SPRAWOZDANIE w sprawie samorządów lokalnych i współpracy na rzecz rozwoju
1.3.2007 - (2006/2235 (INI))
Komisja Rozwoju
Sprawozdawca: Pierre Schapira
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie samorządów lokalnych i współpracy na rzecz rozwoju
(2006/2235 (INI))
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 179 traktatu WE,
– uwzględniając wspólne oświadczenie Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w ramach Rady, Parlamentu Europejskiego i Komisji w sprawie polityki rozwojowej Unii Europejskiej: Konsensus Europejski[1] z dnia 20 grudnia 2005 r., w którym za najważniejszą wspólną zasadę uznano odpowiedzialność i partnerstwo, zawarto zobowiązanie do wspierania decentralizacji i dobrych rządów oraz zachęcono do „zwiększonego zaangażowania władz lokalnych”,
– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr ... Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie ustanawiającego instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju i współpracy gospodarczej (2004/0220(COD)[2],
– uwzględniając Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r.[3], zmienioną w drodze Umowy zmieniającej Umowę o partnerstwie („Umowę z Kotonu”)[4], podpisanej w Luksemburgu w dniu 25 czerwca 2005 r., a w szczególności jej art. 4, art. 28, art. 30 ust. 2, art. 43 ust. 4 oraz art. 58 ust. 2,
– uwzględniając Kartę Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych Europy (CPLRE) przyjętą przez Komitet Ministrów Rady Europy dnia 14 stycznia 1994 r., podczas 506. posiedzenia Delegatów Ministrów,
– uwzględniając komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów, z dnia 25 stycznia 2006 r.: Program tematyczny „Podmioty niepaństwowe i władze lokalne w procesie rozwoju”, który potwierdza, że władze lokalne są pełnoprawnymi podmiotami rozwoju i proponuje zaangażowanie ich „w proces rozwoju, w tym także poprzez dialog i wsparcie finansowe” (COM(2006)0019),
– uwzględniając komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, z dnia 12 października 2005 r., zatytułowany „Strategia UE na rzecz Afryki: Europejsko-afrykański pakt na rzecz przyspieszenia rozwoju Afryki”, przyjęty przez Radę Europejską w dniach 15-16 grudnia 2005 r., w którym Komisja zobowiązuje się do wspierania decentralizacji oraz wzmocnienia uprawnień samorządów lokalnych, podkreślając strategiczne znaczenie partnerstw bliźniaczych pomiędzy miastami i władzami miejskimi Europy i Afryki, w celu wsparcia realizacji Milenijnych Celów Rozwoju (MCR) oraz poparcia wstępnych warunków ich realizacji (COM(2005)0489),
– uwzględniając komunikat Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, z dnia 20 października 2003 r., w sprawie zarządzania i rozwoju, który czyni z dobrego zarządzania jedną z głównych osi współpracy europejskiej (COM(2003)0615),
– uwzględniając wytyczne Komisji dla DG DEV oraz przedstawicielstw w państwach AKP-ALA-MED oraz w państwach Europy Środkowej i Wschodniej (PECO) z dnia 23 grudnia 1999 r. (DEV/1424/2000), w których zalecono „zwiększenie udziału podmiotów zdecentralizowanych w określaniu polityk i programowaniu” oraz zaproponowano poradnictwo operacyjne dla przedstawicielstw we wszystkich państwach rozwijających się,
– uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1659/98 z dnia 17 lipca 1998 r. w sprawie współpracy zdecentralizowanej[5], zmienione rozporządzeniami (WE) nr 955/2002[6] i (WE) nr 625/2004[7],
– uwzględniając linię budżetową B76002 zwaną „współpracą zdecentralizowaną”, przeznaczoną na wspieranie tego podejścia we wszystkich państwach rozwijających się,
– uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie: „Miejsce współpracy zdecentralizowanej w reformie polityki rozwojowej Unii Europejskiej” (CdR 224/2005),
– uwzględniając końcową deklarację szefów państw i rządów w sprawie MCR przyjętą podczas 60. Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych we wrześniu 2005 r., w której podkreślono „istotną rolę władz lokalnych w realizacji MCR”,
– uwzględniając sprawozdanie A/59/354 Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych z dnia 13 września 2004 r., w którym uznano rolę samorządów lokalnych i światowych sieci samorządowych, w szczególności Zjednoczonych Miast i Władz Lokalnych (UCLG), jako jednego z głównych partnerów Organizacji Narodów Zjednoczonych w zakresie rozwoju i kwestii humanitarnych na szczeblu lokalnym,
– uwzględniając końcową deklarację ministrów i przedstawicieli rządów przyjętą podczas 4. Światowego Forum Wody (Meksyk, w dniach 16-22 marca 2006 r.), w której zawarto stwierdzenie, że skuteczna współpraca z samorządami lokalnymi stanowi kluczowy czynnik pozwalającym na rozwiązanie problemów związanych z wodą oraz osiągnięcie MCR,
– uwzględniając deklarację ze Światowego szczytu w sprawie trwałego rozwoju w Johannesburgu (w dniach 26 sierpnia - 4 września 2002 r.), w której uznano wzmocnienie roli i uprawnień samorządów lokalnych za konieczne w celu zapewnienia trwałego rozwoju,
– uwzględniając końcową deklarację ze Światowego szczytu Habitat II w Istambule (czerwiec 1996 r.), w której uznano, że samorządy lokalne są najbliższym partnerem państw w zakresie realizacji Agendy Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Siedzib Ludzkich,
– uwzględniając deklarację Drugiego światowego szczytu ziemi w Rio de Janeiro (w dniach 13-14 czerwca 1992 r.), w której podkreślono decydującą rolę samorządów loklanych w realizacji Agendy 21,
– uwzględniając deklarację Kongresu Założycielskiego UCLG (Paryż, maj 2004 r.), w której trzy tysiące burmistrzów i przedstawicieli samorządowych pochodzących z wyboru z całego świata zobowiązało się do realizacji MCR na szczeblu lokalnym oraz do pracy w celu wzmocnienia autonomii i demokracji lokalnej oraz współpracy pomiędzy miastami na rzecz rozwoju,
– uwzględniając końcową deklarację zgromadzeń ogólnych gmin i regionów Europy, które zebrały się w Innsbrucku dnia 12 maja 2006 r., oraz rozdział „Od szczebla lokalnego do globalnego”, który podkreśla rolę Europy oraz samorządów w świecie,
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju (A6‑0039/2007),
Doświadczenie samorządów we współpracy na rzecz rozwoju i korzyści z ich udziału
A. mając na uwadze, że realizacja MCR jest jednym z priorytetów UE oraz że główna rola samorządów w realizacji tych celów została uznana przez Organizację Narodów Zjednoczonych, a zwłaszcza Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który podczas Szczytu Milenijnego w 2005 r. oświadczył: „W jaki sposób możemy mieć nadzieję na realizację MCR, bez osiągania postępu w dziedzinach takich jak edukacja, walka z głodem, zdrowie, dostęp do wody, warunki sanitarne oraz równość płci? Władze miejskie i lokalne mają zasadniczą rolę do odegrania we wszystkich tych dziedzinach. Wprawdzie nasze cele są światowe, jednak najskuteczniej można realizować je na szczeblu lokalnym”,
B. mając na uwadze, że przy obecnym tempie realizacja MCR których osiągnięcie przewidziano na 2015 r., zajęłaby 110 lat oraz że doświadczenie samorządów w wielu dziedzinach związanych z rozwojem, takich jak zarządzanie zasobami wody, walka z AIDS, polityka dotycząca płci, gospodarka odpadami, spójność społeczna i lokalny rozwój gospodarczy, powinno być uznane przez UE za konieczny wkład w realizację MCR,
C. mając na uwadze, że każde dziecko w chwili narodzin ma prawo do rejestracji w urzędzie stanu cywilnego, i zważywszy na zasadniczą rolę, jaką odgrywają w tym względzie samorządy, oraz na bezpośredni związek między wspomnianą praktyką a stosowaniem odpowiednich standardów praw człowieka chroniących dzieci przez wykorzystywaniem do pracy,
D. mając na uwadze, że dobre zarządzanie jest jednym z priorytetowych celów UE; mając na uwadze, że demokracja lokalna i decentralizacja należą do najistotniejszych elementów demokratycznych rządów, zgodnie ze wspomnianym wyżej Konsensusem europejskim w sprawie rozwoju,
E. mając na uwadze, że za 20 lat 60% ludności świata będzie zamieszkiwać miasta oraz że mają one w konsekwencji do odegrania wielką rolę w poprawie warunków życia społeczności najuboższych,
F. mając na uwadze, że samorządy lokalne w świecie zdobywają doświadczenie poprzez:
- projekty samorządów dla samorządów finansowane lub promowane przez same europejskie samorządy, w partnerstwie z samorządami z Południa od ponad trzydziestu lat,
- projekty samorządów dla samorządów finansowane przez UE w ramach programów URB-AL (Ameryka Łacińska), Asia URBS oraz w mniejszym stopniu MEDA (południowa część basenu Morza Śródziemnego), ACCESS (Europą Środkowa i Wschodnia), TACIS (Europa Wschodnia i Azja Środkowa) i CARDS (Bałkany) oraz wieloletnie programy przedsięwzięć w skali mikro (MMP) w krajach AKP,
- krajowe lub regionalne programy współpracy na rzecz decentralizacji lub rozwoju lokalnego, w których jako podmioty występują samorządy i ich stowarzyszenia, ze wsparciem UE i innych instytucji przekazujących fundusze (Organizacja Narodów Zjednoczonych, Bank Światowy, regionalne banki rozwoju itp.),
G. mając na uwadze, że samorządy mają konieczną legitymację polityczną, wiedzę i doświadczenie w zarządzaniu sprawami lokalnymi oraz możliwość mobilizowania wokół siebie innych podmiotów lokalnych,
H. mając na uwadze, że pomimo znaczenia udziału samorządów lokalnych w procesie współpracy, uznanego w Umowie z Kotonu oraz w Konsensusie europejskim w sprawie rozwoju, nie wprowadzono jeszcze żadnego stałego mechanizmu w celu zapewnienia udziału tych podmiotów w dialogu z Komisją w Europie i w krajach rozwijających się; mając jednak na uwadze, że mechanizm taki istnieje dla podmiotów niepaństwowych,
W Europie
I. mając na uwadze, że samorządy lokalne są już obecnie podmiotami kompetentnymi, posiadającymi długotrwałe doświadczenie w zakresie wspierania rozwoju: dysponują szeroka wiedzą we wszystkich dziedzinach rozwoju miejskiego i obszarów wiejskich od ponad trzydziestu lat oraz stale poszerzają i różnicują swoją działalność, tworząc w ten sposób sieć solidarności obejmującą cały świat; mając na uwadze, że wiele z tych działań jest obecnie wspieranych i finansowanych przez poszczególne państwa,
J. mając na uwadze, że krajowe i regionalne stowarzyszenia europejskich samorzadów lokalnych odgrywają coraz większą rolę w zakresie informowania, wzmacniania potencjału oraz dialogu i mogą stać się w ten sposób „uprzywilejowanymi kanałami” UE i innych partnerów w rozwoju, zapewniającymi udział reprezentowanych przez nie samorządów w dialogu z Komisją w Europie,
K. mając na uwadze, że europejskie samorządy i ich stowarzyszenia odgrywają decydującą rolę w informowaniu, mobilizowaniu i uwrażliwianiu opinii publicznej UE na szczeblu lokalnym, docierając bezpośrednio do obywateli; mając na uwadze, że przyczynia się to do promowania wartości, jakimi są solidarność i pomoc rozwojowa, co zostało wykazane w „Kampanii miast na rzecz tysiąclecia”, uruchomionej w lipcu 2005 r. przez UCLG przy wsparciu Organizacji Narodów Zjednoczonych; mając na uwadze, że w tym kontekście europejska sekcja UCLG, Rada Gmin i Regionów Europy (CEMR), mobilizuje od kwietnia 2006 r. miasta europejskie do wspierania realizacji MCR,
L. mając na uwadze, że lokalne plany i programy uwrażliwienia na rozwój sporządzane w coraz większej liczbie samorządów miast i regionów nie ograniczają się do jednorazowych działań, ale przeciwnie – określają całościowy program kształcenia i informacji dla społeczności na szczeblu lokalnym,
M. mając na uwadze, że samorządy lokalne odgrywają kluczową rolę w rozwoju, dynamizując i koordynując działania podmiotów gospodarczych i społecznych obecnych na szczeblu lokalnym,
N. mając na uwadze, że więzy partnerstwa bliźniaczego istniejące pomiędzy miastami europejskimi i miastami Południa obecnie nie są wspierane finansowo przez UE, pomimo rosnącej liczby inicjatyw w zakresie współpracy podejmowanych przez miasta europejskie wobec ich partnerów w państwach Południa,
O. whereas immigrant populations in Europe play an important role in development cooperation, their added value in terms of their potential contributions, their skills and their closeness to their countries of origin; whereas, in this context, decentralised cooperation is a key and appropriate area of intervention for immigrant communities' international solidarity organisations with regard both to activities set up in their countries or origin and to development education and awareness-raising projects in the host country,
mając na uwadze znaczącą rolę we współpracy rozwojowej odgrywaną przez osoby pochodzące z imigracji w Europie, korzyści płynące z ich potencjalnego wkładu, ich kompetencjami i ich bliskich związków z państwami pochodzenia; mając na uwadze w tym kontekście, że zdecentralizowana współpraca stanowi kluczową i stosowną dziedzinę interwencji dla organizacji solidarności międzynarodowej wywodzących się z imigracji, zarówno w stosunku do działań prowadzonych w ich państwach pochodzenia, jak i w dotyczących rozwoju projektach edukacyjnych i projektach uwrażliwiania opinii publicznej w państwach przyjmujących,
W państwach rozwijających się
P. mając na uwadze, że „zdecentralizowana współpraca”, zdefiniowana przez UE od czasu Lomé IV, odzwierciedla wolę, aby o pomocy dla państw rozwijających się decydowano nie tylko wspólnie z danymi państwami trzecimi, lecz aby w wybory polityczne oraz we wprowadzanie w życie pomocy angażowano także samorządy lokalne, w celu osiągnięcia większej skuteczności i rzetelności tej pomocy; mając na uwadze, że należy trwale przekształcić zasady współpracy europejskiej, za punkt wyjścia przyjmując oczekiwania społeczne, aby projekty w większym stopniu zaspokajały rzeczywiste potrzeby,
Q. mając na uwadze, że udział w polityce rozwoju i przyjmowanie tej polityki, należącej do priorytetowych zasad UE, oznaczają zaangażowanie samorządów loklanych, ponieważ ich obecność na całym terytorium kraju umożliwia im zapewnienie polityki bliskości oraz regularne przekazywanie oczekiwań danych społeczności, w szczególności w regionach najbardziej zacofanych,
R. mając na uwadze, że samorządy lokalne we wszystkich państwach rozwijających się mają doświadczenie dotyczące potrzeb lokalnych, w sektorach tak różnych, jak odprowadzanie ścieków, edukacja, zdrowie, mieszkalnictwo, wspieranie kobiet w instytucjach podejmujących decyzje na szczeblu lokalnym, systemy informowania na temat narkotyków, zarządzanie turystyką, zachowanie historycznego dziedzictwa miejskiego, rozwój lokalnych usług zdrowotnych, zarządzanie zasobami wody i transport publiczny,
S. mając na uwadze, że decentralizacja i reformy państwowe trwające w większości regionów świata sprawiają, że samorządy lokalne stanowią sferę rządowa jednocześnie odrębną i przedstawicielską, z nowymi obowiązkami w bardzo zróżnicowanych sektorach działalności politycznej, istotnych dla walki z ubóstwem oraz dla osiągnięcia MCR, jak np. podstawowa opieka zdrowotna, woda, odprowadzanie ścieków, dostęp do edukacji, ochrona środowiska naturalnego, lokalny rozwój gospodarczy, zapobieganie HIV/AIDS, równość płci,
T. mając na uwadze, że zaangażowanie samorządów lokalnych może przyczynić się do wzmocnienia demokracji lokalnej oraz demokratyzacji zarządzania pomocą na szczeblu lokalnym, uwadze uwagi na rolę, jaką krajowe stowarzyszenia samorządów mogą odegrać w tej dziedzinie w państwach Południa,
U. mając na uwadze, że tam, gdzie władze lokalne pochodzą z wyborów, ich strategiczne miejsce – między rządem krajowym a społeczeństwem obywatelskim – czyni z nich idealnego pośrednika działającego na rzecz porozumienia pomiędzy poszczególnymi partnerami w procesie rozwojowym, niezbędnego dla zapewnienia skutecznej i skoordynowanej pomocy,
V. mając na uwadze, że samorządy lokalne – które, posiadając dokładniejszą znajomość lokalnych warunków niż rządy centralne lub międzynarodowe instytucje przekazujące fundusze, wnoszą szczególną wartość dodaną – są lepiej przygotowane do oceny lokalnego wpływu krajowych i międzynarodowych strategii na rzecz rozwoju, a tym samym są zdolne do udzielania pomocy lepiej dostosowanej do specyficznych cech terytoriów, którymi administrują,
W. mając na uwadze, że dzięki stosownym środkom samorządy lokalne mogłyby stanowić trwałe ramy umożliwiające nowym podmiotom wypowiedzenie się, zorganizowanie oraz dostosowanie do wymogów partnerstwa europejskiego,
X. mając na uwadze, że konkretna znajomość danego terenu, którym administruje samorząd lokalny, czyni z niego podstawową siłę w walce z ubóstwem i nierównością,
Y. mając na uwadze, że np. w regionie Ameryki Łacińskiej bardzo szybki rozwój urbanizacji sprawia, że polityka miejska staje się pierwszoplanową kwestią w dziedzinie rozwojem, oraz czyni z miast i konurbacji głównych partnerów rządów w sprawach związanych z najważniejszymi problemami społecznymi (migracja, młodzież, ubóstwo, zatrudnienie),
Z. mając także na uwadze, że istnieje konieczność wspierania dialogu pomiędzy samorządami lokalnymi i podmiotami niepaństwowymi w zakresie opracowywania i wprowadzania w życie działań finansowanych przez WE w odniesieniu do rozwoju lokalnego,
AA. mając na uwadze, że udział samorządów lokalnych państw rozwijających się wiąże się z koniecznością przeprowadzenia procesu przejęcia odpowiedzialności za strategie współpracy na rzecz rozwoju, który wymaga między innymi wzmocnienia dostępu tych władz do informacji, środków organizacyjnych oraz mechanizmów przedstawicielstwa, możliwości prowadzenia dialogu oraz przedstawiania propozycji dotyczących polityki współpracy, udziału w krajowych, regionalnych i międzynarodowych instytucjach prowadzących dialog i konsultacje,
AB. mając na uwadze rolę, jaką UCLG mają do odegrania w ustrukturyzowaniu i przedstawianiu potrzeb samorządów lokalnych państw rozwijających się,
AC. mając na uwadze, że mimo iż samorządy lokalne posiadają doświadczenie w zakresie rozwoju, ich rola w rozwoju jest dotychczas niedoceniona i niedostatecznie wykorzystywana,
Przekazanie samorządom lokalnym środków, aby mogły odgrywać rolę w realizacji Milenijnych Celów Rozwoju
1. przypomina, że Komisja od dawna dąży do przyznania samorządom lokalnym roli pełnoprawnego partnera w zakresie pomocy na rzecz rozwoju, przy czym ostatnie zobowiązania to: w odniesieniu do AKP – Umowa z Kotonu; w odniesieniu do państw rozwijających się – moralne zasady leżące u podstaw Konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju z 2005 r.;
2. uznaje, że zaangażowanie samorządów lokalnych w politykę rozwoju jest niezbędne dla osiągnięcia MCR oraz dla zapewnienia dobrego zarządzania; uważa w rezultacie, że ich odpowiedzialność za politykę rozwoju jest znaczącym krokiem w stronę większej przejrzystości i demokracji w zakresie pomocy na rzecz rozwoju oraz umożliwia opracowanie skuteczniejszych i bardziej rzetelnych projektów i programów na podstawie rzeczywistych potrzeb beneficjentów;
3. podkreśla znaczenie partnerstwa Północ-Południe i Południe-Południe pomiędzy samorządami lokalnymi i ich stowarzyszeniami przedstawicielskimi w przyczynianiu się do wzmocnienia dobrego zarządzania i realizacji MCR;
4. zwraca się do Komisji o wsparcie i wzmocnienie bezpośredniej współpracy, jaką prowadzą europejskie samorządy lokalne z ich partnerami międzynarodowymi; zwraca się zwłaszcza o zapewnienie ciągłości, także finansowej, sieci solidarności utworzonych przez programy takie jak URB-AL, Asia URBS i inne, które zakończa się najpóźniej w 2007 r., i które są zobowiązaniami podjętymi wobec społeczeństwa;
5. podkreśla, że zasady odpowiedzialności, uczestnictwa i dobrego zarządzania prowadzą do przyjęcia podejścia wielopodmiotowego lub obejmującego różnych partnerów w rozwoju, takich jak państwa trzecie, samorządy lokalne lub podmioty niepaństwowe, działających w sposób komplementarny i spójny;
6. podkreśla, że władze lokalne powinny mobilizować wokół siebie pozostałe podmioty lokalne (uniwersytety, podmioty społeczne, organizacje pozarządowe, przedsiębiorstwa itp.) oraz stymulować udział obywateli w życiu publicznym;
7. wzywa lokalne podmioty do podjęcia z międzynarodowymi organizacjami wspólnych działań monitorowania przemysłu i rolnictwa mających na celu zapobieganie pracy dzieci oraz współpracę w zakresie budowy oraz utrzymywania odpowiednich placówek szkolnych z wykwalifikowanym personelem nauczycielskim, darmowym transportem i posiłkami, aby umożliwić dzieciom uczęszczanie do szkoły;
8. mając jednakże na uwadze, że istotne jest wyraźne oddzielenie specyfiki samorządów lokalnych w stosunku do „podmiotów niepaństwowych”: zakres uprawnień, legitymacja i kontrola demokratyczna, doświadczenie w zakresie zarządzania sprawami lokalnymi, zaangażowanie we wprowadzanie w życie polityki publicznej;
9. z zadowoleniem przyjmuje uznanie polityczne oraz specjalne fundusze przyznane samorządom lokalnym w ramach wymienionego wyżej instrumentu współpracy na rzecz rozwoju (ICD): a) są one w większym stopniu zaangażowanie w określanie strategii współpracy państw rozwijających się, w opracowywanie programów geograficznych i tematycznych, wprowadzanie ich w życie i ocenę; b) do 15% programu tematycznego „podmioty niepaństwowe i władze lokalne” może być bezpośrednio przyznane samorządom lokalnym; c) europejskie samorządy lokalne zostaną włączone w ustrukturyzowany dialog polityczny z instytucjami europejskimi i innymi podmiotami rozwoju na Północy;
10. zwraca się do Komisji o odwoływanie się w przyszłych instrumentach finansowania współpracy na rzecz rozwoju oraz przyszłych tekstach legislacyjnych do roli samorządów lokalnych i ich stowarzyszeń przedstawicielskich jako „partnerów politycznych” oraz zagwarantowanie im udziału we wszystkich etapach procesu współpracy, a także bezpośredniego dostępu do europejskich środków finansowania;
11. zwraca się do Komisji o sprecyzowanie w dokumentach w sprawie strategii krajowej zasad i mechanizmów, w celu włączenia w większym stopniu władz lokalnych, ich organizacji przedstawicielskich oraz partnerów ze społeczeństwa obywatelskiego do wszelkich etapów procesu współpracy (dialogi i opracowywanie dokumentów strategicznych, programowanie, wprowadzanie w życie, ocena) oraz o informowanie o tym delegacji WE w celu zapewnienia ich wykonania;
12. wzywa Komisję i Radę do uznania stowarzyszeń samorządów lokalnych Południa za skutecznych pośredników pomiędzy samorządami lokalnymi z jednej strony oraz rządami państw członkowskich UE z drugiej strony, w celu określenia strategii oraz wprowadzenia w życie polityki rozwoju;
13. wyraża ubolewanie, że dotychczas w państwach rozwijających się samorządy lokalne były zaangażowane tylko we wprowadzanie w życie projektów, a nie w opracowywanie polityki rozwoju, także w państwach AKP pomimo przeglądu Umowy z Kotonu, która umieszcza dialog polityczny z samorządami lokalnymi w centrum partnerstwa; zobowiązuje się w związku z tym do przeprowadzenia szczegółowej kontroli politycznej z wyłonionymi w wyborach stowarzyszeniami, wprowadzenia w życie ICD, zarówno w ramach UE, jak i w państwach rozwijających się, zwłaszcza poprzez analizę dokumentów strategicznych dla poszczególnych państw, oraz do informowania samorządów lokalnych o nowych możliwościach, które są im oferowane oraz, w przypadku trudności doświadczanych na miejscu przez władze lokalne, przekazania informacji Komisji;
14. podkreśla w tym względzie, że w wyżej wspomnianych wytycznych z dnia 23 grudnia 1999 r. Komisja zaproponowała delegacjom wszystkich państw rozwijających się poradnictwo operacyjne, które wyraźnie wyjaśniło, jak zaangażować samorządy lokalne i podmioty niepaństwowe na każdym etapie procesu współpracy; w wytycznych tych Komisja zalecała „zwiększony udział podmiotów zdecentralizowanych w opracowywaniu strategii politycznych i programowaniu” i pozostają one użytecznym poradnikiem wprowadzania w życie nowych instrumentów na rzecz rozwoju;
15. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w wyżej wymienionym komunikancie z dnia 25 stycznia 2006 r. Komisja potwierdza, iż samorządy lokalne są pełnoprawnymi podmiotami rozwoju i planuje „zaangażowanie podmiotów niepaństwowych oraz władz lokalnych w proces rozwoju, w tym także poprzez dialog i wsparcie finansowe”; podkreśla, że zgodnie z nowymi przepisami ICD oznacza to włączenie ich w opracowywanie strategii krajowych i programów geograficznych, ponieważ to w nich są zdefiniowane polityczne kierunki współpracy europejskiej; wyraża w związku z tym ubolewanie, że w tym samym komunikacie Komisja Europejska ogranicza możliwość udziału władz lokalnych i uważa ją za drugorzędną, zgodnie z zasadą subsydiarności, w stosunku do programów geograficznych; uważa zatem, że współpraca między samorządami lokalnymi i władzą centralną przyczyni się do skuteczniejszej pomocy na rzecz rozwoju i pozwoli na skuteczniejsze wykorzystanie przyznawanych funduszy, jak również na dotarcie z pomocą do najbardziej potrzebujących;
16. podkreśla konieczność wprowadzenia dialogu i stałych konsultacji pomiędzy UE i samorządami lokalnymi oraz ich stowarzyszeniami przedstawicielskimi na wszystkich szczeblach – krajowym, regionalnym, światowym – zwłaszcza włączając je w charakterze obserwatorów do instytucji zajmujących się dialogiem pomiędzy UE i państwami partnerskimi, takimi jak Parytetowe Zgromadzenie Parlamentarne oraz Rada Ministrów AKP-UE, na tych samych zasadach co przedstawicieli podmiotów niepaństwowych;
17. domaga się, aby samorządy lokalne i ich stowarzyszenia przedstawicielskie mogły korzystać z bezpośredniego i stosownego finansowania: a) z jednej strony w ramach programów geograficznych ICD, biorąc pod uwagę ich rolę w zarządzaniu lokalnym i znaczenie ich udziału w realizacji MCR; b) z drugiej strony w programie tematycznym „Podmioty niepaństwowe i władze lokalne”, wzmacniającym ich możliwości dialogu i udziału w procesie współpracy (organizacja i przedstawicielstwo, wprowadzanie mechanizmów konsultacji, dialogu i lobbingu) w Europie, jak i w państwach rozwijających się, wymagających wsparcia finansowego lepiej dostosowanego do ich nowych obowiązków;
18. zwraca się w związku z tym do Komisji, aby w ramach rewizji instrumentów na rzecz rozwoju przewidzianych na lata 2008-2009:
- o uczynienie z decentralizacji i działań władz lokalnych sektora koncentracji pomocy europejskiej w państwach rozwijających się;
- aby znaczący procent pomocy budżetowej UE udzielanej w ramach programów geograficznych dla państw rozwijających się był przyznawany bezpośrednio władzom lokalnym, w porozumieniu z rządami centralnymi, aby poprawić zarządzanie pomocą w państwach rozwijających się, wzmocnić demokrację lokalną oraz poprawić dostęp społeczności do funduszy europejskich, zgodnie z zasadami ustanowionymi w Konsensusie europejskim w sprawie rozwoju;
- o zwiększenie linii budżetowej programu tematycznego „Podmioty niepaństwowe i władze lokalne”, ze względu na ich wszechstronną rolę odgrywaną w realizacji MCR, szczególnie jeżeli chodzi o rolę samorządów lokalnych w świadczeniu lokalnych usług publicznych;
- o przyspieszenie wsparcia dla budowy potencjału władz lokalnych w krajach AKP oraz dla wymiany informacji zgodnie z Umową z Kotonu, zwłaszcza poprzez platformę władz lokalnych AKP oraz jej członków, łącznie z szybką realizacją wniosku o dofinansowanie, który został zatwierdzony przez komitet ambasadorów AKP w październiku 2003 r.;
- o wsparcie, w przypadku gdy decentralizacja nie pełni centralnej roli, działań samorządów lokalnych poprzez poparcie dla polityki decentralizacji państwa, zarówno w odniesieniu do możliwości, dostępności funduszy, wsparcia budżetowego, wsparcia legislacyjnego, czy też innych dziedzin;
- o wprowadzenie mechanizmów w celu terytorialnego rozdziału pomocy sektorowej, aby samorządy lokalne mogły odgrywać rolę, która została im przyznana przez ustawy o decentralizacji, ponieważ udział samorządów lokalnych przynosi korzyść we wprowadzaniu w życie programów sektorowych, zwłaszcza w dziedzinie zdrowia, edukacji i podstawowych usług publicznych, tymczasem obecnie są one z nich często wykluczone;
19. podkreśla znaczenie określonego przez ICD ustrukturyzowanego dialogu pomiędzy europejskimi samorządami lokalnymi i instytucjami wspólnotowymi, który zapewnia europejskim samorządom lokalnym ramy, w których mogą one skutecznie współpracować i prowadzić dialog z instytucjami i innymi podmiotami rozwoju.
20. zwraca się do Komisji o ustanowienie partnerstwa z platformą organizacji przedstawicielskich władz lokalnych prowadzących aktywną współpracę, na wzór europejskiej konfederacji organizacji pozarządowych na rzecz pomocy i rozwoju Concord, aby usprawnić dialog i współpracę z instytucjami europejskimi, skoordynować współpracę pomiędzy samorządami lokalnymi oraz wspierać je we wdrażaniu polityki na rzecz rozwoju, a w szczególności zwiększyć możliwości członków platformy;
21. zwraca się do Komisji o uruchomienie światowego obserwatorium demokracji lokalnej i decentralizacji, w partnerstwie z organizacjami władz lokalnych, w celu:
- zapewnienia kontroli udziału samorządów lokalnych w procesie współpracy z UE (dialog polityczny, opracowanie strategii rozwoju, programowanie, wprowadzanie w życie, ocena) oraz ostrzegania instytucji o trudnościach napotykanych na miejscu,
- ustanowienia światowej mapy zarządzania lokalnego, zawierającej spis projektów, podmiotów, budżetów zgromadzonych przez samorządy lokalne w świecie, w celu ułatwienia koordynacji, spójności i synergii pomiędzy poszczególnymi partnerami władz lokalnych,
- stworzenia narzędzi informowania i wsparcia udziału samorządów lokalnych w europejskim procesie współpracy, takich jak uaktualniane informacje dotyczące nowych możliwości oferowanych samorządom lokalnym od momentu przeprowadzenia reformy przedmiotowej pomocy, pomoc techniczna w celu udzielenia odpowiedzi na zaproszenia do składania ofert i wezwania do przedstawiania propozycji itp.;
- monitorowania i analizy zgodności standardów związanych z demokracją i prawami człowieka, przede wszystkim zaś odnoszących się do lokalnej demokracji i sprawnej administracji, zgodnie z odpowiednimi standardami WE oraz innymi międzynarodowo uznanymi standardami – ONZ, Unii Afrykańskiej, Wspólnoty Narodów itp.;
22. zwraca się do Komisji o promowanie działań o charakterze strukturalnym, zmierzających do pobudzenia i wsparcia decentralizacji oraz wzmocnienia potencjału lokalnego w państwach partnerskich, wraz z większą demokratyzacją i uczestnictwem obywateli;
23. proponuje wykorzystywanie mechanizmów przeglądu strategii współpracy, w tym mechanizmu wprowadzonego Umową z Kotonu, w celu zweryfikowania postępów w zakresie udziału samorządów lokalnych w procesach współpracy oraz w celu dążenia do eliminacji ograniczeń prawnych, politycznych i organizacyjnych, które przeszkadzają w udziale samorządów lokalnych w procesie współpracy;
0
0 0
24. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również parlamentom i rządom państw członkowskich.
UZASADNIENIE
Samorządy lokalne są ekspertami we wszystkich sektorach rozwoju miejskiego od ponad trzydziestu lat. Ich działania w zakresie współpracy na świecie dały bardzo dobre wyniki, dysponują one coraz znaczniejszymi budżetami, różnicują swoją działalność i nie przestają jej poszerzać. Tworzą one w ten sposób niebywałą sieć solidarności, która rozciąga się na pięć kontynentów. Przede wszystkim jednak korzyścią, jaką przynoszą samorządy, jest dostarczanie pomocy, która w większym stopniu odpowiada podstawowym oczekiwaniom społeczeństwa, ponieważ samorządy są bliżej danego obszaru niż państwo czy międzynarodowe podmioty przekazujące fundusze, co umożliwia im obserwowanie lokalnego wpływu krajowych i międzynarodowych strategii rozwoju. Bez uwzględnienia beneficjentów i ich potrzeb udzielana pomoc nie będzie ani skuteczna, ani rzetelna.
I- Samorządy lokalne: niedoceniani prekursorzy rozwoju
Pomimo tego bilansu samorządy stoją wobec paradoksu: ich doświadczenie w zakresie rozwoju rzadko jest doceniane, czy choćby znane; ich rola pośrednika pomiędzy państwem a społeczeństwem obywatelskim jest niezbyt dobrze rozumiana. Komisja Europejska zawsze zajmowała w swojej polityce rozwoju bardzo niejednoznaczne stanowisko w odniesieniu do samorządów lokalnych: z jednej strony w celu zachowania dobrych stosunków dyplomatycznych z rządami państw trzecich, z drugiej strony w celu przyspieszenia wypłacenia swoich środków, ponieważ konsultacja jest czasochłonna.
Jednak miasta potrafiły z biegiem lat ustalić swoją pozcyję jako partnera w zakresie rozwoju, którego nie da się pominąć:
1945 r.: miasta francuskie rozpoczynają współpracę z miastami niemieckimi.
Lata 60.: miasta Europy Zachodniej poszerzają wymianę z miastami z Europy Wschodniej.
1970 r.: miasta angażują się w działania w zakresie solidarności z miejscowościami afrykańskimi.
1975 r.: Komisja Europejska finansuje „przedsięwzięcia w skali mikro” oparte na inicjatywie wspólnot lokalnych w państwach AKP.
1989 r.: Czwarta Konwencja z Lomé z państwami AKP wprowadza nowatorskie podejście: współpracę zdecentralizowaną. Chodzi o inny sposób współpracy: państwo zachowuje centralną rolę, ale w wybory polityczne oraz wprowadzanie w życie pomocy powinny być włączone samorządy lokalne i społeczeństwo obywatelskie, które ze zwykłych beneficjentów stają się pełnoprawnymi partnerami politycznymi. W każdym razie na papierze, ponieważ ich rola na miejscu zostaje szybko sprowadzona do roli beneficjenta pomocy i wykonawcy.
1992 r.: Komisja tworzy linię budżetową przeznaczoną na współpracę zdecentralizowaną w celu objęcia podejściem współpracy zdecentralizowanej wszystkie państwa rozwijające się.
1994 r.: przyjęcie Karty Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych Europy przez Komitet Ministrów
1995 r.: uruchomienie programu URBAL w celu sfinansowania projektów pomiędzy miastami europejskimi i miastami Ameryki Łacińskiej (54 mln euro na okres 1995-2004), Asia URBS (43 mln euro na okres 1995-2004) oraz MED-URBS.
1998 r.: Parlament nadaje współpracy zdecentralizowanej podstawę prawną na mocy rozporządzenia w sprawie współpracy zdecentralizowanej.
2000 r.: uruchomienie programów ACCESS i CARDS w celu odbudowy infrastruktur zniszczonych w wyniku konfliktów w państwach Europy Środkowej i Wschodniej.
Czerwiec 2000 r.: Umowa z Kotonu umieszcza dialog polityczny z podmiotami niepaństwowymi państw beneficjentów w centrum partnerstwa; będą one angażowane w każdy etap współpracy.
2005 r.: zmieniona Umowa z Kotonu wyraźnie uznaje samorządy lokalne za pełnoprawnych partnerów (a nie zwykłych beneficjentów).
Listopad 2005 r.: Konsensus europejski potwierdza tę ewolucję, czyniąc z odpowiedzialności i uczestnictwa kluczowe zasady UE oraz wspierając czynny udział samorządów lokalnych.
2007 r.: nowy instrument na rzecz rozwoju przynosi większy postęp dla samorządów lokalnych: zostają one uznane za partnera politycznego na Południu i korzystają z programu tematycznego.
II- Potrzeba reformy pomocy na rzecz rozwoju
2007 r.: nowy instrument na rzecz rozwoju przynosi większy postęp dla samorządów lokalnych:
1. zostają one uznane za partnera politycznego: na Południu są zaangażowane począwszy od etapu dialogu politycznego w opracowywanie Dokumentów Strategicznych dla poszczególnych państw (DSP) oraz programów tematycznych, ale także w ich wprowadzanie w życie oraz ocenę.
2. Korzystają z programu tematycznego mającego na celu wzmocnienie ich uprawnień na Południu, organizowanie się oraz współpracę z innymi podmiotami rozwoju, a w Europie, ustanawianie ustrukturyzowanego dialogu z instytucjami europejskimi.
3. Do 15% tego programu tematycznego, czyli 35 milionów euro na okres 2007-2013, zostanie przyznane bezpośrednio władzom lokalnym, o ile będą one o tę pomoc wnioskować.
UE, tak jak ONZ od 2005 r., uznaje zatem władze lokalne za główny podmiot współpracy na rzecz rozwoju, przynajmniej w teorii. Celem niniejszego sprawozdania jest analiza tego nowego stosunku partnerstwa oraz zapewnienie weryfikacji postępów na miejscu.
III- Dlaczego samorządy są niezbędnym partnerem w realizowaniu właściwej, skutecznej i rzetelnej pomocy?
· Przestrzeń dialogu pomiędzy państwem i społecznościami lokalnymi: podmioty władz lokalnych, najczęściej wybierane przez społeczności na całym terytorium danego kraju, stanowią najwłaściwszą reprezentację społeczeństwa obywatelskiego. W istocie, znajdując się bliżej społeczeństwa, mogą one przekazywać jego żądania. Za pomocą stosownych środków samorządy lokalne mogłyby zapewnić politykę bliskości, przekładać oczekiwana społeczności na codzienną rzeczywistość oraz wypełniać lukę, która oddziela je od państwa, w szczególności dotyczy do społeczności zamieszkujących regiony najbardziej zacofane.
· Doświadczenie, jakiego nie można pominąć w sektorze miejskim: podczas gdy państwo stosuje podejście krajowe, a zatem ogólne, do potrzeb, samorządy lokalne mogą wykorzystać swoją znajomość problemów miejskich specyficznych dla terytorium, którym administrują. Samorządy już stanowią główną siłę w walce z ubóstwem i nierównością. Tam, gdzie miały one możliwość się zaangażować, ich udział przyniósł korzyść, jakiej nie można pominąć w odniesieniu do kwestii rozwoju lokalnego.
· Przeciwwładza: samorządy lokalne kwestionują dobre stosunki polityczne w danym państwie pomiędzy przedstawicielstwem Komisji a rządem krajowym, który nie akceptuje ograniczania jego uprawnień na rzecz organów pochodzących z wyborów, które często nie należą do grona jego zwolenników. Jesteśmy przekonani, że w Europie partie polityczne są gwarantami demokracji, ale w państwach trzecich Unia prowadzi negocjacje tylko z rządem centralnym. Włączenie samorządów może przyczynić się do demokratyzacji zarządzania pomocą na rzecz rozwoju na szczeblu lokalnym.
IV- Działania, jakie powinna przeprowadzić Komisja
Podczas przesłuchania w dniu 3 października 2006 r. na temat roli władz lokalnych w rozwoju przedstawiono wiele propozycji politycznych – oto streszczenie 5 głównych ścieżek partnerstwa przedstawionych przez uczestników i posłów do PE.
Ścieżka nr 1 Jak włączyć władze lokalne w dialog polityczny na temat przyznawania pomocy europejskiej w państwach Południa?
Komisja potwierdziła konieczność włączenia władz lokalnych w dialog polityczny oraz we wprowadzanie w życie i ocenę pomocy europejskiej. Ponieważ Parlament ma od tego czasu funkcję kontrolną Dokumentów Strategicznych dla poszczególnych państw (DSP), które określają politykę rozwoju Komisji w każdym państwie Południa, Komisja Rozwoju zobowiązała się do informowania światowych stowarzyszeń UCLG oraz europejskiej CEMR o agendzie polityki europejskiej. Ze swojej strony, UCLG zobowiązują się do przeprowadzenia kontroli na miejscu, aby sprawdzić, czy władze lokalne są włączone w konsultacje, jak to proponuje Komisja. Jeśli tak nie jest, mogą one poinformować o tym Komisję Rozwoju, która zwróci się z ta kwestią do Komisji Europejskiej.
Ścieżka nr 2 Uczynienie z decentralizacji sektora koncentracji finansowej pomocy europejskiej w państwach rozwijających się
Pomysł ten jest główną kwestią polityczną, która wynika z przesłuchania. Zaaprobowali ją wszyscy, którzy zabrali głos: sama Komisja Europejska, przedstawiciele władz lokalnych oraz obecni posłowie do PE. W związku z tym w sprawozdaniu zwrócono się:
1) o uczynienie z decentralizacji i działań władz lokalnych sektora koncentracji pomocy finansowej w państwach rozwijających się,
2) o to, aby znaczny procent pomocy budżetowej UE dla państw rozwijających się był bezpośrednio przyznany władzom lokalnym, w celu uniknięcia zarządzania przez rządy centralne całością funduszy europejskich. Umożliwiłoby to lepsze zarządzanie pomocą w państwach rozwijających się, większą demokrację lokalną oraz lepszy dostęp społeczności do funduszy europejskich, zgodnie z zadami ustanowionymi z Konsensusie europejskim w sprawie rozwoju. W istocie, 15% programu tematycznego nie może wystarczyć władzom lokalnym państw rozwijających się, aby zapewnić świadczenie usług publicznych społecznościom na szczeblu lokalnym.
3) w przypadku gdy decentralizacja nie jest sektorem koncentracji, o wsparcie działań władz lokalnych poprzez poparcie dla polityki decentralizacji państwa, zarówno w odniesieniu do możliwości, dostępności funduszy, wsparcia budżetowego, wsparcia legislacyjnego czy też innych dziedzin,
4) o wprowadzenie mechanizmów w celu terytorialnego rozdziału pomocy sektorowej, aby władze lokalne mogły odgrywać rolę, która została im przyznana przez ustawy o decentralizacji, ponieważ udział władz lokalnych przynosi korzyść we wprowadzaniu w życiu programów sektorowych, zwłaszcza w dziedzinie zdrowia, edukacji i podstawowych usług publicznych, tymczasem obecnie są one z nich często wykluczone.
Ścieżka nr 3 W Europie: ustrukturyzowany dialog z instytucjami europejskimi
Europejskie władze lokalne potrzebują ustanowienia lepszego dialogu z instytucjami europejskimi. Należy wyraźnie określić, z kim instytucje europejskie mogą prowadzić dialog: z CEMR w sprawie europejskiego dialogu instytucjonalnego, z UCLG w kwestii informowania Parlamentu o tym, co się dzieje na miejscu, oraz przekazywania tych informacji władzom lokalnym Południa.
Ścieżka nr 4 Pomoc w wypłacaniu 15% przyznanych władzom lokalnym
Jest to kwestia strategiczna, ponieważ te 15% stanowią maksimum przyznane władzom lokalnym, jeśli uda im się je wydać. GCLU mogłaby dostarczyć pomocy technicznej władzom lokalnym, aby odpowiedzieć na te wezwania do przedstawiania propozycji.
Ścieżka nr 5 Europejskie uznanie roli władz lokalnych w realizacji MCR
Przy obecnym tempie realizacji MCR potrzeba będzie 110 lat, aby osiągnąć cele, których realizację wyznaczono na 2015 r. Należy zatem zapewnić lobbing, aby UE uznała niezbędną rolę władz lokalnych w realizacji MCR.
Aby osiągnąć te cele, w sprawozdaniu zwrócono się do Komisji o utworzenie światowego obserwatorium zarządzania lokalnego w celu:
a) zapewnienia kontroli udziału władz lokalnych w procesie współpracy z (dialog polityczny, opracowanie strategii rozwoju, programowanie, wprowadzanie w życie, ocena) oraz ostrzegania instytucji o trudnościach napotykanych na miejscu,
b) ustanowienia światowej mapy zarządzania lokalnego, która zawiera spis projektów, podmiotów, budżetów zgromadzonych przez władze lokalne w świecie, w celu ułatwienia koordynacji, spójności i synergii pomiędzy poszczególnymi partnerami zarządzania lokalnego,
c) stworzenia narzędzi informowania i wsparcia udziału władz lokalnych w europejskim procesie współpracy, takich jak uaktualniane informacje dotyczące nowych możliwości oferowanych władzom lokalnym od momentu przeprowadzenia reformy przedmiotowej pomocy, pomoc techniczna w celu udzielenia odpowiedzi na zaproszenia do składania ofert i wezwania do przedstawiania propozycji itp.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Samorządy lokalne i współpraca na rzecz rozwoju |
|||||||||||
|
Numer procedury |
||||||||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
DEVE |
|||||||||||
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Opinia niewydana |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Ściślejsza współpraca |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Sprawozdawca(y) |
Pierre Schapira |
|
||||||||||
|
Poprzedni sprawozdawca(y) |
|
|
||||||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
19.12.2006 |
|
|
|
|
|||||||
|
Data przyjęcia |
28.2.2007 |
|||||||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
za: przeciw: wstrzymujących się: |
30 0 1 |
||||||||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Margrietus van den Berg, Josep Borrell Fontelles, Danutė Budreikaitė, Marie-Arlette Carlotti, Corina Creţu, Nirj Deva, Koenraad Dillen, Hélène Goudin, Filip Kaczmarek, Glenys Kinnock, Maria Martens, Luisa Morgantini, José Javier Pomés Ruiz, Miguel Portas, Horst Posdorf, Toomas Savi, Pierre Schapira, Frithjof Schmidt, Jürgen Schröder, Feleknas Uca, Luis Yañez-Barnuevo García, Anna Záborská |
|||||||||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Fiona Hall, Alain Hutchinson, Jan Jerzy Kułakowski, Miguel Angel Martínez Martínez, Manolis Mavrommatis, Atanas Paparizov, Elena Valenciano Martínez-Orozco, Anne Van Lancker, Ralf Walter |
|||||||||||
|
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
|
|||||||||||
|
Data złożenia |
1.3.2007 |
|||||||||||
|
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku) |
... |
|||||||||||