SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodernizowany Kodeks Celny)

29.11.2006 - (COM(2005)0608 – C6‑0419/2005 –2005/0246(COD)) - ***I

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów
Sprawozdawca: Janelly Fourtou
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*):
Jean-Pierre Audy, Komisja Handlu Międzynarodowego
(*) Ściślejsza współpraca między komisjami - art. 47 Regulaminu

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodernizowany Kodeks Celny)

(COM(2005)0608 – C6‑0419/2005 –2005/0246(COD))

(Procedura współdecyzji, pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0608)[1],

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art.  95 i 135 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6‑0419/2005),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinię Komisji Handlu Międzynarodowego (A6‑0429/2006),

1.  zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkt uzasadnienia 1
(1) Podstawą Wspólnoty jest unia celna. Należy, w interesie zarówno podmiotów gospodarczych, jak i organów celnych Wspólnoty, zgromadzić obowiązujące przepisy prawa celnego we Wspólnotowym Kodeksie Celnym (zwanym dalej „Kodeksem”). Kodeks, oparty na założeniach rynku wewnętrznego, powinien zawierać reguły i procedury ogólne, które zapewniają stosowanie środków taryfowych i innych wspólnych polityk ustanowionych na poziomie Wspólnoty w ramach wymiany towarowej pomiędzy Wspólnotą a krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Wspólnoty, przy uwzględnieniu wymogów tych wspólnych polityk. Powinno to odbywać się bez uszczerbku dla przepisów szczególnych ustanowionych w innych dziedzinach, które istnieją lub mogą być wprowadzone w ramach przepisów między innymi z zakresu polityki rolnej, ochrony środowiska, wspólnej polityki handlowej, statystyki lub zasobów własnych. Przepisy prawa celnego powinny zostać w większym stopniu dostosowane do przepisów dotyczących pobierania, zawieszania lub zwrotu podatku VAT oraz podatku akcyzowego, bez zmiany zakresu obowiązujących przepisów podatkowych.	(1) Podstawą Wspólnoty jest unia celna. Należy, w interesie zarówno podmiotów gospodarczych, jak i organów celnych Wspólnoty, zgromadzić obowiązujące przepisy prawa celnego we Wspólnotowym Kodeksie Celnym (zwanym dalej „Kodeksem”). Kodeks, oparty na założeniach rynku wewnętrznego, powinien zawierać reguły i procedury ogólne, które zapewniają stosowanie środków taryfowych i innych wspólnych polityk ustanowionych na poziomie Wspólnoty w ramach wymiany towarowej pomiędzy Wspólnotą a krajami lub terytoriami znajdującymi się poza obszarem celnym Wspólnoty, przy uwzględnieniu wymogów tych wspólnych polityk. Powinno to odbywać się bez uszczerbku dla przepisów szczególnych ustanowionych w innych dziedzinach, które istnieją lub mogą być wprowadzone w ramach przepisów między innymi z zakresu polityki rolnej, ochrony środowiska, wspólnej polityki handlowej, statystyki lub zasobów własnych. Przepisy prawa celnego powinny zostać w większym stopniu dostosowane do przepisów dotyczących pobierania opłat przywozowych, bez zmiany zakresu obowiązujących przepisów podatkowych.
Uzasadnienie
W tekście powtórzono przepisy podatkowe, które zawarte są w zmienionych dyrektywach 77/388/EWG w odniesieniu do podatku VAT i 92/12/EWG w odniesieniu do podatku akcyzowego, tych ram prawnych nie włączono jednak do przepisów celnych. Należy jednak zachować ogólne sformułowanie zasady ze względu na zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych.
Poprawka 2 Punkt uzasadnienia 6 a (nowy)
	(6 a) Stosowaniu technologii informacyjnych i komunikacyjnych powinna towarzyszyć harmonizacja kontroli celnych, które powinny cechować się skutecznością na całym obszarze Wspólnoty i nie powinny być źródłem praktyk antykonkurencyjnych w poszczególnych punktach wjazdowych i wyjazdowych obszaru.
Uzasadnienie
Najważniejsze jest, aby kontrole były takie same we wszystkich punktach wjazdowych i wyjazdowych obszaru oraz aby zapewniono jednakowe warunki w celu uniknięcia postaw antykonkurencyjnych i zakłóceń w handlu.
Poprawka 3 Punkt uzasadnienia 8
(8) W celu ułatwienia prowadzenia działalności gospodarczej podmioty gospodarcze powinny mieć prawo do wyznaczania przedstawiciela reprezentującego ich w kontaktach z organami celnymi.	(8) W celu ułatwienia prowadzenia niektórych typów działalności gospodarczej podmioty gospodarcze powinny nadal mieć prawo do wyznaczania przedstawiciela reprezentującego ich w kontaktach z organami celnymi. Nie powinna jednak dłużej istnieć możliwość zastrzeżenia prawa do reprezentacji przez prawodawstwo danego państwa członkowskiego.
	Ponadto przedstawiciel przed organami celnymi powinien spełniać warunki wymagane do uzyskania akredytacji i mieć prawo do otrzymania statusu podmiotu gospodarczego.
Uzasadnienie
Chociaż nie ma już uzasadnienia dla „monopolu” działalności przedstawicieli przed organami celnymi, to zawód ten powinien zostać zachowany, ponieważ jest przydatny dla wielu przedsiębiorstw.
Poprawka 4 Punkt uzasadnienia 9
(9) Należy umożliwić spełniającym wymagania i wiarygodnym podmiotom gospodarczym („upoważnione podmioty gospodarcze”) pełne wykorzystanie szerokiego zastosowania uproszczeń, oraz, przy należytym uwzględnieniu kwestii związanych z bezpieczeństwem, należy zastosować w stosunku do nich ograniczony poziom kontroli celnych.	(9) Należy umożliwić spełniającym wymagania i wiarygodnym podmiotom gospodarczym („upoważnione podmioty gospodarcze”) pełne wykorzystanie szerokiego zastosowania uproszczeń oraz, przy należytym uwzględnieniu kwestii związanych z bezpieczeństwem, należy zastosować w stosunku do nich ograniczony poziom kontroli celnych. Tym samym będą one mogły korzystać, niezależnie lub łącznie, ze statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego w zakresie „uproszczeń celnych” oraz statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego w zakresie „bezpieczeństwa i ochrony”.
Uzasadnienie
Celem poprawki jest wyłącznie wyraźne przytoczenie obu typów statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego.
Poprawka 5 Punkt uzasadnienia 36
(36) Należy przyjąć środki konieczne w celu wykonania niniejszego rozporządzenia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji.	(36) Należy przyjąć środki konieczne w celu wykonania niniejszego rozporządzenia zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji1. 1 Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str.. 23. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/512/WE Rady z 17.7.2006 (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).
Poprawka 6 Punkt uzasadnienia 38
(38) Mając na względzie uproszczenie i zracjonalizowanie przepisów prawa celnego, w celu zapewnienia przejrzystości, pewne przepisy zawarte w odrębnych aktach Wspólnoty zostały włączone do tekstu Kodeksu.	(38) Mając na względzie uproszczenie i zracjonalizowanie przepisów prawa celnego, w celu zapewnienia przejrzystości, pewne przepisy zawarte w odrębnych aktach Wspólnoty zostały włączone do tekstu Kodeksu.
Należy w związku z tym uchylić rozporządzenie (EWG) nr 2913/92, a także następujące rozporządzenia:	Należy w związku z tym uchylić rozporządzenie (EWG) nr 2913/92, a także następujące rozporządzenia:
– rozporządzenie Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych1,
– rozporządzenie Rady (EWG) nr 3925/91 z dnia 19 grudnia 1991 r. dotyczące zniesienia kontroli i formalności stosowanych wobec bagażu podręcznego i w ładowni, osób odbywających lot wewnątrzwspólnotowy oraz bagażu osób przekraczających morze wewnątrz Wspólnoty,	– rozporządzenie Rady (EWG) nr 3925/91 z dnia 19 grudnia 1991 r. dotyczące zniesienia kontroli i formalności stosowanych wobec bagażu podręcznego i w ładowni, osób odbywających lot wewnątrzwspólnotowy oraz bagażu osób przekraczających morze wewnątrz Wspólnoty,
– rozporządzenie Rady (WE) nr 82/2001 z dnia 5 grudnia 2000 r. dotyczące definicji pojęcia „produkty pochodzące” i metod współpracy administracyjnej w handlu między obszarem celnym Wspólnoty a Ceutą i Melillą,	– rozporządzenie Rady (WE) nr 82/2001 z dnia 5 grudnia 2000 r. dotyczące definicji pojęcia „produkty pochodzące” i metod współpracy administracyjnej w handlu między obszarem celnym Wspólnoty a Ceutą i Melillą,
– rozporządzenie Rady (WE) nr 1207/2001 z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie procedur ułatwiających wystawianie świadectw przewozowych EUR.1, sporządzanie deklaracji na fakturze i formularzy EUR.2 i wydawanie zezwoleń niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi krajami.	– rozporządzenie Rady (WE) nr 1207/2001 z dnia 11 czerwca 2001 r. w sprawie procedur ułatwiających wystawianie świadectw przewozowych EUR.1, sporządzanie deklaracji na fakturze i formularzy EUR.2 i wydawanie zezwoleń niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi krajami.
______________ Dz.U. L 105 z 23.4.1983, str. 1. Rozporządzenie zmienione ostatnio aktem przystąpienia z 2003 r.
Uzasadnienie
Skreślenie to jest związane z utrzymaniem w mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.
Poprawka 7 Artykuł 2
Zadaniem organów celnych jest administrowanie międzynarodową wymianą handlową na granicach zewnętrznych Wspólnoty, przyczyniając się do otwarcia handlu, do wdrażania zewnętrznych aspektów rynku wewnętrznego oraz wspólnych polityk Wspólnoty w zakresie handlu, a także do zapewnienia bezpieczeństwa ogólnego łańcucha dostaw. Prowadzone działania mają na celu:	Zadaniem organów celnych jest nadzór nad międzynarodową wymianą handlową Wspólnoty, przyczyniając się do otwarcia handlu, do wdrażania zewnętrznych aspektów rynku wewnętrznego, wspólnej polityki handlowej oraz innych wspólnych polityk Wspólnoty w zakresie handlu, a także do zapewnienia bezpieczeństwa ogólnego łańcucha dostaw. Prowadzone działania mają na celu:
a) ochronę interesów finansowych Wspólnoty i jej Państw Członkowskich;	a) ochronę interesów finansowych Wspólnoty i jej Państw Członkowskich;
b) ochronę Wspólnoty przed nieuczciwym i nielegalnym handlem przy równoczesnym wspieraniu legalnej działalności gospodarczej;	b) ochronę Wspólnoty przed nieuczciwym i nielegalnym handlem przy równoczesnym wspieraniu legalnej działalności gospodarczej;
c) zapewnianie bezpieczeństwa i ochrony obywateli oraz środowiska, w stosownych przypadkach w ścisłej współpracy z innymi organami;	c) zapewnianie bezpieczeństwa i ochrony obywateli oraz środowiska, w stosownych przypadkach w ścisłej współpracy z innymi organami;
d) ułatwianie prowadzenia międzynarodowej wymiany handlowej.	d) zachowanie właściwej równowagi między kontrolami celnymi a ułatwianiem legalnej wymiany handlowej.
Uzasadnienie
Brzmienie tej definicji musi być bardziej precyzyjne. Organy celne odpowiedzialne są za nadzór nad handlem międzynarodowym, ale nie za administrowanie nim, handel ten powinien być nadzorowany nie tylko na zewnętrznych granicach Unii, lista zadań wykonywanych przez organy celne nie powinna być wyczerpująca, litery a) i b) właściwie dublują się, a przepisy litery d) trudno pogodzić z misją organów celnych (ułatwianie handlu międzynarodowego nie jest szczególnym zadaniem przypisanym organom celnym, ponieważ organy te powinny wykonywać swoje funkcje bez stwarzania utrudnień dla handlu).
Poprawka 8 Artykuł 4 punkt 4
(4) „Podmiot gospodarczy” oznacza osobę zawodowo zajmującą się przywozem towarów na obszar celny Wspólnoty lub ich wywozem z tego obszaru.	(4) „Podmiot gospodarczy” oznacza osobę, która w ramach prowadzenia działalności gospodarczej wykonuje czynności objęte przepisami prawa celnego;
Uzasadnienie
Definicja ta jest w pełni zbieżna z definicją zawartą w środkach wykonawczych rozporządzenia 648/2005.
Poprawka 9 Artykuł 4 punkt 4 a (nowy)
	(4 a) „Przedstawiciel przed organami celnymi” oznacza osobę mającą siedzibę na obszarze Unii i świadczącą osobom trzecim usługi w dziedzinie ceł.
Uzasadnienie
Konieczne jest zdefiniowanie wszystkich pojęć, które są używane w głównej części tekstu. Tej definicji zabrakło w tekście.
Poprawka 10 Artykuł 4 punkt 8 a (nowy)
	8a) „Zgłaszajacy” oznacza osobę składającą deklarację skróconą lub zgłoszenie celne w swoim imieniu lub w imieniu osoby, na rzecz której sporządzono takie zgłoszenie celne;
Uzasadnienie
Należy włączyć w definicję termin „deklaracja skrócona”.
Poprawka 11 Artykuł 5 ustęp 1 akapit 2
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, może przyjąć środki ustanawiające wyjątki od pierwszego akapitu niniejszego ustępu.	Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2a, może przyjąć środki w celu zmiany elementów niebędących zasadniczymi elementami niniejszego aktu poprzez środki ustanawiające wyjątki od pierwszego akapitu niniejszego ustępu. (Poprawka komitologiczna: jeśli poprawka zostanie przyjęta, przyjęte zostaną również artykuły: 11 ust.2, 59 lit. c), 61, 68, 77, 81, 83, 93 ust. 3 lit. a), 93 ust. 3 lit. c), 95, 107, 115, 116, 117, 128, 137, 138, 141, 143 ust. 2, 144 ust. 2, 145, 150, 172, 174, 186, 191, 192, 193).)
Poprawka 12 Artykuł 9 ustęp 2
2. Bez uszczerbku dla stosowania ewentualnych sankcji administracyjnych lub karnych, składanie deklaracji skróconej lub zgłoszenia celnego, co obejmuje zgłoszenie uproszczone, powiadomienie, złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia lub jakąkolwiek innego typu decyzję, powoduje, iż zainteresowana osoba staje się odpowiedzialna za:	2. Bez uszczerbku dla stosowania ewentualnych sankcji, składanie deklaracji skróconej lub zgłoszenia celnego, co obejmuje zgłoszenie uproszczone, powiadomienie, złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia lub jakąkolwiek innego typu decyzję, powoduje, iż zainteresowana osoba staje się odpowiedzialna za:
Uzasadnienie
Wspólne ramy stosowania sankcji w przypadku naruszeń wspólnotowych przepisów prawa celnego będą przedmiotem wniosku, który zostanie przedłożony Radzie i Parlamentowi w późniejszym terminie.
Poprawka 13 Artykuł 10 ustęp 3
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, przyjmuje środki określające standardową formę i skład danych, które będą rejestrowane oraz zasady dostępu do tych danych.	Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2a, przyjmuje środki w celu zmiany elementów niebędących zasadniczymi elementami niniejszego aktu, uzupełniając je o środki określające standardową formę i skład danych, które będą rejestrowane oraz zasady dostępu do tych danych. (Poprawka komitologiczna: jeśli poprawka zostanie przyjęta, przyjęte zostaną również artykuły: 11 ust.2, 59 lit. c), 61, 68, 77, 81, 83, 93 ust. 3 lit. a), 93 ust. 3 lit. c), 95, 107, 115, 116, 117, 128, 137, 138, 141, 143 ust. 2, 144 ust. 2, 145, 150, 172, 174, 186, 191, 192, 193).)
Poprawka 14 Artykuł 11 ustęp 2 a (nowy)
	2a. Status przedstawiciela podlega następującym kryteriom: -  jest otwarty dla wszystkich osób ubiegających się o przyznanie takiego statusu; -  jest zarządzany przez organ rządowy w danym państwie członkowskim; -  uznawany jest we wszystkich państwach członkowskich, jeśli został zarejestrowany w państwie członkowskim, w którym złożony został stosowny wniosek; podlega praktycznym standardom w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością. Nie istnieją ograniczenia liczby przedstawicieli w UE. Osoba posiadająca status przedstawiciela oraz statut upoważnionego podmiotu gospodarczego jest uprawniona do korzystania ze wszelkich uproszczeń.
	2b. Bez uszczerbku dla postanowień ust. 2 a osoba jest upoważniona do prowadzenia spraw bezpośrednio z organami celnymi, bez obowiązku pośrednictwa ze strony przedstawiciela celnego.
Uzasadnienie
Przedstawiciele powinni zostać pozbawieni monopolu na działalność w zakresie kontaktów z organami celnymi.
Poprawka 15 Artykuł 13 tytuł
Artykuł 13	Artykuł 13
Reprezentowanie w szczególnych przypadkach	Reprezentowanie przed organami celnymi i status upoważnionego podmiotu gospodarczego
Poprawka 16 Artykuł 14 ustęp 2
2. Upoważniony podmiot gospodarczy może skorzystać z ułatwień w zakresie kontroli celnych związanych z bezpieczeństwem i ochroną lub z uproszczeń stosowanych na mocy przepisów niniejszego Kodeksu lub jego przepisów wykonawczych.	2. Status upoważnionego podmiotu gospodarczego obejmuje dwa typy upoważnień: upoważnienie podmiotu gospodarczego w zakresie „uproszczeń celnych” oraz upoważnienie podmiotu gospodarczego w zakresie „bezpieczeństwa i ochrony”.
	Pierwsze z upoważnień pozwala skorzystać z uproszczeń stosowanych na mocy przepisów niniejszego Kodeksu lub jego przepisów wykonawczych. Drugie uprawnia posiadacza do ułatwień związanych z bezpieczeństwem i ochroną.
	Możliwe jest łączenie obu upoważnień.
Uzasadnienie
Lektura rozporządzenia 648/2005, z którego pochodzą powyższe postanowienia, pozwala na stwierdzenie, że istnieją dwa typy statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego. Dla zachowania jasności konieczne jest doprecyzowanie tego w głównym tekście Zmodernizowanego Kodeksu Celnego.
Poprawka 17 Artykuł 14 ustęp 3
3. Z zastrzeżeniem przepisów art. 15 i 16 i bez uszczerbku dla przeprowadzania kontroli celnych, status upoważnionego podmiotu gospodarczego jest uznawany przez organy celne wszystkich Państw Członkowskich. Jednakże, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 16 lit. g), wnioskujący może zażądać, aby status, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, obejmował wyłącznie jedno lub większą liczbę określonych Państw Członkowskich.	3. Z zastrzeżeniem przepisów art. 15 i 16 i bez uszczerbku dla przeprowadzania kontroli celnych, status upoważnionego podmiotu gospodarczego jest uznawany przez organy celne wszystkich państw członkowskich.
Uzasadnienie
Derogacja pozwalająca ograniczyć ważność statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego do jednego państwa członkowskiego lub kilku określonych państw członkowskich powinna zostać usunięta, ponieważ derogacja ta byłaby niewygodna w praktyce i mogłaby stwarzać trudności przy uznawaniu statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego przez kraje trzecie (w szczególności przez USA).
Poprawka 18 Artykuł 15
Artykuł 15	Artykuł 15
Przyznawanie statusu	Przyznawanie statusu
W celu otrzymania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego wnioskujący spełnia następujące minimalne wymagania:	W celu otrzymania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego wnioskujący spełnia następujące minimalne wymagania:
(a) prowadzi właściwą ewidencję stosowania wymagań celnych;	(a) prowadzi właściwą ewidencję stosowania wymagań celnych i podatkowych;
(b) posiada zadowalający system zarządzania ewidencją handlową oraz, w stosownych przypadkach, transportową, który umożliwia prawidłowe przeprowadzanie kontroli celnych;	(b) posiada zadowalający system zarządzania ewidencją handlową oraz, w stosownych przypadkach, transportową, który umożliwia prawidłowe przeprowadzanie kontroli celnych;
(c) w stosownych przypadkach, może udowodnić swoją wypłacalność;	(c) w stosownych przypadkach, może udowodnić swoją wypłacalność;
(d) w stosownych przypadkach, spełnia praktyczne standardy w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością;	(d) zgodnie z postanowieniami art. 14 ust. 2, jeżeli upoważniony podmiot gospodarczy chce skorzystać z uproszczeń przewidzianych w niniejszym Kodeksie lub jego przepisach wykonawczych, powinien spełniać praktyczne standardy w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością;
(e) w stosownych przypadkach, spełnia normy w zakresie bezpieczeństwa i ochrony.	(e) zgodnie z postanowieniami art. 14 ust. 2, jeżeli upoważniony podmiot gospodarczy chce skorzystać z uproszczeń przewidzianych w niniejszym Kodeksie lub jego przepisach wykonawczych, powinien spełniać normy w zakresie bezpieczeństwa i ochrony.
Uzasadnienie
Takie sformułowanie pozwala na stwierdzenie, jakie są kryteria przyznawania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego w zakresie „uproszczeń celnych” oraz statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego w zakresie „bezpieczeństwa i ochrony”.
Poprawka 19 Artykuł 15 litera d)
(d) w stosownych przypadkach, spełnia praktyczne standardy w zakresie kompetencji lub kwalifikacji zawodowych bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością;	skreślona
Uzasadnienie
Lit. d) powinna zostać skreślona w całości, ponieważ wydaje się podtrzymywać rolę licencjonowanego pośrednika. Lit. d) stoi w sprzeczności z lit. a), dlatego że odpowiednie podporządkowanie się wymogom celnym zaświadcza, że dana osoba posiada niezbędne kwalifikacje. Ponadto jest całkowicie niewłaściwe, aby przedsiębiorstwa i konsumenci z UE byli zmuszani do korzystania z usług kogoś ze zmonopolizowanej branży, np. licencjonowanego pośrednika, jeśli chcą poddać towary odprawie celnej.
Poprawka 20 Artykuł 16 litera e)
e) typu i zakresu ułatwień, które mogą być przyznane w zakresie kontroli celnych, związanych z bezpieczeństwem i ochroną, przy poszanowaniu zasad wprowadzonych na mocy przepisów art. 27 ust. 3;	e) typu i zakresu ułatwień, które mogą być przyznane w zakresie kontroli celnych związanych z bezpieczeństwem i ochroną;
Uzasadnienie
Ostatni fragment tekstu jest niepotrzebny, ponieważ odnosi się do zasad komitologii.
Poprawka 21 Artykuł 22
1. Każde państwo członkowskie przewiduje sankcje administracyjne i karne, stosowane w przypadku nieprzestrzegania wspólnotowych przepisów prawa celnego. Sankcje te są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.	1. Każde państwo członkowskie przewiduje sankcje stosowane w przypadku nieprzestrzegania wspólnotowych przepisów prawa celnego. Sankcje te są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
Uzasadnienie
Wspólne ramy stosowania sankcji w przypadku naruszeń wspólnotowych przepisów prawa celnego będą przedmiotem wniosku, który zostanie przedłożony Radzie i Parlamentowi w późniejszym terminie.
Poprawka 22 Artykuł 27 ustęp 2 akapit 1
2. Kontrole celne, inne niż kontrole wyrywkowe, oparte są na analizie ryzyka mającej na celu identyfikację i ocenę ryzyka oraz podjęcie niezbędnych środków zapobiegawczych, przeprowadzanej przy wykorzystaniu technik elektronicznego przetwarzania danych oraz w oparciu o kryteria opracowane na szczeblu krajowym, wspólnotowym oraz, w stosownych przypadkach, międzynarodowym.	2. Kontrole celne, w tym kontrole wyrywkowe, oparte są na analizie ryzyka mającej na celu identyfikację i ocenę ryzyka oraz podjęcie niezbędnych środków zapobiegawczych, przeprowadzanej przy wykorzystaniu technik elektronicznego przetwarzania danych oraz w oparciu o kryteria opracowane na szczeblu krajowym, wspólnotowym oraz, w stosownych przypadkach, międzynarodowym.
Uzasadnienie
Analiza ryzyka powinna decydować o tym, jakich kontroli należy dokonać i nie powinno być miejsca na jakiekolwiek dodatkowe analizy ryzyka przeprowadzane przez państwa członkowskie z zastosowaniem własnych metod. Ponadto kontrole wyrywkowe stanowią nieodłączną część analizy ryzyka. Dlatego też nie ma potrzeby, aby w kodeksie celnym zamieszczać szczególne odniesienie do nich.
Poprawka 23 Artykuł 32 ustęp 1
1. Organy celne nie pobierają opłat za przeprowadzanie kontroli celnych lub stosowanie przepisów prawa celnego w jakiejkolwiek innej formie, wykonywanych w normalnych godzinach otwarcia właściwych urzędów celnych.	1. Organy celne nie pobierają opłat za przeprowadzanie kontroli celnych.
Jednakże organy celne mogą pobierać opłaty lub przystąpić do odzyskania kosztów w przypadku świadczenia specyficznych usług.	Jednakże organy celne mogą pobierać opłaty lub przystąpić do odzyskania kosztów w przypadku specyficznych usług lub innych działań wymaganych w celu zastosowania przepisów celnych.
Uzasadnienie
Opłaty mogą dotyczyć wyłącznie czynności „nadzwyczajnych”. Ponadto kwestia godzin otwarcia urzędów celnych leży w gestii państw członkowskich i jest ona przedmiotem art. 111.
Poprawka 24 Artykuł 32 ustęp 2 część wprowadzająca
2. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, przyjmuje środki w celu wykonania przepisów ust. 1 akapit drugi, a szczególnie środki dotyczące:	2. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, przyjmuje środki w celu wykonania przepisów ust. 1 akapit drugi, a zwłaszcza środki dotyczące:
Uzasadnienie
Przedsiębiorstwa w UE działają 24 godz. na dobę siedem dni w tygodniu, więc cła również powinny działać w ten sposób. Zamierza się wprowadzić w najbliższej przyszłości takie systemy jak System Kontroli Eksportu oraz System Kontroli Importu. Jeśli chce się uniknąć przerywania łańcucha dostaw do i z UE, będą one wymagały operacyjności 24 godz. na dobę przez siedem dni w tygodniu.
Poprawka 25 Artykuł 32 ustęp 2 litera a)
a) obecności funkcjonariuszy celnych, w stosownych przypadkach, poza normalnymi godzinami urzędowania lub w pomieszczeniach innych niż pomieszczenia celne;	a) obecności funkcjonariuszy celnych, w stosownych przypadkach, w pomieszczeniach innych niż pomieszczenia celne;
Uzasadnienie
Kwestia godzin otwarcia urzędów celnych leży w gestii państw członkowskich i jest ona przedmiotem art. 111.
Poprawka 26 Artykuł 35
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, może przyjąć środki określające przypadki oraz warunki, w których możliwe jest uproszczenie stosowania przepisów niniejszego Kodeksu.	1. Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, może przyjąć środki określające przypadki oraz warunki, w których możliwe jest uproszczenie stosowania przepisów niniejszego Kodeksu.
	2. Uproszczone procedury, które należy określić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ma zastosowanie do towarów przewożonych pomiędzy obszarem kraju trzeciego należącego do Wspólnoty, o którym mowa w dyrektywie Rady 77/388/EWG, a inną częścią obszaru celnego Wspólnoty.
	3. Państwo członkowskie może stosować uproszczone procedury w odniesieniu do towarów Wspólnoty, o których mowa z ust. 2 niniejszego artykułu, i przewozić go wyłącznie w ramach swego obszaru, jak i odpowiednio dwa lub więcej państw członkowskich może wzajemnie zgodzić się na stosowanie uproszczonych procedur w odniesieniu do towarów przewożonych między nimi, pod warunkiem udzielenia na to zgody przez Komisję (działającej zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196).
Uzasadnienie
Wyspy Alandzkie (Finlandia), Wyspy Normandzkie (Wielka Brytania), Wyspy Kanaryjskie (Hiszpania), Athos (Grecja) oraz pozamorskie terytoria Francji należą do wspólnotowego obszaru celnego, ale nie do wspólnotowego obszaru podatku od wartości dodanej. System opodatkowania VAT transakcji handlowych Wspólnoty nie ma zastosowania do towarów wspólnotowych sprzedawanych i przewożonych pomiędzy tymi obszarami a obszarem podatkowym Wspólnoty, zgodnie jednak z art. 33 Szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych formalności zawarte w przepisach podatkowych stosuje się do importu towarów wspólnotowych z takiego obszaru oraz do eksportu towarów wspólnotowych ze wspólnotowego obszaru podatkowego do takiego obszaru.
Postanowienie to nie wpłynie niekorzystnie na harmonizację normalnych czynności celnych lub formalności czy procedur przy nich stosowanych, umożliwi jedynie rozpatrzenie szczególnych cech niebezpośredniego opodatkowania przy stosowaniu formalności dotyczących towarów wspólnotowych przekraczających granicę podatkową w obrębie wspólnotowego obszaru podatkowego.
Poprawka 27 Artykuł 38 zdanie wprowadzające
Artykuły 39, 40 oraz 41 ustalają zasady określania niepreferencyjnego pochodzenia towarów dla celów stosowania:	Nie dotyczy wersji polskiej.
Uzasadnienie
Nie dotyczy wersji polskiej.
Poprawka 28 Artykuł 42 ustęp 5 a (nowy)
	5a. Negocjując w imieniu Wspólnoty umowy, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, lub przedstawiając wniosek w celu wprowadzenia zasad określonych w ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu w drodze rozporządzenia przyjętego zgodnie z procedurą współdecyzji lub zgodnie z art. 187 Traktatu, Komisja uwzględnia między innymi:
	a) zobowiązania i obowiązki wynikające z porozumień międzynarodowych,
	b) konieczność określenia kryteriów dotyczących pochodzenia produktów, dostosowanych do cech każdego produktu i zapewniających, że korzyści gospodarcze ze środków preferencyjnych istotnie otrzymują wyłącznie kraje, terytoria lub grupy krajów albo terytoriów, w stosunku do których środki te zostały uzgodnione lub przyjęte,
	c) poziom rozwoju i stopień uprzemysłowienia krajów, terytoriów lub grup krajów albo terytoriów, w stosunku do których środki preferencyjne zostały uzgodnione lub przyjęte,
	d) cele dotyczące integracji regionalnej leżące u podstaw niektórych systemów preferencyjnych, poprzez określenie odpowiednich zasad kumulacji,
	e) konieczność określenia łatwych do zrozumienia i stosowania zasad, pozwalających podmiotom z krajów terytoriów lub grup krajów albo terytoriów, w stosunku do których środki preferencyjne te zostały uzgodnione lub przyjęte, na ich faktyczne wykorzystywanie, a także zgodnych z celem dotyczącym ułatwienia wymiany handlowej,
	Komisja określa odpowiednie środki kontroli, pozwalające na zapobieganie nadużywaniu lub obchodzeniu środków preferencyjnych i na karaniu takich praktyk.
Uzasadnienie
Reguły preferencyjnego pochodzenia powinny zostać zdefiniowane w oparciu o pewne zasady nadrzędne, pozwalające na zapewnienie spójności z celami dotyczącymi polityki handlowej. Powyższy przepis prowadzi do uregulowania tej kwestii.
Poprawka 29 Artykuł 56 ustęp 1 a (nowy)
	W pierwszym rzędzie należy przyznać priorytet odzyskaniu długu celnego od importera lub eksportera ewidencji.
Uzasadnienie
Aktualne brzmienie artykułu jest niewystarczająco precyzyjne i może prowadzić do dążenia przez organy celne do łatwiejszego celu.
Poprawka 30 Artykuł 64 ustęp 1 litera c)
c) w innej formie gwarancji, będącej równoważnym zabezpieczeniem spłaty długu celnego.	c) w innej formie gwarancji, będącej równoważnym zabezpieczeniem spłaty długu celnego, np. w formie deklaracji zgody na obowiązujące porozumienie branżowe, deklaracji notarialnej, specjalnego porozumienia między podmiotami i organami celnymi, itp.
Uzasadnienie
Dostępne, powszechnie uznane narzędzia od tej pory oferują inne formy gwarancji (jak np. AIM, porozumienie dotyczące stosunków pomiędzy przewoźnikami w międzynarodowym transporcie kolejowym lub deklaracja notarialna). Można również zawierać specjalne porozumienia między podmiotami a organami celnymi, które to porozumienia dostarczają konicznych gwarancji organom celnym.
Poprawka 31 Artykuł 67 ustęp 2 zdanie wprowadzające
2. W przypadku, gdy ma być złożona gwarancja generalna na zabezpieczenie długów celnych, które dopiero mogą powstać, upoważniony podmiot gospodarczy może skorzystać z obniżenia kwoty gwarancji lub uzyskać zwolnienie z obowiązku złożenia gwarancji, zgodnie z art. 61 ust. 7, pod warunkiem że spełnia co najmniej poniższe warunki:	2. W przypadku, gdy ma być złożona gwarancja generalna na zabezpieczenie długów celnych, które dopiero mogą powstać, podmiot gospodarczy może skorzystać z obniżenia kwoty gwarancji lub uzyskać zwolnienie z obowiązku złożenia gwarancji, zgodnie z art. 61 ust. 7, pod warunkiem że spełnia co najmniej poniższe warunki:
Uzasadnienie
W obowiązującym kodeksie celnym gwarancja generalna dotyczy wszystkich podmiotów gospodarczych. Nie ma zatem powodu, aby zastrzegać ją w nowym kodeksie celnym dla upoważnionego podmiotu gospodarczego.
Poprawka 32 Artykuł 94 ustęp 4 a (nowy)
	4 a. W przypadku złożenia skróconej deklaracji przywozowej przez osobę inną niż użytkownik środka transportu, którym towary zostają wprowadzone na obszar celny Wspólnoty, użytkownik ten jest zobowiązany złożyć we właściwym urzędzie celnym komunikat o przywozie towarów w formie manifestu, specyfikacji wysyłkowej lub wykazu załadunkowego, zawierający dane niezbędne do identyfikacji wszystkich transportowanych towarów, które powinny być przedmiotem skróconej deklaracji przywozowej.
	Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, przyjmuje środki określające dane, które należy zawrzeć w komunikacie o przywozie towarów.
	Postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do pierwszego akapitu niniejszego ustępu.
Uzasadnienie
Ze względów praktycznych ważne jest, aby przy każdej deklaracji dokładnie określać, kto jest płatnikiem.
Poprawka 33 Artykuł 101 ustęp 4 litera c)
c) listów, kartek pocztowych i druku.	c) listów, kartek pocztowych i druków oraz ich odpowiedników elektronicznych, występujących na innych nośnikach.
Uzasadnienie
Zmodernizowany Kodeks Celny powinien funkcjonować w środowisku zinformatyzowanych procedur celnych. Wniosek powinien zatem uwzględniać realia oraz fakt, że obecnie listy mogą być wysyłane pocztą elektroniczną, a także na płytach CD. Należy wziąć pod uwagę nowe zastosowania techniczne.
Poprawka 34 Artykuł 114
1. Zgłoszenie celne spełniające warunki określone w art. 113 jest niezwłocznie przyjmowane przez organy celne, pod warunkiem iż towary, których zgłoszenie to dotyczy zostały udostępnione organom celnym do kontroli.	1. Zgłoszenie celne spełniające warunki określone w art. 113 jest niezwłocznie przyjmowane przez organy celne, pod warunkiem iż towary, których zgłoszenie to dotyczy zostanie udostępnione organom celnym do kontroli.
Uzasadnienie
Istnieje spójny wymóg, aby udzielać rady przedsiębiorstwom co do zwolnienia towarów przed ich rzeczywistym przyjazdem do UE. Pozwoliłoby to takim przewoźnikom jak Express Integrators przygotować swe systemy operacyjne zanim przesyłane towary dotrą do pierwszego punktu docelowego w UE. W znacznym stopniu obniżyłoby to wszelkie opóźnienia w sortowaniu i dystrybucji przesyłek, a tym samym przyspieszyło łańcuch dostaw, a także pozwoliło na dokładniejszą identyfikację tych przesyłek, które organy celne muszą sprawdzić, obniżając w ten sposób liczbę tych, które muszą zostać poddane scanowi w pierwszym punkcie docelowym UE.
Poprawka 35 Artykuł 114 ustęp 1
1. Zgłoszenie celne spełniające warunki określone w art. 113 jest niezwłocznie przyjmowane przez organy celne, pod warunkiem iż towary, których zgłoszenie to dotyczy zostały udostępnione organom celnym do kontroli.	Nie dotyczy wersji polskiej.
Uzasadnienie
Nie dotyczy wersji polskiej.
Poprawka 36 Artykuł 115 ustęp 2
2. Zgłaszający musi mieć siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty.	2. Zgłaszający musi mieć siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty.
	Jednakże warunek posiadania siedziby na obszarze Wspólnoty nie dotyczy osób, które:
	– dokonują zgłoszenia do procedury tranzytu lub odprawy czasowej;
	– zgłaszają towary sporadycznie, pod warunkiem, że organy celne uznają odstąpienie od konieczności spełnienia tego warunku za uzasadnione.
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, może przyjąć środki określające warunki odstąpienia od wypełniania zobowiązań przewidzianych w pierwszym akapicie niniejszego ustępu.
Uzasadnienie
Konieczne jest ustanowienie wyjątku w odniesieniu do tranzytu. Wzmianka o procedurze komitologii jest niepotrzebna, ponieważ odstępstwo to jest możliwe na mocy pozostałych postanowień Zmodernizowanego Kodeksu Celnego.
Poprawka 37 Artykuł 125 ustęp 1
Organy celne zezwalają podmiotowi upoważnionemu gospodarczemu na zwolnienie towarów na podstawie zgłoszenia uproszczonego.	Organy celne zezwalają podmiotowi gospodarczemu na zwolnienie towarów na podstawie zgłoszenia uproszczonego.
Uzasadnienie
Powinno umożliwić się wszystkim podmiotom gospodarczym, które spełniają warunki pozwalające na wykorzystanie tych uproszczeń na korzystanie z uproszczonych procedur deklaracji, a nie tylko upoważnionym podmiotom gospodarczym.
Poprawka 38 Artykuł 141
Sekcja 3	skreślony
Szczególne okoliczności
Artykuł 141
Zwolnienie z należności celnych przywozowych ze względu na szczególne okoliczności
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, przyjmuje środki określające przypadki i warunki zwolnienia z należności celnych przywozowych w przypadku dopuszczenia towarów do swobodnego obrotu ze względu na szczególne okoliczności.
Przyjmując takie środki uwzględnia się umowy międzynarodowe, status osoby zainteresowanej, rodzaj towarów oraz jego ostateczne przeznaczenie.
Uzasadnienie
Skreślenie to wiąże się z utrzymaniem w mocy rozporządzenia EWG nr 918/83 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.
Poprawka 39 Artykuł 152 ustęp 1 litera b)
b) podatkowi VAT przy przywozie i podatkowi akcyzowemu, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku VAT i podatku akcyzowego;	b) innym opłatom przywozowym, zgodnie z obowiązującymi przepisami;
Uzasadnienie
W tekście powtórzono przepisy podatkowe, które zawarte są w zmienionych dyrektywach 77/388/EWG w odniesieniu do podatku VAT i 92/12/EWG w odniesieniu do podatku akcyzowego, tych ram prawnych nie włączono jednak do przepisów celnych. Zasadę należy jednak zachować w sformułowaniu ogólnym ze względu na zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych.
Poprawka 40 Artykuł 153 ustęp 2 litera f a) (nowa)
	fa) z zastosowaniem listu przewozowego1 lub kwitu wydania TR, używanych jako dokumenty tranzytowe. 1 Przepisy ujednolicone o umowie międzynarodowego przewozu towarów kolejami (CMI), załącznik B Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r., art. 12.
Uzasadnienie
Niniejszy artykuł przewiduje zewnętrzne procedury tranzytowe dla transportu drogowego, drogą morską, dla transportu lotniczego oraz usług pocztowych, ale nie dla przewozu kolejami. Celem zatem niniejszej poprawki jest objęcie tego typu transportu.
Poprawka 41 Artykuł 152 ustęp 3 litera f a) (nowa)
	fa) z zastosowaniem listu przewozowego1 lub kwitu wydania TR, używanych jako dokumenty tranzytowe. 1 Przepisy ujednolicone o umowie międzynarodowego przewozu towarów kolejami (CMI), załącznik B Konwencji o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF) z dnia 9 maja 1980 r., art. 12.
Uzasadnienie
Niniejszy artykuł przewiduje zewnętrzne procedury tranzytowe dla transportu drogowego, drogą morską, dla transportu lotniczego oraz usług pocztowych, ale nie dla przewozu kolejami. Celem zatem niniejszej poprawki jest objęcie tego typu transportu.
Poprawka 42 Artykuł 155 ustęp 1 litera c)
c) o ile przepisy celne nie stanowią inaczej, za złożenie gwarancji celem zabezpieczenia spłaty długu celnego i innych opłat, w szczególności podatku VAT i podatku akcyzowego, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku VAT i podatku akcyzowego, które mogą powstać w odniesieniu do danych towarów.	c) o ile przepisy celne nie stanowią inaczej, za złożenie, zgodnie z obowiązującymi przepisami, gwarancji celem zabezpieczenia spłaty długu celnego i innych opłat, które mogą powstać w odniesieniu do danych towarów.
Uzasadnienie
W tekście powtórzono przepisy podatkowe, które zawarte są w zmienionych dyrektywach 77/388/EWG w odniesieniu do podatku VAT i 92/12/EWG w odniesieniu do podatku akcyzowego, tych ram prawnych nie włączono jednak do przepisów celnych. Zasadę należy jednak zachować w sformułowaniu ogólnym ze względu na zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych.
Poprawka 43 Artykuł 157 ustęp 2 litera b)
b) podatkowi VAT przy przywozie i podatkowi akcyzowemu, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku VAT i podatku akcyzowego;	b) innym opłatom przywozowym, zgodnie z obowiązującymi przepisami;
Uzasadnienie
W tekście powtórzono przepisy podatkowe, które zawarte są w zmienionych dyrektywach 77/388/EWG w odniesieniu do podatku VAT i 92/12/EWG w odniesieniu do podatku akcyzowego, tych ram prawnych nie włączono jednak do przepisów celnych. Zasadę należy jednak zachować w sformułowaniu ogólnym ze względu na zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych.
Poprawka 44 Artykuł 158 ustęp 2
2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli pozwolenie dotyczy publicznego składu celnego, może ono przewidywać, że odpowiedzialność, o której mowa w ust.1. lit. a) lub b), ponosi jedynie osoba uprawniona do korzystania z procedury. W takim przypadku organy celne mogą wymagać od osoby uprawnionej do korzystania z procedury złożenia gwarancji celem zabezpieczenia spłaty długu celnego i innych opłat, które mogą powstać, w szczególności podatku VAT i podatku akcyzowego, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku VAT i podatku akcyzowego.	2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli pozwolenie dotyczy publicznego składu celnego, może ono przewidywać, że odpowiedzialność, o której mowa w ust.1. lit. a) lub b), ponosi jedynie osoba uprawniona do korzystania z procedury. W takim przypadku organy celne mogą wymagać od osoby uprawnionej do korzystania z procedury złożenia gwarancji celem zabezpieczenia spłaty długu celnego i innych opłat, które mogą powstać, zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Uzasadnienie
W tekście powtórzono przepisy podatkowe, które zawarte są w zmienionych dyrektywach 77/388/EWG w odniesieniu do podatku VAT i 92/12/EWG w odniesieniu do podatku akcyzowego, tych ram prawnych nie włączono jednak do przepisów celnych. Zasadę należy jednak zachować w sformułowaniu ogólnym ze względu na zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych.
Poprawka 45 Artykuł 130 ustęp 3
3. Organy celne mogą wymagać od posiadacza towarów złożenia gwarancji celem zabezpieczenia spłaty długu celnego i innych opłat, które mogą powstać, w szczególności podatku VAT i podatku akcyzowego, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku VAT i podatku akcyzowego.	3. Organy celne mogą wymagać od posiadacza towarów złożenia gwarancji celem zabezpieczenia spłaty długu celnego i innych opłat, które mogą powstać, zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Uzasadnienie
W tekście powtórzono przepisy podatkowe, które zawarte są w zmienionych dyrektywach 77/388/EWG w odniesieniu do podatku VAT i 92/12/EWG w odniesieniu do podatku akcyzowego, tych ram prawnych nie włączono jednak do przepisów celnych. Zasadę należy jednak zachować w sformułowaniu ogólnym ze względu na zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych.
Poprawka 46 Artykuł 172 ustęp 1 akapit 2
W przypadku gdy towary korzystają z całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych, korzystają one również, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku VAT, ze zwolnienia z podatku VAT przy przywozie.	W przypadku gdy towary korzystają z całkowitego zwolnienia z należności celnych przywozowych, korzystają one również, zgodnie z obowiązującymi przepisami, ze zwolnienia z innych opłat przywozowych.
Uzasadnienie
W tekście powtórzono przepisy podatkowe, które zawarte są w zmienionych dyrektywach 77/388/EWG w odniesieniu do podatku VAT i 92/12/EWG w odniesieniu do podatku akcyzowego, tych ram prawnych nie włączono jednak do przepisów celnych. Zasadę należy jednak zachować w sformułowaniu ogólnym ze względu na zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych.
Poprawka 47 Artykuł 178 ustęp 1 litera b)
b) podatkowi VAT przy przywozie i podatkowi akcyzowemu, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku VAT i podatku akcyzowego;	b) innym opłatom przywozowym, zgodnie z obowiązującymi przepisami;
Uzasadnienie
W tekście powtórzono przepisy podatkowe, które zawarte są w zmienionych dyrektywach 77/388/EWG w odniesieniu do podatku VAT i 92/12/EWG w odniesieniu do podatku akcyzowego, tych ram prawnych nie włączono jednak do przepisów celnych. Zasadę należy jednak zachować w sformułowaniu ogólnym ze względu na zobowiązania wynikające z umów międzynarodowych.
Poprawka 48 Artykuł 187 ustęp 2 akapit 2
W stosownych przypadkach organy celne mogą wyznaczyć drogę, którą towary mają opuścić obszar celny Wspólnoty.	W stosownych przypadkach organy celne mogą wyznaczyć drogę, którą towary mają opuścić obszar celny Wspólnoty oraz limit czasowy na opuszczenie tego obszaru.
Uzasadnienie
Niniejszy ustęp powinien umożliwić organom celnym wyznaczenia nie tylko drogi, jaką towary mają opuścić obszar celny Wspólnoty, ale i limit czasowy opuszczenia przez nich tego obszaru. Zapobieżeń to długoterminowemu magazynowaniu towarów na granicy, już po zakończeniu ich formalności związanych z ich opuszczeniem obszaru.
Poprawka 49 Artykuł 190 ustęp 1
1. W przypadku gdy towary niewspólnotowe mają opuścić obszar celny Wspólnoty i nie jest wymagane powiadomienie o powrotnym wywozie, we właściwym urzędzie celnym składa się deklarację skróconą wyprowadzenia, zgodnie z art. 185.	1. W przypadku gdy towary wspólnotowe lub niewspólnotowe mają opuścić obszar celny Wspólnoty i nie jest wymagane powiadomienie o powrotnym wywozie, we właściwym urzędzie celnym składa się deklarację skróconą wyprowadzenia, zgodnie z art. 185.
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, przyjmuje środki określające wspólny zbiór danych oraz format deklaracji skróconej przywozowej, zawierające dane niezbędne do dokonania analizy ryzyka i prawidłowego stosowania kontroli celnych, przede wszystkim w celach bezpieczeństwa i ochrony, posługując się, w odpowiednich przypadkach, międzynarodowymi standardami i praktykami handlowymi.
Uzasadnienie
Zastosowanie procedury komitologii jest niepotrzebne, ponieważ ustalono już, jakie dane należy podać w skróconej deklaracji przywozowej. W przypadku deklaracji skróconej wyprowadzenia należy postępować analogicznie.
Poprawka 50 Artykuł 190 ustęp 2 akapit drugi
Organy celne mogą, w wyjątkowych okolicznościach, przyjąć deklaracje skrócone wyprowadzenia w formie papierowej, pod warunkiem że stosują one ten sam poziom zarządzania ryzykiem, co stosowany w deklaracjach skróconych wywozowych składanych przy użyciu techniki elektronicznego przetwarzania danych, oraz że zostały spełnione wymogi dotyczące wymiany tych danych między innymi organami celnymi.	2 a. Organy celne mogą, w wyjątkowych okolicznościach, przyjąć skrócone deklaracje wyprowadzenia w formie papierowej, pod warunkiem że stosują one ten sam poziom zarządzania ryzykiem, co stosowany w deklaracjach skróconych wywozowych składanych przy użyciu techniki elektronicznego przetwarzania danych, oraz że zostały spełnione wymogi dotyczące wymiany tych danych między innymi organami celnymi.
	Organy celne mogą wyrazić zgodę na zastąpienie złożenia skróconej deklaracji wyprowadzenia złożeniem powiadomienia wraz z udostępnieniem danych z deklaracji skróconej w systemie informatycznym podmiotu gospodarczego.
Uzasadnienie
Korekta numeracji.
Poprawka 51 Artykuł 190 ustęp 3 a (nowy)
	3 a. W przypadku gdy skróconą deklarację wyprowadzenia składa inna osoba niż właściciel środka transportu, którym towary są wyprowadzone z obszaru celnego Wspólnoty, właściciel ten jest zobowiązany złożyć we właściwym urzędzie celnym, w terminie określonym w art. 186 lit. c), komunikat o wyjeździe towarów w formie manifestu, specyfikacji wysyłkowej lub wykazu załadunkowego, zawierający dane niezbędne do identyfikacji wszystkich transportowanych towarów, które powinny być przedmiotem skróconej deklaracji wyprowadzenia.
	Ust. 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do pierwszego akapitu niniejszego ustępu.
	Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, przyjmuje środki dotyczące:
	a) danych, które powinny być zawarte w komunikacie o wyjeździe towarów;
	b) warunków dostosowania wymogu komunikatu o wyjeździe lub odstąpienia od niego;
	c) zasad regulujących wyjątki i dozwolone modyfikacje terminu, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu;
	d) określenia właściwego urzędu celnego, któremu należy przedłożyć lub udostępnić komunikat o wyjeździe.
	Przyjmując te środki, należy uwzględnić:
	a) szczególne okoliczności,
	b) zastosowanie tych środków do pewnych rodzajów obrotu towarowego, sposobów transportu lub podmiotów gospodarczych,
	c) umowy międzynarodowe przewidujące szczególne przepisy dotyczące bezpieczeństwa.
Uzasadnienie
Są to takie same postanowienia jak te, które odnoszą się do skróconej deklaracji przywozowej.
Poprawka 52 Artykuł 193
Artykuł 193	skreślony
Zwolnienie z należności celnych wywozowych ze względu na szczególne okoliczności
Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, przyjmuje środki określające przypadki i warunki przyznawania zwolnień z należności celnych wywozowych ze względu na szczególne okoliczności przy wywozie towarów.
Przyjmując takie środki, uwzględnia się umowy międzynarodowe, status zainteresowanej osoby oraz rodzaj towarów.
Uzasadnienie
Skreślenie to wiąże się z utrzymaniem w mocy rozporządzenia EWG nr 918/83 dotyczącego ustanowienia wspólnotowego systemu zwolnień celnych.
Poprawka 53 Artykuł 194 litera a)
a) zasady i standardy dla interoperacyjności systemów celnych Państw Członkowskich mające na celu ulepszenie współpracy opartej na elektronicznej wymianie danych pomiędzy organami celnymi oraz pomiędzy organami celnymi i podmiotami gospodarczymi;	a) zasady i standardy dla interoperacyjności systemów celnych Państw Członkowskich mające na celu ulepszenie współpracy opartej na elektronicznej wymianie danych pomiędzy organami celnymi, organami celnymi a innymi właściwymi organami oraz pomiędzy organami celnymi i podmiotami gospodarczymi;
Uzasadnienie
W niniejszym artykule należy ująć elektroniczną wymianę danych pomiędzy organami celnymi oraz innymi właściwymi organami, ponieważ jest to istotne dla wprowadzenia zasady pojedynczego okna.
Poprawka 54 Artykuł 195 ustęp 1 a (nowy)
	Takie noty wyjaśniające i wytyczne zawarte są w załącznikach przepisów wykonawczych niniejszego rozporządzenia.
Uzasadnienie
Artykuł 195 stanowi podstawę prawną przyjmowania przez Komisję not wyjaśniających i wytycznych. Procedura doradcza, która zakłada przyjmowanie not wyjaśniających i wytycznych, musi zapewnić pełne i spójne wdrożenie przez państwa członkowskie danego aktu.
Poprawka 55 Artykuł 196 ustęp 2 a (nowy)
	2a. W przypadku odwołania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1-4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE w poszanowaniu postanowień jej art. 8.
Poprawka 56 Artykuł 198 akapit pierwszy
Niniejszym uchyla się rozporządzenia (EWG) nr 918/83, (EWG) nr 3925/91, (EWG) nr 2913/92, (WE) nr 82/2001 i (WE) nr 1207/2001.	Niniejszym uchyla się rozporządzenia (EWG) nr 3925/91, (EWG) nr 2913/92, (WE) nr 82/2001 i (WE) nr 1207/2001.
Uzasadnienie
Skreślenie to wiąże się z utrzymaniem w mocy rozporządzenia EWG nr 918/83 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.

• [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

UZASADNIENIE

Kodeks celny z 1992 r.[1] ustanowił wspólne ramy prawne dla wspólnego stosowania zasad unii celnej. W jednym tekście dokonano konsolidacji całego wspólnego prawodawstwa celnego. Ze względu na radykalne zmiany, jakie zaszły w sferze handlu międzynarodowego (coraz częstsze wykorzystanie technologii informacyjnych i wymiana danych elektronicznych), oraz w związku z tym, że Kodeks nie nadąża za ewolucją zadań powierzonych organom celnym, należy dokonać jego modernizacji.

Właśnie w tym kontekście oraz w kontekście strategii lizbońskiej należy rozpatrywać wniosek dotyczący rozporządzenia przedstawiony przez Komisję Europejską w dniu 30 listopada 2005 r.[2] Jest to tekst w całości normatywny, w którym dokonano gruntownej modernizacji obowiązującego Kodeksu, a którego celem jest uproszczenie prawodawstwa i procedur celnych zarówno z punktu widzenia podmiotów gospodarczych, jak i administracji celnej, aby zmniejszyć koszty odpraw celnych i sprostać wyzwaniom handlowym (w zakresie bezpieczeństwa i ochrony, zwalczania fałszerstw, prania brudnych pieniędzy, ochrony zdrowia i środowiska itp.).

W nowym Wspólnotowym Kodeksie Celnym nie ograniczono się do uproszczenia niektórych procedur, lecz w pewnych kwestiach dokonano fundamentalnych zmian w prawie celnym. Z tego względu wniosek ten jest nierozerwalnie związany z wnioskiem dotyczącym informatyzacji procedur celnych, czyli „e-customs”. Właśnie prawidłowe funkcjonowanie tego systemu pozwoli na zastosowanie nowych procedur przewidzianych w Zmodernizowanym Kodeksie Celnym.

Innowacje wprowadzone w 200 artykułach Zmodernizowanego Kodeksu Celnego wzbudzają w państwach członkowskich żywe reakcje zarówno w środowiskach zawodowych, jak i rządowych.

Zwrócono się do nas z prośbą o zajęcie stanowiska w sprawie tych właśnie szczególnie delikatnych kwestii oraz o podjęcie próby znalezienia konsensu, z uwzględnieniem interesów wszystkich stron i ostatecznego celu, jakim jest uproszczenie i uporządkowanie prawa celnego w celu zapewnienia większej konkurencyjności wspólnotowego systemu celnego oraz płynności, a zarazem bezpieczeństwa w handlu międzynarodowym.

Rozbieżności stanowisk dotyczą głównie pojęć przedstawiciela przed organami celnymi, statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego, scentralizowanej odprawy celnej i systematycznego stosowania procedury komitologii.

1) Upoważniony podmiot gospodarczy

Postanowienie to zostało wprowadzone na mocy rozporządzenia 648/2005 (tzw. „poprawka bezpieczeństwa”[3]). Akt ten wprowadził system deklaracji elektronicznych poprzedzających wyjazd i przybycie towarów oraz ustanowił profil analizy ryzyka wspólnotowego mający na celu zapewnienie bezpieczeństwa terytorium. Powstanie tego aktu było indywidualną odpowiedzią Wspólnoty Europejskiej na wnioski kierowane przez Stany Zjednoczone do wspólnoty międzynarodowej po zamachach z 11 września 2001 r., niezależną od ram normatywnych ustanowionych przez Światową Organizację Celną. Omawiane szczególne postanowienie zostało wprowadzone w celu zwiększenia ułatwień dla podmiotów gospodarczych tytułem rekompensaty za nowe obciążenia związane z uwzględnieniem wymiaru bezpieczeństwa.

Rozporządzenie 648/2005 jest obecnie przedmiotem dyskusji mającej na celu opracowanie przepisów wykonawczych (które powinny wejść w życie latem 2006 r.). Prowadzi to do nieporozumień w debatach, ponieważ zainteresowane środowiska mylą nowy wniosek dotyczący rozporządzenia z dyskusjami na temat przepisów wykonawczych. Ponadto nikt nie wie obecnie, jakie realne korzyści może przynieść wspomniany status.

Rozporządzenie zawiera w art. 5 a odniesienie do dwóch typów statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego, które zresztą mogą być stosowane łącznie.

Ponadto w trosce o przejrzystość sprawozdawczyni pragnie, aby za sprawą jej poprawek oba typy statusu zostały wyraźnie wskazane w tekście głównym nowego Kodeksu Celnego.

Z uwagi na fakt, że podmioty gospodarcze nie są świadome faktycznych korzyści związanych z tym statusem, we wniosku Komisji Europejskiej dokonano kilku rozróżnień, w szczególności w odniesieniu do gwarancji generalnej (art. 67). Jednakże z uwagi na to, że takie pozwolenie mogły uzyskać wszystkie podmioty gospodarcze, sprawozdawczyni skłania się ku powrotowi do obecnie obowiązującej zasady.

2) Prawo do reprezentacji przed organami celnymi – art. 11

Art. 5 obecnie obowiązującej wersji Kodeksu Celnego przewiduje możliwość zastrzeżenia przez państwa członkowskie jednego z dwóch trybów reprezentacji (bezpośredniego i pośredniego) wyłącznie dla agentów celnych z siedzibą na ich terytorium. Zawód ten istnieje w większości państw członkowskich z wyjątkiem Niemiec i Wielkiej Brytanii.

Możliwość ta została zlikwidowana w Zmodernizowanym Kodeksie Celnym.

Sprawozdawczyni podziela opinię Komisji Europejskiej, która argumentuje, że nie jest możliwe pogodzenie takiego ograniczenia z informatyzacją procedur oraz z zasadami jednolitego rynku, zgodnie z którymi usługodawcy pochodzący ze wszystkich państw członkowskich powinni móc prowadzić swoją działalność w całej Wspólnocie.

Ważne jest zatem, aby nie zamykać prawa do reprezentacji przed organami celnymi. Definicja przedstawiciela przed organami celnymi została wprowadzona w art. 4.

Jednakże w wielu krajach korzystanie z usług agenta celnego stało się już tradycją i z punktu widzenia małych przedsiębiorstw jest niezwykle użyteczne. W związku z tym sprawozdawczyni jest zdania, że przedstawiciel przed organami celnymi powinien być akredytowany, a w celu uzyskania akredytacji powinien wykazać się dobrą sytuacją finansową, rzetelnością zawodową i kompetencjami.

Przedstawiciel przed organami celnymi będzie miał również możliwość uzyskania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego.

3) Scentralizowana odprawa celna

Niniejszy wniosek wprowadza nowe pojęcia, których ostateczne korzyści trudno jest określić w chwili obecnej. Jednym z nich jest scentralizowana odprawa celna (o której mowa w punkcie uzasadnienia 27) z „punktem kompleksowej obsługi” i „punktem kompleksowej kontroli” (o których mowa w punkcie uzasadnienia 7).

Scentralizowana odprawa celna oznacza, że miejsce złożenia deklaracji celnej może być inne niż miejsce, w którym fizycznie znajdują się towary, dzięki udostępnieniu podmiotom gospodarczym kompleksowego punktu obsługi (umożliwiającego im wypełnienie jednocześnie wszystkich zobowiązań dotyczących deklaracji składanych w organach celnych i pozostałych agencjach rządowych, w tym weterynaryjnych, fitosanitarnych itp., poprzez wykorzystanie środków technicznych dostępnych w ich siedzibie, o dowolnej porze). Towary będą kontrolowane przez odpowiednie organy w jednym czasie i miejscu. Jest to punkt kompleksowej kontroli.

W odniesieniu do koncepcji scentralizowanej odprawy celnej istnieje wiele znaków zapytania:

- Scentralizowana odprawa celna będzie miała wpływ na wysokość kwot pobieranych przez każde państwo członkowskie, a zatem na część (25%) opłat celnych należnych im tytułem kosztów poboru; wiąże się z tym także kwestia bezpłatnego charakteru operacji elektronicznej odprawy celnej (art. 32), ponieważ aby zrekompensować koszty inwestycyjne poniesione przez podmioty gospodarcze, bezpłatny charakter operacji odprawy celnej stanie się regułą i tylko za niektóre szczególne usługi można będzie pobierać opłaty.

- Scentralizowana odprawa celna z jednej strony pozwala na ustanowienie konkurencji pomiędzy organami administracji państw członkowskich, a z drugiej pozbawia je możliwości pobierania opłat, która nie jest sprzeczna z zasadami rynku wewnętrznego. Co więcej, pobieranie opłat pozwala finansować rozbudowę systemów informatycznych organów administracji, a zanik tych wpływów spowoduje ryzyko opóźnień we wdrożeniu nowych rozwiązań.

- W szczególności wobec braku harmonizacji działań kontrolnych scentralizowana odprawa celna niesie z sobą ryzyko sprzyjania koncentracji działalności handlowej w krajach o dużym potencjale i znacznej atrakcyjności oraz powodowania realnych zakłóceń w handlu.

Sprawozdawczyni jest świadoma strat finansowych, jakie może powodować całkowity brak opłat za odprawę celną, dlatego opowiada się na chwilę obecną za ustanowieniem reguły nieodpłatnych kontroli celnych przy pozostawieniu możliwości pobierania opłat za inne czynności.

Komisja powinna przy tym zadbać o zapewnienie harmonizacji działań kontrolnych, aby nie sprzyjać koncentracji działalności handlowej w krajach o dużym potencjale i znacznej atrakcyjności oraz nie powodować realnych zakłóceń w handlu.

4) Zakres postanowień odnoszących się do procedury komitologii

Artykuły w tekście głównym bardzo często odsyłają do art. 196 ust. 2. Postanowienie to dotyczy zwracania się do komitetu ds. środków wykonawczych. Obecnie przepisy wykonawcze do Kodeksu przyjmuje się – z kilkoma wyjątkami – po rozpatrzeniu wniosków Komisji w komitecie działającym zgodnie z tzw. procedurą regulacyjną. Wniosek dotyczący Zmodernizowanego Kodeksu przewiduje w art. 196 korzystanie w przyszłości z bardziej elastycznej procedury, która zdaniem Komisji sprawi, że prace poszczególnych sekcji Komitetu ds. Kodeksu Celnego będą przebiegały sprawniej i w szybszym tempie. Proponuje się zatem, aby środki wykonawcze do Kodeksu Celnego przyjęto zgodnie z procedurą zarządzania, a jeżeli zajdzie potrzeba opracowania not wyjaśniających lub wytycznych, aby zostały one przyjęte zgodnie z procedurą konsultacji (art. 7).

Zdaniem sprawozdawczyni tak daleko idące delegacje uprawnień oraz brak odpowiednich ram skutkuje odebraniem uprawnień prawodawcy wspólnotowemu.

Kwestia ta w znacznym stopniu ma charakter techniczny i sprawozdawczyni rozumie użyteczność takiej procedury. Niemniej jednak występuje oczywisty brak możliwości wglądu ze strony Parlamentu Europejskiego.

Niedawne dyskusje na temat procedury komitologii (przyjęcie przez Parlament Europejski sprawozdania Richarda Corbetta w czerwcu 2006 r. oraz decyzja Rady w sprawie zmiany decyzji 1999/468/WE z dnia 28 stycznia 1999 r.) pozwolą jednak wrócić do tej kwestii w późniejszym terminie.

5) Inne podniesione kwestie

Pozostałe poprawki złożone przez sprawozdawczynię dotyczą w szczególności spraw podatkowych oraz kwestii płatnika skróconej deklaracji przywozowej, która nie została uregulowana przy przyjmowaniu rozporządzenia 648/2005.

Wniosek

W kilku kwestiach zajęcie stanowiska jest niezwykle trudne, ponieważ niektóre przepisy będą stosowane dopiero w przyszłości, w kontekście informatyzacji procedur celnych. W całym sprawozdaniu sprawozdawczyni dążyła do pogodzenia interesów zainteresowanych stron.

• [1]  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny i rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92
• [2]  COM(2005)608 wersja końcowa
• [3]  Rozporządzenie (WE) nr 648/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady Dz.U. L 117 z dnia 4 maja 2005 r., str. 13

OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (17.10.2006)

dla Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodernizowany Kodeks Celny)
(COM(2005)0608 – C6‑0419/2006 – 2005/0246(COD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej(*): Jean-Pierre Audy

(*)       Ściślejsza współpraca między komisjami – art. 47 Regulaminu

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Przepisy celne odgrywają zasadniczą rolę we wdrażaniu wspólnej polityki handlowej.

Przepisy dotyczące w szczególności „podstaw stosowania przywozowych lub wywozowych należności celnych oraz innych środków dotyczących wymiany towarowej” (klasyfikacja taryfowa, pochodzenie preferencyjne i niepreferencyjne, wartość celna), o których mowa w tytule II wniosku, mogą mieć istotny wpływ na zakres stosowania, a w konsekwencji na konkretny wydźwięk środków przyjętych w ramach wspomnianej polityki. Ich nieprawidłowa definicja lub nieprawidłowe stosowanie mogą prowadzić albo do obchodzenia tych środków, albo (w przypadku środków preferencyjnych) do ich niestosowania lub stosowania w niewystarczającym stopniu. Komisja Handlu Międzynarodowego nie może zatem pominąć tych kwestii.

Od kilku lat jednym z nadrzędnych celów wspólnej polityki handlowej jest doprowadzenie do sytuacji, w której formalności i kontrole niezbędne do zapewnienia przestrzegania zasad będą zgodne z wymogiem ułatwienia wymiany handlowej. Dążenie to, które Unia Europejska stara się realizować w ramach negocjacji wielostronnych w Światowej Organizacji Handlu (WTO), zasadniczo zostało dobrze odzwierciedlone w zmianach wprowadzonych przedmiotowym wnioskiem i zainspirowało sprawozdawcę Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (komisja przedmiotowo właściwa) do przedstawienia niektórych poprawek.

Jednakże sprawozdawca komisji opiniodawczej proponuje skorygować poprzez wprowadzenie odpowiednich poprawek nadmierne stosowanie procedury komitologii w przypadkach, gdy jest ono nieuzasadnione i prowadzi do pozbawienia Parlamentu jego funkcji legislatora w ramach współdecyzji.

Dzieje się tak w dwóch sytuacjach:

- jeżeli procedura pozwala zmienić niektóre przepisy samego Kodeksu Celnego (art. 35 i 194),

- jeżeli procedurze tej podlega cały obszar tematyczny – w danym przypadku reguły preferencyjnego pochodzenia (art. 42).

Zasadniczo sprawozdawca komisji opiniodawczej uważa, że Parlament Europejski powinien w ramach procedury współdecyzji brać udział we wszelkich dostosowaniach Kodeksu Celnego, koniecznych ze względu na zobowiązania i obowiązki Wspólnoty wynikające z porozumień międzynarodowych (w szczególności w ramach WTO), a także w przypadku definiowania podstawowych przepisów dotyczących reguł pochodzenia preferencyjnego (w szczególności tych, które są stosowane w ramach systemu ogólnych preferencji taryfowych).

Poprawki proponowane w niniejszym projekcie opinii dotyczą przepisów, które nie zostały uwzględnione w projekcie przedstawionym przez sprawozdawcę Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, przez co odpowiednio go uzupełniają.

POPRAWKI

Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Tekst proponowany przez Komisję[1]	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkt uzasadnienia 16
(16) W odniesieniu do reguł preferencyjnego pochodzenia, w celu przyspieszenia procesu decyzyjnego we Wspólnocie, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania tych reguł w odniesieniu do towarów objętych środkami preferencyjnymi mającymi zastosowanie w wymianie handlowej między obszarem celnym Wspólnoty a Ceutą i Melillą.	Skreślony
Uzasadnienie
Zob. uzasadnienie do poprawek 6 i 7.
Poprawka 2 Punkt uzasadnienia 37
(37) Właściwe jest przekazanie odpowiednich uprawnień w zakresie przyjmowania przepisów wykonawczych, w szczególności w przypadkach gdy Wspólnota wypełnia zobowiązania i obowiązki wynikające z porozumień międzynarodowych, które wymagają dostosowania przepisów Kodeksu.	(37) Właściwe jest przekazanie odpowiednich uprawnień w zakresie przyjmowania przepisów wykonawczych, jeżeli takie przepisy nie wymagają dostosowania przepisów Kodeksu lub nie powodują, ze względu na swój charakter lub znaczenie, konieczności przyjęcia rozporządzenia zgodnie z procedurą współdecyzji.
Uzasadnienie
Zob. uzasadnienie do poprawki 9.
Poprawka 3 Artykuł 2 zdanie wprowadzające
Zadaniem organów celnych jest administrowanie międzynarodową wymianą handlową na granicach zewnętrznych Wspólnoty, przyczyniając się do otwarcia handlu, do wdrażania zewnętrznych aspektów rynku wewnętrznego oraz wspólnych polityk Wspólnoty w zakresie handlu, a także do zapewnienia bezpieczeństwa ogólnego łańcucha dostaw. Prowadzone działania mają na celu:	Zadaniem organów celnych jest administrowanie międzynarodową wymianą handlową na granicach zewnętrznych Wspólnoty, przyczyniając się do otwarcia handlu, do wdrażania zewnętrznych aspektów rynku wewnętrznego, wspólnej polityki handlowej oraz pozostałych wspólnych polityk Wspólnoty w zakresie handlu, a także do zapewnienia bezpieczeństwa ogólnego łańcucha dostaw. Prowadzone działania mają na celu:
Uzasadnienie
Organy celne odgrywają istotną rolę we wdrażaniu polityki handlowej (a przynajmniej jej części związanej z towarami). Należy ten fakt uwypuklić, a jednocześnie unikać umieszczania polityki handlowej na jednej płaszczyźnie z „pozostałymi wspólnymi politykami Wspólnoty w zakresie handlu”.
Poprawka 4 Artykuł 38 zdanie wprowadzające
Artykuły 39, 40 oraz 41 ustalają zasady określania niepreferencyjnego pochodzenia towarów dla celów stosowania:	Nie dotyczy wersji polskiej.
Uzasadnienie
Nie dotyczy wersji polskiej.
Poprawka 5 Artykuł 42 ustęp 3
3. W przypadku towarów objętych środkami preferencyjnymi przyjętymi jednostronnie przez Wspólnotę wobec niektórych krajów lub terytoriów znajdujących się poza obszarem celnym Wspólnoty lub grupami takich krajów lub terytoriów, innymi niż te określone w ust. 5, Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, środki określające reguły preferencyjnego pochodzenia.	3. W przypadku towarów objętych środkami preferencyjnymi przyjętymi jednostronnie przez Wspólnotę wobec niektórych krajów lub terytoriów znajdujących się poza obszarem celnym Wspólnoty lub grupami takich krajów lub terytoriów, innymi niż te określone w ust. 5, reguły preferencyjnego pochodzenia są określane w rozporządzeniu przyjętym zgodnie z procedurą współdecyzji.
Uzasadnienie
Sama definicja reguł preferencyjnego pochodzenia jest zasadniczym elementem zakresu stosowania preferencji handlowych i powinna wynikać z podstawowych uregulowań, a nie z zastosowania procedury komitologii, która w istocie pozbawia Parlament Europejski możliwości pełnienia funkcji legislatora w ramach procedury współdecyzji.
We wniosku występuje brak równowagi między pochodzeniem preferencyjnym z jednej strony a pochodzeniem niepreferencyjnym i wartością celną z drugiej strony. Podstawowe zasady dotyczące tych pojęć zostały wyznaczone w samym kodeksie (chociaż w sposób uproszczony w stosunku do obecnego kodeksu, jeżeli chodzi o niepreferencyjne pochodzenie).
Ponadto rozporządzenie ustanawiające reguły pochodzenia w ramach systemu ogólnych preferencji taryfowych, o którym mowa w ust. 3, tradycyjnie stanowi podstawę do negocjacji umownych reguł preferencyjnego pochodzenia określonych w ust. 2. Dlatego też tym istotniejsze jest, aby Parlament mógł włączyć się w decyzje mające wpływ na cały system preferencji.
Poprawka 6 Artykuł 42 ustęp 4
4. W przypadku towarów objętych środkami preferencyjnymi mającymi zastosowanie w wymianie handlowej między obszarem celnym Wspólnoty a Ceutą i Melillą, określonymi w Protokole nr 2 do Aktu Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, Komisja przyjmuje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 196 ust. 2, środki określające reguły preferencyjnego pochodzenia.	4. W przypadku towarów objętych środkami preferencyjnymi mającymi zastosowanie w wymianie handlowej między obszarem celnym Wspólnoty a Ceutą i Melillą, określonymi w Protokole nr 2 do Aktu Przystąpienia Hiszpanii i Portugalii, reguły preferencyjnego pochodzenia są określane w rozporządzeniu przyjętym zgodnie z procedurą współdecyzji.
Uzasadnienie
Zob. uzasadnienie do poprawki 6. Dotyczy to również reguł preferencyjnego pochodzenia mających zastosowanie do Ceuty i Melilli.
Poprawka 7 Artykuł 42 ustęp 5 a (nowy)
	5a. Negocjując w imieniu Wspólnoty umowy, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, lub przedstawiając wniosek w celu wprowadzenia zasad określonych w ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu w drodze rozporządzenia przyjętego zgodnie z procedurą współdecyzji lub zgodnie z art. 187 Traktatu, Komisja uwzględnia między innymi:
	a) zobowiązania i obowiązki wynikające z porozumień międzynarodowych,
	b) konieczność określenia kryteriów dotyczących pochodzenia produktów, dostosowanych do cech każdego produktu i zapewniających, że korzyści gospodarcze ze środków preferencyjnych istotnie otrzymują wyłącznie kraje, terytoria lub grupy krajów albo terytoriów, w stosunku do których środki te zostały uzgodnione lub przyjęte,
	c) poziom rozwoju i stopień uprzemysłowienia krajów, terytoriów lub grup krajów albo terytoriów, w stosunku do których środki preferencyjne zostały uzgodnione lub przyjęte,
	d) cele dotyczące integracji regionalnej leżące u podstaw niektórych systemów preferencyjnych, poprzez określenie odpowiednich zasad kumulacji,
	e) konieczność określenia łatwych do zrozumienia i stosowania zasad, pozwalających podmiotom z krajów terytoriów lub grup krajów albo terytoriów, w stosunku do których środki preferencyjne te zostały uzgodnione lub przyjęte, na ich faktyczne wykorzystywanie, a także zgodnych z celem dotyczącym ułatwienia wymiany handlowej,
	Komisja określa odpowiednie środki kontroli, pozwalające na zapobieganie nadużywaniu lub obchodzeniu środków preferencyjnych i na karaniu takich praktyk.
Uzasadnienie
Reguły preferencyjnego pochodzenia powinny zostać zdefiniowane w oparciu o pewne zasady nadrzędne, pozwalające na zapewnienie spójności z celami dotyczącymi polityki handlowej. Powyższy przepis prowadzi do uregulowania tej kwestii.
Poprawka 8 Artykuł 194 litera c)
c) wszelkie inne środki wykonawcze tam gdzie zachodzi taka potrzeba, zwłaszcza w przypadkach gdy Wspólnota wypełnia zobowiązania i obowiązki wynikające z porozumień międzynarodowych, które wymagają dostosowania przepisów Kodeksu.	c) wszelkie inne środki wykonawcze, tam gdzie zachodzi taka potrzeba, w przypadkach, gdy takie środki nie wymagają dostosowania przepisów Kodeksu lub nie powodują, ze względu na swój charakter lub znaczenie, konieczności przyjęcia rozporządzenia zgodnie z procedurą współdecyzji.
Uzasadnienie
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem odwołanie do komitologii może dotyczyć wyłącznie „środków wykonawczych niezbędnych do wdrożenia podstawowych uregulowań”. Nie można stosować takiego rozwiązania do dostosowywania samego kodeksu, które podlega procedurze współdecyzji.
Jeżeli Wspólnota „wypełnia zobowiązania i obowiązki wynikające z porozumień międzynarodowych, które wymagają dostosowania przepisów Kodeksu” (między innymi w ramach WTO), to Parlament Europejski zamierza pełnić powierzoną mu funkcję legislatora w ramach procedury współdecyzji w odniesieniu do wdrażania takich zobowiązań i obowiązków.

PROCEDURA

Tytuł	Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodernizowany Kodeks Celny)
Odsyłacze	COM(2005)0608 – C6‑0419/2006 – 2005/0246(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa	IMCO
Opinia wydana przez   Data ogłoszenia na posiedzeniu	INTA 17.1.2006
Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu	28.9.2006
Sprawozdawca komisji opiniodawczej   Data powołania	Jean-Pierre Audy 25.1.2006
Poprzedni sprawozdawca komisji opiniodawczej
Rozpatrzenie w komisji	3.10.2006	17.10.2006
Data przyjęcia	17.10.2006
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:		19 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jean-Pierre Audy, Enrique Barón Crespo, Jean-Louis Bourlanges, Daniel Caspary, Christofer Fjellner, Béla Glattfelder, Syed Kamall, Sajjad Karim, Erika Mann, Javier Moreno Sánchez, Georgios Papastamkos, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Robert Sturdy, Gianluca Susta, Zbigniew Zaleski
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Bastiaan Belder, Harlem Désir, Jörg Leichtfried, Antolín Sánchez Presedo
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)	...

• [1]  Dz.U. C xx z xxx, str. xx.

PROCEDURA

Tytuł	Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodernizowany Kodeks Celny)
Odsyłacze	COM(2005)0608 – C6-0419/2005 – 2005/0246(COD)
Data przedstawienia w PE	30.11.2005
Komisja przedmiotowo właściwa   Data ogłoszenia na posiedzeniu	IMCO 17.1.2006
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	BUDG 17.1.2006	CONT 17.1.2006			INTA 17.1.2006			ITRE 17.1.20065		LIBE 17.1.2006
Opinia niewydana   Data wydania decyzji	BUDG 23.3.2006					CONT ITRE LIBE 25.1.2006 26.1.2006 23.1.2006
Ściślejsza współpraca   Data ogłoszenia na posiedzeniu	INTA 28.9.2006
Sprawozdawca(y)   Data powołania	Janelly Fourtou 12.12.2005
Poprzedni sprawozdawca(y)
Rozpatrzenie w komisji	20.2.2006			19.4.2006		30.5.2006	13.9.2006		21.11.2006
Data przyjęcia	22.11.2006
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:		34 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Charlotte Cederschiöld, Mia De Vits, Janelly Fourtou, Małgorzata Handzlik, Malcolm Harbour, Christopher Heaton-Harris, Anna Hedh, Edit Herczog, Anneli Jäätteenmäki, Pierre Jonckheer, Alexander Lambsdorff, Kurt Lechner, Arlene McCarthy, Manuel Medina Ortega, Zita Pleštinská, Guido Podestà, Giovanni Rivera, Luisa Fernanda Rudi Ubeda, Heide Rühle, Leopold Józef Rutowicz, Christel Schaldemose, Andreas Schwab, Eva-Britt Svensson, József Szájer, Marianne Thyssen, Jacques Toubon, Bernadette Vergnaud
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	André Brie, Jean-Claude Fruteau, Benoît Hamon, Konstantinos Hatzidakis, Maria Matsouka, Olle Schmidt, Anja Weisgerber
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego	Marie-Line Reynaud
Data złożenia	29.11.2006
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)	...