SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady zmieniającej decyzję 1999/468/EC ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji
3.7.2006 - (10126/1/2006 – C6‑0190/2006 – 2002/0298(CNS)) - *
(Ponowna konsultacja)
Komisja Spraw Konstytucyjnych
Sprawozdawca: Richard Corbett
PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady zmieniającej decyzję 1999/468/EC ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji
(10126/1/2006 – C6‑0190/2006 – 2002/0298(CNS))
(Procedura konsultacji – ponowna konsultacja)
Parlament Europejski,
– uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności art. 202 tiret trzecie Traktatu,
– uwzględniając art. I - 36 Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy[1],
– uwzględniając tekst Rady (10126/1/2006)[2],
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2002)0719)[3] i zmieniony wniosek (COM(2004)0324)[4],
– uwzględniając swoje stanowisko z dnia 2 września 2003 r.[5],
– uwzględniając art. 202 Traktatu WE, na mocy którego Rada ponownie skonsultowała się z Parlamentem (C6-0190/2006),
– uwzględniając art. 51 oraz 55 ust. 3 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych (A6‑0000/2006),
1. zatwierdza wniosek Rady;
2. zwraca się do właściwej komisji parlamentarnej o zbadanie, czy stosowna byłaby zmiana Regulaminu, w szczególności jego art. 81, tak by Parlament mógł w możliwie najlepszych warunkach korzystać z praw przysługujących mu zgodnie z nową procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą;
3. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.
UZASADNIENIE
1. Wstęp
Warto przypomnieć, że problem pojawił się wraz z rozwojem, w latach 60. i 70., systemu delegowania Komisji uprawnień wykonawczych, który dawał Komisji prawo do działania wspólnie z komitetem reprezentantów krajowych (na szczeblu funkcjonariuszy publicznych). Takie komitety – poza przypadkami, gdy pełniły rolę czysto doradczą – mogły zablokować decyzję Komisji w sprawie środków wykonawczych i skierować sprawę ponownie do Rady.
Parlament krytykował fakt, że prawo to przysługiwało nie Parlamentowi, a jedynie komitetowi, i że zablokowana decyzja była kierowana tylko do Rady, z pominięciem Parlamentu.
W 1993 r., w ramach nowej procedury współdecyzji, Parlamentowi i Radzie przyznano (niemal) równorzędne uprawnienia prawodawcze. Zdaniem Parlamentu z aktów przyjmowanych w drodze współdecyzji – zgodnie z którymi Rada i Parlament mogą wspólnie delegować środki wykonawcze – wynikało, że oba organy powinny uczestniczyć w określaniu procedur wykonywania delegowanych uprawnień oraz że należą się im równe prawa w zakresie wycofywania lub odwoływania. Rada jednak argumentowała, że art. 202 traktatu WE pozostał niezmieniony, dając Radzie prawo do (samodzielnego) określenia systemu dla uprawnień wykonawczych.
Dla Parlamentu istotnym postępem – możliwym obecnie w wyniku negocjacji z Radą i Komisją – jest to, że będzie on uprawniony do zablokowania przyjęcia „quasi-legislacyjnych” środków wykonawczych, co do których ma zastrzeżenia. Jeżeli to uczyni, Komisja będzie mogła przygotować nowy wniosek lub złożyć projekt legislacyjny.
2. Historia „pakietu”
Przedmiot obecnej dyskusji – czyli tekst kompromisowy dla nowej „procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą” oraz mające towarzyszyć temu tekstowi projekty oświadczeń, z których jeden zostanie przygotowany wspólnie przez trzy instytucje, a drugi indywidualnie przez Komisję – jest późnym rezultatem procedury, która została zapoczątkowana cztery lata temu wnioskiem Komisji dotyczącym zmiany decyzji Rady z 1999 r. w sprawie komitologii[1].
Nawiązując do tego, Komisja słusznie przypomniała, że traktat w obecnym brzmieniu nie zawiera rozróżnienia między delegowaniem uprawnień legislacyjnych a korzystaniem z uprawnień wykonawczych oraz że zasugerowała Konwentowi Europejskiemu zmianę art. 202 traktatu w celu ustanowienia nowego systemu delegowania uprawnień poprzez wprowadzenie pojęcia „delegowania uprawnień legislacyjnych”.
Komisja uznała jednocześnie, że wejście w życie jakichkolwiek nowych postanowień traktatu nastąpi dopiero po upływie stosunkowo długiego czasu, a decyzja Rady z 1999 r. w sprawie komitologii powinna zostać zmieniona teraz, gdyż nie uwzględnia ona faktu, że w sprawach podlegających procedurze współdecyzji funkcje legislacyjne są sprawowane przez dwie instytucje – Parlament Europejski i Radę.
Komisja zaproponowała zatem nową procedurę regulacyjną, dającą Parlamentowi i Radzie prawo do zgłoszenia zastrzeżeń do projektu środków komitologii, ograniczone jednak do „środków wykonawczych (...) mających na celu wykonywanie w szerokim zakresie zasadniczych aspektów aktu podstawowego lub dostosowanie niektórych jego aspektów”[2]. Prawo to nie było już ograniczone do przypadków, w których Komisja przypuszczalnie przekroczyła swoje uprawnienia wykonawcze, jak w parlamentarnym „prawie kontroli” („droit de regard”) w ramach istniejącego systemu. Wniosek został przedstawiony jako „wstępna reforma obecnego systemu, będąca środkiem tymczasowym w czasie oczekiwania na wprowadzenie nowego systemu delegowania uprawnień w nowym traktacie (...) przy maksymalnym wykorzystaniu możliwości prawnych dostępnych na mocy obecnego traktatu, który nie pozwala na dalej idące zmiany”[3].
W istocie Komisja rozumiała przez to, że w przypadku przyznania jej „kompetencji wykonawczych” miałaby ona „ostatnie słowo”, nawet gdyby Parlament lub Rada wyraziły sprzeciw. Zostało to wyrażone sformułowaniem „Komisja musi wycofać swój projekt (...) lub przyjąć proponowane środki, ewentualnie zmieniając projekt z uwzględnieniem zastrzeżeń”[4].
Parlament zasadniczo przyjął wniosek z zadowoleniem, jako „ważny krok ku być może definitywnemu rozwiązaniu istniejącego od dawna problemu komitologii[5], jednak starał się o skreślenie słowa „ewentualnie”. Komisja odmówiła spełnienia tego postulatu, sprawa wróciła ponownie do komisji; w wyniku intensywnych rozmów sprawozdawca R. Corbett doprowadził do istotnych ulepszeń we wniosku. Co się tyczy kwestii, czy Komisja mogłaby zachować swój projekt środków mimo zastrzeżeń – przełom nie był tu wówczas możliwy. W zmienionym wniosku Komisja zgodziła się na „uwzględnianie stanowisk” Parlamentu i Rady oraz zaakceptowała obowiązek „informowania prawodawcy o działaniach, jakie zamierza podjąć w związku z zastrzeżeniami tych ostatnich, oraz uzasadniania tych działań”[6]. Według słów sprawozdawcy było to rozwiązanie „nie idealne, lecz pozwalające przetrwać do chwili wejścia w życie nowej konstytucji”[7].
Mimo upływu czasu Rada nie poczyniła postępów w związku z wnioskiem Komisji, do chwili gdy wprowadzenie klauzul przyznających Komisji uprawnienia wykonawcze ponownie doprowadziło do sporów, a Parlament zaczął wprowadzać do tekstów – zwłaszcza dotyczących sektora rynków finansowych – „klauzule wygaśnięcia”, ograniczające czas obowiązywania delegowanych uprawnień[8]. Prezydencja brytyjska zareagowała utworzeniem specjalnej grupy roboczej, mającej rozważyć „rozwiązania horyzontalne” w celu uniknięcia kontrowersji w poszczególnych przypadkach. Komisja zgodziła się, że nie będzie dążyć do tworzenia rozwiązań ad hoc dla konkretnych wniosków legislacyjnych.
Ta sytuacja otworzyła możliwość zastosowania rzeczywistego podejścia międzyinstytucjonalnego. Parlament w dniu 10 listopada 2005 r. postanowił rozpocząć dyskusje nad zarówno politycznymi, jak i administracyjnymi aspektami procedur komitologii i zdecydował, że rozmowy wstępne powinny być prowadzone wspólnie przez J. Daula, przewodniczącego Konferencji Przewodniczących Komisji, oraz R. Corbetta, w funkcji przedstawiciela Komisji spraw Konstytucyjnych[9]. To upoważnienie do prowadzenia wstępnych rozmów zostało ponownie udzielone w dniu 19 stycznia 2006 r. Na posiedzeniu w dniu 23 stycznia 2006 r. oraz na kolejnych posiedzeniach Komisja Spraw Konstytucyjnych została poinformowana przez swego sprawozdawcę o postępie rozmów i ich przewidywanym wyniku. Jednocześnie Parlament, jako ramię władzy budżetowej, wzmógł nacisk w negocjacjach, wstrzymując finansowanie komitetów uczestniczących w procedurze komitologii.
3. „Pakiet”
Te szczególne okoliczności i środki doprowadziły, w okresie bardzo zaangażowanego przewodnictwa Austrii, do skomplikowanych negocjacji, które zakończyły się zawartym w dniu 2 czerwca porozumieniem w sprawie pakietu będącego przedmiotem toczącej się dyskusji.
W dniu 13 czerwca Rada zwróciła się do Parlamentu o opinię na temat ostatecznego tekstu kompromisowego dotyczącego nowej procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą[10], który zostałby włączony do obecnej decyzji w sprawie komitologii w miejsce procedury pierwotnie proponowanej przez Komisję. Tekst ten został przekazany Komisji Spraw Konstytucyjnych zgodnie z art. 55 ust. 3 Regulaminu. Jednocześnie przekazano do zatwierdzenia dwa projekty oświadczeń dotyczących tego tekstu kompromisowego – z których jeden został przygotowany przez Parlament Europejski, Radę i Komisję, a drugi przez Komisję[11] – wraz z dwoma projektami oświadczeń Komisji niewłączonymi do „pakietu” Rady, dotyczącymi systemu językowego i kwestii dostosowania obowiązujących aktów.
Po wysłuchaniu J. Daula i R. Corbetta Konferencja Przewodniczących zwróciła się do Komisji Spraw Konstytucyjnych, z którą Rada skonsultowała się ponownie, o przeanalizowanie wyników negocjacji w celu przedłożenia zalecenia na sesji plenarnej.
3.1. Nowa procedura regulacyjna połączona z kontrolą
Tekst nowej procedury jest załączony do niniejszego sprawozdania.
Procedura składa się, zgodnie z propozycją Komisji, z dwóch odrębnych etapów, tzw. etapu wykonawczego, gdy Komisja przedkłada projekt środków przedstawicielom władz krajowych w odpowiedniej komisji, oraz tzw. etapu kontrolnego, gdy projekt jest przedkładany Parlamentowi i Radzie.
Zakres procedury jest obecnie określony jako mający zastosowanie do przypadków, gdy akt podstawowy jest przyjmowany zgodnie z procedurą współdecyzji, a w akcie tym „przewidziane jest przyjęcie środków o ogólnym zasięgu mających na celu zmianę pobocznych elementów tego aktu, w tym wykreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie nowych elementów pobocznych (...)”[12].
„Zasadnicze elementy” aktu prawnego pozostają w gestii prawodawcy i mogą być zmienione jedynie w drodze zwykłej procedury legislacyjnej.
Jest to pojęcie „środków wykonawczych” o „treści legislacyjnej” wspomnianych już w pierwotnym wniosku Komisji[13], obecnie często określanych jako „środki quasi-legislacyjne” – pojęcie ostatecznie zaakceptowane przez Radę.
Nową procedurę należy określić w akcie podstawowym, ilekroć spełnione są kryteria. Są one zatem wiążące dla prawodawcy i w konsekwencji mają moc prawną[14].
Główną cechą etapu kontrolnego procedury jest to, że – w odróżnieniu od obecnych procedur komitologii – Parlament i Rada mają zasadniczo równorzędne uprawnienia, z mało znaczącą różnicą w przypadku, gdy komitet nie zgadza się na środki proponowane przez Komisję[15]. Różnica ta nie jest logiczna, lecz nie ma też istotnego znaczenia w praktyce.
Inaczej niż według pierwotnego wniosku – ewentualne zastrzeżenia Parlamentu i Rady muszą być uzasadnione w oparciu o ograniczoną liczbę powodów[16]. Racja bytu wskazanych powodów nie jest zbyt jasna, lecz są one sformułowane na tyle szeroko, że w praktyce nie ograniczają możliwości korzystania z prawa do sprzeciwu. Czy jest to dobry przykład „lepszego stanowienia prawa” – to inny problem.
Rzeczywistym i niemal rewolucyjnym osiągnięciem nowej procedury jest w istocie to, że porzucono dogmat, w myśl którego „uprawnienia wykonawcze” delegowane Komisji muszą być przez nią wykonywane bez „ingerencji” prawodawcy, a art. 202 traktatu nie pozwala na dalej idące działania[17].
Nowa procedura jest dobrym przykładem rozwoju systemu instytucjonalnego bez zmiany traktatu, z myślą o poprawie sprawowania rządów w Unii. Mądrze stosowana, będzie ona korzystna dla wszystkich trzech instytucji i wzmocni demokratyczny charakter podejmowania decyzji.
3.2 Oświadczenia towarzyszące
Tekst projektu oświadczeń jest również załączony do niniejszego sprawozdania.
Nie wymagają one komentarza, ale odzwierciedlają dość ważne punkty poruszane w negocjacjach: interes Rady w tym, by klauzule wygaśnięcia były stosowane w przyszłości jedynie wyjątkowo (pkt 3), oraz interes Parlamentu w tym, by obowiązujące prawo zostało dostosowane (pkt 4 i 5).
Co do pierwszej sprawy – rzeczywiście istnienie nowej procedury daje Parlamentowi wystarczające gwarancje, że może on kontrolować korzystanie z delegowanych uprawnień, w związku z czym nie będzie już potrzeby stosowania klauzul wygaśnięcia dotyczących samego delegowania. Jednak niesłuszne byłoby całkowite zniesienie prawa – które prawodawca bez wątpienia posiada na mocy traktatów – do wprowadzenia limitu czasowego, jeżeli wynikną okoliczności, w których byłoby to stosowne.
Co do drugiej sprawy – ustalono listę priorytetów zawierającą 25 obowiązujących aktów prawnych. Do końca 2007 r. Komisja dokona przeglądu wszystkich innych aktów prawnych i przedstawi wnioski dotyczące ich dostosowania.
Oświadczenia Komisji mają istotne znaczenie dla poprawy przepływu informacji, zwłaszcza w dziedzinie prawodawstwa z dziedziny usług finansowych. Wynika z nich także jasno, że „dorobek Lamfalussy'ego” w zakresie specjalnych praw informacyjnych w dziedzinie usług finansowych pozostaje bez zmian.
Dodatkowe oświadczenia Komisji mają ogromne znaczenie dla czasu, jaki Parlament i Rada będą mieć na wykonanie swego prawa do kontroli. Komisja zobowiązuje się ponadto do dokonania przeglądu wszystkich obowiązujących aktów przyjętych w drodze współdecyzji z myślą o dostosowaniu ich do nowej procedury oraz o przygotowaniu stosownych wniosków przed końcem 2007 r. Rada nie zobowiązała się jednak do realizacji tego harmonogramu.
Bez tych oświadczeń nie doszłoby do uzgodnienia nowej procedury, a jej praktyczny wpływ nie byłby zapewniony. Stanowią one istotny element pakietu, który sprawozdawca zaleca przyjąć w całości.
- [1] Wniosek dotyczący decyzji Rady zmieniającej decyzję 1999/468/WE ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji, COM 719 z 11.12.2002 r.
- [2] Art. 2a lit. b) proponowanej nowej procedury.
- [3] Str. 2 uzasadnienia.
- [4] Art. 5a ust. 5 w formie proponowanej przez Komisję; podkreślenie autora.
- [5] Uzasadnienie sprawozdawcy, Richarda Corbetta, w sprawozdaniu komisji przedmiotowo właściwej, dok. A5-0128/2003 z dnia 29 kwietnia 2003 r.
- [6] Art. 5a ust. 5 jej wersji poprawione wniosku, dok. COM(2004)324 z 22.4.2004 r.
- [7] Debata na sesji plenarnej nad drugim sprawozdaniem (A5-0266/2003) z dnia 2 września 2003 r.
- [8] Problemy związane z komitologią pojawiły się m.in. w kontekście następujących sprawozdań: Nassauera w sprawie dyrektywy dotyczącej prania pieniędzy, Cashmana na temat „Granice zewnętrzne i wewnętrzne: zasady dotyczące systemu przekraczania granic”, Doorna w sprawie badania ustawowego rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych oraz Radwana w sprawie w sprawie adekwatności kapitałowej przedsiębiorstw inwestycyjnych i instytucji kredytowych.
- [9] Decyzja Konferencji Przewodniczących.
- [10] pismo SGS6/06990 Sekretarza Generalnego / Wysokiego Przedstawiciela.
- [11] dok. 10125/06 z dnia 6 czerwca 2006 r.
- [12] Art. 2 ust. 2 nowy.
- [13] Str. 3 uzasadnienia.
- [14] „są przyjmowane według” w art. 2 ust. 2 nowym zamiast „powinny być przyjmowane według” w obecnym art. 2.
- [15] Art. 5a ust. 4 lit. b) i d).
- [16] Art. 5a ust. 3 lit. b) i ust. 4 lit. e).
- [17] Zob. wcześniejsze stanowisko Komisji cytowane w przypisie 3 powyżej.
ZAŁĄCZNIK: Teksty stanowiące wynik negocjacji („pakiet komitologii”)
|
|
|||||
|
RADA UNII EUROPEJSKIEJ |
|
Bruksela, 9 czerwca 2006 r. (13.06) OR. fr)
|
|||
|
Międzyinstytucjonalny numer referencyjny: 2002/0298 (CNS) |
|
10126/1/06 REV 1
LIMITE
|
|||
|
INST 89 JUR 243 |
|||||
NOTA
|
1) Od: |
2) Prezydencja |
|
|
3) Do: |
4) Grupa przyjaciół prezydencji ds. procedury komitologii |
|
|
5) Dotyczy: |
6) Zmieniony wniosek dotyczący decyzji Rady zmieniającej decyzję 1999/468/WE ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji |
|
Delegacje otrzymują w załączeniu projekt ostatecznego tekstu kompromisu dotyczącego nowej procedury będący wynikiem obrad na posiedzeniu Komitetu Stałych Przedstawicieli w dniu 8 czerwca 2006 r.
ZAŁĄCZNIK
Decyzja Rady z dnia …
zmieniająca decyzję Rady z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[1]
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 202 tiret trzecie,
uwzględniając wniosek Komisji[2],
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,[3]
a także mając na uwadze, co następuje:
1) Rada przyjęła decyzję 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji; decyzja ta przewiduje określoną liczbę sposobów wykonywania takich uprawnień.
2) Należy zmienić tę decyzję tak, by wprowadzić nowy sposób wykonywania uprawnień wykonawczych, tj. procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą, który umożliwi prawodawcy wyrażenie sprzeciwu wobec przyjęcia projektowanych środków, jeżeli oświadczy on, że środki te wykraczają poza uprawnienia wykonawcze przewidziane w akcie podstawowym lub że nie odpowiadają celowi lub treści aktu podstawowego, lub też że naruszają zasadę pomocniczości czy proporcjonalności.
3) Procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą należy przestrzegać, gdy uchwalane są środki o ogólnym zasięgu mające na celu zmianę pobocznych elementów aktu przyjętego według procedury, o której mowa w art. 251 TWE, w tym poprzez wykreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie nowych elementów pobocznych;
4) Jednocześnie należy zapewnić sprawniejsze informowanie Parlamentu Europejskiego o pracach komitetów,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Do decyzji Rady z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji wprowadza się następujące zmiany:
1) W preambule na końcu motywu 5 dodaje się sformułowanie „z wyjątkiem procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą”.
2) W preambule po motywie 7 dodaje się nowy motyw 7a w brzmieniu:
„(7a) W dziedzinie środków o ogólnym zasięgu mających na celu zmianę pobocznych elementów aktu przyjętego według procedury, o której mowa w art. 251 TWE, w tym wykreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie nowych elementów pobocznych — należy przestrzegać procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą; procedura ta powinna umożliwić obu organom władzy prawodawczej przeprowadzenie kontroli przed przyjęciem takich środków. Zasadnicze elementy aktu prawnego mogą być zmienione jedynie przez prawodawcę na podstawie traktatu.”
3) Motyw 10 otrzymuje brzmienie:
„ (10) Niniejsza decyzja ma, po trzecie, na celu sprawniejsze informowanie Parlamentu Europejskiego — określa ona bowiem, że Komisja powinna regularnie informować Parlament o pracach komitetów, powinna przekazywać mu dokumenty związane z ich pracami i powinna informować go za każdym razem, kiedy przedstawia Radzie środki, które należy przyjąć, lub ich projekty; ze szczególną troską potraktowana jest kwestia informowania Parlamentu Europejskiego o pracach komitetów w ramach procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, tak aby decyzja Parlamentu Europejskiego mogła zapaść w przewidzianym terminie.”
4) W ostatnim wierszu art. 1 dodaje się „5a” pomiędzy „5” i „6”.
5) W art. 2:
i) na początku akapitu pierwszego dodaje się sformułowanie „1. Bez uszczerbku dla ust. 2”;
ii) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Jeżeli w akcie podstawowym przyjętym według procedury, o której mowa w art. 251 TWE, przewidziane jest przyjęcie środków o ogólnym zasięgu mających na celu zmianę pobocznych elementów tego aktu, w tym wykreślenie niektórych z tych elementów lub dodanie nowych elementów pobocznych — środki te są przyjmowane według procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą.”
6) W art. 4 ust. 2 i art. 5 ust. 2 po „ust. 2” dodaje się „i 4”.
7) Po art. 5 dodaje się nowy art. 5a w brzmieniu:
„Artykuł 5a
Procedura regulacyjna połączona z kontrolą
1. Komisję wspomaga komitet ds. regulacji połączonej z kontrolą złożony z przedstawicieli państw członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.
2. Przedstawiciel Komisji przedstawia komitetowi projekt środków, które należy przedsięwziąć. Komitet opiniuje projekt w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego zależnie od pilności danej sprawy. Opinia jest przyjmowana większością głosów określoną w art. 205 ust. 2 i 4 traktatu, przewidzianą w odniesieniu do decyzji, które Rada powinna przyjąć na wniosek Komisji. W głosowaniach komitetu głosy przedstawicieli państw członkowskich są ważone w sposób określony w przywołanym artykule. Przewodniczący nie głosuje.
3. Jeżeli środki przewidziane przez Komisję są zgodne z opinią komitetu, zastosowanie ma procedura następująca:
a) Komisja niezwłocznie przedkłada dany projekt środków Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do kontroli.
b) Parlament Europejski, stanowiąc większością głosów, lub Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, mogą sprzeciwić się przyjęciu danego projektu przez Komisję i jako uzasadnienie swojego sprzeciwu wskazać, że środki proponowane przez Komisję wykraczają poza uprawnienia wykonawcze przewidziane w akcie podstawowym lub że nie odpowiadają celowi lub treści aktu podstawowego, lub też że naruszają zasadę pomocniczości czy proporcjonalności.
c) Jeżeli w terminie trzech miesięcy od otrzymania danego projektu Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec proponowanych środków, Komisja środków tych nie przyjmuje. W takiej sytuacji Komisja może przedłożyć komitetowi zmieniony projekt środków lub przedstawić wniosek legislacyjny na podstawie traktatu.
d) Jeżeli w powyższym terminie ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec proponowanych środków, Komisja środki te przyjmuje.
4. Jeżeli środki przewidziane przez Komisję są niezgodne z opinią komitetu lub jeżeli opinia nie została przedstawiona, zastosowanie ma procedura następująca:
a) Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie wniosek w sprawie środków, które należy przedsięwziąć, i równocześnie przekazuje go Parlamentowi Europejskiemu.
b) Rada stanowi w sprawie tego wniosku większością kwalifikowaną w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku.
c) Jeżeli w tym terminie Rada sprzeciwi się większością kwalifikowaną proponowanym środkom, nie zostają one przyjęte. W takiej sytuacji Komisja może przedłożyć Radzie zmieniony wniosek lub przedstawić wniosek legislacyjny na podstawie traktatu.
d) Jeżeli Rada postanowi zatwierdzić proponowane środki, przedkłada je niezwłocznie Parlamentowi Europejskiemu. Jeżeli Rada nie podejmie decyzji we wspomnianym terminie dwóch miesięcy, Komisja niezwłocznie przedkłada ich projekt Parlamentowi Europejskiemu.
e) Parlament Europejski, stanowiąc większością głosów, może w terminie czterech miesięcy od dnia, w którym wniosek został mu przekazany zgodnie z lit. a), sprzeciwić się przyjęciu danych środków i jako uzasadnienie swojego sprzeciwu wskazać, że zaproponowane środki wykraczają poza uprawnienia wykonawcze przewidziane w akcie podstawowym lub że nie odpowiadają celowi lub treści aktu podstawowego, lub też że naruszają zasadę pomocniczości i proporcjonalności.
f) Jeżeli w tym terminie Parlament Europejski sprzeciwi się proponowanym środkom, nie zostają one przyjęte. W takiej sytuacji Komisja może przedłożyć komitetowi zmieniony projekt środków lub przedstawić wniosek legislacyjny na podstawie traktatu.
g) Jeżeli w powyższym terminie Parlament Europejski nie wyrazi sprzeciwu wobec proponowanych środków, środki te zostają przyjęte przez Radę lub Komisję — zależnie od okoliczności.
5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 i 4, w akcie podstawowym może — w wyjątkowych, należycie uzasadnionych przypadkach — być przewidziane, że:
a) terminy określone w ust. 3 lit. c), ust. 4 lit. b) i ust. 4 lit e) niniejszego artykułu ulegają przedłużeniu o jeden miesiąc, jeżeli jest to uzasadnione skomplikowanym charakterem planowanych środków; lub
b) terminy określone w ust. 3 lit. c), ust. 4 lit. b) i ust. 4 lit e) niniejszego artykułu ulegają skróceniu, jeżeli jest to uzasadnione względami sprawnego postępowania.
6. W akcie podstawowym może być przewidziane, że jeżeli ze względu na niezmiernie pilny charakter sprawy nie można zachować terminów procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, o których mowa w ust. 3, 4 i 5, zastosowanie ma procedura następująca:
a) Jeżeli środki przewidziane przez Komisję są zgodne z opinią komitetu, Komisja przyjmuje te środki, a one same zostają natychmiast wprowadzone w życie. Komisja bezzwłocznie przekazuje informację o nich Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
b) W terminie jednego miesiąca po otrzymaniu wspomnianej informacji Parlament Europejski, stanowiąc większością głosów, lub Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, mogą wyrazić sprzeciw wobec środków przyjętych przez Komisję i jako uzasadnienie swojego sprzeciwu wskazać, że środki te wykraczają poza uprawnienia wykonawcze przewidziane w akcie podstawowym lub że nie odpowiadają celowi lub treści aktu podstawowego, lub też że naruszają zasadę pomocniczości czy proporcjonalności.
c) W sytuacji, gdy Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw, Komisja uchyla te środki. Może ona jednak tymczasowo utrzymać te środki w mocy, jeżeli jest to uzasadnione względami ochrony zdrowia, bezpieczeństwa lub środowiska. W takiej sytuacji Komisja przedkłada komitetowi zmieniony projekt środków lub przedstawia wniosek legislacyjny na podstawie traktatu. Tymczasowe środki pozostają w mocy, dopóki nie zostaną zastąpione aktem przyjętym ostatecznie.”
8) Na końcu pierwszego zdania z ust. 3 w art. 7 dodaje się sformułowanie:
„w sposób zapewniający przejrzysty obieg dokumentów i pozwalający zidentyfikować przekazane informacje oraz poszczególne etapy procedury.”
Artykuł 2
Niniejsza decyzja staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w ............, dnia .......................
Załącznik I
Oświadczenie, które powinno zostać przyjęte
przy okazji najbliższych rozmów trójstronnych między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją
1. Parlament Europejski, Rada i Komisja pozytywnie oceniają fakt, że wkrótce zostanie przyjęta decyzja Rady zmieniająca decyzję Rady z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[4]. Włączenie do decyzji z 1999 r. nowej procedury, zwanej „procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą”, umożliwi prawodawcy sprawowanie kontroli nad przyjmowaniem środków quasi-prawodawczych służących wykonaniu aktu przyjętego w drodze współdecyzji.
2. Parlament Europejski, Rada i Komisja podkreślają, że w ramach obecnego traktatu decyzja taka stanowi rozwiązanie horyzontalne, które odpowiada wyrażanemu przez Parlament Europejski życzeniu sprawowania kontroli nad wykonywaniem aktów przyjętych w drodze współdecyzji.
3. Bez uszczerbku dla prerogatyw organów prawodawczych Parlament Europejski i Rada przyznają, że zasady lepszego prawodawstwa wymagają, by uprawnienia wykonawcze bezterminowo przyznać Komisji. Parlament Europejski, Rada i Komisja uważają jednak, że skoro konieczne jest dostosowanie aktu w pewnym określonym terminie, kontrolę prawodawcy nad tym aktem mogłaby wzmocnić klauzula wymagająca od Komisji przedstawienia propozycji przeglądu lub uchylenia przepisów dotyczących przekazania uprawnień wykonawczych.
4. Od momentu wejścia w życie nowa procedura będzie mieć zastosowanie do środków quasi-prawodawczych przewidzianych w aktach, które zostaną przyjęte zgodnie z procedurą współdecyzji, w tym do środków przewidzianych w aktach przyjmowanych w przyszłości w dziedzinie usług finansowych (akty Lamfalussy'ego). By jednak mogła być ona stosowana do już obowiązujących aktów przyjętych w drodze współdecyzji, akty te należy dostosować według stosownych procedur w celu zastąpienia procedury regulacyjnej przewidzianej w art. 5 decyzji 1999/468/WE procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą za każdym razem, gdy chodzi o środki wchodzące w zakres jej zastosowania.
5. Parlament Europejski, Rada i Komisja uważają, że należy niezwłocznie dostosować następujące akty:
a. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oświadczeń żywieniowych i oświadczeń zdrowotnych w odniesieniu do środków spożywczych (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym)
b. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady przekształcająca dyrektywę Rady 93/6/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie adekwatności kapitałowej przedsiębiorstw inwestycyjnych i instytucji kredytowych (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym)
|
Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady przekształcający dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnoszącą się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe |
|
[pierwsze czytanie] |
c. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady przekształcająca dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnoszącą się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym)
d. Dyrektywa 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG oraz uchylająca dyrektywę Rady 84/253/EWG (Dz.U. L 157 z 9.6.2006, str. 87)
e. Rozporządzenie (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. L 105 z 13.4.2006, str. 1)
f. Dyrektywa 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (Dz.U. L 309 z 25.11.2005, str. 15)
g. Dyrektywa 2005/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię oraz zmieniająca dyrektywę Rady 92/42/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/57/WE i 2000/55/WE (Dz.U. L 191 z 22.7.2005, str. 29)
h. Dyrektywa 2005/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 2005 r. zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG, 85/611/EWG, 91/675/EWG, 92/49/EWG i 93/6/EWG oraz dyrektywy 94/19/WE, 98/78/WE, 2000/12/WE, 2001/34/WE, 2002/83/WE i 2002/87/WE w celu ustanowienia nowej struktury organizacyjnej komitetów w sektorze usług finansowych (Dz.U. L 79 z 24.3.2005, str. 9)
i. Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz.U. L 70 z 16.3.2005, str. 1)
j. Dyrektywa 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE (Dz.U. L 390 z 31.12.2004, str. 38)
k. Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, str. 1)
l. Dyrektywa 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych i zmieniająca dyrektywę 2001/34/WE (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, str. 64)
m. Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz.U. L 268 z 18.10.2003, str. 1)
n. Dyrektywa 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz.U. L 235 z 23.9.2003, str. 10)
o. Dyrektywa 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) (Dz.U. L 96 z 12.4.2003, str. 16)
p. Dyrektywa 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrotechnicznego i elektronicznego (WEEE) (Dz.U. L 37 z 13.2.2003, str. 24)
q. Dyrektywa 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.U. L 37 z 13.2.2003, str. 19)
r. Dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego i zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG oraz dyrektywy 98/78/WE i 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 35 z 11.2.2003, str. 1)
s. Rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (Dz.U. L 243 z 11.9.2002, str. 1)
t. Dyrektywa 2001/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 stycznia 2002 r. zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), w celu uregulowania działalności spółek zarządzających i uproszczonych prospektów emisyjnych (Dz.U. L 41 z 13.2.2002, str. 20)
u. Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 67)
v. Dyrektywa 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylająca dyrektywę Rady 90/220/EWG (Dz.U. L 106 z 17.4.2001, str. 1)
w. Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, str. 1)
x. Dyrektywa 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. L 269 z 21.10.2000, str. 34)
y. Dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (Dz.U. L 123 z 24.4.1998, str. 1)
Komisja oświadczyła, że w tym celu możliwie szybko przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wnioski w sprawie zmiany wyżej wymienionych aktów, aby zastosować procedurę regulacyjną połączoną z kontrolą, a przez to – uchylić te ewentualnie istniejące przepisy wyżej wymienionych aktów, które przewidują czasowe ograniczenie uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. Parlament Europejski i Rada zapewnią możliwie szybkie przyjęcie tych wniosków.
6. Zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym w sprawie „lepszego stanowienia prawa” (2003/C 321/01), Parlament Europejski, Rada i Komisja przypominają o znaczącej roli, jaką w prawodawstwie odgrywają środki wykonawcze. Uważają one ponadto, że podstawowe zasady zawarte w porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących jakości prawodawstwa wspólnotowego (1999/C 73/01) powinny w każdym razie mieć zastosowanie do środków o ogólnym zasięgu przyjętych w myśl nowej procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą.
Załącznik II
Oświadczenia do zamieszczenia w protokole Rady
A. Oświadczenie Komisji (ad art. 7 ust. 3)
Z myślą o nadaniu pełnej skuteczności art. 7 ust. 3 decyzji Rady zmieniającej decyzję 1999/468/WE Komisja zobowiązuje się przyjąć własne środki w celu zapewnienia jednoczesnego informowania Parlamentu Europejskiego o projektach środków wykonawczych przedłożonych komitetom. Poprzez poprawę funkcjonowania rejestru Komisja powinna umożliwić Parlamentowi Europejskiemu pełne korzystanie z jego uprawnień kontrolnych, zwłaszcza dzięki:
- precyzyjnej identyfikacji różnych dokumentów podlegających tej samej procedurze,
- wskazaniu etapu procedury oraz harmonogramu,
- wyraźnemu rozróżnieniu między projektem środków, który Parlament otrzymuje z tytułu prawa do informacji w tym samym czasie, co członkowie komitetu, a projektem końcowym po opinii komitetu, przekazywanym Parlamentowi Europejskiemu.
W dziedzinie usług finansowych Komisja zapewnia – zgodnie z podjętym zobowiązaniem – regularne informowanie Parlamentu o pracach komitetów. Komisja zobowiązuje się:
1. czuwać, by urzędnik Komisji przewodniczący posiedzeniom komitetów informował Parlament – na wniosek Parlamentu i po każdym posiedzeniu – o debatach związanych z projektami środków wykonawczych przedkładanymi komitetom.
2. odpowiadać na ewentualne pytania dotyczące debat związanych z projektami środków wykonawczych przedkładanymi komitetom, ustnie lub pisemnie;
3. w powyższym celu potwierdzić zobowiązania, o których mowa w pkt 1-7 pisma komisarza Bolkesteina do przewodniczącej Komisji Gospodarczej i Monetarnej z dnia 2 października 2001 r.
Oświadczenia Komisji (niewłączone do pakietu Rady)
System językowy
Komisja będzie starać się, by wnioski podlegające procedurze regulacyjnej połączonej z kontrolą były udostępniane w możliwie najkrótszym czasie. W każdym wypadku okres przewidziany w art. 5a ust. 3 lit c) i ust. 4 lit. e) będzie liczony przez Komisję dopiero od momentu otrzymania przez prawodawcę ostatniej wersji językowej.
Dostosowanie
Komisja zobowiązuje się do przeprowadzenia przeglądu wszystkich obowiązujących aktów przyjętych według procedury współdecyzji w celu dostosowania ich, w razie potrzeby, do nowej procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą. Komisja przygotuje stosowne wnioski, w ramach swojego prawa inicjatywy, możliwie najszybciej, w każdym razie przed końcem 2007 r.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Wniosek dotyczący decyzji Rady zmieniającej decyzję 1999/468/EC ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji |
||||||||||
|
Odsyłacze |
10126/1/2006 – C6‑0190/2006 – 2002/0298(CNS) |
||||||||||
|
Data pierwszego czytania w Parlamencie Europejskim - Numer P |
2.9.2003 P5_TA(2003)0352 |
||||||||||
|
Data złożenia przez Radę wniosku o ponowną konsultację |
|
||||||||||
|
Data ponownej konsultacji z Parlamentem |
13.6.2006 |
||||||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
AFCO |
||||||||||
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii |
All 20.6.2006 |
|
|
|
|
||||||
|
Opinia niewydana |
AFET |
DEVE |
INTA |
BUDG |
CONT |
||||||
|
|
ECON |
EMPL |
ENVI |
ITRE |
IMCO |
||||||
|
|
TRAN |
REGI |
AGRI |
PECH |
CULT |
||||||
|
|
JURI |
LIBE |
FEMM |
PETI |
|
||||||
|
Ściślejsza współpraca |
|
|
|
|
|
||||||
|
Sprawozdawca(y) |
Richard Corbett |
|
|||||||||
|
Poprzedni sprawozdawca(y) |
|
|
|||||||||
|
Procedura uproszczona - data decyzji |
|
||||||||||
|
Zastrzeżenia do podstawy prawnej |
|
|
|
||||||||
|
Zmiana wysokości środków finansowych |
|
|
|
||||||||
|
Zasięgnięcie opinii Komitetu Ekonomiczno-Społecznego przez PE - data decyzji na posiedzeniu |
|
||||||||||
|
Zasięgnięcie opinii Komitetu Regionów przez PE - data decyzji na posiedzeniu |
|
||||||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
22.6.2006 |
3.7.2006 |
|
|
|
||||||
|
Data przyjęcia |
3.7.2006 |
||||||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
10 0 1 |
|||||||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Jens-Peter Bonde, Richard Corbett, Panayiotis Demetriou, Bronisław Geremek, Ignasi Guardans Cambó, Jo Leinen, Íñigo Méndez de Vigo, Marie-Line Reynaud, Johannes Voggenhuber |
||||||||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Jules Maaten, Alexander Radwan |
||||||||||
|
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
|
||||||||||
|
Data złożenia |
3.7.2006 |
|
|||||||||
|
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku) |
|
||||||||||