SPRAWOZDANIE w sprawie przestrzegania Karty Praw Podstawowych we wnioskach legislacyjnych Komisji – metodologia zapewniająca systematyczną i ścisłą kontrolę

12.2.2007 - (2005/2169(INI))

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Johannes Voggenhuber

Sprostowania/Addenda

• ERR01 (PDF - 103 KB)
• ERR01 (DOC - 39 KB)

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie przestrzegania Karty Praw Podstawowych we wnioskach legislacyjnych Komisji – metodologia zapewniająca systematyczną i ścisłą kontrolę

(2005/2169(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając Komunikat Komisji w sprawie przestrzegania Karty Praw Podstawowych we wnioskach legislacyjnych Komisji (COM(2005)0172),

–   uwzględniając art. 6 i 7 Traktatu o Unii Europejskiej,

–   uwzględniając Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej[1] proklamowaną w Nicei w dniu 7 grudnia 2000 r.,

–   uwzględniając traktat konstytucyjny podpisany w dniu 29 października 2004 r. w Rzymie, który włącza postanowienia Karty Praw Podstawowych, nadając im w ten sposób charakter prawnie wiążący,

–   uwzględniając rezolucję z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego art. 7 Traktatu o Unii Europejskiej (Poszanowanie i promocja wartości, na których opiera się Unia)[2],

–   uwzględniając rezolucję z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie promocji i ochrony praw podstawowych: rola instytucji krajowych i europejskich, w tym Agencji Praw Podstawowych[3],

–   uwzględniając roczne sprawozdanie za 2005 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw podstawowych w Unii Europejskiej, sporządzone przez grupę niezależnych ekspertów Unii Europejskiej,

–   uwzględniając wniosek w sprawie rozporządzenia Rady ustanawiającego Agencję Unii Europejskiej ds. Praw Podstawowych (COM(2005)0280 – 2005/0124(CNS)) oraz wniosek w sprawie decyzji Rady uprawniającej Agencję Unii Europejskiej ds. Praw Podstawowych do prowadzenia działalności w dziedzinach wymienionych w Tytule VI Traktatu o Unii Europejskiej (COM(2005)0280 – 2005/0125(CNS)),

–   uwzględniając przemówienie José Manuela Barroso, jako desygnowanego Przewodniczącego Komisji Europejskiej, na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego z dnia 17 listopada 2004 r.,

–   uwzględniając art. 45, 34 i 91 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Konstytucyjnych (A6‑0034/2007),

A.  mając na uwadze, że Unia opiera się na zasadach wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz państwa prawa, które są wspólne dla państw członkowskich (art. 6 traktatu UE),

B.  mając na uwadze, że Parlamentowi jako przedstawicielowi obywateli Unii, wybranemu w bezpośrednich wyborach, przypada szczególna odpowiedzialność w urzeczywistnianiu powyższych zasad,

C.  mając na uwadze, że odpowiedzialność ta jest tym większa, ponieważ przy aktualnym stanie traktatów:

-   prawo jednostek do bezpośredniego odwołania się do sędziego europejskiego pozostaje bardzo ograniczone[4],

-   nie ma możliwości odwołań zbiorowych („collective action”),

-   w wielu dziedzinach kompetencje samego Trybunału są ograniczone (patrz tytuł IV traktatu WE i art. 35 traktatu UE,) lub nie istnieją (drugi filar – tytuł V traktatu UE[5]), co zmusza europejskiego prawodawcę do jeszcze większej ostrożności przy tworzeniu prawa w kwestiach, które mogłyby mieć wpływ na ochronę praw podstawowych,

D.  mając na uwadze, że procedura kontroli zgodności wszystkich wniosków legislacyjnych z postanowieniami Karty Praw Podstawowych jest jedną z konsekwencji wynikających ściśle z uznania Karty przez Parlament, Radę i Komisję i wszystkie państwa członkowskie oraz z faktu jej uroczystego proklamowania przed obywatelami Unii w dniu 7 grudnia 2000 r. w Nicei,

E.  przypominając, że rzeczywista treść praw podstawowych wynikająca z zastosowania art. 6 ust. 2 traktatu UE do dnia dzisiejszego jest w głównej mierze wytworem orzecznictwa, ale mając na uwadze, że europejski prawodawca powinien również wyraźnie określić, jak prawa te powinny być interpretowane,

F.  przypominając, że przyjmując Kartę Praw Podstawowych, Parlament, Rada i Komisja uzgodniły definicje tych praw oraz że z oczywistych przyczyn związanych ze spójnością i dobrą wiarą powinny odnosić się do tychże definicji opracowując prawo Unii Europejskiej (patrz wyżej wymieniony komunikat Komisji COM(2005)0172),

G.  odnotowując fakt, że prawa opisane w karcie po włączeniu do prawodawstwa Unii nabierają mocy wiążącej na podstawie prawa europejskiego, które się na nich opiera,

H.  mając na uwadze, że znaczenie systematyki, dokładności, obiektywizmu, otwartości i przejrzystości procedury przestrzegania praw podstawowych we wnioskach legislacyjnych jest tym większe wobec faktu, że Karta Praw Podstawowych niestety do dziś nie nabrała mocy prawnej; niemniej podkreślając, że z czasem karta stała się źródłem inspiracji dla sądów europejskich, takich jak Sąd Pierwszej Instancji, Trybunał Sprawiedliwości[6], Europejski Trybunał Praw Człowieka, a także dla wielu trybunałów konstytucyjnych,

I.  mając na uwadze, że europejski prawodawca, podczas wstępnej oceny wpływu nowych przepisów europejskich na prawa podstawowe, musi brać pod uwagę prawodawców krajowych, społeczeństwo obywatelskie, środowisko akademickie oraz wiedzę specjalistyczną innych organizacji międzynarodowych, takich jak Rada Europy i Organizacja Narodów Zjednoczonych; oceniając, że w ten sposób europejski prawodawca sprzyjałby rozwojowi coraz powszechniejszej tradycji praw podstawowych, tak jak było w przypadku opracowywania kilku aktów związanych z ochroną życia prywatnego, prawa do życia rodzinnego i prawa do przejrzystości,

J.  mając na uwadze, że wniosek Komisji w sprawie pogłębienia i poprawy postrzegania przez opinię publiczną procedury w sprawie poszanowania praw podstawowych we wnioskach legislacyjnych Komisji, stosowanej od 2001 r., stanowi wyraźny postęp w działaniach zmierzających do rozwijania w Unii Europejskiej prawdziwej „kultury praw podstawowych”,

K.  mając na uwadze, że procedura ta ma jednak zbyt wewnętrzny charakter, kryteria są nadmiernie restrykcyjne, a rola Parlamentu Europejskiego jest niewystarczająca oraz że nie uwzględniono propozycji zaangażowania parlamentów państw członkowskich, chociażby propozycji Izby Lordów parlamentu brytyjskiego[7], ani też potrzeby stałego dialogu między europejskimi instytucjami i zasięgania opinii niezależnych organizacji dla zwiększenia obiektywizmu,

L.  mając na uwadze, że prawdziwa „kultura praw podstawowych” Unii wymaga stworzenia ogólnego systemu kontroli praw podstawowych, który będzie obejmował Radę i decyzje w zakresie współpracy międzyrządowej,

M.  mając na uwadze, że rzeczywista „kultura praw podstawowych” oznacza nie tylko bierną zgodność z przepisami, lecz także czynne wspieranie praw podstawowych i interwencję w przypadkach pogwałcenia praw podstawowych lub niezadowalającej ich ochrony przez państwa członkowskie,

N.  mając na uwadze, że ogólny system kontroli przestrzegania praw podstawowych musi przewidywać doroczną debatę z udziałem trzech instytucji oraz parlamentów krajowych, zwłaszcza gdy Parlament dokonuje przeglądu poczynionych postępów i napotkanych problemów w zakresie rozwoju UE jako przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości,

O.  mając na uwadze, że w ramach takiej debaty można by rozważyć jednocześnie:

-  roczne sprawozdanie przyszłej Agencji Praw Podstawowych,

-  szczegółowe sprawozdanie Komisji w ramach jej ogólnego sprawozdania dotyczącego wdrażania prawa wspólnotowego,

-  sprawozdanie Rady dotyczące aspektów, które, według niej, w minionym roku miały znaczenie dla przestrzegania praw podstawowych w Unii i przez jej państwa członkowskie,

P.  przypominając, że przy okazji dorocznych debat instytucje powinny zweryfikować zasadność przeglądu przepisów, które mogły ograniczać korzystanie ze swobód ze względu na bezpieczeństwo publiczne,

Q.  mając na uwadze, że istnienie tajnych więzień CIA oraz nielegalne uprowadzenia dokonywane przez CIA w imię walki z terroryzmem, wolne tempo składania wyjaśnień i brak współpracy ze strony wielu rządów, a także przekazywanie informacji dotyczących pasażerów samolotów oraz danych dotyczących kont bankowych poprzez system SWIFT bez podstawy prawnej mogą prowadzić do podważenia zaufania obywateli do instytucji europejskich w zakresie możliwości i chęci ochrony praw podstawowych oraz karania uchybień,

1.  wskazuje na historyczne zadanie, aby „w procesie tworzenia coraz ściślejszego związku” (art. 1 traktatu UE) oprócz rozwijania instrumentów bezpieczeństwa i prawa oraz instrumentów postępu w sferze gospodarczej i społecznej tworzyć również instrumenty w zakresie wolności;

2.  podkreśla konieczność przezwyciężenia kryzysu w procesie konstytucyjnym, utrzymania głównych osiągnięć konstytucji oraz ustanowienia wiążącej mocy prawnej Karty Praw Podstawowych;

3.  z zadowoleniem przyjmuje zawarte we wnioskach legislacyjnych propozycje Komisji w sprawie pogłębienia i poprawy postrzegania przez opinię publiczną procedury dotyczącej poszanowania praw podstawowych i dostrzega w tym pierwszy pozytywny rezultat ambitnych działań, zapowiedzianych przez przewodniczącego Komisji José Manuela Barroso w dniu 17 listopada 2004 r., mających służyć ochronie praw podstawowych oraz pracy grupy roboczej, którą w tym celu stworzył;

4.  wzywa Komisję do większej przejrzystości procesu monitorującego oraz do konsultowania się z właściwymi podmiotami społeczeństwa obywatelskiego, zwłaszcza tymi, których potencjalnie dotyczy dany wniosek Komisji;

5.  podkreśla, że „systematyczna” kontrola, zaproponowana przez Komisję, wymaga bezwzględnie dokładnego badania wszystkich wniosków legislacyjnych i uzasadniania rezultatu;

6.  wzywa Komisję, aby sprawdziła zgodność wniosków legislacyjnych nie tylko z Kartą Praw Podstawowych, ale także z innymi europejskimi i międzynarodowymi instrumentami z zakresu praw podstawowych oraz z prawami pochodzącymi ze wspólnych tradycji konstytucyjnych państw członkowskich, stanowiących ogólne zasady europejskiego prawa;

7.  podkreśla, że prawdziwie systematyczne i rygorystyczne nadzorowanie przestrzegania praw podstawowych wymaga więcej niż tylko sprawdzenia pod kątem ewentualnych błędów prawnych podczas rozważania wolności jednostki i wymogów interesu ogółu, lecz wymaga ponadto ciągłej analizy politycznej, aby zidentyfikować te rozwiązania spośród różnych bezbłędnych rozwiązań dotyczących tego rozważania, które stanowią najlepszy stosunek między wyznaczeniem celu a ograniczeniem praw podstawowych (optymalizacja polityczna w zakresie praw podstawowych);

8.  uważa za zasadne, aby skoncentrować nadzór każdorazowo na poszczególnych prawach podstawowych, oraz uznaje za nieodzowne, aby w każdym wypadku wymienić je wyraźnie i osobno w punktach uzasadnienia;

9.  wyraża nadzieję, że wskazana metodologia, za pomocą której Komisja zamierza stosować Kartę Praw Podstawowych w swoich wnioskach legislacyjnych, znajdzie praktyczne i konkretne zastosowanie;

10.  potwierdza, że systematyczna kontrola wewnętrzna przestrzegania praw podstawowych w fazie opracowywania wniosków legislacyjnych powinna być przedmiotem odpowiedniego sprawozdania uzasadniającego prawnie przestrzegania takich praw;

11.  zwraca się do Komisji, aby przemyślała swoją decyzję o podziale stwierdzeń na temat praw podstawowych, w ocenie wpływu, na trzy kategorie: skutki gospodarcze, społeczne oraz wpływ na środowisko i aby stworzyła osobną kategorię „skutki w odniesieniu do praw podstawowych”, ponieważ tylko w ten sposób można zapewnić rozważenie wszystkich aspektów praw podstawowych;

12.  podkreśla, że w przypadku zmian naruszających prawo podstawowe Komisja w trakcie całej procedury legislacyjnej ma prawo do wycofania wniosku przez przyjęciem go przez Radę;

13.  odrzuca zastrzeżenie Komisji dotyczące prawa wniesienia skargi o unieważnienie aktu prawnego „po kontroli politycznej danego przypadku” i podkreśla z naciskiem bezwzględne pierwszeństwo ochrony praw podstawowych i wolności przed wszelkimi politycznymi stwierdzeniami;

14.  uważa za konieczne rozszerzenie postępowania w sprawie uwzględniania postanowień Karty Praw Podstawowych na całe postępowanie legislacyjne, a także na procedurę komitologii, wzmocnienie pozycji Parlamentu, sprecyzowanie roli przyszłej Agencji Praw Podstawowych oraz większe korzystanie z jej wsparcia;

15.  zamierza w tym celu zmienić art. 34 swojego Regulaminu i powierzyć komisji wolności obywatelskich zadanie badania skutków wniosków legislacyjnych, działań i przepisów istotnych w odniesieniu do praw podstawowych, zamierza zmienić odpowiednio art. 91 i 115 swojego Regulaminu, aby rezolucje Parlamentu odnosiły się również do sytuacji w państwach członkowskich i tym samym Parlament mógł odpowiednio wcześnie realizować swoje zobowiązania wynikające z odpowiedzialności w ramach art. 6 i 7 traktatu UE;

16.  podkreśla, że pomimo istnienia ogólnych mechanizmów konsultacji, ważne jest szersze uczestnictwo niezależnych, zewnętrznych organizacji i organów zajmujących się szczególnie kwestiami związanymi z prawami podstawowymi; w tym celu wzywa Komisję do opracowania specjalnego mechanizmu konsultacji z tymi organami i organizacjami w trakcie przygotowywania wniosków legislacyjnych, które mają wpływ na prawa podstawowe;

17.  wzywa Radę do wzmocnienia systematycznej kontroli praw podstawowych również w zakresie współpracy międzyrządowej, do ujawniania wyników tej kontroli i do zapewniania sobie wsparcia ze strony Agencji Praw Podstawowych;

18.  potwierdza, że Parlament i inne instytucje Unii Europejskiej mogą – w ramach procesu legislacyjnego, we właściwych przypadkach oraz dobrowolnie – czerpać korzyści z doświadczeń Agencji Praw Podstawowych w sferze praw podstawowych, a także w dziedzinie współpracy policyjnej i sądowej;

19.  przypomina, że ani traktaty, ani wniosek dotyczący rozporządzenia ustanawiającego Agencję Unii Europejskiej ds. Praw Podstawowych nie wykluczają zwrócenia się przez Parlament o wsparcie do Agencji Praw Podstawowych przy wdrażaniu art. 7 traktatu UE; oczekuje, że Komisja i przyszła Agencji Praw Podstawowych zapewnią niezbędne zasoby finansowe i ludzkie w wieloletnich ramach, a także w rocznym planie pracy, aby umożliwić agencji właściwą reakcję na żądania ze strony Parlamentu, wykonującego swoje uprawnienia zgodnie z art. 7 traktatu UE;

20.  podkreśla, że ważne jest posiadanie odpowiednich środków komunikacji i przekazywania informacji obywatelom i instytucjom europejskim na temat wewnętrznej kontroli przestrzegania praw podstawowych, również za pomocą okresowych sprawozdań w tej sprawie;

21.  zwraca się z prośbą do parlamentów państw członkowskich, aby przede wszystkim w obszarze współpracy policji i wymiaru sprawiedliwości oraz wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa wszystkie decyzje i działania poddawane były kontroli zgodności z postanowieniami Karty Praw Podstawowych dla zachowania niepodzielności praw podstawowych i zagwarantowania systematycznej i dokładnej kontroli praw podstawowych we wszystkich obszarach polityki Unii;

22.  wzywa Radę i Komisję, aby zgodnie z art. 4 traktatu UE lub zgodnie z art. 200 i 212 traktatu WE przedstawiły Parlamentowi Europejskiemu i parlamentom krajowym roczne sprawozdanie na temat polityki Unii w zakresie praw podstawowych oraz aby rozpoczęły systematyczny, otwarty i stały dialog na temat przestrzegania praw podstawowych w Unii;

23.  zwraca się do Komisji i Rady, aby informowały Parlament o działaniach podjętych w wyniku tych sprawozdań przez sieci ekspertów krajowych;

24.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz państw przystępujących i kandydujących.

• [1]  Dz.U. C 364 z 18.12.2000, str. 1.
• [2]  Dz.U. C 104 E z 30.4.2004, str. 408
• [3]  Dz.U. C 117 E z 18.5.2006, str. 242.
• [4]  Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 25 lipca 2002 r. w sprawie C-50/00 P, Unión de Pequeños Agricultores przeciw Radzie Unii Europejskiej, zb. orz. 2002, I-6677.
• [5]  Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z 7 czerwca 2004 r. w sprawie T-338/02 - SEGI i in. przeciw Radzie Unii Europejskiej, zb. orz. 2004, II-1647.
• [6]  Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 27 czerwca 2006 r. w sprawie C-540/03 - Prawo małoletnich dzieci obywateli państw trzecich do łączenia rodzin (dyrektywa 2003/86/WE).
• [7]  Izba Lordów, Komisja ds. UE, 16. sprawozdanie z posiedzenia 2005-06, "Human Rights Proofing EU Legislation", 29 listopada 2005 r., str. 149.

OPINIA Komisji Spraw Konstytucyjnych (23.11.2006)

dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

w sprawie przestrzegania Karty Praw Podstawowych we wnioskach legislacyjnych Komisji: metodologia zapewniająca systematyczna i ścisłą kontrolę
(2005/2169(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Riccardo Ventre

WSKAZÓWKI

Komisja Spraw Konstytucyjnych zwraca się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących sugestii:

1.  z zadowoleniem przyjmuje nowe podejście przyjęte przez Komisję w stosunku do przestrzegania praw podstawowych, stanowiące doskonały punkt wyjściowy dla zagwarantowania lepszej ochrony i uwidocznienia praw podstawowych Unii Europejskiej;

2.  wyraża nadzieję, że wskazana metodologia, za pomocą której Komisja zamierza stosować Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej w swoich wnioskach legislacyjnych, znajdzie praktyczne i konkretne zastosowanie;

3.  sądzi, że należy przyjąć z zadowoleniem wagę, jaka przywiązuje Komisja do ochrony praw podstawowych na wszystkich etapach procedury legislacyjnej; podkreśla jednak konieczność szerszego uczestnictwa Parlamentu Europejskiego, jako organu demokratycznego w pełnym tego słowa znaczeniu, w procesie oceny zgodności wniosków legislacyjnych z prawami ustanowionymi w Karcie;

4.  uważa, że konieczne jest szersze uczestnictwo komisji parlamentarnych w kontroli zgodności wniosków legislacyjnych z prawami podstawowymi; proponuje w szczególności zmianę Regulaminu Parlamentu Europejskiego, w celu:

- umożliwienia komisji właściwej w sprawie ochrony praw podstawowych dokonania oceny wpływu, jaki wszelkie wnioski legislacyjne Komisji mogą mieć na prawa ustanowione w Karcie;

- zagwarantowania, że za każdym razem, kiedy Parlament lub jedna z komisji parlamentarnych poruszy w toku procedury legislacyjnej kwestię związaną z ochroną praw podstawowych, kwestia ta poddana zostanie kontroli właściwej komisji, zapewniając w tym celu niezbędną koordynację;

5.  podkreśla, że pomimo istnienia ogólnych mechanizmów konsultacji, ważne jest szersze uczestnictwo niezależnych, zewnętrznych organizacji i organów zajmujących się szczególnie kwestiami związanymi z prawami podstawowymi; w tym celu wzywa Komisję do opracowania specjalnego mechanizmu konsultacji z tymi organami i organizacjami w trakcie przygotowywania wniosków legislacyjnych, które mają wpływ na prawa podstawowe;

6.  uważa za konieczne, aby przyszła Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej mogła uczestniczyć, na wniosek zainteresowanych instytucji, poprzez wydawanie opinii w sprawach dotyczących praw człowieka, poruszanych w trakcie opracowywania wniosku legislacyjnego lub w trakcie konkretnej procedury legislacyjnej;

7.  potwierdza, że systematyczna kontrola wewnętrzna przestrzegania praw podstawowych w fazie opracowywania wniosków legislacyjnych powinna być przedmiotem odpowiedniego sprawozdania uzasadniającego prawnie przestrzegania takich praw;

8.  podkreśla, że ważne jest posiadanie odpowiednich środków komunikacji i przekazywania informacji obywatelom i instytucjom europejskim na temat wewnętrznej kontroli przestrzegania praw podstawowych, również za pomocą okresowych sprawozdań w tej sprawie.

PROCEDURA

Tytuł	Przestrzeganie Karty Praw Podstawowych we wnioskach legislacyjnych Komisji: metodologia zapewniająca systematyczna i ścisłą kontrolę
Numer procedury	2005/2169(INI)]
Komisja przedmiotowo właściwa	LIBE
Komisja wyznaczona do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu	AFCO 29.9.2005
Ściślejsza współpraca
Sprawozdawca komisji opiniodawczej   Data powołania	Riccardo Ventre 17.11.2005
Sprawozdawca(y) zastąpiony/zastąpieni
Rozpatrzenie w komisji	21.2.2006	20.3.2006		11.7.2006	22.11.2006
Data zatwierdzenia wskazówek	23.11.2006
Wynik głosowania końcowego	za: przeciw: wstrzymujących się:		11 2 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Richard Corbett, Panayiotis Demetriou, Andrew Duff, Maria da Assunção Esteves, Ingo Friedrich, Daniel Hannan, Jo Leinen, Íñigo Méndez de Vigo, Marie-Line Reynaud, Alexander Stubb
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Ashley Mote, Gérard Onesta, Georgios Papastamkos
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

PROCEDURA

Tytuł

Przestrzeganie Karty Praw Podstawowych we wnioskach legislacyjnych Komisji: metodologia zapewniająca systematyczną i ścisłą kontrolę

Numer procedury

2005/2169(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa   Data ogłoszenia wydania zgody na posiedzeniu

LIBE 29.9.2005

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu

AFCO 29.9.2005

Opinia niewydana   Data wydania decyzji

Ściślejsza współpraca   Data ogłoszenia na posiedzeniu

Sprawozdawca(y)   Data powołania

Johannes Voggenhuber 12.7.2005

Poprzedni sprawozdawca(y)

Rozpatrzenie w komisji

4.10.2005

24.1.2006

22.2.2006

1.6.2006

22.11.2006

Data przyjęcia

1.2.2007

Wynik głosowania końcowego

+: –: 0:

37 6 0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Alfredo Antoniozzi, Edit Bauer, Mario Borghezio, Philip Bradbourn, Mihael Brejc, Michael Cashman, Mladen Petrov Chervenyakov, Carlos Coelho, Fausto Correia, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Konstantin Dimitrov, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Adeline Hazan, Jeanine Hennis-Plasschaert, Ewa Klamt, Roger Knapman, Magda Kósáné Kovács, Barbara Kudrycka, Henrik Lax, Kartika Tamara Liotard, Sarah Ludford, Dan Mihalache, Javier Moreno Sánchez, Martine Roure, Søren Bo Søndergaard, Inger Segelström, Károly Ferenc Szabó, Adina-Ioana Vălean, Ioannis Varvitsiotis, Manfred Weber, Stefano Zappalà, Tatjana Ždanoka

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Simon Busuttil, Giuseppe Castiglione, Genowefa Grabowska, Sophia in 't Veld, Tchetin Kazak, Marian-Jean Marinescu, Radu Podgorean, Eva-Britt Svensson, Johannes Voggenhuber

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Data złożenia

12.2.2007

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)