SPRAWOZDANIE w sprawie zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010
28.3.2007 - (2006/2233(INI))
Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
Sprawozdawca: Adamos Adamou
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010
Parlament Europejski,
– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Zatrzymanie procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010 i w przyszłości: Utrzymanie usług ekosystemowych na rzecz dobrobytu człowieka” (COM(2006)0216),
– uwzględniając rezolucję z dnia 20 października 1998 r. w sprawie komunikatu Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego dotyczącego strategii Wspólnoty Europejskiej na rzecz różnorodności biologicznej[1],
– uwzględniając rezolucję z dnia 14 marca 2002 r. w sprawie komunikatu Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego dotyczącego planów działania z zakresu różnorodności biologicznej w dziedzinie ochrony zasobów naturalnych, rolnictwa, rybołówstwa oraz współpracy na rzecz rozwoju i współpracy gospodarczej[2],
– uwzględniając opinię z dnia 25 czerwca 1993 r. w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia Konwencji o różnorodności biologicznej[3],
– uwzględniając dyrektywę Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (tzw. dyrektywę ptasią)[4] oraz rezolucję z dnia 17 stycznia 2001 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory (tzw. dyrektywy siedliskowej)[5],
– uwzględniając swoje stanowisko z dnia 31 maja 2001 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego (2001-2010)[6],
– uwzględniając Przegląd strategii UE dotyczącej trwałego rozwoju (EU SDS) – Odnowioną strategię[7],
– uwzględniając rezultaty ósmej Konferencji Stron (COP 8) w sprawie Konwencji o różnorodności biologicznej oraz trzeciego Posiedzenia Stron (MOP 3) w sprawie Protokołu kartageńskiego o bezpieczeństwie biologicznym,
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Rybołówstwa (A6‑0089/2007),
A. mając na uwadze obecne, niepokojące tempo utraty różnorodności biologicznej, które prawdopodobnie będzie w dalszym ciągu rosnąć w obliczu braku działań na szeroką skalę,
B. mając na uwadze, że istnieje niewiele stosownych wskaźników pozwalających na skuteczne zmierzenie, do jakiego stopnia podczas wdrażania różnych strategii politycznych respektowane są wymogi różnorodności biologicznej, przy czym jednym z najważniejszych jest wskaźnik ptaków krajobrazu rolniczego (ang. Common Farmland Bird Index),
C. mając na uwadze, że różnorodność biologiczna odgrywa istotną rolę w utrzymaniu życia i bytu, rozwoju gospodarczego i społecznego, ludzkiego dobrobytu, a także w osiągnięciu milenijnych celów rozwoju na rok 2015,
D. mając na uwadze, że według Milenijnej oceny ekosystemów ONZ z 2005 r. od początku lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku w dwóch trzecich wszystkich ekosystemów nastąpił spadek,
E. mając na uwadze, że głównymi czynnikami, które powodują utratę różnorodności biologicznej są: zmiany klimatyczne, zanieczyszczenie środowiska, stosowanie intensywnych metod produkcji rolniczej oraz nieodpowiednie gospodarowanie kompleksami leśnymi i zasobami wód;
F. uważa, że rolnictwo, jako użytkownik różnorodności biologicznej, ma podstawową rolę do odegrania w gospodarowaniu różnorodnością biologiczną i jej zachowywaniu; uważa, że wspólna polityka rolna (WPR) powinna odtąd propagować zrównoważone modele produkcji, które - będąc gospodarczo opłacalne – pozwalają wpływać na środowisko naturalne oraz na waloryzację i rehabilitację różnorodności biologicznej większej ilości gatunków, zwierząt, roślin i mikroorganizmów;
G. mając na uwadze, że istnieje pilna potrzeba podjęcia zintensyfikowanych i skoordynowanych wysiłków na rzecz zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej najpóźniej do 2010 r.,
1. z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji ze względu na jego konceptualne podejście, priorytetowe cele na lata 2007-2008 oraz podstawowe środki wspierające i uważa, że komunikat ten stanowi dobry punkt wyjścia dla bardziej ukierunkowanego podejścia w celu osiągnięcia celu w zakresie różnorodności biologicznej na rok 2010; popiera również decyzję, aby położyć nacisk na wzmocnienie procesu wdrażania obecnej polityki oraz obecnych środków;
2. podkreśla wartość różnorodności biologicznej samej w sobie oraz pilną potrzebę jej ochrony przed dalszą degradacją wynikającą z działalności i ingerencji człowieka, obejmującą między innymi nadmierną eksploatację, zmiany klimatyczne oraz utratę siedlisk naturalnych;
3. wyraża głęboką obawę z powodu dalszej utraty różnorodności biologicznej i związanego z nią zanikania usług ekosystemowych;
4. dostrzega decydujące znaczenie zdrowych ekosystemów dla dobrobytu i pomyślności w UE i na całym świecie;
5. podkreśla, że zmiany klimatyczne i utrata różnorodności biologicznej są ze sobą ściśle powiązane i mają takie samo znaczenie;
6. potwierdza pilną potrzebę podjęcia wysiłków w celu wypełnienia zobowiązań dotyczących zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej w UE do roku 2010 (podjętych przez Radę Europejską w Göteborgu w 2001 r., w Strategii zrównoważonego rozwoju oraz w Szóstym programie działań na rzecz środowiska); podkreśla pilną potrzebę podjęcia zintensyfikowanych i skoordynowanych wysiłków w celu zahamowania tej tendencji, zważywszy szczególnie na krótki czas, jaki pozostał na wypełnienie zobowiązań na rok 2010; popiera zintegrowane podejście zaproponowane w komunikacie Komisji, zgodnie z którym zatrzymanie procesu utraty różnorodności biologicznej powinno stanowić część wszystkich odnośnych strategii politycznych UE;
7. dostrzega potencjalne znaczenie nowej koncepcji usług ekosystemowych, propagowanej w komunikacie Komisji, jako narzędzia służącego włączeniu wartości gospodarczej różnorodności biologicznej do innych obszarów polityki, a także proponuje, aby utrzymanie usług ekosystemowych stało się podstawowym celem wszelkich horyzontalnych i sektorowych strategii politycznych UE; ostrzega jednak przed ograniczaniem wartości różnorodności biologicznej do korzyści płynących z niej dla ludzi lub postrzeganiem utraty różnorodności biologicznej wyłącznie jako problemu gospodarczego;
8. z zadowoleniem przyjmuje Plan działań UE do roku 2010 i na dalszą przyszłość oraz uznaje go za podstawowe narzędzie i ostatnią szansę połączenia sił podmiotów na szczeblu Wspólnoty i państw członkowskich w celu podjęcia kluczowych działań na rzecz wypełnienia zobowiązań na rok 2010; zważywszy jednak na ograniczony czas, jaki pozostaje do wdrożenia planu działań, wzywa Komisję do zapewnienia niezbędnych struktur służących bezzwłocznemu i skutecznemu wcieleniu go w życie na szczeblu Wspólnoty i państw członkowskich;
9. uważa, że plan działań nie wystarczy do zachowania różnorodności biologicznej i utrzymania usług ekosystemowych w długofalowej perspektywie; przyjmuje z zadowoleniem wszystkie propozycje otwierające unijną debatę na temat długoterminowej wizji, tworzącej szkielet długofalowej strategii politycznej; wzywa Komisję do rozpoczęcia procesu tworzenia długoterminowej wizji UE dotyczącej różnorodności biologicznej, tworzącej szkielet przyszłego rozwoju polityki w tej dziedzinie,
10. w tym kontekście wzywa Komisję do przeanalizowania i opracowania wniosków w sprawie środków praktycznych w celu internalizacji kosztów utraty różnorodności biologicznej wynikających z działań, które wywierają znaczący, negatywny wpływ na różnorodność biologiczną;
11. uważa za konieczne aktywne włączenie całego społeczeństwa Unii Europejskiej, w tym także sektorów przedsiębiorstw i oświaty, w proces ochrony różnorodności biologicznej;
1. OBSZAR POLITYKI – RÓŻNORODNOŚĆ BIOLOGICZNA A UE
Najważniejsze siedliska i gatunki (cel 1)
12. podkreśla istotną rolę, jaką w ochronie różnorodności biologicznej UE odgrywa tzw. dyrektywa siedliskowa i dyrektywa ptasia, dostrzega znaczenie zakończenia prac nad siecią Natura 2000 na lądzie i morzu, efektywnego zarządzania i odpowiedniego finansowania sieci, planowania przestrzennego, uwzględniającego tę sieć, oraz wzmocnienia spójności, wytrzymałości i łączności sieci, zwłaszcza w kontekście zmian klimatycznych;
13. podkreśla znaczenie włączenia do sieci Natura 2000 obszarów znajdujących się w krajach i na terytoriach zamorskich podlegających zwierzchnictwu państw członkowskich UE;
14. podkreśla znaczenie dodatkowych środków, które koncentrują się na zagrożonych gatunkach, oraz dostrzega wartość, jaką ma w tym kontekście rozszerzenie zakresu wykorzystywania planów działań dotyczących poszczególnych gatunków; podkreśla, że stan ochrony siedlisk naturalnych oraz gatunków, których ochrona wymagana jest na mocy dyrektywy, powinny podlegać naukowej analizie w regularnych odstępach czasu;
15. zwraca uwagę na potrzebę wypracowania odpowiednio dostosowanych działań, mających na celu wspieranie różnorodności biologicznej w nowych państwach członkowskich UE, oraz podkreśla, że takie usługi ekosystemowe, jak zachowywanie krajobrazu, oraz taka działalność gospodarcza, jak turystyka, są wzajemnie zależne;
16. zauważa, że wspieranie selektywnych metod połowów stanowi priorytet, gdyż przyczyni się do trwałości przemysłu rybołówczego i utrzymania zróżnicowania biologicznego poprzez ograniczenie przyłowów;
17. podkreśla znaczenie wysokiej różnorodności biologicznej w najbardziej oddalonych regionach i wzywa do podjęcia środków w celu ochrony tej różnorodności i jej zrównoważonego wykorzystania, np. w ramach dyrektyw dotyczących przyrody;
18. przyznaje, że polowanie na żywe zwierzęta i handel nimi nadal stanowi zagrożenie dla różnorodności biologicznej, jednak w Europie znajduje się również szereg instytucji zoologicznych oraz innych organizacji, które poprzez programy hodowlane oraz środki ochrony w środowisku naturalnym udowadniają, że odgrywają istotną rolę w zachowywaniu niektórych zagrożonych gatunków;
19. z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji wdrażania wspólnej polityki morskiej opartej na kompleksowym podejściu do oceanów i zwraca uwagę na potrzebę ochrony oceanów stanowiącą gwarancję rozwoju gospodarczego sektorów takich jak rybołówstwo, turystyka i inne;
Pozostały obszar lądowy i pozostałe środowisko morskie (cel 2 i 3)
20. uważa, że planowanie przestrzenne i eksploatacja dzikich gatunków (poprzez polowania i połowy) są podstawowymi czynnikami wpływającymi na różnorodność biologiczną i usługi ekosystemowe; zwraca szczególną uwagę na zagrożenia dla terenów rolniczych i zalesionych o wysokiej wartości przyrodniczej, wynikające zarówno z intensyfikacji, jak i zaniechania prowadzenia działalności; dostrzega zagrożenia dla zasobów ryb, gatunków nie będących celem połowu oraz siedlisk morskich, spowodowane praktykami połowowymi zagrażającymi równowadze środowiska, obejmującymi nielegalne połowy oraz połowy z wykorzystaniem destrukcyjnych i nieselektywnych technologii;
21. przypomina, że zachowanie różnorodności europejskich terenów wiejskich kluczowe jest nie tylko dla zachowania usług świadczonych w ramach trwałego rolnictwa, lecz także dla utrzymania przekazu materiału genetycznego między populacjami dzikiej fauny i flory;
22. podkreśla znaczenia wdrożenia zreformowanej wspólnej polityki rybołówstwa, ponieważ jest ona podstawą zrównoważonego rozwoju zasobów rybnych i zniechęca do nadmiernych połowów, które stanowią zagrożenie dla życia morskiego;
23. wzywa Komisję do opracowania konkretnego programu działań zmierzających do zwalczania nielegalnych, niezgłaszanych i niekontrolowanych połowów (IUU), które są głównym zagrożeniem dla odnowienia zasobów rybnych;
24. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Unii Europejskiej i państw członkowskich o objęcie rzecznych i morskich ekosystemów siecią ochrony siedlisk NATURA 2000 i wzywa do szczególnego uwzględnienia obszarów reprodukcji zasobów rybnych;
25. wzywa Komisję do dalszej konsolidacji sieci ochrony NATURA 2000 poprzez objęcie nią dziesięciu nowych państw członkowskich, które przystąpiły do UE w 2004 roku, oraz Bułgarii i Rumunii, ponieważ – wraz z akcesją tych dwóch ostatnich państw – Morze Czarne stanie się częścią wód Wspólnoty;
26. wzywa państwa członkowskie do wykorzystania wszelkich dostępnych w ramach wspólnej polityki rolnej i wspólnej polityki rybołówstwa możliwości wspierania celów różnorodności biologicznej na pozostałym obszarze lądowym i w pozostałym środowisku morskim (tj. poza obszarami znajdującymi się w sieci Natura 2000); wzywa do kontynuacji włączania kwestii różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych do wspólnej polityki rolnej i wspólnej polityki rybołówstwa i w szczególności do rozpoznania możliwości przewidzianych w przeglądzie budżetu na lata 2008-2009 w tym względzie;
27. wyraża zaniepokojenie z powodu wpływu wprowadzania gatunków egzotycznych oraz wpływu prawdopodobnego przedostawania się ryb genetycznie modyfikowanych do ekosystemów morskich na różnorodność biologiczną i wzywa Komisję do dalszej analizy tego zagrożenia;
28. wzywa Komisję do promowania i wspierania analiz związanych z hodowaniem nowych gatunków w niewoli, szczególnie jeżeli chodzi o gatunki nadmiernie eksploatowane, odpowiadając w ten sposób na potrzeby rynku, dla którego zmniejszenie połowów stanowi potencjalne zagrożenie;
29. wyraża zaniepokojenie zmniejszającą się różnorodnością zwierząt gospodarskich oraz odmian roślin; dlatego wzywa do natychmiastowej transpozycji dyrektywy Rady 98/95/WE[8], która zapewnia podstawę prawną umożliwiającą, w ramach przepisów dotyczących obrotu materiałem siewnym roślin, ochronę odmian zagrożonych erozją genetyczną dzięki stosowaniu ochrony w środowisku naturalnym i w gospodarstwach;
30. zwraca uwagę na fakt, że wspólna polityka rolna oraz związana z nią dynamika rozwojowa prowadząca z jednej strony do specjalizacji i intensyfikacji, a z drugiej - do marginalizacji i niepełnego wykorzystania gruntów, przyczyniła się w ostatnich dziesięcioleciach do znacznych strat w różnorodności biologicznej;
31. wskazuje na duże bogactwo gatunków oraz różnorodność genetyczną upraw rolnych i zwierząt oraz opowiada się za ochroną i wzmacnianiem tej różnorodności;
32. wzywa Komisję do zmiany planów zarządzania i ratowania pewnych gatunków ryb, które często nie są zgodne z właściwym monitorowaniem tych gatunków; wzywa Komisję do zastosowania szczególnych środków, lepiej dostosowanych do sprzętu używanego do połowów oraz metod wykorzystywanych na danych obszarach biogeograficznych;
33. podkreśla znaczenie, jakie ma terminowe i skuteczne wdrożenie ramowej dyrektywy wodnej w celu uzyskania „dobrego stanu ekologicznego” słodkich wód oraz zalecenia w sprawie zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną; nalega, aby państwa członkowskie wykorzystały instrumenty gospodarcze wymienione w art. 5 i art. 9 ramowej dyrektywy wodnej w celu zachęcenia do uważnego korzystania z tego rzadkiego zasobu i zapewnienia solidnej podstawy finansowej dla wdrożenia planów gospodarowania wodami w dorzeczach; podkreśla znaczenie przygotowania do wdrożenia ambitnej ramowej dyrektywy w sprawie środowiska morskiego, której celem jest osiągnięcie „dobrego stanu” środowiska morskiego; uważa, że szczególnie istotne jest, że przyszła strategia morska uznaje zachowanie różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych za podstawowy i nadrzędny cel;
34. wzywa Komisję do uważniejszego sprawdzania przestrzegania prawa wspólnotowego związanego z przeciwdziałaniem zanieczyszczeniu i degradacji ekosystemów morskich;
35. dostrzega ogromne szkody wyrządzone ekosystemom UE przez zanieczyszczenia, w szczególności przez rozproszone substancje powodujące zakwaszenie i eutrofizację oraz amon pochodzenia rolniczego; podkreśla znaczenie redukcji tych rozproszonych zanieczyszczeń, zwłaszcza na obszarach objętych siecią Natura 2000 oraz wokół nich, a także na innych terenach o wysokiej wartości przyrodniczej; podkreśla szansę zajęcia się tymi kwestiami w nadchodzącym przeglądzie dyrektywy w sprawie krajowych poziomów emisji, a także poprzez terminowe wdrożenie strategii tematycznej dotyczącej jakości powietrza;
36. dostrzega zagrożenie, jakie dla ekosystemów stanowią niektóre pestycydy, środki zmniejszające palność i inne trwałe, zdolne do biokumulacji i toksyczne substancje chemiczne; w tym kontekście podkreśla znaczenie skutecznego wdrożenia REACH; podkreśla potrzebę monitorowania biokumulacji takich substancji zanieczyszczających poprzez wykorzystanie drapieżników najwyższego rzędu w środowisku lądowym, słodkowodnym i morskim; uważa ponadto, że należy zwrócić szczególną uwagę na ryzyko związane z użyciem pestycydów, ponieważ z założenia są one toksyczne i stosuje się je w środowisku naturalnym; zwraca uwagę, że nowe przepisy europejskie w zakresie pestycydów: wniosek w sprawie rozporządzenia dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (COM(2006)0388 - 2006/0136(COD)), wniosek w sprawie dyrektywy ustanawiającej ramy wspólnotowego działania na rzecz osiągnięcia zrównoważonego stosowania pestycydów (COM(2006)0372 - 2006/0132(COD)) oraz strategia tematyczna w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów (COM(2006)0373 - 2007/2006(INI)) powinny zagwarantować, że proces utraty europejskiej różnorodności biologicznej nie będzie postępował z powodu wykorzystania pestycydów;
37. przypomina, że promowanie chronionych określeń pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych spełnia bardzo ważną rolę w zachowaniu specjalności regionalnych i całej kultury wiejskiej, jaka się z nimi łączy, oraz odpowiednich wielowiekowych praktyk gospodarskich, które pozwalają na zachowanie terenów wiejskich i systemów rolniczych jako ekosystemów, w których występuje wiele dzikich gatunków;
38. zwraca uwagę, że w 1992 r. zapoczątkowano włączanie ochrony różnorodności biologicznej do WPR, oraz że w późniejszym okresie na mocy reformy z 2003 r. wprowadzono takie środki jak wzajemna współzależność, jednolita płatność na gospodarstwo (oddzielenie płatności od produkcji) oraz rozwój obszarów wiejskich, które to środki mają korzystny wpływ na różnorodność biologiczną;
39. proponuje, aby różnorodność biologiczna stanowiła jeden z głównych celów przeglądu WPR, który ma zostać przeprowadzony w 2008 r. i uważa za konieczne wykorzystanie przeglądu w 2008 r. do oceny skuteczności poszczególnych działań dotyczących różnorodności biologicznej, w szczególności działań w sektorze leśnym, oraz do rozwiązania kwestii uchybień w tym zakresie;
40. pragnie zwrócić uwagę na nowe rozporządzenie w sprawie rozwoju obszarów wiejskich (okres programowania 2007-2013), które między innymi przewiduje finansowanie sieci Natura 2000, obejmuje środki rolno-środowiskowe, środki służące ochronie zasobów genetycznych w rolnictwie, a także wspierające zrównoważone gospodarowanie lasami oraz utrzymuje płatności na rzecz obszarów o utrudnionych warunkach gospodarowania;
41. opowiada się za wspieraniem (lokalnych/regionalnych) partnerstw pomiędzy właścicielami i użytkownikami gruntów, organizacjami ochrony przyrody, rządem i centrami eksperckimi tak, by współpracowały przy poszukiwaniu lokalnych rozwiązań problemów dotyczących różnorodności biologicznej przy zastosowaniu podejścia oddolnego;
42. wzywa do produkcji i wykorzystywania biomasy do wytwarzania energii oraz jako paliwa, by były one postrzegane jako sposobność do zwiększania różnorodności biologicznej w rolnictwie; musi to znaleźć wyraz również we wspieraniu badań w ramach siódmego ramowego programu w dziedzinie badań naukowych; uprawa biomasy nie może prowadzić do spadku różnorodności biologicznej zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nią;
Rozwój regionalny i planowanie przestrzenne (cel 4)
43. zauważa pogłębiającą się fragmentację ekosystemów wynikającą z ekspansji infrastruktury, przemysłu i mieszkalnictwa; stwierdza, że dzięki ostrożnemu planowaniu można znacznie zmniejszyć szkody wyrządzane ekosystemom i określić możliwości korzystnego wpływu na nie; wzywa państwa członkowskie do zagwarantowania, że projekty finansowane w ramach funduszu spójności i funduszy strukturalnych nie szkodzą różnorodności biologicznej i usługom ekosystemowym, lecz przynoszą optymalne korzyści różnorodności biologicznej; wzywa państwa członkowskie, aby potraktowały priorytetowo utrzymanie i odnowę różnorodności biologicznej oraz usług ekosystemowych w planach zagospodarowania przestrzennego na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, a także zapewniły właściwe uwzględnienie różnorodności biologicznej w ramach strategicznych ocen oddziaływania na środowisko i ocen oddziaływania na środowisko;
Obce gatunki inwazyjne i obce genotypy (cel 5)
44. uznaje obce gatunki inwazyjne za podstawowe zagrożenie dla różnorodności biologicznej i uważa, że rozprzestrzenianie się obcych gatunków inwazyjnych jest spowodowane nasilającym się przepływem ludzi i towarów; wzywa do podjęcia szerokich działań wspólnotowych w odpowiedzi na ten problem, które obejmą rozwój systemu wczesnego ostrzegania i likwidację istniejących luk prawnych, w tym opracowania strategii unijnej dotyczącej obcych gatunków inwazyjnych;
45. podkreśla, że immunoantykoncepcja może odegrać decydującą rolę w kontroli obcych gatunków inwazyjnych należących do ssaków i zwraca uwagę na trwające obecnie ważne badania w tym zakresie; wzywa Komisję do przeznaczenia środków finansowych wspierających badania europejskie na immunoantykoncepcję oraz ogłoszenie zaproszenia do składania wniosków; zwraca uwagę, że program LIFE+ stanowi istniejące ramy, które można wykorzystać w lepszym stopniu w celu zachęcenia do działań dotyczących obcych gatunków inwazyjnych;
46. wzywa Komisję do podjęcia kroków w kierunku przepisów ograniczających wprowadzanie gatunków obcych w Unii Europejskiej oraz monitorowania realizacji konwencji CITES;
47. zwraca uwagę na wpływ wywierany przez gatunki egzotyczne, w niektórych przypadkach zgubny dla ekosystemu morskiego; wzywa do pilnego podjęcia środków zapobiegających przenoszeniu organizmów w wodzie balastowej oraz wzywa państwa członkowskie do wdrożenia pod auspicjami IMO Międzynarodowej konwencji o kontroli wód balastowych i osadów ze statków oraz postępowaniu z nimi;
48. wzywa WE do wprowadzenia skutecznej kontroli wypompowywania wody balastowej na wodach Unii Europejskiej;
49. podkreśla znaczenie pełnego wdrożenia ram prawnych UE w zakresie organizmów zmodyfikowanych genetycznie; podkreśla potencjalne ryzyko dla różnorodności biologicznej wynikające z produkcji upraw genetycznie zmodyfikowanych na skalę przemysłową i zwraca się do Komisji o przeprowadzenie oceny wpływu na ekosystemy europejskie;
50. wyraża zaniepokojenie z powodu możliwości przedostania się ryb genetycznie modyfikowanych do ekosystemów morskich i prawdopodobieństwa krzyżowania się ich z miejscowymi gatunkami ryb, co może zakłócić zróżnicowanie biologiczne tych ekosystemów; wzywa WE do ustanowienia zakazu sprowadzania do Unii Europejskiej ryb genetycznie modyfikowanych z przeznaczeniem do wykorzystania w łańcuchu pokarmowym UE;
51. z zadowoleniem przyjmuje zadeklarowany przez Komisję zamiar wprowadzenia specyficznego prawodawstwa w sprawie oznakowania ekologicznego ryb i wzywa Komisję do przedstawienia w tej sprawie wniosku legislacyjnego w jak najszybszym terminie;
2. OBSZAR POLITYKI – UE A RÓŻNORODNOŚĆ BIOLOGICZNA NA ŚWIECIE
Międzynarodowe reguły działania (cel 6)
52. zdecydowanie popiera skuteczne wdrożenie Konwencji o różnorodności biologicznej (z ang. CBD) i nakłania przewodnictwo UE do podjęcia działań w tym zakresie; podkreśla znaczenie, jakie ma realizacja programów pracy związanych z CBD, w tym na obszarach chronionych; podkreśla potrzebę zakończenia prac nad międzynarodowym systemem dostępu do zasobów genetycznych i podziału korzyści; podkreśla, że należy zwiększyć wzajemne wsparcie oraz synergię międzynarodowych porozumień w zakresie ochrony środowiska oraz proponuje, aby kraje trzecie otrzymujące dotacje UE miały obowiązek przestrzegania strategii politycznych w zakresie różnorodności biologicznej;
53. dostrzega zagrożenia dla różnorodności biologicznej na pełnym morzu; nalega na opracowanie porozumienia w sprawie ochrony różnorodności biologicznej na pełnym morzu na mocy Konwencji ONZ w sprawie prawa morza; wzywa UE do dalszego odgrywania wiodącej roli w tej kwestii;
54. uznaje zasadnicze znaczenie promowania porozumień i wspólnych planów działania UE i krajów trzecich, w celu ochrony wspólnych obszarów morskich;
55. podkreśla zagrożenie dla różnorodności biologicznej, jakie stanowi trałowanie denne na wodach głębinowych oraz inne praktyki połowowe zagrażające równowadze środowiska; zwraca uwagę na ostatnią decyzję Zgromadzenia Ogólnego NZ w tej kwestii; wzywa Komisję do jak najszybszego wystąpienia z wnioskami legislacyjnymi w sprawie trałowania dennego na pełnym morzu; wzywa Komisję do podjęcia współpracy z ONZ oraz właściwymi regionalnymi organizacjami ds. zarządzania łowiskami (tam, gdzie one istnieją) na rzecz przyjęcia i wdrożenia środków mających na celu zarządzanie wszystkimi połowami przeprowadzanymi na pełnym morzu, w tym połowami z użyciem trałów; ponadto wzywa Komisję do podjęcia działań na rzecz pilnego wdrożenia środków chroniących istotne siedliska głębinowe na pełnym morzu przed destrukcyjnymi praktykami połowowymi, w tym trałowaniem dennym;
56. w pełni popiera tzw. „przesłanie paryskie” – wnioski z konferencji w Paryżu (19-21 września 2006 r.) na temat różnorodności biologicznej w europejskiej współpracy na rzecz rozwoju; wzywa Komisję i zainteresowane państwa członkowskie, aby zagwarantowały – we współpracy z władzami lokalnymi – odpowiedniej wielkości środki finansowe na zagadnienia dotyczące środowiska naturalnego i różnorodności biologicznej w państwach i na terytoriach zamorskich UE oraz na poprawę dostępu organów lokalnych i organizacji pozarządowych do programów europejskich;
57. ubolewa, że w dwustronnych i wielostronnych umowach handlowych niewiele uwagi poświęca się aspektom różnorodności biologicznej; opowiada się za uwzględnieniem kwestii różnorodności biologicznej w handlu międzynarodowym oraz w światowych staraniach zmierzających do zmiany niezrównoważonych wzorców produkcji i konsumpcji; w związku z tym wzywa Komisję oraz państwa członkowskie do skupienia się w pierwszej kolejności na kwestiach niehandlowych podczas trwających negocjacji WTO;
Pomoc zewnętrzna (cel 7)
58. podziela poważne obawy z powodu niskiego stopnia wdrażania planu działań w zakresie różnorodności biologicznej na rzecz współpracy gospodarczej i współpracy na rzecz rozwoju, wyrażone w sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego dotyczącym włączenia problematyki ochrony środowiska do współpracy na rzecz rozwoju oraz w konkluzjach z przeglądu unijnej polityki dotyczącej różnorodności biologicznej (2004); przyjmuje z zadowoleniem apel dotyczący zwiększenia nakładów przeznaczonych na różnorodność biologiczną oraz mocniejszego włączenia różnorodności biologicznej do głównego nurtu współpracy na rzecz rozwoju, zawarty w Europejskim konsensusie w sprawie współpracy na rzecz rozwoju;
59. zauważa, że mimo tych aspiracji nakłady przeznaczone na różnorodność biologiczną w programach pomocy zewnętrznej Wspólnoty oraz państw członkowskich są bardzo ograniczone; z zadowoleniem przyjmuje ostatnie, czwarte uzupełnienie Funduszu na rzecz globalnego środowiska, ubolewa jednak, że nie oznacza to realnego wzrostu nakładów na różnorodność biologiczną; podkreśla kluczowe znaczenie przeznaczania w krajach trzecich ograniczonych nakładów na priorytety w zakresie różnorodności biologicznej;
60. podkreśla istotne znaczenie skutecznego włączenia zagadnień związanych z różnorodnością biologiczną do głównych zadań programów pomocy zewnętrznej Wspólnoty oraz państw członkowskich (w tym środków wsparcia budżetowego) w celu zagwarantowania, że w rezultacie nie zaszkodzą one różnorodności biologicznej i usługom ekosystemowym; w tym kontekście podkreśla znaczenie podnoszenia zdolności krajów otrzymujących pomoc do włączania zagadnień związanych z różnorodnością biologiczną do krajowych strategii rozwoju (ze strategiami redukcji ubóstwa włącznie);
61. wyraża głęboką obawę, że mimo dążeń politycznych w rzeczywistości istnieje poważne zagrożenie, iż nowo opracowane krajowe i regionalne dokumenty strategiczne w dalszym ciągu nie będą uwzględniały potrzeb w zakresie różnorodności biologicznej bez znacznie większego zaangażowania Komisji w tym zakresie w krajach otrzymujących pomoc;
Handel (cel 8)
62. dostrzega „ślad ekologiczny”, jaki handel UE pozostawia na różnorodności biologicznej i usługach ekosystemowych w krajach trzecich; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby rozpoznały, jaki wpływ wywiera handel na różnorodność biologiczną i usługi ekosystemowe, szczególnie poprzez ocenę wpływu na zrównoważony rozwój; podkreśla znaczenie wdrożenia środków zmniejszających wpływ globalizacji na środowisko naturalne w kontekście wielostronnych, regionalnych i dwustronnych porozumień o wolnym handlu; podkreśla, że europejskie strategie polityczne nie powinny prowadzić do zmniejszenia różnorodności biologicznej w krajach trzecich;
63. wyraża głęboką obawę z powodu importu przez UE towarów, w tym drewna, oleju palmowego i ziaren soi, co powoduje wycinanie lasów tropikalnych; wyraża obawę, że rodzące się zapotrzebowanie na biopaliwa może zwiększyć presję na lasy tropikalne; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia pilnych działań mających na celu przyjęcie środków zapobiegających negatywnemu wpływowi takiego handlu na lasy tropikalne i minimalizujących go, obejmujących wielostronne porozumienia w ramach programu dotyczącego egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT); wzywa Komisję, aby jak najszybciej przedstawiła analizę dalszych możliwych aktów prawnych, ograniczających import nielegalnie pozyskanego drewna;
64. wzywa państwa członkowskie do zwiększenia wysiłków na rzecz zwalczania nielegalnego handlu gatunkami objętymi konwencją CITES, a także wzywa państwa członkowskie i Komisję do opracowania skoordynowanej reakcji oraz działań na rzecz egzekwowania konwencji CITES;
65. wyraża obawę, iż umowy partnerskie w rybołówstwie spowodowały w przeszłości zwiększenie presji na zasoby rybne, gatunki nie będące celem połowu oraz siedliska morskie w wodach krajów trzecich; podkreśla fundamentalne znaczenie, jakie ma zagwarantowanie w umowach partnerskich w rybołówstwie, że zasoby rybne zostaną utrzymane na poziomie wspierającym maksymalnie podtrzymywalny odłów i redukującym oddziaływanie na gatunki nie będące celem połowu oraz na siedliska morskie; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby dopilnowały, żeby floty rybackie UE działały zgodnie z tymi porozumieniami;
3. OBSZAR POLITYKI – RÓŻNORODNOŚĆ BIOLOGICZNA A ZMIANY KLIMATYCZNE
Zmiany klimatyczne (cel 9)
66. zauważa, że nastał okres nieuniknionych zmian klimatycznych, które będą miały znaczący wpływ na ekosystemy w UE oraz na świecie; podkreśla, że wpływ zmian klimatycznych na ludzkie społeczności oraz gospodarkę będzie odczuwalny przez zmiany ekosystemów; uznaje, że zmiany ekosystemów i oddziaływanie na gatunki są już zauważalne; dlatego podkreśla istotne znaczenie podejścia ekosystemowego dla dostosowania do zmian klimatycznych, szczególnie w odniesieniu do strategii dotyczących użytkowania gruntów, wód i mórz; wzywa UE do dalszego przewodzenia na arenie międzynarodowej pracom na rzecz zmniejszenia ogólnoświatowej emisji gazów cieplarnianych;
67. podkreśla znaczenie zagwarantowania, że działania łagodzące zmiany klimatyczne, takie jak rozwój odnawialnych źródeł energii, powinny zostać ocenione, tak aby zapewnić, że uwzględniają one w należyty sposób potencjalny negatywny wpływ na różnorodność biologiczną oraz że należy zapobiec temu wpływowi lub go zminimalizować, szczególnie w odniesieniu do farm wiatrowych i biopaliw;
68. uznaje, że zmiany klimatyczne będą wywierały dodatkowy silny nacisk na ekosystemy UE; podkreśla istotne znaczenie obszernej i spójnej sieci obszarów chronionych (szczególnie obszarów objętych siecią Natura 2000) oraz zdrowego środowiska w szerszym znaczeniu, w celu zwiększenia odporności ekosystemów na zmiany klimatyczne; dlatego podkreśla potrzebę zmniejszenia „tradycyjnych” nacisków na ekosystemy (fragmentacja, nadmierna eksploatacja, zanieczyszczenie, obce gatunki inwazyjne), konieczność opracowania dodatkowych działań skierowanych przeciwko dodatkowym naciskom spowodowanym zmianami klimatycznymi, a także potrzebę niezwłocznej oceny siedlisk i gatunków najbardziej narażonych na zmiany klimatyczne;
4. OBSZAR POLITYKI – PODSTAWY WIEDZY
Wiedza (cel 10)
69. dostrzega ogromne wyzwanie, jakie stanowi potrzeba zrozumienia kwestii różnorodności biologicznej; wyraża głęboką obawę, że poziom środków przeznaczonych na badania naukowe nad różnorodnością biologiczną jest stanowczo za niski, zważywszy na decydujące znaczenie tej kwestii dla naszego dobrobytu i pomyślności; wzywa do nadania wyższego priorytetu finansowaniu badań nad różnorodnością biologiczną we wspólnotowym siódmym programie ramowym oraz w krajowych programach badawczych;
70. dostrzega potrzebę bardziej skutecznych mechanizmów mających na celu zgromadzenie podstawy dowodowej odnoszącej się do różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych oraz rzutującej na politykę na szczeblu wspólnotowym, krajowym oraz międzynarodowym; popiera propozycję wprowadzenia nowego mechanizmu wspólnotowego polegającego na niezależnym i wiarygodnym doradztwie w tej kwestii, przy należytym uwzględnieniu obowiązujących przepisów; wzywa Komisję do przygotowania analiz i ocen dotyczących wpływu produkcji energii odnawialnej na różnorodność biologiczną oraz zmian różnorodności biologicznej na obszarach miejskich, w tym zarówno pozytywnego, jak i negatywnego skutku pojawiania się nowych gatunków na obszarach miejskich;
71. wyraża zaniepokojenie spadkiem liczebności wielu gatunków ryb oraz faktem, że przy ustalaniu rocznych całkowitych dopuszczalnych połowów sprawozdania ICES są przestrzegane jedynie częściowo, lub nie są przestrzegane wcale; uznaje, że sprawozdania naukowe nie stanowią nakazu politycznego, uważa jednak, że muszą istnieć ważne powody i istotne argumenty, aby nie stosować się do zaleceń naukowych; uważa, że w związku z tym Komisja i Rada muszą również przedstawić argumenty pozwalające stwierdzić, że zasada maksymalnie podtrzymywalnego odłowu (MSY) jest rzeczywiście przestrzegana w UE;
72. wzywa Komisję do sfinansowania badań nad ekosystemami morskimi, w szczególności na obszarach o dużym zróżnicowaniu biologicznym i intensywnych połowach;
DZIAŁANIA WSPIERAJĄCE
Finansowanie
73. wyraża silną obawę z powodu ograniczeń finansowych na wsparcie sieci Natura 2000 i innych działań na rzecz różnorodności biologicznej w Planie działań UE do roku 2010 i na dalszą przyszłość, które są wynikiem decyzji podjętych w sprawie ram finansowych;
74. podkreśla, że na państwach członkowskich ciąży odpowiedzialność za wykorzystanie wszelkich dostępnych możliwości w ramach wspólnej polityki rolnej, wspólnej polityki rybołówstwa, funduszu spójności, funduszy strukturalnych, programu Life+ i siódmego programu ramowego, a także za przydział środków krajowych; nalega na przyłożenie większej wagi do potrzeb finansowych w przeglądzie budżetu na lata 2008-2009, podczas którego należy dokonać oceny skuteczności i dostępności środków finansowych UE przeznaczonych na różnorodność biologiczną, a zwłaszcza na sieć Natura 2000;
75. ubolewa jednak, że poparty przez Parlament wniosek Komisji, o przeznaczenie o 20 mld euro więcej na politykę rozwoju obszarów wiejskich w obrębie ram finansowych na lata 2007-2013, nie został przyjęty przez Radę, tym bardziej, że pieniądze te mogłyby zostać wykorzystane do poszerzania i pogłębiania działań dotyczących różnorodności biologicznej;
76. wyraża ubolewanie z powodu faktu, że środki dostępne w ramach EFFROW okazują się zdecydowanie niewystarczające, aby sprostać działaniom, których przeprowadzenie pożądane jest na poziomie zarządzania siecią Natura 2000, zależnego od działalności rolniczej i leśnej, przy szczególnie ubogim wsparciu na rzecz wiedzy i monitorowania;
77. zwraca uwagę na konieczność zapewnienia rekompensaty finansowej społecznościom lokalnym, na których dochody niekorzystny wpływ wywarły określone działania mające na celu ochronę środowiska morskiego;
78. zwraca uwagę na możliwości zastosowania zasady „zanieczyszczający płaci”, przewidziane dyrektywą dotyczącą odpowiedzialności za szkody w środowisku, i wzywa państwa członkowskie do skorzystania z tych możliwości w celu sfinansowania środków pomocnych w osiągnięciu celów w zakresie ochrony środowiska, w tym celów dyrektywy siedliskowej i dyrektywy ptasiej;
Wzmacnianie procesu podejmowania decyzji
79. przyjmuje z zadowoleniem propozycję unijnej debaty na temat długofalowej wizji dotyczącej różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych, tworzącej ramy strategii politycznej; podkreśla, że debata ta powinna być wyraźnie powiązana z dyskusją nad przyszłością Europy; nalega, aby debata była jak najbardziej otwarta, aby włączono do niej regiony; zachęca, aby wartości europejskie, które odnoszą się do natury (zarówno w UE, jak i na całym świecie), stanowiły wyraźną część proponowanej deklaracji wartości europejskich w ramach prezydencji niemieckiej;
80. dostrzega wysoką jakość ocen wpływu polityki w odniesieniu do wspólnotowych inicjatyw z zakresu polityki dotyczącej środowiska; ubolewa, że wymiar środowiskowy w ocenach wpływu polityki w odniesieniu do inicjatyw politycznych jest niejednokrotnie mało uwzględniany w innych sektorach; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zbadania wszystkich nowych inicjatyw politycznych pod kątem ewentualnych znaczących negatywnych oddziaływań na różnorodność biologiczną oraz do zagwarantowania, że w przypadku zidentyfikowania takiego niekorzystnego wpływu kwestie dotyczące różnorodności biologicznej, w tym również oddziaływań na usługi ekosystemowe, zostaną właściwie potraktowane w procesie oceny wpływu;
81. podkreśla znaczenie wzajemnego uzupełniania się działań na szczeblu Wspólnoty i państw członkowskich; dostrzega wyjątkową wagę Planu działań UE do roku 2010 i na dalszą przyszłość jako instrumentu zwiększającego komplementarność; dlatego wzywa państwa członkowskie do dostosowania podejmowanych kroków do planu działań; wzywa państwa członkowskie do rozszerzenia tej harmonizacji na szczebel regionalny i lokalny;
82. podkreśla znaczenie pełnego i spójnego wdrożenia i egzekwowania dyrektywy siedliskowej i dyrektywy ptasiej; nalega, aby Komisja i państwa członkowskie przeznaczyły wystarczającą ilość zasobów na to zadanie i poświęciły mu odpowiednio wiele uwagi;
83. podkreśla znaczenie planów zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych; wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia podejścia i metod na szczeblu regionalnym i lokalnym w celu utrzymania różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych, między innymi poprzez uzupełniające stosowanie sieci Natura 2000, planowanie gospodarowania wodami w dorzeczach oraz środki rozwoju obszarów wiejskich, natomiast na morzu poprzez wdrożenie podejścia ekosystemowego, jak określono w dyrektywie w sprawie strategii morskiej;
84. wzywa Komisję do wywierania nacisku na ponoszących odpowiedzialność za kolejne opóźnienia w ustanowieniu regionalnych komitetów doradczych w dziedzinie rybołówstwa, mających zasadnicze znaczenie dla monitorowania i ochrony zasobów rybnych;
Partnerstwa
85. przyjmuje z zadowoleniem wezwanie do wzmacniania partnerstwa między podmiotami zajmującymi się ochroną różnorodności biologicznej i najważniejszymi zainteresowanymi grupami; podkreśla wagę partnerstwa z najważniejszymi właścicielami i użytkownikami gruntów, zasobów wodnych i morskich; popiera w szczególności partnerstwo z myśliwymi, rybakami, rolnikami i leśnikami, a także z sektorem prywatnym i finansowym; dostrzega istotną rolę, jaką w tym względzie odgrywa inicjatywa „Countdown 2010”;
Edukacja, świadomość i udział
86. podkreśla rolę podnoszenia świadomości społecznej na temat znaczenia różnorodności biologicznej i ekosystemów dla dobrobytu i pomyślności; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby znacząco zintensyfikowały działania w ramach programów i kampanii kształtujących i informujących opinię publiczną, stworzyły polityczne zapotrzebowanie na działania oraz zwiększyły aktywny udział opinii publicznej w środkach ochrony; w tym kontekście podkreśla znaczenie dostępu do informacji i wymiaru sprawiedliwości;
87. zwraca uwagę, że wielu ludzi czuje emocjonalną więź z krajobrazami oraz ich elementami historyczno-kulturowymi, a także docenia ich piękno; wyraża ubolewanie, że rolnictwo na szeroką skalę doprowadziło do zmniejszenia różnorodności biologicznej i utraty piękna krajobrazów; uważa, że przywrócenie krajobrazów, na przykład żywopłotów między łąkami, byłoby przywitane z radością i przyczyniłoby się do przywrócenia różnorodności biologicznej;
88. zwraca uwagę, że ogrody zoologiczne i akwaria w Europie odwiedza rocznie ponad 100 milionów osób i uznaje, że instytucje te odgrywają znaczącą rolę w poszerzaniu wiedzy społeczeństwa na temat ochrony środowiska naturalnego;
89. wzywa Komisję do rozpoczęcia kampanii informacyjnej podnoszącej świadomość w zakresie problematyki ochrony zasobów rybnych i związanych z nimi ekosystemów;
MONITOROWANIE, DOKONYWANIE OCEN I PRZEGLĄDÓW
90. podkreśla znaczenie wskaźników informujących opinię publiczną i decydentów o postępach; przyjmuje z zadowoleniem proponowany zestaw najważniejszych wskaźników dotyczących różnorodności biologicznej; wzywa do przyjęcia i utrzymania wskaźnika dotyczącego różnorodności biologicznej jako wskaźnika strukturalnego oraz wskaźnika zrównoważonego rozwoju;
91. podkreśla istotne znaczenie zwiększenia możliwości i poprawienia metod długoterminowego monitorowania przy wsparciu zestawu wskaźników, w celu zapewnienia szerszych źródeł informacji o stanie różnorodności biologicznej, naciskach na nią wywieranych oraz skuteczności odnośnej polityki; podkreśla konieczność szerokiego udostępniania tych danych poprzez system wymiany informacji;
92 popiera istniejące przedsięwzięcia, w ramach których opracowuje się obiektywne wskaźniki służące do monitorowania i oceny różnorodności biologicznej, oraz wzywa Komisję, aby zapewniła przestrzeganie zobowiązań podjętych przez Unię Europejską w ramach Konwencji o różnorodności biologicznej, tj. zrównoważone użytkowanie, ochrona różnorodności biologicznej i sprawiedliwy podział korzyści wynikających z jej wykorzystywania oraz aby podjęła działania na rzecz przechowywania prób wzorcowych gatunków i odmian jedynie na terytorium państw-sygnatariuszy Konwencji o różnorodności biologicznej, a także aby ujednoliciła dostępne informacje i korzystała z istniejących sieci;
93. przyjmuje z zadowoleniem propozycję Komisji przedłożenia Radzie i Parlamentowi średnioterminowej oceny (do końca 2008 r.) oraz ostatecznych ocen (do końca 2010 r. i do końca 2013 r.) postępów w realizacji celów zawartych w komunikacie Komisji w sprawie planu działań; podkreśla, iż wyniki tych ocen powinny stanowić źródło informacji w procesie przeglądu szerszej polityki i budżetu, z przeglądem budżetu na lata 2008-2009 i przeglądem polityki i budżetu na okres po 2013 r. włącznie; wzywa Komisję do przedstawienia kompleksowej długoterminowej strategii w zakresie różnorodności biologicznej po roku 2010;
94. uważa, że obecne wymogi dotyczące sprawozdawczości powinny zostać usprawnione i uproszczone, oraz że w przyszłości sprawozdawczość nie powinna prowadzić do zwiększenia obciążeń o charakterze administracyjnym;
0
0 0
95. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.
UZASADNIENIE
Co to jest różnorodność biologiczna?
Jest to ogólny termin opisujący różnorodność wszelkiego życia i naturalnych procesów na ziemi.
W Konwencji o różnorodności biologicznej została ona zdefiniowana jako „zróżnicowanie wszystkich żywych organizmów pochodzących z wszystkich ekosystemów […] dotyczy to różnorodności w obrębie gatunku, między gatunkami oraz ekosystemami”[1].
Fakty i liczby
Rozwojowi, z którego ludzkość czerpała korzyści przez ostatnie dziesięciolecia, towarzyszy spadek zarówno różnorodności, jak i zasięgu systemów naturalnych, czyli różnorodności biologicznej. Ta utrata różnorodności biologicznej na poziomie ekosystemów, gatunków i genów jest niepokojąca nie tylko z powodu znaczenia natury jako takiej, lecz także dlatego, że jej skutkiem jest obniżenie jakości tzw. usług ekosystemowych, dostarczanych przez systemy naturalne. Usługi te obejmują wytwarzanie zasobów żywności, paliw, włókien oraz substancji leczniczych, zapewnienie równowagi obiegu wody, regulację warunków klimatycznych i zanieczyszczenia powietrza, utrzymanie żyzności gleby oraz obiegu składników odżywczych.
Jak zauważono w Milenijnej ocenie ekosystemów wydanej w marcu 2005 r., działalność człowieka doprowadziła planetę na krawędź masowej fali wymierania gatunków, zagrażającej w konsekwencji naszemu własnemu dobrobytowi. Szacuje się na przykład, że aktualne wskaźniki spadku różnorodności są od 100 do 1000 razy wyższe niż w warunkach naturalnych. W Milenijnej ocenie ekosystemów położono nacisk na sposób, w jaki usługi ekosystemowe przyczyniają się do dobrobytu człowieka i stwierdzono, iż przyszłość ludzkości zależy od zdrowych ekosystemów.
Poniżej kilka liczb:
- Spadek liczby gatunków między 1970 a 2000 r. wyniósł 40%.
- Od 2000 r. każdego roku ginie 36 mln hektarów lasu pierwotnego.
- W regionie Karaibów występowanie twardego korala zmniejszyło się o 80%.
- 35% lasów namorzynowych wymarło tylko w ostatnich 20 latach.
Cel zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010
UE wydała w tym zakresie istotne deklaracje. W 2001 r. szefowie państw UE postanowili „zatrzymać proces utraty różnorodności biologicznej [w UE] do 2010 r.”[2] oraz „przywrócić pierwotny stan siedlisk i systemów naturalnych”[3]. W 2002 r. przyłączyli się oni do 130 przywódców z całego świata postanawiając „w znacznym stopniu zmniejszyć wskaźnik utraty różnorodności biologicznej [na świecie] do 2010 r.”[4].
Cel zatrzymania utraty różnorodności biologicznej do roku 2010 jest przedmiotem kilku istotnych porozumień międzynarodowych. Każde z nich dostrzega gwałtowną degradację ekosystemów i siedlisk, rosnące zagrożenie dla wielu populacji gatunków oraz pilną potrzebę podjęcia działań, które zatrzymają spadek niezastąpionych zasobów naturalnych.
Po raz pierwszy przyjęto globalny cel ochrony zamiast ogólnie sformułowanych celów, które mogą, ale nie muszą przynieść pożądanego efektu ochronnego. Biorąc jednak pod uwagę obecny gwałtowny spadek różnorodności biologicznej, zarówno w Europie, jak i na świecie, a także wciąż rosnący zakres i intensywność działalności człowieka, cel zatrzymania spadku różnorodności biologicznej do roku 2010 będzie wymagał niesłychanych wysiłków na rzecz przystosowania naszej działalności do potrzeb systemów naturalnych.
Stanowisko sprawozdawcy
Sprawozdawca podkreśla, że cel zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010 jest bardzo bliski. Pojawia się zgodność co do działań, jakie należy podjąć w celu ochrony różnorodności biologicznej w najbliższych latach:
1. Gatunki i ekosystemy potrzebują miejsca na rozwój i odnowę. Utrzymanie usług ekosystemowych, propagowane w komunikacie Komisji, powinno stać się podstawowym celem wszystkich horyzontalnych i sektorowych strategii politycznych UE.
2. 75% wszystkich łowisk jest całkowicie wyeksploatowana lub nadmiernie przełowiona. Zagrożone są już takie gatunki, jak dorsz, plamiak i halibut. Jeśli nie zaczniemy korzystać z zasobów w sposób zrównoważony, dla naszych wnuków zabraknie ryb. Sprawozdawca dostrzega zagrożenia dla zasobów ryb, gatunków nie będących celem połowu oraz dla siedlisk morskich, spowodowane praktykami połowowymi zagrażającymi równowadze środowiska, obejmującymi nielegalne połowy.
3. Budowa dróg, fabryk i budynków mieszkalnych niszczy siedliska zwierząt i roślin. Jeżeli rozwój obszarów miejskich i wiejskich będzie w dalszym ciągu lekceważył naturę, nasze otoczenie będzie zdominowane przez beton i zanieczyszczenia.
4. Za największe wyzwanie dla ludzkości uważa się zmiany klimatyczne. Zmiana warunków oznacza także zmianę ekosystemów i siedlisk. Sprawozdawca podkreśla istotne znaczenie podejścia ekosystemowego dla dostosowania do zmian klimatycznych, szczególnie w odniesieniu do strategii dotyczących użytkowania gruntów, wód i mórz. Obowiązkiem jest zwalczanie zmian klimatycznych oraz zapewnienie, że gatunki mogą migrować lub dostosować się do nowego otoczenia.
5. Gatunek wypuszczony poza swoim naturalnym siedliskiem może po prostu zginąć. W innych przypadkach rozwijają się tzw. obce gatunki inwazyjne, które niszczą miejscową florę i faunę. Ponieważ nigdy nie wiadomo, jaki będzie tego efekt, ograniczenie tych inwazji ma decydujące znaczenie. W tym kontekście sprawozdawca podkreśla, że rozprzestrzenianie się obcych gatunków inwazyjnych jest spowodowane nasilającym się przepływem ludzi i towarów oraz wzywa do podjęcia szerokich działań wspólnotowych w odpowiedzi na ten problem, które obejmą rozwój systemu wczesnego ostrzegania i środki pozwalające na likwidację istniejących luk prawnych, z opracowaniem strategii unijnej dotyczącej obcych gatunków inwazyjnych włącznie.
6. Różnorodność biologiczna stanowi fundament zrównoważonego rozwoju. Usługi ekosystemowe w ramach różnorodności biologicznej są podstawą wszelkiej działalności gospodarczej. Kwestie dotyczące różnorodności biologicznej muszą zatem zostać włączone we wszystkie dziedziny kształtowania polityki. Środki te obejmują zachęty rynkowe, pomoc na rzecz rozwoju, handel przyjazny dla różnorodności biologicznej oraz procesy zarządzania międzynarodowego.
7. Aby wesprzeć cele zatrzymania utraty różnorodności biologicznej oraz przydzielić środki krajowe, państwa członkowskie muszą wykorzystać wszelkie dostępne możliwości w ramach wspólnej polityki rolnej, wspólnej polityki rybołówstwa, funduszu spójności, funduszy strukturalnych, programu Life+ i siódmego programu ramowego. Ponadto należy przyłożyć większą wagę do potrzeb finansowych w przeglądzie budżetu na lata 2008-2009, podczas którego należy dokonać oceny skuteczności i dostępności środków finansowych UE przeznaczonych na różnorodność biologiczną, a zwłaszcza na sieć Natura 2000.
8. Na koniec sprawozdawca uznaje Plan działań UE do roku 2010 i na dalszą przyszłość oraz uznaje za podstawowe narzędzie i ostatnią szansę połączenia sił podmiotów na szczeblu Wspólnoty i państw członkowskich w celu podjęcia kluczowych działań na rzecz wypełnienia zobowiązań na rok 2010. Zważywszy jednak na ograniczony czas, jaki pozostaje do wdrożenia planu działań, Komisja musi zapewnić niezbędne struktury służące bezzwłocznemu i skutecznemu wcieleniu go w życie na szczeblu Wspólnoty i państw członkowskich.
- [1] Art. 2 CBD.
- [2] Konkluzje prezydencji, Rada Europejska w Göteborgu, 15 i 16 czerwca 2001 r.
- [3] COM(2001)0264.
- [4] Światowy szczyt w sprawie zrównoważonego rozwoju, plan realizacji.
OPINIA Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (19.12.2006)
dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
w sprawie zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej doroku 2010
(2006/2233 (INI))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Thijs Berman
WSKAZÓWKI
Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
1. z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji oraz postrzega go jako dobry punkt wyjścia dla bardziej ukierunkowanego podejścia do osiągnięcia wyznaczonego na 2010 r. celu dotyczącego różnorodności biologicznej, jak również popiera decyzję, aby położyć nacisk na wzmocnienie procesu wdrażania obecnej polityki oraz obecnych środków;
2. zwraca uwagę na fakt, że wspólna polityka rolna (WPR) oraz związana z nią dynamika rozwojowa prowadząca z jednej strony do specjalizacji i intensyfikacji, a z drugiej - do marginalizacji i niepełnego wykorzystania gruntów, przyczyniła się w ostatnich dziesięcioleciach do znacznych strat w różnorodności biologicznej;
3. wskazuje na duże bogactwo gatunków oraz różnorodność genetyczną upraw rolnych i zwierząt oraz opowiada się za ochroną i wzmacnianiem tej różnorodności;
4. stwierdza, że podaż produktów rolnych na rynku nie w pełni odzwierciedla różnorodność gatunków i odmian oraz opowiada się za propagowaniem różnorodności w podaży produktów rolnych przez sprzedawców bezpośrednich, a także w ramach sprzedaży dokonywanej we współpracy z detalistami oraz branżą przetwórstwa;
5. stwierdza, że producenci rolni oraz hodowcy regionalnych odmian potrzebują bezpieczeństwa prawnego w zakresie produkcji i sprzedaży; domaga się zatem natychmiastowego wdrożenia dyrektywy 98/95/WE, w której wysuwany jest postulat dotyczący podstawy prawnej, która w ramach przepisów dotyczących obrotu materiałem siewnym roślin umożliwi ochronę odmian zagrożonych erozją genetyczną, dzięki stosowaniu przechowywania na miejscu i w gospodarstwach;
6. uważa, że głównymi czynnikami, które powodują utratę różnorodności biologicznej są: zmiany klimatyczne, zanieczyszczenie środowiska, stosowanie intensywnych metod produkcji rolniczej oraz nieodpowiednie gospodarowanie kompleksami leśnymi i zasobami wód;
7. przypomina, że zachowanie różnorodności europejskich terenów wiejskich kluczowe jest nie tylko dla zachowania usług świadczonych w ramach trwałego rolnictwa, lecz także dla utrzymania przekazu materiału genetycznego między populacjami dzikiej fauny i flory;
8. przypomina, że promowanie chronionych określeń pochodzenia (PDO) i chronionych oznaczeń geograficznych (PGI) spełnia bardzo ważną rolę w zachowaniu specjalności regionalnych i całej kultury wiejskiej, jaka się z nimi łączy, oraz odpowiednich wielowiekowych praktyk gospodarskich, które pozwalają na zachowanie terenów wiejskich i systemów rolniczych jako ekosystemów, w których występuje wiele dzikich gatunków;
9. zwraca uwagę, że w 1992 r. zapoczątkowano włączanie ochrony różnorodności biologicznej do WPR, oraz że w późniejszym okresie na mocy reformy z 2003 r. wprowadzono takie środki jak wzajemna współzależność, jednolita płatność na gospodarstwo (oddzielenie płatności od produkcji) oraz rozwój obszarów wiejskich, które to środki mają korzystny wpływ na różnorodność biologiczną;
10. pragnie zwrócić uwagę na nowe rozporządzenie w sprawie rozwoju obszarów wiejskich (okres programowania 2007-2013), które między innymi przewiduje finansowanie sieci Natura 2000, zawiera środki rolno-środowiskowe, środki służące ochronie zasobów genetycznych w rolnictwie, a także wspierające zrównoważone gospodarowanie lasami oraz utrzymuje płatności na rzecz obszarów o utrudnionych warunkach gospodarowania;
11. stwierdza, że środki na fundusz rozwoju obszarów wiejskich, fundusz spójności i fundusze strukturalne oraz program Life+, udostępnione w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (FEADER) na lata 2007-2013, przede wszystkim umożliwiają dalsze finansowanie, jako kwestii o znaczeniu priorytetowym, projektów w zakresie różnorodności biologicznej oraz sieci Natura 2000;
12. ubolewa jednak, że poparty przez Parlament wniosek Komisji, o przeznaczenie o 20 mld euro więcej na politykę rozwoju obszarów wiejskich w obrębie ram finansowych na lata 2007-2013, nie został przyjęty przez Radę, tym bardziej, że pieniądze te mogłyby zostać wykorzystane do poszerzania i pogłębiania działań dotyczących różnorodności biologicznej;
13. wyraża ubolewanie z faktu, że środki dostępne w ramach FEADER okazują się zdecydowanie niewystarczające, aby sprostać działaniom, których przeprowadzenie pożądane jest na poziomie zarządzania siecią Natura 2000, zależnego od działalności rolniczej i leśnej, przy szczególnie ubogim wsparciu na rzecz wiedzy i monitorowania;
14. proponuje, aby różnorodność biologiczna została uznana za jedną z kluczowych zasad przeglądu WPR, który ma zostać przeprowadzony w 2008 r.;
15. uważa za konieczne wykorzystanie przeglądu w 2008 r. do oceny skuteczności poszczególnych działań dotyczących różnorodności biologicznej, w szczególności działań w sektorze leśnym, oraz do rozwiązania kwestii uchybień w tym zakresie;
16. uważa, że rolnictwo, jako użytkownik różnorodności biologicznej, ma podstawową rolę do odegrania w gospodarowaniu różnorodnością biologiczną i jej zachowywaniu; uważa, że WPR powinna odtąd propagować zrównoważone modele produkcji, które - będąc gospodarczo opłacalne – pozwalają wpływać na środowisko naturalne oraz na waloryzację i rehabilitację różnorodności biologicznej większej ilości gatunków, zwierząt, roślin i mikroorganizmów;
17. opowiada się za wspieraniem (lokalnych/regionalnych) partnerstw pomiędzy właścicielami i użytkownikami gruntów, organizacjami ochrony przyrody, rządem i centrami eksperckimi tak, by współpracowały przy poszukiwaniu lokalnych rozwiązań problemów dotyczących różnorodności biologicznej przy zastosowaniu podejścia oddolnego;
18. zwraca uwagę na potrzebę wypracowania dostosowanych do warunków działań mających na celu wspieranie różnorodności biologicznej w nowych państwach członkowskich UE oraz podkreśla, że takie usługi ekosystemowe, jak zachowywanie krajobrazu, oraz taka działalność gospodarcza, jak turystyka, są wzajemnie zależne;
19. wzywa do produkcji i wykorzystywania biomasy do wytwarzania energii oraz jako paliwa, by były one postrzegane jako sposobność do zwiększania różnorodności biologicznej w rolnictwie; musi to znaleźć wyraz również we wspieraniu badań w ramach siódmego ramowego programu w dziedzinie badań naukowych; uprawa biomasy nie może prowadzić do spadku różnorodności biologicznej zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nią;
20. wzywa Komisję do rozpatrzenia włączenia aspektów związanych z różnorodnością biologiczną do certyfikatu ekologicznego, zwracając jednak uwagę na następujące kwestie: ocenienie efektywnej możliwości przyznawania certyfikatów ekologicznych w przyszłości; przestrzeganie zasad wspólnego rynku, których naruszenie spowodowane mogłoby zostać zniekształceniem konkurencji wśród towarów pochodzących z państw członkowskich; nienaruszanie konkurencyjności towarów wspólnotowych wobec konkurencji z krajów trzecich.
21. ubolewa, że w dwustronnych i wielostronnych umowach handlowych niewiele uwagi poświęca się aspektom różnorodności biologicznej; opowiada się za uwzględnieniem kwestii różnorodności biologicznej w handlu międzynarodowym oraz w światowych staraniach zmierzających do zmiany niezrównoważonych wzorców produkcji i konsumpcji; w związku z tym wzywa Komisję oraz państwa członkowskie do skupienia się w pierwszej kolejności na kwestiach niehandlowych podczas trwających negocjacji WTO;
22. z zadowoleniem przyjmuje wyraźny zamiar podjęcia działań mających na celu zachowanie różnorodności biologicznej na skalę światową, w szczególności w zakresie współpracy na rzecz rozwoju;
23. popiera istniejące przedsięwzięcia, w ramach których opracowuje się obiektywne wskaźniki służące do monitorowania i oceny różnorodności biologicznej, oraz wzywa Komisję, aby zapewniła przestrzeganie zobowiązań podjętych przez Unię Europejską w ramach Konwencji o różnorodności biologicznej, tj. zrównoważone użytkowanie, ochrona różnorodności biologicznej i sprawiedliwy podział korzyści wynikających z jej wykorzystywania oraz aby podjęła działania na rzecz przechowywania prób wzorcowych gatunków i odmian jedynie na terytorium państw-sygnatariuszy Konwencji o różnorodności biologicznej, a także aby ujednoliciła dostępne informacje i korzystała z istniejących sieci;
24. zwraca uwagę na potrzebę informowania społeczeństwa o działaniach podejmowanych na szczeblu unijnym na rzecz ochrony różnorodności biologicznej, jak i o korzyściach gospodarczych i społecznych płynących z jej ochrony;
25. uważa, że obecne wymogi dotyczące sprawozdawczości powinny zostać usprawnione i uproszczone, oraz że w przyszłości sprawozdawczość nie powinna prowadzić do zwiększenia obciążeń o charakterze administracyjnym;
26. uważa za konieczne aktywne włączenie całego społeczeństwa Unii Europejskiej, w tym także sektorów przedsiębiorstw i oświaty, w proces ochrony różnorodności biologicznej;
27. z zadowoleniem przyjmuje zamiar przedkładania Parlamentowi i Radzie rocznego sprawozdania z postępów w realizacji planu działania na rzecz ochrony różnorodności biologicznej.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Zatrzymanie procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010 |
||||||
|
Numer procedury |
|||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
ENVI |
||||||
|
Komisja wyznaczona do wydania opinii |
AGRI |
||||||
|
Sprawozdawca komisji opiniodawczej |
Thijs Berman |
||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
21.11.2006 |
19.12.2006 |
|
|
|
||
|
Data zatwierdzenia wskazówek |
19.12.2006 |
||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
za: przeciw: wstrzymujących się: |
36 - - |
|||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Vincenzo Aita, Marie-Hélène Aubert, Katerina Batzeli, Thijs Berman, Niels Busk, Luis Manuel Capoulas Santos, Giuseppe Castiglione, , Joseph Daul, Albert Deß, Gintaras Didžiokas, Carmen Fraga Estévez, Duarte Freitas, Jean-Claude Fruteau, Ioannis Gklavakis, Lutz Goepel, Bogdan Golik, Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf, Esther Herranz García, Heinz Kindermann, Albert Jan Maat, Diamanto Manolakou, Mairead McGuinness, María Isabel Salinas García, Agnes Schierhuber, Willem Schuth, Czesław, Adam Siekierski, Brian Simpson, Csaba Sándor Tabajdi, Marc Tarabella, Witold Tomczak, Kyösti Virrankoski, Janusz Wojciechowski, Andrzej Tomasz Zapałowski |
||||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Pilar Ayuso, Bernadette Bourzai, Astrid Lulling |
||||||
|
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
|
||||||
OPINIA Komisji Rybołówstwa (25.1.2007)
dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
w sprawie zatrzymania procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010 i w przyszłości
(2006/2233(INI))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Ioannis Gklavakis
WSKAZÓWKI
Komisja Rybołówstwa zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:
1. Podkreśla znaczenia wdrożenia zreformowanej wspólnej polityki rybołówstwa, ponieważ jest ona podstawą zrównoważonego rozwoju zasobów rybnych i zniechęca do nadmiernych połowów, które stanowią zagrożenie dla życia morskiego.
2. Podkreśla znaczenie wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie Strategii Morskiej (COM(2005)0505) i przypomina konieczność sporządzenia przez państwa członkowskie planów krajowych mających na celu ochronę zasobów biotycznych i abiotycznych związanych ze środowiskiem morskim.
3. Uznaje zasadnicze znaczenie promowania porozumień i wspólnych planów działania UE i krajów trzecich, w celu ochrony wspólnych obszarów morskich.
4. Z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji wdrażania wspólnej polityki morskiej opartej na kompleksowym podejściu do oceanów i zwraca uwagę na potrzebę ochrony oceanów stanowiącą gwarancję rozwoju gospodarczego sektorów takich jak rybołówstwo, turystyka i inne.
5. Wzywa Komisję do opracowania konkretnego programu działań zmierzających do zwalczania nielegalnych, niezgłaszanych i niekontrolowanych połowów (IUU), które są głównym zagrożeniem dla odnowienia zasobów rybnych.
6. Podkreśla znaczenie siódmego programu ramowego w zakresie badań oraz konieczność uznania rybołówstwa i zrównoważonego wykorzystywania oceanów za priorytety strategiczne dla ochrony naturalnego środowiska morskiego.
7. Wzywa Komisję do zmiany planów zarządzania i ratowania pewnych gatunków ryb, które często nie są zgodne z właściwym monitorowaniem tych gatunków; wzywa Komisję do zastosowania szczególnych środków, lepiej dostosowanych do sprzętu używanego do połowów oraz metod wykorzystywanych na danych obszarach biogeograficznych.
8. Zauważa, że wspieranie selektywnych metod połowów stanowi priorytet, gdyż przyczyni się do trwałości przemysłu rybołówczego i utrzymania zróżnicowania biologicznego poprzez ograniczenie przyłowów.
9. Wzywa Komisję do lepszego sprawdzania przestrzegania prawa wspólnotowego związanego z przeciwdziałaniem zanieczyszczeniu i degradacji ekosystemów morskich.
10. Z zadowoleniem przyjmuje wniosek Unii Europejskiej i państw członkowskich o objęcie rzecznych i morskich ekosystemów siecią ochrony siedlisk NATURA 2000 i wzywa do szczególnego uwzględnienia obszarów reprodukcji zasobów rybnych.
11. Wzywa Komisję do dalszej konsolidacji sieci ochrony NATURA 2000 poprzez objęcie nią dziesięciu nowych państw członkowskich, które przystąpiły do UE w 2004 roku, oraz Bułgarii i Rumunii, ponieważ – wraz z akcesją tych dwóch ostatnich państw – Morze Czarne stanie się częścią wód Wspólnoty.
12. Wyraża zaniepokojenie z powodu wpływu wprowadzania gatunków egzotycznych oraz wpływu prawdopodobnego przedostawania się ryb genetycznie modyfikowanych do ekosystemów morskich na różnorodność biologiczną i wzywa Komisję do dalszej analizy tego zagrożenia.
13. Wyraża zaniepokojenie z powodu możliwości przedostania się ryb genetycznie modyfikowanych do ekosystemów morskich i prawdopodobieństwa krzyżowania się ich z miejscowymi gatunkami ryb, co może zakłócić zróżnicowanie biologiczne tych ekosystemów; wzywa WE do ustanowienia zakazu sprowadzania do Unii Europejskiej ryb genetycznie modyfikowanych z przeznaczeniem do wykorzystania w łańcuchu pokarmowym UE.
14. Wzywa Komisję do promowania i wspierania analiz związanych z hodowaniem nowych gatunków w niewoli, szczególnie jeżeli chodzi o gatunki nadmiernie eksploatowane, odpowiadając w ten sposób na potrzeby rynku, dla którego zmniejszenie połowów stanowi potencjalne zagrożenie.
15. Wzywa Komisję do sfinansowania badań nad ekosystemami morskimi, w szczególności na obszarach o dużym zróżnicowaniu biologicznym i intensywnych połowach.
16. Z zadowoleniem przyjmuje zadeklarowany przez Komisję zamiar wprowadzenia specyficznego prawodawstwa w sprawie oznakowania ekologicznego ryb i wzywa Komisję do przedstawienia w tej sprawie wniosku legislacyjnego w jak najszybszym terminie.
17. Wzywa WE do wprowadzenia skutecznej kontroli wypompowywania wody balastowej na wodach Unii Europejskiej.
18. Wzywa Komisję do wywierania nacisku na ponoszących odpowiedzialność za kolejne opóźnienia w ustanowieniu regionalnych komitetów doradczych w dziedzinie rybołówstwa, mających zasadnicze znaczenie dla monitorowania i ochrony zasobów rybnych.
19. Wzywa Komisję do rozpoczęcia kampanii informacyjnej podnoszącej świadomość w zakresie problematyki ochrony zasobów rybnych i związanych z nimi ekosystemów.
20. Zwraca uwagę na konieczność zapewnienia rekompensaty finansowej społecznościom lokalnym, na których dochody niekorzystny wpływ wywarły określone działania mające na celu ochronę środowiska morskiego.
PROCEDURA
|
Tytuł |
Zatrzymanie procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010 |
||||||
|
Numer procedury |
|||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
ENVI |
||||||
|
Komisja wyznaczona do wydania opinii |
PECH |
||||||
|
Ściślejsza współpraca - data ogłoszenia na posiedzeniu |
|
||||||
|
Sprawozdawca komisji opiniodawczej |
Ioannis Gklavakis |
||||||
|
Poprzedni sprawozdawca komisji opiniodawczej |
|
||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
20.11.2006 |
20.12.2006 |
|
|
|
||
|
Data zatwierdzenia wskazówek |
25.1.2007 |
||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
23 0 1 |
|||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
James Hugh Allister, Stavros Arnaoutakis, Elspeth Attwooll, Marie-Hélène Aubert, Iles Braghetto, Niels Busk, Luis Manuel Capoulas Santos, David Casa, Zdzisław Kazimierz Chmielewski, Carmen Fraga Estévez, Ioannis Gklavakis, Pedro Guerreiro, Ian Hudghton, Heinz Kindermann, Albert Jan Maat, Rosa Miguélez Ramos, Philippe Morillon, Seán Ó Neachtain, Willi Piecyk, Dirk Sterckx, Catherine Stihler, Daniel Varela Suanzes-Carpegna, Thomas Wise |
||||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Duarte Freitas, James Nicholson |
||||||
|
Zastępcy (art. 178 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
|
||||||
|
Uwagi (dostępne tylko w jednym języku) |
... |
||||||
PROCEDURA
|
Tytuł |
Zatrzymanie procesu utraty różnorodności biologicznej do roku 2010 |
|||||||||||
|
Numer procedury |
||||||||||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa |
ENVI |
|||||||||||
|
Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii |
PECH |
AGRI |
ITRE |
DEVE |
|
|||||||
|
Opinia niewydana |
ITRE |
DEVE |
|
|
|
|||||||
|
Ściślejsza współpraca |
|
|
|
|
|
|||||||
|
Sprawozdawca(y) |
Adamos Adamou |
|
||||||||||
|
Poprzedni sprawozdawca(y) |
|
|
||||||||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
30.1.2007 |
|
|
|
|
|||||||
|
Data przyjęcia |
21.3.2006 |
|||||||||||
|
Wynik głosowania końcowego |
za: przeciw: wstrzymujących się: |
50 0 0 |
||||||||||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Adamos Adamou, Georgs Andrejevs, Margrete Auken, Liam Aylward, Pilar Ayuso, Johannes Blokland, John Bowis, Frieda Brepoels, Dorette Corbey, Chris Davies, Avril Doyle, Mojca Drčar Murko, Edite Estrela, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Satu Hassi, Gyula Hegyi, Jens Holm, Caroline Jackson, Dan Jørgensen, Aldis Kušķis, Peter Liese, Jules Maaten, Linda McAvan, Marios Matsakis, Alexandru-Ioan Morţun, Riitta Myller, Miroslav Ouzký, Dimitrios Papadimoulis, Antonyia Parvanova, Vittorio Prodi, Guido Sacconi, Richard Seeber, Kathy Sinnott, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Antonios Trakatellis, Evangelia Tzampazi, Thomas Ulmer, Marcello Vernola, Anja Weisgerber, Åsa Westlund, Glenis Willmott |
|||||||||||
|
Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Alfonso Andria, Giovanni Berlinguer, Iles Braghetto, Henrik Lax, Jiří Maštálka, Stefan Sofianski |
|||||||||||
|
Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego |
Radu Podgorean |
|||||||||||
|
Data złożenia |
28.3.2007 |
|||||||||||
|
Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku) |
... |
|||||||||||