SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady ustanawiającej wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (przekształcenie)

18.9.2006 - (COM(2006)0029 – C6‑0076/2006 –2006/0009 (CNS)) - *

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
Sprawozdawca: Dimitrios Papadimoulis

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady ustanawiającej wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (przekształcenie)

(COM (2006)0029 – C6‑0076/2006 –2006/0009 (CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM (2006)0029)[1],

–   uwzględniając art.  308 traktatu WE oraz art.  203 traktatu EWEA, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6‑0076/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinię Komisji Rozwoju (A6‑0286/2006),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art.  250 ust.  2 traktatu WE oraz art.  119 akapit drugi traktatu Euratom;

3.  zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

4.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkt uzasadnienia 1
(1) W decyzji Rady 2001/792/WE, Euratom z dnia 23 października 2001 r. ustanawiającej mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności należy wprowadzić szereg zasadniczych zmian. W celu zachowania jasności, decyzja ta powinna zostać przekształcona.	(1) W decyzji Rady 2001/792/WE, Euratom z dnia 23 października 2001 r. ustanawiającej mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności należy wprowadzić szereg zasadniczych zmian z myślą o tym, by reakcja Unii Europejskiej na sytuację krytyczną była bardziej spójna i skuteczna. W celu zachowania jasności, decyzja ta powinna zostać przekształcona.
Poprawka 2 Punkt uzasadnienia 2
(2) W ostatnich latach odnotowano wzrost częstotliwości katastrof naturalnych, ich intensywności oraz stopnia spowodowanych przez nie zniszczeń, co doprowadziło do ogromnych strat w ludziach, zniszczenia infrastruktury społecznej i gospodarczej oraz degradacji środowiska naturalnego.	(2) W ostatnich latach odnotowano wzrost częstotliwości katastrof naturalnych, ich intensywności oraz stopnia spowodowanych przez nie zniszczeń, co doprowadziło do ogromnych strat w ludziach, utraty mienia, w tym dziedzictwa kulturowego, zniszczenia infrastruktury społecznej i gospodarczej oraz degradacji środowiska naturalnego i szkód w zakresie zdrowia publicznego.
Poprawka 3 Punkt uzasadnienia 2 a (nowy)
	(2a) Wymiar zdrowia publicznego wszelkich interwencji z dziedziny ochrony ludności powinien zostać uwzględniony w zakresie stosowania niniejszej decyzji, mając na uwadze, że wszelkie katastrofy mają na ludzi zarówno wpływ fizyczny, jak i psychologiczny, który stanowi znaczne obciążenie dla systemów opieki zdrowotnej i zabezpieczenia społecznego, utrzymujące się przez długi okres po zakończeniu etapu interwencji.
Poprawka 4 Punkt uzasadnienia 2 b (nowy)
	(2b) Tworzenie instrumentów w obszarze ochrony ludności powinno służyć przede wszystkim obywatelom dotkniętym katastrofą, po jej wystąpieniu. Korzyści takie powinny być widoczne i wymierne, aby przekazać wyraźny sygnał solidarności państw członkowskich UE.
Poprawka 5 Punkt uzasadnienia 3
(3) Działanie Wspólnoty w celu wykonania rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, z dnia 8 lipca 1991 r. w sprawie poprawy wzajemnej pomocy między państwami członkowskimi w przypadku naturalnej lub technologicznej katastrofy przyczyniło się do ochrony ludzi, środowiska naturalnego i mienia. Konwencja Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ) w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych przyjęta przez Wspólnotę decyzją Rady 98/685/WE, przyczyniła się do dalszej poprawy w zakresie zapobiegania awariom przemysłowym i zarządzania ich skutkami.	(3) Działanie Wspólnoty w celu wykonania rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, z dnia 8 lipca 1991 r. w sprawie poprawy wzajemnej pomocy między państwami członkowskimi w przypadku naturalnej, radiologicznej lub technologicznej katastrofy przyczyniło się do ochrony ludzi, środowiska naturalnego i mienia. Konwencja Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ) w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych przyjęta przez Wspólnotę decyzją Rady 98/685/WE, przyczyniła się do dalszej poprawy w zakresie zapobiegania awariom przemysłowym i zarządzania ich skutkami.
Poprawka 6 Punkt uzasadnienia 4
(4) Decyzja Rady 2001/792/WE, Euratom ustanowiła mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności (dalej zwany mechanizmem), uwzględniając szczególne potrzeby odizolowanych, najbardziej oddalonych regionów lub wysp na terenie Wspólnoty. W ciągu ostatnich lat znacząco wzrosła liczba państw zwracających się o pomoc w ramach mechanizmu ochrony ludności. W celu zapewnienia bardziej skutecznych i widocznych przejawów europejskiej solidarności oraz umożliwienia tworzenia zdolności szybkiego reagowania na poziomie europejskim, zgodnie z wezwaniem Rady Europejskiej, zawartym w konkluzjach ze szczytu, który odbył się w dniach 16-17 czerwca 2005 r. oraz apelem Parlamentu Europejskiego, zawartym w rezolucji z dnia 13 stycznia 2005 r. dotyczącej katastrofy tsunami, należy wzmocnić wyżej wspomniany mechanizm.	(4) Decyzja Rady 2001/792/WE, Euratom ustanowiła mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności (dalej zwany mechanizmem), uwzględniając szczególne potrzeby w zakresie dostarczania wsparcia i pomocy w odizolowanych, najbardziej peryferyjnych regionach lub wyspach na terenie Wspólnoty. Aby zapewnić lepszą reakcję na sytuacje i potrzeby takich obszarów, dostępne powinny być wyspecjalizowane zespoły interwencyjne. W ciągu ostatnich lat znacząco wzrosła liczba państw zwracających się o pomoc w ramach mechanizmu ochrony ludności. W celu zapewnienia bardziej skutecznych i widocznych przejawów europejskiej solidarności oraz umożliwienia tworzenia zdolności szybkiego reagowania na poziomie europejskim, zgodnie z wezwaniem Rady Europejskiej, zawartym w konkluzjach ze szczytu, który odbył się w dniach 16-17 czerwca 2005 r. oraz apelem Parlamentu Europejskiego, zawartym w rezolucji z dnia 13 stycznia 2005 r. dotyczącej katastrofy tsunami, należy wzmocnić wyżej wspomniany mechanizm.
Poprawka 7 Punkt uzasadnienia 6
(6) Mechanizm ten powinien ułatwić reakcję w zakresie ochrony ludności w obliczu poważnych katastrof wszelkiego rodzaju, w tym klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka, awarii technicznych, radiologicznych oraz katastrof ekologicznych, ataków terrorystycznych i przypadkowego zanieczyszczenia mórz, którego dotyczy decyzja nr 2850/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2000 r. ustanawiająca wspólnotowe ramy współpracy w dziedzinie przypadkowych lub umyślnych zanieczyszczeń mórz. Wszystkie wymienione sytuacje mogą wymagać pomocy w zakresie ochrony ludności, która stanowiłaby uzupełnienie zdolności reagowania dotkniętego katastrofą państwa.	(6) Mechanizm ten powinien ułatwić reakcję w zakresie ochrony ludności w obliczu poważnych katastrof wszelkiego rodzaju, w tym klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka, awarii technicznych, radiologicznych oraz katastrof ekologicznych występujących wewnątrz Wspólnoty albo poza nią, w tym ataków terrorystycznych i przypadkowego, jak również umyślnego zanieczyszczenia mórz, którego dotyczy decyzja nr 2850/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2000 r. ustanawiająca wspólnotowe ramy współpracy w dziedzinie przypadkowych lub umyślnych zanieczyszczeń mórz. Wszystkie wymienione sytuacje mogą wymagać pomocy w zakresie ochrony ludności, która stanowiłaby uzupełnienie zdolności reagowania dotkniętego katastrofą państwa.
Poprawka 8 Punkt uzasadnienia 7
(7) Zapobieganie ma istotne znaczenie dla ochrony przed naturalnymi, technologicznymi lub środowiskowymi katastrofami i wymaga rozważenia podjęcia dalszych działań. Działając na rzecz dalszego tworzenia systemów wczesnego reagowania Wspólnota powinna wspierać państwa członkowskie w ograniczeniu do minimum czasu reakcji na klęski żywiołowe. Systemy te powinny również uwzględniać istniejące źródła informacji.	(7) Zapobieganie ma istotne znaczenie dla ochrony przed naturalnymi, technologicznymi lub środowiskowymi katastrofami i wymaga rozważenia podjęcia dalszych działań. Działając na rzecz dalszego tworzenia systemów wczesnego reagowania i ostrzegania Wspólnota powinna wspierać państwa członkowskie w ograniczeniu do minimum czasu reakcji na klęski żywiołowe i ostrzegania obywateli UE. Systemy te powinny również uwzględniać istniejące źródła informacji, kontroli i wykrywania oraz powinny zawierać cztery wzajemnie powiązane elementy, obejmujące wiedzę o zagrożeniach i słabych punktach, komunikację i rozpowszechnianie informacji, gotowość i zdolność reakcji.
Poprawka 9 Punkt uzasadnienia 7 a (nowy)
	(7a) Gospodarka przestrzenna i wykorzystanie gruntów stanowią ważny element polityki i planów, które mają na celu zapobieganie katastrofom i łagodzenie ich skutków. Z tego względu plany oraz polityki powinny realizować zintegrowane podejście do zarządzania środowiskiem i zasobami naturalnymi, które obejmuje ograniczenie ryzyka występowania katastrof.
Poprawka 10 Punkt uzasadnienia 7 b (nowy)
	(7b) System GMES (Globalny monitoring środowiska i bezpieczeństwa), który wspiera rozwój europejskiej polityki w zakresie środowiska i bezpieczeństwa i pomaga w monitorowaniu jej wdrażania na poziomie lokalnym, regionalnym, wspólnotowym i ogólnoświatowym, powinien być systematycznie wykorzystywany. Biorąc pod uwagę strategiczną wagę obserwacji Ziemi w dziedzinie środowiska i bezpieczeństwa, należy przestrzegać terminów ustalonych w trakcie posiedzenia Rady Europejskiej w Göteborgu w czerwcu 2001 r. oraz wypracować najpóźniej do 2008 r. niezależną europejską zdolność do prowadzenia ogólnoświatowego monitoringu.
Poprawka 11 Punkt uzasadnienia 7 c (nowy)
	(7c) Skuteczny system wczesnego ostrzegania i wczesnego reagowania oparty jest na czterech, w głównej mierze powiązanych ze sobą czynnikach: identyfikowanie i ocena zagrożeń; nieustanny monitoring i identyfikowanie zagrożeń w miarę ich pojawiania się; mechanizmy ostrzegania i komunikowania; gotowość i zdolność do reakcji i niesienia pomocy.
Uzasadnienie
Zidentyfikowanie i ocena ryzyka poprzez prowadzenie badań i wymianę informacji to pierwszy krok na drodze do udoskonalenia naszej wiedzy o naturalnych katastrofach i katastrofach spowodowanych przez człowieka, który pomaga w rozwinięciu stosowanych badań i wykorzystywanych narzędzi. Tworzenie sieci oraz ustanowienie dodatkowych czujników wczesnego ostrzegania ułatwi skuteczny monitoring oraz tropienie źródeł zagrożenia. Ulepszenie regionalnych sieci wczesnego ostrzegania oraz komunikowania wzmacnia zdolność administracyjną pod kątem dostarczania informacji na poziomie lokalnym. Czynniki te, wraz z rozwojem mechanizmów UE w zakresie gotowości do reakcji, mogą utworzyć skuteczny system ochrony ludności zarówno wewnątrz Unii, jak i poza nią, którego cechą będzie prawdziwa solidarność z obywatelami.
Poprawka 12 Punkt uzasadnienia 8
(8) Na poziomie państw członkowskich i Wspólnoty wymagane jest podjęcie działań przygotowawczych w celu umożliwienia interwencyjnym zespołom wsparcia w sytuacji krytycznej szybkiej mobilizacji i wraz z wymaganą elastycznością, koordynacji, a także w celu zapewnienia, za pomocą programu szkoleniowego, możliwości skutecznego działania i uzupełniania się zespołów oceniających lub koordynacyjnych, zespołów interwencyjnych i odpowiednio innych niezbędnych środków. Inne środki przygotowawcze obejmują zbieranie informacji odnoszących się do niezbędnych środków medycznych i zachęcania do posługiwania się nowymi technologiami. Aby przyczynić się do budowania zdolności szybkiego reagowania w dziedzinie ochrony ludności należy rozważyć stworzenie dodatkowych modułów interwencyjnych do celów pomocy w zakresie ochrony ludności, łączących w sobie zasoby jednego lub większej liczby państw członkowskich.	(8) Na poziomie państw członkowskich i Wspólnoty wymagane jest podjęcie działań przygotowawczych w celu umożliwienia interwencyjnym zespołom wsparcia w sytuacji krytycznej szybkiej mobilizacji i wraz z wymaganą elastycznością, koordynacji, a także w celu zapewnienia, za pomocą programu szkoleniowego, możliwości skutecznego działania i uzupełniania się zespołów oceniających lub koordynacyjnych, zespołów interwencyjnych i odpowiednio innych niezbędnych środków. Inne środki przygotowawcze obejmują zbieranie informacji odnoszących się do niezbędnych środków medycznych, zapewnienia interoperacyjności sprzętu wykorzystywanego podczas interwencji i zachęcania do posługiwania się nowymi technologiami. Aby przyczynić się do budowania zdolności szybkiego reagowania w dziedzinie ochrony ludności należy rozważyć stworzenie dodatkowych modułów interwencyjnych do celów pomocy w zakresie ochrony ludności, łączących w sobie zasoby jednego lub większej liczby państw członkowskich, które w pełni ze sobą współdziałają. Należy rozważyć rozwinięcie specjalnych modułów, które utrzymywane będą w stanie pogotowia, jak zostało to zaproponowane w komunikacie Komisji z dnia 20 kwietnia 2005 r. „Usprawnienie wspólnotowego mechanizmu ochrony ludności”1.
	1 COM(2005)0137.
Poprawka 13 Punkt uzasadnienia 8 a (nowy)
	(8a) Poinformowani i przeszkoleni obywatele są w mniejszym stopniu narażeni. Jako uzupełnienie rozwoju systemów wczesnego reagowania i ostrzegania Komisja powinna zatem przedstawić zintegrowaną strategię zapobiegania awariom i katastrofom (zgodnie z obietnicą zawartą w programie pracy na 2002 r. (COM(2001)0620, pkt 4, trzecie działanie kluczowe, str. 10) ze szczególnym naciskiem na informowanie i szkolenie obywateli, zwłaszcza dzieci.
Poprawka 14 Punkt uzasadnienia 8 b (nowy)
	(8b) Zapewnienie i ułatwienie skutecznej ochrony, gotowości i reakcji na poważne katastrofy wymaga przeprowadzenia szeroko zakrojonych kampanii informacyjnych, jak również inicjatyw edukacyjnych i popularyzacyjnych skierowanych do społeczeństwa, a w szczególności do ludzi młodych.
Poprawka 15 Punkt uzasadnienia 10
(10) Tego rodzaju mechanizm powinien umożliwiać mobilizację i ułatwiać koordynację interwencji wspierającej, w celu zapewnienia w pierwszej kolejności ochrony ludności, ale także środowiska i mienia, włączając dziedzictwo kulturowe, a tym samym zmniejszyć liczbę ofiar śmiertelnych, rannych, strat materialnych, ekonomicznych oraz szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu, a także ukazać osiągnięcie celów społecznej spójności i solidarności. Wzmocniona współpraca w formie interwencji polegających na niesieniu pomocy w zakresie ochrony ludności powinna być oparta na wspólnotowej strukturze ochrony ludności, złożonej z ośrodka monitorowania i informacji oraz wspólnego systemu łączności i informacji w sytuacjach krytycznych, którymi zarządzałaby Komisja oraz z operacyjnych punktów kontaktowych w państwach członkowskich. System ten powinien zapewniać także możliwość gromadzenia zweryfikowanych informacji dotyczących katastrof, przekazywania tych informacji państwom członkowskim i dzielenia się doświadczeniami uzyskanymi podczas interwencji.	(10) Tego rodzaju mechanizm powinien umożliwiać mobilizację i ułatwiać koordynację interwencji wspierającej, w celu zapewnienia w pierwszej kolejności ochrony ludności, ale także zdrowia publicznego, środowiska i mienia, włączając dziedzictwo kulturowe, a tym samym zmniejszyć liczbę ofiar śmiertelnych, rannych, strat materialnych, ekonomicznych oraz szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu, a także ukazać osiągnięcie celów społecznej spójności i solidarności. Wzmocniona współpraca w formie interwencji polegających na niesieniu pomocy w zakresie ochrony ludności powinna być oparta na europejskim strategicznym centrum koordynacji ochrony ludności, złożonej z ośrodka monitorowania i informacji oraz wspólnego systemu łączności i informacji w sytuacjach krytycznych, którymi zarządzałaby Komisja oraz z operacyjnych punktów kontaktowych w państwach członkowskich. System ten powinien zapewniać także możliwość gromadzenia zweryfikowanych informacji dotyczących katastrof, przekazywania tych informacji państwom członkowskim, zapewnienia dostępności dodatkowych środków szybkiej mobilizacji w reagowaniu na sytuacje krytyczne i dzielenia się doświadczeniami uzyskanymi podczas interwencji.
Poprawka 16 Punkt uzasadnienia 12
(12) W celu wspierania rozwoju zdolności szybkiego reagowania na szczeblu Wspólnoty, istnieje potrzeba zwiększenia dostępności odpowiednich środków transportu. Wspólnota powinna wspierać i uzupełniać starania państw członkowskich ułatwiając wspólne korzystanie z zasobów transportowych państw członkowskich i, w razie potrzeby, pozyskując dodatkowe środki transportu.	(12) Brak zadowalających środków transportu może w znaczny sposób osłabić skuteczność operacji niesienia pomocy w ramach ochrony ludności oraz może mieć negatywny wpływ na skalę i długość trwania operacji. W celu wspierania rozwoju zdolności szybkiego reagowania na szczeblu Wspólnoty, istnieje potrzeba zwiększenia dostępności odpowiednich środków transportu. Wspólnota powinna wspierać i uzupełniać starania państw członkowskich ułatwiając wspólne korzystanie z zasobów transportowych państw członkowskich i, w razie potrzeby, pozyskując dodatkowe środki transportu. Jak tylko to będzie możliwe, należy wprowadzić procedury pomiędzy sekretariatem Rady a Komisją (w szczególności Centrum Monitoringu i Informacji) oraz Europejskim Biurem Pomocy Humanitarnej (ECHO) w celu szybkiej wymiany informacji, z myślą o przeprowadzeniu oceny wspólnych potrzeb oraz zidentyfikowaniu potencjalnie dostępnych środków transportu. Rada i Komisja powinny przeanalizować możliwości finansowania środków transportu w ramach wspólnotowego budżetu.
Poprawka 17 Punkt uzasadnienia 14
(14) Możliwość pozyskania dodatkowej pomocy na szczeblu Wspólnoty, w celu uzupełnienia pomocy w zakresie ochrony ludności udzielanej przez państwa członkowskie, jest potrzebna jako siatka bezpieczeństwa w przypadku gdyby kilka państw członkowskich stanęło w obliczu podobnych sytuacji kryzysowych.	(14) Mimo że ogólna pomoc dostarczana za pośrednictwem tego mechanizmu jest w większości przypadków znacząca, rzadko może ona zaspokoić całościowe zapotrzebowanie. Jednakże możliwość pozyskania dodatkowej pomocy na szczeblu Wspólnoty, w celu uzupełnienia pomocy w zakresie ochrony ludności udzielanej przez państwa członkowskie, jest potrzebna jako siatka bezpieczeństwa w przypadku gdyby kilka państw członkowskich stanęło w obliczu podobnych sytuacji kryzysowych.
Poprawka 18 Punkt uzasadnienia 16
(16) Taki mechanizm wspólnotowy mógłby także być narzędziem ułatwiającym i wspierającym zarządzanie kryzysami zgodnie ze wspólną deklaracją Rady i Komisji z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wykorzystywania wspólnotowego mechanizmu ochrony ludności w zarządzaniu kryzysami , o którym mowa w tytule V traktatu o Unii Europejskiej, jak również ułatwiającym i wspierającym współpracę konsularną podczas sytuacji nadzwyczajnych w państwach trzecich. Uczestnictwo krajów kandydujących oraz współpraca z innymi państwami trzecimi powinny być możliwe, ponieważ zwiększyłoby to wydajność i skuteczność mechanizmu.	(16) Taki mechanizm wspólnotowy mógłby także być narzędziem ułatwiającym i wspierającym zarządzanie kryzysami zgodnie ze wspólną deklaracją Rady i Komisji z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wykorzystywania wspólnotowego mechanizmu ochrony ludności w zarządzaniu kryzysami , o którym mowa w tytule V traktatu o Unii Europejskiej, jak również ułatwiającym i wspierającym współpracę konsularną podczas sytuacji nadzwyczajnych w państwach trzecich. Uczestnictwo krajów kandydujących oraz współpraca z innymi państwami trzecimi oraz z organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi powinny być możliwe biorąc pod uwagę, iż sytuacje krytyczne mające miejsce w krajach trzecich mogą mieć poważny wpływ na państwa członkowskie i obywateli europejskich. Uczestnictwo to zwiększyłoby wydajność i skuteczność mechanizmu.
Uzasadnienie
Niniejsza decyzja ta powinna wyraźnie przewidywać możliwość rozwoju współpracy z takimi organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi w zakresie ochrony ludności, jak i systemów alarmowania i wczesnego ostrzegania, jak jednostka Narodów Zjednoczonych ds. zapobiegania i ograniczania skutków katastrof (DRU-UNDP) oraz system alarmowania Narodów Zjednoczonych dla koordynacji oceny katastrof (UNDAC). W dniu 19 maja 2006 r., Rada Europejska wyraźnie wezwała do ulepszenia zdolności szybkiego reagowania UE na sytuacje krytyczne, kryzysy i katastrofy, tak wewnątrz Unii, jak i poza nią (patrz: konkluzje prezydencji, punkt 12). Tego typu współpraca wnosi wartość dodaną do dział Unii, a jej pozytywne skutki mają wpływ nie tylko na państwa członkowskie, ale również obywateli europejskich, włączywszy tych, którzy przebywają poza terytorium państw członkowskich Unii.
Poprawka 19 Punkt uzasadnienia 16 a (nowy)
	(16 a) Udoskonalenie tej pomocy dla obywateli oraz synergia pomiędzy misjami państw członkowskich mogą zostać osiągnięte poprzez utworzenie punktów wzajemnego wsparcia konsularnego, które powinno zostać jak najszybciej rozważone. W celu ułatwienia dalszego wykorzystania tego potencjału, państwa członkowskie mogą wziąć pod uwagę wspólne usytuowanie służb konsularnych w niektórych regionach.
Poprawka 20 Artykuł 1 ustęp 2
Ochrona, jaką ma zapewnić mechanizm obejmuje przede wszystkim ludzi, ale także środowisko i mienie, włączając dziedzictwo kulturowe, w przypadku katastrofy naturalnej, katastrofy spowodowanej przez człowieka, ataków terrorystycznych oraz katastrofy technologicznej, radiologicznej lub środowiskowej, w tym przypadkowego zanieczyszczenia mórz (zwanych dalej „poważnymi katastrofami”) występującej wewnątrz albo poza Wspólnotą, z uwzględnieniem szczególnych potrzeb odizolowanych, najbardziej oddalonych regionów lub wysp na terenie Wspólnoty. Mechanizm nie może mieć wpływu na zobowiązania zawarte w istniejących odpowiednich przepisach prawnych Wspólnoty Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej lub w obowiązujących umowach międzynarodowych.	Ochrona, jaką ma zapewnić mechanizm obejmuje przede wszystkim bezpieczeństwo obywateli i zdrowie publiczne, ale także środowisko i mienie, włączając dziedzictwo kulturowe, w przypadku katastrofy naturalnej, katastrofy spowodowanej przez człowieka, ataków terrorystycznych oraz katastrofy technologicznej, radiologicznej lub środowiskowej, w tym przypadkowego i umyślnego zanieczyszczenia mórz, którego dotyczy decyzja nr 2850/2000/WE (zwanych dalej „poważnymi katastrofami”) występującej wewnątrz albo poza Wspólnotą, z uwzględnieniem szczególnych potrzeb odizolowanych, najbardziej oddalonych regionów lub wysp na terenie Wspólnoty. Mechanizm nie może mieć wpływu na zobowiązania zawarte w istniejących odpowiednich przepisach prawnych Wspólnoty Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej lub w obowiązujących umowach międzynarodowych.
Poprawka 21 Artykuł 2 punkt 1
(1) wyznaczenie zespołów interwencyjnych i innego wsparcia interwencyjnego dostępnego w państwach członkowskich w razie interwencji wspierających w przypadku wystąpienia sytuacji krytycznej, w tym zasobów i zdolności wojskowych udostępnionych do celów wspierania ochrony ludności;	(1) wyznaczenie zespołów interwencyjnych i innego wsparcia interwencyjnego dostępnego w państwach członkowskich w razie interwencji wspierających w przypadku wystąpienia sytuacji krytycznej, w tym zasobów i zdolności wojskowych, które mogą w ostateczności być dobrowolnie udostępnione przez państwa członkowskie do celów wspierania ochrony ludności w formie dodatkowego wsparcia;
Poprawka 22 Artykuł 2 punkt 2
(2) stworzenie i wykonanie programu szkoleniowego dla zespołów interwencyjnych i innego rodzaju wsparcia interwencyjnego, a także dla ekspertów dla zespołów odpowiedzialnych za ocenę lub koordynację;	(2) stworzenie i wykonanie programu szkoleniowego dla zespołów interwencyjnych i innego rodzaju wsparcia interwencyjnego, a także dla ekspertów dla zespołów odpowiedzialnych za ocenę i/lub koordynację;
Poprawka 23 Artykuł 2 punkt 3
(3) warsztaty, seminaria i projekty pilotażowe na temat zasadniczych aspektów interwencji;	(3) szkolenia, spotkania, wymianę personelu i ekspertów, ćwiczenia, warsztaty, seminaria i projekty pilotażowe na temat zasadniczych aspektów interwencji w celu lepszego zapobiegania, wzmocnienia gotowości i zwiększenia skuteczności reakcji na poważne sytuacje kryzysowe;
Poprawka 24 Artykuł 2 punkt 4
(4) utworzenie i wysłanie zespołów odpowiedzialnych za ocenę lub koordynację;	(4) utworzenie i wysyłanie ekspertów, oficerów łącznikowych i zespołów odpowiedzialnych za ocenę i/lub koordynację wraz z odpowiednimi środkami i sprzętem;
Poprawka 25 Artykuł 2 punkt 6
(6) utworzenie i zarządzanie wspólnym systemem łączności i informacji w sytuacjach krytycznych  (CECIS) w celu umożliwienia komunikacji pomiędzy MIC a operacyjnymi punktami kontaktowymi w państwach członkowskich oraz dzielenia się przez nie informacjami;	(6) utworzenie i zarządzanie wspólnym systemem łączności i informacji w sytuacjach krytycznych  (CECIS) w celu umożliwienia komunikacji pomiędzy MIC a operacyjnymi punktami kontaktowymi w państwach członkowskich oraz dzielenia się przez nie informacjami, jak i zespołami wspólnotowymi działającymi w tym obszarze;
Poprawka 26 Artykuł 2 punkt 7
(7) stworzenie systemów wczesnego ostrzegania, z uwzględnieniem istniejących źródeł informacji, w celu umożliwienia państwom członkowskim i MIC szybkiego reagowania;	(7) stworzenie systemów wczesnego ostrzegania, z uwzględnieniem istniejących źródeł informacji, kontroli lub wykrywania w celu umożliwienia państwom członkowskim i MIC szybkiego reagowania, jak również informowanie i ostrzeganie ludności w strefach zagrożonych katastrofą z wykorzystaniem sygnałów i procedur wspólnych dla całej UE;
Poprawka 27 Artykuł 2 punkt 7 a (nowy)
	(7a) identyfikowanie najlepszych praktyk mające na celu zwiększenie świadomości obywateli oraz rozpowszechnianie w społeczeństwie informacji na temat środków bezpieczeństwa w sytuacji poważnego zagrożenia;
Poprawka 28 Artykuł 2 punkt 8
(8) przyjęcie na poziomie Wspólnoty ustaleń dotyczących transportu, logistyki oraz innego rodzaju działań wspierających;	(8) przyjęcie i zarządzanie ustaleniami dotyczącymi zapewnienia transportu zespołów ratunkowych i sprzętu, wsparcia logistycznego oraz interoperacyjności używanego sprzętu, jak również innego rodzaju działań wspierających na poziomie Wspólnoty w celu ułatwienia interwencji;
Poprawka 29 Artykuł 2 punkt 8 a (nowy)
	(8a) przyjęcie ustaleń ułatwiających i wspierających pomoc udzielaną obywatelom UE w sytuacjach nadzwyczajnych w państwach trzecich;
Poprawka 30 Artykuł 2 punkt 8 b (nowy)
	(8b) identyfikowanie i rejestrowanie najlepszych praktyk w radzeniu sobie z sytuacjami krytycznymi, kryzysami i katastrofami oraz sporządzenie przewodnika wspólnotowego nt. ochrony ludności, dostosowanego do specyficznych cech poszczególnych państw członkowskich,
Uzasadnienie
Niezbędne jest rozwinięcie najlepszych praktyk opartych na gromadzonych danych i ekspertyzach w dziedzinie ochrony ludności w celu ulepszenia zdolności szybkiego reagowania Unii w sytuacjach krytycznych, kryzysowych oraz katastrofach. Sporządzenie przewodnika wspólnotowego w zakresie ochrony ludności, dostosowanego do potrzeb i specyficznych cech poszczególnych państw członkowskich, doprowadzi do wzmocnienia obecnego doświadczenia operacyjnego, dzięki czemu sposób radzenia sobie w sytuacjach krytycznych, kryzysowych oraz katastrofach zostanie ulepszony.
Poprawka 31 Artykuł 2 a (nowy)
	Artykuł 2a
	Definicje
	Dla celów niniejszej decyzji:
	(a) „poważna katastrofa” oznacza każde wydarzenie lub sytuację, która ma lub może mieć niekorzystny wpływ na ludzi, zdrowie publiczne, mienie, dziedzictwo kulturowe lub środowisko naturalne, spowodowane katastrofami naturalnymi, przemysłowymi lub technologicznymi, w tym zanieczyszczeniem mórz, bądź też aktami terroryzmu;
	(b) „gotowość” oznacza wszelkie działania podjęte z wyprzedzeniem w celu zapewnienia skutecznej, szybkiej reakcji na zagrożenia, w tym wydawanie szybkich i efektywnych wczesnych ostrzeżeń oraz tymczasową ewakuację osób i mienia z zagrożonych obszarów;
	(c) „wczesne ostrzeganie” oznacza szybkie i efektywne informowanie umożliwiające podejmowanie działań w celu uniknięcia lub ograniczenia zagrożeń oraz zapewnienia gotowości do skutecznego reagowania;
	(d) „szybkie reagowanie” oznacza wszelkie działania podjęte podczas poważnej katastrofy lub po niej, ukierunkowane na jej bezpośrednie skutki.
	(e) „moduł interwencyjny” oznacza uprzednio określone zadanie oraz potrzeby ujęte w ustrukturowany układ zdolności będący połączeniem zasobów ludzkich oraz środków materialnych, do którego można odnieść się za pośrednictwem zadania (zadań), które jest on w stanie przeprowadzić oraz, który jest:
	- utworzony ze środków jednego lub większej liczby państw członkowskich biorących udział w mechanizmie,
	- zdolny do realizowania zadań w zakresie gotowości i szybkiego reagowania,
	- zdolny do realizowania zadań w zgodzie z szeroko uznanymi międzynarodowymi wytycznymi,
	- możliwy do wyekspediowania z reguły w ciągu 10 godzin po wpłynięciu zgłoszenia o pomoc, w szczególności dla zaspokojenia priorytetowych potrzeb oraz dla realizacji funkcji wsparcia,
	- zdolny do działania w danym czasie w sposób samowystarczalny i autonomiczny, jeżeli okoliczności w terenie tego wymagają, jako odrębne narzędzie lub w połączeniu z innymi zasobami
	- zdolny do współdziałania z innymi modułami,
Poprawka 32 Artykuł 3 ustęp 1
1. Państwa członkowskie wyznaczają z wyprzedzeniem zespoły interwencyjne w obrębie właściwych służb, w szczególności służb ochrony ludności lub innych służb ratunkowych, które mogłyby być udostępnione do celów interwencji albo mogłyby być powołane na każde wezwanie i wysłane, zwykle w ciągu 12 godzin następujących od wniosku o pomoc. Uwzględniają one fakt, że skład grupy powinien odpowiadać rodzajowi sytuacji krytycznej, w szczególności potrzebom takiej sytuacji;	1. Państwa członkowskie wyznaczają z wyprzedzeniem zespoły interwencyjne lub moduły interwencyjne w obrębie właściwych służb, w szczególności służb ochrony ludności lub innych służb ratunkowych, które mogłyby być udostępnione do celów interwencji albo mogłyby być powołane na każde wezwanie i wysłane, zwykle w ciągu 12 godzin następujących od wniosku o pomoc. Uwzględniają one fakt, że skład grupy lub moduł powinien odpowiadać rodzajowi sytuacji krytycznej, w szczególności potrzebom takiej sytuacji;
Poprawka 33 Artykuł 3 ustęp 2
2. Państwa członkowskie wybierają ekspertów, którzy mogą być wezwani do działania na miejscu sytuacji krytycznej w zespole odpowiedzialnym za ocenę lub koordynację.	2. Państwa członkowskie wybierają ekspertów, którzy mogą być wezwani do działania na miejscu sytuacji krytycznej w zespole odpowiedzialnym za ocenę i/lub koordynację.
Poprawka 34 Artykuł 3 ustęp 3
3. Państwa członkowskie podejmują działania na rzecz tworzenia modułów interwencyjnych wspierających ochronę ludności, na które składają się zasoby jednego lub większej liczby państw członkowskich i które w bardzo krótkim terminie mogą zostać oddelegowane do prowadzenia działań wspomagających lub zaspokajania potrzeb priorytetowych.	3. Państwa członkowskie podejmują działania na rzecz tworzenia modułów interwencyjnych wspierających ochronę ludności, na które składają się zasoby jednego lub większej liczby państw członkowskich i które w bardzo krótkim terminie mogą zostać oddelegowane w szczególności do zaspokajania potrzeb priorytetowych, jak również prowadzenia działań wspomagających.
Poprawka 35 Artykuł 3 ustęp 6
6. Państwa członkowskie podejmują działania w celu zapewnienia szybkiego transportu pomocy w zakresie ochrony ludności.	6. Państwa członkowskie, przy wsparciu ze strony Komisji, podejmują działania w celu zapewnienia szybkiego transportu oferowanej przez nie pomocy w zakresie ochrony ludności.
Poprawka 36 Artykuł 4 ustęp 1 litera c)
c) uczestniczy w tworzeniu doskonaleniu systemów wczesnego ostrzegania na rzecz państw członkowskich oraz MIC;	c) uczestniczy w tworzeniu i wspieraniu powstawania sieci systemów wczesnego ostrzegania i reagowania na rzecz obywateli UE na wypadek katastrof, które dotykają terytorium UE, uwzględniając istniejące narzędzia informacji, kontroli i wykrywania w celu umożliwienia państwom członkowskim oraz MIC uruchomienia szybkiej reakcj; systemy ostrzegania we wszystkich państwach członkowskich muszą być połączone z systemami alarmowania, tak aby umożliwić rozpowszechnianie informacji i dzięki temu zapewnić, iż wszyscy obywatele będą przygotowani w okolicznościach wypadku lub katastrofy;
Uzasadnienie
Szybka i skuteczna reakcja na poziomie UE w sytuacjach krytycznych, kryzysowych i katastrofach wymaga rozbudowania i wsparcia sieci systemów alarmowania, wczesnego ostrzegania oraz reakcji na rzecz państw członkowskich oraz utworzenia Centrum Monitoringu i Informacji.
Poprawka 37 Artykuł 4 ustęp 1 litera c a) (nowa)
	ca) promowanie wzajemnego współdziałania systemów alarmowania, wczesnego ostrzegania i szybkiej reakcji na rzecz państw członkowskich oraz MIC, a także skoordynowanie z innymi wyspecjalizowanymi centrami i agencjami Wspólnoty,
Uzasadnienie
Rada Europejska w dniu 19 maja 2006 r. wezwała do lepszej koordynacji narzędzi stosowanych w państwach członkowskich tak, aby reakcja Unii mogła być bardziej skuteczna i aby była w stanie zapewnić wysoki poziom ochrony obywateli europejskich (patrz: konkluzje prezydencji, punkt 14). Jest zatem uważane za niezbędne, aby Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi, wspierała wzajemne współdziałanie systemów alarmowania, wczesnego ostrzegania oraz reagowania na rzecz państw członkowskich oraz MIC, oraz koordynację z innymi wyspecjalizowanymi centrami i agencjami Wspólnoty, takimi jak Europejskie Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób, w celu zagwarantowania optymalnego funkcjonowania mechanizmu.
Poprawka 38 Artykuł 4 ustęp 1 litera f a) (nowa)
	fa) sporządzenie wytycznych w zakresie informacji i kształcenia obywateli ukierunkowanych na zwiększenie ich świadomości oraz polepszenie ich ochrony indywidualnej,
Uzasadnienie
Informowanie i kształcenie obywateli, ukierunkowane na zwiększenie ich świadomości oraz polepszenie ich indywidualnej ochrony, ma podstawowe znaczenie w rozwiązywaniu sytuacji krytycznych, kryzysowych oraz katastrof, w szczególności w ich fazie początkowej.
Poprawka 39 Artykuł 4 ustęp 1 litera h)
h) podejmuje działania w celu ułatwienia transportu środków dla interwencji wspierającej i buduje zdolności do pozyskiwania dodatkowych środków transportu niezbędnych do zapewnienia szybkiej reakcji na poważne katastrofy;	h) podejmuje działania w celu ułatwienia i zapewnienia szybkiego transportu środków dla interwencji wspierającej i buduje zdolności do pozyskiwania w krótkim terminie dodatkowych środków transportu i sprzętu niezbędnych do zapewnienia szybkiej reakcji na poważne katastrofy;
Poprawka 40 Artykuł 4 ustęp 1 litera h a) (nowa)
	ha) gwarantuje mobilizację odpowiednich środków i wyposażenia w krótkim okresie czasu i uruchomienie oraz transport przenośnych laboratoriów, przenośnych systemów wysokiego bezpieczeństwa oraz wyposażenia ochrony medycznej koniecznego do zapewnienia szybkiej reakcji w poważnych sytuacjach kryzysowych, jako uzupełnienie cywilnych i wojskowych środków państw członkowskich oraz zasobów podlegających kryteriom określonym art. 10;
Poprawka 41 Artykuł 4 ustęp 1 litera i)
i) tworzy zdolności do dostarczania podstawowego wsparcia logistycznego dla ekspertów oraz ułatwia pozyskiwanie modułów logistycznych i innych do celów wspomagania zespołów państw członkowskich, które uczestniczą w interwencjach wspierających ochronę ludności;	i) tworzy zdolności do dostarczania podstawowego wsparcia logistycznego dla ekspertów, oficerów łącznikowych, obserwatorów i zespołów interwencyjnych oraz ułatwia pozyskiwanie modułów logistycznych i innych do celów wspomagania zespołów państw członkowskich, które uczestniczą w interwencjach wspierających ochronę ludności;
Poprawka 42 Artykuł 4 ustęp 2
2. Komisja tworzy program szkoleniowy w celu wzmocnienia koordynacji interwencji wspierających ochronę ludności, poprzez zapewnianie spójności i wzajemnej komplementarności zespołów interwencyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 1, modułów interwencyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 3 lub, odpowiednio, innego wsparcia interwencyjnego, o którym mowa w art. 3 ust. 4, oraz poprzez podwyższanie kompetencji ekspertów, o którym mowa w art. 3 ust. 2. Program zawiera połączone kursy i ćwiczenia, a także system wymiany, za pomocą którego poszczególne osoby mogłyby być oddelegowywane do zespołów w innych państwach członkowskich.	2. Komisja tworzy program szkoleniowy w celu wzmocnienia koordynacji interwencji wspierających ochronę ludności, poprzez zapewnianie spójności i wzajemnej komplementarności zespołów interwencyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 1, modułów interwencyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 3 lub, odpowiednio, innego wsparcia interwencyjnego, o którym mowa w art. 3 ust. 4, oraz poprzez podwyższanie kompetencji ekspertów, o którym mowa w art. 3 ust. 2, jak również podnoszenie jakości dalszej opieki nad osobami poszkodowanymi. Program zawiera połączone kursy i ćwiczenia, a także system wymiany, za pomocą którego poszczególne osoby mogłyby być oddelegowywane do zespołów w innych państwach członkowskich. Należy dążyć w miarę możliwości do włączania zainteresowanych społeczności w te ćwiczenia. Procedury, które należy stosować w przypadku katastrof są upowszechniane.
Poprawka 43 Artykuł 8 ustęp 1
1. Każde państwo członkowskie, do którego skierowane jest wezwanie o pomoc niezwłocznie określa, czy jest w stanie udzielić takiej pomocy i informuje o tym państwo członkowskie zwracające się z prośbą o pomoc albo przez MIC, albo bezpośrednio, określając zakres i zasady udzielenia wsparcia. Jeżeli państwo członkowskie informuje bezpośrednio państwo członkowskie zwracające się o pomoc, odpowiednio powiadamia ono również MIC.	1. Każde państwo członkowskie, do którego skierowane jest wezwanie o pomoc niezwłocznie określa, czy jest w stanie udzielić takiej pomocy i informuje o tym państwo członkowskie zwracające się z prośbą o pomoc albo przez MIC, albo bezpośrednio, określając zakres i zasady udzielenia wsparcia. Jeżeli państwo członkowskie informuje bezpośrednio państwo członkowskie zwracające się o pomoc, odpowiednio powiadamia ono również MIC. MIC informuje państwa członkowskie.
Poprawka 44 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 1
1. W przypadku gdy poważna katastrofa ma miejsce poza terytorium Wspólnoty, art. 6, 7 oraz 8 mogą także, na wniosek, być stosowane w odniesieniu do interwencji wspierających ochronę ludności przeprowadzanych poza Wspólnotą.	1. Bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 1257/96, w przypadku gdy poważna katastrofa ma miejsce poza terytorium Wspólnoty, art. 6, 7 oraz 8 mogą także, na wniosek, być stosowane w odniesieniu do interwencji wspierających ochronę ludności przeprowadzanych poza Wspólnotą.
Poprawka 45 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 2 a (nowy)
	W przypadku sytuacji nadzwyczajnej zaistniałej poza terytorium Wspólnoty wykorzystanie zasobów i zdolności wojskowych w celu wsparcia ochrony ludności zgodnie z art. 2 ust. 1 powinno być w pełni spójne z zaleceniami ONZ w sprawie wykorzystania zasobów wojska i obrony cywilnej w celu niesienia pomocy w przypadku katastrofy (wytyczne z Oslo z maja 1994 r.) oraz z zaleceniami ONZ w sprawie użycia zasobów wojska i obrony cywilnej w celu wsparcia humanitarnych akcji ONZ w złożonych sytuacjach nadzwyczajnych (wytyczne w sprawie zasobów wojska i obrony cywilnej z marca 2003 r.).
Poprawka 46 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 3
W obliczu poważnych katastrof, kiedy pomoc udzielana jest zarówno w ramach mechanizmu, jak i na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącego pomocy humanitarnej, Komisja zapewnia skuteczność, spójność i komplementarność reakcji Wspólnoty jako całości.	W obliczu poważnych katastrof, kiedy pomoc udzielana jest zarówno w ramach mechanizmu, jak i na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96, interwencje wspierające ochronę ludności zostają uznane za element całościowej reakcji Wspólnoty w zakresie niesienia pomocy humanitarnej i w związku z powyższym powinny być spójne z celami i ogólnymi zasadami pomocy humanitarnej określonymi w rozporządzeniu. Komisja zapewnia skuteczność, spójność i komplementarność reakcji Wspólnoty jako całości. Należy zapewnić, że działania interwencyjne prowadzone w ramach tych dwóch instrumentów nie będą ze sobą kolidować ani się na siebie nakładać.
Poprawka 47 Artykuł 9 ustęp 3 akapit 1 a (nowy)
	Komisja zapewnia w szczególności zgodność oferowanej pomocy na rzecz ochrony ludności z oceną potrzeb dokonaną we współpracy z innymi podmiotami.
Poprawka 48 Artykuł 9 ustęp 3 akapit 2
Koordynacja operacyjna obejmuje koordynację we współpracy z państwem dotkniętym katastrofą oraz z Organizacją Narodów Zjednoczonych, o ile jest ona obecna na miejscu.	Koordynacja operacyjna obejmuje koordynację we współpracy z państwem dotkniętym katastrofą oraz z Biurem ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej Organizacji Narodów Zjednoczonych i innymi istotnymi podmiotami zaangażowanymi w niesienie pomocy. Nie wpływa ona na kontakty dwustronne między uczestniczącymi państwami członkowskimi i Organizacją Narodów Zjednoczonych lub zainteresowanym krajem.
Poprawka 49 Artykuł 10 a (nowy)
	Artykuł 10a
	Ustalenie dodatkowych środków transportu i wsparcia logistycznego następuje w ramach stosownych międzynarodowych publicznych procedur przetargowych na podstawie obowiązującego prawodawstwa UE dotyczącego zamówień publicznych bez stosowania klauzuli wyłączenia ze względu na „bezpieczeństwo”.
Poprawka 50 Artykuł 10 b (nowy)
	Artykuł 10b
	Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi, uruchomia odpowiednie środki strukturalne w celu zapewnienia koordynacji oraz integracji systemów wczesnego ostrzegania, alarmowania i reakcji na rzecz państw członkowskich oraz MIC, jak i koordynację z innymi sieciami wspólnotowymi, wyspecjalizowanymi centrami i/lub agencjami kompetentnymi w zakresie środków ochrony ludności.
Uzasadnienie
W kwestii wzajemnego połączenia systemów wczesnego ostrzegania z sieciami alarmowania oraz umowami w zakresie koordynacji na rzecz rozwiązywania sytuacji kryzysowych w UE, Rada (patrz: konkluzje Rady z dnia 18 czerwca 2005 r.) zwróciła się do Komisji o wzmocnienie powiązania mechanizmu z systemami wczesnego ostrzegania na poziomie UE i Narodów Zjednoczonych. Na początku 2006 r., Komisja uruchomiła sieć ARGUS, która łączy różne systemy wczesnego ostrzegania Komisji, w tym MIC, oraz wspólny system komunikacji i informacji w sytuacjach krytycznych (CECIS). ARGUS zostanie na dalszym etapie połączony ze Wspólnym Centrum Sytuacyjnym Rady (SitCen). Jest zatem niezbędne, z punktu widzenia lepszej koordynacji operacji realizowanych w ramach mechanizmu, by zawarte zostały umowy w dziedzinie tworzenia sieci. Ponadto, Unia uruchomiła niedawno szereg zdecentralizowanych agencji, jak Europejskie Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób, którego działanie jest bezpośrednio związane z mechanizmem ochrony ludności. Należy jednakże podjąć dalsze kroki w celu zapewnienia koordynacji działań z innymi wyspecjalizowanymi centrami i agencjami wspólnotowymi, które zajmują się kwestiami związanymi z ochroną ludności.
Poprawka 51 Artykuł 11 ustęp 2
Inne państwa trzecie mogą uczestniczyć w działaniach prowadzonych w ramach mechanizmu, o ile pozwalają na to umowy.	Inne państwa trzecie, jak i organizacje międzynarodowe i regionalne mogą uczestniczyć w działaniach prowadzonych w ramach mechanizmu, o ile umowy pomiędzy tymi państwami trzecimi a Wspólnotą na to pozwalają.
Uzasadnienie
Niniejsza decyzja powinna przewidywać możliwość rozwoju współpracy z takimi organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi w zakresie ochrony ludności, jak i systemów alarmowania i wczesnego ostrzegania, jak jednostka Narodów Zjednoczonych ds. zapobiegania i ograniczania skutków katastrof (DRU-UNDP) oraz system alarmowania Narodów Zjednoczonych dla koordynacji oceny katastrof (UNDAC), ponieważ tego typu współpraca wnosi wartość dodana do działań Wspólnoty. Przykładem pomyślnej współpracy w tym zakresie jest system GDACS (globalny system ostrzegania i koordynacji w przypadku katastrof), który został rozbudowany przez Komisję, przy finansowaniu z ECHO oraz we współpracy z Biurem ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA). Jego celem jest ocena potencjalnego wymiaru oraz wpływu naturalnego zagrożenia, w tym trzęsień ziemi i tsunami, począwszy od stadium wczesnego ostrzegania, poprzez koordynację i dostarczenie środków zaradczych.
Poprawka 52 Artykuł 12
Do celów stosowania niniejszej decyzji państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy i odpowiednio informują o tym Komisję.	Do celów stosowania niniejszej decyzji państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy i odpowiednio informują o tym Komisję. Państwa członkowskie, w kontekście wzajemnej pomocy konsularnej, wyznaczają między sobą punkty kontaktowe w uprzednio rozpoznanych regionach i odpowiednio informują o tym Komisję.
Uzasadnienie
Współpraca państw członkowskich z Komisją jest zasadnicza z punktu widzenia skutecznego wdrożenia i funkcjonowania mechanizmu ochrony ludności. Na mocy art. 20 Traktatu WE, Unia wymaga udzielenia ochrony konsularnej obywatelom Unii na terytorium państw trzecich, w których ich państwo członkowskie pochodzenia nie ma swojego przedstawicielstwa. W dniu 29 maja 2006 r., Rada Europejska wezwała do ściślejszej współpracy konsularnej, w tym do wyznaczenia punktów pomocy konsularnej. (patrz: konkluzje prezydencji, punkty 13 i 14). Sprawozdanie austriackiej prezydencji (dokument 10551/06), przyjęte przez Radę Europejską, jak i sprawozdanie przedłożone przez Michela Barnier zatytułowane: „Na rzecz sił europejskiej ochrony ludności: Europe aid”, z maja 2006 r., wyraźnie odwoływały się do powzięcia praktycznych kroków na rzecz skutecznej ochrony konsularnej. W praktyce umożliwi to Unii rozwinięcie solidarności pomiędzy państwami członkowskimi oraz dzielenie poczucia „wspólnoty”, z myślą o skutecznej i na wysokim poziomie ochronie obywateli europejskich
Poprawka 53 Artykuł 13 punkt 4 a (nowy)
	(4a) odpowiednie środki strukturalne mające na celu zapewnienie koordynacji i integracji, o których mowa w art. 10b.
Uzasadnienie
Komitologia powinna mieć zastosowanie w celu określenie odpowiednich środków strukturalnych dla koordynacji i integracji systemów alarmowania, wczesnego ostrzegania oraz reakcji na rzecz państw członkowskich oraz MIC, jak i innych sieci wspólnotowych, wyspecjalizowanych centrów i agencji kompetentnych w zakresie ochrony ludności.
Poprawka 54 Artykuł 13 punkt 5 a (nowy)
	(5a) moduły przewidziane w art. 3 ust. 3;
Poprawka 55 Artykuł 13 punkt 5 b (nowy)
	(5b) systemy wczesnego ostrzegania, przewidziane w art. 4 ust. 1 lit. c);
Poprawka 56 Artykuł 13 punkt 7 a (nowy)
	(7a) współpraca z państwami trzecimi oraz z organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi, jak przewiduje art. 11.
Uzasadnienie
Komitologia powinna mieć zastosowanie w celu określenia procedur współpracy z państwami trzecimi i z organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi w ramach odpowiednich umów, według przepisów art. 11 niniejszego wniosku w sprawie decyzji.
Poprawka 57 Artykuł 13 punkt 8 a (nowy)
	(8a) wytyczne dotyczące utworzenia i wzajemnego połączenia systemów wczesnego ostrzegania i alarmowania oraz informowania i szkolenia obywateli w zakresie sposobów reagowania w sytuacjach nadzwyczajnych.
Poprawka 58 Artykuł 14 ustęp 1
1. Komisja jest wspierana przez komitet utworzony na mocy art. 13 wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego instrument szybkiego reagowania i gotowości na poważne katastrofy.	1. Komisja jest wspierana przez komitet utworzony na mocy art. 13 wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego instrument szybkiego reagowania i gotowości na poważne katastrofy i złożony z przedstawicieli władz lokalnych i regionalnych.
Poprawka 59 Artykuł 15 akapit pierwszy
	Komisja corocznie przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie wykonania niniejszej decyzji ze wskazaniem wartości dodanej działania Wspólnoty dla obywateli UE, a zwłaszcza osób poszkodowanych.
Komisja dokonuje oceny stosowania niniejszej decyzji co trzy lata, począwszy od daty jej notyfikacji i przekazuje wnioski z tej oceny Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.	Komisja dokonuje również oceny stosowania niniejszej decyzji co trzy lata, począwszy od daty jej notyfikacji i przekazuje wnioski z tej oceny Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

• [1]  Dz.U. C ... / Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

UZASADNIENIE

Przekształcenie, które jest przedmiotem wniosku i które jest zgodne z ogólną filozofią wspólnotowego mechanizmu ochrony ludności, utworzonego w 2001 r., polega na wprowadzeniu szeregu ulepszeń do istniejącej decyzji Rady w celu wzmocnienia wspierania i uzupełniania działań, które pozwolą całej Wspólnocie przychodzić z pomocą tym, których dotykają poważne katastrofy. Jednocześnie przekształcenie uzupełnia wcześniejszy wniosek dotyczący instrumentu szybkiego reagowania i gotowości. Wniosek ten zapewnia podstawę prawną finansowania działań związanych z ochroną ludności w okresie nowych perspektyw finansowych, natomiast nowy wniosek zmienia przepisy operacyjne dotyczące funkcjonowania wspólnotowego mechanizmu ochrony ludności i zapewnia podstawę prawną nowego działania Wspólnoty, które ma zostać podjęte w tej dziedzinie.

Powody dalszego działania

1. Bezpośredni związek z obywatelami

Ochrona ludzi przed wypadkami i katastrofami dotyczy wszystkich aspektów codziennego życia obywateli europejskich. Obywatele uważają wszelkie kwestie związane z bezpieczeństwem za bardzo ważne (zatrudnienie, bezpieczeństwo socjalne i finansowe, środowisko życia i pracy, bezpieczeństwo wobec zagrożeń zewnętrznych i wewnętrznych itd.). W ciągu ostatnich trzech lat państwa członkowskie, kraje kandydujące i kraje rozwijające się o wiele częściej zwracały się o pomoc w ramach mechanizmu ochrony ludności, bowiem reakcja na katastrofy przekraczała krajowe zdolności reagowania.

2. Wymiar ekonomiczny

Europa i reszta świata doświadcza wielu rodzajów zagrożeń. Związane z nimi ryzyko (tj. przewidywane straty) jest wysokie nie tylko w odniesieniu do życia ludzkiego, lecz również strat gospodarczych i urazów (zwłaszcza psychologicznych). Urazy i skutki tzw. szoku pourazowego przekładają się na ogromne straty gospodarcze i ubezpieczone oraz znacząco obciążają krajowe systemy opieki zdrowotnej i zabezpieczenia społecznego.

Dane dostępne z sektora ubezpieczeń pokazują, że na poziomie ogólnoświatowym rosną straty gospodarcze i ubezpieczone powodowane klęskami żywiołowymi i katastrofami technologicznymi. W chwili obecnej ogólnoświatowe straty gospodarcze spowodowane katastrofami naturalnymi zdają się podwajać co dziesięć lat. Jeżeli obecna tendencja utrzyma się, w ciągu najbliższej dekady roczne straty będą wynosić blisko 150 mld euro.

Wniosek umożliwia wspólne korzystanie z zasobów, czyli uzyskanie korzyści skali w obszarach, takich jak logistyka i transport, a więc bardziej ekonomiczne wykorzystanie ograniczonych zasobów.

3. Wymiar europejski i prewencyjny

Chociaż podczas wypadków i katastrof służby ratunkowe zawsze będą działać na poziomie lokalnym, wiele elementów związanych z poszczególnymi fazami działań z zakresu ochrony ludności ma wymiar europejski (np. normalizacja), zwłaszcza w specyficznych sektorach, takich jak substancje chemiczne, transport, budownictwo, telekomunikacja i zdrowie.

Wreszcie, większość działań związanych z ochroną ludności jest szczególnie widoczna w czasie kryzysów. Efektywność zależy jednak od pracy wykonanej przed wypadkiem lub katastrofą, z uwzględnieniem prewencji i zapewnienia gotowości, jak również od zdolności do łagodzenia skutków katastrofy. W rzeczywistości można wiele dokonać dzięki systematycznemu podejściu do tej kwestii i postrzeganiu jej jako intensywnego i wielodyscyplinarnego działania koordynacyjnego.

Wnioski

Sprawozdawca uważa ochronę ludności za złożony system obejmujący trzy istotne fazy, tj. prewencję (w tym łagodzenie skutków), interwencję (w tym gotowość) i odbudowę (w tym analizę po katastrofie). Ochrona ludności zależy również od trzech dodatkowych działań horyzontalnych, tj. oceny ryzyka, dowodzenia, kontroli i komunikacji, a wreszcie informacji i szkolenia.

Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje zmiany zaproponowane we wniosku dotyczącym decyzji, chciałby jednak, aby kwestia informowania obywateli o potencjalnym ryzyku stanowiła istotny element gotowości, zwłaszcza w obszarach zagrożonych katastrofami. Ponadto gospodarka przestrzenna i wykorzystanie gruntów są istotnymi narzędziami służącymi zapobieganiu katastrofom i łagodzeniu ich skutków. Powinny one stanowić nieodłączną część planów ograniczania ryzyka katastrof i zarządzania katastrofami.

Sprawozdawca ubolewa nad faktem, że ani początkowa, ani przekształcona decyzja nie zawiera definicji pojęć „poważna katastrofa”, „wczesne ostrzeganie”, „szybkie reagowanie” i „gotowość”. Uważa, że pojęcia te należy rozważyć w kontekście definicji podanych w „Internationally Agreed Glossary of Basic Terms Related to Disaster Management” (międzynarodowy glosariusz podstawowych terminów związanych z zarządzaniem katastrofami) Departamentu Spraw Humanitarnych (DHA) Organizacji Narodów Zjednoczonych ze stycznia 1992 r., jak również w kontekście definicji podanych w rezolucji legislacyjnej Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego instrument szybkiego reagowania i gotowości na wypadek poważnych katastrof.

Sprawozdawca uważa, że zdrowiu publicznemu, stanowiącemu element wszystkich interwencji mających na celu ochronę ludności, należy przypisać należne mu znaczenie, zważywszy że wszelkie katastrofy mają na ludzi zarówno wpływ fizyczny, jak i psychologiczny, wskutek czego systemy opieki zdrowotnej i zabezpieczenia społecznego są w wyniku katastrof nadmiernie obciążone przez długi czas po zakończeniu fazy interwencji.

Sprawozdawca popiera również odniesienie do wykorzystania zasobów wojskowych w celu wsparcia ochrony ludności, gdyż pominięcie takiego odniesienia daje wojsku możliwości przeprowadzenia własnych działań poza istniejącym mechanizmem i istniejącymi ramami ochrony ludności.

W rzeczywistości w niektórych krajach straż pożarna jest uznawana za część sił wojskowych (gdyż posiada wojskową strukturę i hierarchię), a w wielu krajach wojsko posiada specjalistyczną wiedzę niezbędną przy interwencjach w razie poważnej katastrofy, takiej jak katastrofa chemiczna, biologiczna lub jądrowa.

Mobilizacja wojskowego sprzętu i personelu jest najskuteczniejsza i najpotrzebniejsza w początkowej fazie poważnej katastrofy. Zapewnienie ogólnej orientacji co do takich zasobów i ich wykorzystanie może się przyczynić do ratowania życia, uniknięcia powielania zasobów i tym sposobem udostępnić ograniczone zasoby w innych obszarach.

Sprawozdawca uważa ponadto, że dodatkowy potencjał środków transportu i wsparcia logistycznego można stworzyć w sposób niewiążący się ze wzmacnianiem przez państwa członkowskie własnych, krajowych zdolności za środki wspólnotowe.

(CNS)

OPINIA Komisji Rozwoju (30.8.2006)

dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady ustanawiającej wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (przekształcenie)
(COM(2006)0029 – C6‑0076/2006 – 2006/0009(CNS))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Luisa Morgantini

am

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (zwany dalej „mechanizmem”) został ustanowiony w 2001 r. w celu wspierania organizacji pomocy w zakresie ochrony ludności na wypadek sytuacji nadzwyczajnych mających miejsce, przede wszystkim, na terytorium UE. Zawarto w nim jednak również przepisy dopuszczające działania poza UE.

Decyzja Rady 2001/792 ustanawia podstawę prawną mechanizmu i ustala zobowiązania operacyjne do wzmocnionej współpracy w interwencjach wspierających ochronę ludności. Nie tworzy żadnego nowego organu UE, określa jedynie zasady wzmocnionej współpracy pomiędzy istniejącymi krajowymi mechanizmami ochrony ludności.

W związku ze wzrostem od 2001 r. częstotliwości występowania sytuacji nadzwyczajnych oraz ze znacznym wzrostem liczby krajów zwracających się o natychmiastową pomoc w ochronie ludności w ramach mechanizmu, podjęto decyzję o jego wzmocnieniu i stworzeniu podstawy prawnej dla dodatkowych działań Wspólnoty w tej dziedzinie. Obecny wniosek stanowi przekształcenie decyzji Rady 2001/792 i modyfikację zasad operacyjnych kierujących działaniem wspólnotowego mechanizmu ochrony ludności.

Wzrasta liczba i znaczenie interwencji mechanizmu w sytuacjach kryzysowych poza terytorium UE. Poza Unią mechanizm wykorzystywany jest często równolegle z innymi akcjami pomocy humanitarnej prowadzonymi przez Wspólnotę (poprzez ECHO) oraz innymi międzynarodowymi ofiarodawcami pomocy humanitarnej, koordynowanymi przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (UN-OCHA).

W tym kontekście sprawą niezwykłej wagi jest zapewnienie spójności między interwencjami w zakresie ochrony ludności a ogólnymi działaniami Wspólnoty i międzynarodowych organizacji humanitarnych oraz zapewnienie zgodności z zasadami humanitarnymi i poszanowania roli i mandatu innych podmiotów, takich jak UN-OCHA. Art. 9 omawianego wniosku próbuje odnieść się do powyższych zastrzeżeń, jednak jego sformułowanie jest mało precyzyjne.

Sprawozdawca w szczególności wyraża przekonanie, że zwykłe wezwanie do skuteczności, spójności i komplementarności akcji humanitarnych jest niewystarczające. Sprawozdawca uważa, że jeśli mechanizm ochrony ludności ma być skutecznym elementem interwencji w kryzysach zewnętrznych, należy sprecyzować „podwójną naturę” mechanizmu, a zasady kierujące jego działaniem na terytorium UE i poza nim powinny zostać zróżnicowane.

Sprawozdawca zwraca szczególną uwagę na następujące kwestie: przed uruchomieniem kosztownych środków należy dokonać właściwej i skoordynowanej procedury oceny potrzeb kraju trzeciego dotkniętego katastrofą, a także należy starannie ocenić użycie środków wojskowych w krajach trzecich oraz rolę ECHO i UN-OCHA.

POPRAWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w sprawozdaniu następujących poprawek:

Tekst proponowany przez Komisję[1]	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 1
1. W przypadku gdy poważna katastrofa ma miejsce poza terytorium Wspólnoty, art. 6, 7 oraz 8 mogą także, na wniosek, być stosowane w odniesieniu do interwencji wspierających ochronę ludności przeprowadzanych poza Wspólnotą.	1. Bez uszczerbku dla rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącego pomocy humanitarnej, w przypadku gdy poważna katastrofa ma miejsce poza terytorium Wspólnoty, art. 6, 7 oraz 8 mogą także, na wniosek, być stosowane w odniesieniu do interwencji wspierających ochronę ludności przeprowadzanych poza Wspólnotą.
Poprawka 2 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 2a (nowy)
	2a. W przypadku sytuacji nadzwyczajnej zaistniałej poza terytorium Wspólnoty wykorzystanie zasobów i zdolności wojskowych w celu wsparcia ochrony ludności zgodnie z art. 2 ust. 1 powinno być w pełni spójne z zaleceniami ONZ w sprawie wykorzystania zasobów wojska i obrony cywilnej w celu niesienia pomocy w przypadku katastrofy (wytyczne z Oslo z maja 1994 r.) oraz z zaleceniami ONZ w sprawie użycia zasobów wojska i obrony cywilnej w celu wsparcia humanitarnych akcji ONZ w złożonych sytuacjach nadzwyczajnych (wytyczne w sprawie zasobów wojska i obrony cywilnej z marca 2003 r.).
Poprawka 3 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 3
W obliczu poważnych katastrof, kiedy pomoc udzielana jest zarówno w ramach mechanizmu, jak i na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącego pomocy humanitarnej, Komisja zapewnia skuteczność, spójność i komplementarność reakcji Wspólnoty jako całości.	W obliczu poważnych katastrof, kiedy pomoc udzielana jest zarówno w ramach mechanizmu, jak i na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącego pomocy humanitarnej, interwencje wspierające ochronę ludności powinny zostać uznane za element całościowej reakcji Wspólnoty w zakresie niesienia pomocy humanitarnej i w związku z powyższym powinny być spójne z celami i ogólnymi zasadami pomocy humanitarnej określonymi w rozporządzeniu. Komisja zapewnia skuteczność, spójność i komplementarność reakcji Wspólnoty jako całości.
Poprawka 4 Artykuł 9 ustęp 3 akapit 1a (nowy)
	1a. Komisja zapewnia w szczególności zgodność oferowanej pomocy na rzecz ochrony ludności z oceną potrzeb dokonaną we współpracy z innymi podmiotami.
Poprawka 5 Artykuł 9 ustęp 3 akapit 2
Koordynacja operacyjna obejmuje koordynację we współpracy z państwem dotkniętym katastrofą oraz z Organizacją Narodów Zjednoczonych, o ile jest ona obecna na miejscu.	Koordynacja operacyjna obejmuje koordynację we współpracy z państwem dotkniętym katastrofą oraz z Biurem ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej Organizacji Narodów Zjednoczonych.

PROCEDURA

Tytuł	Wniosek dotyczący decyzji Rady ustanawiającej wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (przekształcenie)
Odsyłacze	COM(2006)0029 – C6‑0076/2006 – 2006/0009(CNS)
Komisja przedmiotowo właściwa	ENVI
Opinia wydana przez   Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 15.6.2006
Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu
Sprawozdawca komisji opiniodawczej   Data powołania	Luisa Morgantini 30.5.2006
Poprzedni sprawozdawca komisji opiniodawczej
Rozpatrzenie w komisji	10.7.2006	28.8.2006
Data przyjęcia	28.8.2006
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:		27 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Margrete Auken, Alessandro Battilocchio, Thierry Cornillet, Nirj Deva, Alexandra Dobolyi, Fernando Fernández Martín, Michael Gahler, Filip Andrzej Kaczmarek, Ģirts Valdis Kristovskis, Miguel Angel Martínez Martínez, Luisa Morgantini, Horst Posdorf, Pierre Schapira, Frithjof Schmidt, Jürgen Schröder, Feleknas Uca
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	John Bowis, Milan Gaľa, Ana Maria Gomes, Alain Hutchinson, Jan Jerzy Kułakowski, Bernard Lehideux, Manolis Mavrommatis, Miloslav Ransdorf, Karin Scheele, Anders Wijkman, Zbigniew Zaleski
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

• [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

PROCEDURA

Tytuł	Wniosek dotyczący decyzji Rady ustanawiającej wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (przekształcenie)
Odsyłacze	COM(2006)0029 – C6‑0076/2006 – 2006/0009(CNS)
Data konsultacji z PE
Komisja przedmiotowo właściwa   Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 14.3.2006
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 15.6.2006		LIBE 15.6.2006
Opinia niewydana   Data wydania decyzji	LIBE 19.4.2006
Ściślejsza współpraca   Data ogłoszenia na posiedzeniu
Sprawozdawca(y)   Data powołania	Dimitrios Papadimoulis 21.2.2006
Zasięgnięcie opinii Komitetu Regionów przez PE - data decyzji na posiedzeniu
Rozpatrzenie w komisji	20.6.2006		13.9.2006
Data przyjęcia	13.9.2006
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	44 2 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Adamos Adamou, Georgs Andrejevs, Irena Belohorská, John Bowis, Frieda Brepoels, Martin Callanan, Dorette Corbey, Chris Davies, Avril Doyle, Mojca Drčar Murko, Edite Estrela, Anne Ferreira, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Cristina Gutiérrez-Cortines, Gyula Hegyi, Caroline Jackson, Dan Jørgensen, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Urszula Krupa, Aldis Kušķis, Peter Liese, Jules Maaten, Linda McAvan, Marios Matsakis, Riitta Myller, Péter Olajos, Dimitrios Papadimoulis, Vittorio Prodi, Guido Sacconi, Karin Scheele, Jonas Sjöstedt, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Antonios Trakatellis, Thomas Ulmer, Anja Weisgerber, Anders Wijkman
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Hélène Goudin, Rebecca Harms, Jutta D. Haug, Kartika Tamara Liotard, Miroslav Mikolášik, Bart Staes, Thomas Wise
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego
Data złożenia	18.9.2006
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)	...