janelly Fourtou, David Hammerstein Mintz, Roger Helmer, Carlos José Iturgaiz Angulo, Marcin Libicki, David Martin, Mairead McGuinness, Manolis Mavrommatis, Willy Meyer Pleite, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Rainer Wieland | ||||||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Joan Calabuig Rull | ||||||||
|
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
Herbert Bösch, Salvador Garriga Polledo, Sarah Ludford, Antonio Masip Hidalgo, Antonio López-Istúriz White, Luis Yañez-Barnuevo García | ||||||||
|
Data złożenia - A6 |
5.12.2005 |
A6-0382/2005 | |||||||