ZALECENIE DO DRUGIEGO CZYTANIA dotyczący wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wzbogacania środków spożywczych o witaminy i minerały oraz o pewne inne substancje

23.3.2006 - (9857/3/2005 – C6‑0017/2006 – 2003/0262(COD)) - ***II

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
Sprawozdawca: Karin Scheele

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wzbogacania środków spożywczych o witaminy i minerały oraz o pewne inne substancje

(9857/3/2005 – C6‑0017/2006 – 2003/0262(COD))

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (9857/3/2005 – C6‑0017/2006),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu[1] dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2003)0671)[2],

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A6‑0078/2006),

1.  zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Wspólne stanowisko Rady	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkt uzasadnienia 15
(15) Dlatego takie ilości maksymalne i wszelkie inne warunki ograniczające dodawanie do żywności witamin i składników mineralnych należy w koniecznych przypadkach ustalić uwzględniając ich górne bezpieczne ilości, ustalone w drodze naukowej oceny ryzyka opartej na powszechnie przyjętych danych naukowych, oraz ich potencjalne spożycie w innej żywności. Należy też odpowiednio uwzględnić referencyjne wartości spożycia witamin i składników mineralnych dla danej populacji. Jeśli zajdzie potrzeba ustanowienia dla pewnych witamin i składników mineralnych ograniczeń dotyczących żywności, do której mogą one być dodawane, priorytetem powinno być odtworzenie ich zawartości, jeśli uległa ona obniżeniu podczas procesów produkcji, przechowywania lub przemieszczania, oraz uzyskanie żywności o wartości odżywczej podobnej jak w żywności, dla której żywność ta ma stanowić zamienniki.	(15) Dlatego takie ilości maksymalne i wszelkie inne warunki ograniczające dodawanie do żywności witamin i składników mineralnych należy w koniecznych przypadkach ustalić uwzględniając ich górne bezpieczne ilości, ustalone w drodze naukowej oceny ryzyka opartej na powszechnie przyjętych danych naukowych, oraz ich potencjalne spożycie w innej żywności. Należy też odpowiednio uwzględnić referencyjne wartości spożycia witamin i składników mineralnych dla danej populacji. Jeśli zajdzie potrzeba ustanowienia dla pewnych witamin i składników mineralnych ograniczeń dotyczących żywności, do której mogą one być dodawane (np. dodawanie jodu do soli), priorytetem powinno być odtworzenie ich zawartości, jeśli uległa ona obniżeniu podczas procesów produkcji, przechowywania lub przemieszczania, oraz uzyskanie żywności o wartości odżywczej podobnej jak w żywności, dla której żywność ta ma stanowić zamienniki.
(Przywrócenie poprawki nr 3 z pierwszego czytania w zmienionej wersji)
Uzasadnienie
Dodawanie dowolnej ilości jodu do wszystkich typów żywności byłoby niebezpieczne z powodu wąskiego marginesu między wskazanym spożyciem a toksycznym długotrwałym spożywaniem. Toksyczne długotrwałe spożywanie wywołuje niebezpieczną reakcję dopiero w przypadku spożywania przez dłuższy czas za dużych ilości danej substancji.
Poprawka 2 Punkt uzasadnienia 19a (nowy)
	(19a) Dzienne zalecane spożycie (DZS), o którym mowa w dyrektywie 90/496/EWG, nie jest określone w pełni dla wszystkich witamin i minerałów ujętych w załączniku I i II niniejszego rozporządzenia; ponadto wartości te są przestarzałe. Z tego względu wskazane jest ponowne określenie dziennego zalecanego spożycia.
(Przywrócenie poprawki nr 5 z pierwszego czytania w zmienionej wersji)
Uzasadnienie
Dzienne zalecane spożycie określone w dyrektywie 90/496/EWG w sprawie oznaczania wartości odżywczej środków spożywczych (zalecenia dot. zapotrzebowania na substancje odżywcze) jest przestarzałe i w przypadku wielu substancji odżywczych już nieaktualne. Przykładowo zapotrzebowanie na witaminę C wynosi według dyrektywy 90/496/EWG 60 mg, podczas gdy według najnowszych zaleceń grupy firm sektora spożywczego Niemiec, Austrii i Szwajcarii (DACH) dawka ta wynosi ok. 100 mg dziennie.
Poprawka 3 Artykuł 2 ustęp 1a (nowy)
	Określenie “pewne inne substancje” oznacza substancje inne niż żywność, która posiada wartość odżywczą lub fizjologiczną,
(Przywrócenie poprawki nr 9 z pierwszego czytania w zmienionej wersji)
Uzasadnienie
Witaminy i minerały, których użycie jako dodatku jest dopuszczalne, są wyszczególnione i zdefiniowane w załączniku I i II. W strukturze rozporządzenia jest też jednak wymagana przynajmniej definicja „pewnych innych substancji”. Niniejsza definicja pochodzi ze wspólnego stanowiska z dn. 8 grudnia dotyczącego przyjęcia rozporządzenia w sprawie dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz innych substancji (art. 2 ust. 2 trzeci akapit).
Poprawka 4 Artykuł 2 ustęp 1b (nowy)
	Zalecana ilość do dziennego spożycia to ilość określana przez producenta żywności, zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002, przy uwzględnieniu maksymalnej bezpiecznej ilości ustalanej zgodnie z art. 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia i dziennego zalecanego spożycia danej substancji odżywczej zgodnie z dyrektywą 90/496/EWG.
(Przywrócenie poprawki nr 10 z pierwszego czytania w zmienionej wersji)
Uzasadnienie
Zazwyczaj środki spożywcze sprzedawane w opakowaniu zawierają wiele porcji; przeważnie także ilość 100 g nie odpowiada jednej porcji, spożywanej przez konsumenta. Dlatego dla konsumenta ważnym jest otrzymanie stosownej informacji od producenta o zalecanej przez niego ilości do spożycia. Ponieważ tylko wtedy informacja o wartościach odżywczych jest przydatna. Zob. również poprawka do art. 7 ust. 3.
Poprawka 5 Artykuł 3 ustęp 2 część wprowadzająca
Witaminy i składniki mineralne mogą być dodawane do żywności bez względu na to, czy zwykle znajdują się one w tej żywności, ze względu na jeden lub więcej następujących powodów	Witaminy i składniki mineralne w postaci przyswajalnej dla ludzkiego organizmu mogą być dodawane do żywności bez względu na to, czy zwykle znajdują się one w tej żywności, ze względu na jeden lub więcej następujących powodów, w szczególności:
(Przywrócenie poprawki nr 11 z pierwszego czytania w zmienionej wersji)
Uzasadnienie
Wszystkie witaminy i składniki mineralne, dodawane do żywności, muszą być przyswajalne przez organizm. W przeciwnym razie konsument zostanie wprowadzony w błąd, a w skrajnym przypadku może to prowadzić do wystąpienia szkodliwych skutków ubocznych (np. biegunka lub zmniejszenie stopnia wchłanialności innych substancji odżywczych).
Warunki dodawania witamin i minerałów zdefiniowane w art. 3.2 nie pozwalają, w ich aktualnej formie na ustalenie pojęcia żywienia lub innych odpowiadających mu form odżywiania się.
Poprawka 6 Artykuł 3 ustęp 2 akapit 1 a (nowy)
	Przed wprowadzeniem zmian Komisja jest zobowiązana do przeprowadzenia konsultacji wśród zainteresowanych stron, w szczególności przemysłu spożywczego i stowarzyszeń konsumenckich.
(Przywrócenie poprawki 13 z pierwszego czytania w zmienionej wersji)
Poprawka 7 Artykuł 4 ustęp 2
Dodatkowa żywność lub jej kategorie, do której nie wolno dodawać witamin i składników mineralnych, mogą zostać określone zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust. 2 w świetle dowodów naukowych i uwzględniając wartość odżywczą tej żywności.	Dodatkowa żywność lub jej kategorie, do której nie wolno dodawać szczególnych witamin i składników mineralnych, mogą zostać określone zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust. 2 w świetle dowodów naukowych, jeśli istnieje zagrożenie dla zdrowia publicznego.
(Przywrócenie poprawki 19 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Parlament Europejski w pierwszym czytaniu poparł poprawkę (nr 19) stanowiącą, że zakaz dodawania witamin i minerałów może zostać wprowadzony jedynie w przypadku uzasadnionej obawy, że zwiększenie dopuszczalnej dziennej dawki będzie stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego. Niniejsza poprawka ma na celu umieszczenie tego wyjaśnienia w rozporządzeniu.
Poprawka 8 Artykuł 6 ustęp 1
1. Jeśli do żywności dodawane są witaminy lub składniki mineralne, łączna ilość danej witaminy lub danego składnika mineralnego obecna, niezależnie od celu, w sprzedawanej żywności nie może przekroczyć maksymalnych ilości ustalanych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust.2. W odniesieniu do produktów skoncentrowanych i odwodnionych maksymalne ilości ustalone w ten sposób stanowią ilości obecne w żywności, w postaci przygotowanej do spożycia zgodnie ze wskazówkami producenta.	1. Jeśli do żywności dodawane są witaminy lub składniki mineralne, łączna ilość danej witaminy lub danego składnika mineralnego obecna, niezależnie od celu, w sprzedawanej żywności nie może przekroczyć maksymalnych ilości ustalanych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust.2. W tym celu, Komisja przedłoży wnioski w sprawie maksymalnych ilości nie później niż …* W odniesieniu do produktów skoncentrowanych i odwodnionych maksymalne ilości ustalone w ten sposób stanowią ilości obecne w żywności, w postaci przygotowanej do spożycia zgodnie ze wskazówkami producenta. _____ * dwa lata od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Uzasadnienie
Dyrektywa 2002/46/WE dotycząca dodatków żywnościowych przewiduje ustalenie ich górnych granic bezpieczeństwa, jednak odpowiednie wyliczenia nie są dotąd dostępne. Należy jak najszybciej ustalić te wartości maksymalne w celu zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów. Parlament w pierwszym czytaniu podkreślił konieczność wyznaczenia maksymalnych wartości nie później, niż od momentu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Rada nie podała żadnego terminu. W związku z tym, dwa lata wydają się najrozsądniejszym rozwiązaniem kompromisowym.
Poprawka 9 Artykuł 6 ustęp 6
6. Dodanie do żywności witaminy lub składnika mineralnego musi powodować obecność tej witaminy lub tego składnika mineralnego w danym produkcie przynajmniej w ilości znaczącej, o ile ilość ta jest określona w załączniku do dyrektywy 90/496/EWG. Ilości minimalne, w tym wszelkie ilości niższe, stanowiące odstępstwo od wspomnianych wyżej ilości znaczących, są przyjmowane dla określonej żywności lub jej kategorii zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust. 2.	6. Dodanie do żywności witaminy lub składnika mineralnego musi powodować obecność tej witaminy lub tego składnika mineralnego w danym produkcie przynajmniej w ilości znaczącej, tj. 15% dziennego zalecanego spożycia (DZS) na 100gr (produkty stałe) lub 7,5% na 100 ml (płyny) lub 5% DZS na 100 kcal (12%DZS na 1 MJ) lub 15% DZS na posiłek. Ilości minimalne, w tym wszelkie ilości niższe, stanowiące odstępstwo od wspomnianych wyżej ilości znaczących, są przyjmowane dla określonej żywności lub jej kategorii zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust. 2.
(Przywrócenie poprawki 25 z pierwszego czytania)
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka ma charakter kompromisu między wspólnym stanowiskiem Rady oraz stanowiskiem Parlamentu po pierwszym czytaniu, w którym Parlament opowiedział się za uzgodnieniem poziomów referencyjnych ze standardami międzynarodowymi ustalonymi przepisami zawartymi w Codex alimentarius. Stąd różne poziomy w odniesieniu do ciał stałych i do płynów, ponieważ wielkość dawki jest zazwyczaj większa dla płynów (napojów), niż dla produktów stałych. Nazewnictwo przyjęte (DZS) jest dostosowane do istniejącego prawa UE w zakresie oznakowania żywności.
Poprawka 10 Artykuł 7 ustęp 3
Oznaczanie wartości odżywczej produktów, do których dodano witamin i składników mineralnych i które objęte są niniejszym rozporządzeniem, jest obowiązkowe. Wymagana informacja zawiera elementy określone w art. 4 ust. 1 grupa 2 dyrektywy 90/496/EWG oraz całkowite ilości witamin i składników mineralnych obecne w żywności po ich dodaniu.	Oznaczanie wartości odżywczej produktów, do których dodano witamin i składników mineralnych i które objęte są niniejszym rozporządzeniem, jest obowiązkowe. Wymagane są następujące informacje:
	a) elementy określone w art. 4 ust. 1 grupa 2 dyrektywy 90/496/EWG;
	b) całkowite ilości witamin i składników mineralnych obecne w żywności po ich dodaniu. Informacje o witaminach i substancjach mineralnych, w każdych 100 g lub 100 ml produktu zgodnie z art. 6 ust. 2 powyższej dyrektywy, wyrażane są w formie jednostki spożycia (ilość w porcji) w wartościach absolutnych oraz jako część procentowa dziennego zalecanego spożycia (DZS);
	c) ilość produktu zalecana do dziennego spożycia przez producenta - tam, gdzie jest to stosowne i w sposób łatwy do przeliczenia na porcje;
	d) ostrzeżenie o nieprzekraczaniu podanego zalecanego dziennego spożycia;
(Przywrócenie poprawki nr 30 z pierwszego czytania w zmienionej wersji)
Uzasadnienie
Zazwyczaj środki spożywcze w opakowaniu zawierają wiele porcji, przeważnie także ilość 100 g nie odpowiada jednej porcji spożywanej przez konsumenta. Dla tego sprawą ważną dla konsumenta jest otrzymanie stosownej informacji o spożyciu zalecanym przez producenta. Poprawka ta zagwarantuje, że konsument otrzyma istotne informacje, niezbędne do zabezpieczenia się przed spożywaniem witamin i substancji mineralnych w za dużych ilościach. Propozycja określenia zalecanego dziennego spożycia i umieszczenia ostrzeżenia pokrywa się ponadto z dyrektywą w sprawie suplementów żywnościowych (2002/46/EG).
Poprawka 11 Artykuł 9 ustęp 2 punkt ga) (nowy)
	ga) informacje o substancjach wymienionych w załączniku III część C, których wykorzystanie jest generalnie dozwolone zgodnie z art. 8 ust. 5.
Uzasadnienie
Substancje, które zostały sprawdzone i zyskały pozytywną ocenę, powinny zostać w sposób jednoznaczny zarejestrowane w systemie wspólnotowym.
Poprawka 12 Artykuł 18 ustęp 3
Żywność wprowadzona na rynek lub oznakowana przed …* , która nie spełnia przepisów niniejszego rozporządzenia, może być dostępne w handlu do …**.	Żywność wprowadzona na rynek lub oznakowana przed …* , która nie spełnia przepisów niniejszego rozporządzenia, może być dostępne w handlu do wyprzedania wszystkich zapasów.
____________ *Dz.U.: pierwszy dzień szóstego miesiąca od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. **Dz.U.: ostatni dzień dwudziestego dziewiątego miesiąca od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.	_______ *Dz.U.: pierwszy dzień szóstego miesiąca od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Uzasadnienie
Przydatność do spożycia niektórych produktów żywnościowych wynosi dni, innych lata. Ustalenie stałego terminu (29 miesięcy) nie uwzględnia produktów mających dłuższą trwałość. Jednakże określenie “do wyprzedania wszystkich zapasów” a nie konkretnej daty pozwala na połączenie produktów o krótkiej oraz dłuższej przydatności do spożycia, nie zmieniając przy tym jej ograniczenia dla produktów o krótkiej przydatności do spożycia.

• [1]  Teksty przyjęte dnia 26.5.2005, P6_TA(2005)0202.
• [2]  Tekst dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

UZASADNIENIE

Obecnie istnieją bardzo duże różnice między przepisami krajowymi dotyczącymi dobrowolnego dodawania witamin i substancji mineralnych oraz określonych innych substancji do środków spożywczych.

W związku z tym należałoby podjąć działania zmierzające ku harmonizacji przepisów wspólnotowych dotyczących dodawania witamin, substancji mineralnych oraz określonych innych substancji, pod warunkiem, że proces ten będzie przebiegał pod znakiem wysokiej ochrony konsumenta. Produkty nie mogą stanowić jakiegokolwiek zagrożenia dla zdrowia publicznego.

W dniu 26 maja 2005 r. Parlament Europejski zatwierdził w pierwszym czytaniu 46 poprawek.

W grudniu 2005 r. Rada uchwaliła wspólne stanowisko nie uwzględniając kilku ważnych poprawek Parlamentu Europejskiego. W związku z powyższym poprawki te wnoszone są ponownie:

1. Przyswajalność witamin i substancji mineralnych

Dodawane witaminy i substancje mineralne muszą być podatne na przyswajanie, tzn. muszą się nadawać do spożytkowania przez organizm. W przeciwnym razie konsument zostanie wprowadzony w błąd, a w skrajnym przypadku mogą wystąpić szkodliwe skutki uboczne. Rada uwzględniła wprawdzie w uzasadnieniach podatność na przyswajanie substancji, mimo to konieczny jest zapis w formie artykułu.

2. Określenie maksymalnych bezpiecznych ilości witamin i składników mineralnych

Dostarczanie nadmiernych ilości witamin i składników mineralnych może mieć szkodliwe skutki dla zdrowia. Należy zatem określić maksymalne bezpieczne ilości dla substancji dodawanych do środków spożywczych. Określenie maksymalnych bezpiecznych ilości przewidziano już w dyrektywie 2002/46/EG w sprawie suplementów żywnościowych, lecz do tej pory ich nie ma. W związku z tym konieczne jest szybkie określenie ilości maksymalnych.

3. Oznakowanie i informacja dla konsumentów

Informacja dla konsumentów musi być zrozumiała i przydatna. Konsumenci muszą otrzymać istotne informacje, niezbędne do zabezpieczenia się przed spożywaniem witamin i substancji mineralnych w za dużych ilościach.

PROCEDURA

Tytuł	Wspólne stanowisko Rady mające na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wzbogacania środków spożywczych o witaminy i minerały oraz o pewne inne substancje
Odsyłacze	9857/3/2005 – C6 0017/2006 – 2003/0262(COD)
Data pierwszego czytania w Parlamencie Europejskim - Numer P	26.5.2005	P6_TA(2005)0202
Wniosek Komisji	COM(2003)0671 – C5-0538/2003
Zmieniony wniosek Komisji
Data ogłoszenia na posiedzeniu wpłynięcia wspólnego stanowiska	19.1.2006
Komisja przedmiotowo właściwa   Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 19.1.2006
Sprawozdawca(y)   Data powołania	Karin Scheele 21.9.2004
Poprzedni sprawozdawca(y)
Rozpatrzenie w komisji	30.1.2006		21.3.2006
Data przyjęcia	21.3.2006
Wynik głosowania końcowego	+ : –: 0 :	53 2 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Adamos Adamou, Liam Aylward, Johannes Blokland, John Bowis, Frederika Brepoels, Hiltrud Breyer, Martin Callanan, Dorette Corbey, Chris Davies, Avril Doyle, Mojca Drčar Murko, Edite Estrela, Jillian Evans, Anne Ferreira, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Satu Hassi, Gyula Hegyi, Mary Honeyball, Marie Anne Isler Béguin, Caroline Jackson, Eija-Riitta Korhola, Holger Krahmer, Urszula Krupa, Aldis Kušķis, Peter Liese, Jules Maaten, Linda McAvan, Roberto Musacchio, Riitta Myller, Péter Olajos, Miroslav Ouzký, Adriana Poli Bortone, Vittorio Prodi, Frédérique Ries, Dagmar Roth-Behrendt, Guido Sacconi, Karin Scheele, Carl Schlyter, Horst Schnellhardt, Richard Seeber, Kathy Sinnott, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Antonios Trakatellis, Evangelia Tzampazi, Thomas Ulmer, Marcello Vernola, Åsa Westlund
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Alfonso Andria, María del Pilar Ayuso González, Bairbre de Brún, Jutta D. Haug, Miroslav Mikolášik, Amalia Sartori, Andres Tarand, Thomas Wise
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego
Data złożenia	23.3.2006
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)