SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych
22.3.2007 - (COM(2004)0718 – C6‑0154/2004 – 2004/0251(COD)) - ***I
Komisja Prawna
Sprawozdawczyni: Arlene McCarthy
PROJEKT REZOLUCJI LEGISLACYJNEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych
(COM(2004)0718 – C6‑0154/2004 – 4004/0251(COD))
(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2004)0718)[1],
– uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 61 lit. c) i 67 ust. 5 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6‑0154/2004),
– uwzględniając art. 51 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej oraz opinię Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6‑0074/2007),
1. zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;
2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;
3. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.
Tekst proponowany przez Komisję | Poprawki Parlamentu |
Poprawka 1 Punkt 2 preambuły | |
(2) Posiedzenie Rady Europejskiej w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. wezwało do ustanowienia przez Państwa Członkowskie alternatywnych, pozasądowych procedur z myślą o lepszym dostępie do wymiaru sprawiedliwości w Europie. |
(2) Dostęp do wymiaru sprawiedliwości stanowi podstawową zasadę, dlatego, w celu zapewnienia lepszego dostępu do wymiaru sprawiedliwości, posiedzenie Rady Europejskiej w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. wezwało do ustanowienia przez państwa członkowskie alternatywnych, pozasądowych procedur. |
Poprawka 2 Punkt 5 a preambuły (nowy) | |
|
(5a) Niniejszą dyrektywę stosuje się również do mediacji w sporach konsumenckich. Zatem specyfika mediacji w sporach konsumenckich powinna być uwzględniona. Należy w szczególności przejąć zasady określone w zaleceniu Komisji 2001/310/WE z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie zasad dla pozasądowych organów, zaangażowanych w ugodowe rozwiązywanie sporów konsumenckich1. ______________________________ 1 Dz.U. L 109 z 19.4.2001, str. 56. |
Uzasadnienie | |
Aktualne przepisy dotyczące mediacji w sporach konsumenckich składają się z dwóch zaleceń Komisji określających kilka zasad, których muszą przestrzegać pozasądowe organy zaangażowane w alternatywne metody rozwiązywania sporów konsumenckich (zalecenie 1998/257 i zalecenie 2001/310). Zasady te są bardzo ważne dla zapewnienia powodzenia alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich. Należy zatem stwierdzić, że zasady przejrzystości, bezstronności, skuteczności i uczciwości zawarte w zaleceniu 2001/310 (ugodowe rozstrzyganie sporów konsumenckich) powinny zostać ujęte w rozpatrywanym wniosku w sprawie dyrektywy. | |
Poprawka 3 Punkt 6 preambuły | |
(6) Mediacja może stanowić oszczędną i szybką metodę pozasądowego rozwiązywania sporów w sprawach cywilnych i handlowych, dzięki możliwości dostosowania się do indywidualnych potrzeb stron. Ugody zawierane w drodze mediacji będą dobrowolnie egzekwowane i najprawdopodobniej przyczynią się do utrzymania przyjaznych i zrównoważonych stosunków pomiędzy stronami. Tego typu korzyści stają się jeszcze bardziej widoczne w sytuacjach z elementami transgranicznymi. |
(nie dotyczy wersji polskiej) |
Poprawka 4 Punkt 7 a preambuły (nowy) | |
|
(7a) Zachęca się państwa członkowskie do stosowania przepisów niniejszej dyrektywy także do przypadków wewnętrznych, szczególnie w celu ułatwienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Ponadto fakt, że przepisy dyrektywy są sformułowane w sposób ograniczający się do przypadków mających skutki transgraniczne, nie powinien skutkować ograniczeniem przepisów prawa krajowego, przewidujących aktualnie egzekwowalność ugód zawieranych w drodze mediacji, poufność mediacji lub jej wpływ na terminy ograniczenia i przedawnienia także w przypadkach nieobjętych niniejszą dyrektywą. |
Poprawka 5 Punkt 8 preambuły | |
(8) Niniejsza dyrektywa winna także dotyczyć postępowań, w których przynajmniej dwie strony sporu korzystają z pomocy mediatora w celu osiągnięcia polubownego porozumienia, a pomijać postępowania, w których wyniku zapada odgórne orzeczenie dotyczące rozwiązania sporu, takie jak arbitraż, postępowanie u rzecznika praw obywatelskich czy rzecznika praw konsumentów, rozstrzygnięcie przez biegłego lub też postępowania prowadzone przez organy wydające oficjalne zalecenia, bez względu na ich prawną moc wiążącą. |
(8) Niniejsza dyrektywa winna także dotyczyć postępowań, w których przynajmniej dwie strony sporu transgranicznego korzystają z pomocy mediatora w celu osiągnięcia polubownego porozumienia, a pomijać takie postępowania, jak negocjacje poprzedzające zawarcie umowy, lub postępowania, w których wyniku zapada odgórne orzeczenie dotyczące rozwiązania sporu, takie jak arbitraż, postępowanie u rozjemcy sądowego, postępowanie u rzecznika praw obywatelskich czy rzecznika praw konsumentów, rozstrzygnięcie przez biegłego lub też postępowania prowadzone przez organy wydające oficjalne zalecenia, bez względu na ich prawną moc wiążącą. Dyrektywa powinna także objąć przypadki, w których sąd odsyła strony sporu do mediacji lub w których prawo krajowe nakazuje mediację, chociaż obowiązuje zasada, że mediacja jest procesem dobrowolnym oraz że ustawodawstwo krajowe, które nakłada obowiązek mediacji lub uzależnia ją od zachęt czy sankcji, nie powinno powstrzymywać stron przed korzystaniem z prawa dostępu do systemu sądowego. Ponadto w zakres niniejszej dyrektywy powinna także wejść mediacja przeprowadzona przez sędziego, który nie odpowiada za jakiekolwiek postępowania sądowe odnoszące się do sprawy lub spraw spornych. Niniejsza dyrektywa nie obejmuje jednak prób podjętych przez sąd lub sędziego rozstrzygającego spór w kontekście postępowań sądowych dotyczących rzeczonego sporu lub nie obejmuje przypadków, w których sędzia lub sąd, do którego wniesiono powództwo, prosi o pomoc lub radę właściwą osobę. |
Poprawka 6 Punkt 9 preambuły | |
(9) Konieczne także jest zachowanie minimalnego poziomu zgodności zasad postępowania cywilnego, jeśli chodzi o wpływ mediacji na okresy ograniczenia oraz sposób ochrony poufności mediatora w toku następującego po mediacji postępowania sądowego. Należy także uwzględnić możliwość skierowania stron przez sąd do mediacji, przy zachowaniu zasady dobrowolności mediacji. |
(9) Z uwagi na poufność procesu mediacji konieczne jest zachowanie minimalnego poziomu zgodności zasad postępowania cywilnego w odniesieniu do sposobu ochrony poufności mediacji w toku następującego po mediacji postępowania cywilnego i handlowego, sądowego lub arbitrażowego. Należy także uwzględnić możliwość wskazania stronom przez sąd mediacji, przy zachowaniu zasady dobrowolności mediacji. Konieczne jest także zapewnienie minimalnego poziomu zgodności zasad postępowania cywilnego w odniesieniu do wyniku mediacji dotyczącej okresów ograniczenia i stosowania określonych środków. |
Poprawka 7 Punkt 10 preambuły | |
(10) Mediacji nie należy postrzegać jako gorszej alternatywy dla postępowania sądowego tylko dlatego, że ugoda uzależniona jest od dobrej woli obu stron i chęci jej wyegzekwowania. Zatem wszystkie Państwa Członkowskie winny zapewnić procedurę umożliwiającą potwierdzenie ugody w formie orzeczenia sądowego, decyzji lub innego instrumentu stosowanego przez sąd lub organ władz publicznych. |
(10) Mediacji nie należy postrzegać jako gorszej alternatywy dla postępowania sądowego tylko dlatego, że ugoda zawarta w drodze mediacji uzależniona jest od dobrej woli obu stron i chęci jej wyegzekwowania. Zatem jest konieczne zapewnienie, że strony pisemnej ugody zawartej w drodze mediacji mogą wnieść prośbę, aby jej treść można było wyegzekwować prawnie, o ile prawne wyegzekwowanie takiej treści będzie możliwe według prawa państwa członkowskiego, w którym wniesiona zostaje prośba o egzekwowanie. Treści takiej ugody może zostać nadany rygor wykonalności w formie orzeczenia sądowego lub decyzji lub innego aktu sądu bądź innego właściwego organu zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym wniosek jest składany. |
Poprawka 8 Punkt 11 preambuły | |
(11) To umożliwi odpowiednie uznanie i traktowanie ugody oraz jej egzekucję na terenie Unii na warunkach określonych przez instrumenty wspólnotowe w odniesieniu do obopólnego uznania i egzekwowania orzeczeń i decyzji. |
(11) Treść ugody zawartej w drodze mediacji i której nadano rygor wykonalności w państwie członkowskim zostanie przyjęta i uznana za wykonalną w innych państwach członkowskich zgodnie z właściwym prawem wspólnotowym lub krajowym, na przykład na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych1 lub rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej2. __________________________ 1 Dz.U. L 12 z 16.1.2001, str. 1., rozporządzenie zmienione ostatnio rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1). 2 Dz.U. L 338 z 23.12.2003, str. 1., rozporządzenie zmienione ostatnio rozporządzeniem (WE) nr 2116/2004 (Dz.U. L 367 z 14.12.2004, str. 1). |
Poprawka 9 Punkt 11 a preambuły (nowy) | |
|
(11a) Niniejsza dyrektywa obejmuje mediację w kwestiach prawa rodzinnego, jednak w jej zakres wchodzą jedynie prawa, które są do dyspozycji stron w myśl prawa państwa członkowskiego, w którym odbywa się mediacja. Ponadto jeżeli treść ugody zawartej w drodze mediacji w sprawach rodzinnych nie może być wyegzekwowana w państwie członkowskim, w którym została ona zawarta i w którym dąży się do jej wyegzekwowania, niniejsza dyrektywa nie umożliwia stronom ominięcia prawa tego państwa członkowskiego poprzez nadanie ugodzie rygoru wykonalności w innym państwie członkowskim, z uwagi na to, że rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 szczegółowo przewiduje, że taka ugoda musi być wyegzekwowana w państwie członkowskim, w którym została zawarta. |
Poprawka 10 Punkt 13 preambuły | |
(13) Takie mechanizmy i środki, określone przez Państwa Członkowskie i przewidujące możliwość skorzystania z rozwiązań rynkowych, winny mieć na celu utrzymanie elastyczności w procesie mediacji oraz poszanowanie autonomii stron. Komisja wspiera samoregulacyjne środki na poziomie wspólnotowym poprzez na przykład opracowanie europejskiego kodeksu postępowania, uwzględniającego kluczowe aspekty procesu mediacji. |
(13) Takie mechanizmy i środki, które powinny zostać określone przez Państwa Członkowskie i mogą przewidywać możliwość skorzystania z rozwiązań rynkowych, winny mieć na celu utrzymanie elastyczności w procesie mediacji oraz poszanowanie autonomii stron. Komisja powinna wspierać samoregulacyjne środki na poziomie wspólnotowym. Ze swej strony państwa członkowskie powinny wspierać i promować zastosowanie europejskiego kodeksu postępowania dla mediatorów, który zostanie opublikowany przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C, podczas gdy gwarantem dobrej jakości procesu mediacji są kryteria wymienione i określone w zaleceniu Komisji 98/257/WE z dnia 30 maja 1998 r., dotyczącym zasad stosowanych do pozasądowych instancji rozstrzygania sporów konsumenckich1 i w zaleceniu 2001/310/WE: bezstronność, przejrzystość, skuteczność, uczciwość, reprezentacja, niezależność, sporność, zgodność z prawem i wolność. Analogicznie w przypadku mediacji między podmiotami gospodarczymi i jednostkami państwa członkowskie powinny promować stosowanie zasad określonych w zaleceniu Komisji 2001/310/WE w sprawie zasad dla pozasądowych organów zaangażowanych w ugodowe rozwiązywanie sporów konsumenckich. Ponadto państwa członkowskie powinny wspierać rozwój systemu certyfikacji krajowych podmiotów oferujących możliwość kształcenia w dziedzinie mediacji. _______________________________ 1 Dz.U. L 115 z 17.4.1998, str. 31. |
Poprawka 11 Punkt 17 preambuły | |
(17) Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Zjednoczone Królestwo i Irlandia poinformowały o swoim zamiarze przyjęcia i zastosowania niniejszej dyrektywy. / Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie biorą udziału w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest ona wiążąca dla tych Państw Członkowskich. |
(17) Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Zjednoczone Królestwo i Irlandia poinformowały o swoim zamiarze przyjęcia i zastosowania niniejszej dyrektywy. |
Poprawka 12 Artykuł 1 ustęp 1 | |
1. Celem niniejszej dyrektywy jest ułatwienie dostępu do rozwiązywania sporów poprzez promowanie mediacji oraz zapewnienie właściwej relacji między postępowaniem mediacyjnym a sądowym. |
1. Celem niniejszej dyrektywy jest ułatwienie dostępu do rozwiązywania sporów i promowanie polubownego ich rozwiązywania poprzez zachęcanie do korzystania z mediacji oraz zapewnienie zrównoważonej relacji między postępowaniem mediacyjnym a sądowym. |
Poprawka 13 Artykuł 1 ustęp 2 | |
2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie w sprawach cywilnych i handlowych. |
2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie w sprawach cywilnych i handlowych. Nie obejmuje swoim zakresem w szczególności spraw skarbowych, celnych czy administracyjnych lub odpowiedzialności państwa za działania i zaniechania w wykonywaniu władzy publicznej (acta iure imperii). |
Poprawka 14 Artykuł 1 ustęp 3 | |
3. W niniejszej dyrektywie „Państwo Członkowskie” oznacza Państwa Członkowskie, z wyłączeniem Danii. |
3. W niniejszej dyrektywie „państwo członkowskie” oznacza wszystkie państwa członkowskie, z wyłączeniem Danii. |
Poprawka 15 Artykuł 1 a (nowy) | |
|
Artykuł 1a Zakres |
|
1. Dyrektywa niniejsza ma zastosowanie, jeżeli w chwili osiągnięcia porozumienia co do mediacji przynajmniej jedna ze stron jest zameldowana lub stale zamieszkuje w państwie członkowskim różnym od państwa członkowskiego każdej z pozostałych stron. |
|
2. Niezależnie od ust. 1 artykuły 6 i 7 niniejszej dyrektywy mają zastosowanie do postępowań sądowych po mediacji, jeżeli w chwili osiągnięcia przez strony porozumienia co do mediacji sąd właściwy w przypadku dalszych potępowań znajdowałby się w państwie członkowskim różnym od tego, w którym przynajmniej jedna ze stron jest zameldowana lub stale zamieszkuje. |
|
3. Do celów ust. 1 i 2 państwo członkowskie, w którym strona jest zameldowana lub stale zamieszkuje, jest określone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 44/2001 lub rozporządzeniem (WE) nr 2201/2003. |
Poprawka 16 Artykuł 2 litera a) | |
a) „mediacja” oznacza proces, bez względu na jego nazwę lub określenie, w którym przynajmniej dwie strony sporu korzystają z pomocy strony trzeciej w celu osiągnięcia porozumienia dotyczącego rozwiązania sporu, bez względu na to, czy proces ten zapoczątkowały strony, zaproponował lub orzekł sąd, czy też określiło prawo krajowe Państwa Członkowskiego. |
(a) „mediacja” oznacza pewien zorganizowany proces o dobrowolnym charakterze, bez względu na jego nazwę lub określenie, w którym przynajmniej dwie strony sporu usiłują osiągnąć porozumienie dotyczące rozwiązania ich sporu przy pomocy mediatora. Proces ten może być rozpoczęty przez strony lub zaproponowany czy też orzeczony przez sąd lub określony przez prawo państwa członkowskiego, pod warunkiem respektowania dobrowolnego charakteru mediacji. |
Termin ten nie obejmuje działań podejmowanych przez sędziów w celu rozwiązania sporu w toku postępowania sądowego dotyczącego tego sporu; |
Termin ten obejmuje mediację przeprowadzaną przez sędziego odpowiedzialnego za wszystkie postępowania sądowe w odnośnym sporze. Nie obejmuje on jednak starań sądu lub sędziego zajmującego się rozstrzygnięciem sporu w toku postępowania sądowego dotyczącego tego sporu. |
Poprawka 17 Artykuł 2 litera b) | |
b) „mediator” oznacza osobę trzecią prowadzącą mediację, bez względu na jej nazwę lub zawód wykonywany w danym Państwie Członkowskim oraz sposób jej wyznaczenia lub formę zwrócenia się o poprowadzenie danej mediacji. |
(b) „mediator” oznacza osobę trzecią, która jest wyznaczana w okolicznościach wskazujących na zaistnienie uzasadnionego oczekiwania, że mediacja zostanie przeprowadzona w sposób profesjonalny, bezstronny i odpowiedni, bez względu na jej nazwę lub zawód wykonywany w danym państwie członkowskim oraz sposób jej wyznaczenia lub formę zwrócenia się o poprowadzenie danej mediacji. |
Poprawka 18 Artykuł 2a (nowy) | |
|
Artykuł 2a |
|
Zapewnienie jakości mediacji |
|
1. Państwa członkowskie wszelkimi środkami, jakie uznają za właściwe, sprzyjają rozwojowi i zasadom przestrzegania dobrowolnych kodeksów postępowania przez mediatorów i organizacje dostarczające usługi mediacyjne, oraz innych skutecznych mechanizmów kontroli jakości w zakresie świadczenia usług mediacyjnych. |
|
2. Państwa członkowskie wspierają początkowe i późniejsze szkolenie mediatorów w celu zapewnienia sprawiedliwego, skutecznego, bezstronnego i właściwego przeprowadzenia mediacji w odniesieniu do stron sporu oraz w celu dopasowania procedur do okoliczności sporu. |
|
3. Państwa członkowskie wspierają rozwój systemu certyfikacji krajowych podmiotów oferujących możliwość kształcenia w dziedzinie mediacji. |
Poprawka 19 Artykuł 3 ustęp 1 | |
1. Sąd, do którego została wniesiona sprawa, może, jeśli jest to właściwe oraz po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, zachęcić strony do skorzystania z mediacji w celu rozwiązania sporu. Sąd może także zawsze zwrócić się do stron o uczestnictwo w sesji informacyjnej na temat stosowania mediacji. |
1. Sąd, do którego została wniesiona sprawa, może, jeśli jest to właściwe oraz po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, zachęcić strony do skorzystania z mediacji w celu rozwiązania sporu. Sąd może także zaprosić strony do uczestnictwa w sesji informacyjnej na temat stosowania mediacji, jeżeli takie posiedzenia są organizowane i są łatwo dostępne. |
Poprawka 20 Artykuł 3 ustęp 2 | |
2. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla ustawodawstwa krajowego, które nakłada obowiązek mediacji lub uzależnia ją od zachęt czy sankcji, bez względu na to, czy rozpoczęło się już postępowanie sądowe, pod warunkiem że takie ustawodawstwo nie utrudnia stosowania prawa do dostępu do wymiaru sprawiedliwości, w szczególności w sytuacjach, gdzie jedna ze stron jest rezydentem w innym Państwie Członkowskim, niż mieści się sąd. |
2. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla ustawodawstwa krajowego, które nakłada obowiązek mediacji lub uzależnia ją od zachęt czy sankcji, bez względu na to, czy rozpoczęło się już postępowanie sądowe, pod warunkiem że takie ustawodawstwo nie powstrzymuje stron od stosowania ich prawa do dostępu do wymiaru sprawiedliwości. |
Poprawka 21 Artykuł 3 ustęp 2 a (nowy) | |
|
2a. Mediacja jest procesem dobrowolnym. |
Poprawka 22 Artykuł 4 | |
Artykuł 4 |
skreślony |
Zapewnienie jakości mediacji |
|
1. Komisja oraz państwa członkowskie promują i wspomagają opracowywanie i przestrzeganie na zasadzie dobrowolności kodeksów postępowania przez mediatorów oraz organizacje świadczące usługi mediacji, zarówno na poziomie wspólnotowym, jak i krajowym, a także inne skuteczne mechanizmy kontroli jakości świadczenia usług mediacji. |
|
2. Państwa członkowskie promują i wspierają szkolenia mediatorów w celu umożliwienia stronom sporu dokonania wyboru mediatora, który będzie w stanie poprowadzić skutecznie mediację zgodnie z oczekiwaniami stron. |
|
Poprawka 23 Artykuł 5 ustęp 1 | |
1. Państwa Członkowskie zapewniają, na wniosek stron, możliwość potwierdzenia osiągniętej ugody w formie orzeczenia, decyzji lub innego instrumentu sądowego bądź też w innej formie przez sąd bądź organ władzy publicznej, nadający jej rygor wykonalności w sposób zbliżony do orzeczenia wydanego na mocy prawa krajowego, pod warunkiem że ugoda nie stoi w sprzeczności z prawem europejskim lub prawem krajowym Państwa Członkowskiego, w którym o to wnioskowano. |
1. Państwa członkowskie zapewniają, że strony lub jedna ze stron za wyraźną zgodą innych mogą wnioskować, aby treści pisemnej ugody wynikającej z mediacji nadano rygor wykonalności w takim zakresie, w jakim możliwość ta jest uznana zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym o to wnioskowano, a nie z nim sprzeczna. |
Poprawka 24 Artykuł 5 ustęp 1a (nowy) | |
|
1a. Treści ugody może zostać nadany rygor wykonalności poprzez orzeczenie, decyzję lub akt urzędowy sądu lub innego właściwego organu zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym wniosek jest składany. |
Poprawka 25 Artykuł 5 ustęp 2 | |
2. Państwa Członkowskie informują Komisję o sądach oraz organach władzy publicznej właściwych do przyjęcia wniosku zgodnie z ust. 1. |
2. Państwa członkowskie informują Komisję o sądach oraz innych organach właściwych do przyjęcia wniosku zgodnie z ust. 1 i 1a. |
Poprawka 26 Artykuł 5 ustęp 2 a (nowy) | |
|
2a. Nic, co znajduje się w niniejszym artykule, nie będzie miało wpływu na przepisy stosowane wobec uznawania i wdrażania w innym państwie członkowskim ugód zawartych w drodze mediacji, którym nadano rygor wykonalności zgodnie z ust. 1. |
Poprawka 27 Artykuł 6 | |
Artykuł 6 |
skreślony |
Dopuszczalność dowodów w cywilnym postępowaniu sądowym |
|
1. Mediatorzy, a także inne osoby zaangażowane w zarządzanie procesem mediacji, nie będą zeznawać ani dostarczać dowodów w sądowym postępowaniu cywilnym w żadnej z poniższych kwestii: |
|
(a) zaproszenie przez stronę do zaangażowania się w mediację lub chęć strony uczestniczenia w mediacji; |
|
(b) wyrażone przez stronę w trakcie mediacji poglądy lub propozycje dotyczące ewentualnego rozwiązania sporu;
|
|
(c)oświadczenia lub przyznania się strony w toku mediacji; |
|
(d) wnioski mediatora; |
|
(e) fakt wyrażenia przez stronę chęci przyjęcia propozycji mediatora w sprawie rozwiązania sporu; |
|
(f) dokument przygotowany wyłącznie na potrzeby mediacji.
|
|
2. Ustęp 1 obowiązuje niezależnie od formy wspomnianej informacji lub dowodu. |
|
3. Sąd lub inny organ wymiaru sprawiedliwości nie nakaże ujawnienia informacji, o których mowa w ust. 1, w toku sądowego postępowania cywilnego, a jeśli informacje te zostały wniesione jako dowód z naruszeniem ust. 1, dowód ten nie zostanie dopuszczony. Niemniej jednak takie informacje mogą zostać ujawnione lub dopuszczone jako dowód; |
|
(a) w zakresie wymaganym do realizacji lub wyegzekwowania ugody osiągniętej bezpośrednio w wyniku mediacji; |
|
(b) w ramach nadrzędnych przesłanek polityki publicznej, w szczególności gdy jest to konieczne do zapewnienia ochrony dzieciom lub zapobieżenia powstaniu szkód dla zdrowia fizycznego lub psychicznego osób; lub |
|
(c) za zgodą mediatora i stron. |
|
4. Przepisy w ust. 1, 2 i 3 stosuje się bez względu na to, czy postępowanie sądowe dotyczy sporu, który jest lub był przedmiotem mediacji. |
|
5. Z zastrzeżeniem ust. 1 dowód, który mógłby zostać dopuszczony w postępowaniu sądowym, nie staje się niedopuszczalny z powodu wykorzystania go w mediacji. |
|
Poprawka 28 Artykuł 6a (nowy) | |
|
Artykuł 6a |
|
Poufność mediacji |
|
1. Z uwagi na fakt, że mediacja ma odbywać się w sposób zgodny z zasadami poufności, państwa członkowskie zapewniają – o ile strony nie uzgodnią inaczej – że ani mediatorzy, ani strony sporu, ani osoby zaangażowane w kierowanie procesem mediacji nie są uprawnione lub zmuszone do ujawniania osobom trzecim lub do udostępniania w cywilnych i handlowych postępowaniach sądowych lub arbitrażu dowodów dotyczących informacji wynikających z mediacji lub wiążących się z nimi, za wyjątkiem sytuacji, gdy:
|
|
(a) w grę wchodzą nadrzędne przesłanki polityki publicznej lub inne istotne powody, w szczególności gdy jest to konieczne do zapewnienia ochrony dzieciom lub zapobieżenia powstaniu szkód dla zdrowia fizycznego lub psychicznego osób; lub
|
|
(b) konieczne jest ujawnienie w celu wdrożenia lub wyegzekwowania ugody wynikającej z mediacji.
|
|
2. Nic, co znajduje się w ustępie 1, nie powstrzymuje państw członkowskich od wyznaczenia bardziej surowych środków mających na celu ochronę poufności mediacji. |
Poprawka 29 Artykuł 7 ustęp 1 | |
1. Bieg okresu stosowania określonych środków lub okresów ograniczenia, dotyczących roszczenia będącego przedmiotem mediacji, zawiesza się, po zaistnieniu sporu z dniem:
|
1. W celu zapewnienia, że strony, które wybierają mediację w celu rozwiązania sporu, mają następnie możliwość wszczęcia postępowania sądowego w związku z tym sporem do czasu wygaśnięcia okresów ograniczenia lub przedawnienia, państwa członkowskie zapewniają, że żaden z tych okresów nie wygasa pomiędzy:
|
(a) wyrażenia zgody przez strony na mediację |
(a) dniem, w którym strony zgadzają się na piśmie już po zaistnieniu sporu, na zastosowanie mediacji lub – w przypadku braku takiego pisemnego porozumienia – dniem, w którym uczestniczą w pierwszym spotkaniu mediacyjnym lub dniem, w którym powstaje zobowiązanie do zastosowania mediacji w myśl prawa krajowego; oraz
|
(b) nakazu podjęcia mediacji przez sąd; lub |
(b) dniem, w którym zawarto ugodę, dniem, w którym przynajmniej jedna ze stron informuje na piśmie inne strony o zakończeniu mediacji lub – w przypadku braku takiego pisemnego powiadomienia – dniem, w którym mediator z własnej inicjatywy lub na prośbę przynajmniej jednej ze stron ogłasza zakończenie mediacji. |
(c) powstania obowiązku mediacji zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego. |
|
Poprawka 30 Artykuł 7 ustęp 2 | |
2. W przypadku zakończenia mediacji bez osiągnięcia ugody następuje wznowienie okresu z chwilą zakończenia mediacji, w której wyniku nie osiągnięto ugody, począwszy od momentu gdy jedna lub obie strony bądź mediator ogłoszą zakończenie mediacji lub faktyczne wycofanie się z niej. Okres ten może zostać w każdym przypadku przedłużony przynajmniej o jeden miesiąc od dnia wznowienia biegu okresu, z wyjątkiem okresu, w trakcie którego należy wnieść sprawę do sądu w celu zapobieżenia unieważnieniu lub odwołaniu środków tymczasowych lub podobnych. |
2. Ust. 1 nie przynosi uszczerbku przepisom dotyczącym okresów stosowania określonych środków lub okresów ograniczenia w porozumieniach międzynarodowych niezgodnych z odnośnym artykułem i których państwa członkowskie są stronami. |
Poprawka 31 Artykuł 7 a (nowy) | |
|
Artykuł 7a |
|
Informacja dla obywateli |
|
1. Państwa członkowskie zapewniają obywatelom dostęp do informacji – w szczególności umieszczając je na stronach internetowych – dotyczących sposobu nawiązania kontaktu z dostawcami mediacji i mediatorami określonymi w art. 2 lit. b). |
|
2. Państwa członkowskie zachęcają przedstawicieli środowiska prawniczego, aby informowali swoich klientów o możliwości mediacji. |
Poprawka 32 Artykuł 7 b (nowy) | |
|
Artykuł 7b |
|
Europejski Kodeks Postępowania dla Mediatorów |
|
Komisja opublikuje Europejski Kodeks Postępowania dla Mediatorów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C, w formie komunikatu bez skutków prawnych. |
Uzasadnienie | |
Nie chodzi o przypisywanie jakichkolwiek skutków prawnych Europejskiemu Kodeksowi Postępowania dla Mediatorów, jednak uważa się za istotne jego opublikowanie i szybkie udostępnienie. | |
Poprawka 33 Artykuł 8a (nowy) | |
|
Artykuł 8a |
|
Klauzula rewizyjna |
|
W terminie najpóźniej do ...* Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy. W razie potrzeby sprawozdaniu towarzyszą wnioski w sprawie dostosowania niniejszej dyrektywy. W sprawozdaniu uwzględnia się w szczególności wpływ niniejszej dyrektywy na rozwój mediacji zarówno w przypadkach transgranicznych, jak i wewnętrznych. Ponadto rozważa się w nim, czy konieczny jest wniosek w sprawie instrumentu, mającego na celu dalszą harmonizację terminów ograniczenia i przedawnienia, z myślą o ułatwieniu właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego. |
Poprawka 34 Artykuł 9 ustęp 1 | |
1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie, najpóźniej do dnia 1 września 2007 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję. |
1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie niezbędne środki ustawowe, wykonawcze i administracyjne lub upewniają się co do wdrożenia koniecznych środków przez strony mediacji w drodze dobrowolnej ugody, jako że państwa członkowskie podejmują wszystkie wymagane środki zapobiegawcze w celu zapewnienia we wszystkich okolicznościach osiągnięcia celów zawartych w niniejszej dyrektywie, aby tym samym zapewnić zgodność z niniejszą dyrektywą najpóźniej do 1 września 2008 r., z wyjątkiem art. 8, w przypadku którego zgodność będzie należało osiągnąć do 1 września 2009 r. Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o tych środkach. |
Uzasadnienie | |
Powinna istnieć możliwość zapewnienia wdrożenia dyrektywy w drodze samoregulacji. |
- [1] Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.
UZASADNIENIE
Sprawozdawczyni była zawsze przekonana o wartości i korzyściach, jakie alternatywny sposób rozwiązywania sporu – a w szczególności mediacja – może mieć dla obywatela. Opisywany sposób rozwiązywania sporu stanowi dla obywatela tańszą, szybszą i mniej stresującą alternatywę postępowania sądowego, która nie pozbawia go prawa do wniesienia w ostateczności sprawy do sądu. Może on także pozwolić stronom sporu na pozostanie w wartościowych stosunkach lub nawet na ich polepszenie, zważywszy, że mogłaby im zagrozić antagonistyczna natura sporu. Pozwala on także na twórcze rozwiązania zaspokajające rzeczywiste potrzeby stron sporu. Na przykład w przypadkach zaniedbań medycznych strona poszkodowana często żąda wyjaśnień i przeprosin w takim samym stopniu, w jakim zabiega o odszkodowanie. Sama natura sporu może udaremnić zaspokojenie tych potrzeb.
Jednak sprawozdawczyni początkowo zakwestionowała potrzebę utworzenia dyrektywy w momencie, gdy systemy mediacyjne UE wciąż znajdują się we wczesnej fazie rozwoju w niektórych państwach członkowskich. Ponadto aby mediacja była skuteczna, musi być ona także elastyczna. Wszelkie próby ,,uregulowania” mediacji mogłyby stłumić jej rozwój. Jednak w wyniku konsultacji on-line oraz dzięki dowodom przedstawionym przez ekspertów zaproszonych na przesłuchanie komisji sprawozdawczyni przyznaje, że zasada utworzenia dyrektywy zyskuje ogromne poparcie. Zwróciła też uwagę na fakt, że nawet ci eksperci, którzy wyrażali sceptycyzm wobec dyrektywy lub krytykę wobec podstawy prawnej dyrektywy, wyrażali się entuzjastycznie na temat mediacji jako alternatywnego środka służącego tworzeniu dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Dlatego celem jest utworzenie praktycznej, elastycznej dyrektywy, która odzwierciedlałaby istniejące wytyczne oraz zasadę najlepszej praktyki służąc tym samym szerszemu wspieraniu mediacji na obszarze UE. Sprawozdawczyni pragnie tu podziękować w szczególności ekspertom za chęć dostarczenia propozycji dotyczących projektu, z których niektóre wykorzystała do sporządzenia niniejszego sprawozdania.
Poprzez swoje poprawki sprawozdawczyni starała się objaśnić i ulepszyć pierwotny wniosek, w szczególności zmieniając definicje mediatora i mediacji. W szczególności zależało jej na zapewnieniu standardów jakości, ze szczególnym uwzględnieniem odniesień do Europejskiego Kodeksu Postępowania dla Mediatorów. Wniosła także poprawki do przepisów dotyczących uznania i egzekwowania, tak aby usunąć luki prawne i zapewnić przestrzeganie tradycji prawnych różnych państw członkowskich. Co się tyczy poufności, sprawozdawczyni uważa, że proponowane rozwiązanie zapewnia praktyczny sposób uregulowania tej kwestii, dający państwom członkowskim swobodę w przyjmowaniu bardziej surowych przepisów, jeżeli będą one uważały je za pożądane.
W przypadku kwestii podstawy prawnej, wydaje się, że większość państw członkowskich w Radzie jest zdania, że proponowana dyrektywa powinna być ograniczona do przypadków transgranicznych z tego względu, że zgodnie z art.65 traktatu WE środki zmierzające do ,,usuwania przeszkód w należytym biegu procedur cywilnych, wspierając w razie potrzeby zgodność norm procedury cywilnej mających zastosowanie w państwach członkowskich” muszą mieć ,,skutki transgraniczne” i muszą zostać podjęte na tyle, na ile są ,, niezbędne do zapewnienia należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego”. Kompromis zaproponowany przez sprawozdawczynię ma na celu uwzględnienie obaw państw członkowskich dotyczących zastosowania artykułu 65, dając konsumentom i obywatelom na rynku wewnętrznym praktyczne i przyjazne użytkownikom opcje dostępu do mediacji o wysokiej jakości na obszarze UE. Istnieje nadzieja, że Rada przyjmie rozsądne podejście wobec korzyści wypływających z mediacji oraz że dyrektywa może być również zastosowana w krajowych przypadkach w państwach członkowskich.
Na koniec sprawozdawczyni wyraża poparcie dla tej inicjatywy, o ile będzie ona służyć rozpowszechnianiu i promowaniu mediacji jako alternatywnego sposobu na uzyskanie dostępu do wymiaru sprawiedliwości i stworzy ramy dla wspólnych przepisów, które będą wystarczająco silne, aby chronić interesy stron, jednak na tyle słabe, aby dopuszczały pojawienie się rozwiązań uzasadnionych potrzebami rynku.
OPINIA KOMISJI WOLNOŚCI OBYWATELSKICH, SPRAWIEDLIWOŚCI I SPRAW WEWNĘTRZYCH (23.6.2005)
dla Komisji Prawnej
w sprawie projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych
(COM(2004)0718 – C6‑0154/2004 – 2004/0251(COD))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Johannes Blokland
SHORT JUSTIFICATION
The European Council has repeatedly stressed the importance of alternative methods of resolving disputes. In 2000 the Council approved alternative methods of settling disputes under civil and commercial law. Article III-269(2)(g) of the draft Treaty establishing a Constitution for Europe explicitly lists alternative methods of dispute settlement among the powers of the Community and makes the development of alternative methods of dispute settlement an objective.
If developing alternative methods of dispute settlement is an objective, restraint must be exercised in adopting legislation on the subject. New legislation will restrict the development of an alternative to legal proceedings.
The draftsman's view
The draftsman considers that the Commission's arguments are insufficiently clear to justify a directive on mediation. He therefore proposes that the directive should apply only to international cases. This will avoid hampering the development of mediation as an alternative to legal proceedings in the Member States. Experiments with mediation would then have to comply with the requirements of the directive. The development of alternative methods of dispute settlement is on the agenda of Ministries of Home Affairs in several Member States, and Justice Ministries are also interested in it.
The definitions provided by the Commission in Article 2 are too broad. It is necessary to limit them so that mediation cannot be abused. The draftsman therefore opts, in line with the guidelines of international mediators' organisations, to require a mediation agreement to be concluded in writing and to have mediation conducted by a neutral mediation expert.
In addition to defining the quality of mediation, it is necessary to provide for an independent complaints procedure and independent disciplinary rules. If mediation is to become a fully-fledged alternative to legal proceedings, such instruments are essential.
Confidentiality is a feature of mediation. Article 6 links the requirements of confidentiality of the mediation to the possible bringing of a court action. In the draftsman's view, the confidentiality of mediation should also be mentioned in the heading. Moreover, not only statements and admissions during mediation should be treated as confidential. Behaviour displayed during mediation is also seen by experts as constituting evidence for proceedings. It is desirable to insert this in the directive.
The development of mediation in the Member States currently would not benefit from legislation. In amended form, this directive could help to generate confidence in mediation as an alternative to court action in international disputes.
POPRAWKI
Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zwraca się do Komisji Prawnej, jako komisji właściwej dla tej sprawy, o naniesienie w swoim sprawozdaniu następujących poprawek:
Tekst proponowany przez Komisję[1] | Poprawki Parlamentu |
Poprawka 1 Punkt uzasadnienia 10 | |
(10) Mediacji nie należy postrzegać jako gorszej alternatywy dla postępowania sądowego tylko dlatego, że ugoda uzależniona jest od dobrej woli obu stron i chęci jej wyegzekwowania. Zatem wszystkie Państwa Członkowskie winny zapewnić procedurę umożliwiającą potwierdzenie ugody w formie orzeczenia sądowego, decyzji lub innego instrumentu stosowanego przez sąd lub organ władz publicznych. |
(10) Mediacji nie należy postrzegać jako gorszej alternatywy dla postępowania sądowego tylko dlatego, że ugoda uzależniona jest od dobrej woli obu stron i chęci jej wyegzekwowania. Zatem wszystkie Państwa Członkowskie winny zapewnić procedurę umożliwiającą potwierdzenie ugody w formie orzeczenia sądowego, decyzji lub innego instrumentu stosowanego przez sąd lub organ władz publicznych, jeśli nie przewiduje tego legislacja w dziedzinie prawa cywilnego lub handlowego. |
Uzasadnienie | |
W niektórych Państwach Członkowskich ugoda zawarta w drodze mediacji jest prawnie wiążąca bez orzeczenia sądu lub innego instrumentu prawnego. W związku z tym nie należy zmuszać wszystkich Państw Członkowskich do przyjmowania takiej procedury. | |
Poprawka 2 Artykuł 1 ustęp 1 | |
1. Celem niniejszej dyrektywy jest ułatwienie dostępu do rozwiązywania sporów poprzez promowanie mediacji oraz zapewnienie właściwej relacji między postępowaniem mediacyjnym a sądowym. |
1. Celem niniejszej dyrektywy jest ułatwienie dostępu do rozwiązywania sporów poprzez promowanie dobrowolnego stosowania mediacji przez strony oraz zapewnienie właściwej relacji między postępowaniem mediacyjnym a sądowym. |
Uzasadnienie | |
The distinguishing feature of mediation is that both parties agree to it, and this should be specified. | |
Poprawka 3 Artykuł 2 litera a) akapit 1 | |
a) „mediacja” oznacza proces, bez względu na jego nazwę lub określenie, w którym przynajmniej dwie strony sporu korzystają z pomocy strony trzeciej w celu osiągnięcia porozumienia dotyczącego rozwiązania sporu, bez względu na to, czy proces ten zapoczątkowały strony, zaproponował lub orzekł sąd, czy też określiło prawo krajowe Państwa Członkowskiego. |
a) „mediacja” oznacza proces, bez względu na jego nazwę lub określenie, w którym przynajmniej dwie strony sporu dążą do osiągnięcia porozumienia dotyczącego rozwiązania sporu pomiędzy nimi za pośrednictwem mediatora. Postępowanie to może być wszczęte z inicjatywy stron, sądu lub na podstawie nakazu sądowego za zgodą stron lub zgodnie z obowiązkiem przewidzianym w prawie krajowym Państwa Członkowskiego. |
Uzasadnienie | |
This definition states that the aim is to reach agreement through a mediator, whose job is not to 'assist' the parties. It also makes it clear that the mediation process must always have the consent of both parties. This is of essential importance to its success. | |
Poprawka 4 Artykuł 3 ustęp 1 | |
1. Sąd, do którego została wniesiona sprawa, może, jeśli jest to właściwe oraz po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, zachęcić strony do skorzystania z mediacji w celu rozwiązania sporu. Sąd może także zawsze zwrócić się do stron o uczestnictwo w sesji informacyjnej na temat stosowania mediacji. |
1. Sąd, do którego została wniesiona sprawa, może, jeśli jest to właściwe oraz po uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, zachęcić strony do skorzystania z mediacji w celu rozwiązania sporu. Sąd może poprosić strony o uczestnictwo w sesji informacyjnej na temat stosowania mediacji. |
Uzasadnienie | |
The formulation in the original text exceeds the bounds of the framework-setting character of the proposal for a directive and violates the subsidiarity principle in respect of the courts. This amendment leaves open the possibility of formulating referrals. | |
Poprawka 5 Artykuł 4 ustęp 2 | |
2. Państwa Członkowskie promują i wspierają szkolenia mediatorów w celu umożliwienia stronom sporu dokonania wyboru mediatora, który będzie w stanie poprowadzić skutecznie mediację zgodnie z oczekiwaniami stron. |
2. Państwa Członkowskie promują i wspierają szkolenia mediatorów w celu umożliwienia stronom sporu dokonania wyboru mediatora, który będzie w stanie poprowadzić mediację skutecznie, odpowiedzialnie oraz w zgodzie z uzasadnionymi oczekiwaniami stron. |
Uzasadnienie | |
It is possible that parties to a mediation procedure may enter into it with completely opposite expectations. The text should therefore be amended to make provision for this criterion. | |
Poprawka 6 Artykuł 6, nagłówek | |
Dopuszczalność dowodów w cywilnym postępowaniu sądowym |
Poufność procedury mediacyjnej |
Uzasadnienie | |
In this article, the emphasis should be on the confidentiality of the mediation procedure. It follows that information obtained through mediation cannot be adduced as evidence in judicial proceedings. This also applies to administrative judicial proceedings, and is not confined to civil proceedings. The amendment to the heading applies to both. | |
Poprawka 7 Artykuł 6 ustęp 1 litera a) | |
a) zaproszenie przez stronę do zaangażowania się w mediację lub chęć strony uczestniczenia w mediacji; |
skreślono |
Uzasadnienie | |
An invitation or offer by a party to end a dispute through mediation should not be covered by the provisions on the confidentiality of mediation. |
PROCEDURA
Tytuł |
Projekt dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych |
||||||
Odniesienia |
COM (2004)0718 – C6‑0154/2004 – 2004/0251(COD) |
||||||
Komisja przedmiotowo właściwa |
JURI |
||||||
Komisja wyznaczona do wydania opinii Data ogłoszenia na sesji plenarnej |
LIBE |
||||||
Ściślejsza współpraca |
|
||||||
Sprawozdawca komisji opiniodawczej |
Johannes Blokland 21.2.2005 |
||||||
Rozpatrzenie w komisji |
26.5.2005 |
21.6.2005 |
|
|
|
||
Data przyjęcia poprawek |
21.6.2005 |
||||||
Wynik końcowego głosowania |
za: przeciw: wstrzymało się: |
44 0 3 |
|||||
Posłowie obecni podczas końcowego głosowania |
Alexander Nuno Alvaro, Edit Bauer, Johannes Blokland, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Jean-Marie Cavada, Charlotte Cederschiöld, Carlos Coelho, Fausto Correia, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Rosa Díez González, Antoine Duquesne, Kinga Gál, Lívia Járóka, Ewa Klamt, Magda Kósáné Kovács, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Barbara Kudrycka, Stavros Lambrinidis, Henrik Lax, Sarah Ludford, Helmuth Markov, Edith Mastenbroek, Jaime Mayor Oreja, Claude Moraes, Hartmut Nassauer, Bogdan Pęk, Martine Roure, Michele Santoro, Inger Segelström, Manfred Weber, Stefano Zappalà, Tatjana Ždanoka |
||||||
Zastępcy obecni podczas końcowego głosowania |
Richard Corbett, Panayiotis Demetriou, Jeanine Hennis-Plasschaert, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Jean Lambert, Bill Newton Dunn, Marie-Line Reynaud, Agnes Schierhuber, Kyriacos Triantaphyllides |
||||||
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas końcowego głosowania |
Richard James Ashworth, Helmuth Markov, Manolis Mavrommatis, Frédérique Ries, John Whittaker |
||||||
- [1] Dotychczas niepublikowany w Dzienniku Urzędowym.
PROCEDURA
Tytul |
Mediacje w sprawach w sprawach cywilnych i handlowych |
|||||||
Odsyłacze |
COM(2004)0718 - C6-0154/2004 - 2004/0251(COD) |
|||||||
Data przedstawienia w PE |
22.10.2004 |
|||||||
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
JURI 27.10.2004 |
|||||||
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu |
LIBE 27.10.2004 |
|
|
|
||||
Sprawozdawca(y) Data powołania |
Arlene McCarthy 24.11.2004 |
|
|
|||||
Rozpatrzenie w komisji |
21.6.2005 |
13.9.2005 |
31.1.2006 |
20.4.2006 |
||||
|
11.9.2006 |
3.10.2006 |
|
|
||||
Data przyjęcia |
20.3.2007 |
|
|
|
||||
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
26 0 0 |
||||||
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Marek Aleksander Czarnecki, Cristian Dumitrescu, Monica Frassoni, Giuseppe Gargani, Klaus-Heiner Lehne, Katalin Lévai, Antonio Masip Hidalgo, Hans-Peter Mayer, Manuel Medina Ortega, Hartmut Nassauer, Aloyzas Sakalas, Francesco Enrico Speroni, Rainer Wieland, Jaroslav Zvěřina, Tadeusz Zwiefka |
|||||||
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Mogens N.J. Camre, Nicole Fontaine, Janelly Fourtou, Jean-Paul Gauzès, Kurt Lechner, Eva Lichtenberger, Arlene McCarthy, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Michel Rocard, Gabriele Stauner, József Szájer, Jacques Toubon |
|||||||
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Toine Manders |
|||||||