SPRAWOZDANIE w sprawie przyszłości Kosowa oraz roli UE

15.3.2007 - (2006/2267 (INI))

Komisja Spraw Zagranicznych
Sprawozdawca: Joost Lagendijk

Procedura : 2006/2267(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0067/2007
Teksty złożone :
A6-0067/2007
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie przyszłości Kosowa i roli UE

(2006/2267 (INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając rezolucję 1244 Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych z dnia 10 czerwca 1999 r.,

–   uwzględniając sprawozdanie wysłannika Sekretarza Generalnego ONZ ds. przeglądu standardów, dotyczące kompleksowego przeglądu wdrożenia standardów, przedłożone Radzie Bezpieczeństwa ONZ w dniu 7 października 2005 r.,

–   uwzględniając decyzję Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 24 października 2005 r. o poparciu propozycji Sekretarza Generalnego, aby rozpocząć rozmowy w sprawie statusu Kosowa,

–   uwzględniając mianowanie w dniu 14 listopada 2005 r. Marttiego Ahtisaariego na specjalnego wysłannika Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych ds. procesu określenia przyszłego statusu Kosowa,

–   uwzględniając konkluzje Grupy Kontaktowej z dnia 31 stycznia 2006 r., w których podkreślono szczególny charakter problemu Kosowa – wynikający, według tychże konkluzji, z rozpadu Jugosławii i konfliktów, jakie po nim nastąpiły, z czystek etnicznych i wydarzeń z 1999 r., a także z długiego okresu administracji międzynarodowej na mocy rezolucji 1244(1999) Rady Bezpieczeństwa – i wezwano do szybkiego rozstrzygnięcia tej kwestii w drodze negocjacji jako najlepszego sposobu rozwiązania problemu,

–   uwzględniając konkluzje Prezydencji Rady Europejskiej z dni 14-15 grudnia 2006 r., w których Rada całkowicie poparła wysiłki Marttiego Ahtisaariego zmierzające do rozwiązania kwestii statusu i potwierdziła gotowość Unii do odegrania znaczącej roli w realizacji przyszłych uzgodnień,

–   uwzględniając końcowe sprawozdanie/zalecenia specjalnego wysłannika dla ... z dnia ...,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz opinię Komisji Handlu Międzynarodowego (A6‑0067/2007),

A. mając na uwadze, że w wytycznych dotyczących ustalenia statusu Kosowa przyjętych przez grupę kontaktową dnia 7 października 2005 r. podkreślono, że rozwiązanie problemu w drodze negocjacji powinno być priorytetem dla wspólnoty międzynarodowej, że rozpoczętego procesu negocjacji nie można blokować i że należy doprowadzić go do końca; mając na uwadze, że wytyczne te wyraźnie stanowią, że niemożliwy jest powrót do sytuacji sprzed marca 1999 r., podział Kosowa czy też połączenie Kosowa z innym krajem lub częścią kraju,

B.  mając na uwadze, że w latach 90. ludność Kosowa doświadczała systematycznych aktów przemocy i ucisku, które w 1999 r. przybrały skrajną postać masowych przymusowych przesiedleń ludności cywilnej, co doprowadziło do interwencji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych w następstwie działań podjętych przez NATO i poddania tego terytorium kontroli międzynarodowych sił cywilnych i bezpieczeństwa; mając na uwadze, że stworzyło to bezprecedensową sytuację w prawie międzynarodowym,

C. mając na uwadze, że wydarzenia z marca 2004 r., które należy potępić, świadczą o utrzymywaniu się w Kosowie napięć między społecznością albańską i serbską oraz dowodzą konieczności znalezienia rozwiązania gwarantującego prawa obydwu społeczności etnicznych i innych grup etnicznych, zgodnie z publikacjami OBWE, Rady Europy i innych organizacji zajmujących się ochroną mniejszości,

D. mając na uwadze, że określenie przyszłego statusu Kosowa przyczyni się do jego rozwoju gospodarczego, powstania dojrzałej klasy politycznej i rozwoju tolerancyjnego społeczeństwa, opartego na braku segregacji w prowincji,

E.  mając na uwadze, że pomimo licznych rund rozmów niestety niemożliwe było wynegocjowanie porozumienia, które byłoby do przyjęcia dla obydwu stron, i odnotowując fakt, że specjalny wysłannik ONZ przedstawił Grupie Kontaktowej propozycje rozwiązania kwestii oraz że powinien po tym nastąpić okres dalszych konsultacji z zaangażowanymi stronami,  

F.  mając na uwadze, że ostateczne uzgodnienia nie mogą być podyktowane groźbami radykalizacji nastrojów w Kosowie lub Serbii, lecz winny być skutkiem rozwiązania uwzględniającego interesy obydwu stron,

G. mając na uwadze, że dalsze odraczanie decyzji o statusie Kosowa mogłoby mieć niekorzystny wpływ na i tak już delikatną i napiętą sytuację,

H. mając na uwadze, że wydarzenia z 1999 r., długotrwałe tymczasowe administrowanie międzynarodowe oraz powstanie i stopniowa konsolidacja tymczasowych instytucji samorządowych Kosowa stworzyły wyjątkową sytuację, w której mało realistyczna stała się ponowna integracja Kosowa z Serbią,

I.   mając na uwadze, że przez wzgląd na ścisłe związki kulturowe, religijne i gospodarcze należy w duchu partnerstwa i dobrego sąsiedztwa dalej rozwijać stosunki między Kosowem a Serbią w interesie całej ludności Kosowa i Serbii,

J.   mając na uwadze, że brak zaufania między różnymi grupami etnicznymi, wciąż niestabilna sytuacja oraz potrzeba dalszego tworzenia i konsolidowania demokratycznych, wieloetnicznych instytucji w Kosowie wymaga ciągłej obecności sił międzynarodowych w dającej się przewidzieć przyszłości,

K. mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa powinna nadal inwestować w edukację, szczególnie wobec poważnych wyzwań stojących przed młodszym pokoleniem Kosowian,

L.  mając na uwadze, że z uwagi na strategiczne położenie Kosowa Unia Europejska winna odgrywać główną rolę w zakresie monitorowania, zagwarantowania i ułatwienia realizacji uzgodnień dotyczących jego statusu, jak również w zakresie pomocy w ustanowieniu i konsolidacji demokratycznych instytucji w Kosowie, przy czym obowiązek monitorowania powinien spoczywać na Parlamencie Europejskim,

M. mając na uwadze, że wkład UE winien jednak zależeć od tego, czy uzgodnienia spełniają określone minimalne wymogi,

N. mając na uwadze, że ostateczne uzgodnienia dotyczące statusu Kosowa winny być kompatybilne z UE, tj. powinny przewidywać ramy konstytucyjne zgodne z perspektywami europejskimi Kosowa i umożliwiać Unii zastosowanie całego zakresu instrumentów pozostających w jej dyspozycji,

1.  popiera prowadzony przez ONZ proces zmierzający do określenia ostatecznego statusu Kosowa oraz wysiłki prowadzące do stworzenia praktycznych ram gwarantujących wszystkim społecznościom Kosowa stabilność i ochronę, a także długoterminowy samowystarczalny rozwój ekonomiczny i społeczny; popiera kompleksową propozycję Marttiego Ahtisaariego w sprawie uzgodnień dotyczących statusu Kosowa; oczekuje, że Rada Bezpieczeństwa ONZ sprawnie przyjmie nową rezolucję zastępującą rezolucję nr 1244;  

2.   jest zdania, że jedynym trwałym rozwiązaniem dla Kosowa jest takie rozwiązanie, które:

–    przyznaje Kosowu dostęp do międzynarodowych organizacji finansowych, a tym samym umożliwia rozpoczęcie ożywienia gospodarczego i stwarza warunki tworzenia miejsc pracy;

- przewiduje obecność sił międzynarodowych w celu do utrzymania wieloetnicznego charakteru Kosowa oraz zagwarantowania ochrony interesów i bezpieczeństwa ludności serbskiej i romskiej i innych mniejszości etnicznych;

- przewiduje wsparcie międzynarodowe w celu zapewnienia rozwoju skutecznych, samowystarczalnych instytucji dla całej ludności Kosowa, działających zgodnie z rządami prawa i podstawowymi zasadami demokracji;

- umożliwia Kosowu urzeczywistnienie pragnienia integracji europejskiej, co doprowadzi je z czasem do stosunków z sąsiadami na zasadzie współzależności;

3.  uważa, że wszystkie uzgodnienia dotyczące przyszłego statusu Kosowa muszą być zgodne z prawem międzynarodowym;

4.  wyraża nadzieję na powstanie wkrótce w Serbii silnego i wyraźnie proeuropejskiego rządu, który będzie poważnie i zdecydowanie zaangażowany w poszukiwanie rozwiązania kwestii statusu Kosowa; podkreśla, że rząd taki jest również niezbędny do pełnej współpracy z Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla Byłej Jugosławii i pozwoli, przy spełnieniu tego warunku, na wznowienie negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Serbią a Unią Europejską, umożliwiając ostateczne zawarcie tego układu;

5.   jest zdania, że ostateczne uzgodnienia powinny obejmować między innymi następujące aspekty:

- jasne określenie funkcji i uprawnień międzynarodowych sił cywilnych i bezpieczeństwa pozostających w Kosowie;

–    jasne postanowienia dotyczące decentralizacji, nadające znaczną autonomię w kluczowych obszarach takich jak edukacja, ochrona zdrowia i bezpieczeństwo lokalne, zaś w przypadku gmin serbskich - dopuszczające bezpośrednie, lecz przejrzyste stosunki z Belgradem; postanowienia takie muszą gwarantować trwałość finansową i nie mogą naruszać budżetowych, wykonawczych i prawodawczych prerogatyw jednolitego Kosowa;

–    pełne poszanowanie praw człowieka, wraz z obowiązkiem zapewnienia gwarancji konstytucyjnych dotyczących najistotniejszych interesów mniejszości i uchodźców oraz odpowiednich mechanizmów ochrony takich interesów;

–    ochrona wszystkich zabytków kultury i miejsc kultu religijnego;

- postanowienia dotyczące ustanowienia lekko uzbrojonych, wieloetnicznych wewnętrznych Kosowskich Sił Bezpieczeństwa o ograniczonej liczebności, kompetencjach i funkcjach, działających pod ścisłym nadzorem sił pod dowództwem NATO w Kosowie (KFOR);

–   międzynarodowe gwarancje terytorialnej integralności wszystkich sąsiadujących państw;

6.  podkreśla, że kosowskie rozwiązanie nie posłuży za precedens w prawie międzynarodowym, ponieważ Kosowo znajduje się pod zarządem ONZ od 1999 r. i rezolucja Rady Bezpieczeństwa nr 1244 zawierała już postanowienia w sprawie konieczności rozwiązania kwestii ostatecznego statusu Kosowa; stwierdza, że sytuacji dotyczącej Kosowa nie da się zatem w żaden sposób porównać z sytuacją w innych regionach ogarniętych konfliktem, nie znajdujących się pod zarządem ONZ;

7.  podkreśla, że porozumienie w sprawie przyszłości Kosowa musi również obejmować szczególny system (skreślenie) dla Mitrovicy i serbskiej ludności Kosowa, w pełni gwarantujący prawa i bezpieczeństwo społeczności serbskiej bez szkody dla jedności Kosowa; uważa, że system ten powinien znajdować się pod bezpośrednim nadzorem społeczności międzynarodowej, w konsultacji i współpracy z władzami serbskimi;

8.  z zadowoleniem przyjmuje więc fakt, że propozycja M. Ahtisaariego zawiera zarys szerokiej autonomii dla społeczności serbskiej i innych społeczności, łącznie z istotną dozą autonomii miejskiej, zgodnie z europejskimi zasadami pomocniczości i autonomii;

9.  jest zdania, że społeczność międzynarodowa powinna w jak największym stopniu dążyć poprzez swoją obecność do pomocy władzom lokalnym w:

 wprowadzeniu w życie warunków zawartych w uzgodnieniach;

 rozwoju autonomicznych organów administracyjnych, sądowych i policyjnych przy zachowaniu równowagi etnicznej;

 osiągnięciu postępów w zakresie przestrzegania norm ONZ oraz zgodności ze standardowymi wymogami UE dotyczącymi stabilizacji i stowarzyszenia;

10. uważa zatem, że siły międzynarodowe obecne w Kosowie powinny posiadać liczbę pracowników współmierną do ich zadań, lecz skutkiem tego nie powinno być ustanowienie równoległej administracji ani powielanie dotychczasowej administracji prowadzonej przez ONZ;

11.      podkreśla, że społeczność międzynarodowa winna posiadać bezpośrednie uprawnienia do prowadzenia działań naprawczych, a w ograniczonych przypadkach do prowadzenia działań w zastępstwie władz Kosowa w takich istotnych obszarach jak:

–    ochrona istotnych interesów mniejszości;

–    ochrona wrażliwych obszarów;

–    bezpieczeństwo;

–    sądownictwo i szersze rządy prawa, w szczególności w zakresie walki ze zorganizowaną przestępczością;

12. podkreśla, że potrzebne są dodatkowe działania w celu wsparcia dalszych powrotów uchodźców i przesiedleńców na terenie Kosowa; podkreśla, że kluczem do trwałego powrotu są możliwości pracy i że priorytet trzeba obecnie nadać trwałemu rozwojowi gospodarczemu; podkreśla fakt, że specjalnej uwagi wymagają uchodźcy niebędący Serbami czy Albańczykami, tacy jak Romowie i Aszkalowie, wraz z romskimi przesiedleńcami mieszkającymi w obozach w Kosovskiej Mitrovicy;

13. popiera konieczność integracyjnego i sprawiedliwego systemu edukacyjnego, umożliwiającego dzieciom Romów i Aszkalów otrzymanie wykształcenia częściowo w języku romskim, tym samym dbając o tożsamość i kulturę tych społeczności mniejszościowych;

14. podkreśla, że ostateczną decyzję w sprawie przyszłego statusu Kosowa może podjąć jedynie Rada Bezpieczeństwa ONZ; wzywa Unię Europejska i jej państwa członkowskie, a szczególnie państwa członkowskie będące również członkami Rady Bezpieczeństwa ONZ, do udzielenia pełnego czynnego wsparcia kwestii praktycznego rozwiązania przyszłego statusu Kosowa;

15. uważa, że przyjęcie nowej rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ jest również kluczowe dla przyszłego zaangażowania UE w Kosowie i że bez tej rezolucji nie należy w ogóle brać pod uwagę zaangażowania UE;

16. wyraża przekonanie, że biorąc pod uwagę kluczową rolę Unii Europejskiej w realizacji uzgodnień, UE powinna mieć decydujące prawo głosu w kwestii ostatecznych, zawartych w nich warunków;

17. uważa, że państwa członkowskie powinny starać się wypracować jednakowe stanowisko w sprawie Kosowa, i w związku z tym wzywa Radę Ministrów do wysiłków na rzecz przyjęcia wspólnego stanowiska w sprawie jego statusu, określającego minimalne wymogi dotyczące trwałego i kompatybilnego z UE rozwiązania kwestii Kosowa;

18. przypomina, że zgodnie z art. 19 Traktatu o Unii Europejskiej państwa członkowskie reprezentowane w Radzie Bezpieczeństwa ONZ powinny podtrzymywać to wspólne stanowisko i regularnie informować Radę Ministrów UE o negocjacjach; wzywa również do regularnego informowania Parlamentu Europejskiego;

19. wzywa państwa członkowskie UE będące członkami Grupy Kontaktowej do dzielenia się informacjami z Radą Ministrów UE i wszystkimi pozostałymi państwami członkowskimi oraz do lepszej koordynacji i współpracy z nimi, ponieważ to UE jako całość ponosić będzie odpowiedzialność międzynarodową i obciążenia finansowe wynikające z ostatecznych uzgodnień;

20. wzywa państwa członkowskie zasiadające w Radzie Bezpieczeństwa ONZ, a w szczególności stałych członków, do odegrania konstruktywnej roli, do starań o to, by obie zainteresowane strony wykazywały elastyczność w swoich działaniach, i do przyjęcia jednoznacznego, trwałego rozwiązania kwestii Kosowa, zgodnie z propozycjami przedstawionymi przez specjalnego wysłannika, w miarę możliwości w porozumieniu z obiema stronami;

21. jest przygotowany na udostępnienie dodatkowych zasobów koniecznych do sfinansowania przyszłego zaangażowania UE w Kosowie z myślą o realizacji ustaleń dotyczących jego statusu i zwiększeniu perspektyw Kosowa na członkostwo w UE pod warunkiem, że:

–    uzgodnienia dotyczące statusu, popierane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ, będą należycie uwzględniały wspólne stanowisko Unii;

–    uprzednio zostaną przeprowadzone wystarczające konsultacje dotyczące zakresu, celów, środków i uwarunkowań tej misji, aby Parlament zyskał pewność, że zasoby są współmierne do zadań;

–    te dodatkowe zasoby finansowe zostaną udostępnione zgodnie z warunkami Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 14 czerwca 2006 r.[1]; oraz

–    w odpowiednim czasie zostanie zwołana konferencja międzynarodowych darczyńców;

22. przypomina o zobowiązaniu podjętym przez prezydencję fińską w imieniu Rady w związku z przyjęciem budżetu na rok 2007 w sprawie szczegółowego informowania Parlamentu o zakresie, celach i prawdopodobnych skutkach finansowych ewentualnej przyszłej operacji w miarę postępu prac związanych z planowaną misją;

23. wyraża obawy co do sposobu organizacji przejścia od misji Narodów Zjednoczonych w Kosowie (UNMIK) do nowego Międzynarodowego Urzędu ds. Cywilnych; przypomina UNMIK, że misja powinna pozostać w Kosowie do czasu zorganizowania i rozpoczęcia pełnego funkcjonowania nowego urzędu; zachęca Narody Zjednoczone i UE do opracowania środków zapobiegających utracie ekspertów międzynarodowych w zasadniczych obszarach administracji, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że tymczasowe instytucje samorządowe w Kosowie będą potrzebować czasu i pomocy, aby przejąć niektóre uprawnienia prawodawcze i wykonawcze od UNMIK;

24. wzywa OBWE do dalszego odgrywania głównej roli w Kosowie po uzgodnieniach dotyczących jego statusu, w szczególności w odniesieniu do monitorowania i sprawdzania przebiegu wyborów; w tym kontekście wzywa zarówno Radę, jak i OBWE do zacieśnienia współpracy w dziedzinie rządów prawa, przy wyraźnym podziale zadań dotyczących misji EPBO;

25. wyraża poparcie dla nacisku kładzionego przez UE na sądownictwo i rządy prawa na etapie po uzgodnieniu statusu Kosowa, podkreślając, że potrzebne będzie sprawne przekazanie obowiązków; wzywa do wprowadzenia wyraźnego i przejrzystego podziału zadań i odpowiedzialności w Kosowie między krajowymi sądami i organami sądowymi a planowaną unijną misją prawa i porządku; żąda przyjęcia pełnej odpowiedzialności i poszanowania rządów prawa w odniesieniu do zatrzymań i innych działań podejmowanych przez siły KFOR;

26. przypomina władzom Kosowa, że społeczność międzynarodowa oczekuje od nich:

–    skoncentrowania wysiłków na rozwoju zdolności instytucjonalnych i administracyjnych koniecznych do ostatecznego przejęcia funkcji dotychczas sprawowanych przez UNMIK;

–    opracowania kosowskiej koncepcji obywatelstwa, wyraźnie opartej na wielojęzycznym i wieloetnicznym charakterze regionu, przy jednoczesnym pełnym uwzględnieniu różnych społeczności etnicznych składających się na ludność Kosowa;

–    podjęcia poważnych i konstruktywnych działań w celu utworzenia wieloetnicznego, wielokulturowego, wieloreligijnego, tolerancyjnego kraju i społeczeństwa, szanującego prawa wszystkich grup etnicznych;

27. podkreśla w tym kontekście, że siły międzynarodowe pozostaną obecne w Kosowie do czasu faktycznego uznania i osiągnięcia powyższych celów;

28. wyraża głębokie zaniepokojenie niedawnymi gwałtownymi demonstracjami w Kosowie, które poważnie zagrażają sprawnej kontynuacji procesu poszukiwania pokojowego rozwiązania kwestii przyszłego statusu Kosowa; wzywa obie strony do jak najdalej idącego umiarkowania i umożliwienia pokojowego zakończenia tego procesu;

29. ponadto przypomina władzom Kosowa, że po ostatecznym rozwiązaniu kwestii statusu Kosowa jego obywatele będą oczekiwać od rządu rozwiązania problemów mających wpływ na ich codzienne życie, takich jak problemy związane z bezpieczeństwem, rozwojem gospodarczym, korupcją i przestępczością zorganizowaną, zatrudnieniem, odpowiednimi usługami publicznymi oraz równością wszystkich obywateli wobec prawa;

30. zachęca UE i władze Kosowa do współpracy nad stworzeniem warunków lepszego wzrostu gospodarczego dla dobra wszystkich grup etnicznych zamieszkujących Kosowo; przypomina o konieczności opracowania kompleksowego i realistycznego długoterminowego planu rozwoju gospodarczego oraz o potrzebie pełnej zgodności z podstawowymi zasadami rządów prawa, a także szczegółowej strategii antykorupcyjnej, na którą przeznaczone zostaną odpowiednie środki;

31. podkreśla potrzebę większego wsparcia rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) na podstawie Europejskiej karty małych przedsiębiorstw, która została zatwierdzona przez Kosowo; wzywa Komisję do zapewnienia dostępu do unijnych funduszy strukturalnych, lepszego finansowania projektów dotyczących MŚP oraz do utworzenia ram instytucjonalnych, celem zacieśnienia współpracy pomiędzy Wspólnotą i sektorem prywatnym w Kosowie;

32. apeluje do przywódców społeczności serbskiej w Kosowie o uznanie, że ich interesom w większym stopniu służy demokratyczne, zdecentralizowane i gospodarczo wydajne Kosowo oraz zaangażowanie się w proces, który nastąpi po rozwiązaniu kwestii statusu, w celu zapewnienia pełnego wprowadzenia w życie tych postanowień porozumienia, które leżą w ich bezpośrednim interesie;

33. wzywa rząd serbski do uznania, że przyszłością jest rozwój bliskich, przejrzystych stosunków z Kosowem, w kontekście pogłębionej integracji regionalnej i wspólnej perspektywy członkostwa w UE w przyszłości;

34. podkreśla, że znalezienie rozwiązania kwestii przyszłego statusu Kosowa w oparciu o ostateczne propozycje M. Ahtisaariego ma kluczowe znaczenie dla stabilności i dalszego rozwoju całego regionu; w tym kontekście wzywa rządy wszystkich sąsiadujących państw do konkretnego przyczynienia się do tego procesu i do przestrzegania dotychczasowych granic państwowych; popiera ponadto pogląd, że w dłuższej perspektywie rozwiązanie dotyczące przyszłego statusu Kosowa polega także na tym, że zarówno Serbia, jak i Kosowo staną się częścią UE wraz z ich sąsiadami, ponieważ przyszłość Bałkanów Zachodnich znajduje się w Unii Europejskiej;

35. stwierdza ponownie, że silne zaangażowanie Kosowa w proces stabilizacji i stowarzyszenia (SAP) między innymi wzmocni kontakty gospodarcze Kosowa z państwami członkowskimi Unii Europejskiej i z ich sąsiadami w Zachodnich Bałkanach oraz ułatwi proces stabilizacji w regionie;

36. z zadowoleniem przyjmuje podpisanie umów o wolnym handlu z Albanią, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Bośnią i Hercegowiną oraz z Chorwacją; ponagla władze Kosowa do pełnego wdrożenia tychże umów i zapewnienia kontynuacji wolnej wymiany handlowej z Serbią i Czarnogórą;

37. wzywa władze kosowskie i serbskie do pełnej współpracy ze sobą oraz z Międzynarodowym Trybunałem Karnym dla Byłej Jugosławii w celu doprowadzenia osób podejrzewanych o popełnienie zbrodni wojennych;

38. uważa, że publikacji sprawozdania Marttiego Ahtisaariego powinna towarzyszyć kampania mająca na celu jasne i obiektywne wyjaśnienie warunków proponowanego porozumienia, docierająca do zainteresowanych społeczności, w tym obywateli serbskich, i że Unia Europejska musi podkreślić przesłanie o pokojowym współistnieniu w odniesieniu do Kosowa; uważa, że Kosowo uznające prawa większości oraz prawa mniejszości będzie stabilne i zasobne;

39. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządowi Serbii i tymczasowym instytucjom samorządowym Kosowa, UNMIK, członkom Grupy Kontaktowej, Radzie Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych oraz specjalnemu wysłannikowi Sekretarza Generalnego ONZ ds. procesu określenia przyszłego statusu Kosowa.

  • [1]  Dz.U. C 139 z 14.6.2006, str. 1.

OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (25.1.2007)

dla Komisji Spraw Zagranicznych

w sprawie przyszłości Kosowa i roli UE
(2006/2267(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Erika Mann

WSKAZÓWKI

Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Spraw Zagranicznych, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.   uważa, że przyjęta w odpowiednim terminie i satysfakcjonująca wszystkie strony decyzja w sprawie statusu Kosowa ma szansę stworzyć lepsze warunki gospodarcze, zmniejszyć bezrobocie i przyciągnąć znaczne bezpośrednie inwestycje zagraniczne (FDI);

2.  zauważa, że decyzja o przyszłości Kosowa powinna zostać podjęta z uwzględnieniem szerszego kontekstu sytuacji politycznej w południowo-wschodniej Europie oraz że UE i jej państwa członkowskie powinny jasno zaznaczyć, że jakakolwiek decyzja w sprawie przyszłości Kosowa nie powinna być postrzegana jako precedens przez tych, którzy chcieliby zachęcić do odłączenia się od innych państw regionu, co mogłoby się okazać dla regionu politycznie i gospodarczo destabilizujące;

3.  stwierdza ponownie, że silne zaangażowanie Kosowa w proces stabilizacji i stowarzyszenia (SAP) między innymi wzmocni kontakty gospodarcze Kosowa z państwami członkowskimi i z ich sąsiadami na Zachodnich Bałkanach oraz ułatwi proces stabilizacji w regionie;

4.  przypomina, że udane zakończenie trwającego obecnie procesu reform przyczyni się do przywrócenia właściwego funkcjonowania rynku, pobudzi wzrost gospodarczy i pomoże utrzymać stabilność polityczną w regionie;

5.  z zadowoleniem przyjmuje wspólną deklarację, przyjętą dnia 6 kwietnia 2006 r. przez kraje Zachodnich Bałkanów, wzywającą do modernizacji i pogłębienia Środkowoeuropejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (CEFTA) poprzez objęcie dwustronnymi koncesjami handlowymi wszystkich partnerów; z zadowoleniem przyjmuje włączenie do porozumienia zasad konkurencji, zamówień publicznych, ochrony praw własności intelektualnej, handlu usługami, mechanizmu rozstrzygania sporów regionalnych oraz ustanowienia strefy diagonalnej kumulacji pochodzenia między UE i Zachodnimi Bałkanami, jako pierwszego etapu udziału tych krajów w pan-eurośródziemnomorskim systemie kumulacji;

6.  z zadowoleniem przyjmuje podpisanie umów o wolnym handlu z Albanią, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Bośnią i Hercegowiną oraz z Chorwacją; ponagla tymczasowe władze Kosowa do pełnego wdrożenia tychże umów i zapewnienia kontynuacji wolnej wymiany handlowej z Serbią i Czarnogórą;

7.  wzywa UE do podtrzymania procesu stabilizacji poprzez kontynuowanie wsparcia (zarówno finansowego, jak i technicznego) dla handlu, inwestycji, walki z przestępczością zorganizowaną, ochrony praw mniejszości oraz gospodarczego i społecznego rozwoju Kosowa; zachęca UE i tymczasowe władze Kosowa do wspólnej pracy, tak aby stworzyć warunki dla lepszego wzrostu gospodarczego korzystnego dla wszystkich grup etnicznych zamieszkujących Kosowo; ponownie zaznacza, że pomoc finansową dla Kosowa należy uzależnić od ustanowienia długoterminowego kompleksowego i realistycznego planu rozwoju gospodarczego, a także od wdrożenia warunków określonych w rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1244/99; podkreśla w szczególności potrzebę pełnego poszanowania międzynarodowych norm w dziedzinie demokracji i praw człowieka, w tym poszanowania praw mniejszości, jak również podstawowych zasad praworządności, a także potrzebę szczegółowej i odpowiednio finansowanej strategii antykorupcyjnej;

8.  wzywa Radę do zapewnienia, by Komisja w dalszym ciągu odgrywała kluczową rolę w zakresie wspierania przyszłego rozwoju gospodarczego i strukturalnego w Kosowie; zaleca włączenie działań i personelu unijnego filaru Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie (filar IV UNMIK) do wszelkich nowych organów instytucjonalnych odpowiedzialnych za handel i kwestie gospodarcze w Kosowie lub dotyczące Kosowa, które mogą powstać w ramach podejmowania decyzji o ostatecznym statusie Kosowa lub po jego określeniu;

9.  podkreśla potrzebę większego wsparcia rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) na podstawie Europejskiej karty małych przedsiębiorstw, która została zatwierdzona przez Kosowo; wzywa Komisję do zapewnienia dostępu do unijnych funduszy strukturalnych, lepszego finansowania projektów dotyczących MŚP oraz do utworzenia ram instytucjonalnych, celem zacieśnienia współpracy pomiędzy Wspólnotą i sektorem prywatnym w Kosowie.

PROCEDURA

Tytuł

Przyszłość Kosowa i rola UE

Numer procedury

2006/2267(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa

AFET

Komisja wyznaczona do wydania opinii
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

INTA
29.11.2006

Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu

 

Sprawozdawca komisji opiniodawczej
  Data powołania

Erika Mann
18.10.2006

Rozpatrzenie w komisji

18.12.2006

 

 

 

 

Data zatwierdzenia wskazówek

24.1.2007

Wynik głosowania końcowego

za:

przeciw:

wstrzymujących się:

26

 

 

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Francisco Assis, Jean-Pierre Audy, Enrique Barón Crespo, Daniel Caspary, Christofer Fjellner, Béla Glattfelder, Jacky Henin, Syed Kamall, Sajjad Karim, Erika Mann, David Martin, Javier Moreno Sánchez, Caroline Lucas, Georgios Papastamkos, Peter Šťastný, Robert Sturdy, Gianluca Susta, Johan Van Hecke, Zbigniew Zaleski

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Panagiotis Beglitis, Małgorzata Handzlik, Jens Holm, Jörg Leichtfried, Eugenijus Maldeikis

Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Ignasi Guardans Cambó, Pia Elda Locatelli

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

 

PROCEDURA

Tytuł

Przyszłość Kosowa oraz roli UE

Numer procedury

2006/2267(INI)

Komisja przedmiotowo właściwa
  Data ogłoszenia wydania zgody na posiedzeniu

AFET

29.11.2006

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

INTA

29.11.2006

 

 

 

 

Opinia niewydana
  Data wydania decyzji

 

 

 

 

 

 

Sprawozdawca(y)
  Data powołania

Joost Lagendijk

13.9.2006

 

Rozpatrzenie w komisji

19.12.2006

30.1.2007

12.3.2007

 

 

Data przyjęcia

12.3.2007

Wynik głosowania końcowego

za:

przeciw:

wstrzymujących się:

56

7

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Roberta Alma Anastase, Christopher Beazley, Angelika Beer, Panagiotis Beglitis, Bastiaan Belder, André Brie, Véronique De Keyser, Giorgos Dimitrakopoulos, Hélène Flautre, Hanna Foltyn-Kubicka, Michael Gahler, Jas Gawronski, Bronisław Geremek, Maciej Marian Giertych, Ana Maria Gomes, Klaus Hänsch, Jelko Kacin, Ioannis Kasoulides, Bogdan Klich, Joost Lagendijk, Vytautas Landsbergis, Emilio Menéndez del Valle, Willy Meyer Pleite, Francisco José Millán Mon, Pasqualina Napoletano, Annemie Neyts-Uyttebroeck, Raimon Obiols i Germà, Cem Özdemir, Janusz Onyszkiewicz, Justas Vincas Paleckis, Alojz Peterle, Tobias Pflüger, Bernd Posselt, Raül Romeva i Rueda, Libor Rouček, Katrin Saks, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Jacek Saryusz-Wolski, György Schöpflin, István Szent-Iványi, Antonio Tajani, Charles Tannock, Josef Zieleniec

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Laima Liucija Andrikienė, Maria Badia I Cutchet, Giulietto Chiesa, Ryszard Czarnecki, Alexandra Dobolyi, Árpád Duka-Zólyomi, Glyn Ford, Lilli Gruber, Tunne Kelam, Evgeni Kirilov, Jaromír Kohlíček, Antonio López-Istúriz White, Sarah Ludford, Erik Meijer, Doris Pack, Antonyia Parvanova, Lapo Pistelli, Frédérique Ries, Aloyzas Sakalas, Anders Samuelsen, Adrian Severin, Csaba Sándor Tabajdi

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Miloš Koterec

Data złożenia

15.3.2007