ΕΚΘΕΣΗ σχετικά με τις γυναίκες στη διεθνή πολιτική

17.10.2006 - (2006/2057(INI))

Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων
Εισηγήτρια: Ana Maria Gomes

ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

σχετικά με τις γυναίκες στη διεθνή πολιτική

(2006/2057 (INI))

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–   επιβεβαιώνοντας τις αρχές που ορίζονται στο άρθρο 2, στο άρθρο 3 παράγραφος 2, στο άρθρο 13, στο άρθρο 137 παράγραφος 1 σημείο θ και στο άρθρο 141 της Συνθήκης ΕΚ,

–   έχοντας υπόψη τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διακηρύχθηκε το 2000[1], και ιδίως το άρθρο 23 το οποίο αναφέρει ότι "Η ισότητα ανδρών και γυναικών πρέπει να εξασφαλίζεται σε όλους τους τομείς, μεταξύ άλλων στην απασχόληση, την εργασία και τις αποδοχές. Η αρχή της ισότητας δεν αποκλείει τη διατήρηση ή τη θέσπιση μέτρων που προβλέπουν ειδικά πλεονεκτήματα υπέρ του υποεκπροσωπούμενου φύλου",

–   έχοντας υπόψη την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών του 1950[2],

–   έχοντας υπόψη τις συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και ιδίως το ψήφισμα και το σχέδιο δράσης του, που εγκρίθηκαν κατά την 6η ευρωπαϊκή υπουργική διάσκεψη για την ισότητα ανδρών και γυναικών, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη στις 8-9 Ιουνίου 2006, και ιδίως το μέρος Ι σημείο ΣΤ του παραρτήματος σχετικά με την ισόρροπη συμμετοχή γυναικών και ανδρών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων,

–   έχοντας υπόψη την υπουργική δήλωση των Αθηνών του 1992 κατά την ευρωπαϊκή διάσκεψη για τις γυναίκες στην εξουσία, όπου αναφέρεται ότι οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το ήμισυ των δυνητικών ταλέντων και ικανοτήτων της ανθρωπότητας και η υποεκπροσώπησή τους στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων ζημιώνει την κοινωνία στο σύνολό της,

–   έχοντας υπόψη την υπουργική δήλωση των Παρισίων του 1999 κατά την ευρωπαϊκή διάσκεψη για τις γυναίκες και τους άνδρες στην εξουσία «Μια κοινωνία πρόνοιας, μια δυναμική οικονομία και ένα όραμα για την Ευρώπη»,

–   έχοντας υπόψη την τελική δήλωση της ετήσιας διάσκεψης του δικτύου των κοινοβουλευτικών επιτροπών για την ισότητα των ευκαιριών μεταξύ ανδρών και γυναικών (Network of Parliamentary Committees for Equal Opportunities for Women and Men - NCEO) που εγκρίθηκε στη Ρώμη στις 21 Νοεμβρίου 2003,

–   έχοντας υπόψη τη στρατηγική της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση, που εγκρίθηκε το Μάρτιο του 2000, και ιδίως την έμφαση που δίδει στη θετική επίδραση που θα έχουν στη συνολική στρατηγική για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ οι οικονομικές πολιτικές που λαμβάνουν υπόψη τη διάσταση του φύλου,

–   έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 18ης Ιανουαρίου 2001 επί της έκθεσης της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή της σύστασης 96/694 του Συμβουλίου της 2ας Δεκεμβρίου 1996 για την ισόρροπη συμμετοχή γυναικών και ανδρών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων[3] και της 2ας Μαρτίου 2000 σχετικά με τη συμμετοχή των γυναικών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων[4],

–   έχοντας υπόψη το ψήφισμα του Συμβουλίου της 27ης Μαρτίου 1995[5] και τη σύσταση 96/694/EΚ του Συμβουλίου της 2ας Δεκεμβρίου 1996 για την ισόρροπη συμμετοχή γυναικών και ανδρών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων[6],

–   έχοντας υπόψη την υπουργική δήλωση της διάσκεψης Υπουργών Ισότητας των Φύλων, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο στις 4 Φεβρουαρίου 2005,

–   έχοντας υπόψη τον χάρτη πορείας της Επιτροπής για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών (2006-2010)(COM(2006)0092) και ιδίως την πρότασή της για τη στήριξη της δημιουργίας ενός δικτύου γυναικών που συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων,

–   έχοντας υπόψη την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου των Ηνωμένων Εθνών της 10ης Δεκεμβρίου 1948,

–   έχοντας υπόψη τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1979 για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων εις βάρος των γυναικών (CEDAW), η οποία αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι τα υπογράφοντα κράτη λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εξάλειψη των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών στον πολιτικό και δημόσιο βίο της χώρας τους,

–   έχοντας υπόψη το προαιρετικό πρωτόκολλο της CEDAW, το οποίο εγκρίθηκε το 1999 και αναφέρει ότι άτομα ή ομάδες ατόμων που ισχυρίζονται ότι έχουν πέσει θύματα παραβίασης κάποιου εκ των δικαιωμάτων που ορίζονται στη Σύμβαση μπορούν να υποβάλουν καταγγελία στο πλαίσιο της δικαιοδοσίας ενός υπογράφοντος κράτους,

–   υπενθυμίζοντας ότι η Σύμβαση για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Γυναικών του 1952 αναφέρει ότι οι γυναίκες είναι ίσες με τους άνδρες και δικαιούνται, χωρίς καμία διάκριση, να ψηφίζουν σε όλες τις εκλογές, να είναι υποψήφιες στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών όλων των αιρετών οργάνων που ορίζει το εθνικό δίκαιο, δικαιούνται δε να κατέχουν δημόσια αξιώματα και να ασκούν όλα τα δημόσια λειτουργήματα που ορίζει το εθνικό δίκαιο,

–   υπενθυμίζοντας το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του 1966 και ιδίως το άρθρο 25 αυτού, όπου αναφέρεται ότι κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα και την ευκαιρία να συμμετέχει στα κοινά, άμεσα ή μέσω ελεύθερα επιλεγμένων εκπροσώπων, καθώς και να εκλέγει και να εκλέγεται σε ελεύθερες περιοδικά διενεργούμενες εκλογές,

–   έχοντας υπόψη την τέταρτη Παγκόσμια Διάσκεψη για τις Γυναίκες, που πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο το Σεπτέμβριο του 1995, τη διακήρυξη και την πλατφόρμα δράσης που εγκρίθηκαν στο Πεκίνο, καθώς και τα μεταγενέστερα έγγραφα συμπερασμάτων που εγκρίθηκαν αντίστοιχα στις 9 Ιουνίου 2000 και 11 Μαρτίου 2005 στις διαδοχικές ειδικές συνόδους των Ηνωμένων Εθνών «Πεκίνο + 5» και «Πεκίνο +10» σχετικά με τις περαιτέρω δράσεις και πρωτοβουλίες για την εφαρμογή της διακήρυξης του Πεκίνου και της πλατφόρμας δράσης,

–   έχοντας υπόψη τους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας (ΑΣΧ) και ιδίως τον ΑΣΧ3, σχετικά με την προώθηση της ισότητας των φύλων και τη χειραφέτηση των γυναικών ως προϋπόθεση για την εξάλειψη της πείνας, της φτώχειας και των ασθενειών, την επίτευξη της ισότητας σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης και σε όλους τους τομείς της απασχόλησης, τον ισότιμο έλεγχο των πόρων και την ισότιμη εκπροσώπηση στον δημόσιο και πολιτικό βίο,

–   έχοντας υπόψη το ψήφισμα 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που εγκρίθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2000, ιδίως την παράγραφο 1 αυτού, όπου τα κράτη μέλη καλούνται να διασφαλίσουν τη μεγαλύτερη εκπροσώπηση των γυναικών σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων σε εθνικά, περιφερειακά και διεθνή θεσμικά όργανα και μηχανισμούς για την πρόληψη, τη διαχείριση και την επίλυση συγκρούσεων, καθώς και την προεδρική δήλωση που εγκρίθηκε κατά την 5η επέτειο του ψηφίσματος 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών τον Οκτώβριο του 2005,

–   έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 30ής Νοεμβρίου 2000 σχετικά με την ανάμιξη των γυναικών στην ειρηνική επίλυση συγκρούσεων[7],

–   έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 1ης Ιουνίου 2006 σχετικά με την κατάσταση των γυναικών στις ένοπλες συγκρούσεις και το ρόλο τους στη διαδικασία ανασυγκρότησης και εκδημοκρατισμού στις χώρες που ευρίσκονται σε μεταπολεμικό στάδιο[8],

–   έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα της συνεδρίασης του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων της 23ης και 24ης Μαΐου 2005 σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική ασφαλείας και άμυνας και το σχέδιο κατευθυντήριων γραμμών για την εφαρμογή του ψηφίσματος 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στο πλαίσιο της ΕΠΑΑ, που εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 16 Δεκεμβρίου 2005[9],

–   λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση της κυβέρνησης της Νορβηγίας να θεσπίσει με νόμο ποσόστωση 40% για την εκπροσώπηση των γυναικών στα διευθυντικά όργανα των εταιρειών κεφαλαίου,

–   έχοντας υπόψη το άρθρο 45 του Κανονισμού του,

–   έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων (A6‑0362/2006),

A. λαμβάνοντας υπόψη την απόφαση ορόσημο που επετεύχθη στη διάσκεψη του Πεκίνου το 1995 για την προαγωγή της ατζέντας για την ισότητα των φύλων συμπεριλαμβανομένης της εκπροσώπησης των γυναικών στην πολιτική,

B.  λαμβάνοντας υπόψη ότι η πλήρης και ίση συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική διαδικασία και στη λήψη αποφάσεων απεικονίζει ακριβέστερα τη σύνθεση της κοινωνίας και είναι απαραίτητη για τις μελλοντικές γενιές και την ορθή λειτουργία των δημοκρατικών κοινωνιών,

Γ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρηστή διακυβέρνηση περιλαμβάνει το σεβασμό των θεμελιωδών ελευθεριών και την αντιμετώπιση των δικαιωμάτων των γυναικών ως βασικών θεμελιωδών δικαιωμάτων,

Δ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι η κατάσταση των γυναικών στη διεθνή πολιτική εξαρτάται πρωτίστως από την κατάσταση των γυναικών σε εθνική κλίμακα και τις στρατηγικές για την πρόοδο των γυναικών που τέθηκαν σε ισχύ σε εθνικό επίπεδο,

Ε.  λαμβάνοντας υπόψη τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών μέσω της πολιτικής στελέχωσης που ακολουθεί δίνοντας το παράδειγμα για μια πιο ισόρροπη, από την άποψη του φύλου, πολιτική σκηνή παγκοσμίως,

ΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι από τις 191 χώρες που είναι επί του παρόντος μέλη των Ηνωμένων Εθνών, μόνον 47 εξ αυτών είναι συνυπογράφοντα κράτη και 115 είναι συμβαλλόμενα μέρη της Σύμβασης για τα Πολιτικά Δικαιώματα των Γυναικών της 20ής Δεκεμβρίου 1952 και λαμβάνοντας υπόψη ότι , ως αποτέλεσμα, οι γυναίκες δεν μπορούν να ασκήσουν πλήρως τα πολιτικά τους δικαιώματα και τους απαγορεύεται η συμμετοχή σε εκλογές ή η ανάληψη δημόσιου αξιώματος σε αρκετές χώρες,

Ζ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι από τις 191 χώρες που είναι επί του παρόντος μέλη των Ηνωμένων Εθνών, οι γυναίκες κατέχουν το ανώτερο αξίωμα (αρχηγός κράτους) σε επτά χώρες μόνο, είναι αρχηγοί κυβέρνησης ή πρωθυπουργοί σε οκτώ και κατέχουν θέση Υπουργού Εξωτερικών σε δεκαεπτά και Υπουργού Άμυνας σε εννέα χώρες,

Η. λαμβάνοντας υπόψη ότι από τα 191 κράτη που εκπροσωπούνται στα Ηνωμένη Έθνη, μόνον 18 γυναίκες υπηρετούν επί του παρόντος σε θέση πρεσβευτού στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη και 11 σε θέση πρεσβευτού διαπιστευμένου στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη,

Θ. λαμβάνοντας υπόψη ότι σύμφωνα με τη Διακοινοβουλευτική Ένωση, από τα 43 961 μέλη κοινοβουλίων παγκοσμίως (σε άνω και κάτω βουλές), μόνον το 16,4% είναι γυναίκες (δηλ. 7.195) λαμβάνοντας υπόψη ότι οι σκανδιναβικές χώρες έχουν τον υψηλότερο αριθμό γυναικών βουλευτών (40%), ακολουθούμενες από την αμερικανική ήπειρο (19,6%) και την Ευρώπη (χώρες ΟΑΣΕ, εκτός των σκανδιναβικών χωρών) με μέσο όρο 16,9 %, ελαφρώς υψηλότερο από τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής (16,4%), της Ασίας (16,3%), του Ειρηνικού (12%) και τα αραβικά κράτη (8,3%),

Ι.   λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό καταδεικνύει ουσιαστικό δημοκρατικό έλλειμμα τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όσο και στο ευρύτερο διεθνές πλαίσιο,

ΙΑ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, παρά την ύπαρξη ισότητας δια νόμου στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και παγκοσμίως, εξακολουθούν να υπάρχουν εκ των πραγμάτων ανισότητες στην κατανομή της εξουσίας, των ευθυνών και στην πρόσβαση σε οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς πόρους μεταξύ γυναικών και ανδρών λόγω της διατήρησης των κυρίαρχων παραδοσιακών ρόλων των φύλων και των επιπτώσεών τους στον άνισο καταμερισμό των οικογενειακών αρμοδιοτήτων και των εμποδίων στο συνδυασμό του οικογενειακού και επαγγελματικού βίου για τις περισσότερες γυναίκες,

ΙΒ. λαμβάνοντας υπόψη ότι παρά την κοινοτική και εθνική νομοθεσία που θεσπίστηκε τα τελευταία 30 χρόνια, η μισθολογική διαφορά μεταξύ των φύλων που εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα σε ολόκληρη την ΕΕ αγγίζει, κατά μέσο όρο, το 15% για ίσης αξίας εργασία,

ΙΓ. λαμβάνοντας υπόψη ότι σήμερα περισσότερες γυναίκες από ό,τι άνδρες διαθέτουν πανεπιστημιακό τίτλο,

ΙΔ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι διαδικασίες των εκλογικών συστημάτων και οι πολιτικοί θεσμοί, περιλαμβανομένων των πολιτικών κομμάτων, διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο στις στρατηγικές για την επίτευξη ισόρροπης εκπροσώπησης των φύλων στην πολιτική καθώς και στο βαθμό που επιτυγχάνεται η εν λόγω ισορροπία,

ΙΕ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η απαίτηση για την κατάρτιση καταλόγων υποψηφίων με ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων δεν θα είναι αποτελεσματική εάν όλες οι γυναίκες τοποθετηθούν στο κάτω μέρος των καταλόγων και ότι ένας κατάλογος με σύστημα «φερμουάρ» μπορεί να μην επιτύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα εάν η χώρα χρησιμοποιεί το σύστημα ψηφοφορίας της «ανατρεπόμενης λίστας», το οποίο επιτρέπει στους εκλογείς να αλλάξουν τη σειρά των υποψηφίων στον κατάλογο,

ΙΣΤ.έχοντας υπόψη το ζωτικό ρόλο που διαδραματίζουν τα πολιτικά κόμματα στην πρόληψη της αύξησης ή στην αύξηση της εκπροσώπησης των γυναικών στην πολιτική μέσω διαφόρων μέσων, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών ποσόστωσης· επισημαίνοντας ότι ενώ ολοένα και περισσότερα πολιτικά κόμματα ισχυρίζονται ότι υπάρχει ισόρροπη εκπροσώπηση φύλων στη σύνθεση των μελών τους, τα ανώτερα κλιμάκια των πολιτικών κομμάτων σπάνια το απεικονίζουν αυτό, με μόνο το 11% των ηγετών των κομμάτων παγκοσμίως να είναι γυναίκες,

ΙΖ. επισημαίνοντας με μεγάλο ενδιαφέρον ότι, εκτός των ποσοστώσεων, είναι διαθέσιμο ολόκληρο φάσμα άλλων μέσων για τη διασφάλιση αυξημένης συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική, όπως μέτρα θετικής διάκρισης που στοχεύουν στην εξασφάλιση της παρουσίας και δραστηριότητας των γυναικών στα κοινοβούλια και σε άλλες αιρετές θέσεις,

ΙΗ. επισημαίνοντας επίσης, εν προκειμένω, το παράδειγμα της Ρουάντα, η οποία κατατάσσεται πρώτη στον κόσμο από την άποψη του αριθμού των γυναικών βουλευτών (Κάτω Βουλή) με ποσοστό 48,8% γυναικών βουλευτών, κατόπιν των εκλογών του Οκτωβρίου του 2003, και την έγκριση νέου συντάγματος των, αλλαγών στο εκλογικό σύστημα και των ποσοστώσεων εισαγωγής στα πολιτικά κόμματα,

ΙΘ. τονίζοντας ότι οι χώρες που υπήρξαν θέατρο συγκρούσεων και τα εκλογικά συστήματα των οποίων σχεδιάστηκαν και οι εκλογές τους διοργανώθηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη είναι πιθανότερο να επιτύχουν την ανάδειξη περισσότερων γυναικών σε αιρετά αξιώματα (όπως η Ρουάντα, το Αφγανιστάν και το Ανατολικό Τιμόρ) λόγω της επιβολής από τα Ηνωμένα Έθνη μιας περισσότερο ισόρροπης εκπροσώπησης των φύλων,

Κ.     λαμβάνοντας υπόψη ότι η σημασία αλλαγής της πολιτιστικής αποδοχής μιας ισόρροπης εκπροσώπησης των φύλων στη λήψη αποφάσεων μέσω εκστρατειών ευαισθητοποίησης και ότι η επίτευξη ισορροπίας των φύλων στην πολιτική απαιτεί συχνά αλλαγές της δημόσιας νοοτροπίας,

ΚΑ.  έχοντας κατά νου το γεγονός ότι ο καταμερισμός των οικογενειακών ευθυνών μεταξύ γυναικών και ανδρών έχει αντίκτυπο στην πλήρη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική,

ΚΒ.  αναγνωρίζοντας τον καίριο ρόλο μη κυβερνητικών και εθελοντικών οργανώσεων στην άσκηση επιρροής στην κοινωνία στο σύνολό της προκειμένου να αποδεχθεί μια δικαιότερη εκπροσώπηση των φύλων στην πολιτική,

ΚΓ.  λαμβάνοντας υπόψη ότι οι γυναίκες μπορούν να συνεισφέρουν θετικά στην ανάδυση ενός πνεύματος αλλαγής σε θέματα ισότητας των φύλων και σε θεμελιώδη κοινωνικά και πολιτικά θέματα συνολικά μέσω της συμμετοχής τους σε επίπεδο λαϊκής βάσης,

ΚΔ.  λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της βασικής εκπαίδευσης και κατάρτισης προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι γυναίκες θα αναπτύξουν γνώσεις, δεξιότητες και αυτοπεποίθηση, στοιχεία που απαιτούνται για την πλήρη συμμετοχή τους στην κοινωνία και την πολιτική,

ΚΕ.  λαμβάνοντας υπόψη τη συνεισφορά των γυναικών στην ανάδειξη των ιδιαίτερων αναγκών των γυναικών (όπως ο συνδυασμός του επαγγελματικού και ιδιωτικού βίου, η επιρροή της μισθολογικής διαφοράς μεταξύ των φύλων στη χάραξη πολιτικής σε όλους τους τομείς της κοινωνίας , οι ανάγκες και επιδιώξεις των γυναικών σε ζώνες συγκρούσεων) ούτως ώστε η μελλοντική πολιτική να ενσωματώσει τη διάσταση του φύλου και να εξυπηρετήσει καλύτερα τη δημοκρατία στο σύνολό της,

ΚΣΤ. τονίζοντας ότι η αναγνώριση των γυναικών από τους ομότιμούς τους για τη θετική συνεισφορά τους στη διεθνή πολιτική είναι απαραίτητη για τη διαμόρφωση ενός περισσότερο ισόρροπου πολιτικού πνεύματος και επισημαίνοντας ότι από τους 92 βραβευμένους με Νόμπελ Ειρήνης μόνο 12 ήταν γυναίκες,

1.      υπενθυμίζει ότι έχει ήδη αναγνωριστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο[10] ότι μια ισόρροπη συμμετοχή των δύο φύλων στη λήψη αποφάσεων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της δημοκρατίας·

2.      χαιρετίζει τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στη Φινλανδία, τη Λιβερία και τη Χιλή, όπου αναδείχθηκαν γυναίκες στα υψηλότερα αξιώματα ως αρχηγοί κρατών και το διορισμό γυναικών ως αρχηγών κυβερνήσεων στη Γερμανία, την Τζαμάικα και τη Νότια Κορέα·

3.      χαιρετίζει τους πρόσφατους διορισμούς γυναικών σε θέσεις αντιπροέδρου της ισπανικής κυβέρνησης, Υπουργού Εξωτερικών στην Αυστρία, την Ελλάδα, το Ισραήλ και το Ηνωμένο Βασίλειο και Υπουργού Άμυνας στη Χιλή·

4.      επικροτεί την πολιτική ισότητας των φύλων της ισπανικής κυβέρνησης με επικεφαλής τον José Luís Zapatero, που οδήγησε συγκεκριμένα στον διορισμό ενός υποδειγματικού εκτελεστικού οργάνου με ίσο αριθμό γυναικών και ανδρών·

5.      εκφράζει βαθύτατη απογοήτευση για το γεγονός ότι παρά τις πολυάριθμες πολιτικές δηλώσεις και συστάσεις, παρά τα προγράμματα δράσης που έχουν εγκριθεί παγκοσμίως και παρά την ειδική νομοθεσία που έχει θεσπιστεί σε εθνικό επίπεδο, η ανισότητα και οι διακρίσεις λόγω φύλου και η υποεκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική εξακολουθούν να υφίστανται στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο· επισημαίνει συγκεκριμένα ότι το ποσοστό των εκλεγμένων γυναικών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κυμαίνεται μεταξύ 58% έως και 0% ανάλογα με το κράτος μέλος (με μέσο όρο ελαφρώς υψηλότερο του 30%) και ότι το ποσοστό των εκλεγμένων γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια ποικίλλει από 45% έως 9%·

6.      εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι η χαμηλή συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων και διακυβέρνησης συνδέεται άρρηκτα με τις δυσκολίες συνδυασμού του οικογενειακού και επαγγελματικού βίου, τον άνισο καταμερισμό των οικογενειακών ευθυνών καθώς και τις διακρίσεις στην απασχόληση και στην επαγγελματική κατάρτιση·

7.      επισημαίνει ότι πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τους αριθμούς και να επικεντρωθούμε στους τρόπους με τους οποίους οι γυναίκες που συμμετέχουν ενεργά στον πολιτικό στίβο επηρεάζουν τη διαμόρφωση της διακυβέρνησης και την επίλυση συγκρούσεων καθώς και στον τρόπο με τον οποίο συμβάλλουν για να διασφαλιστεί ότι οι μεταρρυθμίσεις στη διακυβέρνηση, η λογοδοσία και το κράτος δικαίου τίθενται σε κορυφαία θέση στην εθνική και διεθνή πολιτική ατζέντα·

8.      υπογραμμίζει ότι η χαμηλή αναλογία γυναικών στην πολιτική στερεί την Ευρώπη από ένα πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό·

9.      στηρίζει το έργο του Ταμείου Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών για τις Γυναίκες και της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης για μια πιο ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων στην πολιτική σκηνή·

10.    χαιρετίζει το γεγονός ότι το θέμα της ίσης συμμετοχής γυναικών και ανδρών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα εντάχθηκε στο πρόγραμμα εργασίας της CEDAW για το 2006 και αναμένει τα πορίσματα και τις συστάσεις της· καλεί την Επιτροπή και την Προεδρία του Συμβουλίου να ενημερώνουν το Κοινοβούλιο για τις διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο της CEDAW·

11.    εκφράζει απογοήτευση για την υποεκπροσώπηση των γυναικών ως ειδικών και προσωπικών εκπροσώπων και απεσταλμένων και προσωπικών και ειδικών συμβούλων του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και σε άλλες υψηλές θέσεις των Ηνωμένων Εθνών γενικά·

12.    επισημαίνει ότι η θέση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών δεν καλύφθηκε ποτέ από γυναίκα· εκφράζει βαθιά απογοήτευση για το γεγονός ότι μετά την αποχώρηση μιας γυναίκας από τη θέση της Αναπληρώτριας Γενικού Γραμματέως των Ηνωμένων Εθνών, η θέση καλύφθηκε από άνδρα· ζητεί μετ’ επιτάσεως η θέση του Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να καλύπτεται από γυναίκα εάν ο Γενικός Γραμματέας είναι άνδρας και το αντίστροφο·

13.    παροτρύνει το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να διορίζει περισσότερες γυναίκες στις θέσεις ειδικών εκπροσώπων του Γενικού Γραμματέα, εκπροσώπων ή ειδικών απεσταλμένων, προσωπικών και ειδικών συμβούλων· καλεί το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να ζητήσει από τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών να υποβάλλουν μαζί με τα ονόματα ανδρών υποψηφίων και ονόματα γυναικών για την κάλυψη τέτοιων υψηλόβαθμων θέσεων·

14.    παροτρύνει τις αντιπροσωπείες του Συμβουλίου Ασφαλείας να συμπεριλαμβάνουν γυναίκες, να διασφαλίζουν τη συνεκτίμηση της διάστασης του φύλου σε όλες τις αποστολές διατήρησης της ειρήνης, επίλυσης συγκρούσεων ή οικοδόμησης της ειρήνης, καθώς και να συναντώνται με τις οργανώσεις γυναικών σε τοπικό επίπεδο κατά τη διάρκεια των επισκέψεών τους στις εμπόλεμες περιοχές·

15.    χαιρετίζει την απόφαση του Συμβουλίου να αποστείλει ερωτηματολόγιο στα κράτη μέλη ζητώντας πληροφορίες για τις ενέργειες που έχουν λάβει για την εφαρμογή του ψηφίσματος 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών· επίσης, καλεί το Συμβούλιο να ενημερώσει το Κοινοβούλιο για τα πορίσματά του·

16.    καλεί τον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, την Επιτροπή και όλα τα κράτη μέλη να προσλαμβάνουν περισσότερες γυναίκες στο πολιτικό στρατιωτικό και αστυνομικό προσωπικό, καθώς και να διορίζουν έναν υπεύθυνο για θέματα ισότητας σε όλες τις αποστολές στο πλαίσιο της ΕΠΑΑ·

17.    ενθαρρύνει σθεναρά την κατάρτιση του συνόλου του προσωπικού που εντάσσεται σε αποστολές ΕΠΑΑ επί θεμάτων που αφορούν τη διάσταση του φύλου· ενθαρρύνει επίσης την έκδοση ενός οδηγού για τη διάσταση του φύλου που θα αφορά τις συνέπειες της στις πολεμικές και μεταπολεμικές περιόδους για το σύνολο του προσωπικού που συμμετέχει σε επιχειρήσεις ΕΠΑΑ·

18.    χαιρετίζει το γεγονός ότι ο αριθμός των γυναικών επιτρόπων στην Επιτροπή του Προέδρου Barroso είναι μεγαλύτερος, αλλά εκφράζει απογοήτευση για το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη επιτευχθεί πλήρης ισοτιμία στο επίπεδο των επιτρόπων, γεγονός που θα έδινε το παράδειγμα για την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο·

19.    χαιρετίζει τον νέο χάρτη πορείας της Επιτροπής για την ισότητα των φύλων, ιδίως την απόφασή της να προαγάγει τη δημιουργία ενός δικτύου γυναικών που συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων·

20.    χαιρετίζει την απόφαση ίδρυσης ενός Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, το οποίο θα πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία για την προώθηση της μεγαλύτερης εκπροσώπησης των γυναικών στη διεθνή πολιτική·

21.    καλεί την Επιτροπή να το τηρεί τακτικά ενήμερο για την πρόοδο των εργασιών της ομάδας των επιτρόπων για τα θεμελιώδη δικαιώματα, τα μέτρα κατά των διακρίσεων και την ισότητα των ευκαιριών·

22.    εκφράζει απογοήτευση για το γεγονός ότι από τις 107 αντιπροσωπείες τρίτων χωρών στην ΕΕ μόνο 7 έχουν σήμερα γυναίκες επικεφαλής· καλεί την Επιτροπή να διορίζει περισσότερες γυναίκες σε υψηλόβαθμες θέσεις στις εξωτερικές της αντιπροσωπείες·

23.    καλεί την Επιτροπή να χρησιμοποιήσει τα μέσα των εξωτερικών σχέσεων και της κοινοτικής πολιτικής για την ανάπτυξη και τη συνεργασία ως φορείς για την προώθηση των γυναικών στην πολιτική, ιδίως δε τη συμμετοχή των γυναικών ως ψηφοφόρων και πολιτικών υποψηφίων, την ένταξη της ισότητας των φύλων στα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων κατά τη διάρκεια των προεκλογικών εκστρατειών, καθώς και στις σχέσεις της με άλλους περιφερειακούς οργανισμούς, ιδίως σε ό,τι αφορά την οικοδόμηση ικανοτήτων·

24.    καλεί την Επιτροπή να αυξήσει την ενίσχυσή της για έργα που αποσκοπούν στη διασφάλιση της συμμετοχής των γυναικών στον πολιτικό βίο εντός και εκτός ΕΕ, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες·

25.    συνιστά στην αρμόδια επιτροπή του να θεσπίσει και να στηρίξει τη διαρκή και τακτική συνεργασία μεταξύ των γυναικών βουλευτών από ολόκληρο τον κόσμο και να παράσχει πόρους προκειμένου να μπορούν να συνεδριάζουν τουλάχιστον μία φορά ετησίως και για άλλες από κοινού δραστηριότητες της εν λόγω συνεργασίας·

26.    καλεί τα κράτη μέλη και την Επιτροπή να προωθήσουν όπου κρίνουν αναγκαίο εκπαιδευτικά προγράμματα ευαισθητοποίησης των πολιτών, με ιδιαίτερη προσοχή στους νέους για την ισότητα των δικαιωμάτων των γυναικών να συμμετέχουν πλήρως στον πολιτικό βίο από νεαρή ηλικία·

27.    καλεί το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων να υποβάλλει τακτικά εκθέσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τη συλλογή των δεδομένων και τον αντίκτυπο της εθνικής νομοθεσίας για την ισότητα καθώς και τις πολιτικές ισότητας των φύλων που εφαρμόστηκαν από τα κράτη μέλη, καθώς και τις βέλτιστες πρακτικές των ευρωπαϊκών και εθνικών πολιτικών κομμάτων·

28.    καλεί το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων να παρακολουθεί και να αξιολογεί την πρόοδο για την επίτευξη ισόρροπης συμμετοχής γυναικών και ανδρών στον πολιτικό και δημόσιο βίο σε ολόκληρη την Ευρώπη θεσπίζοντας και εφαρμόζοντας δείκτες για την παρακολούθηση και την αξιολόγηση βάσει διεθνώς συγκρίσιμων δεδομένων για τις διακρίσεις λόγω φύλου, και εν συνεχεία να δημοσιεύει εκθέσεις σχετικά με τα μέτρα που λαμβάνονται και την πρόοδο που σημειώνεται όσον αφορά τη συμμετοχή γυναικών στη λήψη αποφάσεων και να διαδίδει ευρέως τις εν λόγω εκθέσεις·

29.    καλεί το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων να συνδεθεί με ανεξάρτητους φορείς, όπως ένα παρατηρητήριο ισότητας ή έναν ειδικό ανεξάρτητο φορέα διαμεσολάβησης σε εθνικό επίπεδο, με στόχο την παρακολούθηση των κυβερνητικών πολιτικών στον τομέα της ισόρροπης συμμετοχής γυναικών και ανδρών στον πολιτικό και δημόσιο βίο·

30.    ενθαρρύνει το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων να συνεργαστεί με ερευνητικούς οργανισμούς προκειμένου να μελετήσει περαιτέρω τους φραγμούς όσον αφορά την πρόσβαση των γυναικών σε υψηλόβαθμες θέσεις του δημοσίου και στον πολιτικό βίο, μέσω, μεταξύ άλλων, της έρευνας για τα στερεότυπα των γυναικών στην πολιτική·

31.    ενθαρρύνει το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων να εμβαθύνει πέραν των αριθμών, και να εκτιμήσει πραγματικά τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες επηρεάζουν τα πολιτικά προγράμματα δράσης, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, κυρίως όσον αφορά την προώθηση της χρηστής διακυβέρνησης, της λογοδοσίας και του κράτους δικαίου·

32.    αναγνωρίζει ότι τα κράτη αποτελούν το βασικό μοχλό για την αποτελεσματική αλλαγή όσον αφορά την πολιτική εκπροσώπηση· καλεί όλα τα κράτη να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους που απορρέουν από τη διακήρυξη και την πλατφόρμα δράσης που εγκρίθηκαν στο Πεκίνο τον Σεπτέμβριο του 1995 και στις συνεδριάσεις Πεκίνο +5 και Πεκίνο + 10, καθώς και τις δεσμεύσεις τους δυνάμει του διεθνούς δικαίου, ιδίως σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του ψηφίσματος 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και της στρατηγικής της Λισαβόνας·

33.    ενθαρρύνει έντονα τα Ηνωμένα Έθνη να συγκαλέσουν μια νέα παγκόσμια διάσκεψη για τις γυναίκες, διασφαλίζοντας τη δημιουργία ενός κατάλληλου διεθνούς φόρουμ το οποίο θα πραγματεύεται τα δικαιώματα των γυναικών και θα διατηρεί τον ίδιο δυναμισμό, δέκα χρόνια μετά την τέταρτη Παγκόσμια Διάσκεψη για τις Γυναίκες που διεξήχθη στο Πεκίνο το 1995·

34.    καλεί όλα τα κράτη μέλη να ενθαρρύνουν τις γυναίκες να θέτουν υποψηφιότητα για υψηλόβαθμες θέσεις στη διεθνή σκηνή και καλεί τα κράτη μέλη να υποβάλλουν ονόματα γυναικών μαζί με εκείνα των ανδρών υποψηφίων για υψηλόβαθμες θέσεις στις διεθνείς διαπραγματεύσεις και τις διαδικασίες χάραξης πολιτικών, κυρίως στους διεθνείς οργανισμούς·

35.    καλεί την Επιτροπή να αναλύσει και να διαδώσει βέλτιστες πρακτικές σχετικά με τα διεθνή και εθνικά μέτρα που αποσκοπούν στην ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στις πλέον υψηλόβαθμες θέσεις της διεθνούς πολιτικής·

36.    καλεί τις κυβερνήσεις των κρατών μελών να αναθεωρήσουν, όπου απαιτείται, τις εθνικές νομοθεσίες τους με στόχο την προώθηση της ισοτιμίας στην πολιτική· καλεί τις κυβερνήσεις της ΕΕ, όπου χρειάζεται, να αναθεωρήσουν τα εθνικά σχέδια δράσης τους για την ισότητα των φύλων, με στόχο τη θέσπιση πρακτικών μέτρων για την επίτευξη της ισοτιμίας στην πολιτική·

37.    καλεί τα κράτη μέλη να προσελκύσουν, να εκπαιδεύσουν και να διορίσουν περισσότερες γυναίκες στη διπλωματία και να προωθήσουν την ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων στις αντιπροσωπείες τους στα Ηνωμένα Έθνη και σε άλλες διεθνείς συναντήσεις και διασκέψεις·

38.    καλεί τις κυβερνήσεις της ΕΕ να καταπολεμήσουν τις αρνητικές κοινωνικές αντιλήψεις για την ικανότητα των γυναικών να συμμετέχουν ισότιμα στις πολιτικές διαδικασίες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, είτε θεσπίζοντας νομοθετικές αλλαγές είτε προάγοντας την αύξηση της εκπροσώπησης των γυναικών στην πολιτική, καθώς και να προωθήσουν τον στόχο της ισόρροπης εκπροσώπησης των φύλων σε όλες τις δημόσιες θέσεις·

39.    καλεί τα κράτη μέλη να αναθεωρήσουν το σύνταγμά τους, τη νομοθεσία τους και την πρακτική τους με στόχο να εξασφαλισθεί η κατοχύρωση της ισότητας των φύλων, ως θεμελιώδης αρχή στα συντάγματα των κρατών μελών και να επανεξετάσουν τον άνισο αντίκτυπο των εκλογικών συστημάτων στην πολιτική εκπροσώπηση των γυναικών στα εκλεγμένα σώματα καθώς και την προσαρμογή ή μεταρρύθμιση των εν λόγω συστημάτων προκειμένου να διασφαλιστεί η ισόρροπη εκπροσώπηση·

40.    καλεί τα κράτη μέλη να θεσπίσουν μέτρα για τον συνδυασμό του κοινωνικού, οικογενειακού και του επαγγελματικού βίου, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Βαρκελώνης και τη στρατηγική της Λισαβόνας, διαμορφώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την πλήρη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική·

41.    καλεί τα κράτη μέλη να εγκρίνουν κατάλληλα νομοθετικά ή/και διοικητικά μέτρα για τη στήριξη των εκλεγμένων εκπροσώπων κατά την προσπάθειά τους να συνδυάσουν τα οικογενειακά και δημόσια καθήκοντα και, ιδίως, να ενθαρρύνουν τα κοινοβούλια και τις τοπικές και περιφερειακές αρχές να μεριμνήσουν ούτως ώστε τα ωράρια και οι εργασιακές τους μέθοδοι να επιτρέπουν στους εκλεγμένους εκπροσώπους και των δύο φύλων να συνδυάσουν τον επαγγελματικό με τον οικογενειακό βίο·

42.    καλεί τα κράτη μέλη να εξετάσουν το ενδεχόμενο λήψης νομοθετικών ή/και διοικητικών μέτρων για την ενθάρρυνση και στήριξη των εργοδοτών προκειμένου να παράσχουν σε όσους συμμετέχουν στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι το δικαίωμα απουσίας από την εργασία τους χωρίς κυρώσεις·

43.    καλεί τα κράτη μέλη να παράσχουν στις γυναίκες περισσότερες δυνατότητες κατάρτισης με στόχο την απόκτηση επαρκών ικανοτήτων ώστε η πολιτική σταδιοδρομία και η πρόσβαση σε υψηλόβαθμες θέσεις να καταστούν πιο εύκολες·

44.    καλεί τα πολιτικά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη να θεσπίσουν ένα όριο από 40% κατ’ ελάχιστο έως 60% κατά μέγιστο για την εκπροσώπηση των δύο φύλων στους καταλόγους τους για όλα τα συλλογικά όργανα, με στόχο τη διασφάλιση της ισοτιμίας·

45.    καλεί τα κράτη μέλη να θέσουν ως όρο για τη χρηματοδότηση των κομμάτων την κατάρτιση καταλόγων ισότιμης εκπροσώπησης των φύλων·

46.    ενθαρρύνει τα πολιτικά κόμματα της Ευρώπης να άρουν όλα τα εμπόδια που, άμεσα ή έμμεσα, δημιουργούν διακρίσεις κατά της συμμετοχής των γυναικών, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι γυναίκες απολαύουν το δικαίωμα της πλήρους συμμετοχής σε όλα τα επίπεδα της διαδικασίας λήψης αποφάσεων σε όλες τις εσωτερικές δομές χάραξης πολιτικών και τις διαδικασίες ανάδειξης και στην ηγεσία των πολιτικών κομμάτων επί ίσοις όροις με τους άνδρες·

47.    καλεί τα πολιτικά κόμματα να παρέχουν στις γυναίκες στελέχη τους κατάρτιση για τη διενέργεια εκστρατειών και την εκφώνηση δημόσιων λόγων·

48.    καλεί τα πολιτικά κόμματα να συμπεριλαμβάνουν καταρτισμένες γυναίκες και καταρτισμένους άνδρες στους κομματικούς καταλόγους για αιρετά αξιώματα·

49.    ενθαρρύνει την ανάπτυξη στρατηγικών για την προσέλκυση γυναικών ψηφοφόρων και την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις ειδικές ανάγκες και τις επιδιώξεις των γυναικών στα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων·

50.    ενθαρρύνει τις εξωτερικές αντιπροσωπείες του Κοινοβουλίου να ασχοληθούν με την ευαισθητοποίηση των πολιτών στο ζήτημα της εκπροσώπησης των γυναικών στην πολιτική·

51.    επιβεβαιώνει τη δέσμευσή του σε μια προσέγγιση ενσωμάτωσης της διάστασης του φύλου σε όλες τις πολιτικές και σε μια ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων σε όλες τις αντιπροσωπείες και αποστολές, περιλαμβανομένων των αποστολών παρακολούθησης εκλογών·

52.    ενθαρρύνει τις αποστολές παρακολούθησης εκλογών που έχουν ως επικεφαλής μέλη του να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο ζήτημα της συμμετοχής των γυναικών στις πολιτικές εκστρατείες, είτε με την ιδιότητα της υποψήφιας είτε με την ιδιότητα της ψηφοφόρου·

53.    ενθαρρύνει την προώθηση νέων γυναικών σε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που θα τους παράσχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν εμπειρία, δεξιότητες και ικανότητες που μπορούν να μεταφερθούν στον τομέα της πολιτικής συμμετοχής·

54.    ενθαρρύνει τη σύσταση μη κυβερνητικών οργανώσεων που παρέχουν κατάρτιση όσον αφορά την ηγεσία, τη λήψη αποφάσεων, τις δεξιότητες στην εκφώνηση δημόσιων λόγων, τη χρήση τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνιών, την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και τη διεξαγωγή πολιτικών εκστρατειών, καθώς και τη στήριξη από ΜΚΟ αυτού του είδους όπου υπάρχουν·

55.    ενθαρρύνει τα μέσα ενημέρωσης να αναγνωρίσουν τη σημασία της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική διαδικασία, να παράσχουν δίκαιη και ισόρροπη κάλυψη των ανδρών και γυναικών υποψηφίων και να δώσουν επίσης προσοχή στον αντίκτυπο των προγραμμάτων των κομμάτων όσον αφορά την προώθηση των αναγκών και των δικαιωμάτων των γυναικών καθώς και της δημοκρατικής εκπροσώπησής τους·

56.    αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή, καθώς και στα λοιπά ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και υπηρεσίες, και στις κυβερνήσεις και στα κοινοβούλια των κρατών μελών, στην ΕΕ και στα Ηνωμένα Έθνη, καθώς και στο Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών.

• [1]  ΕΕ C 364 της 18.12.2000, σελ. 1.
• [2]  http://conventions.coe.int/Treaty/en/Treaties/Html/005.htm
• [3]  ΕΕ C 262 της 18.9.2001, σελ. 248.
• [4]  ΕΕ C 346 της 4.12.2000, σελ. 82.
• [5]  ΕΕ C 168 της 4.7.1995, σελ. 3.
• [6]  ΕΕ L 319 της 10.12.1996, σελ. 11.
• [7]  ΕΕ C 228 της 13.8.2001, σελ. 186.
• [8]  Κείμενα που εγκρίθηκαν την εν λόγω ημερομηνία, P6_TA(2006)0245).
• [9]  http://www.europa-eu-un.org/articles/en/article_5495_en.htm
• [10]  Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη συμμετοχή των γυναικών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων (ΕΕ L 346 της 4.12.2000, σελ.82).

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Από τον μύθο (ελληνικός μύθος των Αμαζόνων) έως την αρχαιότητα (οι θρυλικές βασίλισσες της Αιθιοπίας – 4530-3240 π.Χ.) και τη σύγχρονη ιστορία, οι γυναίκες συμμετέχουν στην πολιτική ζωή – είτε άμεσα, υπηρετώντας σε δημόσια αξιώματα, είτε έμμεσα, κατέχοντας σημαίνουσες θέσεις. Πολλά, δε, έχουν λεχθεί και γραφεί για τον ρόλο τους στην πολιτική. Ωστόσο, σήμερα, αξίζει να παρατηρήσουμε τη γλώσσα που χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ: εάν πρόκειται για γυναίκες, το ουσιαστικό «γυναίκα» χρησιμοποιείται συστηματικά όταν εκλέγεται ή διορίζεται μια πολιτικός σε κορυφαίες θέσεις. Δεν συμβαίνει το ίδιο για τους άνδρες.

Το δικαίωμα της γυναίκας να ψηφίζει και να κατέχει δημόσιο αξίωμα αποκτήθηκε σταδιακά καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Οι Αμερικανίδες ήταν οι πρώτες που απέκτησαν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι το 1788. Η Νέα Ζηλανδία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε επισήμως το δικαίωμα των γυναικών να ψηφίζουν το 1893. Ακολούθησαν, ενδεικτικά, η Αυστραλία (1902), η Φινλανδία (1906), η Νορβηγία (1907), η Πορτογαλία (1931), η Γαλλία (1944) και η Ελβετία (1971). Στο Κουβέιτ τα δικαιώματα αυτά κατοχυρώθηκαν μόλις πρόσφατα και στο Αφγανιστάν αποκαταστάθηκαν μετά την πτώση των Ταλιμπάν. Απομένουν λίγες χώρες ακόμη όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να μην έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι[1]. Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι οι περιορισμοί του δικαιώματος του εκλέγειν των γυναικών (μόνο στις γυναίκες που είχαν πανεπιστημιακό πτυχίο, παραδείγματος χάρη) έχουν σταδιακά αρθεί και στη μεγάλη πλειονότητα των χωρών σήμερα έχει επιτευχθεί πλήρης ισότητα με τους άνδρες.

Η παρούσα έκθεση παρουσιάζει μια γενική εικόνα της κατάστασης των γυναικών στη διεθνή πολιτική σκηνή στις αρχές του 21ου αιώνα. Και είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι τα δικαιώματα των γυναικών είναι ουσιαστικά ανθρώπινα δικαιώματα για περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού. Ποιες διεθνείς θέσεις καταλαμβάνουν σήμερα γυναίκες; Τους έχουν ανατεθεί πολιτικές ευθύνες που αφορούν τις εξωτερικές υποθέσεις; Πώς συμβάλλει ή πρέπει να συμβάλλει η παρουσία τους στην προαγωγή των δικαιωμάτων των γυναικών ως βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στη χάραξη της πολιτικής για τις κοινωνίες εν γένει;

Η σύνοδος κορυφής του Πεκίνου του 1995, η οποία αποτέλεσε ορόσημο, συνέβαλε στην ευαισθητοποίηση όσον αφορά τα εναπομείναντα εμπόδια που παρακωλύουν την πλήρη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική. Το Πεκίνο αποτέλεσε ένα κρίσιμο σημείο για την ανάδειξη της καταπολέμησης των διακρίσεων στις κορυφαίες θέσεις της πολιτικής ατζέντας. Η κοινή γνώμη και οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων έχουν γίνει έκτοτε πιο δεκτικοί στην ιδέα της ανάληψης δημοσίων αξιωμάτων από γυναίκες. Στη συνέχεια, ακολούθησε η θέσπιση νόμων για την ισοτιμία ανδρών και γυναικών και η επιβολή ή η απειλή επιβολής ποσοστώσεων. Τι αντίκτυπο είχαν όλα αυτά;

Κάποιες πρόσφατες εξελίξεις φαίνονται ενθαρρυντικές: η ορατότητα των γυναικών στην παγκόσμια σκηνή έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια με την ανάδειξη γυναικών στα υψηλότερα αξιώματα και ως αρχηγών κρατών ή κυβερνήσεων – η κ. Madeleine Albright και η κ. Condoleezza Rice (Ηνωμένες Πολιτείες), η κ. Megawati Soekarnoputri (Ινδονησία), η κ. Corazon Aquino και η κ. Gloria Arroyo (Φιλιππίνες), η κ. Angela Merkel (Γερμανία). Εξάλλου, γυναίκες διορίστηκαν υπουργοί σε τομείς που παραδοσιακά διέθεταν άνδρες επικεφαλής, όπως η άμυνα ή τα οικονομικά (επί παραδείγματι, η κ. Michele Alliot-Marie στη Γαλλία και η κ. Manuela Ferreira Leite στην Πορτογαλία). Πιο πρόσφατα, τους πρώτους μήνες του 2006, η πρόεδρος της Φινλανδίας κ. Tarja Kaarina Halonen επανεξελέγη και ανανέωσε τη θητεία της. Η κ. Michelle Bachelet της Χιλής και η κ. Hellen Johnson-Sirleaf της Λιβερίας έγιναν οι πρώτες γυναίκες πρόεδροι στις αντίστοιχες ηπείρους. Στη Νότια Κορέα, η κ. Han Myeong Sook διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών τον περασμένο Μάιο. Επίσης πρόσφατα διορίστηκαν γυναίκες υπουργοί Εξωτερικών στο Ισραήλ και το Ηνωμένο Βασίλειο, δυο χώρες που είχαν γυναίκες πρωθυπουργούς στο παρελθόν. Στις αρχές Ιουνίου, η Susan Schwab διορίστηκε εκπρόσωπος εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών. Και σήμερα, παραμονές της εκλογής του νέου Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, επικρατεί ευρέως η αντίληψη ότι υπάρχουν πολλές έμπειρες και καταρτισμένες γυναίκες οι οποίες θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτή τη θέση.

Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά στα σημερινά στοιχεία για την πολιτική εκπροσώπηση των γυναικών αποκαλύπτει μια λιγότερο αισιόδοξη εικόνα. Η συμμετοχή των γυναικών στον δημόσιο βίο εξακολουθεί να προσκρούει σε μη νομικά εμπόδια και το ζήτημα της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική εξακολουθεί να παραμένει υψηλά στην πολιτική ατζέντα, τόσο σε διεθνές, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Παρά τις διακηρύξεις καλής θέλησης και τις υφιστάμενες διεθνείς συμβάσεις, παρά το ψήφισμα 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας και το ψήφισμα 2025 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του Νοεμβρίου 2000, ο αριθμός των γυναικών στη διεθνή σκηνή παραμένει σχετικά χαμηλός σε σχέση με αυτόν των ανδρών. Οι γυναίκες εξακολουθούν να μην θεωρούνται ίσες με τους άνδρες, ωστόσο αποτελούν βασικό παράγοντα για οποιαδήποτε βιώσιμη λύση οποιασδήποτε σύγκρουσης (βλ. την έκθεση της κ. Véronique de Keyser σχετικά με την κατάσταση των γυναικών στις ένοπλες συγκρούσεις και τον ρόλο τους στη διαδικασία ανασυγκρότησης και εκδημοκρατισμού στις χώρες που ευρίσκονται σε μεταπολεμικό στάδιο).

Σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται σοβαρή έλλειψη όσον αφορά την αναγνώριση της θετικής συμβολής των γυναικών στην ειρήνη και την ασφάλεια, εάν λάβουμε ως μέτρο το Νόμπελ Ειρήνης (από τις 92 προσωπικότητες που έχουν τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ από το 1901, οπότε απονεμήθηκε για πρώτη φορά, μόλις 12 είναι γυναίκες).

Από το σύνολο των 191 κρατών που είναι σήμερα μέλη των Ηνωμένων Εθνών, γυναίκες αρχηγούς κρατών έχουν 7 και γυναίκες αρχηγούς κυβερνήσεων 8 κράτη.

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, η Διεθνής Κοινοβουλευτική Ένωση (ΔΚΕ) επισημαίνει ότι από τους 43 961 βουλευτές παγκοσμίως (σε κάτω και σε άνω βουλές μαζί), μόλις το 16,4% είναι γυναίκες (δηλαδή 7 195). Οι σκανδιναβικές χώρες έχουν τις περισσότερες βουλευτίνες (40%) και ακολουθεί η Λατινική Αμερική (19,6%) και η Ευρώπη (χώρες ΟΑΣΕ, εκτός των σκανδιναβικών) με μέσο όρο 16,9 %, ελαφρώς πάνω από τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής (16,4%), της Ασίας (16,3%), του Ειρηνικού (12%) και τα αραβικά κράτη, όπου μόλις το 8,3% των εκλεγμένων βουλευτών είναι γυναίκες.

Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι σε χώρες που πρόσφατα εισήλθαν σε μεταπολεμικό στάδιο ο αριθμός των γυναικών που κατέχουν δημόσια αξιώματα είναι υψηλός, παρότι δεν υπήρχε σχετική παράδοση στο παρελθόν, αφού επρόκειτο μάλιστα για ιδιαίτερα πατριαρχικές κοινωνίες. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται στο Αφγανιστάν, τη Ρουάντα και το Ανατολικό Τιμόρ. Φαίνεται πως απέδωσε καρπούς το γεγονός ότι η διενέργεια των εκλογών στις χώρες αυτές ανατέθηκε στα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία επέβαλαν μια πιο ισόρροπη εκπροσώπηση των δύο φύλων στις πολιτικές και εκλογικές στρατηγικές. Οι εμπειρίες αυτές δείχνουν ότι όλες οι χώρες θα μπορούσαν να βελτιώσουν σημαντικά την εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική, εάν υπήρχε πολιτική βούληση από εκείνους που ελέγχουν την πολιτική και εκλογική διαδικασία.

Ωστόσο, θα πρέπει κανείς να κοιτάξει πέρα από τους αριθμούς και να μετρήσει πώς οι γυναίκες επηρεάζουν στην πράξη τις πολιτικές ατζέντες, τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Κατά την άποψη της εισηγήτριας, όσο η προσοχή στρέφεται από τους αριθμούς στην επιρροή των γυναικών στην πολιτική, θέματα όπως η χρηστή διακυβέρνηση, οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα της διακυβέρνησης και το κράτος δικαίου θα αποκτούν μια σταθερή και υψηλότερη θέση στην εθνική και διεθνή πολιτική ατζέντα.

Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει ευρεία αναγνώριση της θετικής συμβολής των γυναικών στη διπλωματία, την επίλυση συγκρούσεων, τη διατήρηση της ειρήνης, τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, καθώς και σε τομείς όπως η αστυνόμευση και η δικαιοσύνη. Το ψήφισμα 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών του Οκτωβρίου 2000 αποτελεί απόδειξη αυτής της αναγνώρισης, καθώς επισημαίνει όχι μόνο τον γνωστό αντίκτυπο των συγκρούσεων στις γυναίκες, αλλά, κάτι εξίσου σημαντικό, την επίπτωση που μπορούν να έχουν οι γυναίκες, σε όλα τα επίπεδα, στις συγκρούσεις, ιδίως στη διαμόρφωση της επίλυσής τους και στη στήριξη των μηχανισμών συμφιλίωσης και των στρατηγικών μακροπρόθεσμης ανάπτυξης. Ως εκ τούτου, προκύπτει η ανάγκη ένταξης γυναικών στις αποστολές διατήρησης της ειρήνης (και όχι μόνο ως συμβούλων επί ζητημάτων ισότητας των φύλων) και σε όλα τα τραπέζια ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων.

Η παρούσα έκθεση δεν εξετάζει το θέμα διεξοδικά, αλλά επικεντρώνεται στις πιο «ορατές» θέσεις του διεθνούς πολιτικού στίβου, από τις οποίες οι γυναίκες μπορούν να ασκούν επιρροή σε ζητήματα ειρήνης και ασφάλειας: αρχηγοί κρατών, πρωθυπουργοί, υπουργοί εξωτερικών, υπουργοί άμυνας και εκπρόσωποι οργάνων περιφερειακών οργανισμών (κυρίως ευρωπαϊκών – ΕΕ, ΟΑΣΕ και Συμβούλιο της Ευρώπης) και των Ηνωμένων Εθνών.

Αξίζει να σημειωθεί η πολιτική σημασία των δεικτών και των δεδομένων ή η απουσία αυτών. Η συλλογή δεδομένων για τις πολιτικές ισότητας που έχουν θεσπιστεί σε άλλους περιφερειακούς οργανισμούς αποτέλεσε πρόκληση κατά τη σύνταξη της παρούσας έκθεσης, αφενός σε ό,τι αφορά την εξακρίβωση των δημόσιων αξιωμάτων που κατέχουν σήμερα γυναίκες ή των κορυφαίων θέσεων που κατέχουν γυναίκες σε διεθνείς οργανισμούς, αφετέρου –και ακόμα πιο δύσκολο– όσον αφορά τη συλλογή δεδομένων που αφορούν περιφερειακούς οργανισμούς εκτός της «δυτικής» σφαίρας. Οι βασικές συστάσεις της εισηγήτριας απευθύνονται κατά κύριο λόγο στις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ, ως κύριων θεματοφυλάκων του συνόλου των νομοθετικών κειμένων που εγκρίνονται σε διεθνές επίπεδο. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της πρέπει να δώσουν το παράδειγμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ιδίως στα Ηνωμένα Έθνη. Οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ και όλων των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, ιδίως η Επιτροπή και το Συμβούλιο, καλούνται να προτείνουν το όνομα μιας γυναίκας υποψήφιας μαζί με κάθε ανδρική υποψηφιότητα που υποβάλλουν για την κάλυψη θέσεων στην ΕΕ (ιδίως ως ειδικών εκπροσώπων της ΚΕΠΠΑ) και σε διεθνές επίπεδο, ιδίως στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Συνιστάται, επίσης, η ανάληψη πιο ενεργού ρόλου από τις εξωτερικές αντιπροσωπείες της ΕΕ για την προώθηση της ισόρροπης εκπροσώπησης των δύο φύλων στα πολιτικά και αναπτυξιακά προγράμματα των τρίτων χωρών, στο πλαίσιο της συνολικής στρατηγικής της ΕΕ για την εφαρμογή των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας, ιδίως σε σχέση με τα σοβαρά ζητήματα των οποίων άπτεται ο ΑΣΧ3, δηλαδή την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων και τη χειραφέτηση των γυναικών.

Η εισηγήτρια υποβάλλει, επίσης, μια σειρά συστάσεων για την ανάληψη δράσης από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, καθώς αντιλαμβάνεται τον καίριο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει, δίνοντας το παράδειγμα για μια πιο δίκαιη κατανομή των υψηλόβαθμων θέσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών μέσω της πολιτικής προσλήψεων των Ηνωμένων Εθνών.

Ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων σε κάθε χώρα είναι επίσης καίριος για την αποκατάσταση της ισόρροπης εκπροσώπησης των δύο φύλων. Η εισηγήτρια καλεί τα πολιτικά κόμματα της Ευρώπης να θεσπίσουν μέτρα που θα διασφαλίζουν ότι η εκπροσώπηση κάθε φύλου στα πολιτικά συλλογικά όργανα θα κυμαίνεται από 40% το ελάχιστο έως 60% το μέγιστο. Καλεί επίσης τα πολιτικά κόμματα να παράσχουν επαρκή κατάρτιση για τις γυναίκες πολιτικούς, ώστε να καλυφθεί το σημερινό κενό εκπροσώπησης των δύο φύλων. Η στρατηγική της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση επισημαίνει ότι η πλήρης συμμετοχή των γυναικών στην οικονομική ζωή έχει ζωτική σημασία. Η εισηγήτρια υπενθυμίζει ότι η στρατηγική της Λισαβόνας θέτει στο επίκεντρο της συνολικής στρατηγικής για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ τις οικονομικές πολιτικές που θα λαμβάνουν υπόψη τη διάσταση του φύλου. Κατά την άποψη της εισηγήτριας, η πλήρης συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη οικονομικών πολιτικών που θα λαμβάνουν υπόψη τη διάσταση του φύλου.

• [1]  Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου το Κοινοβούλιο διορίζεται, ούτε οι άνδρες ούτε οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Στη Σαουδική Αραβία, το 2005 οι άνδρες συμμετείχαν στις πρώτες τοπικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν ποτέ στη χώρα. Στις γυναίκες, όμως, δεν επετράπη να ασκήσουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις εκλογές αυτές. Οι γυναίκες του Κουβέιτ άσκησαν για πρώτη φορά τα εν λόγω δικαιώματα στις δημοτικές εκλογές του Απριλίου του 2006. http://www.ipu.org/wmn-e/suffrage.htm

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Τίτλος	Γυναίκες στη διεθνή πολιτική
Αριθ. διαδικασίας	2006/2057(INI)
Κανονιστική βάση
Επιτροπή αρμόδια επί της ουσίας Ημερομηνία αναγγελίας στην ολομέλεια της έγκρισης εκπόνησης	FEMM 16.3.2006
Γνωμοδοτική(ές) επιτροπή(ες) Ημερομ. αναγγελίας στην ολομέλεια	0.0.0000		0.0.0000
Αποφάσισε να μη γνωμοδοτήσει   Ημερομηνία της απόφασης	0.0.0000
Ενισχυμένη συνεργασία   Ημερομ. αναγγελίας στην ολομέλεια	0.0.0000
Εισηγητής(ές)   Ημερομηνία ορισμού	Ana Maria Gomes 21.2.2006
Εισηγητής(ές) που αντικαταστάθηκε(καν)
Εξέταση στην επιτροπή	12.9.2006	5.10.2006
Ημερομηνία έγκρισης	5.10.2006
Αποτέλεσμα της τελικής ψηφοφορίας	+ : - : 0 :			12 9 0
Βουλευτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία	Edit Bauer, Hiltrud Breyer, Edite Estrela, Věra Flasarová, Lissy Gröner, Lívia Járóka, Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου, Urszula Krupa, Astrid Lulling, Siiri Oviir, Μαρία Παναγιωτοπούλου-Κασσιώτου, Marie-Line Reynaud, Teresa Riera Madurell
Αναπληρωτής(ές) παρών(όντες) κατά την τελική ψηφοφορία	Iratxe García Pérez, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Ana Maria Gomes, Karin Resetarits, Feleknas Uca
Αναπληρωτής(ές) (άρθρο 178, παρ. 2) παρών(όντες) κατά την τελική ψηφοφορία	Μανώλης Μαυρομμάτης, Margrietus van den Berg, Karin Scheele
Ημερομηνία κατάθεσης	17.10.2006
Παρατηρήσεις (πληροφορίες που διατίθενται σε μία μόνον γλώσσα)	...