SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów

15.12.2006 - (COM(2005)0667 – C6‑0009/2006 – 2005/0281(COD)) - ***I

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
Sprawozdawca: Caroline Jackson

Sprostowania/Addenda

• ERR01 (PDF - 114 KB)
• ERR01 (DOC - 39 KB)

PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów

(COM(2005)0667 – C6‑0009/2006 – 2005/0281(COD))

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0667)[1],

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 175 ust.1 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6‑0009/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinię Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6‑0466/2006),

1.  zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkty 1 a - 1 c preambuły (nowe)
	(1a) Głównym celem każdej polityki w dziedzinie odpadów powinna być minimalizacja negatywnego wpływu wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi na zdrowie ludzkie i środowisko naturalne. Przepisy dotyczące odpadów powinny również zmierzać do ograniczenia wykorzystania zasobów oraz sprzyjać praktycznemu zastosowaniu hierarchii odpadów.
	(1b) W rezolucji z dnia 24 lutego 1997 r. Rada potwierdziła, że naczelnym priorytetem w gospodarce odpadami powinno być zapobieganie ich powstawaniu oraz że ponowne wykorzystanie i recykling materiałów powinny mieć pierwszeństwo przed odzyskiem energii z odpadów, o ile i tylko w takim zakresie, w jakim są to najbardziej ekologiczne z dostępnych metod.
	(1c) Szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego potwierdził ten kierunek działań w celu osiągnięcia istotnego ogólnego zmniejszenia ilości wytwarzanych odpadów oraz wyznaczenia dalszych celów.
Uzasadnienie
Gospodarka odpadami powinno zmierzać do minimalizacji skutków wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi, przyczyniając się tym samym do ograniczenia wykorzystania zasobów. Dlatego należy ustanowić i wdrożyć ustanowioną hierarchię odpadów w celu zapewnienia dalszej realizacji obowiązujących celów politycznych.
Celem poprawki jest przypomnienie istniejącej podstawy dla pięciostopniowej hierarchii gospodarowania odpadami, rozpoczynającej się od zapobiegania ich powstawaniu, jako działania o charakterze priorytetowym, a następnie zastosowania rozwiązań najbardziej przyjaznych dla środowiska naturalnego.
Przypomina się o decyzji w sprawie szóstego wspólnotowego programu działań w zakresie środowiska naturalnego przyjętej przez Parlament Europejski i Radę, celem podkreślenia wagi ogólnego zmniejszenia ilości odpadów i określenia celów.
Poprawka 2 Punkt 6 a preambuły (nowy)
	(6a) Istnieje pilna potrzeba zmiany obecnego systemu produkcji i konsumpcji. Głównym celem jest nadanie konsumpcji bardziej trwałego charakteru oraz możliwie największe zbliżenie procesów wydobywania surowców, produkcji i projektowania produktów do procesów i wzorców naturalnych.
Poprawka 3 Punkt 6 b preambuły (nowy)
	(6b) Społeczeństwo korzysta przede wszystkim z produktów złożonych z szeregu różnych materiałów, tzn. materiałów biologicznych, mineralnych i syntetycznych, często łączonych w celu uzyskania materiałów złożonych. Materiały te powinny być wykorzystywane i traktowane w taki sposób, aby po zakończeniu okresu używalności produktu nie stały się bezużytecznym odpadem.
Poprawka 4 Punkt 10 a preambuły (nowy)
	(10a) Celem przepisów prawnych dotyczących odpadów powinno być zmniejszenie wykorzystania zasobów naturalnych oraz wspieranie stosowania hierarchii odpadów.
Uzasadnienie
Hierarchia sposobów postępowania z odpadami powinna stanowić podstawę polityki dotyczącej odpadów, ponieważ jest ona podyktowana względami środowiskowymi. Dlatego stosowanie tej hierarchii niesie korzyści dla środowiska, przyczynia się do wydajnego wykorzystania zasobów naturalnych i do ograniczenia zależności energetyczne, poprzez wspieranie redukcji produkcji odpadów do minimum oraz wspieranie recyklingu materiałowego odpadów.
Poprawka 5 Punkt 11 preambuły
(11) Należy dodać definicję ponownego wykorzystania w celu wyjaśnienia miejsca tej operacji w całościowym procesie przetwarzania odpadów oraz roli ponownego wykorzystania materiałów i produktów w ramach definicji odpadów. Definicja ponownego wykorzystania nie powinna obejmować ponownego wykorzystania produktów, które wcześniej nie stały się odpadami, a powinna się odnosić jedynie do czynności prowadzących do ponownego wykorzystania produktów lub komponentów, które wcześniej stały się odpadami.	(11) Należy dodać definicję ponownego wykorzystania w celu wyjaśnienia miejsca tej operacji w kontekście unijnej polityki gospodarki odpadami. Definicja ta powinna być sformułowana w taki sposób, aby obejmowała wszystkie działania określane jako ponowne wykorzystanie na mocy obowiązujących przepisów unijnych w dziedzinie odpadów dotyczących konkretnych produktów.
Uzasadnienie
Nowe definicje zawarte w dyrektywie ramowej w sprawie odpadów powinny uwzględniać już istniejące definicje wynikające z dyrektyw „odpadowych” dotyczących konkretnych produktów (np. definicja „ponownego wykorzystania” sformułowana w dyrektywie 94/62/WE w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (art. 3 ust. 5), w dyrektywie 2000/53/WE w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (art. 2 ust 6) oraz w dyrektywie 2002/96/WE w sprawie zużytego sprzętu elektrotechnicznego i elektronicznego (art. 3 lit. d)).
Poprawka 6 Punkt 13 preambuły
(13) Należy zmienić definicje odzyskiwania i unieszkodliwiania, aby zapewnić wyraźne rozróżnienie między tymi dwoma pojęciami, oparte na rzeczywistej różnicy w oddziaływaniu na środowisko, a w szczególności na kwestii, czy dana operacja prowadzi do zastąpienia zasobów naturalnych w gospodarce czy nie. Ponadto, konieczne jest dodanie mechanizmu korygującego, wyjaśniającego przypadki, w których rozróżnienie to jest trudne do zastosowania w praktyce lub w których sklasyfikowanie danej czynności jako odzyskiwanie nie odpowiada faktycznemu oddziaływaniu tej czynności na środowisko.	(13) Należy zmienić definicje odzyskiwania i unieszkodliwiania, aby zapewnić wyraźne rozróżnienie między tymi dwoma pojęciami, oparte na rzeczywistej różnicy w oddziaływaniu na środowisko i zdrowie oraz na kwestii, czy dana operacja prowadzi do preferowanego zastąpienia zasobów naturalnych w gospodarce czy nie. Ponadto konieczne jest dodanie mechanizmu korygującego, wyjaśniającego przypadki, w których sklasyfikowanie danej czynności jako odzyskiwanie nie odpowiada faktycznemu oddziaływaniu tej czynności na środowisko.
Uzasadnienie
Należy uwzględnić także wpływ na zdrowie. Aby zapewnić rozróżnienie między odzyskiwaniem i utylizacją preferuje się zastępowanie zasobów naturalnych przez odpady, a nie dowolny rodzaj zastąpienia. Zastosowanie mechanizmu korygującego w ramach procedury komitologii jest dopuszczalne wyłącznie w działaniach przeciwko pozorowanemu odzyskowi, nie zaś dla ustalenia konkretnych różnic między odzyskiem i utylizacją.
Poprawka 7 Punkt 14 a preambuły (nowy)
	(14a) Aby wyjaśnić niektóre aspekty definicji odpadów, przydatne byłoby określenie, kiedy materiały lub substancje powstałe w procesie produkcji lub ekstrakcji, którego podstawowym celem nie było ich wytworzenie, oraz których wytwórca nie zamierza usunąć, lecz wykorzystać, uznaje się za substancje wtórne. Komisja powinna wydać wytyczne dotyczące wykładni w oparciu o istniejące orzecznictwo. Jeżeli okaże się to niewystarczające Komisja, w stosownych przypadkach i ze szczególnym uwzględnieniem określonych w orzecznictwie problemów i warunków zdrowotnych i środowiskowych, powinna przedstawić wnioski legislacyjne zawierające jasne kryteria umożliwiające określenie każdego przypadku, w którym takie materiały czy substancje mogłyby zostać uznane za niemieszczące się w zakresie definicji odpadów. W przypadku braku środków przyjętych na poziomie wspólnotowym lub właściwego orzecznictwa europejskiego, takie materiały i substancje powinny być nadal uznawane za odpady.
Poprawka 8 Punkt 15 preambuły
(15) Zasadne jest, aby koszty były przydzielane w sposób odzwierciedlający faktyczny koszt dla środowiska naturalnego, jaki wiąże się z wytworzeniem danych odpadów i gospodarką nimi.	(15) Zasadne jest, aby koszty były przydzielane w sposób odzwierciedlający faktyczny koszt dla środowiska naturalnego, jaki wiąże się z wytworzeniem danych odpadów i gospodarką nimi. Należy tu zastosować zasadę „zanieczyszczający płaci” oraz odpowiedzialność za produkt. W szczególności indywidualna odpowiedzialność producenta stanowi narzędzie, które można wykorzystać do propagowania zapobiegania powstawaniu odpadów oraz promowania ponownego ich wykorzystania i recyklingu, poprzez zagwarantowanie, że producenci uwzględniają skutki cyklu życia swoich produktów, w tym skutki związane z wycofaniem ich z eksploatacji oraz opracują odpowiedni projekt produktu.
Uzasadnienie
Opracowane w przeszłości programy przeciwdziałania powstawaniu odpadów nie sprostały oczekiwaniom. Wyraźne zaakcentowanie zasady „zanieczyszczający płaci“ i odpowiedzialności za produkt ma na celu uwzględnienie szczególnego znaczenia przeciwdziałania powstawaniu odpadów. Należy odrzucić działania prowadzące jedynie do zwiększonych nakładów administracyjnych, a co za tym idzie także finansowych, a nie przyczyniające się do powstania odpowiedniej ekologicznej wartości dodanej.
W szóstym wspólnotowym programie działań w zakresie środowiska naturalnego wezwano zwłaszcza do „dalszego rozszerzenia odpowiedzialności producenta”, a zasada ta została już włączona do innych aktów składających się na prawodawstwo w dziedzinie odpadów, w szczególności do dyrektywy WEE oraz dyrektywy w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji.
Poprawka 9 Punkt 16 a preambuły (nowy)
	(16a) Utrzymując odpowiedni poziom ochrony środowiska naturalnego państwa członkowskie powinny równocześnie zagwarantować skuteczne i oszczędne możliwości gospodarki odpadami powstałymi wskutek recyklingu, w uznaniu kluczowego wkładu zakładów recyklingu w ograniczanie ostatecznego usuwania odpadów. Tak powstałe odpady stanowią poważną przeszkodę dla dalszego zwiększania potencjału w dziedzinie recyklingu, dlatego właściwe władze powinny podjąć niezbędne działania, zgodne z celem utworzenia „społeczeństwa recyklingu”.
Uzasadnienie
Rozszerzenie zakresu recyklingu wiąże się z powstaniem większej ilości odpadów pochodnych, dlatego wymaga ono opracowania odpowiednich strategii przed wkroczeniem w erę „społeczeństwa recyklingu”.
Poprawka 10 Punkt 18 preambuły
(18) Aby poprawić sposób, w jaki realizowane są działania zapobiegania powstawaniu odpadów w państwach członkowskich oraz ułatwić obieg najlepszych praktyk w tym obszarze, konieczne jest wzmocnienie przepisów dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów oraz wprowadzenie wymogu zobowiązującego państwa członkowskie do opracowywania programów zapobiegania powstawaniu odpadów, koncentrujących się na kluczowych elementach oddziaływania na środowisko oraz uwzględniających cały cykl życia. Takie cele i środki powinny zmierzać do przerwania powiązania między wzrostem gospodarczym a skutkami dla środowiska związanymi z wytwarzaniem odpadów. Zarówno zainteresowane strony jak i ogół społeczeństwa powinny mieć możliwość udziału w sporządzaniu tych programów oraz dostęp do sporządzonych programów, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.	(18) Aby poprawić sposób, w jaki realizowane są działania zapobiegania powstawaniu odpadów w państwach członkowskich oraz ułatwić obieg godnych naśladowania praktyk w tym obszarze, konieczne jest przyjęcie wspólnotowych celów i środków dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów oraz wprowadzenie wymogu zobowiązującego państwa członkowskie do opracowywania programów zapobiegania powstawaniu odpadów, koncentrujących się na kluczowych elementach oddziaływania na środowisko oraz uwzględniających cały cykl życia. Takie cele i środki powinny zmierzać do przerwania powiązania między wzrostem gospodarczym a wzrostem ilości odpadów, jak również skutkami dla środowiska i zdrowia związanymi z wytwarzaniem odpadów poprzez bezwzględną redukcję netto wytwarzania odpadów, ich szkodliwości oraz negatywnych skutków. Zarówno władze regionalne i lokalne, jak również zainteresowane strony i ogół społeczeństwa powinny mieć możliwość udziału w sporządzaniu tych programów oraz dostęp do sporządzonych programów, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.
Uzasadnienie
Nadal nie udało się wprowadzić kontroli nad wzrostem ilości odpadów, który zwiększa obciążenia i koszty zagospodarowania odpadów we wszystkich państwach członkowskich UE (a w szczególności w nowych państwach członkowskich).
Bardziej niż kiedykolwiek konieczne jest wyznaczenie na szczeblu wspólnotowym celów w dziedzinie zapobiegania powstawaniu odpadów, czego wymaga także szósty program działań w zakresie środowiska naturalnego. Ponadto nie wystarczy zerwanie powiązania między wzrostem gospodarczym i oddziaływaniem na środowisko w wymiarze względnym, ponieważ mogłoby to doprowadzić do zwiększonego oddziaływania na środowisko w wymiarze bezwzględnym. Podejmowane działania muszą prowadzić do bezwzględnego ograniczenia wytwarzania odpadów i związanych z nimi negatywnych skutków.
Poprawka 11 Punkt 18 a preambuły (nowy)
	(18a) Odpady niebezpieczne są określane na podstawie kryteriów zagrożenia. W związku z tym odnoszące się do nich przepisy winny zawierać surowe normy, aby w jak największym stopniu możliwe było zapobieganie lub ograniczanie ich negatywnego wpływu na środowisko naturalne będącego wynikiem niewłaściwej gospodarki oraz aby chronić się przed ryzykiem, jakie odpady te stanowią dla zdrowia ludzkiego oraz bezpieczeństwa. Ze względu na ich niebezpieczne właściwości odpady niebezpieczne wymagają odpowiedniej gospodarki, która obejmuje szczególne i dostosowane do potrzeb techniki ich gromadzenia i przetwarzania, szczegółowe kontrole oraz specyficzne zasady identyfikacji. Wszystkie podmioty zajmujące się odpadami niebezpiecznymi muszą posiadać odpowiednie kwalifikacje oraz przeszkolenie.
Uzasadnienie
Uchylenie obecnej dyrektywy w sprawie odpadów niebezpiecznych nie może być interpretowane jako luka pozwalająca na złagodzenie wymogów dotyczących gospodarki odpadami niebezpiecznymi. Dlatego ważne jest, aby wśród punktów uzasadnienia znalazł się wyraźny zapis dotyczący tej kwestii.
Poprawka 12 Punkt 19 preambuły
(19) Niektóre przepisy dotyczące postępowania z odpadami określone w dyrektywie Rady 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych powinny zostać zmienione celem usunięcia przestarzałych aspektów oraz poprawy przejrzystości tekstu. Ze uwagi na upraszczanie prawodawstwa wspólnotowego, przepisy te należy włączyć do niniejszej dyrektywy. W celu wyjaśnienia zakazu operacji mieszania odpadów oraz w celu ochrony środowiska naturalnego i ludzkiego zdrowia, zwolnienia z zakazu mieszania określone w dyrektywie 91/689/EWG należy ograniczyć do sytuacji, w których mieszanie takie odzwierciedla najlepsze dostępne techniki określone w dyrektywie 96/61/WE. Dyrektywę 91/689/EWG należy zatem uchylić.	skreślony
Uzasadnienie
Poprawka służy zachowaniu spójności z poprawkami do artykułów 22-24.
Poprawka 13 Punkt 20 preambuły
(20) Ponieważ pierwszeństwo przypisane regeneracji w dyrektywie Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych nie odzwierciedla już wyraźnej korzyści dla środowiska, dyrektywę tą należy uchylić. Jednakże, ponieważ selektywna zbiórka olejów odpadowych pozostaje istotnym elementem odpowiedniego ich zagospodarowania oraz zapobiegania powstawaniu szkód w środowisku wynikających z niewłaściwego unieszkodliwiania olejów, obowiązek zbierania w odniesieniu do olejów odpadowych należy włączyć do niniejszej dyrektywy. Dyrektywę 75/439/EWG należy zatem uchylić.	skreślony
Uzasadnienie
Propozycja uchylenia dyrektywy w sprawie olejów odpadowych stoi w wyraźnej sprzeczności z celem wyznaczonym przez Komisję dla UE – przekształcenia jej w „społeczeństwo recyklingu”. Regeneracja olejów odpadowych jest korzystna dla środowiska naturalnego, dlatego w dalszym ciągu zasługuje na priorytetowe traktowanie. „Uproszczenie” prawodawstwa nie powinno prowadzić do nieporozumień wywołanych pomieszaniem przepisów ramowych i sektorowych. Różne inne strumienie odpadów są i pozostaną poddane przepisom osobnych, szczegółowych dyrektyw. To samo powinno dotyczyć dyrektywy w sprawie olejów odpadowych.
Poprawka 14 Artykuł 1
Niniejsza dyrektywa ustanawia środki mające na celu zmniejszenie ogólnego wpływu na środowisko naturalne, jaki mają wytwarzanie odpadów i gospodarka nimi, a który jest związany z wykorzystaniem zasobów.	Niniejsza dyrektywa ustanawia środki mające na celu zminimalizowanie ogólnego wpływu na środowisko naturalne i zdrowie, jaki mają wytwarzanie odpadów i gospodarka nimi oraz przyczynia się do ograniczenia wykorzystania zasobów.
Mając na względzie powyższe cele, dyrektywa przewiduje również, że Państwa Członkowskie mają podejmować środki, przede wszystkim, w zakresie zapobiegania lub redukcji powstawania odpadów i ich szkodliwości oraz, w drugiej kolejności, w zakresie odzyskiwania odpadów poprzez ponowne ich wykorzystanie, recykling lub inne operacje odzyskiwania.	Mając na względzie powyższe cele, państwa członkowskie i Wspólnota podejmują z reguły środki ustalając priorytety według ich ważności:
	(1) zapobieganie i redukcja odpadów,
	(2) ponowne wykorzystanie odpadów,
	(3) recykling odpadów,
	(4) pozostałe operacje odzyskiwania,
	(5) bezpieczna i racjonalna ekologicznie utylizacja odpadów.
	W przypadku, gdy oceny cyklu życia oraz analizy kosztów i korzyści jasno wykazują, że alternatywny sposób przetwarzania jest lepszy w przypadku konkretnego strumienia odpadów, państwom członkowskim wolno odejść od priorytetów ustalonych w ust. 2. Takie oceny i analizy są publikowane. i poddawane przeglądom przez niezależne organy naukowe. Przeprowadza się konsultacje, zapewniając wszechstronność i przejrzystość procesu, w tym zaangażowania zainteresowanych stron i obywateli. W razie konieczności Komisja opracuje wytyczne dotyczące zastosowania takich ocen i analiz.
Uzasadnienie
Instrumenty służące ocenie cyklu życia nie mogą uwzględniać aspektów niewymiernych, takich jak edukacyjny wpływ segregowania odpadów lub pozytywny wpływ ograniczenia wydobycia surowców na różnorodność biologiczną. Dlatego istotne znaczenie ma zachowanie zasady ostrożności przy stosowaniu tych instrumentów, celem ewentualnego odwrócenia wymienionej hierarchii. Odstępstwa od hierarchii powinny mieć charakter indywidualny i zachodzić w przypadkach, gdy zebrane dane jednoznacznie wskazują na związane z nimi korzyści. Natomiast dla zapewnienia pełnej przejrzystości, kluczowe znaczenie ma zagwarantowanie, aby oceny były podawane do wiadomości publicznej i poddawane przeglądowi ze strony niezależnej instytucji naukowej, w ramach odpowiednich konsultacji, zgodnie z treścią nowego proponowanego załącznika Va.
Poprawka 15 Artykuł 2
Niniejsza dyrektywa nie obejmuje zanieczyszczeń gazowych emitowanych do atmosfery.	Niniejsza dyrektywa nie obejmuje:
	- zanieczyszczeń gazowych emitowanych do atmosfery,
	- niezanieczyszczonych materiałów wydobytych, które mogą być wykorzystane w stanie naturalnym w miejscu wydobycia lub w innym miejscu.
1. Dyrektywa nie obejmuje następujących kategorii odpadów, z uwagi na niektóre szczególne aspekty tych kategorii, objętych już prawodawstwem wspólnotowym:	1. Dyrektywa nie obejmuje następujących kategorii odpadów, z uwagi na niektóre szczególne aspekty tych kategorii, objętych już prawodawstwem wspólnotowym:
a) odpady radioaktywne;	a) odpady radioaktywne;
b) odpady wynikające z poszukiwania, wydobywania, przetwarzania oraz magazynowania zasobów mineralnych oraz z działalności kamieniołomów;	b) odpady wynikające z poszukiwania, wydobywania, przetwarzania oraz magazynowania zasobów mineralnych oraz z działalności kamieniołomów;
c) zwierzęce odchody oraz inne naturalne, nieszkodliwe substancje stosowane w rolnictwie;	c) odchody zwierzęce oraz inne odchody naturalne, nieszkodliwe substancje stosowane w rolnictwie;
d) ścieki, z wyjątkiem odpadów w postaci płynnej;	d) ścieki, z wyjątkiem odpadów w postaci płynnej;
e) zdetonowane materiały wybuchowe;	e) zdetonowane materiały wybuchowe;
	ea) zwierzęca padlina oraz uboczne produkty pochodzenia zwierzęcego objęte zakresem rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 bez uszczerbku dla stosowania przepisów niniejszej dyrektywy do przetwarzania odpadów zawierających uboczne produkty pochodzenia zwierzęcego oraz uboczne produkty pochodzenia zwierzęcego nienadające się do przerobienia na produkty z przyczyn zdrowotnych i które w związku z tym muszą być traktowane jako odpady;
f) nierozkopana zanieczyszczona gleba.	f) nierozkopana zanieczyszczona gleba.
2. Nie obejmuje ona padliny zwierzęcej ani ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do wykorzystania zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 bez naruszenia stosowania przepisów obecnej dyrektywy dotyczących obróbki bioodpadów, zawierających produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego.
	2a. W celu propagowania recyklingu konkretnych materiałów Komisja przedkłada odpowiedni wniosek w terminie najpóźniej dwóch lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
3. Nie obejmuje ona odchodów zwierzęcych, słomy i innych naturalnych substancji nie uznawanych za niebezpieczne pochodzących z produkcji rolniczej, które są wykorzystywane w rolnictwie bądź do produkcji energii z biomasy poprzez zastosowanie procesów lub metod, które nie są szkodliwe dla środowiska ani nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzkiego.	3. Niniejsza dyrektywa nie obejmuje odchodów zwierzęcych, słomy i innych naturalnych substancji nie uznawanych za niebezpieczne, które są wykorzystywane w rolnictwie bądź do produkcji energii z biomasy poprzez zastosowanie procesów lub metod, które nie są szkodliwe dla środowiska ani nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzkiego. Muł pochodzący z oczyszczalni jest objęty zakresem stosowania niniejszej dyrektyw za wyjątkiem przypadków zastosowania go w rolnictwie zgodnie z dyrektywa Rady 86/278/EWG z 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie1.
4. „zwierzęca padlina”, o której mowa w ust. 2 oznacza zwierzęta, które padły, w sposób inny niż poprzez ubój, w tym zwierzęta zabite w ramach zwalczania choroby epizootycznej, w kontekście praktyk rolniczych lub hodowlanych.	4. „zwierzęca padlina”, o której mowa w ust. 1(ea) oznacza zwierzęta, które padły, w sposób inny niż poprzez ubój, w tym zwierzęta zabite w ramach zwalczania choroby epizootycznej, w kontekście praktyk rolniczych lub hodowlanych.
	__________ 1 DZ.U. L 181, z 4.7.1986, str. 6. Dyrektywa zmieniona ostatnio rozporządzeniem Rady (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122, 16.5.2003, str. 36).
Uzasadnienie
Przedsiębiorcy w UE transportują rocznie przynajmniej 1000 mln ton materiałów wydobytych z ziemi. W przypadku, gdy materiały te są ponownie wykorzystywane w tym samym miejscu, administracja publiczna na ogół nie uznaje ich za odpady, jednakże jest to jedynie „nieformalna” wykładnia obowiązujących przepisów, która nie zawsze znajdowała akceptację Trybunału Sprawiedliwości.
Jednakże jeżeli te same materiały zostaną przetransportowane z miejsca wydobycia, celem wykorzystania ich do tego samego celu w innym miejscu, są już nieodmiennie uznawane, w rozumieniu wspólnotowej definicji, za odpady. Powoduje to konieczność ponoszenia przez zainteresowane przedsiębiorstwa znacznych dodatkowych kosztów i obciążeń administracyjnych związanych z dalszym wykorzystywaniem lub unieszkodliwianiem takich materiałów, co z kolei przekłada się na ceny robót budowlanych.
Dlatego należałoby wyłączyć z zakresu dyrektywy materiały naturalne i niezanieczyszczone, które mogą być wykorzystywane w stanie naturalnym na miejscu wydobycia lub w innym miejscu.
Padlina zwierzęca i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego także stanowią odpady, jednakże należy wykluczyć je z zakresu niniejszej dyrektywy. Wyjaśniono ponadto, że wszystkie uboczne produkty pochodzenia zwierzęcego muszą być objęte zakresem rozporządzenia o ubocznych produktach pochodzenia zwierzęcego, a nie tylko produkty „przeznaczone do wykorzystania”, jak przewiduje rozporządzenie.
Recykling ścieków dla celów rolniczych, po odpowiednim przetworzeniu, powinien zostać wykluczony z zakresu niniejszej dyrektywy, ponieważ wchodzi już w zakres dyrektywy Rady 86/278/EWG) w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby. Dyrektywa ta obejmuje przetwarzanie ścieków w sposób umożliwiający zapobieganie wszelkim możliwym szkodliwym wpływom tych ścieków na gleby, rośliny, zwierzęta i ludzi. Należy unikać nakładania się na siebie obydwu dyrektyw.
Długofalowa wizja „społeczeństwa recyklingu” proponowana przez Komisję w strategii tematycznej w sprawie zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu zasługuje ogólnie na poparcie. Jednakże ani niniejsza dyrektywa, ani strategia tematyczna nie przewidują żadnych konkretnych działań na rzecz propagowania recyklingu. Dlatego należy stwierdzić w niniejszej dyrektywie, że Komisja zobowiązana będzie do przedłożenia wniosku, którego celem będzie propagowanie recyklingu konkretnych materiałów w terminie dwóch lat od daty wejścia w życie dyrektywy, np. horyzontalnej dyrektywy w sprawie recyklingu lub szeregu dyrektyw dotyczących poszczególnych strumieni odpadów.
Poprawka 16 Artykuł 3 litera a)
a) „odpady” oznaczają wszelkie substancje lub przedmioty, które ich posiadacz usuwa, zamierza usunąć, lub do których usunięcia został zobowiązany;	a) „odpady” oznaczają wszelkie substancje lub przedmioty, które ich posiadacz usuwa, zamierza usunąć, lub do których usunięcia został zobowiązany;
	Na podstawie decyzji Komisji 2000/523/WE wszystkie kategorie odpadów zostały wyszczególnione w Europejskim katalogu odpadów1.
	Dz.U. L 226 z 6.9.2000, str. 3. Decyzja zmieniona ostatnio rozporządzeniem Rady nr 2001/573/WE (Dz.U. L 203, 28.7.2001, str. 18).
Uzasadnienie
Dla zapewnienia jasności należałoby wprowadzić odniesienie do Europejskiego katalogu odpadów.
Poprawka 17 Artykuł 3 litera d)
d) „gospodarka” oznacza zbieranie, transportowanie, odzyskiwanie oraz unieszkodliwianie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju operacjami, jak również postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów po ich zamknięciu;	d) „gospodarka” oznacza zbieranie, transportowanie, przetwarzanie, odzyskiwanie oraz unieszkodliwianie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju operacjami, jak również postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów po ich zamknięciu;
Uzasadnienie
Przetwarzanie jest częścią procesu gospodarki odpadami i może być operacją odrębną od odzyskiwania i unieszkodliwiania.
Poprawka 18 Artykuł 3 litera (e a) (nowa)
	ea) „selektywna zbiórka” oznacza zbiórkę, w ramach której poszczególne rodzaje materiałów w strumieniu odpadów są segregowane i transportowane osobno;
Uzasadnienie
Państwa członkowskie powinny dopilnować wprowadzenia systemów selektywnej zbiórki w celu zagwarantowania, że odpady z gospodarstw domowych będą gromadzone w formie spełniającej normy jakości obowiązujące we właściwym sektorze powtórnego przetwarzania.
Poprawka 19 Artykuł 3 litera (e b) (nowa)
	eb) „zapobieganie” oznacza wszelkie działania podejmowane zanim produkty lub substancje staną się odpadami, i mające na celu ograniczenie wytwarzania odpadów lub ich szkodliwości; zapobieganie odnosi się również do zmniejszania szkodliwości poprzez ograniczenia w użyciu produktów uzyskanych z substancji lub materiałów niebezpiecznych oraz wszelkie działania podejmowane w celu zapobiegania powstawaniu, przenoszeniu i rozprzestrzenianiu się substancji niebezpiecznych w procesie gospodarki odpadami;
Poprawka 20 Artykuł 3 litera f)
f) „ponowne wykorzystanie” oznacza jakąkolwiek operację odzyskiwania, w ramach której produkty i komponenty, które wcześniej stały się odpadami, są ponownie wykorzystywane do celów, do których zostały stworzone;	f) „ponowne wykorzystanie” oznacza wykorzystanie produktów lub komponentów będących odpadami lub nieodpadami do tego samego celu, do którego zostały stworzone, bez uprzedniego przetworzenia, z wyjątkiem czyszczenia lub naprawy;
Uzasadnienie
Definicja Komisji jest niewystarczająca, ponieważ dotyczy jedynie ponownego wykorzystania produktów, które stały się odpadami. Jednak ponowne wykorzystanie może dotyczyć również produktów, które przechodzą bezpośrednio od konsumenta do podmiotu, który je ponownie wykorzysta, a więc takich, które nigdy nie były odpadami.
Poprawka 21 Artykuł 3 litera g)
g) „recykling” oznacza odzyskiwanie i przetwarzanie odpadów na produkty, materiały lub substancje z przeznaczeniem do wykorzystania w celu pierwotnym lub innych celach. Pojęcie to nie obejmuje odzyskiwania energii;	g) „recykling” oznacza przetwarzanie materiałów lub substancji w odpady w procesie produkcyjnym, w trakcie którego te materiały i substancje wytwarzają nowe produkty lub stają się częścią nowych produktów, materiałów lub substancji z przeznaczeniem do wykorzystania w celu pierwotnym lub innych celach. Pojęcie to obejmuje przetwarzanie materiałów organicznych, lecz nie obejmuje, między innymi, odzyskiwania energii, przetwarzania na materiały do wykorzystania w roli paliwa, procesów obejmujących spalanie lub wykorzystanie jako źródła energii, łącznie z energią chemiczną lub wypełnianiem wgłębień;
Poprawka 22 Artykuł 3 litera (g a) (nowa)
	ga) „odzyskiwanie” oznacza końcową operację przetwarzania odpadów, która spełnia następujące kryteria:
	1) prowadzi do wykorzystania w tym celu odpadów zamiast innych zasobów;
	2) prowadzi do tego, że jako substytut odpady rzeczywiście służą pożytecznemu celowi, czy to w danym zakładzie, czy szerzej w gospodarce;
	3) spełnia pewne wymogi w zakresie wydajności ustalone zgodnie z art. 5 ust. 2;
	4) redukuje ogólny negatywny wpływ na środowisko poprzez wykorzystanie odpadów jako substytutu innych zasobów;
	5) gwarantuje, że nie dojdzie do przeniesienia substancji zanieczyszczających na produkt oraz minimalizuje tworzenie, przenoszenie i rozprzestrzenianie się niebezpiecznych substancji w trakcie procesu;
	6) priorytetowo traktuje ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska;
Poprawka 23 Artykuł 3 litera h)
h) „mineralne oleje odpadowe” oznaczają mineralne oleje smarowe lub przemysłowe, które przestały się nadawać do użytku, do którego były pierwotnie przeznaczone, w szczególności oleje z silników spalinowych, oleje ze skrzyń biegów, mineralne oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje hydrauliczne;	h) „oleje odpadowe” oznaczają mineralne, syntetyczne lub biologiczne oleje smarowe lub przemysłowe, które przestały się nadawać do użytku, do którego były pierwotnie przeznaczone, w szczególności oleje z silników spalinowych, oleje ze skrzyń biegów, oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje hydrauliczne;
Uzasadnienie
Definicja ta powinna z zasady obejmować wszystkie oleje odpadowe. Lepszym rozwiązaniem jest użycie definicji rozszerzonej. Podstawą olejów smarowych i przemysłowych są często syntetyczne oleje bazowe, a niekiedy oleje bazowe pochodzenia roślinnego. Niniejsza definicja gwarantuje uwzględnienie wszystkich olejów smarowych i przemysłowych.
Poprawka 24 Artykuł 3 litera i)
i) „przetwarzanie” oznacza odzyskiwanie lub unieszkodliwianie.	i) „przetwarzanie” oznacza odzyskiwanie lub unieszkodliwianie i obejmuje czynności związane z kondycjonowaniem wstępnym, takie jak przepakowywanie, wymianę, łączenie, mieszanie lub przechowywanie przed czynnością odzyskiwania bądź unieszkodliwiania;
Uzasadnienie
Potrzebna jest bardziej wszechstronna definicja, zawierająca więcej informacji.
Poprawka 25 Artykuł 3 litera (i a) (nowa)
	ia) „unieszkodliwianie” oznacza wszelkie procesy, które nie spełniają warunków odzyskiwania lub ponownego wykorzystania, a przynajmniej operacje wymienione w załączniku I; wszystkie operacje unieszkodliwiania w sposób priorytetowy uwzględniają kwestię ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego.
Uzasadnienie
Biorąc pod uwagę fakt, iż termin „unieszkodliwianie” odgrywa istotne znacznie w dyrektywie, należy go również zdefiniować.
Lepszym rozwiązaniem jest umieszczenie wszystkich definicji w art. 3, zamiast umieszczać je w art. 3 i 5, jak ma to miejsce we wniosku Komisji. Dyrektywa w dalszym ciągu powinna kłaść duży nacisk na kwestie związane ze zdrowiem i środowiskiem naturalnym.
Poprawka 26 Artykuł 3 litera (i b) (nowa)
	ib) „odzyskiwanie energii” oznacza użycie odpadów palnych w roli paliwa do wytworzenia energii poprzez bezpośrednie spalanie z innymi odpadami bądź paliwem lub bez nich, ale z odzyskiem energii cieplnej. Spalanie odpadów, w trakcie którego użytkowana ilość energii przekracza ilość pozyskiwaną nie jest traktowane jako odzyskiwanie energii;
Uzasadnienie
Prawidłowe wdrożenie dyrektywy wymaga precyzyjnej definicji „odzyskiwania energii” w art. 3. Według proponowanej definicji odzyskiwanie energii powinno oznaczać wszelkie operacje, w których odpady palne są używane w roli paliwa do wytworzenia energii. W celu rozróżnienia odzyskiwania i unieszkodliwiania w propozycji przewidziano, że dany proces może zostać potraktowany jako odzyskiwanie energii jedynie wówczas, gdy efektywność procesu wskazuje na wytwarzanie energii z odpadów.
Poprawka 27 Artykuł 3 litera (i c) (nowa)
	ic) „podmiot handlujący” oznacza każdy podmiot kierujący nabywaniem, a następnie sprzedażą odpadów, w tym także podmioty, które nie wchodzą w fizyczne posiadanie odpadów;
Uzasadnienie
W art. 25 jest odniesienie do podmiotów handlujących. Definicja pochodzi z rozporządzenia w sprawie przemieszczania odpadów.
Poprawka 28 Artykuł 3 litera (i d) (nowa)
	id) „pośrednik” oznacza każdy podmiot organizujący odzyskiwanie lub unieszkodliwianie odpadów w imieniu innych podmiotów, w tym również pośredników, którzy nie wchodzą w fizyczne posiadania odpadów;
Uzasadnienie
W art. 25 jest odniesienie do pośredników. Definicja pochodzi z rozporządzenia w sprawie przemieszczania odpadów.
Poprawka 29 Artykuł 3 litera (i e) (nowa)
	ie) „przedstawiciel” oznacza podmiot, który kupuje lub sprzedaje odpady w imieniu kogoś innego.
Uzasadnienie
Zachowuje pojęcie podmiotu, który negocjuje w sprawie produktu należącego do kogoś innego i nie jest jednocześnie jego posiadaczem.
Poprawka 30 Artykuł 3 litera (i f) (nowa)
	if) „bioodpady“ to odpady pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego przeznaczone do odzyskiwania, które mogą zostać rozłożone przez mikroorganizmy, organizmy żyjące w glebie lub enzymy; materiał glebowy niezawierający znacznego udziału bioodpadów i resztek roślinnych z produkcji rolnej objętych zakresem art. 2 ust. 3 nie stanowi bioodpadu ;
Poprawka 31 Artykuł 3 litera (i g) (nowa)
	ig) „najlepsze dostępne techniki“ oznaczają najlepsze dostępne techniki zgodnie z art. 2 ust. 11 dyrektywy 96/61/WE;
Uzasadnienie
W celu uściślenia definicji w dyrektywie ramowej w sprawie odpadów należy w szerszym zakresie wprowadzić normy środowiskowe dla operacji odzyskiwania (najlepsze dostępne techniki, wymogi segregacji) i normy jakościowe dla uzyskiwanych substancji.
Poprawka 32 Artykuł 3 litera (i h) (nowa)
	ih) „najlepsze dostępne techniki w gospodarce odpadami“ oznacza najwydajniejszy i najbardziej zaawansowany etap rozwoju działań i odpowiednich metod pracy, pozwalający na wykazanie praktycznej przydatności konkretnych technik w celu zapobiegania podczas gospodarki odpadami zagrożeniom dla zdrowia ludzkiego i środowiska; w tym przypadku stosuje się odpowiednio art. 2 ust. 11 i załącznik IV dyrektywy 96/61/WE;
Uzasadnienie
W celu uściślenia definicji w dyrektywie ramowej w sprawie odpadów należy w szerszym zakresie wprowadzić normy środowiskowe dla operacji odzyskiwania (najlepsze dostępne techniki, wymogi segregacji) i normy jakościowe dla uzyskiwanych substancji.
Poprawka 33 Artykuł 3 litera (i i) (nowa)
	ii) „czyszczenie” oznacza jakikolwiek proces, którego celem jest usunięcie zanieczyszczeń z substancji i materiałów, umożliwiający dalsze wykorzystanie substancji lub materiałów pierwotnych;
Uzasadnienie
Nie ma powodu, aby procesy czyszczenia wiązały się z dyskusjami na temat odpadów. Poplamiony tłuszczem płaszcz nie będzie klasyfikowany jako odpad. Zostanie wyczyszczony i nadal używany jako płaszcz.
W przemyśle chemicznym proces czyszczenia ma na celu usunięcie zanieczyszczeń z substancji, aby umożliwić ich użycie jako odpowiednika nowej substancji.
W przemyśle chemicznym stosuje się wiele różnych rodzajów oczyszczania/czyszczenia, na przykład:
· destylacja (np. rozpuszczalniki),
· filtracja cieczy,
· regeneracja katalizatorów/węgiel aktywny,
· procesy płukania.
Jeżeli substancja podlega jedynie procesowi czyszczenia, takiemu jak w powyższych przykładach, i jest wykorzystywana ponownie jako nowy produkt, proces ten nie powinien podlegać przepisom i regulacjom dotyczącym odpadów.
Poprawka 34 Artykuł 3 litera (i j) (nowa)
	ij) „regeneracja” oznacza jakikolwiek proces, w którym w wyniku rafinacji olejów odpadowych mogą zostać wyprodukowane oleje bazowe, w szczególności przez usunięcie znajdujących się w nich zanieczyszczeń, produktów reakcji utleniania i domieszek.
Uzasadnienie
Uchylenie dyrektywy w sprawie olejów odpadowych oznacza, że regeneracja nie jest już definiowana w prawie UE. Jeżeli w dyrektywie w sprawie odpadów zachowano istniejące priorytetowe znaczenie regeneracji, należy podać jej definicję, aby uniknąć rozbieżności w interpretacji tego pojęcia.
Poprawka 35 Artykuł 3 a (nowy)
	Artykuł 3a
	Odpowiedzialność producenta
	1. Aby zwiększyć odpowiedzialność producentów państwa członkowskie i Wspólnota podejmują środki mające na celu przeniesienie na producentów lub importerów odpowiedzialności za odpady powstałe w wyniku wprowadzenia ich produktów do obrotu. Można tego dokonać poprzez m.in.:
	- wprowadzenie obowiązku odbioru odpadów przez producentów/importerów,
	- wprowadzenie obowiązku podawania do wiadomości publicznej informacji o stopniu, w jakim można przetworzyć dany produkt,
	- nałożenie na producentów obowiązku używania materiałów i wzornictwa, które pomagają uniknąć lub zmniejszyć wytwarzanie odpadów oraz uczynić istniejące odpady mniej szkodliwymi,
	- stworzenie infrastruktury umożliwiającej naprawę i ponowne wykorzystanie produktów,
	- stworzenie infrastruktury umożliwiającej rozsądnie przeprowadzaną selektywną zbiórkę, odbieranie i unieszkodliwianie produktów wycofanych z eksploatacji.
	2. Państwa członkowskie informują Komisję o realizacji postanowień zawartych w ust. 1. W oparciu o doświadczenia państw członkowskich Komisja rozważa zasadność wprowadzenia systemu zwiększonej odpowiedzialności producenta za określone strumienie odpadów na poziomie UE.
Poprawka 36 Artykuł 4
Wykaz odpadów ustalany jest przez Komisję, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2.	Wykaz odpadów ustalony decyzją Komisji 2000/532/WE1 zostaje dołączony do niniejszej dyrektywy oraz winien zostać bezpośrednio zastosowany we wszystkich państwach członkowskich. Komisja może ten wykaz zmienić zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2.
Wykaz ten obejmuje odpady uznawane za niebezpieczne zgodnie z art. 12-15, przy uwzględnieniu pochodzenia i składu odpadów oraz, w razie potrzeby, dopuszczalnych wartości stężenia.	Komisja prowadzi i aktualizuje ten wykaz dla celów statystycznych. Wykaz ten obejmuje również odpady uznawane za niebezpieczne zgodnie z art. 12-15, przy uwzględnieniu pochodzenia i składu odpadów oraz, w razie potrzeby, dopuszczalnych wartości stężenia. Komisja czuwa nad tym, by odnośna lista była zrozumiała dla MŚP i łatwo dostępna.
	________ 1 Dz.U. L 226 z 6.9.2000, str. 3. Decyzja zmieniona ostatnio decyzją Rady 2001/573/WE (Dz.U. L 203 z 28.7.2001, str. 18).
Uzasadnienie
Celem poprawki jest większa klarowność. W praktyce wykaz ten okazuje się długim dokumentem, zawierającym bardzo techniczne albo bardzo niejednoznaczne opisy, co utrudnia jego zastosowanie przez MŚP. Dlatego też należy go uprościć.
Europejski katalog odpadów jest wdrażany w państwach członkowskich w sposób niepełny i niewystarczający. Należy go uwzględnić w dyrektywie oraz wprowadzić obowiązek stosowania go w celu jednolitej transpozycji w całej Wspólnocie.
Poprawka 37 Artykuł 4 a (nowy)
	Artykuł 4a
	Zapobieganie powstawaniu odpadów
	Zgodnie z art. 1, państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu stabilizacji całkowitej produkcji odpadów do roku 2012, biorąc za punkt odniesienia całkowitą roczną produkcję odpadów w roku 2008.
	Stabilizacja oznacza brak dalszego wzrostu ilości wytwarzanych odpadów od początku okresu stabilizacji.
	Po konsultacjach z zainteresowanymi stronami Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie projekty dotyczące środków niezbędnych do wspierania działań prewencyjnych państw członkowskich:
	(a) do 2008 r. wykaz wskaźników, które umożliwią państwom członkowskim monitorowanie, ocenę i składanie sprawozdań z postępów w stosowaniu programów i środków zapobiegania powstawaniu odpadów;
	(b) do 2010 r. opracowanie polityki eko-projektu produktu odnoszącej się zarówno do wytwarzania odpadów, jak i obecności substancji niebezpiecznych w odpadach, promującej technologie pozwalające na uzyskanie trwałych, zdatnych do ponownego wykorzystania i recyklingu produktów;
	(c) do 2010 r. określenie, w oparciu o godne naśladowania praktyki, dalszych jakościowych i ilościowych celów redukcji odpadów na 2020 r.;
	(d) do 2010 r. opracowanie planu działania na rzecz dalszych środków wspomagających na szczeblu europejskim, a w szczególności środków mających na celu zmianę obecnego stylu konsumpcji.
Poprawka 38 Artykuł 5
1. Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki celem zapewnienia, że wszystkie odpady podlegają operacjom skutkującym tym, że odpady służą pożytecznym celom, zastępując, czy to w danym zakładzie czy szerzej w gospodarce, inne zasoby, które zostałyby użyte do realizacji danej funkcji, lub że odpady są przygotowane do takiego użytku, zwanym dalej „operacjami odzyskiwania”.	1. Państwa członkowskie podejmują konieczne i spójne z postanowieniami art. 1 środki celem zapewnienia, w miarę możliwości, że wszystkie odpady podlegają operacjom odzysku. Środki te obejmują przynajmniej operacje wymienione w załączniku II, pod warunkiem, że są one zgodne z definicją odzysku z art. 3.
	Aby uniknąć wątpliwości, operacje są objęte załącznikiem II, nawet jeżeli w ich wyniku powstają materiały, które następnie podlegają operacjom unieszkodliwiania, jeżeli ich głównym celem jest operacja odzyskiwania, objęta załącznikiem II. Nowe operacje odzyskiwania mogą zostać dodane do wykazu operacji wymienionych w załączniku II na podstawie wniosku Komisji złożonego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie
2. Komisja może, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 2, podjąć środki wykonawcze w celu ustalenia kryteriów efektywności, na podstawie których operacje wymienione w załączniku II będzie można uznać za służące pożytecznym celom, o których mowa w ust. 1.	2. Komisja przedstawia w terminie do …* projekt legislacyjny przyjęcia środków wykonawczych, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 251 traktatu, w celu ustalenia kryteriów efektywności i kryteriów środowiskowych, na podstawie których będzie można uznać, że wynikiem końcowych operacji wymienionych w załączniku II są operacje odzysku.
	2a. Przed zmianą załącznika II i przyjęciem środków wykonawczych zgodnie z ust. 2 Komisja konsultuje się z państwami członkowskimi oraz zainteresowanymi organizacjami przemysłowymi, środowiskowymi, pracowniczymi i konsumenckimi.
	2b. Państwa członkowskie podejmują środki celem promowania ponownego wykorzystania produktów, zwłaszcza poprzez tworzenie i wspieranie akredytowanych sieci ponownego wykorzystania i napraw oraz określenie w razie konieczności stosownych norm dotyczących procesu i produktów.
	Państwa członkowskie mogą podjąć inne środki wspierające ponowne wykorzystanie produktu, takie jak zastosowanie instrumentów ekonomicznych, kryteriów udzielania zamówień, celów ilościowych lub zakazów wprowadzania niektórych produktów na rynek.
	* Dwa lata po wejściu w życie niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Przed określeniem operacji jako operacji odzyskiwania należy skonsultować się z zainteresowanymi stronami.
Potrzebne są jasne środki wspierające ponowne wykorzystanie produktów.
Komisja powinna stanowić siłę napędową i podejmować inicjatywy w tym zakresie, by umożliwić wprowadzanie zmian do wykazu w miarę ewolucji technologii.
Poprawka 39 Artykuł 6
1. Państwa członkowskie zapewniają, że jeżeli odzyskiwanie zgodnie z art. 5 ust. 1 nie jest możliwe, to wszelkie odpady podlegają operacjom unieszkodliwiania.	1. Bez uszczerbku dla art. 1 ust. 2 państwa członkowskie zapewniają, że jeżeli zapobieganie, ponowne wykorzystanie, recykling lub innego rodzaju odzyskiwanie nie jest możliwe, to wszelkie odpady podlegają operacjom unieszkodliwiania w bezpieczny sposób zgodnie z celami ustalonymi w art. 7.
Państwa członkowskie zakazują porzucania, wysypywania lub niekontrolowanego unieszkodliwiania odpadów.	Państwa członkowskie zakazują porzucania, wysypywania lub niekontrolowanego unieszkodliwiania odpadów.
2. Państwa członkowskie za operacje unieszkodliwiania uznają przynajmniej operacje wymienione w załączniku I, nawet w przypadkach gdy dana operacja ma drugorzędny wpływ na odzyskiwanie substancji lub energii.	2. Operacje unieszkodliwiania obejmują operacje wymienione w załączniku I.
	Państwa członkowskie uznają za operacje unieszkodliwiania procesy spalania, w których odpady nie są używane głównie w roli paliwa lub innych środków wytwarzania energii.
	Państwa członkowskie mogą stosować i powoływać się na zasady bliskości i samowystarczalności w odniesieniu do wszelkich odpadów przeznaczonych do unieszkodliwienia, spalenia lub współspalenia.
	Zakazane są operacje unieszkodliwiania zaklasyfikowane jako D11 (termiczne przekształcanie na morzu) i D7 (odprowadzanie odpadów do mórz/oceanów w tych ich umieszczanie na dnie morza).
3. W przypadku gdy pomimo sytuacji zastępowania zasobów, skutki danej operacji wskazują, że ma ona niski potencjał ze względu na cele określone w art. 1, Komisja może, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 2, podjąć środki wykonawcze w celu dodania tej konkretnej operacji do listy określonej w załączniku I.	3. W przypadku gdy pomimo sytuacji zastępowania zasobów skutki danej operacji wskazują, że zastępowanie ma jedynie ograniczony charakter ze względu na cele określone w art. 1, Komisja może przedstawić wniosek legislacyjny w celu dodania tej konkretnej operacji do listy określonej w załączniku I.
	Przed zmianą załącznika I Komisja konsultuje się z państwami członkowskimi oraz zainteresowanymi organizacjami przemysłowymi, środowiskowymi, pracowniczymi i konsumenckimi.
Uzasadnienie
Poprawka wprowadza obostrzenia w odniesieniu do okoliczności unieszkodliwiania i określa dokładniej obowiązki państw członkowskich. Są to bowiem odpady, których nielegalne pozbywanie się lub eksportowanie jest najbardziej prawdopodobne.
Słowa skreślone w ust. 2 są zbędne i utrudniają zrozumienie. W innych miejscach wniosku intencją jest rozróżnienie operacji R1 i D10 w oparciu o poziom efektywności, a nie poprzez wskazywanie na główny i drugorzędny cel operacji. Składowisko odpadów, na którym odzyskuje się energię z metanu wytwarzanego z odpadów, wciąż pozostaje miejscem unieszkodliwiania odpadów bez względu na to, czy słowa te zostawimy, czy nie: nie zostanie ono objęte definicją odzyskiwania.
Celem poprawki do ust. 3 jest osiągnięcie większej klarowności i ograniczenie zakresu procedury komitologii.
Zasady bliskości i samowystarczalności należy stosować do wszelkiego rodzaju spalania, współspalania i unieszkodliwiania.
Należy jednoznacznie określić, że termiczne przekształcanie na morzu (D11) oraz odprowadzanie odpadów do mórz/oceanów, w tym ich umieszczanie na dnie morza jest zabronione.
Przed określeniem operacji jako operacji unieszkodliwiania należy skonsultować się z zainteresowanymi stronami.
Poprawka 40 Artykuł 7
Państwa Członkowskie zapewniają, że odpady są odzyskiwane lub unieszkodliwiane w następujący sposób:	Państwa członkowskie podejmują środki gwarantujące, że gospodarka odpadami, począwszy po ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie przebiega z wykorzystaniem procesów i metod zapewniających wysoki poziom ochrony w odniesieniu do:
a) bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu;	a) zdrowia ludzkiego,
b) bez stosowania procesów lub metod, które mogłyby zaszkodzić środowisku naturalnemu;	b) środowiska naturalnego,
c) bez stwarzania zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin i zwierząt;	c) wody, powietrza, gleby i roślin,
d) bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy;	oraz bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy, a także bez negatywnych skutków dla krajobrazu oraz miejsc o szczególnym znaczeniu.
e) bez negatywnych skutków dla krajobrazu oraz miejsc o szczególnym znaczeniu.
Uzasadnienie
Ściśle mówiąc, „bez stwarzania zagrożenia” oznacza całkowity brak zagrożenia, a takie sytuacje niestety nie istnieją. Dotychczasowe orzecznictwo wspólnotowe uznaje ten stan rzeczy. W sprawie Komisja v. Irlandia (2005) Trybunał orzekł w związku z art. 4 obowiązującej dyrektywy, że„ do zadań Wspólnoty i państw członkowskich należy zapobieganie powstawaniu źródeł zanieczyszczenia lub uciążliwości, ograniczanie ich oraz, o ile jest to możliwe, eliminowanie ich od samego początku poprzez przyjęcie środków pozwalających na eliminowanie rozpoznanych zagrożeń”. To o wiele staranniejsze sformułowanie, niż tekst proponowany przez Komisję w niniejszym wniosku.
Poprawka 41 Artykuł 7 ustęp 1 a (nowy)
	Jeżeli państwa członkowskie określają wymagania dotyczące odzyskiwania i unieszkodliwiania odpadów w formie powszechnie obowiązujących przepisów, przepisy te muszą opierać się na najlepszych dostępnych technikach gospodarowania odpadami.
	Jeżeli zajdzie taka konieczność w związku z ochroną zdrowia ludzkiego lub środowiska, Komisja przedstawi wnioski w sprawie poszczególnych dyrektyw, w których zostaną określone wymogi dotyczące odzyskiwania odpadów szczególnie istotnych z ilościowego, ekologicznego lub ekonomicznego punktu widzenia, substancji lub produktów wytwarzanych podczas operacji odzyskiwania oraz ich późniejszego zastosowania. Wymogi te muszą opierać się na najlepszych dostępnych technikach gospodarowania odpadami. W dyrektywach tych można jednocześnie bliżej określić, kiedy odzyskane odpady tracą status odpadów.
Uzasadnienie
Należy wprowadzić na większą skalę normy środowiskowe w zakresie operacji odzyskiwania (najlepsze dostępne techniki, wymóg segregacji) i normy jakościowe uzyskiwanych substancji.
Poprawka 42 Artykuł 7 a (nowy)
	Artykuł 7a
	Rozpuszczanie odpadów
	Zakazane jest mieszanie odpadów z innym materiałem lub większą liczbą innych materiałów z zamiarem obniżenia stężenia jednego komponentu lub większej liczby komponentów obecnych w odpadach w celu:
	- zastosowania do odpadów rozpuszczonych metody unieszkodliwiania, która nie jest dopuszczona w przypadku odpadów nierozpuszczonych;
	- odzyskania odpadów rozpuszczonych w przypadkach, gdy odpady nierozpuszczone należy unieszkodliwić;
	- ponownego wykorzystania odpadów rozpuszczonych lub przekształcenia ich w produkt wtórny, jeżeli odpady nierozpuszczone nie nadają się do tego celu.
Uzasadnienie
Zarówno dyrektywa w sprawie składowania odpadów, jak i rozporządzenie w sprawie przemieszczania odpadów zakazują „rozpuszczania odpadów”. Nowa dyrektywa w sprawie odpadów stanowi idealne ramy pozwalające na tak potrzebne wyjaśnienie tej kwestii w celu uniknięcia nieporozumień.
Poprawka 43 Artykuł 8
Państwa członkowskie zapewniają, że każdy posiadacz odpadów przeprowadza ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie samodzielnie lub powierza ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie zakładowi lub przedsiębiorstwu, które przeprowadza operacje przetwarzania odpadów, lub przekazuje je prywatnemu lub państwowemu punktowi zbierania.	Zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci”, państwa członkowskie zapewniają, że każdy posiadacz odpadów przeprowadza ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie samodzielnie lub powierza ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie zakładowi lub przedsiębiorstwu, które przeprowadza operacje przetwarzania odpadów, lub przekazuje je prywatnemu lub państwowemu punktowi zbierania.
Uzasadnienie
Określenie „zanieczyszczający płaci” powinno być umieszczone w tekście, ponieważ zasada ta odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu odpadami.
Poprawka 44 Artykuł 9
Państwa Członkowskie zapewniają, że koszty związane z odzyskiwaniem lub unieszkodliwianiem odpadów są dzielone, w odpowiedni sposób, między posiadacza, poprzednich posiadaczy oraz producenta.	Zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci" koszty gospodarowania odpadami ponoszą: - posiadacz odpadów, które zebrał lub którymi gospodaruje podmiot zbierający odpady bądź przedsiębiorstwo oraz/lub - poprzedni posiadacze oraz/lub - producent wyrobu, z którego powstał odpad.
Uzasadnienie
Obecna dyrektywa jest bardziej czytelna w tym, co dotyczy kosztów i niniejsza poprawka opiera się na art. 15 tej dyrektywy. Jej celem jest:
- ponowne wprowadzenie zasady "zanieczyszczający płaci";
- zagwarantowanie, że koszty są „ponoszone” przez państwa członkowskie, nie zaś „przypisywane” im;
- zapewnienia, że koszty ponoszą wszystkie podmioty począwszy od producenta produktu po producenta odpadów włącznie, nie zaś przez podmioty następujące po producencie odpadów;
- zagwarantowania, że koszty obejmują nie tylko odzyskiwanie i unieszkodliwianie, ale również ogólne koszty gospodarki odpadami (np. ich zbieranie).
.
Poprawka 45 Artykuł 11
1. Mając na celu ustalenie czy można uznać, że niektóre odpady przestały być odpadami, w celu przeprowadzenia operacji ponownego ich wykorzystania, recyklingu lub odzyskiwania, oraz zmiany klasyfikacji tych odpadów na produkty, materiały lub substancje wtórne, Komisja ocenia, czy spełnione zostały następujące warunki:	1. Państwa członkowskie mogą się zwrócić do Komisji z prośbą o ustalenie, w wyjątkowych sytuacjach, czy dane odpady przestały być odpadami w oparciu o to, że:
	(-a) przeprowadzono operację ponownego ich wykorzystania, recyklingu lub odzyskiwania zgodnie z postanowieniami niniejszej dyrektywy; należy wobec tego dokonać ich ponownej klasyfikacji na produkty, materiały lub substancje wtórne;
a) zmiana klasyfikacji nie doprowadzi do ogólnie negatywnych skutków dla środowiska;	(a) taka zmiana klasyfikacji nie doprowadzi do ogólnie negatywnych skutków dla środowiska czy zdrowia;
b) istnieje rynek na dany produkt lub materiał wtórny lub daną substancję wtórną.	(b) istnieje lub mógłby istnieć rynek na dany produkt lub materiał wtórny lub daną substancję wtórną.
2. Na podstawie oceny zgodnie z ust. 1, Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjmuje środki wykonawcze w zakresie konkretnej kategorii odpadowej produktu, materiału lub substancji, określając jakie kryteria środowiskowe i jakościowe muszą zostać spełnione, aby uznano, że dane odpady stały się produktem, materiałem wtórnym lub substancją wtórną.	2. Na podstawie oceny zgodnie z ust. 1 Komisja, w razie potrzeby, przedkłada do dnia ...* wniosek legislacyjny określający, jakie kryteria środowiskowe i jakościowe muszą zostać spełnione, aby w przypadku konkretnych kategorii produktów, materiałów lub substancji uznano, że dane odpady stały się produktem, materiałem wtórnym lub substancją wtórną.
3. Kryteria ustalone zgodnie z ust. 2 mają taką postać, która zagwarantuje, że powstający produkt lub materiał wtórny lub substancja wtórna spełnia warunki konieczne do wprowadzenia na rynek.	3. Kryteria ustalone zgodnie z ust. 2 mają taką postać, która zagwarantuje, że powstający produkt lub materiał wtórny lub substancja wtórna spełnia warunki konieczne do wprowadzenia na rynek.
Kryteria te uwzględniają wszelkie zagrożenia związane ze szkodliwym dla środowiska wykorzystaniem lub transportem materiałów lub substancji wtórnych oraz ustalone są na poziomie gwarantującym wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego.	Kryteria te uwzględniają wszelkie zagrożenia związane ze szkodliwym dla środowiska wykorzystaniem lub transportem materiałów lub substancji wtórnych oraz ustalone są na poziomie gwarantującym wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego.
	3a. W razie potrzeby Komisja do dnia ...** przedkłada propozycje dotyczące ustalenia, czy następujące strumienie odpadów są objęte postanowieniami niniejszego artykułu i jeżeli tak – jakie wymogi powinny mieć do nich zastosowanie:
	- kompost,
	- kruszywa,
	- papier,
	- szkło,
	- metal,
	- zużyte opony,
	- używana odzież.
	* Dwa lata po wejściu w życie niniejszej dyrektywy. ** Pięć lat po wejściu w życie niniejszej dyrektywy.
Poprawka 46 Artykuł 12 ustęp 1 a (nowy)
	1a. Zmiana klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady, które nie są niebezpieczne, nie może dokonać się w wyniku rozcieńczania lub mieszania prowadzącego do obniżenia początkowego stężenia zanieczyszczeń poniżej poziomu określającego niebezpieczny charakter odpadu.
Uzasadnienie
Chodzi tutaj o zwiększenie bezpieczeństwa przetwarzania odpadów niebezpiecznych.
Poprawka 47 Artykuł 12 ustęp 2
Odpady niebezpieczne wytwarzane przez gospodarstwa domowe nie są uznawane za niebezpieczne, do czasu ich zbiórki przez przedsiębiorstwo wykonujące operacje przetwarzania odpadów lub przez prywatny lub państwowy punkt zbierania odpadów.	2. Odpady niebezpieczne wytwarzane przez gospodarstwa domowe nie są uznawane za niebezpieczne do czasu ich zbiórki przez przedsiębiorstwo wykonujące operacje przetwarzania osobno zebranych odpadów niebezpiecznych lub przez prywatny lub państwowy punkt zbierania odpadów niebezpiecznych.
Uzasadnienie
W art. 12 odpady niebezpieczne pochodzące z gospodarstw domowych zostały zwolnione z wymogów mających zastosowanie do odpadów niebezpiecznych do czasu ich zbiórki w celu poddania przetwarzaniu. Może to prowadzić do automatycznego powstania wymogu, aby każda zbiórka realizowana była w warunkach wymaganych w przypadku odpadów niebezpiecznych, ponieważ zawsze istnieje możliwość, że w strumieniu odpadów komunalnych lub podczas selektywnej zbiórki odpadów opakowaniowych może pojawić się niewielka ilość odpadów niebezpiecznych. Art. 12 powinien wyjaśnić, że odpady pochodzące z gospodarstw domowych mają być uznawane za niebezpieczne od momentu ich selektywnej zbiórki w celu poddania przetwarzaniu jako odpady niebezpieczne.
Poprawka 48 Artykuł 13 ustęp 1
Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, ustanawia wykaz odpadów niebezpiecznych, zwany dalej „wykazem”.	Wykaz odpadów ustanowiony decyzją 2000/532/WE stanowi załącznik do niniejszej dyrektywy. Wykaz może być zmieniony przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2.
Uzasadnienie
Ujednolica tekst względem poprawki do art. 4.
Poprawka 49 Artykuł 13 ustęp 2
W wykazie tym uwzględnia się pochodzenie i skład odpadów oraz, w razie potrzeby, dopuszczalne wartości stężenia.	W wykazie tym uwzględnia się skład odpadów oraz, w razie potrzeby, dopuszczalne wartości stężenia, jak również pochodzenie odpadów.
Uzasadnienie
Pochodzenie nie decyduje o uznaniu odpadów za niebezpieczne. Decydującym czynnikiem jest wyłącznie skład takich odpadów. Wprawdzie w niektórych przypadkach może zachodzić związek między pochodzeniem i składem odpadów, jednak ogólnie pochodzenie nie decyduje o tym, czy odpady są niebezpiecznie.
Poprawka 50 Artykuł 14 ustęp 1
1. Państwo Członkowskie może traktować dane odpady jako niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały one umieszczone w wykazie odpadów o którym mowa w art. 4, dalej zwanym „wykazem”, w przypadku gdy wykazują one co najmniej jedną z właściwości wymienionych w załączniku III. Państwo Członkowskie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wszelkie właściwe informacje.	1. Jeżeli państwo członkowskie uważa, że dane odpady powinny być traktowane jako niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały one umieszczone w wykazie odpadów o którym mowa w art. 4 (dalej zwanym „wykazem”), i wykazują one co najmniej jedną z właściwości wymienionych w załączniku III, państwo członkowskie niezwłocznie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję i dostarcza jej wszelkie właściwe informacje.
Uzasadnienie
Decyzja o uznaniu danego odpadu za niebezpieczny powinna być przekazywana Komisji Europejskiej przed podjęciem specjalnych działań przez państwo członkowskie, zgodnie z polityką harmonizacji produktów chemicznych i niebezpiecznych, jaką stosuje Unia Europejska.
Poprawka 51 Artykuł 15
1. W przypadku gdy Państwo Członkowskie posiada dowody wskazujące, że konkretny rodzaj odpadów, który znajduje się w wykazie w kategorii odpadów niebezpiecznych, nie wykazuje żadnej z właściwości wymienionych w załączniku III, może ono traktować te odpady jako odpady nie niebezpieczne. Państwo Członkowskie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wymaganych dowodów.	1. W przypadku, gdy państwo członkowskie posiada dowody wskazujące, że konkretny rodzaj odpadów, który znajduje się w wykazie w kategorii odpadów niebezpiecznych, nie wykazuje żadnej z właściwości wymienionych w załączniku III, niezwłocznie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję i dostarcza Komisji wymaganych dowodów.
2. Komisja, w świetle otrzymanych zawiadomień, dokonuje przeglądu wykazu w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2.	2. Komisja, w świetle otrzymanych zawiadomień, dokonuje przeglądu wykazu w celu podjęcia decyzji dotyczącej jego dostosowania, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2.
	2a. Po zatwierdzeniu zmienionego wykazu państwa członkowskie mogą traktować te odpady jako takie, które nie są niebezpieczne.
Uzasadnienie
Postanowienia zawarte w propozycji Komisji są nie do przyjęcia i istnieje prawdopodobieństwo, że mogą one prowadzić do rozbieżnych zastosowań dyrektywy, ponieważ pozwalałyby one państwom członkowskim na traktowanie odpadów figurujących w wykazie jako takich, które nie są niebezpieczne, zanim zostałaby o tym powiadomiona Komisja i, co ważne, przed zatwierdzeniem wykazu przez Komisję.
Poprawka 52 Artykuł 15 a (nowy)
	Artykuł 15 a
	Ustalanie pochodzenia i kontrola obiegu odpadów niebezpiecznych
	Zgodnie z postanowieniami niniejszej dyrektywy dotyczącej odpadów niebezpiecznych państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zagwarantowania, że zbieranie, produkcja i przewóz odpadów niebezpiecznych oraz ich magazynowanie i przetwarzanie, przeprowadza się w warunkach optymalnej ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego oraz bezpieczeństwa przedsiębiorców, zakładów przemysłowych i ludzi, łącznie z podjęciem minimalnych środków zapewniających ustalenie pochodzenia i kontrolę obiegu odpadów niebezpiecznych od momentu produkcji do miejsca przeznaczenia oraz odpowiednią ocenę ryzyka podczas prowadzenia tych działań.
Poprawka 53 Artykuł 16 ustęp 1
1. Państwa członkowskie podejmują konieczne środki, aby zapewnić, że spełnione są następujące warunki, w przypadku gdy odpady niebezpieczne są mieszane, czy to z innymi odpadami niebezpiecznymi o innych właściwościach czy to z innymi odpadami, substancjami lub materiałami: a) operacja mieszania jest dokonywana przez zakład lub przedsiębiorstwo, które uzyskało zezwolenie zgodnie z art. 19; b) spełnione są warunki określone w art. 7; c) oddziaływanie gospodarki odpadami na środowisko nie ulega pogorszeniu; d) operacja taka jest zgodna z zasadą najlepszych dostępnych technik.	1. Państwa członkowskie podejmują konieczne środki, aby zobowiązać zakłady oraz przedsiębiorstwa zajmujące się odpadami niebezpiecznymi, by nie mieszały różnych kategorii odpadów niebezpiecznych, ani nie mieszały odpadów niebezpiecznych z odpadami nie uznawanymi za niebezpieczne.
Uzasadnienie
Odpady niebezpieczne powinny być zawsze oddzielone od odpadów nieuznawanych za niebezpieczne.
Poprawka 54 Artykuł 16 ustęp 1 a (nowy)
	1a. Państwa członkowskie zachęcają do oddzielania związków niebezpiecznych od wszystkich strumieni odpadów przed włączeniem ich do łańcucha odzyskiwania.
Poprawka 55 Artykuł 16 ustęp 2
2. Z zastrzeżeniem technicznych i ekonomicznych kryteriów wykonalności, które określają państwa członkowskie, w przypadku gdy odpady niebezpieczne zostały zmieszane, w sposób inny niż określony w ust. 1, z innymi odpadami niebezpiecznymi o innych właściwościach lub z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, odpady muszą, w razie konieczności, zostać rozdzielone w celu zachowania zgodności z art. 7.	skreślony
Poprawka 56 Artykuł 18
Bez uszczerbku dla obowiązków związanych z postępowaniem z odpadami niebezpiecznymi określonych w art. 16 i 17, Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki, w celu zagwarantowania, że zbieranie mineralnych olejów odpadowych i postępowanie z nimi odbywa się zgodnie z art. 7.	Bez uszczerbku dla obowiązków związanych z gospodarką odpadami niebezpiecznymi określonych w art. 16 i 17, państwa członkowskie podejmują konieczne środki, w celu zagwarantowania, że gdy jest to technicznie wykonalne, mineralne oleje odpadowe są zbierane oddzielnie od innych odpadów, a następnie przetwarzane zgodnie z hierarchią odpadów, o której mowa w art. 1 akapit 2, zgodnie z warunkami określonymi w art. 7; o ile jest to możliwe, utrzymując zawartą w dyrektywie 75/439/EWG preferencję dla regeneracji.
Poprawka 57 Artykuł 19
1. Państwa członkowskie wymagają, aby wszystkie zakłady lub przedsiębiorstwa, które zamierzają wykonywać operacje unieszkodliwiania lub odzyskiwania, uzyskały zezwolenie od właściwych władz krajowych.	1. 1. Państwa członkowskie wymagają, aby wszystkie zakłady lub przedsiębiorstwa, które zamierzają wykonywać operacje unieszkodliwiania lub odzyskiwania, lub zamierzają je wykonać na rachunek osoby trzeciej, uzyskały zezwolenie od właściwych władz krajowych, gwarantujące spełnianie warunków określonych w art. 7.
Zezwolenia takie określają następujące kwestie:	Zezwolenia takie określają następujące kwestie:
a) rodzaje oraz ilości odpadów, które mogą być przetworzone;	a) rodzaje oraz ilości odpadów, które mogą być przetworzone;
b) dla każdego dopuszczonego rodzaju operacji, wymogi techniczne właściwe dla danego miejsca;	b) dla każdego dopuszczonego rodzaju operacji, wymogi techniczne właściwe dla danego miejsca oraz instalacji przetwarzania danych odpadów;
c) środki bezpieczeństwa, które mają być zastosowane;	c) środki bezpieczeństwa, które mają być zastosowane;
d) metoda zastosowana dla każdego rodzaju operacji.	d) metoda zastosowana dla każdego rodzaju operacji;
	da) całościowy bilans nakładów i produkcji.
Zezwolenia mogą określać dodatkowe warunki i zobowiązania.	Zezwolenia mogą określać dodatkowe warunki i zobowiązania, takie jak wymagania dotyczące jakości przetwarzania.
2. Zezwolenia mogą być udzielane na czas określony i mogą być odnawialne.	2. Zezwolenia mogą być udzielane na czas określony i mogą być odnawialne.
3. Jeżeli właściwe władze krajowe uznają, że planowana metoda przetwarzania jest niedopuszczalna z punktu widzenia ochrony środowiska naturalnego, odmawiają udzielenia zezwolenia.	3. Jeżeli właściwe władze krajowe uznają, że planowana metoda przetwarzania jest niedopuszczalna z punktu widzenia ochrony środowiska naturalnego i zdrowia publicznego, odmawiają udzielenia zezwolenia.
4. Każde zezwolenie dotyczące odzyskiwania energii zawiera warunek, że odzyskiwanie energii ma się odbywać przy wysokim poziomie efektywności energetycznej.	4. Każde zezwolenie dotyczące wykorzystania odpadów jako źródła energii zawiera warunek, że odzyskiwanie energii ma się odbywać przy wysokim poziomie efektywności energetycznej.
	W przypadku spalarni odpadów komunalnych wysoka efektywność energetyczna oznacza łączenie odzyskiwania energii cieplnej i elektrycznej z ich wykorzystaniem.
	W przypadku spalarni i zakładów współspalania, efektywność energetyczna wynosi co najmniej: – 0,40 dla działających instalacji, które otrzymały zezwolenie zgodnie ze stosowanym prawodawstwem Wspólnoty przed dniem 1 stycznia 2009 r., – 0,50 dla instalacji, które otrzymały zezwolenie po dniu 31 grudnia 2008 r., ale przed dniem 1 stycznia 2013 r., - 0,60 dla instalacji, które otrzymały zezwolenie po dniu 31 grudnia 2012 r.
	Efektywność energetyczna = (Ep -( Ef + Ei)) / (0,97 x (Ew + Ef)) Ep oznacza roczną wartość energii wytworzonej w formie energii cieplnej lub elektrycznej. Oblicza się ją poprzez przemnożenie energii elektrycznej przez 2,6, natomiast energii cieplnej produkowanej na użytek handlowy przez 1,1 (GJ/rok). Ef oznacza roczną wartość poboru energii w formie paliw służących do wytworzenia pary (GJ/rok). Ew oznacza roczną wartość energii zawartej w przetworzonych odpadach, obliczoną z wykorzystaniem niższej wartości opałowej netto tych odpadów (GJ/rok). Ei oznacza roczną wartość importowanej energii, z wyłączeniem Ew i Ef (GJ/rok). 0,97 jest czynnikiem uwzględniającym straty energii wynikające z powstawania żużlu i promieniowania.
Uzasadnienie
Odstępstwa od powyższego wymogu uzyskania zezwolenia możliwe są wyłącznie w przypadku ustanowienia przepisów zgodnych z art. 7. Naturalnie więc także same zezwolenia muszą być zgodne z art. 7.
Należy unikać używania sformułowania „odzyskiwanie energii”, ponieważ mogłoby ono oznaczać, że wysoki poziom efektywności energetycznej ma zastosowanie wyłącznie do instalacji R1. Tymczasem także spalarnie D 10 powinny dążyć do osiągnięcia takiego poziomu.
Należy stworzyć całościowy bilans nakładów i produkcji w celu zagwarantowania przejrzystości, umożliwienia porównania wydajności różnych procesów oraz łatwiejszego wykrywania „pozorowanego odzysku” (o bardzo niskiej efektywności).
Dyrektywa w sprawie spalania odpadów zawiera wymóg, by wszystkie spalanie odzyskiwały energię „w zakresie, w jakim jest to praktycznie możliwe”. W dokumentach referencyjnych BAT dla zintegrowanego pozwolenia na spalanie odpadów stwierdzono, że w przypadku spalania odpadów komunalnych oznacza to odzyskiwanie energii poprzez wytwarzanie energii cieplnej i elektrycznej. Efektywność energetyczna odzyskiwania energii została zdefiniowana w sposób podobny do zaproponowanego przez Komisję w załączniku II, wyznaczając zarazem dłuższe terminy wdrożenia.
Poprawka 58 Artykuł 19 a (nowy)
	Artykuł 19a
	Wymogi dotyczące zezwoleń
	Zgodnie z dyrektywą 96/61/WE wszelkie urządzenia do przetwarzania odpadów niebezpiecznych wymagają specjalnego zezwolenia.
	Bez uszczerbku dla dyrektywy 96/61/WE wniosek o zezwolenie do właściwych władz zawiera opis planowanych środków gwarantujących, że instalacja jest zaprojektowana, wyposażona i funkcjonuje odpowiednio do rodzajów przetwarzanych odpadów i związanego z nimi ryzyka.
	Wydane przez właściwe władze zezwolenie zawiera:
	-ilość i kategorie przerabianych odpadów niebezpiecznych;
	- dane techniczne dotyczące procesów przerabiania odpadów przy zachowaniu optymalnej ochrony środowiska i wysokiego poziomu bezpieczeństwa.
	Jeżeli podmiot prowadzący zakład przetwarzania odpadów innych niż niebezpieczne zamierza dokonywać operacji z użyciem odpadów niebezpiecznych, należy uznać to za istotną zmianę w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b dyrektywy 96/61/WE, i w takim przypadku ma zastosowanie art. 12 ust. 2 tejże dyrektywy.
Poprawka 59 Artykuł 20
Art. 19 ust. 1 niniejszej dyrektywy nie ma zastosowania w przypadku zakładów lub przedsiębiorstw, które uzyskały zezwolenie na mocy dyrektywy 96/61/WE.	Art. 19 ust. 1 niniejszej dyrektywy nie ma zastosowania w przypadku zakładów lub przedsiębiorstw, które uzyskały zezwolenie na mocy dyrektywy 96/61/WE, o ile pozwolenie to obejmuje wszystkie elementy wyszczególnione w art. 19 ust. 1.
Uzasadnienie
Zezwolenia wydane na podstawie dyrektywy dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (IPPC) mogą być zaakceptowane w miejsce specjalnych zezwoleń, o których mówi art. 19, wyłącznie w przypadku, gdy zawierają wszystkie elementy określone w art. 19, co pozwoli uniknąć luki prawnej.
Poprawka 60 Artykuł 21
Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjąć minimalne normy dla zezwoleń, których celem jest zagwarantowanie, że odpady przetwarzane są w sposób nieszkodliwy dla środowiska naturalnego.	W razie potrzeby Komisja przedkłada wnioski w sprawie oddzielnych dyrektyw ustanawiających minimalne normy dla zezwoleń, których celem jest zagwarantowanie, że odpady przetwarzane są zgodnie z celami ustalonymi w art. 7.
	Bazując na ocenie krajowego popytu i zasadzie proporcjonalności oraz zgodnie z postanowieniami traktatów wspólnotowych państwa członkowskie mogą ustanawiać wyższe wymagania dla udzielania zezwoleń.
Uzasadnienie
Oto kolejny przykład na to, jak dyrektywa ustępuje na rzecz procedury komitologii w kwestiach, która powinna być przedmiotem wniosku Komisji skierowanego do Parlamentu i Rady. Jest to dyrektywa ramowa. Jeżeli istnieje potrzeba uzupełnienia jej szczegółowymi przepisami obejmującymi konkretne działania, to powinno się to stać poprzez przyjęcie oddzielnych dyrektyw. Strategia tematyczna dotycząca odpadów zawiera propozycję stosowania norm minimalnych do wybranych operacji odzyskiwania. Sugeruje to, iż chodzi tu dokładnie o taki przypadek, w którym dyrektywę ramową powinno się uzupełnić oddzielną dyrektywą, jak ma to miejsce obecnie w ramach art. 2 ust. 2 istniejącej dyrektywy 75/442/WE.
Poprawka 61 Artykuł 21 a (nowy)
	Artykuł 21a Środki uzupełniające
	Do dnia ...* Komisja sporządza sprawozdanie, w którym rozważa podjęcie kroków mogących się przyczynić do skuteczniejszego osiągnięcia celu określonego w art. 1. Sprawozdanie zostaje przekazane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w ciągu sześciu miesięcy od jego sporządzenia, w razie potrzeby z dołączonymi propozycjami.
	Sprawozdanie dotyczy zwłaszcza kwestii, czy:
	(a) należy wprowadzić zmiany do załącznika II w celu:
	(i) pominięcia przypadków, w których operacje zawarte w wykazie nie prowadzą do tego, że wystarczająco dużo odpadów służy pożytecznym celom, zgodnym z ustaleniami w art. 1,
	(ii) wskazania przypadków, w których ilość wykorzystanych odpadów w przeciwieństwie do odpadów, które się unieszkodliwia w ramach operacji odzyskiwania, powinna zostać dokładnie określona w celu zagwarantowania, że cel określony w art. 1 został osiągnięty,
	(iii) określenia innego poziomu lub innych poziomów wydajności energetycznej w stosunku do operacji odzyskiwania R1,
	(iv) dostosowania wszelkich wartości referencyjnych w miarę postępu technicznego i naukowego;
	(b) należy wprowadzić zmiany do załącznika I w celu:
	(i) dodania operacji pominiętych w załączniku II,
	(ii) dostosowania wszelkich wartości referencyjnych w miarę postępu naukowego i technicznego oraz
	(c) określenie minimalnych norm w odniesieniu do konkretnych operacji unieszkodliwiania lub odzyskiwania przyczyni się do osiągnięcia celów ustalonych w art. 7.
	Wymóg sporządzenia tego sprawozdania nie uniemożliwia Komisji przedkładania w międzyczasie innych propozycji.
	___________ * Dwa lata po wejściu w życie niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Propozycja zawiera szereg odniesień do procedury komitologii, która pozostawia bez odpowiedniego nadzoru kilka ważnych obszarów, w których mogą być wprowadzone zmiany. Niniejsza poprawka wprowadziłaby poprawę tego stanu rzeczy, wymagając od Komisji sporządzania sprawozdań dotyczących kilku ważnych obszarów, dzięki czemu byłaby ona w stanie przedłożyć nowe propozycje pod rozwagę Parlamentu i Rady. Komisja musi pamiętać o konkretnych propozycjach dotyczących obszarów, w których zaproponowała procedury komitologii i dlatego powinna być w stanie przedłożyć je bardzo szybko. Nie powinno to uniemożliwiać wprowadzania zmian w międzyczasie, ponieważ poprawka jednoznacznie stwierdza, że Komisja może w międzyczasie przedkładać własne propozycje.
Poprawka 62 Artykuł 25 ustęp 1 akapit 2
Zakłady i przedsiębiorstwa te muszą wypełniać pewne normy minimalne.	Zakłady i przedsiębiorstwa te muszą wypełniać pewne wymogi rejestracyjne.
Uzasadnienie
Wprowadzenie obowiązku przestrzegania minimalnych norm oznacza, że państwa członkowskie miałyby swobodę w nakładaniu dodatkowych wymogów. Rozwiązania takiego należy unikać ze względu na potrzebę harmonizacji. Określenie wymogów rejestracyjnych pozwoli na zapewnienie, że we wszystkich państwach członkowskich obowiązywać będą te same wymogi jakościowe w stosunku do zakładów i przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 1.
Poprawka 63 Artykuł 25 ustęp 2 akapit 1 a (nowy)
	W celu zminimalizowania biurokracji, na potrzeby powyższej procedury rejestracji wykorzystywane są, w miarę możliwości, dane zawarte w istniejącej ewidencji prowadzonej przez właściwe władze.
Uzasadnienie
Niezbędna rejestracja na potrzeby podstawowej działalności niewymagającej zezwolenia powinna być jak najprostsza, aby zminimalizować obciążenie biurokratyczne/administracyjne właściwych władz oraz zakładów/przedsiębiorstw.
Poprawka 64 Artykuł 25 ustęp 3
3. Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjmuje normy minimalne, o których mowa w drugim akapicie ust. 1.	3. 3. Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2a i w konsultacji z przedstawicielami przemysłu, przyjmuje wymogi rejestracyjne, o których mowa w drugim akapicie ust. 1.
Uzasadnienie
Poprawka jest potrzebna w celu uzgodnienia tekstu z przepisami nowej decyzji w sprawie komitologii, a w szczególności w celu zastąpienia zwykłej procedury komitetu regulacyjnego przez procedurę komitetu regulacyjnego z prawem kontroli, ponieważ odnośne środki mają charakter ogólny i służą zmianie nieistotnych elementów projektu przepisów.
Obecnie istnieją liczne różnice, jeżeli chodzi o sposób rejestracji w poszczególnych państwach członkowskich zakładów i przedsiębiorstw, o których mowa w art. 25 ust. 1. Różnice te postrzegane są jako przeszkoda w prowadzeniu działalności w więcej niż jednym państwie członkowskim. Jasny, jednolity system rejestracji opracowany w konsultacji z przedstawicielami przemysłu, a przede wszystkim wzajemne uznawanie różnych ewidencji pozwoliłby osiągnąć pożądaną harmonizację.
Poprawka 65 Artykuł 25 ustęp 4
4. Państwa członkowskie gwarantują, że system zbierania i transportowania odpadów na ich terytorium gwarantuje, że zbierane i transportowane odpady są dostarczane do odpowiednich instalacji przetwarzania odpadów, spełniających obowiązki określone w art. 7.	4. Państwa członkowskie gwarantują, że system zbierania i transportowania odpadów na ich terytorium oraz ich transgraniczych wysyłek gwarantuje, że zbierane i transportowane odpady są dostarczane do odpowiednich instalacji przetwarzania odpadów, spełniających obowiązki określone w art. 7.
	Do wszystkich wysyłek odpadów stosuje się przepisy rozporządzenia WE Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1013/2006 z dnia 14 czerwca 2006 r1.
	1 Dz.U. L 190 z 12.7.06, str. 1.
Uzasadnienie
Państwa członkowskie powinny dopilnować przestrzegania wymogów określonych w art. 7, nie tylko podczas zbiórki i transportu odpadów na swoim terytorium, lecz także w przypadku udzielenia zezwoleń na transgraniczne wysyłki odpadów.
Dla zapewnienia jasności należałoby wprowadzić odniesienie do przepisów dotyczących wysyłek odpadów.
Poprawka 66 Artykuł 26 ustęp 3
3. Plany gospodarki odpadami zawierają co najmniej następujące elementy:	3. Plany gospodarki odpadami zawierają wszelkie informacje niezbędne do spełnienia obowiązku określonego w ust. 2 i umożliwienia właściwym organom, zakładom i przedsiębiorstwom podjęcia działań służących realizacji planu. W miarę potrzeby Komisja opracowuje wytyczne dotyczące planowania w zakresie gospodarki odpadami.
	Plany gospodarki odpadami zawierają co najmniej następujące elementy:
a) rodzaj, ilość i pochodzenie wytworzonych odpadów, jak również odpadów przeznaczonych do przetwarzania, pochodzących spoza terytorium kraju;	a) rodzaj, ilość i pochodzenie wytworzonych odpadów, jak również odpadów przeznaczonych do przetwarzania, wytworzonych poza terytorium kraju;
b) ogólne wymogi techniczne, w tym systemy zbierania oraz metody przetwarzania;	b) systemy zbierania oraz metody przetwarzania;
c) wszelkie szczegółowe ustalenia dotyczące strumieni odpadów, które są przyczyną problemów natury politycznej, technicznej lub związanych z gospodarką odpadami;	c) wszelkie szczegółowe ustalenia dotyczące strumieni odpadów, łącznie z ustaleniami o których mowa w konkretnych przepisach Wspólnoty;
d) wskazanie i ocena istniejących instalacji do unieszkodliwiania oraz większych instalacji do odzyskiwania odpadów, jak również zanieczyszczonych w przeszłości miejsc unieszkodliwiania odpadów oraz środków ich rekultywacji;	d) wskazanie i ocena istniejących instalacji do unieszkodliwiania oraz większych instalacji do odzyskiwania odpadów, jak również zanieczyszczonych w przeszłości miejsc unieszkodliwiania odpadów oraz środków ich rekultywacji;
e) dostateczne informacje, w formie kryteriów określających wybór miejsca, umożliwiające właściwym władzom podjęcie decyzji, czy udzielić zezwolenia na przyszłe instalacje unieszkodliwiania lub większe instalacje odzyskiwania odpadów;	e) dostateczne informacje, w formie kryteriów określających wybór miejsca, umożliwiające właściwym władzom państw członkowskich podjęcie decyzji, czy udzielić zezwolenia na przyszłe instalacje unieszkodliwiania lub większe instalacje odzyskiwania odpadów;
f) osoby fizyczne lub prawne upoważnione do prowadzenia gospodarki odpadami;
g) aspekty finansowe i organizacyjne związane z gospodarką odpadami;	g) ogólna polityka gospodarki odpadami, łącznie z planowanymi technologiami i metodami gospodarki odpadami.
h) ocena użyteczności i przydatności poszczególnych instrumentów ekonomicznych, wykorzystywanych do rozwiązywania problemów związanych z odpadami, z uwzględnieniem potrzeby niezakłóconego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
Poprawka 67 Artykuł 26 ustęp 3 a (nowy)
	3a. Państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu zapobieżenia przemieszczaniu odpadów niezgodnemu z opracowanymi przez nie planami gospodarki odpadami. O wszelkich takich środkach powiadamiają one Komisję i pozostałe państwa członkowskie.
Uzasadnienie
Ważne jest, aby państwa członkowskie włączyły do planów gospodarowania odpadami informacje o tym, dlaczego niektóre transgraniczne przemieszczenia odpadów nie spełniają określonych wymogów.
Poprawka 68 Artykuł 28
Artykuł 28 Środki wykonawcze Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjmuje format zawiadomienia na mocy art. 26 ust. 5.	skreślony
Uzasadnienie
Planowanie w zakresie gospodarki odpadami jest zadaniem społeczności lokalnych, które same muszą znaleźć skuteczne metody radzenia sobie z własnymi odpadami. Społeczności lokalne same powinny decydować o swoich planach oraz o tym, jaka ich postać jest dla nich najkorzystniejsza.
Poprawka 69 Artykuł 29
Państwa członkowskie sporządzają, zgodnie z art. 1, programy przeciwdziałania powstawaniu odpadów nie później niż w terminie [trzech lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy].	1. Państwa członkowskie sporządzają, zgodnie z art. 1 i art. 4a, programy przeciwdziałania powstawaniu odpadów nie później niż w terminie [18 miesięcy od wejścia w życie niniejszej dyrektywy].
	Programy te oraz środki z nimi związane powinny przynajmniej mieć na celu stabilizację wytwarzania odpadów do roku 2012 i dalsze znaczące ograniczenia ich tworzenia do roku 2020.
Programy te zostają zintegrowane z planami gospodarki odpadami, przewidzianymi w art. 26, lub funkcjonują jako oddzielne programy. Zostają one sporządzone na poziomie geograficznym, który jest najbardziej odpowiedni dla ich skutecznego zastosowania.	Programy te zostają zintegrowane z planami gospodarki odpadami, przewidzianymi w art. 26, lub funkcjonują jako oddzielne programy. Zostają one sporządzone na poziomie geograficznym, który jest najbardziej odpowiedni dla ich skutecznego zastosowania.
2. Państwa członkowskie zapewniają, że zainteresowane strony oraz ogół społeczeństwa mają możliwość udziału w sporządzaniu programów i dostęp do sporządzonych programów, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE.	2. Państwa członkowskie zapewniają, że władze regionalne i lokalne będą brały udział w przygotowaniu programów oraz że zainteresowane strony oraz ogół społeczeństwa mają możliwość udziału w sporządzaniu programów i dostęp do sporządzonych programów, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE.
	2a. Komisja Europejska tworzy system mający na celu wymianę informacji w zakresie godnych naśladowania praktyk dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów.
Uzasadnienie
18 miesięcy powinno wystarczyć na przyjęcie pierwszych programów przeciwdziałania powstawaniu odpadów. Zakładając, że dyrektywa wejdzie w życie w grudniu 2007 r., termin ten upłynie około czerwca 2009 r. (zapewniając dostateczną ilość czasu na uwzględnienie wspólnych wskaźników opracowanych na szczeblu UE oraz środków na rzecz realizacji celów przejściowych, wyznaczonych na rok 2012).
Nawet w przypadku włączenia ich do planów gospodarki odpadami, programy powinny stanowić ich wyraźnie odróżnialny element, co pozwoli zagwarantować możliwość ich niezależnej oceny, jak również ich priorytetowe traktowanie w ramach ogólnego planowania gospodarki odpadami.
Władze regionalne i lokalne odgrywają bardzo istotną rolę we wdrażaniu środków służących przeciwdziałaniu powstawania odpadów i muszą być zaangażowane w opracowywanie planów przeciwdziałania powstawaniu odpadów.
System ten umożliwi władzom niektórych państw na czerpanie inspiracji z efektywnych środków podejmowanych w innym państwie członkowskim.
Poprawka 70 Artykuł 30
Artykuł 30	skreślony
Zawartość
1. W swoich programach, państwa członkowskie wyznaczają cele w zakresie przeciwdziałania powstawaniu odpadów oraz oceniają przydatność podjęcia środków określonych w załączniku IV.
Takie cele i środki mają zmierzać do przerwania powiązania między wzrostem gospodarczym a wpływem, jakie na środowisko naturalne wywiera wytwarzanie odpadów.
2. Państwa członkowskie ustalają szczegółowe jakościowe i ilościowe cele i wskaźniki w odniesieniu do każdego środka lub zestawu środków przyjętych w celu monitorowania i oceny postępów w zakresie poszczególnych środków.
Poprawka 71 Artykuł 31
Państwa Członkowskie poddają programy przeciwdziałania powstawaniu odpadów regularnej ocenie, co jest wymogiem minimalnym przed przedłożeniem sprawozdań zgodnie z art. 34 ust. 1.	Państwa członkowskie poddają programy przeciwdziałania powstawaniu odpadów regularnej ocenie i dokonuja ich przeglądu co najmniej raz na pięć lat. Europejska Agencja Ochrony Środowiska dołącza do swojego sprawozdania rocznego przegląd postępów w realizacji i wdrażaniu takich programów.
Uzasadnienie
Europejska Agencja Ochrony Środowiska musi zostać zaangażowana do pomocy Komisji i Parlamentowi w bieżącym śledzeniu rozwoju sytuacji. Państwa członkowskie mogą z łatwością uchylać się od nadzoru poprzez opóźnianie przekazania Komisji swoich sprawozdań. Zgodnie z dyrektywą 91/692/EWG państwa członkowskie miały obowiązek przedłożenia swoich sprawozdań okresowych wymaganych istniejącą dyrektywą ramową w sprawie odpadów do dnia 30 września 2004 r. Do 31 grudnia 2004 r. postąpiło tak jedynie dziewięć państw: Niemcy, Dania, Grecja, Finlandia, Portugalia, Szwecja, Czechy, Słowenia i Słowacja.
Poprawka 72 Artykuł 31 ustępy 1 a oraz 1 b (nowe)
	Po konsultacji z forum konsultacyjnym ustanowionym na mocy art. 36a Komisja opracowuje wytyczne oceny programów przeciwdziałania powstawaniu odpadów, w tym wskaźniki, których określenie przewidziano w art. 4a.
	Na podstawie tych wytycznych i we współpracy z właściwymi władzami Komisja przeprowadza ocenę programów. W terminie 18 miesięcy od zakończenia pięcioletniego okresu objętego programami, Komisja przedstawia sprawozdanie z oceny sposobu, w jaki programy przyczyniają się do realizacji założeń i celów określonych w niniejszej dyrektywie.
Uzasadnienie
Ocena i usystematyzowanie zgromadzonych informacji są niezbędne w celu dokonania oceny ogólnych postępów, jak również tego, czy środki zaproponowane w programach przeciwdziałania pozwalają na realizację określonych założeń i celów.
Aby uniknąć dodatkowych formalnych wymogów sprawozdawczych, należy powierzyć Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska lub innej instytucji, takiej jak Wspólne Centrum Badawcze obowiązek regularnego gromadzenia danych, aby zapewnić właściwą ocenę z wykorzystaniem wskaźników, które mają zostać określone do 2008 r. we współpracy z właściwymi organami krajowymi i zainteresowanymi stronami. Na podstawie wyników tej oceny właściwa agencja powinna przedłożyć Komisji sprawozdanie z oceny.
Poprawka 73 Artykuł 31 a (nowy)
	Artykuł 31a
	Sprawozdania z planów i programów
	Uwzględniając wyniki przeprowadzonych ocen, w terminie 2 lat po każdym, przypadającym co 5 lat przeglądzie planów i programów przewidzianym w art. 26 i 31, Komisja składa Parlamentowi i Radzie sprawozdanie ze skuteczności działań podjętych w ramach tych planów i programów. W odpowiednich przypadkach Komisja przedstawi na podstawie takiego sprawozdania dalsze środki, inne niż te przewidziane w art. 4a.
Uzasadnienie
Na podstawie wyników ocen Komisja powinna także w odpowiednim terminie przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oraz, w razie potrzeby, zaproponować przyjęcie dalszych środków, obok tych, które zostały już przewidziane w art. 4a oraz unijnym planie działania. Pozwoli to zagwarantować stały udział Parlamentu w ocenie postępów i dostateczności środków przewidzianych w niniejszej dyrektywie.
Poprawka 74 Artykuł 33
1. Zakłady i przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 19 ust. 1, producenci odpadów niebezpiecznych oraz zakłady i przedsiębiorstwa, które zajmują się zbieraniem i transportowaniem odpadów niebezpiecznych prowadzą rejestr obejmujący ilość, charakter, miejsce pochodzenia oraz, w odpowiednich przypadkach, miejsce przeznaczenia, częstotliwość zbierania, sposób transportu oraz metodę przetwarzania, przewidziane w odniesieniu do odpadów, oraz udostępniają te informacje właściwym władzom na ich żądanie.	1. Zakłady i przedsiębiorstwa, o których mowa w części 1 rozdziału V, producenci i sprzedawcy detaliczni odpadów oraz zakłady i przedsiębiorstwa, które zajmują się zbieraniem i transportowaniem odpadów prowadzą rejestr chronologiczny obejmujący ilości przyjmowanych i wysyłanych odpadów, ich charakter, pochodzenie sektorowe i geograficzne oraz, w odpowiednich przypadkach, miejsce przeznaczenia, częstotliwość zbierania, sposób transportu oraz metodę przetwarzania, przewidziane w odniesieniu do odpadów, oraz udostępniają te informacje właściwym władzom na ich żądanie.
2. W przypadku odpadów niebezpiecznych, rejestry należy przechowywać przez co najmniej trzy lata, z wyłączeniem zakładów i przedsiębiorstw transportujących odpady niebezpieczne, które muszą przechowywać takie rejestry przez co najmniej 12 miesięcy.	2. W przypadku odpadów niebezpiecznych, rejestry należy przechowywać przez co najmniej pięć lat.
Dowody przeprowadzenia operacji zagospodarowania odpadów muszą być dostarczone na wniosek właściwych władz lub poprzedniego posiadacza.	Dowody przeprowadzenia operacji zagospodarowania odpadów muszą być dostarczone na wniosek właściwych władz lub poprzedniego posiadacza.
	Państwa członkowskie gwarantują, że odpowiednie organy krajowe prowadzą rejestr wszystkich zakładów i przedsiębiorstw, o których mowa w części 1 rozdziału V i mogą wymagać od tych zakładów i przedsiębiorstw składania sprawozdań.
	Państwa członkowskie mogą również wymagać stosowania się do wytycznych zawartych w niniejszym artykule również od producentów odpadów nieuznawanych za niebezpieczne.
Uzasadnienie
Konieczne jest prowadzenie ewidencji zarówno przyjmowanych, jak i wysyłanych odpadów w celu zapewnienia skuteczniejszej kontroli. Okres 12 miesięcy nie wystarcza na przeprowadzenie kontroli.
Ewidencja powinna obejmować wszystkie wytwarzane odpady, nie tylko odpady niebezpieczne, w przeciwnym wypadku spełnienie wymogów sprawozdawczych w zakresie ilości produkowanych odpadów nie będzie możliwe.
W odniesieniu do rejestrów operacji przetwarzania odpadów niebezpiecznych należy rozszerzyć zakres przepisów zawartych w niniejszym artykule o sprzedawców detalicznych i wydłużyć okres przechowywania rejestrów.
Istotne znaczenie dla monitorowania wpływu środków zapobiegających powstawaniu odpadów ma zagwarantowanie, że gromadzone dane statystyczne będą obejmowały informacje na temat miejsca pochodzenia odpadów, to znaczy sektora i lokalizacji geograficznej, w jakich powstały.
W celu zagwarantowania możliwości śledzenia historii strumieni odpadów i kontroli ich przepływu oraz wypełnienia zobowiązań sprawozdawczych należy wyraźnie nakazać objęcie wszystkich uczestników rejestrem prowadzonym przez organy krajowe oraz przyznać możliwość wymagania raportów i podsumowań (bilansów wejścia/wyjścia).
Obowiązek prowadzenia rejestrów przez producentów odpadów nieuznawanych za niebezpieczne istnieje również w obowiązującym prawie (patrz art. 14 dyrektywy ramowej) i taki wymóg obowiązuje w państwach członkowskich. Na przykład zużyty sprzęt elektryczny, który stanowi w znacznej mierze odpady nieuznawane za niebezpieczne, musi być zagospodarowany w odpowiedni sposób. Prowadzenie rejestrów jest warunkiem koniecznym kontrolowania, czy transport i przetwarzanie odbywa się zgodnie z przepisami.
Poprawka 75 Artykuł 34
1. Co trzy lata państwa członkowskie przekazują Komisji informacje o wdrażaniu niniejszej dyrektywy, w formie sprawozdania sektorowego.	1. Co cztery lata państwa członkowskie przekazują Komisji informacje o wdrażaniu niniejszej dyrektywy, w formie sprawozdania sektorowego.
Sprawozdanie to jest sporządzone na podstawie kwestionariusza lub zarysu sporządzonego przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG. Sprawozdanie jest przesyłane do Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu objętego sprawozdaniem.	Sprawozdanie to jest sporządzone na podstawie kwestionariusza lub zarysu sporządzonego przez Komisję zgodnie z procedurą określoną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG. Sprawozdanie jest przesyłane do Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu objętego sprawozdaniem.
Państwa członkowskie zawierają w sprawozdaniach informacje dotyczące postępów w realizacji swoich programów przeciwdziałania powstawaniu odpadów.	Państwa członkowskie zawierają w sprawozdaniach m.in. konkretne informacje dotyczące systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta oraz postępów w realizacji programów przeciwdziałania powstawaniu odpadów oraz realizacji celów w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów wyznaczonych w art. 4a.
Z uwagi na obowiązek sporządzania sprawozdań, gromadzone są dane dotyczące odpadów gastronomicznych, umożliwiające utworzenie przepisów dotyczących ich bezpiecznego wykorzystania, odzyskania, recyklingu i unieszkodliwienia.	Z uwagi na obowiązek sporządzania sprawozdań, gromadzone są dane dotyczące odpadów gastronomicznych, umożliwiające utworzenie przepisów dotyczących ich bezpiecznego wykorzystania, odzyskania, recyklingu i unieszkodliwienia.
2. Komisja przesyła kwestionariusz lub zarys do państw członkowskich na sześć miesięcy przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczy sprawozdanie.	2. Komisja przesyła kwestionariusz lub zarys do państw członkowskich na sześć miesięcy przed rozpoczęciem okresu, którego dotyczy sprawozdanie.
3. Komisja publikuje wspólnotowe sprawozdanie dotyczące wdrażania niniejszej dyrektywy w terminie dziewięciu miesięcy od daty otrzymania sprawozdań od państw członkowskich zgodnie z ust. 1.	3. Komisja publikuje wspólnotowe sprawozdanie dotyczące wdrażania niniejszej dyrektywy w terminie dziewięciu miesięcy od daty otrzymania sprawozdań od państw członkowskich zgodnie z ust. 1. Komisja publikuje również sprawozdanie z oceny zasadności wprowadzenia na szczeblu UE systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta w przypadku konkretnych strumieni odpadów.
4. W pierwszym sprawozdaniu sporządzanym po upływie pięciu lat od momentu wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja dokonuje przeglądu procesu wdrażania dyrektywy oraz przedstawia wniosek w sprawie ewentualnego przeglądu.	4. W pierwszym sprawozdaniu sporządzanym po upływie pięciu lat od momentu wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja dokonuje przeglądu procesu wdrażania dyrektywy oraz przedstawia wniosek w sprawie ewentualnego przeglądu.
Uzasadnienie
Odstęp czasowy pomiędzy przedkładaniem kolejnych sprawozdań sektorowych powinien zostać zsynchronizowany z odstępem między kolejnymi przeglądami programów przeciwdziałania powstawaniu odpadów oraz planów gospodarki odpadami.
Art. 8 zawiera odniesienie do systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta i należy w tym miejscu zagwarantować, że Komisja otrzyma wszelkie informacje niezbędne do oceny możliwości wprowadzenia rozszerzonej odpowiedzialności producenta dla nowych strumieni odpadów w oparciu o doświadczenia państw członkowskich.
Ponieważ nadrzędnym celem jest zapobieganie, istotne znaczenie ma wyjaśnienie, że państwa członkowskie powinny przedstawiać szczegółowe informacje na temat realizacji celów w dziedzinie zapobiegania powstawaniu odpadów.
Poprawka 76 Artykuł 35
Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjmuje zmiany konieczne do dostosowania załączników do postępu naukowo-technicznego.	Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjmuje zmiany konieczne do dostosowania załączników III i IV do postępu naukowo-technicznego.
Uzasadnienie
Jest to konieczne, jeżeli Parlament zamierza ograniczyć korzystanie z procedury komitologii.
Poprawka 77 Artykuł 35 a (nowy)
	Artykuł 35a
	Sankcje z tytułu nieprzestrzegania
	Państwa członkowskie określają przepisy dotyczące kar stosowanych w przypadku naruszeń przepisów niniejszej dyrektywy, w szczególności przepisów art. 16, a także przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wykonania. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i zniechęcać do dalszych naruszeń. Państwa członkowskie powiadamiają o tych przepisach Komisję nie później niż …* i niezwłocznie powiadamiają o wszystkich późniejszych ich zmianach.
	* 24 miesiące od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.
Uzasadnienie
Podobnie jak inne przepisy ramowe (np. ramowa dyrektywa wodna) oraz pozostałe przepisy dotyczące odpadów (np. dyrektywa w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego), dyrektywa ramowa w sprawie odpadów powinna przewidywać sankcje z tytułu nieprzestrzegania jej postanowień. Powyższy tekst został zaczerpnięty bezpośrednio ze wspólnego stanowiska w sprawie REACH, przy czym wprowadzono specjalne odniesienie do art. 16, w przypadku którego sankcje mają szczególnie istotne znaczenie.
Poprawka 78 Artykuł 36 ustęp 2 a (nowy)
	2a. W przypadku nawiązania do niniejszego ustępu stosuje się przepisy art. 5a (1) do (4) oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE.
Uzasadnienie
Poprawka jest potrzebna w celu uzgodnienia tekstu dyrektywy z przepisami nowej decyzji w sprawie komitologii, a w szczególności wprowadzenia odniesienie do procedury komitetu regulacyjnego z prawem kontroli, ponieważ odnośne środki mają charakter ogólny i służą zmianie mniej istotnych elementów wniosku legislacyjnego.
Poprawka 79 Artykuł 36 ustęp 3 a (nowy)
	3a. Przyjmując środki zgodnie z niniejszym artykułem, Komisja:
	a) przeprowadza odpowiednie konsultacje z zainteresowanymi stronami;
	b) opracowuje jasny harmonogram;
	c)dba o harmonizację regulaminu dla wszystkich procedur komitologii przewidzianych w niniejszej dyrektywie;
	d) gwarantuje wykonalność procedury;
	e) gwarantuje publiczny dostęp do dokumentów proceduralnych;
	f) w razie potrzeby przeprowadza studium oddziaływania zaplanowanych środków na środowisko naturalne i na rynek.
Uzasadnienie
Przywrócenie poprawki 35 sprawozdawcy z dodaniem wymogu przeprowadzenia w razie potrzeby analizy oddziaływania.
Poprawka 80 Artykuł 36 a (nowy)
	Artykuł 36a
	Forum konsultacyjne ds. gospodarki odpadami
	1. Komisja ustanawia forum konsultacyjne ds. gospodarki odpadami.
	2. Zadaniem forum konsultacyjnego jest przedkładanie Komisji, na jej wniosek, lub z inicjatywy własnej, opinii w sprawie:
	a) kształtowania polityki gospodarki odpadami, z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia najlepszego wykorzystania zasobów, zapobiegania powstawaniu odpadów oraz racjonalnej ekologicznie gospodarki odpadami;
	b) różnych technicznych, gospodarczych, administracyjnych i prawnych aspektów gospodarki odpadami;
	c) wdrożenia prawodawstwa wspólnotowego z zakresu gospodarki odpadami, w tym planów, programów i sprawozdań z postępów oraz opracowania nowych wniosków legislacyjnych w tej dziedzinie.
	3. W skład forum konsultacyjnego wchodzą – z zachowaniem równowagi – przedstawiciele państw członkowskich i wszystkich innych grup zainteresowanych kwestiami gospodarki odpadami, takich jak przedstawiciele przemysłu, w tym MŚP oraz przedstawiciele rzemiosła, związki zawodowe, handlowcy, sprzedawcy detaliczni, organizacje ekologiczne oraz organizacje konsumenckie.
	4. Forum konsultacyjne zbiera się przynajmniej trzy razy do roku. Forum zwoływane jest przez Komisję. Komisja przewodniczy posiedzeniom. W odpowiednich przypadkach powoływane są doraźne grupy robocze, odbywające częstsze posiedzenia.
	5. Komisja przyjmuje regulamin wewnętrzny forum konsultacyjnego.
Uzasadnienie
Niezwykle istotne jest ustanowienie właściwego forum na potrzeby wdrażania dyrektywy, jak miało to miejsce w innych dziedzinach polityki ochrony środowiska, takich jak powietrze atmosferyczne i woda. Forum działające na szczeblu UE, będące w gruncie rzeczy komitetem konsultacyjnym ds. gospodarki odpadami i wdrażania, powinno zrzeszać zarówno przedstawicieli właściwych organów z państw członkowskich, jak i zainteresowane strony; powinno pełnić także konkretne zadania kontrolne i uczestniczyć, miarę możliwości i potrzeby, w opracowywaniu środków wykonawczych.
Poprawka 81 Załącznik I punkt D 7
D 7 Odprowadzanie do mórz/oceanów, w tym umieszczanie na dnie morza.	skreślony
Uzasadnienie
Odprowadzanie lub wyrzucanie odpadów do morza powinno być zakazane, jako metoda niebezpieczna w perspektywie długoterminowej.
Poprawka 82 Załącznik I punkt D 11
D 11 Termiczne przekształcanie na morzu.	skreślony
Uzasadnienie
Konwencja OSPAR zakazuje termicznego przekształcania na morzu od momentu, kiedy Wspólnota Europejska stała się jej sygnatariuszem w dniu 7 października 1997 r.
Poprawka 83 Załącznik II punkt R 1
R1 Użycie głównie w roli paliwa lub innych środków generowania energii.	R1 Użycie głównie w roli paliwa lub innych środków generowania energii
Pozycja ta obejmuje spalarnie przetwarzające komunalne odpady stałe, pod warunkiem że ich efektywność energetyczna jest równa lub większa niż:
– 0,60 dla działających instalacji, które otrzymały zezwolenie zgodnie ze stosowanym prawodawstwem Wspólnoty przed dniem 1 stycznia 2009 r.,
- 0,65 dla instalacji, które otrzymały zezwolenie po dniu 31 grudnia 2008 r.,
Efektywność energetyczna = (Ep -( Ef + Ei)) / (0,97 x (Ew + Ef))
Ep oznacza roczną wartość energii wytworzonej w formie energii cieplnej lub elektrycznej. Oblicza się ją poprzez przemnożenie energii elektrycznej przez 2,6, natomiast energii cieplnej produkowanej na użytek handlowy przez 1,1 (GJ/rok)
Ef oznacza roczną wartość poboru energii w formie paliw służących do wytworzenia pary (GJ/rok)
Ew oznacza roczną wartość energii zawartej w przetworzonych odpadach, obliczoną z wykorzystaniem niższej wartości opałowej netto tych odpadów (GJ/rok)
Ei oznacza roczną wartość importowanej energii, z wyłączeniem Ew i Ef (GJ/rok)
0,97 jest czynnikiem uwzględniającym straty energii wynikające z powstawania żużla i promieniowania.
Uzasadnienie
Propozycja Komisji dotycząca zmiany klasyfikacji spalarni odpadów komunalnych ze względu na uzyskiwaną w nich efektywność energetyczną nie uwzględnia faktu, że instalacje służące przetwarzaniu zmieszanych odpadów o zróżnicowanym i nieprzewidywalnym składzie powinny przede wszystkim zajmować się właściwym z punktu widzenia środowiskowego przetwarzaniem (mineralizacji) tych odpadów oraz kontrolowaniem emisji. Odzysk energii elektrycznej (i cieplnej) powinien mieć tutaj znaczenie drugorzędne. Przyjęcie wzoru na obliczanie efektywności energetycznej jako jedynego kryterium zaklasyfikowania komunalnych zakładów spalania odpadów stałych jako zakładów odzysku jest niezgodne ze strategią w zakresie definiowania odzysku, zakładającą uwzględnienie wielu czynników, jak również z podstawowym celem środowiskowym, jakim jest kontrolowanie emisji.
Poprawka 84 Załącznik II punkt 9 a (nowy)
	R 9a. Pozostałe operacje odzyskiwania na potrzeby wytwarzania produktów, materiałów i substancji wtórnych
Uzasadnienie
Powyższa poprawka ma służyć wyjaśnieniu sytuacji, w której operacja odzysku składa się z szeregu kolejnych działań. Taki łańcuch odzyskiwania z udziałem licznych sektorów przemysłu jest normą w Europie.
Poprawka 85 Załącznik II punkt R 11 a (nowy)
R 11 Wykorzystanie odpadów pochodzących z którejkolwiek z operacji o numerach od R 1 do R 10	R 11 Odzyskiwanie energii z gazu składowiskowego
Uzasadnienie
Nowoczesne, specjalnie skonstruowane składowiska mogą służyć jako efektywne zakłady biogeneracji dzięki energii uzyskiwanej z gazu składowiskowego. Należy zachęcać do optymalizacji tej formy odzyskiwania energii dzięki uznaniu jej w dyrektywie. Chociaż nowoczesne technologie kominowe pozwalają na realizację większości celów gospodarki odpadami, takich jak neutralizacja zapachów, niszczenie toksycznych składników oraz emisje o niewielkim poziomie zanieczyszczenia, uzyskiwanie energii z gazów składowiskowych wiąże się z dodatkowymi korzyściami polegającymi na zastępowaniu nieodnawialnych paliw kopalnych, które zostałyby użyte do wytworzenia tej samej ilości energii w inny sposób.
Poprawka 86 Załącznik II punkt R 11 a (nowy)
	R 11a. Wykorzystanie odpadów w celach budowlanych, technicznych, bezpieczeństwa lub środowiskowych, do których zostałyby wykorzystane inne materiały.
Uzasadnienie
W celu wspierania zrównoważonego wykorzystania zasobów należy rozszerzyć wykaz operacji odzyskiwania, o którym mowa w Załączniku II B, uwzględniając orzecznictwo ETS oraz postęp techniczny.
Poprawka 87 Załącznik II punkt R 13 a (nowy)
	R 13a. Wykorzystanie materiałów pochodzących z którejkolwiek operacji o numerach R 1 - R 10
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka zmierza do wyjaśnienia sytuacji, której operacja odzysku składa się z szeregu kolejnych działań i np. recykling odbywa się po operacjach (przejściowego) odzysku, kiedy to status prawny odpadów został już zmieniony. Taki łańcuch odzyskiwania z udziałem licznych sektorów przemysłu jest normą w Europie.
Poprawka 88 Załącznik II punkt R 13 b (nowy)
	R13b. Ponowne wykorzystanie produktów i komponentów, które stały się odpadami.
Uzasadnienie
Poprawka związana z poprawką tych samych autorów do punktu uzasadnienia 11.
Ponowne wykorzystanie produktów lub komponentów różni się od odzyskiwania określonych materiałów, dlatego powinno zostać wyraźnie wyszczególnione w załączniku dotyczącym operacji odzyskiwania. W związku z tym konieczne jest zamieszczenie dodatkowej pozycji w załączniku II.
Poprawka 89 Załącznik II a (nowy)
	ZAŁĄCZNIK IIa
	Potencjalne zastosowania odpadów jako produktów, materiałów lub substancji wtórnych   - wykorzystanie jako nawozu lub polepszacza gleby, - wykorzystanie jako materiału lub elementu materiału budowlanego, - wykorzystanie jako gleby.
Uzasadnienie
Poprawka związana z poprawką do art. 11 „produkty, materiały i substancje wtórne wykorzystywane są do jednego z zastosowań wyszczególnionych w załączniku IIa".
Poprawka 90 Załącznik III punkty H 13 oraz H 14
H 13 Substancje i preparaty, które po zakończeniu procesu unieszkodliwiania mogą w dowolny sposób wydzielić inną substancję, np. odciek, która posiada którąkolwiek spośród cech wymienionych powyżej.	H 14 Substancje i preparaty, które po zakończeniu procesu unieszkodliwiania mogą w dowolny sposób wydzielić inną substancję, np. odciek, która posiada którąkolwiek spośród innych cech wymienionych powyżej.
H14 „Ekotoksyczne”: substancje i preparaty, które stanowią lub mogą stanowić bezpośrednie lub opóźnione zagrożenie dla jednego lub więcej elementów środowiska.	H13 „Ekotoksyczne”: substancje i preparaty, które stanowią lub mogą stanowić bezpośrednie lub opóźnione zagrożenie dla jednego lub więcej elementów środowiska.
Uzasadnienie
Powyższa poprawka jest niezbędna do uzgodnienia kolejności wyznaczonej w wykazie właściwości odpadów, które decydują o uznaniu ich za niebezpieczne zgodnie z prawem międzynarodowym, w szczególności z konwencją bazylejską. Kryterium zawarte w pozycji H 13 jest bardzo istotne, ponieważ dotyczy niebezpiecznych właściwości występujących po unieszkodliwieniu. Ponieważ kryterium zawarte w pozycji H13 odnosi się od jakichkolwiek właściwości wyszczególnionych „powyżej”, w obecnie obowiązującym porządku, właściwość dotycząca ekotoksyczności nie jest uwzględniania. Zgodnie z konwencją bazylejską kolejność ta powinna zostać odwrócona, tak by właściwość dotycząca ekotoksyczności była uwzględniania także po unieszkodliwieniu, np. gdy dojdzie do odcieku.
Poprawka 91 Załącznik IV punkt 3 a (nowy)
	3a. Państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o produktach kwalifikujących się do porównań produkcji w skali UE, w których główna uwaga zostaje poświęcona kwestii zapobiegania powstawaniu odpadów.
Uzasadnienie
Jeżeli producenci/importerzy będą wprowadzać do obrotu materiały najmniej szkodliwe dla środowiska naturalnego, będzie to stanowić znaczący wkład w realizację celów niniejszej dyrektywy. Przy wyborze materiałów producenci/importerzy powinni kierować się wskaźnikami określającymi szkodliwość różnych materiałów dla środowiska naturalnego.
Poprawka 92 Załącznik IV punkt 3 b (nowy)
	3b. Określenie kryteriów kwalifikowania się państw członkowskich UE i państw spoza UE do uzyskania finansowania projektów w ramach funduszy strukturalnych i regionalnych w celu przyznania priorytetu zapobieganiu powstawaniu odpadów, w szczególności zastosowanie kryterium najlepszych dostępnych technik oraz wskaźników czystszej produkcji.
Poprawka 93 Załącznik IV punkt 3 c (nowy)
	3c. Wspieranie przez państwa członkowskie systemów selektywnej zbiórki odpadów w celu zagwarantowania, że odpady z gospodarstw domowych będą zbieranie zgodnie z kryteriami jakości obowiązującymi we właściwych sektorach.
Poprawka 94 Załącznik IV podtytuł 2
Środki mogące mieć wpływ na fazę projektu i produkcji	Środki mogące mieć wpływ na fazę projektu, produkcji i dystrybucji
Uzasadnienie
Nie można zapominać o istotnej roli, jaką pełnią dystrybutorzy. Zachowania konsumentów są istotną kwestią do uwzględnienia w programach zapobiegania.
Poprawka 95 Załącznik IV punkt 7
7. Objęcie środkami zapobiegania wytwarzaniu odpadów instalacji niepodlegających dyrektywie 96/61/WE. W odpowiednich przypadkach, środki takie mogą zawierać oceny i plany zapobiegania powstawaniu odpadów.	7. Objęcie środkami zapobiegania wytwarzaniu odpadów instalacji niepodlegających dyrektywie 96/61/WE. Środki takie mogą zawierać oceny i plany zapobiegania powstawaniu odpadów.
Uzasadnienie
Patrz uzasadnienie do podtytułu 2 w załączniku IV.
Poprawka 96 Załącznik IV punkt 9
9. Stosowanie dobrowolnych umów, paneli konsumentów i producentów, negocjacji w obrębie sektora, zmierzających do tego aby dane przedsiębiorstwa lub sektory przemysłu wyznaczały własne plany lub cele przeciwdziałania powstawaniu odpadów lub poprawiały nieoszczędne produkty lub opakowania.	9. Stosowanie przepisów, dobrowolnych umów, paneli konsumentów i producentów, negocjacji w obrębie sektora, zmierzających do tego, aby dane przedsiębiorstwa lub sektory przemysłu wyznaczały własne plany lub cele przeciwdziałania powstawaniu odpadów lub poprawiały nieoszczędne produkty lub opakowania.
Uzasadnienie
Patrz uzasadnienie do podtytułu 2 w załączniku IV.
Poprawka 97 Załącznik IV punkt 11
11. Instrumenty ekonomiczne, takie jak zachęty do czystych zakupów lub instytucja obowiązkowej zapłaty przez konsumentów za dany artykuł lub opakowanie, które w innym wypadku byłoby wydawane za darmo.	11. Instrumenty ekonomiczne, takie jak zachęty do czystych zakupów lub instytucja obowiązkowej zapłaty przez konsumentów za dany artykuł lub opakowanie, które w innym wypadku byłoby wydawane za darmo lub po niższej cenie.
Uzasadnienie
Patrz uzasadnienie podtytułu 2 w załączniku IV.

• [1]  Dz.U. C .../ Dotychczas niepublikowany w Dzienniku Urzędowym.

UZASADNIENIE

Niniejsza dyrektywa stanowi kontynuację debaty rozpoczętej za sprawą pierwszych dyrektyw UE w sprawie odpadów w latach 70. ub. wieku, która zyskała na wyrazistości dzięki dyrektywie w sprawie składowania odpadów z 1999 r. Pytania, jakie musimy sobie zadać w naszych czasach dotyczą sposobów ograniczania ilości odpadów powstających w naszych coraz zamożniejszych społeczeństwach oraz potrzeby takich zmian w naszej polityce, abyśmy traktowali odpady przede wszystkim w kategorii zasobów posiadających pewną wartość, a nie jako pozostałości, które można co najwyżej gromadzić na wysypisku odpadów.

Biorąc pod uwagę liczbę spraw wniesionych do tej pory do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, które dotyczyły interpretacji prawa UE w zakresie odpadów, powinniśmy przede wszystkim podjąć próbę doprowadzenia do tego, że prawo, jakie ostatecznie uchwalimy, bez względu na jego ostateczny kształt, będzie gwarantem pewności prawnej odnośnie definicji i zamiarów politycznych. Z tego powodu komisja zaproponowała szereg uzupełnień do artykułu 3 oraz skonsolidowanie w nim definicji pojawiających się w innych miejscach dyrektywy.

Sprawozdawczyni otrzymała wiele petycji dotyczących potrzeby wprowadzenia do dyrektywy odniesienia do hierarchii odpadów w jej najobszerniejszej, pięciostopniowej postaci. Należy przy tym pamiętać, że hierarchia nie posiada mocy prawnej. Ustalenie jej stanowi jednak pewien sygnał w odniesieniu do priorytetów, a w przypadku niniejszej dyrektywy wyjaśnia dość niejasno sformułowany artykuł (artykuł 1). W najmniejszym stopniu nie ulega jednak wątpliwości, że odstępstwa od hierarchii muszą być możliwe, jeżeli wymagają tego okoliczności. Pozostaje pytanie, jakie okoliczności? Propozycje komisji znajdują się w ostatniej części poprawki do art. 1. Wydaje się, że panuje zgodne przekonanie, że podstawą odstępstw powinno być myślenie w kategoriach cyklu życia, jego analizy i oceny, a analiza kosztów i korzyści musi się w jakiś sposób wpisywać w te ramy. Pojawia się pytanie, jak wymagające musiałyby być procedury sprawdzające i zatwierdzające na tej podstawie. Czy państwa członkowskie stosowałyby indywidualne procedury sprawdzające? Czy Komisja Europejska byłaby za każdym razem informowana? Być może najlepszy sposób postępowania lub przynajmniej pewną sugestię podsuwa komisja sugerując, że Komisja Europejska mogłaby opracować wytyczne dotyczące funkcjonowania analizy cyklu życia.

Następne pytanie dotyczy dalszych kroków. Musimy podjąć dalsze działania w celu określenia strumieni odpadów, które zostaną objęte postanowieniami art. 11 i których klasyfikacja zmieni się z odpadów na produkt. Poprawka komisji do art. 11, nowy ustęp 3a, określa program przyszłych działań Komisji Europejskiej.

W kwestii procedury sprawozdawczyni dochodzi do wniosku, że w dyrektywie występuje zbyt duża zależność od procedury komitologii określonej decyzją Rady 1999/468/WE. W różnych artykułach dyrektywy jest 11 odniesień do decyzji podejmowanych w ramach procedury komitologii. Potrzebne jest jednak rozróżnienie stosowania procedury komitologii w celu wprowadzania zmian technicznych oraz nadużywania jej w celu podejmowania bardziej ogólnych decyzji o charakterze politycznym, dla których najlepsza jest procedura współdecyzji. Dlatego też proponuje się przejście do procedury współdecyzji w art. 5 (aby ustalić kryteria efektywności), w art. 11 (aby ustalić kryteria umożliwiające określenie, kiedy odpady stają się produktem) oraz w art. 21 (minimalne normy dla zezwoleń).

Zmiany w procedurze komitologii są z całą pewnością przedmiotem dyskusji, ale sprawozdawczyni nie wierzy, że zwiększą one uprawnienia posłów, jeżeli chodzi o możliwość zawetowania decyzji lub przyczynią się do większego zaangażowania zewnętrznych grup interesu. Państwom członkowskim i Komisji Europejskiej odpowiada sytuacja, w której proces ten jest możliwie najmniej dostępny dla podmiotów z zewnątrz. I właśnie dlatego musimy się stanowczo przeciwstawić jej ingerencji w demokratyczny mechanizm podejmowania decyzji.

Niniejsza dyrektywa obejmuje istniejące dyrektywy w sprawie niebezpiecznych odpadów i olejów odpadowych. Sprawozdawczyni uważa, że czyni ona to w sposób odpowiedni i bezpieczny oraz byłaby przeciwna wstrzymaniu procesu upraszczania, którego celem jest nadanie tym dyrektywom zupełnie nowego kształtu. Sprawozdawczyni wprowadziła jednak jedną poprawkę do art. 18 mającą na celu promowanie regeneracji olejów odpadowych.

Ważnym zagadnieniem jest również kwestia, jaki proces zgodnie z tą dyrektywą będzie można określić mianem procesu odzyskiwania, a jaki – unieszkodliwiania. Dyrektywa wprowadza zasadę kwalifikacji opartą na kryteriach efektywności w art. 5. Kryteria te są określone w załączniku II, część R1. Ani dyrektywa, ani strategia tematyczna, ani też dołączona do niej ocena wpływu nie zawierają żadnych szczegółów na temat potencjalnych skutków, czy to gospodarczych, czy społecznych, stosowania tych kryteriów. Mają one jednak duże znaczenie. Spalarnia kwalifikująca się do operacji odzyskiwania może przerabiać importowane odpady i stanowić część strategii, której celem jest osiągnięcie pewnych dążeń w zakresie odzyskiwania wynikających z ustawodawstwa UE, takiego jak dyrektywa w sprawie opakowań. W przypadku spalarni kwalifikującej się do przeprowadzania operacji unieszkodliwiania nie ma takiej możliwości. Ze względu na krótki okres przed początkiem stosowania nowych norm mało prawdopodobne jest, że istniejące podmioty będą w stanie na czas dostosować swoje procesy. Nowe kryteria będą najprawdopodobniej dotyczyć istniejących kontraktów i mogą przyczynić się do likwidacji miejsc pracy oraz pokrzyżować plany władz lokalnych w zakresie gospodarki odpadami.

Przypadek Francji wskazuje na to, że spośród całkowitej liczby 85 istniejących instalacji jedynie 14 mogłoby spełnić wybrane kryteria odzyskiwania. Nie może być tak, że w czasie, kiedy pojawia się mnóstwo sugestii dotyczących skuteczniejszego dokonywania oceny wpływu, mielibyśmy całkowicie zrezygnować z takiej oceny w przypadku tego jakże ważnego aspektu dyrektywy.

Oprócz tego dyrektywa zawiera dwa rodzaje propozycji dotyczących planów i programów w zakresie gospodarki odpadami. Poprawki komisji utożsamiają się z ogólnym celem, jakim jest zachęcanie do sporządzania planów dotyczących gospodarki odpadami i programów zapobiegania powstawaniu odpadów. Zaproponowane zmiany sprawiają jednak, że szczegółowe wymagania nie są tak biurokratyczne i bardziej wyważone, a także są w zgodzie z zasadą subsydiarności i odmiennymi warunkami lokalnymi. Powinniśmy również zapytać, co dokładnie Komisja Europejska zamierza uczynić z ogromną liczbą planów i programów, które będzie teraz musiała kontrolować. Zadanie przeprowadzania ciągłych kontroli powinno raczej przypaść Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska. Dyrektywa nie wspomina agencji, ale z całą pewnością powinna ona odgrywać kluczową rolę polegającą na dbaniu o to, aby państwa członkowskie z podobnym zaangażowaniem walczyły z odpadami i dążyły do lepszego wykorzystania zasobów.

(COD)

OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (15.9.2006)

dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów
(COM(2005)0667 – C6‑0009/2006 – 2005/0281(COD))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Cristina Gutiérrez-Cortines

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Wniosek o zmianę dyrektywy 75/442/EWG przedłożony w Parlamencie ma niewątpliwie na celu aktualizację pewnych aspektów dyrektywy, jak na przykład wprowadzenie celów dotyczących ochrony środowiska i uzupełnienie braków w zakresie definicji i pojęć, które w opinii wielu sektorów i specjalistów stanowią jedną ze słabości poprzednio obowiązujących przepisów.

Obok tych jasno określonych celów znajdują się inne propozycje: 1. uproszczenie obowiązujących ram prawnych; 2. projekt uchylenia dyrektywy 75/439/WE w sprawie olejów odpadowych i dyrektywy ramowej Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych. W całym tekście dobrze widoczna jest także intencja uniknięcia hierarchizacji i priorytetów w dziedzinie odpadów, co było główną cechą polityki gospodarowania odpadami w UE w poprzednich dekadach.

Dążenie do uproszczenia jest szczególnie niepokojące w przypadku dyrektywy w sprawie odpadów niebezpiecznych, gdyż została zaakceptowana i zastosowana przez społeczeństwo odnosząc względny sukces. Uchylenie tej dyrektywy może pozostawić próżnię i zostawić jeden z najbardziej niebezpiecznych sektorów bez wystarczających zabezpieczeń. Jeśli mamy zaproponować priorytety, to ten właśnie jest najpilniejszy i najbardziej oczywisty. W odniesieniu do olejów odpadowych, nasz propozycja uwzględnia ich przydatność oraz konieczność niewyrządzania szkód istniejącemu sektorowi przemysłowemu i rynkowi.

Głównym powodem zmiany prawodawstwa są liczne wyroki Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu przeciw niektórym państwom, które nie transponowały lub zbyt długo zwlekały z transpozycją europejskich przepisów, lub też niejasne definicje podstawowych pojęć znajdujących się w poprzednich dyrektywach. W związku z tym jedną z nowości niniejszego projektu jest zredagowanie nowych definicji zgodnych z godnymi naśladowania praktykami. Niektóre państwa członkowskie i zainteresowane sektory wyraziły obawę, że definicje zawarte w art. 3 i 5 po raz kolejny mogą prowadzić do braku pewności prawnej. W związku z tym w projekcie, który tu przedstawiamy, poprawiono niektóre definicje i dodano kilka nowych. Do wszystkich wykorzystano jako referencję definicje opracowane przez Trybunał Sprawiedliwości w uzasadnieniach jego decyzji.

Kolejną nowością niniejszego projektu dyrektywy jest wpływ odpadów na środowisko naturalne, zawierający dwa rodzaje ocen: zagrożenia dla zdrowia i środowiska naturalnego powodowane przez odpady i, z drugiej strony, zużycie energii podczas recyklingu i odzyskiwania. W tym celu wprowadza się nowe pojęcie („cykl życia”), które musi być brane pod uwagę przed podjęciem decyzji w sprawie istniejących alternatywnych metod usuwania odpadów. Cykl życia powinien szczególnie uwzględniać koszty zużycia energii. Choć na papierze podejście oparte na cyklu życia wygląda bardzo dobrze, a uwzględnienie zużycia energii w procesie podejmowania decyzji wydaje się logiczne, to rzeczywistość jest dużo bardziej skomplikowana, co może sprawić, że kryterium to stanie się niebezpieczne. Dlatego też w jednym z punktów uzasadnienia i w jednym artykule wnioskujemy o naukową analizę definicji cyklu życia, o zróżnicowane i otwarte projekty uzależnione od rodzaju odpadów, terytorium i transportu, zdolności wytwarzania ciepła, środków finansowych itp. oraz o powierzenie odpowiedzialności za te działania państwom członkowskim, które znają poszczególne przypadki dotyczące odpadów, kosztów i możliwości technicznych.

Podstawowym pytaniem, jakie stawia ta dyrektywa jest czy priorytetem powinno być odzyskiwanie i recykling, czy też unieszkodliwianie odpadów. W ciągu ostatnich trzydziestu lat w Europie powstał sektor przemysłowy i znaczny rynek recyklingu i odzyskiwania odpadów, w związku z czym wydaje się logiczne, że nowa dyrektywa nie powinna przerywać tego procesu dając pierwszeństwo unieszkodliwianiu. Z drugiej strony, inne podejście podkreśla konieczność obniżenia zużycia energii, a możliwość produkowania energii z odpadów zmusza nas do rozważenia unieszkodliwiania jako alternatywy, która w przyszłości mogłaby zastąpić niektóre metody recyklingu. Nie możemy jednak zapomnieć, że stoimy w obliczu dyrektywy, której podstawowym celem jest maksymalne zmniejszenie zagrożenia, jakie stwarzają odpady, unikanie ich wytwarzania, dążąc do maksymalnego możliwego wykorzystania zasobów i produktów, co oznacza, że priorytetem jest likwidacja dawnych lub obecnych wysypisk oraz odzyskiwanie lub unieszkodliwianie odpadów. Zatem konieczne jest uwzględnienie danych liczbowych związanych z odzyskiem energii uzyskanych w drodze badań naukowych analizujących każdą kategorię produktów.

POPRAWKI

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:

Tekst proponowany przez Komisję[1]	Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 Punkt 2 preambuły
(2) Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego wzywa do opracowania lub zmiany prawodawstwa w sprawie odpadów, w tym między innymi wyjaśnienia różnicy między odpadami i nieodpadami oraz opracowania odpowiednich kryteriów do dalszego opracowywania załącznika IIA i IIB do dyrektywy 75/442/EWG.	(2) Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego wzywa do opracowania i wdrożenia środków związanych z zapobieganiem powstawaniu odpadów oraz z gospodarką odpadami, poprzez m.in. opracowanie – dla wszystkich odpowiednich rodzajów odpadów – zbioru jakościowych i ilościowych docelowych poziomów redukcji przewidzianych do osiągnięcia do 2010 r.; zachęcania do odpowiedzialnego ekologicznie i zrównoważonego projektowania produktów; określenia środków operacyjnych zachęcających do zapobiegania powstawaniu odpadów, w tym środków mających na celu: zwiększenie poziomu ponownego wykorzystania i odzyskiwania, stopniowe wycofywanie z użycia niektórych substancji i materiałów za pomocą środków odnoszące się do produktów; opracowania lub zmiany prawodawstwa w sprawie odpadów, w tym między innymi w odniesieniu do odpadów budowlanych i rozbiórkowych, odpadów ulegających biodegradacji, wyjaśnienia różnicy między odpadami i nieodpadami oraz opracowania odpowiednich kryteriów do dalszego opracowywania załącznika IIA i IIB do dyrektywy 75/442/EWG.
Uzasadnienie
Komisja wybiórczo przedstawiła tylko niektóre spośród działań priorytetowych zmierzających do realizacji celów określonych w art. 8 6EAP, dotyczącym zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych i odpadów oraz gospodarki nimi. Ważne jest, aby wyczerpująco przedstawić działania priorytetowe 6EAP, które mają tu zastosowanie.
Poprawka 2 Punkt 6 a preambuły (nowy)
	(6a) Analiza cyklu życia kategorii produktów i materiałów powinna być realizowana biorąc pod uwagę względną nowość i kompleksowość tego pojęcia. Wśród kryteriów powinny znaleźć się względy ekonomiczne i ochrony środowiska, a także czynniki takie jak transport, zużycie energii, możliwe do zastosowania technologie i ich koszt, zawsze przy zastosowaniu podejścia naukowego. Do opracowania kryteriów konieczna jest aktywna współpraca zainteresowanych stron, zarówno sektora przemysłowego jak i administracji publicznej oraz konsumentów.
Poprawka 3 Punkt 10 a preambuły (nowy)
	(10a) Celem przepisów prawnych dotyczących odpadów powinno być zmniejszenie wykorzystania zasobów naturalnych oraz wspieranie stosowania hierarchii odpadów.
Uzasadnienie
Hierarchia sposobów postępowania z odpadami powinna stanowić podstawę polityki dotyczącej odpadów, ponieważ jest podyktowana względami środowiskowymi. Dlatego stosowanie tej hierarchii niesie korzyści dla środowiska, przyczynia się do wydajnego wykorzystania zasobów naturalnych i do ograniczenia zależności energetyczne, poprzez wspieranie ograniczenia produkcji odpadów do minimum oraz wspieranie recyklingu materiałowego odpadów.
Poprawka 4 Punkt 17 a preambuły (nowy)
	(17a) W celu zapewnienia odpowiedniego planowania zdolności utylizacji odpadów oraz zagwarantowania, iż nadające się do spalenia odpady wytworzone na własnym terytorium państw członkowskich będą mogły trafiać do krajowych spalarni odpadów, państwa te powinny mieć możliwość odwoływania się do i stosowania zasady bliskości oraz samowystarczalności w odniesieniu do odpadów przeznaczonych do spalenia z odzyskiem energii.
Poprawka 5 Punkt 18 a preambuły (nowy)
	(18 a) Odpady niebezpieczne są określane na podstawie zagrożenia i kryteriów zagrożenia. W związku z powyższym muszą one podlegać surowym normom mającym na celu uniemożliwienie lub jak największe ograniczenie szkodliwego wpływu niewłaściwej gospodarki na środowisko naturalne oraz ochronę przed zagrożeniem zdrowia ludzkiego i bezpieczeństwa. Ze względu na ich niebezpieczne właściwości odpady niebezpieczne wymagają odpowiedniej gospodarki, która uwzględnia szczególne i dostosowane do potrzeb techniki zbierania i przetwarzania, szczegółowe kontrole oraz specyficzne zasady identyfikacji. Wszystkie podmioty zajmujące się odpadami niebezpiecznymi muszą posiadać odpowiednie kwalifikacje, przeszkolenie i pozwolenia.
Uzasadnienie
Odpady niebezpieczne nie są zwykłymi odpadami. Posiadają one specyficzne właściwości, które należy sprecyzować w trosce o jasność przepisów prawnych i bezpieczeństwo.
Poprawka 6 Punkt 20 preambuły
(20) Ponieważ pierwszeństwo przypisane regeneracji w dyrektywie Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych nie odzwierciedla już wyraźnej korzyści dla środowiska, dyrektywę tą należy uchylić. Jednakże, ponieważ selektywna zbiórka olejów odpadowych pozostaje istotnym elementem odpowiedniego ich zagospodarowania oraz zapobiegania powstawaniu szkód w środowisku wynikających z niewłaściwego unieszkodliwiania olejów, obowiązek zbierania w odniesieniu do olejów odpadowych należy włączyć do niniejszej dyrektywy. Dyrektywę 75/439/EWG należy zatem uchylić.	(20) Zachowuje się pierwszeństwo przypisywane regeneracji w dyrektywie Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r., mimo uchylenia tej dyrektywy. Jednakże, ponieważ selektywna zbiórka olejów odpadowych pozostaje istotnym elementem odpowiedniego ich zagospodarowania oraz zapobiegania powstawaniu szkód w środowisku wynikających z niewłaściwego unieszkodliwiania olejów, obowiązek zbierania w odniesieniu do olejów odpadowych należy włączyć do niniejszej dyrektywy. Dyrektywa 75/439/EWG zostanie zatem uchylona.
Uzasadnienie
Uchylenie dyrektywy w ramach polityki lepszego stanowienia prawa nie oznacza, że cele, ku którym została uchwalona, przestają obowiązywać.
Poprawka 7 Artykuł 1
Niniejsza dyrektywa ustanawia środki mające na celu zmniejszenie ogólnego wpływu na środowisko naturalne, jaki mają wytwarzanie odpadów i gospodarka nimi, a który jest związany z wykorzystaniem zasobów.	1. Niniejsza dyrektywa ustanawia środki mające na celu poprawę trwałego wykorzystania zasobów i złagodzenie wpływu na środowisko naturalne, jaki mają wytwarzanie odpadów i gospodarka nimi.
Mając na względzie powyższe cele, dyrektywa przewiduje również, że Państwa Członkowskie mają podejmować środki, przede wszystkim, w zakresie zapobiegania lub redukcji powstawania odpadów i ich szkodliwości oraz, w drugiej kolejności, w zakresie odzyskiwania odpadów poprzez ponowne ich wykorzystanie, recykling lub inne operacje odzyskiwania.	2. Zobowiązuje państwa członkowskie do podjęcia środków (lista priorytetów w porządku malejącym) w celu: (a) zapobiegania lub redukcji powstawania odpadów; (b) ponownego wykorzystania odpadów; (c) recyklingu; (d) prowadzenia innych operacji odzyskiwania; (e) unieszkodliwiania odpadów.
	3. Na podstawie kryteriów środowiskowych, przyjętych na szczeblu wspólnotowym, państwa członkowskie mogą po przeprowadzeniu analizy cyklu życia i badania oddziaływania gospodarczego odnośnej kategorii odpadów podjąć kroki będące odstępstwami od priorytetów wymienionych w ust. 2.
	4. Do momentu przyjęcia takich kryteriów oraz jeśli ocena oddziaływania jasno wskazuje, że jedna z metod, o których mowa w ust. 2, przynosi lepsze efekty wobec konkretnych zanieczyszczeń, państwa członkowskie mogą również podjąć kroki będące odstępstwami od priorytetów wymienionych w ust. 2.
	5. Odpowiedzialność za sprawdzenie wyników ocen, o których mowa w ust. 4, należy do właściwych władz krajowych. Sprawdzone wyniki są przedmiotem raportu dla Komisji i będą poddane przeglądowi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 2.
Poprawka 8 Artykuł 1 ustęp 2 a (nowy)
	Ponadto stanowi ona, że państwa członkowskie podejmują niezbędne środki wymagające, by produkcja, zbiórka i/lub transport odpadów niebezpiecznych, ich składowanie i przetwarzanie odbywały się w warunkach umożliwiających optymalną ochronę środowiska oraz gwarancję bezpieczeństwa operatorów, zakładów przemysłowych i ogółu ludności.
Uzasadnienie
Szczególną uwagę należy poświęcić odpadom niebezpiecznym, dlatego należy wyraźnie odnieść się do nich w ramach odrębnego celu, który zostałby włączony do art. 1. Proponowany cel dotyczy nie tylko ochrony środowiska, ale także bezpieczeństwa i zdrowia.
Poprawka 9 Artykuł 2 wprowadzenie
Niniejsza dyrektywa nie obejmuje zanieczyszczeń gazowych emitowanych do atmosfery.	Niniejsza dyrektywa nie obejmuje
	a) zanieczyszczeń gazowych emitowanych do atmosfery,
	b) gleby,
	c) produktów ubocznych w rozumieniu art. 3,
	d) surowców wtórnych (produktów, materiałów, substancji) i
	e) wewnątrzzakładowego wykorzystania odpadów poprodukcyjnych w procesach produkcyjnych.
Uzasadnienie
Przemysłowe produkty uboczne nie są odpadami i dlatego powinny być wyłączone z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy. Nowy podział jest konieczny również z uwagi na systematykę. Ponadto w złożonych procesach produkcyjnych w celu oszczędzania zasobów korzystne jest, zarówno ze względów ekonomicznych jak i ekologicznych, ponowne wykorzystywanie w odpowiednich procesach produkcyjnych odpadów powstających na miejscu w trakcie produkcji. Takie substancje lub materiały, wykorzystywane w zamkniętym obiegu zakładu, nigdy nie stają się odpadami.
Poprawka 10 Artykuł 2 ustęp 4 a (nowy)
	4a. Szczególne przepisy regulujące konkretne przypadki lub uzupełniające przepisy określone w niniejszej dyrektywie dotyczące gospodarki poszczególnymi kategoriami odpadów mogą zostać ustanowione w drodze dyrektyw szczegółowych.
Poprawka 11 Artykuł 2 ustęp 4 b (nowy)
	4b. Nie obejmuje wykorzystania ścieków zgodnie z dyrektywa Rady 86/278/EWG z 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie1.   __________ 1 DZ.U. L 181, z 4.7.1986, str. 6.
Uzasadnienie
Recykling ścieków dla celów rolniczych, po przeprowadzeniu odpowiedniego przetwarzania, powinien zostać wykluczony z zakresu niniejszej dyrektywy, ponieważ zajmuje się tym dyrektywa Rady 86/278/EWG w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby. Dyrektywa ta kontroluje przetwarzanie ścieków w sposób zapobiegający jakimkolwiek możliwym szkodliwym efektom dla gleby, roślin, zwierząt i ludzi. Należy unikać nakładania się na siebie obydwu dyrektyw.
Poprawka 12 Artykuł 3 litera c)
c) „posiadacz” oznacza producenta odpadów lub osobę fizyczną lub prawną, do której one należą;	c) „posiadacz” oznacza osobę fizyczną lub prawną, do której one należą;
Uzasadnienie
Posiadacz to ten, który czasowo znajduje się w posiadaniu danego odpadu, a nie jego producent.
Poprawka 13 Artykuł 3 litera c a) (nowa)
	ca) „sprzedawca” oznacza każdą osobę, która odgrywa główną rolę w procesie nabywania, a następnie sprzedaży odpadów, w tym także sprzedawców, którzy nie obejmują faktycznego władania odpadami;
Poprawka 14 Artykuł 3 litera c b) (nowa)
	cb) „pośrednik” oznacza każdą osobę, która organizuje odzysk lub unieszkodliwianie odpadów w imieniu osób trzecich, w tym także pośredników, którzy nie obejmują faktycznego władania odpadami;
Poprawka 15 Artykuł 3 litera d)
d) „gospodarka” oznacza zbieranie, transportowanie, odzyskiwanie oraz unieszkodliwianie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju operacjami, jak również postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów po ich zamknięciu;	d) „gospodarka” oznacza zbieranie, transportowanie, przetwarzanie, odzyskiwanie oraz unieszkodliwianie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju operacjami, jak również postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów po ich zamknięciu;
Uzasadnienie
Przetwarzanie jest częścią procesu gospodarki odpadami i może być operacją odrębną od odzyskiwania i unieszkodliwiania.
Poprawka 16 Artykuł 3 litera e a) (nowa)
	ea) „zapobieganie” oznacza jakiekolwiek działanie podejmowane, zanim produkty lub substancje staną się odpadami, i mające na celu zmniejszenie produkcji odpadów lub ich szkodliwości, lub ogólnie wpływu wykorzystania zasobu na środowisko naturalne;
Poprawka 17 Artykuł 3 litera g)
g) „recykling” oznacza odzyskiwanie i przetwarzanie odpadów na produkty, materiały lub substancje z przeznaczeniem do wykorzystania w celu pierwotnym lub innych celach. Pojęcie to nie obejmuje odzyskiwania energii;	g) „recykling” oznacza proces, który następuje po procesie produkcji i obejmuje odzyskiwanie odpadów w drodze demontażu, segregacji lub innego procesu produkcyjnego na produkty, materiały lub substancje, stanowiące surowce wtórne, z przeznaczeniem do wykorzystania w celu pierwotnym lub innych celach. Pojęcie to nie obejmuje odzyskiwania energii;
Poprawka 18 Artykuł 3 litera g a) (nowa)
	ga) „odzyskiwanie” oznacza jakąkolwiek operację przetwarzania odpadów, która:
	- prowadzi do tego, że odpady służą pożytecznemu celowi, zastępując – niezależnie od tego, czy w zakładzie, czy w gospodarce w szerszym pojęciu – inne zasoby, które zostałyby wykorzystane do spełnienia tej funkcji lub prowadzi do tego, że odpady te są do takiego celu przygotowywane;
	- spełnia wymogi w zakresie wydajności, na podstawie których można uważać, iż doprowadziła ona do pożytecznego celu;
	- gwarantuje, że ogólny wpływ na środowisko naturalne nie został pogorszony poprzez wykorzystanie odpadów jako substytutu innych zasobów;
	- gwarantuje, że w procesie tym substancje zanieczyszczające nie przedostają się do produktu finalnego;
Poprawka 19 Artykuł 3 litera h)
h) „mineralne oleje odpadowe” oznaczają mineralne oleje smarowe lub przemysłowe, które przestały się nadawać do użytku, do którego były pierwotnie przeznaczone, w szczególności oleje z silników spalinowych, oleje ze skrzyń biegów, mineralne oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje hydrauliczne;	h) „ oleje odpadowe” oznaczają oleje smarowe lub przemysłowe, które przestały się nadawać do użytku, do którego były pierwotnie przeznaczone, w szczególności oleje z silników spalinowych, oleje ze skrzyń biegów, oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje hydrauliczne;
Uzasadnienie
Obecnie oleje odpadowe stanowią mieszankę olejów mineralnych i syntetycznych, w związku z czym definicja musi zostać dostosowana.
Poprawka 20 Artykuł 3 litera h b) (nowa)
	(hb) „surowce wtórne” oznaczają produkty, materiały i substancje odzyskane z odpadów, mające wartość rynkową;
Poprawka 21 Artykuł 3 litera i)
i) „przetwarzanie” oznacza odzyskiwanie lub unieszkodliwianie.	i) „przetwarzanie” oznacza odzyskiwanie lub unieszkodliwianie oraz przygotowywanie do odzyskiwania lub unieszkodliwiania prowadzące do zmiany postaci lub składu odpadów.
Uzasadnienie
Przygotowywanie odpadów prowadzące do zmiany postaci lub składu odpadów jest przetwarzaniem, a w konsekwencji częścią gospodarki odpadami, powinno zatem zostać włączone do definicji przetwarzania. Sformułowanie jest spójne z art. 3 lit. b), dotyczącą definicji terminu „producent”.
Poprawka 22 Artykuł 3 litera i a) (nowa)
	i a) „przedstawiciel” oznacza podmiot, który kupuje lub sprzedaje odpady w imieniu kogoś innego.
Uzasadnienie
Zachowuje pojęcie podmiotu, który negocjuje w sprawie należącego do kogoś innego produktu i nie jest jednocześnie jego posiadaczem.
Poprawka 23 Artykuł 4 ustęp 1
Wykaz odpadów ustalany jest przez Komisję, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2.	Istniejący wykaz odpadów w decyzji Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2001 r.1) zostanie w razie potrzeby zmieniony przez Komisję, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2.
	Dz.U. L 226 z 6.9.2000. Decyzja zmieniona po raz ostatni decyzją Rady 2001/573/WE (Dz.U. L 203 z 28.7.2001, str. 18).
Uzasadnienie
Wykaz, który na mocy niniejszej dyrektywy stał się konieczny, istnieje już obecnie. Ten istniejący wykaz, którego skuteczność została potwierdzona, może wymagać aktualizacji, ale nie całkowitego zastąpienia innym.
Poprawka 24 Artykuł 5 tytuł
Odzyskiwanie	Odzyskiwanie oraz minimalizacja pozostałości odpadów
Uzasadnienie
Aby działania były zgodne z hierarchią, należy włączyć do hierarchii minimalizację pozostałości, które nie nadają się do ponownego wykorzystania lub recyklingu.
Poprawka 25 Artykuł 5 ustęp 1
1. Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki celem zapewnienia, że wszystkie odpady podlegają operacjom skutkującym tym, że odpady służą pożytecznym celom, zastępując, czy to w danym zakładzie czy szerzej w gospodarce, inne zasoby, które zostałyby użyte do realizacji danej funkcji, lub że odpady są przygotowane do takiego użytku, zwanym dalej „operacjami odzyskiwania”. Państwa Członkowskie za operacje odzyskiwania uznają przynajmniej operacje wymienione w załączniku II.	1. Bez uszczerbku dla art. 1 ust. 2 oraz art. 6 ust. 1, państwa członkowskie podejmują konieczne środki celem zapewnienia, że wszystkie odpady podlegają operacjom skutkującym tym, że odpady służą pożytecznym celom, zastępując, czy to w danym zakładzie czy szerzej w gospodarce, inne zasoby, które zostałyby użyte do realizacji danej funkcji, lub że odpady są przygotowane do takiego użytku, zwanym dalej „operacjami odzyskiwania”. państwa członkowskie za operacje odzyskiwania uznają przynajmniej operacje wymienione w załączniku II.
Uzasadnienie
Należy przeprowadzać odzyskiwanie zgodnie z hierarchią odpadów.
Poprawka 26 Artykuł 5 ustęp 1 akapit 1 a (nowy)
2	Na podstawie wniosku Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady nowe operacje odzyskiwania mogą zostać dodane do wykazu operacji wymienionych w załączniku II.
Uzasadnienie
Komisja powinna stanowić siłę napędową i podejmować inicjatywy w tym zakresie, by umożliwić wprowadzanie zmian do wykazu w zależności od ewolucji technologii.
Poprawka 27 Artykuł 6 ustęp 1 akapit 1
1. Państwa Członkowskie zapewniają, że jeżeli odzyskiwanie zgodnie z art. 5 ust. 1 nie jest możliwe, to wszelkie odpady podlegają operacjom unieszkodliwiania.	1. Państwa członkowskie zapewniają, że odpady, które nie mogły zostać odzyskane zgodnie z art. 5 ust. 1, podlegają operacjom unieszkodliwiania.
Uzasadnienie
Nie istnieje żadna procedura pozwalająca na wykazanie, że odzysk nie jest możliwy. Co więcej, możliwe jest przeprowadzenie intensywniejszej operacji odzyskiwania, o ile nie bierze się pod uwagę kosztów ekonomicznych i środowiskowych i o ile w przypadku odzyskiwanej substancji nie uwzględnia się żadnej perspektywy rynkowej. Dlatego też należy wprowadzić obowiązek unieszkodliwienia wszystkich odpadów, których odzyskanie okazało się niemożliwe.
Poprawka 28 Artykuł 6 ustęp 3
3. W przypadku, gdy pomimo sytuacji zastępowania zasobów, skutki danej operacji wskazują, że ma ona niski potencjał ze względu na cele określone w art. 1, Komisja może, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 36 ust. 2, podjąć środki wykonawcze w celu dodania tej konkretnej operacji do listy określonej w załączniku I.	3. W przypadku, gdy pomimo sytuacji zastępowania zasobów, skutki danej operacji wskazują, że ma ona niski potencjał ze względu na cele określone w art. 1, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 21, na wniosek Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady dana operacja zostaje dodana do wykazu zamieszczonego w załączniku I.
Uzasadnienie
Niniejsza poprawka zmierza do zastosowania procedury współdecyzji do kwestii natury politycznej oraz do wprowadzenia w ten sposób spójności tekstu, w szczególności ze zmianą art. 5 zaproponowaną przez sprawozdawczynię komisji przedmiotowo właściwej. Zastosowanie procedury współdecyzji w przypadku art. 5 oraz procedury komitologii w przypadku art. 6 mogłoby pociągnąć za sobą podjęcie sprzecznych decyzji. W ramach procedury współdecyzji mogłaby zostać podjęta decyzja o przeprowadzeniu operacji odzyskiwania, natomiast w ramach komitologii - decyzja o unieszkodliwieniu.
Poprawka 29 Artykuł 7
Państwa Członkowskie zapewniają, że odpady są odzyskiwane lub unieszkodliwiane w następujący sposób:	Państwa członkowskie dołożą starań, aby zapewnić, że procesy odzyskiwania lub unieszkodliwiania odpadów są przeprowadzane z najwyższą uwagą dla:
a) bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu;	a) ochrony zdrowia publicznego;
b) bez stosowania procesów lub metod, które mogłyby zaszkodzić środowisku naturalnemu;	b) ochrony środowiska (w tym wody, powietrza, gleby, roślin, zwierząt, krajobrazu lub miejsc o szczególnym znaczeniu);
c) bez stwarzania zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin i zwierząt;
d) bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy;	c) zapobiegania uciążliwościom spowodowanym przez hałas lub zapachy.
e) bez negatywnych skutków dla krajobrazu oraz miejsc o szczególnym znaczeniu.
Uzasadnienie
Cele wprowadzenia ustawodawstwa w sprawie odpadów powinny być realistyczne w stosunku do dostępnych środków; niepożądane skutki danej działalności nie mogą być zupełnie wyeliminowane.
Poprawka 30 Artykuł 8
Państwa Członkowskie zapewniają, że każdy posiadacz odpadów przeprowadza ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie samodzielnie lub powierza ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie zakładowi lub przedsiębiorstwu, które przeprowadza operacje przetwarzania odpadów, lub przekazuje je prywatnemu lub państwowemu punktowi zbierania.	Zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci" państwa członkowskie zapewniają, że każdy posiadacz odpadów przeprowadza ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie samodzielnie lub powierza ich odzyskiwanie lub unieszkodliwianie zakładowi lub przedsiębiorstwu, które przeprowadza operacje przetwarzania odpadów, lub przekazuje je prywatnemu lub państwowemu punktowi zbierania.
Uzasadnienie
Odwołanie się do zasady „zanieczyszczający płaci”, która zawsze odgrywała kluczową rolę w gospodarce odpadami, jest bardzo istotne. Konieczne jest więc na tym etapie powołanie się na powyższą zasadę, ujętą w dyrektywie 75/442/WE i w jej zmienionych wersjach.
Poprawka 31 Artykuł 9
Państwa Członkowskie zapewniają, że koszty związane z odzyskiwaniem lub unieszkodliwianiem odpadów są dzielone, w odpowiedni sposób, między posiadacza, poprzednich posiadaczy oraz producenta.	Zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci" koszty gospodarowania odpadami ponoszą: - posiadacz odpadów, które zebrał lub którymi gospodaruje podmiot zbierający odpady bądź przedsiębiorstwo oraz/lub - poprzedni posiadacze oraz/lub - producent wyrobu, z którego powstał odpad.
Uzasadnienie
Obecna dyrektywa jest bardziej czytelna w tym, co dotyczy kosztów i niniejsza poprawka opiera się na art. 15 w celu:
- ponownego wprowadzenia zasady "zanieczyszczający płaci";
- upewnienia się, że koszty są „ponoszone”, nie zaś „dzielone”' przez państwa członkowskie;
- zapewnienia, że koszty ponoszą wszystkie podmioty począwszy od producenta produktu do producenta odpadów włącznie, nie zaś przez podmioty następujące po producencie odpadów;
- upewnienia się, że koszty obejmują odzyskiwanie i unieszkodliwianie, ale również ogólne koszty gospodarki odpadami (np. ich zbieranie).
Poprawka 32 Artykuł 10 akapit 1
Każde Państwo Członkowskie, we współpracy z innymi Państwami Członkowskimi w przypadku gdy jest to niezbędne lub zalecane, podejmuje właściwe środki w celu stworzenia odpowiedniej, zintegrowanej sieci instalacji do unieszkodliwiania odpadów, przy uwzględnieniu najlepszych dostępnych technik w rozumieniu art. 2 ust. 11 dyrektywy 96/61/WE, zwanych dalej „najlepszymi dostępnymi technikami”.	Każde państwo członkowskie, we współpracy z innymi państwami członkowskimi w przypadku gdy jest to niezbędne lub zalecane, podejmuje właściwe środki w celu stworzenia odpowiedniej, zintegrowanej sieci instalacji do unieszkodliwiania odpadów, przy uwzględnieniu najwydajniejszych i najskuteczniejszych w realizacji technik.
Uzasadnienie
Odpowiednie techniki postępowania z odpadami, w tym ich unieszkodliwianie, powinny być przystosowane do miejsca w jakim się je stosuje i brać pod uwagę przy ich wyborze kryteria ekonomiczne, ochrony środowiska i względy zdrowia publicznego.
Poprawka 33 Artykuł 11 ustęp 1
1. Mając na celu ustalenie czy można uznać, że niektóre odpady przestały być odpadami, w celu przeprowadzenia operacji ponownego ich wykorzystania, recyklingu lub odzyskiwania, oraz zmiany klasyfikacji tych odpadów na produkty, materiały lub substancje wtórne, Komisja ocenia, czy spełnione zostały następujące warunki:	1. Komisja ustala lub wnosi do państw członkowskich o ustalenie czy dane odpady przestały być odpadami, poprzez ustalenie czy:
	(- a) zostały poddane działaniom na rzecz ponownego wykorzystania, recyklingu, odzyskiwania lub dostosowania, i są w związku z tym powtórnie zaklasyfikowane jako produkty, materiały lub substancje wtórne; oraz
a) zmiana klasyfikacji nie doprowadzi do ogólnie negatywnych skutków dla środowiska;	(a) taka zmiana klasyfikacji nie doprowadzi do ogólnie negatywnych skutków dla środowiska; oraz
b) istnieje rynek na dany produkt lub materiał wtórny lub daną substancję wtórną.	(b) istnieje lub mógłby istnieć rynek na dany produkt lub materiał wtórny lub daną substancję wtórną.
Uzasadnienie
Powtórnie sformułowano w celu zapewnienia przejrzystości tekstu. Niektóre materiały odpadowe (jak odpady gospodarki drewnem) stanowią źródło produkcji energii przyjaznej środowisku. Dostosowanie takich materiałów musi zostać włączone do wymienionych działań. Należy nadać szczególną wagę szybkiemu, ponownemu zaklasyfikowaniu tego typu materiałów odpadowych. Ostatnie słowo przy ustalaniu klasyfikacji odpadów ma Komisja.
Poprawka 34 Artykuł 11 ustęp 1 litera b a) (nowa)
	ba) produkt, materiał lub substancja wtórna zostały przetworzone i wejdą w nowy cykl jako surowiec wtórny o właściwościach zbliżonych do tych posiadanych przez oryginalne produkty, materiały lub substancje.
Poprawka 35 Artykuł 11 ustęp 2
2. Na podstawie oceny zgodnie z ust. 1, Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjmuje środki wykonawcze w zakresie konkretnej kategorii odpadowej produktu, materiału lub substancji, określając jakie kryteria środowiskowe i jakościowe muszą zostać spełnione, aby uznano, że dane odpady stały się produktem, materiałem wtórnym lub substancją wtórną.	2. Do dnia ...* na podstawie oceny zgodnie z ust. 1, Komisja przedstawi w razie potrzeby wniosek legislacyjny określający kryteria w zakresie ochrony środowiska wymagane, by odpady produktów, materiałów lub substancji zostały uznane za produkty, materiały lub substancje wtórne. Odnośne kryteria zostają zdefiniowane po przeprowadzeniu konsultacji z zainteresowanymi sektorami przemysłu. W procedurze należy uwzględnić demokratyczny proces podejmowania decyzji i możliwość złożenia odwołania. W ocenie uwzględnia się wszystkie istotne aspekty, w tym cały łańcuch zaopatrywania od powstania substancji, produktu lub materiału do końcowego stosowania, odzyskiwania lub unieszkodliwiania. _____________________ * Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy
Uzasadnienie
Kwestie dotyczące powstania ewentualnych dyrektyw pokrewnych niniejszej dyrektywie oraz ich formy mają charakter polityczny, w związku z czym powinny stanowić przedmiot procedury współdecyzji.
Wymogi dla produktów wtórnych nie powinny być surowsze od wymogów obowiązujących dla podobnych produktów pierwotnych, które zastępują.
Poprawka 36 Artykuł 11 ustęp 3 a (nowy)
	3a. W przeciągu … ** Komisja składa w razie potrzeby wnioski mające na celu ustalenie, czy następujące strumienie odpadów wchodzą w zakres przepisów niniejszego artykułu, a jeśli tak, jakie normy się do nich odnoszą:
	- kompost,
	- odpady budowlane i rozbiórkowe,
	- papier z odzysku;
	- szkło z odzysku;
	- paliwo wytarzane w odpadów.
	_____________________ ** Pięć lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy
Uzasadnienie
Przedstawiono najpilniejsze kandydatury do nowych wniosków. W szczególności w odniesieniu do paliwa wytwarzanego z odpadów, jego włączenie do pilnych kandydatur wynika z faktu, że niektóre państwa członkowskie rozwinęły już i skonsolidowały zrównoważone ze względu na środowisko wykorzystanie przemysłowe wysokiej jakości paliwa wytworzonego z odpadów w elektrociepłowniach węglowych oraz piecach cementowych. Wysokiej jakości paliwo wytwarzane z odpadów może być częściowo zastąpione paliwem kopalnym (węglem) wykorzystywanym w tych zakładach.
Poprawka 37 Artykuł 11 a
	Artykuł 11 a
	Informowanie o odpadach niebezpiecznych i ich identyfikacja
	1. Przed przyjęciem przez zakład przetwarzania odpadów, wszystkie odpady niebezpieczne muszą zostać poddane specjalnej procedurze określającej ryzyko oraz rodzaj przetwarzania, jaki ma być zastosowany.
	2. Każdy odbiór odpadów niebezpiecznych przez zakład przetwarzania musi odbywać się według specjalnej procedury w celu zagwarantowania, że dane odpady posiadają rzeczywiście te same właściwości, co odpady zatwierdzone w procedurze przyjmowania.
	3. Każdy producent, podmiot zbierający lub posiadacz odpadów niebezpiecznych przekazujący je zakładowi przetwarzania odpadów przedstawia dokument zgłoszeniowy oraz specjalny dokument przesyłkowy towarzyszący transportowi odpadów z miejsca ich produkcji do miejsca przeznaczenia.
	4. Obowiązek przedstawienia sprawozdania wymieniony w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia europejskiego rejestru uwalniania i transferu zanieczyszczeń 1 ma zastosowanie do wszystkich producentów odpadów niebezpiecznych i podmiotów prowadzących zakłady przetwarzania tych odpadów.
	1 Dz.U. L 33 z 4.2.2006, str. 1.
Uzasadnienie
Informowanie o odpadach niebezpiecznych i ich identyfikacja są kluczowe dla zapewnienia optymalnego przetwarzania odpadów przy poszanowaniu środowiska naturalnego i bezpieczeństwa.
(1) Konieczne jest uzyskanie informacji o odpadach przed ich przyjęciem oraz prowadzenie kontroli każdej dostawy w celu zapewnienia, że odpady odpowiadają tym, które zostały przyjęte.
(2a) Dokument zgłoszeniowy i dokument przesyłania stanowią cenne narzędzia identyfikacji.
(2b) Obowiązek przedstawienia sprawozdania został zawarty w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia europejskiego rejestru uwalniania i transferu zanieczyszczeń, jednak załącznik nie obejmuje wszystkich producentów odpadów niebezpiecznych i wszystkich zakładów przetwarzania.
Poprawka 38 Artykuł 14 ustęp 1
1. Państwo Członkowskie może traktować dane odpady jako niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały one umieszczone w wykazie odpadów o którym mowa w art. 4, dalej zwanym „wykazem”, w przypadku gdy wykazują one co najmniej jedną z właściwości wymienionych w załączniku III.	1. Jeżeli państwo członkowskie uważa, że dane odpady powinny być traktowane jako niebezpieczne, nawet jeśli nie zostały one umieszczone w wykazie odpadów o którym mowa w art. 4 (dalej zwanym „wykazem”), i wykazują one co najmniej jedną z właściwości wymienionych w załączniku III państwo członkowskie natychmiast zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję i dostarcza jej wszelkie właściwe informacje.
Państwo Członkowskie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wszelkie właściwe informacje.
Uzasadnienie
Decyzja o traktowaniu danego odpadu jako niebezpiecznego powinna być przekazywana Komisji Europejskiej przed podjęciem specjalnych działań przez państwo członkowskie, zgodnie z polityką harmonizacji produktów chemicznych i niebezpiecznych, jaką stosuje Unia Europejska.
Poprawka 39 Artykuł 15 ustęp 1
1. W przypadku gdy Państwo Członkowskie posiada dowody wskazujące, że konkretny rodzaj odpadów, który znajduje się w wykazie w kategorii odpadów niebezpiecznych, nie wykazuje żadnej z właściwości wymienionych w załączniku III, może ono traktować te odpady jako odpady nie niebezpieczne.	1. W przypadku gdy państwo członkowskie posiada dowody wskazujące, że konkretny rodzaj odpadów, który znajduje się w wykazie w kategorii odpadów niebezpiecznych, nie wykazuje żadnej z właściwości wymienionych w załączniku III, zawiadamia o tym natychmiast Komisję i dostarcza jej wymaganych dowodów.
Państwo Członkowskie zawiadamia o wszystkich takich przypadkach Komisję w sprawozdaniu przewidzianym w art. 34 ust. 1 i dostarcza Komisji wymaganych dowodów.
Uzasadnienie
Decyzja o traktowaniu danego odpadu jako niebezpiecznego powinna być przekazywana Komisji Europejskiej przed podjęciem specjalnych działań przez państwo członkowskie, zgodnie z polityką harmonizacji produktów chemicznych i niebezpiecznych, jaką stosuje Unia Europejska.
Poprawka 40 Artykuł 16 ustęp 1
1. Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki, aby zapewnić, że spełnione są następujące warunki, w przypadku gdy odpady niebezpieczne są mieszane, czy to z innymi odpadami niebezpiecznymi o innych właściwościach czy to z innymi odpadami, substancjami lub materiałami:	1. Państwa członkowskie podejmują konieczne środki, aby wymagać od przedsiębiorstw i firm gospodarujących odpadami niebezpiecznymi, by nie mieszały różnych kategorii odpadów niebezpiecznych ani nie mieszały odpadów niebezpiecznych z odpadami, które nie są niebezpieczne.
a) operacja mieszania jest dokonywana przez zakład lub przedsiębiorstwo, które uzyskało zezwolenie zgodnie z art. 19;
b) spełnione są warunki określone w art. 7;
c) oddziaływanie gospodarki odpadami na środowisko nie ulega pogorszeniu;
d) operacja taka jest zgodna z zasadą najlepszych dostępnych technik.
Uzasadnienie
Należy zawsze dążyć do oddzielenia odpadów bezpiecznych od niebezpiecznych.
Poprawka 41 Artykuł 16 ustęp 1 a (nowy)
	1a. Operacja mieszania bez reakcji chemicznej powinna, bez względu na okoliczności, prowadzić do zmiany klasyfikacji odpadów z niebezpiecznych na nie będące niebezpiecznymi i/lub zmiany klasyfikacji trwałych zanieczyszczeń organicznych zawierających odpady na trwałe zanieczyszczenia organiczne nie zawierające odpadów.
Uzasadnienie
Należy wzmocnić proponowany art. 16 związany z zasadami odnoszącymi się do „mieszania” w celu zastosowania do tych działań zezwoleń z dyrektywy IPPC oraz przepisów bezpieczeństwa aby uniknąć zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych.
Poprawka 42 Artykuł 16 ustęp 2
2. Z zastrzeżeniem technicznych i ekonomicznych kryteriów wykonalności, które określają Państwa Członkowskie, w przypadku gdy odpady niebezpieczne zostały zmieszane, w sposób inny niż określony w ust. 1, z innymi odpadami niebezpiecznymi o innych właściwościach lub z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, odpady muszą, w razie konieczności, zostać rozdzielone w celu zachowania zgodności z art. 7.	2. W przypadku gdy odpady niebezpieczne zostały zmieszane, w sposób inny niż określony w ust. 1, z innymi odpadami niebezpiecznymi o innych właściwościach lub z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, odpady muszą, w razie konieczności, zostać rozdzielone w celu zachowania zgodności z art. 7, uwzględniając konieczność identyfikacji różnych substancji lub materiałów.
Uzasadnienie
W przypadku odpadów niebezpiecznych, które uległy zmieszaniu, należy ustanowić ich identyfikację w celu umożliwienia ich kontroli.
Poprawka 43 Artykuł 18
Mineralne oleje odpadowe	Normy dotyczące olejów odpadowych
Bez uszczerbku dla obowiązków związanych z postępowaniem z odpadami niebezpiecznymi określonych w art. 16 i 17, państwa członkowskie podejmują konieczne środki, w celu zagwarantowania, że zbieranie mineralnych olejów odpadowych i postępowanie z nimi odbywa się zgodnie z art. 7.	Bez uszczerbku dla obowiązków związanych z postępowaniem z odpadami niebezpiecznymi określonych w art. 16 i 17, państwa członkowskie podejmują konieczne środki, w celu zagwarantowania, że oleje odpadowe są zbierane oddzielnie, a postępowanie z nimi i ich przetwarzanie odbywa się zgodnie z art. 7, 19 i 20 niniejszej dyrektywy oraz postanowieniami dyrektywy 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów1.Podmioty zbierające oleje odpadowe są zobowiązane do złożenia specjalnego wniosku o zezwolenie rozpatrywanego w ramach odpowiedniej procedury.
	1 Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 91.
Uzasadnienie
Oleje odpadowe pozostają istotnym źródłem zanieczyszczeń.
Skrajne rozdrobnienie rynku sprawia, że przeprowadzenie kontroli jest bardzo złożone. Kolejne postępy odnotowane dzięki dyrektywie z 1975 r. nie powinny być zagrożone poprzez uchylenie dyrektywy w sprawie olejów odpadowych. Nowa dyrektywa ramowa musi więc zawierać wyraźne postanowienia dotyczące tej kwestii : utrzymanie zbiórki oraz uzyskanie przez instalacje przetwarzania odpadów zezwolenia IPPC lub innego specjalnego zezwolenia, a także przestrzeganie przez spalarnie olejów odpadowych postanowień dyrektywy w sprawie spalania odpadów.
Poprawka 44 Artykuł 18 ustęp 2 (nowy)
	O ile nie ma przeszkód natury technicznej, finansowej lub organizacyjnej, państwa członkowskie zapewniają podjecie niezbędnych środków aby zapewnić pierwszoplanową rolę regeneracji przy przetwarzaniu mineralnych olejów opadowych.
Uzasadnienie
Uchylenie dyrektywy 75/439/EWG w celu uproszczenia przepisów nie powinno pociągnąć za sobą automatycznie zniesienia pierwszoplanowej roli nadanej regeneracji. Poprawka przywraca odpowiedni przepis z dyrektywy 75/439/EWG. Recycling odpadów jest ogólna zasadą europejskiej polityki ochrony środowiska i w związku z tym powinien mieć także zastosowanie w odniesieniu do mineralnych olejów opadowych (wysokiej jakości produkty, które pomagają rozwiązać nasze problemy energetyczne), uznając regenerację za priorytet. O ile nie zostanie wyraźnie nadane pierwszeństwo regeneracji, prostszym zaproponowanym rozwiązaniem będzie spalanie.
Poprawka 45 Artykuł 19 ustęp 1 ostatnie zdanie
Zezwolenia mogą określać dodatkowe warunki i zobowiązania.	Zezwolenia mogą określać dodatkowe warunki i zobowiązania, takie jak wymagania dotyczące jakości przetwarzania.
Poprawka 46 Artykuł 21
Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust. 2, przyjąć minimalne normy dla zezwoleń, których celem jest zagwarantowanie, że odpady przetwarzane są w sposób nieszkodliwy dla środowiska naturalnego.	Komisja może, zgodnie z procedurą, do której zostaną włączone zainteresowane podmioty oraz po przeprowadzeniu analizy wpływu proponowanych środków, przyjąć minimalne normy dla zezwoleń, których celem jest zagwarantowanie, że odpady przetwarzane są w sposób nieszkodliwy dla środowiska naturalnego.
	Bazując na ocenie krajowego popytu i zasadzie proporcjonalności oraz zgodnie z postanowieniami traktatów wspólnotowych państwa członkowskie mogą ustanawiać wyższe wymagania dla udzielania zezwoleń.
Poprawka 47 Artykuł 24
Odpady niebezpieczne	Warunki udzielania zezwoleń instalacjom przetwarzania odpadów niebezpiecznych
W przypadku odpadów niebezpiecznych, Państwa Członkowskie mogą wydawać zwolnienia na mocy art. 22 jedynie dla zakładów i przedsiębiorstw, które wykonują operacje odzyskiwania.	Wszystkie instalacje przetwarzania odpadów niebezpiecznych muszą posiadać zezwolenie wydane zgodnie z postanowieniami dyrektywy 96/61/WE.
Oprócz zasad ogólnych przewidzianych w art. 23 ust. 1, Państwa Członkowskie ustanawiają szczegółowe warunki zwolnień, związane z odpadami niebezpiecznymi, które obejmują dopuszczalne wartości dla zawartości substancji niebezpiecznych w odpadach, dopuszczalne wartości emisji, rodzaje działalności, jak również wszelkie inne konieczne wymogi prowadzenia różnych form odzyskiwania odpadów.	Bez uszczerbku dla postanowień dyrektywy 96/61/WE wniosek o udzielenie zezwolenia złożony do właściwych władz zawiera opis przewidzianych działań, których podjęcie zapewni zaprojektowanie, wyposażenie i eksploatację zakładu odpowiednie do kategorii przetwarzanych odpadów oraz związanych z tym zagrożeń.. Zezwolenie udzielone przez właściwe władze zawiera :
	- wielkości i kategorie przetwarzanych odpadów niebezpiecznych,
	- wymogi techniczne gwarantujące optymalne przetworzenie odpadów, przy zapewnieniu poszanowania środowiska naturalnego i wysokiego poziomu bezpieczeństwa.
	Jeżeli podmiot prowadzący zakład przetwarzania odpadów innych niż niebezpieczne zamierza dokonywać operacji z użyciem odpadów niebezpiecznych, należy uznać to za istotną zmianę, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 10 lit. b) dyrektywy 96/61/WE, w takim przypadku ma zastosowanie art. 12 ust. 2 tejże dyrektywy.
Uzasadnienie
W świetle dyrektywy dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (IPPC) wszystkie rodzaje przetwarzania odpadów niebezpiecznych wymagają zezwolenia. Zasada ta musi się ściśle stosować do każdej osoby dokonującej operacji z zastosowaniem odpadów niebezpiecznych.
Pierwsza część poprawki dotyczy uzyskania zezwolenia IPPC. Druga przedstawia pewne elementy, które musi zawierać zezwolenie. Ostatnia część służy zapewnieniu, że podmiot przetwarzający odpady inne niż niebezpieczne jest zasadniczo zobowiązany do wnioskowania o nowe zezwolenie pozwalające mu na przyjęcie odpadów niebezpiecznych.
Poprawka 48 Artykuł 26 ustęp 1 akapit 1
Państwa Członkowskie gwarantują, że właściwe władze w tych państwach sporządzają, zgodnie z art. 1, jeden lub więcej planów gospodarki odpadami, które podlegają przeglądom przy najmniej raz na pięć lat.	Państwa członkowskie gwarantują, że właściwe władze w tych państwach sporządzają, zgodnie z art. 1, jeden lub więcej planów gospodarki odpadami, które podlegają przeglądom przynajmniej raz na cztery lata.
Poprawka 49 Artykuł 26 ustęp 4
4. Plany gospodarki odpadami są zgodne z wymogami dotyczącymi planowania gospodarki odpadami, określonymi w art. 14 dyrektywy 94/62/WE, oraz strategią redukcji odpadów ulegających biodegradacji kierowanych na składowiska odpadów, o której mowa w art. 5 dyrektywy 1999/31/WE, a która obejmuje ważne kampanie informacyjne oraz użycie instrumentów ekonomicznych.	4. Plany gospodarki odpadami są zgodne z wymogami dotyczącymi planowania gospodarki odpadami, określonymi w art. 14 dyrektywy 94/62/WE, oraz strategią redukcji odpadów ulegających biodegradacji kierowanych na składowiska odpadów, o której mowa w art. 5 dyrektywy 1999/31/WE, a która obejmuje ważne kampanie informacyjne.
Uzasadnienie
„Użycie instrumentów ekonomicznych” nie zostało do tej pory zdefiniowane ani dokładnie zbadane. Mogłyby one wywoływać niepożądane skutki lub prowadzić do nieuzasadnionego względami ekologicznymi wzrostu cen „zielonych” rozwiązań alternatywnych.
Poprawka 50 Artykuł 29 ustęp 1 akapit 1
Państwa Członkowskie sporządzają, zgodnie z art. 1, programy przeciwdziałania powstawaniu odpadów nie później niż w terminie [trzech lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy].	Państwa członkowskie sporządzają, zgodnie z art. 1, programy techniczno-organizacyjnego przeciwdziałania powstawaniu odpadów nie później niż w terminie [trzech lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy]. Programy te powinny podlegać przeglądom co najmniej co cztery lata.
	Programy te oraz środki z nimi związane powinny przynajmniej mieć na celu stabilizację wytwarzania odpadów do roku 2010 i dalsze znaczące ograniczenia do roku 2020.
Poprawka 51 Artykuł 30 ustęp 2
2. Państwa Członkowskie ustalają szczegółowe jakościowe i ilościowe cele i wskaźniki w odniesieniu do każdego środka lub zestawu środków przyjętych w celu monitorowania i oceny postępów w zakresie poszczególnych środków.	2. Państwa członkowskie ustalają szczegółowe jakościowe i ilościowe cele. Komisja, zgodnie z procedurą określoną w art. 36 ust 2, może przyjąć minimalne cele ilościowe i jakościowe oraz ogólne wskaźniki, które będą używane przez państwa członkowskie do monitorowania i oceny postępów osiągniętych za pomocą środków indywidualnych.
Poprawka 52 Artykuł 30 ustęp 2 a (nowy)
	2a. Państwa członkowskie podejmują co najmniej następujące środki:
	a) propagowanie opakowań wtórnych poprzez ustanowienie odpowiednich systemów dystrybucji i zwrotów, w tym, w razie konieczności, korzystanie z podatków lub depozytów;
	b) wspieranie reparowania produktów, jako alternatywy dla wyrzucania, poprzez ustanowienie infrastruktury związanej z naprawami,
	c) zapewnienie informacji na temat technik zapobiegania odpadom poprzez ustanowienie krajowych ośrodków identyfikacji promowania informacji na rzecz czystszych i generujących mniej odpadów produktów, technologii i systemów dystrybucji w celu ułatwienia implementacji najlepszych praktyk stanowiących punkty odniesienia dla sektorów (podobnych do Ośrodków czystszej produkcji Programu Ochrony Środowiska ONZ), korzystnych zwłaszcza dla MŚP,
	d) wykorzystanie wymagań sektorowych w celu opracowania przez odpowiednie sektory biznesu lub produkcji własnych planów lub celów zapobiegania powstawania odpadów albo skorygowanie produktów lub opakowań generujących odpad.
Uzasadnienie
Nie wystarczy oszacowanie przez państwa członkowskie możliwości zapobiegania; niektóre działania powinny stać się ich obowiązkami.
Poprawka 53 Artykuł 33 ustęp 2 akapit 1
2. W przypadku odpadów niebezpiecznych, rejestry należy przechowywać przez co najmniej trzy lata, z wyłączeniem zakładów i przedsiębiorstw transportujących odpady niebezpieczne, które muszą przechowywać takie rejestry przez co najmniej 12 miesięcy.	2. W przypadku odpadów niebezpiecznych, rejestry należy przechowywać przez co najmniej pięć lat, z wyłączeniem zakładów i przedsiębiorstw transportujących odpady niebezpieczne, które muszą przechowywać takie rejestry przez co najmniej 2 lata.
Uzasadnienie
Szczególne cechy produktów niebezpiecznych powodują, że informacje na ich temat powinny być przechowywane dłużej niż w przypadku innych produktów.
Poprawka 54 Załącznik I litera D 7
D 7 Odprowadzanie do mórz/oceanów, w tym umieszczanie na dnie morza.	Skreślona
Poprawka 55 Załącznik I litera D 11
D 11 Termiczne przekształcanie na morzu.	Skreślona
Poprawka 56 Załącznik II punkt R1 ustęp 2 tiret pierwsze i drugie
- 0,60 dla działających instalacji, które otrzymały zezwolenie zgodnie ze stosowanym prawodawstwem Wspólnoty przed dniem 1 stycznia 2009 r.,	- 0,45 dla działających instalacji, które otrzymały zezwolenie zgodnie ze stosowanym prawodawstwem Wspólnoty przed dniem 1 stycznia 2009 r.,
- 0,65 dla instalacji, które otrzymały zezwolenie po dniu 31 grudnia 2008 r.,	- 0,50 dla instalacji, które otrzymały zezwolenie po dniu 31 grudnia 2008 r.,
Uzasadnienie
Klasyfikacja spalarni jako wydajnych lub niewydajnych energetycznie będzie miała duży wpływ na wymienione instalacje i przepisy, które ich bezpośrednio dotyczą, jak również na pozostałe przepisy, takie jak np. dyrektywa w sprawie wysypisk. W tym celu konieczne jest, aby Komisja przygotowała analizę wykorzystania energetycznego odpadów i określiła progi.
Poprawka 57 Załącznik IV punkt 1
1. Wykorzystanie środków planowania lub innych instrumentów ekonomicznych mających wpływ na dostępność i cenę zasobów pierwotnych.	skreślony
Uzasadnienie
Instrumenty ekonomiczne nie wspierałyby w związku z tym produkcji stali ze złomu stalowego zamiast z rudy żelaza, lecz jedynie negatywnie oddziaływałyby na funkcjonujący rynek i istniejący już łańcuch odzyskiwania. Patrz również poprawka do art. 26 ust. 4.
Poprawka 58 Załącznik IV punkt 11
11. Instrumenty ekonomiczne, takie jak zachęty do czystych zakupów lub instytucja obowiązkowej zapłaty przez konsumentów za dany artykuł lub opakowanie, które w innym wypadku byłoby wydawane za darmo.	skreślony
Uzasadnienie
Patrz poprawka do art. 26 ust. 4.

PROCEDURA

Tytuł	Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów
Odsyłacze	COM(2005)0667 – C6-0009/2006 – 2005/0281(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa	ENVI
Opinia wydana przez   Data ogłoszenia na posiedzeniu	ITRE 19.1.2006
Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu
Sprawozdawca komisji opiniodawczej   Data powołania	Cristina Gutiérrez-Cortines 26.1.2006
Poprzedni sprawozdawca komisji opiniodawczej
Rozpatrzenie w komisji	19.4.2006		3.5.2006	13.7.2006	12.9.2006
Data przyjęcia	12.9.2006
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	37 6 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	John Attard-Montalto, Šarūnas Birutis, Jan Březina, Philippe Busquin, Jerzy Buzek, Pilar del Castillo Vera, Jorgo Chatzimarkakis, Giles Chichester, Den Dover, Lena Ek, Nicole Fontaine, Adam Gierek, Norbert Glante, Umberto Guidoni, András Gyürk, Fiona Hall, David Hammerstein Mintz, Rebecca Harms, Erna Hennicot-Schoepges, Ján Hudacký, Romana Jordan Cizelj, Anne Laperrouze, Eugenijus Maldeikis, Eluned Morgan, Reino Paasilinna, Aldo Patriciello, Miloslav Ransdorf, Vladimír Remek, Herbert Reul, Mechtild Rothe, Paul Rübig, Andres Tarand, Britta Thomsen, Patrizia Toia, Catherine Trautmann, Claude Turmes, Dominique Vlasto
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego	María del Pilar Ayuso González, Daniel Caspary, Neena Gill, Cristina Gutiérrez-Cortines, Edit Herczog, Lambert van Nistelrooij
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

• [1]  Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

PROCEDURA

Tytuł

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie odpadów

Odsyłacze

COM(2005)0667 – C6-0009/2006 – 2005/0281(COD)

Data przedstawienia w PE

21.12.2005

Komisja przedmiotowo właściwa   Data ogłoszenia na posiedzeniu

ENVI 19.1.2006

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu

ITRE 19.1.2006

Opinia niewydana   Data wydania decyzji

Ściślejsza współpraca   Data ogłoszenia na posiedzeniu

Sprawozdawca(y)   Data powołania

Caroline F. Jackson 21.2.2006

Poprzedni sprawozdawca(y)

Procedura uproszczona - data decyzji

Zastrzeżenia do podstawy prawnej   Data wydania opinii JURI

/

Zmiana wysokości środków finansowych   Data wydania opinii BUDG

/

Zasięgnięcie opinii Komitetu Ekonomiczno-Społecznego przez PE - data decyzji na posiedzeniu

Zasięgnięcie opinii Komitetu Regionów przez PE - data decyzji na posiedzeniu

Rozpatrzenie w komisji

10.10.2006

Data przyjęcia

28.11.2006

Wynik głosowania końcowego

+: –: 0:

48 6 2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Adamos Adamou, Georgs Andrejevs, Irena Belohorská, Johannes Blokland, John Bowis, Frieda Brepoels, Dorette Corbey, Chris Davies, Avril Doyle, Mojca Drčar Murko, Edite Estrela, Jill Evans, Anne Ferreira, Karl-Heinz Florenz, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Cristina Gutiérrez-Cortines, Satu Hassi, Gyula Hegyi, Jens Holm, Marie Anne Isler Béguin, Caroline Jackson, Christa Klaß, Eija-Riitta Korhola, Holger Krahmer, Marie-Noëlle Lienemann, Linda McAvan, Roberto Musacchio, Riitta Myller, Péter Olajos, Miroslav Ouzký, Vittorio Prodi, Frédérique Ries, Dagmar Roth-Behrendt, Guido Sacconi, Karin Scheele, Carl Schlyter, Horst Schnellhardt, Richard Seeber, Kathy Sinnott, Bogusław Sonik, Antonios Trakatellis, Evangelia Tzampazi, Thomas Ulmer, Marcello Vernola, Anja Weisgerber, Åsa Westlund

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Pilar Ayuso, Giovanni Berlinguer, Niels Busk, Bairbre de Brún, Hélène Goudin, Ambroise Guellec, Jutta Haug, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Miroslav Mikolášik, Ria Oomen-Ruijten

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Data złożenia

15.12.2006

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

...