SPRAWOZDANIE w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot i zwalczania nadużyć finansowych – sprawozdanie roczne 2004

16.5.2006 - (2005/2184(INI))

Komisja Kontroli Budżetowej
Sprawozdawca: Herbert Bösch

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot i zwalczania nadużyć finansowych – sprawozdanie roczne 2004

(2005/2184(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając swoje rezolucje w sprawie poprzednich rocznych sprawozdań Komisji i Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF),

– uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 19 lipca 2005 r. zatytułowane „Ochrona interesów finansowych Wspólnot – zwalczanie nadużyć finansowych – sprawozdanie roczne 2004” (COM(2005)0323), wraz z załącznikami (SEC(2005)0973, SEC(2005)0974),

– uwzględniając uzupełniające sprawozdanie z działalności OLAF za okres od lipca do grudnia 2004 r.[1],

– uwzględniając sprawozdanie roczne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2004[2],

– uwzględniając art. 276 ust. 3 oraz art. 280 ust. 5 traktatu,

– uwzględniając art. 45 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A6‑0185/2006),

Zakres zgłoszonych nieprawidłowości i nadużyć

1.  z zadowoleniem przyjmuje wzajemne ustalenia w sprawie dopasowania okresów sprawozdawczości dla sprawozdania rocznego Komisji w sprawie ochrony interesów finansowych oraz sprawozdania z działalności OLAF, co zwiększa ich porównywalność;

2. stwierdza, że w 2004 r. w dziedzinie zasobów własnych, rolnictwa i funduszy strukturalnych państwa członkowskie zgłosiły nieprawidłowości i nadużycia na całkowitą kwotę ok. 982,3 mln EUR (2003 r.: 922 mln EUR, 2002 r.: 1,15 mld EUR); kwoty, przekazane do Brukseli przez państwa członkowskie, można zakwalifikować w następujący sposób:

– zasoby własne: 205,7 mln EUR (2003 r.: 269,9 mln EUR, 2002 r.: 341,9 mln EUR),

– gwarancje z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR): 82,1 mln EUR (2003 r.: 169,7 mln EUR, 2002 r.: 198,1 mln EUR),

– działania strukturalne: 694, 5 mln EUR (2003 r.: 482,2 mln EUR, 2002 r.: 614,1 mln EUR);

3.  stwierdza, że wahania w stwierdzonej wysokości szkód, występujące pomiędzy poszczególnymi latami, nie mogą być przecenione i są uzależnione od szeregu czynników;

4.  uważa za całkowicie nie do przyjęcia, że niektóre spośród „starych” państw członkowskich (Niemcy, Grecja i Hiszpania) wciąż nie przesyłają do Komisji elektronicznej wersji informacji dotyczących nieprawidłowości, ich informacje są niekompletne, a przekazywanie następuje z wieloletnim opóźnieniem;

5.  stwierdza, że w dziedzinie środków własnych wartość stwierdzonych szkód spadła z 269,9 mln EUR (2003 r.) do 205,7 mln EUR (2004 r.); najbardziej podatne na nadużycia były papierosy, telewizory oraz cukier; liczba przypadków znacznie zwiększyła się w Belgii (+58%), Szwecji (+36%) oraz Francji (+30%); dotychczas odzyskano już 54,8 mln EUR (27%);

6.  stwierdza, że w dziedzinie wydatków na rolnictwo wysokość stwierdzonych szkód spadła o ponad 50%: ze 169,7 mln EUR (2003 r.) do 82,1 mln EUR (2004 r.); ubolewa, że wraz ze wzrostem wysokości dotacji spada gotowość do zgłaszania przypadków; kolejny raz krytykuje brak wprowadzenia przez Niemcy, Grecję i Hiszpanię elektronicznego systemu zgłoszeń; ponadto w szczególności Niemcy i Holandia nie wypełniają swojego obowiązku przekazywania danych identyfikacyjnych osób fizycznych i prawnych, których dotyczą stwierdzone nieprawidłowości;

7.  podkreśla jednakże, że w dłuższym okresie wysokość szkód w dziedzinie EFOGR zdecydowanie spadła, podczas gdy w dziedzinie funduszy strukturalnych nastąpił znaczny wzrost; na przykład wysokość szkód stwierdzonych w dziedzinie EFOGR wyniosła w 2000 r. aż 474,6 mln EUR, a w dziedzinie funduszy strukturalnych – zaledwie 114,2 mln EUR; od tego czasu relatywne znaczenie tych dziedzin w zakresie statystyki nadużyć uległo nieomal odwróceniu;

8.  podkreśla, że zmniejszająca się kwota w dziedzinie rolnictwa wynika między innymi z dobrego działania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli (IACS); z tego względu domaga się stosowania tego systemu we wszystkich państwach członkowskich; ubolewa, że ponad 7 lat po upływie terminu całkowitego wdrożenia IACS zgodnie z punktem 4.8 rocznego sprawozdania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego za rok 2004, w Grecji nie wszedł on jeszcze w pełni w życie; zauważa, że rząd Grecji odrzucił powyższe zarzuty i w listopadzie 2005 r. rozpoczął negocjacje z Komisją w celu rozstrzygnięcia tej kwestii;

9.  zwraca uwagę, że ponad 65% całkowitej kwoty szkód przypada na Hiszpanię (35 mln EUR) oraz Niemcy (19 mln EUR); obszarami szczególnie podatnymi na nieprawidłowości są dotacje bezpośrednie (29 mln EUR: w szczególności przez zgłaszanie fikcyjnych powierzchni), refundacje wywozowe (21 mln EUR: często z wykorzystaniem sfałszowanych dokumentów celnych) oraz wsparcie rynkowe (20 mln EUR: szczególnie dotyczyło to owoców cytrusowych oraz świeżych warzyw);

10.  zwraca uwagę, że w 2004 r. wysokość szkód w dziedzinie działań strukturalnych znowu uległa znacznemu zwiększeniu: z 482,2 mln EUR (2003 r.) do 694,5 mln EUR (2004 r., w tym 163 mln EUR w ramach Funduszu Spójności); z reguły 86% nieprawidłowości zgłaszane jest dopiero w dwa lata po ich wykryciu; z 532 mln EUR, stanowiących kwotę szkód w ramach funduszy strukturalnych, 485 mln EUR przypada na Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego; wysokość szkód zgłoszonych przez Włochy (194,9 mln EUR), Niemcy (127,5 mln EUR) oraz Grecję (112 mln EUR) stanowi 81,6% kwoty całości zgłoszonych szkód; najczęstszymi przyczynami nieprawidłowości były niewłaściwie przeprowadzone procedury oraz naruszanie postanowień umownych;

11.  z tego względu wyraża przekonanie, że w okresie sprawozdawczości przypadającym na 2005 r. należy zwrócić szczególną uwagę na nieprawidłowości w dziedzinie działań strukturalnych;

12.  przyjmuje do wiadomości, chociaż nie potrafi zrozumieć[3], dlaczego Niemcy nie spełniają swoich obowiązków odnoszących się do sprawozdawczości w zakresie stwierdzonych nieprawidłowości w dziedzinie wydatków rolnych i strukturalnych i jedynie w 3 spośród 1798 stwierdzonych przypadków naruszeń przekazały dane identyfikacyjne dopuszczających się tego osób fizycznych lub prawnych; ponadto stwierdza, że Holandia nie spełnia swojego obowiązku w dziedzinie wydatków rolnych i jedynie w 1 spośród 307 stwierdzonych przypadków naruszeń przekazały dane identyfikacyjne dopuszczających się tego osób fizycznych lub prawnych;

13.  z tego względu oczekuje sporządzenia przez Komisję przed 1 listopada 2006 r. sprawozdania, dotyczącego kroków przez nią podjętych celem nakłonienia właściwych państw członkowskich do spełniania swoich zobowiązań umownych;

14.  zwraca uwagę, że w okresie od 2002 do 2004 r. w procesie wykorzystania funduszy przedakcesyjnych kwota odpowiadająca całości kosztów dotowanych przedsięwzięć, których dotyczyły nieprawidłowości (w tym wszelkie źródła finansowania z funduszy krajowych, funduszy unijnych oraz inne dotacje) osiągnęła wysokość 2380 mln EUR; że kwoty te odnoszą się do programów PHARE (1118 mln EUR), ISPA (1105 mln EUR) oraz SAPARD (158 mln EUR); że szczególnie podatne na naruszenia były działania dotowane w kwocie między 100 tys. a 1 mln EUR; oraz że nieprawidłowości zostały w większości wykryte na podstawie kontroli administracyjnych i finansowych;

15.  z zaniepokojeniem przyjmuje do wiadomości, że w odniesieniu do funduszy przedakcesyjnych w 90% przypadków Komisja nie była w stanie stwierdzić rodzaju występujących nieprawidłowości czy wysokości kwot, które zostały już ściągnięte oraz które powinny jeszcze zostać odzyskane; zdaniem Komisji wynika to z braku doświadczenia tych państw; podziela opinię, zawartą w punkcie 8.9 rocznego sprawozdania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego na rok 2004, stwierdzającą, że przyznanie środków powinno być zatwierdzane jedynie w takich przypadkach, kiedy dane państwo dysponuje odpowiednim potencjałem w zakresie zarządzania;

Uzupełniające sprawozdanie z działalności OLAF za okres od lipca do grudnia 2004 r.

16.  stwierdza, że w okresie będącym przedmiotem sprawozdania OLAF zarejestrował 720 nowych przypadków i oszacował wpływ finansowy wszystkich przypadków, będących w dniu 31 grudnia 2004 r. przedmiotem toczących się postępowań, na 1 125 mln EUR; pod koniec tego okresu sprawdzanych było 195 przypadków, w odniesieniu do 469 rozpoczęto dochodzenie, zaś w 655 przypadkach należało podjąć działania następcze;

17.  ponadto stwierdza, że wysokość strat wszystkich przypadków, w odniesieniu do których pod koniec tego okresu (31 grudnia 2004 r.) OLAF podjął działania następcze, wynosiła 1780 mln EUR[4]: działania następcze odnosiły się przede wszystkim do dziedzin podatku od wartości dodanej (VAT), działań strukturalnych oraz pomocy zewnętrznej i wydatków bezpośrednich;

18.  wzywa OLAF do poinformowania Parlamentu w swoim kolejnym sprawozdaniu z działalności o wynikach administracyjnych, finansowych i karnych działań następczych, podjętych przez Komisję i państwa członkowskie na skutek dochodzeń OLAF;

19.  z zadowoleniem przyjmuje skrócenie przez OLAF okresu oceny wpływających informacji do 3,5 miesiąca; skróceniu uległa również długość trwania dochodzeń: z 30 miesięcy (w 2000 r.) do 23 miesięcy (w 2004 r.); w 32,6% przypadków źródłem informacji są informatorzy, w 30,6% przypadków informacje przekazywane są przez Komisję, zaś w 15,7% przypadków informacja pochodzi z państw członkowskich;

20.  stwierdza, że najwięcej przypadków w ramach „starych” państw członkowskich pochodzi z Włoch, Niemiec i Belgii, w ramach „nowych” państw członkowskich, państw kandydujących i akcesyjnych – z Rumunii i Polski, zaś w ramach państw trzecich – z Azji i innych państw europejskich;

21.  podkreśla, że obszarami szczególnie narażonymi na nadużycia są cła, rolnictwo i pomoc zewnętrzna;

22.  z zadowoleniem przyjmuje systematyczne korzystanie z możliwości nie podejmowania dochodzenia w odniesieniu do zarzutów, będących w oczywisty sposób nieuzasadnionymi (przypadki prima facie nieuzasadnione); wzywa Komitet Nadzoru OLAF do zbadania tej nowej praktyki w swoim następnym sprawozdaniu rocznym;

23.  przyjmuje do wiadomości, że grupa zadaniowa ds. „starych przypadków” (Task Force „Old Cases”) przedłożyła w październiku 2004 r. wstępne sprawozdanie dotyczące 215 przypadków (za okres od 1992 r. do 1999 r.); w 206 spośród tych przypadków doszło do postępowania sądowego; wzywa dyrektora OLAF do złożenia Komisji Kontroli Budżetowej sprawozdania w tej kwestii;

Przygotowanie zmiany rozporządzania w sprawie OLAF

24.  przyjmuje do wiadomości, że trzy właściwe instytucje (Parlament Europejski, Rada i Komisja) osiągnęły w dniu 7 lutego 2006 r. porozumienie w sprawie obsadzenia stanowiska dyrektora OLAF i że został on powołany przez Komisję w dniu 14 lutego 2006 r.;

25.  krytykuje fakt, że powołanie dyrektora OLAF trwało bardzo długo i że w procedurze wystąpiły słabe punkty, które następnym razem powinny zostać wyeliminowane;

26.  przypomina, (skreślenie) że dyskusje w sprawie poprawy przepisów prawnych odnoszących się do przeciwdziałania nadużyciom, toczone od 2003 r., nie przyniosły rezultatów oraz podkreśla ponownie gotowość Parlamentu do aktywnego uczestnictwa w tym zadaniu;

27.  podkreśla, że Parlament nie zgodzi się na jakąkolwiek propozycję ograniczającą jego dotychczasowe uprawnienia;

28.  oczekuje przekazania Parlamentowi jeszcze przed 1 lipca 2006 r. nowego projektu zmiany rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącego dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)[5];

29.  w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje i wspiera zalecenie Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, zawarte w punkcie 36 jego opinii nr 8/2005[6], mówiące o uproszczeniu i skonsolidowaniu obecnie obowiązujących przepisów dotyczących zwalczania nadużyć finansowych oraz wyeliminowaniu w ten sposób istniejących słabych punktów;

30.  opowiada się w szczególności za uregulowaniem wszystkich uprawnień dochodzeniowych OLAF w ramach jednego rozporządzenia;

31.  w tym celu zaleca zaktualizowanie przepisów rozporządzenia Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami[7] oraz włączenia ich w rozporządzenie (WE) nr 1073/1999; oczekuje przedłożenia przez Komisję odpowiednich propozycji;

32.  wobec odpowiedniego orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, wzywa również Komisję do przedłożenia projektu koniecznych zmian rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich[8]; przypomina, że obecnie takie zmiany należy przyjąć w procedurze współdecydowania;

33.  wzywa Komisję do sprawdzenia, czy i w jakim zakresie właściwości Komisji i OLAF odnoszące się do zwalczania nadużyć w dziedzinie podatku VAT, przewidziane we wniosku w sprawie rozporządzenia dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w celu ochrony interesów finansowych Wspólnoty przed nadużyciami i wszelkimi innymi działaniami niezgodnymi z prawem[9], mogą zostać uwzględnione w zmianie rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95;

34.  z zadowoleniem przyjmuje opinię Europejskiego Trybunału Obrachunkowego wyrażoną w części II jego sprawozdania specjalnego nr 1/2005, mówiącą iż „rozdwojenie” OLAF, polegające na jego niezależności w ramach dochodzeń, ale podległości wobec Komisji w odniesieniu do jego pozostałych funkcji, nie zagraża niezależności prowadzonych przez niego dochodzeń[10]; podkreśla, że zapewnienie niezależności dochodzeń jest zadaniem Komitetu Nadzoru OLAF[11];

35.  zwraca jednak uwagę na jeden z wniosków Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, zawarty w punkcie 93 jego sprawozdania specjalnego nr 1/2005, zgodnie z którym należy zbadać rolę Komitetu Nadzoru OLAF w celu wykluczenia jakiegokolwiek ryzyka ingerencji w przebieg dochodzeń;

Dochodzenia prowadzone przez OLAF a ochrona praw podstawowych

36.  z dużym zaniepokojeniem przyjmuje do wiadomości orzeczenie Sądu Pierwszej Instancji z dnia 6 kwietnia 2006 r.¹ w związku z aferą IRELA, które nakazuje Komisji wypłacenie urzędnikowi odszkodowania;

37.  przyjmuje do wiadomości orzeczenie trybunału, zgodnie z którym stwierdzona została bezprawność postępowania OLAF podczas prowadzenia dochodzenia oraz sporządzania sprawozdania z dochodzenia, jako że OLAF w swych działaniach naruszył, w sposób poważny i wyraźny, wymóg bezstronności;

38.  postrzega to orzeczenie jako potwierdzenie oceny Komitetu Nadzoru OLAF, który z dużą uporczywością wielokrotnie zwracał uwagę na konieczność przestrzegania praw podstawowych oraz na fakt, że stanowi to warunek wstępny skutecznych dochodzeń OLAF, których wyniki muszą w razie potrzeby utrzymać się przed sądem;

39.  przypomina o stanowisku Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, wyrażonym w części IX jego sprawozdania specjalnego nr 1/2005, mówiącym, iż obecnie nie jest możliwe niezależne zapewnienie prawidłowości toczących się dochodzeń i zachowania praw podstawowych osoby, wobec której prowadzone jest dochodzenie;

40.  wyraża opinię, że OLAF powinien ufnie współpracować z Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich oraz Europejskim Pełnomocnikiem ds. Ochrony Danych;

41.  podkreśla, że ustanowienie Sądu do spraw Służy Publicznej Unii Europejskiej znacznie poprawia możliwości sądowej kontroli pracy OLAF w odniesieniu do dochodzeń dotyczących urzędników i pracowników Wspólnoty;

42.  oczekuje, że dyrektor OLAF zadba o rygorystyczną kontrolę jakości dochodzeń, prowadzonych przez jego pracowników;

Priorytety i perspektywy pracy OLAF

43.  przypomina, że zasada pomocniczości obowiązuje również OLAF, a zatem nakaz skupienia się na tych dziedzinach, w których służby państw członkowskich nie są właściwe (dochodzenia wewnątrz organów i instytucji oraz w związku z wydatkami, którymi bezpośrednio zarządza Komisja) lub niepodejmowania przez siebie jakichkolwiek dodatkowych wysiłków;

44.  wspiera zalecenie Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, wyrażone w punkcie 37 jego sprawozdania specjalnego nr 8/2005, mówiące o skoncentrowaniu działalności OLAF na jego funkcjach dochodzeniowych;

45.  przypomina o opinii Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, wyrażonej w punkcie 76 jego sprawozdania specjalnego nr 1/2005, mówiącej że zrównanie działalności wspierającej i koordynacyjnej z dochodzeniami, obecnie praktykowane przez OLAF, utrudnia rozsądne wykorzystanie zasobów; oczekuje, że kierownictwo OLAF w przyszłości zadba o jasny podział zadań, który powinien być rozpoznawalny na pierwszy rzut oka również z punktu widzenia struktury organizacyjnej;

46.  z zadowoleniem przyjmuje pokrywanie się wyżej wymienionych zaleceń Europejskiego Trybunału Obrachunkowego ze stanowiskiem przedstawionym przez Parlament Europejski już w jego rezolucji z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie sprawozdania Komisji dotyczącego oceny działalności Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)[12]; zgadza się również z Trybunałem, że rozszerzenie działalności koordynacyjnej OLAF wobec służb państw członkowskich nie może odbywać się kosztem działalności dochodzeniowej OLAF;

Zwalczanie przemytu papierosów i obrotu podróbkami

47.  zwraca uwagę, że według szacunków państw członkowskich w 2004 r. przemyt papierosów spowodował obniżenie wpływów środków własnych o ok. 418,5 mln EUR, a całkowite straty mogły być o wiele wyższe; z zaniepokojeniem przyjmuje do wiadomości fakt, że oznacza to podwojenie kwoty strat w porównaniu z 2003 r. (2003 r.: ok. 200 mln EUR)[13];

48.  stwierdza, że w 2004 r. właściwe organy skonfiskowały ponad 3,5 mld papierosów, a problem przemytu i obrotu podróbkami stał się od 2001 r. zdecydowanie bardziej naglący;

49.  podkreśla, że OLAF szacuje straty finansowe, powstałe od 2000 r. w wyniku przemytu papierosów i obrotu podróbkami, na 1 317 mln EUR;

50.  jest świadomy, że z powodu wzrastającego przemytu papierosów szczególnie wysokie straty ponoszą nowe państwa członkowskie na wschodniej zewnętrznej granicy Unii;

51.  w tym kontekście ponownie podkreśla znaczenie porozumienia w sprawie zwalczania przemytu papierosów, zawartego między Komisją (wspólnie z Belgią, Niemcami, Grecją, Hiszpanią, Francją, Włochami, Luksemburgiem, Holandią, Portugalią i Finlandią) a koncernem Philip Morris International (PMI); pochwala skuteczne metody współpracy Komisji z OLAF i z zadowoleniem przyjmuje znaczące wsparcie operacyjne grupy zadaniowej OLAF (Task Force) przy zwalczaniu przemytu papierosów; porozumienie przewiduje środki na rzecz długofalowego przeciwdziałania przemytowi papierosów, a jednocześnie podejmuje próbę wyeliminowania punktów spornych między Wspólnotą a PMI; ponadto w okresie 12 lat PMI przekaże Wspólnocie i państwom członkowskim kwotę ok. 1,25 mld USD;

52.  z zadowoleniem stwierdza, że od chwili zawarcia porozumienia zostało ono już podpisane przez następujące kraje: Danię, Irlandię, Łotwę, Litwę, Maltę, Austrię, Słowację, Słowenię, Republikę Czeską, Węgry i Cypr;

53.  wzywa również pozostałe państwa członkowskie (Estonię, (skreślenie) Szwecję (skreślenie) i Wielką Brytanię) do możliwie szybkiego podpisania porozumienia;

54.  ubolewa, że Komisja nie była dotąd w stanie rozsądnie wykorzystać środków wpłaconych na mocy porozumienia przez PMI; uznaje za nie do przyjęcia fakt, że na rzecz państw członkowskich dokonano większych przelewów środków bez określenia warunków ich wykorzystania; to postępowanie jest sprzeczne z zamysłem określonym w porozumieniu, zakładającym że kwoty te zostaną wykorzystane na działania zwalczające nadużycia, stanowiące priorytet dla zahamowania przemytu papierosów i sprzedaży podróbek;

55.  wzywa państwa członkowskie i Komisję do wykorzystania środków wpłaconych przez PMI na finansowanie działań zapobiegających i zwalczających przemyt papierosów, łącznie z podróbkami;

56.  wzywa Komisję do przedstawienia propozycji wykorzystania znaczącej części tych wpływów i, o ile to konieczne, przedłożenia projektu budżetu korygującego, jak również propozycji odpowiedniej podstawy prawnej; wzywa Komisję do przedstawienia Parlamentowi w terminie do 1 grudnia 2006 r. sprawozdania w sprawie kwot uzyskanych na mocy porozumienia oraz ich podziału i wykorzystania;

57.  wyraża opinię, że porozumienie z PMI ma tak duże znaczenie, że OLAF i Komisja powinny podjąć wszelkie starania w celu zawarcia podobnych porozumień z innymi międzynarodowymi producentami papierosów; wzywa OLAF do przedstawienia sprawozdania dotyczącego postępów w tym zakresie do 1 grudnia 2006 r.;

58.  wzywa ponadto Komisję do poinformowania Parlamentu Europejskiego w terminie do 1 grudnia 2006 r. o postępach w negocjacjach nad ramową konwencją WHO w sprawie ograniczenia używania produktów tytoniowych oraz ewentualnych protokołów;

59.  podkreśla, że przykłada tak duże znaczenie do zagadnienia przemytu papierosów i obrotu podróbkami, że przedłoży w tym zakresie własne sprawozdanie; ponadto zostanie zlecona analiza, której celem będzie zbadanie znaczenia przemytu papierosów i obrotu podróbkami dla zasobów własnych Wspólnoty;

Zwalczanie nadużyć w zakresie podatku od wartości dodanej (VAT)

60.  jest ogromnie zaniepokojony szkodami finansowymi powodowanymi przez tak zwaną „karuzelę podatkową”; Niemiecki Instytut Badań Gospodarczych (Institut für Wirtschaftsforschung) ocenia straty wywołane zmniejszeniem wpływów z tytułu podatku VAT w latach 2003-2005 na 17-18 mld EUR rocznie; uogólniając, państwa członkowskie zakładają, że tracą rocznie ok. 10% swoich wpływów z tytułu podatku VAT; jedna trzecia strat wywołana jest działalnością transgranicznych karuzeli podatkowych;

61.  przypomina, że w poborze środków własnych z podatku VAT można uwzględnić jedynie rzeczywiste wpływy;

62.  z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź zbadania przez Europejski Trybunał Obrachunkowy[14] współpracy organów administracyjnych przy stosowaniu podatku VAT w handlu wewnątrzwspólnotowym, w tym w zwalczaniu nadużyć w tej dziedzinie przez tak zwane karuzele podatkowe[15];

63.  z zadowoleniem przyjmuje również zlecenie przez Komisję analizy zwalczania nadużyć w dziedzinie podatku VAT oraz wzywa ją do przesłania po zakończeniu analizy kopii do Komisji Kontroli Budżetowej;

Dziedziny polityki wewnętrznej

64.  z zaniepokojeniem stwierdza, że Europejski Trybunał Obrachunkowy w punkcie 6.4 swojego sprawozdania rocznego za rok 2004, podobnie jak od wielu już lat, ponownie zwraca uwagę na słabe punkty systemu nadzoru i kontroli w dziedzinach polityki wewnętrznej, które powodują, że błędy na poziomie beneficjentów dotacji są odkrywane zbyt późno; jednocześnie liczba kontroli w 2004 r. spadła w porównaniu z 2003 r.; wzywa Komisję do opracowania propozycji eliminacji tych słabych punktów;

Działania Komisji związane z rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot i zwalczania nadużyć[16]

65.  przyjmuje do wiadomości, że w najbliższym czasie Komisja przedłoży sprawozdanie w sprawie stosowania „czarnych list” w rolnictwie; wzywa Komisję do przekazania jego kopii do Komisji Kontroli Budżetowej;

66.  przyjmuje do wiadomości odpowiedź Komisji w sprawie punktu 25 rezolucji dotyczącego odzyskiwania środków wypłaconych w nadmiernej wysokości lub niesłusznie; jednakże uznaje ją za niezadowalającą; z tego względu zwraca uwagę na następujące kwestie:

· w znacznej mierze staraniom Parlamentu Europejskiego należy zawdzięczać dokonanie postępów w tej dziedzinie;

· Parlament Europejski uznaje to zagadnienie za bardzo ważne i z tego względu przygotuje własne sprawozdanie dotyczące tego zagadnienia;

· z zadowoleniem przyjmuje przeprowadzenie przez Komisję w 2004 r. wyrywkowej kontroli stosowania procedury ściągania zwrotów przez państwa członkowskie; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje również odrzucenie przez Komisję 50% wniosków o umorzenie roszczeń o zwrot środków; oznacza to, że państwa członkowskie muszą ściągnąć 35,46 mln EUR;

· w rolnictwie zwrócone powinny być jeszcze 63,76 mln EUR za 2004 r.; do tego dochodzą jeszcze wierzytelności z uprzednich lat w kwocie 2078 mln EUR; zwrot kwot w wysokości 811 mln EUR uzależniony jest od decyzji sądów;

· w dziedzinie funduszy strukturalnych zwrócone powinny być jeszcze 357,4 mln EUR (oraz 40,5 mln EUR z funduszy spójności) za 2004 r.; do tego dochodzą jeszcze wierzytelności z uprzednich lat w kwocie 689,2 mln EUR;

· podkreśla podstawową odpowiedzialność państw członkowskich za szybkie i skuteczne ściągnięcie utraconych środków budżetowych; ubolewa, że państwa członkowskie jak dotąd w niewystarczający sposób spełniały ten obowiązek, a w szczególności jedynie fragmentarycznie spełniają swoje obowiązki w zakresie sprawozdawczości wobec Komisji;

· zwraca się z pytaniem o reakcję państw członkowskich na pisma Komisji, zgodnie z którymi te pierwsze powinny ściągnąć zwroty w wysokości 650 mln EUR w rolnictwie[17];

· ponadto zwraca się z pytaniem, czy OLAF i Dyrekcja Generalna Rolnictwo i Rozwój Wsi ((DG AGRI) uzgodniły podział pracy, zgodnie z którym w przyszłości OLAF będzie odpowiadać za dochodzenia, zaś DG AGRI – za zwrot środków[18];

67.  krytykuje zaniechanie przez Komisję przedłożenia do dnia 1 września 2005 r. listy wszystkich umów, które zostały zawarte od 2000 r. z agencjami ds. zamówień; taka lista powinna również zawierać informacje w sprawie długości trwania umowy, procedury jej przyznania oraz wysokości odpowiednich płatności;

68.  przypomina OLAF, aby kontynuował rozpoczęty w listopadzie 2004 r. dialog w sprawie zakresu informacji, do których Parlament Europejski powinien mieć dostęp w związku ze swoimi pracami, stosownie do zasygnalizowanej w piśmie z dnia 30 czerwca 2005 r. gotowości do jego podjęcia; celem powinno być znalezienie sposobu uwzględnienia uprawnień kontrolnych Parlamentu Europejskiego, a jednocześnie zapewnienia poufności dochodzeń prowadzonych przez OLAF, zgodnie ze stosownymi przepisami prawnymi, a w szczególności z art. 12 ust. 3 rozporządzenia OLAF; oczekuje przedstawienia przez OLAF Komisji Kontroli Budżetowej pisemnych propozycji w terminie do 1 września 2006 r.;

69.  krytykuje nieprzedłożenie przez Komisję do chwili obecnej, mimo wielokrotnych zapowiedzi, sprawozdania śródokresowego w sprawie działalności „Grupy zadaniowej Eurostat (Eurostat Task Force)”; oczekuje przedłożenia go przed 1 lipca 2006 r.;

70.  ubolewa, że jak dotąd Komisji nie udało się opracować zestawienia, z którego wynikałoby, jakie międzynarodowe firmy konsultingowe zaangażowane były dla Komisji w dziedzinie związanej z wydatkami bezpośrednimi[19]; oczekuje otrzymania takiego zestawienia do 1 listopada 2006 r.; wzywa jednocześnie Komisję do ponaglenia państw członkowskich, aby przekazały one informacje w dziedzinie wydatków bezpośrednich;

71.  wyraża niezadowolenie z powodu niejasnych informacji Komisji dotyczących odnowienia budynku Berlaymont; zwraca się z pytaniem, czy doszło do nieprawidłowości ze strony podmiotów trzecich i jakie działania administracyjne zostały podjęte wewnątrz Komisji;

72.  wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu doniesień w sprawie rzekomych zbyt wygórowanych opłat za wynajem budynków SDM i WIC dokonywanych przez Parlament na rzecz Miasta Strasburg oraz ceny nabycia tychże budynków; jest zdecydowany zbadać te zarzuty przeprowadzając aktywne dochodzenie w tej sprawie w sposób szybki, wnikliwy i przejrzysty, aby zapewnić, że interesy finansowe Unii Europejskiej, jak również podatników europejskich, są należycie zabezpieczone,

73.  z zadowoleniem przyjmuje wstrzymanie do końca 2005 r. wypłat refundacji eksportowych za żywiec przeznaczony do uboju; jednocześnie przyjmuje do wiadomości, że wciąż należy ściągnąć niesłusznie wypłacone refundacje eksportowe za 2004 r. w wysokości 218560 EUR (2003 r.: 58680 EUR);

Zagadnienia różne

74.  z zadowoleniem przyjmuje ponowne podjęcie, na podstawie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 13 września 2005 r.[20], dyskusji w sprawie kompetencji ustawodawcy europejskiego w dziedzinie prawa karnego; podkreśla, że wbrew stanowisku Komisji[21] uważa wyrywkowe badanie bieżących projektów legislacyjnych za konieczne; podtrzymuje swoją opinię, że projekt dyrektywy w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnoty za pomocą prawa karnego powinien opierać się na art. 280 Traktatu[22]; wzywa Radę do rezygnacji z jej negatywnego stanowiska dotyczącego wzmocnienia ochrony interesów finansowych Wspólnoty za pomocą środków prawa karnego i przystąpienia do pierwszego czytania;

o

o o

75.  jest zaniepokojony, że w obliczu zagrożenia wywołanego obecnie przez ptasią grypę, nowo zaobserwowaną tendencję stanowi nielegalny import mięsa drobiowego z krajów objętych zakazem przez Unię Europejską (przede wszystkim z Chin); wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi do dnia 31 października 2006 r. szczegółowych informacji na temat przypadków nadużyć w imporcie mięsa drobiowego, które zostały zgłoszone za pomocą systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (RASFF); wzywa Komisję i OLAF do jak najszybszego podjęcia niezbędnych działań;

76.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Trybunałowi Sprawiedliwości, Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu, Komitetowi Nadzoru OLAF oraz OLAF.

• [1]  http://europa.eu.int/comm/anti_fraud/reports/olaf/2004/en.pdf (dokument niedostępny w wersji polskiej).
• [2]  Dz.U. C 301 z 30.11.2005, str. 1.
• [3]  Patrz dokument roboczy służb Komisji SEC(2005)0974, tabele 1.2 i 1.8.
• [4]  Straty finansowe wynikające ze wszystkich przypadków badanych przez OLAF i jego wcześniejszy odpowiednik szacuje się na prawie 5800 mln EUR.
• [5]  Dz. U. L 136 z 31.5.1999, str. 1.
• [6]  Opinia nr 8/2005 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotycząca wniosku w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w celu ochrony interesów finansowych Wspólnoty przed nadużyciami i wszelkimi innymi działaniami niezgodnymi z prawem, Dz.U. C 313 z 9.12.2005, str. 1.
• [7]  Dz.U. L 292 z 15.11.1996, str. 2.
• [8]  Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1.
• [9]  Wniosek Komisji z dnia 20 lipca 2004 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wzajemnej pomocy administracyjnej w celu ochrony interesów finansowych Wspólnoty przed nadużyciami finansowymi i wszelkimi innymi działaniami niezgodnymi z prawem (COM(2004)0509).
• [10]  Sprawozdanie specjalne nr 1/2005 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczące zarządzania Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), wraz z odpowiedziami Komisji, Dz.U. C 202 z 18.8.2005, str. 3.
• [11]  Patrz art. 11 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999.
• [12]  Dz.U. C 89 E z 14.4.2004 str. 153 (dokument niedostępny w wersji polskiej).
• [13]  Te kwoty są jedynie szacunkowe. Obliczenia opierają się na zgłoszeniach z 24 państw członkowskich dotyczących konfiskaty papierosów. Ponadto OLAF zakłada, że wykryto jedynie 10% przemycanego towaru.
• [14]  Patrz program pracy Europejskiego Trybunału Obrachunkowego na 2006 r. z 10.1.2006 r., str. 3.
• [15]  Badanie odnosi się do realizacji rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 218/92, Dz.U. L 264 z 15.10.2003, str. 1. Zmienione przez rozporządzenie Rady (WE) nr 885/2004 z dnia 26 kwietnia 2004 r. (Dz.U. L 168 z 1.5.2004, str. 1.).
• [16]  P6_TA(2005)0218.
• [17]  Patrz punkt 16 jego wyżej wymienionej rezolucji z dnia 7 czerwca 2005 r.
• [18]  Patrz punkt 10 jego wyżej wymienionej rezolucji z dnia 7 czerwca 2005 r.
• [19]  Patrz punkt 73 jego wyżej wymienionej rezolucji z dnia 7 czerwca 2005 r.
• [20]  Sprawa C-176/03, Komisja przeciwko Radzie (jeszcze nie opublikowana w zbiorze urzędowym).
• [21]  Patrz komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyroku Trybunału z dnia 13.9.2005 r. (sprawa C-176/03, Komisja przeciwko Radzie) (COM(2005)0583).
• [22]  Patrz rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 29 listopada 2001 r. w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnoty za pomocą prawa karnego, Dz.U. C 153 E z 27.6.2002, str. 253 (dokument niedostępny w języku polskim), oraz jego wyżej wymienioną rezolucję z dnia 4 grudnia 2003 r.

ZAŁĄCZNIK

ZAŁĄCZNIK 1—Tradycyjne środki własne: Liczba przypadków nadużyć i nieprawidłowości, o których państwa członkowskie[1] poinformowały Komisję w latach 2000-2004 (uaktualniona 13.04.2005 r., kwoty w euro)

ZAŁĄCZNIK 2—Tradycyjne środki własne: Przypadki nadużyć i nieprawidłowości w roku 2004, o których poinformowały państwa członkowskie (uaktualnione 13.04.2005 r., kwoty w euro)

ZAŁĄCZNIK 6

DZIAŁANIA STRUKTURALNE

NIEPRAWIDŁOWOŚCI*, O KTÓRYCH PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE POINFORMOWAŁY W LATACH 1998-2004

Rok	Liczba przypadków	Kwoty (x1000€)	Łączny budżet (x1000000€)	Część budżetu
2004	3,339	695,611	35,665	1.95%
2003	2,487	482,215	30,764	1.57%
2002	4,656	614,094	30,556	2.01%
2001	1,194	201,549	29,823	0.68%
2000	1,217	114,227	25,556	0.45%
1999	698	120,633	30,654	0.39%
1998	407	42,838	28,366	0.15%

* Pojęcie nieprawidłowości zawiera nadużycie. Kwalifikacji czynu jako nadużycie w znaczeniu działania przestępczego można dokonać po przeprowadzeniu procedury karnej.

ZAŁĄCZNIK 7

FUNDUSZE STRUKTURALNE

NIEPRAWIDŁOWOŚCI, O KTÓRYCH PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE POINFORMOWAŁY ZGODNIE Z ROZPORZĄDZENIEM NR 1681/94

2004 – LICZBA PRZYPADKÓW

	FUNDUSZE
PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE	EFRR	EFS	EFOGR - SG	FIOR	ŁĄCZNIE
Belgia	38	4		3	45
Dania	31	15	1		47
Niemcy	736	185	56	8	985
Estonia		6	1		7
Grecja	79	26	42	3	150
Hiszpania	59	164	28	12	263
Francja	37	66	4	3	110
Irlandia	43				43
Włochy	423	125	77	13	638
Łotwa			2		2
Luksemburg	1	2			3
Węgry		1			1
Holandia	6	46	4	2	58
Austria	25	8	5		38
Polska		2	1		3
Portugalia	52	34	165	5	256
Finlandia	14	21	2		37
Szwecja	67	47	4	1	119
Zjednoczone Królestwo	160	66	11	7	244
ŁĄCZNIE	1,771	818	403	57	3,049

2004 - KWOTY

Kwoty w 1000 €	FUNDUSZE
PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE	EFRR	EFS	EFOGR - SG	FIOR	ŁĄCZNIE
Belgia	14,375	63		504	14,942
Dania	1,456	1,009	10		2,475
Niemcy	107,783	12,052	6,013	1,624	127,472
Estonia		31	74		105
Grecja	104,027	4,834	2,992	486	112,339
Hiszpania	19,904	4,728	866	377	25,875
Francja	1,774	1,227	52	51	3,104
Irlandia	3,451				3,451
Włochy	175,478	12,003	5,225	2,212	194,918
Łotwa			361		361
Luksemburg	3	107			110
Węgry		6			6
Holandia	2,083	3,472	1,281	17	6,853
Austria	2,813	302	309		3,424
Polska		12			12
Portugalia	4,172	1,888	4,318	710	11,088
Finlandia	974	457	60		1,491
Szwecja	1,969	641	90	40	2,740
Zjednoczone Królestwo	18,282	3,203	102	466	22,053
ŁĄCZNIE	458,544	46,035	21,753	6,487	532,819

`

ZAŁĄCZNIK 8

FUNDUSZE STRUKTURALNE

NIEPRAWIDŁOWOŚCI, O KTÓRYCH PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE POINFORMOWAŁY ZGODNIE Z ROZPORZĄDZENIEM NR 1681/94

ODZYSKIWANIE FUNDUSZY

(kwoty w 1000 €)

Państwa członkowskie	Do odzyskania – przypadki zgłoszone przed 2004	Kwoty nie do odzyskania* przed 2004	Do odzyskania – przypadki zgłoszone w 2004	Kwoty nie do odzyskania* w 2004	W sądach** przed 2004	W sądach** 2004
BE	2,128	434	11,600	11,292	954	155
DK	7,446	6,207	1,598	950	35	111
DE	389,623	68,098	111,025	1,571	88,907	6,601
GR	8,469	844	38,101	0	1,091	460
ES	31,968	543	12,558	0	9,443	310
FR	15,297	2,273	2,340	43	2,573	62
IE	1,205	0	1,191	0	553	0
IT	146,038	70	148,025	60	129,356	142,853
LU	9	0	110	0	0	0
NL	6,121	1,049	1,152	0	544	0
AT	2,790	899	2,933	0	190	343
PT	18,182	160	7,973	39	7,980	1,892
FI	1,284	930	752	0	200	249
SE	556	187	397	380	0	0
UK	58,121	4,132	17,716	1,193	1,889	0
ŁĄCZNIE	689,236	85,826	357,471	16,009	243,715	153,036

* Kwoty nie do odzyskania: sprawy oczekujące na formalną decyzję zgodnie z procedurą ustaloną w art. 5§2 rozporządzenia nr 1681/94.

** W sądach: sprawy oczekujące na wynik procedury sądowej w sądach krajowych.

ZAŁĄCZNIK 9

FUNDUSZ SPÓJNOŚCI

NIEPRAWIDŁOWOŚCI, O KTÓRYCH PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE POINFORMOWAŁY ZGODNIE Z ROZPORZĄDZENIEM NR 1831/94

2004

Kwoty w 1000 €	FUNDUSZ SPÓJNOŚCI
PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE	Liczba przypadków	NIEPRAWIDŁOWE KWOTY	KWOTY DO ODZYSKANIA
Grecja	271	139.370	19.483
Hiszpania	1	384	384
Łotwa	1	1	0
Polska	5	802	23
Portugalia	12	22.234	20.635
ŁĄCZNIE	290	162.792	40.525

ZAŁĄCZNIK 10

Nieprawidłowości zgłoszone przez państwa członkowskie

2004

(kwoty w 1000 €)

PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE		EFOGR		FUNDUSZE STRUKTURALNE		FUNDUSZ SPÓJNOŚCI		ŚRODKI WŁASNE		ŁĄCZNIE
		przypadki	Kwoty	Przypadki	Kwoty	Przypadki	Kwoty	Przypadki	Kwoty	Przypadki	Kwoty
AT	Austria	133	1,270	38	3,424	0	0	73	8,256	244	12,950
BE	Belgia	34	572	45	14,942	0	0	756	24,205	835	39,719
CY	Cypr	0	0	0	0	0	0	2	53	2	53
CZ	Czechy	0	0	0	0	0	0	4	475	4	475
DE	Niemcy	813	18,659	985	127,472	0	0	262	17,108	2,060	163,239
DK	Dania	62	711	47	2,475	0	0	79	7,642	188	10,828
EE	Estonia	0	0	7	105	0	0	3	199	10	304
EL	Grecja	29	980	150	112,340	271	139,370	38	1,772	488	254,462
ES	Hiszpania	651	34,926	263	25,875	1	384	111	7,909	1,026	69,094
FI	Finlandia	24	153	37	1,491	0	0	28	1,604	89	3,248
FR	Francja	524	7,816	110	3,104	0	0	252	24,470	886	35,390
HU	Węgry	0	0	1	6	0	0	4	1,339	5	1,345
IE	Irlandia	105	912	43	3,451	0	0	10	401	158	4,764
IT	Włochy	96	3,120	638	194,917	0	0	193	35,465	927	233,502
LT	Litwa	0	0	0	0	0	0	5	133	5	133
LU	Luksemburg	3	17	3	110	0	0	0	0	6	127
LV	Łotwa	0	0	2	361	1	1	7	324	10	686
MT	Malta	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
NL	Holandia	308	3,725	58	6,853	0	0	514	44,170	880	54,748
PL	Polska	5	79	3	12	5	802	17	628	30	1,521
PT	Portugalia	232	3,751	256	11,088	12	22,234	14	982	514	38,055
SE	Szwecja	75	827	119	2,740	0	0	64	6,043	258	9,610
SK	Słowacja	0	0	0	0	0	0	2	300	2	300
SL	Słowenia	0	0	0	0	0	0	7	464	7	464
UK	Zjednoczone Królestwo	307	4,547	244	22,053	0	0	290	21,749	841	48,349
ŁĄCZNIE		3,401	82,064	3,049	532,819	290	162,791	2,735	205,692	9,475	983,366

• [1]             Zgodnie ze zobowiązaniem Wspólnoty określonym w art. 6 ust. 5 rozporządzenia nr 1150/2000 z dnia 22 maja 2000 r., państwa członkowskie muszą informować Komisję o przypadkach nadużyć i nieprawidłowości, jeśli kwoty przekraczają 10 000 EUR,

PROCEDURA

Tytuł	Ochrona interesów finansowych Wspólnot i zwalczania nadużyć finansowych – sprawozdanie roczne 2004
Numer procedury	2005/2184(INI)
Komisja przedmiotowo właściwa   Data ogłoszenia wydania zgody na posiedzeniu	CONT 27.10.2005
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	REGI 27.10.2005		IMCO 27.10.2005				BUDG 27.10.2005		AGRI 27.10.2005
Opinia niewydana   Data wydania decyzji	REGI 21.11.2005		IMCO 21.11.2005				BUDG 22.11.2005		AGRI 14.11.2005
Ściślejsza współpraca   Data ogłoszenia na posiedzeniu
Sprawozdawca(y)   Data powołania	Herbert Bösch 12.9.2005
Poprzedni sprawozdawca(y)	Herbert Bösch
Rozpatrzenie w komisji	21.2.2006	19.4.2006
Data przyjęcia	15.5.2006
Wynik głosowania końcowego	za: przeciw: wstrzymujących się:			17 2 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Inés Ayala Sender, Herbert Bösch, Simon Busuttil, Mogens N.J. Camre, Paulo Casaca, Petr Duchoň, Szabolcs Fazakas, Markus Ferber, Béla Glattfelder, Ingeborg Gräßle, Umberto Guidoni, Dan Jørgensen, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Hans-Peter Martin, Véronique Mathieu, Jan Mulder, Bart Staes, Alexander Stubb, Jeffrey Titford, Terence Wynn
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Daniel Caspary, Ashley Mote
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego
Data złożenia	16.5.2006
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)	...