SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych
19.7.2006 - (COM(2005)0671 – C6‑0033/2006 – 2005/0279(CNS)) - *
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Sprawozdawca: Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf
PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych
(COM(2005)0671 – C6‑0033/2006 – 2005/0279(CNS))
(Procedura konsultacji)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2005)0671)[1],
– uwzględniając art. 37 traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0033/2006),
– uwzględniając art. 51 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A6‑0253/2006),
1. zatwierdza po poprawkach tekst Komisji;
2. zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 traktatu WE;
3. zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;
4. występuje o rozpoczęcie postępowania pojednawczego przewidzianego we wspólnej deklaracji z dnia 4 marca 1975 r., jeśli Rada uznałaby za stosowne odejść od tekstu przyjętego przez Parlament;
5. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do tekstu przedłożonego do konsultacji;
6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.
| Tekst proponowany przez Radę | Poprawki Parlamentu |
Poprawka 1 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
1. Produkt przywieziony z państwa trzeciego, oznakowany jako ekologiczny, może być wprowadzony na rynek Wspólnoty, jeżeli jest zgodny z regułami produkcji określonymi w niniejszym rozporządzeniu.
|
1. Produkt przywieziony z państwa trzeciego, oznakowany jako ekologiczny, może być wprowadzony na rynek Wspólnoty, jeżeli spełnia następujące wymogi: jest zgodny z regułami produkcji określonymi w niniejszym rozporządzeniu, importerzy i konsumenci mają możliwość dokładnego zidentyfikowania kraju pochodzenia, a spełnienie powyższych warunków może być kontrolowane i sprawdzane. Podmioty gospodarcze z państw trzecich, zaangażowane na którymkolwiek etapie produkcji, przetwarzania czy dystrybucji produktu, powiadamiają o swoich działaniach właściwe organy lub jednostki kontrolujące, o których mowa w art. 9, pod warunkiem, że przedmiotowy organ lub jednostka przeprowadza kontrole w państwie trzecim produkcji, lub organ kontrolny, zatwierdzony zgodnie z ust. 5. Produkt posiada świadectwo wydane przez właściwe organy kontrolne lub jednostki kontrolujące zgodnie z art. 9. Świadectwo to potwierdza, że produkt spełnia warunki określone w niniejszym ustępie. |
Uzasadnienie | |
Jeżeli świadectwo nie jest wymagane w odniesieniu do takich produktów, musi im towarzyszyć dokument potwierdzający, że spełniają one wszystkie wymogi określone w prawodawstwie wspólnotowym. | |
Poprawka 2 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
2. Podmiot gospodarczy z państwa trzeciego, który zamierza wprowadzić swoje produkty, oznakowane jako ekologiczne, na rynek Wspólnoty, przedstawia swoje działania jakiemukolwiek organowi kontrolnemu lub jednostce kontrolującej, o których mowa w art. 9, pod warunkiem, że organ lub jednostka przeprowadza kontrole w państwie trzecim produkcji, lub organowi kontrolnemu zatwierdzonemu zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu. |
skreślony |
Uzasadnienie | |
Umożliwienie bezpośredniego wprowadzania przywożonych produktów na rynek bez wymogu posiadania świadectwa stanowiącego dowód, że produkt kwalifikuje się jako produkt ekologiczny, nie da konsumentom gwarancji analogicznych do tych, które są zapewniane w przypadku produktów ekologicznych pochodzących z UE. | |
Poprawka 3 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
a) produkt został wyprodukowany zgodnie z normami dotyczącymi produkcji, które są równoważne z normami stosowanymi do produkcji ekologicznej we Wspólnocie lub zgodnie z międzynarodowymi normami określonymi w wytycznych Kodeksu żywnościowego; |
a) produkt został wyprodukowany zgodnie z normami dotyczącymi produkcji, które są równoważne z normami stosowanymi do produkcji ekologicznej we Wspólnocie; |
Uzasadnienie | |
Kodeks żywnościowy określa ogólne wytyczne dotyczące wytwarzania produktów ekologicznych i nie uwzględnia w żadnym stopniu restrykcyjnych przepisów dotyczących produkcji wprowadzonych rozporządzeniem nr 2092/91, których przestrzegają wspólnotowi wytwórcy produktów ekologicznych. W związku z tym sytuacja producentów wspólnotowych w procesie produkcji będzie znacznie mniej korzystna. | |
Poprawka 4 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
b) producent podlega mechanizmom kontroli, które są równoważne z wspólnotowym systemem kontroli lub które są zgodne z wytycznymi Kodeksu Żywnościowego; |
b) producent podlega mechanizmom kontroli, które są równoważne z wspólnotowym systemem kontroli; |
Uzasadnienie | |
Kodeks żywnościowy określa ogólne wytyczne dotyczące wytwarzania produktów ekologicznych i nie uwzględnia w żadnym stopniu restrykcyjnych przepisów dotyczących produkcji wprowadzonych rozporządzeniem nr 2092/91, których przestrzegają wspólnotowi wytwórcy produktów ekologicznych. W związku z tym sytuacja producentów wspólnotowych w procesie produkcji będzie znacznie mniej korzystna. | |
Poprawka 5 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
d) produkt posiada świadectwo potwierdzające, że spełnia on warunki określone w niniejszym ustępie, wydane przez właściwe władze lub organy kontrolne państwa trzeciego uznanego zgodnie z ust. 4 albo przez organ kontrolny uznany zgodnie z ust. 5. |
(d) produkt posiada świadectwo potwierdzające, że spełnia on warunki określone w niniejszym ustępie, wydane przez władze kontrolne lub organy państwa trzeciego uznanego zgodnie z ust. 4 albo przez organ kontrolny uznany zgodnie z ust. 5. Zgodnie z procedurą określoną w art. 14 ust. 2 Komisja ustala cechy świadectwa kontroli i określa zasady ich stosowania przed wejściem w życie nowego systemu przywozu. Świadectwo to jest wydawane tylko w odniesieniu do przesyłki, której towarzyszy i do której się odnosi. |
Uzasadnienie | |
Świadectwo towarzyszące przywożonym towarom nie może być podobne do tego, które w rozporządzeniu nr 1788/2001 zostało nazwane „świadectwem kontroli”, ponieważ na pewnym etapie zezwolenia na przywóz przestaną istnieć. Oznacza to konieczność wprowadzenia zmian w nowym świadectwie i w zasadach dotyczących jego stosowania przed wprowadzeniem w życie nowego systemu przywozu (zasadniczo do 1 stycznia 2007 r.). | |
Poprawka 6 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
|
da) organy kontrolne państwa trzeciego zatwierdzone zgodnie z ust. 4 lub uznane zgodnie z ust. 5 są zgodne z europejską normą EN 45011 określającą wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji (ISO 65) i są akredytowane w terminie do dnia 1 stycznia 2009 r. zgodnie ze wspomnianą normą przez organ akredytacyjny będący sygnatariuszem Porozumienia o wzajemnym uznawaniu. |
Uzasadnienie | |
W celu zagwarantowania, że produkty z państw trzecich podlegają systemowi kontroli będącemu odpowiednikiem systemu wspólnotowego, organy kontrolne w państwach trzecich muszą spełniać normę EN 45011 lub uzyskać akredytację zgodnie z tą normą. Należy zapewnić odpowiedni okres czasu na akredytację. | |
Poprawka 7 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
Komisja, zgodnie z procedurą o której mowa w art. 14 ust. 2 uznaje państwa trzecie, których normy produkcji i mechanizmy kontroli są równoważne z normami i mechanizmami stosowanymi we Wspólnocie lub zgodne z międzynarodowymi normami określonymi w wytycznych Kodeksu żywnościowego oraz publikuje wykaz tych państw. |
Komisja, zgodnie z procedurą o której mowa w art. 14 ust. 2 uznaje państwa trzecie, których normy produkcji i mechanizmy kontroli są równoważne z normami i mechanizmami stosowanymi we Wspólnocie oraz publikuje wykaz tych państw. Opublikowany wykaz musi być poddawany regularnemu przeglądowi, zaś dane muszą być sprawdzane poprzez przeprowadzane na miejscu systematyczne kontrole zakładów produkcji, norm i powiązanych dokumentów. |
Uzasadnienie | |
Kodeks żywnościowy określa ogólne wytyczne dotyczące wytwarzania produktów ekologicznych i nie uwzględnia w żadnym stopniu restrykcyjnych przepisów dotyczących produkcji, wprowadzonych rozporządzeniem nr 2092/91, których przestrzegają wspólnotowi wytwórcy produktów ekologicznych. W związku z tym sytuacja producentów wspólnotowych w procesie produkcji będzie znacznie mniej korzystna. | |
Poprawka 8 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 Artykuł 11 ustęp 4 akapit drugi a) (nowy) (rozporządzenie (EWG) nr 2092/91) | |
|
|
Do dnia 1 stycznia 2009 r. Komisja przedkłada wniosek w sprawie udzielenia przez UE pomocy technicznej przy wprowadzaniu ramowych warunków prawnych i systemów kontroli rolnictwa ekologicznego w państwach trzecich. |
Uzasadnienie | |
Komisja powinna się upewnić, w razie potrzeby przy pomocy biegłych rzeczoznawców z danego kraju, że przestrzega się tam takich samych standardów produkcji. | |
Poprawka 9 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
|
Komisja powinna informować państwa trzecie o swoich rozporządzeniach dotyczących produkcji ekologicznej oraz o wymogach stosowanych procedur kontrolnych. |
Poprawka 10 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
|
Uznawanie państw trzecich przez Komisję, o którym mowa w ust. 1, musi być obustronne: odnośne państwo trzecie musi również otworzyć swój rynek dla produktów ekologicznych z UE. |
Uzasadnienie | |
Podmioty z UE podlegające bardzo rygorystycznym normom mogłyby być narażone na nieuczciwą konkurencję. Jeśli międzynarodowe normy odnoszące się do produktów przywożonych mają zostać przyjęte, należy zagwarantować, że europejskie normy będą uznawane poza UE, zwłaszcza w Japonii i w Stanach Zjednoczonych. | |
Poprawka 11 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
W przypadku produktów przywożonych z państwa trzeciego, które nie jest uznane zgodnie z ust. 4 i jeżeli podmiot gospodarczy nie przedstawił swoich działań organowi kontrolnemu lub jednostce kontrolującej, o których mowa w art. 9, Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust. 2, uznaje te organy kontrolne w państwie trzecim, które są właściwe do przeprowadzenia kontroli i wydawania świadectw do celów ust. 2 i 3 niniejszego artykułu oraz opublikuje wykaz tych organów kontrolnych. |
W przypadku produktów przywożonych z państwa trzeciego, które nie jest uznane zgodnie z ust. 4 i jeżeli podmiot gospodarczy nie przedstawił swoich działań organowi kontrolnemu lub jednostce kontrolującej, o których mowa w art. 9, Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust. 2, uznaje te organy kontrolne w państwie trzecim, które są właściwe do przeprowadzenia kontroli i wydawania świadectw do celów ust. 2 i 3 niniejszego artykułu oraz sporządzi i opublikuje wykaz tych organów kontrolnych. |
Poprawka 12 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 Artykuł 11 ustęp 5 akapit trzeci (rozporządzenie (EWG) nr 2092/91) | |
|
Rozpatrując wnioski o uznanie Komisja zwraca się do organu kontrolnego o dostarczenie jej wszelkich niezbędnych informacji. Komisja może również powierzyć ekspertom zadanie sprawdzenia na miejscu zasad produkcji i działań związanych z kontrolą przeprowadzanych w państwie trzecim przez dany organ kontrolny. |
Rozpatrując wnioski o uznanie, Komisja zwraca się do organu kontrolnego o dostarczenie jej wszelkich niezbędnych informacji. Komisja może również powierzyć ekspertom zadanie sprawdzenia na miejscu zasad produkcji i działań związanych z kontrolą, przeprowadzanych w państwie trzecim przez dany organ kontrolny. Komisja sprawdza wszelkie podejrzenia dotyczące wystąpienia nieprawidłowości w pracy organu kontrolnego, uznanego zgodnie z tą procedurą. Jeżeli organ kontrolny nie spełnia warunków koniecznych do uznania go zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, zostaje skreślony z listy. |
Poprawka 13 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 Artykuł 11 ustęp 5 akapit trzeci a) (nowy) (rozporządzenie (EWG) nr 2092/91) | |
|
|
Do dnia 1 stycznia 2009 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat specyficznych zagrożeń związanych z importem towarów z państw trzecich, którym należy poświęcić szczególną uwagę i które wymagają wnikliwych kontroli w celu zapobieżenia nieprawidłowościom. Ponadto Komisja przedkłada wniosek w sprawie szkolenia i/lub wspierania lokalnych jednostek certyfikujących oraz inspektorów w państwach trzecich. |
Poprawka 14 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
|
Wykaz podmiotów z państw trzecich wytwarzających produkty ekologiczne przeznaczone do wywozu do UE podlega corocznemu przeglądowi w celu zagwarantowania, że produkty te w dalszym ciągu spełniają warunki dotyczące wytwarzania produktów ekologicznych. |
Uzasadnienie | |
Wykaz podmiotów produkujących produkty ekologiczne powinien być poddawany corocznemu przeglądowi w celu zagwarantowania, że podmioty te w dalszym ciągu spełniają wymogi i nie przekształciły się w producentów tradycyjnych, wykorzystujących fakt bezterminowego umieszczenia w wykazie producentów ekologicznych. | |
Poprawka 15 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 Artykuł 11 ustęp 5 akapit trzeci c) (nowy) (rozporządzenie (EWG) nr 2092/91) | |
|
|
Od dnia 1 stycznia 2009 r. wszystkie organy przeprowadzające kontrole towarów importowanych z państw trzecich muszą być uznane zgodnie z procedurą opisaną w niniejszym ustępie i spełniać wymogi określone w specyfikacji normy EN 45011 lub przewodnika ISO 65. |
Uzasadnienie | |
Ze uwagi na fakt, że kontrole towarów importowanych z państw trzecich wymagają innych kompetencji niż kontrole wewnątrzunijne, również organy kontrolne mające swoją siedzibę w UE muszą w przyszłości podlegać odrębnej procedurze uznania, jeżeli chcą certyfikować towary importowane z państw trzecich. Należy uwzględnić zgodność z normą EN 45011 (określającą wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów z uwzględnieniem ich kompetencji, wiarygodności, niezależności i bezstronności). | |
Poprawka 16 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
|
Właściwe organy krajowe powinny uczestniczyć w procedurze uznania organów kontrolnych z państw trzecich i mogą przeprowadzać na miejscu wyrywkowe kontrole takich organów w celu zagwarantowania pełnego przestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia. |
Poprawka 17 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
W okresie sześciu miesięcy po opublikowaniu pierwszego wykazu organów kontrolnych uznanych na mocy ust. 5, właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić importerom w tym państwie członkowskim na wprowadzenie do obrotu produktów przywiezionych z państw trzecich nieuwzględnionych w wykazie, o którym mowa w ust. 4, pod warunkiem, że importer dostarczy wystarczające dowody na to, że spełnione zostały warunki, o których mowa w lit. a) i b) ust. 3. Jeżeli warunki nie są spełnione, zezwolenie jest wycofywane w trybie natychmiastowym.
|
W okresie sześciu miesięcy po opublikowaniu pierwszego wykazu organów kontrolnych uznanych na mocy ust. 5, organ lub jednostka kontrolna państwa członkowskiego może zezwolić importerom w tym państwie członkowskim na wprowadzenie do obrotu produktów przywiezionych z państw trzecich nieuwzględnionych w wykazie, o którym mowa w ust. 4, pod warunkiem, że importer dostarczy wystarczające dowody na to, że spełnione zostały warunki, o których mowa w lit. a) i b) ust. 3. Jeżeli warunki nie są spełnione, zezwolenie jest wycofywane w trybie natychmiastowym. |
Uzasadnienie | |
Organy kontrolne są podmiotami odpowiedzialnymi za prowadzenie kontroli i wykrywanie ewentualnych nieprawidłowości i naszym zdaniem takie jest właśnie znaczenie zapisu. Jest to w całości oparte o delegowanie kompetencji przez właściwe organy. | |
Poprawka 18 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
Przywieziony produkt posiada świadectwo potwierdzające, że spełnia on warunki określone w niniejszym ustępie, wydane przez właściwy organ państwa członkowskiego wydającego zezwolenie lub przez organ kontrolny uznany zgodnie z ust. 5. |
Przywieziony produkt posiada świadectwo potwierdzające, że spełnia on warunki określone w niniejszym ustępie, wydane przez organ lub jednostkę kontrolującą państwa członkowskiego wydającego zezwolenie lub przez organ kontrolny uznany zgodnie z ust. 5. |
Uzasadnienie | |
Organy kontrolne są podmiotami odpowiedzialnymi za prowadzenie kontroli i wykrywanie ewentualnych nieprawidłowości i naszym zdaniem takie jest właśnie znaczenie zapisu. Jest to w całości oparte o delegowanie kompetencji przez właściwe organy. | |
Poprawka 19 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 | |
|
Każde państwo członkowskie informuje inne państwa członkowskie i Komisję o wszystkich zezwoleniach wydanych na mocy niniejszego ustępu, w tym o odpowiednich normach dotyczących produkcji i mechanizmach kontroli. |
Każde państwo członkowskie informuje inne państwa członkowskie i Komisję o wszystkich zezwoleniach wydanych na mocy niniejszego ustępu, w tym o odpowiednich normach dotyczących produkcji, ilości przywożonych produktów i mechanizmach kontroli. Państwa członkowskie prowadzą jawną bazę danych zawierającą informacje o towarach przywożonych do UE, koordynowaną przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności. |
Poprawka 20 ARTYKUŁ 1 PUNKT 3A (nowy) | |
|
|
3a) Załącznik I część A punkt 2.2 rozporządzenia (EWG) nr 2092/91 otrzymuje następujące brzmienie: 2.2. Inne nawozy organiczne lub mineralne, wymienione w załączniku II, mogą być stosowane w drodze wyjątku w sposób uzupełniający w ilościach do 30 kgN/ha pod warunkiem, że: – wymagania pokarmowe roślin dopasowanych do miejsca nie mogą być zaspokojone w ramach płodozmianu lub poprawy gleby wyłącznie za pomocą metod określonych w lit. a), b) i c) poprzedniego akapitu, – produkty określone w załączniku II z grupy nawozów pochodzenia zwierzęcego i/lub obornika mogą być stosowane tylko pod warunkiem, że w połączeniu z obornikiem pochodzącym od zwierząt gospodarskich, o którym mowa w pkt. 2 ust. 1 lit. b), zostaną spełnione warunki określone w części B punkt 7.1 niniejszego załącznika. |
Uzasadnienie | |
W niektórych państwach członkowskich używanie obornika pozyskanego z upraw tradycyjnych jest dozwolone w ilości nieprzekraczającej 170 kgN/ha. Stosowanie tradycyjnych odpadów jako nawozów podważa wiarygodność rolnictwa ekologicznego. Zakłóca również konkurencję pomiędzy państwami członkowskimi. W charakterze rozwiązania przejściowego należy zatem wprowadzić wyraźne ograniczenie dopuszczalnej ilości tradycyjnych nawozów, tak aby z chwilą wejścia w życie nowego rozporządzenia można było całkowicie zrezygnować z tradycyjnych nawozów organicznych. | |
- [1] Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.
UZASADNIENIE
W postaci prowizorycznej przepisy dotyczące importu produktów rolnictwa ekologicznego znajdują się w obowiązującym rozporządzeniu 91/2092. Wprowadzając zmiany do niniejszego rozporządzenia w ramach procedury 2005/0279 (CNS), Komisja proponuje średnioterminowe przepisy, które pragnie wykorzystać również w perspektywie długoterminowej w proponowanym przez siebie nowym rozporządzeniu (2005/0278 (CNS)) w sprawie produktów ekologicznych.
Zmiany obowiązującego rozporządzenia, zaproponowane w niniejszym sprawozdaniu, mają na celu zachęcenie do gromadzenia użytecznych danych i pomysłów dotyczących wspierania rolnictwa ekologicznego w państwach trzecich oraz zagwarantowania odpowiednich norm w imporcie do czasu przyjęcia nowego rozporządzenia.
Obowiązujące rozporządzenie zawiera listę sześciu państw trzecich, których ustawodawstwo w dziedzinie regulacji upraw, procesu certyfikacji i wprowadzania na rynek produktów ekologicznych zostało uznane za równoważne z rozporządzeniem UE.
Wciąż jednak 70 proc. importowanych produktów ekologicznych sprowadza się na podstawie tzw. zezwolenia na przywóz. Zezwolenia na przywóz wydają właściwe organy państw członkowskich, a procedury ich wystawiania nie zawsze są jednolite. Praktyka taka jest często mało zrozumiała z punktu widzenia importerów, a różne interpretacje przepisów dotyczących inspekcji i certyfikacji w poszczególnych państwach członkowskich są jak najbardziej możliwe.
Wciąż jeszcze brakuje uzgodnień między państwami członkowskimi, a także wspólnej bazy danych zawierającej informacje o ilości importowanych produktów, producentach i importerach. Zezwolenia na przywóz są obecnie ważne przez jeden rok i dotyczą określonej ilości konkretnego produktu. Przestrzeganie norm dotyczących produkcji i ilości jest kontrolowane przez odpowiednie organy jedynie w oparciu o dokumenty, a nie poprzez przeprowadzanie wyrywkowych kontroli na miejscu. Dlatego też procedura, której podstawą są zezwolenia na przywóz, jest słusznie krytykowana jako zbyt biurokratyczna i mało skuteczna. W przeszłości co jakiś czas zdarzały się przypadki oszustw, chociaż importowane towary były stosunkowo często kontrolowane.
Rola Komisji Europejskiej i organów krajowych
Wniosek Komisji w sprawie zmiany obowiązującego rozporządzenia jest krokiem we właściwym kierunku. UE powinna usprawnić procedury uznawania importowanych produktów ekologicznych, aby ujednolicić w całej Europie inspekcje i proces certyfikacji. Nie wiadomo jednak, w jaki sposób należy zapobiegać przypadkom oszustwa i jak Komisja chce sprostać niebotycznemu zadaniu, jakim jest nadzór nad organami kontrolnymi. Organy krajowe, które nad swoimi kompetencjami w tym zakresie pracują od 1991 r., powinny w dalszym ciągu uczestniczyć w procedurze uznania i kontroli. To im powinna przypaść funkcja kontrolna i konsultacyjna. Baza danych, prowadzona na szczeblu wspólnotowym i zawierająca informacje o importowanych produktach, w tym nazwę importera, producentów i organów kontrolnych, a także o ilości importowanych produktów, powinna powstać w oparciu o już istniejącą bazę danych Komisji. Wiedza na temat importowanych produktów może się okazać przydatna do wykrywania i eliminowania „podwójnych certyfikatów” oraz przypadków wwozu produktów konwencjonalnych na podstawie fałszywego certyfikatu, a także do identyfikacji produktów.
Procedury dotyczące przeprowadzania inspekcji z uwzględnieniem stopnia ryzyka oraz jasne zasady
Podstawą systemu kontroli istniejącego w rolnictwie ekologicznym są procesy. Oznacza to również, że procedury kontroli produktów sprowadzanych z państw trzecich podlegają innym zasadom i po części przebiegają inaczej, niż procedury dotyczące produkcji wewnątrzunijnej. Konieczna jest jednak bezwzględna pewność, że wszystkie bez wyjątku produkty ekologiczne, wprowadzane na rynek i oznakowane obowiązującym w całej UE symbolem produktu ekologicznego, zostały wyprodukowane zgodnie z zasadami i przepisami zawartymi w rozporządzeniu (EWG) 2092/91.
W związku z importem produktów ekologicznych z państw trzecich właściwe organy krajowe i europejskie muszą brać pod uwagę, że ramy prawne w krajach będących producentami różnią się od tych, które obowiązują w UE. W państwach trzecich rolnicy pracują niekiedy w ramach innych struktur. Nieprawidłowości mogą więc występować poza procesem produkcji – w miejscach przeładunku, w portach i magazynach przejściowych. Z uwagi na coraz większy popyt na produkty ekologiczne jednostki certyfikujące w państwach trzecich mają do czynienia z presją konkurencyjną, która zwłaszcza ze względu na odległość do odbiorcy końcowego może prowadzić do źle pojętej elastyczności podczas kontroli.
Niezbędna jest zatem analiza specyficznych zagrożeń w celu przeprowadzania skutecznych kontroli i inspekcji. Komisja musi usprawnić sposób przeprowadzania inspekcji, jakim poddawani są akredytowani kontrolerzy, a to poprzez wyrywkowe kontrolowanie ich słabych stron, które zostały jako takie zidentyfikowane. Zasady przeprowadzania kontroli produktów sprowadzanych z państw trzecich muszą zostać jaśniej sformułowane, a uznawanie i akredytacja jednostek certyfikujących w UE muszą podlegać jednolitym przepisom.
Należy zagwarantować wystarczający stopień elastyczności ze względu na konieczność dostosowania się do specyficznych warunków panujących w państwach trzecich. Ponieważ certyfikacja i inspekcje produktów sprowadzanych z państw trzecich wymagają pokonywania innych trudności niż certyfikacja produkcji na rynku wewnętrznym, sprawozdawca opowiada się za tym, aby zarówno organy kontrolne mające swoją siedzibę w UE, jak i te, których siedziba znajduje się poza UE, musiały przechodzić procedurę akredytacji, jeżeli chcą certyfikować produkty sprowadzane z państw trzecich.
Regulacje dotyczące importu produktów rolnictwa ekologicznego mogą służyć jako wzór postępowania w związku z kwalifikowanym dostępem do rynku UE. W zakresie produktów ekologicznych UE oferuje producentom i przetwórcom z państw trzecich dostęp do wysoko rozwiniętego rynku po korzystnych cenach, na którym mogą sprzedawać swoje produkty, jeżeli przestrzegają jasno określonych warunków.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Wniosek dotyczący rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych |
||||||
|
Odsyłacze |
COM(2005)0671 – C6-0033/2006 – 2005/0279(CNS) |
||||||
|
Data konsultacji z PE |
27.1.2006 |
||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
AGRI |
||||||
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii |
ENVI |
INTA |
IMCO |
|
|
||
|
Opinia niewydana |
ENVI |
INTA |
IMCO |
|
|
||
|
Ściślejsza współpraca |
|
|
|
|
|
||
|
Sprawozdawca(y) |
Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf |
|
|||||
|
Poprzedni sprawozdawca(y) |
|
|
|||||
|
Zastrzeżenia do podstawy prawnej |
|
/ |
|
||||
|
Zmiana wysokości środków finansowych |
|
/ |
|
||||
|
Zasięgnięcie opinii Komitetu Ekonomiczno-Społecznego przez PE - data decyzji na posiedzeniu |
|
||||||
|
Zasięgnięcie opinii Komitetu Regionów przez PE - data decyzji na posiedzeniu |
|
||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
20.2.2006 |
24.4.2006 |
20.6.2006 |
12.7.2006 |
|
||
|
Data przyjęcia |
12.7.2006 |
||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
28 - - |
|||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Marie-Hélène Aubert, Katerina Batzeli, Niels Busk, Luis Manuel Capoulas Santos, Giuseppe Castiglione, Joseph Daul, Albert Deß, Ioannis Gklavakis, Lutz Goepel, Bogdan Golik, Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf, Esther Herranz García, Elisabeth Jeggle, Albert Jan Maat, Diamanto Manolakou, Mairead McGuinness, Neil Parish, María Isabel Salinas García, Agnes Schierhuber, Willem Schuth, Czesław Adam Siekierski, Marc Tarabella, Witold Tomczak, Janusz Wojciechowski |
||||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
María del Pilar Ayuso González, Christa Klaß, Astrid Lulling, Jan Mulder |
||||||
|
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
- |
||||||
|
Data złożenia |
19.7.2006 |
||||||
|
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku) |
- |
||||||