Sprawozdanie - A6-0152/2007Sprawozdanie
A6-0152/2007
Parlament Europejski

SPRAWOZDANIE zawierającego projekt zalecenia Parlamentu Europejskiego dla Rady w sprawie opracowania strategicznej koncepcji walki z przestępczością zorganizowaną

20.4.2007 - (2006/2094(INI))

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Bill Newton Dunn


Procedura : 2006/2094(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A6-0152/2007
Teksty złożone :
A6-0152/2007
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

PROJEKT ZALECENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO DLA RADY

w sprawie opracowania strategicznej koncepcji walki z przestępczością zorganizowaną

(2006/2094(INI))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt zalecenia dla Rady przedstawiony przez Billa Newtona Dunna w imieniu grupy ALDE w sprawie opracowania strategicznej koncepcji walki z przestępczością zorganizowaną (B6-0073/2006),

–   uwzględniając komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego: „Opracowanie strategicznej koncepcji dotyczącej zwalczania przestępczości zorganizowanej” (COM(2005)0232),

–   uwzględniając art. 114 ust. 3 i art. 90 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6‑0152/2007),

A. mając na uwadze postęp we współpracy policyjnej i sądowej w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, który dokonał się od momentu jej rozpoczęcia 30 lat temu;

B.  mając na uwadze w szczególności znaczący postęp w dziedzinie współpracy organów ścigania i organów sądowych (jak wynika to z rocznych sprawozdań państw członkowskich, Europolu, Eurojustu oraz Grupy Roboczej ds. Współpracy Celnej (CCWG) za 2005 r.), która pozostaje podstawą wszelkich efektywnych polityk na szczeblu europejskim w zakresie walki z przestępczością zorganizowaną;

C. zauważając z zadowoleniem, że wysiłki, które miały doprowadzić do zwiększenia wymiany informacji oraz intensyfikacji działań w zakresie szkoleń ukierunkowanych na pracujące wspólnie służby przyniosły rezultaty, przyczyniając się do likwidacji braku wzajemnego zaufania, który był kluczowym, powracającym problemem związanym ze współpracą w tej dziedzinie;

D. mając na uwadze, że wszystkie instytucje i agencje UE zaangażowane w walkę z przestępczością zorganizowaną powinny w pełni respektować wolności obywatelskie i podstawowe prawa człowieka obywateli UE oraz państw trzecich, w tym najwyższe standardy ochrony danych;

E.  mając na uwadze, że postęp w walce z przestępczością zorganizowaną nie jest obecnie możliwy bez radykalnej zmiany podejścia, która pozwoliłaby jednocześnie zlikwidować coraz bardziej złożone ograniczenia wewnętrzne i zmierzyć się z wyzwaniem, jakim są wyjątkowo szybko rosnące ograniczenia zewnętrzne;

F.  mając na uwadze w szczególności zasięg geograficzny przestępczości zorganizowanej, która w bardziej niż kiedykolwiek przedtem otwartej Europie w doskonały sposób czerpie korzyści ze swej umiejętności wykorzystywania nowych środków przemieszczania się, wymiany i łączności, podczas gdy na organy ścigania często nakłada się obciążenia prawne i administracyjne, które stanowią przeszkodę dla ich codziennej działalności;

G. mając na uwadze, że zorganizowane grupy przestępcze ewoluują w kierunku wzorów na kształt przedsiębiorstwa, stają się coraz bardziej złożone i posiadają coraz wyraźniejszą strukturę, są zdolne przeniknąć w głąb rynków gospodarczo-finansowych powodując ich zaburzenia w poszukiwaniu legalnego otoczenia gospodarczego, przez które mogłyby kierować nielegalnie nabyte dochody, często za pomocą wymyślnych operacji prania brudnych pieniędzy,

H. mając na uwadze, że tworzenie i/lub nabywanie, również z wykorzystaniem „firm-przykrywek” w zarządzaniu przedsiębiorstwem, przedsiębiorstw działających w branżach charakteryzujących się przepływem ogromnych sum pieniędzy stanowi jedno z głównych narzędzi wykorzystywanych przez zorganizowane grupy przestępcze,

I.   mając na uwadze, że działania represyjne nie są wystarczające dla zwalczenia zjawiska przestępczości zorganizowanej, jeżeli nie będzie im towarzyszyć uważna analiza zasięgu omawianego zjawiska i zdolności organizacji mafijnych do opierania swoich działań przede wszystkim tam, gdzie istnieje słaba struktura społeczna,

J.   mając na uwadze, że działania mające na celu zwalczanie przestępczości zorganizowanej muszą być wspierane poważnymi badaniami w zakresie zdolności kumulowania kapitału i powiązań między legalną i nielegalną działalnością gospodarczą w skali globalnej, rozwijając działania uniemożliwiające infiltrację administracji publicznej i powiązania z instytucjami, organizacjami publicznymi i politykami,

K. mając na uwadze, że działanie zorganizowanych grup przestępczych polega na budowaniu klimatu milczącej zgody i obejmowaniu kontroli nad danym terenem za pomocą nielegalnych środków,

L.  mając na uwadze, że przestępczość zorganizowana może umożliwiać rozwój organizacji terrorystycznych poprzez kanały, które sama zazwyczaj wykorzystuje, takie jak nielegalny handel dający nielegalne zyski, jakie zainwestowane mogą zostać w prowadzenie działalności terrorystycznej,

M. mając na uwadze, że w ramach tej walki z czasem i przestrzenią zwalczanie przestępczości zorganizowanej powinno łączyć w sobie nadrzędny obowiązek dostosowania udostępnionych środków i metod ze sztuką antycypacji, opierającą się głównie na właściwym, maksymalnym wykorzystaniu potencjalnych zasobów informacyjnych;

N. mając na uwadze, że jedynie proaktywna polityka pozwoli jednocześnie zrozumieć rzeczywistość, w której odbywa się skomplikowana współpraca pomiędzy różnymi grupami przestępczymi, oraz zniwelować zagrożenia, jakie dla naszych społeczeństw niesie działalność tych organizacji, poprzez zastosowanie polityki zapobiegania, obejmującej nowe podmioty, zawsze jednak przepełnionej troską o pełne poszanowanie praw podstawowych;

O. mając na uwadze ogólną potrzebę pogłębienia wiedzy o zjawiskach przestępczych i rozpowszechniania jej wśród wszystkich podmiotów zaangażowanych w zwalczanie przestępczości;

P.  mając na uwadze, że wsparcie opinii publicznej, która zazwyczaj nie jest wystarczająco poinformowana, stanowi klucz do sukcesu w zwalczaniu przestępczości w średnim i długim okresie;

Q. mając na uwadze, że dostępne narzędzia wspólnotowe, takie jak EUROPOL i EUROJUST nie będą mogły w pełni działać aż do momentu uzyskania prawdziwej autonomii; dlatego należy pilnie wyposażyć je w środki pozwalające na swobodniejsze działanie niż ma to obecnie miejsce, a jednocześnie ustanowić odpowiednią kontrolę parlamentarną, która pozwoli na ocenę przydatności i rzeczywistej wartości dodanej ich działalności w dziedzinie bezpieczeństwa, jak również na poszanowanie praw podstawowych zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej;

R.  zauważając z zainteresowaniem, że dzięki ocenie zagrożeń związanych z przestępczością zorganizowaną (OCTA)[1], której dokonał w tym roku EUROPOL, państwa członkowskie dysponują dokumentem analitycznym, który ułatwi im określenie priorytetów strategicznych, oraz że ten pierwszy krok powinien zachęcić Radę do podążania w kierunku właściwej strukturyzacji przestrzeni obejmującej różne elementy walki z przestępczością, szczególnie poprzez pogłębienie zainicjowanej przez prezydencję austriacką koncepcji architektury bezpieczeństwa wewnętrznego, jak również poprzez operacyjny rozwój zasady interoperacyjności; te dwa elementy, w połączeniu z wykorzystaniem metodologii policyjnej opartej na informacji (ILLE[2]) powinny przyczynić się do rozwoju nowej synergii oraz do eliminowania szkodliwej konkurencji między służbami analitycznymi i/lub organami ścigania na poziomie strategicznym, taktycznym i operacyjnym;

1.  przekazuje Radzie następujące zalecenia:

a.  wzywa Radę do zwrócenia się do wszystkich państw członkowskich o ratyfikowanie Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko przestępczości zorganizowanej oraz załączonych do niej protokołów w sprawie handlu ludźmi i przemytu migrantów oraz do stosowania tych instrumentów prawnych;

b.  zwraca się do Rady z wnioskiem o aktywne zachęcanie państw członkowskich do rozsądnego wspierania programów kształcenia i wymiany obejmujących właściwe służby i organy zaangażowane w zwalczanie przestępczości zorganizowanej oraz o wezwanie ich do przyznawania takim programom – w ramach perspektyw finansowych i odpowiedniego programu ogólnego, jak również rozdziału „bezpieczeństwo” siódmego programu ramowego badań i rozwoju – środków budżetowych, które pozwolą na osiągnięcie rzeczywistej efektywności, a także wzywa do udostępnienia najlepszych praktyk również innym państwom członkowskim;

c.  przypomina Radzie, że wzmocnienie instrumentów współpracy policyjnej i sądowej odbywa się obecnie poprzez dostosowanie struktur wewnętrznych, na co przekłada się potrzeba modelowania procedur, przepływności kanałów przekazywania informacji oraz pogłębiania wiedzy o zjawiskach przestępczości zorganizowanej;

d.  wzywa Radę, w celu doprowadzenia do bardziej skutecznych działań na szczeblu europejskim, do zapewniania zbliżenia przez państwa członkowskie przepisów prawa karnego, w ramach ścisłej współpracy i ze szczególnym uwzględnieniem definicji pojęć i wykroczeń w dziedzinie przestępczości zorganizowanej i terroryzmu, a także do zbliżenia procedur karnych w państwach członkowskich przy jednoczesnym pełnym zapewnieniu gwarancji proceduralnych;

e.  sugeruje Radzie wezwanie państw członkowskich do upowszechnienia, kiedy tylko będzie to możliwe, wykorzystywania specjalnych technik dochodzeniowych oraz do utworzenia wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych (Joint Investigation Teams), wprowadzonych decyzją ramową Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie wspólnych grup dochodzeniowo-śledczych[3], której transpozycji w większości dokonały już państwa członkowskie[4], jak również do systematycznego włączania kwestii współpracy w terenie do różnych instrukcji dotyczących „najlepszych praktyk”, służących rzeczonym organom jako ramy operacyjne;

f.   zwraca uwagę Rady i państw członkowskich na fakt, że niezbędne jest przyjęcie przepisów w zakresie przestępczości zorganizowanej i terroryzmu w celu szczególnej ochrony ładu prawnego i interesów finansowych Unii Europejskiej;

g.  zwraca uwagę Rady na potrzebę większej drożności kanałów informacyjnych łączących podmioty zaangażowane w zwalczanie przestępczości, co wymaga znaczących postępów legislacyjnych zarówno w konkretnych obszarach – takich jak pozyskiwanie i dopuszczalność materiału dowodowego, czy informacje finansowe pozwalające zidentyfikować, a następnie zneutralizować efekty działalności przestępczej – jak i w znajdujących się jeszcze w zawieszeniu sprawach zasadniczych, jak np. zasada dyspozycyjności, którą należy wyraźnie określić i uzupełnić gwarancjami, zwłaszcza w zakresie ochrony danych osobowych w ramach trzeciego filara; w tym celu wzywa Radę do przyjęcia w trybie pilnym decyzji ramowej w sprawie ochrony danych w ramach trzeciego filara, przy należytym uwzględnieniu opinii przyjętej prawie jednogłośnie przez Parlament;

h.  zauważa, że zarówno państwa członkowskie, jak instytucje europejskie mogą zwrócić się do niedawno utworzonej Agencji ds. Praw Podstawowych w celu ochrony praw określonych w Karcie praw podstawowych oraz w celu zbadania spraw, które podniesione zostały w ramach współpracy w dziedzinie spraw wewnętrznych i sprawiedliwości; wzywa ponadto Radę do korzystania z tej możliwości, jeżeli okaże się to konieczne, ze szczególnym odniesieniem do art. 7 Traktatu o Unii Europejskiej, jak również do wspierania korzystania z niej w przypadku państw członkowskich;

i.   wzywa Radę do zwrócenia uwagi państw członkowskich na konieczność wzmocnienia strategii dochodzeniowych przewidując skuteczne działania mające na celu zwalczanie przestępczości zorganizowanej poprzez systematyczne przejmowanie nielegalnie nabytych środków gospodarczo-finansowych;

j.   w związku z planem działania Komisji w sprawie statystyk (COM (2006)0437) wzywa Radę do zmobilizowania wysiłków państw członkowskich na rzecz pogłębiania wiedzy o zjawiskach przestępczych poprzez stworzenie sieci narzędzi statystycznych opracowanych w zmiennej perspektywie (jak w przypadku OCTA) i na podstawie wspólnych wskaźników, tak aby rozpowszechniane informacje, poza dostarczeniem wiernego opisu stanu przestępczości zorganizowanej, były porównywalne i umożliwiły formułowanie strategii i zaleceń dotyczących przejrzystych działań, które mogą być wprowadzone przez organy działające w terenie;

k.  zwraca się do Rady z wnioskiem o usprawnienie koniecznego procesu autonomizacji EUROPOLU i EUROJUSTU poprzez przyznanie wszelkich uprawnień związanych z podejmowaniem inicjatyw w ich obszarze kompetencji, tak aby organy te mogły przejść od spełniania roli koordynującej do roli napędowej w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej na poziomie europejskim, należycie biorąc pod uwagę konieczność nawiązania odpowiednich kontaktów z właściwymi władzami krajowymi państw członkowskich w taki sposób, by nie osłabiać działań tych władz i nie prowadzić do nierównowagi czy powielania działań; stwierdza, że takie poszerzenie kompetencji powinno wiązać się z ustanowieniem rzeczywistej kontroli parlamentarnej, którą ze względów legitymizacji i skuteczności może sprawować we właściwy sposób jedynie Parlament Europejski;

l.   wzywa Radę do uwzględnienia faktu, że nie można pomijać żadnego kierunku działania w dziedzinie prewencji, która jest kwestią zasługującą na szczególną uwagę przede wszystkim w kontekście inicjatyw mających na celu skuteczną ochronę nie tylko ofiar, ale i świadków aktów przestępczych, a tym samym pozyskanie źródeł informacji, które często milczą na skutek szantażu ze strony organizacji przestępczych i odczuwanego strachu;

m. sugeruje Radzie przeprowadzenie rzeczywistej debaty nad stosownością wprowadzania na poziomie europejskim statusu „skruszonego przestępcy” oraz jego zgodnością z podstawowymi wspólnymi wartościami w zakresie poszanowania praw człowieka i godności ludzkiej, tak aby w sposób optymalny uzyskać informacje dotyczące istniejącej już i akceptowanej przez wszystkich podstawy prawnej;

n.  wyraża przekonanie, że w średnim i długim okresie wsparcie opinii publicznej jest jednym z warunków osiągnięcia sukcesu w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, w związku z czym zwraca się do Rady z wnioskiem o wezwanie państw członkowskich do podjęcia znaczącego wysiłku w zakresie komunikacji z szeroko pojęta opinią publiczną w celu zapoznania jej z informacjami o sukcesach osiągniętych dzięki właściwej współpracy różnych organów ścigania i sądowych, przede wszystkim w kontekście wykorzystanych instrumentów oraz zaangażowanych podmiotów wspólnotowych, tak aby zwiększyć świadomość co do wartości dodanej inicjatyw UE w tej ważnej dla obywateli dziedzinie;

o.  sugeruje Radzie, aby szczegółowo uwzględniła wnioski płynące z okresowych badań Eurobarometru (takich jak badanie z marca 2006 r. w sprawie przestępczości zorganizowanej i korupcji[5]), których celem powinno stać się kontrolowanie sposobu postrzegania przez obywateli europejskich roli UE odgrywanej w tej dziedzinie oraz pożądanych zmian na poziomie europejskim,

p.  w oparciu o białą księgę w sprawie komunikatu[6] zwraca się do Rady z wnioskiem o pomoc przy opracowaniu rzeczywistej strategii organizacji i przekazywania informacji opinii publicznej, do której można by bezpośrednio włączyć EUCPN poprzez poszerzenie zakresu jej kompetencji[7];

q.  zaleca Radzie, aby ta zwróciła się do państw członkowskich o promowanie programów, szczególnie na szczeblu lokalnym, na rzecz zwiększania świadomości publicznej w zakresie handlu ludźmi w celach wykorzystywania seksualnego lub wykorzystywania do pracy, głównie handlu kobietami i dziećmi;

r.   stanowczo domaga się od Rady stosowania proaktywnego podejścia w polityce UE w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej w ramach umów o współpracy z krajami trzecimi; w tym kontekście podkreśla, że OCTA jasno wytycza kierunki działania, wskazując obszary działalności i powiązania grup przestępczych, co do których możliwe było określenie pochodzenia geograficznego;

s.   biorąc pod uwagę fakt, iż aparat państwowy niektórych krajów sąsiadujących z Unią nader często ma wybiórczy stosunek do przestępczości, doradza Radzie przyjęcie szczegółowego podejścia, koncentrującego się wokół nowej inicjatywy w obszarze przejrzystości i zwalczania korupcji, które ma na celu kształtowanie stosunków z krajami trzecimi, a przede wszystkim z państwami sąsiadującymi z UE;

t.   doradza Radzie zwrócenie się do państw członkowskich o zachowanie jak największej ostrożności w związku z możliwymi powiązaniami organizacji terrorystycznych z zorganizowanymi grupami przestępczymi, ze szczególnym uwzględnieniem prania brudnych pieniędzy i finansowania organizacji terrorystycznych;

u.  wzywa Radę ponadto do uwzględnienia kluczowej roli Europejskiego Koordynatora ds. walki z terroryzmem, w którego gestii leży monitorowanie szczegółowych instrumentów i wywiadu Unii Europejskiej oraz zbieranie i koordynowanie informacji przekazywanych przez policję i służby ds. bezpieczeństwa państw członkowskich;

v.  wzywa prezydencję Rady do ponownego podjęcia i intensyfikacji rozpoczętej przez prezydencję austriacką refleksji mającej na celu opracowanie rzeczywistej „architektury bezpieczeństwa wewnętrznego”.

w.  wzywa Radę do podjęcia inicjatyw skierowanych przede wszystkim na przechwytywanie kapitału finansowego pochodzącego z procederu prania brudnych pieniędzy, na konfiskowanie dóbr pochodzących z działalności przestępczej i mafijnej;

x.  wzywa Radę do zobowiązania wszystkich państw członkowskich, które jeszcze tego nie uczyniły, do podpisania i ratyfikowania Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko przestępczości zorganizowanej (Konwencja z Palermo) oraz do ratyfikowania Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji;

y.  zwraca się do Rady o promowanie w państwach członkowskich, - a w szczególności w regionach, w których istnieje silniejszy wpływ kulturowy i społeczny przestępczości zorganizowanej, - w szkołach i w dzielnicach o podwyższonym ryzyku, projektów edukacyjnych z zakresu przestrzegania prawa, w celu zwalczania przestępczości zorganizowanej za pomocą poważnego projektu pedagogicznego;

z.   wzywa Radę do monitorowania działalności administracyjnej i rządowej wybieralnych instytucji krajowych, regionalnych i lokalnych, gdzie funkcje piastują politycy i urzędnicy, na których ciąży zarzut utrzymywania związków z organizacjami przestępczymi lub mafijnymi;

2.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia Radzie oraz przedstawienia go do wglądu Komisji.

PROJEKT ZALECENIA B6‑0073/2006 (19.1.2006)

zgodnie z art. 114 ust. 1 Regulaminu

złożył Bill Newton Dunn w imieniu grupy politycznej ALDE

w sprawie opracowania strategicznej koncepcji walki z przestępczością zorganizowaną

Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji skierowany do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie opracowania strategicznej koncepcji walki z przestępczością zorganizowaną,

–   uwzględniając art. 114 ust. 1 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że istnieje konieczność opracowania strategicznej koncepcji walki z przestępczością zorganizowaną na poziomie UE z organami Unii takimi jak Europol, Eurojust, CEPOL oraz z szefami policji,

B.  mając na uwadze, że od momentu utworzenia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości różne legislacyjne i nielegislacyjne inicjatywy przyczyniające się do zapobiegania i walki z przestępczością zorganizowaną zostały podjęte na poziomie UE,

1.  występuje do Rady z następującymi zaleceniami:

a)  ratyfikowania i wdrożenia odpowiednich instrumentów w odniesieniu do Europolu i Eurojustu, aby wzmocnić walkę z przestępczością zorganizowaną;

b)  ustanowienia szerokich i spójnych ram dla współpracy organów ścigania w walce z przestępczością zorganizowaną;

c)  zbliżenia prawodawstwa w celu uzupełnienia wzajemnego uznawania decyzji sądowych w sprawach karnych;

d)  udzielenia wsparcia rozwojowi wielostronnych strategii mających na celu zwalczanie przestępczości zorganizowanej;

2.  zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia Radzie oraz przedstawienia go do wglądu Komisji, jak również Radzie Europejskiej.

PROCEDURA

Tytuł

Projekt zalecenia Parlamentu Europejskiego dla Rady w sprawie opracowania strategicznej koncepcji walki z przestępczością zorganizowaną

Numer procedury

2006/2094(INI)

Projekt(y) zalecenia podstawowego

B6-0073/2006

Komisja przedmiotowo właściwa
  Data ogłoszenia wydania zgody na posiedzeniu

LIBE
27.4.2006

Data podjęcia decyzji o sporządzeniu sprawozdania

4.10.2005

 

 

 

 

Komisja(e) wyznaczona(e) do wydania opinii   Data ogłoszenia na posiedzeniu

 

 

 

 

 

Opinia niewydana
  Data wydania decyzji

 

 

 

 

 

Ściślejsza współpraca
  Data ogłoszenia na posiedzeniu

 

 

 

 

 

Sprawozdawca(y)
  Data powołania

Bill Newton Dunn
4.10.2005

 

Poprzedni sprawozdawca(y)

 

 

Rozpatrzenie w komisji

12.9.2006

19.12.2006

27.2.2007

21.3.2007

11.4.2007

Data przyjęcia

11.4.2007

Wynik głosowania końcowego

za:

przeciw:

wstrzymujących się:

46

1

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Alexander Alvaro, Alfredo Antoniozzi, Philip Bradbourn, Mihael Brejc, Kathalijne Maria Buitenweg, Michael Cashman, Giuseppe Castiglione, Giusto Catania, Mladen Petrov Chervenyakov, Carlos Coelho, Fausto Correia, Panayiotis Demetriou, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Claudio Fava, Kinga Gál, Patrick Gaubert, Roland Gewalt, Elly de Groen-Kouwenhoven, Adeline Hazan, Lívia Járóka, Ewa Klamt, Magda Kósáné Kovács, Stavros Lambrinidis, Dan Mihalache, Viktória Mohácsi, Claude Moraes, Javier Moreno Sánchez, Martine Roure, Inger Segelström, Søren Bo Søndergaard, Károly Ferenc Szabó, Adina-Ioana Vălean, Ioannis Varvitsiotis, Manfred Weber

Zastępca(y) obecny(i) podczas głosowania końcowego

Inés Ayala Sender, Edit Bauer, Simon Busuttil, Gérard Deprez, Maria da Assunção Esteves, Luis Herrero-Tejedor, Sophia in 't Veld, Ona Juknevičienė, Jean Lambert, Jörg Leichtfried, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Marian-Jean Marinescu, Witold Tomczak

Zastępca(y) (art. 178 ust. 2) obecny(i) podczas głosowania końcowego

 

Data złożenia

20.4.2007

Uwagi (dane dostępne tylko w jednym języku)

 
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności