SPRAWOZDANIE w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego sytuacji w strefie euro w 2006 r.
26.10.2006 - (2006/2239(INI))
Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: José Manuel García-Margallo y Marfil
PR_INI_art45
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego sytuacji w strefie euro w 2006 r.
Parlament Europejski,
– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Roczny przegląd sytuacji w strefie euro” (COM(2006)0392),
– uwzględniając tymczasową prognozę Komisji z września 2006 r.,
– uwzględniając rezolucję z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie międzynarodowej roli strefy euro oraz pierwszej oceny wprowadzenia banknotów i monet euro[1],
– uwzględniając rezolucję z dnia 4 kwietnia 2006 r. na temat sytuacji gospodarki europejskiej: wstępne sprawozdanie na temat głównych kierunków polityk gospodarczych na rok 2006[2],
– uwzględniając rezolucję z dnia 14 marca 2006 r. w sprawie przeglądu strategicznego Międzynarodowego Funduszu Walutowego[3],
– uwzględniając rezolucję z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie finansów publicznych w Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW)[4],
– uwzględniając rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie rozszerzenia strefy euro[5],
– uwzględniając rezolucję z dnia 26 października 2006 r. na temat rocznego sprawozdania EBC za rok 2005[6],
– uwzględniając sprawozdania Europejskiego Banku Centralnego w sprawie międzynarodowej roli euro oraz integracji finansowej w strefie euro,
– uwzględniając rezolucję z dnia 13 grudnia 2005 r. w sprawie opodatkowania przedsiębiorstw w Unii Europejskiej: wspólna ujednolicona podstawa opodatkowania[7],
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6‑0381/2006),
A. mając na uwadze, że przynależność do strefy euro zwiększa stopień wzajemnych powiązań gospodarczych między państwami członkowskimi oraz wymaga ściślejszej koordynacji polityki gospodarczej w celu przezwyciężenia słabości strukturalnych, sprostania nadchodzącym wyzwaniom i osiągnięcia większego dobrobytu i większej konkurencyjności, co ma na celu przygotowanie do funkcjonowania w ramach coraz bardziej zglobalizowanej gospodarki,
B. mając na uwadze, że w 2006 r. wzrost w strefie euro jest szybszy i wydaje się opierać na szerszych podstawach, a popyt krajowy – w szczególności tempo inwestycji – rośnie; mając jednak na uwadze, że wzrost ten może ulec spowolnieniu w 2007 r. ze względu na wysokie ceny ropy, opóźnione skutki wzmocnienia euro oraz spadek wzrostu gospodarczego w Stanach Zjednoczonych,
C. mając na uwadze, że potencjalny wzrost gospodarczy w strefie euro szacowany jest zwykle na około 2% i należy go zwiększyć do 3% i utrzymać na tym poziomie, aby zapewnić pracę ponad dwunastu milionom bezrobotnych Europejczyków, zwiększyć dochody rozporządzalne oraz przyznać środki potrzebne na modernizację wyjątkowego europejskiego modelu państwa opiekuńczego,
D. mając na uwadze, że od dnia 1 stycznia 2007 r. strefa euro obejmować będzie jedynie 13 państw członkowskich, natomiast koordynacja polityki makroekonomicznej oraz rynek wewnętrzny dotyczył będzie wszystkich 27 państw członkowskich,
E. mając na uwadze, że zewnętrzne reprezentowanie krajów strefy euro w instytucjach i na forach międzynarodowych nie jest proporcjonalne do ich znaczenia ekonomicznego w światowej gospodarce; mając na uwadze, że od momentu wprowadzenia euro osiągnięto ograniczony postęp w celu zagwarantowania, że strefa euro przyjmuje spójne stanowisko w międzynarodowych instytucjach finansowych i na międzynarodowych forach oraz mając na uwadze, że braki te utrudniają strefie euro promowanie swych interesów, a także zajmowanie czołowej pozycji w procesie podejmowania wyzwań stojących przed światową gospodarką,
Polityka makroekonomiczna
1. z zadowoleniem przyjmuje fakt przedstawienia przez Komisję jej pierwszego rocznego sprawozdania w sprawie strefy euro, odzwierciedlającego ewolucję systemów gospodarczych krajów strefy euro w 2006 roku i stanowiącego użyteczny przyczynek do debaty nad wspólnymi wyzwaniami polityki gospodarczej, przed którymi stoją te państwa;
2. uważa, że jasne i przejrzyste zasady dotyczące wpływu dwóch głównych filarów – podaży pieniądza z jednej strony i wszystkich innych istotnych informacji na temat przyszłej sytuacji inflacyjnej z drugiej strony – na decyzje operacyjne w sprawie polityki pieniężnej sprawiłyby, że polityka ta stałaby się bardziej przewidywalna i skuteczna; uważa również, że krótkie protokoły z posiedzeń zarządu EBC powinny być publikowane i zawierać jasno sprecyzowane argumenty za podjętymi decyzjami i przeciw nim oraz powody, dla których zostały one podjęte; jest zdania, że przejrzystość taka jest ważna, ponieważ w ten sposób rynek będzie w stanie uzyskać jaśniejszy obraz polityki monetarnej EBC;
3. biorąc pod uwagę, że impulsy pochodzące w ostatnich latach ze strony polityki monetarnej są stopniowo ograniczane, wzywa Komisję do przestrzegania jasnej wykładni odnowionego paktu na rzecz stabilności i wzrostu w celu rocznego ograniczenia cyklicznie korygowanego deficytu budżetowego o 0,5% PKB jako wartości docelowej, co pomoże zmniejszyć presję inflacyjną i utrzymać stopy procentowe na poziomie niezagrażającym obecnemu ożywieniu gospodarczemu; zwraca w tym kontekście uwagę na wartość dodaną oferowaną przez lepszą koordynację państw członkowskich pod względem podatkowym, a zwłaszcza budżetowym, zmierzającą do spójniejszej i bardziej zrównoważonej polityki makroekonomicznej na wzór poprawnie rozwijającej się polityki monetarnej UGW;
4. jest zdania, że ważne jest, aby wszystkie państwa członkowskie, a przynajmniej te należące do strefy euro, nie podważając stosowania zasady pomocniczości w polityce podatkowej oraz przestrzegając prerogatyw rządów krajowych w określaniu swej polityki strukturalnej i budżetowej, koordynowały różniące się od siebie krajowe kalendarze podatkowe i opierały swoje prognozy budżetowe o podobne kryteria w celu uniknięcia różnic wynikających ze stosowania różnych prognoz makroekonomicznych (światowy wzrost, wzrost w UE, cena baryłki ropy, stopy procentowe), a także innych parametrów; wyraża przekonanie, że Komisja może w dużej mierze przyczynić się do realizacji tego zadania;
5. wzywa państwa członkowskie do przeznaczenia znacznej części dodatkowych wpływów z podatków, uzyskanych wskutek obecnego wzrostu gospodarczego, na zmniejszenie długu publicznego, dzięki czemu uwolnione zostaną środki, które będzie można zainwestować w edukację, szkolenia zawodowe, infrastrukturę, badania i innowacje, zgodnie z celami strategii lizbońskiej i göteborskiej, i które pomogą sprostać wyzwaniom, jakie stawia starzejące się społeczeństwo;
6. przypomina Komisji, że we wspomnianej wyżej rezolucji z dnia 4 kwietnia 2006 r. Parlament wezwał do dokonania ogólnego przeglądu systemów podatkowych państw członkowskich, który stanowi kluczową metodę zwiększającą konkurencyjność gospodarki i stabilność finansów publicznych;
7. zachęca Komisję do przygotowania analizy korzyści dla strefy euro oraz całej Unii wynikających z lepszego funkcjonowania reguł ekonomicznych UGW obowiązujących w strefie euro w kategoriach wzrostu gospodarczego i zatrudnienia;
Reformy gospodarcze
8. przypomina w tym kontekście znaczenie aktywnego i pilnego wdrożenia strategii lizbońskiej, w równym stopniu na wszystkich szczeblach i we wszystkich obszarach polityki objętych kompleksowymi reformami polityki gospodarczej, zatrudnienia, społecznej i środowiskowej;
9. zdaje sobie sprawę, że gospodarka strefy euro dostosowała się do ożywienia światowego wzrostu gospodarczego bardzo powolnie, głównie z powodu braku popytu na rynkach krajowych, oraz że reformy na rynku produkcyjnym, rynku pracy i rynku kapitałowym pozwolą na szybsze dostosowanie cen i wynagrodzeń do zmieniających się okoliczności gospodarczych, co z kolei ma zasadnicze znaczenie dla podniesienia potencjału wzrostu gospodarczego, radzenia sobie z nieuzasadnioną inflacją i różnicami w tempie wzrostu gospodarczego między państwami członkowskimi należącymi do strefy euro oraz dla dostosowywania się do potencjalnie niekorzystnych wydarzeń na świecie;
10. bierze pod uwagę, że niektóre państwa członkowskie wykazały się zaangażowaniem w przeprowadzaniu krajowych programów reform, jest świadom jednakże, że są to działania niewystarczające i nalega na państwa członkowskie, aby podjęły działania; przypomina, że wyniki gospodarcze uległyby poprawie poprzez przyjęcie kodeksu postępowania, który umożliwiłby wspólne monitorowanie krajowych programów reform przez państwa członkowskie za pomocą wymiany najlepszych praktyk oraz publikacji przez Komisję corocznego „rankingu”, pokazującego kraje o najlepszych i najgorszych wynikach, zgodnie z propozycją zawartą w sprawozdaniu z listopada 2004 r. grupy wysokiego szczebla Komisji pod przewodnictwem Wima Koka, zatytułowanym „Sprostać wyzwaniom – Strategia Lizbońska na rzecz wzrostu i zatrudnienia”;
11. uważa, że państwa członkowskie należące do strefy euro powinny nadal dokonywać jednoczesnych postępów w zakresie trzech celów modelu lizbońsko-göteborskiego (wzrost gospodarczy, spójność społeczna, ochrona środowiska) i podkreśla potencjał koncepcji elastyczności i bezpieczeństwa (flexicurity) dla zwiększania udziału w rynku pracy, szczególnie kobiet, starszych pracowników, długotrwale bezrobotnych i immigrantów;
12. przypomina, że cel polegający na wprowadzeniu wspólnej skonsolidowanej podstawy wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych w Europie może również zostać zrealizowany w drodze mechanizmu ściślejszej współpracy, jeżeli państwa członkowskie nie będą w stanie osiągnąć jednomyślnego porozumienia; podkreśla, że mechanizm ściślejszej współpracy, choć mniej pożądany niż jednomyślne porozumienie państw członkowskich, pozwoliłby znakomitej większości krajów europejskich na dokonanie postępów w dziedzinie wspólnych ram opodatkowania przedsiębiorstw na rynku wewnętrznym, zarazem umożliwiając pozostałym państwom członkowskim dołączenie się na późniejszym etapie; wierzy, że kwestia ta jest niezwykle istotna dla strefy euro i nalega na państwa członkowskie należące do strefy euro, aby nasiliły swoje wysiłki w celu dokonania postępu w tym obszarze;
Rynek wewnętrzny
13. uważa, że realizacja rynku wewnętrznego, szczególnie w zakresie usług, jest czynnikiem decydującym o przyspieszeniu wzrostu gospodarczego oraz tworzeniu miejsc pracy w obrębie UGW i w związku z tym wzywa do dalszego i lepszego wdrażania dyrektyw; potępia politykę niektórych państw członkowskich, polegającą na ochronie głównych gałęzi przemysłu przed konkurencją transgraniczną i ponawia swe zobowiązanie do stosowania zasad swobodnego przepływu osób, towarów, usług i kapitału;
14. zgadza się z Komisją co do konieczności usunięcia barier stojących na przeszkodzie utworzeniu jednolitego europejskiego obszaru płatniczego oraz podjęcia dalszych działań w celu otwarcia podzielonych rynków detalicznych usług finansowych (programy oszczędnościowe, kredyty hipoteczne, ubezpieczenia i programy emerytalne) z jednoczesnym zagwarantowaniem ochrony interesów konsumentów; podkreśla istotną rolę stworzenia paneuropejskiego podejścia do regulacji rynku finansowego oraz nadzoru nad nim i przypomina, że konieczny jest przegląd zasad wypłacalności ubezpieczeniowej (Solvency II), a także przepisów dotyczących uprawnień dyskrecjonalnych organów nadzorujących w przypadku fuzji transgranicznych, w celu uniknięcia konfliktów między organami nadzoru w państwie macierzystym i przyjmującym;
15. wyraża przekonanie, że ambitna polityka UE w zakresie innowacji jest jednym z głównych czynników wspomagających trwały rozwój i tworzenie miejsc pracy i powinna zostać włączona jako priorytet w ramy podejścia dotyczącego poprawy koordynacji gospodarczej; ubolewa, że wydatki przeznaczane w strefie euro na badania naukowe i rozwój wynoszą ok. 2% PKB, a zatem znacznie mniej niż ogólnounijny cel 3 %; wzywa Komisję do przedstawienia konkretnych propozycji dotyczących finansowania badań i rozwoju w ramach UE oraz skutecznych ram w zakresie praw własności intelektualnej; wzywa państwa członkowskie do przeznaczania większej ilości środków na badania naukowe i innowacje, a także do wprowadzenia zachęt podatkowych dla firm i uniwersytetów inwestujących w badania i rozwój, uwzględniając fakt, że w porównaniu z dotacjami bezpośrednimi, zachęty takie stanowią lepszą gwarancję, że środki publiczne zostaną wykorzystane do wspierania udanych przedsięwzięć;
16. uważa, że rynki pracy powinny stać się bardziej elastyczne oraz że należy usunąć niektóre aspekty prawodawstwa dotyczące stałego zatrudnienia, które mogą stanowić barierę dla dostosowania rynku pracy; przyznaje, że w wieloletniej perspektywie realne płace powinny wzrastać wraz z wydajnością; wyraża żal z powodu nieuwzględnienia wielu wniosków złożonych przez Parlament, szczególnie tych dotyczących poprawy systemu opieki nad dziećmi, równowagi między życiem zawodowym i prywatnym, wprowadzenia czynników zachęcających pracowników do późniejszego przejścia na emeryturę, a także stworzenia polityki mającej na celu integrację legalnych imigrantów na rynku pracy i zwalczanie nielegalnej imigracji;
17. wyraża ubolewanie, że obecny poziom edukacji i kształcenia ustawicznego, które powinny zostać włączone jako priorytety w ramy podejścia dotyczącego poprawy koordynacji gospodarczej, jest wyraźnie niewystarczający i zgadza się z większością proponowanych przez Komisję środków w tym zakresie; wyraża jednak żal z powodu nieuwzględnienia niektórych wniosków zatwierdzonych przez Parlament, szczególnie tych mających na celu poprawę znajomości języków obcych, matematyki i przedmiotów ścisłych na poziomie szkoły podstawowej i średniej, stworzenie zintegrowanego modelu szkolenia zawodowego, zachęcenie większej liczby studentów do wyboru kariery naukowej, wzmocnienie współpracy między uniwersytetami i sektorami przemysłu i handlu, wspieranie działań edukacyjnych uwzględniających potrzeb rynku pracy, zagwarantowanie wszystkim dostępu do wykształcenia wyższego, odpowiednie zajęcie się kwestią bezrobocia długoterminowego i bezrobocia ludzi młodych oraz zapewnienie lepszego przekazywania i rozpowszechniania informacji o wynikach badań naukowych, a także wykorzystywania tych wyników;
18. wzywa państwa członkowskie i Komisję do włączenia do głównych priorytetów następujących elementów: realizacji rynku wewnętrznego w sektorze energetycznym, poprawy polityki w zakresie badań i rozwoju alternatywnych źródeł energii oraz bardziej przyjaznej dla środowiska i czystszej energii, w tym dążenia do zwiększonego wykorzystania energii odnawialnej, większego zaangażowania na rzecz stopniowych zmian w zakresie oszczędzania energii i wydajności, jak również wzmocnienia związków politycznych i gospodarczych z możliwie jak największą liczbą państw-dostawców w celu zróżnicowania źródeł energii oraz lepszego radzenia sobie z ryzykiem niedostatku energii lub braku jej dostaw;
Funkcjonowanie Unii Gospodarczej i Walutowej
19. zgadza się z Komisją co do faktu, że różnice we wskaźnikach wzrostu i stopach procentowych w ramach strefy euro, które w 2005 r. sięgały 4,5 % w przypadku wzrostu i 2,7 % w przypadku inflacji, mają coraz częściej podłoże strukturalne; wyraża ubolewanie, że odchylenie stopy inflacji w państwach członkowskich o dużej stopie inflacji ma negatywny wpływ na konkurencyjność i stabilność monetarną strefy euro jako całości;
20. wyraża przekonanie, że regularne posiedzenia Parlamentu Europejskiego i parlamentów państw członkowskich ewidentnie mogłyby mieć znaczący wpływ na lepsze opanowywanie przez parlamenty państw członkowskich sposobów niezbędnej koordynacji obszarów polityki gospodarczej;
21. przyjmuje z zadowoleniem wejście Słowenii do strefy euro z dniem 1 stycznia; wzywa nowe państwa członkowskie do podjęcia niezbędnych działań w celu spełnienia kryteriów konwergencji z Maastricht i zwraca uwagę na fakt, że EBC i Komisja muszą stosować kryterium stabilności cenowej określone w Traktacie WE, które różni się od kryterium wykorzystywanego przez EBC w polityce pieniężnej; sugeruje również, by EBC i Komisja oceniły zasadność zachowania tej różnicy w podejściu;
22. przyznaje, że zgodnie z kryteriami konwergencji z Maastricht stopa inflacji nie może przekraczać o więcej niż 1,5 % inflacji trzech państw członkowskich osiągających najlepsze wyniki w kategorii stabilności cen; podkreśla, że zarówno definicja trzech najlepszych państw członkowskich w kategoriach stabilności cen, jak i metoda obliczania wartości odniesienia wymagają dokładnego rozpatrzenia w celu odzwierciedlenia faktu, że obecnie dwanaście państw członkowskich tworzy Unię Gospodarczą i Walutową i używa wspólnej waluty, sterowanej wspólną polityką monetarną oraz że różnice w poziomie inflacji w tych krajach świadczą raczej o czynnikach strukturalnych niż o różnicach stanowisk co do polityki makroekonomicznej;
23. wzywa Komisję i Eurostat do poprawy jakości danych statystycznych makro (zwłaszcza dotyczących deficytu budżetowego oraz zadłużenia państwa) oraz do wykorzystywania wszystkich dostępnych narzędzi pozwalających uniknąć nierównowagi podatkowej w którymkolwiek państwie członkowskim; wzywa do dalszego zwiększenia uprawnień Komisji w zakresie weryfikacji jakości przesyłanych danych;
24. nalega, aby właściwe organy nadzorcze zwiększyły wysiłki mające na celu efektywniejszą ocenę działania funduszy podwyższonego ryzyka (hedge funds) w odniesieniu do ryzyka systemowego, które mogą spowodować, a także zachęca Eurogrupę do zbadania tej kwestii;
Przedstawicielstwo zewnętrzne
25. z zadowoleniem przyjmuje porozumienie osiągnięte z Radą dotyczące zajęcia wspólnego stanowiska na rocznym posiedzeniu instytucji Bretton Woods w Singapurze w dniach 19 - 20 września 2006 r.; podkreśla, że stanowiska przedstawicieli UE w MFW muszą być lepiej skoordynowane; ponownie wzywa państwa członkowskie do pracy na rzecz utworzenia jednej grupy wyborczej – o ile to możliwe początkowo w ramach strefy euro, z myślą o zapewnieniu, w dalszej perspektywie, jednolitej europejskiej reprezentacji, obejmującej prezydencję Rady Ecofin i Komisję i podlegającej kontroli Parlamentu;
26. przyjmuje z zadowoleniem ponowny wybór Jean-Claude'a Junckera na przewodniczącego Eurogrupy; wyraża przekonanie, że Eurogrupa powinna dojść do porozumienia w sprawie wytycznych dotyczących zadań dla strefy euro na najbliższe dwa lata;
27. podkreśla konieczność zintensyfikowania współpracy w strefie euro w celu wzmocnienia sterowania gospodarczego oraz procesu integracji europejskiej, aby umożliwić stawienie czoła światowym wyzwaniom gospodarczym; wzywa zatem Komisję do zagwarantowania, że sprawozdanie roczne na temat strefy euro będzie dostarczać w przyszłości zestawu konkretniejszych narzędzi umożliwiających pogłębiony dialog pomiędzy poszczególnymi instytucjami UE troszczącymi się o poprawę sterowania gospodarczego Unią; zachęca Komisję do okazania zdecydowanego wsparcia dla działań Eurogrupy i jej przewodniczącego;
28. uważa, że korzystne dla wszystkich zainteresowanych stron byłoby zainicjowanie wspólnego dialogu między Eurogrupą, Komisją i EBC, podobnego do dialogu w sprawie kwestii walutowych pomiędzy Parlamentem i EBC, który miałby miejsce przynajmniej raz do roku i którego celem byłoby pogłębienie istniejących ram oraz debata na temat wyzwań stojących przed gospodarką strefy euro oraz sposobów sprostania tym wyzwaniom
o
o o
29. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Eurogrupie, Radzie, Komisji i Europejskiemu Bankowi Centralnemu.
- [1] Dz.U. C 74 E z 24.3.2004, str. 871
- [2] Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0124.
- [3] Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0076.
- [4] Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0214.
- [5] Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0240.
- [6] Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0464.
- [7] Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0511.
UZASADNIENIE
Ostatnie prognozy gospodarcze dla strefy euro są najlepsze od dłuższego czasu. Według najnowszych prognoz MFW wzrost strefy euro wyniesie 2,4% w 2006 r. oraz 2% w 2007 r., co jest najlepszym wynikiem w ostatnich latach. Jest on jednak nadal niższy niż wzrost potrzebny do sprostania wyzwaniom zewnętrznym dla strefy euro i o wiele niższy niż u naszych głównych konkurentów (Stany Zjednoczone i rynki wzrastające).
Niemniej jednak reforma podatku VAT w Niemczech, która może ograniczyć konsumpcję, spowolnienie rynku mieszkaniowego w USA, Hiszpanii, Irlandii i Wielkiej Brytanii, a także deprecjacja dolara mogą mieć negatywny wpływ na wzrost światowy.
Parlament Europejski podkreślił już w rezolucji w sprawie wytycznych dotyczących ogólnej polityki gospodarczej, że Europejczycy powinni być zaniepokojeni faktem, że wskaźnik wzrostu w strefie euro jest stale niższy niż światowy wskaźnik wzrostu (5,1% w 2006 r. i 4,9% w 2007 r.), niższy niż wskaźnik wzrostu USA (3,4% w 2006 r. i 2,9% w 2007 r.) i o wiele niższy niż wskaźnik wzrostu na rynkach wschodzących, które zagrażają naszej pozycji na rynkach międzynarodowych, co dotyczy w szczególności Chin (10% w 2006 r. i w 2007 r.).
Róznice te wynikają ze słabości strukturalnych, które mają wpływ na poziom wzrostu gospodarczego. Słabości te, a także sposoby ich wyeliminowania, zostały już określone w rezolucji w sprawie wytycznych dotyczących ogólnej polityki gospodarczej. Należą do nich poprawa ram regulacyjnych, przeprowadzenie reform strukturalnych, wzmocnienie i wspieranie ducha przedsiębiorczości, lepsze i szybsze dostosowanie rynku pracy do nowych wyzwań, zachęcanie do inwestowania, itp.
Należy włożyć wiele wysiłku w przezwyciężanie słabości strukturalnych tak, aby dostosować gospodarkę strefy euro do nowej sytuacji na świecie. Musimy także rozwiązać problemy już istniejące, które zyskały jeszcze na znaczeniu w oczach opinii publicznej i decydentów: ciągłe starzenie się ludności, napięcia na tle migracyjnym, gwałtowny wzrost wartości przywozu z państw trzecich, a także delokalizacja przedsiębiorstw europejskich, wzrost popytu na źródła energii i ryzyko spowodowane nierównowagą makroekonomiczną na świecie.
Wniosek płynący z niniejszego sprawozdania jest następujący: musimy niezwłocznie podjąć działania na rzecz poprawy słabych wyników z ostatnich lat. Aby osiągnąć ten cel niezbędna jest lepsza koordynacja europejskiej polityki gospodarczej, a także obszarów polityki pozostających w gestii państw członkowskich, zgodnie z propozycją Wspólnoty zawartą w rocznym przeglądzie sytuacji w strefie euro (COM(2006)392 końcowy) oraz postulatami, które Parlament Europejski zgłaszał od lat.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Roczne sprawozdanie dotyczące sytuacji w strefie euro w 2006 r. |
|||||||||||
|
Numer procedury |
||||||||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
ECON |
|||||||||||
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Opinia niewydana |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Ściślejsza współpraca |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Sprawozdawca(y) |
José Manuel García-Margallo y Marfil |
|
||||||||||
|
Poprzedni sprawozdawca(y) |
|
|
||||||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
12.9.2006 |
2.10.2006 |
10.10.2006 |
|
|
|||||||
|
Data przyjęcia |
23.10.2006 |
|||||||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
32 0 1 |
||||||||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Zsolt László Becsey, Pervenche Berès, Sharon Bowles, Udo Bullmann, Elisa Ferreira, José Manuel García-Margallo y Marfil, Jean-Paul Gauzès, Benoît Hamon, Gunnar Hökmark, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Ian Hudghton, Sophia in 't Veld, Piia-Noora Kauppi, Wolf Klinz, Andrea Losco, Gay Mitchell, Cristobal Montoro Romero, John Purvis, Alexander Radwan, Dariusz Rosati, Eoin Ryan, Antolín Sánchez Presedo, Peter Skinner, Margarita Starkevičiūtė |
|||||||||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Katerina Batzeli, Harald Ettl, Catherine Guy-Quint, Klaus-Heiner Lehne, Jules Maaten, Thomas Mann, Giovanni Pittella, Yannick Vaugrenard, Corien Wortmann-Kool |
|||||||||||
|
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
|
|||||||||||
|
Data złożenia |
26.10.2006 |
|
||||||||||
|
Uwagi (dane dostępne tylko w jedym języku) |
... |
|||||||||||